Leonie Stekelenburg op zoek naar de ziel van de Zuidas.

Op zoek naar de ziel van de zuidas met Leonie Stekelenburg - een systemisch onderzoek naar de werkcultuur en de mens die op de Zuidas leeft. Op initiatief van Oscar Westra van Holthe. www.westravanholthe.com
"Op de Zuidas ervaar ik “Hey, kijk mij!” energie."
"De lucht en energie in mijn lijf hier op de Zuidas schiet omhoog. We gaan daarmee weg van een bepaalde kwetsbaarheid en gevoeligheid aan de binnenkant."
"Mensen op de Zuidas lijken iets te zeggen van “Hey, kijk mij!”. Mensen zijn vaak heel mooi. Mooi aangekleed. Mooi gekapt. Vrouwen zijn ook mooi opgemaakt. En nagels en alles. Maar ook, tegelijkertijd, zeggen we hier iets van “liever niet”."
"Er is hier op de Zuidas iets van “Je mag m’n buitenkant wel zien, maar m’n binnenkant, weet ik misschien zelf ook niet zo goed, dus kijk daar maar niet naar.”
"Er is hier op de Zuidas een bepaald soort “tik-tak” snelle, droge humor en scherpte. Zodra ik binnenstap bij mijn oude werkgever, komt dat er gelijk weer bij. “Hey, hebben we iets waar we elkaar een beetje mee kunnen opklooien?”
"De energie van mensen op de Zuidas? Buitenkant. Binnenkant: vraagteken."
"Je hebt hier echt verschil tussen de jongere mensen, met hun hoopvolheid, maar zonder duidelijke drijfveer, en de mensen die hier al wat langer werken, de meer established, oudere Zuidasser, die hier echt al lang rondloopt, een beetje een aristocratisch, elitair figuur."
"De oudere Zuidasser is van de generatie van echt opbouwen van Europa en Nederland. Die zijn echt van de generatie na de Tweede Wereldoorlog van “Hup, schouders eronder en de bedrijvigheid opbouwen en economische groei."
"Als ik de Zuidas als één persoon zou zien, dan heeft die persoon te beseffen dat ’t ‘m niet in de buitenkant zit, maar dat hij of zij naar binnen heeft te gaan, naar dat hart, ook als het heel zachtsprekerd en heel onduidelijk nog is. Wat wil dat eigenlijk zeggen?"
"Mensen moeten op de Zuidas echt terug naar binnen, naar het hart. Als we dat eerst proberen, dan beseffen we ons misschien: “Eeh, er zit misschien wel niks. Nou dan maar meer weer naarbuiten!” Terwijl ’t er wel is!"
"We zien de zachtheid, geduld, de verdraging en de verbinding van het hart over het hoofd."
"Als ik haast heb, dan schiet het contact met mijn hart weg. Dan is het alleen maar haasten; en dan gaat mijn borstkas ook echt dicht! Een soort harnas."
"Als je door de haast je hart sluit, dan heb je, ten eerste, geen verbinding met jezelf en waar je eigenlijk echt, intrinsiek gelukkig van wordt. En omdat je ook geen verbinding kunt maken met je eigen hart, is het óók moeilijk om verbinding te maken met anderen op een wezenlijk niveau. Dat zorgt voor (een heel subtiele) eenzaamheid."
"Als je zo lekker gehaast bent, het druk hebt, dan hoef je je met je eenzaamheid niet mee bezig te houden. Dus dan wordt het op een gegeven een moment een soort leegte die mensen vaak niet goed kunnen duiden."
"Op de Zuidas vullen we de leegte op met druk doen en doelen behalen."
"Op de Zuidas hebben we een bepaalde helderheid in het hoofd."
"De ziel van de Zuidas is een wereldburger die goed z’n wereldspeelveld kan bouwen, gedreven is en naar resultaat kan komen. En dat als die het hart erbij brengt echt grote verschillen kan maken in de wereld."
"We hebben de systemische stukjes die nu los van elkaar staan, silo’s van organisaties, te verbinden. In potentie kan een Zuidasser dat, als het hart erbij komt."
"Het doorbreken van muren tussen organisaties vraagt van ons dat we voldoende vertragen om de tijd te nemen om elkaars perspectief te horen. Dat levert een duurzame bedrijfsvoering op in lijn met wat er in de wereld nodig is."
"De ziel leert verbinding, met zichzelf en dan elkaar."
Het hele interview lezen? westravanholthe...