Ankh | Bogowie Egiptu | Mogło być lepiej, a tak...
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 20 ก.ย. 2024
- No tak...był Blood Rage, Rising Sun, teraz jest Ankh i czułem się jakbym już grał w te grę kiedyś...zobaczcie sami :D
Więcej fotek gier i newsów ze świata planszówek? Zobacz nasz Instagram:
►www.instagram....
Jeśli chcesz pogadać w przyjaznym środowisku o grach, zobacz naszą grupę:
► / 630391070441353
Pomóż tworzyć nasze materiały i zostań naszym Patronem:
►patronite.pl/G...
Bądź fajny i nas subskrybuj:
► SUBSKRYBUJ KANAŁ: bit.ly/2fIyTrZ
![เขามัทรี - เอ็กซ์ ศุภกฤต - จอนนี่มิวสิค [ Official MV ]](http://i.ytimg.com/vi/AS9ufKuQIVs/mqdefault.jpg)
Polecam nie sugerować się recenzją i spróbować samemu ;) Świetny tytuł, szczególnie dla tych którzy lubią gry z aspektem szachowym ;) No i najlepsza duża gra AC na dwie osoby.
Tam samo polecsm zawsze zagrac w gre przed zakupem 😀
Ano! Grałem 1 grę w 2 osoby, 2 gry w 3 osoby, i jeden raz w 4 osoby. W 4 osoby aspekt szachowy się chowa, i zaczyna aspekt rozpierdzielu (planowanie nie ma sensu). Każda rozgrywka była ciekawa, jest multum możliwości i taktyk. Jak dla mnie bomba!
A moim zdaniem klimat Egiptu gniecie rywali na miazgę. Same mechaniki i interakcje dobrze przemyślane. Świetna gra.
Suchar dla Piotra:
Co robi kucharz gdy go atakują?
Wzywa posiłki
Z dupy jest czepianie się tych wielbłądów. Sam podkreślasz, że można przez nie przechodzić, więc nijak mają się argumenty odnośnie Bogów i tego "sory no nie idę tam". Większość gier ma jakieś symboliczne oznaczenie elementów w grze i mechanik. Tutaj regiony pokazywane są poprzez wodę i szlaki wielbłądów. Nie wiem po co w ogóle o tym dyskutować w recenzji gry. Niepotrzebny zapychacz czasu i na siłę szukanie argumentów przeciwko grze.
Te kartoniki to chłam powino być plastikowe by dłużej pożyło
Jak dla mnie z trylogii najlepsza jest Rising Sun, ale wymaga 3 graczy, a z tym mi nie po drodze. Na 2 graczy Ankh moim zdaniem dużo lepiej chodzi niż Blood Rage. Co do wykonania to Ankh z pakietem graficznym koniecznie, bo bez tego wygląda biednie. No ale to typowe dla CMON, którzy są jak amerykańska motoryzacja w latach 80 i 90. Niby super wielkie i monumentalne (figurki) ale tu i ówdzie taki paździerz że aż boli (kartonikowe planszetki). To samo było w Blood Rage, w Rising Sun o tyle lepiej że z badziewnego kartonu są zasłonki a planszetki walki już porządne. Ale przecież dokładnie takie same badziewne planszetki były w Narcos... Nie kumam tej polityki CMON, choć pewnie to po prostu jest z chęci zysku. Można było wszak dokupić pakiet "grubych kartonów" (nie pamiętam czy to razem było z plastikowymi monumentami czy osobno) i wówczas feeling jest zupełnie inny. Same karty walki też mogły by być grubsze i lniane, ale co do ilości (że tylko 7) to się nie zgadzam, że ich mało... Choć moja opinia wynika z faktu, że kart zawsze mam więcej co wynika z tego, że gram z dodatkiem Faraon. No i tu kolejn minus Ankha w wersji podstawowej. Wg mnie Faraon pownien być integralną częścią gry. Bez niego to tak jakby w Rising Sun nie było świątyń gdzie wysyła się kapłanów. Pałac Faraona pełni nieco podobną funkcję. Sam Faraon z figurką, która może mieć różne cechy i być przesuwana po planszy oraz z kartami polityki dodaje dużo głębii strategicznej. A zatem Ankh dla mnie najlepszy na 2 graczy (bo RS od trzech ;)) ale tylko w wersji "premium" z plastikiem, ciężkim kartonem i Faraonem.
Ciekawe to spostrzeżenie dotyczące sensu wielbłądów. Rzeczywiście brzmi to paradnie :)
Mnie również te wielbłądy zazgrzytały, ale jedynie pod kątem obawy o czytelność mapy. W grze, gdzie mamy tonę plastiku - rozdzielanie regionów (które powinno być arcy-czytelne) też jest zrobione szarym plastikiem...? I te figureczki są takie małe... Pomyślałem od razu, że skoro bazowo regiony rozdziela woda, to czemu nie kładzie się dodatkowych kanałów wodnych (Nil wylewa), jak np. w Santiago, czy Takenoko...?
...ale o dziwo: małe szare wielbłądy były dla nas od początku wystarczająco czytelne i nikt nie miał z nimi żadnych problemów, nikt się przez nie nie pomylił.
Nie rozumiem zarzutu o to, że jest tylko 7 kart. W Rising Sun nie było kart, tylko (bodajże) 4 akcje. Też się spośród nich wybierało, starając się przy tym przewidzieć co zrobią przeciwnicy. Tutaj jest to samo, tylko w formie kart, więc de facto opcji w bitwie jest więcej. Gdybyś kart miał 20, to nie byłbyś w stanie nijak przewidywać co mogą zrobić adwersarze w bitwie. Te karty nie służą tylko do tego by samemu wybierać, ale też po to, by brać pod uwagę co mogą zrobić przeciwnicy (zużyte karty leżą odkryte przed graczami).
