ชีวิตที่สอง บรรพที่ 416 กองวิศวกรรม ตอนที่สาม Dream

ชีวิตที่สอง
บรรพที่ 416 กองวิศวกรรม
ตอนที่สาม Dream
ตอนผมเข้ามาเป็น ผอ.กองวิศวกรรม มีงานที่เกี่ยวกับการสำรวจบ่อบาดาลทั่วประเทศที่ผอ.คนก่อนทำค้างไว้ ที่จริงมันมีข้อมูลอยู่แล้วในฐานข้อมูลที่ ไพศาล ลักขณานุลักษณ์ ทำไว้ เขาใช้ชื่อว่า พระสุธารา
กองวิศวกรรมสำรวจบ่อบาดาลใหม่ทั้งหมด โดยอาศัยคนจากศูนย์พัฒนาน้ำบาดาล 12 ศูนย์ แปลกที่ตอนสำรวจเก็บข้อมูลทำไมไม่เก็บข้อมูลดิบให้เข้ากับพระสุธารา พอจะเอามารวมกันเพื่อให้เป็นข้อมูลหนึ่งเดียวกันกลับไม่สามารถทำได้ เป็นที่น่าเสียดาย
ตอนนั้น ผมมีความฝันเกี่ยวกับหน่วยเจาะที่เจาะได้ลึก 1000 เมตร ติดหัวมาจาก สระบุรี เราไม่เคยเจาะ 1000 เมตรมาก่อน ตอนนั้นลึกที่สุดที่เราเจาะได้คือ 600 เมตรเท่านั้น
บ่อ 1000 เมตร จะเป็นบ่อแบบ Natural Pack บ่อ ๆ หนึ่งต้องใช้เวลาเจาะหลายเดือน เจาะแบบต่อเนื่อง ดังนั้นจึงต้องใช้คนมาก เป็นการยืดชีวิตของพวกเราและเพิ่มความรู้ในการเจาะบ่อบาดาล ผมคิดว่า น่าจะมีศูนย์ละ 1 ชุด แต่นั้นก็ได้แค่ฝัน ความคิดนี้น่าจะถูกถ่ายทอดต่อมา เพราะหลังจากผมลาออกมาแล้ว มีโครงการที่จะจัดหาหน่ายเจาะ1000 เมตร เปลี่ยน ผอ.โครงการไปหลายคน แต่ก็ไม่สำเร็จ กลับได้มาแค่ชุดเจาะสำรวจแทน ไม่ใช่ชุดเจาะ สำหรับก่อสร้างบ่อบาดาล 1000 เมตร เสียดาย( มี ผอ.สองคน เคยชวนผมเป็นที่ปรึกษา แต่ผมไม่รับไม่ใช่ว่า ผมหยิ่งอะไร ผมลาออกมาแล้ว ผมไม่อยากเข้าไปยุ่งให้เปลืองตัว)
มีอยู่วันหนึ่ง ผอ.สำนักพัฒนาน้ำบาดาลเรียกผมไปที่ห้องประชุมใหญ่ ชี้ให้ผมดูจอ Monitor ขนาดใหญ่เท่าจอโรงหนัง บอกผมว่า จะถึงหน้าแล้งแล้ว ควรเตรียมรับมือกับภัยแล้ง เราจะทำนายภัยแล้งล่วงหน้าก่อนกรมอุตุฯ ผมไม่เห็นด้วย ไม่มีทางที่เราจะทำได้ ผมไม่คิดจะฝันตามแก เดินเลี่ยงหลบออกมา แล้วผมไม่สนใจกับเรื่องนี้อีก
แกเรียก สุรัตน์ มาจากศูนย์ขอนแก่น มาทำหน้าที่นี้ ผมไม่รู้จักสุรัตน์ ไม่รู้เขาเก่งไหม จบอะไรมา แต่ก็เป็นผลดีกับเขา เป็นโอกาสของเขา ที่จะแสดงความสามารถ คงทำงานเข้าตากรรมการ ปัจจุบันเจริญก้าวหน้าในชีวิตราชการ
นั่นเป็นเรื่องที่สำนักพัฒนาน้ำบาดาล คิดทำเอง เพื่อให้เป็นทางการ แกเรียกผมไปหา บอกให้ผมเขียนโครงการศูนย์ภัยแล้งขึ้นมา เพื่อนำเสนอ วิชัย แหลมวิไล อธิบดีกรมทรัพยากรน้ำบาดาล
ผมเขียนให้เป็นศูนย์เฝ้าติดตามสถานการณ์ภัยแล้ง เพื่อจะได้หาวิธีบรรเทาภัยแล้ง ไม่ใช่จะเก่งถึงขนาดทำนายล่วงหน้าก่อนกรมอุตุฯ
ในนั้น หัวหน้าโครงการคือ ผอ.สำนักพัฒนาน้ำบาดาล ส่วนผม เป็นเลขาคณะทำงานฯ แกอ่านแล้วเห็นด้วย เสนอขึ้นไปให้อธิบดีอนุมัติโครงการ
คำสั่งออกมา กลายเป็นว่า ผมเป็นผอ.โครงการ ส่วนผอ.สำนักพัฒนาน้ำบาดาล ไม่มีชื่อในโครงการ
เฮ้ย เป็นแบบนี้ได้ไงวะ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วผมกับแกจะมองหน้ากันอย่างไร แกคงคิดว่า ผมหักหลังแก
เคยได้ยินคนกล่าวว่า “ฝันให้ไกล ไปให้ถึง”
ถ้าฝันไกลเกินไป แล้วไปไม่ถึงละ จะเรียกว่า เพ้อฝันไหม
ความฝันมีกันทุกคน มีหลายความฝัน แต่จะถึงฝั่งฝันได้สักที่คน สักกี่ฝัน
ผมเป็นคนไม่มีความฝันอันยิ่งใหญ่อะไร ออกจะแคบสั้นด้วยซ้ำ
ฝันแค่ ไม่ต้องการให้คนตราหน้าว่า ไอ้หมาขี้แพ้
ฝันแค่ ไม่ต้องการให้ คนที่รักผมและผมรักผิดหวังในตัวผม
ฝันแค่ รักษาตัวตนของผม ไม่ให้ตกหล่นไปตามกาลเวลา
ฝันแค่ รักษาเกียรติศักดิ์ศรีความภูมิใจแห่งตนนั้นให้คงอยู่ตลอดไป
ผมคือ นายช่างทนง
“เกียรติศักดิ์รักของข้ามอบไว้แก่ตัว”
Do you remember me.
My name is Tanong.
I am an engineer.
นงชลิต
9/7/67/14.26-10/7/67/6.09
เอารูปเห็ดที่น้ำตกเจ็ดคดมานำเสนอ เพราะไม่ได้ไปไหน ไม่มีรูปไม่อะไรใหม่ เห็นพวกมันน่ารัก แปลกตาดี ผมถ่ายไว้เมื่อปี 2551