Oj jak ja rozumiem o czym się mówi w tych programach!!!!szkoda że kiedyś tego nie było i człowiek musiał ukrywać jak tylko się da żeby nikt się nie zorientował.Dziekuje Pani Małgosiu za każdy wywiad.
"To minie" dwa słowa a nie potrafię nawet opisać tego chwilowego, niesamowitego uczucia spokoju, które pojawiło się po ich uslyszeniu . Dziękuję za tą iskierkę nadziei...
Ziomuś, Twoja historia jest jak moja historia. Nie pomaga nic, płacz, myśli samobójcze. Ale to samo z osobą prowadzącą: lędźwia bolą, że szok. Nie wiem jak dać znać rodzinie, czy znajomym, bo mnie wyśmieją.... Dziękuję za ten film, wiem że nie jestem sam ❤️
Dawid mam tak samo, od ponad roku zaostrzenie objawów zapalenia prostaty. To doprowadziło do pogłębienia się depresji i nawrotów ataków paniki. To zapalenie działa tak podstępnie na układ nerwowy, że wysyła negatywne sygnały do miejsca(penisa)które powinno się kojarzyć z przyjemnością a nie z bóle i cierpieniem. To wali tak na dekiel, że masakra. Kiedy myślałem,że wykaraskałem się z depresji, to to zapalenie wyzwoliło cały ten depresyjno-nerwicowy SYF. Prosta zależność-unerwiony organ prostata działa na cały układ nerwowy(mózg) oraz unerwiony organ męski...Dziękuje za Twoje świadectwo i że się z tym podzieliłeś! Dziękuje prowadzącej za ten program, który niesie nadzieje wielu ludziom! Mi ten program uratował życie. Wiem,że inni się z tym samym burdelem co ja borykają.
Jak ja Cię Dawidzie rozumiem. Zawsze chciałem, żeby mnie TIR rozjechał i zakończył to piekło życia. Często sobie wyobrażam, że kiedy ktoś by mnie napadł i groził śmiercią to w ogóle bym się nie bronił albo poczuł ulgę, że wreszcie koniec.
Współczuję i rozumiem. Mnie osobiscie dobija kompletna ignorancja i brak zrozumienia otoczenia chorych. To nie pomaga a nawet zaryzykuję stwierdzenie, ze doprowadza do takich stanów, po czym otoczenie wcale nie poczuwa sie do odpowiedzialnosci, no bo przeciez " masz depresje" wiec defacto Twoj emocjonalny stan to wina Twoja i Twojej depresji. Trzymaj sie! Są ludzie, ktorzy Cie rozumieją.
Cześć Świetna rozmowa ,David jest świetnie wyedukowny ł i przekazuje dalej swoją bardzo mądra wszechstronną wiedzę to wszystko co wie to przekracza medycynę ,terapię i wszystko inne. Widać ,że jest bardzo świadomy swojego ciała ,duszy u umysłu . Naprawdę jestem zaskoczona ,że tak młody chłopak aż tyle wie na temat depresji Również przeszłam głęboko depresję że stanami lękowymi i panika . Właśnie dla mnie najgorsze jest wyjście z domu a później przebywanie w otoczeniu ludzi dłużej niż godzinę. Bardzo ciężko to znoszę
U mnie było tak dwa razy lżej przechodziłem depresję ale gdy lęk wyzwalał u mnie depresję to była bardzo silna trzy razy w takiej już byłem ciągnela mnie w dół z zamiarem popełnienia samobojstwa
Dziękuję.swietna,szczera rozmowa.Dawid trzymam mocno kciuki - 65+ krakus.nie zamienię tego miasta na inne. Mam znajomą z depresją,jej życie nie jest mi obojętne.po telefonach,że skoczy z 10 piętra naprawdę się wystraszyłem.w ramach moich możliwości próbuje jakoś pomóc ale trudno jest działać wbrew czyjejś woli.
Bałem się odebrać sobie życie że względu na to że wyobraźnią widziałem plączącą mamę na pogrzebie i ta myśl przez jakiś czas powstrzymywała mnie od samobójstwa
Jestem jedna z osób, która kontaktowała sie z Dawidem po jego publicznym wyznaniu na instagramie o depresji i wymieniłem z nim kilka zdan. Zrobiłem jakis czas temu ten pierwszy krok i zapisałem sie do psychiatry, jestem juz po wizyciie i tez spodziewałem sie , ze jesli ide juz do takiego specjalisty to w koncu ktos mi w tym pomoze, ale czułem, ze zostałem olany przez Pania psychiatre, która przpeisujac mi tylko leki moze myslała, ze po nim poczuje sie, lepiej i dam Sobie juz rade , ale kazała mi poszukac psychoterapeuty tylko ja potrzebowałem tu i teraz jakiekolwiek pomocy a poczułem sie tam totalnie olany i zbedny i odesłany do domu.. zadnych słów wsparcia nie dostałem a wychodac stamtad usiadłem gdzies na ławce dalej i zaczałem płakac z totalnej bezsilnosci i stwierdziłem, ze jesli specjalista który jest moja ostatnia deska ratunku w jakikolwiek sposób nie chciał pomóc to, ze to juz jest koniec.. na całe szczescie sam zaczałem sie wspierac w tym wszystkim, motywowac i nie poddac sie tak łatwo ,lecz nie wiem jak długo jeszcze tak wytrzymam bez konkretnej pomocy osób trzecich. Wierze, ze mi sie uda i w koncu przyjdzie taki dzien kiedy sie do Siebie usmiechne i powiem, ze było warto! Trzymam mocno kciuki za osoby, które zmagaja sie z tym samym problemem i namawiam, zeby nie wstydzic sie prosic o pomoc, bo czasem to jedyne wyjscie zeby dalej zyc.
