DAHMER - Potwór: historia Jeffreya Dahmera, Netflix, prod. 2022 - wideorecenzja Tomasza Raczka
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 27 ส.ค. 2024
- DAHMER - Potwór: historia Jeffreya Dahmera, Netflix, prod. 2022 - wideorecenzja Tomasza Raczka
Twórcy: Ian Brennan, Ryan Murphy
_________________
Zapraszam na mój profil w serwisie Patronite gdzie można dołączyć do Patronów moich nowych projektów:
patronite.pl/r...
----------------------------------------------------------------------
Moja ocena: 8/10
----------------------------------------------------------------------
🏳️ Subskrybuj kanał / @tomaszraczek
🎬 Więcej filmów • Wideorecenzje
➡️ Facebook / tomaszraczek.fanpage
📷 Instagram / tomekraczek
🐦Twitter / tomaszraczek
----------------------------------------------------------------------
Tomasz Raczek - teatrolog (absolwent wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza), krytyk filmowy i publicysta, wydawca (Instytut Wydawniczy Latarnik), autor programów telewizyjnych (TVP, Canal+, nFilmHD, Polsat) i radiowych (Radio Nowy Świat, TOK FM, RMF FM, Radio Klasyka, PR 2). Redaktor naczelny miesięczników Playboy, Voyage, Film, Magazyn Filmowy Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Wicedyrektor TVP2, dyrektor kanałów filmowych nFilmHD 1 i 2, kierownik literacki Studia Filmowego OKO i teatrów w Warszawie, Gdyni i Chorzowie, dyrektor programowy prasowego koncernu wydawniczego Gruner & Jahr i portalu internetowego Ahoj.pl. Współtwórca legendarnego programu filmowego Perły z lamusa, który przez kilkanaście lat prowadził z Zygmuntem Kałużyńskim w TVP2. Autor kilkunastu książek o filmie, telewizji, wybitnych postaciach kultury masowej a także leksykonów filmowych "Perły kina" napisanych wspólnie z Zygmuntem Kałużyńskim. Popularyzator kinoterapii, oficer rozrywkowy na ostatnim polskim transatlantyku ts/s Stefan Batory. Laureat Wiktora oraz nagród za osiągnięcia w dziedzinie krytyki artystycznej: Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia, Nagrody Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej i Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.
#TomaszRaczek #Raczek #Recenzja #film #kino #wideorecenzja
Oglądałam i polecam także psychologom, socjologom i ….rodzicom. Film pięknie obrazuje relacje i czerpanie informacji od rodziców, rozwój i zniekształcenia procesu mentalizowania, kształtowania się tożsamości i osobowości oraz tło emocjonalne rozwoju dzieci aż do adolescencji. Świetnie zrobiony film i świetne ujęcie wielu ważnych kwestii człowieczeństwa oraz społecznych. Dziękuje za świetny komentarz Panie Tomaszu!
Ważnym wątkiem w tym filmie jest to, że on bardzo chciał, aby ktoś przy nim "został". To może być jednym z powodów, dla których chciał zatrzymać przy sobie ciała (albo ich części)tych chłopców i mężczyzn. Takie filmy pomagają się przyjrzeć modelowi (choć klasyczny nie istnieje) psychopatycznemu po to, aby spróbować dostrzec pewne sygnały, które mogą pomóc w rozpoznaniu osoby mającej takie tendencje. Jeśli coś zwraca naszą uwagę to bardzo często coś jest "dalej". Tu mieliśmy do czynienia z aktorem, więc trudno bazować na jego zachowaniach, ale i tak jest kilka elementów, które niepokoją od samego początku.
Uwielbiam Pana recenzje - jak byłam młodsza to chciałam być jak Pan albo Grażyna Torbicka 😁❤️ Kocham kino ❤️
Ja to nigdy nie chciałem być jak Torbicka, ale oglądałem Perły z lamusa jak miałem 8-10 lat i zamiłowanie do filmów(dobrych) mi pozostało.
Bohater był grzeczny, uprzejmy, spokojny, posłuszny wobec innych, co było najlepszą matodą kamuflażu. Słowa: przepraszam, to się nie powtórzy, przykro mi, sprawiały, że nikt go nie podejrzewał o nic złego.
Dzisiejsi faceci też udają niewiniątka i wciskają kobietom jakieś kity żeby połupać
Pracując w klubie w Anglii, wyciągnęłam dziewczynę z zamkniętej toalety. Była sobota, godzina ok 21:00 czyli jeszcze dość wczesna pora. Koleżanki tej dziewczyny szukały jej, bo "zniknęła" idąc do WC. Dziewczyny nie zdążyły jeszcze wypić swoich pierwszych tej nocy drinków, a ich juz koleżance zdążył "urwać się film" właśnie na tym pierwszym drinku. Ktoś ewidentnie wsypał jej coś do drinka, a dziewczyna doszła jeszcze do WC i tam zalegla. Przelewała mi się przez palce, nie było z nią kontaktu, nie reagowała na nic. Tak jakby była bardzo mocno zamroczona... Nie chcę myśleć co by się stało, gdyby ten który podał jej narkotyk, zdążył dziewczynę wyprowadzić tylnymi drzwiami z klubu...
Evan Peters i Richard Jenkins, cóż za fenomenalna gra aktorska.....przyznam, że dawno nie miałam takiego poczucia dyskomfortu w oglądaniu filmu, czy serialu jak przy pierwszym odcinku "Dahmer..."...Momenty po zwabieniu ofiary do mieszkania....ten cały rytuał z oglądaniem filmu, zdjęciami a potem przytulaniem, kiedy ofiara wie, że to może być koniec jej życia...powolne budowanie napięcia, które zmusiło mnie do krótkiej przerwy w oglądaniu tego odcinka...Tak to było jak swędząca wysypka....przerywasz drapanie, bo już jest nieprzyjemnie, ale za chwilę i tak wracasz...
Zgadzam się z p. Tomaszem, serial nie gloryfikuje zabójcy.....to mądre studium psychiki i fenomenu kultu zabójcy. Jeden z lepszych seriali jakie widziałam ostatnio.
W Polsce też było kilku takich zwyrodnialców w historii, Józef Cyppek, Karl Denke czy Bogdan Arnold. Jakby o nich Netflix zrobił serial to niejednego by z butów wy*********o.
Powiem z punktu widzenia byłej praktykantki pielęgniarstwa na oddziale psychiatrycznym całodobowym.
O ile owszem z pełną świeżością umysłu i optymizmem podeszłam do tych zajęć na początku ( a mialam już za sobą między innymi ciężki oddział paliatywny i DPS, gdzie najwięcej zdarzało się ludzi niestabilnych umysłowo w mojej karierze studenta - myślałam, że skoro tam sobie poradziłam i umiałam znaleźć nić porozumienia nawet ze skrajnie dementywnymi osobami) to po trzecim dniu kiedy pacjentka cierpiąca na schizofrenię zaczaiła się na mnie z przemyconym przez rodzinę naostrzonym ołówkiem i probowala wbic mi go w oko, zaczęłam się autentycznie bać
I boję sie do tej pory
Oczywiście to nie jest tak, że teraz (a pracuje na chirurgii) nie zajmę się takim pacjentem, bo tacy też u nas oczywiście bywają, ale obserwuje ich ze wzmożoną czujnością i za każdym razem gdy podchodzę mam z tyłu głowy: "czy on chce mi zrobić krzywdę?, Czy coś chowa za plecami? O czym myśli?"
I są ludzie chorzy bardzo często zadawający obrzydliwe, wulgarne pytania i nie trzymający rąk przy sobie delikatnie mówiąc. Nie licze ile razy ktos podwinal mi koszulke albo pociągnął za spodnice (teraz juz nosze tylko spodnie)... I nikt nie wstawil sie za mna
I owszem moglabym zglosic to zapewne wyżej, wziac adwokata, ale ani mnie nie stac, ani nie czulam sie pewnie, bo zawsze nam powtarzano, ze mamy ignorowac pacjenta , bo on jest chory - tak jakby to wszystko usprawiedliwiało.. opiekunowie takiej osoby umywają ręce, nie ma nawet "przepraszam"
I owszem nic mi sie nie stalo, nikt mi noża w plecy nie wbił, ale naprawdę, idąc na te studia nie sądziłam, że czasem wypadałoby żeby na każdej sali chorych stał ochroniarz, który w razie co pomógłby
A lekarze, ordynator jak sie im cos zglasza albo nas wysmieja, albo udaja ze nie slyszą
"Bo przecież sie nic nie stalo"
Edit
I ja sie nie dziwię Pana Mamie, że się bała
Nie daj się tym k****m, stay strong
w polsce to chyba jakieś dziadowskie leki dają w tych szpitalach, pewnie starej generacji, psychitryk w polsce to piekło
@@andredo4880 ♥️
Wszystko ok, ale wiesz co, to wstyd, żeby osoba z wyższym wykształceniem napisała "wsiąść". Wstyd.
