annesi babası ayrı olanlar şanslı bence. bi de sürekli aynı evde ayrı gibi yaşayıp hala ayrılmayan sürekli kavgs gürültüye maruz bırakan anne babalar var. ayrıldıklarından insanın kafası dingim oluyor en azından
Az önce arabada giderken babam bana "okusan da adam olamazsın, az bekle evlenınce kocan ağzını burnunu dağıtıp geri koyar kapının önüne, bak o zaman seni alır mıyım içeri" Dedi. Hayatımda hiç bu kadar çaresiz hissetmedim. Zaten babam belli başına hep böyleydi, birsürü kez kavga etmişliğimiz vardır. Ama bu söz benim canımı o kadar acıttı ki. Bir arkadaşım bana demişti ki "ben kendime güvenmiyorum babam ise bana her şeyden fazla güveniyor ama bak ne oldu hiçbir şeyi düzgün yapamıyorum, eğer kendine güvenirsen babanın ne dediği umrunda olmasın " Bu da benim motivasyonum. Teşekkürler🤍
Benim babam bana bunu demedi ama ne zaman ihtiyacım olsa yanımda değildi çünkü cezaevinde emin ol hayatta herkesin sınavı farklıdır biz yetişkin kızlar kadınlar olarak kendi ayaklarımızın üstünde durmak zorundayız çünkü güçlü kızlarız🌼🤍💞 üzülme o yüzden bir an önce harekete geç ve geleceğini inşa etmeye başla buz başardıktan sonra herkes pişman olucak zaten ama o zamanda biz affetmicez💅
Merhaba Furkan abi. Seni yaklaşık 4-5 aydır takip ediyorum ve düşüncelerine çoğunlukla katılıyorum. Fakat bu konuda kısmen doğrusun kısmen yanlışsın bana göre. Ve kendine göre normal olarak tamamen haklısın dediğin her şeyde. Ama bahsettiğin konu kişiden kişiye değişebilen göreceli bir konu. Videolarını ilk zamanlarda çoğunlukla yürüyüş yaparken podcast tarzıyla dinliyordum. Evet biliyorum şu ana kadar fikirlerine katılıyor olmama rağmen yorum yapmamam ve fikir belirtmemem, yazı ile desteğimi dökmemem büyük bir yanlış. Fakat yine de fikrimi belirtmek istiyorum. Dediğin gibi ebeveynlerin her ne kadar birbirlerine iyi davranmamış olsalar dahi sana oldukça iyi davranmışlar. Ayrıca beslediğin ''Eğer minnettarlık bildirirsem benim hakkımda yaptıkları olumsuz şeyleri sorun etmeyen ve onaylayan birisi imajı olur'' düşüncesi bende de var bunu belirtmek istiyorum. Karşıt görüşüme başlayacak olursam ebeveynlerimden birinin alkolik, diğerinin ise aşırı derecede sinirli, en küçük şeyde bağırmaya veya vurmaya başlayan, aynı zamanda istediği şey olmayınca kin bile güdebilen biri olduğunu söyleyeyim. Daha ben doğmadan önce bile hep şiddetli kavgalar ederlermiş. Ben daha 3 yaşındayken 3 aylığına ayrıldıklarını çok ufaktan hatırlıyorum. Fakat o hissiyatı şu anki yetişkin halimle bile hissedebiliyorum. Onlara olan ilk uzaklaşmam sanırsam orada başlamıştı. Ve aynı yıl içerisinde ilk kavgalarına bilişsel yetilerim gelişmemiş olmasına rağmen tanık olmuştum. O an hissettiğim tek şey korkuydu. Ne olduğunu tam olarak anlayamamıştım ama kesin olan şey şu ki o andan itibaren hangi ebeveynim olduğunu söylemek istemediğim kişiye olan güvenimin temeli kırılmıştı. Küçük yaşta evde tanık olduğum kavgalar, manipülatif konuşma tarzları ve mimikler insanlarla olan iletişimimi büyük ölçüde olumsuz etkiledi. Ve bu sebeplerden dolayı pek arkadaşım olmadı. Bunlara rağmen bu konuda kendimi pek suçlamıyorum çünkü iletişim becerilerimin temelini yaşadığım ev sağlıyor fakat suçu tamamen başkasında da aramıyorum. Şu ana kadar kendim de olan çoğu hatalı davranışı düzelttim. 100 tane arkadaşım olsa da 1 tane olsa da insanı asıl mutlu eden şey kendisinin düzgün olmasıdır bence. Her neyse aile konusundan sapmadan devam edeceğim. Bu bahsettiğim kavgalar şu ana kadar hep devam etti bu arada. İlk 13-14 yaşlarımda, genelde kendisi kavga çıkartıp diğer kişiye zorbalık yapan, aynı zamanda hayatını kısıtlayan ailesi ile görüşüp eve geldiğinde gülüp imalı imalı laflar söyleyen arkadaşı olmasını istemeyen kişiye başkaldırmaya başladım. Kişiliği aynı zamanda duygusal olan bu ebeveynim her ona karşı çıkıp diğerini savunduğumda bana saldırdı fakat alkolün etkisi geçtikten sonra hep ağlayarak veya üzgün bir şekilde benden özür diledi. Ve bu olaylar tekrar tekrar yaşandı. Evet bana saldırma kısmı uzun süredir yaşanmadı fakat bende bıraktığı olumsuz etki kalıcı. Diğeri ise, her ne kadar eşi gibi bana hayatı boyunca düzgün bir şefkat sevgi ve ilgi vermemiş olmasına rağmen (Bu durumu manipülatif şekilde ben mi sevgi ilgi göstermedim diyerek güleceği için kendisine söylemedim ve çözümü olmayan bir durum olarak kabul ettim) bana sürekli hayatım boyunca her konuda baskı yapan ve kendi kararlarımı almama engel olan ebeveynim. Bunlara en basit örnek olarak din, eğitim hayatı, giyim kuşam ve yaşam tarzını verebilirim. Bunun sonucunda genel olarak kendime olan güvenim kırılmıştı. Bir şeyleri yaparken başkasından yardım almam gerektiği ve asla kendi başıma başarılı olamayacağım düşünce yapısı oluşmuştu. Ve ders çalışmamda da engel oldu aynı zamanda sürekli ders çalış veya ders nerde diyor olmasıyla bana olan davranışlarının ters orantılı olmasından dolayı. Aynı zamanda bu sebeplerden dolayı ders çalışmak için yeterli bir yaşam enerjim veya amacım olmadı. Kimse beni desteklemedi (Buna karşılık olarak lütfen ''İşte tam olarak bu yüzden çalışmalısın!'' demeyin herkes için aynı değil emin olun). Ders çalıştığım zaman da hep motive kırıcı laflar işittim. Şu anda da çalışmaktayım ve hala işitiyorum. Fakat kulak asmıyorum. Daha fazla uzatmadan söylemek isteyeceğim şey şu olacak ki bireyin ailesine karşı alacağı tavır aileden aileye değişir çünkü birisi aşırı cahil iletişim bile kuramayan ailesine mektup vs. yazsa özlü sözler kullansa imza atsa veya bunu geçip daha farklı bir şey yapsa bile istediği o mutlu huzurlu aile tablosuna erişemez. Konuşmayı farklı şeyler yapmayı bende yüzlerce kez denedim fakat olmayınca olmuyor ve bir yerden sonra daha da çok yıpranmaya başlıyorsun. O yüzden her şeyi olduğu gibi kabullenmek bence en iyisi. Senin adına çok mutluyum ailen ile barışık olduğun için fakat herkes aynı olamaz. Ben de bu anlattığım olay ve olgulara rağmen ailemden nefret etmiyorum fakat onlara karşı çok büyük bir sevgi beslemiyorum. Ölseler tabii ki kahrolurum ama onlara karşı kendimi savunmamdan veya söylediğim hiçbir şeyden pişman değilim. Yaptıkları iyi şeylere minnettarım fakat bunu belirtmek istemiyorum. İçeriklerin için teşekkür ederim Furkan abi başarılarının devamını diliyorum.