Dokładnie jakbym o sobie słuchała.Przy czym ja się leczę ponad 10 lat i były okresy bez tabletek, na małych dawkach a teraz już chyba je bede brać do końca życia. Próba odstawienia skonczyla się fatalnie i wszystko wrcoiło.
Trzymaj się chłopaku! 😘 super rozmowa, wiem doskonale o czym mówisz....przechodzę przez silną nerwicę lękową....jestem w histerii wszystkich badań i wychodzą dobre a ja czuję że umieram, że za momencik będę miała zawał, mam tak przez całe dni już od roku....czasami wolałabym wiesz.....ale jestem na razie....
@@annaannna544 rozumiem zupełnie. Ja codziennie myśle o śmierci, a jestem jeszcze bardzo młoda. Strasznie mi to niszczy życie, nakręcam sie sama ale objawy często nie pozwalają oderwać od tego myśli… a najgorzej ze mam dla kogo i po co żyć, tylko nie umiem sie w ogole z tego życia cieszyć, a miałam nadzieje ze z wiekiem bede lepsza wersja siebie a nie na odwrót…
@@annaszymanska5979 to jak ja... mam Synai dla Niego jestem...chciałabym być a jednocześnie gdzieś tam marzę o śmierci i spokoju bo jestem wyczerpana...mam 45 lat, moje życie nie ma barw, jest czarne i smutne, nic nie ma sensu, chociaż bardzo staram się nie pokazywać tego bo nie chcę Syna martwić....sama go wychowałam i ma tylko mnie... jestem przekonana że gdyby nie On nie pisałabym dziś tutaj....
@@annaannna544 oczywiście żyć dla Syna musisz ale dla siebie tez. To może tak tylko łatwo brzmi, ale spróbuj poszukać chociaż jakiś małych rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność i dla których będziesz chciała wstawać z łóżka. Wiedz ze naprawdę nie jesteś sama, mi czasami pomaga mysl ze to nie tylko ja tak cierpie ze jest nas więcej i jakoś dalej żyjemy i jeszcze nas ta nerwica nie wykończyła, choc myślimy zawsze ze to koniec
Kartki, na ktorych spisales sobie powody, dla ktorych Twoj lek jest nieuzasadniony bardzo mi sie spodobaly.. Ciesze sie ze moglam wysluchac Twoich ciekawych wypowiedzi. Ja tez lubie Ojca Adama Szustaka.. Pozdrawiam ❤️
Uważam, że jeszcze ciągle medycyna odciela zdrowie fizyczne od psychicznego. Też cierpię na depresję i wiem, co to znaczy. Utrata sensu życia. Trzeba znaleźć. nowy cel w życiu.
Lęk o zdrowie i życie nie bierze się znikąd... u mnie jest to bardzo traymatyczne doświadczenie i krok od drugiego świata. To zostaje w głowie na lata... a potem nerwica lękowa, depresja itd, itd 😑😔
Zgubiłam się w terminologii, czym różni się depresja od zaburzeń adaptacyjnych? Bardzo lubię ten kanał i pytam, bo zależy mi na jego wiarygodności dla innych. Pozdrawiam i dziękuję za audycje.
Dokładnie „chuje muje … dzikie węże !!!” Każdy odcinek farbowania jest jak terapia … nie jesteś sam są ludzi którzy podobnie czuja i przechodzą podobne piekło …
Nie mam prostaty wiadomo, ale u mnie wywaliło podobnie nagle z pęcherzem nadreaktywnym. W końcu pomogły leki ale czasami ból wraca .3 lata badan u neurologa i nic. Po kilku latach obserwacji siebie doszłam że ma to związek z jelitem drażliwym, jedzeniem. Nie wpadł na to żaden specjalista, odsyłana byłam od jednego do drugiego. Masakra, brak wiedzy.
Po jakim czasie zaczęliście czuć poprawę w objawach Bólowych depresji podczas zażywania antydepresantów? Ile tygodni minęło zanim zaczęliście odczuwać zmiany?
Ja właśnie umieram na gruźlice ... na zdjeciu rentgenowskim jej nie widać więc przestało mnie dusić ale zaczęły bolec jelita , nerki i krtań bo to pewnie pozapłucna . Czekam na wyniki testu krwi . Obiecałem sobie , że jeśli wynik będzie negatywny to zacznę terapię. No chyba ,że jeszcze kolonoskopie zeby jelita sprawdzić dla pewności. Miesiąc temu miałem marskość wątroby ale usg wykluczyło. Nie naśmiewam się. Tak mam od dwóch miesięcy.
@@Dejw17 ...nie przyjmuj komentarza o szpitalu jako złośliwość. Szpital ,owszem jest trochę szkołą życia, ale tam nie jesteś sam ze swoimi lękami ,stanem depresyjnym. Wiem o czym piszę- byłam przeżyłam. Też miałam myśli, że już teraz wiem jak to.jest ,że wszystko w mojej w głowie jest Teraz gdyby coś,to ja już sobie poradzę- moje wtedy myślenie. Nieprawda -- 3 epizody i w żadnym myśli o tym ,że ja już będę teraz mądra i sobie poradzę. Niestety ,za każdym razem wszystko od nowa. Wtedy , kiedy szpital ,to wcześniej 2 m- ce bez snu (2/ 3 godziny w rozbiciu) a w ostat. Miesiącu ,ani sekundy. Jestem pewna tego ,bo noce schodziły mi na siedzeniu na łóżku, z nogami na podłodze . Człowiek wtedy już " nie żyje " ,organizm ma rozwalone wszystkie organa. Szpital był efektem pr. sam.( nie przyszło mi nawet do głowy ,że mąż, że dzieci ,że dwoje wspaniałych wnucząt -- odejść, sama sie wyzwolę z życia-,ale I rodzinie ulżę........... Źyje i nie wyobrażam sobie ,jak mogłabym nie żyć. Teraz jest radosny każdy dzień,nawet jak leję. A leki będę brała do końca życia.......może ustrzegę się od 4 epizodu. Pozdrawiam Cię serdecznie. Wasza rozmowa była 2 lata temu ,to mam nadzieję, że już jesteś szczęśliwym człowiekiem (?). Napisz,jeśli zechcesz ,czy depresja u Ciebie jest już historią .
