Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό μιλάει για την μητρική αγάπη. Αυτό είναι που θέλει να περάσει. Την ανιδιοτελή αγάπη της μητέρας προς το παιδί. Που στο πέρας της ζωής, όσο μεγαλώνει το παιδί ζητά και ζητά και ο γονιός θα είναι εκεί με όποιο τρόπο μπορεί και θα δίνει ότι μπορεί και μάλιστα θα είναι χαρούμενος για αυτό. Το παιδί δεν ξεχνάει ποτέ τη μηλιά αλλά ανεξαρτητοποιείται όπως και τα παιδιά φεύγουν από τα κλαδιά και τον ίσκιο των γονιών.
Ααααα πόσο τέλειο. Μόλις άνοιξα τα σχόλια για να γράψω και εγώ ακριβώς την ίδια άποψη για τη μηλιά ότι είναι η μητέρα που πάντα είναι εκεί για το παιδί, μέχρι το παιδί να ανεξαρτητοποιηθει και να φύγει από την αγκαλιά της. ... και είδα το δικό σου σχόλιο 😊
@@danaeant3423 και πάλι το βρίσκω λάθος προσωπικά. Έχουμε δηλαδή ένα παιδί που παίρνει τα πάντα από τους γονείς του μέχρι που αυτοί έχουν μείνει ένας κομμένος κορμός. Σαν να πάω στους γονείς μου να τους πάρω ο,τι λεφτά έχουν, να τους βγάλω από το σπίτι τους και να τους αφήσω στον δρόμο κτλ "γιατί η αγάπη του γονέα είναι ανιδιοτελής".
Συμφωνώ πάρα πολύ με τη Μαίρη για το παραμύθι με τη μηλιά... η ανιδιοτελής αγάπη δεν ταυτίζεται με το να επιτρέπεις στον άλλον να σε εκμεταλλεύεται. Ακόμα και οι γονείς, που αγαπούν (ή θα έπρεπε να αγαπούν) ανιδιοτελώς τα παιδιά τους, οφείλουν να τα μάθουν να προσφέρουν πρωτίστως τα ίδια το καλό, γιατί διαφορετικά θα γίνουν sociopaths ή νάρκισσοι και θα νομίζουν οτι η ζωή και οι άλλοι τούς χρωστάνε. Χαιρόμαστε που επιστρέψατε 💛🌸🧚🏼♀️✨
Ρε Αθηνά μου, ο Καρυωτάκης είχε σύφιλη οπότε ο κύριος λόγος που δεν τόλμησε ποτέ να συνδεθεί, να χωθεί στην ζωή της, ήταν ότι φοβόταν μην την κολλήσει, δεν θα άντεχε να της το κάνει αυτό, επίσης μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια περιοδο μεσοπολέμου που και οι δυο έπρεπε να μετακινούνται συνέχεια
Μαιρη σε ευχαριστώ που έθιξες το δέντρο που έδινε. Αυτό το βιβλίο διαβάζοντας το μικρή είχε πληγώσει τόσο πολύ τη καρδούλα μου. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ 5 χρονών κοριτσάκι γιατί ένα τέτοιο βιβλίο να είναι παιδικό. Τόσο μα τόσο στενάχωρο μήνυμα του βιβλίου στη πραγματικότητα. Και συνεχίζω να σοκάρομαι μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας ποια ήταν εν τέλει τα ερεθίσματα μας για την αγάπη, την αυτοεκτίμηση (νοτ), την ηθικη μας, την ευγένεια και την κατανόηση προς τους συνανθρώπους μας. Χαίρομαι που οι νέοι (και μη) γονείς συνειδητοποιούν και φιλτράρουν αυτά τα ερεθίσματα προς τα παιδιά τους.
Αχχχ μας είχατε λείψει τόσο πολύ ! Το ελληνικό TH-cam και η ελληνική πραγματικότητα σας χρειάζεται ! Ευχαριστούμε πολύ που είσαστε εδώ, δεν το θεωρούμαι καθόλου δεδομένο !❤️❤️🌸⭐️
πόσο δίκιο έχετε ρε κορίτσια σε όλα! Αυτό σκέφτομαι κάθε φορά που πετυχαίνω ένα ελληνικό τραγούδι κυρίως λαϊκό στο ραδιόφωνο, τους στίχους. Οι περισσότεροι στοίχοι μιλούν για τοξικές καταστάσεις στις ερωτικες σχέσεις και μ αυτόν ακριβώς τον τρόπο παίρνουν το μήνυμα ότι μια σχέση χρειάζεται να είναι κάπως έτσι. τοξική και άρρωστη. Το παραμύθι με την μηλιά δεν το γνώριζα αλλά όπως το άκουσα όντως αφορά κάτι τοξικό. Η μηλιά δίνει συνεχώς αλλά δεν παίρνει ούτε το 1% από το παιδάκι, που πάλι άνισο θα ήταν κάτι τέτοιο. Από σειρές, ταινίες, στοίχους, μυθιστορήματα, ποιήματα, αρκετά απ αυτά περιέχουν τοξικές καταστάσεις. Στο σημείο που είπατε ότι από ένα σημείο και μετά κάπως θα ήταν ιδανικό να καταλαβαίνει τι χρειάζεται ο άλλος χωρίς να το πει, μου ήρθε μια φράση που αγαπώ ιδιαίτερα, του Χαρούκι Μουρακάμι: Αν δεν καταλαβαίνεις χωρίς να στο εξηγήσω, δεν θα καταλάβεις και να στο εξηγήσω. Δηλαδή, κάποια πράγματα καλό είναι να του κόβει βρε παιδί μου και του άλλου λίγο να τα καταλαβαίνει.. δεν γίνεται να εξηγούμε συνεχώς τα αυτονόητα.
Μαίρη μου έχω ένα κοριτσάκι 3 χρονών και πήρα και εγώ το παραμύθι με την μηλιά. Αυτό που εξέλαβα εγώ από το παραμύθι είναι πως αυτή η ανιδιοτελή κατάσταση υπάρχει στην φύση όπου εκμεταλλευόμαστε με απίστευτη απληστία! Το μετέφρασα ως ένα παραμύθι για το πόσα έχει να μας δώσει η φύση!!
Με βάση αυτό το σχόλιο και όσα ειπώθηκαν στο βίντεο θεωρώ πολυ πετυχημένο αυτό το βιβλίο που μπορεί να ‘μεταφραστεί’ με τόσους τρόπους και ο καθένας μπορεί να περάσει στο παιδι του το μηνυμα που θέλει
(Για το παραμύθι με τη μηλιά, εγώ έκανα τη σκέψη τής γονεϊκής αγάπης- ότι ανέθρεψε το παιδάκι και σε κάθε βήμα της ζωής του του πρόσφερε κάτι από τον εαυτό της για να πάει ένα βήμα παραπέρα)
Εγω οταν το άκουγα σκεφτομουν οτι η μηλια αντιπροσωπεύει τους γονεις μας και την σχεση μας μαζι τους οταν ειμαστε μικροι μέχρι την στιγμη που μεγαλώνουμε και αποφασιζουμε να ειμαστε μαζι τους οταν πια η σχεση εξαρτησης εχει σβήσει..
Η αγάπη προφανώς είναι υποκειμενική και την αντιλαμβάνεται διαφορετικά ο κάθε άνθρωπος, όπως και ο πόνος. Η αγάπη και ο πόνος παρουσιάζονται ως δυο αντίθετα και πολύ έντονα συναισθήματα και αν το παρατηρήσετε πηγαίνουν πάντα μαζί. Πρόσφατα έχασα την αδερφή μου και μέσα από τον πόνο ανακάλυψα και αντιλήφθηκα με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο την αγάπη. Ξαφνικά η αγάπη ερχόταν από παντού και ήταν πολύ πιο έντονη και διαφορετική, όπως και ο πόνος. Κάπως λογικά και μάλλον όχι φυσιολογικά αυτά τα δυο συναισθήματα παρουσιάζονται μαζί στους διάφορους τρόπους έκφρασης της τέχνης, η οποία πάντα υπονοεί την πραγματικότητα γιατί φτιάχνεται με βάση αυτήν . Φυσικά η δίκη μου απορία είναι αν υπάρχει άνθρωπος που γνωρίσε ή έμαθε την αγάπη και την ένιωσε έντονα και με όλη την σημασία του δουναι και λαβείν χωρίς όμως να πονέσει ! ?
Μηλιά = ανιδιοτελής αγάπη γονέα προς παιδί που είναι εκεί για αυτό μέχρι να ανοίξει τα φτερά του και θα είναι και το λιμάνι του αν κάτι συμβεί και όντως παίρνει ευχαρίστηση ακόμη και αν το παιδί δεν του δώσει κάτι απτό
Καλημερα Καλησπερα ομορφα κοριτσια, πολυ ωραιο podcast, μπραβο σας. Σχετικα με το βιβλιο, για μενα η μηλια ειναι η φυση, που παντα μας δινει και εμεις μονο την εκμεταλευομαστε και τελικα την καταστρεφουμε. Η ερμηνια του βιβλιου προς το παιδι και το θετικο μινημα θα μπορουσε να ειναι οτι εμεις πρεπει οχι μονο να αγαπαμε την φυση αλλα να κανουμε κατι γι αυτην.
