"Insan niçin sanatla uğraşır ? " in cevabı öyle yerinde oldu ki.. bu renk cümbüşü tabloların , bu romanların , bu ses cümbüşü müzigin bizleri bambaşka diyarlara götürmesinin arkasındaki dinamiği bilgece anlatmaniz çok güzeldi.. 👏❤
Kokudan sonra sesle de sizin sayenizde yeniden öğrendik hocam çok teşekkürler sizde yok yok (sonrasında bazen de benimde şerhlerim oluyor birikince de rahatsızda olabiliyorum) çok hoşuma gidiyor kendimi ilk okulda yeni öğrenen bir çocuk gibi hissediyorum .Ezanı da çok ilginç bu şeylere kafa yoran birisi olarak nedense aklıma gelse de bu kadar çıplak hiç düşünmemiştim ,aklıma askerdeyken akşamdan sabaha kadar dağda intikal ettiğimiz sırada (saate de bakamıyoruz ışık vermesin diye) bir ezan sesini duyunca (ki bildiğiniz gibi sabah bir öncesi gecenin en karanlık anı) yorgun ve yılgın bedenimin içi huzurla dolmuştu (tabi artık imanımdan mı yoksa sabah olacak ve nihayet duracaz mı yoksa her ikisimi çok düşündüm anımsayamadım).İyi çalışmalar dilerim bizi yalnız bırakmayın
Duyular hakkında çok güzel bir konuşma olmuş. Bazı insanlar ezan sesiyle rahatladıklarını ve iyi hissettiklerini söylerken bazı insanlar da rahatsız olduklarını söylüyorlar, bu da ilginç gerçekten. Ben de ezan sesinden rahatsız olan insanlardan biriyim. Hatta bazen çok rahatsız oluyorum, özellikle birden fazla yerden orantısız bir biçimde ve yüksek sesle geliyorsa ses. Doğada da sanki kulağınıza okunuyormuşçasına çok yakın olabiliyor ve rahatsızlık verebiliyor, sadece şehir yaşamında da değil yani. Bazen düşünüyorum kötü hissedenler niye kötü iyi hissedenler niye iyi hissediyor diye, ama sanırım bu en çok o an duymak istediğimiz ve duymamak istediğimiz seslerle ilgili. Eğer ezan duymamak istiyorsak ve ezanı sevmiyorsak hemen hemen her duyduğumuzda rahatsız olabiliyoruz mesela. Ama eğer ezanı seven biriysek ve inançlıysak çoğu duyduğumuzda rahat hissedebiliyoruz sanırım. Dinlemek istemediğimiz bir müzik türünü duyduğumuzda da kendimizi kötü hissedebiliyoruz ve onu kapatmak isteyebiliyoruz, ya da oradan gitmek/uzaklaşmak isteyebiliyoruz. Dolayısıyla bunun sadece bir ses, melodi, ya da müzikle ilgili değil kendi beynimizle, bizim kendimizi şartlandırmamızla ilgili; psikolojik olabileceğini düşünüyorum. Kısacası söylemek istediğim şey: Bu zamana kadar doğadaki ilkel güdülerimize göre en kötü seslerin örneklerini alıp onlar üzerinde kendimizi eğitsek o sesler bize artık kötü gelmeyebilir ve onları sürekli dinlemek isteyebiliriz. Ya da doğada bize iyi gelen ve bize yardım etmesi gereken sesleri alıp kendimize işkence yapar gibi çok fazla dinlersek ya da onlara doğal yollardan çok fazla maruz kalırsak onlardan soğuyabiliriz, hatta belki nefret bile edebiliriz diye düşünüyorum. Sanırım şuana kadar insanların aynı seslerden farklı hisler duymasına getirebildiğim açıklama bu.
