मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :- एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :- एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :- एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :- एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :- एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :- एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
![ละลาย (LALALYE) - DAOU PITTAYA ต้าห์อู๋ พิทยา [OFFICIAL MV]](http://i.ytimg.com/vi/wo6r9TgausI/mqdefault.jpg)
फारच छान!!!! इंग्लिश टायटल/टॅग लाईन/कमेंट मध्ये मराठीचे कौतुक, अफलातून
Wow!!super Amazing and 1like for this performance
Excellent👍👏 Indians best dancer💃💃 very nice👍👏😊 मराठी people number 1
Oh 😮 awesome awesome very nice
Veryy nice😍
Waaa my dream team
Waa..... Soham ❤️
Wowww
Just amazing
Yes
Yes vedika me pranit i
@@savitakumre9645ho hi praniti
I am Rishika
@@hemlatadevi3019 hi Rishika
Very nice
Nice dance
Awesome fabulous
Excellent 👌👌👌👏👏👏👏
Very good
Very nice 👍 dance performance
Very nice performance 👌
This song name is gaurav Maharashtra
😊😊waa
Nice 😊
Nice dance ,
खूप छान 👌
Nice dance girl 👌
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :-
एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
well done teachers 👌👌👍👍
अप्रतीम......
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :-
एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
I ❤ u
Song name ky hai please batao
I am samruddhi
गीताचे बोल सांगा
So sweet
Song name plzz
Name of the song?? 🙏
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :-
एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
wow !! amazing performance by all the students
👌
👌👌
Song name????
Gaurav Sangeeta
🙏✌👌
1 like to me
Wow ! Very nice performance
Song name
😮😮😊😊
😊😊😊❤❤❤
😊❤
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :-
एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
👌👌👌👌
Plz koi song ka nam bata do ...
gaurav sangeetacha
😢😢😢
Gaurav sangitacha
Song name?
Good q😉
gaurav sangeetacha
Sahil
Song name please
Zee Gaurav Song Them Ajay - Atul
@@prasadbhalekarjkm oh
Beej jse ankurte मनी kalpna yete
gaurav maharashtrachi song is this
😂
😱
Raj
I have more subs than my school ✨️❤️🩹
गौरव संगीताचा
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :-
एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
Hi all good morning
Bendya re Bendya
Very nice
Song name please
मराठी भाषा बद्दलची कथा खास आपल्यासाठी :-
एक सुंदर "मराठमोळी मुलगी" स्लिव्हलेस नऊवारी साडीत नटून थटून सजली होती. चेहेऱ्यावर तेज, ओठांवर हसू, नजर तीक्ष्ण आणि विविध आभूषणांनी ती नटली होती. असं समझा की हीच आपली "मराठी भाषा!" ते साज शृंगाचे "अलंकार" हे अनेक "संस्कृत शब्द" दर्शवित होते, जे मराठीत सामावून गेले होते व मराठीची शोभा वाढवत होते. असं समजा की हा १०व्या शतकातील काळ होता, जेव्हा मराठीचा उगम झाला होता. पण परकीय आक्रमण होतेच. या लोकांना मराठीवर आपला हक्क गाजवायचा होता. आणि त्यांनी ते केलंच. त्यामुळे आपली "मराठी" ही पारतंत्र्याच्या बेड्यात पडली. तिचे हात बांधले गेले तेही डोक्याच्या वर. आणि आली दोन छोटी मुलं. एक "पारशी" मुलगा, तर एक "मुस्लिम" मुलगा; दोघे "पारशी" व "उर्दू" भाषांचे प्रतिनिधित्व करत होते. तसे दोघेही लहानच, कमी ताकदीचे. पण तिचे हात बांधल्यामुळे ती हतबल होती. मराठी वर वर्चस्व मिळवण्यासाठी पहिले उर्दू आला आणि त्याने तिच्या कंबरेला हलका चिमटा काढला. बिचारीने निमूटपणे सहन केलं. स्लिव्हलेस असल्यामुळे काख उघडकीस आली, हे दर्शविते की शब्दांचा तुटवडा असल्यामुळे, मराठी "शब्दकोश" अर्थात ती "नऊवारी साडी कमी पडत होती; म्हणून पारशीने जसे तिच्या उघड्या काखेस गुदगुल्या करायला सुरू केले. तसे उर्दूने पण तिच्या कंबरेला गुदगुल्या केल्या. एक तर ती खूपच नाजूक...(मराठी अत्यंत संवेदनशील भाषा आहे) त्यामुळे तो स्पर्श झाल्या झाल्या, तिला हसू आवरेना. ती जोरजोरात हसू लागली. विनवण्या करत होती, पण गुदगुल्या काही थांबत नव्हत्या. चिमट्यामुळे मनातला राग होता तो हसून हसून नाहीसा झाला. तिचं ते हसणं म्हणजे त्यांच्या प्रती एक आपुलकी व समर्पण होतं. शेवटी गुदगुल्या थांबल्या आणि दोघांनी दोन्ही बाजूने तिचे कान पकडत तिला निर्णय विचारले. मनात चरफडत पण ओठांवर हसू आणत तिने होकार कळविला. आणि पारशी व उर्दू शब्द देखील मराठी भाषेचा एक अविभाज्य अंग झाले.
Song name?
song name
So sweet
Very good
👌👌
Song name please
Song name :-may marathi