Oglądając zwiastuny , wiedziałam że nie pójdę do kina na ten film . Tak jak na film fabularny o Whitney Houston . Uważam że nie powinno się robić filmów fabularnych o osobach tak wybitnych, utalentowanych . Dokument owszem ,ale nie fabuła w dodatku z czyimś wokalem w tle . To profanacja , zrobiona tylko dla kasy , Dla prawdziwych fanów , ludzi którzy wiedzą o co chodziło w Jej muzyce i kim była , ten film jest zwyczajnie zbędny . Uwielbiam jej głos , jej muzykę i nigdy nie przestanę ubolewać na tym że już Jej nie ma na tym świecie i nigdy nie usłyszę Jej na żywo . W dokumencie Amy jest scena z Jej ojcem który mówi o swojej córce która właśnie przedawkowała i wylądowała w szpitalu . że Amy musi skupić się na nowej płycie . Myślałam że trafi mnie szlag , przecież ta dziewczyna prawie umarła a ty jako ojciec mówisz o potrzebie nagrania nowej płyty ? Już nie mówiąc o sprowadzeniu ekipy filmowej na odwyk swojej córki . Wszystko dla pieniędzy .Ten film także . Dziękuję za recenzję.
Panie Tomku , z serca dziękuję za to w jaki sposób , opowiedział Pan o Amy . Prawdziwie , bo w zachwycie Jej talentem . Szkoda , że tak smutny był koniec Jej , krótkiego życia . Tak bardzo lubiłam w jaki sposób , tylko Ona śpiewała , swoje piosenki . Żal , że nie posłuchamy już Jej wspaniałego głosu w nowych utworach.♡ Dziękuje Panu.
Zgadam się, ale z całym szacunkiem proszę zwrócić uwagę na stawianie odstępu przy interpunkcji, bo to zwyczajnie boli oczy;) odstęp stawiamy po znaku interpunkcji a nie przed i po;)
Panie Tomaszu, gdybym nigdy nie widziala zadnej pana recenzji i zobaczyla tylko te jedna , pokochalabym pana od razu jako krytyka filmowego. Nigdy nie zapomne momentu kiedy , wracajac samochodem z wakacji razem z moim mezem , uslyszelismy Amy w radiu po raz pierwszy. Rozmawialismy o czyms tam i nagle oboje zamilklismy i wsluchalismy sie w spiew Amy . Spiewala " You know I'm no good". Po skonczeniu piosenki oboje mielismy te sama reakcje : Wow !!! Po powrocie do domu zaczelam szukac wszelkich informacji na temat Amy. Moge powiedziec , ze Amy to byla milosc od pierwszego slyszenia. Jej odejscie bylo dla mnie strasznym przezyciem , a nie jestem mloda, egzaltowana panienka. Dziekuje za te serdeczne slowa o Amy. Wszystko co pan o Niej powiedzial nadal jest w moim sercu i umysle. Pozdrawiam .
Panie Tomaszu, dziękuję za Pana wrażliwość. Pan też jest takim darem dla nas. A teraz część premium komentarza😉: Mieszkam w Londynie i wiosna 2010 roku spotkałam Amy w jednej z sieciówek na Oxford Street. Było to w części ulicy, niedaleko której znajdowało się kilka studiów fotograficznych. Być może Amy wyszła właśnie z sesji zdjęciowej🙂 Było przed południem, ja byłam właściwie jedyną klientką w sklepie i nagle stojący obok ochroniarz aż zrobił z wrażenia krok do tyłu. Weszła Ona, w krótkiej spódnicy, pięknym makijażu, widocznych tatuażach. Wyglądała tak pięknie i tak oryginalnie, że oboje zaniemówiliśmy. Spojrzeliśmy tylko na siebie i pozwoliliśmy w spokoju zrobić Amy zakupy. Taka właśnie Ja zapamiętałam. Jedyna i niepowtarzalna❤️
Dziękuję panie Tomaszu za pańską pracę i dzięki panu i tej recenzji zaoszedzę swój cenny czas i na film jak miałam iść już nie pójdę Pozdrawiam serdecznie 🤗
Panie Tomku, uwielbiam Pana recenzje (i Pana również)!!! Podziwiam nie tylko ogromną wiedzę dotycząca kinematografii i prezentacje filmów w szerokim kontekście, ale również przenikliwość, skupienie na detalach i przede wszystkim niesamowitą wrażliwość. Mogę nawet zaryzykować stwierdzenie, że słuchanie Pana recenzji jest dla mnie większą ucztą dla ducha niż samo obejrzenie filmu... Zwykle bardzo uważnie wybieram filmy, które chcę obejrzeć. Film jest dla mnie czymś w rodzaju książki, którą chciałabym przeczytać i odkryć jej najdrobniejsze tajniki. Zazwyczaj po obejrzeniu filmu słucham Pana recenzji, aby skonfrontować ją z moimi przemyśleniami i... "poszerzyć percepcję". Bardzo za to dziękuję:) Jednak dopiero po obejrzeniu Pana recenzji filmu "Back to black" zdecydowałam się napisać. Dlaczego? Poziom emocji, wrażliwości i osobistego zaangażowania, w porównaniu z recenzjami innych filmów, był powalający! Pana recenzja to było właśnie "chodzenie na paznokciach". Brak słów uznania... Bardzo za to dziękuję i czekam na kolejne spotkania!
Panie Tomku Kochany, Geniusz to Geniusz, Artysta to Artysta, tutaj nie ma ściemy...dzieła są wieczne, a my jako ludzie czasami się poddajemy, no cóż ... jesteśmy tylko ludźmi. Kocham takich Artystów jak Amy, wielu innych, kocham jazz ... i Pana, bo jest Pan Artystą w tym, co Pan robi , Pana recenzje to tak naprawdę rozmowy o życiu i sztuce, która nas rozświetla, , uszlachetnia i nadaje sens tym wszystkim "scenariuszom" , na szczęście !!! Dziękuję pięknie 💗
Dzięki Panie Tomku. Podziwiam i kocham Amy tak jak Pan! I tak jak Pan mam świadomość jaka cenę płacą Ci Niepowtarzalni. Na pewno na ten film nie pójdę. Bardzo by mnie bolał.
Panie Tomku, romantyzowanie uzależnień to nie wyostrzenie zmysłów. Problemy z używkami są skutkiem innych problemów. Romantyzowanie tego typu zachowań jest szkodliwe dla osób w takiej sytuacji. Z pewnością mówił Pan o pewnej metaforze, ale chciałam to zaznaczyć, aby nie pozostawiać niedomówień. Pozdrawiam serdecznie
Tu nie ma mowy o romantyzowaniu uzależnień. Starałem się wytłumaczyć, na czym polega problem kreatywnych ludzi sztuki, których życie prawie w całości zależy od dostępu do najbardziej wyostrzonej wrażliwości. Sytuacja artystów zawiera w sobie wyjątkowość, o której ciągle trzeba pamiętać i nie próbować odnosić ich zachowań do własnych.
Pięknie przedstawiona postać ciekawej artystki!!!! dokładnie, rozumiem tę złość na szufladkowanie...ogromnie podobała mi się kolejna, wzruszająca! wideorecenzja.
Według mnie Amy’s piosenki i glos przenosi mnie do lat 60tych śpiewany przez czarnoskórą kobietę! To było niesłychane i nas zaskoczyło i uwielbialiśmy to że to zrobiła młodziutka biała kobitka! RIP Amy. Ps. Recenzja Tomka od serca, nie widziałam filmu ale jestem fanem muzyki i teraz do mnie dotarło skąd znam i lubię Tomka, bo jego kariera krytyki filmów już była późniejsza której nie widziałam bo wyjechałam!