Çok teşekkürler hocam.Önerdiğiniz Doktor Faustus kitabında "glissando" ile ilgili bi kaç cümleyi not almıştım.Videodan sonra ilgili bölümü tekrar okudum (34.bölüm).Bu konuşma bu bölümün çoğunun açıklaması gibi olmuş benim için.Aslında tüm bölümü not almalıymışım:)
Yuksek lisans hazirliktayken insanlarin icsel deneyimleri, duyulardan aldiklari çağrışımlar ve iç ses dunyasi diye bir donem projesi yapmıştım ve CC almıştım.😊 Duyduğumuz seslerin ve zihinsel imajların, kelimelerle olan çağrısimsal iletisimleri anlatmaya cabaladim ve Sound Lexicography diye bir kavram ortaya atmistim sag olsun hicbir hocam bana destek olup bu konuda ilerlemem icin yol gostermedi ve ben de yuksek lisansi hazırlıkta birakmis oldum ahahah😢
AA videoyu tam izlemeden yorum yapmıştım heyecan yapıp. Resmen kendi kendime araştırıp keşfettiğim ve kurduğum bağların "valid " olduğunu anlıyorum şu anda. Bir diğer reddedilen araştırma projem => Primordial Human Psyche and Ritual Music 🌈🐎🌈🐎
Stephen King'in "The Girl Who Loved Tom Gordon(?)"da «inaudibles(?)» vardı, bu hep olan ve duyulmayan ama aynı zamanda duyulan sesler. Kitabın en önemli kısmı da buydu.
Görme duyusu merkeze alınarak kendisini inşa eden bilinç, diğer duyu organlarının verilerini kullanmayınca ya da daha az kullanınca kendisiyle ilişki kurduğumuz yada hakkında bilgi edinmeye çalıştığımız şeylerle ilgili eksik bilgi veya deneyime sahip oluyor dimi.
1:00:18 VƏU!!! hocam, ufqumu genişlendirdiniz! Belə olduğun heç bilməzdim 😨😨😨. Buna dair kitablar önere bilirmisiniz? Evrimsel psikoloji kitabları mı okuyorsunuz böyle bilgiler için, ya nasıl?
John Zerzan, insanın konuşma becerisini edinmesiyle oluşan durumu, duyularda görmenin öncelenmesine paralel bir mantıkla incelemiş diye düşündüm. Siz ne diyorsunuz, böyle mi ?
E öyle tabii ki, John Zerzan'dan da önce üstünde durulan bişey. Deneylerde kelime dağarcığımızın "görülen" birşeyi tarif etmekte çok çok daha sofistike, ancak "ses" veya "koku" gibi unsurları tarif etmede dilsel becerinin çok "cılız" kaldığı görülmüş. Bu da dilin "occularcentrism"ini çok destekler nitelikte. Hele hele yazının keşfinden sonra buna paralel "gördüğüme inanırım" evresi başlıyor ikinci doğamızda...
Daire Sanat'tan arkadaşlar keşke Arada Agamben bildiklerini anlatmak için çabalamak ile uğraşmak yerine keşke hocaya izin verselermiş. Çok güzel program ama iki kadın arkadaştan biri konuşamadı dikkat ederseniz, diğer arkadaş kimse o heyecanı insanı korkutuyor. Hocam siz yine harikasınız. Bu video ile beraber tüm videolarınızı izledim.
Yapıcı eleştirinize teşekkür ederiz. Tartışma ve sohbet açma imkanını yoklamanın bildiklerini anlatma çabası olarak algılanması; heyecanın korkutması, aramızdaki görev dağılımının anlaşılmaması, bu eleştirilerinizi (kendimizi geliştirmek için) not aldık. Kadın vurgusunu ise anlayamadık. Biz Hassas Sesler bağlamında Nevzat hocamızı "sohbete" çağıran iki sanatçıyız.
"Insan niçin sanatla uğraşır ? " in cevabı öyle yerinde oldu ki.. bu renk cümbüşü tabloların , bu romanların , bu ses cümbüşü müzigin bizleri bambaşka diyarlara götürmesinin arkasındaki dinamiği bilgece anlatmaniz çok güzeldi.. 👏❤
Bu paylaşımlarınız nasıl gözümden kaçmış…rastlamış olmama çok sevindim..hep var olun Nevzat bey.
