Οι αναρτήσεις σας και οι παρεμβάσεις σας πάντα είναι τόσο στοχευμένες. Ειλικρινά σας λέω ότι οι συζητήσεις που αναφέρετε είναι στοχευμένες σε όλα αυτά τα διαχρονικά προβλήματα στην Ανώτατη εκπαίδευση (και όχι μόνο...). Η προσωπική μου εμπειρία ως φοιτητής ήταν η εξής: Στα λεγόμενα "δήθεν αυστηρά" όπως λέτε μαθήματα συνήθως είχα πιο υψηλή βαθμολογία διότι από "φόβο" υποχρεούμασταν να διαβάσουμε περισσότερο. Το παράδοξο ήταν όμως οτι τα στοιχεία των μαθημάτων αυτών ξεχνιόντουσαν πιο γρήγορα μιας και ήταν πιο "μηχανική-ξύλινη" η μάθηση τους. Στα μαθήματα που θεωρούνταν λιγότερο "αυστηρά" και είχαμε πιο ελεύθερο πεδίο κίνησης, αν και έπαιρνα λίγο χαμηλότερο βαθμό μιας και δεν προετοιμαζόμασταν "σκληρά", οι γνώσεις που αποκτήθηκαν κατα κάποιο τρόπο έμεναν περισσότερο στη μνήμη. Και όχι μόνο οι γνώσεις, αλλα κυρίως ο εκάστοτε εκπαιδευτής με τον οποίο συχνά είχαμε και πιο ανθρώπινη σχέση-επαφή. ήταν περισσότερο "κοντά" τόσο επικοινωνιακά όσο και συναισθηματικά. Μπορώ να σας πώ με πλήρη ειλικρίνεια οτί αυτούς τους καθηγητές θυμάμαι περισσότερο με χαμόγελο και με ζεστασιά μέσα μου και είμαι πολύ περήφανος για τα μηνύματα που κατάφεραν να μου περάσουν.
Φίλε μου, χαίρομαι πάρα πολύ με την οπτική σου στα πράγματα και εύχομαι να την συμμερίζονται κι άλλα παιδιά. Σήμερα δεν σου κρύβω πως απογοητεύτηκα όταν τελειώνοντας ένα μάθημα που είχα προετοιμάσει με τόσο μεράκι πάνω στη διαδραστική μελέτη περιστατικών συχνότατων νοσημάτων, είδα το αμφιθέατρο να γεμίζει για το επόμενο μάθημα από το δικό μου! Η συγκεκριμένη έδρα του επόμενου αυτού μαθήματος έμαθα πως είναι "δύσκολη" στους βαθμούς, οπότε "εύλογα" αξίζει να παρακολουθείς τις παραδόσεις της και να ασχολείσαι "σοβαρά" με αυτήν. Η δική μου έμφυτη επιείκεια θεωρείται δυστυχώς δεδομένη, οπότε αναπόφευκτα δεν εκτιμάται και τη βλέπω με λύπη να περιορίζει την απήχηση αυτής καθ' εαυτής της κοπιαστικής δουλειάς μου. Μάλλον υποκριτικά μιλάμε για πρακτικό πνεύμα και κοπτόμαστε για άλλες δήθεν βελτιώσεις στην εκπαίδευση, ενώ εκείνο που μας έμαθε το σχολείο σαν παιδιά να μας ενδιαφέρει αποκλειστικά - ούτε καν κυρίως - είναι η ξεφτίλα και η μούφα του βαθμού στις εξετάσεις και γι' αυτήν εξακολουθούμε να ενδιαφερόμαστε και να προσπαθούμε και σαν ενήλικες φοιτ-ητές/-ήτριες. Τώρα τι σχέση έχει αυτού του είδους ο "άριστος" βαθμός, αποτέλεσμα μιας επίπονης μεν αλλά στείρας προσπάθειας πρόσκαιρης κατοχής κάποιων ξερών γνώσεων, με τις επαγγελματικές δεξιότητες του γιατρού το αφήνω στην κρίση των συμφοιτητών και των συμφοιτητριών σου. Η από μέρους σας αποδοχή ενός άλλου, ζωντανού, βιωματικά αλληλεπιδραστικού προτύπου εκπαίδευσης είναι καθαρά δική σας επιλογή, διότι είστε ελεύθεροι και αυτεξούσιοι άνθρωποι, κι εγώ σε καμία περίπτωση δεν θα προσπαθήσω να σας το επιβάλλω επειδή πιστεύω σ' αυτό, γινόμενος "αυστηρός" και εκφοβίζοντάς σας σαν να 'σαστε κουτάβια και όχι σκεπτόμενοι ενήλικες που σε λίγο θα πάρετε στα χέρια σας την υγεία των συνανθρώπων σας.
