Pani Marto ❤ dziękuję ślicznie za Pani pracę ❤ poruszane tematy są niesamowicie potrzebne a ten o romantycznym podejściu do związku dwóch ludzi - och to jest jak podstawa do przesłuchania dla każdego, żeby otrząsnąć się z Hollywoodzkiego mirażu 😊
Jest mi smutno, Nawet źle, a jednak z przyjemnością patrzę jak konstruk się sypie po słowach tych i Twych 🌻 Pięknie dziękuję. Jak nic dołączyłem do klubu fanów „Marata mówi” 😉 O zmierzchu … mówi. Miej pyszne chwile. ☕️🌻
Ach, żeby tak za młodu dostać taką treść. Iluż to błędów człowiek może by jednak nie popełnił. Chociaż pewnie trzeba być w odpowiednim momencie życia, żeby móc te treści przyjąć. Bardzo ważne jest to mówienie o tym, że nad relacją trzeba pracować, że samo nic się nie robi. Że do porozumienia potrzeba komunikacji, rozmowy.
Pani się myli i to dość konkretnie. Obojętnie jakbyśmy nie lubili miłości romantycznej, (tak jak np. pani), to jest ona najważniejszym etapem formowania związku. Dlaczego? Otóż bez tego stanu, człowiek absolutnie nie ma chęci poznania drugiej osoby, nie ma żadnej motywacji. Po prostu, nic tam się w nas nie uruchamia, nic w nas się nie rusza. Pierwsza, druga, trzecia randka, znajomość miesiącami, a potem frustracja, że w tym czasie mógłbym kogoś poznać innego, gdzie byłaby większa chemia i romantyczne uniesienie. Obojętnie jakbyśmy negowali tego rodzaju uczucia, bez "romantycznego uniesienia" nie będziemy mieli żadnej motywacji, aby być blisko tej osoby. Będzie ona po prostu kolejną osobą, może ciekawą, może ok dla nas, ale "jak się nic nie czuje", to na siłę się nic nie zbuduje. Pani trochę promuje tworzenie związków na siłę, a takie prowadzą do frustracji. Można się nieszczęśliwie zakochać, ale większym nieszczęściem jest się "nieszczęśliwie się NIE zakochać".
Swietny odcinek. Bardzo smutne jest to, ze sa ludzie, ktorzy potrafia przejsc przez zycie szukajac takiej wlasnie milosci a wszystko inne jest niewystarczajace. Poznalam kiedys kobiete po 60-tce, ktora cale zycie byla sama bo szukala takiej milosci. Jej zycie wypelnione bylo ksiazkami I filmami. Bardzo smutna postac.
Jeden z moich ulubionych odcinków. Marzy mi się, żebyś kiedyś rozwinęła wątek naszej rodzimej patogrobowej miłości romantycznej/seksu/wizji macierzyństwa z sezonu 4 i zrobiła z tego cały cykl 🎉 słuchałabym jak powalona
Dziękuje za poruszenie kolejnego ważnego tematu, się uśmiecham do siebie i z siebie 😊.Jestem wdzięczna bardzo za wszystkie dotychczasowe Zmierzchy😉Pozdrawiam serdecznie
Bardzo ciekawy odcinek :) Przypomniał mi się wykładowca z moich studiów, który mówił że listy i wiersze miłosne pisali arystokraci, bo oni mieli na to czas, podczas gdy chłopi po prostu zawierali związki małżeńskie, żeby łatwiej było żyć (żyli krótko, w biedzie i w trudnej sytuacji), nie mieli w ogóle czasu i głowy do tego żeby pisać jakieś romansidła do żony (oczywiście nie mieli też umiejętności, bo nie byli wykształceni). Zaskoczyło mnie to, bo to jest dokładnie to samo o czym Pani wspomina :)) pozdrawiam
Romansidła od zawsze mnie odrzucały.Ma,a miała stosy harleqiunów i do dziś żadnego nie przeczytałam.Oprócz zajrzenia z ciekawości-to mnie to odrzuciło.Do dziś to mam-ani w filmach ani w książkach.Moda lub konwencja na komedie romantyczne boli mnie,omijam szerokim łukiem. Fajny kolejny ''zmierzch''.Lubię nie mieć złudzeń i nie cierpię bullshitu :)
Napiszę Ci tak Marta. Jestem od IT. Mam już całkiem niedaleko do emerytury . Więc coś tam w życiu przeżyłem. Ale tak jak Ty inżynieryjmie "rozpierniczasz" moje częste myśli na temat relacji, to jestem tylko gotów to skomentować. Jesteś GENIALNA.
Miłość daje szczęście znacznie głębsze niż wzajemne dawanie sobie przyjemności, potrafi też nadać sens życiu - to z tych najmniej ważnych argumentów. Najważniejszy to, że pozwala wytrzymać dłużej niż kilka dni z istotą nielogiczną, kierującą się w życiu emocjami miast rozumem i udającą tylko, że używa tego samego języka ;) Miłość jest piękna po prostu...
Ależ jest :) Miłość romantyczna jest również piękną miłością i naprawdę warto choć raz pokochać kogoś w ten sposób. Skąd założenie, że nie słuchałem? Bo mam inne zdanie? ;)
Pani Marto, fantastyczny podcast 🌷🌷🌷. Jestem zachwycona....Znowu ☝. Zgadzam się z Panią na milion % ...... Mądrze wyłożony temat. Dziękuję serdecznie 💐....