Maalesef çokça insan çocuk yapıyor ama hepsi ebeveyn olamıyor. Bana kalırsa ailenin seni geriye çekici davranışlarına rağmen kendi yolunu çizmen büyük güç, çoğu insan bunu yapamaz. En azından zamanında çevremdeki çoğu kişinin başaramadığını gördüm. Desteğin için teşekkür ederim, çizdiğin yolda da başarılı olacağına eminim.
Arkadaşın dediklerine katılıyorum ki keza 5 senelik yakın arkadaşım kendisi. Oyun oynarken, telefonda konuşurken veyahut yan yanayken dahi hafif, Sert her türlü ailesinin manevi tacizlerine bir çok kez şahit oldum; bizzat kendisinden Dinledim. Benim onunkilere şahit olduğum kadar o da benimkilere oldu. Şuana kadar ki hayatı boyunca diyemem ama son 5 senemizde her zorlu olayda birbirimizle konuşarak ikimizin de acısını elimizden gelebildiğince en aza çektik. Bu acı hiç bir zaman sıfır olmadı. Hiç bir zamanda olmayacak. Ama hiç yoktan iyidir değil mi? Videoyu izlemedim. İzleyeceğimden de şüpheliyim. Bu da benim yanıtım olacak: Elbette onunla aramızdaki ailede çok fark olsa da bir yapbozun parçaları gibi ortak küçük parçalara sahibiz. "Küçük parça önemsizdir" demeyin. Bir parça dahi olmazsa o resim tamamlanamaz değil mi? Yapbozun küçük bir parçası... Küçük ve değiştirilemezdir. Her bir yapboz parçası ailemizin bir parçası. Her çocuk gibi biz de güzel bir resim isteriz. Fakat Tanrı bize her parçayı sunmamış. Bazı parçaları siz üreteceksiniz. Ya da her gün o eksik parçalı resme bakacaksınız. O resimle yaşamayı öğreneceksiniz. Tanrı... Hayat -Artık yaşamınızdan kimi sorumlu tutarsanız- benden bir parçamı aldı, diğer bir kaçına da zarar vermiş. Yorumu yazan arkadaşa da boş ve hasarlı benimki gibi bir çok parça vermiş. Sonuç olarak ikimizin de resmi berbat! Daha önce de dediğim gibi. Haklı. Aile bizim gibi bazı çocuklar için lanetli bir tasarı. Sizi başarıdan uzak tutan bir şey. Evet diyeceksiniz - Bana da çok dendi- "Ailen sana zorbalık yapıyor, kötü davranıyorsa onlara inat çalış büyük adam ol" Ah, ah... Keşke bu her çocukta işlese! Acı bazı çocuklara kalp kırıklığı ve depresyondan başka bir şey getirmiyor. Hala ailemle sürekli, küçük ve anlamsız şeyler üzerine tartışıyoruz. Geçen yaz yaklaşık 5 ay anneannemlerde(yaz başından Kasım sonuna kadar köyde kaldıkları için) evleri boş diye kalmıştım. Ve o huzur ve mutluluğu size anlatamam. Evdeki huzurlu sessizlik ve rahatlık. Banyodan çıktıktan sonra "YERLERİ ISLATMIŞSIN. ALLAHIM BENİ EVLAT KATİLİ ETME! ÖLDÜRECEĞİM BU ÇOCUĞU!!!" sözlerinin korkusu olmadan yaşamak çok güzel. Ailemi her ne kadar bana lanet okusalar dahi seviyorum. Sevmekten başka çarem yok. Kalp kırıklığımın üstüne Nefreti ekleyemem. Elbette size tavsiye verecek durumda değilim ki hala çok kötü durumdayım. Ailevi dertler, manevi dertler, iç dertlerim, maddi dertler, Yalnızlık... Uçsuz bucaksız bir lanet içerisindeyim. Bu yazı bir yardım tavsiyesi değil. Bir haykırış. Dert döküyorum işte. Biliyorum belki de kimse okumayacak, biriniz hariç. Umarım ileride her şey güzel olur benim için, senin için. Umarım kendi parçalarımla kendi yapbozumu tamamlarım. Tek dileğim budur: Aileme inat, her şeye inat dik durabilmek. Budur tek dileğim: Sağır olup müzik yapabilmek...