ΑΣΕ ΡΕ, ΤΗΝ ΠΑΘΑΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ! ΠΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΑ «ΣΟΒΑΡΟ» ΜΑΘΗΜΑ. (αντί για "σίκουελ" στο παραπάνω βίντεο) Φίλες και φίλοι μου, κατά τη γνώμη μου, η μεγάλη πληγή της κατ΄ευφημισμό πλέον λεγόμενης "εκπαίδευσης" των ημερών μας είναι η βαθμοθηρία. Κυνηγάμε να πάρουμε "Άριστα" αντί ν α γ ί ν ο υ μ ε ά ρ ι σ τ ο ι ή, με άλλα λόγια, νοιαζόμαστε για τη "μούφα" δηλ. την κάλπικη πιστοποίηση ότι, μετά από προσπάθεια βέβαια, κατέχουμε άριστα κάποιες ξερές γνώσεις για κάποιο διάστημα κι όχι για την ο υ σ ί α ήτοι τη μετουσίωση σε απτή πράξη όσων μάθαμε ξεκινώντας πρώτα από την πράξη και κατόπιν εμβαθύνοντας στη θεωρία. Ρωτήστε έναν μέσο μεσήλικα τι θυμάται από τη Φυσική του Λυκείου. Προφανώς τίποτα, αφού λ.χ. με τα κεκλιμένα επίπεδα ασχολήθηκε μόνο στο φροντιστήριο λύνοντας ασκήσεις και δεν είδε ποτέ τις εφαρμογές τους στις πραγματικές κατασκευές, έστω μέσω της προσομοίωσης που επιτρέπει η τεχνολογία. Παρεμπιπτόντως, σας μιλώ κι εγώ ως «άριστος», αφού ήμουν 17ος σε σειρά επιτυχίας στην Σχολή μας το 1983 μ.Χ. Μη μου καταλογίσετε λοιπόν συμπλεγματικές εμμονές εναντίον της «αριστείας» στο πλαίσιο φτηνής πολιτικάντικης κατανάλωσης. Το θέμα βέβαια είναι για ποια αριστεία μιλάμε: τη γνήσια που εγγυάται μια ουσιαστική επαγγελματική σταδιοδρομία ή την «γιαλαντζί» μετά τη συμπλήρωση απαντητικών δελτίων θεωρητικών ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής; Καθώς οι δάσκαλοι εν γένει δεν φαίνεται να νοιάζονται να ανανεώσουν τη διδασκαλία τους και τους εαυτούς τους και δείχνουν να μην έχουν πάρει πρέφα για την εμπειρική διάσταση της διδασκαλίας, ώστε να κεντρίσουν, μέσω της βιωματικής αλληλεπίδρασής τους με τα παιδιά, αποτελεσματικά κ α ι τον ν ο υ κ α ι την κ α ρ δ ι ά των παιδιών, τα τελευταία χρειάζονται κάτι για να συνεχίσουν να ασχολούνται κάπως με την όποια εκπαίδευσή τους. Κι αυτό το «κίνητρο» που βρήκε το «σύστημα» να τους δώσει, είναι - άκουσον, άκουσον! - Ο Ε Κ Φ Ο Β Ι Σ Μ Ο Σ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ. Σε όλο το λύκειο καταργείται κάθε παροχή ερεθισμάτων παιδείας προκειμένου οι έφηβ-οι/-ες να συνειδητοποιήσουν πώς θέλουν να αλλάξουν και να βελτιώσουν τον κόσμο και να αναλάβουν υπεύθυνη δράση γι’ αυτό - όχι στείρους τσαμπουκάδες και τραμπουκισμούς για απλή και τελικά ανούσια