Fajnie się tego słucha, ale czy szydera, kpina i sarkazmy nie zniechęci trochę tych szukających pomocy i nieotrzakanych z tymi środkami występu publicznego? Nie mówię o swoich uczuciach , bo lubię te środki pasjami, ale czy to jest skuteczne u tych wierzących w te mity? Takie to oceniające, a określenie: 'bzdury'wywoła zapewne u niektórych, a zwlaszcza u zakochanych nastolatków odrzucenie przekazu, bo jakże to? To te wszystkie filmy to nieprawda? No dobra, trochę namieszalem, ale to w zboznym celu, nieoficjalnie jestem czterema rękami za tak formą przekazu, po prostu uwielbiam. Ten tego. Trzymam Fifi za dalsze.
Miłość romantyczna to bardzo niebezpieczny (jeśli brany na serio) konstrukt kulturowy gloryfikujący, czy wręcz absolutyzujacy, przejściowy i - jak trafnie to Pani ujęła - mało optymalny fizjologicznie stan zakochania . W zalewie książkowych romansów, filmowych melodramatów, komedii romantycznych i innych love songów, ktore nam ten bzdurny koncept nieustannie ładują do głów, Pani głos jest bardzo potrzebny, choć obawiam się, że jest głosem wołającego na puszczy. 😜 Żeby wzmocnić przekaz, warto by było skonstruować i promować katalog dzieł, które ośmielają się podejmować próby rozmontowywania romantycznego mitu. Dwie pierwsze rzeczy, które przyszły mi do głowy, kiedy z wielką przyjemnością Pani słuchałam, to 1. film J.P . Hogana "Wesele Muriel", który na różnych filmowych stronach funkcjonuje jako komediodramat, ale ja roboczo nazywam go sobie komedią antyromantyczną 2. " Blue Valentine", który onego czasu straszliwie mną wstrząsnął, bo jak żaden mówi o zakochaniowych iluzjach, koluzjach i o tym, co się zza nich wyłania, gdy chemiczny czar pryska. Ciekawa jestem, czy Pani zna te filmy. Ewentualnie czy ma Pani swój osobisty indeks dzieł romantycznych inaczej🤓. Pozdrawiam najserdeczniej!
To jest bardzo fajny wątek i ja go rozwinę na instagramie, gdzie przy okazji zapraszam, bo jednak jest nieco weselej, niż na yt. Wesela Muriel nie widziałam i z pewnością obejrzę, Blue Valentine mi nie wszedł, ale moze czas spróbować ponownie. Dzięki za inspirację i pozdrawiam :)
Częścią miłości romantycznej jest zauroczenie. Myli pani właśnie zauroczenie z miłością romantyczną. Zauroczenie mija ale jeśli mija romantyczność to znaczy że coś poszło nie tak. Miłość romantyczna to jedyna pełnowartościowa miłość. Nie ma innej. Można kogoś szanować ,tolerować a nawet przyjaźnić się z kimś ale to nie jest miłość. Spłaszcza pani miłość. Doświadczenie miłości nie jest nawet tym samym co kochać rodziców. Oczywiście mówimy że kochamy dzieci i własnych rodziców ale to nie jest miłość jakiej byśmy chcieli w związku. Mamy znacznie większe potrzeby. Można uczyć się kochać ale to nie znaczy że będziemy kochać. Miłość to nie zespół zachowań. Myślę że tu pani popełnia największy błąd. Zgadzam się że życie obdziera nas nieraz z romantyczności ale to tak jak z pozytywnym myśleniem. Marny człowiek który da sobie je całkowicie odebrać.
Uważam, że najwyższy czas skończyć z mitem "miłości" Romea i Julii. Żeby kogoś kochać, trzeba go znać; oni się wzajemnie w ogóle nie znali. To było zwykłe silne zauroczenie i zwykła żądza, oba te stany później podkręcane jeszcze przez świadomość, że tak właściwie to "powinni" się wzajemnie nienawidzić. Wzniosłe słowa, ślub, finałowe samobójstwo - a tak naprawdę chodziło wyłącznie o żądzę i o to, by zrobić na złość dorosłym.
Fakt! Nagadałaś się. Czasem zastanawiam się, czy kobiety robią przerwę w mówieniu- na oddychanie? Masz rację! Polacy to mistrzowie świata w tej dyscyplinie i chyba tylko Rosjanie mogą z nami konkurować.Dokładnie tak samo, jak w piciu wódki z gwinta. Najpierw my, a potem długo, długo nikt. Nie bez powodu wspomniałem o wódce i o Rosjanach. Pamiętasz ,,Sylwetki X tej muzy''? A pamiętasz temat muzyczny? To ,,Warsaw concerto''- jeden z niewielu utworów znanych na całym świecie. Paradoksalnie- inspirowany Rachmaninowem! Co może napisać o romantycznej miłości syn kobiety urodzonej jeszcze na Kresach? Ten kresowy Romantyzm jest 100%- towym ekstraktem ,,zwykłego'', polskiego romantyzmu, jak spirytus (sic) w stosunku do wódki. Tak byłem wychowywany od dziecka, taką odebrałem edukację, tak mnie ukształtowano, że nadal wśród moich znajomych i kolegów taka opinia o mnie jest aktualną. Romantyk aż do bólu. Od zawsze- czyli od chwili, gdy odkryłem istnienie dziewczynek, a potem kobiet- marzyłem nie o tym, by być kochanym- lecz o tym by kochać. Marzyłem o tym, bym tak bardzo tęsknił, żeby fizycznie tą tęsknotę odczuwać. Edukacja wbiła we mnie wzorce idealne, nie z tego świata. Nawet w tak drugorzędnej literaturze, jak kryminały, gdy Joe Alex mówi do swojego przyjaciela tuż po tym, jak rozstał się ze swoją przyjaciółką: - Jest mi przykro dlatego, że nie jest mi przykro. A powinno być przykro. Masz rację także w tym, gdy mówisz o pierwszym okresie znajomości. Moja dużo młodsza ode mnie partnerka- lecz o całe niebo mądrzejsza ode mnie- wyzyskała ten okres do cna! Dziś, po kilku latach wracamy czasem do tego okresu zauroczenia i do tamtych emocji. - Czy żałujesz, że nie ma już tego? Nie. Nie żałuję, bo to, co jest dziś jest inne, ale równie wiele radości mi daje. To dlatego, że w okresie zauroczenia i motylków w brzuchu dział się seks bardzo intensywny i dzisiaj zbieramy tego owoce. Miałem szczęście, że moja partnerka nie ma takich doświadczeń z dzieciństwa i młodości, więc twardo stąpa po ziemi i ściąga mnie z chmur, gdy zbyt długo żyję marzeniami. Jak wyleczyłem się z chorobliwego romantyzmu? To proste. Zderzyłem się z życiem i z seksem. Odkryłem, że wcale nie jestem romantykiem, ale bardziej tkwię w Oświeceniu i jego ideach. Pewien filozof i zbereźnik, który miał zatrute pióro okazał się większym idolem niż Wieszcz Adam. Butelka wódki wypita z gwinta dała mi czas na gładkie przejście z jednej epoki do drugiej. Paradoksalnie, wbrew zegarowi, nie był to krok wstecz, lecz krok ku rozwojowi. Niech żyje więc romantyczna miłość. Pod warunkiem, że we właściwym czasie pójdzie sobie precz!
