12:00'da söylenenler Fahrenheit 451'deki bi paragrafı aklıma getirdi. "Granger durup Montag’la geriye baktı. “Büyükbabam, herkes öldüğü zaman geride bir şey bırakmalı, derdi. Bir çocuk, bir kitap, bir resim, bir ev, yapmış olduğu bir duvar ya da bir çift ayakkabı. Ya da ekili bir bahçe. Ellerinin bir şekilde dokunduğu ve ruhunun öldüğün zaman gidebileceği bir şey, öyle ki insanlar senin diktiğin ağaç ya da çiçeğe baktığı zaman seni orada görebilsinler. Ne yaptığın önemli değil, derdi, yeter ki sen ellerini onun üstünden çektiğin zaman, ona dokunduğun zamanki halini değiştiren bir şey yapmış olasın. Otları sadece biçen bir adamla, gerçek bir bahçıvan arasındaki fark dokunuştadır, derdi. Otları biçen bir adam orada hiç bulunmamış gibidir, fakat bahçıvan ömür boyu oradadır.”"
video yayınlandı, tamamını izledim. muhtemelen bu videoyu daha sonra da defalarca izleyeceğim. yazacak çok şey var, içimdekileri dökecek gücüm hiç yok.
aytuğ bazen yazmanın da yanlış seçim olacağını, bazı duygu durumların içinde demlenmesi gerektiğini anlatmıştı. bu olaya benzetiyorum. anlatmak zorunda değiliz. ama bende deliler gibi anlatma, anlaşılma ve sonunun sevgiye bağlanması aşılması istemindeyim. tıpkı fırtınadan çıkmış gün doğumuna bakan bir insan resmi gibi. keşke çizim yeteneğim olsa da aktarabilsem. muhtemelen oda farklı olurdu. tıpkı yazmak gibi yazı nasıl farklılaşıyorsa resimde de aynısı olurdu ve sonunda bunu mu yapmak istiyordum gibi bir boşluğa düşerdim. ve tüm bunların yanında hala anlatıyorum, neyi aradığım çok net belli değil mi arkadaşlar?
6:19 ben burada alper bey’i neden bu kadar çok sevdiğimi anladım. Hayatımın yol arkadaşı olan Engin Geçtan ile böyle bir ilişkileri varmış. İnanılmaz bir bilgi benim için. Alper bey bir kat daha saygım arttı. Tüm bu paylaşımlar için çok içten teşekkür ederim
Yaşıyor olmak başlı başına tuhaf bir durum zaten. Milyarlarca yıllık evrenin minik atomlarının dönüp dolaşıp bizim gibi varlıkları meydana getirmesi ve kimsenin sana sormadan doğman ve bilinç kazanman ama sonunda yine yok olacağını bilmen. İç daraltıcı gerçekten. Ölümü düşünmek, bence bir insanın yaraları 'varsa' deşen bir eylem ve ölümün fikri beni dehşete sürüklüyor.
Ölünce belki de hiç var olmadığımız zamanlar gibi olacaktır.Gerci ben şuan ölen insanların şuan devam eden yaşamdan haberleri olduğuna da inanıyorum.Gerçeği ölenler bilir.Salt gerçeği.Dusunsene ölüyoruz ama hala gerçeği bilmiyoruz bu çok tuhaf olurdu..
Ölüm gibi bir konuyu bile nasıl hem bu kadar zihin açıcı hem de sağaltıcı, sakinleştirici bir sohbetle işleyebilirsiniz yahu?! O kadar güzeldi ki bu bölüm. İlker hocanın “Peki hocam neyapalım, ölelim mi yaağğu?!” dediği yerde coşkun bi kahkaha patlattım. Sorularına, yorumlarına, esprilerine her şeyine âşığım, çookkkk âşık❤️
Harika bir doktor ve konuşmacı fakat! fazla kesin konuşuyor. Başka insanları kesin konuştuğu için eleştiriyor ancak bunu kendisi de yapıyor. Yine de seviyorum.
Flu tv'den ricam, Dr. Alper Hasanoglunu davet ettiğinizde kesmeyin. Tam olsun, rahat dinleyelim. Alper Hsanoğlunun her tarzını ve konuşmasını severek dinliyoruz. Kesmeyin videonu lütfen.
Annem vefat ettiğinden 17 yaşındaydım. Morgda yanağından öptükten sonra ölümün varlığını fark ettiğim. 11 yıldır hayatı, ölümden öncesini ve sonrasını sorgulamam sonrasında bitmek bilmeyen bir panik atak hayatıma girdi. 11 yıldır bazı dönemler (özellikle yakınımda tanıdığım kişilerin ölümünde) o kadar çok panik atak geçiriyorum, uykusuz kalıyorum, kafamdan o kadar beynimi patlatacak kadar düşünce geçiyor ki anlatamam. Etrafımda ki insanlardan bir anlayış bir fikir, onların bu ölüm bilgisiyle nasıl başa çıktıklarını bilmek istiyorum. Kendimi açıklıyorum ancak sizlerin dediğiniz gibi ölümü biliyorlar ama öleceklerine inanmadıkları için her zaman beni fazla dramatik olmak ile, fazla kafaya takıyor olmak ile suçluyorlar. Bir insan bu kadar somut olan bir şeyi nasıl düşünmez gerçekten garipsiyorum. Bazen arkadaşlarımın beni anlaması için bir örnek veriyorum : Bir odada olduğunu düşün, önünde bir tane kapı var ve arkasında ne olduğunu kesinlikle bilmiyorsun, bu odada ne kadar kalacağını bilmiyorsun ve bir gün o kapıdan birisi gelip seni zorlayarak geçirecek hiç beklemediğin bir anda. Bu konuda ne düşünüyorsun diyorum. "Geçerim ne olacak ki" diyor, korku filmi bile izlerken ana karakterin karanlık bir odaya gittiğini görünce gözünü kapatan kişi. Bence benim fikrim de insanın gözünün önünde ki bu perdenin kalkmaması gerektiği yönünce, bazı şeylerin farkına varmak gerçekten yorucu ve depresif olabiliyor. Aynen Alper bey in dediği gibi artık istemediğim hiç bir şeyi yapmamaya özen gösteren bir kişi haline geldim, hayat başkalarının istediklerini yapmamız için fazla kısa. Böyle bir konu hakkında video karşıma çıktığı zaman izlemek ile izlememek arasında tereddüt ettim tekrar panik atağımı tetikleyebilir diye. Ancak biraz iyi geldi en azından benim gibi bazı kişilerin de bu konuda böyle düşündüğünü bilmek.