Ωραίο το θέμα με τα ρεντ φλαγκς!!! Όσο για το βιβλίο, σαν πρώτο άκουσμα εμένα το μυαλό μου πήγε στο ξεζουμισμα που προκαλεί ο άνθρωπος στη φύση….και γενικά την ανθρώπινη απληστία… Nice to see you again ☺️
Όμως το παιδάκι,οταν έπαιρνε κάτι απο την μηλιά το είχε μαζί του στη ζωή του. Οπότε στην ουσία η μηλιά ηταν με το παιδακι στην πορεία της ζωής του(τον κορμό δεν τον πέταξε μετα,τον κουβαλούσε ε;). Η μηλιά ηταν ευτυχισμένη που πρόσφερε στο παιδακι, οπότε έπαιρνε και αυτή κατι που της αρκούσε. Το παιδί ως μεσιληκας εκει πηγε να ξεκουραστει,αρα αναγνωρισε την προσφορα του δένδρου, δεν το ξεχασε,αναγνωριζε την προσφορά του. Στηριζοταν πάνω της και εκεί που ένιωθε αγαπη και προσφορά εκεί γύρισε.
Πάντα ταιριάζουν με εναν τρόπο οι σκεψεις σας και καταλήγετε σε μια κοινή γραμμή. Πολυ όμορφο podcast κορίτσια. Αυτό που θα ήθελα εγώ να αναπτύξετε λίγο παραπάνω είναι τις διαφορετικές εκδοχές που αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος την αγάπη και το συγνώμη.
Καλή επιστροφή κορίτσια στο ποντκαστ σας ! Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που επιλέξατε να προσεγγίσετε. Θα ήθελα να αναφερθώ στο παιδικό βιβλίο για το οποίο έγινε μια συζήτηση. Η αλήθεια είναι ως παιδαγωγός έχω χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο βιβλίο για να δείξω στα παιδιά το πως φέρεται ένας άνθρωπος στην φύση. Όταν είμαστε μικροί παίζουμε κάτω από τα δέντρα και απολαμβάνουμε την φύση και μας μαθαίνουν να την αγαπάμε και να την φροντίζουμε, αλλά μεγαλώνοντας την εκμεταλευομαστε με κάθε ευκαιρία, όμως αυτή συνεχίζει να προσφέρει τα αγαθά που εχει. Έχω δει με όσες τάξεις το έχω δουλέψει ότι βοηθάει αρκετά τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν την αξία της φύσης και συνήθως το πηγαίνουμε ένα βήμα παρακάτω σκεπτόμενοι τους τρόπους που μπορούμε να υιοθετήσουμε, με σκοπό να βλαπτουμε όσο λιγότερο γίνεται το φυσικό περιβάλλον.🙂 Καταλαβαίνω πως έτσι όπως το προωθεί ο συγγραφέας δυστυχώς περνάει ένα μήνυμα για την αγάπη που δεν είναι ισότιμη κατ' εμέ. Αν προσεγγιστεί με άλλο τρόπο π.χ. σαν υλικό για θέματα ,περιβαλλοντικά τουλάχιστον ,είδα ότι είναι αρκετά βοηθητικό για παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού. 🙂
Τα ερεθίσματα είναι πανταχού παρόντα, άν είμαστε κοντά στά παιδιά μας, ερμηνεύουμε οτιδήποτε μέ τό δικό μας φίλτρο, ελπίζοντας να διορθωθούν "τά κακώς κείμενα"
Κορίτσια μου αρέσει που είστε δυο μαμάδες και δυο γυναίκες που δεν έχουν βιώσει ακόμα αυτή την συνθήκη καθώς θυμάμαι τον εαυτό μου πριν και μετά και τις απόψεις μου ακολουθούν την κάθε συνθήκη. ❤
Το δέντρο που έδινε είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και όταν το είχα πρώτο διαβάσει μόνη μου σαν παιδί στεναχωριομουν για τη μηλιά. Αυτό που αποκόμισα ήταν η απληστία του παιδιού που ποτέ δεν του έφτανε τίποτα και η ανιδιοτέλεια της Μηλιάς που όλο έδινε και ήταν χαρούμενη. Δηλαδή από τότε καταλάβαινα ότι το να ζητάς συνέχεια δεν είναι καλό. Προφανώς όχι με αυτές τις έννοιες σε αυτή την ηλικία, αλλά πιστεύω ότι τα παιδιά έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τα σωστά νοήματα, όπου "σωστά" εννοώ πάντα με βάση τις αξίες με τις οποίες μεγαλώνει. Όλα είναι θέμα οπτικής και το κάθε τι το αντιλαμβανόμαστε σε συνάρτηση με τις δικές μας εμπειρίες και αξίες. Γενικά ειναι ενα βιβλιο που σου δινει τροφή για σκεψη για διάφορα θέματα (ανιδιοτέλεια, απληστία, η σχέση μας με τη φύση, η πορεια της ζωής) για αυτό και πήρε τα βραβεία που πήρε και οχι επειδη προβάλλει μια "ωραια ιστορία αγάπης" -ουτε καν- η ουσία είναι να δούμε περα απο αυτό.
Νομιζω οτι δεν ηταν οτι καλύτερο. Και ειπωθηκαν αρκετες ανακριβειες ..... Ειδικα το θεμα το τραγουδια ταινιες.... Οτι να ναι αποψεις..... Παιδια η τεχνη είναι τεχνη. Δεν ειναι υπευθυνη για τα συναισθήματα που σου δημιουργεί. Εσυ εισαι. Με βαση τον χαρακτήρα σου και τις προσλαμβανουσες σου και τη ζωή σου
Και εγώ το διάβασα το παραμύθι αυτό περίπου σε ηλικια δημοτικού, και η σκέψη μου ήταν ίδια και τότε και τώρα. Θυμάμαι ότι ο συμβολισμός ήταν ξεκάθαρος στο μυαλό μου για την ανιδιοτελή αγάπη των γονέων. Σκεφτόμουν πόσο οι γονείς μου, και ιδιαίτερα η μητέρα μου, μου προσφέρει αγάπη και φροντίδα χωρίς να περιμένει ποτέ κάτι ως αντάλλαγμα και θα με στηρίζει σε κάθε ηλικία και θα καλύπτει τις εκάστοτε ανάγκες μου και αυτό μου έδινε σιγουριά και ασφάλεια, και παράλληλα είχα προβληματιστεί ως προς το ότι ως παιδί τους είχα εντελώς δεδομένους, ενώ δεν θα ήθελα να τους "ξεζουμίσω" ὀπως στο παραμύθι, παρόλο που εκείνοι φαίνονται ότι είναι ευτυχισμένοι απλά και μόνο αν ειμαι εγώ ευτυχισμένη. Γενικά οι γονείς μου είναι πράγμαται αυτή η μηλιά που δίνει όλο της το είναι στα παιδιά τους, και συχνά μεγαλώνοντας επανέρχεται αυτό το παραμύθι στο μυαλό μου όταν νιώθω ότι τους παραμελώ. Καταλαβαίνω και τους προβληματισμούς, αλλά πιστεύω ότι το παραμύθι μπορεί να διαβαστεί και να συζητηθεί άνετα από μία ηλικία και μετά (μαζί με τους προβληματισμούς) και να δημιουργήσει μία θετική αναφορά στο παιδί.
Και γω σκέφτηκα ότι είναι η μητέρα που όλο δίνει και αγαπάει το παιδί της και ακόμα και όταν μεγαλώσει και απομακρυνθεί γτ όσο είναι μικρό έχει την ανάγκη και "εξαρτάται"...όταν μεγαλώνει φεύγει και κάνει την ζωή του...Και η μητέρα το καμαρώνει ακόμα και χαίρεται όταν έρχεται να την δει,αλλά νομίζω ότι ούτε το αγόρι την ξέχνα...
Μπορεί η μηλιά να εκπροσωπεί την σχέση της μητέρας με το παιδί. Ότι θα σου δώσω ο,τι μπορώ αλλά όχι έτοιμη τροφή (πχ χρήματα). Ωθώντας σε να λύσεις εσυ το πρόβλημα σου απλά με λίγη βοήθεια. Η μηλιά είναι πάντα εκεί μονη της «βράχος» όπως η μητέρα. Που είναι πάντα εκεί για το παιδί. Και όσο το παιδί μεγαλώνει και απομακρύνεται αυτή παραμένει εκεί και παίρνει ευχαρίστηση από την προσφορά της στο παιδί. Ενώ στο τέλος φεύγει από τη ζωή όπως και η μηλιά έγινε κανό.