I was deprived of being a mother. I did ask for mercy killing. I do feel like an indigenous women whose children were taken away, like a mother from Les Miserables, horror.
Nie ma czegoś takiego jak nerwica lękowa. Są różne zaburzenia lękowe . Zreszta sama nazwa nerwica nie jest już stosowana i kojarzy się niezbyt. Z ludźmi nerwowymi. A zaburzenia lękowe to zaburzenia lękowe.
Nerwica lękowa jest, gdy musisz zamieszać herbatę kilka razy albo sprawdzić czy masz zamknięte drzwi, gdy wychodzisz. Występuja w niej pewne przymusowe zachowania, rytuały które służą poradzeniu sobie z lękiem. Zwykłe zaburzenia lękowe po prostu polegają na emocjonalnym odczuwaniu lęku.
Wiem, że specjaliści nadal używają tej przestarzałej nazwy. I nie wiem dlaczego:/ studiuje psychologię i z jednej strony uczymy się, że nazwy nerwicy już nie ma, a z drugiej co któryś wykładowca używa słowa „ nerwica „ 🤦🏽♀️ Mozna zgłupieć 😬
To są wtedy zaburzenia obsesyjno -kompulsyjne. Nerwica nazywana jest często wszystkim i w sumie niewidomo czym jest, wiec najlepiej gdyby nie używana w ogóle tej nazwy. Zreszta jest stygmatyzującą i o negatywnym wydźwięku.
Lęk lęk... Przy depresji nie słucha nie słucha się radia. Nie czyta się książek nie ma ochoty na rozmowę z ludźmi traki apetyt. Jest się s.swoim świecie z lękami .zachowujesz intelekt ale uczucia nawalaja
Uwielbiam wasz kanał. Mozna tyle sie nauczyć i doswiadczyc.Niestety , jest jedno ALE . Dlaczego w wywiadach jest tyle przeklenstw? nawet u ......prowadzącej i w dodatku kobiety ! Czemu to ma słuźyć? Jest to niesmaczne. Czy to moda? jakis trend? czy raczej upadek zasad moralnych? 😔😔😔😔
Nie daję sobie z tym wszystkim rady, mimo, że chodzę 8 lat na psychoterapię to po prostu zalewam się łzami. Teoretycznie jestem wolnym słuchaczem Fizyki na UKSW, ale Dziekan się nie zgadza na moje uczestnictwo bo zasłania się pandemią. Wczoraj tak bardzo chciałem pójść na zajęcia, ale ciężko mi było wydostać się z domu i dotarłem po nich, kiedy Doktor wychodził i powiedział, że może mi wysłać wykład. Żałuję, że wcześniej nie spróbowałem wolnego słuchania, ale nie wiedziałem, że coś takiego istnieje i że jest za darmo(2018, 2019, 2020) i nie umiałem się odważyć. W tym roku zdaję maturę po raz piąty i zdecydowałem się tylko na Matematykę. Boję się żyć, chwilową ulgę przynoszą mi myśli samobójcze i "trzy miesiące do utraty tchu", ale boję się odważyć. Zazdroszczę ludziom, którzy robią pranie i studia są ich całym życiem. U mnie też tak powinno być. Ja mam utrudniony start bo mam toksycznych rodziców. Czy to ma przekreślać całe moje życie? Bo przecież jestem osobnikiem, który poprzez różne czynniki zawiódł w grze zwanej życiem. U mnie też tak powinno być. Co ja mam robić? Przez swój lęk przed życiem byłem na zajęciach tylko raz. W poniedziałek poznałem chłopaka, który w wieku 16 lat mieszkał na stancji bo jego rodzice się wyprowadzili. Ja tak nie miałem i powiedziałem mu, że przegrałem życie. A on śmiał się z mojego gorzkiego poczucia humoru. Myślałem, żeby zatrudnić się jako frundraiser w UNICEF. Jeszcze nie zamówiłem siostrze prezentu na Święta. Siostra znowu wychodzi do chłopaka a ja znowu w ryk, bo nigdy u nikogo nie nocowałem ani nie uprawiałem seksu. Poszukuję pracy w produkcji filmowej, ale ciągle mnie odrzucają. Dzwoniłem do kolegi z stacjonarnego z którym nie odzywam się od sierpnia, chcialem by do mnie oddzwonił a on prawdopodobnie zablokował mój mumer i mówił, że go nie ma, mówił, że nie może rozmawiać bo pracuję, no to "kiedy indziej". Chciałbym by to kiedy indziej nastąpiło w czwartek. Z innym też nie mogę się porozumieć, coś się między nami zesrało w sierpniu. Leżę i płaczę bo nigdy nie będę mieć normalnego życia. Jak się poprawia maturę to wszystkie wyniki są w systemie, pozdrawiam miny Pań w sekretariacie jeśli kiedykolwiek zdam i zdam na satysfakcjonującym poziomie. Co ja mam robić? Tak bardzo mi przykro ponieważ jeszcze nigdy się nie kochałem bo bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie kilkuletnie nieogarnięte dziecko. Tak mi przykro, mam 23 lata. Nie mam siły posprzątać w pokoju z powodu braku sił psychicznych. Mam już wszystkiego serdecznie dość, chciałbym poszukać pracy i napisać 30 e-maili. W tym roku nie robię ciasta na Święta bo Mama mi będzie przeszkadzać i zmusiła mnie do zaakceptowania nie takiego jakie chciałem. Siostra dostała kluczę do wynajmu mieszkania po babci, a ja nie mam nic. Mam wrażenie, że nigdy w życiu nie przeczytałem żadnej książki. Jak to sobie przypomnieć i jak się tego dowiedzieć? Nie mam takich wspomnień. Mam w styczniu egzamin zawodowy, a jeszcze się nie uczyłem bo boję się odważyć się żyć. W tym roku z matury zdaję tylko Matematykę po raz piąty. Moje umawianie się na randki wygląda jak rozmowa kwalifikacyjna bo przecież nie studiuję. Co ja mam robić? Leżę i płaczę bo nie mam szans na normalne życie i seks. Co robić?