Garść pozytywów:
- „Kosmetyczny” plastik z Tomb of Wonders nie jest niezbędny (jak np. w przypadku budynków w Lords of Hellas). Podstawowe żetony są bardzo czytelne.
- Instrukcja jest świetna i ma masę przykładów. Szybko się ją czyta, a zasady są bardzo proste i intuicyjne.
- Wielbłądy mają różne rzeźby :)
- Plansza jest zarówno super czytelna jak i bardzo ładna i klimatyczna.
Zgadzam się jednak, że gra „nie pykła”, ale u nas miało to nieco inne podstawy:
- Nikomu nie zależy na akcji karawany. Niewiele wnosi wybór gdzie stworzyć granicę. Ludzie stawiając je mieli problem jak je wykorzystać, by coś ugrać. Co najwyżej rozdzielali własne regiony, gdzie zdarzyło im się posiadać wiele identycznych budynków (by punktować je dwa razy w dwóch nowo powstałych regionach), bądź odcinali się od czyjegoś budynku w regionie gdzie remisowali z takim przeciwnikiem w danym rodzaju budynków. To jednak też były takie meh-decyzje.
- Podobnie jak u wielu bogów w „Chaosie...”, tak i tutaj wybory rozwoju są dosyć pozorne. Na drugim poziomie - talent „Resplendent (+3 do siły figurki boga) nie ma żadnego sensu. Z resztą talentów można pokombinować i to jest chyba najciekawszy element gry, choć im więcej graczy tym mniej ma sensu wybór „Obelisk Attuned” bo po prostu na mapie jest za ciasno by to wykorzystywać, a wierzcie mi, ogarnięci przeciwnicy widząc, że możesz korzystać z obelisków szybko Ci je otoczą figurkami. Na 4-5 osób (a możliwe że na 3 również) pozostaje więc jedynie combo „Temple Attuned” + „Pyramid Attuned”. Na 3 poziomie również jest pozornie kilka wyborów, ale jeden z nich jest nieblokowalny (nabijanie sobie punktów za każdą bitwę, w której się uczestniczy). Zarówno 3 punkty Oddania za wygrane bitwy, jak i 2 punkty za przegranie - da się łatwo skontrować, a wiadomo - jak jesteś 2 kroki od zwycięstwa, to pozostali gracze będą kombinować jak Cię powstrzymać. Talentu „Worshipful” nie skontrują. Koszt 2 Wyznawców? Po kilku kolejkach gry kąpiesz się w tych żetonach i nie masz co z nimi robić. Wydaje się je tylko na: rozwój planszy (pierwsze 12 żetonów), a potem jedynie na licytację wynikającą z karty „Pestiliance” (co można olać) oraz właśnie na nabijanie punktów Oddania, talentem nabijanie „Worshipful”.
- Ogólnie kopniak jaki dają szybko kupione trzecio-poziomowe talenty jest ogromny. Kupione wcześnie „Bountiful” ustawia grę, a „Worshipful” ją kończy. Dodatkowo darmowi Guardiani za pośpiech w nabijaniu many (sorry... tak nazywamy u nas Wyznawców :) ) i rozwijaniu umiejek boga - tylko dodatkowo motywują do „rush-owania” tej ścieżki.
Dziwi mnie jak mało uwagi poświęciłeś mechanice połączenia się bogów, zważywszy, że to element, który najbardziej wyróżnia tę grę. I tutaj również ciekawostka: zaczynając od tego, że gracze de facto grają komponentami lepszego gracza, a spadają na miejsce gorszego (więc tak na prawdę lepszy gracz jedynie klnie że nie dostaje żadnej premii, a uwaliło mu punkty). Premie są teoretycznie dwie: pierwsza jest taka, że do puli lepszego gracza dochodzą Guardiani słabszego (czasem nic, czasem jedna, czy 2 figurki). Zważywszy jednak na to, że raczej wyżej w punktacji są Ci gracze, którzy robili rush na rozwój i jechali kombosem „Bountiful -Worshipful”... to Ci „lepsi” gracze również zgarnęli raczej większość figurek i najgorszy gracz nie będzie miał czego oddać „lepszemu” kompanowi. Pozostaje więc drugi atut nowego połączonego boga: każdy z połączonych graczy wykonuje teraz jedną akcję w swojej turze, dzięki czemu posiadają większą elastyczność, gdyż mogą powtarzać wykonywane akcje i wykonywać je w dowolnej kolejności. Na przykład kiedy nabijają event z akcji „Move Figures”, to nie przepada im druga akcja (normalnie, masz dwie różne akcje w turze, które możesz wybrać spośród dostępnych czterech, ale te dwie wybrane musisz wykonywać od góry do dołu. Jeśli zaś pierwsza z tych akcji przesunie pion akcji na ostatnie pole - kończy to Twoją turę i przepada Ci druga akcja). Taka elastyczność w wyborze akcji brzmi ok, ale jakieś porywające nie jest i nie zmienia za wiele. Ważniejsze po połączeniu jest to, że gracze tacy mogą szybko odpalić event, któremu brakuje 2 pól do końca toru. Przez większość gry, gdy zbliża się wydarzenie Przejęcia Monumentu, bądź Rozpoczęcia Bitwy - wszyscy gracze „czają się” i nie chcą swojemu sąsiadowi po lewej „wystawić” żadnego piona akcji (czyli nie chcą przesunąć go na PRZEDOSTATNIE pole, bo wtedy ów sąsiad będzie mógł za chwilę przesunąć ten znacznik na pole ostatnie i skorzystać ze specjalnego Eventu). Połączeni gracze mogą wykonywać takie same akcje, więc ich potencjał na odpalenie Eventów jest większy - mogą szybko dosunąć taki znacznik o dwa pola! Problem jest jeden: muszą akurat siedzieć obok siebie, by jeden z nich wystawił znacznik na przedostatnie pole, a drugi dosunął go do końca... a oczywiście to czy połączą się gracze, którzy siedzą akurat obok siebie... jest raczej dziełem przypadku.