εκτόνωση - και, αντ’ αυτού, οι έφηβ-οι/-ες μέρα νύχτα προετοιμάζονται - όχι τζάμπα βέβαια, για να πετύχεις χρειάζεσαι λεφτά! - σαν άλογα κούρσας να παλέψουν με τον «μπαμπούλα» των πανελλαδικών με έπαθλο την επιτυχία σε μια «καλή σχολή». Στα άλογα αυτά συχνά ποντάρουν ψυχολογικά οι γονείς τους για να περηφανεύονται μεθαύριο - καλά, δεν έχουν τις δικές τους ζωές να περηφανεύονται, αν πρέπει ντε και καλά να περηφανεύονται για κάτι; - και ίσως να ποντάρει σε αυτά και η θεια τους η Τσουράπω από την Καρύταινα Αρκαδίας με όλο της το σόι, μιλάμε για καμιά εκατοστή νοματαίους! Αναρωτιέμαι: την εποχή που γενικά ορθώς, και πιθανώς καμιά φορά με το παραμικρό, καταγγέλλονται υπαρκτοί εκφοβισμοί μεταξύ συζύγων, μεταξύ αφεντικών και εργαζομένων, μεταξύ ορισμένων μαθητών, πώς δεν καταγγέλλεται ο εκφοβισμός όλων των μαθητών μέσω των εξετάσεων; Ποιον βολεύει αυτή η «μούγκα»; Απλούστατη η απάντηση: τη συνέχιση της ακηδίας των δασκάλων και τα κέρδη της παραπαιδείας (γερή μπίζνα!) Εμείς δεχόμαστε λοιπόν αυτά τα πρώην παιδιά, τα θύματα του εκφοβισμού των πανελλαδικών εξετάσεων, για φοιτ-ητές/-ήτριες μας και συνεχίζουμε το ίδιο βιολί. Απρόσωπες παραδόσεις και εξίσου απρόσωπες εξετάσεις, ως επί το πλείστον με συμπληρώσεις δελτίων τύπου «Τζόκερ», με τελικό «μπαμπούλα-έπαθλο» το «Άριστα» στο πτυχίο. Τι αντιπροσωπεύει λοιπόν αυτό το «’Αριστα»; Μα εν γένει το ίδιο με πριν: κάποιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που, εν προκειμένω, θα ήταν πολύ χρήσιμες για τη συμμετοχή των «αριστούχων» σε ένα τηλεπαιχνίδι ιατρικών γνώσεων. Εν γένει όμως, όχι καθ’ ολοκληρία. Είναι αλήθεια ότι γίνονται προσπάθειες - ελπίζω όχι ως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον θλιβερό κανόνα - από εμπνευσμένους καθηγητές στη Σχολή μας να φ έ ρ ο υ ν τα παιδιά που πια δεν είναι παιδιά• είναι νέοι και νέες ενήλικες - όσο κι αν η πλειονότητά τους δεν το έχει συνειδητοποιήσει, κι αυτό κάποιους βολεύει - κ ο ν τ ά στην ι α τ ρ ι κ ή π ρ ά ξ η. Αν όμως έχετε ήδη σιγουρέψει ότι εύκολα θα πάρετε «Άριστα» σε ένα τέτοιο μάθημα, θα το εκτιμήσετε, ώστε να ανταποκριθείτε σε αυτές τις γόνιμες προσπάθειες ως υπεύθυνοι νέοι ενήλικες πια, να τις στηρίξετε με τη συμμετοχή σας και να τις αγκαλιάσετε ως μελλοντικοί αληθινά άριστοι επαγγελματίες που θα πάρετε στα χέρια σας την υγεία των συνανθρώπων σας κι όχι ως εκφοβισμένα