Zawsze byłem niski w szkole jeszcze bardziej niż teraz. Tak się złożyło że wyjątkowo graliśmy w koszykówkę a nie w nogę. Nauczyciel wesoło przez dobre kilka minut machał mi piłką nad głową i cieszył się że nie umiem mu jej odebrać. W końcu nie wytrzymałem i uderzyłem w piłkę pięścią tak że rozbiła mu okulary i podbiła oko. Ten gad mnie jeszcze straszył że wisze mu kasę za okulary, ale na szczęście wybroniłem się regulaminem sali który kazał grać bez okularów. To wspominam jako najlepszy wf w moim życiu
NAUCZYCIEL? To przecież jest znęcanie się nad uczniem. Było tak z pewnego problemu, a tego, że w szkołach są niskie zarobki. Dlatego utalentowani ludzie którzy powinni wychowywać młodzież nie są nauczycielami bo bycie im się nie opłaca. Natomiast ich miejsce zastępują tacy ludzie jak opisałaś, jest niewiele wyjątków.
Ja pamiętam, że raz się przełamałam i pomyślałam "Spróbuje zagrać bez okularów"... to się skończyło tak, że gówno widziałam to się wszystko rozmazywało lmao
@@arnaVck Na szczęście nie wszyscy. Ja w zawodówce miałem nauczyciela W-F który w latach 80-ych był trenerem Wybrzeża Gdańsk w piłkę ręczną, oraz też przez jakiś czas naszej kadry narodowej. Wtedy już na emeryturze sportowe dorabiał sobie jako nauczyciel. Tak to ten Gość co wychowywał sportowo pokolenie Wenty.
Sala gimnastyczna to miejsce, gdzie kiedy piłka uderzy Cię w głowę, to nikt tego nie zauważy, ale kiedy piłka dostanie kopniaka od Ciebie, możesz dostać opieprz stulecia
@@tabulatorsa mam problem ze wzrokiem, a na wf graliśmy w piłkę ręczną, a ja jestem dalekowidzem i wtedy zabolały mnie oczy jak patrzyłam na przedmioty blisko leżące i poruszające się, wfista mi powiedział, że będę grać w drugiej rundzie, więc tak potwierdzam Twoje słowa
W podstawówce dostałem w głowę piłką napompowaną na kamień tak, że straciłem przytomność, bo jakiś nieletni psychopata musiał sobie udowodnić jak mocno potrafi kopnąć.
Było nas 11, mieszkaliśmy na sali gimnastycznej. Codziennie rano biegaliśmy na rękach dwadzieścia cztery kółka wokół orlika. Jak ktoś nie miał ręki, to biegł na jednej. Nikt nie narzekał. Żeby wejść na obiad musieliśmy przeskoczyć przez dwumetrowego kozła. Jak ktoś nie dawał rady, to nie jadł. Nikt nie narzekał. Skacząc w dal pobijaliśmy rekord Adama Małysza w Turnieju Czterech Skoczni. Mieliśmy piłki lekarskie przywiązane do nóg, a i tak każdy dawał radę. Jak ktoś krzywo poleciał i złamał kręgosłup w osiemnastu miejscach, to nie wzywaliśmy karetki. Wzywaliśmy śmieciarkę, bo jak ktoś nie umiał skoczyć, to tylko do tego się nadawał, żeby go Przedsiębiorstwo Komunalne zgarnęło. Kosztami za wywóz obciążano rodziców. Nikt nie narzekał.
Matematyka: - Proszę pani mogę do toalety? - Absolutnie nie! Jeśli się potkniesz na tych dwóch metrach prostej podłogi albo niechcący utopisz w kiblu to to będzie moja odpowiedzialność! Nie mogę ci na to pozwolić! WF: - Proszę pana, możemy iść ćwiczyć na siłowni pełnej ciężkich sprzętów, których nie umiemy obsługiwać i będącej na tyle daleko, że jak coś się stanie to akurat nikt nie usłyszy, bez żadnej opieki? - Jasne, macie tu klucz. (Nic się nigdy nie stało, bo nie ćwiczyliśmy.)
pamiętam jak w szkole średniej na siłowni poraził mnie prąd przez uszkodzony kabel od bieżni, po zgłoszeniu nauczycielka zabrała kabel i wyszła bez wzywania karetki (wiedziała że mam chore serce). gdy wyszedłem ze szpitala, na siłowni zabrano każdy kabel do maszyny przez co były one bezużyteczne. jakie bylo moje zdziwienie kiedy bo zdaniu matury i opuszczeniu szkoły, kable magicznie wróciły na swoje miejsce, de facto te same ale odsłoniętą/uszkodzoną cześć zaklejono czarną taśmą izolacyjną (mówili nam że kabli nie bedzie bo szzkoły nie stać)
Liceum mam kilka lat za sobą, a dalej pamiętam jak nauczyciel wychowania fizycznego zmuszał mnie do grania w siatkówkę z chłopakami. Dziewczynę 160 cm w kapeluszu, ważącą 48 kg xD Część chłopaków była miła i podawała takie piłki, które byłam w stanie odbić, a część zupełnie nie, a wtedy mogłam się bronić tylko unikiem, żeby nie stracić jakiegoś zęba. Moja drużyna była na mnie często wkurwiona bo niektórzy to się tak wczuwali jakby grali o mistrzostwo Polski. W końcu zebrałam armię hobbitów, czyli dziewcząt tak samo niskich jak ja i poprosiłam wychowaczynię o wsparcie. Wtedy jakiś cudem udało się otworzyć zarupieciałą szkolną "siłownię" która miała chyba z 50 lat, ale lepszy orbitrek niż granie w siatę przeciwko osobom średnio 20 cm wyższych i 25 kg cięższych. Do dziś mam bekę z tego że szkoły nie mają żadnej alternatywy oprócz sportów drużynowych, gdzie niskie osoby w ogóle nie mają szans się sprawdzić.
...a mimo to wciąż jest mnóstwo osób, które mylą wysiłek fizyczny ze sportem i chorą potrzebę rywalizacji przenoszą także na siłownię, fitness, basen i potem np taki Krzysztof, który pływać umie i lubi, musi z niesmakiem ustępować toru szalonym kraulistom, pływającym niebezpiecznie i tracącym oddech po szpanowaniu szybką i nieefektywną techniką po dwóch basenach. Ale co zaszpanowane, to ich, najwyraźniej.
Poświęćmy chwilę na to, jak przez system traktowani są uczniowie przewlekle chorzy, albo tacy którzy z jakichś powodów nie mogą wykonywać niektórych ćwiczeń. Niestety często są oni zlewani i traktowani tak samo jak inni (sama pamiętam jak pomimo tego że mam astmę kazano mi biegać test kupera i pod koniec zajęć krew zaczęła mi lecieć z nosa). Nauczyciel często twierdzą że to nonsens czy lekceważą zwolnienia od lekarza. Przecież to, że ktoś jest młody od razu oznacza, że jest zdrowy a głupie dzieci po prostu się nie starają albo migają się lenie śmierdzące. Przecież nauczyciel tak dobrze prowadzi lekcje
@@anotheralex98 wróciłam po skręceniu kostki .. mowie pani że nie mogę jeszcze tak bardzo ćwiczyć na lewą noge .. więc powtarzam ćwiczenia jeszcze raz na prawą .. i wychodzi do mnie i krzyczy na mnie że ci ja robię .. że nie słyszę co ona mówi 🙃
Ja mam wadę wrodzoną, przez którą zawsze byłam mniej sprawna. Dopiero w gimnazjum pielęgniarka powiedziała mi, że nie mogę wykonywać wielu ćwiczeń (w tym biegania, podskoków, itp.), nawet lekarz mi tego nie mówił! Od tej pory zaczęłam prosić o zwolnienie z WF-u na stałe od lekarza i byłam w tym stanowcza. Nie było, że mam siedzieć z innymi na lekcjach (próbowali mnie w to wrobić jak np. WF był ostatni), albo że ktoś nie uznaje. Po prostu nie przychodziłam i miałam to w dupie. Nikt mi nic nie zrobił, a na świadectwie miałam wpisane, że jestem zwolniona z WF i tyle. Ze szkołą czasem tak jest, że trzeba im się postawić i uprzeć przy swoim, nieważne jak na to reagują (podobnie robiłam z religią w szkole, ale to już inna historia).
miałam gościa w klasie, co miał chore serce, miał zaświadczenie od lekarza, że nie może wykonywać ćwiczeń typu długie biegi lub inne wytrzymałościowe, nauczyciel był jak "albo biegniesz albo pizda", więc i tak kończyło się na tym, że dostawał ndst. bo nie dawał rady sie zmieścić w czasie zapisanyn w mistycznych tabelkach wfistów. nauczyciel sie ogarnął dopiero, gdy uczeń trafil do szpitala. poniósł konsekwencje? oczywiście, ze nie. "przecież uczen mógł odmówić wykonywania ćwiczeń" :))
@@LadyRevania no bo to jest chore to cię robią ... Ja jej w prosty powiedziłam wcześniej .. i tak się darła .. później przyszłam z następnym zwolnieniem ponieważ znowu zaczęła mnie boleć noga .. oraz na tym wf t wybiłam sobie palca przez ✨siatkówka ✨ hue hue ... Głupota i tyle
Również mam alergię i pamiętam jak w gimnazjum musiałam biegać w maju na boisku. Wypluwałam płuca, jak oddychałam to było słychać piszczenie, miałam kaszel i katar mi spływał do gardła, musiałam się zatrzymywać, bo bolało mnie serce (płuca nie dawały rady transportować odpowiedniej ilości tlenu do krwi). Niektóre osoby się śmiały, ale okej byli młodymi osobami... ale czemu nauczycielka, dorosła kobieta wyśmiała to, że "wypluwam płuca" i jeszcze postawiła mi z dobrego serca 3 z komentarzem, że powinna dać mi jeden, bo najsłabiej mi poszło przy czym cały czas mnie wyśmiewała. Babka dobrze wiedziała, że mam alergie, a i tak miała to w dupie. Do dziś mam uraz do boiska w mojej miejscowości, bo po prostu mam traumę. Potem pojechałam do lekarza na badania płuc, to dał mi zwolnienie (w gimnazjum też je miałam, ale tylko od alergologa, a i tak musiałam kuźwa biegać). Różnica była taka, że po opowiedzeniu sytuacji lekarzowi i po zobaczeniu moich tragicznych badań lekarz dał mi zwolnienie z dopiskiem "pacjent może dostać kontuzji na całe życie lub nawet umrzeć" i z takim zwolnieniem poszłam do liceum. Nie musiałam biegać na czas tylko w swoim tęmpie na zaliczenie, ale ciul z tym, bo i tak na czas musiałam robić brzuszki, wyskoki, pajacyki i jakieś inne pierdoły na czas :) co z tego, że przy prawie każdym wysiłku fizycznym (nie tylko przy bieganiu) moje płuca nie dawały rady, po prostu jestem leniwa. Następne zwolnienie, a raczej zwolnienia były całkowite z wf-u i to na dwa i pół roku. Teraz studiuję i mam darta (zrzutki) na wf-ie i bawię się świetnie, bo nie ma chorej rywalizacji, a i przy tym sporcie moje płuca mi nie przeszkadzają.
Dla mnie lekcje wfu to był największy koszmar związany ze szkołą. Dziwię się, że tyle dorosłych ludzi myśli, że młodzież unika wfu, bo są leniwi i nie lubią się ruszać. Ja unikałam go ze względu na drwiny rówieśników, ogromnie zaniżali moją samoocenę i samopoczucie. I wszystko przez to, że nie umiałam dobrze odbić piłki na siatkówce czy dobrze grać w innych grach zespołowych. Wiele razy zdarzyło mi się płakać przed, w trakcie czy po lekcjach. Niestety podejście nauczycieli pozostawiało wiele do życzenia. Nie traktowali całej sprawy w ogóle poważnie. Nie pomagał również fakt, że byłam wtedy bardzo nieśmiałą osobą co z pewnością czyniło mnie po prostu łatwym celem. Przez takie doświadczenia aż do skończenia szkoły myślałam, że sport po prostu nie jest czymś dla mnie. Dopiero po ukończeniu edukacji odkryłam, że bieganie, rower, joga czy inne indywidualne ćwiczenia na macie sprawiają mi przyjemność. Wybaczcie długi, smętny komentarz, ale pomyślałam, że podzielę się swoimi doświadczeniami. Do osób, które dalej zmagają się z lekcjami wfu - nie jesteście sami i nie miejcie wyrzutów sumienia, gdy opuszczacie lekcje wfu dla swojego dobrego samopoczucia. Z perspektywy czasu żałuję, że starałam się być w miarę sumienna i znosiłam te lekcje na siłę. Nie warto!
Dla mnie też, z racji kiepskich predyspozycji (155 cm i niecałe 50 kg żywej wagi) do wszelkich sportów, gdzie liczył się wzrost, zawsze byłam wybierana ostatnia i naprawdę zryło mi to samoocenę w nastoletnim wieku. Zaorać.
Ja miałem kiedyś tak że robiliśmy dwutakt w koszykówce a byłem jedna z najniższych osób z chłopaków miałem z 150 cm wzrostu i ważyłem 34 kg i nie rozumiałem pan się na nas darł że źle robimy że najpierw prawa nogę do przodu jeżeli tak robiłem to też źle w końcu mi się udało dobrze zrobić ale byliśmy z 5 m od kosza a że ważyłem ile ważyłem to nie miałem siły żeby dorzucić a jeżeli tak to brakowało z 30 cm i ciągle pan od wf krzyczał że co zamnie za człowiek ze do kosza nie umiem dorzucić a nie mogłem przytyć nie jadłem za dużo bo nie miałem jak
A tak odnośnie tlenu, pamiętam, że niedawno u mnie w szkole nauczyciele się nas czepiali czemu ziewamy, a gdy odpowiadaliśmy(zgodnie z prawdą), że ziewanie jest naturalną próbą dotlenienia mózgu, to zaczynała się typowa argumentacja nauczycielska, ,,Ziewasz? No to jesteś niewyspany, dlaczego jesteś niewyspany? Dlatego, że całą noc siedziałeś na telefonie/komputerze, a tak w ogóle, to wy się wcale nie uczycie"
Ostatnio nauczycielka która uczy nas ,,specjalności artystycznej" zadała nam kolejne długie zadanie. Mówiąc długie nam na myśli, że poprzednie zajęło mi ponad 7 dni i nocy (praca od ok 12 do 3 rano z kilkoma przerwami na posiłki) w przerwie świątecznej... No i zapowiedziała powtórkę z rozrywki tylko, że tym razem przerwy świątecznej nie ma termin jest krótki, a my mamy inne przedmioty, więc upomniałam się, że halo dobrze byłoby spać więcej niż 3-4h dziennnie na co ona, że jak śpimy za dużo to robimy się ospali i rozlaźli? Coś takiego, już nie pamiętam dokładnie. Zostawiam to do własnej interpretacji ja mam dość
Pamiętam, jak w gimnazjum co roku musieliśmy zdawać test Coopera. Przygotowanie do niego było nieistniejące, bo przed samym testem może dwa/trzy wuefy były przeznaczone na bieganie po stadionie. Większość dzieciaków wcześniej nie miało żadnej styczności z bieganiem. Nie rozumiem, jak ludzie rzekomo znający się na wychowaniu fizycznym uznali, że to świetny pomysł przeprowadzić taki test jednocześnie nie wprowadzając dobrego przygotowanie. Myślę, że przeciętny Kowalski zapytany na ulicy odpowie, że kondycji nabiera się z czasem, przez regularne ćwiczenia i że osoba, która całe życie siedziała za biurkiem i nigdy nie biegała nie nabędzie kondycji biegając dwa razy wokół stadionu. Raczej narazi się na kontuzje i problemy zdrowotne. Sama, mimo lepszych predyspozycji niż inni uczniowie, zdawałam test Coopera jak szalona, byle tylko dostać tę piątkę (chociaż zazwyczaj się nie udawało), tylko po to, by potem przez trzy dni kaszleć i krwawić z płuc. Nikt nie powiedział "zwolnij, spokojnie, bo coś sobie zrobisz". Jedyne co słyszałam, to "no, blisko było do szóstki ale niestety".
Dziękuję za ten film! Sytuacja z gimbazy: na przerwie kolega niechcący przydeptał mi lewą dłoń. Coś chrupnęło, dłoń sina i spuchnięta, boli jak jasny chuj. A następne 2 godziny WF-u. No nic, idę do psora od fikołków, by pokazać fioletowy balon, który jeszcze przed chwilą był moją dłonią. WFista patrzy i mówi: "No ja tam różnicy nie widzę, ale chcesz to idź do pielęgniarki. Tylko jej tam, hehe, królewiczu, nie zemdlej". Gabinet pielęgniarski jest, ale piguły oczywiście nie ma, bo dzieciaki mogą sobie coś rozpierdolić tylko w poniedziałki i środy, ale we wtorki i czwartki to już nie. No to wracam na salę, a magister od przysiadów oznajmia, że przez 2 godziny lekcyjne będzie siatkówka. I oczywiście opierdolom że "chopie, co ty jednom rękom łodbijasz?!" nie było końca. Wróciłem do domu, starzy zabrali mnie do lekarza. Złamane kości śródręcza. Także tak. W ramach wychowania fizycznego przez 2 godziny grałem w siatkę ze złamaniem śródręcza. Nie czuję się ani szczególnie wychowany ani szczególnie sprawniejszy fizycznie po tych zajęciach.
Wiecie co jest najgorsze? Dzisiaj słucham tego i jestem w szoku a jak byłem dzieckiem i sam tego doświadczałem to było to dla mnie kompletnie normalnie. Nikt nie widzial w tym nic złego, ani nauczyciele ani rodzicie. Podejrzewam, ze jak jakiś uczeń by się odezwał co do WF to by został na pewno ukarany bo przecież nie można niczego negować co przedstawia szkoła.
Wiem. Niestety sam też sobie pewne rzeczy za późno uświadomiłem, w szkole byłem przekonany, że po prostu jestem z WFu do dupy i wszystko spotyka mnie zasłużenie.
Dzisiaj młodzież ma grupy na Fejsie (umarłe statuty, szkoły minimalne, etc) i może zapytać, czy to normalne jeśli czuje, że coś nie bangla. 25 lat temu nie było takich wątpliwości, człowiek czuł się śmieciem, był śmieciem, i to było normalne. I to kruszeje na naszych oczach, moje dzieci mają moje wsparcie!!!
Mój ojciec jest nauczycielem wf lecz nie takim zwykłym. Bo ma jednocześnie wykształcenie trenerskie. (Tak wykształcenie trenerskie a wykształcenie nauczyciela wf to dwie różne rzeczy). Nikt tak jak on nie krytykuje poziomu wychowania fizycznego w Polsce. Mówi, że wf jest prowadzony na Magistra skrót MG- macie grajcie. Jest to niestety efekt poziomu kształcenia nauczycieli. Nie potrafią trenować ani nawet zachęcić do ćwiczenia. Nie mówię już o tym, że perspektywa siedzenia spoconym na lekcjach też odpycha od ćwiczenia. No ale kto by plan układał tak by wf był na początku z przerwą na prysznic ( o ile jest w placówce) albo na końcu. Niee jeb w środku zajęć a potem matma i dwa angole nosz kurr.
@@toomex91 pozdrowienia z trzeciego lo w Rzeszowie. Tak, mamy przysznice. Czyste i działają. Wyjątek potwierdza regułę. A jak mówisz o podstawówce to masz raację
Dla mnie najbardziej chora rzecz na wf to właśnie zmuszanie ludzi do robienia rzeczy których nie umieją albo po prostu boją się robić, u mnie to było stanie na rękach, albo jakieś dziwne wygibasy na drążku. I oczywiście było to na ocenę.
Podbijam - tez mnie zmuszano i nic z tego nie wyszło. Dorzucam jeszcze kozła i pomysł wfistki ze będziemy skakać w poprzek. Tak, nagle zacznę robić szpagat w powietrzu tylko ścięgna sobie pousuwam….
Dokładnie.... Przełamywanie siebie, pokonywanie własnych barier..... To jest to, kształtujemy charakter, budujemy pewność siebie. Spotyka nas taka sytuacja w życiu...... Ja się boję, ja nie będę próbował, ja nie lubię...
Ale tu nie chodzi o to, żeby nie wymagać od ucznia aktywności fizycznej w ogóle, ale żeby zrozumieć, jakie kto ma ograniczenia i postępować odpowiednio. Trzymając się przykładu stania na rękach, wymaga to silnych mięśni ramion, brzucha oraz kręgosłupa, zmysłu równowagi i dobrej koordynacji. Ale na w-fie nie ma miejsca na to, żeby uczeń indywidualnie poćwiczył te mięśnie oraz równowagę, i stopniowo doszedł do momentu, kiedy będzie w stanie to zrobić. I jeden osiągnie to w tydzień lub dwa, inny w rok a inny w dwa lata. A jeszcze inny to w ogóle nie powinien tego robić, bo w jego przypadku może się to skończyć ciężką kontuzją albo kalectwem. Ale nie, w tym tygodniu uczymy się stania na rękach, a w przyszłym tygodniu sprawdzian, i ch...
Jezu, tak. Skok przez kozła, to jest moja trauma. Każdy po kolei, cała sala dzieciaków patrzy i podsmiechujki jak ktoś się wywali, albo nie potrafi przeskoczyć. Co to ćwiczenie w ogóle ma na celu
Dzięki cudownemu WFowi mam obrzydzenie do większości aktywności fizycznych, jątrzę nienawiść koszykówki, piłki ręcznej, siatkówki etc. Boję się ćwiczyć przy innych ludziach i wstydzę się swojego ciała, dziękuję :). Ten film dał mi mega ulgę bo mogę posłuchać jak ktoś inny wypowiada się z taką samą myślą na ten temat, czytanie komentarzy pod tym filmem to także przyjemność.
Człowieku są różne formy aktywności fizycznej, dla mnie wf był nudny , później trafiłam na taniec nowoczesny chodziłam tylko po yo żeby się wypocić i posłuchać dobrej muzy - tobyła aktywność fizyczna, później fitness , wf mnie w ogóle nie zachęcił do ćwiczeń ale sama intuicyjnie czułam, że trzeba się ruszać. Szukasz czegoś dla siebie.
Aż miałem flashbacki z dzieciństwa jak mówiłeś o czekaniu jak skazaniec aż Cię łaskawie wybiorą do teamu podczas gry w piłkę. Do tego często gęsto jakieś głośne jęki w stylu OOOO NIEEE podczas gdy stoisz z drugim mniej skoordynowanym kolegą i robicie kwaśny uśmiech gdy dzieciak który akurat grał w wakacje w jakimś klubie więc lepiej kiwa teraz stoi niczym Neron i zastanawia się jak skierować rękę. W moim wypadku jeszcze o tyle absurdalne to było że byłem naprawdę dobrym sportowcem, uprawiałem amatorsko boks zdobywałem nawet okręgowo medale na turniejach. Ale w piłkę nożną po prostu jakoś mi nie szło bo też faworyzowała mniejszych chłopaków z lepszą koordynacją a ja już wtedy byłem wysoki. Raz się nawet pochwaliłem osiągnięciami w boksie wuefiście który dał mi klasyczne 2 na koniec roku (bo za cholere nie chciało mi się ćwiczyć na tych wuefach więc siedziałem jak skazaniec i wąchałem papierosy które Pan coach popalał na boisku). Efekt jedynie taki że cały przyszły rok zwracał się do mnie drwiąco na forum per 'wściekła pięść'. Patologia
@@coteraz8175 Strasznie frustrujące było to, ze na WFie po mnie jechali że byłem mniej sprawny fizycznie, ale odgryzienie się za ich mniejszą sprawność intelektualną oczywiście było niemożliwe :') Jeszcze żeby WFiści jakkolwiek reagowali na wredne zachowanie ze stron rówieśników, a nie ignorowali tego myśląc, że każdy MUSI wzorowo grać w piłkę x D
Też przez WF nie cierpię większości gier zespołowych, zawsze jak wybierają zawodników to modlę się żeby nie wybrali mnie żebym se na ławce posiedział chwile. A tym bardziej nie nawidzę piłki ręcznej czy siatkówki (nikt mnie nie umiał nauczyć jak poprawnie zaserwować piłkę)
Moje liceum. Moja wychowawczyni (!) wfistka. Pytanie ode mnie: "czy są jakieś dodatkowe zajęcia, żeby się doszkolić z wfu?" (bo byłam słabsza od moich koleżanek w siatkówkę, bo w podstawówce miałam głównie kosza i moje ciało siatkówki nie rozumiało). Odpowiedź mojej wychowawczyni (!) wfistki: "No nie, zajęcia dodatkowe są dla lepszych".
Pojebana odpowiedź, ale po pierwsze nie może ci zabronić przyjścia na sks. Po drugie (przynajmniej ja tak miałem do niedawna) samej gry uczy się... Grając. Byłem teoretycznie jednym z najsłabszych na siatkarskich sksach, ale trafiłem na POMOCNYCH "lepszych". Dzięki temu po miesiącu czy dwóch gram na w miarę przyzwoitym poziomie i nie odstaję od innych na WF-ie a jest wręcz na odwrót
O Jezu, ale mi aktywowałeś PTSD tym materiałem. WF kompletnie niszczy relacje między kolegami. Większość chłopaków miała mnie w szkole za frajera bo nie umiałem grać w piłkę, a nauczyciel zmuszał mnie żebym stał na boisku. Zawsze byłem stawiany na obronie, żeby nikomu nie wadzić. Jak mnie raz postawili na bramce na meczu międzyszkolnym i wykopując piłkę walnąłem samobója to musiałem się chować na przerwie żeby nie dostać wpierdolu. To mi przypięło łatkę ofiary na plecach, więc byłem targetem numer jeden do brania mnie na buty za rogiem, okradania, tzw spłuczek, etc. Faktycznie mam fobię przed wysiłkiem fizycznym, nawet ponad dekadę po ukończeniu szkoły wyższej i teraz do mnie w końcu dociera, że to była wina WFu. Pieprzyć WF i pieprzyć bezużytecznych włefistów pozwalających a nawet cicho zachęcających do bullingu. To jest kwintesencja szkolnej patologii.
Obrona na boisku się zgłasza. Do dziś dumnie ją reprezentuję, turtlując w strategiach, kampiąc snajperami i stawiając wieżyczki ogniowe w tower defensach. Let them all burn.
@@KrzysztofMMaj jak to tak przedstawiasz, to aż mnie kusi wejść do jakiegoś Battlefielda i zostać ochrzczony kamperską kurwą bez skila i honoru. Pozdrawiam wszystkich którzy tak jak ja przez te wszystkie lata grania w gałe na WtFie miały kontakt z piłką nie przekraczający łącznie 5 minut.
23:25 Odblokowałeś mi zakazane trauma memory. Bo wf to nie tylko gnojenie kogoś kto nie jest dobry z wfu, ale świetna okazja, żeby na legalu zgnoić kogoś, kto już ma przesrane, niezależnie od jego umiejętności sportowych. Ja na przykład, będąc chimerycznym i nielubianym dzieckiem ze względu na rozwijającą się nieleczoną chorobę psychiczną, zawsze byłem wybierany na końcu nawet do sportów zespołowych, w których byłem naprawdę dobry (świetny wpływ na poczucie własnej wartości)- a też nie raz widziałem, że klasowy "kujonek" był """przypadkiem""" popychany albo rzucany na ziemię przy piłce nożnej. Oczywiście zero reakcji ze strony wuefistów. Ugh.
Tak, WF był do tego wykorzystywany, masz rację. Taka bezpieczna przestrzeń dla ludzi lubiących dręczyć słabszych od siebie albo w jakikolwiek sposób innych. Ohyda.
@@KrzysztofMMaj skoro mamy perspektywę osoby zmagającej się z chorobą psychiczną, to wspomnę jeszcze o perspektywie osób nienormatywnych czy to płciowo czy seksualnie. Wf to było piekło, nawet jeśli rówieśnicy byli w porządku (tak było w moim przypadku). Szkoda nawet poruszać problem, jakim był wf dla osób niebinarnych lub transpłciowych. Wystarczy wspomnieć, że większość gejów, których poznałem w czasach nastoletnich dekadę temu, stawała na uszach byle dostać zwolnienie lekarskie z wf...