@@casualshox4972Ben senin yorumunu okudum dostum. Benimde annem babam ayrı. Benimde annem en ufak bir şeye bile aşırı tepki gösteriyor. Ama aynı zamanda çok şakacı birisi ikide bir sadece kendisinin güldüğü şakalar yapıyor. Bunlar genelde soğuk espriler ve anlamını bile bilmediğim tarihi geçmiş mizah sözcüklerinden ibaret. Eskiden ne kadar da benden kaynaklı olarak sürekli kavga ediyor olsak da şuan daha iyiyiz. Bunda yaşımın ilerlemesinde de büyük bir katkı var. Çünkü artık çocuk değilim ve bazı durumları tolore edebiliyorum. O sinir krizi geçirip ağzıma geleni saydığım günleri unutmadım ve çok pişmanım. Yıllar boyunca duygu durum bozukluğu hastalığı ile mücadele ettim. Yıllarca çeşit çeşit ilaç kullanıp zaten bozuk olan psikolojimi daha da bozdum(doktor yanlış teşhis koymuş ve bana verdiği ilaçlar, yetişkinler için kullanılan epilepsi ilaçları imiş). Tabii böyle olunca ders notlarım da düştü ve ben bu durumdan çok kötü etkilendim. Çünkü benim derslerim 6. sınıfa kadar çok iyiydi ve sırf bundan dolayı bayağı övgüler alıyordum. Hiç çalışmayıp, sürekli ders çalışan arkadaşlarımı geçiyordum. Mutluluğumu buna endekslemiştim ve 5. sınıfın 23. Nisan günü bir sınıf arkadaşım ile beraber sunuculuk yaptım. Gayet de güzel geçti, tüm metni başarılı bir şekilde okudum. Fakat o gün eve geldikten sonra ablam ile çok saçma sapan bir konu hakkında tartıştım. Sürekli inat ettim. İsteğim olmayınca ortalığı ayağa kaldırdım ve ilk sinir krizimi o zaman geçirdim. Çok ciddi bir sinir krizi atağı geçirdim. Annem ve ablamın beni sakinleştirmeye çalışması sonucunda ve uzun bir boğuşmanın ardından hastanelik oldum. İşte o günden sonra hiç bir şey yolunda gitmedi. Doktorum yanlış ilaçlar yazdı. Zaten doktor çok soğuk birisi olduğu için ona bir şey anlatmaya çekiniyorum. Bu yüzden tanı koyması da bir o kadar zorlaştı ve bunun sonucunda tabiki de yanlış teşhis koydu. O günden sonra krizler patlak verdi, arkadaşlarımla aram bozuldu, sosyal ilişkilerim eksilere düştü, oyun ve sosyal medya bağımlısı oldum. İyice psikolojim bozuldu. Sürekli derste ağlayıp arkadaşlarımla kavga ettim. Normalde olsa asla saygıda kusur etmeyeceğim öğretmenlerime büyük saygısızlıklar yaptım. Ortaokul yıllarım cehennem gibi geçti. Bu durum liseye başladıktan sonra azalmaya başladı. İlacı bırakmamın da etkisiyle 11. sınıftan sonra hayat kalitemde hatırı sayılır bir sıçrama yaşadım. Ara sıra düşüşler olsa da halen daha iyi olmaya devam ediyorum diyebilirim. Artık hiçbir psikolojik sorunum yok. İnsanlar ile oldukça kaliteli ilişkiler kurabiliyorum. Düzenli kitap okuyup faydalı içerikler tüketiyorum. İki yıl önce öcü gibi gördüğüm şeyler bugün gözüme melek gibi geliyor. Bazı şeyler için de bu durum tam tersi. Yine de kendime kaliteli bir hayat kurmayı başardım. Tabii ki de bununla yetinmeyip daha güzel yaşam şartları kovalayacağım. Bu da benim hayat hikayem. Buraya kadar okuduysan çok değerli bir insan olduğunu asla unutma. Umarım bu hikayem sana umut olur. Çok değil tam iki yıl önce bana suanki halimde olacağım söylenseydi muhtemelen gülerdim. Ama isteyince gerçekten oluyormuş. O zamanki yaşadığım bunalımların ne kadar şiddetli olduğunu tahmin bile edemezsin. Ama bak şuan neredeyim. Hayatının değişmesi için hiçbir şey geç değil. Daha çok yolun var. Geleceğine umutsuz bakma sakın. Emin ol güneşli günler seni bekliyor sevgili dostum. Esen kal...
Üslup,konuşma akıcılığı çok iyi. Videolarında konuşurken doğal olmana ve araya kattığın birkaç esprili sözlerle ,mimiklerine çok gülüyorum. Bu yüzden izlemek keyifli oluyor. Yolun açık olsun🙏🏻
Videoyu tamamen izledim ve yorumumu söylemek istiyorum. Ama Önce: Furkan Gönenç ve diğer takipcileri hepiniz adamsınız 💪(optional) Ailevi problemlerin insanı geliştirebileceğine inanıyorum. Bu tür zorluklar, bana daha güçlü ve dayanıklı olmayı öğretti. Örneğin, ailemizde yaşanan bir anlaşmazlık sırasında, duygusal olarak zorlandım. Bu süreçte, empati kurmayı ve farklı bakış açılarını anlamayı öğrendim. Başlangıçta, olaylara kendi perspektifimden bakmakta ısrar ettim. Ancak zamanla, ailemin her bireyinin kendi hikayesi ve duygusal yükleri olduğunu fark ettim. Bu farkındalık, iletişimimi geliştirdi ve daha sağlıklı ilişkiler kurmamı sağladı. Sonuç olarak, ailevi sorunlar beni sadece olgunlaştırmakla kalmadı, aynı zamanda insanlarla daha derin bağlar kurmamı da sağladı. Bu deneyimler, yaşamımın her alanında daha anlayışlı ve sabırlı olmama yardımcı oldu. Sonuç olara problem olsun olmasın hatalardan ders çıkarıp sabır etmek sizi stoacı olmanı az da olsa yardımcı olur. Bu yüzden devam edelim yolumuz uzun
Sadece affetmeyi bilmeliyiz.Geçmiş geçmişte kaldı.Kin tutmak ve intikam isteği sadece kişinin kendisine zarar verir.Eğer aranızda sorun olan kişi gerçekten pişmansa ya affedin ya da yol verin.
@Nur-g6h7m bence kin tutmak yerine kabullenmelisin. her zaman soruna değil çözüme odaklan. max 18 yaşına kadar kalacaksın onların yanında. ha diyeceksin ne yaşadığımı nereden biliyosun sabredecek gücüm kalmadı ama emin ol herkes o yollardan geçiyor. zaten büyük ihtimalle 15 ysşından büyüksündür. şu ana kadar 15 yıldsn fszla yaşamışsın o aileyle. 2 3 sene daha dişini sıkıp onlardan kurtulmaya odaklan. yapabileceğin en iyi şey kendini geliştirmek olur kin tutmak değil. kendini geliştir ki kimseye maruz kalmak zorunda olma.