"To dlatego, że w okresie zauroczenia i motylków w brzuchu dział się seks bardzo intensywny i dziś zbieramy tego owoce". Chodzi o posiadanie dzieci? "Jak wyleczyłem się z chorobliwego romantyzmu? To proste. Zderzyłem się z życiem i z seksem". Mógłbyś rozwinąć wątek?
Opis tworzenie rzeczywistości na bazie emocji... Pani Marto , naraża się Pani wszystkim piewcom popularnych metod stwierdzania czy ktoś jest toksyczny , skoro Pani to podważa ;-)
@@MartaNiedzwiecka sądzę że chodzi o różne toksyczne zachowania jednego z partnerów raniące drugiego z partnerów. Ty mówisz o tym, że jeśli osoba czuje się zraniona to to mówi tylko o tym, że właśnie ta osoba czuje się zraniona, nic o intencjach drugiej osoby. W pierwszej chwili mnie to zabolało bo byłam raniona wielokrotnie przez różne osoby, a Twoje stwierdzenie odebrało mi prawo do tego uczucia, oceny takiego postępowania i reakcji na nie. Ale myślę, że Twoje stwierdzenie jest prawdziwe do momentu konfrontacji z osobą raniącą. Jeżeli to że poczułam się zraniona komunikuję tej osobie i pytam o powody, o sposób myślenia, który doprowadził do danego zachowania i dostaję odpowiedź, że celem było zranienie mnie lub odmowę odpowiedzi to znaczy, że moja ocena sytuacji i odczucie było właściwe. W takim wypadku nie mam sobie nic do zarzucenia.
@@DremoraKynmarcher Dzięki za pomoc w zrozumieniu. Nie sądzę, żeby moje stwierdzenie odbierało ci prawo do czegokolwiek :) Myślę, że nie mam takiej mocy. Mówię , ze nie mamy wiedzy o intencjach innych ludzi. Czasem ktoś nas rani, bo chce, czasem niechcący, a czasem nawet jeśli mu wyjaśnimy (jej) i tak nie zrozumie. To, co napisałaś o sprawdzeniu intencji jest dokładnie tym do czego się odnoszę.
Komentarz już w całości po edycji: Idzie pani w skrajności. Po co od razu kpić i tylko negować ten cały romantyczno-magiczny kociołek? :) Jest w nim sporo mitów i przekłamań, ale to celowy zabieg, aby dać pożywkę sceptykom i odsunąć ludzkość od prawdy. Zakochanie zawsze mija, ale tylko wtedy, jeśli nie przechodzi w Miłość. Tak to działa, tak to musi już być. Widać nie przeżyła Pani takiego połączenia dusz, więc nie może tego zrozumieć. :) Nawet w takich przypadkach bywa czasem trudno i trzeba się dotrzeć przez różne doświadczenia oraz głębsze poznanie (to wymaga czasu), oczywiście, ale nie odczuwa się tego w ten sposób. Zawsze odnajduje się w sobie energię do działania. Nie wiem, skąd te niektóre przytaczane przykłady, że nie ma żadnych przeciwności losu. Często jest wręcz przeciwnie w przypadku takiej pary, która musi zmierzyć się z wieloma trudnościami, a mimo tego nic nie zniszczy ich uczucia. I nie, tu nie chodzi o żadne dwie "połówki jabłka", tylko o dwie odrębne całości i indywidualne jednostki, które stają się jednością, kiedy spotkają się i połączą. Również kłamstwem jest to, że pernamentne bycie zakochanym musi oznaczać ślepotę i stany zagrażające zdrowiu. Miłość widzi wszystko doskonale, więc nie może być ślepa. Nie ma niczego, co jest bardziej "widzące". :) Życzę więcej wiary, bo żadna nauka wprost nie przekaże tej wiedzy, która musi być osobistym doświadczeniem. Pozdrawiam. ;)
Najlepszą metodą na zanegowanie sensowności mojego wywodu wydaje się pokazanie, że nie przeżyłam "prawdziwego TEGO". No cóż, pozostaje pozdrowić. Negowanie bzdur nadal zostanie moim ulubionym zajęciem.
