Piosenka o porcelanie Różowe moje spodeczki, Kwieciste filiżanki, Leżące na brzegu rzeczki Tam kędy przeszły tanki. Wietrzyk nad wami polata, Puchy z pierzyny roni, Na czarny ślad opada Złamanej cień jabłoni. Ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana Bryzgami kruchej piany. Niczego mi proszę pana Tak nie żal jak porcelany. Zaledwie wstanie jutrzenka Ponad widnokrąg płaski Słychać gdzie ziemia stęka Maleńkich spodeczków trzaski. Sny majstrów drogocenne, Pióra zamarzłych łabędzi Idą w ruczaje podziemne I żadnej o nich pamięci. Więc ledwo zerwę się z rana Mijam to zadumany.
"Człowieku, gdzie twoja wrażliwość i empatia" Potłukła się, jest z porcelany, to jej mi żal. Chyba reakcja większości z nas na kolejną tragedię zamieszczoną w mediach społecznościowych.
@@tomfijakowski-panodpolaka Byłam w ostatnim dniu na seansie kinowym. Oprócz tego lubię podróżować i chodzić na koncerty. Tuż przed pierwszym lockdownem miałam załatwiony nocleg w Warszawie i miałam iść na koncert Olega Pogudina. Bardzo czekałam na ten koncert. Niewiele strat było, hotel odpuścił. Za pociąg płacę niewiele ze względu na ulgi branżowe. Koncertu żal, był za darmo, ale Oleg Pogudin chyba już w Polsce nie wystąpi. Co prawda była transmisja przez internet tego koncertu, ale to nie to samo, co na żywo.
Na początek? Na początek czego? Oczywiście jest moją pomyłką błędnie przypisana data powstania tekstu (całe dwa lata różnicy), ale co więcej się pani nie podoba? Moją ambicją nie jest upraszczanie, nie jest też snucie nudnawych wykładów dla specjalistów lub "wąskonosych emerytów" (cytat z klasyka). Pomiędzy "rozumie" a "nie rozumie" jest cały wszechświat różnorodnych odczytań. No ale trzeba dobrej woli, by zaakceptować fakt, że ktoś inaczej rozumie niż ktoś inny.
Bardzo fajny filmik 😉
Piosenka o porcelanie
Różowe moje spodeczki,
Kwieciste filiżanki,
Leżące na brzegu rzeczki
Tam kędy przeszły tanki.
Wietrzyk nad wami polata,
Puchy z pierzyny roni,
Na czarny ślad opada
Złamanej cień jabłoni.
Ziemia, gdzie spojrzysz, zasłana
Bryzgami kruchej piany.
Niczego mi proszę pana
Tak nie żal jak porcelany.
Zaledwie wstanie jutrzenka
Ponad widnokrąg płaski
Słychać gdzie ziemia stęka
Maleńkich spodeczków trzaski.
Sny majstrów drogocenne,
Pióra zamarzłych łabędzi
Idą w ruczaje podziemne
I żadnej o nich pamięci.
Więc ledwo zerwę się z rana
Mijam to zadumany.
Dziękuję Panu, wszystko wytłumaczone jasno i zrozumiale. Nasza Pani wysyła nam linki do Pańskich filmów, bardzo pomagają!
Dzięki. I podziękuj pani Waszej. To bardzo miłe.
"Człowieku, gdzie twoja wrażliwość i empatia" Potłukła się, jest z porcelany, to jej mi żal. Chyba reakcja większości z nas na kolejną tragedię zamieszczoną w mediach społecznościowych.
Szkoda, że Pana nie ma na Spotify, bo taki podcast to byłby skarb:(
Teraz z powodu pandemii też jest dużo utrudnień. Najbardziej mi żal chodzenia do kina.
No właśnie. Każdy ma swoją porcelanę.
@@tomfijakowski-panodpolaka Byłam w ostatnim dniu na seansie kinowym. Oprócz tego lubię podróżować i chodzić na koncerty. Tuż przed pierwszym lockdownem miałam załatwiony nocleg w Warszawie i miałam iść na koncert Olega Pogudina. Bardzo czekałam na ten koncert. Niewiele strat było, hotel odpuścił. Za pociąg płacę niewiele ze względu na ulgi branżowe. Koncertu żal, był za darmo, ale Oleg Pogudin chyba już w Polsce nie wystąpi. Co prawda była transmisja przez internet tego koncertu, ale to nie to samo, co na żywo.
Ja mam wciąż bilety na warszawski koncert Iron Maiden. Miał być w lipcu w zeszłym roku. Ech... Z synem mieliśmy iść.
@@tomfijakowski-panodpolaka Wow, rozumiem ten ból.
Proszę mi tu subskrybować tego pana a jeżeli nie to was zjem
Taaaa jest!
Tekst powstał w 1947 roku to na początek.Proszę nie upraszczać tekstów Miłosza!Poezję albo się rozumie albo nie!
Na początek? Na początek czego? Oczywiście jest moją pomyłką błędnie przypisana data powstania tekstu (całe dwa lata różnicy), ale co więcej się pani nie podoba? Moją ambicją nie jest upraszczanie, nie jest też snucie nudnawych wykładów dla specjalistów lub "wąskonosych emerytów" (cytat z klasyka). Pomiędzy "rozumie" a "nie rozumie" jest cały wszechświat różnorodnych odczytań. No ale trzeba dobrej woli, by zaakceptować fakt, że ktoś inaczej rozumie niż ktoś inny.