Zgadzam się ze wszystkim Panie Tomaszu. Jednak mimo podobnych wrażeń nadal odczuwałem przyjemność obcowania z historią tak wspaniałej artystki. Choć ani przez chwilę nie wierzyłem, że aktorka wcielająca się w Amy to naprawdę Amy a wydarzenia z jej życia wyglądały tak jak to sfilmowano, to jednak nawet ta powierzchowność oraz sama świadomość, że ona naprawdę istniała, naprawdę śpiewała i naprawdę wyglądała tak ikoniczne w jakiś sposób działa na mnie silnym bodźcem. W jakiś sposób jestem fanem Amy choć fanem mocno spóźnionym bo moja fascynacja zaczęła się dopiero po jej śmierci. Odwiedziłem potem miejsca w których bywała, jej ulubiony pub, park, rzezbe jej postaci w Camden Lock. Przeczytałem również kilka książek na jej temat. Jedna z nich, moim zdaniem najlepsza a która nie została wydana z jakiegoś powodu w Polsce to My Amy autorstwa Taylora Jamesa który był przyjacielem Amy od dziecka. Tyler opisał jak było naprawdę, jak dramatyczne wydarzenia działy się po drodze a których nie pokazano w filmie. To miedzy innymi dlatego nie wierzyłem w historię pokazaną na ekranie. Ale była również biografia autorstwa Mitcha Winehouse i mam wrażenie, że to ona stanowiła bazę dla scenariusza tego filmu. Różne punkty widzenia… Ojciec, przyjaciel… każdy znał inną Amy, dzielili inne wspomnienia. Cieszę się jednak z faktu, że postać tej wielkiej artystki zostanie przybliżona kolejnym pokoleniom i traktuje ten obraz jako pierwszy z wielu. Amy to wielka ikona, lubię porównywać ją do Marilyn Monroe pod kątem wizerunku. O takich postaciach powstaje więcej niż jeden film i jestem pewny, że kiedyś obejrzymy biografię odważniej nakręconą i bardziej dramatyczną. Teraz dostaliśmy kolejną statuę Amy tyle że w postaci filmu, bez wyciągania brudów, bez ranienia bliskich jej osób. Natomiast dla tych którzy chcą dowiedzieć się jak mogło to wyglądać naprawdę odsyłam do biografii Tylora Jamesa. Zachęcam przy tym do obejrzenia filmu Back to black, to przecież film bazujący na życiu samej Amy Winehouse.
Nie zdziwiła mnie tak negatywna recenzja. Jak widzę kolejne tytuły filmów biograficznych i ich zwiastuny to już czuję podskórnie, że to będzie kolejny gniot. Zawsze przyjemnie posłuchać Pana opowieści Panie Tomaszu. Przenosi mnie Pan w inny wymiar ❤
😢😢😢 Nigdy nie zaliczałem się do grona o którym pan mówi. Niemniej potrafiłem te słowa poczuć i postawić się w miejscu ludzi, którzy pragną by proponowane przez nich twory przeniosły na scenę lub ekran namiastkę ich wrażliwości. Chciałbym potrafić tak pięknie opowiadać jak pan. Te 50 minut przeniosło mnie w chmurę refleksji i totalnego zawieszenia w czasie. A stolik mokry. Po tak pięknych słowach każdy artysta pewnie chciałby stanąć choć raz w życiu w miejscu w którym usytuował pan Amy. Rozumiem o czym pan mówi. Wzruszył mnie pan. Dziękuję. Tylko filmu szkoda. Kłaniam się.
Bardzo Panu dziękuję za mądre i ciekawe przedstawienie osoby Amy jako czlowieka i artystki, za słowa o prawdzie w sztuce. Szczerość to chyba nie tylko dziś prawdziwie deficytowy towar.
Jak dla mnie aktorka zbytnio przerysowywała zachowania Amy i wyglądało to nienaturalnie Ojciec pokazany jako wspaniały człowiek Podczas,gdy to on miał gdzieś zdrowie Amy,bo liczyła się dla niego tylko kasa Jest równie winny jej śmierci W 2009 roku Amy chciała zadbać o siebie i psychikę Wyjechała na wyspę Nie chciała powiedzieć nawet ojcu o tym Jednak ją wybłagał mówiąc, że nikt się nie dowie A zaraz z nim pojawili się paparazzi Amy była wściekła na niego Obrzydliwy człowiek z niego
Wspaniała recenzja, bardzo budująca, dziękuję za nią. Po wyjściu z kina podskórnie czułam nie tyle niedosyt, co wewnętrzną niezgodę na tak spłyconą historię, która robi bardzo dużo krzywdy artystce. Cieszę się, że przyszedł Pan z ratunkiem, ma Pan w sobie takie pokłady empatii i życzliwości, że każdej recenzji słucha się wspaniale, nawet tych słabych filmów.
Dobry wieczór. Amy Winehouse w jednej ze swoich piosenek pisała "idę drogą pełną przeszkód, wszystko jest przeciwko mnie, ja wracam do czerni". Zmagała się z brakiem zrozumienia, akceptacji, wsparcia, z jakimś bólem trudnym do udźwignięcia. A zagłuszanie bólu koi, pomaga tylko na jakiś czas, a potem powraca ze zdwojoną siłą. Złe nawyki są takie, że ludzie nie potrafią wyrzec się ich bezboleśnie. Poprzez nałóg odcinają się od trudnych spraw, przytłaczających uczuć, niechcianych, traumatycznych przeżyć i wspomnień, a czasem upijają się swym zwycięstwem. Jerzy Pilch w powieści "Pod mocnym aniołem" " pisał" po co się budzić skoro na jawie jest jeszcze gorzej, jawa jest jednym, wielkim powodem do picia". Może prawdy głoszone przez artyskę, jej wybory, przekonania w realnym świecie spotkały się z niechęcią, ostracyzmem, odrzuceniem, potępieniem. "Bóg stworzył ludzi dobrymi i wolnymi, a to że po drodze zbłądzili nie oznacza, że są żli, trzeba im tylko pomóc odnaleźć miłość. ". Ale Amy Winehouse nie wierzyła już w miłość, w swoich utworach nazywała ją przegraną grą. Widocznie nie mogła w niej odnaleźć, wsparcia, oddania, przyjaźni,zrozumienia, ukojenia, Ta wspaniała artystka pisała" nigdy więcej nie chcę znowu pić, ja po prostu potrzebuję przyjaciela, to dopóki te łzy nie wyschną". W tych słowach rozbrzmiewa ból, cierpienie, rozpacz,opuszczenie, samotność , brak zrozumienia, niedopasowanie, nieprzystosowanie i ogromna wrażliwość. Uzależnienie kradnie wolność, życie, każdy dzień, każdą radość, na długo zanim zniszczy ciało, kradnie wszystko, co kochasz. "Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą," ale nadal pozostaną w naszej pamięci, w naszych sercach, wspomnieniach, żyją w swych słowach, wierszach, pieśniach dziełach. W niepowtarzalnych utworach Amy Winehouse przetrwa jej ogromna czułość i wraźliwość, jej mądra myśl, wybitny talent, jej nietuzinkowość. W jej wielkich dziełach przetrwa artyzm wybitnego twórcy. Delikatne myśli i wrażliwe uczucia Amy wypływajace z głębi serca poprzez śpiew wnosiły blask szczerości, światło prawdy, wzbudzały podziw, wywoływały zachwyt całego świata i będą wzbudzały nadal. Ars longa... Dziękuję za poruszającą recenzję, pozdrawiam serdecznie, wszystkiego dobrego. Anna
Przede wszystkim chciałam podziękować za to co Pan powiedział. To jest niesamowite, że Pan "nie odleciał" i potrafi być blisko człowieka, pomimo swojej ogromnej popularności . . . i jakie to jest fajne, że przez ten kanał jest z Panem kontakt i że może nawet Pan to przeczyta ... Ja nie byłam wielką fanką Amy Winehouse, ale dokładnie pamiętam gdzie znajdowałam się w momencie gdy dowiedziałam się o jej śmierci i pamiętam jak mną to wstrząsnęło. Pana słowa sprawiły, że poświęcę Amy więcej uwagi. Miałam dużo do czynienia z ludźmi uzależnionymi i bardzo często byli to wyjątkowi ludzie. Wrażliwi i inteligentni ... Wszystko gdzieś ma swoje źródło. Bardzo wszystkich proszę: NIE GARDŹCIE 🙏💚
Panie Tomaszu czuć przez ekran Pana gniew, rozczarowanie i szczerą miłość do Amy! Jestem porusza. Bardzo emocjonalna wideorecnezja. Ja kocham Pana za tę szczerość. Krytykę, ale popartą wiedzą. Dziękuję
Bardzo trafne spostrzeżenia, Panie Tomku. Można je, jak wiele innych z Pana recenzji odnieść nie tylko do wielu artystów, którzy " nie poradzili sobie" z realnym światem. Ale także można dostrzec te mechanizmy w świecie nie-artystów. Bo im więcej pierwiastków artysty masz w sobie, tym bardziej jesteś narażona/y na te mechanizmy. A poza tym dzisiaj w świecie selfie, portali społecznościowych i coraz większego "upubliczniania" siebie, zresztą bazującegona naturalnych potrzebach, wszyscy paradoksalnie coraz bardziej i częściej jesteśmy lub chcemy być artystami, a świat traktujemy, jak widownię.
