Piknik militarno-historyczny "Wojenne Opowieści" na Zamku Ogrodzieniec

Inscenizacja bitew z czasów II Wojny Światowej, aranżacja obozowisk i dioram żołnierskich, wystawy pojazdów historycznych, broni i sprzętu wojskowego z tego okresu odbyły się w dniach 29-30 lipca na Zamku Ogrodzienieckim.
Imprezie plenerowej towarzyszyły szereg dodatkowych pokazów; otwarte dioramy wojsk różnych formacji biorących udział w działaniach wojennych tamtego okresu, ich życie w obozach, uzbrojenie, wyposażenie, pojazdy, życie codzienne na froncie wojennym.
Zamek Ogrodzieniec to najbardziej imponujące i malownicze orle gniazdo. Zbudowany na skałach i wśród skał wapiennych, daje świadectwo o wielkim kunszcie dawnych budowniczych. Usytuowany został na najwyższym wzniesieniu jurajskim, Górze Janowskiego - 515,5 m n.p.m., skąd był i jest cały czas dobrze widoczny w całej okolicy. Majestatyczne ruiny zamku, poruszają wyobraźnię o dawnej świetności twierdzy oraz o burzliwych dziejach, które odzwierciedlają się na tle historii Polski.
Początki tej warowni giną w mrokach dziejów. Przypuszcza się, że pierwotnie drewniany gród istniał tu już w XII wieku, i został prawdopodobnie spalony przez Tatarów w 1241 roku. Gdy w XIV wieku, na pobliskiej Górze Birów została spalona drewniana strażnica obronna, król Kazimierz Wielki, nakazał zbudowanie zamku murowanego na obecnym wzgórzu. Powstał wtedy gotycki zamek, który wraz z innymi warowniami leżącymi na wyżynie, zabezpieczał południowo-zachodnią granicę Królestwa Polskiego, przed najazdami ze strony Czech i Księstw śląskich. W imieniu króla, pieczę nad nim sprawował wówczas Przedbór z Brzezia, późniejszy marszałek królestwa. Nie jest do końca jasne, czy określenie „wilcza szczęka” z tamtych czasów, odnosi się do obecnego zamku, czy też grodu na pobliskiej górze Birów. W 1386 roku, z nadania króla Władysława Jagiełły, pierwotnie zamek królewski, przechodzi w posiadanie rycerskiego rodu Włodków herbu Sulima. W ciągu wieków, na skutek sprzedaży bądź koligacji rodzinnych, zamek był własnością wielu rodów, kupieckich, szlacheckich i magnackich. W 1523 roku, zamek na skutek zadłużenia poprzednich właścicieli, zostaje przejęty przez ich wierzyciela Jana Bonera, bankiera, wielkorządcy krakowskiego, rajcy i żupnika. Następnie odziedziczył go jego bratanek Seweryn Boner, który w 1530 roku rozpoczyna przebudowę i rozbudowę gotyckiego zamku, do pięknej renesansowej rezydencji. Prace te trwały w latach 1530-1545, a po śmierci Seweryna, kontynuował je jego syn Stanisław w latach 1550-1560. Ze względu na podobieństwo, zamek nazywany był wówczas małym Wawelem, a swoim przepychem i bogactwem ponoć nie ustępował zamkowi królewskiemu w Krakowie.
XVI i XVII wiek, to okres jego największej świetności. W 1561 roku, córka Seweryna, Zofia, wniosła go w wianie swojemu mężowi Janowi Firlejowi, marszałkowi wielkiemu koronnemu, wojewodzie i staroście lubelskiemu. Od tego czasu, magnacki ród Firlejów, władał nim przez ponad 100 lat. W okresie ich panowania, zamek przeżywa dwa dramatyczne najazdy. Pierwszy raz w 1587 roku, zdobyły go i złupiły austriackie wojska arcyksięcia Maksymiliana Habsburga, pretendenta do tronu polskiego. A drugi raz w 1655 roku, w czasie „potopu” zdobyły go wojska szwedzkie króla Karola X Gustawa, które również go splądrowały i częściowo zniszczyły. Po „potopie szwedzkim”, częściowo zniszczony zamek, kupił Stanisław Warszycki, magnat i wielkorządca krakowski. Ten wielki patriota i “dobry gospodarz”, dzielnie walczył ze Szwedami, choć z drugiej strony miał bardzo trudny charakter i ponoć okrutnie karał za wszelkie przewinienia. Odbudował nadwątlone i zniszczone mury, a na przedzamczu wzniósł stajnie, wozownie oraz potężny mur obronny. N początku XVIII wieku, w 1702 roku w czasie wojny północnej, zamek ponownie zdobywają, grabią i podpalają wojska szwedzkie króla Karola XII. Pożar przez nich wzniecony, spowodował ogromne zniszczenia zamku, z których nigdy się już nie podniósł. Ówcześni właściciele Męcińscy, odbudowali tylko część środkową, a warownia od tego czasu, powoli chyli się ku upadkowi. Nieremontowany i nie odbudowywany zamek, stopniowo zamienia się w ruinę.
Podczas II wojny światowej, w czasie styczniowej ofensywy Armii Czerwonej w 1945 roku, ruiny zamku uległy dodatkowemu poważnemu zniszczeniu. Po wojnie, dzięki dużemu wysiłkowi państwa polskiego, teren został oczyszczony z gruzu, a mury zamkowe wyremontowane i zabezpieczone. Przeprowadzono również prace archeologiczne i architektoniczne, wytyczono pierwszą trasę zwiedzania, i oficjalnie w 1973 roku udostępniono turystom jako trwałą ruinę. Obecnie właścicielem zamku jest gmina Ogrodzieniec, a od 1995 roku, obiektem zarządza spółka gminna „Zamek”.
zamek-ogrodzieniec.pl
Muzyka
Epidemic Sound
The Final Cut - Hampus Naeselius

[@goralowy]

Super miejsce 😊pozdrawiam