Τόσα και τόσα βίντεο έχω κοιτάξει ως τώρα. Τα σέβη μου. Είστε υπέροχος! Τόσο κατανοητά, όσο κανένα άλλο βίντεο. Ευχαριστούμε πολύ για την πολύτιμη βοήθειά σας!
Τα τριγενή και τρικατάληκτα επίθετα σε -υς, -εια, -υ σχηματίζουν την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού του αρσενικού και του ουδετέρου από το θέμα -υ, ενώ τις άλλες πτώσεις από το θέμα -ε. Αυτό το -ε συναιρείται με το ες της κατάληξης και δίνει την κατάληξη -εῖς (βαθεῖς). Σύμφωνα με τον κανόνα κάθε συλλαβή που προέρχεται από συναίρεση παίρνει περισπωμένη. Δείτε τη θεωρία εδώ: users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/tritoklita%20epitheta.htm#%CE%B2%CE%B1%CE%B8%E1%BD%BA-%CF%82
Από τη λέξη δούλος δεν τονίζουμε το -λός, αλλά το δού. Δε λέμε δουλός, αλλά δοῦλος. Συνεπώς η συλλαβή δου- την οποία θέλουμε να τονίσουμε δεν έχει ο ή ε.
@@papatha κατανοώ την λογική, από την στιγμή που ήδη γνωρίζουμε την λέξη και επομένως γνωρίζουμε που πρέπει να τονίσουμε. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ΔΕΝ γνωρίζουμε την λέξη και επομένως δεν γνωρίζουμε που τονίζεται; Δηλαδή, ας υποθέσουμε ότι ο μαθητής δεν έχει ξανακούσει την λέξη "δούλος" (και τα αρχαία έχουν αρκετές άγνωστες λέξεις για τα παιδιά)... με ποιό κριτήριο θα καταλάβει που πρέπει να τονίσει; Λέξεις όπως ερκος ή εσπομην μπορούν να δημιουργήσουν τέτοια προβλήματα, μιας και είναι εντελώς άγνωστες λέξεις για τα παιδιά.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πιο φωνήεν τονίζουμε στο λόγο όταν έχουμε σε μια λέξη και οξεία και συνδυασμό δασεία με οξεία σε άλλο φωνήεν ή περισπωμένη. Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες που τελείωσα το σχολείο και είχα την χειρότερη καθηγήτρια αρχαίων ελληνικών 😭.
Για να τα ξεκαθαρίσουμε. Άλλο πράγμα ο τόνος (οξεία, περισπωμένη ή βαρεία) κι άλλο το πνεύμα (ψιλή ή δασεία). Μια λέξη που αρχίζει από αρχίζει από φωνήεν ή δίφθογγο παίρνει πνεύμα και τόνο, ενώ μια λέξη που αρχίζει από σύμφωνο παίρνει μόνο τόνο. Παραδείγματα: 1. Ἑλένη. Στο αρχικό φωνήεν βάζουμε πνεύμα (δασεία) και μετά τον τόνο (οξεία) στο γράμμα που τονίζεται. 2. εἶναι. Στον αρχικό δίφθογγο βάζουμε (στο δεύτερο γράμμα) πνεύμα (δασεία) και τόνο (περισπωμένη) στο γράμμα που τονίζεται. 3. κῆπος, κήπων. Επειδή οι λέξεις αρχίζουν από σύμφωνο δεν βάζουμε πνεύμα αλλά μόνο τόνο (οξεία ή περισπωμένη) σύμφωνα με τους κανόνες τονισμού που περιγράφονται στο βίντεο.