Panie Tomku, ale Pan pięknie opowiedział o Amy, mnie się marzy, żeby tak nam Pan kiedyś opowiedział o naszej Korze, zanim te inne opowieści o niej staną się takie płaskie jak w przypadku Amy.
Panie Tomku, bardzo szanuję i lubię te niespiesznie wygłaszane recenzje, w większości się z Panem zgadzam. Po wyjściu z kina czułam, że czegoś w tym filmie o Amy ewidentnie mi brakuje. Nie potrafiłam tak dokładnie tego nazwać, jak zrobił to Pan, ale to Pan jest tutaj zawodowcem. Ciekawi mnie Pana opinia o dokumencie o Amy, który dostał Oscara. Tamten film był w mojej ocenie genialny i tam była autentyczność, którą tak lubię, dlatego kocham też reportaż i dokument.
Dziś wysłuchałam należnego wielkiej artystce hołdu dla jej talentu i delikatnej konstrukcji. Kiedy pierwszy raz usłyszałam Amy poczułam ciarki na całym ciele. I pierwszą myślą była ta, żeby nie znalazła się w klubie 27. Niestety. Jej głos, aranżacje i teksty, obok wspaniałej muzyki we mnie zrodziły strach o nią. Dziękuję Panie Tomku za przepiękną recenzję-hołd należny Amy.
Dziękuję T R 😘 I KAMCIA kocha też.🐕🤎 każdy kto czuje kocha ❤ nie może być inaczej ❤ Muzyka jest Światem...Świat jest Muzyką ❤Piękne Uczucie być tutaj móc widzieć, słyszeć, czuć..Wrażliwość..Delikatność..Mój Terapeutyczny Głos T,R 😘 Pozdrawiam serdecznie 🎶🍀🎙🌹
filmu jeszcze nie widziałam, ale czekając, bardzo się bałam właśnie tego, o czym Pan mówi… O Amy nie wolno było robić „zwykłego” filmu! 😢 Bardzo mi smutno, tym bardziej , że pewnie dluuugo już nikt nie zrobi nic o Amy…. Ona, jej twórczość, zasługuje na dzieło sztuki godne jej wielkości, jej niezwykłości. Zwykły film mogła uratować tylko oryginalna muzyka… Słyszę, że i tego nie otrzymaliśmy 😢 Dziękuję za tę recenzję. Pójdę do kina pozbawiona złudzeń i już bez tych pełnych nadziei oczekiwań, może postaram się docenić pracę wykonawczyni głównej roli, może coś znajdę dla siebie? Amy nie będę szukać… Na szczęście mamy jej piosenki.
Myślałam, że już nie mogę Pana więcej lubić ale po tej recenzji stwierdzam, że jednak tak- jeszcze bardziej Pana lubię i szanuję. Za wszystko co Pan tak pięknie powiedział o Amy Winehouse, za Pana wrażliwość i szczerość. Bo ja też kocham Amy, jej wielki talent i oryginalność. Też mogę słuchać jej godzinami. Dziękuję za tą recenzję i wszystko co Pan powiedział w tym odcinku.
Nie obejrzalem filmu jeszcze ale to zrobie. To co chcialbym dodac, to to, ze w kwestii recenzji to mamy tutaj do czynienia z maestro! Kazdy odcinek to czysta przyjemnosc. Pozdrawiam.
Film o Amy Winehouse był tym filmem z typu biopic, na który czekałam najbardziej w tym roku. Bardziej niż na biografię Michaela Jacksona- choć bardzo go cenię. W dosyć delikatny sposób pokazuje jej historię, więc jeżeli ktokolwiek spodziewa się brudu i degeneracji wylewających się z każdego kadru, to może się zawieść. Może dla tego też, że biopic ukazuje głównego bohatera od tej ludzkiej strony. I to jest dobre. Film skończył się tak trochę "nagle" i z jednej strony brakowało mi nakreślenia tego jej smutnego końca. Główna aktorka była dosyć delikatna jak na rysy Amy- podobnie jak Rami Malek jako Freddie Mercury, który poniekąd wyszedł chucherkowato w porównaniu do swojego bohatera, ale kwestia BOHEMIAN RHAPSODY to jest temat na inną i dosyć długą rozmowę ;) - aczkolwiek było wiele takich ujęć, w których miałam wrażenie, że jest jednak bardzo podobna do swojej bohaterki. Poniekąd również brakowało mi maniery Amy w kwestii ruchów czy stylu bycia Jestem zupełnie zauroczona muzyką w tym filmie. Nie mówię tu o jej piosenkach, ale o reszcie utworów, które mogą zostać "odkryte" przez młodzież, tak jak Kate Bush i RUNNING UP THAT HILL ;) Być może nie zarejestrowałam całego filmu ze względu na panie, które siedziały za nami i ochoczo rozmawiały- cóż, one przyszły do kina, a inni na film- i być może muszę iść jeszcze raz, żeby sobie wyrobić taką ocenę na 101% z dokładnym uwzględnieniem plusów i minusów filmu i historii. Moim marzeniem w momencie oglądania BACK TO BLACK stała się biografia Kurta Cobaina, który odszedł dokładnie 30 lat temu, i szczerze czekam na taki film :)
Nie miałam ochoty oglądać filmu "Back to black", bo przewidywałam, że się rozczaruję, a Pana recenzja potwierdziła moje obawy co do tej produkcji. Jest Pan prawdziwym rycerzem broniącym tragicznej artystki, jedynego w swoim rodzaju niepowtarzalnego talentu, przed potraktowaniem jej szablonowo i komercyjnie. Duży szacunek.
Moje emigracyjne życie zaczęło się mniej więcej wtedy, gdy Amy rozpoczynała swą karierę. Zresztą podobnie jak ona, mieszkałam w północnym Londynie. Od samego początku jej kibicowałam, przeżywałam jej upadek i śmierć. Pamiętam, jak oszczędziłam parę groszy ze swojej tygodniówki, żeby kupić “Back to Black”. Wielka szkoda, że film okazał się kiepski, bo bardzo cieszyłam się na jego oglądanie. A teraz po Pańskiej recenzji, chyba podaruję sobie obejrzenie.