Czemu akurat produkcja filmowa? Nie mógłbyś znaleźć gdzie indziej? Np. jakiś zakład produkcyjny. Nie wiem co umiesz, ale proponuję na początek coś powtarzalnego, stanie przy taśmie produkcyjnej albo naprawianie komputerów (w sensie jakaś duża firma), gdzie można skupić się na pracy i nie ma aż tyle kontaktu z drugim człowiekiem. Coś takiego na początek może pomogłoby by stanąć trochę na własne nogi, nabrać pewności siebie, udowodnić sobie, że poradzisz sobie w życiu.
@@popkulturalnasciana7818 jest też problem z depresją, sama psychoterapia to niestety za mało. Leki poprawiają nastrój, budzą w nas odwagę i nadzieję na lepsze, łagodzą lęki i obawy przed ludźmi. Sama bez nich nie dałabym rady. Konieczny jest psychiatra, albo przynajmniej empatyczny lekarz rodzinny. Spróbuj, inaczej nie ruszysz z pracą i relacjami ! Pozdrawiam bardzo :)
Oj jak ja rozumiem o czym się mówi w tych programach!!!!szkoda że kiedyś tego nie było i człowiek musiał ukrywać jak tylko się da żeby nikt się nie zorientował.Dziekuje Pani Małgosiu za każdy wywiad.
"To minie" dwa słowa a nie potrafię nawet opisać tego chwilowego, niesamowitego uczucia spokoju, które pojawiło się po ich uslyszeniu . Dziękuję za tą iskierkę nadziei...
sciskam!
Ziomuś, Twoja historia jest jak moja historia. Nie pomaga nic, płacz, myśli samobójcze. Ale to samo z osobą prowadzącą: lędźwia bolą, że szok. Nie wiem jak dać znać rodzinie, czy znajomym, bo mnie wyśmieją.... Dziękuję za ten film, wiem że nie jestem sam ❤️
Wyśmieją bo mieszkasz w średniowiecznym kraju na zachodzie by jeszcze Ci pomogli.
Ale to nie znaczy że nie można im powiedzieć tylko jak by rzeczywiście ciebie wyśmiał to na twoim miejscu bym całkowicie zakończył z nimi kontakt.
"To tak trzymaj broda" taki drobny sarkazm👍
Gosia, robisz genialną robotę!
Twój program pomaga wielu i wiedz, że Twoja praca jest bardzo ważna ❤️
Pani Gosiu jak dobrze, że Pani jest i prowadzi te dobre i pouczające rozmowy.
Dużo zdrowia dla Pani i wszystkich Pani Gości.
A wywiad świetny ! Fajnie pan opowiada . Brawo za szczerość.
Dzięki!
Dawid mam tak samo, od ponad roku zaostrzenie objawów zapalenia prostaty. To doprowadziło do pogłębienia się depresji i nawrotów ataków paniki. To zapalenie działa tak podstępnie na układ nerwowy, że wysyła negatywne sygnały do miejsca(penisa)które powinno się kojarzyć z przyjemnością a nie z bóle i cierpieniem. To wali tak na dekiel, że masakra. Kiedy myślałem,że wykaraskałem się z depresji, to to zapalenie wyzwoliło cały ten depresyjno-nerwicowy SYF. Prosta zależność-unerwiony organ prostata działa na cały układ nerwowy(mózg) oraz unerwiony organ męski...Dziękuje za Twoje świadectwo i że się z tym podzieliłeś! Dziękuje prowadzącej za ten program, który niesie nadzieje wielu ludziom! Mi ten program uratował życie. Wiem,że inni się z tym samym burdelem co ja borykają.
Dzięki Dawid. Małgosiu sweter mega.
Jak ja Wam dziękuje za ten cykl wywiadów ❤️
Jak ja Cię Dawidzie rozumiem. Zawsze chciałem, żeby mnie TIR rozjechał i zakończył to piekło życia. Często sobie wyobrażam, że kiedy ktoś by mnie napadł i groził śmiercią to w ogóle bym się nie bronił albo poczuł ulgę, że wreszcie koniec.
Świetna i potrzebna rozmowa,, dziękuję.
Szczera rozmowa. Gratuluję Dawidzie odwagi i pozdrawiam.
pozdrawiam również!
Bardzo dziękuję za ten cykl.
