เมื่อโดนแบนจากกลุ่ม ดีไม่พอหรือเข้ากับคนอื่นไม่ได้ (Social Rejection)
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 28 มี.ค. 2023
- เคยไหม ? โดนปฏิเสธจากกลุ่มเพื่อน รู้สึกเข้ากับคนอื่นไม่ได้..
เพราะอะไรการไม่เป็ที่ยอมรับ การถูกปฏิเสธหรือการถูกแบนจากกลุ่มเพื่อนถึงทำให้เรารู้สึกเจ็บปวด การโดนปฏิเสธทางสังคมบ่อย ๆ จะส่งผลกระทบอะไร หากโดนแบนหรือถูกปฏิเสธการเข้าสังมเพราะความแตกต่าง จะรับมืออย่างไรดี ? วันนี้เราจะมาร่วมพูดคุยกันใน Alljit Podcast กับรายการ Learn&Share 😊
เมื่อโดนแบนจากกลุ่ม ดีไม่พอหรือเข้ากับคนอื่นไม่ได้ (Social Rejection)
01:10 l ประสบการณ์ส่วนตัวในการโดนปฏิเสธทางสังคม (Social Rejection)
05:46 l การปฏิเสธทางสังคม (Social Rejection) คืออะไร ?
08:22 l Social Rejection มีแบบไหนบ้าง ?
12:38 l ผลกระทบ Social Rejection
19:27 l เพราะอะไร Social Rejection ถึงส่งผลกระทบ ?
22:34 l จัดการความรู้สึกอย่างไร ?
24:03 l เพื่อนแบน รับมือยังไง ?
27:46 l เข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ไม่ได้ ทำยังไง ?
30:39 l โดนกีดกันเพราะความแตกต่าง
35:35 l จบ
รวมบทความ สุขภาพใจใน - www.alljitblog.com/
ฟัง Alljit Podcast ในช่องทางอื่น ๆ
Spotify - open.spotify.com/show/6cI6XXv...
Apple Podcast - podcasts.apple.com/us/podcast...
Google Podcast - podcasts.google.com/feed/aHR0...
Podbean - alljit.podbean.com/
Blockdit - www.blockdit.com/alljit
สมัครเป็นสมาชิกของช่องนี้เพื่อเข้าถึงสิทธิพิเศษต่างๆ
/ @alljit2899
Alljit แอปพลิเคชันเพื่อหัวใจ 💓
พร้อมเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับคุณ พูดคุยระบาย เรียนรู้วิธีฮีลตัวเอง กับ Alljit ฟรี
ดาวน์โหลดของ iOS
apps.apple.com/th/app/alljit/id1549529345?l=th
ดาวน์โหลดของ Android
play.google.com/store/apps/details?id=com.alljit
การถูกกลุ่มเพื่อนไม่คุยด้วยตอนอายุ 14 ทำให้การไปอยู่มหาลัยคนเดียว “พอทนได้” ทำให้ตอนเลิกกับแฟนคนแรก “รอดมาได้”ทำให้การมาเรียนอังกฤษคนเดียว “พออยู่ได้” ทำให้คนบางคนไม่ชอบเรา “ก็เรื่องของเค้า” ทำให้น้องสะใภ้ดูถูกเรา “ก็ไม่เป็นไร “ ทำให้แม่เพื่อนลูกไม่คุยกับเรา “ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
มันเป็นภูมิคุ้มกันค่ะ
จริงครับ คนไม่มีภูมิ โอกาสน็อคมีสูง
เราเป็นคนที่มักจะโดนตัดออกจากกลุ่มเสมอ คือไม่ได้ทำอะไรไม่ดีให้เค้านะ แต่เราน่าจะเข้ากับคนอื่นยาก แรกๆก็กลุ้มใจ หลังๆปล่อยไปคิดว่าเป็นธรรมชาติของเรา ดีที่ชอบทำอะไรคนเดียวอยู่แล้วเลยสบายใจขึ้น