Συμφωνω στο οτι η μηλια θα μπορουσε να ερμηνευτει σαν μητρικη/πατρικη αγαπη αλλα να πουμε σε αυτο το σημειο οτι και ο γονιος ακομη, οση ανδιοτελη αγαπη και φροντιδα αν δινει, μετα απο μια ηλικια χρειαζεται και εκεινος φροντιδα. Διοτι και ο γονιος μεγαλωνοντας εχει αλλες αναγκες που και εμεις οντας ανεξηρτατοποιημενοι μπορουμε να προσφερουμε. Δηλαδη ακομη και στη γονεικη σχεση, υπαρχουν καποια ορια, οι γονεις ειναι ανρθωποι που περιμενουν αγαπη, που περιμενουν νοιαξιμο, που τους ποναει λιγο οταν τα παιδια φευγουν μακρια τους και που και εμεις ως παιδια καλο θα ηταν να μη ξεναμε οσα λαβαμε και φυσικά ανάλογα με την περίσταση να έχουμε κριτική σκεψη και να μην ζητάμε αλόγιστα. Οι γονεις μεγαλωνουν και ιδιαιτερα ως ηλικιωμενοι χρειαζονται την φροντιδα μας οσο ποτε αλλωτε κατι, που συχνα δυστυχως βλεπουμε πως δεν συμβαινει στην κοινωνια. Ειναι ενα ταμπου ισως το οτι "οταν γερασεις γινεσαι βαρος" και το λεω αυτο οντας 25 χρονων και ακουγοντας το απο τη γιαγια μου που την παιρνω πολυ συχνα τηλεφωνο και που μου το εκφραζει σαν παραπονο συνομιλικων της. (Παρόλα αυτά θεωρώ ότι το βιβλίο θα μπορούσε να αναφέρεται και στην απληστία των ανθρώπων απέναντι στη φύση) Και αυτο που λεει η Μαιρη πως και στην τεχνη σιγα σιγα καλο θα ηταν να εισχωρουν και υγιη στοιχεια σχεσεων και μοτιβων ειναι πολυ σωστο. Θαρρω πωως στην Ελλαδα γενικως αγαπαμε λιγο παραπανω το δραμα, στις σειρες τις ταινιες στα τραγουδια...σε ολα. H ισως στην τεχνη καπως εκφραζεται πιο εντονα το δυσκολο και το κακο σαν θα θες να το ξορκισεις ενα πραγμα, να το φωναξεις να το τραγουδησεις πιο εντονα....Συνεχιστε το podcast και συνεχιστε να ξεδιπλωνετε το ζυμαρι γιατι ειναι τελειο που αναλυετε σε βαθος καποια θεματα και μας βαζετε και εμας σε σκεψεις 💜💜💜
Σχόλιο για τα πρώτα 10': κυριολεκτικά η μόνη καλλιτέχνιδα που μιλάει για τον έρωτα με αυτό το flow που λέει η Ντορέτα, μου φαίνεται ότι είναι η Μαρίζα Ρίζου και την υπερευχαριστούμε για το φως στους χωρισμούς μας 🥰
Αναφορικά με το βιβλίο. Το εν λόγω έργο απευθύνεται σε μεγαλύτερα παιδιά από το παιδί σας (6+) ακριβώς για να μπορούμε ολοκληρώνοντας το να συζητήσουμε με τα παιδιά όλα αυτά που σωστά αναφέρετε. Δηλαδή , γίνεται αφορμή για να ενισχύσουμε την κριτική σκέψη του παιδιού και να το μάθουμε να μη διαβάζει άκριτα. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι πολυβραβευμένο. Δοκιμάστε να το διαβάσετε λίγα χρόνια αργότερα και να το συζητήσετε. Έπειτα , ίσως θα μπορούσατε να γράψετε και να εικονογραφήσετε την ιστορία με το παιδί όπως εκείνο πιστεύει ότι θα έπρεπε να εξελιχθεί.
Το δεντρο που εδινε μου το ειχε διαβασει η ψυχολογος μου πανω στο θεμα του ποσο «δινεται» καποιος απο την πλευρα της «μηλιας». Εχεις διαφορετικες ερμηνειες. Εμας η συζητηση ειχε γινει απο τη μερια που το ανεφερε αρχικα η Μαιρη
Για το δέντρο που έδινε είχα ίδια άποψη μέχρι που διάβασα έναν άλλον τρόπο που μπορεί να δουλευτεί με παιδιά, σε μια ομάδα στο φβ (Παιδικο βιβλίο- προτάσεις). Ουσιαστικά το αναφέρεις ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Ρωτάς το παιδί πως θα ένιωθε σε κάθε θεση, αν το θεωρεί σωστό κτλ. Συνεχίζει να μην είναι από τα βιβλία που επιλέγω για τα παιδιά μου αλλά είναι μια οπτική κι αυτή.
Η μηλια ειναι people pleaser. Παιρνει ευτυχία που δινει και δινει και προσπαθει για να παρει ευτυχια το αγορι για το ιποιο εχει συγκεκριμενα αισθηματα φροντιδας προς αυτο. Η μηλια εχει επισης θεματα να λυσει😅 Δεν γινεται απλα να δινει χωρις να βαζει ορια ή χωρις κι αυτη να ζηταει εστω ενα ποτισμα κατι απο το αγορι.. Στον συγγραφέα αρεσουν οι people pleasers φαινεται δεν μαρεσει αυτο.
22:40 γιατι η ταινια the notebook , το απολυτο ρομαντζο κ καλα ,που ειναι απο την πλευρα του πρωταγωνιστη πόσο ηθελε την πρωταγωνιστρια, ποσα εκανε για αυτην κ πεθανανε μαζι.... Αυτα μαθαμε να βλεπουμε και "κλαιμε " στο τελος της ταινιας και όχι βλεποντας τον Ryan Goshling αλλα γιατι διπλα εχουμε τον Ryan Ghosting στην καλυτερη περιπτωση..........
Λοιπόν κορίτσια το βιβλίο αυτό το έχω,το έχω διαβάσει εδώ και χρόνια δεν το είχα σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο. Τώρα για τραγούδια μου ήρθε στο μυαλό του μηλιώκα το τα ονειρα μου κόκκινα το όνειρά σου άσπρα ρούχα μαζί που πλυθηκαν και έχουν γίνει ροζ. Δεν ξέρω αν είναι συμβιβασμός η ενας έρωτας που εξελίχθηκε σε αγάπη κατανόηση η μήπως απλώς συνήθεια;
Να πω την αλήθεια, προσωπικά νομίζω ότι η μηλιά αντικατοπτρίζει τη μητρική ή γενικότερα τη γονεϊκή αγάπη και η δική μου αίσθηση ήταν ότι το βασικό συναίσθημα που προκαλεί η ιστορία είναι ενοχές στον αναγνώστη σε σχέση με το πώς στέκεται απέναντι στους γονείς του, σαν να θέλει να πει "κοίτα πόσα σου δίνουν οι γονείς σου και το μόνο που ζητάνε είναι να πηγαίνεις να τους βλέπεις", κάτι που προσωπικά μου φαινόταν πάντα μια κάπως διαστρεβλωμένη αναπαράσταση της σχέσης γονέων- παιδιών. Γιατί, η αγάπη των γονιών πολλές φορές δεν είναι τόσο ανιδιοτελής όσο παρουσιάζεται από τους ίδιους και, αν είναι μέσα σ' αυτήν την "ανιδιοτελή" αγάπη, το παιδί τελικά να νιώθει ενοχές (όπως εγώ υποθέτω ότι νιώθει ο αναγνώστης από το παραμύθι βέβαια, μπορεί να μην είχαν όλοι την ίδια συναισθηματική αντίδραση μ' εμένα), τότε, στ' αλήθεια, πόσο ανιδιοτελής ήταν η αγάπη αυτή; Η αίσθηση από την είσπραξη ανιδιοτελούς αγάπης θα έπρεπε να είναι μια αίσθηση πληρότητας, όχι μια αίσθηση αδικίας σε βάρος του ενός εκ των δύο. Ταυτόχρονα, νομίζω ότι πατάει και σε αυτήν την ιδέα ότι η μαμά οφείλει να υπάρχει μόνο μέσα από τις ανάγκες των παιδιών της και να μην έχει δικές της ανάγκες, το οποίο είναι προβληματικό τόσο για την ίδια τη μαμά όσο και για το παιδί, γιατί στην πραγματικότητα φυσικά η μαμά δε θα σταματήσει να έχει δικές της ανάγκες, αλλά αν προχωράει στη ζωή της με αυτήν την ιδέα περί μητρικής αγάπης, αυτό που τελικά θα καταλήξει να κάνει, είναι να παρουσιάζει τις δικές της ανάγκες σαν να ήταν ανάγκες του παιδιού ή των άλλων και αυτό καταλήγει σε ένα μεγάλο μπέρδεμα γύρω από τα όρια. Νομίζω ότι καταλήγει στο γνωστό "κοίτα πόσες θυσίες έχω κάνει για σένα", τη στιγμή που το παιδί μπορεί να μη ζήτησε ποτέ ούτε τις θυσίες, ούτε τις ενοχές που συνεπάγονται από αυτές..
Όσο έξυπνος κ να ναι τώρα το θέμα είναι ότι φερθηκε σα χαζός οπότε τι να τον κάνω τώρα οχι ποτε όσο για την αγάπη μετά από χρόνια θες μια ηρεμία οχι να Σ έχει στη τσίτα συνεχώς να μη βαριεσαι εσυ κι όχι να κάνουμε τα στραβά ματια❤❤❤❤❤❤❤
Οι παλιές ελληνικές ταινίες, τά βιβλία το καραγάτση παραδείγματος χάριν, και άλλα παρόμοια, από τήν κυρία κοκοβίκου, μέχρι το "ξύλο βγήκε από τον παράδεισο", ήταν ηθογραφίες, που πρόβαλαν τήν τότε καθημερινότητα.. Πάλι μπορούμε να βγάλουμε καλό, απορρίπτοντας τέτοιες τακτικές, χωρίς να ακυρώνουμε τα ιστορικά γεγονότα
Πολύ νωρίς το γράφω το σχόλιο, χωρίς να έχω ολοκληρώσει το επεισόδιο ... Καιρό ψάχνω να βρω το λόγο για το "λοβ χειτ" ριλεσιονσιπ που έχω με τη Μαίρη και νομίζω επιτέλους τον βρήκα. Η τέχνη είναι υποκειμενική και θεωρητικά ο καθένας με τις δικές του προλαμβάνουσες, αντιλαμβάνεται το μήνυμα της τέχνης. Εξαιρούνται εξτρεμιστικα έργα, οποίας μορφής... Που κατά πάσα πιθανότητα σου δίνουν στο πιάτο την ακραιότητα. Και φυσικά δεν είμαι φαν του Χατζηγιάννη, αλλά τώρα κάπως λίγο τραβηγμένος ο σχολιασμός της Μαίρης για το "δε φεύγω". Έχουμε μιλήσει για την ελευθερία σε κάθε της μορφή, αλλά φιμώνουμε την έκφραση;; και φυσικά δεν απορρίπτω το να δούμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, αλλά κάπου ωπα με το πολιτικλι κορεκτνες... Κάπως και αυτό μέσα του έχει μια ανελευθερία. Άποψη μου!
Μαίρη μου το δέντρο που έδινε μιλά για τη μητρική αγάπη, που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ανιδιοτελής και ταυτόχρονα για τη σχέση της αγάπης αυτής με την αλληλεξάρτηση. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα βιβλίο για ενήλικες και όχι για παιδιά.