Bardzo dziękuję za dobrą rozmowę 🙂
Współczuję i rozumiem. Mnie osobiscie dobija kompletna ignorancja i brak zrozumienia otoczenia chorych. To nie pomaga a nawet zaryzykuję stwierdzenie, ze doprowadza do takich stanów, po czym otoczenie wcale nie poczuwa sie do odpowiedzialnosci, no bo przeciez " masz depresje" wiec defacto Twoj emocjonalny stan to wina Twoja i Twojej depresji. Trzymaj sie! Są ludzie, ktorzy Cie rozumieją.
Jak nieprzyjemnie to czuję ciepło na skórze głowy.
Cześć
Świetna rozmowa ,David jest świetnie wyedukowny ł i przekazuje dalej swoją bardzo mądra wszechstronną wiedzę to wszystko co wie to przekracza medycynę ,terapię i wszystko inne. Widać ,że jest bardzo świadomy swojego ciała ,duszy u umysłu . Naprawdę jestem zaskoczona ,że tak młody chłopak aż tyle wie na temat depresji
Również przeszłam głęboko depresję że stanami lękowymi i panika . Właśnie dla mnie najgorsze jest wyjście z domu a później przebywanie w otoczeniu ludzi dłużej niż godzinę. Bardzo ciężko to znoszę
Dzięki że opowiedziałeś swoją historię
Nie ma ciężkiej depresji i depresji.. Ona jest zawsze ciężka, niezależnie ile trwa.. Pozdrawiam Was
Jednak depresję można stopniować. Może mieć lekki lub ciężki przebieg.
U mnie było tak dwa razy lżej przechodziłem depresję ale gdy lęk wyzwalał u mnie depresję to była bardzo silna trzy razy w takiej już byłem ciągnela mnie w dół z zamiarem popełnienia samobojstwa
Dziękuję.swietna,szczera rozmowa.Dawid trzymam mocno kciuki - 65+ krakus.nie zamienię tego miasta na inne.
Mam znajomą z depresją,jej życie nie jest mi obojętne.po telefonach,że skoczy z 10 piętra naprawdę się wystraszyłem.w ramach moich możliwości próbuje jakoś pomóc ale trudno jest działać wbrew czyjejś woli.
dziekuje!
Bałem się odebrać sobie życie że względu na to że wyobraźnią widziałem plączącą mamę na pogrzebie i ta myśl przez jakiś czas powstrzymywała mnie od samobójstwa
Jestem jedna z osób, która kontaktowała sie z Dawidem po jego publicznym wyznaniu na instagramie o depresji i wymieniłem z nim kilka zdan. Zrobiłem jakis czas temu ten pierwszy krok i zapisałem sie do psychiatry, jestem juz po wizyciie i tez spodziewałem sie , ze jesli ide juz do takiego specjalisty to w koncu ktos mi w tym pomoze, ale czułem, ze zostałem olany przez Pania psychiatre, która przpeisujac mi tylko leki moze myslała, ze po nim poczuje sie, lepiej i dam Sobie juz rade , ale kazała mi poszukac psychoterapeuty tylko ja potrzebowałem tu i teraz jakiekolwiek pomocy a poczułem sie tam totalnie olany i zbedny i odesłany do domu.. zadnych słów wsparcia nie dostałem a wychodac stamtad usiadłem gdzies na ławce dalej i zaczałem płakac z totalnej bezsilnosci i stwierdziłem, ze jesli specjalista który jest moja ostatnia deska ratunku w jakikolwiek sposób nie chciał pomóc to, ze to juz jest koniec.. na całe szczescie sam zaczałem sie wspierac w tym wszystkim, motywowac i nie poddac sie tak łatwo ,lecz nie wiem jak długo jeszcze tak wytrzymam bez konkretnej pomocy osób trzecich. Wierze, ze mi sie uda i w koncu przyjdzie taki dzien kiedy sie do Siebie usmiechne i powiem, ze było warto! Trzymam mocno kciuki za osoby, które zmagaja sie z tym samym problemem i namawiam, zeby nie wstydzic sie prosic o pomoc, bo czasem to jedyne wyjscie zeby dalej zyc.
Ostatnią deską ratunku jest zawsze Jezus.
Mam nadzieję, że trafiłeś do dobrego terapeuty
To zrób research psychiatrów w swojej okolicy a nie idziesz do pierwszego lepszego
@@agatatelazka6678Myślisz, że tego nie zrobiłem.
@@damianszymoniak5033i jak tam teraz?
Dokładnie jakbym o sobie słuchała.Przy czym ja się leczę ponad 10 lat i były okresy bez tabletek, na małych dawkach a teraz już chyba je bede brać do końca życia.
Próba odstawienia skonczyla się fatalnie i wszystko wrcoiło.
Trzymaj się chłopaku! 😘 super rozmowa, wiem doskonale o czym mówisz....przechodzę przez silną nerwicę lękową....jestem w histerii wszystkich badań i wychodzą dobre a ja czuję że umieram, że za momencik będę miała zawał, mam tak przez całe dni już od roku....czasami wolałabym wiesz.....ale jestem na razie....
Nie jesteś sama… życzę dużo siły, ja też tak mam od kilku miesiecy
@@annaszymanska5979 ❤ to najgorsze doświadczenie mojego życia, koszmar.... rok ciągłego lęku... ściskam najmocniej 🥰
@@annaannna544 rozumiem zupełnie. Ja codziennie myśle o śmierci, a jestem jeszcze bardzo młoda. Strasznie mi to niszczy życie, nakręcam sie sama ale objawy często nie pozwalają oderwać od tego myśli… a najgorzej ze mam dla kogo i po co żyć, tylko nie umiem sie w ogole z tego życia cieszyć, a miałam nadzieje ze z wiekiem bede lepsza wersja siebie a nie na odwrót…
@@annaszymanska5979 to jak ja... mam Synai dla Niego jestem...chciałabym być a jednocześnie gdzieś tam marzę o śmierci i spokoju bo jestem wyczerpana...mam 45 lat, moje życie nie ma barw, jest czarne i smutne, nic nie ma sensu, chociaż bardzo staram się nie pokazywać tego bo nie chcę Syna martwić....sama go wychowałam i ma tylko mnie... jestem przekonana że gdyby nie On nie pisałabym dziś tutaj....