@@kalafiorek0305 tylko, że tam jest wziąć
A nie wsiąść
No to chyba wstyd kogoś tak poprawiać
Przerażająca historia, przerażające zaślepienie policji i świadomość tego, ilu morderstw dało się uniknąć, gdyby choć jednen policjant w odpowiedni sposób zareagował i zainteresował się doniesieniami sąsiadów. Niemoc sąsiadki aż wylewała się z ekranu i chciałam potrząsnąć tymi ludźmi i krzyknąć "Cholera zróbcie coś w końcu!". A sprawa tego biednego 14 latka... Coś okropnego - policjanci pośrednio winni jego śmierci bez problemu wrócili na służbę i jeszcze postrzegali się jako ofiary systemu... Nie mieści mi się to w głowie.
Moim zdaniem serial bardzo ważny, pokazujący coś więcej, niż tylko okropne wydarzenia. Jeśli choć jedna osoba poznając taką historię dostrzeże coś niepokojącego w swoim otoczeniu, w swoim dziecku, sąsiedzie i dzięki temu zacznie reagować, uważam to za sukces. Genialne główne role - Jeffa, ojca i sąsiadki. A historia głuchoniemego chłopaka wyciska łzy 😢
Edit: jeszcze dodam coś do części premium.
Gdy byłam na studiach pojechałam na weekend do swojego kolegi (nazwijmy go P) wieczorem poszliśmy na imprezę z nim i jego znajomym do jednego z tamtejszych tęczowych klubów. Zrobiliśmy wcześniej mały before, więc trzeźwi tam nie weszliśmy. Po jakichś 15/20 min zobaczyłam P tańczącego z jakimś starszym facetem, który to P wydawał mi się o wiele bardziej pijany (?) niż dosłownie chwilę wcześniej. Ale szczerze, nie zwróciłam na to aż takiej uwagi, jak powinnam. 5 min później straciłam go z oczu i to był ostatni raz, gdy widziałam go tego wieczoru, telefon wyłączony, zupełny brak kontaktu, poszukiwania w klubie i w okolicy nic nie dały. Skracając opowieść - odzyskał świadomość następnego dnia o 6 rano, leżąc na ławce w parku z obitą twarzą. Ostatnie co pamiętał, to początek imprezy, potem tylko jakieś niewiele mówiące przebłyski świadomości. Kilka godzin później nas zmroziło, gdy już siedzieliśmy u niego w mieszkaniu i zapukał starszy pijaczek mieszkający obok, który żądał pieniędzy za pomoc w przegonieniu "tego faceta, co chciał cię P wciągnąć do twojego mieszkania" 😧 Szczęście w nieszczęściu, że nic się nie stało, a znajomy P trzymał jego klucze w kieszeni, bo P żadnej nie miał. Nie chcę sobie nawet wyobrażać co mogło się stać... Także wielki apel - jeśli widzicie, że wasi znajomi się dziwnie zachowują, a jest możliwość że ktoś mógł im czegoś dosypać, bierzcie te osoby pod pachę i wyjździe stamtąd. Ja bym sobie chyba nigdy nie wybaczyła, gdyby coś mu się stało, a ja mogłam temu zaradzić...
Glenda nie miaszkala z Dahmerem przez sciane. Tam mieszkala inna kobieta, ktorej Dahmer przynosil czasem kanapki z miesem. Glenda miszkala w innym budynku, ale to ona faktycznie dzwonila wielokrotnie na policje i to jej corka znalazla 14- letniego chlopca przed budynkiem. W filmie troche zmieniono fakty i postaci
Kino mocne i nie dla każdego...wstrząsająca historia...ale świetnie zagrana i bardzo dobrze wyprodukowana. Klimatem zbliżona do serialu Mindhunter, który właśnie opowiada o sprawach związanych z różnymi psychopatami. Obojętność policji, okrucieństwo psychopaty, tragedia rodzin ofiar i bezsilność sąsiadki są niewyobrażalne...
Mindhunter byl doskonaly. I takze Unabomber polecam.
Dobry komentarz. Lepiej bym tego nie ujęła 👍
Oczywiście trzeba powiedzieć że Jeff zrobił coś potwornego, jednak gdy poznałam jego historię najbardziej mnie wzruszyło i uderzyło to że jego ojciec nie odrzucił go i nie wyrzekł się a kochał go i obwiniał się za to co się stało ,co zostało pokazane w tym serialu.
Ale wie Pan, ze Glenda byla w serialu zbitka dwoch osob. Ze nie dzownila setek razy, ze nie dzielila z nim wentylacji? Jest bardzo duzo dokumentow o tym, ze serial uproscil pewne kwestie dla podbicia dramaturgii.
Co mnie akurat nie przeszkadza. Ale dobrze o tym wspomniec.
Serial wstrząsający i jednocześnie nudny... Bo życie Dahmera było nudne: monotonne i samotne. Przeraźliwie smutne. Motyw samotności przewija się przez wszystkie odcinki i staje się motywem przewodnim jego zbrodni.
Samotność i nuda plus alkohol uruchomiły proces wylęgania się potwora...
Rodzina nie potrafiła lub nie chciała wiedzieć, że coś jest nie tak. Jeff nie dostał pomocy w porę, kiedy potrzebował jej jako mały, niewinny jeszcze chłopiec. Paradoksalnie, kiedy stał się potworem pomagali mu wszyscy - policja, rodzina, otoczenie - lekceważąc problemy sygnalizowane przez mniejszości etniczne czy niedoszłe ofiary ze środowiska gejów. Stróże porządku pomagali przestępcy przez zaniedbanie. Zaniedbanie jest jednym z ukrytych i przerażających bohaterów tego serialu...Równie przerażającym jak zbrodnie Dahmera.
Kolejnym bohaterem drugiego planu jest zawsze obecna patologia, która trawi społeczeństwo - to fascynacja złem, począwszy od gloryfikowania czarnych charakterów powieści i filmów, a skończywszy na prawdziwych potworach, do których ludzie piszą listy pełne uwielbienia. Dzięki tej chorej fascynacji dokonaniami Dahmera opisanymi w prasie, Jeff był mniej samotny w więzieniu jako skazaniec, niż żyjąc na wolności jako pozornie zwykły chłopak...
Po obejrzeniu tej historii pozostaje pytanie - czy wszystkie takie potwory udaje się wytropić?...
Świetny komentarz, szczególnie ta część o społeczeństwie trawionym przez różnego rodzaju patologie. Od dawna mam takie samo zdanie na ten temat . Dziękuję i pozdrawiam 🙂
@@yvonnedewinter007 dziękuję i pozdrawiam!
bardzo trafny komentarz
Szacuje się, że w USA na wolności jest około 2 tysięcy seryjnych morderców. Wielu z nich ma przerwy w krwawej działalności, zanim nie dopadnie ich szał zabijania, a takie "wspaniałe" filmy made in JU ES i EJ tworzą tylko nowych Dahmerów. W USA jest najwięcej aktywnych, seryjnych morderców na świecie. Warto zwrócić uwagę, że Dahmer zaczął w 1978 od pierwszej zbrodni. W 1991 roku zabił 8 ludzi. Sam został zabity w więzieniu przez innego psychola.
Podobno zło jest druga natura człowieka, i mimo, ze większość z nas ma się za dobrych (dobroć nabyta, wyszkolona, czy płynąca z natury) nadal pociągają nas historie tak smutnych jednostek. Jestem w połowie serialu i … nie jest dla mnie wybitny, ale zdecydowanie wybitnie jest odtworzona rola główna
Pozdrawiam gwiazdę internetów 🙈 No serial nie jest wybitny, ale chyba wystarczy, jeśli serial jest solidny. Mi się Afterlife podobał baaardzo. Serial o Dahmerze - nie podobał bo główna postać obrzydliwa, ale jako całość - można polecić znajomym.
wyjdźmy poza dualizm i bądźmy po prostu ludźmi ;D
tak masz rację
Artykuł na twojej stronie był pouczający i przykuł moją uwagę
Według mnie szczególnie ważne jest to co dzieje się pod koniec serialu.
Widzimy niezdrową fascynację społeczeństwa mordercą. Widzimy że policja nie wyciągnęła żadnych wniosków z wcześniejszych uchybień a policjanci tylko oczekują nagród. Ciężko się to ogląda ale to ważne żeby być świadomym togo co działo się wokół tej sprawy.
Gdyby ten serial dostał jakiś happy-end to dopiero byłaby obraza dla ofiar i ich rodzin.