@@barsy4081dediğim gibi hayattan çıkartılmalı direkt. o benim ailem nasıl hayatımdan çıkarayım demeyin. reşit olduktan sonra tc sınırları içinde kendi başınıza bu oyuna devam ediyorsunuz artık. katlanmak istemiyosan sorunu ortadsn kaldıracaksın. hiçbir insanın hiçbir insandan sıfat olarak üstünlüğü yok. aile isimle değil davranışlarla belli olur
3-4 ay önce aynı şeyleri,aynı hisleri ben de yaşıyordum.Babam annemi aldatmıştı.Bir birlerine kötü davranıyorlardı ama bana karşı iyi.İkisini de seviyordum ama aynı zamanda nefret ediyordum.Böyle videoların gelmesi benim için çok iyi oldu. Bir de şunu demek istiyorum ki,senin kanalının bana gerçekten çok faydası dokunuyor.Keşke daha önceden tanısaydım dediğim bir kanal gerçekten.En hoşuma giden şey ise hiç bir şeyi gizlememen ,bize fayda sağlayacak ne varsa hepsini söylemen.Benim daha tecrübe edinmediğim şeyleri tecrübe edinmişsin ve ya diğer kanallar gibi saçma sapan şeyler söylemiyorsun.Bunlar için sana teşekkür ediyorum.Umarım kanalın daha da büyür.
Anneme gidip sarıldım ve birkaç damla gözyaşı döktüm şimdilik bu kadar, babamın duvarlarını yıkmaya ne zaman gücüm yeter bilmiyorum ama umarım bir gün onu çok sevdiğimi söyleyebilirim.
Furkan iyiki varsın kardeşim benim.Belki görüşme fırsatımız olmaz belki hayatını kaybedersin şimdiden seni çok seviyorum demek istedim .Bana kattığın değerler için çok teşekkürler.
Aile içi kavgalarda hiç bir şekilde araya girmek de mümkün değil benim için. Sadece kardeşimle dertleşiyoruz ve ya kavganın sebebini araştırıyoruz ki bu hep anlamsız bir sebepden kaynaklı oluyor çoğu zaman. Ya da hep aynı konuları , üstünden 10 yıl geçmiş bir anıyı tekrar-tekrar hatırlayıp kavga ediyorlar. Bu video benim için gerçekten bilgilendirici oldu, teşekkürler.
Olm her şey bir yana da, bu adam benim içimi okuyor, ne zaman neye ihtiyacım varsa, onu Furkan abi yayınlıyor. İyi ki, varsın! Lütfen Furkan Gönenç'i tanıtalım yaa🫶🏻✨️
Bi süre önce kanalına denk gelip izlemeye başlamıştım ama hesap adına bakmak hiç aklıma gelmemişti bi kaç gündür denk gelmek için bakınıyordum bugün tekrardan karşıma çıktığı için çok mutlu oldum
Benimde annem ve babam ayrı 18 yaşındayım ayrılalı 4 sene oluyor ama ben kendimi bildim bileli ayrılar insan bazı şeyleri küçükken anlamıyor büyüdüğünde anlıyor olgunlaşıyor
Furkan abi videoların çok faydali gercekten 16 yaşım var tavsiye ettiğin kitaplardan okumaya başladım (Stefan Zweig gibi), ders okumayı sevmiyordum sayende okuyorum ve meditasyon yapıyorum . Her attığın video bir şeyler katıyor insanlara. Birde abi looksmaxxing ile alakalı video çeker misin?
Abi benim ailem ile problemlerim yok ama ailem kendi içinde problemleri var annem normalde çok iyi vir insandır ama babamla çok kavga ediyorlar bu yüzden annemde bize bağırmaya kızmaya başladı babam yüzünden evdeki herkesin huzurunu bozuyor ve bende bu konuda çok rahatsızım hep buna üzülüyorum annemede üzülüyorum ama değiştiremiyorum
Konudan bağımsız sana bu renk yakışmamış furkan. Buğday tenlilere çok açık renkler yakışmaz zaten. Yine de sen bilirsin tabi ama ten rengine uygun renklere İnternetten bakabilirsin
dostum ben 23 yaşındayım eğer seni gerçekten düşünüyolarsa kullanma. senin için fedakarlık yapmış insanların bir isteğini onayla spor yaparken protein tozu vitamin hapı asla gerekli değil protein tozu yerine 2 kilo kıymayı tercih ederim.
@@furkan271 ah iste hocam keske iki kilo kıymaya paramız olsa da yesek. 2 kg kıyma nerden baksan 60 servislik whey protein tozune esdeger fiyatta su an
Dostum protein tozları protein başı daha pahalıya geliyor zaten. Blender'ın varsa yağsız tuzsuz lor peynirini bazı meyvelerle çekerek kendine protein shake yap. Hesaplarsan protein tozundan daha ucuza geldiğini göreceksin
"Ailesine vakit ayırmayan bir erkek asla gerçek bir erkek olamaz"
-Vito Corleone
Corleone*
Doğrusu corleone dostum
Tam tersi. anne babasıyla vakit geçiren bir erkek, gerçek erkek olamaz.