Sizinle tecrübemi paylaşmak isterim lakin burada yazmak istemedim. Sadece ölüm somut gibi görünse de soyut bence nereye gidildiği bilinmediği için. Kaybettiğimiz kişinin sadece boyut değiştirdiğini düşünmek iyi geliyor sanırım ve boş kalmamak ugraslarla meşgul olmak
Aynısını her gün düşünüyorum ve uykularım kaçıyor acaba kafayı mı yedim delirdim mi diye düşünüyorum. Bu kadar gerçek ve belirsiz bir olguyu insanlar nasıl bu kadar önemsiz karşılayabiliyor nasıl herkes delirmiyor? Anlayamıyorum ama keşke ben de umursamayabilsem
Aslında her gün dünyada binlerce insan ölürken etkilenmeyip sevdiğimiz gidince çok etkileniyoruz.Sorun sevdiğimizin yokluğu ve nereye nasıl bir aleme uğurladığımızı bilmemek.Olurda rüyalarımıza girip iyi olduklarını ifade ettiklerinde sevdiğini kaybeden bir nebze rahatlıyor.İnancınız ne yönde bilmiyorum ama onlar bizi görüyor,biz göremesekte onlara hediyeler yollayabiliriz onlar adına yapılan hayırlar,sadakalar,iyilikler inanın onlara ulaşıyor ve o şekilde ona dokunabilmek bizimde kalbimizdeki hüznü hafifletiyor.
Dünyadaki en büyük gerçek ölüm ve beni panik atak hastası yaptı.bu hususta kimse kimseye yardım edemez.ancak yöntemleri var.mesela;fazla önemsememek ya da bir inanca sahip olup o inancın ölüm karşısındaki duruşuna göre yön çizmek veya cesur olmak:) vb.
Geçen videoda dediğinize geliyoruz aslına. İnsanlar kendini bu kadar önemsemese hayat bu kadar zor hale gelmeyecek. Ama o kadar önemsiyoruz ki illaki sonsuza kadar bir şekilde yaşamamız gerektiğini düşündürüyor.
Zorunlu (kan kanseri tedavisi) ölümle yüzleştiğimde de mutluydum, sonra yaşayınca hayatı tekrardan anlamlandırmak bir süreçti belki hala süreç ama en azından daha stabil şekilde devam ediyorum. =) Çok güzel konu olmuş sevigler , saygılar...
Videonun fazla kesilmesi rahatsız ediciydi ama onun dışında mükemmel bir sohbet. 1.sınıf psikoloji öğrencisi biri olarak değerli hocama çok teşekkür ediyorum
10 yılda 15 yakınımı peşpeşe kaybettim en genci 3 en yaşlısı 72 yaşındaydı bir zaman sonra cenazelerde ağlarken olacakları sıralamaya başladı zihnim alıştım mı kabullendim mi bilmiyorum ölümün kıyısından da dönmüşlüğüm var 3 ay yoğun bakım kapısında bekledim 1 ay palyatif serviste refakatçi olarak kaldım ölümle bu kadar haşır neşir olduktan sonra efsane bir sohbet olmuş her kelimesine katılmakla birlikte devamı bile çekilebilir diye düşünüyorum
Çok güzel ifade etmişsiniz, ben de 10 yılda çok yakınım olan 7 kişiyi kaybettim ve 4 ü aynı yıl içerisinde oldu, artık bu süreçleri yaşarken acı ile beraber tüm aşamaları bildiğimi fark etmeye başladım. Ve bir süre sonra da neler olacağını bildiğimden dolayı histerik anlar yaşamaz oldum. Böyle ölümlü şeylerle fazla haşır neşir olmanın ve kayıp yaşamanın o cenaze anlarındaki acılarından çok insanın karakterinde farklılaşmaya sebep olduğunu görüyorum bu ara. Bu tamamen karamsarlık ve üzüntülü olma değil, manasız bi neşeli ve umursamazlık hali karışımı gibi.
Aslında herşey in boş olduğunu anlıyorsun,ben mesela çok yakınımı kaybettim 1,5 sene oldu.Ertesi gün sabah güneşi doğduğunda anlamsız bi suçluluk kaplamıştı içimi rahatsız eden bi şey sanki keşke o da gorebilseydi bu güneşi sadece benim hakkım değil onunda hakkıydı der gibi..yaşarken keyf alamama hali..Ama Dostoyevski nin dediği gibi insan herşeye alışıyor..
Türk vatandaşı olarak, 30lu yaşlardan sonrasını ev aldıysak kredisini ödeyerek, 40 yaşından sonrasını çocuk ve çocuklar varsa onların eğitim masraflarına yetişmeye çalışarak geçireceğiz. Muhtemelen birçoğumuz yurt dışı tatili bile yapmayacağız, emeklilik yaşından sonra Avrupalılar gibi keyif suremeyecegiz. Bu şartlarda bir hayat için ölümden korkmanın pekte bir önemi yok. Allah kimseyi acı içinde öldürmesin, onun dışında bir beklentim yok.
Bu duruma gelmemizin sebebi insanların bu hayatta uğradıkları haksızlığa karşı '' öbür dünyada görürsün'' tesellisidir. Yanlış anlamayın inançsız biri olun demiyorum. Ama dinler insanların bu dünyada baskın olması ve hakkını aramasına çok büyük engel oluyor. Büyük yaratıcı hepsini düzelteceğiz diye bakıyoruz, emin miyiz ? Hayır. İnanç işte adı üstünde. Hayatın anlamı herkes için farklı olabilir , sana göre inanç veya din olabilir. Bir başkası için sadece iyi bir insan olmak ve hayatın keyfini çıkarmak olabilir. Sonra dinler ortaya çıkıp vah siz yanacaksınız sonsuz işkenceye maruz kalacaksınız diye diye insanları iyice bir sindiriyor. Bunun sonucunda sorgulamayan köle insanlar yaratılıyor ve bu insanlar bir gün adaletin sonsuz bir varlıktan geleceği inancını güçlendiriyor. Bu döngü kırılmayacak. Tatile herkes gidemeyecek, güzel bir yaşam herkese nasip olmayacak. Hayat böyle acımasız işte. Dilerim öteki bir yerler varsa herkes gönlünce bir yere gider.
Acıyı yalnız yada biriyle yaşamak konusu bence, hem kişiye göre hem yaşanan acıya göre değişir bence. Mesela ben anlıyorum hangi olayın acısını yanlız atlatayım, yada o acıyı kimle yada kimlerle paylaşayım.
Bu videoyu hiç yapmak istemediğim bir işin öğle arasında yemek yerken soluksuz izledim/dinledim. Her video sonunda olduğu gibi yine kafamda açılan birsürü boşlukla, şimdi yapmak istemediğim işimin başına dönüyorum. Söyleyeceklerim bu kadar, teşekkür ederim
Eskiden du edip uyur ve dualarimin gerceklesecegine inanirdim ,cok da huzurluydum ama 10 yildir inanmiyorum hem huzursuzum hem de herseyin sorumlusunu kendim görüyorum.Yine de inancsizligin normal oldugunu düsünüyorum.