Chociaż zważywszy, że pierwszy gracz prawdopodobnie jako pierwszy dobije do najlepszych bonusów z planszetki swojego boga, pierwszy zdobędzie Guardianów i pierwszy zacznie nabijać więcej punktów, to prawdopodobnie i tak połączą się ze sobą dwaj gracze, którzy na rozpoczęciu gry byli ostatni w kolejności. U nas tak dokładnie było, ale prawda jest też taka, że póki co rozegraliśmy tylko dwie partie i nie zapowiada się by gra szybko wróciła na stół.
Na koniec cztery szybkie korekty dotyczące rzeczy w tym filmie, które mogą dawać widzom błędne pojęcie o grze:
- Remisy sprawiają, że wszyscy uczestnicy bitwy tracą wojowników i nikt nie wygrywa.
- Żeton bitwy - jego właściciel może odpalić tylko raz na całą interfazę konfliktów i dzięki temu ON wygrywa bitwę, w której remisuje.
- to nie gracze, którzy są w czerwonej strefie punktów się łączą, tylko dwaj ostatni gracze w punktacji.
- Wielbłądy kładzie się na krawędziach heksów (jak drogi w osadnikach), a nie na całych heksach. To dosyć duży błąd. Tak graliście?
[Malash]
Dżizas, aż tyle błędów jest w ich recenzji? :O Przecież takie błędy to gamechanger!
Posiadam Rising Suna oraz Blood Rage'a. Ankh z tych trzech wydaje się najnudniejszy i do tego najmniej estetyczny. Ta podstawowa wersja z żetonami, zamiast figurek monumentów wygląda biednie. Akurat z tej trójki, Rising Sun najbardziej błyszczy i najczęściej gości na moim stole. Wymaga najwięcej strategicznego myślenia, w połączeniu z najmniejszą dawką losowości. To czyni z niego grę faktycznie kompetetywną, w której praktycznie wszystko zależy od naszych umiejętności. Dodatkowo ta cała gra nad stołem
To prawda, że Ankh jest najbardziej suchy i abstrakcyjny, taki krypto eurasek. Myślę jednak, że znajdzie swoich fanów. Co do kart, to są naprawdę bardzo ważne.
No i widać, że nie grałeś - bo to Ankh wymaga najwięcej strategicznego myślenia. Co do nudy - co kto lubi, ale fakt, że nie uświadczysz tu emocji jak przy grze w której gra nad stołem ma takie znaczenie to fakt.
Dla mnie i moich wspolgraczy ta gra to jedno wielkie Meeeh. Nie wywołała ona żadnych wiekszych emocji a po fazie mergingu bogów ochota na grę w ogóle zdechła, bo już było wiadomo, że nie da rady dogonić lidera. Osobiście nie wierzę, że gość, który zrobił mega grywalnego i agresywnego bloodrage, mógł popełnić taki nudny i nijaki paździerz.
Dzięki za reckę Trollu, świetnie, że padło na ANKH ,najlepszą moim zdaniem grę tego typu w 2021 roku.
Niestety, podobnie jak Kolega w innym komentarzu, polecam samemu zdecydować, czy gra jest średnia czy zajedwabista, gdyż Troll... no tym razem coś nie pykło ;)
Sprawa wielbłądów: Regiony dzieli się za pomocą karawan, samo dzielenie regionów jest megazajedwabiste i fajnie wpływa na zmianę sytuacji politycznej na planszy, a dlaczego wielbłądy? Bo chyba każdemu karawana na pustyni kojarzy się z wielbłądami, co? Czy nie? Podział ma symbolizować zmianę biegu granic, więc nie rozumiem skąd pomysł przepaści, czy demonicznych dłoni... Przejeżdżałem przez granicę z Czechami i nie widziałem tam demonicznych dłoni, a kupców i handlarzy wiozących orzeszki, czekolady oraz piwo i owszem :)
Sprawa komponentów: No więc to jest to, o czym mówiłem w komentarzu do poprzedniego filmu, recenzenci najczęściej na blat biorą tylko podstawkę i to jest bardzo krzywdzące dla gry. Owe kartoniki można było zamienić na wykonane z lepszych materiałów komponenty, oczywiście dotyczy to tych, którzy brali udział w KaeSie. To co Troll nam pokazał, to jest piąta część całości tak naprawdę. Wydaje mi się, że twórcy wyszli ze słusznego założenia, iż dadzą w podstawce tanio wykonane pewne elementy, żeby cena tejże była przystępniejsza. Natomiast ci, którzy oczekiwali na wodotryski, mogli je sobie "dokupić" na KS. Ja tam, mając pełną wersję ze wszystkimi addonami, kompletnie nie zgadzam się z zarzutami pod adresem wykonania jakichkolwiek elementów gry, acz słono mnie to kosztowało, ale jest opcja? jest.
Sprawa połączenia bóstw: Trollu, okazuje się, że większość recenzentów ma to samo podejście, "błeeeee? gra gdzie się napierdzielamy, a oni każą mi z Ziutkiem się jednoczyć? Bzdura!!!" No więc Trollu, wolałbyś, żeby dwaj najsłabsi gracze zostali poproszeni o odejście od stołu? Bo do tego się to sprowadza, ci dwaj pod kreską nie mają już szans osobno nic zrobić i gracze widząc swój nieuchronny upadek, mogliby się znudzić dalszą, bezowocną rozgrywką. Więc zamiast cieszyć się, że wprowadzono ciekawą mechanikę, dającą szansę tym najsłabszym, to Wy marudzicie, nie kumam tego.