Το δέντρο που έδινε είναι για την οικολογία εκεί το παρουσιάζουν στο σχολείο για τα παιδιά και πόσο σημαντικά είναι τα δέντρα δεν το δένουμε με την αγάπη ....
No hate comment, απλά η γνώμη μου...δεν προσέφερε κάτι αυτή η κουβέντα πέρα από το να απομυθοποιησει τραγούδι κ τις σειρές που θεωρώ δεν είναι αυτός ο σκοπός..με βάση τον τίτλο περίμενα να ακούσω πιο προσωπικές εμπειρίες κ μαθήματα...το να πατάς σε κάτι (τραγούδι, σειρά) για να αναπτύξεις την γνωμη σου δεν έχει καμία ουσία...δυστυχώς δεν με κάλυψε το βίντεο με το τρόπο που έγινε η συζήτηση πάρα τις προσδοκίες που δημιουργείτε σαν προσωπικότητες...
Σεβαστή η γνώμη, απλά δε χρειάζεται να προσφέρει σε κάτι ένα ποντκαστ στο γιουτιουμπ 😆 Απλά συζητάνε σαν μια παρέα 4 ατόμων. Δε χρειάζεται να βγει κάποιο groundbreaking συμπέρασμα κτλ
Δεν το έχω διαβάσει το βιβλίο, δεν το ήξερα καν. Αλλά από όσο ειπώθηκαν και από τα σχόλια, νομίζω είναι πως το ερμηνεύει ο καθένας (πέρα από το τι ηθελε να περάσει ο συγγραφέας). Μπορεί να έχει να κάνει για τη σχέση γονέα - παιδιού, για τη σχέση ανθρώπου - φύσης, τη σχέση δύο ανθρώπων (φιλική ή ερωτική) ή όπως είπε και η Ντορέττα, τη σχέση ανθρώπου και ζωής. Αν συζητηθεί με ένα παιδί και όχι απλώς διαβαστεί μπορεί να περάσει πολλά μηνύματα.
1. Χειρότερος στίχος για εμένα "ο τέλειος άντρας δεν είναι πουθενά ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΤΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΖΗΤΑΣ ΠΟΛΛΑ......." 🤔🤯 2.Χαιρομαι που πιάσατε παιδικά βιβλία...λόγω δουλειάς έχω διαβάσει άπειρα βιβλία που μου γεννάνε ερωτηματικά.
Τι ενδιαφέρουσα κουβέντα! Μου άρεσε που άκουσα διαφορετικές οπτικές τεκμηριωμένες με σεβασμό και διάθεση κατανόησης. Εγώ ταυτίστηκα πάρα πολύ με τη Μαίρη σε αυτήν την κουβέντα. Αγάπη δεν είναι να σε ξεζουμίζουν ούτε να επιτρέπεις να το κάνουν. Πρέπει πρώτα να αγαπάς εσένα και μετά μπορείς να αγαπήσεις τον άλλον. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου τότε βρίσκεσαι σε μία τοξική σχέση εξάρτησης, δεν αγαπάς υγιώς, αγαπάς για να μην είσαι μόνος. Αυτό που περιγράφει το παραμύθι είναι μια τοξική σχέση εκμετάλλευσης που το θύμα μόνο και μόνο για να εχει κάποιον δίνει μέχρι τελικής πτώσης. Ανισόρροπη και άρρωστη κατάσταση. Αγάπη είναι το αμοιβαίο μοίρασμα, η ελευθερία, η ισότητα. Ευτυχώς ποτέ δεν μου άρεσε αυτό το τραγούδι του Χατζηγιάννη, τώρα ούτε να το ακούσω! Έχουμε μάθει στο άρρωστο και χάσαμε την υγειά μας!
Το σιχαίνομαι το βιβλίο Μου το διάβαζαν μικρή και πλέον τριανταρα το διάβασα και σοκαρίστηκα.Πως αυτό το βιβλίο θεωρείται παιδικό και περνάμε αυτά τα μηνύματα στα παιδιά 😮😮😮
Ένας τρόπος που θα μπορούσα να ερμηνευσω τον τρόπο που ο μικρός προσέφερε κάτι στη μηλιά είναι καθαρά συναισθηματικός. Τι και αν αυτό που πρόσφερε στη Μηλιά ήταν συντροφιά; (Αυτό μπορεί να στέκει ειδικά αν στην εικονογράφηση η μηλιά απεικονίζεται πάντα μόνη της). Δηλαδή η μηλιά του έδινε ότι ζητούσε έχοντας σαν αντάλλαγμα την συντροφιά αυτού του παιδιού για αυτό και ήταν ευτυχισμένη στο τέλος επειδή η συντροφιά της επέστρεψε. Πάλι το μήνυμα δεν αφορά την ανιδιοτελή αγάπη αλλά έχει να κάνει με τις θυσίες που επιλέγει να κάνει κάποιος από φόβο μην μείνει μόνος του. Πιστεύω ότι μηλιά ήξερε το συμβαίνει και έδινε ότι έδινε στη προσπάθεια να μην μείνει μόνη της. Για αυτό και στο τέλος είναι πραγματικά ευτυχισμένη γιατί οντως δεν έμεινε μόνη της και το αγόρι επέστρεψε.Δεν πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό αφορά παιδιά ηλικίας σαν της Ολιβιας αλλά μεγαλύτερης χρειάζεται κάποια σχετική επεξεργασία και πιστεύω ότι τα πιο ωραίο μήνυμα θα βγει από τα παιδιά αν τους το διαβάσουμε
![[#2024MAMA] ROSÉ (로제), Bruno Mars - APT. | Mnet 241122 방송](http://i.ytimg.com/vi/dgGqD28J6aQ/mqdefault.jpg)
Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό μιλάει για την μητρική αγάπη. Αυτό είναι που θέλει να περάσει. Την ανιδιοτελή αγάπη της μητέρας προς το παιδί. Που στο πέρας της ζωής, όσο μεγαλώνει το παιδί ζητά και ζητά και ο γονιός θα είναι εκεί με όποιο τρόπο μπορεί και θα δίνει ότι μπορεί και μάλιστα θα είναι χαρούμενος για αυτό. Το παιδί δεν ξεχνάει ποτέ τη μηλιά αλλά ανεξαρτητοποιείται όπως και τα παιδιά φεύγουν από τα κλαδιά και τον ίσκιο των γονιών.
Ααααα πόσο τέλειο. Μόλις άνοιξα τα σχόλια για να γράψω και εγώ ακριβώς την ίδια άποψη για τη μηλιά ότι είναι η μητέρα που πάντα είναι εκεί για το παιδί, μέχρι το παιδί να ανεξαρτητοποιηθει και να φύγει από την αγκαλιά της. ... και είδα το δικό σου σχόλιο 😊
@@danaeant3423 και πάλι το βρίσκω λάθος προσωπικά. Έχουμε δηλαδή ένα παιδί που παίρνει τα πάντα από τους γονείς του μέχρι που αυτοί έχουν μείνει ένας κομμένος κορμός. Σαν να πάω στους γονείς μου να τους πάρω ο,τι λεφτά έχουν, να τους βγάλω από το σπίτι τους και να τους αφήσω στον δρόμο κτλ "γιατί η αγάπη του γονέα είναι ανιδιοτελής".
@@SofHellο ρόλος του παιδιού είναι να ζητάει. Ο ρόλος του γονέα είναι να λέει και 'όχι'. Και φυσικά όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο που μεγαλώσαμε
Κι εγω αυτο πιστευω.. Δειχνει την αγαπη της μητερας στο παιδι που παντα το αγαπαει χωρις προυποθεσεις..
Μπράβο, αυτό ήθελα να πω! Η μηλια στην ουσία είναι ευχαριστημένη μόνο που το παιδί βρίσκεται δίπλα της
Ποσο μαρεσει αυτό το ποντκαστ! Καταπληκτική σύνθεση, είστε ωραία παρειτσα και οι συζητήσεις που αναπτύσσονται σούπερ ενδιαφέρουσες 😊
Συμφωνώ πάρα πολύ με τη Μαίρη για το παραμύθι με τη μηλιά... η ανιδιοτελής αγάπη δεν ταυτίζεται με το να επιτρέπεις στον άλλον να σε εκμεταλλεύεται. Ακόμα και οι γονείς, που αγαπούν (ή θα έπρεπε να αγαπούν) ανιδιοτελώς τα παιδιά τους, οφείλουν να τα μάθουν να προσφέρουν πρωτίστως τα ίδια το καλό, γιατί διαφορετικά θα γίνουν sociopaths ή νάρκισσοι και θα νομίζουν οτι η ζωή και οι άλλοι τούς χρωστάνε. Χαιρόμαστε που επιστρέψατε 💛🌸🧚🏼♀️✨
Ρε Αθηνά μου, ο Καρυωτάκης είχε σύφιλη οπότε ο κύριος λόγος που δεν τόλμησε ποτέ να συνδεθεί, να χωθεί στην ζωή της, ήταν ότι φοβόταν μην την κολλήσει, δεν θα άντεχε να της το κάνει αυτό, επίσης μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια περιοδο μεσοπολέμου που και οι δυο έπρεπε να μετακινούνται συνέχεια
Μαιρη σε ευχαριστώ που έθιξες το δέντρο που έδινε. Αυτό το βιβλίο διαβάζοντας το μικρή είχε πληγώσει τόσο πολύ τη καρδούλα μου. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ 5 χρονών κοριτσάκι γιατί ένα τέτοιο βιβλίο να είναι παιδικό. Τόσο μα τόσο στενάχωρο μήνυμα του βιβλίου στη πραγματικότητα.