μαθητούδια που ενδιαφέρονται πρωτίστως να μαζεύουν δεκάρια, οπότε μόνο αν αυτό τους σερβίρεται σαν δύσκολο, κινητοποιούνται ; Η επιλογή σας είναι απόλυτα ελεύθερη και καθαρά εναπόκειται στην κρίση και στην προσωπική βούλησή σας, εφόσον το «σύστημα» δεν έχει καταφέρει να τις καταστρέψει τελείως και τις δύο με την αδιαφορία και τον ατομικισμό που σας υποβάλλουν οι καταιγιστικές φλασιές των μέσων κοινωνικής από-δικτύωσης και οι παπατζήδες TikTokers πλασιέ-επηρεαστές. Τι λέτε επ’ αυτών; Μιλήστε μου για τις σκέψεις σας «χωρίς φόβο και πάθος».😉
@@ACLazaris-HISTOPATHOLOGY Αγαπητέ καθηγητά, πραγματικά μου αρέσει πολύ το μάθημα, ακόμα κι αν είναι γνωστό ότι δεν είστε αυστηρός και ότι θα περάσουμε την Παθολογική Ανατομική. Είμαι απόλυτα αφοσιωμένοσ στο μάθημα και πραγματικά λατρεύω να παρακολουθώ τα κλινικά σενάρια που παρουσιάζετε. Ο τρόπος που τα παρουσιάζετε είναι μοναδικός και απόλυτα συναρπαστικός, κάτι που δεν έχω συναντήσει από κανέναν άλλο καθηγητή. Η προσέγγισή σας κάνει το μάθημα ζωντανό και με βοηθά να κατανοώ την πρακτική πλευρά της Παθολογικής Ανατομικής, μετατρέποντας τη θεωρία σε κάτι χειροπιαστό και ουσιαστικό.
Πολυ σωστα κυριε Λαζαρη!
Οι αναρτήσεις σας και οι παρεμβάσεις σας πάντα είναι τόσο στοχευμένες. Ειλικρινά σας λέω ότι οι συζητήσεις που αναφέρετε είναι στοχευμένες σε όλα αυτά τα διαχρονικά προβλήματα στην Ανώτατη εκπαίδευση (και όχι μόνο...). Η προσωπική μου εμπειρία ως φοιτητής ήταν η εξής: Στα λεγόμενα "δήθεν αυστηρά" όπως λέτε μαθήματα συνήθως είχα πιο υψηλή βαθμολογία διότι από "φόβο" υποχρεούμασταν να διαβάσουμε περισσότερο. Το παράδοξο ήταν όμως οτι τα στοιχεία των μαθημάτων αυτών ξεχνιόντουσαν πιο γρήγορα μιας και ήταν πιο "μηχανική-ξύλινη" η μάθηση τους. Στα μαθήματα που θεωρούνταν λιγότερο "αυστηρά" και είχαμε πιο ελεύθερο πεδίο κίνησης, αν και έπαιρνα λίγο χαμηλότερο βαθμό μιας και δεν προετοιμαζόμασταν "σκληρά", οι γνώσεις που αποκτήθηκαν κατα κάποιο τρόπο έμεναν περισσότερο στη μνήμη. Και όχι μόνο οι γνώσεις, αλλα κυρίως ο εκάστοτε εκπαιδευτής με τον οποίο συχνά είχαμε και πιο ανθρώπινη σχέση-επαφή. ήταν περισσότερο "κοντά" τόσο επικοινωνιακά όσο και συναισθηματικά. Μπορώ να σας πώ με πλήρη ειλικρίνεια οτί αυτούς τους καθηγητές θυμάμαι περισσότερο με χαμόγελο και με ζεστασιά μέσα μου και είμαι πολύ περήφανος για τα μηνύματα που κατάφεραν να μου περάσουν.