@@buraksahin156 The Godfather'ı bilir misin dostum
@@buraksahin156 anne baba demiyor aile diyor karın çocukların
annesi babası ayrı olanlar şanslı bence. bi de sürekli aynı evde ayrı gibi yaşayıp hala ayrılmayan sürekli kavgs gürültüye maruz bırakan anne babalar var. ayrıldıklarından insanın kafası dingim oluyor en azından
Az önce arabada giderken babam bana "okusan da adam olamazsın, az bekle evlenınce kocan ağzını burnunu dağıtıp geri koyar kapının önüne, bak o zaman seni alır mıyım içeri" Dedi. Hayatımda hiç bu kadar çaresiz hissetmedim. Zaten babam belli başına hep böyleydi, birsürü kez kavga etmişliğimiz vardır. Ama bu söz benim canımı o kadar acıttı ki. Bir arkadaşım bana demişti ki "ben kendime güvenmiyorum babam ise bana her şeyden fazla güveniyor ama bak ne oldu hiçbir şeyi düzgün yapamıyorum, eğer kendine güvenirsen babanın ne dediği umrunda olmasın " Bu da benim motivasyonum. Teşekkürler🤍
Senin adına üzüldüm😢 Umarım daha iyi olursun
@zehniokuyucu çok teşekkür ederim 🤍
İnsan babasını seçemiyor bu hayatta sen kendine inan umarım daha iyi olursun
@@nisa_kskdnsns teşekkür ederimm💕
Benim babam bana bunu demedi ama ne zaman ihtiyacım olsa yanımda değildi çünkü cezaevinde emin ol hayatta herkesin sınavı farklıdır biz yetişkin kızlar kadınlar olarak kendi ayaklarımızın üstünde durmak zorundayız çünkü güçlü kızlarız🌼🤍💞 üzülme o yüzden bir an önce harekete geç ve geleceğini inşa etmeye başla buz başardıktan sonra herkes pişman olucak zaten ama o zamanda biz affetmicez💅
11 senedir youtube kullanıyorum bu kadar samimi ve yararlı bir kanal görmedim :)
Merhaba Furkan abi. Seni yaklaşık 4-5 aydır takip ediyorum ve düşüncelerine çoğunlukla katılıyorum. Fakat bu konuda kısmen doğrusun kısmen yanlışsın bana göre. Ve kendine göre normal olarak tamamen haklısın dediğin her şeyde. Ama bahsettiğin konu kişiden kişiye değişebilen göreceli bir konu. Videolarını ilk zamanlarda çoğunlukla yürüyüş yaparken podcast tarzıyla dinliyordum. Evet biliyorum şu ana kadar fikirlerine katılıyor olmama rağmen yorum yapmamam ve fikir belirtmemem, yazı ile desteğimi dökmemem büyük bir yanlış. Fakat yine de fikrimi belirtmek istiyorum. Dediğin gibi ebeveynlerin her ne kadar birbirlerine iyi davranmamış olsalar dahi sana oldukça iyi davranmışlar. Ayrıca beslediğin ''Eğer minnettarlık bildirirsem benim hakkımda yaptıkları olumsuz şeyleri sorun etmeyen ve onaylayan birisi imajı olur'' düşüncesi bende de var bunu belirtmek istiyorum. Karşıt görüşüme başlayacak olursam ebeveynlerimden birinin alkolik, diğerinin ise aşırı derecede sinirli, en küçük şeyde bağırmaya veya vurmaya başlayan, aynı zamanda istediği şey olmayınca kin bile güdebilen biri olduğunu söyleyeyim. Daha ben doğmadan önce bile hep şiddetli kavgalar ederlermiş. Ben daha 3 yaşındayken 3 aylığına ayrıldıklarını çok ufaktan hatırlıyorum. Fakat o hissiyatı şu anki yetişkin halimle bile hissedebiliyorum. Onlara olan ilk uzaklaşmam sanırsam orada başlamıştı. Ve aynı yıl içerisinde ilk kavgalarına bilişsel yetilerim gelişmemiş olmasına rağmen tanık olmuştum. O an hissettiğim tek şey korkuydu. Ne olduğunu tam olarak anlayamamıştım ama kesin olan şey şu ki o andan itibaren hangi ebeveynim olduğunu söylemek istemediğim kişiye olan güvenimin temeli kırılmıştı. Küçük yaşta evde tanık olduğum kavgalar, manipülatif konuşma tarzları ve mimikler insanlarla olan iletişimimi büyük ölçüde olumsuz etkiledi. Ve bu sebeplerden dolayı pek arkadaşım olmadı. Bunlara rağmen bu konuda kendimi pek suçlamıyorum çünkü iletişim becerilerimin temelini yaşadığım ev sağlıyor fakat suçu tamamen başkasında da aramıyorum. Şu ana kadar kendim de olan çoğu hatalı davranışı düzelttim. 100 tane arkadaşım olsa da 1 tane olsa da insanı asıl mutlu eden şey kendisinin düzgün olmasıdır bence. Her neyse aile konusundan sapmadan devam edeceğim. Bu bahsettiğim kavgalar şu ana kadar hep devam etti bu arada. İlk 13-14 yaşlarımda, genelde kendisi kavga çıkartıp diğer kişiye zorbalık yapan, aynı zamanda hayatını kısıtlayan ailesi ile görüşüp eve geldiğinde gülüp imalı imalı laflar söyleyen arkadaşı olmasını istemeyen kişiye başkaldırmaya başladım. Kişiliği aynı zamanda duygusal olan bu ebeveynim her ona karşı çıkıp diğerini savunduğumda bana saldırdı fakat alkolün etkisi geçtikten sonra hep ağlayarak veya üzgün bir şekilde benden özür diledi. Ve bu olaylar tekrar tekrar yaşandı. Evet bana saldırma kısmı uzun süredir yaşanmadı fakat bende bıraktığı olumsuz etki kalıcı. Diğeri ise, her ne kadar eşi gibi bana hayatı boyunca düzgün bir şefkat sevgi ve ilgi vermemiş olmasına rağmen (Bu durumu manipülatif şekilde ben mi sevgi ilgi göstermedim diyerek güleceği için kendisine söylemedim ve çözümü olmayan bir durum olarak kabul ettim) bana sürekli hayatım boyunca her konuda baskı yapan ve kendi kararlarımı almama engel olan ebeveynim. Bunlara en basit örnek olarak din, eğitim hayatı, giyim kuşam ve yaşam tarzını verebilirim. Bunun sonucunda genel olarak kendime olan güvenim kırılmıştı. Bir şeyleri yaparken başkasından yardım almam gerektiği ve asla kendi başıma başarılı olamayacağım düşünce yapısı oluşmuştu. Ve ders çalışmamda da engel oldu aynı zamanda sürekli ders çalış veya ders nerde diyor olmasıyla bana olan davranışlarının ters orantılı olmasından dolayı. Aynı zamanda bu sebeplerden dolayı ders çalışmak için yeterli bir yaşam enerjim veya amacım olmadı. Kimse beni desteklemedi (Buna karşılık olarak lütfen ''İşte tam olarak bu yüzden çalışmalısın!'' demeyin herkes için aynı değil emin olun). Ders çalıştığım zaman da hep motive kırıcı laflar işittim. Şu anda da çalışmaktayım ve hala işitiyorum. Fakat kulak asmıyorum. Daha fazla uzatmadan söylemek isteyeceğim şey şu olacak ki bireyin ailesine karşı alacağı tavır aileden aileye değişir çünkü birisi aşırı cahil iletişim bile kuramayan ailesine mektup vs. yazsa özlü sözler kullansa imza atsa veya bunu geçip daha farklı bir şey yapsa bile istediği o mutlu huzurlu aile tablosuna erişemez. Konuşmayı farklı şeyler yapmayı bende yüzlerce kez denedim fakat olmayınca olmuyor ve bir yerden sonra daha da çok yıpranmaya başlıyorsun. O yüzden her şeyi olduğu gibi kabullenmek bence en iyisi. Senin adına çok mutluyum ailen ile barışık olduğun için fakat herkes aynı olamaz. Ben de bu anlattığım olay ve olgulara rağmen ailemden nefret etmiyorum fakat onlara karşı çok büyük bir sevgi beslemiyorum. Ölseler tabii ki kahrolurum ama onlara karşı kendimi savunmamdan veya söylediğim hiçbir şeyden pişman değilim. Yaptıkları iyi şeylere minnettarım fakat bunu belirtmek istemiyorum. İçeriklerin için teşekkür ederim Furkan abi başarılarının devamını diliyorum.
