Cocuga yapilabilecek en buyuk iyiliklerden birisi onu basarili bir arkadas cevresiyle birlikte buyutmektir bence. Cunku, anne baba ne kadar ornek olmak istese de, cocuk, arkadas cevresinin yaptiklarindan hep daha fazla etkilenmistir ve hep onlari daha can kulagiyla dinler, izler ve takip eder. Ben iyi bir devlet okulunda ilkokulu okuduktan sonra, Ankaranin en iyi Anadolu liselerinden birinde okudum. Burdaki cocuklar hep birbirini etkileyerek topluca hepsi basarili universitelere gittiler. Ben de odtu lisans, bilkent master ve sonrasinda amerikada doktora yaptim. Bu dedigim aslinda sadece egitimle alakali degil. Kendimizi gelistirebildigimiz, yerimizde saymayacagimiz islerde calismaliyiz, bizlerin ufkunu daha fazla acacak arkadas ve komsuluk iliskilerinde olmaliyiz. Insan en cok etrafindan etkileniyor, ve gordukleri seyler onu atilim yapmak icin motive ediyor. Suya atilmis yaprak tanesi gibi. Etraftaki herkes belli bir yonde akarken sen istesen de geride kalamiyorsun :)
Sıdıka hocam hatırlarsanız 4-5 ay önce ders molalarımda sizi izliyorum demiştim. Şimdi de tıp fakültesini kazandım. Size de teşekkür ederim. Saygılar, sevgiler.
22 yaşındayım, tüylerim diken diken oldu. ileriye dönük çok etkili olabileceğini düşündüğüm öğütler ve bilgilerle dolu bir video olmuş. teşekkür ediyorum hocam.
Küçükken spora, sanata yönlendirilmemek çok büyük bi eksik sonra ortamlarda önemsiz biri olup çıkıyorsun . Ben ilkokulda ortaokulda çok çalışan biriydim benim yaşıtlarımın hobileri vardı bi de gayet sosyallerdi lisede ise başarım büyük oranda düştü o zamankilerin çoğu benden iyi yaptı
Bazi yorumlardan, bu videonun yanlis anlasildigini dusunuyorum. Arkadaslar, tabi ki ailenin cocuk uzerine etkisi onemlidir, ama bu bir insanin basarisindaki en onemli etmen degildir. Bu mantikla zengin, ya da anne babasi profesor olan her cocuk muhtesem hayatlar yasamali. Ya da tam tersi, yetimhanede buyuyup nobel alanlar, annesi babasi uyusturucu bagimlisi olup Harvardda okuyup dolar milyarderi olanlar... Anne babanin cocuk uzerine etkisi en fazla 15 yil, hadi bilemedin 18 yil olsun. Tiptaki gelismelerle cok yakinda insan omru enaz 100 senelere cikicak. E o zaman hayattaki ilk 18 senemiz, istedigimiz gibi gecmedi diye, anne babadan istedigimiz destegil almadik diye geriye kalan yuzde 82'sini cope atalim, umudu keselim. Hicbirsey icin gec degil, nice insanlar taniyorum 50 yasinda bile yeni dil ogrenip, baska bir ulkede yeni bir hayata baslayan. 40li yaslarinda bir spora ilgi duyup hayatinin merkezine oturtan. Cok ileri yasta enstrumanla tanisan, onunla mutlu olan ya da 45inde ilk kez universite okuyup hayatini degistiren. Hayat sizin elinizde, anne babalarin hayat uzerine olumlu etkisi olabiliyor tabi, ama bu hayatin surucu koltugunda oturan bizleriz ve eger gercekten bisey basaricaksak biz emek verip bu basarilari elde edecegiz.