Szkoła: o, pani 9-letnie dziecko ma skoliozę, proszę chodzić z dzieckiem na fizjoterapię! Ja: wydaję kupę $$$ i czasu żeby dziecko nabrało świadomości ciała, pilnowało postawy itd. Wf: naaaapieeeee*daaalaaamyyy brzuszki na czas, skip A, skip B, szybciej, nie płakać, SZYBCIEJ, szybciej!!!1
W podstawówce pokazano nam skoki wzwyż i wfistka stwierdziła, że mam naturalny talent, więc postanowiła mnie trenować. Wszystko było świetnie, polubiłam ten sport, łechtał moje niskie poczucie własnej wartości fakt, że z łatwością zostawiam innych w tyle... Do czasu aż koleżanka miała wypadek - złamała rękę. Po prostu źle skoczyła, ręka znalazła się pomiędzy korpusem a poprzeczką, dziewczyna upadła na materac, jednak ciężar i impet jej ciała złamał tę rękę. Od tamtej pory zaczęłam się potwornie bać poprzeczki, bo czasami stracąłam ją łydką i ona podczas upadku na materac wpadała mi pod plecy. Nie dość, że to bardzo bolesne doświadczenie, to ja okropnie bałam się, że za którym razem złamię sobie kręgosłup. Nie wiem czy to możliwe, ale do dzisiaj pamiętam ten strach. Powiedziałam o tym wfistce, że rezygnuję, że to mnie za dużo kosztuje, to w zamian otrzymałam krzyk, że nie ma mowy, mam dalej trenować. Próbowałam się stawiać, jak były zapisy do eliminacji do zawodów na skalę kraju, nie wpisałam się, to ona mnie wpisała! Nie chciała odpuścić tak obiecującej zawodniczki, ale co mogłam poradzić na to, że mroził mnie strach? Ta wfistka się wściekała, że nie mam powodu do strachu, bo mam dobrą technikę i nabawię się co najwyżej siniaków. Ale ja już nie umiałam jej zaufać. Doprowadziła mnie do takiej ściany, że w czasie zawodów zaczynałam rozbieg i zatrzymywałam się tuż przed materacem. No nie umiałam się zmusić. Wfistka znalazła sobie inną zawodniczkę i dała mi wreszcie spokój, ale była bardzo zła. Do niedawna od czasu do czasu skakałam wzwyż, ale z gumką zamiast poprzeczki. Gdy nie było tego lęku ani rywalizacji, czułam czystą przyjemność z tego sportu. Aktualnie nie skaczę, oczekuję na rehabilitację - noszenie plecaczka przez 12 lat edukacji przyczyniło się do rotacji kręgów i dyskopatii, dziękuję, szkoło!
rel a propos plecaczek; teraz sam mam dzieci i jak widzę, ile 8letni grzyb nosi w plecaku, to mnie kurwica bierze; nie bede kontynuował, bo juz mi żyłka dygac zaczęła
@@gretchentruscott4274 mam młodsze rodzeństwo i mam dokładnie te same obserwacje... Te plecaki ważą po 6kg minimum, to trochę jakby polska edukacja przygotowywała do pracy w kopalni...
@@ola4141 no ale "szafki w szkołach" - gdzie tam, niedasie, no w innych krajach można, a tu niedasie; no ale może by kurwa uczeń nie musiał dźwigać 3 (!) osobnych podręczników do samego polaka (wszystko kredowy papier, ciężki, nie do pisania ołówkiem, na bogato - pozdrawiam wyd. nowa era), może by wszystko zmieścić w jednym a potem podzielić je na 10 części - niedasie; może w ogóle by wydać hajs na czytniki dla kl. 1-8 i udostepnić podręczniki w pdf? a ćw. mozna by na bieżąco drukować? ha? a może w ogóle by wypierdolić religię i zyskac 2h tygodniowo i zrobić wtedy powtórzenia poooodstaaaawy programooooweej i nie zadawać tyle do domu???? - no i się wkurwiłem
@@gretchentruscott4274 pieniążki drogi Panie, chodzi o pieniążki. Podręczniki to taka machina do zarabiania pieniędzy, że ciężko będzie coś tutaj zmienić. Kojarzysz pewnie te same podręczniki, ten sam tytuł, ale z dopiskiem "nowe"? Spróbuj kiedyś porównać oba egzemplarze. Okaże się, że jedyne, co zostało zmienione, to kolejność stron. No ale rodzice mają kupować nowe! Nowe wydanie, bo te stare są gorsze! Oczywiście, że gorsze, bo uczniowie skupują je od siebie i na tym księgarnie tracą. No ale czytniki? Pdfy? Co też pan wymyśla, od 300 lat funkcjonują podręczniki papierowe i jeszcze nikt od tego nie umarł. *oczywiście teraz napakowałam sarkazmu* Myślę, że wkurw jest adekwatny i ja też nieraz się wkurwiam, patrząc na męki mojego rodzeństwa albo na swoją mękę na studiach... Bo plecaki to jedno, ale poziom spierdolenia niektórych nauczycieli to po prostu hit... Moim zdaniem nauczyciele, tak jak policjanci, powinni przechodzic testy psychologiczne przed dopuszczeniem do pracy w zawodzie.
Ah tak, pamięta się te piękne lata bullyingu ze strony nauczycieli na każdym etapie szkolnictwa z powodu takiego że nie potrafiłam wykonać najważniejszej umiejętności jaką wynosi się ze szkoły - przewrotu w przód 🙃
Serio?Ja też!Aż mi się przypomniało jak moja wf-istka była tak bardzo wkurzona,że miałam z tym tak wielki problem że sama mnie przewróciła w przód A ostatecznie zdecydowała się wogóle nie wstawić mi oceny z tego zaliczenia(w podstawówce, w 4 klasie)
Ja za to nie umiałam rzucić odpowiednio daleko piłką lekarską, ale podciągnęła mi na dwóję po interwencji matki. Nie patrzyła na to, że byłam najdrobniejsza, że ledwo podnosiłam tę piłkę, a rzucenie nią mogło mi zrobić krzywdę. Ta nazwa piłka lekarska chyba pochodzi od tego, że można po jej użyciu wylądować u lekarza.
Piąteczka, ja też nie umiałam, a raz nauczycielka co miała mnie asekurować postawiła mnie na głowie i coś mi chrupnęło w szyi i tak się wystraszyłam, że nigdy więcej nie zrobiłam nawet przykucu do tego zasranego ćwiczenia.
Pamiętam do tej pory jak koleżanka z liceum płakała bo została okrzyczana przez wuefistę że nie umie go zrobić. To był jeden z największych momentów nienawiści jakie w życiu czułam i to nawet nie ja zostałam okrzyczana!
Zgadzam się z twoim materiałem. WF w polskiej szkole to patologia. Co do WF-istów to pamiętam tylko jednego, który naprawdę w porządku. Podczas gdy inni wyśmiewali się ze mnie bo byłem otyły to on ciągle ich opiepszał a mnie wręcz motywował żebym ćwiczył dla własnego dobra. Na przykład jak osiągałem lepszy czas w biegach z każdymi kolejnymi zajęciami to mówił mi, że jest dumny że czynię postępy i dbam lepiej o siebie. Naprawdę super nauczyciel i człowiek. Było to w szkole, której (O IRONIO) najbardziej nie nawidziłem tzn. gimnazjum. Potem poszedłem do Technikum gdzie nauczycielem WF był typowy koks po AWF. Standard na zajęciach czyli: ci co dobrze grają w piłkę i są lepiej wysportowani to ich nagradzamy a tych gorszych olewamy i okazyjnie wyśmiewamy. Ale i tak największym CHAMEM był typ, którego mieliśmy w drugiej klasie technikum. Otyły spaślak dostający zadyszki po przebiegnięciu kilku metrów wyśmiewał się ze mnie, że ja się pocę podczas robienia brzuszków. Po szkole odpuściłem sobie ćwiczenia i wszelką aktywność fizyczną bo doskonale pamiętam WF ze szkoły. Dopiero od niedawna (od około 3 miesięcy) zacząłem regularnie chodzić na basen i stwierdzam, że przepłynięcie kilku basenów w moim własnym zakresie daje mi więcej relaksu oraz formy PRZYJEMNEJ AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ niż miałem kiedykolwiek w szkole. Jedyne co wyniosłem z WF-u to tylko chorą rywalizację, wyśmiewanie oraz obrzydzenie do wszelkiego rodzaju gier zespołowych. Do młodych ludzi rozumiem was, że WF w szkołach to patologia, którą należy zmienić, ale branie zwolnień lekarskich i nie ćwiczenie w ogóle w niczym nie pomoże. Chodźcie na basen albo np. na jakieś dłuższe spacery. Jak teraz o siebie nie zadbacie to potem może być za późno. Trenujcie dla SIEBIE a WF (w tym stanie w jakim jest) potraktujcie poprostu jako przedmiot do zdania i koniec. Pozdrawiam i dbajcie o siebie bo nikt za was tego nie zrobi
Pamiętam, jak moja mama chciała mnie nauczyć badmintona. Na początku szło mi słabo, no logiczne, to było zupełnie nowa umiejętność do nabycia. Ale jako że badminton to rodzaj sportu, mój mózg wszedł wtedy w tryb WFu, czyli stał się przerażoną jajecznicą niezdolną do logicznej myśli. Po każdym nieudanym odbiciu lotki moje ciało kurczyło się w sobie, głośno przepraszałam, rzucałam się za lotką jakby od tego zależało całe moje życie, a gdy nie udało mi się zaserwować kilka razy z rzędu czułam się jakbym miała zaraz umrzeć i na sto pro moja rodzina już zaczyna omawiać moje wydziedziczenie. Tylko że okazało się, że moja mama nie jest psychopatą, normalni ludzie nie wpatrują się w ciebie jak jastrzębie i głośno okazują dezaprobatę bO nIe OdBiŁaŚ rAkIeTą LoTkI tY jEbAnY pRzEgRyWiE, jak zrobisz sobie krzywdę i masz opatrunek nie łażą za tobą krzycząc że śmierdzisz (altacetem) i ostatecznie musisz ratować się tworzeniem persony samoświadomego klauna, który każdą porażkę komentuje "haha, patrzcie jaka jestem do niczego, ale beka :))))))))))". Po jakimś 8576954037698276583974 zapewnieniu, że naprawdę wyjebane, że nie odbiłam zaczęłam się rozluźniać i faktycznie zaczęło mi iść coraz lepiej. Lubię badmintona. Mam natomiast PEWNE PRZYPUSZCZENIA, że za moją niechęcią do WFu stoi coś innego niż lenistwo.
@@KrzysztofMMaj w gimnazjum dziewczyny z klasy brały udział w zawodach z siatkówki, więc było przez nie parcie na siatkówce na wf, a kiedy nauczyciel znikał, to był w sumie mobing na innych, którzy są słabsi i gorsi z siatkówki, popychanie, wyrzucanie siłą z boiska, wyzwiska i inne rzeczy, więc nie tylko kontuzje
Ja zachodzę w głowę jak dziewczyny dawały radę w siatkówkę. Ja jako facet grałem może z 2-3 razy w życiu i pomimo kilkudziesięciu prób nigdy nie udało mi się zaserwować piłki ponad siatką. Tylko łapa czerwona, spuchnięta i wstyd.
Wf w pigułce -umiem kopnąć gałe tak, że koledze morde urwie -super szósteczka -poprawiłem liczbę podciągnięć z 1 do 15 i czas biegu na kilometr z 6 minut do 4 oraz zwiekszylem swoja wage z 50 do 64kg przy tym samym poziomie tkanki tłuszczowej -nah 3, nie umiesz grać w gałe
A to chyba w gimnazjum miałem ocenę na podstawie postępu. Sprawdzian we wrześniu, styczniu i maju, podliczali jak się czasy/dystanse zmieniały. Czyli trzeba było na start zrobić słabo, by mieć dużą deltę. :P
@@mtaus7337 No, przecież nie przyda ci się to całe karate, jak cie ktoś na ulicy napadnie to oczywiście masz go wyzwać na mecz siatkówki i wygrać! Co? Co tam mówisz? Karate to nie tylko walka ale filozofia? Dyrdymały!
Często jest odwrotnie i nauczyciele mają w d... czy umiesz grać w gałę Wiele nauczycieli każe ci skakać przez kozła lub ćwiczyć inne bardzo niebezpieczne sporty i gry
Przypomniałeś mi o najokrutniejszej lekcji w czasach szkolnych. Nigdy sobie nie radziłem w sportach zespołowych i nigdy nie sprawiały mi przyjemności, więc zawsze byłem wybierany ostatni i wyśmiewany. Każdy wf wiązał się z krytyką rówieśników i kompletnym brakiem reakcji ze strony nauczyciela.
Chyba w liceum, wprowadzili zasadę, że na co drugich zajęciach wybierającymi drużyny byli najsłabsi. Wcale nie stygmatyzujące. ;) Nie dość, że koledzy przez dobór, to nauczyciel z namaszczenia. Potem i tak się stało z boku, by nie wadzić wybranym przez siebie co umieli kopać/rzucać.
Mnie raz wuefista, gdy nie potrafiłem sobie poradzić z jakimś bezsensownym ćwiczeniem, powiedział że sobie w życiu nie poradzę xD. Wystarczy uwolnić czas młodzieży i wtedy sobie za to lepiej wszyscy poradzą :).
Co do rywalizacji. Miałam niedawno taką sytuację, że z powodu pandemii było nas tylko garstka zaszczepionych na wf-ie, więc wuefistka stwierdziła, że w sumie możemy mieć wf z chłopakami (których też wiele nie było). Graliśmy w siatkówkę. Na początku sędziowała wuefistka, było jak na standardowym wf-ie. Ale potem zastąpił ją wuefista od chłopaków, który znalazł banalny, lecz niesamowicie efektywny sposób obejścia rywalizacji. Otóż dokładał on punkty wybranym drużynom niezależnie od sytuacji na boisku. W tym momencie punkty całkowicie straciły swoją wartość i atmosfera od razu stała się lżejsza (nie żeby była jakaś ciężka wcześniej, jesteśmy raczej zgraną klasą, jednak rywalizacja i adrenalina robią swoje). Było więcej śmieszkowania, brak jakiejkolwiek presji, po prostu zabawa, gdzie wynik końcowy nie ma najmniejszego znaczenia. Takie podejście szanuję.
Według mnie powinieneś wspomnieć jeszcze o jednej rzeczy - tabelkach. Mam na myśli te tabelki, w których było napisane jak długi ma być twój skok w dal, żebyś dostał 5. Oczywiście wymagania tylko rosły w zależności od wieku. Miałam łzy w oczach, gdy po raz kolejny byłam oceniana według tej tabelki. Bo przecież te tabelki zawierają wyniki, które każda osoba powinna umieć osiągnąć. Szczególnie traumatyczne są dla mnie ćwiczenia na drabinkach, skakanie przez skrzynię i ćwiczenia, które wymagają ode mnie oderwania obu nóg od ziemi. Chcę mi się płakać już na samą myśl o nich, ale musiałam je wykonywać na oczach wszystkich, czując się do nich zupełnie nieprzygotowana fizycznie i psychicznie. Kolejną rzeczą, która dla mnie jest traumatyczna, jest to, że ZAWSZE na początku roku szkolnego, przed wystawianiem ocen i po wystawianiu ocen nauczyciel/ka podkreślał/a, że będzie oceniać zaangażowanie i chęci. Byłam zaangażowana maksymalnie jak pozwalała mi na to moja nienawiść do tego przedmiotu. A potem dowiadywałam się, że mam średnią 3.89 (oczywiście wychodzi ona z ocen wystawianych przy pomocy wyżej wspomnianych tabelek), więc mam 4. Między innymi w ten sposób straciłam zaufanie do wszystkich nauczycieli i nie wierzę w ani jedno słowo, które wypowiadają na lekcji organizacyjnej.
dokładnie, to najbardziej traumatyczna część z tego wszystkiego pomimo ćwiczeń, zaangażowania, prób wciaż dostajesz 3 bo nie wpasowałeś się w tabelkę najgorsza sytuacja jest wtedy gdy jesteś o rok starszym rocznikiem bo oceniają cie bardziej srogo i dostajesz gorsze oceny
Śmieszna sprawa z tymi tabelkami, jestem z rocznika 03, ale chodzę do klasy z 02. Kiedyś na wf w gimnazjum mieliśmy chyba właśnie skoki na ocenę i spytałam się nauczycielki, czy nie powinna mnie oceniać tabelką dla mojego rocznika to odpowiedziała, że nie, bo jestem w klasie z tym 02, miło :3
Krzysztofie, wspomniałeś przepocone szarfy, a mi przypomniała się pewna sytuacja, gdy podczas zajęć na dworze i grania w koszykówkę, nie było żadnych szarf i wf-ista nakazał jednej drużynie ściągnąć koszulki, żeby można było odróżnić kto jest z jakiej drużyny. No, tymczasem osoby z nadwagą, czy wstydzące się swojego ciała 🙂.
Mam idealne rozwiązanie twojego problemu, wystarczy schudnąć. Przybranie na wadze nie zawsze jest naszym własnym wyborem (problemy życiowe, choroby etc.) ale świadome pozostawanie otyłym jest już w pełni świadomym wyborem dlatego nie należy obrażać się na cały świat tylko wziac się do rzetelnej pracy. Wtedy gwarantuje ci ze nie będziesz miał powodów do wstydu
U mnie WF wyglądał bardzo różnie w różnych szkołach, ale fakt faktem, lekcje wfu kojarzę bardziej negatywnie. Zaczynając od wyśmiewania się nawzajem rówieśników z powodu budowy ciała tego czy tamtego, ilości owłosienia, rozmiaru biustu u dziewczyn, poprzez monotonne i nudne ćwiczenia, w trakcie których co bardziej zaangażowani w grę koledzy potrafili wydrzeć się na ciebie przez całą salę, że źle kopiesz/ źle uderzasz piłkę. Byłem jedyną osobą w klasie, która lubiła kosza. Reszta monotonnie kopała w gałę i siatkę. W Gimnazjum trochę pojawiły się elementy zumby, ale tylko dla dziewcząt, a spróbuj jako chłopak wyjść potańczyć to już się wszyscy śmieją - bo to przecież niemęskie. A potem na studiach poszedłem na zespół ludowy i brakowało chłopaków, dziewczyny w parach tańczą ze sobą, bo chłopaki nie chcą tańczyć, bo to niemęskie. Dzisiaj zrezygnowałem z tańca i chociaż za tym tęsknię, to zwyczajnie obawiam się do tego wracać. Jako dorosły człowiek nie mam już obawy przed rówieśnikami, bo dojrzalsi ludzie tak się z tego nie nabijają. Bardziej wiem, że jak pójdę na jakiekolwiek tańce bez partnerki, to dostanę łatkę kochasia lub desperata szukającego żony na zajęciach tanecznych - bo w jakim innym celu chłopak idzie na tańce? Od samej takiej perspektywy się po prostu odechciewa.
Definitywnie zgadzam się z tym, że uczniowie odbiegający od typowego wyglądu fizycznego nastolatka są oceniani niesprawiedliwie. Osoby chore, chudsze od rówieśników lub po prostu niższe są siłą wciskane w ramy zwykle ściągnięte z internetu. W "prawdziwym" życiu wszystko, od diety po ćwiczenia, jest dobierane pod możliwości. Od siebie dodam, że jako osoba leworęczna wszystkie sprawdziany z wf musiałam zdawać na prawą rękę. Nauczyciel nigdy nie zgadzał się abym np. dwutakt zdawała na lewą stronę. Stwierdził że to nie choroba i nie będzie mi "ułatwiał" sprawdzianu. Kiedy mu powiedziałam że to nie jest ułatwienie, i jeśli ręka nie ma różnicy to może reszta klasy zda sprawdzian z lewej to obniżył ocenę o jeden:) To jaką nienawiścią pałam do wszelkich sportów zespołowych z siatkówką na czele przez tego człowieka woła o pomstę do nieba.
Juz słyszę tych wszystkich chłopaków, którzy uważają, że WF to był najlepszy przedmiot w szkole, a wszyscy którzy WFu nie lubią i nie lubili to po prostu słabeusze 🧡👑💪 pozdrawiam 👑
Dzięki szkolnemu wychowaniu fizycznemu nie dowiedziałem się jak biegać żeby nie rozwalić kolan, jak pływać, jak jeździć na nartach ani jak wykonać podstawowe ćwiczenia na siłowni. Za to dostałem 6 za turniej szachowy więc nie było tak całkiem źle :D a co do wf zdalnego - u mnie w rodzinie młoda z 8 klasy podstawówki miała trenować dwutakt wyobrażając sobie że kzołuje piłką, której fizycznie nie posiadała (sic!)
@@ironminecart2079 Moja najlepsza ocena z WFu to 6 z pisemnego sprawdzianu z zasad koszykówki - nauczyciel się wkurzył na klasę i "za karę" zamiast, no, wychowania fizycznego, była po prostu kolejna godzina wkuwania nikomu niepotrzebnej wiedzy na temat przepisowych rozmiarów boiska, itd.
Jak mamy Wf w szkole to gramy sobie w siatkę albo w nogę (rzadko) i podczas tego większość mojej klasy gra jak jacyś 5 klasiści. A kiedy mamy zdalnie to babka wysyła jakieś techniki zagrywki, przyjęcia etc.
Ooo, to ja też się podzielę historią... W szkole średniej miałam taką nauczycielkę wfu, która przeprowadzała nam trening jak dla klas wojskowych (do dzisiaj pamiętam pokonywanie sali gimnastycznej czołgając się, czego wynikiem były kolana całe w siniakach) ze skokiem przez kozła i gimnastyką na barierkach włącznie. Pamiętam, jak miałam ustać na rękach (mam naturalnie bardzo słabe ręce) i z zabezpieczeniem ze strony nauczyciela dawałam radę; pani jednak uparła się, że ona mnie przestaje zabezpieczać, bo nie o to chodzi w zaliczeniu - wynikiem tego był mój upadek na łeb na szyję i cudem uniknięcie złamania karku. Oczywiście, że dostałam za to opieprz. Polska szkoła tak bardzo.
Nie jestem w stanie pojąć tego, że w każdych innych okolicznościach za coś takiego można drugiego człowieka pozwać i wygrać w cuglach w sądzie, a w szkole nauczycielom się może upiec
Bo w polskiej szkole każdy ma być taki sam, od linijeczki. Nie za dobry, (bo wybitny to też kłopoty) nie za słaby, taki se o. Ma umieć policzyć ładnie, wierszyk zadeklamować... i stanąć na rękach bez asekuracji, choćby tych rąk nie miał, bo pani od wułefu kazała. Moja mama chodziła do szkoły wstawiać się za mną u wfistki w podstawówce, bo nie umiałem przewrotów w tył i innych wygibasów. Było wiele powodów niezależnych ode mnie, zdrowotnych, fizycznych, psychicznych. Nie będę tu pisał autobiogrrafii, ale nie byłem zdrowym dzieckiem. Część z tych utrudnień i blokad była bez problemu do pokonania, ale nie w smrodzie, brudzie, hałasie, wśród zgrai wyjących małpiszonów kopiących piłki we wszystkich kierunkach. No i obowiązkowo na ocenkę.
Jeszcze jedna trauma i mały absurd mi się przypomniał. Liceum, WF, skoki przez kozła, ale nie takiego zwykłego, tylko skrzynię wyższą niż większość dziewczyn w klasie. Na pytanie, jak nauczyciel sobie to w ogóle wyobraża, pytany przyniósł odskocznie i kazał się na niej wybijać... Wszystkie się bałyśmy, ale ostatecznie któraś skończyła pierwsza, ale ja miałam pecha; zachaczyłam samymi palcami stopy o skrzynię i poleciałam w bok na dechy z wysokości ponad dwóch metrów prosto na gębę, a materac amartyzujacy był po drugiej stronie. Straciłam przytomność, bali się mnie nawet dotknąć przez chwilę. Tyle dobrego, że wfefista tak się wystraszył, że już nikogo do tego potem nie zmuszał.
Ja jeszcze lepiej: odskocznia odjechała do tyłu, a ja poleciałem jak pocisk armatni prosto w kozła. Zresztą skok na długość przez kozła też mi cudnie wyszedł: już w połowie raczej spadałem niż się wznosiłem i prawie połamałem nadgarstki, ratując pewne istotniejsze organy od zmiażdżenia.
@@LetsRockDaHouse Miałam podobne doświadczenie, tyle, że z bieganiem na zaliczenie. Na sam koniec nauczycielka kazała mi przyspieszyć, więc zrobiłam tak jak mówiła...i się wypieprzyłam na tej bieżni, skóra na kolanach oraz łokciach była cała zdarta, bolało mnie jak szłam do toalety, żeby przemyć te rany wodą. I wiesz co? Dostałam pizdę.
Tak, doskonale to pamiętam. To było tak idiotyczne. Żeby skoczyć przez kozła trzeba porządnie wytrenować mięśnie. Ja nie byłam sprawna fizycznie jako dziecko, nie skakałam po drzewach, nie bawiłam się na trzepaku, więc aktywność na wf była dla mnie ogromną męczarnią. Dopóki nie poszłam na tańce i okazało się, że jednak z moją sprawnością jest wszystko okej…ech, szkoda strzępić ryja
Skrystalizowałeś wszystko, co myślę o WF-ie i to, z czego nie zdawałem sobie sprawy, że myślę. Dodam jeszcze coś od siebie: mierzi mnie, że uczęszczając do szkoły wyższej, jestem niejako przymuszany do podejmowania aktywności fizycznej na nieswoich warunkach. Nie po to zapisywałem się na studia, żeby teraz ktoś mnie rozliczał z tego, jak dobrze radzę sobie z kopaniem piłki czy posługiwaniem się rakietami do odbijana. Zapisałem się na nie, by zdobyć wiedzę i prawo wykonywania zawodu. Tymczasem od początku drugiego semestru pojawił się ten blok zajęciowy i okazuje się, że ocena z niego ma wpływ na średnią, którą (przynajmniej w domyśle) nalicza się właśnie za WIEDZĘ. Jest co prawda dobrze wyposażona siłownia, problem w tym, że wspomniane zajęcia odbywają się w terminie, który jest mi wybitnie nie na rękę... Jest przynajmniej możliwość zaliczenia tego we własnym zakresie - problem w tym, że nie mogę wybiegać iluś tam godzin, zgodnie z ich wytycznymi, a na koniec pokazać zapisu tras z Endomondo, oni chcą zaświadczenia, że w tym czasie UPRAWIAŁEM SPORT i PIECZĄTKI Z KLUBU za każdą sesję (no bo, umówmy się, przecież bieganie to nie sport - wszyscy o tym dobrze wiemy). A teraz, kiedy znowu mamy zdalne, uruchomił się protokół: "pogadajmy o rzeczach, które nigdy się wam nie przydadzą". Na szczęście jakoś udało mi się z tego wykpić bez pisania wypracowania z włefu (jak śmiesznie to nie brzmi), a sport zamierzam uprawiać z dala od uczelni i po swojemu. Ale nie piszę tego po to, by wylać tu swoją frustrację, nie tylko po to, w każdym razie - jestem po prostu zdruzgotany faktem, że nas, dorosłych ludzi "zachęca się" do aktywności fizycznej przymusem i narzuca się warunki, zupełnie jakbyśmy nie potrafili myśleć samodzielnie
W technikum grając w siatkówkę (zawody międzyklasowe) kolega uderzył mnie kolanem w plecy tak, że z bólu na chwilę zemdlałem i właśnie sobie przypomniałem, że leżałem sobie wtedy w kącie sali czekając na karetkę podczas, gdy gra była kontynuowana (raz chyba nawet piłką dostałem), no bo przecież show must go on
Och nie zazdroszczę, byłam świadkiem jak dziewczyna została popchnięta i przez co skręciła sobie kostkę, trzeba było zdjąć buta, wfista poszedł z resztą grupy na inną salę, zostawiając ją, a rodzicom powiedział że przewróciła się przez rozsznurowane sznurówki, drugi wfista który jest też nauczycielem BHP nie mógł uwierzyć w tamtego zachowanie i sam ogarnął sytuację, załatwił lód, chociaż nie był jej nauczycielem od wf Od złych wfstów trzeba uciekać
@@eureka9217 ja dopiero oglądając filmy Krzysztofa zdałem sobie sprawę, że to nie było okej, a wtedy w sumie podobnie zareagowałem i "kibicowałem" tym co grali
Po obejrzeniu Twojego materiału, przypomniałem sobie o moim nauczycielu wf z technikum z 3 albo 4 roku nauki. Taki wymoczek trochę, blondasek szczupłej budowy. Jak przyszedł do nas na pierwsze zajęcia to koledzy z klasy zareagowali, powiedzmy że dość nieprzychylnie. Nie słuchali go, jakieś podśmiechujki za plecami itp. Pamiętam, że ze wszystkich "wuefistów" to z nim najmniej było grania w cokolwiek, a dużo było właśnie ćwiczeń. Bieganie, rozciąganie, siłownia. I najlepsze właśnie było to, że on potrafił podejść indywidualnie, nie naciskał na rywalizację z innymi, tylko starał się pokazać człowiekowi co może usprawnić u siebie. Chociaż nie było to oczywiście na takim poziomie jak by mogło być, to patrząc teraz z perspektywy ponad dekady, gdy człowiek jest mądrzejszy, to był on takim zalążkiem tego jak wf powinien wyglądać. Nie wiem czy się potem zmienił, czy nie. Druga rzecz, która mi się przypomniała, to to, że chłopaki traktowali wf jako moment do wyżycia się, bo jak inaczej nazwać napierniczanie z ponad połowy sali piłką w stronę bramki przeciwnej drużyny, a że zawsze byłem bramkarzem...cóż, powiedzmy, że doświadczenia były namacalne.
Wf to dla mnie jedna z większych traum z czasów szkolnych... Na samo wspomnienie odczuwam straszny stres. Niestety trauma ta odbija się na moim dorosłym życiu, ponieważ nadal boję się aktywności fizycznej, boję się oceniania, bo zawsze byłam bardzo niezdarna i słaba fizycznie. Dzięki za film, przynajmniej wiem, że nie jestem z tym sama :)
Eh no i mi przypomniałeś że przez parę semestrów musiałem o 6 rano robić kilka wokół boiska żeby inżyniera zdać. A potem do 18 matematyki, Inżynierie wytwarzania, metrologie i inne fizyki. Wfu w szkole nienawidziłem i był dla mnie traumą, szczególnie gdy nie potrafiłem się podciągnąć na drążku czy wisieć jakoś do góry nogami. Chciałem tylko to przeczekać, żeby w końcu moc wrócić do domu i, jak na ironię, pograć sobie w coś na boisku z przyjaciółmi z którymi chciałem to robić, na warunkach które lubiłem i które nie były dla mnie stresujące i poniżające. Coś jak z lekturami, które zastępowałem streszczeniami, żeby mieć czas na poczytanie sobie czegoś co lubię.