Ostatnia sprawa to klimat: Moim zdaniem tłamsi on pod skórzaną podeszwą egipskiego sandała zarówno przygody wikingów jak i perypetie samurajów, ale to moje zdanie bo jestem zafascynowany historią starożytnego Egiptu.
Wszystkie trzy gry z serii posiadam w wersjach pełnych i mój ranking jest taki:
1 miejsce ANKH bo ja pitole Egipt!!! i wielbłądy!!!
2 miejsce Blood Rage bo mechanika Ragnaroku, system gry prosty do ogarnięcia acz nie banalny, skandynawskie klimaty.
3 miejsce Rising Sun bo mechanika z przekombinowanymi elementami, nierozgarnięta mechanika sojuszy i zdrad, w której trudno się połapać, Japonia... nuuuuuuudyyyy!!!
z tymi nudami w RS sie nie zgadzam ;) po prostu trzeba pamiętać, że nie ma gry która wszystkim by się podobała. RS wymaga gry nad stołem. Bez tego może być gorzej. Jeśli chodzi o całą resztę w pełni się zgadzam ;)
Dzieki za komentarz. Zostane przy swoim 😀 Nie powiedzialem, ze dzielenie regionów jeste zlez tylko, ze przy starciu bogów, śmiesznie wygląda go dzielenie wielbłądami, ale sam pomysł super. Troche sam dojechałeś gre pisząc w dobie narzekania np na Descenta za 600 zł, ze Ankh podstawka to 1/5 całości 😀 Co do eliminacji...nie grales ze mną, z Markiem, czy Carlosem...eliminacja i dobicie wspolgraczy, a potem jechanie im przez tydzień jak strasznie zlamili jest naszą wodą życia 😀
@@gametrolltv polecam obejrzeć końcówkę swojego materiału ;) ciśniesz po tych wielbłądach, że są na siłę. Wynika z tego jakby to mechanika Tobie nie odpowiadała ;) A co do ciśniecia sobie - dalej, można grać bez opcji scalenia bogów ;) są nawet specjalne scenariusze pod to.
@@Fein1989 Źle się wyraziłem, chodziło mi o nudę w stosunku do japońskiego klimatu, wcześniej miałem zajawkę na Shogun Total War (gra video) w którą tłukłem aż do obrzydzenia ;)
@@gametrolltv Co do jednego się nie zgodzę, mianowicie grałem z Markiem kilka lat temu w DUST we Wrocławiu, w klubie "Bolter". Jak zapytasz Go o "zwierzaczki domowe", którymi jego Cthulhu się regenerowali, to pewnie będzie wiedział o co chodzi ;)
Rising sun na sześć osób najbardziej przypadł mi do gustu.
Od pana Langa grałem w: Chaos, Bloodrage, Rising Sun, Godfather, Ankh. Ze wszystkich najbardziej podoba mi się Chaos, ale tylko przy 4/5 graczach, Ankh z kolei, wypada fantastycznie w składzie mniejszym 2-3 osoby i zdecydowanie zostanie na półce. To nie jest krwista gra! Sprytne budowanie budynków + użycie zdolności zapewnia najwięcej punktów, mimo to zabawa jest przednia. Prostota zasad to naprawdę duży plus, który nie odbiera tej grze głębi rozgrywki. Polecam przynajmniej spróbować. PS. Połączenie/Merge bogów wprowadza bardzo ciekawy element do gry, a dzięki temu że regionów jest coraz więcej gra nie zwalnia jeśli chodzi o przychody punktowe - oba elementy zdecydowanie na plus.
cienki karton trzeba laminować we własnym zakresie - niestety moje Blood Rage dostało winem zanim zalaminowałem, a co żona po tym winie nastarałą się poprawnie powiedzieć "laminarka" to się cała impreza naśmiała
Lang, jak zwykle zresztą, zrobił grę na garści prostych i znanych mechanizmów wrzuconych do blendera. Zawsze jednak rzuca jakimś smaczkiem i tu, nie inaczej, mamy zamkniętą, współdzieloną pulę akcji (czajenie się na wydarzenia), tworzenie nowych obszarów (straszne wielbłądy), eliminację i scalenie graczy - całkiem nienajgorzej to wychodzi pod względem unikalności. Odczucia z gry są dość zróżnicowane między tytułami trylogii, np. identyczna mechanika zagrania karty w konflikcie - w Blood Rage’u bardziej na poczet rozstrzygnięcia walki, w Ankh bardziej jako wybór akcji. Miało być inaczej i euraskowo - nie ma więcej, bo to nie Uczta dla Odyna, a Concordia. Gust gustem, ale argumentacja „średnia”;) gdybym miał wybierać, to musiałbym najpierw więcej pograć w Rising Sun i ograć wszystkie dodatki, ale dobrze jest mieć wszystko:3 #ErykMocny
No, no! Już dawno nie widziałem Trolla tak marudzacego :D O ile wiem, to wielbłądami rozdziela się nieco inaczej, niż pokazałeś :P Może racja, krwiożercze łapki byłyby bardziej klimatyczne, ale karawany nie przeszkadzają "w chodzeniu" i nikogo nie zatrzymują... Grubsze planszetki? Mogą być, ale czy coś zmienią? Dwuwarstwowe? Ale żetony, które na nie kładziemy są duże i nie ma ich wiele. Żetony może nie piękne, ale czytelne. Tak, mnie się gra podoba. Sporo przyjemnego kombinowania. Pewnie, wolę ostatnio Paxy, ale partii Ankha nie odmówię. Ty tutaj miałeś chyba gorszy dzień ;P
Ale bo pomarudzilem? Jq czesto marudzę przy recenzjach, przy co jest grane, ale widac ludzie na mnie patrza i ciągle widza miłego typa, to dobrze 😀
U nas ograne są w miarę wszystkie pozycje w trylogii i póki co wygrywa RS za mechanikę sojuszy, przekupstw i zdrady co daje masę emocji, negocjacji i nietypowej interakcji. Drugi póki co jest właśnie Ankh, a na trzecim miejscu Blood Rage, który u nas ma trochę rangę gry do piwka, te decyzje nie są aż tak trudne, gra jest zwarta i szybka ale nie zmienia to faktu, że bardzo lubiana.