Merhaba ben 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Anlattıkların ve kendi deneyimlerin beni çok etkiledi. Benim de biraz geçmişi hatırlamamı sağladı. Ben küçüklüğümden beri anne ve babamla vakit geçirmeyi çok seviyorum. Beni her zaman çok sevdiklerini kalbimde hissediyorum. Bazen hatalar yapıyorum veya onlara kızıyorum ama bu beni sevmelerine engel olmuyor , iyi ki varlar. Çok güzel bir video olmuş emeğine sağlık. Anlattıkların çok samimiydi ve bence ben dahil tüm izleyenlere anne ve babamızın çok değerli olduğunu ve onlar yanımızda olduğu için ne kadar şanslı olduğumuzu tekrar hatırlatıcak.
Ben 38 yaşında bir anne olarak sizi takip etmekten mutluluk duyuyorum.Annenizi ama özellikle babanızı destekleri için tebrik ediyorum.Sizin gibi genç eğimcilerden faydalanmak umutlu hissettiriyor.
Merhaba Sıdıka, bu videon tesadüfen önüme düştü. Konuşma şeklindeki naiflik, yüzündeki samimiyet "ne tatlı bir insan" diye düşündürttü ilk başta. Sonra Mersinli olduğunu ve İAL mezunu olduğunu okuyunca hissettiğim duyguyu daha iyi anladim sanirim😊 Mutlaka ki basarinin tanımı ve kilidi sende bitiyor ama ben de bir İAL mezunu olarak okul kültürünü, okul arkadaşlarini da basariyi etkileyen faktörlere eklemek istedim. Yolun hep iyilere çıksın
uslu çocuktum. ailem sözlerimi önemsemez, kendimle ilgili seçimlerimde bana çok az yer tanırdı. onları yormazdım ve onlar bunu severlerdi. utangaçlık, güvensizlik, en ufak işlerde bile beceriksizlik, çekingenlik beni inşa etti. spora yönlendirilmedim, sanata yönlendirilmedim, çevre ilişkilerinde dinlenilen kişi olmadım, iletişim becerilerim hep aynı kaldı, hobim olmadı, uğruna koşacak bir yolum ve tutunacak bir dalım doğal olarak olmadı. onların gözünde tek görevim akademik başarılarımdı. liseye dek bu eksikleri gömdüm ve sınavda yüzde %1'lik dilime girebildim. lisede benim düzeyimde olan kişilerle tanıştıkça ne kadar eksik olduğumun ayrımına vardım. müzik yapıyorlardı, sporda becerikliydiler, el işlerinde (el işi deyince çok bir şey anlamayın, meyve soymak bile bir el işi benim için) ustaydılar, çevreleriyle düzgün iletişim kurarlardı, kendi seslerini duyurmayı biliyorlardı. bunu görmek utangaçlığımı, ürkekliğimi, çekingenliğimi diriltti ve anksiyeteye kapıldım. kendimi diğerlerinden eksik gördüm ki öyleydim. bu eksikliği kapatmak için de artık çok geç olduğunu biliyordum. elimdeki tek kurşun olan akademik başarılarım da toz oldu, bitti. üniversite sınavında batırdım, mezuna kaldım, yine batırdım. yaşamım yaşıtlarımın ışıltılarından gözlerimin acımasıyla geçti. 20 yaşındayım. bu yıl varlığını öğrendiğim bir üniversitede düşlemediğim bir bölümde okuyacağım. şu an yine sporda yokum, sanatta yokum, dil bilmiyorum, iletişim kuramıyorum, hobim yok, düşüm yok, güçsüzüm. çocukluğumda o kadar kendime bırakıldım ki büyüyemedim. artık gelecek için de yeni tasarılar yapmak içimden gelmiyor çünkü ben birtakım deneyimlerin yaşında deneyimlenmesi gerektiğine inanıyorum. artık o yaşlar gitti. geriye benden bir şey kalmadı.