Aslında sen Allah'a küsmüşsün inançsız değilsin duaların kabul olsun diye de acele etmişsin sanki Allah'ın dualarımızı kabul etmeye mecburiyeti varmış gibi kibre kapılırız bazen
Daha bugün arkadaşlarla inançla ilgili bi konu geçti. İnançsız insanlar için tutunacak bi dal arama olayı daha farklı gerçekten. İnanan insan için her şey kolay, netice sebep sonuç. Her şey çok belli. Alper Hocam'ın ağzına sağlık gerçekten. Bir çırpıda bitti video.
Lütfen daha çok Alper hoca. Buradan tanıdım hocayı ve kitaplarını almaya okumaya başladım.Hayatı analiz yöntemi çok dürüst ve duru.Keyifle dinliyor okuyorum kendisini. Saygılarımı iletiyorum.
Aynen!!! Ben 30 yasindayim ve 8 yildir ateistim.. yani allaha inanmiyorum ve ölümden sonra yok olmak bana huzur veriyor. Cünkü ölümden sonra ebedi bir hayati kim cekebilir?? bir düsünün EBEDI den bahsediyoruz yahu.. biz 60-80 yillik bir ömrü piskolojik olarak cok yipraniyoruz ve ölümden sonra ebedi yasamak mi? hayir istemem.. simdi bana sakin "o zaman baska olacak, bütün tadlari alacagiz ve piskolojimiz yipranmicak" demeyin sakin. Ben kendi egom ile (kimligim ile) ebedi yasamak istemiyorum.. yine hatirlatayim; ebedi 100 yil veya 100.000.000 yil degil EBEDI. Bu cok korkunc bir düsünce Dogmadan önce, sizi yok olusunuz veya hiclik rahatsiz ediyor muydu? hayir. ayni sekilde ölümden sonra da rahatsiz etmiyecek zaten ölümden bosuna korkmaniza gerek yok, cünkü öldügünüzü bilmiceksiniz bile :)
yine harika bir konuşma. muhtemelen birkaç kez daha dinleyeceğim. ölüm kesinlikle günlük olarak üzerine düşünülmesi ve asla göz önünden ayrılmaması gereken bir konu, keşke hepimiz bu fikirle bir an önce barışsak da hakkıyla yaşayabilsek. kaka kokusu ise bir kibrit çakarak giderilebilir, ofiste sıçamayanlara dev hizmet ;)
Çok ilginç. İntihar etmeye karar verdiğim ve belirlediğim tarih arasında, ağır depresyonda olunduğumu bilen arkadaşım iyileştiğimi düşünmüştü. Daha iyi hissediyorum ve mutluydum. O zamanları düşündüğümde bile içime hala bir mutluluk geliyor. Sanki o dönemde gerçekten yaşıyormuşum gibi bir dinçlik vardı. Bunun genel bir şey olduğunu bilmiyordum. Şaşırtıcı bir durum
"En kötü ölürüz bro nolcak" düşüncesi aslında baya rahatlatıcı bi düşünce. Herhangi bi şey yapmak zorunda değilsin, yapmayı seçtiğin için yapıyosun, demek ki yapmayı yapmamaya tercih ediyosun.
sebebi kendine bir amaç ya da yapacak bir şey veriyor oluşun olabilir. artık kendinden eminsin, ne yapacağını biliyorsun, başına ne gelecek biliyorsun kararını kesin vermişsin, belirsizlik yok senin için. bir anlamda tanrı gibisin. yani en azından o an bu kanıdasın. belki de hayat boyu daha iyi hissetmemişsindir bile. en azından kendimi o durumda hayal ettiğim veya yaklaştığımı düşündüğüm zamanlar bunlar geliyor aklıma.
Alper hocamı dinlerken, anlattığı şey özünde can yakabilecek bi nitelik taşısa bile, huzurlu hissediyorum ve bu duyguyu tekrar hatırlıyor olmak canımı yakıyor. galiba terapiye ihtiyacım var :')
Çok iyi işler yapıyorsunuz. Minnettarız. Ölümle ilgili 2 haber beni çok etkilemişti. Biri kartopu oynadığı için camına kartopu çarpan esnafın bıçaklayarak öldürdüğü gazetecinin "biri bana bunun gerçek olmadığını söylesin yada Allahım bu bir rüya olsun" minvalindeki sözleri. Diğeri de ablası eniştesi tarafından öldürülen adamın annesine " anne ablam ölmüş" dediğinde, annesinin " nasıl ölmüş? Ne demek ölmüş?" şeklindeki şoktayken söylediği sözler. Harika bir programdı. Var olun.
Video bittiğinde sorularıma cevap bulmuş gibi, kendimi dinlenmiş, rahatlamış hissettim. Çok fazla iyiydi. En sevdiğim bölüm oldu bile. Notlar falan aldım anlattıklarınızdan. Teşekkürler
İlker hocanın yaptığı onlarca program arasında sanırım konuk olan en etkili ve yetkili uzman. Türkçe konuşan dünya topluluğuna psikoterapi hizmeti sunuyor Alper hoca, kurcalayan sorularıyla İlker hoca. Emin olun her bölüm defalarca izleniyor. TH-cam’dan haberdar olan akranlarıma bahsedince, tabi biliyoruz, izliyoruz, diyorlar. Likelamak yetmiyor. Buraya yazmak istedim. Kalın sağlıcakla
Ölüm insan hayatında dekoratif bir ızdıraptır. Ben ölüme küçükken bu kadar içerlenmiyordum. Çünkü ölenlerin bir gün döneceklerine ama geride bıraktıklarına kırgın olduklarından dönmeye yanaşmadıklarını düşünürdüm.
Hem ateistim hem de veganım. İkiside sonradan seçimim. Daha önce nasıl hissediyorsam şuanda da öyle hissediyorum. Ölümden korkuyordum, hala aynı şekilde korkuyorum. Mutluluğu ve huzuru inanışa bağlamak fazlasıyla romantik bir yorum olmuş. Alper beye ilk defa katılmadım.
Kerem bey, sizin böyle deneyimlememiş olmanız durumun böyle olmadığı anlamına gelmez. Ona bakarsak ben de ateistim ve kedimin kaybolduğu dönemde tam da Alper hocanın bahsettiği örnekteki gibi bir Tanrı inancımın olmasını çok istedim. Kendisine yalvarabileceğim bir güç olsaydı diye. Ki Alper hocanın savunduğu görüşü sadece Alper hoca değil birçok psikolog ve filozof da bu şekilde yorumluyor.
İlker hocanın tüm programlarını takip ediyorum resmen ama Alper hoca oturup sevdiğim bir abi ile sohbet etmek gibi, bir yandan haklısın abi derken bir yandan ha..str abi diyip te kendimiz ile çeliştiriyor. Bu saatte niye yorum yapma ihtiyacı hissettim bilmiyorum ama bu videoyu 10 kere falan izledim heralde. Ölüm bu kadar sakin ve güzel bir şekilde tartışılamaz, anlatılamaz. Teşekkürler Alper hoca yanlız olmadığımızı hissettirdiğin için.