@@annaannna544 oczywiście żyć dla Syna musisz ale dla siebie tez. To może tak tylko łatwo brzmi, ale spróbuj poszukać chociaż jakiś małych rzeczy, które sprawiają Ci przyjemność i dla których będziesz chciała wstawać z łóżka. Wiedz ze naprawdę nie jesteś sama, mi czasami pomaga mysl ze to nie tylko ja tak cierpie ze jest nas więcej i jakoś dalej żyjemy i jeszcze nas ta nerwica nie wykończyła, choc myślimy zawsze ze to koniec
Bardzo interesująca rozmowa 😊
Przecież ból życia to podstawa. Ma boleć żeby mieć świadomość życia. Pozdrawiam wszystkich nadwrazliwcow
Kartki, na ktorych spisales sobie powody, dla ktorych Twoj lek jest nieuzasadniony bardzo mi sie spodobaly.. Ciesze sie ze moglam wysluchac Twoich ciekawych wypowiedzi. Ja tez lubie Ojca Adama Szustaka.. Pozdrawiam ❤️
Uważam, że jeszcze ciągle medycyna odciela zdrowie fizyczne od psychicznego. Też cierpię na depresję i wiem, co to znaczy. Utrata sensu życia. Trzeba znaleźć. nowy cel w życiu.
Dziękuję za tą rozmowę :)
Jesteście super 😘
Dzięki... 💙🙏
Super gość.
Dziekuje❤️
U mnie tez stres wchodzi w plecy …
Powodzenia ❤️
Dziekuje i pozdrawiam.
Czesc Dawid jestes SUPER .👍🎶🎤.Jaka masz ulubiona DAWID piosenke. Ja lubie spiewac.
Nazbierało się nazbierało kłopotów czym człowiek bardziej przytłoczony kłopotami tym bardziej wpadało dół
Depresja to choroba duszy, bardzo łatwo ją nazwać
Pozdrawiam🙋🌞🌞🌞😉miłego dnia
Jeju, dokładnie tak . Te same objawy . Tylko przyczyna inna.
Lęk o zdrowie i życie nie bierze się znikąd... u mnie jest to bardzo traymatyczne doświadczenie i krok od drugiego świata.
To zostaje w głowie na lata... a potem nerwica lękowa, depresja itd, itd 😑😔
Dziękuję
Dziękujemy.
Dziękujemy :)
Pzdr i powodzenia🦅😉👍
Zgubiłam się w terminologii, czym różni się depresja od zaburzeń adaptacyjnych? Bardzo lubię ten kanał i pytam, bo zależy mi na jego wiarygodności dla innych. Pozdrawiam i dziękuję za audycje.
Leki tylko pol roku? Bardzo krotko, zazdroszcze.
Fajny sweterek Gosia
Prawdziwa depresja to główny ojaw. Lęk
Gada to do mnie. Wiem o czym Dawid mówi.
Dokładnie „chuje muje … dzikie węże !!!” Każdy odcinek farbowania jest jak terapia … nie jesteś sam są ludzi którzy podobnie czuja i przechodzą podobne piekło …
Nie mam prostaty wiadomo, ale u mnie wywaliło podobnie nagle z pęcherzem nadreaktywnym. W końcu pomogły leki ale czasami ból wraca .3 lata badan u neurologa i nic. Po kilku latach obserwacji siebie doszłam że ma to związek z jelitem drażliwym, jedzeniem. Nie wpadł na to żaden specjalista, odsyłana byłam od jednego do drugiego. Masakra, brak wiedzy.
Po jakim czasie zaczęliście czuć poprawę w objawach Bólowych depresji podczas zażywania antydepresantów? Ile tygodni minęło zanim zaczęliście odczuwać zmiany?
Dobrze że mogłeś jeszcze chociaż płakać... Gorzej jak płaczesz a nie widać łez
Będąc depresji jest się SAM.nikt tego nie zrozumie. .
Też nie umiem płakać,a lęk jest potworny
Ja właśnie umieram na gruźlice ... na zdjeciu rentgenowskim jej nie widać więc przestało mnie dusić ale zaczęły bolec jelita , nerki i krtań bo to pewnie pozapłucna . Czekam na wyniki testu krwi . Obiecałem sobie , że jeśli wynik będzie negatywny to zacznę terapię. No chyba ,że jeszcze kolonoskopie zeby jelita sprawdzić dla pewności. Miesiąc temu miałem marskość wątroby ale usg wykluczyło. Nie naśmiewam się. Tak mam od dwóch miesięcy.
Dlaczego oni tak przeklinają? Ludzie! Błagam... Po co?
Taka moda😢
❤
Te zamiatanie pod dywan później i tak wybija szambo.😕
Depresja niejedno ma imię.
Dziękuje 👍
Jak znaleźć profil na messenger i instagramie ?
💪🍀👍
Tutaj .
Jest inaczej.
Walczę z depresją wciąż nawracającą od 20 lat. W międzyczasie przypaletaly się lęki.. Leki działały, ale do czasu.. Dramat
Ja nie mogę wyjść.