Onu bunu bilmem. Ama su yazdigin yazinin akiciligi ve su gibi okunmasi bile senin bos biri olmadiginin kaniti. Ve 20 yas dedigin ne ki, insanlar hayatlarinin ortasinda kariyer degistiriyo, muhendisken herseyi birakip bir hobi edinip onun uzerine gidiyor vs. vs. Bu yazdigin mesaji kaydet ve 10 yil sonra, 30 yasinda tekrar bak. Mesajini okuyunca diyecegin seyi soyluyorum: "ya nasil boyle dusunmusum, neler neler yapabilirdim, her konuda 0 olsam bile(ki oyle degilsin), istedigim seyi ogrenir, istedigim konularda kendimi gelistirebilirdim" Bu arada herkesin enstruman calmasi, ya da el becerisinin olmasi vs. vs. gerekmez. Sen de eminim onlarin yapamayacagi bircok konuda cok basarili isler cikarabilirsin. Universitene git, bunu bir avantaja cevir. Her gununu kendine bir sekilde yatirim yapmaya, biseyler katmaya ayir, ilgini ceken bazi kluplere gir. Korkularinin ustune git. Gozunde buyuttugun bicok seyin aslinda atla deve olmadigini farkedeceksin. Bir de konu disi gibi gozukecek ama aslinda belki de en onemlisi. Ne yedigine cok dikkat et. Karbohidrati cok azaltmalisin. Benim yasamimda bir cok sey beslenmemi duzeltince (az karbohidratli beslenince) gelisti, kendime guvenim, inancim 10 katina cikti. Protein ve yag agirlikli beslenince beynim cok daha iyi calisti, anksiyetelerim gitti ve gun boyu bana kalan enerjiyle bicok "yapamam" dedigim seyi yapmaya basladim. Universite icin cok tebrikler. Hayat senin, guzelce yasa ve bence bu yazdigin mesaji kaydet ve 10 yil sonra(basardiklarinla birlikte) bu eski mesajina gul.
Ben sana ne desem faydali olmayacagimi tahmin ediyorum. Sadece sunu soylemek istiyorum: aileni sen secmedin, ama bundan sonra verdigin her karar sana ait. Yani bundan sonra nasil bir hayat yasayacagin sana cok agir gelse de senin sorumluluğunda. Bunu su anda anlayamayabilirsin, sinavda istedigini yapamamis olmanin acisi cok taze ve suclayacak birine ihtiyacin var goruyorum, ama bence bir gun anlayacaksin🫶
@@SidikaTuncCandogan kimseyi suçlamıyorum ancak ayağımın acıdığı bir yarışta geride kalmayı da ben istemem ki. küçükken filizlenmeyen deneyimlerin eksikliği ile ilerlemeye çalışmak çok zor. birilerinden daha çok yırtınmaktan, daha çok çabalamaktan, daha çok yorulmaktan kendime bir şey kalmadı.
@@oinotropwick1144 kendini başkalarıyla kıyaslamak yerine, ne kadar yol geldiğine odaklanarak başlayabilirsin🫶 ben öyle yapıyorum çünkü herkesin başlangıç noktası farklı, hayat düşündüğün gibi bir yarış değil☺️
Yine çok güzel bir içerik hazırlamışsın Sıdıka Abla🫶 Her cocugun imkanı aynı olamayabiliyor ama önemli olan hangi imkanda olursa olsun bilinçli ebeveynlere sahip olması.. çok sevgiler 🤍🌷
gercekten soylediginiz her maddeyi dusunerek dinledim elbet ailenin benimsedigi dusunce ve yapidan oturu cesitli farkliliklar var ancak bu basarmaya engel degil bende muhendis olmak istiyorum kendime olan inancimi yukseltmekte sanirim soylediginiz maddelerde bulunuyor
Saydığınız üç meddeden sadece sporda avantajlıyım. 6 yaşımdan beri jimnastik yapıyorum. Orta okulda ve lisede ben de voleybol oynuyordum. Şu an üniversite sınavına hazırlanan biriyim ve bunu da tek başıma yapıyorum. Spor rahatlamamı sağlayan tek şey. Her gün yapmaya çalışıyorum. Tavsiyeleriniz benim için çok değerli. Ve harika bir çocukluk yaşamışsınız bence. Harika bir anne olacağınıza sonsuz inancım var. Sizi seviyorum.💛
18 yaşında üniversiteye yeni geçmiş bir kız olarak bu video beni gerçekten çok üzdü, bazı şeylerden mahrum büyüdüğünü fark etmek gerçekten dokunabiliyor insana. Ve bazı yönlerden neden böyle bir insan olduğumu da açıklığa kavuşturuyor belki de
Turkiye’de cogu cocugun bu imkanlara sahip olmadigini biliyorum, sizleri tam olarak anlamam tabii ki mumkun degil. Aileni sen secmedin AMA ama bundan sonra verecegin her kararin sorumlulugu senin uzerinde. Ne kadar erken aileni suclamak yerine, ya da bir suclu aramak yerine kendin icin, kendi hayatin icin adimlar atmaya baslarsan o kadar iyi🫶
merhaba, videolarınız ilham verici emeğiniz için tesekkür ederiz. video içerikleri hakkında önerilerde bulunmak isterim :) ; Etkili sunum yöntemleri ve proje yönetimi aşamaları ile ilgili videolara görmek mükemmel olur.
