IT sektörü çalışanlarının sıkça yakalandığı, fakat dile getirmekten utandığı burnout konusuyla alakalı görüşlerim ve tecrübelerim. Beni Twitter ve Instagram'da takip edebilirsiniz. / utkusen / utku1337
Uzun zaman yoğun çalışmanın üstüne yaşadığım bir burnout ile yaklaşık 6 aydır düzenli bir işte çalışmıyordum. Bu Ağustos'un başında tekrar çalışmaya başladım ve tam şu an ya ben 9-5 bi işte napıyorum, çok bunalıyorum derken karşıma bu video çıktı. Gerçekten artık bu çalışma sistemini bi kenara atmak istiyorum. Kendi işini kurmak ya da influencer olmakta bir çözüm değil ama daha insancıl, doğal şartlara ihtiyacımız olduğu kesin. Sosyal medyadaki yarış bizi mental olarak gerçekten tüketiyor, videoda hislerime tercüman oldunuz. Hepimizin benzer şeyler yaşıyoruz ama bunları çözmek için uğraşmıyoruz, çok enteresan. Umarım yakın zamanda yenilikçi sistemler çoğalır ve daha mutlu hayatlar kurarız.
Bu video için teşekkürler Utku, harcadığın bu zaman başka bir insana değerli dersler kazandırdı.
ปีที่แล้ว +5
Şu an etrafımdaki hemen herkes böyle hissediyor. Kimsede motivasyon kalmadı, dünyada da "quiet quitting" muhabbeti baya yükselişte. Hepimiz bunalmış olsak da bu durumun pandeminin iyi çıktılarından biri olduğunu düşünüyorum. Korkunç tempolu düzenler sekteye uğrayınca bir şekilde uzaktan bakabildik, insan olduğumuzu ve ölümlülüğümüzü hatırladık galiba. Umuyorum ki bazı şeyler birazcık da olsa değişmek zorunda kalacak. Ben de aynı sebepten istifa ettim, önümüzdeki hafta çok daha huzurlu olacağımı umduğum yeni bir işe başlıyorum
Kendi deneyimime göre çok çalışmak ve özveri, kötü durumdaki bir insanın genelde tek umududur. Fakat onca emeğin ve feragatin karşılığını alamamak ise insanı öğrenilmiş çaresizliğe ve bir vazgeçişe sürüklüyor. Bu içinden çıkması zor bir girdap, dolayısıyla bence işkoliklik tehlikeli bir tradeoff. Burnout olup uzaklaştığımda emek ve zamanımı nelere harcamadığımı fark ettim. Arkadaşlıklar, aile, kimlik, özsaygı, yaşama bağlılık... Normal koşullar altında, iş yaşamın sadece bir parçası olmalı ve bu şeyler kaçırılmamalı. İşini sevmek çok normal, ama ağır bir ödev haline getirilmesi normalleştirilmemeli. Bu konuda insanın duygularına tercüman olan ve yalnız hissettirmeyen bir video olmuş, emeğinize sağlık.
13 yıl yoğun çalıştıktan sonra 4 aydır burnoutum :) ve herkesten gizliyorum. bir sürü işim çok gecikti, belki bir projeden atılacağım da. itiraf etsem bir daha kimse güvenmeyecek. umarım bir yerden bir şekilde toparlayabilirim. sebebi deadlinelı bir işte takım çalışmasında üzerime yapılmayan işlerin kalması oldu, işlerini yapmadıkları gibi bir de negatif enerjileri de üzerime çok geldi. belki onlar da burnouttu. yapılmayan tüm işleri hallettim belki 10 insan gücüne dayandım iki ay. şimdi ben de burnoutum :) şurdan toparlarsam artık çok dikkatli seçeceğim takım arkadaşlarımı. öncesinde %8 çelik gibi siniri olanlardandım, ah yaaa
Söylediklerinin bir çoğuna katılıyorum bence insanların sosyal medya da ki "çok çalışın" olayına kendilerini kaptırmalarının sebebi bunun yanlış şekilde lanse edilmiş olması "tembellik ederseniz potansiyelinizin altında kalırsınız" gibi bir bir anlam olmalı sorgulamadan düşünmeden bunu içselleştirmek ilk hata, aynı sıkıntıyı ben de github'a girdiğim de yaşıyorum insanlar durmadan yeni bir şeyler üretiyor geliştiriyor gibi geliyor, kendi filtremden geçirdikten sonra bende bir şeyler yapmalıyım telaşına düşmeden yapmam gerekeni yapıyorum.