@@MartaNiedzwiecka Jeśli to jedyne, co wyczytałaś z mojego długiego komentarza - mogę tylko głęboko współczuć tak ograniczonych horyzontów. Bzdury? Tylko dla ciebie i tobie podobnym, więc twoja/wasza strata. :) Te ulubione zajęcie, o którym wspominasz jest zabawne, doprawdy, gdyż tak naprawdę niczego nie jesteś w stanie zanegować (doświadczenia, myśli i niezmienne uczucia - były, są i będą Prawdą, także twoje tupanie nóżką i nagrywanie godzinnych wywodów tego w żaden sposób nie zmieni), ale dalej żyj w tym swoim złudnym przeświadczeniu, jeśli to ci jakoś pomaga. ;)
Marta Niedzwiecka Raczej do dźwięków własnej zawiści (ja tak nie mam, więc nikt inny nie może tak mieć), cynizmu, niewiedzy i swojego zgorzknienia. ;D Bez odbioru.
No true Scotsman fallacy. Polecam się zapoznać. Moja miłość jest najmojsza i skoro ja ją tak dobrze czuje to nie może być zła, prawda? A potem partnerka, jak w moim przypadku, okazuje się mieć histrioniczne zaburzenie osobowości i dziecko z kolegą z pracy :) Pozdrawiam cieplutko.
@@florence91000 to prawda. Ale bardziej chodziło mi o to, że możesz wybrać człowieka, który też to rozumie i stoi przy swoim wyborze, albo takiego, który jest w stanie zmienić zdanie po kilku latach. Więc pytanie czy da się tych ludzi rozróżnić jakoś już we wstępnej fazie :)
Muszę przyznać, że porusza Pani dużo ważnym elementów i błędów jakie nasz mózg popełnia i my sami, ale. No i właśnie to ale, niestety prowadzi do innych spostrzeżeń, które chyba jeden użytkownik Avangarda poruszył i które niestety Pani potwierdza swoimi odpowiedziami. Cynizm nie wydsje się być głosem rozsądku i obiektywnym podejściem do tematu, a na pewno jest mechanizmem obronnym. Nie chodzi o to, żeby teraz słuchający drążyli powodów Pani nastawienia, bo nie o to chodzi, jednak uważam, że nie jest to profesjonalne podejście i przeszkadza w potraktowaniu w pełni na serio co chce nam Pani przekazać, ponieważ jest okraszone albo jakimś żalem albo jakimś rozczarowaniem. Super temat i rzeczywiście trudny i wydsje mi się, że mało świadomy w społeczeństwie, ale niestety przekazany w nieprofesjonalny sposób, podobnie z odpowiedziami na komentarze jednego z słuchaczy.
Obawiam się, że albo Pani zupełnie nie zrozumiała tego odcinka, albo mówimy o różnych rzeczach. Nigdzie w tym odcinku nie ma cynizmu. Jest opowieść o zdrowym rozsądku, poparta nauką. Może sobie Pani dowolnie interpretować moje nastawienie, nie ma ono związku z tematem, co wydaje się być trudne do zrozumienia. Terapeuci, co wydaje się niektórym trudne do zrozumienia, są szkoleni do tego, żeby ich poglądy nie były zainfekowane ich postawami.
Pani Marto ❤ dziękuję ślicznie za Pani pracę ❤ poruszane tematy są niesamowicie potrzebne a ten o romantycznym podejściu do związku dwóch ludzi - och to jest jak podstawa do przesłuchania dla każdego, żeby otrząsnąć się z Hollywoodzkiego mirażu 😊
Jest mi smutno,
Nawet źle,
a jednak
z przyjemnością patrzę jak
konstruk się sypie
po słowach tych
i Twych 🌻
Pięknie dziękuję.
Jak nic dołączyłem do klubu fanów
„Marata mówi” 😉
O zmierzchu … mówi.
Miej pyszne chwile.
☕️🌻
Miłość romantyczna ssie to piękne zdanie, które zapamiętam do końca życia! :D
Się cieszę !
Ach, żeby tak za młodu dostać taką treść. Iluż to błędów człowiek może by jednak nie popełnił. Chociaż pewnie trzeba być w odpowiednim momencie życia, żeby móc te treści przyjąć. Bardzo ważne jest to mówienie o tym, że nad relacją trzeba pracować, że samo nic się nie robi. Że do porozumienia potrzeba komunikacji, rozmowy.
Niesamowite. Wreszcie sie o tym mówi, ze romantyzm ogolnie i romantyczny wzorzec miłości to jest cos niezwykle szkodliwego i glupiego.
Pani się myli i to dość konkretnie. Obojętnie jakbyśmy nie lubili miłości romantycznej, (tak jak np. pani), to jest ona najważniejszym etapem formowania związku. Dlaczego? Otóż bez tego stanu, człowiek absolutnie nie ma chęci poznania drugiej osoby, nie ma żadnej motywacji. Po prostu, nic tam się w nas nie uruchamia, nic w nas się nie rusza. Pierwsza, druga, trzecia randka, znajomość miesiącami, a potem frustracja, że w tym czasie mógłbym kogoś poznać innego, gdzie byłaby większa chemia i romantyczne uniesienie. Obojętnie jakbyśmy negowali tego rodzaju uczucia, bez "romantycznego uniesienia" nie będziemy mieli żadnej motywacji, aby być blisko tej osoby. Będzie ona po prostu kolejną osobą, może ciekawą, może ok dla nas, ale "jak się nic nie czuje", to na siłę się nic nie zbuduje. Pani trochę promuje tworzenie związków na siłę, a takie prowadzą do frustracji. Można się nieszczęśliwie zakochać, ale większym nieszczęściem jest się "nieszczęśliwie się NIE zakochać".
