To nie jest tak że druga połowa 27 śmierci Tobyego Obeda jest o biurokracji i odszkodowaniach. Aczkolwiek poruszenie tego wątku było istotne w kontekście pewnego rozliczania się Kanady z tą trudną kartą ich historii Może trzeba było się przemóc i doczytać do końca ;) Generalnie uważam że to niemiarodajne powiedzieć "dla mnie jest dobra do połowy" gdzie druga połowa z tego co mówisz nie była czytana. Z całym szacunkiem :)
Beach Read - to chyba jedna z najgorszych książek, które przeczytałam w życiu. Bohaterka, mająca prawie 30 lat, reprezentuje poziom 15-latki. Te wzdychania, wydumany emocjonalny problem, grafomański język, pretensjonalne imiona, a najbardziej romantyczna scena to "rzyganie" - powodowały, że sama zaczęłam nie szanować siebie, że nie rzucam tego czegoś w kąt. Ale mam niestety okropną przypadłość, że kończę książki, które zaczynam. To był w stu procentach stracony czas. I te pytania do niby "przemyślenia" na końcu? Cóż za żenujący wychowawczo - edukacyjny zabieg!!! No, ale jak ktoś chce sprawdzić, czym zachwycają się inni w ilościach niebywałych, ponosi się takie koszty. Niestety, z racji przeżywania tak negatywnych emocji przy tej książce, pewnie zostanie w mojej pamięci.
Akcja "Gdzie śpiewają raki" nie rozgrywa się w XVII czy XVIII wieku, tylko w latach 60 XX wieku. Dla mnie książka dość przeciętna, choć z niesamowitymi opisami przyrody, bardzo sensualna. Pozdrawiam serdecznie 🙂
Dla mnie dużym rozczarowaniem był zbiór felietonów Fran Lebowitz "Nie w humorze". Serial z jej udziałem oglądałem z dużą przyjemnością, ale książka mnie nie porwała. Uważam, że teksty te się zestarzały i odczytywane dziś nie śmieszą tak jak dawniej. A drugie rozczarowanie to "Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj" Mery Spolsky. Zdecydowany przerost formy nad treścią. Mery ma określony styl, który nie każdemu podchodzi, muzycznie jednak wszystko się moim zdaniem klei. Podoba mi się jej zabawa słowem w piosenkach, dlatego też sięgnąłem po książkę. I cóż mogę powiedzieć, to jest potwornie słabe. Potencjał jest, ale po przeczytaniu czułem duży zawód i brak satysfakcji. Nawet, jeśli pojawiają się teksty całkiem dobre, to wszystko psuje kiepskie ich zakończenie. Zabrakło mi w tej książce jakiejś głębi. I co gorsza, jest tekst, który jest antyreklamą terapii. Piosenkarka miała złe doświadczenie, bo natrafiła na terapeutę, który jej nie podpasował i napisała, że zamiast iść na terapię lepiej spędzić ten czas na kanapie. Taki był mniej więcej wydźwięk tego tekstu. Uważam, że to dosyć nieodpowiedzialne z jej strony, z racji tego, że ma sporą grupę odbiorców, w tym sporo młodych osób. Płyty Mery przypadły mi do gustu, więc potencjalnie jestem adresatem tej pozycji książkowej.
Ubawiłam się przednio- świetny odcinek! 😆 A mam takie pytanie- czy warstwa językowa może być bardzo "spartaczona" przez tłumaczy/tłumaczenie? Ja mam ten przywilej, że książki anglojęzyczne czytam w oryginale, nie chcąc właśnie stracić nic w tłumaczeniach. Pozdrawiam!
Jeśli chodzi o "27 śmierci" to jest przeplatana, więc po kilku rozdziałach politycznych i sądowych wracają relacje ludzi. Naprawdę wybrzmiewa "robimy to, co nam zrobiono". Wspomnienie o tym jak wyglądała wizyta dentystyczna (ok. 3/4 książki), to dosłownie jedno zdanie, ale nie mogłam się po nim pozbierać z podłogi. Okrutna, ciężka i szokująca historia tych ludzi, więc te rozdziały polityczne pozwalały mi zaczerpnąć oddech.
Przepraszam bardzo! OCALIC SYNA mi się bardzo podobała Ale zgodzę się ze książka byłaby dużo lepsza jgdyby autorka przedstawiła tą historię z różnych perspektyw nie tylko matki. ALE KSIĄŻKA OK do końca byłem ciekawy jak się skończy. Pozdrawiam
To nie jest tak że druga połowa 27 śmierci Tobyego Obeda jest o biurokracji i odszkodowaniach. Aczkolwiek poruszenie tego wątku było istotne w kontekście pewnego rozliczania się Kanady z tą trudną kartą ich historii Może trzeba było się przemóc i doczytać do końca ;)
Generalnie uważam że to niemiarodajne powiedzieć "dla mnie jest dobra do połowy" gdzie druga połowa z tego co mówisz nie była czytana. Z całym szacunkiem :)
Tak, mamy tego świadomość :) Dzięki za komentarz!