@@marekdyjor Biegam co drugi dzień po 5km, oraz codziennie ćwiczę wytrzymałościowo. Lubię to robić a szczególnie uwielbiam biegać. Z tego powodu nie uczestniczę na WF-ach, ponieważ jedyne co tam można robić to "haratać w gałę". Czy to znaczy, że to co robię to nie są ćwiczenia? WF to patologia i tyle w temacie.
Cóż, odnośnie patologii z lekcji wf-u W mojej 1 podstawówce ćwiczyliśmy na nieprzygotowanym do niczego szerokim, piwnicznym korytarzu podpartym kolumnami. Pamietam, że kiedyś grający w piłkę koledzy stłukli i zrzucili z sufitu niczym nie zabezpieczone, charakterystyczne długie oszklone lampy (bo na co komu zakratowana osłonka w takich miejscach). Uderzenie w jedną z lamp spowodowało reakcję łańcuchową i z sufitu poleciał cały rząd, wiszący na jednym kablu. Konsekwencje? A i owszem. Względem ucznia i rodziców. Nie względem nauczyciela, dyrekcji czy opiekuna, mimo że dzieciaki obsypało szkło. I tak to wyglądało za każdym razem. Gdy dziecko zatrzasnęło się w kantorku i musiano rozbić drzwi - płacili rodzice. Szatnie na wf zorganizowano nam bodajże dopiero w 3 klasie. A, plus o ile w ogóle zajęcia się odbywały, bowiem uczyła nas albo kobieta z doskoku na pół etatu, albo anglistka, albo matematyczka
@@kingakieliszek3816 ściany obite kaflami łazienkowymi, bo zostały z remontu łazienek. Stan nie był tragiczny, ale była jedna na całą klasę, więc by się przebrać najpierw szły dziewczyny a później chłopcy, lub odwrotnie
Mnie wf tak bardzo straumatyzował w podstawówce, że teraz, w 2 klasie technikum, nie jestem w stanie grać na wfie bez dostawania ataku paniki przez co, o ironio, mam zwolnienie na cały rok :))
Mam to samo. Na lekcjach wychowania pseudofizycznego w podstawówce zrodziły się moje największe traumy, które mocno zniechęciły mnie do uprawiania sportu na lata. Wyzwiska, gnębienie i przemoc kierowane w stronę wrażliwego dziecka, które nie może wstrzelić się w normy tabelek-wyroczni i nie odnajduje się w grach zespołowych, potrafią wykształcić mocne PTSD na resztę życia. Tym bardziej kiedy wszystko dzieje się przy cichym zezwoleniu wuefisty siedzącego sobie na wyjebce na ławeczce i okazjonalnie rzucającego piłkę na środek sali.
Krzysztofie wypowiedziałeś tutaj wszystkie moje przemyślenia dotyczące WF w szkole ORAZ sportu lokalnego. Zacznijmy od WF. Moje przeżycia są bardzo zbliżone do tego co powiedziałeś. Mogę tylko dodać, że w LO było trochę lepiej, bo nie graliśmy tylko w nogę, ale też w siatkówkę, co akurat lubię. Z tańca ta tak jak mówiłeś - polonez przed studniówką. Jednak do tego mieliśmy w szkole mini-siłownię oraz robiliśmy pewną ogólną gimnastykę. Za to rzeczy, które działy się na wcześniejszych etapach to była ogólna masakra. Szczególnie, że co chwilę ta nieszczęsna noga, a potem nagle: rzucamy piłką na oceny. Albo skok w dal. Albo cokolwiek innego. Czy ktoś z nami przećwiczył technikę? Wyjaśnił jakie błędy popełniamy? A po co, a na co to komu. Kuźwa, to tak, jakbym ja poszedł prowadzić matematykę, omówił mnożenie ułamków, a potem zrobił sprawdzian z twierdzenia Pitagorasa. I miałbym, całkiem słusznie, kolejkę wkurzonych rodziców pod drzwiami. W tym przypadku nikt tego absurdu nie zauważa. Na studiach było zdecydowanie lepiej, było dużo sekcji do wyboru, więc miałem albo siłownię, albo lodowisko, co całkiem miło wspominam. Jednak wszsytkie te lata edukacji nie nauczyły mnie nic, za to skutecznie zniechęciły do aktywności fizycznej. I pewnie, gdyby nie fakt, że w pracy mam kumpla, która na siłkę chodzi od 16 roku życia, to dalej bym nic nie robił. Tylko on sporo o tej siłce opowiadał no i w końcu, w wieku 28 się wybrałem. Co się okazało? Zupełna tragedia. Nie potrafiłem nawet przysiadu zrobić poprawnie! Żeby się nauczyć techniki i krzywdy sobie nie zrobić, przysiady robiłem mając piłkę między moimi plecami a ścianą. W końcu się nauczyłem, nawet do tego stopnia, że potrafię stanąć na piłce do fitnessu (tej takiej dużej) i na niej robić przysiady. Dodatkowo wyleczyło mnie to z niezdrowej rywalizacji w sporcie oraz wstydu. Teraz nie mam problemu, żeby pójść na siłkę i korzystać z kimś ze sprzętu na zmianę i używać na przykład połowę obciążenia. Podsumowując tą część, jeśli ktoś chce zacząć się trochę ruszać, polecam siłownię. Niestety, na początek dobrze mieć trenera, a to kosztuje. W kwestii sportu lokalnego, obserwuję jaki raban podnosi się w Rybniku, gdy prezydent obcina dotacje dla klubów sportowych. Argumenty oczywiście, że jak to tak, dzieciaki będą grube, nic tylko będą siedzieć przed kompami itd. A ja siedzę i się zastanawiam, czemu miasto ma dotować prywatne kluby, w tym klub żużlowy! I na koniec. Miałem w klasie w LO siatkarzy profesjonalnych. Pewnego dnia, jeden z nich narzeka na jakąś kontuzję. Ja do niego, z przekąsem mówię: "sport to zdrowie!". W odpowiedzi usłyszałem: "nie, nie, ruch to zdrowie, sport to kalectwo". Let that sink in.
Najlepsze na moich wf były kary grupowe za tzw. brak dyscypliny. Oczywiście polegały na robieniu pompek do upadłego do końca lekcji. Dzięki takim zabiegom na następnych lekcjach panowała grobowa atmosfera. Za brak dyscypliny uważam oczywiście zbrodnie, czyli kopnięcie piłki od siatkówki
Ojjjjjj aż mi po prost staje przed oczyma atmosfera w szatni wraz z całą dynamiką wokół tej osoby co kopnęła piłkę. Ogólnie fajna praktyka, taka bardzo edukacyjna xD
Podbijam. Ja przez caly czas nauki nie wiedzialam, ze zle biegam (praktycznie na palcach caly czas), bole lydek nie pozwalaly na zadne dluzsze dystanse. A tymczasem mialam w-ce mistrzostwo miasta w plywaniu grzbietowym i zawsze w czolowce rzutow kula i dyskiem... JAK nauczyciele w-f mogli nie zobaczyc mojej blednej mechaniki biegu?! Dopiero fizjoterapeuta uswiadomil mi to kiedy mialam 27 lat!!I nie moge nazwac tych "treserow" ze szkol inaczej, maja magistra a jednoczesnie nie potrafia wyjasnic dzieciakom najprostszych rzeczy - jak biegac bezpiecznie i poprawnie...
@@vissennav Nie wiem co masz na myśli mówiąc bieganie na palcach. Technika z pięty na palce jest na pewno niepoprawna. Można to udowodnić w łatwy sposób. Buty z amortyzacją pojawiły się dopiero w XX wieku. Bez takich butów lądowanie na pięcie jest niemożliwe. Możesz to sprawdzić na sobie. Spróbuj biegać boso w domu. Automatycznie zaczniesz biegać na przedniej części stopy. Do tego dochodzą problemy z kolanami. Przy lądowaniu na pięcie, część siły amortyzują buty, reszta jednak w pełni przenoszona jest na kolana i piszczele. Wiele czynników może przyczyniać się do twojego bólu. Proponowałbym zacząć od zwiększenia ilości witaminy K i potasu w diecie.
@@chris4231 Ciezko slowami opisac o co mi chodzi. Biegalam praktycznie na palcach, z pieta w gorze, NIKT nie zauwazyl. Mialam 6 nauczycieli w-f, zaden nie zwrocil na to uwagi. To jeszcze nic, jako mloda nastolatka dostalam mRZS, bol byl straszny a nauczyciele stwierdzali, ze to wymowka bo nie chce biegac. Bylam powyzej sredniej z w-f, z jakimis tam sukcesami w sporcie (plywanie, jezdziectwo) ktore byly poza szkola, wiec najwyrazniej nie bylam warta uwagi... W-f powinien rozwijac ludzi, nauczyciele powinni sie skupiac na podstawach, poprawnej technice, wyjasnic jaka rozgrzewka do czego i po co... Nigdy nikt nic nie wyjasnial. Rzucano pilke i... grajcie sobie...
@@vissennav Jaką technikę biegania uważasz za poprawną? Według mnie bieganie na piętę jest szkodliwe, a lądowanie na całej stopie trudne do wykonania i mniej efektywne od bieganiu na przedniej części stopy. Biegania dosłownie na palcach nigdy nie widziałem, jednak może byłoby ono najbardziej szkodliwą techniką, gdyby ktoś potrafił tak biegać. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem.
mi raz wf-istka zwróciła uwagę za to, że trzymałam moją dziewczynę za rękę. Trzymałam ją za rękę, bo obie nie ćwiczyłyśmy, a ona wie, że bardzo się stresuje przebywaniem tam nawet jeśli mam zwolnienie od lekarza i nie ćwiczę. Pani powiedziała wtedy do nas ,,a co wy tak się trzymacie za rękę? Przestańcie, bo aż mi się niedobrze robi. Dodam, że ta sama Pani widziała chłopaka i dziewczynę na korytarzy, przed salą do wf i nie zwróciła im uwagi. Nie jest to może coś bardzo związanego z wf-em, ale nadal odbiło się tym, że mam jeszcze większą niechęć do wf-u.
A, homofobia w sporcie, nowe, nie znałem. WTF. Ja tego nigdy nie zrozumiem, po co nauczyciele czepiają się OSOBISTYCH spraw uczniów? Nie szkoda tego cennego ponoć czasu?
Największy absurdem w tym wszystkim jest to że jeżeli się czegoś boisz to musisz chociaż spróbować żeby nie dostać 1 a chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego osoba z nadwagą może bać się wisieć na drabinkach albo robić przewroty inne salta lub stania na rękach?
Ja byłem świadkiem tego, jak wuefisci dręczyli ludzi bojących się pływać. Zmuszali do tkwienia w wodzie i dryfowania, a ci marzli, trzęsąc się jak osika
@@KrzysztofMMaj U mnie traumę powoduje gimnastyka po tym jak mi kiedyś nie wyszedł przewrót w przód i prawie złamałam sobie szyję (nauczyciel był zaskoczony bo się rozpłakałam i dodam że byłam wówczas w 4 klasie mniej więcej czyli tym bardziej to była dość dziwna reakcja PEDAGOGA xD) poza tym kozioł i drabinki bo mam jednak nadmiarowe kg i jestem dość wysoka co utrudnia sprawę ale też wiem, że sport to nie moja bajka i głównie jeżdżę na rowerze, deskorolce albo wejdę na bieżni pospacerować lub na zewnątrz ale nigdy nie będę robić jakiś wygibasów i zawieszeń bo to raczej się czuje kiedy zrobi się sobie krzywdę a kiedy nie szczególnie jak mówimy o osobach cięższych gdzie niebezpieczeństwo jest podwójne
21:12 Dziewczyny oddelegujmy do siatkówki, bo jak miała w zwyczaju argumentować to wuefistka z mojego gimnazjum (będąca jednocześnie wybitną historyczką - tutaj bez sarkazmu), poobijają sobie nogi. A jak takie posiniaczone łydki będą wyglądać, gdy ubierzemy spódniczki... Wybitny odcinek. Już dawno nic nie wzbudziło u mnie tak skrajnych emocji :)
U mnie sytuacja z liceum, powszechnie uważanego za prestiżowe, "elytarne". Klasa maturalna - na WFie graliśmy w siatkówkę w zespołach mieszanych damsko-męskich. Źle przyjęłam serw od chłopaka (oczywiście serw bardzo silny :) ) i miałam bardzo mocny zbity kciuk prawej ręki. Na szczęście podejście nauczycieli było bardzo spoko, ale bolało i w rezultacie zostałam odesłana do szpital. Żadnego złamania a ni nic nie było, ale jednak dostałam nakaz noszenia ortezy na kciuk i nadgarstek prawej ręki przez miesiąc. Jako, że jestem praworęczna to orteza w znaczący sposób utrudniała mi pisanie długopisem. Tydzień po kontuzji miałam mieć sprawdzian z fizyki (a ja mat-fiz) i poszłam z tym do nauczycielki, opisuję sytuację, że nie za bardzo mam jak napisać ten sprawdzian, bo jednak świeża kontuzja, boli no i jeszcze usztywniona ręka. Na co moja ukochana pani fizyk mówi tak: "ojoj.. a lewą ręką nie dasz rady?" :))) Jak powiedziałam, coś w stylu no sorry, ale jestem praworęczna i lewą ręką nie umiem XD to tak się tylko spojrzała i łaskawie pozwoliła mi napisać sprawdzian w innym terminie i bardzo nieprzychylnie ogólnie do mnie podchodziła. 10/10 Polecam
akurat miałem sytuację podobną gdzie źle przyjąłem piłkę ale za to miałem że kość z kciuka mi się odłamała,ale całe szczęście nauczyciele poszli mi na ugodę i miałem ustne testy w czasie kontuzji ale i tak jedna nauczycielka miała problem z tym wiec napisałem lewą ręka gdzie nie mogła się rozczytać z tego i dostałem za tą kartkówkę 1 :) bez możliwości poprawy bo zrobiłem to według niej specjalnie chociaż ostrzegałem
W mojej edukacji WF ewoluował w "tą dobrą" stronę z każdą kolejną szkołą. Z podstawówki pamiętam głównie ten patologiczny obraz, ale w gimnazjum i liceum stopniowo pojawiały się te sensowniejsze aktywności, jak siłownia, basen, czy wprowadzanie po minimum z jak największej liczby możliwych dyscyplin sportu do zapoznania się, a nie tylko męczenie w kółko piłki nożnej, siatkówki i koszykówki. Jednakże nigdy aktywności w postaci tych "głównych" gier zespołowych nie zniknęły, i patrząc wstecz mam wrażenie że było tak ponieważ spora część uczniów tego właśnie najbardziej chciało. I mam dosyć pobłażliwe spojrzenie na nauczycieli WF którzy ulegali uczniom i dlatego lekcje prowadzili tak a nie inaczej - w końcu wielu uczniów przeżywało męczarnie w szkolnych ławkach, dlaczego więc nie pozwolić im porobić tego co wielu z nich prywatnie lubi? (Nie wiem czy teraz jest to tak częste zjawisko, ale 15 lat temu dzieci nie siedziały aż tyle przed ekranami a wychodziły na podwórko kopać piłkę z dziećmi sąsiadów - przynajmniej z tego co pamiętam) W tym aspekcie mam wrażenie że wyłania się obraz szkoły która na zwykłych lekcjach pozwalała odetchnąć tym nielicznym zainteresowanym nauką (jak mi), a dręczyła uczniów którzy nie byli tym zainteresowani. A potem dla równowagi, żeby wszyscy byli mniej więcej tak samo uprzywilejowani i tak samo dyskryminowani, na WF-ach była zamiana ról - męczarnia nieco bardziej gorliwych uczniów, i wytchnienie dla tych którzy zawsze woleli sport od nauki. Wysunąłbym więc na podstawie powyższych rozważań śmiałą tezę, że patologie podejścia do ucznia na zwykłych lekcjach mogą być jednym z powodów patologii na WFie, i przez to zmiana tylko tej drugiej części może być jeszcze trudniejsza niż się wydaje. Pozdrowienia dla Pana Krzysztofa od byłego studenta, parę lat na uczelni a nadal ciężko mi znaleźć porównywalnie dobrze prowadzony przedmiot, co Światotwórstwo w fantastyce :)
Tak, absolutnie: WF wyostrza patologie z innych przedmiotów i w ogóle patologię całego systemu. Nie mógłbym się bardziej zgodzić. U mnie tylko na studiach WF był względnie OK, ale to tylko dlatego, że był basen, a ja świetnie pływam. Hmmm. No właśnie XD Pozdro serdeczne, dzięki za miłe słowa! Fajnie, że spotykamy się znowu dzięki TH-cam'owi!
@@KrzysztofMMaj Na studiach zapisałem się do grupy koszykówki, jako że była to moja najmniej nielubiana gra zespołowa, a na wszystkie przyjemniejsze kursy oczywiście nie było już miejsc, gdy się doczekałem godziny zapisów dla nieuków. Byłem chuderlakiem, do czasu aż zacząłem robić na zdalnym, wtedy miałem max 55kg 1,8m. Najlepszy w grupie miał z 2,10 i 120kg żywego mięśnia. Pan wfista uważał, że stanięcie zapartym na boisku i wystawienie kościstego łokcia, by zmusić przeciwnika do zmiany kierunku lub wbicia się na niego, to faul z mojej strony. A gdy on wbiegał we mnie i odpychał w kąt jednym ruchem ręki, to nie było faulu, bo przecież był przy piłce. ;) Na drugi semestr udało mi się zapisać na gimnastykę. :P
Dziękuję za ten materiał, bo czuję się niesamowicie dostrzeżona jako osoba niebinarna, która odbiła się od problemu szatni z wf i tego, że nie dała rady tego przezwyciężyć przez pewien czas i dość skutecznie skończyła z lewym zwolnieniem załatwianym upokarzając się na komisjach lekarskich ( nie pozdrawiam AGH i wymogu odbycia 5 spotkań z psychologiem i psychiatrą) Jednocześnie warunek z zajęć zdalnych też mam, bo wysyłanie zdjęć i filmów jak ćwiczę, to było zbyt wiele. Wuefista tylko mnie wyśmiał.( UJ także nie pozdrawiam) Teraz odkopuje się z tego, że wf był w stanie wywołać u mnie prawie atak paniki. Generalnie zarówno wf na UJ jak i AGH udało mi się doświadczyć i o większości związanych z tym rzeczy chcę zapomnieć. O wf w liceum i tym, że Wuefistka dawała sobie prawo by mnie dotykać bez pytania, już nawet nie wspominając
Do 14 roku zycia grałam półwyczynowo w badmintona - z pewnymi sukcesami. Ćwiczyłam kung-fu i pływałam. Do klasy I gimnazjum to było brane pod uwagę. Potem babka - nomen omen matka Fabiana Drzyzgi - stwierdziła, że to, że uprawiam dodatkowy sport nie ma żadnego znaczenia żeby podnieść mi ocenę i obniżyła mi ocenę, bo nie mieściłam się w tabelkach. Dla mnie traumą był skok przez kozła, równoważnia albo jakieś układy taneczne. Wymyku i stania na głowie nigdy nie zrobiłam, bo wpadałam w panikę, jak miałam się odwrócić głową w dół. Gry zespołowe jak mogę, ale biegi długodystansowe to zawsze był dramat. Pamiętam też niesprawiedliwość w ocenianiu - podczas okresu, kiedy prawie rzygałam z bólu miałam zaliczać brzuszki na ocenę i zrobiłam o 3 za mało na 5. I już nie mogłam tego porawić. W gimnazjum nabawiłam się takiej traumy, że potem miałam zwolnienie z WFu od psychiatry, bo stwierdziła, że to może pogorszyć mój i tak nienajlepszy stan. Od tamtej pory mam problem z ruchem. Na siłownie nie pójdę, bo mi żołądek pod gardło podchodzi... Dziękuję szkoło.
Tak szczerze mówiąc to twoja aktywność poza szkołą nie powinna być brana pod uwagę. To tak jakby podwyższyć ocenę z angielskiego za to ze chodzisz na zajecia dodatkowe z anga. Podnosić ocenę z religii za to ze chodzisz do kościoła albo podnosić ocenę z plastyki za chodzenie do muzeum albo za rysowanie sobie w szkole.
@@arachnme12 Same treningi nie. Ale zdobywane przez ucznia nagrody w mojej szkole ZAWSZE przynosiły podniesienie ocen. Czy to w konkursach plastycznych (szkolnych lub pozaszkolnych), literackich i innych. Każda inicjatywa ucznia ponad, tfu, program powinna być doceniana i nagradzana.
@@urszulagiewon2783 jesli sa to zawody miedzy szkolne albo cos w tym stylu, to być może. Jednak jeśli ktoś zawodowo np. jeździ na desce i burzę udział w np. W reprezentowania kraju to nie. To tak jakby podnosić ocenę z informatyki 18 latkowi co w weekendy naprawia komputery albo tworzy strony internetowe.
@@arachnme12 niby dlaczego nie? Jak najbardziej powinno się to robić i podnosić oceny uczniom za samokształcenie, podnoszenie swoich kompetencji i umiejętności
@@arachnme12 moja nauczyciel z informatyki podniosła mi roczną ocenę, bo pisałam strony www, poza szkołą. A z dziennikarstwa miałam podwyższoną ocenę, bo pisałam i chciałam tworzyć coś więcej niż rozprawki. Z Wiedzy o kulturze miałam podwyższoną ocenę, bo interesowałam się muzyką i potrafiłam jak równy z równym porozmawiać z nauczycielem o Stingu, a z historii, bo miałam sporą wiedzę o kulturze i historii Starożytnego Egiptu. Żadna z tych rzeczy nie była stricte szkolna
A no należy jeszcze wspomnieć o tym że po zakończeniu lekcji wf w najlepszym wypadku mamy 20 minut aby trafić na kolejną lekcję. W najgorszym 5. Z tego względu nawet jeśli teoretycznie dostępne są prysznice to i tak nie ma opcji aby z nich korzystać. Koncentrat z klepek? Zapach kilkudziesięciu przepoconych chłopów na lekcji matematyki w upalny dzień, to aromat szkoły!
Pamiętam wufeistę który nam kazał biegać, skakać, wrzucać piłkę do kosza i oceniał według swojej tabelki. Chuj go obchodziło, że biegniesz jak najszybciej potrafisz, czy masz dwa metry wzrostu czy 1.50m i jedną nogę to jak pobiegniesz w takim czasie dostaniesz piątkę a w takim mniejszym to dwóję.
He he bo oczywiście nie wiedzieli i nie dowiedzieli się jak postępować z taką osobą najlepiej siedz sobie i obserwuj. Mnie nie ominą niestety WF wylądowałem na wózku 3 lata po odejściu z zawodówki 9 Lat już siedzę i szczerze mówiąc zapomniałem już jak się chodziło nie wiem jak u ciebie sprawa się ma ..Pozdrawiam
Miałem w podstawówce wuefistę, który nie panował nad emocjami, największy klasowy twardziel nie czuł się komfortowo na tych lekcjach. Raz pan wypłacił koledze liścia - taki był urażony. Później go przeprosił w cztery oczy. Jakiś czas potem dowiedziałem się, że gość umarł na zawał serca krótko po czterdziestce. Nikogo to nie zdziwiło. Do dziś dziwi mnie za to, że był wieloletnim pracownikiem placówki. Inny wuefista z tej samej podstawówki - tego lubiłem, bo widząc, że sobie nie radzę, ignorował mnie - nie zareagował w żade sposób, kiedy klasowy herszt podczas rozgrywki nagle wypłacił mi gonga i kilka furiackich kopniaków, za niezłapanie piłki. O! I tym sposobem przyszedł mi do głowy temat na następny odcinek: Krzysztofie, może dobrym tematem jest rodzicielska nieświadomość, że w szkole powstają dziwne, trwałe, i niebezpieczne czasami hierarchie? Polecam estoński film 'Nasza klasa', był kiedyś za darmo na yt.
O tym jak bardzo nauczyciele i dyrekcja nie reagują, albo jak już reagują to w patologiczny sposób na znęcanie, przemoc czy uzależnianie to można księgi pisać
Dziękuję za ten materiał Krzysztofie. Jako że kończę, kolejny już, etap edukacji mogę pozwolić sobie na wysłanie tego filmu mojej wf-istce. Mam nadzieje, że wykorzysta tą okazję do refleksji. Dzięki raz jeszcze, i życzę tobie utrzymania tej jakości contentu.
Jestem w liceum, I od lat najbardziej omijaną przede mnie lekcją zawsze był wf. W podstawówce byłam nie lubiana przez osoby z klasy, bo nie należałam do elity klasowej w której każdy albo perfekcyjnie grał w siatkówkę albo przyjaźnił się z kimś kto perfekcyjnie grał w siatkówkę. Trauma, do dzisiaj unikam tych przeklętych zajęć, z toksyczną nauczycielką. I mimo że uwielbiam tańczyć, to wf nienawidzę, wzroku tych dam klasowych które patrzą na ciebie i śmieją się, bo załatwiły sobie zwolnienie roczne albo mają okres 8 razy w miesiącu. Dramat
Przypomina mi się sytuacja gdzie w trakcie grania w piłkę nożną na lekcji wf-u niefortunnie kopnęłam kolegę w nogę i złamałam sobie kość w śródstopiu. Ból był tak przepotężny, że nie mogłam chodzić a nauczycielki nawet przy nas nie było i całego zajścia nie widziała. Gdy po przerwie jedna z osób powiedziała wf-istce, że mnie noga boli tak, że nie mogę chodzić to wysłała mnie do pielęgniarki, która to nic nie stwierdziła i kazała mi iść dalej ćwiczyć co musiałam ćwiczyć przez jeszcze jedną godzinę. A potem noga w gipsie na 2 tygodnie i ferie zmarnowane. Nie pozdrawiam mojej wf-istki z podstawówki
Patologia jest że na studiach nawet jak byłeś chory i masz zwolnienie to musisz odrobić dosłownie każdy wf pod groźbą powtarzania całego semestru, byłam też światkiem na wf (na AGH bagatela), że gościu wyprosił z zajęć dziewczynę, bo spóźniła się 5 min przez krakowski autobus (a kto z Krakowa ten zna ich punktualność).
Ja zmieniałam kierunek studiów i wfista stwierdził, że nie przepisze mi godzin (jako powód oczywiście podał coś w rodzaju, że jestem leniwa). Tymczasem ja po prostu nie widziałam sensu dojeżdżania na basen ponad godzinę (zupełnie inna strona Krakowa właśnie) jeśli mogę iść na basen, na który mogę dojechać w 20 minut :) Na szczęście akurat na roku z wfem rozpoczeła się pandemia i mogłam sobie na spokojnie zaliczyć wf przesyłając nagrane trasy z jazdy na rowerze.
W plastyku (nie spodziewałam się tego) w pierwszej klasie uczył mnie świetny nauczyciel. Miałam dobre wyniki ćwiczeń, ale od kiedy zaczęłam chodzić do dwóch szkół - plastycznej i muzycznej - moja forma drastycznie spadła. Dlaczego? Ze zmęczenia? Otóż nie. Miałam bardzo głęboką anemię, która narastała w moim ciele prawdopodnobnie od siódmej klasy podstawówki. Do tamtej pory znosiłam wszystkie ćwiczenia fizyczne, jednak ten jeden moment, kiedy moje obowiązki zaczęły dotyczyć nie tylko jednej szkoły średniej, a dwóch zaczął mnie obciążać i wykańczać nie tylko psychicznie, ale i fizycznie. Doszło do tego, że po jednym okrążeniu niewielkiej sali nie mogłam złapać oddechu. Na szczęście wf-ista, który jest doświadczonym trenerem zauważył to, i kazał mi zbadać krew u lekarza. Anemia w tym momencie była tak silna, że w każdej chwili groziła mi białaczka z niedoboru żelaza. Spędziłam 2 tygodnie w szpitalu, ale gdyby nie ten człowiek, nawet nie wiedziałabym co się dzieje, a moi rodzice z własnej inicjatywy, ani nawet gdybym ja zaproponowała wizytę u lekarza, nie zrobiliby tego, bo sami nie umieliby ocenić mojego stanu zdrowotnego. Szanuję tego człowieka, który mi pomógł, lekcje prowadził bardzo mądrze i zawsze nas instruował co do ćwiczeń, a także opowiadał o wpływie każdego z nich na nasze ciało. Reagował, kiedy coś złego się działo. Niestety zmienili nam nauczyciela wf-u, który tylko wstawia np za brak stroju, a reszte lekcji pyka sobie na telefonie://
Moim ,,ulubionym zajęciem" były gry zespołowe . Jestem osobą, która ze względu na mój zbudowany inaczej układ nerwowy, posiada orzeczenie o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Moja niepełnosprawność może się charakteryzować między innymi problemami z motoryką małą i dużą, dyspraksją ruchową. Teraz jest coraz lepiej, ale gdy byłam dzieckiem i nastolatką nie było tak fajnie . Wychowanie fizycznie w szkole pamiętam fatalnie. Ponieważ nie miałam takiej sprawności jak inne dzieciaki, nie ze swojej winy a po prostu przez wrodzoną dyspraksję nie byłam w stanie wykonać niektórych ćwiczeń jak inni uczniowie. Do tego od zawsze byłam osobą z nadwagą, dzieciaki uwielbiły mnie dręczyć. Nawet jeśli nauczyciele cokolwiek reagowali co zdarzało się rzadko, grupa mnie nienawidziła . Byłam obwiniana za każdą przegraną grę. Wszycy się ze mnie śmiali, że jestem gruba, nieporadna, obrażana też byłam nie raz. Wyzwana od idiotek, kretynek i gorzej. Najgorsze były gdy zespołowe. Hałas, wrzaski, przepychanie się. Uważali , że stoję jak kloc i nic nie robię, a ja po prostu przy inaczej funckojnującym mózgu nie byłam w stanie im dorównać. Było za dużo bodźców, za dużo się działo i przerażało mnie to. Parę razy zostałam też określona jak świnia. Strasznie chciałam grupie dorównać, ale nie byłam w stanie. Skończyło się zwolnieniem całorocznym z wf, nienawiścią do swojego ciała, nie do wagi, ale do ciała z dyspraksją, oczywiście zaburzeniami odżywiania również, no i ogromną niechęcią do gier zespołowych i wgl jakichkolwiek ćwiczeń w gupie. Po dziś dzień nie mogę się przełamać żeby iść na grupowe zajęcia na siłowni. Chodzę tylko sama na zajęcia. Gdy poszłam na studia na pierwszym roku mieliśmy wf. Obowiązkowy. Bardzo dużo mnie kosztowało żeby chodzić na siłownię na zajęciach. Nie mogłam sobie poradzić i pierwsze dwa wf przepłakłam w szatniach. Mhmmmm..... Ciekawie skąd mi się to wzięło.