Ubawiłem się lepiej jak na kabarecie , jak zwykle wartościowo i humorystycznie , lubię wracać do tego odcinka :)
Pozdrawia ten, co pisze o błędach językowych, też tu w końcu trafiłem z rozkoszny rezultatem.
Prawda jest taka, że ludzie nie potrafią kochać bezinteresownie. Miłość to jedno z większych kłamstw tego świata. Naturę interesuje tylko jedno 😊
Dlatego właśnie miłość nie istnieje. Najlepiej zostać samemu niż być w związku z takimi idiotami którzy nie potrafią kochać
Swietny odcinek. Bardzo smutne jest to, ze sa ludzie, ktorzy potrafia przejsc przez zycie szukajac takiej wlasnie milosci a wszystko inne jest niewystarczajace. Poznalam kiedys kobiete po 60-tce, ktora cale zycie byla sama bo szukala takiej milosci. Jej zycie wypelnione bylo ksiazkami I filmami. Bardzo smutna postac.
Jeden z moich ulubionych odcinków. Marzy mi się, żebyś kiedyś rozwinęła wątek naszej rodzimej patogrobowej miłości romantycznej/seksu/wizji macierzyństwa z sezonu 4 i zrobiła z tego cały cykl 🎉 słuchałabym jak powalona
piękne i mądre
Knajpa blyszczaca w dniu wyplaty
Dziękuje za poruszenie kolejnego ważnego tematu, się uśmiecham do siebie i z siebie 😊.Jestem wdzięczna bardzo za wszystkie dotychczasowe Zmierzchy😉Pozdrawiam serdecznie
Bardzo ciekawy odcinek :)
Przypomniał mi się wykładowca z moich studiów, który mówił że listy i wiersze miłosne pisali arystokraci, bo oni mieli na to czas, podczas gdy chłopi po prostu zawierali związki małżeńskie, żeby łatwiej było żyć (żyli krótko, w biedzie i w trudnej sytuacji), nie mieli w ogóle czasu i głowy do tego żeby pisać jakieś romansidła do żony (oczywiście nie mieli też umiejętności, bo nie byli wykształceni). Zaskoczyło mnie to, bo to jest dokładnie to samo o czym Pani wspomina :)) pozdrawiam
Podobnie, ale nie dokładnie to samo. Ja mówię o tym, ze myśmy w te romansidła uwierzyli, jakby były prawdą.
Dziekuje,
Dałaś popalić ale to prawda,
Milosc romantyczna 🧐za dużo chyba czytałam romantycznych książek 😘
Romansidła od zawsze mnie odrzucały.Ma,a miała stosy harleqiunów i do dziś żadnego nie przeczytałam.Oprócz zajrzenia z ciekawości-to mnie to odrzuciło.Do dziś to mam-ani w filmach ani w książkach.Moda lub konwencja na komedie romantyczne boli mnie,omijam szerokim łukiem.
Fajny kolejny ''zmierzch''.Lubię nie mieć złudzeń i nie cierpię bullshitu :)
Napiszę Ci tak Marta. Jestem od IT. Mam już całkiem niedaleko do emerytury . Więc coś tam w życiu przeżyłem. Ale tak jak Ty inżynieryjmie "rozpierniczasz" moje częste myśli na temat relacji, to jestem tylko gotów to skomentować. Jesteś GENIALNA.
Ważny odcinek! Dziekuje🥰
Dziękuję. Tego potrzebowałam. U mnie też jest dużo właśnie tego mitu romantycznej miłości
Jak byłem fanem romantycznego zakochania, tak całkowicie przekonała mnie Pani, że to dość zaślepiony stan i lepiej będzie jak zmieni się w miłość
I tak uwielbiam miłość romantyczną!
No to już wiemy :) a jakieś argumenty?
Miłość daje szczęście znacznie głębsze niż wzajemne dawanie sobie przyjemności, potrafi też nadać sens życiu - to z tych najmniej ważnych argumentów. Najważniejszy to, że pozwala wytrzymać dłużej niż kilka dni z istotą nielogiczną, kierującą się w życiu emocjami miast rozumem i udającą tylko, że używa tego samego języka ;) Miłość jest piękna po prostu...
Ale to nie jest argument za miłością romantyczną, tylko za miłością. Jednak polecam posłuchać o czym mówię :)
Ależ jest :) Miłość romantyczna jest również piękną miłością i naprawdę warto choć raz pokochać kogoś w ten sposób. Skąd założenie, że nie słuchałem? Bo mam inne zdanie? ;)
@@Trigelaus Bo najwyraźniej nie zrozumiał Pan definicji miłości romantycznej. Skoro dyskutuje Pan z moją tezą mówiąc dokładnie to samo, co ja mówię.
Ojej,ale to ciekawe ❤👏🏻
Prawda ;) ?
Pani Marto, fantastyczny podcast 🌷🌷🌷. Jestem zachwycona....Znowu ☝. Zgadzam się z Panią na milion % ...... Mądrze wyłożony temat. Dziękuję serdecznie 💐....
:) cieszę się
Mega!
O tym co pani mówi słyszałam na kursie przedmałżeńskim, miłość to nie pluszowy miś.
Fajnie się tego słucha, ale czy szydera, kpina i sarkazmy nie zniechęci trochę tych szukających pomocy i nieotrzakanych z tymi środkami występu publicznego? Nie mówię o swoich uczuciach , bo lubię te środki pasjami, ale czy to jest skuteczne u tych wierzących w te mity? Takie to oceniające, a określenie: 'bzdury'wywoła zapewne u niektórych, a zwlaszcza u zakochanych nastolatków odrzucenie przekazu, bo jakże to? To te wszystkie filmy to nieprawda? No dobra, trochę namieszalem, ale to w zboznym celu, nieoficjalnie jestem czterema rękami za tak formą przekazu, po prostu uwielbiam. Ten tego. Trzymam Fifi za dalsze.