Φίλε μου, χαίρομαι πάρα πολύ με την οπτική σου στα πράγματα και εύχομαι να την συμμερίζονται κι άλλα παιδιά. Σήμερα δεν σου κρύβω πως απογοητεύτηκα όταν τελειώνοντας ένα μάθημα που είχα προετοιμάσει με τόσο μεράκι πάνω στη διαδραστική μελέτη περιστατικών συχνότατων νοσημάτων, είδα το αμφιθέατρο να γεμίζει για το επόμενο μάθημα από το δικό μου! Η συγκεκριμένη έδρα του επόμενου αυτού μαθήματος έμαθα πως είναι "δύσκολη" στους βαθμούς, οπότε "εύλογα" αξίζει να παρακολουθείς τις παραδόσεις της και να ασχολείσαι "σοβαρά" με αυτήν. Η δική μου έμφυτη επιείκεια θεωρείται δυστυχώς δεδομένη, οπότε αναπόφευκτα δεν εκτιμάται και τη βλέπω με λύπη να περιορίζει την απήχηση αυτής καθ' εαυτής της κοπιαστικής δουλειάς μου. Μάλλον υποκριτικά μιλάμε για πρακτικό πνεύμα και κοπτόμαστε για άλλες δήθεν βελτιώσεις στην εκπαίδευση, ενώ εκείνο που μας έμαθε το σχολείο σαν παιδιά να μας ενδιαφέρει αποκλειστικά - ούτε καν κυρίως - είναι η ξεφτίλα και η μούφα του βαθμού στις εξετάσεις και γι' αυτήν εξακολουθούμε να ενδιαφερόμαστε και να προσπαθούμε και σαν ενήλικες φοιτ-ητές/-ήτριες. Τώρα τι σχέση έχει αυτού του είδους ο "άριστος" βαθμός, αποτέλεσμα μιας επίπονης μεν αλλά στείρας προσπάθειας πρόσκαιρης κατοχής κάποιων ξερών γνώσεων, με τις επαγγελματικές δεξιότητες του γιατρού το αφήνω στην κρίση των συμφοιτητών και των συμφοιτητριών σου. Η από μέρους σας αποδοχή ενός άλλου, ζωντανού, βιωματικά αλληλεπιδραστικού προτύπου εκπαίδευσης είναι καθαρά δική σας επιλογή, διότι είστε ελεύθεροι και αυτεξούσιοι άνθρωποι, κι εγώ σε καμία περίπτωση δεν θα προσπαθήσω να σας το επιβάλλω επειδή πιστεύω σ' αυτό, γινόμενος "αυστηρός" και εκφοβίζοντάς σας σαν να 'σαστε κουτάβια και όχι σκεπτόμενοι ενήλικες που σε λίγο θα πάρετε στα χέρια σας την υγεία των συνανθρώπων σας.
ΑΣΕ ΡΕ, ΤΗΝ ΠΑΘΑΝ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ! ΠΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΑ «ΣΟΒΑΡΟ» ΜΑΘΗΜΑ.
(αντί για "σίκουελ" στο παραπάνω βίντεο)
Φίλες και φίλοι μου, κατά τη γνώμη μου, η μεγάλη πληγή της κατ΄ευφημισμό πλέον λεγόμενης "εκπαίδευσης" των ημερών μας είναι η βαθμοθηρία. Κυνηγάμε να πάρουμε "Άριστα" αντί ν α γ ί ν ο υ μ ε ά ρ ι σ τ ο ι ή, με άλλα λόγια, νοιαζόμαστε για τη "μούφα" δηλ. την κάλπικη πιστοποίηση ότι, μετά από προσπάθεια βέβαια, κατέχουμε άριστα κάποιες ξερές γνώσεις για κάποιο διάστημα κι όχι για την ο υ σ ί α ήτοι τη μετουσίωση σε απτή πράξη όσων μάθαμε ξεκινώντας πρώτα από την πράξη και κατόπιν εμβαθύνοντας στη θεωρία. Ρωτήστε έναν μέσο μεσήλικα τι θυμάται από τη Φυσική του Λυκείου. Προφανώς τίποτα, αφού λ.χ. με τα κεκλιμένα επίπεδα ασχολήθηκε μόνο στο φροντιστήριο λύνοντας ασκήσεις και δεν είδε ποτέ τις εφαρμογές τους στις πραγματικές κατασκευές, έστω μέσω της προσομοίωσης που επιτρέπει η τεχνολογία.