Ech, najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że takie historie są kluczowym dowodem na kompletną nieudolność tego typu zajęć, które w ogóle nie pomagają tym, którzy właśnie najbardziej tej pomocy potrzebują... dobrze, że nie zatracilas w stu procentach woli do ćwiczeń, ja tak miałem i przełamałem się naprawdę niedawno (ok 4 lat temu), gdy już było za późno.
Częstym błędem jest to że robią ćwiczenia na wydechu a nie na wdechu. W takim przypadku trudno o dobre wyniki, a łatwo o zakwasy. Ja miałam to szczęście że mnie dobrze uczono. Ale nawet w szkołach sportowych zdarzają się nauczyciele którzy tego nie wiedzą i uczą źle
Jako wojskowy zajmujący się szkoleniem podstawowym przychodzących do nas żołnierzy powiem że niestety wszystkie te patologie poruszone w tym filmie prowadzą do jednego... Społeczeństwo jest tak mocno zrażone do ćwiczeń że z roku na rok coraz częściej dostaje ludzi, którzy są niezdolni do wielu normalnych aktywności fizycznych bo nie potrafią właściwe podnieść ciężkich rzeczy by sobie krzywdy nie zrobić, o marszach już nie wspominając
Pewną ciekawą anegdotką jest to że jedyne co wykształcił we mnie w-f w klasach 4-8 i 1 liceum była tylko walka o wygraną np:w piłce nożnej za wszelką cenę nawet czasem kosztem zdrowia innych kolegów kiedy ich faulowałem tylko po to żeby wygrać mecz co mija się trochę z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ która miała wykształcić zasady gry fair play i umiejętność podziękowania za grę (na pewno podstawa programowa nie przewidziała tego że jakiś zdenerwowany przegraną uczeń pośle rospędzoną i twardą piłkę do piłki nożej w głowę kolegi) . A trenerzy nie przejmowali się stanem głowy kolegi po uderzeniu piłką czy kolanem kolegi który wydupił się z całej siły nim o twardy parkiet sali gimnastycznej po faulu . Mam w tej chwili lat 16 i nie jestem w stanie odleźć pozytywnych cech jakie wykształciło we mnie wychowanie fizyczne. Hmm może to dlatego że przez 4 lata szkoły podstawowej i rok liceum zamiast rozwijać się fizycznie jak w zamyślę tego przedmiotu powinniśmy, grałem w siatkówkę i piłkę nożną na przemian. Więc pytanie jest jedno dlaczego dzisiejszy w-f wygląda tak a nie inaczej.
robię rewatch i aż mi się przypomniało, jak podczas wspaniałej gry zespołowej jaką jest zbijak jakiś kolega upadł mi pod nogi w taki sposób, że kolano wygięło mi się w drugą stronę. (w dodatku kolano w którym już miałem kontuzję stawu). Zgadnijcie, co zrobiła nauczycielka? "Ale przecież nic się nie stało, czemu płaczesz? Choć grAJ DALEJ BO DRUŻYNA CZAS I PUNKCIKI TRACI"
Zgłaszam się jako osoba, która miała taniec na wfie: jedna godzina w tygodniu w podstawówce. :D Nienawidziłam wfu i nic mnie nie cieszyło tak, jak pogorszenie wzroku i zwolnienie lekarskie na całą resztę edukacji (gimnazjum i liceum, na studiach ze zwolnieniem musiałam chodzić na zajęcia korekcyjne zamiast klasycznego wf), ale akurat wfistka była sprawiedliwa i robiła, co mogła. Uczyła nas tego przeklętego tańca (cza-cza, walc, polonez, polka i costam jeszcze), sprawdziany z koszykówki czy siatki miały element sprawnościowy (gra) i teoretyczny (trzeba było sędziować, czyli znać zasady), SKS był szansą na podciągnięcie oceny (jako wykazanie, że się staramy), itp. A co najważniejsze, nie oceniała według tabelek tylko progresu: jeśli przebiegłam 100 m szybciej niż w poprzednim semestrze - 10 pkt, jeśli gorzej, ale dobiegłam - 2 pkt (często wszyscy czekaliśmy na osoby najsłabsze i najwolniejsze - solidarnie, kibicując, bo liczyło się to, że ktoś próbuje i się nie poddaje). Dopiero na koniec roku z punktów wychodziła ocena, można było coś poprawić, etc. Nigdy później nie słyszałam, by ktoś miał podobny system i wiem, że dzięki niemu wf był trochę mniejszą traumą (kocham pływać, jeździć na rowerze, chodzić kilometry, ale rywalizacja i wizja, że przez brak predyspozycji mam być oceniana negatywnie to było za dużo. W dodatku przez słaby wzrok miałam problem np. z siatkówką bez okularów). Przedmiot do zaorania. W dodatku w przypadku dziewczyn dochodzi ten dodatkowy stres powiadamiania, że jest się niedysponowaną, bo okres; czasem niektórzy nauczyciele komentują, że COŚ CZĘSTO TE MIESIĄCZKI (bo zapisują, a jak!), więc już w ogóle dramat. Temat rzeka 👀
W ciągu tego samego roku szkolnego, na lekcjach WF w szkole podstawowej, kolega z klasy złamał rękę, a ja straciłem dwie jedynki. Wypłacono nam jakąś żałosną jałmużnę. Nauczycielka nie poniosła żadnych konsekwencji i uczyła dalej.
Krzysztofie nie zastanawiałeś sie nad zrobieniem intra do seri dla każdego cos przykrego polegający na wyśpiewaniu slow "podstawa programowa" w iście mnichowskim stylu?
Przy zabawie przy podstawie programowej stwierdziłem że będę brał kostkę gorzkiej czekolady (bo bardzo ją lubię i była pod ręką) z myślą "dobra, nie może być aż tak źle". . . . . Już nie lubię gorzkiej czekolady . . . . . . . . . . Chyba muszę iść do lekarza
Mam kilka dobrych wspomnień związanych z lekcjami wf, nawet ćwiczenia na korytarzu w 4. klasie były całkiem spoko, bo jeszcze wtedy chyba traktowaliśmy to trochę jak zabawę i nikt nikogo nie wyśmiewał, nawet jeśli ktoś gorzej sobie radził. Potem było już gorzej. W gimnazjum samo przebieranie się przed i po wf było straszne. Wf na studiach to jest jakieś nieporozumienie. Moja uczelnia nie miała i pewnie nadal nie ma własnych obiektów sportowych, bo nie kształci w tym kierunku. Korzystało się z gościnności innych instytucji, a jak coś nie wyszło - zawsze można było ćwiczyć w jakiejś uczelnianej salce, w której grupa ok. 15-osobowa ledwo się mieściła. Z dopasowaniem wf do planu zajęć kierunkowych też były cyrki. Jeśli ktoś miał wf rano, to później pędził na zajęcia i nie sądzę, żeby był wtedy czas na jakiś prysznic (o ile w ogóle ten prysznic był). Jeśli pomiędzy zajęciami, to nawet wolę sobie tego nie wyobrażać. Wybór dyscyplin nawet spory, co do ich jakości się nie wypowiem, bo tak się złożyło, że uczestniczyłam w tym tylko przez jeden dzień (było to jakieś rozciąganie się w ciasnej salce na uczelni). Potem miałam zwolnienie i ostatecznie zaliczyłam ten przedmiot na zajęciach teoretycznych o zdrowiu, gdzie pisałam wypracowanka o witaminach albo robiłam jakieś dziwne referaty. Warunek z wf, o ile pamiętam, był najdroższy ze wszystkich. Nie rozumiałam i chyba nadal nie rozumiem sensu wf na studiach niezwiązanych ze sportem. Na "wychowanie" to już trochę za późno. Dorosły człowiek sam sobie zorganizuje aktywność fizyczną. O ile udało mu się do czasu osiągnięcia dorosłości całkowicie nie zniechęcić lub przełamać niechęć do aktywności fizycznych.
Mam problem z tym materiałem, bo w dużej części kwestii się zgadzam, ale mam też sporo zastrzeżeń, co do Twojej wizji i krytyki. 1. Wypadki przy aktywności fizycznej statystycznie się zdarzają, całkiem tego nie da się wyeliminować. Co nie znaczy, że odpowiedzialność prawna powinna omijać nauczycieli, którzy zaniedbują kwestie bezpieczeństwa. 2. Dlaczego sporty zamiast biegania/basenu/siłowni? Odpowiedź rozbiję na 2 części A) Dlaczego w szkole takie sporty? Bo dzieci je bardziej lubią, bo łatwiej zorganizować, bo mniej się przy nich zmęczą, bo oprócz czystego rozwoju fizycznych parametrów liczy się też współpraca, integracja grupowa, koordynacja ruchowa. WF nie powinien być zbyt męczący skoro jest często przed innymi zajęciami, a rozwój fizyczny pokroju biegania czy siłowni spowodowałby za duże obciążenie, żeby później jeszcze się uczyć. Swoją drogą niekiedy WFy są właśnie tak przeprowadzane, co jest błędem - zmęczą za bardzo uczniów przed innymi zajęciami. Taka siatkówka jest na tyle lekkim sportem, że nadaje się na WF chyba najbardziej. Siłownia - stwarza większe ryzyko uszkodzeń, zwłaszcza jak chłopaki postanowią udowodnić jakimi są kozakami. Trener personalny nie ćwiczy jednocześnie kilkunastu osób, bo nie miałby szans każdego indywidualnie nadzorować/instruować. Basen - na części zajęć WF się pojawia, ale nie ma szans, żeby był jakąś podstawą, za mało jest basenów, za daleko są od szkół, za mało kasy etc. B) Dlaczego starsi ludzie wybierają siłkę/basen/cardio zamiast tego co na WF Bo nie mają z kim uprawiać sportu, bo są nastawieni na samo schudnięcie/masę mięśniową, generalną poprawę siły i wydolności, więc wybierają aktywności najbardziej do tego efektywne. 3. Sport i konkurencja Nie wiem jaki masz problem z konkurencją i dlaczego łączysz to z posłuszeństwem i brakiem buntu przeciwko kretyńskim ustawom. 2 różne elementy. Bycie konkurencyjnym jest wymagane w całe szczęście wolnorynkowej (choć coraz mniej wolnorynkowej za sprawą etatystycznej władzy) gospodarce na rynku pracy. Jeśli się nie doskonalisz, wypadasz. Nie podoba się? Trudno, taka rzeczywistość, brutalna dla słabych, tak było zawsze i nie zmieni się tego ustawą. Rywalizacja nie jest zła jeśli rozsądnie się do niej podchodzi, wszak nie trzeba być najlepszym ani nawet dobrym, żeby coś z tego wyciągnąć. Oczywiście konkurencja sportowa na wfie nie jest przedstawiona optymalnie, bo do wyboru są 2-4 sporty. Z całą siłą zgadzam się, że w społeczeństwie brakuje buntu wobec kretyńskich praw, ale związek jaki tutaj podajesz z potrzebą bycia lepszym i konkurencyjnym jest wyjęty z kapelusza, to Twoja subiektywna interpretacja takiego stanu rzeczy. Jakoś społeczeństwa, które obecnie masowo protestują wobec idiotycznych restrykcji i ograniczeń praw pod pretekstem pandemii nie są mniej konkurencyjne i mniej nastawione na rozwój i doskonalenie. To kwestia postaw obywatelskich i zdolności oddolnego organizowania się. No i też mediów - jeśli cenzurują i przeinaczają informacje, to ludzie nawet nie wiedzą jak bardzo są dymani. 4. Sport a zdrowie Odróżnij, że sport zawodowy, w przeciwieństwie do amatorskiego, nie jest zdrowy! Śrubuje się wyniki na granicy wytrzymałości organizmu, całe życie podporządkowane pod rezultaty, duże ryzyko kontuzji. Sport amatorski jest zdrowszy, bo tutaj można i należy zachować balans. Sama umiarkowana aktywność fizyczna jest zdrowa i zalecana. Jakoś nie widzę, żeby WF miał na celu robić z dzieci sportowców - oczywiście te utalentowane mają jakieś tam opcje uczestnictwa w zawodach czy w reprezentacji szkoły, ale to dalej amatorski poziom. 5. Podstawy programowe Rozbieżność teorii z praktyką jest oczywista i tutaj należałoby się położyć nacisk na wuefistach, by zajęli się bardziej uczeniem niż rzucaniem gały i puszczaniem bąków w dresach. 6. Koedukacyjny WF Różnice zdolności fizycznych u obu płci są na tyle duże, że coś takiego nie miałoby sensu. Zgodzę się natomiast, że dziewczyny powinny móc grać w piłkę nożną, choć zwykle nie chcą, bo jest to bardziej męczące niż siatkówka. Problem dziewczyn na WF jest taki, że na każdych zajęciach około połowa z nich zawsze ma "okres", bo nie chce im się pocić przed zajęciami. Po części zrozumiałe, bo czasu na prysznice jest niewiele, nie zawsze są one dostępne i nie każdy chce z takich publicznych korzystać. Przydałoby się jakoś wypośrodkować podejście: ze strony szkoły lepsze warunki higieniczne i mniejsze wymogi do zapieprzania, zaś na uczennicach większy obowiązek uczestnictwa w lekcji zamiast udawania i omijania połowy zajęć. 7. Toksyczność i traumy Zgodzę się, że WF wymaga rewizji podejścia wobec toksycznej rywalizacji i stygmatyzacji gorzej uzdolnionych. Proste rozwiązania to podział na grupy według umiejętności oraz danie opcji wyboru między gałą, siatą, ping pongiem czy gimnastyką. Jeśli kilka klas z tego samego roku ma w tym samym czasie zajęcia to da się to zorganizować. No i oczywiście dochodzi kwestia reakcji nauczyciela na tępienie słabszych, odpowiedniego podejścia wychowawczego. 8. WF a utrzymywanie wagi i kondycji W całej swojej niedoskonałości WF dla wielu uczniów jest jedyną formą aktywności fizycznej i to już stanowi solidny plus jego obecności. Brakuje mi natomiast w kwestiach teoretycznych nauki o bilansie kalorycznym (ludziom nadal się wydaje, że potrzebna jest określona dieta żeby schudnąć), nauki o biomechanice i funkcjach mięśni. Nie ma natomiast szans, żeby WF zapewnił każdemu uczniowi zdrowie i dobrą wydolność organizmu. "Szkoła proponuje nam coś co jest absolutnie bezużyteczne i nikomu się do niczego nie przydaje" Takimi generalizacjami, kwantyfikatorami wielkimi kompromitujesz swoje, w wielu punktach słuszne, stanowisko. To, że jakaś część uczniów niewiele wynosi z WFu, albo słaba psychika sprzyja traumom, bo boleśnie uświadomili sobie, że mają mniejsze predyspozycje do sportów od innych, jeszcze nie oznacza, ża NIKOMU to nic nie dało. Jak powiedziałem, obecnie dla wielu uczniów to jedyna lub jedna z niewielu aktywności, więc ma korzystny wpływ na rozwój młodego człowieka w czasach powszechnie akceptowanego uzależnienia od internetu. 9 "Albo idealnie albo wcale" Tak się nie da w jakiejkolwiek finansowanej przez państwo instytucji. Można poprawić to co jest w granicach pewnych kosztów i z tym się zgodzę, ale Twoje podejście jest idealistyczne i nierealistyczne. 10. Nadwaga jako efekt niechęci zaszczepionej przez WF Moim zdaniem to zwalanie winy za własne błędy na czynniki zewnętrzne. Nadwaga jest wynikiem nadmiernego spożywania kalorii, a nie braku aktywności fizycznej. Szkoła za ucznia wszystkiego nie zrobi (i nie powinna). 11. Chęć bycia lepszym od innych nie musi być toksyczna, to kwestia nastawienia psychicznego i podejścia do rywali. Polecam taką rywalizacją bez większej spiny, po przyjacielsku, w ramach dodatkowej motywacji. 12. Filmiki z ćwiczeń wysyłane do wuefisty żeby zaliczyć przedmiot? To nie podpada pod jakąś ochronę wizerunku, prywatności? Dla mnie absurd i w całości się zgadzam, że tacy wuefiści się nie nadają. Na koniec propozycje co można zmienić: - więcej opcji uczestnictwa w zajęciach, zamiast odgórnie narzuconych w grupach o bardzo zróżnicowanym poziomie umiejętności - tępienie toksyczności u uczniów, reagowanie nauczycieli na gnębienie - większe skupienie na indywidualnym treningu, na ile jest to możliwe przy takim stosunku liczby uczniów do nauczycieli - dofinansowanie sprzętu do ćwiczeń indywidualnych - wąski, acz przydatny zakres wymaganej wiedzy teoretycznej - o odżywianiu, bilansie kalorycznym, ćwiczeniach, mięśniach, poprawnej postawie etc - ogarnięcie sal z prysznicami, zadbanie o prywatność w nich, więcej czasu na umycie się jeszcze przed dzwonkiem na przerwę, jakieś dodatkowe szafki na ręczniki. Są to rzeczy możliwe do stopniowego wprowadzania w przeciwieństwie do fantazji o idealnym WF kosztującym szkołę tyle co wszystkie pozostałe lekcje razem wzięte, inkluzywnym dla 0,1% osób niebinarnych, wykluczającym bullying w 99,9% i z podejściem do każdego ucznia jak przez najlepszego trenera personalnego, fizjoterapeutę i psychologa równocześnie. Swoją drogą może wypadałoby zaadresować problem przewrażliwienia ludzi w dzisiejszych czasach i postarać się zadbać o wyuczenie odporności psychicznej, która każdemu się przyda, bo nie da się zrobić bezpiecznej przestrzeni dla wszystkich zawsze i wszędzie. Później nagrywasz materiał o krytyce, w którym poruszasz problem, że ludzie nie potrafią przyjmować krytyki. Często nie potrafią właśnie dlatego, że na wszelką "negatywną" presję z zewnątrz reagują alergicznie. Jak się ludziom da sterylne warunki dorastania, to będą za słabi, żeby mierzyć się z brutalną rzeczywistością.
Ach tak, jakże wybornie! Nadszedł dzień, gdy plebejska widownia nareszcie będzie w stanie doświadczyć wyczekiwanego, legendarnego już dzieła Arcymagosa, o WFie.
Po trzykroć - tak. Nie wiem, co dodać. Mam dokładnie taką sama historię i takie same wspomnienia. Dopóki w szk. podst. jeszcze było bieganie na krótkie dystanse, miałem jakąś niszę. Potem się skończyło i dalej klasyka - piłeczka taka, piłeczka sraka i kto ma większego siusiaka. I tak kurwa do końca uniwerku. Fun fact - mało brakowało a bym się nie obronił, bo miałem za dużo nieobecności na WF, tak że kurwa, kto w Polsce żyje w cyrku się nie śmieje. A, i podbijam apel z 38:00. Aktywność fizyczna jest zajebista: biegi, rower, kalistenika. Proste, tanie i można robić to, co się chce. Tylko pro tip - srogo jbc tych wszystkich, którzy wciskają jakieś endomondy itp, (a ile miałeś na kilometr? a masz dobre kijki? ja mam, ty nie masz? a no bo ja mam, drogie były); jbc ich w prosto w środek okrężnicy. Od 3 lat robię rzeczy dla siebie i jestem innym człowiekiem.
Całe życie w podstawówce na wf-ie uczono mnie że wychowanie fizyczne=sport (gała orlik etc.) co spowodowało u mnie długą niechęć do jakiekolwiek aktywności fizycznej. Dopiero od niedawna zacząłem cokolwiek robić ze swoim ciałem w postaci ćwiczeń fizycznych, praca nad mięśniami i tak dalej. I dalej nie lubię sportu oraz piłki nożnej. Uczono mnie na wf zawsze jak gra się w pierdoloną piłkę nożną której nie lubię ale nie nauczono mnie jak prawidłowo wykonywać pompki lub podciągnięcia by nie zrobić sobie kontuzji. O dobrej diecie nie wspominając.
Dzięki za ten film, przypomniałeś mi i uświadomiłeś tym samym wiele rzeczy związanych z wuefem. Z dzisiejszej perspektywy to naprawdę szok, nie wiem jak to wytrzymałam.
Przypomniało mi się właśnie, że mój matematyk w podstawówce (skądinąd gość był wojskowym, który nie dostał się na seminarium duchowne, bo miał być kapelanem, więc poszedł na matematykę i uczył jej w podstawówce) mówił nam, że nie da się być dobrym w sporcie i dobrym w nauce, że jedno zawsze trzeba wybrać. Teraz już widzę, że jest to głupie nie tylko ze względu na sam pomysł niemożliwości pogodzenia ciała i umysłu, ale też ze względu na to co miał na myśli przez sport i naukę; id est chorą rywalizację i zapierdalanie do kangurka.
Demokracje odwracanie uwagi obywateli mają dopracowane do perfekcji. I to chyba w zasadzie wszystkie, bez wyjątku, na całym świecie. Jeśli się jakoś różnią, to tylko poziomem bezczelności i wyrafinowania.
Demokracja jest w ogóle przereklamowana. Mnie Michael Malice przekonał do tego, żeby nie brać udziału w wyborach, gdyż jest to niemoralne. I nie powiem, kamień spada z serca. Rząd ZAWSZE będzie kogoś krzywdził ale przynajmniej ja nie będę już brał udziału w wybieraniu ofiary i będę miał czyste sumienie.
@@Orclin Wybory są supppppppppppeeeeeeeeeeeeerrrrrrrrr! Każdy ma tyle samo do powiedzenia! Ksiądz, strażak, płaskoziemca, antyszczepionkowiec, profesor! Wszyscy jesteśmy równi!!!! Hurrrra!
Szkoły w Polsce są kompletnie nieprzygotowane pod lekcje wychowania fizycznego. Przede wszystkim prysznice to jakaś legenda krążąca po korytarzach. Ktoś podobno kiedyś jakieś widział w liceum sportowym. Piłki pamiętające czasy gierka. Brak możliwości wyboru sportu którego się lubi. Pomogłoby to uniknąć przykrych sytuacji, gdzie ktoś nie lubił grać w siatkę, ale musiał grać. Ja np zawsze chciałem grać w piłkę nożną, ale słyszałem że nie możemy bo sala jest wyremontowana i piłka nie może o nią uderzyć bo zostawi ślad. Jeżeli kiedykolwiek dorobię się dziecka, to zwolnię je z wf’u od pierwszych lat szkoły i sam zadbam o zainteresowanie go sportem, ale po zajęciach, gdzie będzie robiło to, co chce, w dobrych warunkach.
Tak, jest legenda o prysznicach, opowiadana równie często co Baśń o Nieistniejących Szafkach na Książki Absolutnie, zwolnienie z WFu i zapisanie na jakieś sensowne treningi to mus. Zwłaszcza że przy tej ilości stresu szkolnego endorfiny z sensownie zorganizowanego wysiłku fizycznego mogą się okazać zbawienne
Jak dobrze, że mój pan od WF w liceum był zdrowy psychicznie, i pokazywał nam nie tylko gałę i kosza, ale też unihokeja, badmintona, palanta i gimnastyki. Trochę to odwróciło moją niechęć do WFu z podstawówki, gdzie w 1-3 podstawówki raz dostałam piłką w klatkę piersiową, że aż nie mogłam przez moment oddychać (do dziś boję się piłki), a nauczycielka podczas gry w zbijaka kazała we mnie rzucać, gdy nie chowałam, żeby mnie z tego "wyleczyć" :)
Krzysztofie, jam jest tą osobą której szukasz! Miałam w gimnazjum taniec! I to taki, co się faktycznie człowiek dobrze bawił (myślę, że najbliżej mu było do zumby, nic parami, żadnych studniówek). To nadmieniwszy, muszę dodać, że mieliśmy salę wielkości normalnej sali zajęciowej, ponieważ szkoła fizycznie w budynku (centrum miasta) nie miała przestrzeni na nic więcej / nic bardziej fancy. I oczywiście, że mieliśmy też siatkówki, koszykówki i inne sporty z piłkami, na przestrzeni równej może dwum przeciętnym "dużym pokojom" w bloku. To nadmieniwszy, muszę się podzielić moją własną anegdotą: otóż w podstawówce miałam nieszczęście pękniętego palca (od piłki od kosza) a następnie mocno stłuczonej nogi (gips itd.) co zaskutkowało zwolnieniem z WF-u przez niemal całą czwartą klasę. Dodać do tego moje ogólnie kiepskie zdrowie, no i nie było mnie na żadnych ważnych rzeczach, na których uczono podstaw (jak mniemam). Fast forward, żeby zdać WF na dwóję (w czwartej klasie! the horror!), musiałam przynajmniej 5 (?) z 10 razów zaserwować - siatkówka, jak wiemy, pozwala ocenić zdolności do przetrwania każdego młodego człowieka. I tak, zgadłeś, po kilku miesiącach zwolnienia i zerowym doświadczeniu nie byłam w stanie zaserwować więcej niż 2/10, co nie zaskutkowało nawet tak mierną oceną. Jeszcze większy fast forward. Mama poszła do mojej WFistki, a ta cała przerażona, że "NO JAK SOBIE PANI CÓRKA PORADZI W ŻYCIU BEZ UMIEJĘTNOŚCI SERWOWANIA". NO JA SAMA NIE WIEM! JAK??? Mama uznała, że raczej przeżyję, natomiast zwolnienie stałe z WF-u miałam przez większość mojej edukacji szkolnej i wyższej. Po dziś dzień nie cierpię się ruszać i nie czuję tej niesamowitej adrenaliny z tego, że ohoho, skok dopaminy czy cokolwiek. Po ćwiczeniach jestem zmęczona. Koniec. Jara mnie to mniej więcej tak samo, jak zjedzenie brokuła (czyli wcale). Czy to znaczyło, że nigdy się nie ruszałam? Nie. Jako dziecko i młodzież, mimo że zdrowie nie dopisywało, namiętnie grałam w badmintona z przyjaciółką, jeździłam na łyżwach i nawet nauczyłam się grać w kosza i serwować (!!!). Te zdolności niestety nie przetrwały próby czasu, a pandemia i słabe zdrowie nie wspierają w walce z brakiem potrzeby czucia się zmęczoną, bo RUCH TO ZDROWIE. Shoot me, ale jeśli czuję się po czymś źle, to nie uważam, żeby to szczególnie wspierało moje zdrowie. /shrug
O, ja miałam czasami taniec na WFie... tylko dlatego, że jedna koleżanka umiała tańczyć i to ona de facto prowadziła te zajęcia, bo naszej nauczycielce się nie chciało. I to były najprzyjemniejsze lekcje WFu, bez rywalizacji i oceniania na podstawie tabelek. Inne grupy nie miały tak dobrze, bo nie miał kto u nich tych zajęć prowadzić.
Moje ulubione wspomnienie z wfu w liceum jest takie, że zawsze jak nauczycielka wychodziła z klasy, to wszystkie zatrzymywałyśmy się w miejscu i przestawałyśmy grać 😊
Ja ćwiczę sobie kilka razy w tygodniu przy pomocy i przemiłego i ogarniętego w tej kwestii człowieka. Na swoich warunkach w swoim tempie. Czasem się nie chce ale jest to przyjemniejsze i daje efekty. On wie ile może ode mnie wymagać. Wie kiedy docisnąć, a kiedy odpuścić trochę. Przede wszystkim mnie chwali i motywuje, a to ważne! Szkoła tylko zraża do aktywności fizycznej.
Zawsze byłem niski w szkole jeszcze bardziej niż teraz. Tak się złożyło że wyjątkowo graliśmy w koszykówkę a nie w nogę. Nauczyciel wesoło przez dobre kilka minut machał mi piłką nad głową i cieszył się że nie umiem mu jej odebrać. W końcu nie wytrzymałem i uderzyłem w piłkę pięścią tak że rozbiła mu okulary i podbiła oko. Ten gad mnie jeszcze straszył że wisze mu kasę za okulary, ale na szczęście wybroniłem się regulaminem sali który kazał grać bez okularów. To wspominam jako najlepszy wf w moim życiu
To będzie jedna z moich ulubionych historii.
NAUCZYCIEL? To przecież jest znęcanie się nad uczniem. Było tak z pewnego problemu, a tego, że w szkołach są niskie zarobki. Dlatego utalentowani ludzie którzy powinni wychowywać młodzież nie są nauczycielami bo bycie im się nie opłaca. Natomiast ich miejsce zastępują tacy ludzie jak opisałaś, jest niewiele wyjątków.