เราก็เหมือนกันค่ะ
ไม่มีใครในโลกรักกันหมด...ใช้ชีวิตในแบบตัวเองดีสุดไม่เบียดเบียนใครคนไหนมาป่วนกวนๆก็สู้บ้างไม่งั้นได้ใจ
@@user-el7ec2no3d ขอบคุณค่ะ
เราด้วย
เราก็ด้วย
เราเข้ากับคนอื่นไม่ได้ค่ะ เราไม่ชอบไปยุ่งกับคนอื่นและไม่ชอบให้คนอื่นมายุ่งกับเรา เราจะอึดอัดเวลาอยู่กับคนอื่น เราเข้ากับญาติพี่น้องไม่ได้เลย เพราะพวกเขาจะถามเรื่องส่วนตัวของเรา เราจะรู้สึกโดนคุกคาม คำถามสุดฮิตเลย ทำงานอะไร เงินเดือนเท่าไหร่ เมื่อไหร่จะแต่งงาน เมื่อไหร่จะมีลูก แฟนทำงานอะไร เงินเดือนเท่าไหร่ ทองที่ใส่ไปไหนแล้ว รถที่ขับทำไมไม่เห็นแล้ว เราจะเครียดมาก เราสนิทกับป้าข้างบ้าน มากกว่าญาติพี่น้อง เราสะดวกใจคุยกับคนแปลกหน้ามากกว่าคนรู้จักค่ะ
จริงคะ ยิ่งแสวงหายิ่งไม่เจอ เพาะฉะนั้นต้องย้อมรับการถูกเกลียดและปล่อยวาง ตามธรรมชาติ
❤️❤️
การมีความสนใจ ความชอบในกิจกรรมที่แตกต่างจากสังคมปกติที่นิยมทำกัน เป็นเรื่องยาก
ถ้าอยากเข้าสังคม มีเพื่อน คือต้องเป็นฝ่ายยอมทำตามใจคนส่วนใหญ่ และรอเศษเวลาที่เพื่อนจะมาทำกิจกรรมที่เราชอบ
การไม่ทำตามใจ หรือเห็นพ้องกับคนกลุ่มใหญ่ เท่ากับถูกมองเป็นคนมีปัญหา
ปัจจุบันออกจากสังคมกลุ่มเพื่อน มัธยม มหาลัย และออฟฟิศ มาทำอะไรด้วยตัวเองนั้นทำให้ชีวิตสะดวกขึ้น
และไม่เสียโอกาสที่จะทำในสิ่งที่ชอบ
เราโดนมาตลอดช่วงปอหกถึงมัธยมต้น ดพราะความยากจนเราไม่มีเงินไปเที่ยวกับเพื่อนๆไม่มีแท้เตารีดเสื้อผ้าไปโรงเรียน 😅😅
เราเคยเจอค่ะ สมัยมัธยมต้นดีใจมากที่แข็งแกร่ง เหตุเกิดเพราะเราไม่มีเงิน เพื่อนชวนทำอะไรที่ต้องใช้เงินก็ไม่ไปไม่ทำ จนตอนหลังเค้าก็หยุดชวนไปเอง เมื่อไม่มีกิจกรรมร่วมกันก็เลยไม่ได้คุยกัน รวมทั้งไม่มีใครชวนกินข้าวกลางวัน โชคดีมากที่เราแค่เสียใจเล็กๆแต่ก็พยายามตัดใจ เราเลยเลือกไปกินข้าวที่โรงอาหารฝ่ายประถมคนเดียว น้องๆประถมนิสัยดีน่ารัก จนตอนหลังเพื่อนหลายคนมาถามว่าเราพักกลางวันหายไปไหน เราก็บอกเค้าไปว่าฝ่ายประถมให้เหตุผลว่ากับข้าวอร่อยมากได้เยอะด้วย
จนตอนนี้มองย้อนดูอดีตก็คิดดีใจที่เราไม่เก็บเรื่องหยุมหยิมมาเป็นอารมณ์ นึกแล้วตกใจที่สังคมวัยเด็กก็มีเรื่องฐานะทางการเงินมาเกี่ยวข้อง ถึงวันนี้เพื่อนที่เคยใช้เงินอย่างกับสายน้ำ หลายคนกลายเป็นคนหาเช้ากินค่ำ แทบไม่มีเงินค่าเช่าบ้าน ตกงาน เราก็อดสงสารไม่ได้ ไม่อยากจะเชื่อว่าชีวิตคนเราจะผกผันได้มากมายขนาดนี้