Açıkçası ben çocukluğumda ailesel bir sıkıntı yaşamadım ancak İlkokul ve aynı zamanda Ortaokulda da yaşadığım Zorbalık beni o zamanlar Çok zorladı ve bende Böyle bir dünyaya çocuk Getirmenin ayrıca o çocuğu getirdiysem bile o çocuğu yetiştirmenin Her insanın yapabileceği bir şey olmadığını anladım. Benimde Migrenim ve farklı kişisel Sorunlarımla baş ederken Bir çocuğun sağlıklı bir şekilde büyüyebileceğini düşünmüyorum ayrıca Bu dünya üzerine bir çocuk getirmenin mantıksız olduğunu düşünüyorum (En azından kendim için) Sıdıka sen çocuk yapmayı Düsünüyor musun ,Yoksa Childfree misin?
Çok mantıklı bende düşünmüyordum ama diğer yandan büyük ailede 1 tane olsun grnç birey yetiştirmeliydik. Uğraşıyoruz bakalım. Ama katılıyorum, dünya inanılmaz bozuk ve büyük sorumluluk
Her şeyi geç. Eğer çocuk yapmak istiyorsan doğru psikolojide mutlu bir çocuk yetişmek istiyorsan yapmalısın . Tarihe bir dön bak dünya hangi dönemde insan özellikle küçük çocuklar için güvenli bir yer olmuş ki . Her dönem her yüzyıl apayrı kaoslar .
Ne muhteşem bir yönlendiricisin, sana yüzde yüz katılmamak mümkün değil, ve benim de özgüvenim ortalamanın üstünde ama bunu nasıl zirveye çıkartabiliriz, nasıl kaygıyı sıfırlarız, bu konuda bir video isterim senden
![SAFEPLANET - ดาวเคราะห์ [ THE PLANET ]](http://i.ytimg.com/vi/4X1XL3I_k3c/mqdefault.jpg)
Cocuga yapilabilecek en buyuk iyiliklerden birisi onu basarili bir arkadas cevresiyle birlikte buyutmektir bence. Cunku, anne baba ne kadar ornek olmak istese de, cocuk, arkadas cevresinin yaptiklarindan hep daha fazla etkilenmistir ve hep onlari daha can kulagiyla dinler, izler ve takip eder. Ben iyi bir devlet okulunda ilkokulu okuduktan sonra, Ankaranin en iyi Anadolu liselerinden birinde okudum. Burdaki cocuklar hep birbirini etkileyerek topluca hepsi basarili universitelere gittiler. Ben de odtu lisans, bilkent master ve sonrasinda amerikada doktora yaptim. Bu dedigim aslinda sadece egitimle alakali degil. Kendimizi gelistirebildigimiz, yerimizde saymayacagimiz islerde calismaliyiz, bizlerin ufkunu daha fazla acacak arkadas ve komsuluk iliskilerinde olmaliyiz. Insan en cok etrafindan etkileniyor, ve gordukleri seyler onu atilim yapmak icin motive ediyor. Suya atilmis yaprak tanesi gibi. Etraftaki herkes belli bir yonde akarken sen istesen de geride kalamiyorsun :)
Sıdıka hocam hatırlarsanız 4-5 ay önce ders molalarımda sizi izliyorum demiştim. Şimdi de tıp fakültesini kazandım. Size de teşekkür ederim. Saygılar, sevgiler.