Opowiadał Pan przy okazji recenzji filmu " Biedne istoty", że na studiach Pana pracę oceniał Edmund Fetting. Nie pomylił się! Jest Pan wyjątkowy, niezwykle inteligentny i w dodatku sympatyczny😊Dziękuję za wszystkie bardzo ciekawe recenzje🎉
Pełna zgoda z opinią od fanki Amy W., Wreszcie ktoś mówi o brzmieniu głosu, niuansach branych przez nią tonów, ten głos był i pozostanie fascynujący, niejednorodny. Zaintrygował mnie Pan wywiadem z Tadeuszem Kantorem! Kocham go. :) Liczba przyjaciół znanej osoby rośnie wprost-ptoporcjonalnie do czasu nieobecności, to samo widzę, jeśli chodzi o mistrza Hasa, i kiedy słyszę że " on mi mówił" - pusty śmiech mnie nawet już nie ogarnia. Serdeczności
Na canal plus albo hbo byl świetny dokument o Amy i jej otoczeniu bez pudru, swietnie zrobiony, na fabule nawet przez chwile nie mialem zamiaru sie wybierać. Ciekawe kiedy bedzie przeboj o Cobainie z Goslingiem w roli 😳😡
Dziękuję, o tym że to kiepski film wiedziałem od momentu zwiastuna, ale chętnie przybyłem tutaj by posłuchać co Pan powie o muzyce i jej wrażliwości, super, myślałem tylko że wspomni Pan jeszcze o dokumencie Amy 2015, dziś włączę BACK TO BLACK ale na winylu :) Pozdrawiam
Przez baaardzo długi czas należałam do tej drugiej grupy - tej, która traktowała Amy neutralnie. Wiedziałam, że istnieje, znałam kilka największych przebojów z radia. Wiedziałam, że co chwilę piszą o jej wybrykach, ale nawet nie interesowało mnie szczególnie, co piszą. Do momentu, kiedy zdecydowałam się obejrzeć film dokumentalny o niej - "Amy" z 2015. To wtedy odkryłam jaki tragizm, ale i geniusz stał za tą "zapijaczoną gwiazdą" z tabloidów. Jak bardzo złożoną postacią była. Wtedy dopiero zaczęłam słuchać jej muzyki zatapiając się w jej głębi. Ten film był autentyczny, szczery, bez pudrowania rzeczywistości. Jak usłyszałam, że powstanie film fabularny, to bardzo się ucieszyłam. Ale po przeczytaniu i wysłuchaniu opinii na jego temat, chyba sobie odpuszczę. Szkoda mi czasu i nerwów. Bo nawet mając świadomość, że to film fabularny, a nie dokumentalny, więc nie musi oddawać w 100% rzeczywistości, można było zrobić z tego dobrą historię, która będzie jakkolwiek tę rzeczywistość odzwierciedlała. A na laurkę wystawioną sobie przez jej ojca, który (między innymi) przyczynił się do jej tragedii, nie mam ochoty patrzeć...
Panie Tomaszu, mogę Pana słuchać bez końca,jest Pan niepodważalnym autorytetem nie tylko w recenzjach filmowych. Ma Pan tak piękną mądrość w sobie, pokorę ( choć czasem z pazurkiem) i oczywiście ogromną wiedze ,dar dzielenia się nią z szeroką publicznością, łamie Pan wszelkie granice .Uwielbiam Pana kanał i zawsze czekam na nowy film 😊 Bardzo serdecznie Pana pozdrawiam i życzę dużo zdrowia .Halina z Opola
Pan tu opowiedział życie . Wszystko, porównanie do Zosi jest bardzo proste , a jednak dobitnie. Zgadzam się z każdym Pana słowem. Powinien Pan być psychoterapeutą. ♥️🌹
Panie Tomaszu Dziękuję za zacne słowa. Jako wierna fanka Amy wróciłam z fimu Back to Black i jestem rozczarowana. Spłycili życie fenomenalnej artystki i czułam dokładnie, ze to nie jest film o niej, tylko na skroty opowiedziana historia pod publikę...
Panie Tomaszu Pana recenzje są samą sztuką w sobie a przede wszystkim obroną sztuki i wrażliwości. Cieszę się ogromnie, że dzieli się Pan z nami, tu na TH-cam! W tv też Pana oglądałam ale tutaj dostajemy coś więcej i bardziej. Podziwiam, dziękuję , uwielbiam i pozdrawiam! :D
Dom to jest inwestycja na cale zycie Wy jestescie mlodzi to dacie rade .My z mezem wybudowalismy dom po 50 roku zycia i wykanczamy juz 12 lat .ale wszystko co zrobimy daje nam ogromna radosc .pozdrawiam.
Panie Tomaszu, pamiętam film dokumentalny o Amy (2015r.), podczas którego strasznie płakałam nad losem tej dziewczyny. Totalnie zagubionej w pewnym momencie życia. Tak bardzo pragnęłam ją przytulić i odsunąć od niej toksycznych ludzi. Dlatego gdy usłyszałam, że pojawił się najnowszy film o Amy to poczułam niesmak i spodziewałam się recenzji właśnie takiej jak ta dzisiejsza. Dziękuję. Nie będę tracić czasu na ten bubel.
Właśnie kupiłam bilety na omawiany film. Sluchajac slow P. Raczka o próbie wtloczenia w nim Amy w schematy mam ochotę nie iść do kina. Serio. Tez jestem fanką Amy, uważam ze jej muzyka jest niesamowicie nowa, autorska. Też bardzo żałuję jej przedwczesnego odejścia. Ostatecznie pójdę chocby po to, żeby wesprzeć istnienie kina😉 pozdrawiam Pana Tomasza❤
Jej ojciec to kawał uja to jedno nie miała w nim wsparcia. I zgadzam się z Panem artystą być nie jest łatwo. Wrażliwość coś o tym wiem .. nie macie pojęcia co my ludzie wrażliwi przeżywamy na co dzień.. Wielki żal że odeszła tak szybko. A recenzja świetna dziękuję
Pięknie opowiedział Pan o Amy. To dzięki Pana wrażliwości. ❤
Oglądając zwiastuny , wiedziałam że nie pójdę do kina na ten film . Tak jak na film fabularny o Whitney Houston . Uważam że nie powinno się robić filmów fabularnych o osobach tak wybitnych, utalentowanych . Dokument owszem ,ale nie fabuła w dodatku z czyimś wokalem w tle . To profanacja , zrobiona tylko dla kasy , Dla prawdziwych fanów , ludzi którzy wiedzą o co chodziło w Jej muzyce i kim była , ten film jest zwyczajnie zbędny . Uwielbiam jej głos , jej muzykę i nigdy nie przestanę ubolewać na tym że już Jej nie ma na tym świecie i nigdy nie usłyszę Jej na żywo .
W dokumencie Amy jest scena z Jej ojcem który mówi o swojej córce która właśnie przedawkowała i wylądowała w szpitalu . że Amy musi skupić się na nowej płycie . Myślałam że trafi mnie szlag , przecież ta dziewczyna prawie umarła a ty jako ojciec mówisz o potrzebie nagrania nowej płyty ? Już nie mówiąc o sprowadzeniu ekipy filmowej na odwyk swojej córki . Wszystko dla pieniędzy .Ten film także . Dziękuję za recenzję.
Panie Tomku , z serca dziękuję za to w jaki sposób , opowiedział Pan o Amy . Prawdziwie , bo w zachwycie Jej talentem . Szkoda , że tak smutny był koniec Jej , krótkiego życia . Tak bardzo lubiłam w jaki sposób , tylko Ona śpiewała , swoje piosenki . Żal , że nie posłuchamy już Jej wspaniałego głosu w nowych utworach.♡ Dziękuje Panu.
Zgadam się, ale z całym szacunkiem proszę zwrócić uwagę na stawianie odstępu przy interpunkcji, bo to zwyczajnie boli oczy;) odstęp stawiamy po znaku interpunkcji a nie przed i po;)
Słuchanie Pana to wielka przyjemność 😊
Panie Tomaszu, gdybym nigdy nie widziala zadnej pana recenzji i zobaczyla tylko te jedna , pokochalabym pana od razu jako krytyka filmowego. Nigdy nie zapomne momentu kiedy , wracajac samochodem z wakacji razem z moim mezem , uslyszelismy Amy w radiu po raz pierwszy. Rozmawialismy o czyms tam i nagle oboje zamilklismy i wsluchalismy sie w spiew Amy . Spiewala " You know I'm no good". Po skonczeniu piosenki oboje mielismy te sama reakcje : Wow !!!
Po powrocie do domu zaczelam szukac wszelkich informacji na temat Amy. Moge powiedziec , ze Amy to byla milosc od pierwszego slyszenia.
Jej odejscie bylo dla mnie strasznym przezyciem , a nie jestem mloda, egzaltowana panienka.