Gdzie śpiewają raki , akcja to lata 60 , Chryste 🤦
Beach Read - to chyba jedna z najgorszych książek, które przeczytałam w życiu. Bohaterka, mająca prawie 30 lat, reprezentuje poziom 15-latki. Te wzdychania, wydumany emocjonalny problem, grafomański język, pretensjonalne imiona, a najbardziej romantyczna scena to "rzyganie" - powodowały, że sama zaczęłam nie szanować siebie, że nie rzucam tego czegoś w kąt. Ale mam niestety okropną przypadłość, że kończę książki, które zaczynam. To był w stu procentach stracony czas. I te pytania do niby "przemyślenia" na końcu? Cóż za żenujący wychowawczo - edukacyjny zabieg!!! No, ale jak ktoś chce sprawdzić, czym zachwycają się inni w ilościach niebywałych, ponosi się takie koszty. Niestety, z racji przeżywania tak negatywnych emocji przy tej książce, pewnie zostanie w mojej pamięci.
Akcja "Gdzie śpiewają raki" nie rozgrywa się w XVII czy XVIII wieku, tylko w latach 60 XX wieku. Dla mnie książka dość przeciętna, choć z niesamowitymi opisami przyrody, bardzo sensualna. Pozdrawiam serdecznie 🙂
Tak, ja mam tendencję do mylenia czasów :) Ale i tak te słowa bardzo nie pasują! Dzięki za komentarz :)
Dla mnie dużym rozczarowaniem był zbiór felietonów Fran Lebowitz "Nie w humorze".
Serial z jej udziałem oglądałem z dużą przyjemnością, ale książka mnie nie porwała.
Uważam, że teksty te się zestarzały i odczytywane dziś nie śmieszą tak jak dawniej.
A drugie rozczarowanie to "Jestem Marysia i chyba się zabiję dzisiaj" Mery Spolsky. Zdecydowany przerost formy nad treścią.
Mery ma określony styl, który nie każdemu podchodzi, muzycznie jednak wszystko się moim zdaniem klei. Podoba mi się jej zabawa słowem w piosenkach, dlatego też sięgnąłem po książkę. I cóż mogę powiedzieć, to jest potwornie słabe. Potencjał jest, ale po przeczytaniu czułem duży zawód i brak satysfakcji. Nawet, jeśli pojawiają się teksty całkiem dobre, to wszystko psuje kiepskie ich zakończenie. Zabrakło mi w tej książce jakiejś głębi. I co gorsza, jest tekst, który jest antyreklamą terapii. Piosenkarka miała złe doświadczenie, bo natrafiła na terapeutę, który jej nie podpasował i napisała, że zamiast iść na terapię lepiej spędzić ten czas na kanapie. Taki był mniej więcej wydźwięk tego tekstu. Uważam, że to dosyć nieodpowiedzialne z jej strony, z racji tego, że ma sporą grupę odbiorców, w tym sporo młodych osób.
Płyty Mery przypadły mi do gustu, więc potencjalnie jestem adresatem tej pozycji książkowej.
Ciekawe spostrzeżenia! Książkę Mery widziałam, ale nie moja bajka ;)
Ubawiłam się przednio- świetny odcinek! 😆 A mam takie pytanie- czy warstwa językowa może być bardzo "spartaczona" przez tłumaczy/tłumaczenie? Ja mam ten przywilej, że książki anglojęzyczne czytam w oryginale, nie chcąc właśnie stracić nic w tłumaczeniach. Pozdrawiam!
Świetny kanał , pozdrawiam :)
Jeśli chodzi o "27 śmierci" to jest przeplatana, więc po kilku rozdziałach politycznych i sądowych wracają relacje ludzi. Naprawdę wybrzmiewa "robimy to, co nam zrobiono". Wspomnienie o tym jak wyglądała wizyta dentystyczna (ok. 3/4 książki), to dosłownie jedno zdanie, ale nie mogłam się po nim pozbierać z podłogi. Okrutna, ciężka i szokująca historia tych ludzi, więc te rozdziały polityczne pozwalały mi zaczerpnąć oddech.
Bardzo ciekawe spostrzeżenie. Dzięki! Dla mnie [Danusia] zdecydowanie za mocny kaliber.
Przepraszam bardzo! OCALIC SYNA mi się bardzo podobała Ale zgodzę się ze książka byłaby dużo lepsza jgdyby autorka przedstawiła tą historię z różnych perspektyw nie tylko matki. ALE KSIĄŻKA OK do końca byłem ciekawy jak się skończy. Pozdrawiam
To na pewno wciągająca książka! :)