Trochę nie czaję faktu uznawania Ankh za gre łatwą, bo ja, jak i każdy ze współgraczy do tej pory zauważał, że mózg parował w każdej partii, a jesteśmy raczej ograni w różne tytuły. Ja wyczuwam tu lekką (zaznaczam, lekką) nutę gier od Splottera, gdzie ciężar rozgrywki nakręcany jest poziomem graczy nie zasadami. Nie wykluczam, ze jesteśmy po prostu ch***** ale mamy przynajmniej ten sam poziom i gra na przechytrzenie się zawsze dawała dużo emocji. Zdecydowana większość decyzji jest interesująca, gdy nie mogłem zrobić nic ciekawego to z reguły oznaczało, że dałem się wyrolować przeciwnikom :D Są fajne taktyczne rozkminki z pozycjami figurek, bo to mega ważne gdzie są dokładnie w rejonie. Ciekawie trzeba kierować strategią- grać pod merge, czy cisnąć jak najbardziej do góry by odsadzić jak najdalej od połączonych bóstw bo te są dość potężne. Dzielenie mapy z zamianą kolejności było super istotne i ciekawe, ponieważ albo pozwalało uzyskać jakąś korzyść albo zrobione źle- bolało. Lubię myk z ograniczeniem możliwości przy wyborze drugiej akcji (musi być z toru niższego niż akcja pierwsza). Lubię mechanikę wydarzeń- zrobić drugą akcje czy jednak iść w to wydarzenie, nie zawsze jest to oczywiste. Prosta i elegancka mechanika kart, mamy ich mało, mamy te same ale możemy zakładać co zagrają inni, co pozwala obmyślić jakiś szczątkowy plan przed bitwami (choć pomysł małej puli kart i zgadywania co kto może zagrać IMO znacznie lepiej wykorzystany w Inis). Rushowanie rozwoju Bogów może być problemem, na razie to szło bardzo równomiernie u wszystkich graczy, natomiast nie czuję by spóźnienie się na strażników przekreślało szanse jakoś bardzo. Mam pewne wątpliwości co do tych umiejek i ich przydatności w kilku przypadkach ale trzeba więcej ogrania.
Z minusów to nie czuję jakoś asymetrycznych mocy Bogów, mam wrażenie, że są po to żeby było cos tam asymetrycznie ale może jeszcze nie umiem pod nie dobrze grac. Największy minus dla mnie to brak powiązania tematyki z mechaniką. To naprawdę mogłaby być gra logiczna w stylistyce Babilonii :D Niemniej grafiki i figurki robią swoje i mi widok gry na stole daje fun, ot takie guilty pleasure.
Znam trochę Area Controlek, nie mogę powiedzieć, że Ankh to top of the top ale daje mi dużo frajdy i mam ochotę na kolejne rozgrywki.
BTW. Mi mega podoba się plansza, bardzo minimalistyczna ale ma świetne detale, za każdym razem zauważam coś nowego, choć wydaje się, że nic tam nie może zaskoczyć ;)
A co jest to top of the top w tym typie gier u Ciebie?
Ja bylem mega sceptyczny do scalania bogow bo wydawalo mi sie to zbyt mocne ale po kilkunastu rozegranych partach stwierdzam ze nie daje takiej przewagi i dotad mielismy moze z 2 gry gdzie scalone bostwo zwyciezylo. Troche to pomaga graczom ktorzy zostali w tyle nie nudzic sie w koncowych partiach gry, gdzie normalnie ich szanse na dogonienie reszty bylyby juz znikome.
grajac we wszystkie 3 wybieram blood rage, bez dodatkow lub ewentualnie z mistykami. Ponad 200 rozgrywek coś znaczy :) na 3+ juz jest sensownie :) na 2 słabo - wtedy wybrałbym Ankh
Plastiku to dopiero było w addonach. :-) Wydaje mi się, że połączenie to ciekawa sprawa, ale ocenię w sobotę osobiście. W mitologii egipskiej właśnie występowało coś takiego i pewnie dlatego jest coś takiego w ANKH. Zresztą w Root również jest coś podobnego gdzie jeśli dobrze pamiętam to Wagabunda może połączyć siły z kimś innym i wygrać wspólnie. Karawanę chyba się ustawia na krawędziach obszarów, a nie na polach, ale faktycznie jakby w to miejsce robić jakąś rozpadlinę czy może przekopać kanał to byłoby ciekawiej. Fajna recenzja. Szkoda tylko, że maty dotarły z opóźnieniem bo super się prezentują. Co do ale to już było ;-) to obecnie w większości gier są takie mieszanki mechanik które już gdzieś były. To tak nie znam się, ale się wypowiem :-)
Grałem w cała trylogię, więc pozwolę sobie napisać kilka zdań 😁
BLOOD RAGE - dla mnie daje najwięcej pola manewru jaką strategie chce przyjąć gracz. Czy nastawić się na punkty za wygrywanie bitew, porażek i powrótow jednostek z Valhalli, zbieranie wypraw itp. Moim zdaniem najwięcej dróg na zdobycie zwycięstwa, a z dodatkami z Bogami i mistykami można grać w to bez przerwy 😁
RISING SUN - najbardziej emocjonujący i chyba najmniej wybaczający błędy. Nie dziwie się, że często ląduje u innych na szczycie hierarchi, bo sojusze, zagrywanie zdrady i zmienienia sytuacji na planszy w ostatniej chwili robi swoje - jak dla mnie najbardziej wymagający tytuł z całej 3.