เป็นช่วงใกล้จบม.6ค่ัะ เป็นช่วงที่มีเเฟนเเละมีปัญหากับคนในกลุ่มคณะนักเรียนเลวด้วยค่ะ เพราะด้วยความที่เราสื่อสารไม่เก่งหรือว่าเราไปทำอะไรเด่นมากจนเกินไป โดนเบลมบูลลี่จนในที่สุดแม่ต้องมาพิมพ์ลงในกลุ่มไลน์เพื่อขอให้ยุติเรื่องงี่เง่าพวกนี้ อยากเล่าต่อค่ะแต่เรื่องมันละเอียดอ่อนมาก😢
ผมเคยผ่านมาตอนม.ต้น และตอนนี้กำลังเจออีกครั้ง ซึ่งอาจมาจากผมพยายามทำตัวไม่เหมือนกับคนอื่น และที่คนส่วนมากยังจับกลุ่มก้อนเป็นสังคมตรงนั้นได้ เพราะต่างหาผลประโยชน์จากกันและกัน ด้วยเหตุนี้ผมรู้สึกรังเกียจและขยะแขยงพฤติกรรมนี้ จึงพยายามไม่เข้าร่วมกับสังคม ผลสุดท้ายคือเขาแบนเรา ทำเป็นเหมือนอากาศธาตุไร้ตัวตน แต่จะสนใจทำไมญาติสนิทมิตรแท้ก็ไม่ใช่ คบไปก็ไม่ได้ช่วยให้ท้องอิ่มขึ้นมา ฉะนั้นถ้ายังยืนหยัดด้วยตัวเองได้ แม้มันจะยากลำบากและเหนื่อยมาก ผมก็จะทำ รู้สึกดีและสะใจด้วยซ้ำที่ไม่ต้องเอาตัวเองเข้าไปในสังคมเน่าหนอนแบบนั้น แต่ก็ยังสามารถใช้ชีวิตอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องพึ่งพวกมัน
จริงนะ ใครเก่งกว่าก็อิจฉาโดยเฉพาะมหาลัย
เราไม่เข้าใจตรงที่ว่าทำไมเพื่อนบางคนพยายามมาจับกลุ่มกับเพื่อนกลุ่มเรา แต่ไม่ยอมคุยกับเราเลยแม้แต่คนเดียวเราไปทำอะไรให้พวกเพื่อนในsec ไม่พอใจไหม ทุ้งๆที่แทบไม่เคยพูดอะไรกับเขาเลย
เคยโดนแกล้งและบูลลี่สมัยเรียนม.ต้น ความรู้สึกข้างในมันแย่มาก พยามที่จะทำยังไงก็ได้เพื่อให้ได้รับการยอมรับจากสังคมเพื่อน แม้กระทั่งเสียความเป็นตัวเอง รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับกลุ่มเพื่อน โดนพูดจาแดกดันจนคิดมาก ฯลฯ สุดท้ายรู้สึกกังวลจนวิตกจริต กังวลกับพฤติกรรมของตัวเอง และ ทุกอย่างที่แสดงออก ทุกวันนี้มีความสุขกับการอยู่ด้วยตัวเอง เข้าใจตัวเอง คุยกับเพื่อนได้แต่ไม่สนิทกับใครเป็นพิเศษ มีความสุขกับการอยู่กับธรรมชาติ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ทุกวันนี้ปล่อยวางอะไรได้หลายๆอย่าง และ มีความสุขกับการเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์และตัวเอง😊
มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
@@alljit2899 ขอบคุณค่ะ🙂
ทำไมต้องทำให้คนอื่นยอมรับแค่เขาไม่แกล้งคุณก็พอวงล้อชีวิตในแต่ช่วงวัยอยู่แล้วก็ห่าง..ตอนเกิดก็คนละพ่อแม่มันจะเหมือนกีนได้ไงเขาชอบคุณก็อาจจะมีมุมที่เหมือนไม่ชอบมันเป็นปัญหาของเขาไม่ใช่ของคุณ..คนเราเกิดครั้งเดียวตายครั้งเดียสอบากทำอะไรทำโอกาศดีมาก็คว้าไว้ไม่มากศร้าโอกาศ