Και συνεχίζω να σοκάρομαι μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας ποια ήταν εν τέλει τα ερεθίσματα μας για την αγάπη, την αυτοεκτίμηση (νοτ), την ηθικη μας, την ευγένεια και την κατανόηση προς τους συνανθρώπους μας.
Χαίρομαι που οι νέοι (και μη) γονείς συνειδητοποιούν και φιλτράρουν αυτά τα ερεθίσματα προς τα παιδιά τους.
*Εν τέλει* *
Αχχχ μας είχατε λείψει τόσο πολύ ! Το ελληνικό TH-cam και η ελληνική πραγματικότητα σας χρειάζεται ! Ευχαριστούμε πολύ που είσαστε εδώ, δεν το θεωρούμαι καθόλου δεδομένο !❤️❤️🌸⭐️
Συγνώμη να ρωτήσω κάτι Η ΝΤΟΡΕΤΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗ ΣΤΟ RAW ???
Συμφωνώ απόλυτα!!!
Ναι όντως
💯💯💯
πόσο δίκιο έχετε ρε κορίτσια σε όλα! Αυτό σκέφτομαι κάθε φορά που πετυχαίνω ένα ελληνικό τραγούδι κυρίως λαϊκό στο ραδιόφωνο, τους στίχους. Οι περισσότεροι στοίχοι μιλούν για τοξικές καταστάσεις στις ερωτικες σχέσεις και μ αυτόν ακριβώς τον τρόπο παίρνουν το μήνυμα ότι μια σχέση χρειάζεται να είναι κάπως έτσι. τοξική και άρρωστη. Το παραμύθι με την μηλιά δεν το γνώριζα αλλά όπως το άκουσα όντως αφορά κάτι τοξικό. Η μηλιά δίνει συνεχώς αλλά δεν παίρνει ούτε το 1% από το παιδάκι, που πάλι άνισο θα ήταν κάτι τέτοιο. Από σειρές, ταινίες, στοίχους, μυθιστορήματα, ποιήματα, αρκετά απ αυτά περιέχουν τοξικές καταστάσεις.
Στο σημείο που είπατε ότι από ένα σημείο και μετά κάπως θα ήταν ιδανικό να καταλαβαίνει τι χρειάζεται ο άλλος χωρίς να το πει, μου ήρθε μια φράση που αγαπώ ιδιαίτερα, του Χαρούκι Μουρακάμι: Αν δεν καταλαβαίνεις χωρίς να στο εξηγήσω, δεν θα καταλάβεις και να στο εξηγήσω. Δηλαδή, κάποια πράγματα καλό είναι να του κόβει βρε παιδί μου και του άλλου λίγο να τα καταλαβαίνει.. δεν γίνεται να εξηγούμε συνεχώς τα αυτονόητα.
Μαίρη μου έχω ένα κοριτσάκι 3 χρονών και πήρα και εγώ το παραμύθι με την μηλιά. Αυτό που εξέλαβα εγώ από το παραμύθι είναι πως αυτή η ανιδιοτελή κατάσταση υπάρχει στην φύση όπου εκμεταλλευόμαστε με απίστευτη απληστία! Το μετέφρασα ως ένα παραμύθι για το πόσα έχει να μας δώσει η φύση!!
Με βάση αυτό το σχόλιο και όσα ειπώθηκαν στο βίντεο θεωρώ πολυ πετυχημένο αυτό το βιβλίο που μπορεί να ‘μεταφραστεί’ με τόσους τρόπους και ο καθένας μπορεί να περάσει στο παιδι του το μηνυμα που θέλει
(Για το παραμύθι με τη μηλιά, εγώ έκανα τη σκέψη τής γονεϊκής αγάπης- ότι ανέθρεψε το παιδάκι και σε κάθε βήμα της ζωής του του πρόσφερε κάτι από τον εαυτό της για να πάει ένα βήμα παραπέρα)
Όντως το καλύτερο ποντκαστ του κόσμου, δίνετε τροφή για σκέψη . Απλά σας αγαπώ ❤
Εγω οταν το άκουγα σκεφτομουν οτι η μηλια αντιπροσωπεύει τους γονεις μας και την σχεση μας μαζι τους οταν ειμαστε μικροι μέχρι την στιγμη που μεγαλώνουμε και αποφασιζουμε να ειμαστε μαζι τους οταν πια η σχεση εξαρτησης εχει σβήσει..
Ευχαριστούμε για το καμπάκ, πάω να ακούσω Χατζηγιάννη τώρα γιατί με έπιασε μια νοσταλγία 😅
Ο Χατζηγιάννης έχει κ άλλο τραγούδι που λέει οταν εσυ θα λες όχι σα να έχω ακούσει το ναι θα αντιδρώ!!!
πωωω αυτο το τραγουδι το ακουγα φουλ σα παιδακι - Θεε μου, κλεινω αμεσως εκτακτο ραντεβου με τον ψυχοθεραπευτη μου😂
Η αγάπη προφανώς είναι υποκειμενική και την αντιλαμβάνεται διαφορετικά ο κάθε άνθρωπος, όπως και ο πόνος. Η αγάπη και ο πόνος παρουσιάζονται ως δυο αντίθετα και πολύ έντονα συναισθήματα και αν το παρατηρήσετε πηγαίνουν πάντα μαζί.
Πρόσφατα έχασα την αδερφή μου και μέσα από τον πόνο ανακάλυψα και αντιλήφθηκα με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο την αγάπη.
Ξαφνικά η αγάπη ερχόταν από παντού και ήταν πολύ πιο έντονη και διαφορετική, όπως και ο πόνος.
Κάπως λογικά και μάλλον όχι φυσιολογικά αυτά τα δυο συναισθήματα παρουσιάζονται μαζί στους διάφορους τρόπους έκφρασης της τέχνης, η οποία πάντα υπονοεί την πραγματικότητα γιατί φτιάχνεται με βάση αυτήν .
Φυσικά η δίκη μου απορία είναι αν υπάρχει άνθρωπος που γνωρίσε ή έμαθε την αγάπη και την ένιωσε έντονα και με όλη την σημασία του δουναι και λαβείν χωρίς όμως να πονέσει ! ?
Είναι ο δεσμός τραύματος και η ντοπαμίνη που δημιουργούν αυτές οι σχέσεις!!! Μας είχατε λείψει κοριτσιααααα
Μηλιά = ανιδιοτελής αγάπη γονέα προς παιδί που είναι εκεί για αυτό μέχρι να ανοίξει τα φτερά του και θα είναι και το λιμάνι του αν κάτι συμβεί και όντως παίρνει ευχαρίστηση ακόμη και αν το παιδί δεν του δώσει κάτι απτό
Καλημερα Καλησπερα ομορφα κοριτσια, πολυ ωραιο podcast, μπραβο σας.
Σχετικα με το βιβλιο, για μενα η μηλια ειναι η φυση, που παντα μας δινει και εμεις μονο την εκμεταλευομαστε και τελικα την καταστρεφουμε.
Η ερμηνια του βιβλιου προς το παιδι και το θετικο μινημα θα μπορουσε να ειναι οτι εμεις πρεπει οχι μονο να αγαπαμε την φυση αλλα να κανουμε κατι γι αυτην.
Συμφωνώ απόλυτα. Με κάλυψες. Και γω αυτό βλέπω. Η συμπεριφορά του παιδιού είναι προβληματική άρα η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι στην φύση
Ωραίο το θέμα με τα ρεντ φλαγκς!!!
Όσο για το βιβλίο, σαν πρώτο άκουσμα εμένα το μυαλό μου πήγε στο ξεζουμισμα που προκαλεί ο άνθρωπος στη φύση….και γενικά την ανθρώπινη απληστία…
Nice to see you again ☺️
Τελεια συζήτηση …μην σταματήσετε ! Σας έχουμε ανάγκη ❤
Όμως το παιδάκι,οταν έπαιρνε κάτι απο την μηλιά το είχε μαζί του στη ζωή του. Οπότε στην ουσία η μηλιά ηταν με το παιδακι στην πορεία της ζωής του(τον κορμό δεν τον πέταξε μετα,τον κουβαλούσε ε;). Η μηλιά ηταν ευτυχισμένη που πρόσφερε στο παιδακι, οπότε έπαιρνε και αυτή κατι που της αρκούσε. Το παιδί ως μεσιληκας εκει πηγε να ξεκουραστει,αρα αναγνωρισε την προσφορα του δένδρου, δεν το ξεχασε,αναγνωριζε την προσφορά του. Στηριζοταν πάνω της και εκεί που ένιωθε αγαπη και προσφορά εκεί γύρισε.
Επιτελουςςς μας λείψατε βρε κοριτσιααα❤
ΜΠΡΑΒΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ...ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΩΡΑΙΟ ΒΙΝΤΕΟ..ΣΥΖΗΤΗΣΗ❗👍💌🤗
Πάντα ταιριάζουν με εναν τρόπο οι σκεψεις σας και καταλήγετε σε μια κοινή γραμμή. Πολυ όμορφο podcast κορίτσια. Αυτό που θα ήθελα εγώ να αναπτύξετε λίγο παραπάνω είναι τις διαφορετικές εκδοχές που αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος την αγάπη και το συγνώμη.
Φανγκερλινγκ πριν καν το δω ❤
Καλή επιστροφή κορίτσια στο ποντκαστ σας ! Πολύ ενδιαφέρον το θέμα που επιλέξατε να προσεγγίσετε.
Θα ήθελα να αναφερθώ στο παιδικό βιβλίο για το οποίο έγινε μια συζήτηση.