Maalesef çokça insan çocuk yapıyor ama hepsi ebeveyn olamıyor. Bana kalırsa ailenin seni geriye çekici davranışlarına rağmen kendi yolunu çizmen büyük güç, çoğu insan bunu yapamaz. En azından zamanında çevremdeki çoğu kişinin başaramadığını gördüm. Desteğin için teşekkür ederim, çizdiğin yolda da başarılı olacağına eminim.
@@Revolasyon abi bunu nasıl yazdın yanlış yapmadan kyjhjjjhj
Arkadaşın dediklerine katılıyorum ki keza 5 senelik yakın arkadaşım kendisi. Oyun oynarken, telefonda konuşurken veyahut yan yanayken dahi hafif, Sert her türlü ailesinin manevi tacizlerine bir çok kez şahit oldum; bizzat kendisinden Dinledim. Benim onunkilere şahit olduğum kadar o da benimkilere oldu. Şuana kadar ki hayatı boyunca diyemem ama son 5 senemizde her zorlu olayda birbirimizle konuşarak ikimizin de acısını elimizden gelebildiğince en aza çektik. Bu acı hiç bir zaman sıfır olmadı. Hiç bir zamanda olmayacak. Ama hiç yoktan iyidir değil mi? Videoyu izlemedim. İzleyeceğimden de şüpheliyim. Bu da benim yanıtım olacak:
Elbette onunla aramızdaki ailede çok fark olsa da bir yapbozun parçaları gibi ortak küçük parçalara sahibiz. "Küçük parça önemsizdir" demeyin. Bir parça dahi olmazsa o resim tamamlanamaz değil mi? Yapbozun küçük bir parçası... Küçük ve değiştirilemezdir. Her bir yapboz parçası ailemizin bir parçası. Her çocuk gibi biz de güzel bir resim isteriz. Fakat Tanrı bize her parçayı sunmamış. Bazı parçaları siz üreteceksiniz. Ya da her gün o eksik parçalı resme bakacaksınız. O resimle yaşamayı öğreneceksiniz. Tanrı... Hayat -Artık yaşamınızdan kimi sorumlu tutarsanız- benden bir parçamı aldı, diğer bir kaçına da zarar vermiş. Yorumu yazan arkadaşa da boş ve hasarlı benimki gibi bir çok parça vermiş. Sonuç olarak ikimizin de resmi berbat! Daha önce de dediğim gibi. Haklı. Aile bizim gibi bazı çocuklar için lanetli bir tasarı. Sizi başarıdan uzak tutan bir şey. Evet diyeceksiniz - Bana da çok dendi- "Ailen sana zorbalık yapıyor, kötü davranıyorsa onlara inat çalış büyük adam ol" Ah, ah... Keşke bu her çocukta işlese! Acı bazı çocuklara kalp kırıklığı ve depresyondan başka bir şey getirmiyor. Hala ailemle sürekli, küçük ve anlamsız şeyler üzerine tartışıyoruz. Geçen yaz yaklaşık 5 ay anneannemlerde(yaz başından Kasım sonuna kadar köyde kaldıkları için) evleri boş diye kalmıştım. Ve o huzur ve mutluluğu size anlatamam. Evdeki huzurlu sessizlik ve rahatlık. Banyodan çıktıktan sonra "YERLERİ ISLATMIŞSIN. ALLAHIM BENİ EVLAT KATİLİ ETME! ÖLDÜRECEĞİM BU ÇOCUĞU!!!" sözlerinin korkusu olmadan yaşamak çok güzel. Ailemi her ne kadar bana lanet okusalar dahi seviyorum. Sevmekten başka çarem yok. Kalp kırıklığımın üstüne Nefreti ekleyemem. Elbette size tavsiye verecek durumda değilim ki hala çok kötü durumdayım. Ailevi dertler, manevi dertler, iç dertlerim, maddi dertler, Yalnızlık... Uçsuz bucaksız bir lanet içerisindeyim. Bu yazı bir yardım tavsiyesi değil. Bir haykırış. Dert döküyorum işte. Biliyorum belki de kimse okumayacak, biriniz hariç. Umarım ileride her şey güzel olur benim için, senin için. Umarım kendi parçalarımla kendi yapbozumu tamamlarım. Tek dileğim budur: Aileme inat, her şeye inat dik durabilmek. Budur tek dileğim: Sağır olup müzik yapabilmek...