สถานการณ์ที่เราเจอไม่เชิงว่าถูกตัดออกกจากกลุ่ม แต่เราค่อยๆเฟดตัวออกจากสังคมนั้นเอง เพราะปัญหาครอบครัวเยอะ จนไม่มีเวลาไปโฟกัสเรื่องอื่น ในตอนแรกความรู้สึกอยากมีชีวิตวัยรุ่นเหมือนเพื่อนๆก็เยอะ แต่พอกาลเวลาผ่านไปเรากร้านโลกสามารถดูแลตัวเองและคนอื่นได้ในระดับนึง พอมองย้อนกลับไปรู้สึกภูมิใจในตัวเองที่สามารถข่มใจตัวเองไม่ให้เที่ยวเล่นเหมือนเพื่อน มันทำให้เราประสบความสำเร็จแบบก้าวกระโดด ทั้งในสภาวะจิตใจ และในหน้าที่การงาน
เคยเจอตอนเด็ก เด็กมาก ป2 ป3 กลายเป็นเรื่องที่ฝังใจเลย ทะเลาะกับหัวหน้าห้องเพราะเรื่องงานกลุ่ม หัวหน้าห้องห้ามเพื่อนทุกคนในห้องมาเล่นกับเรา มายุ่งกับเรา ตอนนั้นจำได้ว่าเวลามีงานกลุ่ม เราเป็นคนเดียวที่ไม่มีใครอยากให้เข้ากลุ่ม กินข้าวตอนเที่ยงก็กินคนเดียว ช่วงพักเที่ยงก็ต้องอยู่คนเดียว
หนูทะเลาะกับเพื่อนสนิท เพื่อนคนที่หนูคบมาได้เกือบ6ปีเเล้ว จากที่หนูทะเลาะกับเพื่อนสนิทคนนั้น อยู่มาวันหนึ่งเพื่อนสนิทคนนั้นโยงเรื่องมั่วไปหมดเลย จนทำให้คนอื่นเกลียดหนู เเละมันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ หนูเสียใจมาก ครอบครัวเพื่อนสนิทต่างก็เกลียดหนูเเละเพื่อนสนิทของหนูมีพี่สาวเเละสนิทกับน้องสาวของเเฟน เขาบอกว่าจะอยู่เป็นกลาง สุดท้ายเขาก็เข้าข้างฝั่งนู้น น้องสาวของเเฟนมองว่าหนูพูดโกหกทุกเรื่อง เพราะว่าเขาฟังเเค่เพื่อนสนิทของหนูเเต่ฝ่ายเดียว เเล้วก็หนูกับเเฟนได้โกหกว่าเลิกกันเเล้ว จนน้องสาวของเเฟนสารภาพ ต่อเเฟนหนูว่าดีเเล้วที่เลิกกับหนู เพราะน้องสาวของเเฟนบอกว่า หนูอยู่เเปลกๆ เเละเขาก็เล่าว่าเพื่อนสนิทหนูทักมาคุยกับน้องสาวของเเฟนว่าหนูไม่ดีเเบบนู้นเเบบนี้ เเต่เขาเลือกที่จะไม่ฟังใครเลยค่า หนูเครียดมากๆเลย ขอคำเเนะนำหน่อยได้ไหมค่า ว่าเราควรทำยังไงดี
เคยโดนแบนตั้งแต่ม.4-ม.6ค่ะ
ตอนแรกก็โดนแบนเพราะทำงานเกินคำสั่งครู ต่อมาก็ได้คะแนนดี แล้วไม่ยอมให้คนอื่นลอก แล้วก็เป็นเด็ฝ่ายปกครอง เด็กกิจกรรมที่ไม่ค่อยอยู่ในห้องเรียน
แล้วพอเราไม่สนใจ การแบนจากกลุ่มในห้องก็เริ่มขยายไปทั้งห้อง เคยนั่งเรียนอยู่แล้วมีคนออกไปพรีเซนต์งานหน้าห้องแล้วเขาก็ด่าเรา เพื่อนในห้องก็ตบมือดีใจ หัวเราะ
แต่ที่หนักกว่าคือกการโดนเพิกเฉยจากคนในครอบครัว พอเราเล่าเขาก็บอกว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างผิด
เราเลยไม่อยากคุยกับที่บ้าน กลายเป็นว่าไม่มีใครคุยกับเรา ไม่มีใครเข้าใจ พี่สะใภ้สอนหลานให้ต่างคนต่างอยู่กับเรา
เราก็ต่างคนต่างอยู่ เขาขอห้องเรา(เอาให้หลาน) ซึ่่งผ่านมา 6 ปี แล้ว ห้องก็ยังว่างเหมือนเดิม
เราออกจากบ้านตั้งแต่อยู่ปี 2 ทำงานหาเงินเอง ไม่มีใครติดต่อหาเราเลยนอกจากแม่
การเรียนก็แย่ลงจนเกือบซิ่ว เพื่อนมหาลัยก็ตัวใครตัวมัน ฝืนจนเรียนจบ ทำงานอยู่ปีนึง