ölümle karşılaşmanın hem korkunç hem de ne kadar normal olduğunu hatırlatmış bu video. dinlerken bir yandan "öleceğiz sahiden" diyorsunuz. diğer yandan da Alper Hasanoğlu'nun dediği gibi: "Öleceğimizi biliyoruz ama öleceğimize inanmıyoruz."
hocamıza hayranım. ben kendimi o kendi kararlarını kendisi verip sonuçlarına katlanabilecek o yüzde 10 Luk kesimde görüyorum. Artık çok fazla inanmıyorum eskisi kadar. Hâlâ kendi yolumu çizme aşamasındayım ve çok mutluyum. eskiden daha çok....
İnsanı mutlu eden tek şey bir kasabada yaşamaktır.( Bu cümleyi saatlerce açabilirim.) Çünkü dengeli bir yaşama en yakın yer, köy değil şehir de değil. Kasaba mutluluktur.
Program nefis olmuş bin sene bu konular konuşulsa bin sene dinlenir Alper hocamız çok samimi sorular çok değerli yaptığınız iş hakikaten ama hakikaten çok değerli
Bu anlatilanlar bu mecralarda baki kalirsa, yasanmisligim boyunca zaman zaman biriken varolus sikintilarimdan kurtulmak icin ara ara dinleyecegim ve izleyecegim. Sayin Dr. Alper Bey'e ve Flutv ekibine cok tesekkur ederim. Yalniz eklemeden edemeyecegim, lutfen bir daha Tugce Isiyel gibilerini bu sohbet konularina dahil etmeyin. Aralarindaki fark muazzam :).
İlker sayesinde psikoterapi alıyoruz, sağolsun.
İlker artık uzun metraj film yap sende kurtul bizde kurtulalım gözünü seveyim.
"Memnunum ama mutlu değilim ama mutsuz da değilim." Hayatımın özeti..
şimdi bu terzi söküğünü dikemez mi? kelin ilacı olsa başına sürer mi?
bugün gün boyu söylkedigim sözü söyledi ben lok
memnun olmakta oldukca onemli zannımca
12:00'da söylenenler Fahrenheit 451'deki bi paragrafı aklıma getirdi.
"Granger durup Montag’la geriye baktı. “Büyükbabam, herkes öldüğü zaman geride bir şey bırakmalı, derdi. Bir çocuk, bir kitap, bir resim, bir ev, yapmış olduğu bir duvar ya da bir çift ayakkabı. Ya da ekili bir bahçe. Ellerinin bir şekilde dokunduğu ve ruhunun öldüğün zaman gidebileceği bir şey, öyle ki insanlar senin diktiğin ağaç ya da çiçeğe baktığı zaman seni orada görebilsinler. Ne yaptığın önemli değil, derdi, yeter ki sen ellerini onun üstünden çektiğin zaman, ona dokunduğun zamanki halini değiştiren bir şey yapmış olasın. Otları sadece biçen bir adamla, gerçek bir bahçıvan arasındaki fark dokunuştadır, derdi. Otları biçen bir adam orada hiç bulunmamış gibidir, fakat bahçıvan ömür boyu oradadır.”"
Ama uzun vadede bahçıvanın emeği de silinir be.
masallar masallar...
video yayınlandı, tamamını izledim. muhtemelen bu videoyu daha sonra da defalarca izleyeceğim. yazacak çok şey var, içimdekileri dökecek gücüm hiç yok.
Yüzleşmekten korkmak gibi sanki değil mi 😔
yazmak düşünmekten daha zor
Buraya yazın hocam. Biz okuruz.
aytuğ bazen yazmanın da yanlış seçim olacağını, bazı duygu durumların içinde demlenmesi gerektiğini anlatmıştı. bu olaya benzetiyorum. anlatmak zorunda değiliz. ama bende deliler gibi anlatma, anlaşılma ve sonunun sevgiye bağlanması aşılması istemindeyim. tıpkı fırtınadan çıkmış gün doğumuna bakan bir insan resmi gibi. keşke çizim yeteneğim olsa da aktarabilsem. muhtemelen oda farklı olurdu. tıpkı yazmak gibi yazı nasıl farklılaşıyorsa resimde de aynısı olurdu ve sonunda bunu mu yapmak istiyordum gibi bir boşluğa düşerdim. ve tüm bunların yanında hala anlatıyorum, neyi aradığım çok net belli değil mi arkadaşlar?
Dun geceden beri 5 ci izleyişim
Sadece Psikiyatr olarak değil Sosyolog olarak da kendini çok iyi geliştirmiş bir hocamız. Elinize sağlık devamını bekliyoruz
Bu videoyu çerçeveletip duvara as, bilgisayara indir, açılış ekranı yap her gün izle, o kadar muhteşem bir içerik olmuş, Tebrikler 👏
Hayatımda tv dahil hiç bir programı bu kadar soluksuz bir şekilde izlemedim. Hocamızın ağzından çıktığı her sözcükle aydınlanma geçiriyorum resmen.
En etkilendiğim bölümlerden biriydi. Bu serinin devam etmesi dileğiyle.
Alper Bey'i Açık Radyo'daki programlarından beri keyifle takip ediyoruz... Sevgi ve saygılarımızla 💐
Kesinlikle katılıyorum. Bülent Usta'yı da aynı şekilde görmek isteriz.
Açık radyo programlarına nereden ulaşabilirim, yoksa buradaki videoları mi kastetmiştiniz
@@serdarkalay1595 spotify'da podcast şeklinde mevcut
“Normalin Sınırları” açık radyo
Konu önemli değil Alper hocayla daha çok video gelsin!!
katılıyorum
6:19 ben burada alper bey’i neden bu kadar çok sevdiğimi anladım. Hayatımın yol arkadaşı olan Engin Geçtan ile böyle bir ilişkileri varmış. İnanılmaz bir bilgi benim için. Alper bey bir kat daha saygım arttı. Tüm bu paylaşımlar için çok içten teşekkür ederim
Yaşıyor olmak başlı başına tuhaf bir durum zaten. Milyarlarca yıllık evrenin minik atomlarının dönüp dolaşıp bizim gibi varlıkları meydana getirmesi ve kimsenin sana sormadan doğman ve bilinç kazanman ama sonunda yine yok olacağını bilmen. İç daraltıcı gerçekten. Ölümü düşünmek, bence bir insanın yaraları 'varsa' deşen bir eylem ve ölümün fikri beni dehşete sürüklüyor.
Ölünce belki de hiç var olmadığımız zamanlar gibi olacaktır.Gerci ben şuan ölen insanların şuan devam eden yaşamdan haberleri olduğuna da inanıyorum.Gerçeği ölenler bilir.Salt gerçeği.Dusunsene ölüyoruz ama hala gerçeği bilmiyoruz bu çok tuhaf olurdu..