Dziekuje za te serdeczne slowa o Amy. Wszystko co pan o Niej powiedzial nadal jest w moim sercu i umysle. Pozdrawiam .
Tomasz Raczek - wulkan empatii.
Uwielbiam Pana Wrażliwość, dziękuję
Najpiekniejsza na swiecie recenzja ,slucham co kilka dni na nowo❤
Panie Tomaszu, dziękuję za Pana wrażliwość. Pan też jest takim darem dla nas.
A teraz część premium komentarza😉:
Mieszkam w Londynie i wiosna 2010 roku spotkałam Amy w jednej z sieciówek na Oxford Street. Było to w części ulicy, niedaleko której znajdowało się kilka studiów fotograficznych. Być może Amy wyszła właśnie z sesji zdjęciowej🙂 Było przed południem, ja byłam właściwie jedyną klientką w sklepie i nagle stojący obok ochroniarz aż zrobił z wrażenia krok do tyłu. Weszła Ona, w krótkiej spódnicy, pięknym makijażu, widocznych tatuażach. Wyglądała tak pięknie i tak oryginalnie, że oboje zaniemówiliśmy. Spojrzeliśmy tylko na siebie i pozwoliliśmy w spokoju zrobić Amy zakupy. Taka właśnie Ja zapamiętałam. Jedyna i niepowtarzalna❤️
Cudowna, pełna szczegółów recenzja. Jestem zachwycona przygotowaniem i otwartością.
Dziękuję za piękną opowieść o Ami. Piękna wrażliwa Postać. 🙂
Pan jest genialny opisując innych. Tego sie słucha z otwarta gebą.
Dziękuję Panie Tomaszu❤ perełka pośród recenzji! Myślałam, że da Pan 3/10....
Dziękuję panie Tomaszu za pańską pracę i dzięki panu i tej recenzji zaoszedzę swój cenny czas i na film jak miałam iść już nie pójdę
Pozdrawiam serdecznie 🤗
Panie Tomku, uwielbiam Pana recenzje (i Pana również)!!! Podziwiam nie tylko ogromną wiedzę dotycząca kinematografii i prezentacje filmów w szerokim kontekście, ale również przenikliwość, skupienie na detalach i przede wszystkim niesamowitą wrażliwość. Mogę nawet zaryzykować stwierdzenie, że słuchanie Pana recenzji jest dla mnie większą ucztą dla ducha niż samo obejrzenie filmu...
Zwykle bardzo uważnie wybieram filmy, które chcę obejrzeć. Film jest dla mnie czymś w rodzaju książki, którą chciałabym przeczytać i odkryć jej najdrobniejsze tajniki. Zazwyczaj po obejrzeniu filmu słucham Pana recenzji, aby skonfrontować ją z moimi przemyśleniami i... "poszerzyć percepcję". Bardzo za to dziękuję:)
Jednak dopiero po obejrzeniu Pana recenzji filmu "Back to black" zdecydowałam się napisać. Dlaczego? Poziom emocji, wrażliwości i osobistego zaangażowania, w porównaniu z recenzjami innych filmów, był powalający! Pana recenzja to było właśnie "chodzenie na paznokciach". Brak słów uznania... Bardzo za to dziękuję i czekam na kolejne spotkania!
Panie Tomku Kochany, Geniusz to Geniusz, Artysta to Artysta, tutaj nie ma ściemy...dzieła są wieczne, a my jako ludzie czasami się poddajemy, no cóż ... jesteśmy tylko ludźmi. Kocham takich Artystów jak Amy, wielu innych, kocham jazz ... i Pana, bo jest Pan Artystą w tym, co Pan robi , Pana recenzje to tak naprawdę rozmowy o życiu i sztuce, która nas rozświetla, , uszlachetnia i nadaje sens tym wszystkim "scenariuszom" , na szczęście !!! Dziękuję pięknie 💗
Dziękuję za Pana wrażliwość, dziękuję również, że podzielił się Pan z nami swoją opinią ❤
Dzięki Panie Tomku. Podziwiam i kocham Amy tak jak Pan! I tak jak Pan mam świadomość jaka cenę płacą Ci Niepowtarzalni. Na pewno na ten film nie pójdę. Bardzo by mnie bolał.
Panie Tomku, romantyzowanie uzależnień to nie wyostrzenie zmysłów. Problemy z używkami są skutkiem innych problemów. Romantyzowanie tego typu zachowań jest szkodliwe dla osób w takiej sytuacji. Z pewnością mówił Pan o pewnej metaforze, ale chciałam to zaznaczyć, aby nie pozostawiać niedomówień.
Pozdrawiam serdecznie
Tu nie ma mowy o romantyzowaniu uzależnień. Starałem się wytłumaczyć, na czym polega problem kreatywnych ludzi sztuki, których życie prawie w całości zależy od dostępu do najbardziej wyostrzonej wrażliwości. Sytuacja artystów zawiera w sobie wyjątkowość, o której ciągle trzeba pamiętać i nie próbować odnosić ich zachowań do własnych.
Pięknie przedstawiona postać ciekawej artystki!!!! dokładnie, rozumiem tę złość na szufladkowanie...ogromnie podobała mi się kolejna, wzruszająca! wideorecenzja.
Dziękuję
Tylko ktoś wrażliwy w takim stopniu potrafi odczuć i wyrazić to w taki sposób.
Dziekuje, nie moge sie do dzis pogodzic ze jej nie Ma ❤️
💔💗😢
recenzja ciekawsza niż film......jak zawsze.....recenzja z SERCA bez debilnych SERDUSZEK;)..Panie Tomaszu kochamy Pana!!!!!!
Film świetny!
Fantastycznie Pan opowiada❤❤
Wspaniale opowiedziane , dziękuję.Cudowna młoda utalentowana osoba😢
Nie słyszałem juz dawno lepszego zrozumienia i ujecia tematu !!!! Potrzeba nam wiecej takich osób jak Pan.
Film bardzo płytki, pokazujący tylko jej uzależnienia i miłość do bed boya. Pozdrawiam 🙂
Czekamy :) .
Bardzo lubię jak Pan opowiada (z takim ogromnym wyczuciem), pozdrawiam serdecznie.
Według mnie Amy’s piosenki i glos przenosi mnie do lat 60tych śpiewany przez czarnoskórą kobietę! To było niesłychane i nas zaskoczyło i uwielbialiśmy to że to zrobiła młodziutka biała kobitka! RIP Amy.
Ps. Recenzja Tomka od serca, nie widziałam filmu ale jestem fanem muzyki i teraz do mnie dotarło skąd znam i lubię Tomka, bo jego kariera krytyki filmów już była późniejsza której nie widziałam bo wyjechałam!
Zgadzam się ze wszystkim Panie Tomaszu. Jednak mimo podobnych wrażeń nadal odczuwałem przyjemność obcowania z historią tak wspaniałej artystki. Choć ani przez chwilę nie wierzyłem, że aktorka wcielająca się w Amy to naprawdę Amy a wydarzenia z jej życia wyglądały tak jak to sfilmowano, to jednak nawet ta powierzchowność oraz sama świadomość, że ona naprawdę istniała, naprawdę śpiewała i naprawdę wyglądała tak ikoniczne w jakiś sposób działa na mnie silnym bodźcem.
W jakiś sposób jestem fanem Amy choć fanem mocno spóźnionym bo moja fascynacja zaczęła się dopiero po jej śmierci. Odwiedziłem potem miejsca w których bywała, jej ulubiony pub, park, rzezbe jej postaci w Camden Lock. Przeczytałem również kilka książek na jej temat. Jedna z nich, moim zdaniem najlepsza a która nie została wydana z jakiegoś powodu w Polsce to My Amy autorstwa Taylora Jamesa który był przyjacielem Amy od dziecka. Tyler opisał jak było naprawdę, jak dramatyczne wydarzenia działy się po drodze a których nie pokazano w filmie. To miedzy innymi dlatego nie wierzyłem w historię pokazaną na ekranie. Ale była również biografia autorstwa Mitcha Winehouse i mam wrażenie, że to ona stanowiła bazę dla scenariusza tego filmu. Różne punkty widzenia… Ojciec, przyjaciel… każdy znał inną Amy, dzielili inne wspomnienia.