สุดท้ายก็ไม่รอด กลับมาอยู่บ้านยิ่งกลายเป็นคนนอกมากว่าเดิม เรารู้สึกเหมือนเป็นกาฝาก
มันเหนื่อยจริงๆนะคะ เครียดก็คุยกับใครไม่ได้ ระบายไปก็รู้สึกเหมือนแก้ปัญหาไม่ถูกจุด
จนตอนนี้เราขวนขวายการยอมรับจากสังคม โดยการลาออก เพื่อให้ที่ทำงานยื้อเราไว้ หรือการยื่นใบสมัครเพื่อดูว่าเขาจะเรียกเรารึเปล่า
ความคิดเรามันดูประหลาดไปหมดแล้วค่ะ
มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
ชื่อของน้องแปลว่า ชัยชนะของนักปราชญ์ ควรปรับทัศนคติใหม่ครับ ใชัสติปัญญาแก้ไขปัญหา อย่าใช้อารมณ์แก้ไขปัญหา อารมณ์ก็เหมือนสายลม มีความแปรปรวนไม่มีความหนักแน่นมั่นคง เผื่อแผ่โอบอ้อมอารีย์ต่อคนรอบข้างโดยไม่ต้องคิดว่าคนคนนั้นจะเอาเปรียบเราหรือไม่ ค่อยๆคิดค่อยๆทำนะครับ มิตรภาพที่ดีคือการให้ด้วยความจริงใจ ถ้าอยากประสบความสำเร็จให้ใช้”อธิบาท 4” สำคัญที่สุดคือต้องมีสติ ที่ผ่านมาถือว่าเป็นประสบการณ์ น้องยังสามารถแก้ไขปรับปรุงตัวให้เข้ากับภาวะสังคมปัจจุบันได้อย่างมีความสุข ครับ
ช่วงวัยมัธยมนี่คือช่วงที่คิดว่าเหี้ยที่สุดในชีวิตและมี Impact มากที่สุดในชีวิตเลยทีเดียว ช่วง ม.ต้น โดนแบนเพียงเพราะเราไปคบกับเพื่อนคนนึงกับเก่งภาษาอังกฤษมากเกินไป ม.ปลาย เราพยายามปรับตัวเข้าหาทุกคนแต่เรากลับถูกไม่ให้ความสำคัญเหมือนคนอื่น
รู้สึกเหมือนไร้ตัวตนกับบางกลุ่ม เหมือนเขาคุยกันเอง แต่พอเราเข้าคุยมาแชร์อะไรด้วยเดตแอร์ไป มีแบบอยู่กรุ๊ปเดียวกรุ๊ปนึงเวลาเล่าคุยกับคนๆนึงซึ่งคนนั้นคือเพื่อนเราเพื่อนกันเวลาคุยจะคนนั้นจะไม่ตอบเราคนเดียวแต่คนนั้นคุยตอบกับทุกคน แม้แต่คุยส่วนตัวอ่านแต่ไม่แถบไม่ตอบ นานๆ ตอบแค่สติกเกอร์เหมือนปัดๆ ไป ตั้งแต่เล็กจนโตในหลายสังคมหลายกลุ่มที่เคยสัมผัสมา ส่วนใหญ่ตัวเองจะมักเหมือนแกะดำในห้อง ในกลุ่ม ในบางสังคมเสมอ เราจะเป็นคนสุดท้ายที่ได้รับรู้เรื่องราวของพวกเขา เวลาใครเจ็ปไข้ได้ป่วยหรือเจอเรื่องแย่ๆ เรามักเป็นคนแรกๆ ที่ให้กำลังใจเสมอ คอยถามไถ่เป็นระยะแต่พอเราไม่สบายใจหรือเจอเรื่องแย่ง กลับมีเพียงไม่กี่คนที่ให้กำลังใจเรา มาเยี่ยมเราในกรณีที่เขารู้เห็นตอนเราล้มป่วย เหมือนเราเข้ากับคนยาก ทั้งที่ก็คุยกับคนได้ทุกคน เหมือนส่วนใหญ่ที่เจอจะไม่ชอบเราบ้าง ไม่ได้อยากรู้จักเรา ที่เข้ามักจะเป็นแบบเข้ามาหาผลประโยชน์กับเรา หลายครั้งมักขอทำงานเดี่ยวเพราะสบายใจกว่า เวลามีงานกลุ่มมันเหมือนเราทำอยู่คนเดียว คนอื่นไม่มีส่วนร่วมกับเรา บางกลุ่มยังดีถึงไม่ช่วยแต่ยังมีการพูดคุย ไม่โดนแบนก็เหมือนโดนแบน แต่ก็โทษตัวเองเหมือนกันว่าอาจจะเพราะคสามจริงจัง ความเป๊ะเรื่องเวลาด้วยรึเปล่า