🫶🫠
22 yaşındayım, tüylerim diken diken oldu. ileriye dönük çok etkili olabileceğini düşündüğüm öğütler ve bilgilerle dolu bir video olmuş. teşekkür ediyorum hocam.
🫶
Küçükken spora, sanata yönlendirilmemek çok büyük bi eksik sonra ortamlarda önemsiz biri olup çıkıyorsun . Ben ilkokulda ortaokulda çok çalışan biriydim benim yaşıtlarımın hobileri vardı bi de gayet sosyallerdi lisede ise başarım büyük oranda düştü o zamankilerin çoğu benden iyi yaptı
Bazi yorumlardan, bu videonun yanlis anlasildigini dusunuyorum. Arkadaslar, tabi ki ailenin cocuk uzerine etkisi onemlidir, ama bu bir insanin basarisindaki en onemli etmen degildir. Bu mantikla zengin, ya da anne babasi profesor olan her cocuk muhtesem hayatlar yasamali. Ya da tam tersi, yetimhanede buyuyup nobel alanlar, annesi babasi uyusturucu bagimlisi olup Harvardda okuyup dolar milyarderi olanlar... Anne babanin cocuk uzerine etkisi en fazla 15 yil, hadi bilemedin 18 yil olsun. Tiptaki gelismelerle cok yakinda insan omru enaz 100 senelere cikicak. E o zaman hayattaki ilk 18 senemiz, istedigimiz gibi gecmedi diye, anne babadan istedigimiz destegil almadik diye geriye kalan yuzde 82'sini cope atalim, umudu keselim. Hicbirsey icin gec degil, nice insanlar taniyorum 50 yasinda bile yeni dil ogrenip, baska bir ulkede yeni bir hayata baslayan. 40li yaslarinda bir spora ilgi duyup hayatinin merkezine oturtan. Cok ileri yasta enstrumanla tanisan, onunla mutlu olan ya da 45inde ilk kez universite okuyup hayatini degistiren. Hayat sizin elinizde, anne babalarin hayat uzerine olumlu etkisi olabiliyor tabi, ama bu hayatin surucu koltugunda oturan bizleriz ve eger gercekten bisey basaricaksak biz emek verip bu basarilari elde edecegiz.
100% aynı fikirdeyim🫶 18-20 li yaşlarda bunları fark etmek kolay değil ama umarım zamanla anlayacaklar☺️
uç örneklere dayanan aşırı iyimser bir yorum olmuş. hayat böyle bir yer değil.
@@williamwallace326 Nasil bir yer?
Merhaba ben 20 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Anlattıkların ve kendi deneyimlerin beni çok etkiledi. Benim de biraz geçmişi hatırlamamı sağladı. Ben küçüklüğümden beri anne ve babamla vakit geçirmeyi çok seviyorum. Beni her zaman çok sevdiklerini kalbimde hissediyorum. Bazen hatalar yapıyorum veya onlara kızıyorum ama bu beni sevmelerine engel olmuyor , iyi ki varlar. Çok güzel bir video olmuş emeğine sağlık. Anlattıkların çok samimiydi ve bence ben dahil tüm izleyenlere anne ve babamızın çok değerli olduğunu ve onlar yanımızda olduğu için ne kadar şanslı olduğumuzu tekrar hatırlatıcak.
🫠🫶
Ben 38 yaşında bir anne olarak sizi takip etmekten mutluluk duyuyorum.Annenizi ama özellikle babanızı destekleri için tebrik ediyorum.Sizin gibi genç eğimcilerden faydalanmak umutlu hissettiriyor.