Ankh - w moim odczuciu najlższejszy tytuł i najszybciej można przyswoić zasady. Na pewno można polecić jeżeli ktoś chce dopiero poznać tematyke area control. Dla mnie dzielenie terenów w trakcie rozgrywki to jeden z największych plusów samej gry i powiew świeżości - wiadomo mogło by być coś innego zamiast wielbłądów ;) Zdecydowany faworyt jeżeli mówimy o rozgrywkach 2-osobowych.
Podobno dodatek Pharaon dodaje dużo do podstawki, więc na pewno będę czekać na niego jeżeli wyjdzie po polsku.
Każdy tytuł z tej trylogii jest po prostu inny i tak chyba powinno być :)
Dziękuję za filmik
Wow... rozgrywka prezentuje się emocjonująco :P
Karty powiny być laminowane za tę cenę kartoniki to chyba śmieszne
11:09 "Musimy poświęcać naszych fantastycznych wydawców.. wyznawców." Aż powietrze nosem wypuściłem. Których to wydawców chciałbyś poświęcić? ;)
Planszetki z grubego kartonu były dodatkiem KS. Swoją drogą z tego samego materiału wykonano planszetki w BR (nie mówię, że to dobrze 😋).
Te żetony można wkładać w rowki monumentów 😉
Tylko ze BR jest gra starsza sporo...
Marvel United starsze nie jest. To nie jest nic nowego ;)
7:46 - w tych monumentach są wycięcia, i chyba są one po to by włożyć znacznik do niego, by nie leżał.
Juuuuhuuuuuu! 🥳🤗😀
Recenzja typu: dajcie sobie spokój.
Dzięki za recenzję. Daje sporo do zastanowienia. Pozdrawiam :-)
Piotrek... ale wielbłądy to Ty szanuj!
Raz mnie jeden opluł, to teraz czas byl na rewanż!!!😀😀😀
@@gametrolltv widzę, że wielbłądy to takie afrykańskie lamy :P
Grałem we wszystkie, najlepszy jest zdecydowanie Blood Rage, ale to dla mnie top1 ever, więc trudno być tutaj obiektywnym - tempo gry, tematyka, regrywalność, wykonanie - wszystko na wspaniałym poziomie. Rising sun zupełnie mi nie podszedł. Niby fajnie, że dużo negocjacji, niby dużo strategii, ale ostatecznie gra sama się tam rozgrywa, a ja mogę co najwyżej zapiąć pasy i liczyć, że mi się uda zrobić to, co bym chciał. Ankh zaskoczył mnie tempem - zakładałem, że będzie to ciężka wojna pozycyjna, a tutaj bitwa za bitwą zmiata wszystko z planszy i trzeba się uwijać, żeby nadążyć i nie dać się wchłonąć innemu bogowi. Sama bitwa jest zbliżona to tej w Kemecie, ale moim zdaniem ciekawsza, bo moce pozwalają znacząco wpłynąć na wynik z figurek i kart. Za mną na razie partie w 2 i 3 osoby, natomiast myślę, że najlepsze jeszcze przede mną, bo wtedy dopiero mechanizm scalenia i ciśnienie związane z wydarzeniami i wielbłądami będą najmocniej odczuwalne.
W trylogii mitycznej wynik jest więc taki:
1. Blood Rage
2. Ankh
3. Cyklady, Inis, Kemet, Tytani i jeszcze parę innych tytułów
4. Rising Sun
Odnośnie komponentów - CMON tak już ma i nic się z tym nie zrobi, albo KS albo bieda karton
Moim zdaniem Rising Sun. Jest świetny ma genialną mechanikę rozpędzania się przyjemną asymetrię i dobrze rozplanowane akcje z których zawsze wiadomo co która robi. Dodatkowo dyskusje nad stołem dodają miodności grze. Blood Rage to draft, w którym żeby być dobrym trzeba znać wszystkie karty. Mechanicznie ok ale ja bardzo nie lubię tego systemu gdzie siadając do gry musisz dokładnie znać całą talię żeby wiedzieć czego się spodziewać os przeciwników szcególnie jeśli walki są tak mocno zależne od kart. Z kolei Ankh gdzieś się rozmył w zasadach. Element sąsiadowania jest bardzo irytujący i nkeintuicyjny. *Super* akcje jak przejęcie monumentu czy walka nie są kontrolowane i tak naprawdę przy większej ilości graczy ciężko jest zaplanować co i jak zrobić. Dodarkowo moim zdaniem jest duży problem z balansem + merge. Chyba jefna z gorszych mechanik jakich doświadczyłem. Sprytny sposób na ukrycie odpafnięcia gracza z gry. Kiedy wszystkie Twoje figurki i komponenty spadają z planszy to odechciewa Ci się grać i ja będąc mergowany nie miałem już zbyt wielkiej orzyjemności z gry. Dlatego dla mnie -Rising Sun jest 10/10
Dlaczego nie wkładałeś żetonów kontroli z symbolem ankh w elementy plastikowe? ;)
o cholera dzięki! Dopiero zobaczyłem, że tak można :)
Osobiście najbardziej lubię Rising Sun. Jest super pod warunkiem, że ktoś woli strategię gdzie się dzieje szybko tak dużo rzeczy, że bardziej od strategicznego myślenia trzeba przełączyć się na reaktywne myślenie. Plansza jest ciasna, akcje dzieją się szybko i są dobierane dosyć losowo przez co trzeba się umieć szybko adaptować no i dużo jest gry nad stołem gdyż sojusze są mocno promowane, gra samemu jest raczej karana :) Jeśli ktoś woli powolne strategiczne myślenie i długoterminowe planowanie no to Shogun is the best ;)
Zgadzam się z większością recenzji, gra, szczególnie bez pakietu graficznego, wygląda jak prototyp. :D Ogólnie odnoszę wrażenie, że gra została zrobiona po to żeby nawalić do niej jak najwięcej ładnego plastiku, ale niewiele poza tym.