@@imienazwisko6150 Nauczyciele to życiowi nieudacznicy. Swoje frustracje wyładowują okazując wyższość uczniom.
Ja pamiętam, że raz się przełamałam i pomyślałam "Spróbuje zagrać bez okularów"... to się skończyło tak, że gówno widziałam to się wszystko rozmazywało lmao
@@arnaVck Na szczęście nie wszyscy. Ja w zawodówce miałem nauczyciela W-F który w latach 80-ych był trenerem Wybrzeża Gdańsk w piłkę ręczną, oraz też przez jakiś czas naszej kadry narodowej. Wtedy już na emeryturze sportowe dorabiał sobie jako nauczyciel. Tak to ten Gość co wychowywał sportowo pokolenie Wenty.
Sala gimnastyczna to miejsce, gdzie kiedy piłka uderzy Cię w głowę, to nikt tego nie zauważy, ale kiedy piłka dostanie kopniaka od Ciebie, możesz dostać opieprz stulecia
Raz dostałam kopniaka prosto...w krocze. A i tak musiałam grać, nie ma, że boli!
@@tabulatorsa Ojojoj... Aż wyobrażenie sobie tego boli
@@tabulatorsa mam problem ze wzrokiem, a na wf graliśmy w piłkę ręczną, a ja jestem dalekowidzem i wtedy zabolały mnie oczy jak patrzyłam na przedmioty blisko leżące i poruszające się, wfista mi powiedział, że będę grać w drugiej rundzie, więc tak potwierdzam Twoje słowa
@@ologracz1110 no tak bo przeciez kopniak w krocze boli tylko jak masz jaja nie? Nie. Otoz nie.
W podstawówce dostałem w głowę piłką napompowaną na kamień tak, że straciłem przytomność, bo jakiś nieletni psychopata musiał sobie udowodnić jak mocno potrafi kopnąć.
Było nas 11, mieszkaliśmy na sali gimnastycznej. Codziennie rano biegaliśmy na rękach dwadzieścia cztery kółka wokół orlika. Jak ktoś nie miał ręki, to biegł na jednej. Nikt nie narzekał.
Żeby wejść na obiad musieliśmy przeskoczyć przez dwumetrowego kozła. Jak ktoś nie dawał rady, to nie jadł. Nikt nie narzekał.
Skacząc w dal pobijaliśmy rekord Adama Małysza w Turnieju Czterech Skoczni. Mieliśmy piłki lekarskie przywiązane do nóg, a i tak każdy dawał radę. Jak ktoś krzywo poleciał i złamał kręgosłup w osiemnastu miejscach, to nie wzywaliśmy karetki. Wzywaliśmy śmieciarkę, bo jak ktoś nie umiał skoczyć, to tylko do tego się nadawał, żeby go Przedsiębiorstwo Komunalne zgarnęło. Kosztami za wywóz obciążano rodziców. Nikt nie narzekał.
Platyna
geniusz
(zbrodni)
Oskar dla tej pani
Ja biegłam na jednej ;')
Autorskie?
Matematyka:
- Proszę pani mogę do toalety?
- Absolutnie nie! Jeśli się potkniesz na tych dwóch metrach prostej podłogi albo niechcący utopisz w kiblu to to będzie moja odpowiedzialność! Nie mogę ci na to pozwolić!
WF:
- Proszę pana, możemy iść ćwiczyć na siłowni pełnej ciężkich sprzętów, których nie umiemy obsługiwać i będącej na tyle daleko, że jak coś się stanie to akurat nikt nie usłyszy, bez żadnej opieki?
- Jasne, macie tu klucz.
(Nic się nigdy nie stało, bo nie ćwiczyliśmy.)
Szkoła: jedyne miejsce na ziemi, w którym jednocześnie uczy się logiki i nią gardzi
pamiętam jak w szkole średniej na siłowni poraził mnie prąd przez uszkodzony kabel od bieżni, po zgłoszeniu nauczycielka zabrała kabel i wyszła bez wzywania karetki (wiedziała że mam chore serce). gdy wyszedłem ze szpitala, na siłowni zabrano każdy kabel do maszyny przez co były one bezużyteczne.
jakie bylo moje zdziwienie kiedy bo zdaniu matury i opuszczeniu szkoły, kable magicznie wróciły na swoje miejsce, de facto te same ale odsłoniętą/uszkodzoną cześć zaklejono czarną taśmą izolacyjną (mówili nam że kabli nie bedzie bo szzkoły nie stać)
Liceum mam kilka lat za sobą, a dalej pamiętam jak nauczyciel wychowania fizycznego zmuszał mnie do grania w siatkówkę z chłopakami. Dziewczynę 160 cm w kapeluszu, ważącą 48 kg xD Część chłopaków była miła i podawała takie piłki, które byłam w stanie odbić, a część zupełnie nie, a wtedy mogłam się bronić tylko unikiem, żeby nie stracić jakiegoś zęba. Moja drużyna była na mnie często wkurwiona bo niektórzy to się tak wczuwali jakby grali o mistrzostwo Polski. W końcu zebrałam armię hobbitów, czyli dziewcząt tak samo niskich jak ja i poprosiłam wychowaczynię o wsparcie. Wtedy jakiś cudem udało się otworzyć zarupieciałą szkolną "siłownię" która miała chyba z 50 lat, ale lepszy orbitrek niż granie w siatę przeciwko osobom średnio 20 cm wyższych i 25 kg cięższych. Do dziś mam bekę z tego że szkoły nie mają żadnej alternatywy oprócz sportów drużynowych, gdzie niskie osoby w ogóle nie mają szans się sprawdzić.
...a mimo to wciąż jest mnóstwo osób, które mylą wysiłek fizyczny ze sportem i chorą potrzebę rywalizacji przenoszą także na siłownię, fitness, basen i potem np taki Krzysztof, który pływać umie i lubi, musi z niesmakiem ustępować toru szalonym kraulistom, pływającym niebezpiecznie i tracącym oddech po szpanowaniu szybką i nieefektywną techniką po dwóch basenach. Ale co zaszpanowane, to ich, najwyraźniej.
Miałam to samo, z tym że chodziło o piłkę ręczną. A byłam jeszcze niższa i jeszcze chudsza niż Ty.
Poświęćmy chwilę na to, jak przez system traktowani są uczniowie przewlekle chorzy, albo tacy którzy z jakichś powodów nie mogą wykonywać niektórych ćwiczeń. Niestety często są oni zlewani i traktowani tak samo jak inni (sama pamiętam jak pomimo tego że mam astmę kazano mi biegać test kupera i pod koniec zajęć krew zaczęła mi lecieć z nosa). Nauczyciel często twierdzą że to nonsens czy lekceważą zwolnienia od lekarza. Przecież to, że ktoś jest młody od razu oznacza, że jest zdrowy a głupie dzieci po prostu się nie starają albo migają się lenie śmierdzące. Przecież nauczyciel tak dobrze prowadzi lekcje
@@anotheralex98 wróciłam po skręceniu kostki .. mowie pani że nie mogę jeszcze tak bardzo ćwiczyć na lewą noge .. więc powtarzam ćwiczenia jeszcze raz na prawą .. i wychodzi do mnie i krzyczy na mnie że ci ja robię .. że nie słyszę co ona mówi 🙃
Ja mam wadę wrodzoną, przez którą zawsze byłam mniej sprawna. Dopiero w gimnazjum pielęgniarka powiedziała mi, że nie mogę wykonywać wielu ćwiczeń (w tym biegania, podskoków, itp.), nawet lekarz mi tego nie mówił! Od tej pory zaczęłam prosić o zwolnienie z WF-u na stałe od lekarza i byłam w tym stanowcza. Nie było, że mam siedzieć z innymi na lekcjach (próbowali mnie w to wrobić jak np. WF był ostatni), albo że ktoś nie uznaje. Po prostu nie przychodziłam i miałam to w dupie. Nikt mi nic nie zrobił, a na świadectwie miałam wpisane, że jestem zwolniona z WF i tyle. Ze szkołą czasem tak jest, że trzeba im się postawić i uprzeć przy swoim, nieważne jak na to reagują (podobnie robiłam z religią w szkole, ale to już inna historia).
miałam gościa w klasie, co miał chore serce, miał zaświadczenie od lekarza, że nie może wykonywać ćwiczeń typu długie biegi lub inne wytrzymałościowe, nauczyciel był jak "albo biegniesz albo pizda", więc i tak kończyło się na tym, że dostawał ndst. bo nie dawał rady sie zmieścić w czasie zapisanyn w mistycznych tabelkach wfistów. nauczyciel sie ogarnął dopiero, gdy uczeń trafil do szpitala. poniósł konsekwencje? oczywiście, ze nie. "przecież uczen mógł odmówić wykonywania ćwiczeń" :))
@@LadyRevania no bo to jest chore to cię robią ... Ja jej w prosty powiedziłam wcześniej .. i tak się darła .. później przyszłam z następnym zwolnieniem ponieważ znowu zaczęła mnie boleć noga .. oraz na tym wf t wybiłam sobie palca przez ✨siatkówka ✨ hue hue ... Głupota i tyle
Również mam alergię i pamiętam jak w gimnazjum musiałam biegać w maju na boisku. Wypluwałam płuca, jak oddychałam to było słychać piszczenie, miałam kaszel i katar mi spływał do gardła, musiałam się zatrzymywać, bo bolało mnie serce (płuca nie dawały rady transportować odpowiedniej ilości tlenu do krwi). Niektóre osoby się śmiały, ale okej byli młodymi osobami... ale czemu nauczycielka, dorosła kobieta wyśmiała to, że "wypluwam płuca" i jeszcze postawiła mi z dobrego serca 3 z komentarzem, że powinna dać mi jeden, bo najsłabiej mi poszło przy czym cały czas mnie wyśmiewała. Babka dobrze wiedziała, że mam alergie, a i tak miała to w dupie. Do dziś mam uraz do boiska w mojej miejscowości, bo po prostu mam traumę.
Potem pojechałam do lekarza na badania płuc, to dał mi zwolnienie (w gimnazjum też je miałam, ale tylko od alergologa, a i tak musiałam kuźwa biegać). Różnica była taka, że po opowiedzeniu sytuacji lekarzowi i po zobaczeniu moich tragicznych badań lekarz dał mi zwolnienie z dopiskiem "pacjent może dostać kontuzji na całe życie lub nawet umrzeć" i z takim zwolnieniem poszłam do liceum. Nie musiałam biegać na czas tylko w swoim tęmpie na zaliczenie, ale ciul z tym, bo i tak na czas musiałam robić brzuszki, wyskoki, pajacyki i jakieś inne pierdoły na czas :) co z tego, że przy prawie każdym wysiłku fizycznym (nie tylko przy bieganiu) moje płuca nie dawały rady, po prostu jestem leniwa. Następne zwolnienie, a raczej zwolnienia były całkowite z wf-u i to na dwa i pół roku.
Teraz studiuję i mam darta (zrzutki) na wf-ie i bawię się świetnie, bo nie ma chorej rywalizacji, a i przy tym sporcie moje płuca mi nie przeszkadzają.
Dla mnie lekcje wfu to był największy koszmar związany ze szkołą. Dziwię się, że tyle dorosłych ludzi myśli, że młodzież unika wfu, bo są leniwi i nie lubią się ruszać. Ja unikałam go ze względu na drwiny rówieśników, ogromnie zaniżali moją samoocenę i samopoczucie. I wszystko przez to, że nie umiałam dobrze odbić piłki na siatkówce czy dobrze grać w innych grach zespołowych. Wiele razy zdarzyło mi się płakać przed, w trakcie czy po lekcjach. Niestety podejście nauczycieli pozostawiało wiele do życzenia. Nie traktowali całej sprawy w ogóle poważnie. Nie pomagał również fakt, że byłam wtedy bardzo nieśmiałą osobą co z pewnością czyniło mnie po prostu łatwym celem. Przez takie doświadczenia aż do skończenia szkoły myślałam, że sport po prostu nie jest czymś dla mnie. Dopiero po ukończeniu edukacji odkryłam, że bieganie, rower, joga czy inne indywidualne ćwiczenia na macie sprawiają mi przyjemność. Wybaczcie długi, smętny komentarz, ale pomyślałam, że podzielę się swoimi doświadczeniami. Do osób, które dalej zmagają się z lekcjami wfu - nie jesteście sami i nie miejcie wyrzutów sumienia, gdy opuszczacie lekcje wfu dla swojego dobrego samopoczucia. Z perspektywy czasu żałuję, że starałam się być w miarę sumienna i znosiłam te lekcje na siłę. Nie warto!
Same i Rel +1. Sam wychowałem się fizycznie po szkole,a szkoła ówno dała.
Dla mnie też, z racji kiepskich predyspozycji (155 cm i niecałe 50 kg żywej wagi) do wszelkich sportów, gdzie liczył się wzrost, zawsze byłam wybierana ostatnia i naprawdę zryło mi to samoocenę w nastoletnim wieku. Zaorać.
+1000
Nie warto. Wysiłek fizyczny jest super, ale róbcie to na własnych warunkach, nie macie obowiązku pozwalać się poniżać na WF.
Bardzo dziękuję za ten komentarz, bo widzę w nim swoje doświadczenia. Lekcje wf były dla otoczenia okazją do naśmiewania się.
Ja miałem kiedyś tak że robiliśmy dwutakt w koszykówce a byłem jedna z najniższych osób z chłopaków miałem z 150 cm wzrostu i ważyłem 34 kg i nie rozumiałem pan się na nas darł że źle robimy że najpierw prawa nogę do przodu jeżeli tak robiłem to też źle w końcu mi się udało dobrze zrobić ale byliśmy z 5 m od kosza a że ważyłem ile ważyłem to nie miałem siły żeby dorzucić a jeżeli tak to brakowało z 30 cm i ciągle pan od wf krzyczał że co zamnie za człowiek ze do kosza nie umiem dorzucić a nie mogłem przytyć nie jadłem za dużo bo nie miałem jak
A tak odnośnie tlenu, pamiętam, że niedawno u mnie w szkole nauczyciele się nas czepiali czemu ziewamy, a gdy odpowiadaliśmy(zgodnie z prawdą), że ziewanie jest naturalną próbą dotlenienia mózgu, to zaczynała się typowa argumentacja nauczycielska, ,,Ziewasz? No to jesteś niewyspany, dlaczego jesteś niewyspany? Dlatego, że całą noc siedziałeś na telefonie/komputerze, a tak w ogóle, to wy się wcale nie uczycie"
Myślę, że nauczyciele są w stanie od dosłownie każdej rzeczy dojść do mantry, że kąkutery i szmartfony szerzą zuo.
Gnuśne, niezdrowe!
chyba bym komuś z*jebało gdyby jakiś nauczyciel by mi to powiedział
Ja tam ziewałem na biologii, bo się nudziłem, a nauczycielka kazała mi pompki i przysiady robić żebym się dotlenił. Po 15 minutach znowu ziewałem.
Ostatnio nauczycielka która uczy nas ,,specjalności artystycznej" zadała nam kolejne długie zadanie.
Mówiąc długie nam na myśli, że poprzednie zajęło mi ponad 7 dni i nocy (praca od ok 12 do 3 rano z kilkoma przerwami na posiłki) w przerwie świątecznej...
No i zapowiedziała powtórkę z rozrywki tylko, że tym razem przerwy świątecznej nie ma termin jest krótki, a my mamy inne przedmioty, więc upomniałam się, że halo dobrze byłoby spać więcej niż 3-4h dziennnie na co ona, że jak śpimy za dużo to robimy się ospali i rozlaźli? Coś takiego, już nie pamiętam dokładnie. Zostawiam to do własnej interpretacji ja mam dość
Pamiętam, jak w gimnazjum co roku musieliśmy zdawać test Coopera. Przygotowanie do niego było nieistniejące, bo przed samym testem może dwa/trzy wuefy były przeznaczone na bieganie po stadionie. Większość dzieciaków wcześniej nie miało żadnej styczności z bieganiem. Nie rozumiem, jak ludzie rzekomo znający się na wychowaniu fizycznym uznali, że to świetny pomysł przeprowadzić taki test jednocześnie nie wprowadzając dobrego przygotowanie. Myślę, że przeciętny Kowalski zapytany na ulicy odpowie, że kondycji nabiera się z czasem, przez regularne ćwiczenia i że osoba, która całe życie siedziała za biurkiem i nigdy nie biegała nie nabędzie kondycji biegając dwa razy wokół stadionu. Raczej narazi się na kontuzje i problemy zdrowotne. Sama, mimo lepszych predyspozycji niż inni uczniowie, zdawałam test Coopera jak szalona, byle tylko dostać tę piątkę (chociaż zazwyczaj się nie udawało), tylko po to, by potem przez trzy dni kaszleć i krwawić z płuc. Nikt nie powiedział "zwolnij, spokojnie, bo coś sobie zrobisz". Jedyne co słyszałam, to "no, blisko było do szóstki ale niestety".
Debilizmem jest stawianie ocen za coś takiego, obniża samoocenę fest
Dziękuję za ten film!
Sytuacja z gimbazy: na przerwie kolega niechcący przydeptał mi lewą dłoń. Coś chrupnęło, dłoń sina i spuchnięta, boli jak jasny chuj. A następne 2 godziny WF-u. No nic, idę do psora od fikołków, by pokazać fioletowy balon, który jeszcze przed chwilą był moją dłonią. WFista patrzy i mówi: "No ja tam różnicy nie widzę, ale chcesz to idź do pielęgniarki. Tylko jej tam, hehe, królewiczu, nie zemdlej". Gabinet pielęgniarski jest, ale piguły oczywiście nie ma, bo dzieciaki mogą sobie coś rozpierdolić tylko w poniedziałki i środy, ale we wtorki i czwartki to już nie. No to wracam na salę, a magister od przysiadów oznajmia, że przez 2 godziny lekcyjne będzie siatkówka. I oczywiście opierdolom że "chopie, co ty jednom rękom łodbijasz?!" nie było końca. Wróciłem do domu, starzy zabrali mnie do lekarza. Złamane kości śródręcza. Także tak. W ramach wychowania fizycznego przez 2 godziny grałem w siatkę ze złamaniem śródręcza. Nie czuję się ani szczególnie wychowany ani szczególnie sprawniejszy fizycznie po tych zajęciach.
Wiecie co jest najgorsze? Dzisiaj słucham tego i jestem w szoku a jak byłem dzieckiem i sam tego doświadczałem to było to dla mnie kompletnie normalnie. Nikt nie widzial w tym nic złego, ani nauczyciele ani rodzicie. Podejrzewam, ze jak jakiś uczeń by się odezwał co do WF to by został na pewno ukarany bo przecież nie można niczego negować co przedstawia szkoła.
Wiem. Niestety sam też sobie pewne rzeczy za późno uświadomiłem, w szkole byłem przekonany, że po prostu jestem z WFu do dupy i wszystko spotyka mnie zasłużenie.
To samo. Nie przyszło mi do głowy, żeby nawet rodzicom powiedzieć, że nie chcę grać w kosza, bo się do tego kompletnie nie nadaję.
Nie jesteś sam!
Dzisiaj młodzież ma grupy na Fejsie (umarłe statuty, szkoły minimalne, etc) i może zapytać, czy to normalne jeśli czuje, że coś nie bangla. 25 lat temu nie było takich wątpliwości, człowiek czuł się śmieciem, był śmieciem, i to było normalne. I to kruszeje na naszych oczach, moje dzieci mają moje wsparcie!!!
@@marekpatek Taaa, żebyśmy jeszcze na tych grupach dyskutowali :/
Mój ojciec jest nauczycielem wf lecz nie takim zwykłym. Bo ma jednocześnie wykształcenie trenerskie. (Tak wykształcenie trenerskie a wykształcenie nauczyciela wf to dwie różne rzeczy). Nikt tak jak on nie krytykuje poziomu wychowania fizycznego w Polsce. Mówi, że wf jest prowadzony na Magistra skrót MG- macie grajcie. Jest to niestety efekt poziomu kształcenia nauczycieli. Nie potrafią trenować ani nawet zachęcić do ćwiczenia. Nie mówię już o tym, że perspektywa siedzenia spoconym na lekcjach też odpycha od ćwiczenia. No ale kto by plan układał tak by wf był na początku z przerwą na prysznic ( o ile jest w placówce) albo na końcu. Niee jeb w środku zajęć a potem matma i dwa angole nosz kurr.
Prysznice? W szkołach? Działające? Czyste? Nawet legendy nie głoszą, że czegoś takiego warto szukać.
@@toomex91 pozdrowienia z trzeciego lo w Rzeszowie. Tak, mamy przysznice. Czyste i działają. Wyjątek potwierdza regułę. A jak mówisz o podstawówce to masz raację
@@inkwizytorzfajalah9035 w każdej mojej szkole, od podstawówki po liceum, były prysznice, ale co z tego skoro nie było kiedy z nich korzystać.
@@toomex91 u mnie w szkole są sprawne i nie zamknięte
Prysznice nie są dla uczniów tylko dla zespołów które przyjadą na zawody.
Dla mnie najbardziej chora rzecz na wf to właśnie zmuszanie ludzi do robienia rzeczy których nie umieją albo po prostu boją się robić, u mnie to było stanie na rękach, albo jakieś dziwne wygibasy na drążku. I oczywiście było to na ocenę.
Lepiej pozwolić im siedzieć i klikać na telefonikach bo to wygodne, jeszcze się spocą albo zakwasów dostaną.
Podbijam - tez mnie zmuszano i nic z tego nie wyszło. Dorzucam jeszcze kozła i pomysł wfistki ze będziemy skakać w poprzek. Tak, nagle zacznę robić szpagat w powietrzu tylko ścięgna sobie pousuwam….
Dokładnie.... Przełamywanie siebie, pokonywanie własnych barier..... To jest to, kształtujemy charakter, budujemy pewność siebie.
Spotyka nas taka sytuacja w życiu...... Ja się boję, ja nie będę próbował, ja nie lubię...
Ale tu nie chodzi o to, żeby nie wymagać od ucznia aktywności fizycznej w ogóle, ale żeby zrozumieć, jakie kto ma ograniczenia i postępować odpowiednio. Trzymając się przykładu stania na rękach, wymaga to silnych mięśni ramion, brzucha oraz kręgosłupa, zmysłu równowagi i dobrej koordynacji. Ale na w-fie nie ma miejsca na to, żeby uczeń indywidualnie poćwiczył te mięśnie oraz równowagę, i stopniowo doszedł do momentu, kiedy będzie w stanie to zrobić. I jeden osiągnie to w tydzień lub dwa, inny w rok a inny w dwa lata. A jeszcze inny to w ogóle nie powinien tego robić, bo w jego przypadku może się to skończyć ciężką kontuzją albo kalectwem. Ale nie, w tym tygodniu uczymy się stania na rękach, a w przyszłym tygodniu sprawdzian, i ch...
Jezu, tak. Skok przez kozła, to jest moja trauma. Każdy po kolei, cała sala dzieciaków patrzy i podsmiechujki jak ktoś się wywali, albo nie potrafi przeskoczyć. Co to ćwiczenie w ogóle ma na celu
Dzięki cudownemu WFowi mam obrzydzenie do większości aktywności fizycznych, jątrzę nienawiść koszykówki, piłki ręcznej, siatkówki etc. Boję się ćwiczyć przy innych ludziach i wstydzę się swojego ciała, dziękuję :). Ten film dał mi mega ulgę bo mogę posłuchać jak ktoś inny wypowiada się z taką samą myślą na ten temat, czytanie komentarzy pod tym filmem to także przyjemność.
Człowieku są różne formy aktywności fizycznej, dla mnie wf był nudny , później trafiłam na taniec nowoczesny chodziłam tylko po yo żeby się wypocić i posłuchać dobrej muzy - tobyła aktywność fizyczna, później fitness , wf mnie w ogóle nie zachęcił do ćwiczeń ale sama intuicyjnie czułam, że trzeba się ruszać. Szukasz czegoś dla siebie.
Aż miałem flashbacki z dzieciństwa jak mówiłeś o czekaniu jak skazaniec aż Cię łaskawie wybiorą do teamu podczas gry w piłkę. Do tego często gęsto jakieś głośne jęki w stylu OOOO NIEEE podczas gdy stoisz z drugim mniej skoordynowanym kolegą i robicie kwaśny uśmiech gdy dzieciak który akurat grał w wakacje w jakimś klubie więc lepiej kiwa teraz stoi niczym Neron i zastanawia się jak skierować rękę. W moim wypadku jeszcze o tyle absurdalne to było że byłem naprawdę dobrym sportowcem, uprawiałem amatorsko boks zdobywałem nawet okręgowo medale na turniejach. Ale w piłkę nożną po prostu jakoś mi nie szło bo też faworyzowała mniejszych chłopaków z lepszą koordynacją a ja już wtedy byłem wysoki. Raz się nawet pochwaliłem osiągnięciami w boksie wuefiście który dał mi klasyczne 2 na koniec roku (bo za cholere nie chciało mi się ćwiczyć na tych wuefach więc siedziałem jak skazaniec i wąchałem papierosy które Pan coach popalał na boisku). Efekt jedynie taki że cały przyszły rok zwracał się do mnie drwiąco na forum per 'wściekła pięść'. Patologia
Jedyne co "zyskałem" dzięki WF-owi w szkole to niechęć do gier zespołowych która się będzie za mną ciągnąć już chyba do końca życia :P
+1 grać w gałę nauczyć się nie i tak nie nauczyłem a ile było bulu dupy, że nie umiem grać to moje
@@coteraz8175 Strasznie frustrujące było to, ze na WFie po mnie jechali że byłem mniej sprawny fizycznie, ale odgryzienie się za ich mniejszą sprawność intelektualną oczywiście było niemożliwe :') Jeszcze żeby WFiści jakkolwiek reagowali na wredne zachowanie ze stron rówieśników, a nie ignorowali tego myśląc, że każdy MUSI wzorowo grać w piłkę x D
+1 i dodatkowo strach przed piłkami (no, właściwie przed dostaniem piłką mocno)
@@McJusti a myślałem że to ja jestem jakiś inny
Też przez WF nie cierpię większości gier zespołowych, zawsze jak wybierają zawodników to modlę się żeby nie wybrali mnie żebym se na ławce posiedział chwile. A tym bardziej nie nawidzę piłki ręcznej czy siatkówki (nikt mnie nie umiał nauczyć jak poprawnie zaserwować piłkę)
Moje liceum. Moja wychowawczyni (!) wfistka. Pytanie ode mnie: "czy są jakieś dodatkowe zajęcia, żeby się doszkolić z wfu?" (bo byłam słabsza od moich koleżanek w siatkówkę, bo w podstawówce miałam głównie kosza i moje ciało siatkówki nie rozumiało). Odpowiedź mojej wychowawczyni (!) wfistki: "No nie, zajęcia dodatkowe są dla lepszych".
Czekaj, co? Jaka patologia.
Masakra
mialam to samo
Dodatkowe zajęcia : przychodzisz się doszkolić bo ci gorzej idzie, ale jesteś gnojony i wyzywany przez "lepszych" ponieważ osłabiasz im poziom
Pojebana odpowiedź, ale po pierwsze nie może ci zabronić przyjścia na sks. Po drugie (przynajmniej ja tak miałem do niedawna) samej gry uczy się... Grając. Byłem teoretycznie jednym z najsłabszych na siatkarskich sksach, ale trafiłem na POMOCNYCH "lepszych". Dzięki temu po miesiącu czy dwóch gram na w miarę przyzwoitym poziomie i nie odstaję od innych na WF-ie a jest wręcz na odwrót
O Jezu, ale mi aktywowałeś PTSD tym materiałem. WF kompletnie niszczy relacje między kolegami. Większość chłopaków miała mnie w szkole za frajera bo nie umiałem grać w piłkę, a nauczyciel zmuszał mnie żebym stał na boisku. Zawsze byłem stawiany na obronie, żeby nikomu nie wadzić. Jak mnie raz postawili na bramce na meczu międzyszkolnym i wykopując piłkę walnąłem samobója to musiałem się chować na przerwie żeby nie dostać wpierdolu. To mi przypięło łatkę ofiary na plecach, więc byłem targetem numer jeden do brania mnie na buty za rogiem, okradania, tzw spłuczek, etc.
Faktycznie mam fobię przed wysiłkiem fizycznym, nawet ponad dekadę po ukończeniu szkoły wyższej i teraz do mnie w końcu dociera, że to była wina WFu. Pieprzyć WF i pieprzyć bezużytecznych włefistów pozwalających a nawet cicho zachęcających do bullingu. To jest kwintesencja szkolnej patologii.
Miałem dokładnie tak samo, w gimnazjum. Jeszcze jak na złość trafiłem do klasy sportowej. Tak i też zawsze obrona lub bramka.
Co do stawiania na obronie, to obrońca jest właśnie od tego, żeby wadzić (ale tylko przeciwnikom).
@@hubertdec2433 ja wadziłem, ale niezamierzenie i tylko swoim.
Obrona na boisku się zgłasza. Do dziś dumnie ją reprezentuję, turtlując w strategiach, kampiąc snajperami i stawiając wieżyczki ogniowe w tower defensach. Let them all burn.
@@KrzysztofMMaj jak to tak przedstawiasz, to aż mnie kusi wejść do jakiegoś Battlefielda i zostać ochrzczony kamperską kurwą bez skila i honoru. Pozdrawiam wszystkich którzy tak jak ja przez te wszystkie lata grania w gałe na WtFie miały kontakt z piłką nie przekraczający łącznie 5 minut.