Uważam ten serial za świetny, wielowątkowy, wieloaspektowy, piękny wizualnie (jakkolwiek źle by to nie zabrzmiało), wyważony. Pogłębione postaci Glendy, ojca, matki, babci, zarysowane tło społeczne, szczególnie w kwestii nierówności mniejszości rasowych i seksualnych, rzetelna próba zgłębienia co działo się w umyśle Dahmera. Ukazanie mężczyzn, na których drodze stanął Dahmer, jako synów, braci, przyjaciół, pełnych życia młodych osób mających światu wiele do zaoferowania, a nie tylko jako ofiar. Wysoka ocena jest zasłużona. Ale. Postać Dahmera jest niepokojąco pociągająca. Właściwie w pewnym momencie można dojść do przekonania, że lubi się typa, a na pewno się go rozumie, jego potrzebę bliskości, ciepła, spełnienia miłosnego. Skoro widok wnętrzności działał na niego kojąco i podniecająco zarazem, to dążył do obcowania z nimi. Skoro w dzieciństwie doświadczał samotności, lęku i zimna emocjonalnego, w dorosłym życiu nie chce już więcej tego czuć. Wybiera taki a nie inny sposób zaspokojenia swoich potrzeb, bo poniekąd został go nauczony. Stąd bliska droga do sympatii i wytłumaczenia. W takim kontekście rozumiem sprzeciw rodzin ofiar jako zasadny. Morderca naszych dzieci jako w sumie ciekawy ziomek, no może trochę przegiął, ale przecież łatwo mu w życiu nie było. Nieważne, że skazał nas na prawdopodobnie dożywotnie cierpienie, ale jaki brawurant, nie pękał i jeńców nie brał, nie bez powodu jest bohaterem komiksów. Niebezpiecznie Netflix zbliżył się chyba do wzmocnienia mitu, chociaż z drugiej strony czy w ogóle istnieje bezpieczny sposób ukazania seryjnego mordercy tak aby uniknąć poczucia krzywdy.
Panie Tomaszu, trochę się Pan myli w opowiadaniu :) nieletni który został oddany Dahmerowi przez policję nie mógł mówić bo miał już kwas z wodą w mózgu, był na wpół żywy i ledwo kontaktował. To jest też wielokrotnie przywoływane w filmach dokumentalnych o tych wydarzeniach.
Wg Wikipedii mówił do trzech kobiet, które go znalazły, w swoim ojczystym języku - laotańskim.
@@malamucik2096 no to średnio wiarygodne źródło. Też właśnie czytałam i słyszałam że młody chłopaczek miał kwas w głowie. Kobietę która go znalazła trzymał mocno ale nic nie mówił
Wdzieczna jestem panu za te recenzje. Niedalej jak wczoraj dorwalam sie do Netflixa zeby cos nowego poogladac. Wyskoczyl Dahmer a mna rzucilo z przerazenia o sciane. Pamietam te historie dobrze bo i wtedy mieszkalam w Stanach i wszyscy bylismy pod jej przerazajacym wrazeniem (czy wrazenie moze byc przerazajace?). Nie chcialam tego ogladac bo balam sie ze bedzie to tylko reportaz i pokazanie calej masy okropnosci ale po pana recenzji chyba ten film/serial obejrze zeby zrozumiec skomplikowana historie serii tych potwornych zabojstw, zrozumiec i przestrzec siebie i innych, ze to moze przytrafic sie kazdemu z nas. Badzmy czujnymi obserwatorami , dostrzegajmy, reagujmy i pomagajmy (byle nie tak jak to zrobili policjanci przywlekajac naga ofiare zbrodniarzowi zeby rozpoczete dzielo zbrodni dokonczyl).
Serial oglądałem i w zbudza we mnie bardzo mieszane uczucia. Mamy makabryczne zbrodnie które powinny niewątpliwe wzbudzać odrazę i nienawiść do głównego bohatera. Na drugiej szali mamy dwie tragedie. Tragedie ofiar i ich rodzin oraz tragedię samego Dahmera, który jest postacią tragiczną. Ja odczuwam pewien dysonans, niedowierzanie. Młody, atrakcyjny chłopak który się gdzieś tam w sowim życiu pogubił i z drugiej strony dantejskie sceny których jest sprawcą. Na dodatek przedstawiony życiorys to sinusoida. Należałoby stwierdzić: tak jest zepsuty i zły do szpiku kości. Ale z serialu wprost to nie wynika. Są momenty kiedy wydaje się że jest nowe rozdanie, wychodzi na prostą, jest w nim chociaż iskierka człowieczeństwa i trach ostra jazda bez trzymanki na samo dno. Być może rodziny ofiar właśnie tego się obawiały, że zamiast trzeźwego i sprawiedliwego rozprawienia się z historią, widzowie zostaną zmanipulowani i uwiedzeni dobrą i przekonywującą kreacją aktora. Oglądałem filmy dokumentalne o nim i innych seryjnych mordercach działających w latach 70-80 w USA. Weźmy takiego Johna Gacy'ego. Wyrok 10 lat za pedofilię, pełny kontaktów i wpływów polityk. Narcystyczny sadysta, aparycja która raczej nie wzbudza sympatii i powinna powodować zapalenie się u niektórych "czerwonej lampki". Zamordował 33 mężczyzn i chłopców z czego 29 pochował na terenie swojego domu. Nie odurzał swoich ofiar tylko pętał i dusił sznurem. Wzbudza we mnie straszne obrzydzenie. Nie potrafię dostrzec w nim ziarenka człowieczeństwa, nie umiem mu współczuć. Dahmer potrafił wzbudzać sympatię i politowanie i to było strasznie niebezpieczne. Co do postawy ojca. Uważam że Pan zbyt surowo go ocenił. Wbrew pozorom on jedyny tak naprawdę go kochał i walczył o niego. Oskarżenie ojca o homofobię, cóż raczej to niezrozumienie i strach wynikające z kontekstu historycznego (nagonka polityczna, epidemia AIDS, presja i agresja społeczeństwa) niż czysta nienawiść. Ojciec i babcia doskonale sobie zdawali z tego sprawę. Jednak nie wylądował z tego powodu na ulicy, co często miało miejsce w tamtych czasach, nie zerwał z nim kontaktów, odwiedzał go podczas pierwszej odsiadki, a później w jego mieszkaniu. Jedyny zarzut dla ojca, zbyt późno przejął się swoją rolą.
Przyznam że ja skupiam się wyłącznie na tragedii ofiar i ich rodzin ,nie ma u mnie nawet cienia sympatii czy zrozumienia dla zbrodniarzy.
Właśnie oglądając ten serial miałam wrażenie, że jest on mniej o samej postaci Dahmera, a bardziej o tej sytuacji w Ameryce wtedy, komentarz polityczny i społeczny, właśnie widoczny w tej prawdziwej historii
Panie Tomku, jak ja lubię Pana słuchać🥰 ZAWSZE Pana mądre słowa otwierają mi oczy i patrzę na sprawę z innej strony. Każde spotkanie z Panem, czy tu czy w radiu pobudzją mnie do rozmyslań. Kocham Pana.
Myślę, że zdecydowanie lepiej zostawić drinka, niż próbować niby przypadkiem go wylać, no chyba że ktoś to ma naprawdę przećwiczone i potrafi robić to z gracją.
Co do drugiej części materiału, psychopatia wbrew pozorom nie jest chorobą psychiczną, jest to pewien zestaw cech , a raczej zestaw cech, którzy wszyscy mamy, ale o różnym stopniu nasilenia tzn poziom strachu, empatia, odczuwanie emocji. Wszystkie te cechy psychopata będzie miał w stopniu bliskim 0. To definiuje psychopatę, psychopata nie rozpocznie leczenia (z własnej woli) jeżeli rozpocznie to tylko by się od psychiatry czy psychoterapeuty czegoś nauczyć i być lepszym w manipulacji innymi ludźmi, np. odruchów ludzkich etc. ) Oni ich nie mają, jedynie uczą się perfekcyjnie naśladować emocje, dlatego ludzie im ufają. Oni jedynie odczuwają "życie" na poziomie pewnego ekstremum typu pędząc przez miasto 200 km/h, dlatego niektórzy z nich posuwają się do takich zbrodni, choć większość z nich jest na wolności i działają w graniach/na granicy prawa.
Ja też tak się zastanawiałam,co się dzieje z nami .Ja czym jestem starsza to mniej rozumiem świat
Oglądam ten serial na raty, po dwa, półtora odcinka co kilka dni. Paradoksalnie, to chyba sukces twórców. Bo jest tak mocno.
Jako uzupełnienie serialu, polecam serial dokumentalny "Rozmowy z mordercą - Taśmy Jeffreya Dahmera". To też nowość Netflix'a.
Tak, doskonały.