Η αλήθεια είναι ως παιδαγωγός έχω χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο βιβλίο για να δείξω στα παιδιά το πως φέρεται ένας άνθρωπος στην φύση. Όταν είμαστε μικροί παίζουμε κάτω από τα δέντρα και απολαμβάνουμε την φύση και μας μαθαίνουν να την αγαπάμε και να την φροντίζουμε, αλλά μεγαλώνοντας την εκμεταλευομαστε με κάθε ευκαιρία, όμως αυτή συνεχίζει να προσφέρει τα αγαθά που εχει.
Έχω δει με όσες τάξεις το έχω δουλέψει ότι βοηθάει αρκετά τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν την αξία της φύσης και συνήθως το πηγαίνουμε ένα βήμα παρακάτω σκεπτόμενοι τους τρόπους που μπορούμε να υιοθετήσουμε, με σκοπό να βλαπτουμε όσο λιγότερο γίνεται το φυσικό περιβάλλον.🙂
Καταλαβαίνω πως έτσι όπως το προωθεί ο συγγραφέας δυστυχώς περνάει ένα μήνυμα για την αγάπη που δεν είναι ισότιμη κατ' εμέ.
Αν προσεγγιστεί με άλλο τρόπο π.χ. σαν υλικό για θέματα ,περιβαλλοντικά τουλάχιστον ,είδα ότι είναι αρκετά βοηθητικό για παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού. 🙂
Η μηλιά είναι η μαμα. Δείχνει τη σχέση μητέρας-παιδιού
Τα ερεθίσματα είναι πανταχού παρόντα, άν είμαστε κοντά στά παιδιά μας, ερμηνεύουμε οτιδήποτε μέ τό δικό μας φίλτρο, ελπίζοντας να διορθωθούν "τά κακώς κείμενα"
Κορίτσια μου αρέσει που είστε δυο μαμάδες και δυο γυναίκες που δεν έχουν βιώσει ακόμα αυτή την συνθήκη καθώς θυμάμαι τον εαυτό μου πριν και μετά και τις απόψεις μου ακολουθούν την κάθε συνθήκη. ❤
Το δέντρο που έδινε είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και όταν το είχα πρώτο διαβάσει μόνη μου σαν παιδί στεναχωριομουν για τη μηλιά. Αυτό που αποκόμισα ήταν η απληστία του παιδιού που ποτέ δεν του έφτανε τίποτα και η ανιδιοτέλεια της Μηλιάς που όλο έδινε και ήταν χαρούμενη. Δηλαδή από τότε καταλάβαινα ότι το να ζητάς συνέχεια δεν είναι καλό. Προφανώς όχι με αυτές τις έννοιες σε αυτή την ηλικία, αλλά πιστεύω ότι τα παιδιά έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν τα σωστά νοήματα, όπου "σωστά" εννοώ πάντα με βάση τις αξίες με τις οποίες μεγαλώνει. Όλα είναι θέμα οπτικής και το κάθε τι το αντιλαμβανόμαστε σε συνάρτηση με τις δικές μας εμπειρίες και αξίες.
Γενικά ειναι ενα βιβλιο που σου δινει τροφή για σκεψη για διάφορα θέματα (ανιδιοτέλεια, απληστία, η σχέση μας με τη φύση, η πορεια της ζωής) για αυτό και πήρε τα βραβεία που πήρε και οχι επειδη προβάλλει μια "ωραια ιστορία αγάπης" -ουτε καν- η ουσία είναι να δούμε περα απο αυτό.
Υπέροχη συζήτηση ! ❤
ντορεττα for president! ❣
Το πιο σπάνιο ποντκαστ του κόσμου τοπ😂❤
Νομιζω οτι δεν ηταν οτι καλύτερο. Και ειπωθηκαν αρκετες ανακριβειες ..... Ειδικα το θεμα το τραγουδια ταινιες.... Οτι να ναι αποψεις..... Παιδια η τεχνη είναι τεχνη. Δεν ειναι υπευθυνη για τα συναισθήματα που σου δημιουργεί. Εσυ εισαι. Με βαση τον χαρακτήρα σου και τις προσλαμβανουσες σου και τη ζωή σου
Και εγώ το διάβασα το παραμύθι αυτό περίπου σε ηλικια δημοτικού, και η σκέψη μου ήταν ίδια και τότε και τώρα. Θυμάμαι ότι ο συμβολισμός ήταν ξεκάθαρος στο μυαλό μου για την ανιδιοτελή αγάπη των γονέων. Σκεφτόμουν πόσο οι γονείς μου, και ιδιαίτερα η μητέρα μου, μου προσφέρει αγάπη και φροντίδα χωρίς να περιμένει ποτέ κάτι ως αντάλλαγμα και θα με στηρίζει σε κάθε ηλικία και θα καλύπτει τις εκάστοτε ανάγκες μου και αυτό μου έδινε σιγουριά και ασφάλεια, και παράλληλα είχα προβληματιστεί ως προς το ότι ως παιδί τους είχα εντελώς δεδομένους, ενώ δεν θα ήθελα να τους "ξεζουμίσω" ὀπως στο παραμύθι, παρόλο που εκείνοι φαίνονται ότι είναι ευτυχισμένοι απλά και μόνο αν ειμαι εγώ ευτυχισμένη. Γενικά οι γονείς μου είναι πράγμαται αυτή η μηλιά που δίνει όλο της το είναι στα παιδιά τους, και συχνά μεγαλώνοντας επανέρχεται αυτό το παραμύθι στο μυαλό μου όταν νιώθω ότι τους παραμελώ. Καταλαβαίνω και τους προβληματισμούς, αλλά πιστεύω ότι το παραμύθι μπορεί να διαβαστεί και να συζητηθεί άνετα από μία ηλικία και μετά (μαζί με τους προβληματισμούς) και να δημιουργήσει μία θετική αναφορά στο παιδί.
Και γω σκέφτηκα ότι είναι η μητέρα που όλο δίνει και αγαπάει το παιδί της και ακόμα και όταν μεγαλώσει και απομακρυνθεί γτ όσο είναι μικρό έχει την ανάγκη και "εξαρτάται"...όταν μεγαλώνει φεύγει και κάνει την ζωή του...Και η μητέρα το καμαρώνει ακόμα και χαίρεται όταν έρχεται να την δει,αλλά νομίζω ότι ούτε το αγόρι την ξέχνα...
Δεν ειναι σχεση αγαπης αλλα εξαρτησης. Κανεις δεν μπορει να δινει μονο αλλα ουτε να παιρνει. Σε στραγγιζει.
Απολαυστικές ✌🏽✌🏽✌🏽
Ναιιιιιι μας είχε λείψει τοσοοοοο❤❤
δυναμικοοο το καμμπακ ομωως🩷
NAIIIIIIII!!!HΡΕΜΟΣ ΕΙΜΑΙ 🤩🤩🤩🤩
Μπορεί η μηλιά να εκπροσωπεί την σχέση της μητέρας με το παιδί. Ότι θα σου δώσω ο,τι μπορώ αλλά όχι έτοιμη τροφή (πχ χρήματα). Ωθώντας σε να λύσεις εσυ το πρόβλημα σου απλά με λίγη βοήθεια.
Η μηλιά είναι πάντα εκεί μονη της «βράχος» όπως η μητέρα. Που είναι πάντα εκεί για το παιδί.
Και όσο το παιδί μεγαλώνει και απομακρύνεται αυτή παραμένει εκεί και παίρνει ευχαρίστηση από την προσφορά της στο παιδί.
Ενώ στο τέλος φεύγει από τη ζωή όπως και η μηλιά έγινε κανό.
Δίνω τροφή για σκέψη για ανάλυση των τραγουδιών "Σώσε με" (δωσ'μου να πιω το δηλητήριο) και "εσένα δεν σου άξιζε αγάπη"
Η μηλιά θυμίζει αρκετά τη γονεϊκή αγάπη..Και πάλι είναι υπερβολική φυσικά η τόση μη αμοιβαιότητα.
κλαίω με τον Χατζηγιάννη a la κάλαντα! Χέι!