23:25 Odblokowałeś mi zakazane trauma memory. Bo wf to nie tylko gnojenie kogoś kto nie jest dobry z wfu, ale świetna okazja, żeby na legalu zgnoić kogoś, kto już ma przesrane, niezależnie od jego umiejętności sportowych.
Ja na przykład, będąc chimerycznym i nielubianym dzieckiem ze względu na rozwijającą się nieleczoną chorobę psychiczną, zawsze byłem wybierany na końcu nawet do sportów zespołowych, w których byłem naprawdę dobry (świetny wpływ na poczucie własnej wartości)- a też nie raz widziałem, że klasowy "kujonek" był """przypadkiem""" popychany albo rzucany na ziemię przy piłce nożnej. Oczywiście zero reakcji ze strony wuefistów. Ugh.
Tak, WF był do tego wykorzystywany, masz rację. Taka bezpieczna przestrzeń dla ludzi lubiących dręczyć słabszych od siebie albo w jakikolwiek sposób innych. Ohyda.
@@KrzysztofMMaj skoro mamy perspektywę osoby zmagającej się z chorobą psychiczną, to wspomnę jeszcze o perspektywie osób nienormatywnych czy to płciowo czy seksualnie. Wf to było piekło, nawet jeśli rówieśnicy byli w porządku (tak było w moim przypadku). Szkoda nawet poruszać problem, jakim był wf dla osób niebinarnych lub transpłciowych. Wystarczy wspomnieć, że większość gejów, których poznałem w czasach nastoletnich dekadę temu, stawała na uszach byle dostać zwolnienie lekarskie z wf...
@@KrzysztofMMaj Albo co gorsza, ludzi bez empatii.
Szkoła: o, pani 9-letnie dziecko ma skoliozę, proszę chodzić z dzieckiem na fizjoterapię!
Ja: wydaję kupę $$$ i czasu żeby dziecko nabrało świadomości ciała, pilnowało postawy itd.
Wf: naaaapieeeee*daaalaaamyyy brzuszki na czas, skip A, skip B, szybciej, nie płakać, SZYBCIEJ, szybciej!!!1
Skip a i b, kurde zapomniałam że takie coś było 😂😂😂
@@Miss_miss-u3bskip A i skip C. B jest absolutnie pojebany i się go nie robi 😉
W podstawówce pokazano nam skoki wzwyż i wfistka stwierdziła, że mam naturalny talent, więc postanowiła mnie trenować. Wszystko było świetnie, polubiłam ten sport, łechtał moje niskie poczucie własnej wartości fakt, że z łatwością zostawiam innych w tyle... Do czasu aż koleżanka miała wypadek - złamała rękę. Po prostu źle skoczyła, ręka znalazła się pomiędzy korpusem a poprzeczką, dziewczyna upadła na materac, jednak ciężar i impet jej ciała złamał tę rękę.
Od tamtej pory zaczęłam się potwornie bać poprzeczki, bo czasami stracąłam ją łydką i ona podczas upadku na materac wpadała mi pod plecy.
Nie dość, że to bardzo bolesne doświadczenie, to ja okropnie bałam się, że za którym razem złamię sobie kręgosłup. Nie wiem czy to możliwe, ale do dzisiaj pamiętam ten strach.
Powiedziałam o tym wfistce, że rezygnuję, że to mnie za dużo kosztuje, to w zamian otrzymałam krzyk, że nie ma mowy, mam dalej trenować. Próbowałam się stawiać, jak były zapisy do eliminacji do zawodów na skalę kraju, nie wpisałam się, to ona mnie wpisała! Nie chciała odpuścić tak obiecującej zawodniczki, ale co mogłam poradzić na to, że mroził mnie strach? Ta wfistka się wściekała, że nie mam powodu do strachu, bo mam dobrą technikę i nabawię się co najwyżej siniaków. Ale ja już nie umiałam jej zaufać. Doprowadziła mnie do takiej ściany, że w czasie zawodów zaczynałam rozbieg i zatrzymywałam się tuż przed materacem. No nie umiałam się zmusić. Wfistka znalazła sobie inną zawodniczkę i dała mi wreszcie spokój, ale była bardzo zła.
Do niedawna od czasu do czasu skakałam wzwyż, ale z gumką zamiast poprzeczki. Gdy nie było tego lęku ani rywalizacji, czułam czystą przyjemność z tego sportu.
Aktualnie nie skaczę, oczekuję na rehabilitację - noszenie plecaczka przez 12 lat edukacji przyczyniło się do rotacji kręgów i dyskopatii, dziękuję, szkoło!
rel a propos plecaczek; teraz sam mam dzieci i jak widzę, ile 8letni grzyb nosi w plecaku, to mnie kurwica bierze; nie bede kontynuował, bo juz mi żyłka dygac zaczęła
@@gretchentruscott4274 mam młodsze rodzeństwo i mam dokładnie te same obserwacje... Te plecaki ważą po 6kg minimum, to trochę jakby polska edukacja przygotowywała do pracy w kopalni...
@@ola4141 no ale "szafki w szkołach" - gdzie tam, niedasie, no w innych krajach można, a tu niedasie; no ale może by kurwa uczeń nie musiał dźwigać 3 (!) osobnych podręczników do samego polaka (wszystko kredowy papier, ciężki, nie do pisania ołówkiem, na bogato - pozdrawiam wyd. nowa era), może by wszystko zmieścić w jednym a potem podzielić je na 10 części - niedasie; może w ogóle by wydać hajs na czytniki dla kl. 1-8 i udostepnić podręczniki w pdf? a ćw. mozna by na bieżąco drukować? ha? a może w ogóle by wypierdolić religię i zyskac 2h tygodniowo i zrobić wtedy powtórzenia poooodstaaaawy programooooweej i nie zadawać tyle do domu???? -
no i się wkurwiłem
@@gretchentruscott4274 pieniążki drogi Panie, chodzi o pieniążki. Podręczniki to taka machina do zarabiania pieniędzy, że ciężko będzie coś tutaj zmienić.
Kojarzysz pewnie te same podręczniki, ten sam tytuł, ale z dopiskiem "nowe"? Spróbuj kiedyś porównać oba egzemplarze. Okaże się, że jedyne, co zostało zmienione, to kolejność stron. No ale rodzice mają kupować nowe! Nowe wydanie, bo te stare są gorsze! Oczywiście, że gorsze, bo uczniowie skupują je od siebie i na tym księgarnie tracą.
No ale czytniki? Pdfy? Co też pan wymyśla, od 300 lat funkcjonują podręczniki papierowe i jeszcze nikt od tego nie umarł. *oczywiście teraz napakowałam sarkazmu*
Myślę, że wkurw jest adekwatny i ja też nieraz się wkurwiam, patrząc na męki mojego rodzeństwa albo na swoją mękę na studiach... Bo plecaki to jedno, ale poziom spierdolenia niektórych nauczycieli to po prostu hit... Moim zdaniem nauczyciele, tak jak policjanci, powinni przechodzic testy psychologiczne przed dopuszczeniem do pracy w zawodzie.
Tak wgl tyle hajsu, co moi rodzice wydali tylko na moje podręczniki, to spokojnie uzbierałoby się na komputer 1 generacji :)
Ah tak, pamięta się te piękne lata bullyingu ze strony nauczycieli na każdym etapie szkolnictwa z powodu takiego że nie potrafiłam wykonać najważniejszej umiejętności jaką wynosi się ze szkoły - przewrotu w przód 🙃
Serio?Ja też!Aż mi się przypomniało jak moja wf-istka była tak bardzo wkurzona,że miałam z tym tak wielki problem że sama mnie przewróciła w przód A ostatecznie zdecydowała się wogóle nie wstawić mi oceny z tego zaliczenia(w podstawówce, w 4 klasie)
Ja za to nie umiałam rzucić odpowiednio daleko piłką lekarską, ale podciągnęła mi na dwóję po interwencji matki. Nie patrzyła na to, że byłam najdrobniejsza, że ledwo podnosiłam tę piłkę, a rzucenie nią mogło mi zrobić krzywdę. Ta nazwa piłka lekarska chyba pochodzi od tego, że można po jej użyciu wylądować u lekarza.
Piąteczka, ja też nie umiałam, a raz nauczycielka co miała mnie asekurować postawiła mnie na głowie i coś mi chrupnęło w szyi i tak się wystraszyłam, że nigdy więcej nie zrobiłam nawet przykucu do tego zasranego ćwiczenia.
@@behawiorystka98 Najgorsze jest to że do przewrotu należy *NIE* stawać na głowie
Pamiętam do tej pory jak koleżanka z liceum płakała bo została okrzyczana przez wuefistę że nie umie go zrobić. To był jeden z największych momentów nienawiści jakie w życiu czułam i to nawet nie ja zostałam okrzyczana!
Śpiewanie "Podstawa programowa" wychodzi Krzysztofowi coraz lepiej.
Dziękuję, ćwiczę przed lustrem, gdy nie patrzycie.
@@KrzysztofMMaj Heh
Zgadzam się z twoim materiałem. WF w polskiej szkole to patologia. Co do WF-istów to pamiętam tylko jednego, który naprawdę w porządku. Podczas gdy inni wyśmiewali się ze mnie bo byłem otyły to on ciągle ich opiepszał a mnie wręcz motywował żebym ćwiczył dla własnego dobra. Na przykład jak osiągałem lepszy czas w biegach z każdymi kolejnymi zajęciami to mówił mi, że jest dumny że czynię postępy i dbam lepiej o siebie. Naprawdę super nauczyciel i człowiek. Było to w szkole, której (O IRONIO) najbardziej nie nawidziłem tzn. gimnazjum. Potem poszedłem do Technikum gdzie nauczycielem WF był typowy koks po AWF. Standard na zajęciach czyli: ci co dobrze grają w piłkę i są lepiej wysportowani to ich nagradzamy a tych gorszych olewamy i okazyjnie wyśmiewamy. Ale i tak największym CHAMEM był typ, którego mieliśmy w drugiej klasie technikum. Otyły spaślak dostający zadyszki po przebiegnięciu kilku metrów wyśmiewał się ze mnie, że ja się pocę podczas robienia brzuszków. Po szkole odpuściłem sobie ćwiczenia i wszelką aktywność fizyczną bo doskonale pamiętam WF ze szkoły. Dopiero od niedawna (od około 3 miesięcy) zacząłem regularnie chodzić na basen i stwierdzam, że przepłynięcie kilku basenów w moim własnym zakresie daje mi więcej relaksu oraz formy PRZYJEMNEJ AKTYWNOŚCI FIZYCZNEJ niż miałem kiedykolwiek w szkole. Jedyne co wyniosłem z WF-u to tylko chorą rywalizację, wyśmiewanie oraz obrzydzenie do wszelkiego rodzaju gier zespołowych. Do młodych ludzi rozumiem was, że WF w szkołach to patologia, którą należy zmienić, ale branie zwolnień lekarskich i nie ćwiczenie w ogóle w niczym nie pomoże. Chodźcie na basen albo np. na jakieś dłuższe spacery. Jak teraz o siebie nie zadbacie to potem może być za późno. Trenujcie dla SIEBIE a WF (w tym stanie w jakim jest) potraktujcie poprostu jako przedmiot do zdania i koniec.
Pozdrawiam i dbajcie o siebie bo nikt za was tego nie zrobi
Pamiętam, jak moja mama chciała mnie nauczyć badmintona. Na początku szło mi słabo, no logiczne, to było zupełnie nowa umiejętność do nabycia. Ale jako że badminton to rodzaj sportu, mój mózg wszedł wtedy w tryb WFu, czyli stał się przerażoną jajecznicą niezdolną do logicznej myśli. Po każdym nieudanym odbiciu lotki moje ciało kurczyło się w sobie, głośno przepraszałam, rzucałam się za lotką jakby od tego zależało całe moje życie, a gdy nie udało mi się zaserwować kilka razy z rzędu czułam się jakbym miała zaraz umrzeć i na sto pro moja rodzina już zaczyna omawiać moje wydziedziczenie. Tylko że okazało się, że moja mama nie jest psychopatą, normalni ludzie nie wpatrują się w ciebie jak jastrzębie i głośno okazują dezaprobatę bO nIe OdBiŁaŚ rAkIeTą LoTkI tY jEbAnY pRzEgRyWiE, jak zrobisz sobie krzywdę i masz opatrunek nie łażą za tobą krzycząc że śmierdzisz (altacetem) i ostatecznie musisz ratować się tworzeniem persony samoświadomego klauna, który każdą porażkę komentuje "haha, patrzcie jaka jestem do niczego, ale beka :))))))))))". Po jakimś 8576954037698276583974 zapewnieniu, że naprawdę wyjebane, że nie odbiłam zaczęłam się rozluźniać i faktycznie zaczęło mi iść coraz lepiej.
Lubię badmintona. Mam natomiast PEWNE PRZYPUSZCZENIA, że za moją niechęcią do WFu stoi coś innego niż lenistwo.
WF to granie w "siatkówkę", podczas gdy wuefista robi cokolwiek innego
A przynajmniej tak jest u mnie
I potem się dziwimy, że są kontuzje i wypadki.
U mnie w tym czasie wuefistka paliła szluga za szlugiem.
@@KrzysztofMMaj Oj w historii moich złamań i zwichnięć 80% zdarzeń było po wf. 20%, czyli 1 raz to poślizgnięcie się na schodach
@@KrzysztofMMaj w gimnazjum dziewczyny z klasy brały udział w zawodach z siatkówki, więc było przez nie parcie na siatkówce na wf, a kiedy nauczyciel znikał, to był w sumie mobing na innych, którzy są słabsi i gorsi z siatkówki, popychanie, wyrzucanie siłą z boiska, wyzwiska i inne rzeczy, więc nie tylko kontuzje
Ja zachodzę w głowę jak dziewczyny dawały radę w siatkówkę. Ja jako facet grałem może z 2-3 razy w życiu i pomimo kilkudziesięciu prób nigdy nie udało mi się zaserwować piłki ponad siatką. Tylko łapa czerwona, spuchnięta i wstyd.
Wf w pigułce
-umiem kopnąć gałe tak, że koledze morde urwie
-super szósteczka
-poprawiłem liczbę podciągnięć z 1 do 15 i czas biegu na kilometr z 6 minut do 4 oraz zwiekszylem swoja wage z 50 do 64kg przy tym samym poziomie tkanki tłuszczowej
-nah 3, nie umiesz grać w gałe
A to chyba w gimnazjum miałem ocenę na podstawie postępu. Sprawdzian we wrześniu, styczniu i maju, podliczali jak się czasy/dystanse zmieniały. Czyli trzeba było na start zrobić słabo, by mieć dużą deltę. :P
też tak miałam. jeździłam na zawody z karate, ale nie umiałam w siatkówkę więc trójcyna :D
@@mtaus7337 No, przecież nie przyda ci się to całe karate, jak cie ktoś na ulicy napadnie to oczywiście masz go wyzwać na mecz siatkówki i wygrać! Co? Co tam mówisz? Karate to nie tylko walka ale filozofia? Dyrdymały!
U mnie było jeszcze:
*ja podchodzę do nauczyciela*
- Mam problem...
- Idź biegać.
Często jest odwrotnie i nauczyciele mają w d... czy umiesz grać w gałę
Wiele nauczycieli każe ci skakać przez kozła lub ćwiczyć inne bardzo niebezpieczne sporty i gry
Przypomniałeś mi o najokrutniejszej lekcji w czasach szkolnych. Nigdy sobie nie radziłem w sportach zespołowych i nigdy nie sprawiały mi przyjemności, więc zawsze byłem wybierany ostatni i wyśmiewany. Każdy wf wiązał się z krytyką rówieśników i kompletnym brakiem reakcji ze strony nauczyciela.
I relate
Ja tam tak miałem i to zlewałem
I tak podczas meczu głównie łaziłem w kółko albo udawałem że biegnę za piłką
Chyba w liceum, wprowadzili zasadę, że na co drugich zajęciach wybierającymi drużyny byli najsłabsi. Wcale nie stygmatyzujące. ;) Nie dość, że koledzy przez dobór, to nauczyciel z namaszczenia. Potem i tak się stało z boku, by nie wadzić wybranym przez siebie co umieli kopać/rzucać.
Lepiej brak reakcji, niż u mnie reakcja pochlebiająca
Mnie raz wuefista, gdy nie potrafiłem sobie poradzić z jakimś bezsensownym ćwiczeniem, powiedział że sobie w życiu nie poradzę xD. Wystarczy uwolnić czas młodzieży i wtedy sobie za to lepiej wszyscy poradzą :).
O, to, to. Przy takim poziomie zapierdolu i robienia wszystkiego na czas i na ilość (a nie jakość) także WF będzie wylęgarnią patologii.
Co do rywalizacji. Miałam niedawno taką sytuację, że z powodu pandemii było nas tylko garstka zaszczepionych na wf-ie, więc wuefistka stwierdziła, że w sumie możemy mieć wf z chłopakami (których też wiele nie było). Graliśmy w siatkówkę. Na początku sędziowała wuefistka, było jak na standardowym wf-ie. Ale potem zastąpił ją wuefista od chłopaków, który znalazł banalny, lecz niesamowicie efektywny sposób obejścia rywalizacji. Otóż dokładał on punkty wybranym drużynom niezależnie od sytuacji na boisku. W tym momencie punkty całkowicie straciły swoją wartość i atmosfera od razu stała się lżejsza (nie żeby była jakaś ciężka wcześniej, jesteśmy raczej zgraną klasą, jednak rywalizacja i adrenalina robią swoje). Było więcej śmieszkowania, brak jakiejkolwiek presji, po prostu zabawa, gdzie wynik końcowy nie ma najmniejszego znaczenia. Takie podejście szanuję.
Moja dusza! Jeśli system jebie nas, należy system jebać back!
@@KrzysztofMMaj Poezja
Każdy ma inny charakter. Mnie na przykład nudzi sport bez rywalizacji.
Według mnie powinieneś wspomnieć jeszcze o jednej rzeczy - tabelkach. Mam na myśli te tabelki, w których było napisane jak długi ma być twój skok w dal, żebyś dostał 5. Oczywiście wymagania tylko rosły w zależności od wieku. Miałam łzy w oczach, gdy po raz kolejny byłam oceniana według tej tabelki. Bo przecież te tabelki zawierają wyniki, które każda osoba powinna umieć osiągnąć. Szczególnie traumatyczne są dla mnie ćwiczenia na drabinkach, skakanie przez skrzynię i ćwiczenia, które wymagają ode mnie oderwania obu nóg od ziemi. Chcę mi się płakać już na samą myśl o nich, ale musiałam je wykonywać na oczach wszystkich, czując się do nich zupełnie nieprzygotowana fizycznie i psychicznie. Kolejną rzeczą, która dla mnie jest traumatyczna, jest to, że ZAWSZE na początku roku szkolnego, przed wystawianiem ocen i po wystawianiu ocen nauczyciel/ka podkreślał/a, że będzie oceniać zaangażowanie i chęci. Byłam zaangażowana maksymalnie jak pozwalała mi na to moja nienawiść do tego przedmiotu. A potem dowiadywałam się, że mam średnią 3.89 (oczywiście wychodzi ona z ocen wystawianych przy pomocy wyżej wspomnianych tabelek), więc mam 4. Między innymi w ten sposób straciłam zaufanie do wszystkich nauczycieli i nie wierzę w ani jedno słowo, które wypowiadają na lekcji organizacyjnej.
Nie miałem tych tabelek... nie wiedziałem, że coś takiego w ogóle jest prowadzone... Dobrze, że to piszesz.
O rany... demony z późnej podstawówki wróciły... nie miałem na szczęście kozła, czy ćwiczeń gimnastycznych, ale skok w dal i bieg na 100 m... JPRLD...
dokładnie, to najbardziej traumatyczna część z tego wszystkiego
pomimo ćwiczeń, zaangażowania, prób wciaż dostajesz 3 bo nie wpasowałeś się w tabelkę
najgorsza sytuacja jest wtedy gdy jesteś o rok starszym rocznikiem bo oceniają cie bardziej srogo i dostajesz gorsze oceny
Śmieszna sprawa z tymi tabelkami, jestem z rocznika 03, ale chodzę do klasy z 02. Kiedyś na wf w gimnazjum mieliśmy chyba właśnie skoki na ocenę i spytałam się nauczycielki, czy nie powinna mnie oceniać tabelką dla mojego rocznika to odpowiedziała, że nie, bo jestem w klasie z tym 02, miło :3
akurat ocenianie zgodnie z tabelkami jest bezprawne, tylko mało osób wie, a jak wie to nikomu nie chce się tego zgłaszać
Krzysztofie, wspomniałeś przepocone szarfy, a mi przypomniała się pewna sytuacja, gdy podczas zajęć na dworze i grania w koszykówkę, nie było żadnych szarf i wf-ista nakazał jednej drużynie ściągnąć koszulki, żeby można było odróżnić kto jest z jakiej drużyny. No, tymczasem osoby z nadwagą, czy wstydzące się swojego ciała 🙂.
😱😱😱
Taka akcja to rzyg kompletny
Ja lubie patrzec na przeswitujacy stanik kobiet od potu ( ͡° ͜ʖ ͡°)
I zanurzyc sie w spoconych pachach kobiety zlizujac je.
Mam idealne rozwiązanie twojego problemu, wystarczy schudnąć. Przybranie na wadze nie zawsze jest naszym własnym wyborem (problemy życiowe, choroby etc.) ale świadome pozostawanie otyłym jest już w pełni świadomym wyborem dlatego nie należy obrażać się na cały świat tylko wziac się do rzetelnej pracy. Wtedy gwarantuje ci ze nie będziesz miał powodów do wstydu
@@wojciechukaszewicz2985 i magicznie schudniesz na lekcje wfu, bo tak ci się zachce
No i ponad litr herbatki poszedł. Po pierwszym kubku powiedziałem sobie "po prostu przyniosę czajnik, tak będzie łatwiej"...
Smacznej herbatki
słuszna koncepcja
U mnie WF wyglądał bardzo różnie w różnych szkołach, ale fakt faktem, lekcje wfu kojarzę bardziej negatywnie. Zaczynając od wyśmiewania się nawzajem rówieśników z powodu budowy ciała tego czy tamtego, ilości owłosienia, rozmiaru biustu u dziewczyn, poprzez monotonne i nudne ćwiczenia, w trakcie których co bardziej zaangażowani w grę koledzy potrafili wydrzeć się na ciebie przez całą salę, że źle kopiesz/ źle uderzasz piłkę. Byłem jedyną osobą w klasie, która lubiła kosza. Reszta monotonnie kopała w gałę i siatkę.
W Gimnazjum trochę pojawiły się elementy zumby, ale tylko dla dziewcząt, a spróbuj jako chłopak wyjść potańczyć to już się wszyscy śmieją - bo to przecież niemęskie. A potem na studiach poszedłem na zespół ludowy i brakowało chłopaków, dziewczyny w parach tańczą ze sobą, bo chłopaki nie chcą tańczyć, bo to niemęskie. Dzisiaj zrezygnowałem z tańca i chociaż za tym tęsknię, to zwyczajnie obawiam się do tego wracać. Jako dorosły człowiek nie mam już obawy przed rówieśnikami, bo dojrzalsi ludzie tak się z tego nie nabijają. Bardziej wiem, że jak pójdę na jakiekolwiek tańce bez partnerki, to dostanę łatkę kochasia lub desperata szukającego żony na zajęciach tanecznych - bo w jakim innym celu chłopak idzie na tańce? Od samej takiej perspektywy się po prostu odechciewa.
Tańce ludowe to tradycja i kultura. Wal na to co inni mówią ciesz się pasją załóż kanał na YT może zrozumieją twoją pasję
Definitywnie zgadzam się z tym, że uczniowie odbiegający od typowego wyglądu fizycznego nastolatka są oceniani niesprawiedliwie. Osoby chore, chudsze od rówieśników lub po prostu niższe są siłą wciskane w ramy zwykle ściągnięte z internetu. W "prawdziwym" życiu wszystko, od diety po ćwiczenia, jest dobierane pod możliwości. Od siebie dodam, że jako osoba leworęczna wszystkie sprawdziany z wf musiałam zdawać na prawą rękę. Nauczyciel nigdy nie zgadzał się abym np. dwutakt zdawała na lewą stronę. Stwierdził że to nie choroba i nie będzie mi "ułatwiał" sprawdzianu. Kiedy mu powiedziałam że to nie jest ułatwienie, i jeśli ręka nie ma różnicy to może reszta klasy zda sprawdzian z lewej to obniżył ocenę o jeden:) To jaką nienawiścią pałam do wszelkich sportów zespołowych z siatkówką na czele przez tego człowieka woła o pomstę do nieba.
Juz słyszę tych wszystkich chłopaków, którzy uważają, że WF to był najlepszy przedmiot w szkole, a wszyscy którzy WFu nie lubią i nie lubili to po prostu słabeusze 🧡👑💪 pozdrawiam 👑
dziękuje za pozdrowienie.
Też ich słyszę, jak podają mi frytki🖤
Szkolny wf jest tak zajebisty, że aż chce się na ławce siedzieć przez całą lekcję, najlepiej przez wszystkie zajęcia w semestrze
Dzięki szkolnemu wychowaniu fizycznemu nie dowiedziałem się jak biegać żeby nie rozwalić kolan, jak pływać, jak jeździć na nartach ani jak wykonać podstawowe ćwiczenia na siłowni. Za to dostałem 6 za turniej szachowy więc nie było tak całkiem źle :D a co do wf zdalnego - u mnie w rodzinie młoda z 8 klasy podstawówki miała trenować dwutakt wyobrażając sobie że kzołuje piłką, której fizycznie nie posiadała (sic!)
Co mają szachy do Wychowania fizycznego?
@@ironminecart2079 są uznawane za sport :D na pewno są bardziej sportowe niż kozłowanie wyimaginowaną piłką
Ja za to z WFu zapamiętałem jak robić przysiady, żeby całkowicie uszkodzić sobie kolana. :)
@@ironminecart2079 Moja najlepsza ocena z WFu to 6 z pisemnego sprawdzianu z zasad koszykówki - nauczyciel się wkurzył na klasę i "za karę" zamiast, no, wychowania fizycznego, była po prostu kolejna godzina wkuwania nikomu niepotrzebnej wiedzy na temat przepisowych rozmiarów boiska, itd.
Jak mamy Wf w szkole to gramy sobie w siatkę albo w nogę (rzadko) i podczas tego większość mojej klasy gra jak jacyś 5 klasiści. A kiedy mamy zdalnie to babka wysyła jakieś techniki zagrywki, przyjęcia etc.
Ooo, to ja też się podzielę historią... W szkole średniej miałam taką nauczycielkę wfu, która przeprowadzała nam trening jak dla klas wojskowych (do dzisiaj pamiętam pokonywanie sali gimnastycznej czołgając się, czego wynikiem były kolana całe w siniakach) ze skokiem przez kozła i gimnastyką na barierkach włącznie. Pamiętam, jak miałam ustać na rękach (mam naturalnie bardzo słabe ręce) i z zabezpieczeniem ze strony nauczyciela dawałam radę; pani jednak uparła się, że ona mnie przestaje zabezpieczać, bo nie o to chodzi w zaliczeniu - wynikiem tego był mój upadek na łeb na szyję i cudem uniknięcie złamania karku. Oczywiście, że dostałam za to opieprz. Polska szkoła tak bardzo.
Nie jestem w stanie pojąć tego, że w każdych innych okolicznościach za coś takiego można drugiego człowieka pozwać i wygrać w cuglach w sądzie, a w szkole nauczycielom się może upiec
Bo w polskiej szkole każdy ma być taki sam, od linijeczki. Nie za dobry, (bo wybitny to też kłopoty) nie za słaby, taki se o. Ma umieć policzyć ładnie, wierszyk zadeklamować... i stanąć na rękach bez asekuracji, choćby tych rąk nie miał, bo pani od wułefu kazała.
Moja mama chodziła do szkoły wstawiać się za mną u wfistki w podstawówce, bo nie umiałem przewrotów w tył i innych wygibasów. Było wiele powodów niezależnych ode mnie, zdrowotnych, fizycznych, psychicznych. Nie będę tu pisał autobiogrrafii, ale nie byłem zdrowym dzieckiem. Część z tych utrudnień i blokad była bez problemu do pokonania, ale nie w smrodzie, brudzie, hałasie, wśród zgrai wyjących małpiszonów kopiących piłki we wszystkich kierunkach. No i obowiązkowo na ocenkę.
CO BEZ MATERACÓW JAK TO 😮😮😢😢
Krzysztofie musisz koniecznie zrobić ten materiał o wyścigu szczurów! Czekamy niecierpliwie :3
Jeszcze jedna trauma i mały absurd mi się przypomniał. Liceum, WF, skoki przez kozła, ale nie takiego zwykłego, tylko skrzynię wyższą niż większość dziewczyn w klasie. Na pytanie, jak nauczyciel sobie to w ogóle wyobraża, pytany przyniósł odskocznie i kazał się na niej wybijać... Wszystkie się bałyśmy, ale ostatecznie któraś skończyła pierwsza, ale ja miałam pecha; zachaczyłam samymi palcami stopy o skrzynię i poleciałam w bok na dechy z wysokości ponad dwóch metrów prosto na gębę, a materac amartyzujacy był po drugiej stronie. Straciłam przytomność, bali się mnie nawet dotknąć przez chwilę. Tyle dobrego, że wfefista tak się wystraszył, że już nikogo do tego potem nie zmuszał.