Jestem ciągle w jakiejś permanentnej histerii
ja poproszę o odpowiedz na mój komentarz :-)
szkoda żeś sobie obrzydził Krk. bo tam jest jednak dobry Kobierzyn. ściskam mocno i życzę zdrowia
nie wybieram się tam. trochę słaby komentarz :)
@@Dejw17 słaby? 😉 nie ma co się wstydzić Kobierzyna, on jest żeby pomóc 🤗
@@Dejw17 ...nie przyjmuj komentarza o szpitalu jako złośliwość.
Szpital ,owszem jest trochę szkołą życia, ale tam nie jesteś sam ze swoimi lękami ,stanem depresyjnym.
Wiem o czym piszę- byłam przeżyłam.
Też miałam myśli, że już teraz wiem jak to.jest ,że wszystko w mojej w głowie jest
Teraz gdyby coś,to ja już sobie poradzę- moje wtedy myślenie.
Nieprawda -- 3 epizody i w żadnym myśli o tym ,że ja już będę teraz mądra i sobie poradzę.
Niestety ,za każdym razem wszystko od nowa.
Wtedy , kiedy szpital ,to wcześniej 2 m- ce bez snu (2/ 3 godziny w rozbiciu) a w ostat. Miesiącu ,ani sekundy.
Jestem pewna tego ,bo noce schodziły mi na siedzeniu na łóżku, z nogami na podłodze .
Człowiek wtedy już " nie żyje " ,organizm ma rozwalone wszystkie organa.
Szpital był efektem pr. sam.( nie przyszło mi nawet do głowy ,że mąż, że dzieci ,że dwoje wspaniałych wnucząt -- odejść, sama sie wyzwolę z życia-,ale I rodzinie ulżę...........
Źyje i nie wyobrażam sobie ,jak mogłabym nie żyć.
Teraz jest radosny każdy dzień,nawet jak leję.
A leki będę brała do końca życia.......może ustrzegę się od 4 epizodu.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
Wasza rozmowa była 2 lata temu ,to mam nadzieję, że już jesteś szczęśliwym człowiekiem (?).
Napisz,jeśli zechcesz ,czy depresja u Ciebie jest już historią
.
❤️💚💛👍😘
👍👍👍👍👍❤🥰🥰🥰🥰🥰
ale co to da ze podziele sie swoja choroba nikt cierpienia mi nie ujmie jestem po elektrowstrzasach a lek jak tak jest
O jakim piosenkarzu on mówi
@Jo Aska Przyszedł mi do głowy Michael Hutchins z INXS, ale pewnie byli i inni.
P.S. Z tym, że Michael powiesił się przypadkowo 🙄
I was deprived of being a mother. I did ask for mercy killing. I do feel like an indigenous women whose children were taken away, like a mother from Les Miserables, horror.
Szczur z depresją...matko 😱
A Ja jestem alkocholiczką
To straszne jak ktoś chce, żeby samolot się rozbił, którym właśnie leci. Nie pomyśli, że nie jest sam na pokładzie
to straszne, ze nie wiesz co się ma w głowie podczas depresji i oceniasz
@@Dejw17 nie oceniam i mogę się wczuć w sytuację tego Pana. Niemniej jest to straszne. Po co od razu taki atak?
Nie ma czegoś takiego jak nerwica lękowa. Są różne zaburzenia lękowe . Zreszta sama nazwa nerwica nie jest już stosowana i kojarzy się niezbyt. Z ludźmi nerwowymi. A zaburzenia lękowe to zaburzenia lękowe.
Prosze przekazac to mojemu psychiatrze. 😅
Nerwica lękowa jest, gdy musisz zamieszać herbatę kilka razy albo sprawdzić czy masz zamknięte drzwi, gdy wychodzisz. Występuja w niej pewne przymusowe zachowania, rytuały które służą poradzeniu sobie z lękiem. Zwykłe zaburzenia lękowe po prostu polegają na emocjonalnym odczuwaniu lęku.
@@monikab4565 nie zgadzam się :)
Wiem, że specjaliści nadal używają tej przestarzałej nazwy. I nie wiem dlaczego:/ studiuje psychologię i z jednej strony uczymy się, że nazwy nerwicy już nie ma, a z drugiej co któryś wykładowca używa słowa „ nerwica „ 🤦🏽♀️ Mozna zgłupieć 😬
To są wtedy zaburzenia obsesyjno -kompulsyjne. Nerwica nazywana jest często wszystkim i w sumie niewidomo czym jest, wiec najlepiej gdyby nie używana w ogóle tej nazwy. Zreszta jest stygmatyzującą i o negatywnym wydźwięku.
Lęk lęk... Przy depresji nie słucha nie słucha się radia. Nie czyta się książek nie ma ochoty na rozmowę z ludźmi traki apetyt. Jest się s.swoim świecie z lękami
.zachowujesz intelekt ale uczucia nawalaja
Często człowiek staje się otępiały.
Kto mi pomorze?!! Mieszkam w Anglii od od 18lat. Jak morzna mi pomóc
Uwielbiam wasz kanał. Mozna tyle sie nauczyć i doswiadczyc.Niestety , jest jedno ALE . Dlaczego w wywiadach jest tyle przeklenstw? nawet u ......prowadzącej i w dodatku kobiety ! Czemu to ma słuźyć? Jest to niesmaczne. Czy to moda? jakis trend? czy raczej upadek zasad moralnych? 😔😔😔😔
O upadek moralny to bym się bardziej przejmowała w przypadku zabójstw kradzieży gwałtów i rozbojów...
No właśnie! Mnie też to bardzo razi. Bardzo fatalny nawyk u wykształconych i mądrych ludzi. PORAŹKA 🤔
Mega Kurna Sweter 😣😥
"Ku..a ", ale wulgarna I niesympatyczna jest ta prowadzaca.