Cieszę się jednak z faktu, że postać tej wielkiej artystki zostanie przybliżona kolejnym pokoleniom i traktuje ten obraz jako pierwszy z wielu. Amy to wielka ikona, lubię porównywać ją do Marilyn Monroe pod kątem wizerunku. O takich postaciach powstaje więcej niż jeden film i jestem pewny, że kiedyś obejrzymy biografię odważniej nakręconą i bardziej dramatyczną. Teraz dostaliśmy kolejną statuę Amy tyle że w postaci filmu, bez wyciągania brudów, bez ranienia bliskich jej osób. Natomiast dla tych którzy chcą dowiedzieć się jak mogło to wyglądać naprawdę odsyłam do biografii Tylora Jamesa. Zachęcam przy tym do obejrzenia filmu Back to black, to przecież film bazujący na życiu samej Amy Winehouse.
Dziękuję za przekonujące argumenty.
Nie zdziwiła mnie tak negatywna recenzja. Jak widzę kolejne tytuły filmów biograficznych i ich zwiastuny to już czuję podskórnie, że to będzie kolejny gniot. Zawsze przyjemnie posłuchać Pana opowieści Panie Tomaszu. Przenosi mnie Pan w inny wymiar ❤
😢😢😢 Nigdy nie zaliczałem się do grona o którym pan mówi. Niemniej potrafiłem te słowa poczuć i postawić się w miejscu ludzi, którzy pragną by proponowane przez nich twory przeniosły na scenę lub ekran namiastkę ich wrażliwości. Chciałbym potrafić tak pięknie opowiadać jak pan. Te 50 minut przeniosło mnie w chmurę refleksji i totalnego zawieszenia w czasie. A stolik mokry.
Po tak pięknych słowach każdy artysta pewnie chciałby stanąć choć raz w życiu w miejscu w którym usytuował pan Amy. Rozumiem o czym pan mówi. Wzruszył mnie pan.
Dziękuję. Tylko filmu szkoda. Kłaniam się.
Tak bardzo zgadzam się z Panem. Dziękuję ❤
Dziękuję za pokazanie pieseczka🐾💙😘oraz za piękną recenzję P Tomku🥰Mogę Pana słuchać godzinami💙Pozdrawiam serdecznie 💙🍀🐾😘💙
Bardzo Panu dziękuję za mądre i ciekawe przedstawienie osoby Amy jako czlowieka i artystki, za słowa o prawdzie w sztuce. Szczerość to chyba nie tylko dziś prawdziwie deficytowy towar.
Jak dla mnie aktorka zbytnio przerysowywała zachowania Amy i wyglądało to nienaturalnie
Ojciec pokazany jako wspaniały człowiek
Podczas,gdy to on miał gdzieś zdrowie Amy,bo liczyła się dla niego tylko kasa
Jest równie winny jej śmierci
W 2009 roku Amy chciała zadbać o siebie i psychikę
Wyjechała na wyspę
Nie chciała powiedzieć nawet ojcu o tym
Jednak ją wybłagał mówiąc, że nikt się nie dowie
A zaraz z nim pojawili się paparazzi
Amy była wściekła na niego
Obrzydliwy człowiek z niego
👍🥰🌷
Dziekuje, to byla genialna recenzja!
Wspaniała recenzja, bardzo budująca, dziękuję za nią. Po wyjściu z kina podskórnie czułam nie tyle niedosyt, co wewnętrzną niezgodę na tak spłyconą historię, która robi bardzo dużo krzywdy artystce. Cieszę się, że przyszedł Pan z ratunkiem, ma Pan w sobie takie pokłady empatii i życzliwości, że każdej recenzji słucha się wspaniale, nawet tych słabych filmów.
Choć 'życzliwi' mają p. Tomka za mizantropa, mizogina i snoba 😅.
Dobry wieczór.
Amy Winehouse w jednej ze swoich piosenek pisała "idę drogą pełną przeszkód, wszystko jest przeciwko mnie, ja wracam do czerni". Zmagała się z brakiem zrozumienia, akceptacji, wsparcia, z jakimś bólem trudnym do udźwignięcia. A zagłuszanie bólu koi, pomaga tylko na jakiś czas, a potem powraca ze zdwojoną siłą. Złe nawyki są takie, że ludzie nie potrafią wyrzec się ich bezboleśnie. Poprzez nałóg odcinają się od trudnych spraw, przytłaczających uczuć, niechcianych, traumatycznych przeżyć i wspomnień, a czasem upijają się swym zwycięstwem. Jerzy Pilch w powieści "Pod mocnym aniołem" " pisał" po co się budzić skoro na jawie jest jeszcze gorzej, jawa jest jednym, wielkim powodem do picia". Może prawdy głoszone przez artyskę, jej wybory, przekonania w realnym świecie spotkały się z niechęcią, ostracyzmem, odrzuceniem, potępieniem.
"Bóg stworzył ludzi dobrymi i wolnymi, a to że po drodze zbłądzili nie oznacza, że są żli, trzeba im tylko pomóc odnaleźć miłość. ". Ale Amy Winehouse nie wierzyła już w miłość, w swoich utworach nazywała ją przegraną grą. Widocznie nie mogła w niej odnaleźć, wsparcia, oddania, przyjaźni,zrozumienia, ukojenia, Ta wspaniała artystka pisała" nigdy więcej nie chcę znowu pić, ja po prostu potrzebuję przyjaciela, to dopóki te łzy nie wyschną". W tych słowach rozbrzmiewa ból, cierpienie, rozpacz,opuszczenie, samotność , brak zrozumienia, niedopasowanie, nieprzystosowanie i ogromna wrażliwość. Uzależnienie kradnie wolność, życie, każdy dzień, każdą radość, na długo zanim zniszczy ciało, kradnie wszystko, co kochasz.
"Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą," ale nadal pozostaną w naszej pamięci, w naszych sercach, wspomnieniach, żyją w swych słowach, wierszach, pieśniach dziełach. W niepowtarzalnych utworach Amy Winehouse przetrwa jej ogromna czułość i wraźliwość, jej mądra myśl, wybitny talent, jej nietuzinkowość. W jej wielkich dziełach przetrwa artyzm wybitnego twórcy. Delikatne myśli i wrażliwe uczucia Amy wypływajace z głębi serca poprzez śpiew wnosiły blask szczerości, światło prawdy, wzbudzały podziw, wywoływały zachwyt całego świata i będą wzbudzały nadal. Ars longa...
Dziękuję za poruszającą recenzję, pozdrawiam serdecznie, wszystkiego dobrego. Anna
Masz Wielki talent do używania słowa. Szacunek.
Swietnie to napisalas🌹🧚♀️♥️pozdrawiam🍀🌹
❤🥰🍀
Przede wszystkim chciałam podziękować za to co Pan powiedział. To jest niesamowite, że Pan "nie odleciał" i potrafi być blisko człowieka, pomimo swojej ogromnej popularności . . . i jakie to jest fajne, że przez ten kanał jest z Panem kontakt i że może nawet Pan to przeczyta ... Ja nie byłam wielką fanką Amy Winehouse, ale dokładnie pamiętam gdzie znajdowałam się w momencie gdy dowiedziałam się o jej śmierci i pamiętam jak mną to wstrząsnęło. Pana słowa sprawiły, że poświęcę Amy więcej uwagi. Miałam dużo do czynienia z ludźmi uzależnionymi i bardzo często byli to wyjątkowi ludzie. Wrażliwi i inteligentni ... Wszystko gdzieś ma swoje źródło. Bardzo wszystkich proszę: NIE GARDŹCIE 🙏💚
Też należę do tej pierwszej grupy. Uwielbiam Pana recenzje❤
Dziękuję za ten komentarz. Bardzo dobry.