Super recenzja! Ale pytanie mam: czy jeżeli nie grałam w Bloodrage ani Rising Sun, a mam w domu Kemet to będę żałować zakupu? Genrlanie bardzo mi sie podobają figurki i klimat ale zastanawiam się czy faktycznie aż tak będzie widoczne podobieństwo do Kemeta?
Mysle, ze jesli masz Kemeta...to zosan przy Kemecie i kup Blood Rage, najlepsza czesc z trzech 😀
Nie będziesz, bo w Kemeta zagrasz na 4-5 osób, a w to na dwie:)
@@Misiodziej właśnie wolę w to grać na dwie osoby ;)
@@marta_olszewska z trylogii pana Langa Ankh to jedyny tytuł, który dobrze działa na dwóch graczy.
Póki co to zagrałem jedną partię w Ankh więc nie wiem jaką będę miać opinię po kilku grach.
1. Ankh. ( Ocena 8/10) Uważam, że Ankh wypada najlepiej. Jest bardzo prosta, daje dużo możliwości stosowania mind games ze swoimi przeciwnikami. Odnośnie mechaniki merge'a Eric Lang tłumaczył dlaczego ją zastosował. Polecam obejrzeć wywiad th-cam.com/video/mb6XJgaBG8M/w-d-xo.html. Z tego co wiem niektóre scenariusze są bez tej mechaniki.
2. Rising Sun. (Ocena 7/10) Rising Sun podobał mi się, przez pierwsze rozgrywki później trochę stracił kiedy zauważłem jak bardzo jesteśmy uzależnieni od losowości dobieraniu rozkazów
3. Blood Rage - (Ocena 7/10) Wydaje się prostsza i szybsza niż Rising Sun to na +. Jednak balans rozgrywki tutaj jest mniej równy. Szkoda też, że niektóre rozwinięcia dają właściwie darmowe punkty.
Kolejna recenzje Ankh Ciekawe ile jeszcze 🤔🤔🤔
Zapytalem widzow o chca a kanale, wybrali Ankh, wiec widac, ciagle sa potrzebne filmy 😀
@@gametrolltv tak wiem było wiadomo że takie pytania skończy się recenzja popularnej albo na hajpie gry Widać ludzie jeszcze mało kanałów oglądają bo po xx recenzji tej sej gry mieliby inne spojrzenie na to Szkoda tylko że jak pisałem wcześniej u każdego recenzenta będzie recenzja o ankh a na Cyrk pewnie przyjdzie poczekać
Odnosze wrazenie, ze jestes bardzo negatywnie nastawiony do gier z KS. Nie kojarze zebys przy innych tytulach punktowal to, ze planszetki sa z papierku. Cos dokladnie takiego samego jest w Zewnetrzych Rubiezach, przy kartach statkow. Bardzo sie wyginaja. Oraz przy 878 Wikingowie. To tylko przyklady z gier ktore gralem i to przypominane na szybko. Czepiasz sie karawan, ze jest to mechanizm, ze o kurde Anubis nie moze przejsc, bo wielblad. Nie grasz w gre fabularna. Czego oczekujsz? Fajnej mechaniki czy zwiazku przyczynowo-skutkowego i fabuly? Samo to ze jest tak mala liczba kart walki i to, ze te ktore byly zagrane sa odkryte i kazdy z graczy je widzi jest swietnym elementen zarzadzania swoja talia, mimo, ze niewielka. Ogolnie jestem bardzo rozczarowany recenzja, tak jakbys robil ja na sile.
Ale czego Ty oczekujesz od recenzji? Zgłoszenia sie z Twoim zdaniem, czy opinii, ktora po rozgrywce kazdy moze mieć inny? 🙃
@@gametrolltv Czego oczekuje od recenzji? No błagam cię, obejrzyj inne kanały. Już mocno zostałeś w tyle, niestety.
W żaden sposób nie oczekuje że, zgodzisz się ze mną z moją opinia. Ale jak slysze, że to je buk i wielbłąd go blokuje to o ja.....zagraj kilkadziesiąt razy i wtedy napisz czy dana mechanika się sprawdza. A te nieszczęsne wielbłądy no fatalnie potrafią pozamiatać na planszy...
Wielbłądy zrodzone z Khorna! :D
A jak odbierasz Rising sun po latach? :)
Ehh...poza Blood Rage z tej serii to resztę uważam za srednio udane tytuły 😀
Grałem w prawie wszystkie gry area Control/ Strategię. To jest moje top 3. 1. Rising sun 2.Ti4 3.Ankh
Ta gra jest świetna. Mam wersję all-in ks. Na 2 osoby to wręcz szachy. Uwielbiam ta grę. Szkoda że tak do niej podchodzisz, przez ciebie dużo ludzi może jej nie kupić bo ktoś tak powiedział. A szkoda nie spróbować. Pozdrawiam ;)
Może ocena jest tak słaba przez kiepskie ogranie gry? Zobacz powyżej ile wymieniono błędów w recenzji.
Zdecydowane inna recenzja/opinia od tych już dostępnych na polskim yt...
Przykro mi, ze mam inna opinie...