Ölüm gibi bir konuyu bile nasıl hem bu kadar zihin açıcı hem de sağaltıcı, sakinleştirici bir sohbetle işleyebilirsiniz yahu?! O kadar güzeldi ki bu bölüm. İlker hocanın “Peki hocam neyapalım, ölelim mi yaağğu?!” dediği yerde coşkun bi kahkaha patlattım. Sorularına, yorumlarına, esprilerine her şeyine âşığım, çookkkk âşık❤️
Defalarca dinleyeceğim, bıkmadan,usanmadan, sıkılmadan.... müthiş bir sohbet
Harika bir doktor ve konuşmacı fakat! fazla kesin konuşuyor. Başka insanları kesin konuştuğu için eleştiriyor ancak bunu kendisi de yapıyor. Yine de seviyorum.
Alper Hoca konuya bağlı olarak melankolik bir stille gelmiş gibi…
Flu tv'den ricam, Dr. Alper Hasanoglunu davet ettiğinizde kesmeyin. Tam olsun, rahat dinleyelim. Alper Hsanoğlunun her tarzını ve konuşmasını severek dinliyoruz. Kesmeyin videonu lütfen.
yaşamak zorunda değiliz. ama ölmek zorunda da değiliz.
isteyen istediğini yapabilmeli kısacası.
Annem vefat ettiğinden 17 yaşındaydım. Morgda yanağından öptükten sonra ölümün varlığını fark ettiğim. 11 yıldır hayatı, ölümden öncesini ve sonrasını sorgulamam sonrasında bitmek bilmeyen bir panik atak hayatıma girdi. 11 yıldır bazı dönemler (özellikle yakınımda tanıdığım kişilerin ölümünde) o kadar çok panik atak geçiriyorum, uykusuz kalıyorum, kafamdan o kadar beynimi patlatacak kadar düşünce geçiyor ki anlatamam.
Etrafımda ki insanlardan bir anlayış bir fikir, onların bu ölüm bilgisiyle nasıl başa çıktıklarını bilmek istiyorum. Kendimi açıklıyorum ancak sizlerin dediğiniz gibi ölümü biliyorlar ama öleceklerine inanmadıkları için her zaman beni fazla dramatik olmak ile, fazla kafaya takıyor olmak ile suçluyorlar.
Bir insan bu kadar somut olan bir şeyi nasıl düşünmez gerçekten garipsiyorum. Bazen arkadaşlarımın beni anlaması için bir örnek veriyorum : Bir odada olduğunu düşün, önünde bir tane kapı var ve arkasında ne olduğunu kesinlikle bilmiyorsun, bu odada ne kadar kalacağını bilmiyorsun ve bir gün o kapıdan birisi gelip seni zorlayarak geçirecek hiç beklemediğin bir anda. Bu konuda ne düşünüyorsun diyorum. "Geçerim ne olacak ki" diyor, korku filmi bile izlerken ana karakterin karanlık bir odaya gittiğini görünce gözünü kapatan kişi. Bence benim fikrim de insanın gözünün önünde ki bu perdenin kalkmaması gerektiği yönünce, bazı şeylerin farkına varmak gerçekten yorucu ve depresif olabiliyor. Aynen Alper bey in dediği gibi artık istemediğim hiç bir şeyi yapmamaya özen gösteren bir kişi haline geldim, hayat başkalarının istediklerini yapmamız için fazla kısa.
Böyle bir konu hakkında video karşıma çıktığı zaman izlemek ile izlememek arasında tereddüt ettim tekrar panik atağımı tetikleyebilir diye. Ancak biraz iyi geldi en azından benim gibi bazı kişilerin de bu konuda böyle düşündüğünü bilmek.
Sizinle tecrübemi paylaşmak isterim lakin burada yazmak istemedim. Sadece ölüm somut gibi görünse de soyut bence nereye gidildiği bilinmediği için. Kaybettiğimiz kişinin sadece boyut değiştirdiğini düşünmek iyi geliyor sanırım ve boş kalmamak ugraslarla meşgul olmak
Aynısını her gün düşünüyorum ve uykularım kaçıyor acaba kafayı mı yedim delirdim mi diye düşünüyorum. Bu kadar gerçek ve belirsiz bir olguyu insanlar nasıl bu kadar önemsiz karşılayabiliyor nasıl herkes delirmiyor? Anlayamıyorum ama keşke ben de umursamayabilsem
Varoluşçu Psikoterapi - yalom bu kitabı okumanızı tavsiye ederim.
Aslında her gün dünyada binlerce insan ölürken etkilenmeyip sevdiğimiz gidince çok etkileniyoruz.Sorun sevdiğimizin yokluğu ve nereye nasıl bir aleme uğurladığımızı bilmemek.Olurda rüyalarımıza girip iyi olduklarını ifade ettiklerinde sevdiğini kaybeden bir nebze rahatlıyor.İnancınız ne yönde bilmiyorum ama onlar bizi görüyor,biz göremesekte onlara hediyeler yollayabiliriz onlar adına yapılan hayırlar,sadakalar,iyilikler inanın onlara ulaşıyor ve o şekilde ona dokunabilmek bizimde kalbimizdeki hüznü hafifletiyor.
Dünyadaki en büyük gerçek ölüm ve beni panik atak hastası yaptı.bu hususta kimse kimseye yardım edemez.ancak yöntemleri var.mesela;fazla önemsememek ya da bir inanca sahip olup o inancın ölüm karşısındaki duruşuna göre yön çizmek veya cesur olmak:) vb.
Sizi genellikle semizotu maydonoz ayıklarken dinliyorum, iç huzura kavuşuyorum her seferinde daha da aydınlanıyorum, teşekkürler 🪷
Geçen videoda dediğinize geliyoruz aslına. İnsanlar kendini bu kadar önemsemese hayat bu kadar zor hale gelmeyecek. Ama o kadar önemsiyoruz ki illaki sonsuza kadar bir şekilde yaşamamız gerektiğini düşündürüyor.
👍
Arada açıp izlerim bu bölümü.. Hayatın her anına uyan tek şey olabilir.
Alper Hocayı flu tv ile tanıdım. Çok geç bir karşılaşmaymış. Dinlemesi goy goy da yapsa felsefe de öyle keyifli ki. Konu farketmez hocam hep anlatın…
Zorunlu (kan kanseri tedavisi) ölümle yüzleştiğimde de mutluydum, sonra yaşayınca hayatı tekrardan anlamlandırmak bir süreçti belki hala süreç ama en azından daha stabil şekilde devam ediyorum. =) Çok güzel konu olmuş sevigler , saygılar...