Παρεμπιπτόντως, σας μιλώ κι εγώ ως «άριστος», αφού ήμουν 17ος σε σειρά επιτυχίας στην Σχολή μας το 1983 μ.Χ. Μη μου καταλογίσετε λοιπόν συμπλεγματικές εμμονές εναντίον της «αριστείας» στο πλαίσιο φτηνής πολιτικάντικης κατανάλωσης. Το θέμα βέβαια είναι για ποια αριστεία μιλάμε: τη γνήσια που εγγυάται μια ουσιαστική επαγγελματική σταδιοδρομία ή την «γιαλαντζί» μετά τη συμπλήρωση απαντητικών δελτίων θεωρητικών ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής;
Καθώς οι δάσκαλοι εν γένει δεν φαίνεται να νοιάζονται να ανανεώσουν τη διδασκαλία τους και τους εαυτούς τους και δείχνουν να μην έχουν πάρει πρέφα για την εμπειρική διάσταση της διδασκαλίας, ώστε να κεντρίσουν, μέσω της βιωματικής αλληλεπίδρασής τους με τα παιδιά, αποτελεσματικά κ α ι τον ν ο υ κ α ι την κ α ρ δ ι ά των παιδιών, τα τελευταία χρειάζονται κάτι για να συνεχίσουν να ασχολούνται κάπως με την όποια εκπαίδευσή τους. Κι αυτό το «κίνητρο» που βρήκε το «σύστημα» να τους δώσει, είναι - άκουσον, άκουσον! - Ο Ε Κ Φ Ο Β Ι Σ Μ Ο Σ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ. Σε όλο το λύκειο καταργείται κάθε παροχή ερεθισμάτων παιδείας προκειμένου οι έφηβ-οι/-ες να συνειδητοποιήσουν πώς θέλουν να αλλάξουν και να βελτιώσουν τον κόσμο και να αναλάβουν υπεύθυνη δράση γι’ αυτό - όχι στείρους τσαμπουκάδες και τραμπουκισμούς για απλή και τελικά ανούσια εκτόνωση - και, αντ’ αυτού, οι έφηβ-οι/-ες μέρα νύχτα προετοιμάζονται - όχι τζάμπα βέβαια, για να πετύχεις χρειάζεσαι λεφτά! - σαν άλογα κούρσας να παλέψουν με τον «μπαμπούλα» των πανελλαδικών με έπαθλο την επιτυχία σε μια «καλή σχολή». Στα άλογα αυτά συχνά ποντάρουν ψυχολογικά οι γονείς τους για να περηφανεύονται μεθαύριο - καλά, δεν έχουν τις δικές τους ζωές να περηφανεύονται, αν πρέπει ντε και καλά να περηφανεύονται για κάτι; - και ίσως να ποντάρει σε αυτά και η θεια τους η Τσουράπω από την Καρύταινα Αρκαδίας με όλο της το σόι, μιλάμε για καμιά εκατοστή νοματαίους! Αναρωτιέμαι: την εποχή που γενικά ορθώς, και πιθανώς καμιά φορά με το παραμικρό, καταγγέλλονται υπαρκτοί εκφοβισμοί μεταξύ συζύγων, μεταξύ αφεντικών και εργαζομένων, μεταξύ ορισμένων μαθητών, πώς δεν καταγγέλλεται ο εκφοβισμός όλων των μαθητών μέσω των εξετάσεων; Ποιον βολεύει αυτή η «μούγκα»; Απλούστατη η απάντηση: τη συνέχιση της ακηδίας των δασκάλων και τα κέρδη της παραπαιδείας (γερή μπίζνα!)