@@vivian5361 Όχι. Διαβάζουμε κανονικά το οὗτοί μαζί με το σου σαν να είναι μια λέξη (ούτοισου) αλλά δεν τονίζουμε το σου, το οποίο σε άλλη περίπτωση θα τονιζόταν. Ο τόνος από τα εγκλιτικά ανεβαίνει όταν η προηγούμενη λέξη τονίζεται στην προπαραλήγουσα, όπως και στα νέα ελληνικά, π.χ. ἔλαφός τις (ν.ε. ο δάσκαλός μου). Για τους τόνους και τα πνεύματα δείτε εδώ: users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/tonismos.htm Για τον τόνο στα εγκλιτικά δείτε εδώ: users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/Eglitika.htm
Βαρεία βάζουμε στη θέση της οξείας, όταν η λέξη που τονίζουμε παίρνει τόνο στη λήγουσα κι όταν δεν ακολουθεί μετά σημείο στίξης, π.χ. α. ὁ λαὸς τῆς Ἑλλάδος (βαρεία, γιατί τονίζεται στη λήγουσα και δεν ακολουθεί σημείο στίξης), β. ἀκολουθεῖ ὁ λαός, οἱ στρατιῶται... (οξεία γιατί ακολουθεί σημείο στίξης)
Τόσα και τόσα βίντεο έχω κοιτάξει ως τώρα. Τα σέβη μου. Είστε υπέροχος! Τόσο κατανοητά, όσο κανένα άλλο βίντεο. Ευχαριστούμε πολύ για την πολύτιμη βοήθειά σας!
Ευχαριστούμε πολύ για την πολύτιμη βοήθειά σας!
Χαίρομαι πολύ που σε βοήθησε!😃
Είστε τέλειος!
Να 'σαι καλά!
ευχαριστώ με βοήθησε πολύ
Τελειο βιντεακι.Το προτεινο παντου.
Σ' ευχαριστώ πολύ που το προτείνεις και χαίρομαι που σου άρεσε!😀
αληθεινα.Αυτο το βιντεο με βοηθησε πραγματικα.Το πρωτεινω σε ολους.
Χαίρομαι που σε βοήθησε και σ' ευχαριστώ που το προτείνεις! 😀
Μπράβο!
Με βοηθησε πολυ
Πολύ χαίρομαι! 😀
Οταν τονιζουμε οξεια στην ππλ και ειναι η και ω μπορουμε να βαλουμε οξεια;
Πολύ σωστά! Στην ππλ βάζουμε πάντα οξεία. Δεν μας ενδιαφέρει ποιο φωνήεν είναι, με κλειστά μάτια βάζουμε οξεία και μόνον οξεία.😃
Καλησπέρα θα μπορούσα να ρωτήσω με ποια εφαρμογή φτιάξατε αυτό το βίντεο ; θα ήθελα να φτιάξω για φυσική
Το έκανα με το power point και στη συνέχεια το αποθηκευσα ως βίντεο
Η λέξη βαθείς (ον.πληθ. ο βαθύς) γιατί παίρνει περισπωμένη;
Τα τριγενή και τρικατάληκτα επίθετα σε -υς, -εια, -υ σχηματίζουν την ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού του αρσενικού και του ουδετέρου από το θέμα -υ, ενώ τις άλλες πτώσεις από το θέμα -ε. Αυτό το -ε συναιρείται με το ες της κατάληξης και δίνει την κατάληξη -εῖς (βαθεῖς). Σύμφωνα με τον κανόνα κάθε συλλαβή που προέρχεται από συναίρεση παίρνει περισπωμένη.
Δείτε τη θεωρία εδώ: users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/tritoklita%20epitheta.htm#%CE%B2%CE%B1%CE%B8%E1%BD%BA-%CF%82
@@papatha Δηλ πριν την συναιρεση πως θα ηταν κανονικα? οι βαθε'+ες?
@@zi_zi1 Σωστά! Θα ήταν βαθέ-ες. Το θέμα βαθε- και η κατάληξη -ες.
Στο παράδειγμα με την λέξη "δουλος", στον δεύτερο κανόνα (υπάρχει ο ή ε; ) η απάντηση είναι ΝΑΙ! έχουμε το -λος! Γιατί δεν μπαίνει εκεί οξεία;
Από τη λέξη δούλος δεν τονίζουμε το -λός, αλλά το δού. Δε λέμε δουλός, αλλά δοῦλος. Συνεπώς η συλλαβή δου- την οποία θέλουμε να τονίσουμε δεν έχει ο ή ε.