Videonun fazla kesilmesi rahatsız ediciydi ama onun dışında mükemmel bir sohbet. 1.sınıf psikoloji öğrencisi biri olarak değerli hocama çok teşekkür ediyorum
"Hayattan alacaklı olanlar ölümden korkar." -Engin Geçtan
alper hasanoğlu'nu beş dakika dinleyince huzur buluyorum.
10 yılda 15 yakınımı peşpeşe kaybettim en genci 3 en yaşlısı 72 yaşındaydı bir zaman sonra cenazelerde ağlarken olacakları sıralamaya başladı zihnim alıştım mı kabullendim mi bilmiyorum ölümün kıyısından da dönmüşlüğüm var 3 ay yoğun bakım kapısında bekledim 1 ay palyatif serviste refakatçi olarak kaldım ölümle bu kadar haşır neşir olduktan sonra efsane bir sohbet olmuş her kelimesine katılmakla birlikte devamı bile çekilebilir diye düşünüyorum
Çok güzel ifade etmişsiniz, ben de 10 yılda çok yakınım olan 7 kişiyi kaybettim ve 4 ü aynı yıl içerisinde oldu, artık bu süreçleri yaşarken acı ile beraber tüm aşamaları bildiğimi fark etmeye başladım. Ve bir süre sonra da neler olacağını bildiğimden dolayı histerik anlar yaşamaz oldum. Böyle ölümlü şeylerle fazla haşır neşir olmanın ve kayıp yaşamanın o cenaze anlarındaki acılarından çok insanın karakterinde farklılaşmaya sebep olduğunu görüyorum bu ara. Bu tamamen karamsarlık ve üzüntülü olma değil, manasız bi neşeli ve umursamazlık hali karışımı gibi.
@@crazydanceinkayseri aşırı kaygılı karamsar depresif bir insandım şimdi ki halim bazen beni bile şaşırtıyor 😊
@@duygukrdgl kesinlikle ben de:)
Aslında herşey in boş olduğunu anlıyorsun,ben mesela çok yakınımı kaybettim 1,5 sene oldu.Ertesi gün sabah güneşi doğduğunda anlamsız bi suçluluk kaplamıştı içimi rahatsız eden bi şey sanki keşke o da gorebilseydi bu güneşi sadece benim hakkım değil onunda hakkıydı der gibi..yaşarken keyf alamama hali..Ama Dostoyevski nin dediği gibi insan herşeye alışıyor..
öleceğini bilmekten daha çok sevdiğin birilerinin öleceğini bilmek işte gerçek hüzün bu
Selamlar... Alper Bey'in Programlarını dört gözle bekliyoruz.
Düşünmeyen insan mutludur. İnanan insan da düşünmez, bu yüzden mutludur.
Cahillik mutluluktur.
Türk vatandaşı olarak, 30lu yaşlardan sonrasını ev aldıysak kredisini ödeyerek, 40 yaşından sonrasını çocuk ve çocuklar varsa onların eğitim masraflarına yetişmeye çalışarak geçireceğiz. Muhtemelen birçoğumuz yurt dışı tatili bile yapmayacağız, emeklilik yaşından sonra Avrupalılar gibi keyif suremeyecegiz. Bu şartlarda bir hayat için ölümden korkmanın pekte bir önemi yok. Allah kimseyi acı içinde öldürmesin, onun dışında bir beklentim yok.
Bu duruma gelmemizin sebebi insanların bu hayatta uğradıkları haksızlığa karşı '' öbür dünyada görürsün'' tesellisidir.
Yanlış anlamayın inançsız biri olun demiyorum. Ama dinler insanların bu dünyada baskın olması ve hakkını aramasına çok büyük engel oluyor.
Büyük yaratıcı hepsini düzelteceğiz diye bakıyoruz, emin miyiz ? Hayır.
İnanç işte adı üstünde.
Hayatın anlamı herkes için farklı olabilir , sana göre inanç veya din olabilir. Bir başkası için sadece iyi bir insan olmak ve hayatın keyfini çıkarmak olabilir.
Sonra dinler ortaya çıkıp vah siz yanacaksınız sonsuz işkenceye maruz kalacaksınız diye diye insanları iyice bir sindiriyor.
Bunun sonucunda sorgulamayan köle insanlar yaratılıyor ve bu insanlar bir gün adaletin sonsuz bir varlıktan geleceği inancını güçlendiriyor.
Bu döngü kırılmayacak.
Tatile herkes gidemeyecek, güzel bir yaşam herkese nasip olmayacak.
Hayat böyle acımasız işte. Dilerim öteki bir yerler varsa herkes gönlünce bir yere gider.
Acıyı yalnız yada biriyle yaşamak konusu bence, hem kişiye göre hem yaşanan acıya göre değişir bence. Mesela ben anlıyorum hangi olayın acısını yanlız atlatayım, yada o acıyı kimle yada kimlerle paylaşayım.
Böylesine kaliteli bir sohbetin ücretsiz olması ne güzel...
Bu videoyu hiç yapmak istemediğim bir işin öğle arasında yemek yerken soluksuz izledim/dinledim. Her video sonunda olduğu gibi yine kafamda açılan birsürü boşlukla, şimdi yapmak istemediğim işimin başına dönüyorum. Söyleyeceklerim bu kadar, teşekkür ederim
Eskiden du edip uyur ve dualarimin gerceklesecegine inanirdim ,cok da huzurluydum ama 10 yildir inanmiyorum hem huzursuzum hem de herseyin sorumlusunu kendim görüyorum.Yine de inancsizligin normal oldugunu düsünüyorum.
Hiç birşey ama hiç birşey yapma sadece Allah’a dua et seni doğru yola iletsin o yeter ☺️bazen doğru dibimizdedir ama görmeyiz
Aslında sen Allah'a küsmüşsün inançsız değilsin duaların kabul olsun diye de acele etmişsin sanki Allah'ın dualarımızı kabul etmeye mecburiyeti varmış gibi kibre kapılırız bazen
Yaşam keyif, ölüm ise huzurdur. Zor olan birinden diğerine intikaldir. -Walter Bishop, Fringe :)
İddia ediyorum ki kanalın son 3 ayının en iyi programı olmuş Dr. Alper
Daha bugün arkadaşlarla inançla ilgili bi konu geçti. İnançsız insanlar için tutunacak bi dal arama olayı daha farklı gerçekten. İnanan insan için her şey kolay, netice sebep sonuç. Her şey çok belli. Alper Hocam'ın ağzına sağlık gerçekten. Bir çırpıda bitti video.
Ölüm kalana zor değil mi be hocam, teşekkürler FLU ve Alper hoca
Alper hocam saatlerce konuşsun sıkılmadan dinliyorum. Özellikle uyumama yardımcı olan insanlardan biri. Uzun bi ömrü olsun isterim.
hayatta da ölümdeki kadar yeteneksiz olduğumdan, kendimden nefret ediyorum, bu nefret içinde de başka bir hayat, başka bir ölüm düşlüyorum.