Nie pomyslalbym, że można się przyczepic wielbłądów haha. Fakt jest taki, że podstawka to bieda wersja przy pelnym KS, który wygląda bajecznie. Świetna gra.
Taktyczny komentarz dla zasięgu
5:40 Piotrek też jesteś ładny!
Nie przejmuj się jak ktoś mówi, że nie
Pozdrawiam
Dziekuje 😍
Jak mają się gry Kwapińskiego "Lords of Hellas" i "Lords of Ragnarok" do gier Langa? Czy te gry można porównywać?
Totalnie inne gry, nie ma co porównywać, więcej strategicznego myślenia na pewno u Adama.
@@gametrolltv więcej strategicznego myślenia jest w Lords of hellas niż a Ankh? hahahah teraz to dosrałeś jak czapla w bajoro. Dawno takiej bzdury nie słyszałem
Camels: Gods of Egypt ;]
Miałem nadzieję, że pojawi się coś co sensownie zastąpi Chaos w Starym Świecie. Szkoda :/
pff zupełnie się nie zgadzam, jestem po 8 rozgrywkach w Ankh i to co hejtujesz to jedne z lepszych rozwiązań mechanicznych. Dzielenie regionów, tylko 7 kart walki, piękna plansza. Przyjrzej się tej grze raz jeszcze, bo wydaje jakbyś ledwo co w nią zagrał i robił na szybko recnezję xd
Nie ja jestem specem od szybkich recenzji, a taka pfff opinia bez pomysłu i zagłębienia się w temat, jest jakby pisana jedna ręką bez pomysłu 🙃 Przyjrzyj się tez uważniej definicji hejtu 😀
za dużo "bez pomysłów" jak na przemyślaną ripostę. pff
Już chyba mało kto bierze na serio recenzje trolli. Albo zaczęli trollować
Blood Rage najlepszy!!!
Kolo jak się uwarza podczas gdy to się dekturowych kartoników nie uszkodzi ponadto możesz se kupić odpowiednie koszulki do postaci bogów na kartach by mieć dodatkowe zabezpieczenie a co do wielbłądów nic nadzwyczajnego że podzielą region po prostu musisz pozyskać więcej żołnierzy lub mitycznych potworów a co do połączenia bogów to żadna nowość w starcraft protosi łączyli się w pary by stworzyć protosów klasy archos ponadto jak byś obejrzał serię yu gi oh to wiedział byś że po połączeniu Ozyrysa Ra i Obeliska strenczyciela powstaje Bogini Atum tak więc połączenie bogów będących na straconej pozycji jest jak najbardziej dobrym rozwiązaniem!
Jasne, dla Ciebie tak i ja to szanuje, dla mnie nie, podobnie jak tworzenie podziału planszy dla bogów przez wielbłądy, mechanicznie świetne, tematycznie nie :)
@@gametrolltv Karawana może podzielić region wtedy po prostu Bóg podczas ruchu musi przemieścić tam swojego potwora lub wojownika by zając dopiero co podzielony region i podczas konfliktu postawić tam obelisk czy piramidę albo świątynię nic skomplikowanego wiele razy grałem w tą grę z kolegami i koleżankami i nikomu z nas to nie przeszkadzało po prostu podchodziliśmy do tego jako podbój utraconych terytoriów co ciągle zdarza się podczas wojen jedna frakcja przejmuje ziemie drugiej a druga potem je odbija po prostu skłaniało to nas do częstszych akcji ruchów by gra był bardziej dynamiczna !
ankha
ludki super, byloby co malować
W ankha nie grałem. W RS i BR sporo. Pośród tych 2 wolę RSa ze względu na możliwość zawiązania sojuszy, nietypowy system walki oraz obłędna plansze. 😍(koniecznie 4+ graczy że względu na sojusze bo nie polecam grać samemu przeciwko 2 graczom 3 rund) BR też jest super ale czasem męczące są wyuczone kombosy i zdobywanie przez jednego gracza w 3 epoce 200 pkt i więcej. 😆
tak więc szybciej dofinansuje Lords of Ragnarok
Bloodrage!
Jestem fanatykiem plastiku i figurki przepiękne ale ten karton.. Yyy nie.
a i jak cos to wielblady kladzie sie na sciankach hexow, nie na hexach :)
Skrot myślowy zrobilem na planszy 😀
Recenzja super, ale sama gra mnie nie przekonuje. No chyba, że te wielbłądy 😂
figurki ładne ale gra brzydka ;P
Reklamy portalu z grami planszowymi, to rozumiem na Twoim kanale, ale Agata Meble w kółko, to ki chort z tym YT xD
ja mam buty i kosmetyki, ewentualnie pralki beko
Dobrze, ze żadnemu z Was nie wyskakują staniki 🙃
@@gametrolltv albo braverany i inne konary xD
Widać ostatnio rozglądałes się za mebli Google dobrze o tym wie nawet jak zaprzeczysz
@@AtkAntek wiem o czym piszesz, ale nie w tym przypadku ^^.
Matko Piotrek, poziom ekscytacji i szybkości mówienia over 9000 :D Fajna recenzja ale gra wydaje mi się troszkę przekombinowana. Lubię Blood Rage'a za prostotę i naparzankę. Tutaj tak... meh. Figurki miodzio
to jest najprostsza z gier AC Langa.
Jeśli ktoś chce grę w tej tematyce polecam Kemet. Ta gra nie wydaje mi się warta zakupu
Zobaczymy ile będzie kosztowała w wersji PL, ale na ten moment wygrywa Kemet.
Tylko Kemet jest teraz trudno dostępny w kraju nad Wisłą :(
Ja polecam obie, na różną liczebność graczy:)
Można zagrać ale d nie urywa dla mnie 6.5/10