Jak zwykle wspaniałe dostrzeżenia , tak łatwo i ciekawie się ciebie słucha , Dzieki 👏❣️
tak masz rację
Artykuł na twojej stronie był pouczający i przykuł moją uwagę
Pan czaruje słowem, ale recenzja jest lepsza niż film. Myślałam przez dzień cały blisko i niestety pozostanę przy swoim zdaniu. Mroczny film będzie raczej natchnieniem dla naśladowców, niż przestrogą dla innych. Czas lepiej wykorzystywać dla dobrych i niosących nadzieję obrazów.
Serial zrobiony świetnie, Evan Peters odegrał idealnie rolę tylko obawiam się jednego widząc falę zachwytu nad serialem aby nie znalazł się kolejny psychopata który zainspiruje się Dahmerem. Ogladając tik toki co chwilę wyskakuje filmik gdzie ktoś przebiera się na dahmera albo wręcz fascynują się jego zachowaniem, serial i postać mordercy zaczyna być kultem . Obejrzałam ten serial kilkakrotnie i mogę stwierdzić że psychika człowieka może zadziwić co w mózgu może się roić
Psychopaci zawsze niestety będą, jeśli nie ten serial to oskarżane będą inne dzieła, choćby gry, muzyka bądź filmy gdzie jest przemoc.
Paradoksalnie zaburzenia osobowości są gorsze (przynajmniej dla otoczenia) od chorób psychicznych, które można leczyć, farmakologicznie. Niestety, narcyzmu, socjopatii i psychopatii wyleczyć się nie da. Psychologia też rozkłada ręce. Owszem, można próbować taką osobę odpowiednio ukierunkować, czy kanalizować jej zapędy, jeśli takie ma (polecam film "Stoker" z Mią Wasikowski), ale o wyleczeniu nie ma mowy.
Obejrzałam serial i jestem zachwycona tym serialem. Evan Peters znakomity, wspaniała rola. Całość bardzo mroczna i świetnie zrealizowana
Spacerowalem sobie w tamtym czasie po Lincoln Avenue w Milwaukee, Wisconsin, polska bazylika św Josafata, pomnik Tadeusza Kosciuszki nad jeziorkiem w tle szkoly policyjnej, kilka minut od tego psychopaty, ... niech imię jego będzie zapomniane.
Generalnie unikam takich filmów ale po recenzji obejrzalam, więc dziekuje za zachętę. Nie żałuję. Historii nie znalam i uważam że jest dobrze opowiedziana, nie ma w niej gloryfikacji zbrodni, nie ma ma koszmarnych scen. Jest trochę spowolnień akcji, ale można wybaczyć. Najbardziej przerażają inercja policji i fanklub. Czułam bezsilność i rozpacz. Dobrze zagrane.
Panie Tomaszu dziękuję za recenzję.
Jest dla mnie zwieńczeniem obejrzanego serialu.
Nie ukrywam i mówię otwarcie, że moje hobby to właśnie taki typ filmów, seriali, podkastów - true crime.
Jak rozmawiam z ludźmi, którzy oglądali to większości z nich nie podobało się to, że był NUDNY. Nie podejmuje wtedy dalszej rozmowy bo nie mam zamiaru nikogo przekonywać, że ja tak nie uważam. Nie uważam dlatego, że gdyby większą ekspresję ktoś włożył w ten serial byłby przeciętny. Mam wrażenie, że spokój wypowiedzi, gestów i sytuacji jaki tam panował i jakim kierował się główny bohater oddaje w pełni to jak mogło to wyglądać w rzeczywistości. Dahmer był introwertykiem, ktoś mówi "nuda" na ten serial nie rozumiem natury i cechy introwertyka.
Przesyłam Panu ✨🤗.
w sedno
Dla mnie serial jest świetny, pełen różnorodnych emocji.
Przy piątym odcinku dopadło mnie obrzydzenie i zastanawiałem się czy to normalne i etyczne, że robi się filmy o takich zwyrodnialcach. Wkurzali mnie również ludzie z otoczenia Dahmera, w tym babcia, ojciec, że byli tacy mało domyślni lub słabo dociekliwi.
@@Oxygen0317 Mnie już nie denerwuje fakt, że osoby z rodziny sprawcy wychodzą potem na nie dociekliwych i nic nie widzących.
Zwróć uwagę na to, że jednak jeżeli się kogoś kocha, zna się od urodzenia to patrzy się na niego w innych, można powiedzieć przychylny sposób na to co robi i mówi. Ojciec zawsze będzie potrafił sobie wytłumaczyć dziwne zachowanie swojego dziecka szczególnie dorastającego, który uczy się dopiero życia, poznaje świat i próbuje wszystkiego. Raczej taki obraz miał ojciec oraz babcia Jeffreya.
@@katewolfs Zgadzam się i rozumiem zasadę, ale długotrwały, uciążliwy smród z piwnicy byłby dla mnie argumentem, aby odwiesić na moment pobłażliwość i zaufanie do najbliższej osoby.
@@Oxygen0317 tak, tutaj pełna zgada. Babcia jak babcia, widać, że byla schorowana i bezradna bo jednak był do facet o wiele od niej silniejszy i pewnie agresywny. Przy zachowaniu ojca skłaniam się ku temu, że młody Dahmer w dzieciństwie razem z nim trzymał zwłoki zwierząt, oczywiście wiem że zwłoki ludzkie a zwierzęcia to nie porównywalny zapach. A może ojciec po prostu w środku wiedział tylko sam przed sobą nie chciał się przyznać i drążyć tematu. Co by nie było, wstrząśnięta jestem tylko tym jak ogromne pokłady okrucieństwa mogą się w nas chować i przy poprzez źle dobrane otoczenie, doświadczenia i ludzi wokół, mogą zacząć sie ujawniać i naszą głowa zawładnąć.
37:46 do 38:42 "w wyniku intensywnej psychoterapii JD mógłby lepiej kontrolować swoje impulsy, a może też lepiej zaspokajać potrzeby" - w zasadzie podobny wniosek można było wysnuć z filmu Joker (i pewnie wielu innych). Nie jest to oczywiście zarzut ani do tego wniosku ani do serialu. Raczej bardziej konkluzja w rodzaju - mamy (jako ludzkość, społeczeństwo) wiedzę, ale nie dajemy jej rady wdrożyć.
Dahmer był sąsiadem Glendy Cleveland w roku 1990 i 1991, a więc nie kilkanaście lat. Zapewne myslał Pan o całym okresie jego działalności od 1978 do 1991.
Pana recenzja ukazała się w momencie kiedy już zaczęłam oglądać ten film.
Czy podobnie odbieram ten film? Tak. Świetne aktorstwo, chwilami jednak "siadał" i był nudnawy.
Poraziły mnie relacje w rodzinie Dahmera, stosunek białych policjantów do czarnych mieszkańców, środowiska gejów. To wszystko się nałożyło na siebie stwarzając idealne środowisko dla Dahmera i jego chorych fantazji.
Trzeba kręcić takie filmy, tak samo jak filmy o wojnie, obozach żeby pamiętać, że zło może się zdarzyć obok nas, za rogiem, za granicą.
nie bierz tego serialu na powaznie,,,ten serial to laurka dla czarnych ,aby sie dowartosciowali i pokazali siebie jakie to wielkie ofiary i jak ich biali olewali- to wszystko ich marzenia
Panie Tomaszu. po wysłuchaniu tejże recenzji obejrzałam Dahmera. to najlepsze, co zdarzyło mi się oglądać w 2022r. pociągnęłam dalej Taśmy Dahmera, one są bardziej wstrząsające, zwłaszcza prawdziwa historia tego nieletniego zwróconego Dahmerowi przez policjantów. ale prawda jest taka, jak Pan mówi. należy szczególnie potraktować to jako lekcję ustrzeżenia się przed takimi sytuacjami. Pana recenzję obejrzę z moim 15-letnim synem wlasnie w tym celu
Przyznam szczerze, ze tego serialu nie znioslam, nie przebrnelam, poddalam sie chyba po pierwszym lub drugim odcinku. Ta duszna atmosfera i widmo nadciagajacych potwornosci sprawily, ze nie mialam czym oddychac. Nie uwazam siebie za osobe szczegolnie delikatna i nadwrazliwa, ale moze po prostu za mlodu zanadto nasiaknelam potwornosciami literacko-kinematograficznymi i teraz mi sie ulalo.