Yarım saatlik videoyu bir saatte izledim. Sürekli durdurup, konuşulanlar hakkında kendi hayatım üzerine düşünmem gerekti.
Lütfen daha çok Alper hoca.
Buradan tanıdım hocayı ve kitaplarını almaya okumaya başladım.Hayatı analiz yöntemi çok dürüst ve duru.Keyifle dinliyor okuyorum kendisini. Saygılarımı iletiyorum.
Katılmıyorum inançsızım ve çok mutluyum , yok olacağımı biliyorum ve bu beni rahatıatıyor , kötü seyler olduğunda yok olacağımı bilmek iyi geliyor
Aynen!!! Ben 30 yasindayim ve 8 yildir ateistim.. yani allaha inanmiyorum
ve ölümden sonra yok olmak bana huzur veriyor. Cünkü ölümden sonra ebedi bir hayati kim cekebilir??
bir düsünün EBEDI den bahsediyoruz yahu.. biz 60-80 yillik bir ömrü piskolojik olarak cok yipraniyoruz
ve ölümden sonra ebedi yasamak mi? hayir istemem.. simdi bana sakin "o zaman baska olacak, bütün tadlari alacagiz ve piskolojimiz yipranmicak" demeyin sakin. Ben kendi egom ile (kimligim ile) ebedi yasamak istemiyorum..
yine hatirlatayim; ebedi 100 yil veya 100.000.000 yil degil EBEDI. Bu cok korkunc bir düsünce
Dogmadan önce, sizi yok olusunuz veya hiclik rahatsiz ediyor muydu? hayir. ayni sekilde ölümden sonra da rahatsiz etmiyecek
zaten ölümden bosuna korkmaniza gerek yok, cünkü öldügünüzü bilmiceksiniz bile :)
komplo teorisyenliği gibi olmasın ama son zamanlarda kanal muhafazakar liberal kafasında deva partisi oldu sanki :d
Ben de aynı düşünüyorum ama yok olma düşüncesi bana korku veriyor
yine harika bir konuşma. muhtemelen birkaç kez daha dinleyeceğim.
ölüm kesinlikle günlük olarak üzerine düşünülmesi ve asla göz önünden ayrılmaması gereken bir konu, keşke hepimiz bu fikirle bir an önce barışsak da hakkıyla yaşayabilsek.
kaka kokusu ise bir kibrit çakarak giderilebilir, ofiste sıçamayanlara dev hizmet ;)
Görür görmez havalara uçtum ,ne kadar seviyorum anlatamam Alper Hocam sen anlat daha çok anlat çok yaşa e mi ,flu TV bir harikasın!
💐💐💐💐babamı yakın zamanda kaybeden biri olarak çok teşekkür ederim. Çok güzel bir programdi
Çok ilginç. İntihar etmeye karar verdiğim ve belirlediğim tarih arasında, ağır depresyonda olunduğumu bilen arkadaşım iyileştiğimi düşünmüştü. Daha iyi hissediyorum ve mutluydum. O zamanları düşündüğümde bile içime hala bir mutluluk geliyor. Sanki o dönemde gerçekten yaşıyormuşum gibi bir dinçlik vardı. Bunun genel bir şey olduğunu bilmiyordum. Şaşırtıcı bir durum
"En kötü ölürüz bro nolcak" düşüncesi aslında baya rahatlatıcı bi düşünce. Herhangi bi şey yapmak zorunda değilsin, yapmayı seçtiğin için yapıyosun, demek ki yapmayı yapmamaya tercih ediyosun.
sebebi kendine bir amaç ya da yapacak bir şey veriyor oluşun olabilir. artık kendinden eminsin, ne yapacağını biliyorsun, başına ne gelecek biliyorsun kararını kesin vermişsin, belirsizlik yok senin için. bir anlamda tanrı gibisin. yani en azından o an bu kanıdasın. belki de hayat boyu daha iyi hissetmemişsindir bile. en azından kendimi o durumda hayal ettiğim veya yaklaştığımı düşündüğüm zamanlar bunlar geliyor aklıma.
Aynı dönemi ben de yaşadım. Birçok insanın bunu yaşaması tuhaf gerçekten
Alper Hocam hep anlatsın böyle tatlı tatlı, biz de dinleyelim 🙏
Nevzat hoca ve sizin muhabbetinize doğulmuyor hocam. Yeni videolarınızı sabırsızlıkla bekliyoruz.
Alper hocamı dinlerken, anlattığı şey özünde can yakabilecek bi nitelik taşısa bile, huzurlu hissediyorum ve bu duyguyu tekrar hatırlıyor olmak canımı yakıyor. galiba terapiye ihtiyacım var :')
Nazım Hikmet'in de dediği gibi:
“İnsan, öleceğini
bile bile
nasıl yaşar?
Ya çıldırır
ya da öleceğini
unutur…”
sürekli bu tarz yorumları görürdüm bana da ilk yorumumu yaptıran video bu oldu. bu sohbetin devamını bekleyeceğim.
Çok iyi işler yapıyorsunuz. Minnettarız. Ölümle ilgili 2 haber beni çok etkilemişti. Biri kartopu oynadığı için camına kartopu çarpan esnafın bıçaklayarak öldürdüğü gazetecinin "biri bana bunun gerçek olmadığını söylesin yada Allahım bu bir rüya olsun" minvalindeki sözleri. Diğeri de ablası eniştesi tarafından öldürülen adamın annesine " anne ablam ölmüş" dediğinde, annesinin " nasıl ölmüş? Ne demek ölmüş?" şeklindeki şoktayken söylediği sözler. Harika bir programdı. Var olun.
Video bittiğinde sorularıma cevap bulmuş gibi, kendimi dinlenmiş, rahatlamış hissettim. Çok fazla iyiydi. En sevdiğim bölüm oldu bile. Notlar falan aldım anlattıklarınızdan. Teşekkürler
İlker hocam, size ve ekibinize sonsuz teşekkürler. Çok değerli yayınlar yapıyorsunuz. Sizleri çok seviyorum 🤗
Anneannem derdi ki; "ölememek de var" Bilgece bir düşünüş olduğunu şimdi anlıyorum 🙏
İlker hocanın yaptığı onlarca program arasında sanırım konuk olan en etkili ve yetkili uzman. Türkçe konuşan dünya topluluğuna psikoterapi hizmeti sunuyor Alper hoca, kurcalayan sorularıyla İlker hoca. Emin olun her bölüm defalarca izleniyor. TH-cam’dan haberdar olan akranlarıma bahsedince, tabi biliyoruz, izliyoruz, diyorlar. Likelamak yetmiyor. Buraya yazmak istedim. Kalın sağlıcakla
Alper Hasanoğlu ve İlker Canikligil ikilisinin her videosu ufuk açıcı oluyor. Teşekkür ederiz :)
Ölüm insan hayatında dekoratif bir ızdıraptır. Ben ölüme küçükken bu kadar içerlenmiyordum. Çünkü ölenlerin bir gün döneceklerine ama geride bıraktıklarına kırgın olduklarından dönmeye yanaşmadıklarını düşünürdüm.