Figi miało być, nie Fifi, te owoce, nie bieliznę damską.
Miłość romantyczna to bardzo niebezpieczny (jeśli brany na serio) konstrukt kulturowy gloryfikujący, czy wręcz absolutyzujacy, przejściowy i - jak trafnie to Pani ujęła - mało optymalny fizjologicznie stan zakochania . W zalewie książkowych romansów, filmowych melodramatów, komedii romantycznych i innych love songów, ktore nam ten bzdurny koncept nieustannie ładują do głów, Pani głos jest bardzo potrzebny, choć obawiam się, że jest głosem wołającego na puszczy. 😜 Żeby wzmocnić przekaz, warto by było skonstruować i promować katalog dzieł, które ośmielają się podejmować próby rozmontowywania romantycznego mitu. Dwie pierwsze rzeczy, które przyszły mi do głowy, kiedy z wielką przyjemnością Pani słuchałam, to 1. film J.P . Hogana "Wesele Muriel", który na różnych filmowych stronach funkcjonuje jako komediodramat, ale ja roboczo nazywam go sobie komedią antyromantyczną 2. " Blue Valentine", który onego czasu straszliwie mną wstrząsnął, bo jak żaden mówi o zakochaniowych iluzjach, koluzjach i o tym, co się zza nich wyłania, gdy chemiczny czar pryska. Ciekawa jestem, czy Pani zna te filmy. Ewentualnie czy ma Pani swój osobisty indeks dzieł romantycznych inaczej🤓. Pozdrawiam najserdeczniej!
To jest bardzo fajny wątek i ja go rozwinę na instagramie, gdzie przy okazji zapraszam, bo jednak jest nieco weselej, niż na yt. Wesela Muriel nie widziałam i z pewnością obejrzę, Blue Valentine mi nie wszedł, ale moze czas spróbować ponownie. Dzięki za inspirację i pozdrawiam :)
No i właśnie fakt, że miłość romantyczna tak dobrze się sprzedaje, dolewa oliwy do ognia i powoduje, że tak trudno jest wykorzenić jej mit.
Dobre😁
SUPER!!!
Sukcesów 🍀 i Forsy 💶🥳.
PRZYDA się- szczególnie to drugie - dzieki :)
Postawiłem Cię na postumencie " inż.texnolog mojej duszy"
To co pan tu napisał to chyba największa jej porażka. A gdzie pana samodzielne myślenie?
Częścią miłości romantycznej jest zauroczenie. Myli pani właśnie zauroczenie z miłością romantyczną. Zauroczenie mija ale jeśli mija romantyczność to znaczy że coś poszło nie tak. Miłość romantyczna to jedyna pełnowartościowa miłość. Nie ma innej. Można kogoś szanować ,tolerować a nawet przyjaźnić się z kimś ale to nie jest miłość. Spłaszcza pani miłość. Doświadczenie miłości nie jest nawet tym samym co kochać rodziców. Oczywiście mówimy że kochamy dzieci i własnych rodziców ale to nie jest miłość jakiej byśmy chcieli w związku. Mamy znacznie większe potrzeby. Można uczyć się kochać ale to nie znaczy że będziemy kochać. Miłość to nie zespół zachowań. Myślę że tu pani popełnia największy błąd. Zgadzam się że życie obdziera nas nieraz z romantyczności ale to tak jak z pozytywnym myśleniem. Marny człowiek który da sobie je całkowicie odebrać.
Mitochlorianami XD
Uważam, że najwyższy czas skończyć z mitem "miłości" Romea i Julii. Żeby kogoś kochać, trzeba go znać; oni się wzajemnie w ogóle nie znali. To było zwykłe silne zauroczenie i zwykła żądza, oba te stany później podkręcane jeszcze przez świadomość, że tak właściwie to "powinni" się wzajemnie nienawidzić. Wzniosłe słowa, ślub, finałowe samobójstwo - a tak naprawdę chodziło wyłącznie o żądzę i o to, by zrobić na złość dorosłym.
dziękóweczka
proszówka
A potrafiłaby Pani to samo, bez drwin? Taki challange 😊
A pan potrafiłby bez tej angielszczyzny?
@matrix9185 Dziękuję za pytanie. Odpowiedź brzmi : Tak. Czy potrafiłaby Pani to samo, tylko bez drwin? Takie wyzwanie. Pozdrawiam i życzę sukcesów.
Przypuszczam, że Pan w średnim wieku który "wygrał konkurs" w chwili wykonywania rezonansu myślał o swojej kochance.
Fakt! Nagadałaś się. Czasem zastanawiam się, czy kobiety robią przerwę w mówieniu- na oddychanie?
Masz rację!
Polacy to mistrzowie świata w tej dyscyplinie i chyba tylko Rosjanie mogą z nami konkurować.Dokładnie tak samo, jak w piciu wódki z gwinta.
Najpierw my, a potem długo, długo nikt.
Nie bez powodu wspomniałem o wódce i o Rosjanach.
Pamiętasz ,,Sylwetki X tej muzy''? A pamiętasz temat muzyczny?
To ,,Warsaw concerto''- jeden z niewielu utworów znanych na całym świecie. Paradoksalnie- inspirowany Rachmaninowem!
Co może napisać o romantycznej miłości syn kobiety urodzonej jeszcze na Kresach?