Συγνώμη αλλά το τρίγωνα κάλαντα/ ποιος από τους 2 τολμάει επισκίασε τα πάντα! 🤣
🙌🏽🙌🏽🙌🏽🙌🏽🙌🏽🙌🏽🙌🏽🙌🏽🙌🏽🙌🏽
Αυτο που μαρεσει φουλ ειναι πως ενω υπαρχει ενα θεμα εναρξης η συζητηση προχωραει οπως σε μια παρεα! Μας λειψατε
Συμφωνω στο οτι η μηλια θα μπορουσε να ερμηνευτει σαν μητρικη/πατρικη αγαπη αλλα να πουμε σε αυτο το σημειο οτι και ο γονιος ακομη, οση ανδιοτελη αγαπη και φροντιδα αν δινει, μετα απο μια ηλικια χρειαζεται και εκεινος φροντιδα. Διοτι και ο γονιος μεγαλωνοντας εχει αλλες αναγκες που και εμεις οντας ανεξηρτατοποιημενοι μπορουμε να προσφερουμε. Δηλαδη ακομη και στη γονεικη σχεση, υπαρχουν καποια ορια, οι γονεις ειναι ανρθωποι που περιμενουν αγαπη, που περιμενουν νοιαξιμο, που τους ποναει λιγο οταν τα παιδια φευγουν μακρια τους και που και εμεις ως παιδια καλο θα ηταν να μη ξεναμε οσα λαβαμε και φυσικά ανάλογα με την περίσταση να έχουμε κριτική σκεψη και να μην ζητάμε αλόγιστα. Οι γονεις μεγαλωνουν και ιδιαιτερα ως ηλικιωμενοι χρειαζονται την φροντιδα μας οσο ποτε αλλωτε κατι, που συχνα δυστυχως βλεπουμε πως δεν συμβαινει στην κοινωνια. Ειναι ενα ταμπου ισως το οτι "οταν γερασεις γινεσαι βαρος" και το λεω αυτο οντας 25 χρονων και ακουγοντας το απο τη γιαγια μου που την παιρνω πολυ συχνα τηλεφωνο και που μου το εκφραζει σαν παραπονο συνομιλικων της. (Παρόλα αυτά θεωρώ ότι το βιβλίο θα μπορούσε να αναφέρεται και στην απληστία των ανθρώπων απέναντι στη φύση) Και αυτο που λεει η Μαιρη πως και στην τεχνη σιγα σιγα καλο θα ηταν να εισχωρουν και υγιη στοιχεια σχεσεων και μοτιβων ειναι πολυ σωστο. Θαρρω πωως στην Ελλαδα γενικως αγαπαμε λιγο παραπανω το δραμα, στις σειρες τις ταινιες στα τραγουδια...σε ολα. H ισως στην τεχνη καπως εκφραζεται πιο εντονα το δυσκολο και το κακο σαν θα θες να το ξορκισεις ενα πραγμα, να το φωναξεις να το τραγουδησεις πιο εντονα....Συνεχιστε το podcast και συνεχιστε να ξεδιπλωνετε το ζυμαρι γιατι ειναι τελειο που αναλυετε σε βαθος καποια θεματα και μας βαζετε και εμας σε σκεψεις 💜💜💜
Σχόλιο για τα πρώτα 10': κυριολεκτικά η μόνη καλλιτέχνιδα που μιλάει για τον έρωτα με αυτό το flow που λέει η Ντορέτα, μου φαίνεται ότι είναι η Μαρίζα Ρίζου και την υπερευχαριστούμε για το φως στους χωρισμούς μας 🥰
Πολύ ωραίο βίντεο
Έλα ρε Αλίκη Χείμαρρε
ΑΛΙΚΑΡΑ ΣΑΓΆΠΩ🩷
Οσο για τις μηλιες οσο δε θες να μπλεχτει η ζωη του διασημου ατομου με τη δικη σου θα αυνεχιζεις να εισαι μηλια❤
Θέλουμε το καλύτερο ποντκαστ του κόσμου να είναι πάνω από 1 ώρα!!!!!🎉❤
Επιτέλους ρε κοριτσιααα❤
Αναφορικά με το βιβλίο. Το εν λόγω έργο απευθύνεται σε μεγαλύτερα παιδιά από το παιδί σας (6+) ακριβώς για να μπορούμε ολοκληρώνοντας το να συζητήσουμε με τα παιδιά όλα αυτά που σωστά αναφέρετε. Δηλαδή , γίνεται αφορμή για να ενισχύσουμε την κριτική σκέψη του παιδιού και να το μάθουμε να μη διαβάζει άκριτα. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι πολυβραβευμένο. Δοκιμάστε να το διαβάσετε λίγα χρόνια αργότερα και να το συζητήσετε. Έπειτα , ίσως θα μπορούσατε να γράψετε και να εικονογραφήσετε την ιστορία με το παιδί όπως εκείνο πιστεύει ότι θα έπρεπε να εξελιχθεί.
μηπως η μηλια ειναι το generational trauma? (charli xcx reference)
Με ποση αγάπη κοιτάει η Μαίρη την Αλίκη οταν μιλάει για τα προσωπικά της. ❤
Το δεντρο που εδινε μου το ειχε διαβασει η ψυχολογος μου πανω στο θεμα του ποσο «δινεται» καποιος απο την πλευρα της «μηλιας». Εχεις διαφορετικες ερμηνειες. Εμας η συζητηση ειχε γινει απο τη μερια που το ανεφερε αρχικα η Μαιρη
Κάνετε οπωσδήποτε ενα για red flags!😊❤
όταν δεν υπάρχει σεβασμός δεν υπάρχει καμία αγάπη και αυτό ισχύει για όλες τις σχέσεις
Εγώ δεν καταλαβαίνω πρώτη φορά το θέμα 😅γιατί σαν να μην περιγράφετε το θέμα !
To holiday leei h Ntorreta einai poli oraia tainia🧡
βλέπω πρόσωπα χωρίς βάψιμο ❤
Για το δέντρο που έδινε είχα ίδια άποψη μέχρι που διάβασα έναν άλλον τρόπο που μπορεί να δουλευτεί με παιδιά, σε μια ομάδα στο φβ (Παιδικο βιβλίο- προτάσεις). Ουσιαστικά το αναφέρεις ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Ρωτάς το παιδί πως θα ένιωθε σε κάθε θεση, αν το θεωρεί σωστό κτλ.
Συνεχίζει να μην είναι από τα βιβλία που επιλέγω για τα παιδιά μου αλλά είναι μια οπτική κι αυτή.
❤❤❤❤❤
Η μηλιά ανταπέδωσε τη χαρά που της προσέφερε το αγοράκι.
Επίσης, η μηλιά περισσότερο μου θύμισε τη μητέρα, πάρα τη ζωή.
Η μηλια ειναι people pleaser. Παιρνει ευτυχία που δινει και δινει και προσπαθει για να παρει ευτυχια το αγορι για το ιποιο εχει συγκεκριμενα αισθηματα φροντιδας προς αυτο. Η μηλια εχει επισης θεματα να λυσει😅 Δεν γινεται απλα να δινει χωρις να βαζει ορια ή χωρις κι αυτη να ζηταει εστω ενα ποτισμα κατι απο το αγορι.. Στον συγγραφέα αρεσουν οι people pleasers φαινεται δεν μαρεσει αυτο.
ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ🥳🥳🥳🥳🥳🥳
22:40 γιατι η ταινια the notebook , το απολυτο ρομαντζο κ καλα ,που ειναι απο την πλευρα του πρωταγωνιστη πόσο ηθελε την πρωταγωνιστρια, ποσα εκανε για αυτην κ πεθανανε μαζι....
Αυτα μαθαμε να βλεπουμε και "κλαιμε " στο τελος της ταινιας και όχι βλεποντας τον Ryan Goshling αλλα γιατι διπλα εχουμε τον Ryan Ghosting στην καλυτερη περιπτωση..........
Λοιπόν κορίτσια το βιβλίο αυτό το έχω,το έχω διαβάσει εδώ και χρόνια δεν το είχα σκεφτεί με αυτόν τον τρόπο. Τώρα για τραγούδια μου ήρθε στο μυαλό του μηλιώκα το τα ονειρα μου κόκκινα το όνειρά σου άσπρα ρούχα μαζί που πλυθηκαν και έχουν γίνει ροζ. Δεν ξέρω αν είναι συμβιβασμός η ενας έρωτας που εξελίχθηκε σε αγάπη κατανόηση η μήπως απλώς συνήθεια;
Να πω την αλήθεια, προσωπικά νομίζω ότι η μηλιά αντικατοπτρίζει τη μητρική ή γενικότερα τη γονεϊκή αγάπη και η δική μου αίσθηση ήταν ότι το βασικό συναίσθημα που προκαλεί η ιστορία είναι ενοχές στον αναγνώστη σε σχέση με το πώς στέκεται απέναντι στους γονείς του, σαν να θέλει να πει "κοίτα πόσα σου δίνουν οι γονείς σου και το μόνο που ζητάνε είναι να πηγαίνεις να τους βλέπεις", κάτι που προσωπικά μου φαινόταν πάντα μια κάπως διαστρεβλωμένη αναπαράσταση της σχέσης γονέων- παιδιών. Γιατί, η αγάπη των γονιών πολλές φορές δεν είναι τόσο ανιδιοτελής όσο παρουσιάζεται από τους ίδιους και, αν είναι μέσα σ' αυτήν την "ανιδιοτελή" αγάπη, το παιδί τελικά να νιώθει ενοχές (όπως εγώ υποθέτω ότι νιώθει ο αναγνώστης από το παραμύθι βέβαια, μπορεί να μην είχαν όλοι την ίδια συναισθηματική αντίδραση μ' εμένα), τότε, στ' αλήθεια, πόσο ανιδιοτελής ήταν η αγάπη αυτή; Η αίσθηση από την είσπραξη ανιδιοτελούς αγάπης θα έπρεπε να είναι μια αίσθηση πληρότητας, όχι μια αίσθηση αδικίας σε βάρος του ενός εκ των δύο. Ταυτόχρονα, νομίζω ότι πατάει και σε αυτήν την ιδέα ότι η μαμά οφείλει να υπάρχει μόνο μέσα από τις ανάγκες των παιδιών της και να μην έχει δικές της ανάγκες, το οποίο είναι προβληματικό τόσο για την ίδια τη μαμά όσο και για το παιδί, γιατί στην πραγματικότητα φυσικά η μαμά δε θα σταματήσει να έχει δικές της ανάγκες, αλλά αν προχωράει στη ζωή της με αυτήν την ιδέα περί μητρικής αγάπης, αυτό που τελικά θα καταλήξει να κάνει, είναι να παρουσιάζει τις δικές της ανάγκες σαν να ήταν ανάγκες του παιδιού ή των άλλων και αυτό καταλήγει σε ένα μεγάλο μπέρδεμα γύρω από τα όρια. Νομίζω ότι καταλήγει στο γνωστό "κοίτα πόσες θυσίες έχω κάνει για σένα", τη στιγμή που το παιδί μπορεί να μη ζήτησε ποτέ ούτε τις θυσίες, ούτε τις ενοχές που συνεπάγονται από αυτές..