Kokudan sonra sesle de sizin sayenizde yeniden öğrendik hocam çok teşekkürler sizde yok yok (sonrasında bazen de benimde şerhlerim oluyor birikince de rahatsızda olabiliyorum) çok hoşuma gidiyor kendimi ilk okulda yeni öğrenen bir çocuk gibi hissediyorum .Ezanı da çok ilginç bu şeylere kafa yoran birisi olarak nedense aklıma gelse de bu kadar çıplak hiç düşünmemiştim ,aklıma askerdeyken akşamdan sabaha kadar dağda intikal ettiğimiz sırada (saate de bakamıyoruz ışık vermesin diye) bir ezan sesini duyunca (ki bildiğiniz gibi sabah bir öncesi gecenin en karanlık anı) yorgun ve yılgın bedenimin içi huzurla dolmuştu (tabi artık imanımdan mı yoksa sabah olacak ve nihayet duracaz mı yoksa her ikisimi çok düşündüm anımsayamadım).İyi çalışmalar dilerim bizi yalnız bırakmayın
Gayet tabii ki şerhlerin olacak, rahatsız olma, yaz bana, açıklığa kavuşturabiliriz bence.
hocam 2 yildir sizi takip ediyorum en etkilendigim videonuz galiba bu oldu agzim acik dinliyorum. gordugume degil hissettigime inanirim bundan sonra 🙏
👍👍🙏
Duyular hakkında çok güzel bir konuşma olmuş.
Bazı insanlar ezan sesiyle rahatladıklarını ve iyi hissettiklerini söylerken bazı insanlar da rahatsız olduklarını söylüyorlar, bu da ilginç gerçekten. Ben de ezan sesinden rahatsız olan insanlardan biriyim. Hatta bazen çok rahatsız oluyorum, özellikle birden fazla yerden orantısız bir biçimde ve yüksek sesle geliyorsa ses. Doğada da sanki kulağınıza okunuyormuşçasına çok yakın olabiliyor ve rahatsızlık verebiliyor, sadece şehir yaşamında da değil yani. Bazen düşünüyorum kötü hissedenler niye kötü iyi hissedenler niye iyi hissediyor diye, ama sanırım bu en çok o an duymak istediğimiz ve duymamak istediğimiz seslerle ilgili. Eğer ezan duymamak istiyorsak ve ezanı sevmiyorsak hemen hemen her duyduğumuzda rahatsız olabiliyoruz mesela. Ama eğer ezanı seven biriysek ve inançlıysak çoğu duyduğumuzda rahat hissedebiliyoruz sanırım.
Dinlemek istemediğimiz bir müzik türünü duyduğumuzda da kendimizi kötü hissedebiliyoruz ve onu kapatmak isteyebiliyoruz, ya da oradan gitmek/uzaklaşmak isteyebiliyoruz. Dolayısıyla bunun sadece bir ses, melodi, ya da müzikle ilgili değil kendi beynimizle, bizim kendimizi şartlandırmamızla ilgili; psikolojik olabileceğini düşünüyorum. Kısacası söylemek istediğim şey: Bu zamana kadar doğadaki ilkel güdülerimize göre en kötü seslerin örneklerini alıp onlar üzerinde kendimizi eğitsek o sesler bize artık kötü gelmeyebilir ve onları sürekli dinlemek isteyebiliriz. Ya da doğada bize iyi gelen ve bize yardım etmesi gereken sesleri alıp kendimize işkence yapar gibi çok fazla dinlersek ya da onlara doğal yollardan çok fazla maruz kalırsak onlardan soğuyabiliriz, hatta belki nefret bile edebiliriz diye düşünüyorum. Sanırım şuana kadar insanların aynı seslerden farklı hisler duymasına getirebildiğim açıklama bu.
Mühendislik fakültesindeki hocalarımın neden birer android gibi davrandığını şimdi anladım
Çok teşekkürler
Çok teşekkürler hocam.Önerdiğiniz Doktor Faustus kitabında "glissando" ile ilgili bi kaç cümleyi not almıştım.Videodan sonra ilgili bölümü tekrar okudum (34.bölüm).Bu konuşma bu bölümün çoğunun açıklaması gibi olmuş benim için.Aslında tüm bölümü not almalıymışım:)
Yuksek lisans hazirliktayken insanlarin icsel deneyimleri, duyulardan aldiklari çağrışımlar ve iç ses dunyasi diye bir donem projesi yapmıştım ve CC almıştım.😊 Duyduğumuz seslerin ve zihinsel imajların, kelimelerle olan çağrısimsal iletisimleri anlatmaya cabaladim ve Sound Lexicography diye bir kavram ortaya atmistim sag olsun hicbir hocam bana destek olup bu konuda ilerlemem icin yol gostermedi ve ben de yuksek lisansi hazırlıkta birakmis oldum ahahah😢
AA videoyu tam izlemeden yorum yapmıştım heyecan yapıp. Resmen kendi kendime araştırıp keşfettiğim ve kurduğum bağların "valid " olduğunu anlıyorum şu anda.