Εμείς δεχόμαστε λοιπόν αυτά τα πρώην παιδιά, τα θύματα του εκφοβισμού των πανελλαδικών εξετάσεων, για φοιτ-ητές/-ήτριες μας και συνεχίζουμε το ίδιο βιολί. Απρόσωπες παραδόσεις και εξίσου απρόσωπες εξετάσεις, ως επί το πλείστον με συμπληρώσεις δελτίων τύπου «Τζόκερ», με τελικό «μπαμπούλα-έπαθλο» το «Άριστα» στο πτυχίο. Τι αντιπροσωπεύει λοιπόν αυτό το «’Αριστα»; Μα εν γένει το ίδιο με πριν: κάποιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που, εν προκειμένω, θα ήταν πολύ χρήσιμες για τη συμμετοχή των «αριστούχων» σε ένα τηλεπαιχνίδι ιατρικών γνώσεων. Εν γένει όμως, όχι καθ’ ολοκληρία. Είναι αλήθεια ότι γίνονται προσπάθειες - ελπίζω όχι ως εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον θλιβερό κανόνα - από εμπνευσμένους καθηγητές στη Σχολή μας να φ έ ρ ο υ ν τα παιδιά που πια δεν είναι παιδιά• είναι νέοι και νέες ενήλικες - όσο κι αν η πλειονότητά τους δεν το έχει συνειδητοποιήσει, κι αυτό κάποιους βολεύει - κ ο ν τ ά στην ι α τ ρ ι κ ή π ρ ά ξ η. Αν όμως έχετε ήδη σιγουρέψει ότι εύκολα θα πάρετε «Άριστα» σε ένα τέτοιο μάθημα, θα το εκτιμήσετε, ώστε να ανταποκριθείτε σε αυτές τις γόνιμες προσπάθειες ως υπεύθυνοι νέοι ενήλικες πια, να τις στηρίξετε με τη συμμετοχή σας και να τις αγκαλιάσετε ως μελλοντικοί αληθινά άριστοι επαγγελματίες που θα πάρετε στα χέρια σας την υγεία των συνανθρώπων σας κι όχι ως εκφοβισμένα μαθητούδια που ενδιαφέρονται πρωτίστως να μαζεύουν δεκάρια, οπότε μόνο αν αυτό τους σερβίρεται σαν δύσκολο, κινητοποιούνται ; Η επιλογή σας είναι απόλυτα ελεύθερη και καθαρά εναπόκειται στην κρίση και στην προσωπική βούλησή σας, εφόσον το «σύστημα» δεν έχει καταφέρει να τις καταστρέψει τελείως και τις δύο με την αδιαφορία και τον ατομικισμό που σας υποβάλλουν οι καταιγιστικές φλασιές των μέσων κοινωνικής από-δικτύωσης και οι παπατζήδες TikTokers πλασιέ-επηρεαστές.
Τι λέτε επ’ αυτών; Μιλήστε μου για τις σκέψεις σας «χωρίς φόβο και πάθος».😉
@@ACLazaris-HISTOPATHOLOGY
Αγαπητέ καθηγητά, πραγματικά μου αρέσει πολύ το μάθημα, ακόμα κι αν είναι γνωστό ότι δεν είστε αυστηρός και ότι θα περάσουμε την Παθολογική Ανατομική. Είμαι απόλυτα αφοσιωμένοσ στο μάθημα και πραγματικά λατρεύω να παρακολουθώ τα κλινικά σενάρια που παρουσιάζετε. Ο τρόπος που τα παρουσιάζετε είναι μοναδικός και απόλυτα συναρπαστικός, κάτι που δεν έχω συναντήσει από κανέναν άλλο καθηγητή. Η προσέγγισή σας κάνει το μάθημα ζωντανό και με βοηθά να κατανοώ την πρακτική πλευρά της Παθολογικής Ανατομικής, μετατρέποντας τη θεωρία σε κάτι χειροπιαστό και ουσιαστικό.