Ja jeszcze lepiej: odskocznia odjechała do tyłu, a ja poleciałem jak pocisk armatni prosto w kozła. Zresztą skok na długość przez kozła też mi cudnie wyszedł: już w połowie raczej spadałem niż się wznosiłem i prawie połamałem nadgarstki, ratując pewne istotniejsze organy od zmiażdżenia.
Ja tego po prostu nie robiłam. Udawałam, że mam zamiar skoczyć. Miałam w dupie ocenę, moje bezpieczeństwo wydawało mi się ważniejsze.
Ooo, tak, skok przez kozła! Coś poszło nie tak, wywaliłam się, więcej nie skoczyłam, dostałam w nagrodę szmatę.
Jebać panią i.c. ❤️
@@LetsRockDaHouse Miałam podobne doświadczenie, tyle, że z bieganiem na zaliczenie. Na sam koniec nauczycielka kazała mi przyspieszyć, więc zrobiłam tak jak mówiła...i się wypieprzyłam na tej bieżni, skóra na kolanach oraz łokciach była cała zdarta, bolało mnie jak szłam do toalety, żeby przemyć te rany wodą. I wiesz co? Dostałam pizdę.
Tak, doskonale to pamiętam. To było tak idiotyczne. Żeby skoczyć przez kozła trzeba porządnie wytrenować mięśnie. Ja nie byłam sprawna fizycznie jako dziecko, nie skakałam po drzewach, nie bawiłam się na trzepaku, więc aktywność na wf była dla mnie ogromną męczarnią. Dopóki nie poszłam na tańce i okazało się, że jednak z moją sprawnością jest wszystko okej…ech, szkoda strzępić ryja
Skrystalizowałeś wszystko, co myślę o WF-ie i to, z czego nie zdawałem sobie sprawy, że myślę. Dodam jeszcze coś od siebie: mierzi mnie, że uczęszczając do szkoły wyższej, jestem niejako przymuszany do podejmowania aktywności fizycznej na nieswoich warunkach. Nie po to zapisywałem się na studia, żeby teraz ktoś mnie rozliczał z tego, jak dobrze radzę sobie z kopaniem piłki czy posługiwaniem się rakietami do odbijana. Zapisałem się na nie, by zdobyć wiedzę i prawo wykonywania zawodu. Tymczasem od początku drugiego semestru pojawił się ten blok zajęciowy i okazuje się, że ocena z niego ma wpływ na średnią, którą (przynajmniej w domyśle) nalicza się właśnie za WIEDZĘ. Jest co prawda dobrze wyposażona siłownia, problem w tym, że wspomniane zajęcia odbywają się w terminie, który jest mi wybitnie nie na rękę... Jest przynajmniej możliwość zaliczenia tego we własnym zakresie - problem w tym, że nie mogę wybiegać iluś tam godzin, zgodnie z ich wytycznymi, a na koniec pokazać zapisu tras z Endomondo, oni chcą zaświadczenia, że w tym czasie UPRAWIAŁEM SPORT i PIECZĄTKI Z KLUBU za każdą sesję (no bo, umówmy się, przecież bieganie to nie sport - wszyscy o tym dobrze wiemy). A teraz, kiedy znowu mamy zdalne, uruchomił się protokół: "pogadajmy o rzeczach, które nigdy się wam nie przydadzą". Na szczęście jakoś udało mi się z tego wykpić bez pisania wypracowania z włefu (jak śmiesznie to nie brzmi), a sport zamierzam uprawiać z dala od uczelni i po swojemu. Ale nie piszę tego po to, by wylać tu swoją frustrację, nie tylko po to, w każdym razie - jestem po prostu zdruzgotany faktem, że nas, dorosłych ludzi "zachęca się" do aktywności fizycznej przymusem i narzuca się warunki, zupełnie jakbyśmy nie potrafili myśleć samodzielnie
W technikum grając w siatkówkę (zawody międzyklasowe) kolega uderzył mnie kolanem w plecy tak, że z bólu na chwilę zemdlałem i właśnie sobie przypomniałem, że leżałem sobie wtedy w kącie sali czekając na karetkę podczas, gdy gra była kontynuowana (raz chyba nawet piłką dostałem), no bo przecież show must go on
Och nie zazdroszczę, byłam świadkiem jak dziewczyna została popchnięta i przez co skręciła sobie kostkę, trzeba było zdjąć buta, wfista poszedł z resztą grupy na inną salę, zostawiając ją, a rodzicom powiedział że przewróciła się przez rozsznurowane sznurówki, drugi wfista który jest też nauczycielem BHP nie mógł uwierzyć w tamtego zachowanie i sam ogarnął sytuację, załatwił lód, chociaż nie był jej nauczycielem od wf
Od złych wfstów trzeba uciekać
@@monikamajdak1235 szkoda tylko że wsm zbytnio nie ma jak uciekać
Wybacz, ale się zaśmiałam
@@eureka9217 ja dopiero oglądając filmy Krzysztofa zdałem sobie sprawę, że to nie było okej, a wtedy w sumie podobnie zareagowałem i "kibicowałem" tym co grali
@@patrykpodgorni2117
Śmiałam się bardziej z absurdalności tej sytuacji, to wydaje się wręcz nierealnie nieodpowiedzialne
Po obejrzeniu Twojego materiału, przypomniałem sobie o moim nauczycielu wf z technikum z 3 albo 4 roku nauki. Taki wymoczek trochę, blondasek szczupłej budowy. Jak przyszedł do nas na pierwsze zajęcia to koledzy z klasy zareagowali, powiedzmy że dość nieprzychylnie. Nie słuchali go, jakieś podśmiechujki za plecami itp. Pamiętam, że ze wszystkich "wuefistów" to z nim najmniej było grania w cokolwiek, a dużo było właśnie ćwiczeń. Bieganie, rozciąganie, siłownia. I najlepsze właśnie było to, że on potrafił podejść indywidualnie, nie naciskał na rywalizację z innymi, tylko starał się pokazać człowiekowi co może usprawnić u siebie. Chociaż nie było to oczywiście na takim poziomie jak by mogło być, to patrząc teraz z perspektywy ponad dekady, gdy człowiek jest mądrzejszy, to był on takim zalążkiem tego jak wf powinien wyglądać. Nie wiem czy się potem zmienił, czy nie.
Druga rzecz, która mi się przypomniała, to to, że chłopaki traktowali wf jako moment do wyżycia się, bo jak inaczej nazwać napierniczanie z ponad połowy sali piłką w stronę bramki przeciwnej drużyny, a że zawsze byłem bramkarzem...cóż, powiedzmy, że doświadczenia były namacalne.
Wf to dla mnie jedna z większych traum z czasów szkolnych... Na samo wspomnienie odczuwam straszny stres. Niestety trauma ta odbija się na moim dorosłym życiu, ponieważ nadal boję się aktywności fizycznej, boję się oceniania, bo zawsze byłam bardzo niezdarna i słaba fizycznie. Dzięki za film, przynajmniej wiem, że nie jestem z tym sama :)
Na lekcji W-F nauczyciel poleca uczniom ćwiczyć rowerek.
Pan się pyta Jasia:
- Dlaczego nie ćwiczysz?
- Bo jadę z górki.
- Małgosiu, a ty?
- Mój tata jest prezesem i kupił mi rower elektryczny.
work smarter not harder
Mądry Jasiu. Uczmy się od Jasia.
Sigma Jaś grindset
- Stasiu, a ty?
- Łańcuch mi spadł
Eh no i mi przypomniałeś że przez parę semestrów musiałem o 6 rano robić kilka wokół boiska żeby inżyniera zdać. A potem do 18 matematyki, Inżynierie wytwarzania, metrologie i inne fizyki.
Wfu w szkole nienawidziłem i był dla mnie traumą, szczególnie gdy nie potrafiłem się podciągnąć na drążku czy wisieć jakoś do góry nogami. Chciałem tylko to przeczekać, żeby w końcu moc wrócić do domu i, jak na ironię, pograć sobie w coś na boisku z przyjaciółmi z którymi chciałem to robić, na warunkach które lubiłem i które nie były dla mnie stresujące i poniżające. Coś jak z lekturami, które zastępowałem streszczeniami, żeby mieć czas na poczytanie sobie czegoś co lubię.
Ja miałam odwrotnie. Żeby zostać architektem wychodzisz z lodowiska o 21 wieczorem, w nieciekawej okolicy.
Ćwiczenia nie mogą sprawiać przyjemności... to ma być coś czego sie nienawidzi...
@@marekdyjor Cytując klasyczny tekst nauczyciela/rodzica: "ty nie masz tego lubieć, ty masz to umieć robić"
@@marekdyjor Biegam co drugi dzień po 5km, oraz codziennie ćwiczę wytrzymałościowo. Lubię to robić a szczególnie uwielbiam biegać. Z tego powodu nie uczestniczę na WF-ach, ponieważ jedyne co tam można robić to "haratać w gałę". Czy to znaczy, że to co robię to nie są ćwiczenia? WF to patologia i tyle w temacie.
@@marekdyjor to dlaczego lubie dzwigać ciężary i jestem byczkiem?
Cóż, odnośnie patologii z lekcji wf-u
W mojej 1 podstawówce ćwiczyliśmy na nieprzygotowanym do niczego szerokim, piwnicznym korytarzu podpartym kolumnami. Pamietam, że kiedyś grający w piłkę koledzy stłukli i zrzucili z sufitu niczym nie zabezpieczone, charakterystyczne długie oszklone lampy (bo na co komu zakratowana osłonka w takich miejscach). Uderzenie w jedną z lamp spowodowało reakcję łańcuchową i z sufitu poleciał cały rząd, wiszący na jednym kablu. Konsekwencje? A i owszem. Względem ucznia i rodziców. Nie względem nauczyciela, dyrekcji czy opiekuna, mimo że dzieciaki obsypało szkło. I tak to wyglądało za każdym razem. Gdy dziecko zatrzasnęło się w kantorku i musiano rozbić drzwi - płacili rodzice. Szatnie na wf zorganizowano nam bodajże dopiero w 3 klasie. A, plus o ile w ogóle zajęcia się odbywały, bowiem uczyła nas albo kobieta z doskoku na pół etatu, albo anglistka, albo matematyczka
Nawet nie wiem jak to skomentować
A jak wyglądała szatnia? Taka że w pół-remoncie czy w środku pomieszczenia wykuta studzienka kanalizacyjna?
Szkoła przetrwania
@@kingakieliszek3816 ściany obite kaflami łazienkowymi, bo zostały z remontu łazienek. Stan nie był tragiczny, ale była jedna na całą klasę, więc by się przebrać najpierw szły dziewczyny a później chłopcy, lub odwrotnie
Ale uczniowie to muszą mieć gotowy strój na WF
Mnie wf tak bardzo straumatyzował w podstawówce, że teraz, w 2 klasie technikum, nie jestem w stanie grać na wfie bez dostawania ataku paniki przez co, o ironio, mam zwolnienie na cały rok :))
Tak! Właśnie do tego tylko to prowadzi!
Mam to samo. Na lekcjach wychowania pseudofizycznego w podstawówce zrodziły się moje największe traumy, które mocno zniechęciły mnie do uprawiania sportu na lata. Wyzwiska, gnębienie i przemoc kierowane w stronę wrażliwego dziecka, które nie może wstrzelić się w normy tabelek-wyroczni i nie odnajduje się w grach zespołowych, potrafią wykształcić mocne PTSD na resztę życia. Tym bardziej kiedy wszystko dzieje się przy cichym zezwoleniu wuefisty siedzącego sobie na wyjebce na ławeczce i okazjonalnie rzucającego piłkę na środek sali.
Krzysztofie wypowiedziałeś tutaj wszystkie moje przemyślenia dotyczące WF w szkole ORAZ sportu lokalnego. Zacznijmy od WF. Moje przeżycia są bardzo zbliżone do tego co powiedziałeś. Mogę tylko dodać, że w LO było trochę lepiej, bo nie graliśmy tylko w nogę, ale też w siatkówkę, co akurat lubię. Z tańca ta tak jak mówiłeś - polonez przed studniówką. Jednak do tego mieliśmy w szkole mini-siłownię oraz robiliśmy pewną ogólną gimnastykę. Za to rzeczy, które działy się na wcześniejszych etapach to była ogólna masakra. Szczególnie, że co chwilę ta nieszczęsna noga, a potem nagle: rzucamy piłką na oceny. Albo skok w dal. Albo cokolwiek innego. Czy ktoś z nami przećwiczył technikę? Wyjaśnił jakie błędy popełniamy? A po co, a na co to komu. Kuźwa, to tak, jakbym ja poszedł prowadzić matematykę, omówił mnożenie ułamków, a potem zrobił sprawdzian z twierdzenia Pitagorasa. I miałbym, całkiem słusznie, kolejkę wkurzonych rodziców pod drzwiami. W tym przypadku nikt tego absurdu nie zauważa. Na studiach było zdecydowanie lepiej, było dużo sekcji do wyboru, więc miałem albo siłownię, albo lodowisko, co całkiem miło wspominam. Jednak wszsytkie te lata edukacji nie nauczyły mnie nic, za to skutecznie zniechęciły do aktywności fizycznej. I pewnie, gdyby nie fakt, że w pracy mam kumpla, która na siłkę chodzi od 16 roku życia, to dalej bym nic nie robił. Tylko on sporo o tej siłce opowiadał no i w końcu, w wieku 28 się wybrałem. Co się okazało? Zupełna tragedia. Nie potrafiłem nawet przysiadu zrobić poprawnie! Żeby się nauczyć techniki i krzywdy sobie nie zrobić, przysiady robiłem mając piłkę między moimi plecami a ścianą. W końcu się nauczyłem, nawet do tego stopnia, że potrafię stanąć na piłce do fitnessu (tej takiej dużej) i na niej robić przysiady. Dodatkowo wyleczyło mnie to z niezdrowej rywalizacji w sporcie oraz wstydu. Teraz nie mam problemu, żeby pójść na siłkę i korzystać z kimś ze sprzętu na zmianę i używać na przykład połowę obciążenia. Podsumowując tą część, jeśli ktoś chce zacząć się trochę ruszać, polecam siłownię. Niestety, na początek dobrze mieć trenera, a to kosztuje.
W kwestii sportu lokalnego, obserwuję jaki raban podnosi się w Rybniku, gdy prezydent obcina dotacje dla klubów sportowych. Argumenty oczywiście, że jak to tak, dzieciaki będą grube, nic tylko będą siedzieć przed kompami itd. A ja siedzę i się zastanawiam, czemu miasto ma dotować prywatne kluby, w tym klub żużlowy!
I na koniec. Miałem w klasie w LO siatkarzy profesjonalnych. Pewnego dnia, jeden z nich narzeka na jakąś kontuzję. Ja do niego, z przekąsem mówię: "sport to zdrowie!". W odpowiedzi usłyszałem: "nie, nie, ruch to zdrowie, sport to kalectwo". Let that sink in.
Najlepsze na moich wf były kary grupowe za tzw. brak dyscypliny. Oczywiście polegały na robieniu pompek do upadłego do końca lekcji. Dzięki takim zabiegom na następnych lekcjach panowała grobowa atmosfera. Za brak dyscypliny uważam oczywiście zbrodnie, czyli kopnięcie piłki od siatkówki
Ojjjjjj aż mi po prost staje przed oczyma atmosfera w szatni wraz z całą dynamiką wokół tej osoby co kopnęła piłkę. Ogólnie fajna praktyka, taka bardzo edukacyjna xD
Musisz zrobić materiał o relacjach uczniów z WFu. To będzie mocniejsze niż Real Crime stories na YT.
podbijam
Podbijam. Ja przez caly czas nauki nie wiedzialam, ze zle biegam (praktycznie na palcach caly czas), bole lydek nie pozwalaly na zadne dluzsze dystanse. A tymczasem mialam w-ce mistrzostwo miasta w plywaniu grzbietowym i zawsze w czolowce rzutow kula i dyskiem...
JAK nauczyciele w-f mogli nie zobaczyc mojej blednej mechaniki biegu?! Dopiero fizjoterapeuta uswiadomil mi to kiedy mialam 27 lat!!I nie moge nazwac tych "treserow" ze szkol inaczej, maja magistra a jednoczesnie nie potrafia wyjasnic dzieciakom najprostszych rzeczy - jak biegac bezpiecznie i poprawnie...
@@vissennav Nie wiem co masz na myśli mówiąc bieganie na palcach. Technika z pięty na palce jest na pewno niepoprawna. Można to udowodnić w łatwy sposób. Buty z amortyzacją pojawiły się dopiero w XX wieku. Bez takich butów lądowanie na pięcie jest niemożliwe. Możesz to sprawdzić na sobie. Spróbuj biegać boso w domu. Automatycznie zaczniesz biegać na przedniej części stopy.
Do tego dochodzą problemy z kolanami. Przy lądowaniu na pięcie, część siły amortyzują buty, reszta jednak w pełni przenoszona jest na kolana i piszczele.
Wiele czynników może przyczyniać się do twojego bólu. Proponowałbym zacząć od zwiększenia ilości witaminy K i potasu w diecie.
@@chris4231 Ciezko slowami opisac o co mi chodzi. Biegalam praktycznie na palcach, z pieta w gorze, NIKT nie zauwazyl. Mialam 6 nauczycieli w-f, zaden nie zwrocil na to uwagi. To jeszcze nic, jako mloda nastolatka dostalam mRZS, bol byl straszny a nauczyciele stwierdzali, ze to wymowka bo nie chce biegac. Bylam powyzej sredniej z w-f, z jakimis tam sukcesami w sporcie (plywanie, jezdziectwo) ktore byly poza szkola, wiec najwyrazniej nie bylam warta uwagi...
W-f powinien rozwijac ludzi, nauczyciele powinni sie skupiac na podstawach, poprawnej technice, wyjasnic jaka rozgrzewka do czego i po co... Nigdy nikt nic nie wyjasnial. Rzucano pilke i... grajcie sobie...
@@vissennav Jaką technikę biegania uważasz za poprawną? Według mnie bieganie na piętę jest szkodliwe, a lądowanie na całej stopie trudne do wykonania i mniej efektywne od bieganiu na przedniej części stopy. Biegania dosłownie na palcach nigdy nie widziałem, jednak może byłoby ono najbardziej szkodliwą techniką, gdyby ktoś potrafił tak biegać. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem.
Jedyna prawilna rywalizacja, to "Muszę dobiec do tego miejsca zanim wyminie mnie samochód"
mi raz wf-istka zwróciła uwagę za to, że trzymałam moją dziewczynę za rękę. Trzymałam ją za rękę, bo obie nie ćwiczyłyśmy, a ona wie, że bardzo się stresuje przebywaniem tam nawet jeśli mam zwolnienie od lekarza i nie ćwiczę. Pani powiedziała wtedy do nas ,,a co wy tak się trzymacie za rękę? Przestańcie, bo aż mi się niedobrze robi. Dodam, że ta sama Pani widziała chłopaka i dziewczynę na korytarzy, przed salą do wf i nie zwróciła im uwagi. Nie jest to może coś bardzo związanego z wf-em, ale nadal odbiło się tym, że mam jeszcze większą niechęć do wf-u.
A, homofobia w sporcie, nowe, nie znałem. WTF. Ja tego nigdy nie zrozumiem, po co nauczyciele czepiają się OSOBISTYCH spraw uczniów? Nie szkoda tego cennego ponoć czasu?
Największy absurdem w tym wszystkim jest to że jeżeli się czegoś boisz to musisz chociaż spróbować żeby nie dostać 1 a chyba nie muszę tłumaczyć dlaczego osoba z nadwagą może bać się wisieć na drabinkach albo robić przewroty inne salta lub stania na rękach?
Ja byłem świadkiem tego, jak wuefisci dręczyli ludzi bojących się pływać. Zmuszali do tkwienia w wodzie i dryfowania, a ci marzli, trzęsąc się jak osika
@@KrzysztofMMaj U mnie traumę powoduje gimnastyka po tym jak mi kiedyś nie wyszedł przewrót w przód i prawie złamałam sobie szyję (nauczyciel był zaskoczony bo się rozpłakałam i dodam że byłam wówczas w 4 klasie mniej więcej czyli tym bardziej to była dość dziwna reakcja PEDAGOGA xD) poza tym kozioł i drabinki bo mam jednak nadmiarowe kg i jestem dość wysoka co utrudnia sprawę ale też wiem, że sport to nie moja bajka i głównie jeżdżę na rowerze, deskorolce albo wejdę na bieżni pospacerować lub na zewnątrz ale nigdy nie będę robić jakiś wygibasów i zawieszeń bo to raczej się czuje kiedy zrobi się sobie krzywdę a kiedy nie szczególnie jak mówimy o osobach cięższych gdzie niebezpieczeństwo jest podwójne
21:12 Dziewczyny oddelegujmy do siatkówki, bo jak miała w zwyczaju argumentować to wuefistka z mojego gimnazjum (będąca jednocześnie wybitną historyczką - tutaj bez sarkazmu), poobijają sobie nogi. A jak takie posiniaczone łydki będą wyglądać, gdy ubierzemy spódniczki...
Wybitny odcinek. Już dawno nic nie wzbudziło u mnie tak skrajnych emocji :)
Oooo, proszę, seksizm w szkole, nowe, nie znałem. Ale akurat ten seksistowski argument rozłożył mnie na łopatki.
Jak nierozsądnie z jej strony. Przecież przy siatkówce można sobie posiniaczyć ręce 😂
U mnie sytuacja z liceum, powszechnie uważanego za prestiżowe, "elytarne". Klasa maturalna - na WFie graliśmy w siatkówkę w zespołach mieszanych damsko-męskich. Źle przyjęłam serw od chłopaka (oczywiście serw bardzo silny :) ) i miałam bardzo mocny zbity kciuk prawej ręki. Na szczęście podejście nauczycieli było bardzo spoko, ale bolało i w rezultacie zostałam odesłana do szpital. Żadnego złamania a ni nic nie było, ale jednak dostałam nakaz noszenia ortezy na kciuk i nadgarstek prawej ręki przez miesiąc. Jako, że jestem praworęczna to orteza w znaczący sposób utrudniała mi pisanie długopisem. Tydzień po kontuzji miałam mieć sprawdzian z fizyki (a ja mat-fiz) i poszłam z tym do nauczycielki, opisuję sytuację, że nie za bardzo mam jak napisać ten sprawdzian, bo jednak świeża kontuzja, boli no i jeszcze usztywniona ręka. Na co moja ukochana pani fizyk mówi tak: "ojoj.. a lewą ręką nie dasz rady?" :)))
Jak powiedziałam, coś w stylu no sorry, ale jestem praworęczna i lewą ręką nie umiem XD to tak się tylko spojrzała i łaskawie pozwoliła mi napisać sprawdzian w innym terminie i bardzo nieprzychylnie ogólnie do mnie podchodziła. 10/10 Polecam
akurat miałem sytuację podobną gdzie źle przyjąłem piłkę ale za to miałem że kość z kciuka mi się odłamała,ale całe szczęście nauczyciele poszli mi na ugodę i miałem ustne testy w czasie kontuzji ale i tak jedna nauczycielka miała problem z tym wiec napisałem lewą ręka gdzie nie mogła się rozczytać z tego i dostałem za tą kartkówkę 1 :) bez możliwości poprawy bo zrobiłem to według niej specjalnie chociaż ostrzegałem
W mojej edukacji WF ewoluował w "tą dobrą" stronę z każdą kolejną szkołą. Z podstawówki pamiętam głównie ten patologiczny obraz, ale w gimnazjum i liceum stopniowo pojawiały się te sensowniejsze aktywności, jak siłownia, basen, czy wprowadzanie po minimum z jak największej liczby możliwych dyscyplin sportu do zapoznania się, a nie tylko męczenie w kółko piłki nożnej, siatkówki i koszykówki.
Jednakże nigdy aktywności w postaci tych "głównych" gier zespołowych nie zniknęły, i patrząc wstecz mam wrażenie że było tak ponieważ spora część uczniów tego właśnie najbardziej chciało. I mam dosyć pobłażliwe spojrzenie na nauczycieli WF którzy ulegali uczniom i dlatego lekcje prowadzili tak a nie inaczej - w końcu wielu uczniów przeżywało męczarnie w szkolnych ławkach, dlaczego więc nie pozwolić im porobić tego co wielu z nich prywatnie lubi? (Nie wiem czy teraz jest to tak częste zjawisko, ale 15 lat temu dzieci nie siedziały aż tyle przed ekranami a wychodziły na podwórko kopać piłkę z dziećmi sąsiadów - przynajmniej z tego co pamiętam)
W tym aspekcie mam wrażenie że wyłania się obraz szkoły która na zwykłych lekcjach pozwalała odetchnąć tym nielicznym zainteresowanym nauką (jak mi), a dręczyła uczniów którzy nie byli tym zainteresowani. A potem dla równowagi, żeby wszyscy byli mniej więcej tak samo uprzywilejowani i tak samo dyskryminowani, na WF-ach była zamiana ról - męczarnia nieco bardziej gorliwych uczniów, i wytchnienie dla tych którzy zawsze woleli sport od nauki.
Wysunąłbym więc na podstawie powyższych rozważań śmiałą tezę, że patologie podejścia do ucznia na zwykłych lekcjach mogą być jednym z powodów patologii na WFie, i przez to zmiana tylko tej drugiej części może być jeszcze trudniejsza niż się wydaje.
Pozdrowienia dla Pana Krzysztofa od byłego studenta, parę lat na uczelni a nadal ciężko mi znaleźć porównywalnie dobrze prowadzony przedmiot, co Światotwórstwo w fantastyce :)
Tak, absolutnie: WF wyostrza patologie z innych przedmiotów i w ogóle patologię całego systemu. Nie mógłbym się bardziej zgodzić. U mnie tylko na studiach WF był względnie OK, ale to tylko dlatego, że był basen, a ja świetnie pływam. Hmmm. No właśnie XD
Pozdro serdeczne, dzięki za miłe słowa! Fajnie, że spotykamy się znowu dzięki TH-cam'owi!
@@KrzysztofMMaj Na studiach zapisałem się do grupy koszykówki, jako że była to moja najmniej nielubiana gra zespołowa, a na wszystkie przyjemniejsze kursy oczywiście nie było już miejsc, gdy się doczekałem godziny zapisów dla nieuków. Byłem chuderlakiem, do czasu aż zacząłem robić na zdalnym, wtedy miałem max 55kg 1,8m. Najlepszy w grupie miał z 2,10 i 120kg żywego mięśnia. Pan wfista uważał, że stanięcie zapartym na boisku i wystawienie kościstego łokcia, by zmusić przeciwnika do zmiany kierunku lub wbicia się na niego, to faul z mojej strony. A gdy on wbiegał we mnie i odpychał w kąt jednym ruchem ręki, to nie było faulu, bo przecież był przy piłce. ;)
Na drugi semestr udało mi się zapisać na gimnastykę. :P
Ah, yes. Płakanie w szatni to była moja pasja w podstawówce.
Dziękuję za ten materiał, bo czuję się niesamowicie dostrzeżona jako osoba niebinarna, która odbiła się od problemu szatni z wf i tego, że nie dała rady tego przezwyciężyć przez pewien czas i dość skutecznie skończyła z lewym zwolnieniem załatwianym upokarzając się na komisjach lekarskich ( nie pozdrawiam AGH i wymogu odbycia 5 spotkań z psychologiem i psychiatrą)
Jednocześnie warunek z zajęć zdalnych też mam, bo wysyłanie zdjęć i filmów jak ćwiczę, to było zbyt wiele. Wuefista tylko mnie wyśmiał.( UJ także nie pozdrawiam) Teraz odkopuje się z tego, że wf był w stanie wywołać u mnie prawie atak paniki. Generalnie zarówno wf na UJ jak i AGH udało mi się doświadczyć i o większości związanych z tym rzeczy chcę zapomnieć.
O wf w liceum i tym, że Wuefistka dawała sobie prawo by mnie dotykać bez pytania, już nawet nie wspominając
Do 14 roku zycia grałam półwyczynowo w badmintona - z pewnymi sukcesami. Ćwiczyłam kung-fu i pływałam. Do klasy I gimnazjum to było brane pod uwagę. Potem babka - nomen omen matka Fabiana Drzyzgi - stwierdziła, że to, że uprawiam dodatkowy sport nie ma żadnego znaczenia żeby podnieść mi ocenę i obniżyła mi ocenę, bo nie mieściłam się w tabelkach. Dla mnie traumą był skok przez kozła, równoważnia albo jakieś układy taneczne. Wymyku i stania na głowie nigdy nie zrobiłam, bo wpadałam w panikę, jak miałam się odwrócić głową w dół. Gry zespołowe jak mogę, ale biegi długodystansowe to zawsze był dramat. Pamiętam też niesprawiedliwość w ocenianiu - podczas okresu, kiedy prawie rzygałam z bólu miałam zaliczać brzuszki na ocenę i zrobiłam o 3 za mało na 5. I już nie mogłam tego porawić. W gimnazjum nabawiłam się takiej traumy, że potem miałam zwolnienie z WFu od psychiatry, bo stwierdziła, że to może pogorszyć mój i tak nienajlepszy stan. Od tamtej pory mam problem z ruchem. Na siłownie nie pójdę, bo mi żołądek pod gardło podchodzi... Dziękuję szkoło.
Tak szczerze mówiąc to twoja aktywność poza szkołą nie powinna być brana pod uwagę. To tak jakby podwyższyć ocenę z angielskiego za to ze chodzisz na zajecia dodatkowe z anga. Podnosić ocenę z religii za to ze chodzisz do kościoła albo podnosić ocenę z plastyki za chodzenie do muzeum albo za rysowanie sobie w szkole.