Panie Tomaszu czuć przez ekran Pana gniew, rozczarowanie i szczerą miłość do Amy! Jestem porusza. Bardzo emocjonalna wideorecnezja. Ja kocham Pana za tę szczerość. Krytykę, ale popartą wiedzą. Dziękuję
Bardzo dziękuję! Wspaniała recenzja!
Dziękuję Panie Tomaszu za to, co Pan opowiedział w tej recenzji ❤
Panie Tomaszu bardzo dziękuję
dziękuję za tą wnikliwą i przepiękną w uważności recenzję 🖤
Cudowna opowieść o cudownej osobie . Dziękuję . A film sobie odpuszczę
Dzięki Panu znalazłem nagranie z Belgradu i jest genielne.
dobry vlog Panie Raczek.
cudownie poprowadzona recenzja! bardzo ciekawe spojrzenie na artystów i ich walkę ze słabościami.
Bardzo trafne spostrzeżenia, Panie Tomku. Można je, jak wiele innych z Pana recenzji odnieść nie tylko do wielu artystów, którzy " nie poradzili sobie" z realnym światem. Ale także można dostrzec te mechanizmy w świecie nie-artystów. Bo im więcej pierwiastków artysty masz w sobie, tym bardziej jesteś narażona/y na te mechanizmy. A poza tym dzisiaj w świecie selfie, portali społecznościowych i coraz większego "upubliczniania" siebie, zresztą bazującegona naturalnych potrzebach, wszyscy paradoksalnie coraz bardziej i częściej jesteśmy lub chcemy być artystami, a świat traktujemy, jak widownię.
Dziękuję❤❤❤
🙏🏻
Cudowna recenzja! Dziękuję
Panie Tomku, ale Pan pięknie opowiedział o Amy, mnie się marzy, żeby tak nam Pan kiedyś opowiedział o naszej Korze, zanim te inne opowieści o niej staną się takie płaskie jak w przypadku Amy.
Dziś obejrzałam., bardzo dobry film. Polecam. ❤
Wspaniałe wspomnienia . Lata 80-te ...mniaaam 🙂 Ludzie z biegiem czasu zapominają o wrażliwości ...
W punkt 👍 👌 Dziękuję 🌹 Najlepsza recenzja filmu o Amy ❗
Nie spotkałam dotąd równie pięknej i pełnej zrozumienia wypowiedzi o jakimkolwiek artyście na Youtubie :) a nawet poza nim
Ja mieszkam w Londynie i często odwiedzam jej pomnik Camden Town i też jestem jej wielbicielka .Pozdrawiam
❤🍀🌷
Uwielbiam pana
Jak zwykle wysoka jakość wypowiedzi panie Tomaszu _ Dziękuję ❤
kiedy recenzja filmu jest lepsza od filmu ^^
Panie Tomku, bardzo szanuję i lubię te niespiesznie wygłaszane recenzje, w większości się z Panem zgadzam. Po wyjściu z kina czułam, że czegoś w tym filmie o Amy ewidentnie mi brakuje. Nie potrafiłam tak dokładnie tego nazwać, jak zrobił to Pan, ale to Pan jest tutaj zawodowcem.
Ciekawi mnie Pana opinia o dokumencie o Amy, który dostał Oscara. Tamten film był w mojej ocenie genialny i tam była autentyczność, którą tak lubię, dlatego kocham też reportaż i dokument.
Ja też jestem ciekawa co Pan Tomasz sądzi o filmie "Amy" z 2015r.
Dziś wysłuchałam należnego wielkiej artystce hołdu dla jej talentu i delikatnej konstrukcji. Kiedy pierwszy raz usłyszałam Amy poczułam ciarki na całym ciele. I pierwszą myślą była ta, żeby nie znalazła się w klubie 27. Niestety. Jej głos, aranżacje i teksty, obok wspaniałej muzyki we mnie zrodziły strach o nią. Dziękuję Panie Tomku za przepiękną recenzję-hołd należny Amy.
❤🍀🌷
Cudowna recenzja. Niewiele jest osób którzy tak rozumieją artystów. Leci subskrybcja.
Super materiał
Dziękuję T R 😘 I KAMCIA kocha też.🐕🤎 każdy kto czuje kocha ❤ nie może być inaczej ❤ Muzyka jest Światem...Świat jest Muzyką ❤Piękne Uczucie być tutaj móc widzieć, słyszeć, czuć..Wrażliwość..Delikatność..Mój Terapeutyczny Głos T,R 😘 Pozdrawiam serdecznie 🎶🍀🎙🌹
Za tą szczerość pana recenzje kochamy!
*Ronnie Scott's Jazz Club znajduje się na Soho ( Frith Street) natomiast na Camden jest Jazz Cafe*
filmu jeszcze nie widziałam, ale czekając, bardzo się bałam właśnie tego, o czym Pan mówi… O Amy nie wolno było robić „zwykłego” filmu! 😢
Bardzo mi smutno, tym bardziej , że pewnie dluuugo już nikt nie zrobi nic o Amy….
Ona, jej twórczość, zasługuje na dzieło sztuki godne jej wielkości, jej niezwykłości.
Zwykły film mogła uratować tylko oryginalna muzyka… Słyszę, że i tego nie otrzymaliśmy 😢
Dziękuję za tę recenzję. Pójdę do kina pozbawiona złudzeń i już bez tych pełnych nadziei oczekiwań, może postaram się docenić pracę wykonawczyni głównej roli, może coś znajdę dla siebie? Amy nie będę szukać… Na szczęście mamy jej piosenki.
❤
Panie Tomku, świetna recenzja
Myślałam, że już nie mogę Pana więcej lubić ale po tej recenzji stwierdzam, że jednak tak- jeszcze bardziej Pana lubię i szanuję. Za wszystko co Pan tak pięknie powiedział o Amy Winehouse, za Pana wrażliwość i szczerość. Bo ja też kocham Amy, jej wielki talent i oryginalność. Też mogę słuchać jej godzinami. Dziękuję za tą recenzję i wszystko co Pan powiedział w tym odcinku.
Nie obejrzalem filmu jeszcze ale to zrobie. To co chcialbym dodac, to to, ze w kwestii recenzji to mamy tutaj do czynienia z maestro! Kazdy odcinek to czysta przyjemnosc. Pozdrawiam.
Film o Amy Winehouse był tym filmem z typu biopic, na który czekałam najbardziej w tym roku. Bardziej niż na biografię Michaela Jacksona- choć bardzo go cenię.
W dosyć delikatny sposób pokazuje jej historię, więc jeżeli ktokolwiek spodziewa się brudu i degeneracji wylewających się z każdego kadru, to może się zawieść. Może dla tego też, że biopic ukazuje głównego bohatera od tej ludzkiej strony. I to jest dobre. Film skończył się tak trochę "nagle" i z jednej strony brakowało mi nakreślenia tego jej smutnego końca.
Główna aktorka była dosyć delikatna jak na rysy Amy- podobnie jak Rami Malek jako Freddie Mercury, który poniekąd wyszedł chucherkowato w porównaniu do swojego bohatera, ale kwestia BOHEMIAN RHAPSODY to jest temat na inną i dosyć długą rozmowę ;) - aczkolwiek było wiele takich ujęć, w których miałam wrażenie, że jest jednak bardzo podobna do swojej bohaterki. Poniekąd również brakowało mi maniery Amy w kwestii ruchów czy stylu bycia
Jestem zupełnie zauroczona muzyką w tym filmie. Nie mówię tu o jej piosenkach, ale o reszcie utworów, które mogą zostać "odkryte" przez młodzież, tak jak Kate Bush i RUNNING UP THAT HILL ;)
Być może nie zarejestrowałam całego filmu ze względu na panie, które siedziały za nami i ochoczo rozmawiały- cóż, one przyszły do kina, a inni na film- i być może muszę iść jeszcze raz, żeby sobie wyrobić taką ocenę na 101% z dokładnym uwzględnieniem plusów i minusów filmu i historii.