Japonya'da insanlar kariyerini kaybedince ailelerinden ve sevdiklerinden uzaklasip kayiplara karisiyor. Isin sadece is oldugunu cogu zaman unutuyoruz. Hayat aile sevdikler ve anilarla guzel.
Çok faydalı bilgiler vermişsiniz tüm emekleriniz için teşekkür ederim. Sizin gibi zihin açıklığı farkındalık kazansın çünkü bazı insanlar farkında değil yada kabul etmez iskolik olduğunu
Utku, yalniz degilsin. ayni seyleri yasayan insanlar var. Psikoglar, normal isinizin haricinde bir hobiniz olsun diyorlar, yani arka bahce. Kesinlile muzik ile ugrasarak kafani rahatlatiyorsun. Alvin Toffler'in Future Shock adli kitabini da oneririm. Avin Toffler abimiz bundan 40-50 yil once basimiza neler geleceginiz bize soylemisti.
![[안방1열 직캠4K] 베이비몬스터 치키타 'FOREVER' (BABYMONSTER CHIQUITA FanCam) @SBS Inkigayo 2404707](http://i.ytimg.com/vi/Tn3bGHiBWkg/mqdefault.jpg)
![เจอประจำ ตอน เปิดเทอมวันแรก [EP.29]](http://i.ytimg.com/vi/eFK-B836i60/mqdefault.jpg)
![ตีสิบเดย์ [FULL] | ครอบครัวสะท้านทุ่ง "นางบี & อ้ายสติ๊ก"](http://i.ytimg.com/vi/A1rhYcxxNtA/mqdefault.jpg)
Uzun zaman yoğun çalışmanın üstüne yaşadığım bir burnout ile yaklaşık 6 aydır düzenli bir işte çalışmıyordum. Bu Ağustos'un başında tekrar çalışmaya başladım ve tam şu an ya ben 9-5 bi işte napıyorum, çok bunalıyorum derken karşıma bu video çıktı. Gerçekten artık bu çalışma sistemini bi kenara atmak istiyorum. Kendi işini kurmak ya da influencer olmakta bir çözüm değil ama daha insancıl, doğal şartlara ihtiyacımız olduğu kesin. Sosyal medyadaki yarış bizi mental olarak gerçekten tüketiyor, videoda hislerime tercüman oldunuz. Hepimizin benzer şeyler yaşıyoruz ama bunları çözmek için uğraşmıyoruz, çok enteresan. Umarım yakın zamanda yenilikçi sistemler çoğalır ve daha mutlu hayatlar kurarız.
Utku sevdim seni,düşünen insan görmek ne guzel👋
Parkı görür görmez aklıma MDISEC OSINT geldi :d
Dostum senin olayin sistemin kölesi olmaktan cikmissin.Sistemi sorguluyorsyn,dogru yoldasin,aynen devam❤
Bu video için teşekkürler Utku, harcadığın bu zaman başka bir insana değerli dersler kazandırdı.
Şu an etrafımdaki hemen herkes böyle hissediyor. Kimsede motivasyon kalmadı, dünyada da "quiet quitting" muhabbeti baya yükselişte. Hepimiz bunalmış olsak da bu durumun pandeminin iyi çıktılarından biri olduğunu düşünüyorum. Korkunç tempolu düzenler sekteye uğrayınca bir şekilde uzaktan bakabildik, insan olduğumuzu ve ölümlülüğümüzü hatırladık galiba. Umuyorum ki bazı şeyler birazcık da olsa değişmek zorunda kalacak.