Natomiast odnosnie tej sytuacji kolegi Pana Tomasza, ktory boi sie drinkow w klubach to powiem tyle, ze on sie teraz czuje jak niestety bardzo wiele kobiet caly czas. Doprawdy zyjemy w patologicznych czasach, gdzie bardziej racjonalne i praktyczne wydaje sie wymyslanie nowych chytrych "sztuczek" na chronienie drinka w klubie (jak np specjalne nakladki na szklanki z dziurka na slomke, zeby kobieta nie musiala siedziec z drinkiem pod pacha), niz wymaganie od mezczyzn, zeby moze panowali nieco nad swoja chucia, lub checia popisania sie gwaltem przed rownie niedorozwinietymi kolezkami. 😢
Jestem wsciekla na to, ze taka jest norma, ze nadal ofiary napasci traktuje sie "sama chciala, po co sie pchala, za krotka kiecka, a po co ona taka ladna jest". Jestem wsciekla, ze pomimo iz wielu ludzi jest normalnych, to jednak takim drapieznym gnojom czesto przestepstwa na tym tle uchodza na sucho. Ja to bym kastrowala. Bo jak sie dziecko nie umie bawic z innymi, to zabiera mu sie zabawki.
Alez mi sie wsciek odpalil! Nie bede przepraszac, bo jednak ofiar takich napasci jest wciaz zbyt wiele, a statystyki policyjne to pewnie i tak wiedza o jednej trzeciej.
Uwielbiam słuchać jak Pan waży słowa.
Pozdrawiam.
Sprawę Jeffreya znałam już dawno, na serial czekałam. True Crime nie jest mi obce lubię te tematy, jednak serial musiałam sobie dawkować. Jest świetny, rola Evansa to złoto ale jest mocny, niepokojący. Wciska się do środka i siedzi w człowieku.
Zgadzam sie z pana ocena , serial bardzo dobry.Ale mam watpliwosci czy akurat serial o tym mordercy powinien powstac , poniewaz pod koniec on upajal sie swoja popularnoscia .A poprzez ten serial stal sie niejako ,,niesmiertelny,, i nie pojdzie w zapomnienie ,na co w calej stanowczosci powinien pozostac.
kocham kazde słowo które pan wypowiada
taka refleksja mnie naszła-ile razy słyszymy ,lub sami mówimy do kogoś pod wpływem emocji " zabije Cię"- i jest to werbalna groźba, po której nic sie nie dzieje...a są jednostki, które nie wyrażają tego werbalnie, tylko mają "włączony" ten tryb- zrób, a nie mów- może, gdyby miały szanse wykrzyczeć do do kogoś nie byłoby tragedii...
Serial nie dla wszystkich, ale warty uwagi...pozdrawiam
takie dokładnie refleksje wzbudzał we mnie film "Skóra w której żyję" Almodowara. ile osób, które komentują gwałty pisze "Ja to bym takiego...."
Pomimo, że tematyka nie łatwa to serial bardzo dobry no i obsada też świetna. Wiadomo, że postać Dahmera pewnie przez niektórych stanie się niejako obiektem kultu przez młode pokolenie (np udawanie Dahmera na Tik Toku co już miało miejsce, robienie sobie tatuazy z głównym bohaterem, co też miało miejsce np z Pablo Escobarem z Narcos, tworzenie muzyki opartej o ten temat etc) ale z kultowymi rolami i złymi bohaterami tak już chyba jest. Mnie ciekawi w tym serialu strona psychologiczna głównej postaci, jakie choroby psychiczne odpowiadały za jego zachowanie, jakie zaburzenia. Fajnie, że pokazano jego dzieciństwo. Ukazano w ten sposób co mogło wpłynąć na to kim był. Ukazuje też żeby nie być "uśpionym" tylko reagować, nie bagatelizować pewnych oznak, że może za ścianą dzieje się komuś krzywda.
Mnie bardzo wciągnął ten serial. Przede wszystkim to jak zbrodnia była rozłożona na różne obszary. Bo jego ofiarami nie byli tylko mężczyźni ale również ludzie którzy się z nim zetknęli oraz ogólnie mało to spore odbicie na społeczeństwie. Ale w serialu tez wiele faktów zostało pozmienianych. Sama postać Dahmera jak i jego zbrodnie też na potrzeby serialu zostały spłycone. Dahmer i jego ogromna potrzeba dominacji jak i dewiacji która postępowała i potęgowała się zostały prawie pominięte jako zbyt kontrowersyjne. Obecnie jest tez dokument na platformie który mówi znacznie więcej o tym jaki był Dahmer, polecam wszystkim którym sam serial się podobał.
Jestem w trakcie oglądania i jak zawsze chętnie wysłucham Pana recenzji, które bardzo cenie.Pozdrawiam serdecznie.
Czekałam na tą recenzję ❤️ dziękuje!
15:30 - 17:15 na obronę policjantów trzeba dodać, że nieletnie ofiara JD miała wlany do czaszki kwas i była pod wpływem środków odurzających, więc zapewne zachowywała się bardzo dziwnie i trudno dziwić się policjantom, że oddali go pod opiekę JD z powrotem.
Panie Tomaszu, maluuuuuutkie ;) sprostowanie, temu mordercy- psychopacie, było kompletnie obojętne jakich preferencji seksualnych jest jego ofiara!
Dla niego było ważne ,aby to był mężczyzna atrakcyjny fizycznie,tzn. taki który wg. niego (celowo piszę z małej litery;)) był przystojniakiem! Także, nie były to napaści i morderstwa wyłącznie na mężczyzn homoseksualnych!!! Pozdrawiam:)
Czytałem o prawdziwych wydarzeniach, wczytywałem się szczegóły, i wyszło mi, że 99% wydarzeń, detali, zachowań itd. jest zgodna z rzeczywistością / faktami. Rzadko spotykane w filmach i serialach.
Postać czarnoskórej sąsiadki to taka troszkę mieszanina 2 osób. Sąsiadka, która wielokrotnie dzwoniła na policję mieszkała tak naprawdę na przeciwko jego drzwi a nie obok jak pokazano to w filmie. Bardzo wiele szczegółów z filmu jest odzwierciedlone ale nie wszystkie 🍀 tak czy tak, historia mrozi a film genialnie to odzwierciedla 👍
Powiedział Pan kilka rzeczy opartych na serialu, nie będących prawdą w rzeczywistości. Zabrakło mi również wątków babci, nekrofilii i kwestii robienia sekcji na zwierzętach przez Dahmera już w dzieciństwie.
Panie Tomaszu świetna recenzja,oglądałam ten serial,wywarł na mnie ogromne wrażenie.
Jedna z najwazniejszych Czesci Premium ever. Dobra robota, Tomek
Panie Tomaszu dziękuje panu zatom recezje👍👍👍Wspaniała recezja👍👍👍
Doceniam panie Tomaszu pana recenzję niniejszego serialu, a głównie fakt wzbogacenia jej o rys historyczny postaci Jeffreya Dahmera, a to jest bardzo istotne przy omawianiu takich produkcji, jak ta - najnowszy serial fabularny Netflixa o Jeffreyu Dahmerze właśnie. A co ja o tym specyficznym produkcie Netflixa sądzę? Według mnie, małoekranowe ,,true crime" Ryana Murphy'ego o Dahmerze, jednym z najbardziej rozpoznawalnych i najbrutalniejszych seryjnych morderców w dziejach, to historia pełna epickiego smutku i masy nieszczęść, które dotknęły nie tylko ofiary Jeffa i ich rodziny, ale i całe społeczeństwo, społeczności homoseksualne i inne mniejszości oraz jego samego, Jeffrey'a. Gdy ogląda się tak onirycznego, będącego na krawędzi nihilistycznego rozdarcia Evana Petersa w roli Jeffa, depresji i przygnębienia dostaje całe twoje ciało, nawet kubek od herbaty, którą pijesz i łyżkę, którą mieszasz napój. Czuje się żal nie tylko do samego bohatera/a raczej anty-bohatera tego dramatu, za to jak swymi nienazwanymi wręcz niekontrolowanymi pragnieniami kontroli, dominacji i manipulacji nad ludzkim życiem pozbawił ludzkość jako gatunek i zbiorowość godności, ale również odczuwa się ów żal do części społeczeństwa, w której żył Jeff, i która miała ogromny wpływ na to, aby na pewnym etapie jego życia i coraz intensywniejszego kiełkowania w nim tych zbrodniczych fantazji, móc zawrócić go z ścieżki psychopatycznego rozwoju, którą podążał. Umysł Jeffrey'a nie był chory, był inny. Nie urodził się by zabijać, tak ukształtowały go jego toksyczne relacje z rodzicami, znajomymi, czy ogólnie ze światem, który nie do końca go rozumiał. Dodajmy do tego nieprawidłowości w budowie jego mózgu i rodzi się nam zbiór przyczyn, które mogą popchnąć człowieka ku zatraceniu i otchłani zła. Problem seryjnego mordercy, tym bardziej psychopaty, to problem nie jednostki, ale całej zbiorowości, to problem globalny, z którym wciąż słabo sobie radzimy.