เลยอาจจะทำให้คนอื่นกดดันไม่ชอบนิสัยตรงนี้ของเรา แต่เวลาทำงานกลุ่มถึงเราจริงจัง แต่เวลาโดนเอาเปรียบ หรือเราโดนเมินเฉยก็ไม่เคยบ่นใส่ ไม่คิดอะไร แต่เวลามีอะไรเรามักเหมือนถูกกีดกันออก ไม่เป็นส่วนนึงกับใคร ตอนเด็กเล็กๆ เตรียมอนุบาลจะเล่นเกมปลาด้วยก็โดนเด็กหลายคนในกลุ่มนั้นพลักเราออกและล้อปมด้อยบูบี่เรา แกล้งเราอีก และเคยโดนเพื่อนร่วมชั้นพลักตกบันไดตอนอนุบาล โดนขังในห้องน้ำ 1/2
ตอนนี้เป็นไง...มีสองทางทำให้เขายอมรับหรือจะเป็นตัวเองใชีวิตไม่ต้องแคร์คนอื่นมากถ้าเขาไม่มาแซะมาพูดลอยๆใส่นะ
อย่าแคร์ถ้าเขาไม่เห็นคุณค่าในตัวคุณแคร์ตัวเองก่อนคนดีๆก็มี🤷♀️
@@user-el7ec2no3d ขอบคุณสำหรับคำแนะนะครับ🙏
สู้ๆนะครับพี่ชาย ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรผมก็ขอให้ผ่านไปให้ได้นะครับ ❤
@@user-el7ec2no3d 🙏🏻❤️
มาโดนตอนอายุ30 จากเพื่อนกลุ่มที่ทำงาน ทุกวันนี้แทบไม่อยากไปทำงานเลยทุกข์ใจที่สุด
แต่ก็ต้องนึกถึงคนข้างหลังเรามีภาระที่เราต้องแบก
แอดเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ💙
เคยเจอแบนทั้งๆที่ไม่ได้ทำไรผิดเลย ตอนมัธยมต้น มีเพื่อนสนิทคนเดียวเองที่อยุ่ข้างเรา ส่วนคนที่อยุ่ข้างบ้านเราไปเรียนด้วยกันที่คิดว่าสนิทกัน กลับกลายเปนคนที่ทิ้งเราไปกับกลุ่มที่แบนเรา เราฝังใจเลยลาออกเลย ไปเรียนที่อื่น
ตอนนี้เราผ่านเรื่องนั้นมาได้แล้วเก่งมากๆเลยนะคะ💖
เป็นอีพีที่มีประสบการณ์หลายอย่างเลย ตั้งแต่ไม่รู้วิธีชวนคุยก่อน ไม่เข้าใจกระบวนการว่าอะไรทำให้คนนี้สนิทกับคนนี้รู้ตัวอีกทีเขาก็คุยกับคนอื่นไปแล้ว อันนี้ตอนประถมเลยเล่นคนเดียวบ่อยไปพักกินขนมคนเดียวทุกวัน กับชอบอ่านหนังสือที่มุมหนังสือ แต่ก็มีได้เล่นกับเพื่อนบ้างถ้าขอหรือมีคนมาชวน แต่ตอนประถมไม่รู้สึกอะไรเท่าไรนะแต่จะมีตอนทำงานกลุ่มกดดันว่าหากลุ่มยากกับบางทีเพื่อนชวนเพราะเราเก่งวิชานั้นแต่วิชาอื่นไม่ แต่ตอนมัธยมดันหนักสงสัยอาจจะเป็นที่ฮอร์โมนด้วยมั้งเหมือนเข้าใจผิดประมาณว่าเราไม่ต้องรอเขากินข้าวด้วยให้ไปก่อนเลย เข้าใจว่าอยากหาเพื่อนแต่ให้คุยกับคนอื่นบ้าง อันนี้ตรงกับความรู้สึกถูกปฏิเสธว่าเราคิดไปเองว่าเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วกับคิดว่าเขาไม่อยากให้เราอยู่ด้วย โชคดีที่มีเพื่อนกลุ่มอื่นชวนไปกินข้าวเลยได้เพื่อนสนิทใหม่ แต่มันยังมีผลตั้งแต่ตอนนั้นเรากลัวถูกปฏิเสธ/รำคาญมาตลอด เลยแทบไม่เคยปฏิเสธคนอื่นเลยเวลาใครชวนไปไหนหรือขอให้ทำอะไร บางคนก็รู้ว่าใช้ประโยชน์จากความสามารถแต่เราก็ยอมเพราะเราไม่รู้วิธีอื่นที่จะสร้างความสัมพันธ์ มาดีขึ้นตอนมหาลัยที่ถึงจะไม่สนิทกับคนที่สาขาเพราะเราคุยน้อย แต่ได้กลุ่มจากที่อื่นชมรม หอ สาขาอื่น และถึงจะดีขึ้นแต่ก็ไม่ได้หายใครชวนไปไหนก็ไป น้อยใจเก่ง แต่เข้าหาคนเก่งขึ้น มาตอนทำงานที่แรกโคตรโชคดีทุกคนน่ารักมากๆสนิทกับพี่คนนึงเพราะคุยเรื่องแต่งหน้า ทำกับข้าว55 แต่ตอนทำงานที่ที่สองอันนี้โดนแบนของจริงแบบที่ผ่านมาแค่เราคุยน้อยคนอื่นเลยไม่รู้จะสนิทกับเรายังไงเหมือนกัน ปีแรกดีมาก หลังๆเริ่มไม่คุยกับเราพูดแซะเรื่องเล็กน้อย แต่อันนี้เรามีส่วนผิดเรื่องทำงานมีจุดนึงที่เรามัวแต่ช็อคที่พลาด มองกลับไปสถานการณ์นั้นเราควรขอโทษมากกว่า เราก็ยังใช้วิธีเดิมเงียบกับเรื่องที่ช่วยเขาได้ก็ไปช่วยเรารู้ตัวว่าแปลกแต่ที่ผ่านมาทำให้เราทำแบบนี้ เขาก็เงียบๆไปคุยแต่เรื่องงานกับเรา แต่มีบางคนในทีมก็ยังคุยกับเรานะแต่เราอาจจะไม่ได้สนิทเท่าที่ทำงานแรก ตอนแรกเราคิดว่าที่ผ่านมามันไม่ใหญ่ เราคิดมากไปเอง แต่อีพีนี้ทำให้รู้ว่าเราเจอเยอะเหมือนกันทั้งการที่ทั้งวันไม่ได้พูดกับใครเลยสักคำก็มีมาแล้ว รู้สึกเหงาทุกครั้งที่คนอื่นไปเป็นกลุ่ม แต่พอมาอยู่คนเดียวแบบไม่เห็นใครสบายมาก นี่คิดว่ามีสองวิธีที่ช่วยได้หนึ่งหากิจกรรมที่อยู่กับตัวเองแบบอ่านหนังสือทำให้เราลืมเรื่องคนอื่นไปเลย กับคุยกับคนอื่นนอกกลุ่ม สารพัดเพื่อนต่างห้อง ต่างคณะ ตอนทำงานยิ่งชัดเพราะเราเปลี่ยนงานไปเรื่อยๆแต่เพื่อนก็ยังอัปเดตกันได้อยู่กับหากิจกรรมที่มีคนสนใจเหมือนๆกันจะต่อกันง่าย ระหว่างนี้ก็สามารถพัฒนาเรื่องการคุยกับคนอื่นได้ การปิดตัวเองเราเคยทำแต่ตอนนั้นเราเด็กมากๆไม่รู้จักจิตวิทยา ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทรมานกับความรู้สึกขนาดนั้นถ้าไม่คาดหวังก็ควรไม่เจ็บสิ ถ้าใครโตเป็นผู้ใหญ่แล้วผ่านมาได้ไม่ว่าจะมีคนซัพพอร์ตหรือตัวคนเดียวคุณเก่งมากๆ
ของเรานี่แย่มากในชีวิต พอเงินเราหมดสนองความต้องการคนในครอบครัวเพราะเราตกงาน ครอบครัวเราเองที่แบนเราออกจากครอบครัว ทุกวันนี้เราก็อยู่ตัวคนเดียว ..ทั้งๆทึ่ทุกคนพ่อแม่พี่สาวและหลานๆเค้ายังมีชีวิตอยู่ทุกคนแต่เราไม่มีตัวตนไม่ได้เปนอะไรในชีวิตคนอบครัวเลย
เราเข้าใจค่ะ มันเคว้งมากจริงๆ
@@nutchaya35702 ขอบคุณค่ะที่เข้าใจ ...อย่างน้อยๆมีเพื่อนในโซเชียลสักคน ที่รับฟังและเข้าใจ แค่นี้แหล่ะมันรู้สึกดีมากๆ เพราะในชีวิตจริงเราไม่มีไม่เหลือใครเลย
เราก็เป็น โดนทั้งเพื่อนแบน เพื่อนแกล้ง อยู่ในโรงเรียนเราไม่มีเพื่อนเลย ไปไหนคนเดียว กินข้าวคนเดียว โดนรังแกทุกวัน จนทำให้เราเครียดมาก จนทำให้เราเป็นโรคทางจิตไปเลย ทรมานมาก...