@@papatha κατανοώ την λογική, από την στιγμή που ήδη γνωρίζουμε την λέξη και επομένως γνωρίζουμε που πρέπει να τονίσουμε. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που ΔΕΝ γνωρίζουμε την λέξη και επομένως δεν γνωρίζουμε που τονίζεται;
Δηλαδή, ας υποθέσουμε ότι ο μαθητής δεν έχει ξανακούσει την λέξη "δούλος" (και τα αρχαία έχουν αρκετές άγνωστες λέξεις για τα παιδιά)... με ποιό κριτήριο θα καταλάβει που πρέπει να τονίσει;
Λέξεις όπως ερκος ή εσπομην μπορούν να δημιουργήσουν τέτοια προβλήματα, μιας και είναι εντελώς άγνωστες λέξεις για τα παιδιά.
@@neffelie7211 Σ' αυτήν την περίπτωση είναι λάθος του καθηγητή ή της καθηγήτριας να δίνει λέξεις στις οποίες δεν ξέρουμε πού τονίζονται.
@@papatha ευχαριστώ για την απάντηση και τον χρόνο σας. Καλή συνέχεια!
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πιο φωνήεν τονίζουμε στο λόγο όταν έχουμε σε μια λέξη και οξεία και συνδυασμό δασεία με οξεία σε άλλο φωνήεν ή περισπωμένη.
Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες που τελείωσα το σχολείο και είχα την χειρότερη καθηγήτρια αρχαίων ελληνικών 😭.
Για να τα ξεκαθαρίσουμε. Άλλο πράγμα ο τόνος (οξεία, περισπωμένη ή βαρεία) κι άλλο το πνεύμα (ψιλή ή δασεία).
Μια λέξη που αρχίζει από αρχίζει από φωνήεν ή δίφθογγο παίρνει πνεύμα και τόνο, ενώ μια λέξη που αρχίζει από σύμφωνο παίρνει μόνο τόνο.
Παραδείγματα:
1. Ἑλένη. Στο αρχικό φωνήεν βάζουμε πνεύμα (δασεία) και μετά τον τόνο (οξεία) στο γράμμα που τονίζεται.
2. εἶναι. Στον αρχικό δίφθογγο βάζουμε (στο δεύτερο γράμμα) πνεύμα (δασεία) και τόνο (περισπωμένη) στο γράμμα που τονίζεται.
3. κῆπος, κήπων. Επειδή οι λέξεις αρχίζουν από σύμφωνο δεν βάζουμε πνεύμα αλλά μόνο τόνο (οξεία ή περισπωμένη) σύμφωνα με τους κανόνες τονισμού που περιγράφονται στο βίντεο.
@@papatha Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση :)
Σε αυτό το παράδειγμα ' τί *οὗτοί* σου καταμαρτυροῦσιν; ' άρα υψώνεται η φωνή στο *τοί* ?
Ευχαριστώ :)
@@vivian5361 Όχι. Διαβάζουμε κανονικά το οὗτοί μαζί με το σου σαν να είναι μια λέξη (ούτοισου) αλλά δεν τονίζουμε το σου, το οποίο σε άλλη περίπτωση θα τονιζόταν.
Ο τόνος από τα εγκλιτικά ανεβαίνει όταν η προηγούμενη λέξη τονίζεται στην προπαραλήγουσα, όπως και στα νέα ελληνικά, π.χ. ἔλαφός τις (ν.ε. ο δάσκαλός μου).
Για τους τόνους και τα πνεύματα δείτε εδώ:
users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/tonismos.htm
Για τον τόνο στα εγκλιτικά δείτε εδώ:
users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/Theoria%20arxaia/Eglitika.htm
@@papatha Σας ευχαριστώ πολύ, το κατάλαβα! 💯💝
στην ταξη δεν τα καταλαβενα τωρα τα καταλαβα ευχαριστω πολυυυ
Mike, χαίρομαι πολύ που βοήθησα.
😄😄
στην σελίδα λέτε ότι ο λαός είναι με βαρεία;
Βαρεία βάζουμε στη θέση της οξείας, όταν η λέξη που τονίζουμε παίρνει τόνο στη λήγουσα κι όταν δεν ακολουθεί μετά σημείο στίξης, π.χ.
α. ὁ λαὸς τῆς Ἑλλάδος (βαρεία, γιατί τονίζεται στη λήγουσα και δεν ακολουθεί σημείο στίξης),
β. ἀκολουθεῖ ὁ λαός, οἱ στρατιῶται... (οξεία γιατί ακολουθεί σημείο στίξης)
καλο ειναι