@@casualshox4972Ben senin yorumunu okudum dostum. Benimde annem babam ayrı. Benimde annem en ufak bir şeye bile aşırı tepki gösteriyor. Ama aynı zamanda çok şakacı birisi ikide bir sadece kendisinin güldüğü şakalar yapıyor. Bunlar genelde soğuk espriler ve anlamını bile bilmediğim tarihi geçmiş mizah sözcüklerinden ibaret. Eskiden ne kadar da benden kaynaklı olarak sürekli kavga ediyor olsak da şuan daha iyiyiz. Bunda yaşımın ilerlemesinde de büyük bir katkı var. Çünkü artık çocuk değilim ve bazı durumları tolore edebiliyorum. O sinir krizi geçirip ağzıma geleni saydığım günleri unutmadım ve çok pişmanım. Yıllar boyunca duygu durum bozukluğu hastalığı ile mücadele ettim. Yıllarca çeşit çeşit ilaç kullanıp zaten bozuk olan psikolojimi daha da bozdum(doktor yanlış teşhis koymuş ve bana verdiği ilaçlar, yetişkinler için kullanılan epilepsi ilaçları imiş). Tabii böyle olunca ders notlarım da düştü ve ben bu durumdan çok kötü etkilendim. Çünkü benim derslerim 6. sınıfa kadar çok iyiydi ve sırf bundan dolayı bayağı övgüler alıyordum. Hiç çalışmayıp, sürekli ders çalışan arkadaşlarımı geçiyordum. Mutluluğumu buna endekslemiştim ve 5. sınıfın 23. Nisan günü bir sınıf arkadaşım ile beraber sunuculuk yaptım. Gayet de güzel geçti, tüm metni başarılı bir şekilde okudum. Fakat o gün eve geldikten sonra ablam ile çok saçma sapan bir konu hakkında tartıştım. Sürekli inat ettim. İsteğim olmayınca ortalığı ayağa kaldırdım ve ilk sinir krizimi o zaman geçirdim. Çok ciddi bir sinir krizi atağı geçirdim. Annem ve ablamın beni sakinleştirmeye çalışması sonucunda ve uzun bir boğuşmanın ardından hastanelik oldum. İşte o günden sonra hiç bir şey yolunda gitmedi. Doktorum yanlış ilaçlar yazdı. Zaten doktor çok soğuk birisi olduğu için ona bir şey anlatmaya çekiniyorum. Bu yüzden tanı koyması da bir o kadar zorlaştı ve bunun sonucunda tabiki de yanlış teşhis koydu. O günden sonra krizler patlak verdi, arkadaşlarımla aram bozuldu, sosyal ilişkilerim eksilere düştü, oyun ve sosyal medya bağımlısı oldum. İyice psikolojim bozuldu. Sürekli derste ağlayıp arkadaşlarımla kavga ettim. Normalde olsa asla saygıda kusur etmeyeceğim öğretmenlerime büyük saygısızlıklar yaptım. Ortaokul yıllarım cehennem gibi geçti. Bu durum liseye başladıktan sonra azalmaya başladı. İlacı bırakmamın da etkisiyle 11. sınıftan sonra hayat kalitemde hatırı sayılır bir sıçrama yaşadım. Ara sıra düşüşler olsa da halen daha iyi olmaya devam ediyorum diyebilirim. Artık hiçbir psikolojik sorunum yok. İnsanlar ile oldukça kaliteli ilişkiler kurabiliyorum. Düzenli kitap okuyup faydalı içerikler tüketiyorum. İki yıl önce öcü gibi gördüğüm şeyler bugün gözüme melek gibi geliyor. Bazı şeyler için de bu durum tam tersi. Yine de kendime kaliteli bir hayat kurmayı başardım. Tabii ki de bununla yetinmeyip daha güzel yaşam şartları kovalayacağım. Bu da benim hayat hikayem. Buraya kadar okuduysan çok değerli bir insan olduğunu asla unutma. Umarım bu hikayem sana umut olur. Çok değil tam iki yıl önce bana suanki halimde olacağım söylenseydi muhtemelen gülerdim. Ama isteyince gerçekten oluyormuş. O zamanki yaşadığım bunalımların ne kadar şiddetli olduğunu tahmin bile edemezsin. Ama bak şuan neredeyim. Hayatının değişmesi için hiçbir şey geç değil. Daha çok yolun var. Geleceğine umutsuz bakma sakın. Emin ol güneşli günler seni bekliyor sevgili dostum. Esen kal...
Üslup,konuşma akıcılığı çok iyi. Videolarında konuşurken doğal olmana ve araya kattığın birkaç esprili sözlerle ,mimiklerine çok gülüyorum. Bu yüzden izlemek keyifli oluyor. Yolun açık olsun🙏🏻
06:25 o kadar iyisin ki..gözlerimin içi gülerek izledim çok mutlu oldum gerçekten çok iyisin
Videoyu tamamen izledim ve yorumumu söylemek istiyorum.
Ama Önce:
Furkan Gönenç ve diğer takipcileri hepiniz adamsınız 💪(optional)
Ailevi problemlerin insanı geliştirebileceğine inanıyorum. Bu tür zorluklar, bana daha güçlü ve dayanıklı olmayı öğretti. Örneğin, ailemizde yaşanan bir anlaşmazlık sırasında, duygusal olarak zorlandım. Bu süreçte, empati kurmayı ve farklı bakış açılarını anlamayı öğrendim.
Başlangıçta, olaylara kendi perspektifimden bakmakta ısrar ettim. Ancak zamanla, ailemin her bireyinin kendi hikayesi ve duygusal yükleri olduğunu fark ettim. Bu farkındalık, iletişimimi geliştirdi ve daha sağlıklı ilişkiler kurmamı sağladı.
Sonuç olarak, ailevi sorunlar beni sadece olgunlaştırmakla kalmadı, aynı zamanda insanlarla daha derin bağlar kurmamı da sağladı. Bu deneyimler, yaşamımın her alanında daha anlayışlı ve sabırlı olmama yardımcı oldu.
Sonuç olara problem olsun olmasın hatalardan ders çıkarıp sabır etmek sizi stoacı olmanı az da olsa yardımcı olur. Bu yüzden devam edelim yolumuz uzun
This is the way.
Bu adam hayatımı değştirdi
Sadece affetmeyi bilmeliyiz.Geçmiş geçmişte kaldı.Kin tutmak ve intikam isteği sadece kişinin kendisine zarar verir.Eğer aranızda sorun olan kişi gerçekten pişmansa ya affedin ya da yol verin.
Pişman değilse?
Bu yoruma katılmıyorum. İnsanın en büyük yarası ve kini her zaman kötü aile bireyidir.
@@barsy4081ya da yol verin yazmış ya nerenle okudun
@Nur-g6h7m bence kin tutmak yerine kabullenmelisin. her zaman soruna değil çözüme odaklan. max 18 yaşına kadar kalacaksın onların yanında. ha diyeceksin ne yaşadığımı nereden biliyosun sabredecek gücüm kalmadı ama emin ol herkes o yollardan geçiyor. zaten büyük ihtimalle 15 ysşından büyüksündür. şu ana kadar 15 yıldsn fszla yaşamışsın o aileyle. 2 3 sene daha dişini sıkıp onlardan kurtulmaya odaklan. yapabileceğin en iyi şey kendini geliştirmek olur kin tutmak değil. kendini geliştir ki kimseye maruz kalmak zorunda olma.
@@barsy4081dediğim gibi hayattan çıkartılmalı direkt. o benim ailem nasıl hayatımdan çıkarayım demeyin. reşit olduktan sonra tc sınırları içinde kendi başınıza bu oyuna devam ediyorsunuz artık. katlanmak istemiyosan sorunu ortadsn kaldıracaksın. hiçbir insanın hiçbir insandan sıfat olarak üstünlüğü yok. aile isimle değil davranışlarla belli olur
3-4 ay önce aynı şeyleri,aynı hisleri ben de yaşıyordum.Babam annemi aldatmıştı.Bir birlerine kötü davranıyorlardı ama bana karşı iyi.İkisini de seviyordum ama aynı zamanda nefret ediyordum.Böyle videoların gelmesi benim için çok iyi oldu.