Dziękuję za recenzję! Jak zwykle dla mnie extra!
tak masz rację
Artykuł na twojej stronie był pouczający i przykuł moją uwagę
9:35 do 9:40 - ciekawe jest, że z jednej strony był wycofany i miał problemy społeczne, a z drugiej strony jego modus operandi zakładało podryw.
Tym razem , zanim usłyszałam Pana recenzję byłam świeżo po obejrzeniu serialu, a wcześniej wysłuchaniu podcastu kryminalnego o tym mordercy. Odebrałam ten film podobnie jak Pan - bardzo pozytywnie. Nie ma w nim epatowania obrzydliwymi scenami, tanich efektów. Jest za to rys psychologiczny i próba szukania przyczyn pokręconej psychiki Dahmera w dzieciństwie i sytuacji rodzinnej. W żadnym wypadku to nie jest robienie z niego gwiazdy i romantyzowanie postaci tego mordercy, jak niektórzy tutaj sugerują. Po raz kolejny dziękuję za recenzję, myślę, że przez lata nauczył mnie pan oglądania filmów, oceniania ich, wrażliwości w ich odbiorze - to wzbogaca mnie samą - dziękuję za to. Chcę zwrócić uwagę na jeden szczegół : ten chłopiec , którego policjanci nieświadomie oddali z powrotem w ręce mordercy - owszem uciekł z mieszkania pod nieobecność Dahmera, ale nie mógł im nic powiedzieć, bo był prawie nieprzytomny, miał wywierconą dziurę w głowie i nalany tam kwas. Policję wezwała ciemnoskóra dziewczyna, która zobaczyła go nagiego na ulicy w opłakanym stanie. Ale to nie jej dano wiarę, to Dahmer, który nadszedł na to zdarzenie zdołał przekonać policjantów. Zapomniał Pan jeszcze wspomnieć o babci, która była ważną osobą w życiu Dahmera, która żyła z nim przez kilka lat i nie wiedziała do końca co się dzieje pod jej dachem. Dziękuję i czekam na dalsze spotkania
@@karolakuntz3940 w punkt
@@karolakuntz3940 no, nie do końca.... przykład: Krzysztof Olewnik i jego sprawa - zapamiętałam jego nazwisko, ale jego katów - nie. Mogłabym podać jeszcze kilka takich przykładów, bo jestem słuchaczką podcastów kryminalnych i nie mam powodu się tego wstydzić. Słowo "legenda " jest tu nie na miejscu, tym bardziej "gwiazda popkultury". Zainteresowanie sensacjami, kryminałami , nieszczęściami od dawna bardziej zwraca medialną uwagę niż spokojna stabilizacja. I na tym bazuje prasa, media i programy informacyjne
@@aallerton tak, wiem o tym. Nie rozumiem też dlaczego uwierzyli Dahmerowi, który twierdził, że chłopak jest pełnoletni. Nie znam 14-latka, który wyglada na dorosłego.... Ta scena jest jedną z najbardziej przejmujących w filmie, bo pokazuje jak niewiele brakowało , aby ocalić życie chłopca. Gdyby zareagowali tak jak powinni nie byłoby też dalszych morderstw. Mam o nich jak najgorsze zdanie
Nooooo idealnie do śniadania 😂😂😂 pozdrowienia Panie Tomku ❤
👍 za napisy końcowe w stylu Star Wars 💜
W serialu jest dwóch uciekinierów. Pierwszy, na początku serii, ucieka z mieszkania, trafia na radiowóz i policjanci razem z nim udają się do Dahmera, który po interwencji zostaje aresztowany. Drugi uciekinier to chłopiec, któremu Dahmer zdążył już wlać kwas do mózgu (Dahmer wspomina o tym w Taśmach Dahmera). I ten niestety pada ofiarą Dahmera.
W zasadzie to 3, 3-cim byl brat Konaraka (tego mlodego chlopca, ktorego potraktowano kwasem). Nieco wczesniej (pare lat) jego brat byl u Dahmera pod pozorem robienia zdjec. Dahmer po ucieczce chlopca mial sprawe o molestowanie, a potem pierwszy raz trafil do wiezienia na wyrok polotwarty. Dwie tragedie dotknely ta sama rodzine, najpierw 1 brata - molestowanego chlopca, a pozniej drugiego brata ktory juz nie mial tyle szczescia.
Dziękuję bardzo za dzisiejszą recenzję.
Serial obejrzałam i napiszę tylko, że jest na wskroś p r z e r a ż a j ą c y.
Cóż, nasz świat - z wielu względów - bywa straszny, Panie Tomku. I okrutny.
A najsmutniejsze jest to, że wystarczą do tego... ludzie.
Ślę moc serdeczności, A. Ż.
PS Ma Pan niebiańsko cudną bluzę (czy może sweter?) 👌
Świetnie Panu w błękitach i niebieskościach :) 🙋🏼♀️
Dziękuję :) Bluza od www.bytom.com.pl
@@TomaszRaczek O rety! Jak miło! 🌞
To ja pięknie dziękuję za informację :)
I może jeszcze tylko dodam "z pewną taką nieśmiałością", że od dawna już, niezmiennie, nieustająco, żarliwie i całym sercem... tęsknię za Pana wspaniałymi, jedynymi w swoim rodzaju opowieściami i zawsze czekam na nie z wielką atencją i poważaniem ⚘... ❤
@@TomaszRaczek bluza znakomita, fakt, bo przedstawia obraz Beksińskiego :). Jego obrazy wprowadzają w taki wielowymiarowy nastrój… I im dłużej się im przyglądać, tym więcej szczegółów można w nich dostrzec, a co za tym idzie- odczytać zupełnie inaczej.
Ps. Bardzo dziękuje raz jeszcze za wskazówki à propos t-shirtu z rzeźbą Messerschmidta. Udało się kupić i miałam dużo szczęścia, bo byl… ostatni, w dodatku tylko biały, w jedynym sklepiku, a pytałam w kilku. Dziękuję! :)
To co się stalo po ujawnieniu tych zbrodni pokazuje kondycję społeczeństwa i systemu tzw papierowej demokracji ,zresztą internet we współczesnym świecie w jeszcze bardziej drastyczny sposób jest pasmem transmisyjnym dla zachowań ludzkich
Panie Tomaszu ," Blondynka" na ekranie z Anią, proszę o recenzję, mnie się bardzo bardzo podobał....
tak masz rację
Artykuł na twojej stronie był pouczający i przykuł moją uwagę
Dziękuję za kolejną recenzję. Jestem ciekawa Pańskiej opinii na temat serialu "Wielka woda". Na mnie ten serial wywarł ogromne wrażenie , ale chętnie posłucham profesjonalnej oceny z niezawodnym gongiem.
Jak z kolei obejrzałem DAHMERA i podobał mi się i teraz słucham o tym serialu a jestem po pierwszym odcinku wielkiej wody.
gdzie jest ta recenzja? bo ja tu widzę historię Dahmera...
Na mnie też. Obejrzałam wczoraj 6 odcinków na raz. Pomógł mi. Problem znikania. Bohaterka która znika, i to kobieta, bo zwykle znikają mężczyźni. Ale to nie płeć chodzi tylko o przezycia. Świetna Agnieszka Zulewska, zresztą ja juz lubiłam w Rojst 97. Historia matek i córek. Świetna narcystyczna matka Anna Dymna "Jaki wstyd, jak mnie ludzie taka zobaczą", taka bezbonn dawna diwa.. Problem narkmanii. Przyznam że płakałam na tym filmie nie raz. I bluza St Paul..
Nigdzie nie ma wzmanki o homofobii ojca, ani o uzaleaznieniu od narkotykow Dahmera. Nie chce sie czepiac, ale poniewaz jest to film oparty na faktach (choc podkreconych), to trzymajmy sie faktow.
Panie Tomaszu, coś Pan chyba pomieszał 😉 Nieletni Konerak Sinthasomphone po ucieczce nie trafił na patrol policji tylko zaopiekowały się nim jakieś napotkane kobiety. Raczej nie mógł za dużo mówić, prosić o pomoc itp., ponieważ wcześniej Dahmer wstrzyknął mu do mózgu kwas solny. Dlatego wezwana przez kobiety policja dała się łatwo przekonać Dahmerowi, że to jego przyjaciel. Ucieczka i spotkanie patrolu policji dotyczy Tracy Edwardsa, ostatniej niedoszłej ofiary.
Na to samo zwróciłam uwagę P. Tomaszowi. Na marginesie dziwię się policjantom ( jednym z nich był Polak z pochodzenia ), że uwierzyli Dahmerowi, że chłopak jest pełnoletni, bo osobiście nie widziałam 14-latka z wyglądem dorosłego mężczyzny.... to miało tragiczne skutki nie tylko dla tego chłopca, ale i przyszłych ofiar. Taki mały błąd...