🫶🫠
Merhaba Sıdıka, bu videon tesadüfen önüme düştü. Konuşma şeklindeki naiflik, yüzündeki samimiyet "ne tatlı bir insan" diye düşündürttü ilk başta. Sonra Mersinli olduğunu ve İAL mezunu olduğunu okuyunca hissettiğim duyguyu daha iyi anladim sanirim😊 Mutlaka ki basarinin tanımı ve kilidi sende bitiyor ama ben de bir İAL mezunu olarak okul kültürünü, okul arkadaşlarini da basariyi etkileyen faktörlere eklemek istedim. Yolun hep iyilere çıksın
Hiçbir çocuk sıkıntılı bir ailede doğmamalı.Bu bahsettiğiniz şeylerin hiçbirini yaşamadım ve nasıl hissetiriyorlar bilmiyorum.
😔
Önemli bir içerik olmuş
Harikasın iyi ki kanalını keşfettim. Bir anne olarak paylaştığın değerli bilgiler için teşekkür ederim 🙏🏻
🫶
uslu çocuktum. ailem sözlerimi önemsemez, kendimle ilgili seçimlerimde bana çok az yer tanırdı. onları yormazdım ve onlar bunu severlerdi. utangaçlık, güvensizlik, en ufak işlerde bile beceriksizlik, çekingenlik beni inşa etti. spora yönlendirilmedim, sanata yönlendirilmedim, çevre ilişkilerinde dinlenilen kişi olmadım, iletişim becerilerim hep aynı kaldı, hobim olmadı, uğruna koşacak bir yolum ve tutunacak bir dalım doğal olarak olmadı. onların gözünde tek görevim akademik başarılarımdı. liseye dek bu eksikleri gömdüm ve sınavda yüzde %1'lik dilime girebildim. lisede benim düzeyimde olan kişilerle tanıştıkça ne kadar eksik olduğumun ayrımına vardım. müzik yapıyorlardı, sporda becerikliydiler, el işlerinde (el işi deyince çok bir şey anlamayın, meyve soymak bile bir el işi benim için) ustaydılar, çevreleriyle düzgün iletişim kurarlardı, kendi seslerini duyurmayı biliyorlardı. bunu görmek utangaçlığımı, ürkekliğimi, çekingenliğimi diriltti ve anksiyeteye kapıldım. kendimi diğerlerinden eksik gördüm ki öyleydim. bu eksikliği kapatmak için de artık çok geç olduğunu biliyordum. elimdeki tek kurşun olan akademik başarılarım da toz oldu, bitti. üniversite sınavında batırdım, mezuna kaldım, yine batırdım. yaşamım yaşıtlarımın ışıltılarından gözlerimin acımasıyla geçti. 20 yaşındayım. bu yıl varlığını öğrendiğim bir üniversitede düşlemediğim bir bölümde okuyacağım.
şu an yine sporda yokum, sanatta yokum, dil bilmiyorum, iletişim kuramıyorum, hobim yok, düşüm yok, güçsüzüm. çocukluğumda o kadar kendime bırakıldım ki büyüyemedim. artık gelecek için de yeni tasarılar yapmak içimden gelmiyor çünkü ben birtakım deneyimlerin yaşında deneyimlenmesi gerektiğine inanıyorum. artık o yaşlar gitti. geriye benden bir şey kalmadı.
