Mój ulubiony debiut! Nie zgodzę się, że jest on dla szaleńców. Raczej dla wybitnie ambitnych, wytrwałych i lubiących ryzyko szachistów. Owszem, żeby nauczyć się go grać, trzeba poświęcić naprawdę sporo czasu, ale ta cena jest warta zachodu. Ten wariant oferuje obu stronom duże pole do popisu. Białe mogą z początku mieć sporą inicjatywę ale my, jeśli tylko nie popełnimy błędu, prędzej czy później wyprowadzimy kontratak. Więc paradoksalnie grając Najdorfa trzeba przede wszystkim wiedzieć jak się wybronić w - na pierwszy rzut oka - ciężkiej pozycji. W tym debiucie nie można się nudzić, motywów taktycznych jest masa. Jeśli opanujemy już teorię, w naszych rękach znajdzie się prawdziwy arsenał dla najbardziej kreatywnego podejścia do szachów. Co wpływa dodatkowo na stopień skomplikowania, to że jeden podwariant drugiemu nie równy - prowadzą do zgoła odmiennego układu bierek na szachownicy, zatem w jednej partii np. zrobimy roszadę w drugiej lepiej jej unikać. Jak w każdym debiucie istnieją tu pewne schematy, jednak wariant Najdorfa wymaga niezwykłej otwartości umysłu, kreatywności. Dlatego wybierali go najwięksi szachowi geniusze jak Tal, Fisher i Kasparov. Tych, co chcieli by zacząć przygodę z tym debiutem, przerzucając się np. z Carro-Kanna czy francuza, muszę jednak ostrzec. Poza tym, że przed wami wielkie wyzwanie, które wymaga ciężkiej nauki musicie mieć świadomość dwóch rzeczy: po pierwsze, pamiętajcie że wielu graczy unika otwartych wariantów sycyla i zagra przeciwko wam np. alapina, albo po prostu wariant zamknięty obrony sycylijskiej (który też bywa dla czarnych niebezpieczny). Musicie więc znać te mniej popularne warianty tak samo dobrze jak Najdorfa. Po drugie: nawet gdy opanujecie już całą teorię, nieraz przyjdzie wam przełknąć gorycz porażki, bo po prostu popełnicie jeden drobny błąd przez który wszystko się posypie jak domek z kart. Taki jest Najdorf, tu nie ma kompromisów, gramy o cały punkt, zwiększamy sobie szansę na spektakularne zwycięstwo, ale zarazem ryzyko dotkliwej porażki. Podsumowując: Najdorf to zupełnie inny wymiar gry w szachy :D
W najdorfie wystarczy grać e6 lub e5 po klasycznych posunieciach czarnymi. Później zmienia się sytuacja i nie jest tak łatwo, ale kiedy dobrze go opanujesz, to wariant najdorfa jest lepszy niz wersja ze smokiem.
jako laik nie gram tego czarnymi, bo za dużo nauki, a białymi wykułem tylko wariant z gońcem na e3, który zawsze gram na Najdorfa Nie mam pojęcia, czy to dobre podejście, ale jak na razie daje radę xd
Mój ulubiony debiut! Nie zgodzę się, że jest on dla szaleńców. Raczej dla wybitnie ambitnych, wytrwałych i lubiących ryzyko szachistów. Owszem, żeby nauczyć się go grać, trzeba poświęcić naprawdę sporo czasu, ale ta cena jest warta zachodu. Ten wariant oferuje obu stronom duże pole do popisu. Białe mogą z początku mieć sporą inicjatywę ale my, jeśli tylko nie popełnimy błędu, prędzej czy później wyprowadzimy kontratak. Więc paradoksalnie grając Najdorfa trzeba przede wszystkim wiedzieć jak się wybronić w - na pierwszy rzut oka - ciężkiej pozycji. W tym debiucie nie można się nudzić, motywów taktycznych jest masa. Jeśli opanujemy już teorię, w naszych rękach znajdzie się prawdziwy arsenał dla najbardziej kreatywnego podejścia do szachów. Co wpływa dodatkowo na stopień skomplikowania, to że jeden podwariant drugiemu nie równy - prowadzą do zgoła odmiennego układu bierek na szachownicy, zatem w jednej partii np. zrobimy roszadę w drugiej lepiej jej unikać. Jak w każdym debiucie istnieją tu pewne schematy, jednak wariant Najdorfa wymaga niezwykłej otwartości umysłu, kreatywności. Dlatego wybierali go najwięksi szachowi geniusze jak Tal, Fisher i Kasparov. Tych, co chcieli by zacząć przygodę z tym debiutem, przerzucając się np. z Carro-Kanna czy francuza, muszę jednak ostrzec. Poza tym, że przed wami wielkie wyzwanie, które wymaga ciężkiej nauki musicie mieć świadomość dwóch rzeczy: po pierwsze, pamiętajcie że wielu graczy unika otwartych wariantów sycyla i zagra przeciwko wam np. alapina, albo po prostu wariant zamknięty obrony sycylijskiej (który też bywa dla czarnych niebezpieczny). Musicie więc znać te mniej popularne warianty tak samo dobrze jak Najdorfa. Po drugie: nawet gdy opanujecie już całą teorię, nieraz przyjdzie wam przełknąć gorycz porażki, bo po prostu popełnicie jeden drobny błąd przez który wszystko się posypie jak domek z kart. Taki jest Najdorf, tu nie ma kompromisów, gramy o cały punkt, zwiększamy sobie szansę na spektakularne zwycięstwo, ale zarazem ryzyko dotkliwej porażki.
Podsumowując: Najdorf to zupełnie inny wymiar gry w szachy :D
Dla osób "szalenie" ambitnych 😉
W najdorfie wystarczy grać e6 lub e5 po klasycznych posunieciach czarnymi. Później zmienia się sytuacja i nie jest tak łatwo, ale kiedy dobrze go opanujesz, to wariant najdorfa jest lepszy niz wersja ze smokiem.
Myślę, że trzeba być ostrożnym z używaniem słowa "lepszy" - to może być uzależnione od tego, jakiego typu pozycję chciałbyś uzyskać po debiucie 😉
1:26 jeszcze goniec g5
Tak, tak, racja. Ale chwilkę później jest ten wariant pokazany 😊
@@chesscomPL Pisałem to kiedy jeszcze to tego "za chwilkę" nie doszedłem👍
Mój ulubiony debiut czarnymi. Jak dla mnie to jest bicz boży na nieznających otwarć
To prawda, ale to przede wszystkim wymaga też od Ciebie doskonałego przygotowania debiutowego 😊
Najdorf koks
Wydaje mi się czy w minucie 5:37 wideł ma dwie wieże nie ma
Zapomniałeś o Gg5
Chwilkę później jest o tym mowa 😉
najdorf koks
jako laik nie gram tego czarnymi, bo za dużo nauki, a białymi wykułem tylko wariant z gońcem na e3, który zawsze gram na Najdorfa
Nie mam pojęcia, czy to dobre podejście, ale jak na razie daje radę xd
Jak coś jest głupie, ale działa, to nie jest głupie 😀