Nie daję sobie z tym wszystkim rady, mimo, że chodzę 8 lat na psychoterapię to po prostu zalewam się łzami. Teoretycznie jestem wolnym słuchaczem Fizyki na UKSW, ale Dziekan się nie zgadza na moje uczestnictwo bo zasłania się pandemią. Wczoraj tak bardzo chciałem pójść na zajęcia, ale ciężko mi było wydostać się z domu i dotarłem po nich, kiedy Doktor wychodził i powiedział, że może mi wysłać wykład. Żałuję, że wcześniej nie spróbowałem wolnego słuchania, ale nie wiedziałem, że coś takiego istnieje i że jest za darmo(2018, 2019, 2020) i nie umiałem się odważyć. W tym roku zdaję maturę po raz piąty i zdecydowałem się tylko na Matematykę. Boję się żyć, chwilową ulgę przynoszą mi myśli samobójcze i "trzy miesiące do utraty tchu", ale boję się odważyć. Zazdroszczę ludziom, którzy robią pranie i studia są ich całym życiem. U mnie też tak powinno być. Ja mam utrudniony start bo mam toksycznych rodziców. Czy to ma przekreślać całe moje życie? Bo przecież jestem osobnikiem, który poprzez różne czynniki zawiódł w grze zwanej życiem. U mnie też tak powinno być. Co ja mam robić? Przez swój lęk przed życiem byłem na zajęciach tylko raz.
W poniedziałek poznałem chłopaka, który w wieku 16 lat mieszkał na stancji bo jego rodzice się wyprowadzili. Ja tak nie miałem i powiedziałem mu, że przegrałem życie. A on śmiał się z mojego gorzkiego poczucia humoru. Myślałem, żeby zatrudnić się jako frundraiser w UNICEF. Jeszcze nie zamówiłem siostrze prezentu na Święta. Siostra znowu wychodzi do chłopaka a ja znowu w ryk, bo nigdy u nikogo nie nocowałem ani nie uprawiałem seksu. Poszukuję pracy w produkcji filmowej, ale ciągle mnie odrzucają. Dzwoniłem do kolegi z stacjonarnego z którym nie odzywam się od sierpnia, chcialem by do mnie oddzwonił a on prawdopodobnie zablokował mój mumer i mówił, że go nie ma, mówił, że nie może rozmawiać bo pracuję, no to "kiedy indziej". Chciałbym by to kiedy indziej nastąpiło w czwartek. Z innym też nie mogę się porozumieć, coś się między nami zesrało w sierpniu. Leżę i płaczę bo nigdy nie będę mieć normalnego życia. Jak się poprawia maturę to wszystkie wyniki są w systemie, pozdrawiam miny Pań w sekretariacie jeśli kiedykolwiek zdam i zdam na satysfakcjonującym poziomie. Co ja mam robić?
Tak bardzo mi przykro ponieważ jeszcze nigdy się nie kochałem bo bałem się, że dziewczyna zobaczy w mnie kilkuletnie nieogarnięte dziecko. Tak mi przykro, mam 23 lata. Nie mam siły posprzątać w pokoju z powodu braku sił psychicznych. Mam już wszystkiego serdecznie dość, chciałbym poszukać pracy i napisać 30 e-maili. W tym roku nie robię ciasta na Święta bo Mama mi będzie przeszkadzać i zmusiła mnie do zaakceptowania nie takiego jakie chciałem. Siostra dostała kluczę do wynajmu mieszkania po babci, a ja nie mam nic. Mam wrażenie, że nigdy w życiu nie przeczytałem żadnej książki. Jak to sobie przypomnieć i jak się tego dowiedzieć? Nie mam takich wspomnień. Mam w styczniu egzamin zawodowy, a jeszcze się nie uczyłem bo boję się odważyć się żyć. W tym roku z matury zdaję tylko Matematykę po raz piąty. Moje umawianie się na randki wygląda jak rozmowa kwalifikacyjna bo przecież nie studiuję. Co ja mam robić? Leżę i płaczę bo nie mam szans na normalne życie i seks. Co robić?
Czemu akurat produkcja filmowa? Nie mógłbyś znaleźć gdzie indziej? Np. jakiś zakład produkcyjny. Nie wiem co umiesz, ale proponuję na początek coś powtarzalnego, stanie przy taśmie produkcyjnej albo naprawianie komputerów (w sensie jakaś duża firma), gdzie można skupić się na pracy i nie ma aż tyle kontaktu z drugim człowiekiem. Coś takiego na początek może pomogłoby by stanąć trochę na własne nogi, nabrać pewności siebie, udowodnić sobie, że poradzisz sobie w życiu.
@@debestapolishcringe To sprawiałoby mi radość. Autentycznie bym się cieszył idąc do pracy.
@@popkulturalnasciana7818 Myślałeś o psychoterapii? Myślę, że byłaby wskazana, pomogłaby Ci poukładać co nie co i nabrać dystansu do pewnych rzeczy.
@@katherins7985 A co tutaj jest napisane?
@@popkulturalnasciana7818 jest też problem z depresją, sama psychoterapia to niestety za mało. Leki poprawiają nastrój, budzą w nas odwagę i nadzieję na lepsze, łagodzą lęki i obawy przed ludźmi. Sama bez nich nie dałabym rady. Konieczny jest psychiatra, albo przynajmniej empatyczny lekarz rodzinny. Spróbuj, inaczej nie ruszysz z pracą i relacjami ! Pozdrawiam bardzo :)
NIE MINIE, NIE WIERZCIE W BAJKI
Dziękujemy.
Dziękujemy :)