Onu bunu bilmem. Ama su yazdigin yazinin akiciligi ve su gibi okunmasi bile senin bos biri olmadiginin kaniti. Ve 20 yas dedigin ne ki, insanlar hayatlarinin ortasinda kariyer degistiriyo, muhendisken herseyi birakip bir hobi edinip onun uzerine gidiyor vs. vs. Bu yazdigin mesaji kaydet ve 10 yil sonra, 30 yasinda tekrar bak. Mesajini okuyunca diyecegin seyi soyluyorum: "ya nasil boyle dusunmusum, neler neler yapabilirdim, her konuda 0 olsam bile(ki oyle degilsin), istedigim seyi ogrenir, istedigim konularda kendimi gelistirebilirdim" Bu arada herkesin enstruman calmasi, ya da el becerisinin olmasi vs. vs. gerekmez. Sen de eminim onlarin yapamayacagi bircok konuda cok basarili isler cikarabilirsin. Universitene git, bunu bir avantaja cevir. Her gununu kendine bir sekilde yatirim yapmaya, biseyler katmaya ayir, ilgini ceken bazi kluplere gir. Korkularinin ustune git. Gozunde buyuttugun bicok seyin aslinda atla deve olmadigini farkedeceksin. Bir de konu disi gibi gozukecek ama aslinda belki de en onemlisi. Ne yedigine cok dikkat et. Karbohidrati cok azaltmalisin. Benim yasamimda bir cok sey beslenmemi duzeltince (az karbohidratli beslenince) gelisti, kendime guvenim, inancim 10 katina cikti. Protein ve yag agirlikli beslenince beynim cok daha iyi calisti, anksiyetelerim gitti ve gun boyu bana kalan enerjiyle bicok "yapamam" dedigim seyi yapmaya basladim. Universite icin cok tebrikler. Hayat senin, guzelce yasa ve bence bu yazdigin mesaji kaydet ve 10 yil sonra(basardiklarinla birlikte) bu eski mesajina gul.
Ben sana ne desem faydali olmayacagimi tahmin ediyorum. Sadece sunu soylemek istiyorum: aileni sen secmedin, ama bundan sonra verdigin her karar sana ait. Yani bundan sonra nasil bir hayat yasayacagin sana cok agir gelse de senin sorumluluğunda. Bunu su anda anlayamayabilirsin, sinavda istedigini yapamamis olmanin acisi cok taze ve suclayacak birine ihtiyacin var goruyorum, ama bence bir gun anlayacaksin🫶
@@SidikaTuncCandogan kimseyi suçlamıyorum ancak ayağımın acıdığı bir yarışta geride kalmayı da ben istemem ki. küçükken filizlenmeyen deneyimlerin eksikliği ile ilerlemeye çalışmak çok zor. birilerinden daha çok yırtınmaktan, daha çok çabalamaktan, daha çok yorulmaktan kendime bir şey kalmadı.
@@guneshanm6168 değerli öğretmenim, var olun. önerinize bakacağım.
@@oinotropwick1144 kendini başkalarıyla kıyaslamak yerine, ne kadar yol geldiğine odaklanarak başlayabilirsin🫶 ben öyle yapıyorum çünkü herkesin başlangıç noktası farklı, hayat düşündüğün gibi bir yarış değil☺️
buraya ne yazsam yetmez bu konu hakkında, yalnizca sizi dinliyorum. agziniza saglik ❤️
İyi ki varsın.. iyi ki denk gelmişim sana👏👏
Yine çok güzel bir içerik hazırlamışsın Sıdıka Abla🫶 Her cocugun imkanı aynı olamayabiliyor ama önemli olan hangi imkanda olursa olsun bilinçli ebeveynlere sahip olması.. çok sevgiler 🤍🌷
🫶
gercekten soylediginiz her maddeyi dusunerek dinledim elbet ailenin benimsedigi dusunce ve yapidan oturu cesitli farkliliklar var ancak bu basarmaya engel degil bende muhendis olmak istiyorum kendime olan inancimi yukseltmekte sanirim soylediginiz maddelerde bulunuyor
Saydığınız üç meddeden sadece sporda avantajlıyım. 6 yaşımdan beri jimnastik yapıyorum. Orta okulda ve lisede ben de voleybol oynuyordum. Şu an üniversite sınavına hazırlanan biriyim ve bunu da tek başıma yapıyorum. Spor rahatlamamı sağlayan tek şey. Her gün yapmaya çalışıyorum. Tavsiyeleriniz benim için çok değerli. Ve harika bir çocukluk yaşamışsınız bence. Harika bir anne olacağınıza sonsuz inancım var. Sizi seviyorum.💛
18 yaşında üniversiteye yeni geçmiş bir kız olarak bu video beni gerçekten çok üzdü, bazı şeylerden mahrum büyüdüğünü fark etmek gerçekten dokunabiliyor insana. Ve bazı yönlerden neden böyle bir insan olduğumu da açıklığa kavuşturuyor belki de
Turkiye’de cogu cocugun bu imkanlara sahip olmadigini biliyorum, sizleri tam olarak anlamam tabii ki mumkun degil. Aileni sen secmedin AMA ama bundan sonra verecegin her kararin sorumlulugu senin uzerinde. Ne kadar erken aileni suclamak yerine, ya da bir suclu aramak yerine kendin icin, kendi hayatin icin adimlar atmaya baslarsan o kadar iyi🫶
merhaba, videolarınız ilham verici emeğiniz için tesekkür ederiz. video içerikleri hakkında önerilerde bulunmak isterim :) ; Etkili sunum yöntemleri ve proje yönetimi aşamaları ile ilgili videolara görmek mükemmel olur.