Όσο έξυπνος κ να ναι τώρα το θέμα είναι ότι φερθηκε σα χαζός οπότε τι να τον κάνω τώρα οχι ποτε όσο για την αγάπη μετά από χρόνια θες μια ηρεμία οχι να Σ έχει στη τσίτα συνεχώς να μη βαριεσαι εσυ κι όχι να κάνουμε τα στραβά ματια❤❤❤❤❤❤❤
Κορίτσια απίστευτο το σπιτάκι της Κεητ είναι στο guildford της Αγγλίας και είμαι 20 λεπτα απ εκει!!! Και είναι υπέροχο
Οι παλιές ελληνικές ταινίες, τά βιβλία το καραγάτση παραδείγματος χάριν, και άλλα παρόμοια, από τήν κυρία κοκοβίκου, μέχρι το "ξύλο βγήκε από τον παράδεισο", ήταν ηθογραφίες, που πρόβαλαν τήν τότε καθημερινότητα.. Πάλι μπορούμε να βγάλουμε καλό, απορρίπτοντας τέτοιες τακτικές, χωρίς να ακυρώνουμε τα ιστορικά γεγονότα
"Ειναι ενας στόκερ" χαχαχαχαχαχα
Καπου ειχα διαβασει οτι το βιβλιο μιλαει για την μητρικη αγαπη! Δεν συμφωνω βεβαια με αυτη την οπτικη αν οντως ισχυει αλλα αυτο εχω διαβασει
Πολύ νωρίς το γράφω το σχόλιο, χωρίς να έχω ολοκληρώσει το επεισόδιο ... Καιρό ψάχνω να βρω το λόγο για το "λοβ χειτ" ριλεσιονσιπ που έχω με τη Μαίρη και νομίζω επιτέλους τον βρήκα. Η τέχνη είναι υποκειμενική και θεωρητικά ο καθένας με τις δικές του προλαμβάνουσες, αντιλαμβάνεται το μήνυμα της τέχνης. Εξαιρούνται εξτρεμιστικα έργα, οποίας μορφής... Που κατά πάσα πιθανότητα σου δίνουν στο πιάτο την ακραιότητα. Και φυσικά δεν είμαι φαν του Χατζηγιάννη, αλλά τώρα κάπως λίγο τραβηγμένος ο σχολιασμός της Μαίρης για το "δε φεύγω". Έχουμε μιλήσει για την ελευθερία σε κάθε της μορφή, αλλά φιμώνουμε την έκφραση;; και φυσικά δεν απορρίπτω το να δούμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική, αλλά κάπου ωπα με το πολιτικλι κορεκτνες... Κάπως και αυτό μέσα του έχει μια ανελευθερία. Άποψη μου!
Μα η μηλιά ηθελε την παρέα του παιδιού και για αυτό του ανταπέδωσε όσα είχε. Χαιρόταν όταν πηγαινε να την δεί
Μαίρη μου το δέντρο που έδινε μιλά για τη μητρική αγάπη, που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ανιδιοτελής και ταυτόχρονα για τη σχέση της αγάπης αυτής με την αλληλεξάρτηση.
Κατά τη γνώμη μου είναι ένα βιβλίο για ενήλικες και όχι για παιδιά.
Εκεί που είπε η Ντορέτα ότι η μηλιά είναι η ζωή ανατρίχιασα τόσο που έπρεπε να κάνω pause το βίντεο και να συνειδητοποιήσω τι άκουσα😹😮
Το δέντρο που έδινε είναι για την οικολογία εκεί το παρουσιάζουν στο σχολείο για τα παιδιά και πόσο σημαντικά είναι τα δέντρα δεν το δένουμε με την αγάπη ....
Εεεε ναι ναι ναι ναι 🎉
No hate comment, απλά η γνώμη μου...δεν προσέφερε κάτι αυτή η κουβέντα πέρα από το να απομυθοποιησει τραγούδι κ τις σειρές που θεωρώ δεν είναι αυτός ο σκοπός..με βάση τον τίτλο περίμενα να ακούσω πιο προσωπικές εμπειρίες κ μαθήματα...το να πατάς σε κάτι (τραγούδι, σειρά) για να αναπτύξεις την γνωμη σου δεν έχει καμία ουσία...δυστυχώς δεν με κάλυψε το βίντεο με το τρόπο που έγινε η συζήτηση πάρα τις προσδοκίες που δημιουργείτε σαν προσωπικότητες...
Σεβαστή η γνώμη, απλά δε χρειάζεται να προσφέρει σε κάτι ένα ποντκαστ στο γιουτιουμπ 😆 Απλά συζητάνε σαν μια παρέα 4 ατόμων. Δε χρειάζεται να βγει κάποιο groundbreaking συμπέρασμα κτλ
Δεν το έχω διαβάσει το βιβλίο, δεν το ήξερα καν. Αλλά από όσο ειπώθηκαν και από τα σχόλια, νομίζω είναι πως το ερμηνεύει ο καθένας (πέρα από το τι ηθελε να περάσει ο συγγραφέας). Μπορεί να έχει να κάνει για τη σχέση γονέα - παιδιού, για τη σχέση ανθρώπου - φύσης, τη σχέση δύο ανθρώπων (φιλική ή ερωτική) ή όπως είπε και η Ντορέττα, τη σχέση ανθρώπου και ζωής. Αν συζητηθεί με ένα παιδί και όχι απλώς διαβαστεί μπορεί να περάσει πολλά μηνύματα.
1. Χειρότερος στίχος για εμένα "ο τέλειος άντρας δεν είναι πουθενά ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΤΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΖΗΤΑΣ ΠΟΛΛΑ......." 🤔🤯
2.Χαιρομαι που πιάσατε παιδικά βιβλία...λόγω δουλειάς έχω διαβάσει άπειρα βιβλία που μου γεννάνε ερωτηματικά.
Μόνο σε εμένα είναι ξεκάθαρο ότι η μηλιά είναι ο γονιός;
Τελικά γιατί καταστράφηκε η αγάπη?
Τι ενδιαφέρουσα κουβέντα! Μου άρεσε που άκουσα διαφορετικές οπτικές τεκμηριωμένες με σεβασμό και διάθεση κατανόησης. Εγώ ταυτίστηκα πάρα πολύ με τη Μαίρη σε αυτήν την κουβέντα. Αγάπη δεν είναι να σε ξεζουμίζουν ούτε να επιτρέπεις να το κάνουν. Πρέπει πρώτα να αγαπάς εσένα και μετά μπορείς να αγαπήσεις τον άλλον. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου τότε βρίσκεσαι σε μία τοξική σχέση εξάρτησης, δεν αγαπάς υγιώς, αγαπάς για να μην είσαι μόνος. Αυτό που περιγράφει το παραμύθι είναι μια τοξική σχέση εκμετάλλευσης που το θύμα μόνο και μόνο για να εχει κάποιον δίνει μέχρι τελικής πτώσης. Ανισόρροπη και άρρωστη κατάσταση. Αγάπη είναι το αμοιβαίο μοίρασμα, η ελευθερία, η ισότητα. Ευτυχώς ποτέ δεν μου άρεσε αυτό το τραγούδι του Χατζηγιάννη, τώρα ούτε να το ακούσω! Έχουμε μάθει στο άρρωστο και χάσαμε την υγειά μας!
Νομίζω το θέμα του βιβλίου προσπαθεί να αναδείξει ότι στην αγάπη πρέπει να υπάρχουν όρια. Αν δε βλέπεις τις ανάγκες του άλλου, αυτό δεν είναι αγάπη.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΑΥΤΟ!!!! ένιωθα μόνη μου για πολλά χρόνια!!!
Η Αλικη μου μιλησε στην ΨΥΧΟΥΛΑ . Αλικη for president
Το σιχαίνομαι το βιβλίο Μου το διάβαζαν μικρή και πλέον τριανταρα το διάβασα και σοκαρίστηκα.Πως αυτό το βιβλίο θεωρείται παιδικό και περνάμε αυτά τα μηνύματα στα παιδιά 😮😮😮
μηπως το μυνημα ειανι οτι η μηλια θα ειναι εκει ν α δεινει και να προσφερει , ενω εμεις θα γερασουμε και καποια στιγμη θα χρειαστουμε τον ϊσκιο¨της?
Το συμπερασμα για το παραμυθι ειναι οτι στο τελος η ζωη ειναι μια κουφαλα
Ένας τρόπος που θα μπορούσα να ερμηνευσω τον τρόπο που ο μικρός προσέφερε κάτι στη μηλιά είναι καθαρά συναισθηματικός. Τι και αν αυτό που πρόσφερε στη Μηλιά ήταν συντροφιά; (Αυτό μπορεί να στέκει ειδικά αν στην εικονογράφηση η μηλιά απεικονίζεται πάντα μόνη της). Δηλαδή η μηλιά του έδινε ότι ζητούσε έχοντας σαν αντάλλαγμα την συντροφιά αυτού του παιδιού για αυτό και ήταν ευτυχισμένη στο τέλος επειδή η συντροφιά της επέστρεψε. Πάλι το μήνυμα δεν αφορά την ανιδιοτελή αγάπη αλλά έχει να κάνει με τις θυσίες που επιλέγει να κάνει κάποιος από φόβο μην μείνει μόνος του. Πιστεύω ότι μηλιά ήξερε το συμβαίνει και έδινε ότι έδινε στη προσπάθεια να μην μείνει μόνη της. Για αυτό και στο τέλος είναι πραγματικά ευτυχισμένη γιατί οντως δεν έμεινε μόνη της και το αγόρι επέστρεψε.Δεν πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό αφορά παιδιά ηλικίας σαν της Ολιβιας αλλά μεγαλύτερης χρειάζεται κάποια σχετική επεξεργασία και πιστεύω ότι τα πιο ωραίο μήνυμα θα βγει από τα παιδιά αν τους το διαβάσουμε
Η μηλια δεν θελει πολυ αερα και θελει βροχη την καταλληλη εποχη
Πιστεύω πως το βιβλίο αυτό μιλάει για την μητρική αγάπη. απο την αλλη εντρομη αναγνωρισα τον εαυτο μου στη μηλια
Εγώ από τη σειρά είχα καταλάβει ότι ο Καρυωτάκης δεν ήθελε να συνάψουν σχέση επειδή είχε σύφιλη.