Ben de aynı sebepten istifa ettim, önümüzdeki hafta çok daha huzurlu olacağımı umduğum yeni bir işe başlıyorum
Kendi deneyimime göre çok çalışmak ve özveri, kötü durumdaki bir insanın genelde tek umududur. Fakat onca emeğin ve feragatin karşılığını alamamak ise insanı öğrenilmiş çaresizliğe ve bir vazgeçişe sürüklüyor. Bu içinden çıkması zor bir girdap, dolayısıyla bence işkoliklik tehlikeli bir tradeoff. Burnout olup uzaklaştığımda emek ve zamanımı nelere harcamadığımı fark ettim. Arkadaşlıklar, aile, kimlik, özsaygı, yaşama bağlılık... Normal koşullar altında, iş yaşamın sadece bir parçası olmalı ve bu şeyler kaçırılmamalı. İşini sevmek çok normal, ama ağır bir ödev haline getirilmesi normalleştirilmemeli. Bu konuda insanın duygularına tercüman olan ve yalnız hissettirmeyen bir video olmuş, emeğinize sağlık.
Bir aydır burnout yaşıyorum. Video çok iyi geldi, anlayışın için teşekkür ederim Utku abi.
Yine güzel video ve bu özel bir konuda 🤩
Teşekkür ederim fikirlerini paylaştığın için.
"Hayata biz mutlu olmak için geliyoruz"
13 yıl yoğun çalıştıktan sonra 4 aydır burnoutum :) ve herkesten gizliyorum. bir sürü işim çok gecikti, belki bir projeden atılacağım da. itiraf etsem bir daha kimse güvenmeyecek. umarım bir yerden bir şekilde toparlayabilirim. sebebi deadlinelı bir işte takım çalışmasında üzerime yapılmayan işlerin kalması oldu, işlerini yapmadıkları gibi bir de negatif enerjileri de üzerime çok geldi. belki onlar da burnouttu. yapılmayan tüm işleri hallettim belki 10 insan gücüne dayandım iki ay. şimdi ben de burnoutum :) şurdan toparlarsam artık çok dikkatli seçeceğim takım arkadaşlarımı. öncesinde %8 çelik gibi siniri olanlardandım, ah yaaa
Bu arada atlamışım özetle katılıyorum ve samimiyetin için teşekkürler. sanki ben anlatmışım gibi gönülden rahatladım :)
Söylediklerinin bir çoğuna katılıyorum bence insanların sosyal medya da ki "çok çalışın" olayına kendilerini kaptırmalarının sebebi bunun yanlış şekilde lanse edilmiş olması "tembellik ederseniz potansiyelinizin altında kalırsınız" gibi bir bir anlam olmalı sorgulamadan düşünmeden bunu içselleştirmek ilk hata, aynı sıkıntıyı ben de github'a girdiğim de yaşıyorum insanlar durmadan yeni bir şeyler üretiyor geliştiriyor gibi geliyor, kendi filtremden geçirdikten sonra bende bir şeyler yapmalıyım telaşına düşmeden yapmam gerekeni yapıyorum.
Japonya'da insanlar kariyerini kaybedince ailelerinden ve sevdiklerinden uzaklasip kayiplara karisiyor. Isin sadece is oldugunu cogu zaman unutuyoruz. Hayat aile sevdikler ve anilarla guzel.
Çok faydalı bilgiler vermişsiniz tüm emekleriniz için teşekkür ederim. Sizin gibi zihin açıklığı farkındalık kazansın çünkü bazı insanlar farkında değil yada kabul etmez iskolik olduğunu
Eline sağlık.
Başlık mükemmel
Mutluluk 👌
Aynı şeyleri yaşadığımızı görünce yalnız olmadığımı hissettim. ❤
Siber alemden havadisler gelsin
Bu persembe geliyor
@@UtkuSenTH-cam 👍
@@UtkuSenTH-cam Sonunda
Utku, yalniz degilsin. ayni seyleri yasayan insanlar var. Psikoglar, normal isinizin haricinde bir hobiniz olsun diyorlar, yani arka bahce. Kesinlile muzik ile ugrasarak kafani rahatlatiyorsun. Alvin Toffler'in Future Shock adli kitabini da oneririm. Avin Toffler abimiz bundan 40-50 yil once basimiza neler geleceginiz bize soylemisti.