Bir diğer reddedilen araştırma projem => Primordial Human Psyche and Ritual Music 🌈🐎🌈🐎
Hocam , anlattıklarınız ve sizin bakış açınızı takipederek "tartaros" tan çıkışıma yardım ettiğiniz için gözlerinizden öpüyorum.Saygılarımla...
Stephen King'in "The Girl Who Loved Tom Gordon(?)"da «inaudibles(?)» vardı, bu hep olan ve duyulmayan ama aynı zamanda duyulan sesler. Kitabın en önemli kısmı da buydu.
♥️
Leman'da Metin Fidan dünyası, metaforları, tarifleri olarak sesler.
🤟
Arkadaki korkunç kanlı oyuncak ayı 😮
Görme duyusu merkeze alınarak kendisini inşa eden bilinç, diğer duyu organlarının verilerini kullanmayınca ya da daha az kullanınca kendisiyle ilişki kurduğumuz yada hakkında bilgi edinmeye çalıştığımız şeylerle ilgili eksik bilgi veya deneyime sahip oluyor dimi.
Gayet tabii ki: Güç uğruna en eski düstur eyleme geçmiş oluyor böylelikle: Böl, yönet...
Köşedeki ayicik😂😂😂
1:00:18 VƏU!!! hocam, ufqumu genişlendirdiniz! Belə olduğun heç bilməzdim 😨😨😨. Buna dair kitablar önere bilirmisiniz? Evrimsel psikoloji kitabları mı okuyorsunuz böyle bilgiler için, ya nasıl?
Nevzat Hocam acaba gömleği nereden aldığınızı öğrenebilir miyim? Gerçekten çok güzel bir zevkiniz var.
John Zerzan, insanın konuşma becerisini edinmesiyle oluşan durumu, duyularda görmenin öncelenmesine paralel bir mantıkla incelemiş diye düşündüm. Siz ne diyorsunuz, böyle mi ?
E öyle tabii ki, John Zerzan'dan da önce üstünde durulan bişey. Deneylerde kelime dağarcığımızın "görülen" birşeyi tarif etmekte çok çok daha sofistike, ancak "ses" veya "koku" gibi unsurları tarif etmede dilsel becerinin çok "cılız" kaldığı görülmüş. Bu da dilin "occularcentrism"ini çok destekler nitelikte. Hele hele yazının keşfinden sonra buna paralel "gördüğüme inanırım" evresi başlıyor ikinci doğamızda...
Yuhanni Pallasmaa’nin hapticity icerikli calismalari aklima geldi.
🐨
Daire Sanat'tan arkadaşlar keşke Arada Agamben bildiklerini anlatmak için çabalamak ile uğraşmak yerine keşke hocaya izin verselermiş. Çok güzel program ama iki kadın arkadaştan biri konuşamadı dikkat ederseniz, diğer arkadaş kimse o heyecanı insanı korkutuyor. Hocam siz yine harikasınız. Bu video ile beraber tüm videolarınızı izledim.
Yapıcı eleştirinize teşekkür ederiz. Tartışma ve sohbet açma imkanını yoklamanın bildiklerini anlatma çabası olarak algılanması; heyecanın korkutması, aramızdaki görev dağılımının anlaşılmaması, bu eleştirilerinizi (kendimizi geliştirmek için) not aldık. Kadın vurgusunu ise anlayamadık. Biz Hassas Sesler bağlamında Nevzat hocamızı "sohbete" çağıran iki sanatçıyız.
Ses, sesler. Hocanın değil ama, bu sürekli patlayan, cırtlayan, çınlayan kadın sesi. Dayanılmaz sonuna kadar. Var mıdır bir çsresi?
kulaklarınızı aldırın
Ablacım ne konuştun ya
❤