Daha fazla daha fazla konuşun Alper bey, çok kiymetli coook cooook.
Hem ateistim hem de veganım. İkiside sonradan seçimim. Daha önce nasıl hissediyorsam şuanda da öyle hissediyorum. Ölümden korkuyordum, hala aynı şekilde korkuyorum. Mutluluğu ve huzuru inanışa bağlamak fazlasıyla romantik bir yorum olmuş. Alper beye ilk defa katılmadım.
Ben de inançlıyım ve inancım bana korkma dese de korkuyorum.
Türkiye'de ötenazi hakkı çıkmalı
Kerem bey, sizin böyle deneyimlememiş olmanız durumun böyle olmadığı anlamına gelmez. Ona bakarsak ben de ateistim ve kedimin kaybolduğu dönemde tam da Alper hocanın bahsettiği örnekteki gibi bir Tanrı inancımın olmasını çok istedim. Kendisine yalvarabileceğim bir güç olsaydı diye. Ki Alper hocanın savunduğu görüşü sadece Alper hoca değil birçok psikolog ve filozof da bu şekilde yorumluyor.
“Ölüm olmasaydı onu icat etmek zorunda kalırdık”
Yaşiyor olmanin en kesin bilgisi bir gün ölecek olmamiz. Mekanlae ve koşullar değişse de öleceğiz.
burda gelmiş geçmiş bütün programların içinde nevzat hocanınkiyle beraber en sevdiğim program alper hasanoğlununkiler
İlker hocanın tüm programlarını takip ediyorum resmen ama Alper hoca oturup sevdiğim bir abi ile sohbet etmek gibi, bir yandan haklısın abi derken bir yandan ha..str abi diyip te kendimiz ile çeliştiriyor. Bu saatte niye yorum yapma ihtiyacı hissettim bilmiyorum ama bu videoyu 10 kere falan izledim heralde. Ölüm bu kadar sakin ve güzel bir şekilde tartışılamaz, anlatılamaz. Teşekkürler Alper hoca yanlız olmadığımızı hissettirdiğin için.
Alper hocayı dinlemek şu son günlerimin en huzurlu en güzel şeyi keşke daha çok video gelse
Hiç bitmesin istediğimiz bir video daha
ölümle karşılaşmanın hem korkunç hem de ne kadar normal olduğunu hatırlatmış bu video. dinlerken bir yandan "öleceğiz sahiden" diyorsunuz. diğer yandan da Alper Hasanoğlu'nun dediği gibi: "Öleceğimizi biliyoruz ama öleceğimize inanmıyoruz."
hocamıza hayranım. ben kendimi o kendi kararlarını kendisi verip sonuçlarına katlanabilecek o yüzde 10 Luk kesimde görüyorum. Artık çok fazla inanmıyorum eskisi kadar. Hâlâ kendi yolumu çizme aşamasındayım ve çok mutluyum. eskiden daha çok....
"Ne acı kaybetmek için sahiplik, ölümlüyü sevmek ne korkulu iş.."
Hoca flu tv ye gelmeden önce eli yüzü düzgün bir abimizdi. Şimdi derbeder oldu. Ne yedirdiniz ne içirdiniz
Sizi Azərbaycanda da izləyən və sevən var ✌🏽
Uzun zamandir bu kadar keyifle bi seyi dinlemedim. Bagimlilik, sosyal fobi, anksiyete gibi konularda da videolarinizi beklerim
Ne kadar güzel kendini ifade ediyor.İnsan valla öykünüyor
Alper beyi dinlemek çok öğretici
Gözümü kırpmadan dinledim ♥️
Tüm zamanların en faydalı Flu Tv programlarından biri 👏🏼
İnsanı mutlu eden tek şey bir kasabada yaşamaktır.( Bu cümleyi saatlerce açabilirim.) Çünkü dengeli bir yaşama en yakın yer, köy değil şehir de değil. Kasaba mutluluktur.
Sonsuzluk, Şehrazat, ölümden sonra mı başlar, yaşayalım diye
bize verilen şu hayat mıdır? Şükrü Erbaş tam bu bölüme uyan dizeleri yazmış
Çok fazla kesilmiş, dinlemek çok zorladı. Rahatsız edici. Ancak konu çok güzel. Teşekkürler
Yiiine parlayarak ayrıldığım ama dönüp dönüp tekrar parlamak isteyeceğim bir video olmuş emeğinize sağlık 🧡
Saatlerce uzasa saatlerce dinleyebilirim. Ölüm! Beni niye bu kadar cezbediyor bilmiyorum…
bitmesin diye üzüldüm :( giderek stres oldum ne doludoolu bir programdı zihnine diline sağlık hocam
Alper hoca çok çok değerli..🤍
"Ölüm var ki zulüm var"❤ Ölüm var ki yaşamak var.Yaşamak var ki direnmek var,zulüm var 😔
Hocamızı ilgi ile takip ediyorum. Çok keyifliydi teşekkürler.
Bir zamandır özlediğim kalitede ve basitlikte bir bölüm olmuş, Alpey Bey'e de teşekkürler.
Program nefis olmuş bin sene bu konular konuşulsa bin sene dinlenir Alper hocamız çok samimi sorular çok değerli yaptığınız iş hakikaten ama hakikaten çok değerli
Çok teşekkür ederiz. Çok güzel program olmuş. Bu konu üzerine daha da detaylı bir video gelmesini ben kendi adıma çok isterim.
Bu anlatilanlar bu mecralarda baki kalirsa, yasanmisligim boyunca zaman zaman biriken varolus sikintilarimdan kurtulmak icin ara ara dinleyecegim ve izleyecegim. Sayin Dr. Alper Bey'e ve Flutv ekibine cok tesekkur ederim. Yalniz eklemeden edemeyecegim, lutfen bir daha Tugce Isiyel gibilerini bu sohbet konularina dahil etmeyin. Aralarindaki fark muazzam :).
Normalde x1.5'da dinlerim ama bu sefer normal hızda 2 defa dinledim. Nefis bir program olmuş. Emeğinize sağlık.
Tekrar tekrar izlenebilen nadir video ve video serilerinden. Teşekkürler.
Alper hoca teşekkür ederim kelimesini bitiremeden kapandı video. İşte ölüm bu şekilde ani gelebilir...
Muhtesem bir seri, umarim yillarca devam eder.
Serinin tamamı seyredilmeli ama bu bölüm... bu bölüm birkaç kere seyredilmeli..
Ooo bedava psikiyatristmiz gelmiş 😍 bayılıyorum Alper hocamıza 🤩
İyi değilsin gitmemi ister misin?
Çok iyi bir tespit
Tüm video dopdolu
Bayıldım