Tak to były dwa różne patrole policji, dwie różne ofiary, tylko Dahmer ten sam.
16 z 17 ofiar to przestrzeń 4 lat. Morderstwa w tym zburzonym finalnie budynku to chyba w trakcie 1991 roku. Tak tylko, żeby doprecyzować.
Cóż, okazuje się, że tacy ludzie są wśród nas... dwa lata temu Berlinem wstrząsnęła historia Kanibala z Pankow ... ten człowiek uczył moją córkę matematyki w podstawówce i mieszkał ok. 600 metrów od nas... W związku tą sprawą, żywo u nas w dzielnicy dyskutowaną, przeczytałam, że na forum internetowym, powiedzmy, "tematycznym", na którym się udzielał się nauczyciel-morderca i gdzie poznał swoją ofiarę zarejestrowanych jest siedemdziesiąt tysięcy osób...
Poproszę o recenzje filmu "Blondynka"
Popieram , budzi rownie duze kontrowersje
Będzie recenzja!
@@TomaszRaczek cieszę się i czekam z niecierpliwością...
Dla mnie ten film w połowie zamienił się w thriller- szkoda oczu na niego.
Panie Tomaszu, fakt, że Dahmer stał się bohaterem w społeczeństwie USA świadczy jedynie o tym, że jest to społeczeństwo spragnione bohaterów rodem z komiksu - im dziwniejszy, tym lepszy. Ten kraj w zasadzie nie ma historii i nie wie, czym powinien być bohater, a czym nie. W tej kulturze trochę inaczej podchodzi się do śmierci - w końcu strzały padają tam codziennie na ulicach, a szeryfowie, którzy bez wahania sięgają po broń są tymi, którzy bronią i gwarantują bezpieczeństwo. Czy u nas serial o seryjnym mordercy stałby się przebojem - trudno powiedzieć. Młodzież być może by to kupiła, aczkolwiek jakoś filmy o przestępcach nie cieszą się wielkim uznaniem prócz filmów zwyczajnie dobrze zagranych. My lubujemy się raczej w bohaterach typu: złodzieje (np. Vabank), czy oszuści (np. Konsul, Tulipan). Warto zauważyć, że jakoś "Najmro" nie kupił serc milionów. Może dlatego właśnie, że ten ostatni był taki "amerykancki" i nie miał wiele wspólnego z prawdą o słynnym rekordziście pompek (rekord życiowy 1000) i miłośniku saszłyków (nie mówiąc już o poetyckich zapędach - mam tomik wierszy:)).
Dahmer był psychopatą. Inteligentnym, manipulującym, pozbawionym uczuć. Nie sądzę, żeby psychiatrzy byli w stanie kiedykolwiek wyjaśnić jego motywacje, bo one zwyczajnie nie mieszczą się z naszym systemie wartości. Żałuję, że Dahmer dostał twarz Petersa, który ma w sobie coś takiego, że kibicowało mu się nawet wtedy, kiedy grał Tate’a w AHS. Zagrał bardzo dobrze i tym bardziej szkodliwy jest ten serial. EDIT: Przepraszam, jakoś kategorycznie to zabrzmiało, co nie było moją intencją. Doceniam recenzję, bo widzę w niej próbę zrozumienia potwora. Ciekawą.
Polemizowałabym czy Jeff był psychopatą
Jeszcze nie oglądałam serialu właśnie ze względu na to, że z góry oceniłam, że to będzie jatka w stylu American Horror Story, gdzie Evana też już wielokrotnie widzieliśmy w roli psychopaty.
Także miałam mocne uprzedzenia... Pana recenzja przekonała mnie żeby jednak dać szansę temu serialowi.
To absolutnie nie jest jatka
Oglądałem kilka sezonów American horror story, tzn. 1, 2, 3, 4, 6 i 7.
Uważam, że jatki tam nie ma. To zbyt mocne słowo w tym przypadku, choć trzeba powiedzieć, że są sceny, które są bardzo brutalne i dla niektórych nie do zniesienia. Przyznam też, że zastanawia mnie po co taka brutalność w filmach i serialach i z czego ona wynika. Czy z obniżenia wrażliwości widzów na różne bodźce?
W sezonie 6 są chyba dwie sceny, kiedy człowiek jest dosłownie rozrywany na pół, w sezonie 7 mężczyzna jest zadźgany na śmierć przez kilka kobiet, a w sezonie 4 gość hotelowy jest gwałcony przez demona.
Moim zdaniem serial ten nie straciłby niczego bez takich scen, przynajmniej bez poddania ich w taki dosłowny i obrazowy sposób.
Chętnie poznam jakieś rozsądne argumenty czemu ma sużyć taka brutalizacja w filmach i serialach?
Albo np. horror "Piła", który jest bardziej obrzydliwy niż straszny.
Czekałem na Pana recenzję tego filmu. Z tego powodu wstrzymałem się z obejrzeniem tego filmu, żeby usłyszeć Pana zdanie czy warto.
Nie ma żadnego usprawiedliwienia na takie nieludzkie czyny! Żadnego! Wielu ludzi ma o wiele gorsze dzieciństwo, niż ten podczłowiek. Mój przełożony uciekł z Erytrei, gdzie wymordowano na jego oczach całą rodzinę (przedtem ją i jego torturując tak, jak Ramsey Bolton by pozazdrościł), a jest jednym z najlepszych ludzi, jakich znam. Dla mnie prawdziwą bohaterką tego serialu jest Sąsiadka tego wynaturzonego czegoś. Dzielna, nieugięta kobieta.
Jesli chodzi o sąsiadkę, to przede wszystkim jest fikcyjna.
@@aronblack4038 nie jest fikcyjna, telefon na policję jest prawdziwy. Jej rola jednak została trochę wyolbrzymiona. Ja patrzę na Dahmera przez pryzmat człowieka bardzo chorego, zagubionego, pełnego zaburzeń seksualnych i psychicznych. Jeden będzie miał ciężkie dzieciństwo i przejdzie to w jego psychice "bokiem", inny popadnie w depresję i popełni samobójstwo. Jeszcze inny będzie pragnął obsesyjnie bliskości jak Dahmer. To ciężko i głęboki jak rzeka temat.
@@lililan1099 kojarzy mi się materiał, w którym było powiedziane, że był telefon od sąsiadki, jednak nazwisko zostało wymyślone. Jeśli to faktyczne nazwisko, to przepraszam.
Co do chorych reakcji ludzi na takich morderców, jest jeden super film o tym, Urodzeni Mordercy
Dziękuję!
Od razu sobie przypomniałem serial DES na HBO, również na faktach a zbrodnie do siebie podobne i również ginęli mlodzi mężczyźni. Zresztą obydwu panow porównywano ze sobą Czyli Denisa Nilsena i Dahmera. Serial bardzo dobry i również aktor grający główna rolę świetnie zagrał swoją postać. Także Dahmera póki co odpuszczę, ale DES jak najbardziej polecam , bardzo dobry.
A propos ewentualnej terapii Dahmera, polecam serial "Patient" na Disney+ - jest dokładnie o tym: terapii seryjnego mordercy szukającego uleczenia.
Szukałam Pana recenzji na temat tego serialu.
WItam, czy na kanale będzie recenzja "Wielkiej wody"?
Tak, będzie.
@@TomaszRaczek Więc czekam z radością 😀
Miałam nie oglądać. A po Pana recenzji - muszę 😁!
To znaczy - chcę!
Obejrzałem po niedzielnym "Raczek Movie" Znakomity a zarazem przerażający!
A te zwiazki zawodowe broniace policjantow...A to świadome lekcewazenie pamięci ofiar przez tzw.miasto...w tak wywalonym świecie zło i nieszczęście mają mnóstwo miejsca... Serial wart obejrzenia.
Mój dobry znajomy był zachwycony grą głównego bohatera i zachęcał mnie do obejrzenia. Niestety odmówiłem. Dość gloryfikowania i obecności zła w kinie, tv i w życiu. Zbyt mało empatii i wartości w kinie. Obejrzałem wczoraj (bo już znów szukam w przeszłości starych, znanych filmów, z braku nowych) "wystąpienie" A. Pacino w finale filmu "Zapach kobiety". Popłakałem się. To jak mówi, o czym mówi i jak to wszystko oddziaływuje na całą zebraną tam młodzież.. Wolę oglądać stare😊❤️
Polecam obejrzec Iluzjonista, 2006👍🏻
dokładnie, jestem zdegustowana ciągłą gloryfikacją morderców, ogólnie złych ludzi. Ostatnio robi się za dużo filmów, seriali o złych, co może nakręcać innych wariatów i popychać do zbrodni.