Ten kresowy Romantyzm jest 100%- towym ekstraktem ,,zwykłego'', polskiego romantyzmu, jak spirytus (sic) w stosunku do wódki.
Tak byłem wychowywany od dziecka, taką odebrałem edukację, tak mnie ukształtowano, że nadal wśród moich znajomych i kolegów taka opinia o mnie jest aktualną. Romantyk aż do bólu.
Od zawsze- czyli od chwili, gdy odkryłem istnienie dziewczynek, a potem kobiet- marzyłem nie o tym, by być kochanym- lecz o tym by kochać. Marzyłem o tym, bym tak bardzo tęsknił, żeby fizycznie tą tęsknotę odczuwać. Edukacja wbiła we mnie wzorce idealne, nie z tego świata. Nawet w tak drugorzędnej literaturze, jak kryminały, gdy Joe Alex mówi do swojego przyjaciela tuż po tym, jak rozstał się ze swoją przyjaciółką:
- Jest mi przykro dlatego, że nie jest mi przykro. A powinno być przykro.
Masz rację także w tym, gdy mówisz o pierwszym okresie znajomości. Moja dużo młodsza ode mnie partnerka- lecz o całe niebo mądrzejsza ode mnie- wyzyskała ten okres do cna!
Dziś, po kilku latach wracamy czasem do tego okresu zauroczenia i do tamtych emocji.
- Czy żałujesz, że nie ma już tego?
Nie. Nie żałuję, bo to, co jest dziś jest inne, ale równie wiele radości mi daje.
To dlatego, że w okresie zauroczenia i motylków w brzuchu dział się seks bardzo intensywny i dzisiaj zbieramy tego owoce.
Miałem szczęście, że moja partnerka nie ma takich doświadczeń z dzieciństwa i młodości, więc twardo stąpa po ziemi i ściąga mnie z chmur, gdy zbyt długo żyję marzeniami.
Jak wyleczyłem się z chorobliwego romantyzmu?
To proste. Zderzyłem się z życiem i z seksem. Odkryłem, że wcale nie jestem romantykiem, ale bardziej tkwię w Oświeceniu i jego ideach. Pewien filozof i zbereźnik, który miał zatrute pióro okazał się większym idolem niż Wieszcz Adam.
Butelka wódki wypita z gwinta dała mi czas na gładkie przejście z jednej epoki do drugiej. Paradoksalnie, wbrew zegarowi, nie był to krok wstecz, lecz krok ku rozwojowi.
Niech żyje więc romantyczna miłość.
Pod warunkiem, że we właściwym czasie pójdzie sobie precz!
"To dlatego, że w okresie zauroczenia i motylków w brzuchu dział się seks bardzo intensywny i dziś zbieramy tego owoce". Chodzi o posiadanie dzieci?
"Jak wyleczyłem się z chorobliwego romantyzmu? To proste. Zderzyłem się z życiem i z seksem". Mógłbyś rozwinąć wątek?
Opis tworzenie rzeczywistości na bazie emocji... Pani Marto , naraża się Pani wszystkim piewcom popularnych metod stwierdzania czy ktoś jest toksyczny , skoro Pani to podważa ;-)
Nie wiem, co dokładnie podważam, Pana zdaniem, ale zniosę to narażanie z właściwym sobie lekceważeniem :)
@@MartaNiedzwiecka sądzę że chodzi o różne toksyczne zachowania jednego z partnerów raniące drugiego z partnerów. Ty mówisz o tym, że jeśli osoba czuje się zraniona to to mówi tylko o tym, że właśnie ta osoba czuje się zraniona, nic o intencjach drugiej osoby. W pierwszej chwili mnie to zabolało bo byłam raniona wielokrotnie przez różne osoby, a Twoje stwierdzenie odebrało mi prawo do tego uczucia, oceny takiego postępowania i reakcji na nie. Ale myślę, że Twoje stwierdzenie jest prawdziwe do momentu konfrontacji z osobą raniącą. Jeżeli to że poczułam się zraniona komunikuję tej osobie i pytam o powody, o sposób myślenia, który doprowadził do danego zachowania i dostaję odpowiedź, że celem było zranienie mnie lub odmowę odpowiedzi to znaczy, że moja ocena sytuacji i odczucie było właściwe. W takim wypadku nie mam sobie nic do zarzucenia.
@@DremoraKynmarcher Dzięki za pomoc w zrozumieniu. Nie sądzę, żeby moje stwierdzenie odbierało ci prawo do czegokolwiek :) Myślę, że nie mam takiej mocy. Mówię , ze nie mamy wiedzy o intencjach innych ludzi. Czasem ktoś nas rani, bo chce, czasem niechcący, a czasem nawet jeśli mu wyjaśnimy (jej) i tak nie zrozumie. To, co napisałaś o sprawdzeniu intencji jest dokładnie tym do czego się odnoszę.