Bir de şunu demek istiyorum ki,senin kanalının bana gerçekten çok faydası dokunuyor.Keşke daha önceden tanısaydım dediğim bir kanal gerçekten.En hoşuma giden şey ise hiç bir şeyi gizlememen ,bize fayda sağlayacak ne varsa hepsini söylemen.Benim daha tecrübe edinmediğim şeyleri tecrübe edinmişsin ve ya diğer kanallar gibi saçma sapan şeyler söylemiyorsun.Bunlar için sana teşekkür ediyorum.Umarım kanalın daha da büyür.
Videosun sonunda hata yapıp ve hatanı kabul edip videoyu kesmeden yayınlaman çok zor bir davranış. Herkes başaramaz. Tebrik ediyorum 🤍
Anneme gidip sarıldım ve birkaç damla gözyaşı döktüm şimdilik bu kadar, babamın duvarlarını yıkmaya ne zaman gücüm yeter bilmiyorum ama umarım bir gün onu çok sevdiğimi söyleyebilirim.
Furkan iyiki varsın kardeşim benim.Belki görüşme fırsatımız olmaz belki hayatını kaybedersin şimdiden seni çok seviyorum demek istedim .Bana kattığın değerler için çok teşekkürler.
Aile içi kavgalarda hiç bir şekilde araya girmek de mümkün değil benim için. Sadece kardeşimle dertleşiyoruz ve ya kavganın sebebini araştırıyoruz ki bu hep anlamsız bir sebepden kaynaklı oluyor çoğu zaman. Ya da hep aynı konuları , üstünden 10 yıl geçmiş bir anıyı tekrar-tekrar hatırlayıp kavga ediyorlar.
Bu video benim için gerçekten bilgilendirici oldu, teşekkürler.
annem ve babam öğretmen olduğu için bu mektup fikrini öğretmenler gününe denk getiriicem teşekkürler furkan
Allah yardimcın olsun Allah hic kimseyi annesiz babasız yaşatmasın Allah sabır versin ❤
Olm her şey bir yana da, bu adam benim içimi okuyor, ne zaman neye ihtiyacım varsa, onu Furkan abi yayınlıyor. İyi ki, varsın!
Lütfen Furkan Gönenç'i tanıtalım yaa🫶🏻✨️
Bu kanal ileride cok değerlenicek eminim bizle açık açık her şeyi konuşman ve tavsiye vermen ayni şeyleri seninde yaşadığını söylemen takdire şayan 🎉
Bi süre önce kanalına denk gelip izlemeye başlamıştım ama hesap adına bakmak hiç aklıma gelmemişti bi kaç gündür denk gelmek için bakınıyordum bugün tekrardan karşıma çıktığı için çok mutlu oldum
Benimde annem ve babam ayrı 18 yaşındayım ayrılalı 4 sene oluyor ama ben kendimi bildim bileli ayrılar insan bazı şeyleri küçükken anlamıyor büyüdüğünde anlıyor olgunlaşıyor
Furkan abi videoların çok faydali gercekten 16 yaşım var tavsiye ettiğin kitaplardan okumaya başladım (Stefan Zweig gibi), ders okumayı sevmiyordum sayende okuyorum ve meditasyon yapıyorum . Her attığın video bir şeyler katıyor insanlara. Birde abi looksmaxxing ile alakalı video çeker misin?
Sadece anne, babanız değil. Babaanne, anneanne, dedelerinize de önem verin, onları da sık sık ziyaret edin
Abi seni izlemeden önce hayatım çok dağınıktı ama şimdi senin sayende hayatım düzene girdi. Her şey için çok teşekkür ederim.⚘️🪄
Abi bı sonrakine kitap önerisi videosu çeker misin ? (Ama kurgu kitapları olmasın )
Oha bu kanali 1 saat felan once kesfetmistim sansima simdi video geldi, adamsin
6:11 bir tebessüm ettirdi :)
12:26 en iyi sahne
Yaa ailen seni anlamıyorsa...😞
Daha yeni okuldan gelirken arkadaşıma yaşadığım en büyük sorunu bu konuyu konuşuyodum denk gelmesi iyi oldu
Benimkilerde ayrı çok üzücü bir durum
Senden böyle bir video bekliyordum. 🫂
çok şey söylemek isteyip de söylememek çok zorluyor insanı..
Abi gerçekten en ihtiyacım olan video bu...
Günaydın abi
Günaydın
Abi iyi ki varsın ya vallahi🥺
Abi benim ailem ile problemlerim yok ama ailem kendi içinde problemleri var annem normalde çok iyi vir insandır ama babamla çok kavga ediyorlar bu yüzden annemde bize bağırmaya kızmaya başladı babam yüzünden evdeki herkesin huzurunu bozuyor ve bende bu konuda çok rahatsızım hep buna üzülüyorum annemede üzülüyorum ama değiştiremiyorum
Abı seni çok sevıyeö ha
Bana benziyorsun, seninle tanışmak isterdim.
gerçekten benziyosunuz
Ve isminizde aynı
abi bana bi nasihatda bulunurmusun,ben hic birsey soyluyemiyorum...
Konudan bağımsız sana bu renk yakışmamış furkan. Buğday tenlilere çok açık renkler yakışmaz zaten. Yine de sen bilirsin tabi ama ten rengine uygun renklere İnternetten bakabilirsin
Abi old moneyden neden nefret ediyorsun? onceki videoda soylemistin
arkadaki ne haritası bilen var mı?
Sanırım piri reis dünya haritası
Baban anneni aldatsa da babanla aranı açma Furkan
Aileme Protein tozunu ve vitamin hapının zararlı olmadığını nasıl anlatırım kaç yıldır ikna olmuyorlar 😆
Aynen knk valla bende ikna edemiyorum zararlı diyorlar ilaç diyorlar 😂
dostum ben 23 yaşındayım eğer seni gerçekten düşünüyolarsa kullanma. senin için fedakarlık yapmış insanların bir isteğini onayla spor yaparken protein tozu vitamin hapı asla gerekli değil protein tozu yerine 2 kilo kıymayı tercih ederim.
doğal protein varken yere batsın tozu zaten son dönemde fiyatları da aldı gitti artık bu iş daha çok satış stratejisine döndü
@@furkan271 ah iste hocam keske iki kilo kıymaya paramız olsa da yesek. 2 kg kıyma nerden baksan 60 servislik whey protein tozune esdeger fiyatta su an
Dostum protein tozları protein başı daha pahalıya geliyor zaten. Blender'ın varsa yağsız tuzsuz lor peynirini bazı meyvelerle çekerek kendine protein shake yap. Hesaplarsan protein tozundan daha ucuza geldiğini göreceksin