th-cam.com/video/ZiZWK5syvJE/w-d-xo.htmlsi=7WFBYMLTH_fq9yez
th-cam.com/video/kg9ky1VpIpo/w-d-xo.htmlsi=BkNns7xjGBmsPHWh
Açıkçası ben çocukluğumda ailesel bir sıkıntı yaşamadım ancak
İlkokul ve aynı zamanda
Ortaokulda da yaşadığım
Zorbalık beni o zamanlar
Çok zorladı ve bende
Böyle bir dünyaya çocuk
Getirmenin ayrıca o çocuğu getirdiysem bile o çocuğu yetiştirmenin
Her insanın yapabileceği bir şey olmadığını anladım. Benimde
Migrenim ve farklı kişisel
Sorunlarımla baş ederken
Bir çocuğun sağlıklı bir şekilde büyüyebileceğini düşünmüyorum ayrıca
Bu dünya üzerine bir çocuk getirmenin mantıksız olduğunu düşünüyorum
(En azından kendim için)
Sıdıka sen çocuk yapmayı
Düsünüyor musun ,Yoksa
Childfree misin?
Çok mantıklı bende düşünmüyordum ama diğer yandan büyük ailede 1 tane olsun grnç birey yetiştirmeliydik. Uğraşıyoruz bakalım. Ama katılıyorum, dünya inanılmaz bozuk ve büyük sorumluluk
Her şeyi geç. Eğer çocuk yapmak istiyorsan doğru psikolojide mutlu bir çocuk yetişmek istiyorsan yapmalısın . Tarihe bir dön bak dünya hangi dönemde insan özellikle küçük çocuklar için güvenli bir yer olmuş ki . Her dönem her yüzyıl apayrı kaoslar .
Ne muhteşem bir yönlendiricisin, sana yüzde yüz katılmamak mümkün değil, ve benim de özgüvenim ortalamanın üstünde ama bunu nasıl zirveye çıkartabiliriz, nasıl kaygıyı sıfırlarız, bu konuda bir video isterim senden
th-cam.com/video/tlKx4Qu5GYg/w-d-xo.htmlsi=xDSMaCL1EuN7xD16
Bir anne olarak bunları duymak çok onur verci tabiki çocuğun alması uygulaması da önemli ❤
abla ne ara 25k oldun, tebrik ederim
Çok teşekkür ederim.
İzlemeye korktum kesin benim açımdan çok tetikleyici bir içerik
Ilk tepkin bu olduysa olabilir, izlemeni tavsiye etmem:)
Mikrofon torima k9 mu
herkes şanslı doğmuyor? niyeee
❤
Bir çocuğa yapılabilicek en berbat şeylerden bir taneside sanıeım ailesinden nefret ettirmektir
Abla geçiş yapma nolur.Eski slaytlara benziyor.😂😂😂
Orkun Işıtmak yapsa beğenirsin😂
abla mikrofunun model ve markası nedir
amzn.to/3ANfkLm
@@SidikaTuncCandogan teşekkür ederim abla
❤❤❤❤❤❤❤
Uslu bir çocuğa benziyorsun. Babayla yaşanan 18 yaş krizlerini merak ettim:) Belki kulağıma küpe olurdu
Belki bir gun zamani gelir☺️
Turnib mi şalgam 😂