Moim marzeniem w momencie oglądania BACK TO BLACK stała się biografia Kurta Cobaina, który odszedł dokładnie 30 lat temu, i szczerze czekam na taki film :)
Utwor When my eyes podobno stworzyla bedac nastolatka a jest genialny
Nie miałam ochoty oglądać filmu "Back to black", bo przewidywałam, że się rozczaruję, a Pana recenzja potwierdziła moje obawy co do tej produkcji.
Jest Pan prawdziwym rycerzem broniącym tragicznej artystki, jedynego w swoim rodzaju niepowtarzalnego talentu, przed potraktowaniem jej szablonowo i komercyjnie. Duży szacunek.
Moje emigracyjne życie zaczęło się mniej więcej wtedy, gdy Amy rozpoczynała swą karierę. Zresztą podobnie jak ona, mieszkałam w północnym Londynie. Od samego początku jej kibicowałam, przeżywałam jej upadek i śmierć. Pamiętam, jak oszczędziłam parę groszy ze swojej tygodniówki, żeby kupić “Back to Black”. Wielka szkoda, że film okazał się kiepski, bo bardzo cieszyłam się na jego oglądanie. A teraz po Pańskiej recenzji, chyba podaruję sobie obejrzenie.
Nie widzialam filmu i nie wiem czy chce zobaczyc.Tak bardzo lubie Amy's spiew,i tak bardzo jest mi zal!
Oglądałam o niej dokument, świetny i pokazujący również pazernego ojca.
Opowiadał Pan przy okazji recenzji filmu " Biedne istoty", że na studiach Pana pracę oceniał Edmund Fetting.
Nie pomylił się!
Jest Pan wyjątkowy, niezwykle inteligentny i w dodatku sympatyczny😊Dziękuję za wszystkie bardzo ciekawe recenzje🎉
To był Jerzy Koenig...przepraszam😊
Oczywiście, że Koenig :)
Kocham pańskie recenzje. ♥
Dziękuję.
Pełna zgoda z opinią od fanki Amy W., Wreszcie ktoś mówi o brzmieniu głosu, niuansach branych przez nią tonów, ten głos był i pozostanie fascynujący, niejednorodny. Zaintrygował mnie Pan wywiadem z Tadeuszem Kantorem! Kocham go. :) Liczba przyjaciół znanej osoby rośnie wprost-ptoporcjonalnie do czasu nieobecności, to samo widzę, jeśli chodzi o mistrza Hasa, i kiedy słyszę że " on mi mówił" - pusty śmiech mnie nawet już nie ogarnia. Serdeczności
Na canal plus albo hbo byl świetny dokument o Amy i jej otoczeniu bez pudru, swietnie zrobiony, na fabule nawet przez chwile nie mialem zamiaru sie wybierać. Ciekawe kiedy bedzie przeboj o Cobainie z Goslingiem w roli 😳😡
Panie Tomaszu dziękuję za piękny opis. osobowości Amy, też ją kocham.
Dziękuję, o tym że to kiepski film wiedziałem od momentu zwiastuna, ale chętnie przybyłem tutaj by posłuchać co Pan powie o muzyce i jej wrażliwości, super, myślałem tylko że wspomni Pan jeszcze o dokumencie Amy 2015, dziś włączę BACK TO BLACK ale na winylu :) Pozdrawiam
🖤 🩶🖤Wielka aktorka własnych emocji... W wiecznej pogoni za melodią, która wypełni pustkę.🖤🩶🖤😢
Świetna recenzja. W punkt p.Tomku
Przez baaardzo długi czas należałam do tej drugiej grupy - tej, która traktowała Amy neutralnie. Wiedziałam, że istnieje, znałam kilka największych przebojów z radia. Wiedziałam, że co chwilę piszą o jej wybrykach, ale nawet nie interesowało mnie szczególnie, co piszą. Do momentu, kiedy zdecydowałam się obejrzeć film dokumentalny o niej - "Amy" z 2015. To wtedy odkryłam jaki tragizm, ale i geniusz stał za tą "zapijaczoną gwiazdą" z tabloidów. Jak bardzo złożoną postacią była. Wtedy dopiero zaczęłam słuchać jej muzyki zatapiając się w jej głębi. Ten film był autentyczny, szczery, bez pudrowania rzeczywistości. Jak usłyszałam, że powstanie film fabularny, to bardzo się ucieszyłam. Ale po przeczytaniu i wysłuchaniu opinii na jego temat, chyba sobie odpuszczę. Szkoda mi czasu i nerwów. Bo nawet mając świadomość, że to film fabularny, a nie dokumentalny, więc nie musi oddawać w 100% rzeczywistości, można było zrobić z tego dobrą historię, która będzie jakkolwiek tę rzeczywistość odzwierciedlała. A na laurkę wystawioną sobie przez jej ojca, który (między innymi) przyczynił się do jej tragedii, nie mam ochoty patrzeć...
Panie Tomaszu, mogę Pana słuchać bez końca,jest Pan niepodważalnym autorytetem nie tylko w recenzjach filmowych. Ma Pan tak piękną mądrość w sobie, pokorę ( choć czasem z pazurkiem) i oczywiście ogromną wiedze ,dar dzielenia się nią z szeroką publicznością, łamie Pan wszelkie granice .Uwielbiam Pana kanał i zawsze czekam na nowy film 😊 Bardzo serdecznie Pana pozdrawiam i życzę dużo zdrowia .Halina z Opola
Pan tu opowiedział życie . Wszystko, porównanie do Zosi jest bardzo proste , a jednak dobitnie.
Zgadzam się z każdym Pana słowem.
Powinien Pan być psychoterapeutą.
♥️🌹
Panie Tomaszu Dziękuję za zacne słowa. Jako wierna fanka Amy wróciłam z fimu Back to Black i jestem rozczarowana. Spłycili życie fenomenalnej artystki i czułam dokładnie, ze to nie jest film o niej, tylko na skroty opowiedziana historia pod publikę...
Też tak to odebrałam.
Panie Tomaszu Pana recenzje są samą sztuką w sobie a przede wszystkim obroną sztuki i wrażliwości. Cieszę się ogromnie, że dzieli się Pan z nami, tu na TH-cam! W tv też Pana oglądałam ale tutaj dostajemy coś więcej i bardziej. Podziwiam, dziękuję , uwielbiam i pozdrawiam! :D
Dom to jest inwestycja na cale zycie Wy jestescie mlodzi to dacie rade .My z mezem wybudowalismy dom po 50 roku zycia i wykanczamy juz 12 lat .ale wszystko co zrobimy daje nam ogromna radosc .pozdrawiam.
Talent jest prezentem dla innych = dobrze powiedziane. Koszty psychologiczne twórczości są bardzo wysokie.
Panie Tomaszu, pamiętam film dokumentalny o Amy (2015r.), podczas którego strasznie płakałam nad losem tej dziewczyny. Totalnie zagubionej w pewnym momencie życia. Tak bardzo pragnęłam ją przytulić i odsunąć od niej toksycznych ludzi. Dlatego gdy usłyszałam, że pojawił się najnowszy film o Amy to poczułam niesmak i spodziewałam się recenzji właśnie takiej jak ta dzisiejsza. Dziękuję. Nie będę tracić czasu na ten bubel.
Właśnie kupiłam bilety na omawiany film. Sluchajac slow P. Raczka o próbie wtloczenia w nim Amy w schematy mam ochotę nie iść do kina. Serio. Tez jestem fanką Amy, uważam ze jej muzyka jest niesamowicie nowa, autorska. Też bardzo żałuję jej przedwczesnego odejścia. Ostatecznie pójdę chocby po to, żeby wesprzeć istnienie kina😉 pozdrawiam Pana Tomasza❤
Jej ojciec to kawał uja to jedno nie miała w nim wsparcia. I zgadzam się z Panem artystą być nie jest łatwo. Wrażliwość coś o tym wiem .. nie macie pojęcia co my ludzie wrażliwi przeżywamy na co dzień.. Wielki żal że odeszła tak szybko. A recenzja świetna dziękuję