Zgadzam się z państwem. Jak to mówi mój ukochany mąż dobre filmy już nakręcono, dobrą muzykę już skomponowano. Czasami wolę odmużdżającą komedię romantyczną niż te jatki.
@@dorotawitkowska840 Bardzo dziękuję za polecenie, widziałem, podziwiam i mam na półce zeby wrócić gdy najdzie ochota😊🎥❤️
@@aallerton W pełni się z Panem zgadzam😊 Dlatego właśnie szukam. Wcziraj odkryłem platformę fixclassic i dziś będzie pierwsza projekcja. Jeszcze nie wiem co, ale wybór jest kapitalny. Od Metropolis do Plan 9 z kosmosu😁 Nie mam nic przeciw komercji, uwielbiam ją, zawsze podkreślam, że to moje subiektywne zdanie. Po prostu jestem zmęczony czekaniem na dobre kino czy komercyjną dobrą historię. Według mnie rzadziej powstają niż w latach 1970-2010. Zgadzam się, że trzeba szukać.. Gorzej, że aby znaleźć, pozostaje często "ściąganie" z netu. A to już nie jest fajne. Legalne źródła to w większości nawet nie komercja. To efekciarskie filmy i seriale które się zalicza. Młodzi często na smartfonach oglądają.. To już nie moja bajka😊 Pozdrawiam👋
Panie Tomku, dla uscislenia, Dahmer mieszkal w apartamencie Oxford tylko 14 miesiecy.
Panie Tomaszu, czy planuje Pan zamieścić na kanale recenzję filmu "Blondynka"? Byłabym bardzo ciekawa Pańskiej opinii.
Bardzo dobry film, rozprawienie się z ikoną Marylin, krzywdzącym traktowaniem jej jak produktu. Także zwrócenie uwagi na brak miłości że strony jej matki, odrzucenie, tęsknota za ojcem i mężczyzni, którzy w jej życiu prywatnym byli albo tatusiami, albo draniami.
@@katarzyna7846 Po pierwsze, to ten film jest oparty na fikcyjnej książce. Po drugie matka Marilyn bardzo ją kochała i nie była zamknięta w takim kontekście jak w filmie. Czy Ty wiesz o tym, że matka Monroe zmuszona była do ślubu w wieku 14 lat z dorosłym facetem? Czy wiesz, że miała z nim dwoje dzieci, a on tak okropnie się nad nią znęcał, że nawet w tamtych czasach sąd oddal jej dzieci i udzielił rozwodu. A może wiesz o tym, że po rozwodzie ten chłop porwał jej dzieci? Czy wyobrażasz sobie tą traumę? Matka Monroe została pracowała ciężko całe życie, żeby dać Marilyn dobre życie i żeby mieć środki na odnalezienie tamtych dzieci. Do psychiatryka została zabrana nie dlatego, że znęcała się nad Marilyn tylko dlatego, że dowiedziała się iż jej syn, jej pierwsze dziecko nie żyje i tego samego dnia także samobójstwo popełnił jej dziadek. Matka Marilyn leżała na podłodze płacząc głośno i uderzając pięściami w ziemię. Dlatego ją zamknięto. Kiedy Marilyn zmarła jej matka popadła w kolejne załamanie, tak bardzo ją kochała. Po pobycie w psychiatryku matka mieszkała znow z Marilyn. Więc nie wierz bzdurom, które jakas osoba wysmarowała w książce, która jest powieścią. Nie biografia.
@@katarzyna7846 Poza tym ten film to eksploatacja Marilyn i jej matki.
@@joannawinters6592 piszesz bzdury, nieznane wcześniej. Przecież o biografii Marylin można poczytać, nikt tu nie wymyśla historii, że została odrzucona przez matkę, a ojca nie znała.
Dla mnie ten film jest straszny. Totalnie nudny, całe mnóstwo przeciąganych niezrozumiałych scen , pomijane wątki, nie wiadomo co z czego wynika. A te wstawki antyaborcyjne to już dno...
Uff. Jestem już po ostatnim odcinku. Serial jest niesamowicie przytłaczający. Nie dołujący,ale przytłaczający tym zarówno kim był Jeff,ale przede wszystkim tym jak podchodzi się do osób innego koloru skóry, orientacji itd- jako do kogoś gorszego. Najbardziej chyba wstrząsający jest odcinek szósty. I nie rozumiem dlaczego rodziny ofiar tak się burzyły, że żeruje się na ich pamięci - przepiękny hołd na samym końcu - wszystkie zdjęcia tych chłopaków. I taka jedna rzecz- czy ktoś policzył ile Dahmer obrywa ? Wydaje je mi się, że po razie za każdego - ale mogę się mylić. Mocny serial i wydaje mi się że wart do zobaczenia jako studium zarówno psychiki mordercy jak i studium znieczulenia obywatelskiego wobec innych.
A propo mocy mądrego psychologa. Utkwił mi w pamięci skandynawski film z przed wielu lat. Dziennik schizofreniczki. Młoda kobieta,która miała wiele prób samobójczych została poddana udanej terapii. Terapeutka wróciła razem z nią do niemowlędztwa a potem dzieciństwa. Dziecko było traktowane instrumentalnie i nie było kochane przez matkę, która założyła drugą rodzinę. Trudny ale świetny film. Dzisiaj pracuje wielu świetnych terapeutów,którzy pracując z naszym umysłem potrafią czynić cuda wyrzucając z naszego mózgu traumatyzujące nas zdarzenia.
Dziś premiera dokumentu Taśmy Jeffreya Dahmera. Czeka w kolejce do obejrzenia, chociaż historię już znam z podcastów true crime i reportaży. Ja należę do osób, które uważają, ze serial momentami jest nudny, a niektóre wątki wspomniano tylko, żeby twórcy mogli je odchaczyć w kajeciku. Rozumiem dlaczego serial może się podobać komuś, kto o Dahmerze nie słyszał wcześniej. Bardzo podobał mi się odcinek z głuchoniemym chłopakiem i to jak zagrała sąsiadka. Prawdziwa historia jest bardziej brutalna, w ogóle nie wybrzmiewa, że był seryjnym gwałcicielem, pominięto jak wyglądała jego służba wojskowa, dlaczego go "zwolniono" itd. Wiem, że nie da się opowiedzieć o wszystkim. Niby serial porusza wątki rasizmu i traumy rodzin, ale to z Dahmera robi się gwiazdę.
Czytałam o Dahmerze i wszędzie wspomniane jest że wydalono go z wojska przez alkohol. Co więc było przyczyną?
Gwiazdę? absolutnie tego tak nie odebrałam. Mało tego - wątki z dzieciństwa i wczesnej młodości przybliżają genezę zachowań w dorosłości, cała drogę jak do tego doszło
@@malinowamambabwo3072 alkohol też, ale przede wszystkim to, że 2 żołnierzy zostało potraktowanych podobnie jak późniejsze jego ofiary - podanie środków odurzających i wykorzystanie seksualne. Jeden z nich przeżył to wielokrotnie, bo miał to nieszczęście z nim mieszkać. Po prostu w wojsku zamieciono to pod dywan
@@jolantazaoga5410 wykorzystanie seksualne, lekko powiedziane, oni mało nie umarli, to był bardzo brutalny gwałt
@@kodokoa skoro znasz szczegóły, to na czym ta brutalność polegała? Może dotarłaś do innych źródeł niż ja , a może po prostu przesadzasz dla efektu wypowiedzi?
Czekamy😮
To troszkę co innego robić film o 2WŚ, nie opierając go na tragedii jednostki, a przedstawiać w filmie konkretne ofiary, ich rodziny, a głównym bohaterem tworząc ich mordercę. Nie mówię, że uważam tak samo jak rodziny ofiar, ale po tylu latach mogą mieć dość, że ciągle mówią o Dahmerze, nierzadko robiąc z niego niemal bohatera romantycznego, tragicznego, a dla nich on jest diabłem wcielonym I kimś, kto wyrządził im wielka krzywdę.
uwielbiam pana recenzje
Panie Tomaszu ,kobiety też czują się nie swojo kiedy dostają drinka od kogoś z sali to problem ogólny.
Super bluza, Beksiński forever!
Był Pan świadkiem podania tabletki gwałtu i jak pan się zachował? Czy wezwał Pan policję?
Będzie recenzja "Wielkiej wody"?
Jestem za. :)
Będzie!
@@TomaszRaczek Dziękuję i czekam, pozdrawiam serdecznie!
A kiedy recenzja z „Wielkiej wody” ?
Dahmer jak wielu psychopatów był w pewnym sensie czarujący - trochę zagadkowy - o twarzy pacholęcia, ot i cała zagadka ;-)
Dokładnie gdyby był brzydkim grubasem,serial by nie powstał