กอดๆน้า มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
ขอบคุณนะครับ
เอาธรรมะเป็นที่พึ่งแล้วจะสบายใจมากค่ะ ไม่มีใครเราก็อยู่ได้มีความสุขได้ด้วยตัวเราเอง
@@karnimai7054 ขอบคุณนะครับ
ครั้งนี้มันดีมาก
พูดได้ดีมาก
ขอบคุณมากๆนะคะ❤️
ตอนมัธยมก็เคยโดนแบนพอมาวัยทำงานก็โดนแบนอีก ตอนนี้อะหรอ ช่างมันจ้าไม่ต้องไปสนใจให้ค่ากับคนที่ไม่เห็นค่าเรา
แอดเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ❤️
ไม่เอาลงพอดแคสต์ใน spofity แล้วหรอคะ
ขอบคุณครับ
ยินดีมากๆค่ะ❤️
เหมือน กำลังเผชิญอยู่ครับ
อาจจะดูไร้สาระ คือเพื่อนไปเที่ยวกันแล้วไม่ชวนเรา ถูกเพื่อนสนิทที่รักที่สุดหักหลัง ทุกครั้งที่นัดกันไปเที่ยวถ้ามีเพื่อนอีกคนนึงไปด้วย เพื่อนที่สนิทกับเราคนนี้จะไม่ชวนเรา ละจะมารู้ทีหลังทุกครั้งตอนลงรูปกันผ่านโซเชียลละทำหลายครั้ง ละอีเพื่อนตัวนั้นก็เหมือนจะจงใจเย้ยเราด้วย เพราะไม่มีเราอยู่ด้วยในกิจกรรมที่พวกเขาไปเที่ยวด้วยกัน ทนมาได้ 2 ปี เสียใจมากที่สุดเลยเอาตัวเองออกมา นี่ก็7-8 ปีแล้ว เสียดายเวลามากน่าจะเลิกคบให้เร็วกว่านี้ ทุกวันนี้ชอบที่จะอยู่คนเดียวไปไหนทำอะไรเที่ยวคนเดียว
และไม่ยกใครมาเป็นเพื่อนสนิทอีกเลย
เราเข้ากับคนยากค่ะแต่เออ อยู่คนเดียวก็ได้ไม่แย่😂
สมัยเรายังไม่รู้จักคำว่าบูลี่เลย รู้เเค่ใครทำอะไรมาสู้กลับหมด
เราเข้ากับคนอื่นไม่ได้เพราะตลกเกินไป เพื่อนไม่รู้ว่าจะเอาความตลกไปก่องานยังไง สุดท้ายก็เดินคอตกทุกทีเร่ร่อนเข้าหางานกลุ่ม เพราะเป็นคนที่เข้าสู่โหมดจริงจังไม่ได้พอหายจากอาการก็รู้สึกอายมากเลย เป็นประสบการณ์สอนเราเกี่ยวกับการสร้างความน่าเชื่อถือ
30/03/2566
ปิดเทอมปี2
น่าจะทั้ง2อย่างล่ะมั้ง
โดนอิจฉาหน้าตา และความสามารถ คนมันเฮงซวยมากกว่า ทำซ้ำๆเพื่อกลั่นแกล้ง ปมด้อยของมันเอง พูดดีมันก็กลั่นแกล้ง
ใช่ค่ะ เราเก่งกว่า เรากล้ากว่า มันก็แกล้ง พอมีใครแปลกมันจะอ้างว่ามันสามัคคี
เรื่องเด็กๆๆ .... เจอวันทำงานหนักกว่านี้อีก
คนชั่วเราไม่อยากเข้าใกล้อยู่แล้วคนโกงคนคอรัปชั่นปฏิเสธไปเลยเรามีกลุ่มใหม่ตลอด
开心
เราโดนบูลลี่ตั้งแต่จำความได้แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้ชีวิตเราพัง มันก็แค่โลกกระทำ คิดว่าทุกคนก็ต้องโดน แต่อาจโดนแตกต่างวาระและเรื่องราว ทุกวันนี้ก็ประสบความสำเร๊จในชีวีตระดับหนึ่ง พรสวรรค๊บวกพรแสวง... 32:30
แอดเป็นกำลังใจให้น้า มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
สู้ๆนะครับพี่สาวไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็ขอให้ผ่านไปใผ้ได้นะครับ ❤
ผมเคยเป็นที่ผมโดนไม่รัก
กอดๆน้ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
ไม่เคยรู้สึกแบบนี้เพราะมีแนวคิดที่ว่าแบนก็แบนไป กูหาใหม่ได้ 555
😶😆
🤍