Komentarz już w całości po edycji: Idzie pani w skrajności. Po co od razu kpić i tylko negować ten cały romantyczno-magiczny kociołek? :) Jest w nim sporo mitów i przekłamań, ale to celowy zabieg, aby dać pożywkę sceptykom i odsunąć ludzkość od prawdy. Zakochanie zawsze mija, ale tylko wtedy, jeśli nie przechodzi w Miłość. Tak to działa, tak to musi już być. Widać nie przeżyła Pani takiego połączenia dusz, więc nie może tego zrozumieć. :) Nawet w takich przypadkach bywa czasem trudno i trzeba się dotrzeć przez różne doświadczenia oraz głębsze poznanie (to wymaga czasu), oczywiście, ale nie odczuwa się tego w ten sposób. Zawsze odnajduje się w sobie energię do działania. Nie wiem, skąd te niektóre przytaczane przykłady, że nie ma żadnych przeciwności losu. Często jest wręcz przeciwnie w przypadku takiej pary, która musi zmierzyć się z wieloma trudnościami, a mimo tego nic nie zniszczy ich uczucia. I nie, tu nie chodzi o żadne dwie "połówki jabłka", tylko o dwie odrębne całości i indywidualne jednostki, które stają się jednością, kiedy spotkają się i połączą. Również kłamstwem jest to, że pernamentne bycie zakochanym musi oznaczać ślepotę i stany zagrażające zdrowiu. Miłość widzi wszystko doskonale, więc nie może być ślepa. Nie ma niczego, co jest bardziej "widzące". :) Życzę więcej wiary, bo żadna nauka wprost nie przekaże tej wiedzy, która musi być osobistym doświadczeniem. Pozdrawiam. ;)
Najlepszą metodą na zanegowanie sensowności mojego wywodu wydaje się pokazanie, że nie przeżyłam "prawdziwego TEGO". No cóż, pozostaje pozdrowić. Negowanie bzdur nadal zostanie moim ulubionym zajęciem.
@@MartaNiedzwiecka Jeśli to jedyne, co wyczytałaś z mojego długiego komentarza - mogę tylko głęboko współczuć tak ograniczonych horyzontów. Bzdury? Tylko dla ciebie i tobie podobnym, więc twoja/wasza strata. :) Te ulubione zajęcie, o którym wspominasz jest zabawne, doprawdy, gdyż tak naprawdę niczego nie jesteś w stanie zanegować (doświadczenia, myśli i niezmienne uczucia - były, są i będą Prawdą, także twoje tupanie nóżką i nagrywanie godzinnych wywodów tego w żaden sposób nie zmieni), ale dalej żyj w tym swoim złudnym przeświadczeniu, jeśli to ci jakoś pomaga. ;)
Pozdrawiam i wracam do tupania nóżką w takt skocznej muzyki. :)
Marta Niedzwiecka Raczej do dźwięków własnej zawiści (ja tak nie mam, więc nikt inny nie może tak mieć), cynizmu, niewiedzy i swojego zgorzknienia. ;D Bez odbioru.
No true Scotsman fallacy. Polecam się zapoznać. Moja miłość jest najmojsza i skoro ja ją tak dobrze czuje to nie może być zła, prawda? A potem partnerka, jak w moim przypadku, okazuje się mieć histrioniczne zaburzenie osobowości i dziecko z kolegą z pracy :) Pozdrawiam cieplutko.
Czy to ładnie tak odbierać złudzenia? No wiem.,....
Może i nie ładnie, za to skutecznie i przydatnie. :)
Nie no teraz to już w ogóle mam burdel głowie 🤪 To skąd wiedzieć, że to jest Ten człowiek?
Jak to skąd? Miłość jest decyzją więc to ty decydujesz czy jest to ten człowiek. Miłość to nie jest wyłącznie uczucie
@@florence91000 to prawda. Ale bardziej chodziło mi o to, że możesz wybrać człowieka, który też to rozumie i stoi przy swoim wyborze, albo takiego, który jest w stanie zmienić zdanie po kilku latach. Więc pytanie czy da się tych ludzi rozróżnić jakoś już we wstępnej fazie :)
Romantyzm, Mickiewicz, Maryla.... licealne pranie mózgu. . Polecam książkę o powszechnym zjawisku manipulowania mężczyznami przez kobiety: ,, Tresowany mężczyzna,, . Ha,ha,ha.
Też uważam że mit miłości romantycznej jest toksyczny.
nie demonizujmy Romantyzmu tylko zle jego interpretowanie...th-cam.com/video/x-ewvCNguug/w-d-xo.html
Rozbija Pani schemat🤦♂️. nie jestem statystykiem ale 70% społeczeństwa nie jest na to gotowa.
🫶🏻🩵⚡️
Muszę przyznać, że porusza Pani dużo ważnym elementów i błędów jakie nasz mózg popełnia i my sami, ale. No i właśnie to ale, niestety prowadzi do innych spostrzeżeń, które chyba jeden użytkownik Avangarda poruszył i które niestety Pani potwierdza swoimi odpowiedziami. Cynizm nie wydsje się być głosem rozsądku i obiektywnym podejściem do tematu, a na pewno jest mechanizmem obronnym. Nie chodzi o to, żeby teraz słuchający drążyli powodów Pani nastawienia, bo nie o to chodzi, jednak uważam, że nie jest to profesjonalne podejście i przeszkadza w potraktowaniu w pełni na serio co chce nam Pani przekazać, ponieważ jest okraszone albo jakimś żalem albo jakimś rozczarowaniem. Super temat i rzeczywiście trudny i wydsje mi się, że mało świadomy w społeczeństwie, ale niestety przekazany w nieprofesjonalny sposób, podobnie z odpowiedziami na komentarze jednego z słuchaczy.
Obawiam się, że albo Pani zupełnie nie zrozumiała tego odcinka, albo mówimy o różnych rzeczach. Nigdzie w tym odcinku nie ma cynizmu. Jest opowieść o zdrowym rozsądku, poparta nauką.
Może sobie Pani dowolnie interpretować moje nastawienie, nie ma ono związku z tematem, co wydaje się być trudne do zrozumienia. Terapeuci, co wydaje się niektórym trudne do zrozumienia, są szkoleni do tego, żeby ich poglądy nie były zainfekowane ich postawami.
I kiedy haj mija zaczyna sie zycie rzeczywiste A wszystko jest po to zeby urodzily sie dzieci To natura