@@arachnme12 Same treningi nie. Ale zdobywane przez ucznia nagrody w mojej szkole ZAWSZE przynosiły podniesienie ocen. Czy to w konkursach plastycznych (szkolnych lub pozaszkolnych), literackich i innych. Każda inicjatywa ucznia ponad, tfu, program powinna być doceniana i nagradzana.
@@urszulagiewon2783 jesli sa to zawody miedzy szkolne albo cos w tym stylu, to być może. Jednak jeśli ktoś zawodowo np. jeździ na desce i burzę udział w np. W reprezentowania kraju to nie. To tak jakby podnosić ocenę z informatyki 18 latkowi co w weekendy naprawia komputery albo tworzy strony internetowe.
@@arachnme12 niby dlaczego nie? Jak najbardziej powinno się to robić i podnosić oceny uczniom za samokształcenie, podnoszenie swoich kompetencji i umiejętności
@@arachnme12 moja nauczyciel z informatyki podniosła mi roczną ocenę, bo pisałam strony www, poza szkołą. A z dziennikarstwa miałam podwyższoną ocenę, bo pisałam i chciałam tworzyć coś więcej niż rozprawki. Z Wiedzy o kulturze miałam podwyższoną ocenę, bo interesowałam się muzyką i potrafiłam jak równy z równym porozmawiać z nauczycielem o Stingu, a z historii, bo miałam sporą wiedzę o kulturze i historii Starożytnego Egiptu. Żadna z tych rzeczy nie była stricte szkolna
A no należy jeszcze wspomnieć o tym że po zakończeniu lekcji wf w najlepszym wypadku mamy 20 minut aby trafić na kolejną lekcję. W najgorszym 5. Z tego względu nawet jeśli teoretycznie dostępne są prysznice to i tak nie ma opcji aby z nich korzystać.
Koncentrat z klepek? Zapach kilkudziesięciu przepoconych chłopów na lekcji matematyki w upalny dzień, to aromat szkoły!
@@Eedytka są, ale pytanie czy są w ogóle szkoly w ktorych sa prysznice
@@Eedytkau mnie jest jedną taka przerwa co trwa 20 minut
Mam nadzieje, że poruszy pan temat informatyki w szkole i jak w dużej ilości szkół, kończy się ona na znajomości painta/worda/excela
Jak ja nawet excela nie znam xD a mam 25 lat, infe miałam od 4 klasy podstawówki
Zgadzam się, przynajmniej w moim przypadku faktyczna nauka informatyki dopiero zaczęła się w liceum .
Pamiętam wufeistę który nam kazał biegać, skakać, wrzucać piłkę do kosza i oceniał według swojej tabelki. Chuj go obchodziło, że biegniesz jak najszybciej potrafisz, czy masz dwa metry wzrostu czy 1.50m i jedną nogę to jak pobiegniesz w takim czasie dostaniesz piątkę a w takim mniejszym to dwóję.
Takie podsumowania sprawiają, że widzę dodatkowe plusy bycia na wózku. Przynajmniej WF mnie ominęły xD
He he bo oczywiście nie wiedzieli i nie dowiedzieli się jak postępować z taką osobą najlepiej siedz sobie i obserwuj. Mnie nie ominą niestety WF wylądowałem na wózku 3 lata po odejściu z zawodówki 9 Lat już siedzę i szczerze mówiąc zapomniałem już jak się chodziło nie wiem jak u ciebie sprawa się ma ..Pozdrawiam
16:55 - Wybrałem rum
17:45 - Zaczynam widzieć niewyraźnie
19:00 - końcy mi się btelkaaq
19:30 -----===-000000dxzxc afaefgbh x sgwgrhrt51234579
Miałem w podstawówce wuefistę, który nie panował nad emocjami, największy klasowy twardziel nie czuł się komfortowo na tych lekcjach. Raz pan wypłacił koledze liścia - taki był urażony. Później go przeprosił w cztery oczy. Jakiś czas potem dowiedziałem się, że gość umarł na zawał serca krótko po czterdziestce. Nikogo to nie zdziwiło. Do dziś dziwi mnie za to, że był wieloletnim pracownikiem placówki. Inny wuefista z tej samej podstawówki - tego lubiłem, bo widząc, że sobie nie radzę, ignorował mnie - nie zareagował w żade sposób, kiedy klasowy herszt podczas rozgrywki nagle wypłacił mi gonga i kilka furiackich kopniaków, za niezłapanie piłki. O! I tym sposobem przyszedł mi do głowy temat na następny odcinek: Krzysztofie, może dobrym tematem jest rodzicielska nieświadomość, że w szkole powstają dziwne, trwałe, i niebezpieczne czasami hierarchie? Polecam estoński film 'Nasza klasa', był kiedyś za darmo na yt.
O tym jak bardzo nauczyciele i dyrekcja nie reagują, albo jak już reagują to w patologiczny sposób na znęcanie, przemoc czy uzależnianie to można księgi pisać
Dziękuję za ten materiał Krzysztofie. Jako że kończę, kolejny już, etap edukacji mogę pozwolić sobie na wysłanie tego filmu mojej wf-istce. Mam nadzieje, że wykorzysta tą okazję do refleksji. Dzięki raz jeszcze, i życzę tobie utrzymania tej jakości contentu.
o mój boże tak...... wf na zdalnych....... i literalnie tańczenie na kamerce przez internet dla całej klasy ( oczywiście jak nie miałeś kamerki to 1 )
Rany. Boskie.
Jestem w liceum, I od lat najbardziej omijaną przede mnie lekcją zawsze był wf. W podstawówce byłam nie lubiana przez osoby z klasy, bo nie należałam do elity klasowej w której każdy albo perfekcyjnie grał w siatkówkę albo przyjaźnił się z kimś kto perfekcyjnie grał w siatkówkę. Trauma, do dzisiaj unikam tych przeklętych zajęć, z toksyczną nauczycielką. I mimo że uwielbiam tańczyć, to wf nienawidzę, wzroku tych dam klasowych które patrzą na ciebie i śmieją się, bo załatwiły sobie zwolnienie roczne albo mają okres 8 razy w miesiącu. Dramat
Przypomina mi się sytuacja gdzie w trakcie grania w piłkę nożną na lekcji wf-u niefortunnie kopnęłam kolegę w nogę i złamałam sobie kość w śródstopiu. Ból był tak przepotężny, że nie mogłam chodzić a nauczycielki nawet przy nas nie było i całego zajścia nie widziała. Gdy po przerwie jedna z osób powiedziała wf-istce, że mnie noga boli tak, że nie mogę chodzić to wysłała mnie do pielęgniarki, która to nic nie stwierdziła i kazała mi iść dalej ćwiczyć co musiałam ćwiczyć przez jeszcze jedną godzinę. A potem noga w gipsie na 2 tygodnie i ferie zmarnowane. Nie pozdrawiam mojej wf-istki z podstawówki
Patologia jest że na studiach nawet jak byłeś chory i masz zwolnienie to musisz odrobić dosłownie każdy wf pod groźbą powtarzania całego semestru, byłam też światkiem na wf (na AGH bagatela), że gościu wyprosił z zajęć dziewczynę, bo spóźniła się 5 min przez krakowski autobus (a kto z Krakowa ten zna ich punktualność).
Patologia jest to ze na studiach jest wf
Ja zmieniałam kierunek studiów i wfista stwierdził, że nie przepisze mi godzin (jako powód oczywiście podał coś w rodzaju, że jestem leniwa). Tymczasem ja po prostu nie widziałam sensu dojeżdżania na basen ponad godzinę (zupełnie inna strona Krakowa właśnie) jeśli mogę iść na basen, na który mogę dojechać w 20 minut :) Na szczęście akurat na roku z wfem rozpoczeła się pandemia i mogłam sobie na spokojnie zaliczyć wf przesyłając nagrane trasy z jazdy na rowerze.
W plastyku (nie spodziewałam się tego) w pierwszej klasie uczył mnie świetny nauczyciel. Miałam dobre wyniki ćwiczeń, ale od kiedy zaczęłam chodzić do dwóch szkół - plastycznej i muzycznej - moja forma drastycznie spadła. Dlaczego? Ze zmęczenia? Otóż nie. Miałam bardzo głęboką anemię, która narastała w moim ciele prawdopodnobnie od siódmej klasy podstawówki. Do tamtej pory znosiłam wszystkie ćwiczenia fizyczne, jednak ten jeden moment, kiedy moje obowiązki zaczęły dotyczyć nie tylko jednej szkoły średniej, a dwóch zaczął mnie obciążać i wykańczać nie tylko psychicznie, ale i fizycznie. Doszło do tego, że po jednym okrążeniu niewielkiej sali nie mogłam złapać oddechu. Na szczęście wf-ista, który jest doświadczonym trenerem zauważył to, i kazał mi zbadać krew u lekarza. Anemia w tym momencie była tak silna, że w każdej chwili groziła mi białaczka z niedoboru żelaza. Spędziłam 2 tygodnie w szpitalu, ale gdyby nie ten człowiek, nawet nie wiedziałabym co się dzieje, a moi rodzice z własnej inicjatywy, ani nawet gdybym ja zaproponowała wizytę u lekarza, nie zrobiliby tego, bo sami nie umieliby ocenić mojego stanu zdrowotnego. Szanuję tego człowieka, który mi pomógł, lekcje prowadził bardzo mądrze i zawsze nas instruował co do ćwiczeń, a także opowiadał o wpływie każdego z nich na nasze ciało. Reagował, kiedy coś złego się działo. Niestety zmienili nam nauczyciela wf-u, który tylko wstawia np za brak stroju, a reszte lekcji pyka sobie na telefonie://
Moim ,,ulubionym zajęciem" były gry zespołowe . Jestem osobą, która ze względu na mój zbudowany inaczej układ nerwowy, posiada orzeczenie o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Moja niepełnosprawność może się charakteryzować między innymi problemami z motoryką małą i dużą, dyspraksją ruchową. Teraz jest coraz lepiej, ale gdy byłam dzieckiem i nastolatką nie było tak fajnie . Wychowanie fizycznie w szkole pamiętam fatalnie. Ponieważ nie miałam takiej sprawności jak inne dzieciaki, nie ze swojej winy a po prostu przez wrodzoną dyspraksję nie byłam w stanie wykonać niektórych ćwiczeń jak inni uczniowie. Do tego od zawsze byłam osobą z nadwagą, dzieciaki uwielbiły mnie dręczyć. Nawet jeśli nauczyciele cokolwiek reagowali co zdarzało się rzadko, grupa mnie nienawidziła . Byłam obwiniana za każdą przegraną grę. Wszycy się ze mnie śmiali, że jestem gruba, nieporadna, obrażana też byłam nie raz. Wyzwana od idiotek, kretynek i gorzej. Najgorsze były gdy zespołowe. Hałas, wrzaski, przepychanie się. Uważali , że stoję jak kloc i nic nie robię, a ja po prostu przy inaczej funckojnującym mózgu nie byłam w stanie im dorównać. Było za dużo bodźców, za dużo się działo i przerażało mnie to. Parę razy zostałam też określona jak świnia. Strasznie chciałam grupie dorównać, ale nie byłam w stanie. Skończyło się zwolnieniem całorocznym z wf, nienawiścią do swojego ciała, nie do wagi, ale do ciała z dyspraksją, oczywiście zaburzeniami odżywiania również, no i ogromną niechęcią do gier zespołowych i wgl jakichkolwiek ćwiczeń w gupie. Po dziś dzień nie mogę się przełamać żeby iść na grupowe zajęcia na siłowni. Chodzę tylko sama na zajęcia. Gdy poszłam na studia na pierwszym roku mieliśmy wf. Obowiązkowy. Bardzo dużo mnie kosztowało żeby chodzić na siłownię na zajęciach. Nie mogłam sobie poradzić i pierwsze dwa wf przepłakłam w szatniach. Mhmmmm..... Ciekawie skąd mi się to wzięło.
Ech, najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że takie historie są kluczowym dowodem na kompletną nieudolność tego typu zajęć, które w ogóle nie pomagają tym, którzy właśnie najbardziej tej pomocy potrzebują... dobrze, że nie zatracilas w stu procentach woli do ćwiczeń, ja tak miałem i przełamałem się naprawdę niedawno (ok 4 lat temu), gdy już było za późno.
Częstym błędem jest to że robią ćwiczenia na wydechu a nie na wdechu. W takim przypadku trudno o dobre wyniki, a łatwo o zakwasy. Ja miałam to szczęście że mnie dobrze uczono. Ale nawet w szkołach sportowych zdarzają się nauczyciele którzy tego nie wiedzą i uczą źle
No i czas na oglądanie, pozdrawiam innych oglądających.
Jako wojskowy zajmujący się szkoleniem podstawowym przychodzących do nas żołnierzy powiem że niestety wszystkie te patologie poruszone w tym filmie prowadzą do jednego... Społeczeństwo jest tak mocno zrażone do ćwiczeń że z roku na rok coraz częściej dostaje ludzi, którzy są niezdolni do wielu normalnych aktywności fizycznych bo nie potrafią właściwe podnieść ciężkich rzeczy by sobie krzywdy nie zrobić, o marszach już nie wspominając
Pewną ciekawą anegdotką jest to że jedyne co wykształcił we mnie w-f w klasach 4-8 i 1 liceum była tylko walka o wygraną np:w piłce nożnej za wszelką cenę nawet czasem kosztem zdrowia innych kolegów kiedy ich faulowałem tylko po to żeby wygrać mecz co mija się trochę z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ która miała wykształcić zasady gry fair play i umiejętność podziękowania za grę (na pewno podstawa programowa nie przewidziała tego że jakiś zdenerwowany przegraną uczeń pośle rospędzoną i twardą piłkę do piłki nożej w głowę kolegi) .
A trenerzy nie przejmowali się stanem głowy kolegi po uderzeniu piłką czy kolanem kolegi który wydupił się z całej siły nim o twardy parkiet sali gimnastycznej po faulu .
Mam w tej chwili lat 16 i nie jestem w stanie odleźć pozytywnych cech jakie wykształciło we mnie wychowanie fizyczne.
Hmm może to dlatego że przez 4 lata szkoły podstawowej i rok liceum
zamiast rozwijać się fizycznie jak w zamyślę tego przedmiotu powinniśmy, grałem w siatkówkę i piłkę nożną na przemian.
Więc pytanie jest jedno dlaczego dzisiejszy w-f wygląda tak a nie inaczej.
Przecież za umyślne faule są kartki
@@borczuch1 Kartki na wfowym meczy nie istnieją. Podobnie jak coś takiego jak spalony
@@panlis6243 no wiesz zależy czy grasz na hali czy na boisku/orliku bo wiesz dziwnie jest granie na spalone na halli
robię rewatch i aż mi się przypomniało, jak podczas wspaniałej gry zespołowej jaką jest zbijak jakiś kolega upadł mi pod nogi w taki sposób, że kolano wygięło mi się w drugą stronę. (w dodatku kolano w którym już miałem kontuzję stawu). Zgadnijcie, co zrobiła nauczycielka? "Ale przecież nic się nie stało, czemu płaczesz? Choć grAJ DALEJ BO DRUŻYNA CZAS I PUNKCIKI TRACI"
Zabawne, że robisz rewatch akurat teraz, bo szykuje się część druga będzie dziś
Zgłaszam się jako osoba, która miała taniec na wfie: jedna godzina w tygodniu w podstawówce. :D Nienawidziłam wfu i nic mnie nie cieszyło tak, jak pogorszenie wzroku i zwolnienie lekarskie na całą resztę edukacji (gimnazjum i liceum, na studiach ze zwolnieniem musiałam chodzić na zajęcia korekcyjne zamiast klasycznego wf), ale akurat wfistka była sprawiedliwa i robiła, co mogła. Uczyła nas tego przeklętego tańca (cza-cza, walc, polonez, polka i costam jeszcze), sprawdziany z koszykówki czy siatki miały element sprawnościowy (gra) i teoretyczny (trzeba było sędziować, czyli znać zasady), SKS był szansą na podciągnięcie oceny (jako wykazanie, że się staramy), itp. A co najważniejsze, nie oceniała według tabelek tylko progresu: jeśli przebiegłam 100 m szybciej niż w poprzednim semestrze - 10 pkt, jeśli gorzej, ale dobiegłam - 2 pkt (często wszyscy czekaliśmy na osoby najsłabsze i najwolniejsze - solidarnie, kibicując, bo liczyło się to, że ktoś próbuje i się nie poddaje). Dopiero na koniec roku z punktów wychodziła ocena, można było coś poprawić, etc. Nigdy później nie słyszałam, by ktoś miał podobny system i wiem, że dzięki niemu wf był trochę mniejszą traumą (kocham pływać, jeździć na rowerze, chodzić kilometry, ale rywalizacja i wizja, że przez brak predyspozycji mam być oceniana negatywnie to było za dużo. W dodatku przez słaby wzrok miałam problem np. z siatkówką bez okularów). Przedmiot do zaorania. W dodatku w przypadku dziewczyn dochodzi ten dodatkowy stres powiadamiania, że jest się niedysponowaną, bo okres; czasem niektórzy nauczyciele komentują, że COŚ CZĘSTO TE MIESIĄCZKI (bo zapisują, a jak!), więc już w ogóle dramat. Temat rzeka 👀
Często?! BO JAKBY Z DEFINICJI WYNIKA, ŻE SA RACZEJ REGULARNE... Ręce opadają na takie bzdurne i chamskie w gruncie rzeczy uwagi
Niech będzie podpalony! Witam obrońcę zdrowia mentalnego uczniów
Na wieki wieków spaczeń w sportowych torbach wuefistów.
W ciągu tego samego roku szkolnego, na lekcjach WF w szkole podstawowej, kolega z klasy złamał rękę, a ja straciłem dwie jedynki. Wypłacono nam jakąś żałosną jałmużnę. Nauczycielka nie poniosła żadnych konsekwencji i uczyła dalej.
Krzysztofie nie zastanawiałeś sie nad zrobieniem intra do seri dla każdego cos przykrego polegający na wyśpiewaniu slow "podstawa programowa" w iście mnichowskim stylu?
Przy zabawie przy podstawie programowej stwierdziłem że będę brał kostkę gorzkiej czekolady (bo bardzo ją lubię i była pod ręką) z myślą "dobra, nie może być aż tak źle".
.
.
.
.
Już nie lubię gorzkiej czekolady
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Chyba muszę iść do lekarza
Mam kilka dobrych wspomnień związanych z lekcjami wf, nawet ćwiczenia na korytarzu w 4. klasie były całkiem spoko, bo jeszcze wtedy chyba traktowaliśmy to trochę jak zabawę i nikt nikogo nie wyśmiewał, nawet jeśli ktoś gorzej sobie radził. Potem było już gorzej. W gimnazjum samo przebieranie się przed i po wf było straszne.
Wf na studiach to jest jakieś nieporozumienie. Moja uczelnia nie miała i pewnie nadal nie ma własnych obiektów sportowych, bo nie kształci w tym kierunku. Korzystało się z gościnności innych instytucji, a jak coś nie wyszło - zawsze można było ćwiczyć w jakiejś uczelnianej salce, w której grupa ok. 15-osobowa ledwo się mieściła. Z dopasowaniem wf do planu zajęć kierunkowych też były cyrki. Jeśli ktoś miał wf rano, to później pędził na zajęcia i nie sądzę, żeby był wtedy czas na jakiś prysznic (o ile w ogóle ten prysznic był). Jeśli pomiędzy zajęciami, to nawet wolę sobie tego nie wyobrażać. Wybór dyscyplin nawet spory, co do ich jakości się nie wypowiem, bo tak się złożyło, że uczestniczyłam w tym tylko przez jeden dzień (było to jakieś rozciąganie się w ciasnej salce na uczelni). Potem miałam zwolnienie i ostatecznie zaliczyłam ten przedmiot na zajęciach teoretycznych o zdrowiu, gdzie pisałam wypracowanka o witaminach albo robiłam jakieś dziwne referaty.
Warunek z wf, o ile pamiętam, był najdroższy ze wszystkich.
Nie rozumiałam i chyba nadal nie rozumiem sensu wf na studiach niezwiązanych ze sportem. Na "wychowanie" to już trochę za późno. Dorosły człowiek sam sobie zorganizuje aktywność fizyczną. O ile udało mu się do czasu osiągnięcia dorosłości całkowicie nie zniechęcić lub przełamać niechęć do aktywności fizycznych.
Mam problem z tym materiałem, bo w dużej części kwestii się zgadzam, ale mam też sporo zastrzeżeń, co do Twojej wizji i krytyki.
1. Wypadki przy aktywności fizycznej statystycznie się zdarzają, całkiem tego nie da się wyeliminować. Co nie znaczy, że odpowiedzialność prawna powinna omijać nauczycieli, którzy zaniedbują kwestie bezpieczeństwa.
2. Dlaczego sporty zamiast biegania/basenu/siłowni?
Odpowiedź rozbiję na 2 części A) Dlaczego w szkole takie sporty?
Bo dzieci je bardziej lubią, bo łatwiej zorganizować, bo mniej się przy nich zmęczą, bo oprócz czystego rozwoju fizycznych parametrów liczy się też współpraca, integracja grupowa, koordynacja ruchowa. WF nie powinien być zbyt męczący skoro jest często przed innymi zajęciami, a rozwój fizyczny pokroju biegania czy siłowni spowodowałby za duże obciążenie, żeby później jeszcze się uczyć. Swoją drogą niekiedy WFy są właśnie tak przeprowadzane, co jest błędem - zmęczą za bardzo uczniów przed innymi zajęciami.
Taka siatkówka jest na tyle lekkim sportem, że nadaje się na WF chyba najbardziej.
Siłownia - stwarza większe ryzyko uszkodzeń, zwłaszcza jak chłopaki postanowią udowodnić jakimi są kozakami. Trener personalny nie ćwiczy jednocześnie kilkunastu osób, bo nie miałby szans każdego indywidualnie nadzorować/instruować.
Basen - na części zajęć WF się pojawia, ale nie ma szans, żeby był jakąś podstawą, za mało jest basenów, za daleko są od szkół, za mało kasy etc.
B) Dlaczego starsi ludzie wybierają siłkę/basen/cardio zamiast tego co na WF
Bo nie mają z kim uprawiać sportu, bo są nastawieni na samo schudnięcie/masę mięśniową, generalną poprawę siły i wydolności, więc wybierają aktywności najbardziej do tego efektywne.
3. Sport i konkurencja
Nie wiem jaki masz problem z konkurencją i dlaczego łączysz to z posłuszeństwem i brakiem buntu przeciwko kretyńskim ustawom. 2 różne elementy. Bycie konkurencyjnym jest wymagane w całe szczęście wolnorynkowej (choć coraz mniej wolnorynkowej za sprawą etatystycznej władzy) gospodarce na rynku pracy. Jeśli się nie doskonalisz, wypadasz. Nie podoba się? Trudno, taka rzeczywistość, brutalna dla słabych, tak było zawsze i nie zmieni się tego ustawą. Rywalizacja nie jest zła jeśli rozsądnie się do niej podchodzi, wszak nie trzeba być najlepszym ani nawet dobrym, żeby coś z tego wyciągnąć. Oczywiście konkurencja sportowa na wfie nie jest przedstawiona optymalnie, bo do wyboru są 2-4 sporty.
Z całą siłą zgadzam się, że w społeczeństwie brakuje buntu wobec kretyńskich praw, ale związek jaki tutaj podajesz z potrzebą bycia lepszym i konkurencyjnym jest wyjęty z kapelusza, to Twoja subiektywna interpretacja takiego stanu rzeczy. Jakoś społeczeństwa, które obecnie masowo protestują wobec idiotycznych restrykcji i ograniczeń praw pod pretekstem pandemii nie są mniej konkurencyjne i mniej nastawione na rozwój i doskonalenie. To kwestia postaw obywatelskich i zdolności oddolnego organizowania się. No i też mediów - jeśli cenzurują i przeinaczają informacje, to ludzie nawet nie wiedzą jak bardzo są dymani.
4. Sport a zdrowie
Odróżnij, że sport zawodowy, w przeciwieństwie do amatorskiego, nie jest zdrowy! Śrubuje się wyniki na granicy wytrzymałości organizmu, całe życie podporządkowane pod rezultaty, duże ryzyko kontuzji. Sport amatorski jest zdrowszy, bo tutaj można i należy zachować balans. Sama umiarkowana aktywność fizyczna jest zdrowa i zalecana. Jakoś nie widzę, żeby WF miał na celu robić z dzieci sportowców - oczywiście te utalentowane mają jakieś tam opcje uczestnictwa w zawodach czy w reprezentacji szkoły, ale to dalej amatorski poziom.
5. Podstawy programowe
Rozbieżność teorii z praktyką jest oczywista i tutaj należałoby się położyć nacisk na wuefistach, by zajęli się bardziej uczeniem niż rzucaniem gały i puszczaniem bąków w dresach.
6. Koedukacyjny WF
Różnice zdolności fizycznych u obu płci są na tyle duże, że coś takiego nie miałoby sensu. Zgodzę się natomiast, że dziewczyny powinny móc grać w piłkę nożną, choć zwykle nie chcą, bo jest to bardziej męczące niż siatkówka. Problem dziewczyn na WF jest taki, że na każdych zajęciach około połowa z nich zawsze ma "okres", bo nie chce im się pocić przed zajęciami. Po części zrozumiałe, bo czasu na prysznice jest niewiele, nie zawsze są one dostępne i nie każdy chce z takich publicznych korzystać. Przydałoby się jakoś wypośrodkować podejście: ze strony szkoły lepsze warunki higieniczne i mniejsze wymogi do zapieprzania, zaś na uczennicach większy obowiązek uczestnictwa w lekcji zamiast udawania i omijania połowy zajęć.
7. Toksyczność i traumy
Zgodzę się, że WF wymaga rewizji podejścia wobec toksycznej rywalizacji i stygmatyzacji gorzej uzdolnionych. Proste rozwiązania to podział na grupy według umiejętności oraz danie opcji wyboru między gałą, siatą, ping pongiem czy gimnastyką. Jeśli kilka klas z tego samego roku ma w tym samym czasie zajęcia to da się to zorganizować. No i oczywiście dochodzi kwestia reakcji nauczyciela na tępienie słabszych, odpowiedniego podejścia wychowawczego.
8. WF a utrzymywanie wagi i kondycji
W całej swojej niedoskonałości WF dla wielu uczniów jest jedyną formą aktywności fizycznej i to już stanowi solidny plus jego obecności. Brakuje mi natomiast w kwestiach teoretycznych nauki o bilansie kalorycznym (ludziom nadal się wydaje, że potrzebna jest określona dieta żeby schudnąć), nauki o biomechanice i funkcjach mięśni.
Nie ma natomiast szans, żeby WF zapewnił każdemu uczniowi zdrowie i dobrą wydolność organizmu.
"Szkoła proponuje nam coś co jest absolutnie bezużyteczne i nikomu się do niczego nie przydaje"
Takimi generalizacjami, kwantyfikatorami wielkimi kompromitujesz swoje, w wielu punktach słuszne, stanowisko. To, że jakaś część uczniów niewiele wynosi z WFu, albo słaba psychika sprzyja traumom, bo boleśnie uświadomili sobie, że mają mniejsze predyspozycje do sportów od innych, jeszcze nie oznacza, ża NIKOMU to nic nie dało. Jak powiedziałem, obecnie dla wielu uczniów to jedyna lub jedna z niewielu aktywności, więc ma korzystny wpływ na rozwój młodego człowieka w czasach powszechnie akceptowanego uzależnienia od internetu.
9 "Albo idealnie albo wcale"
Tak się nie da w jakiejkolwiek finansowanej przez państwo instytucji. Można poprawić to co jest w granicach pewnych kosztów i z tym się zgodzę, ale Twoje podejście jest idealistyczne i nierealistyczne.
10. Nadwaga jako efekt niechęci zaszczepionej przez WF
Moim zdaniem to zwalanie winy za własne błędy na czynniki zewnętrzne. Nadwaga jest wynikiem nadmiernego spożywania kalorii, a nie braku aktywności fizycznej. Szkoła za ucznia wszystkiego nie zrobi (i nie powinna).
11. Chęć bycia lepszym od innych nie musi być toksyczna, to kwestia nastawienia psychicznego i podejścia do rywali. Polecam taką rywalizacją bez większej spiny, po przyjacielsku, w ramach dodatkowej motywacji.
12. Filmiki z ćwiczeń wysyłane do wuefisty żeby zaliczyć przedmiot? To nie podpada pod jakąś ochronę wizerunku, prywatności? Dla mnie absurd i w całości się zgadzam, że tacy wuefiści się nie nadają.
Na koniec propozycje co można zmienić:
- więcej opcji uczestnictwa w zajęciach, zamiast odgórnie narzuconych w grupach o bardzo zróżnicowanym poziomie umiejętności
- tępienie toksyczności u uczniów, reagowanie nauczycieli na gnębienie
- większe skupienie na indywidualnym treningu, na ile jest to możliwe przy takim stosunku liczby uczniów do nauczycieli
- dofinansowanie sprzętu do ćwiczeń indywidualnych
- wąski, acz przydatny zakres wymaganej wiedzy teoretycznej - o odżywianiu, bilansie kalorycznym, ćwiczeniach, mięśniach, poprawnej postawie etc
- ogarnięcie sal z prysznicami, zadbanie o prywatność w nich, więcej czasu na umycie się jeszcze przed dzwonkiem na przerwę, jakieś dodatkowe szafki na ręczniki.
Są to rzeczy możliwe do stopniowego wprowadzania w przeciwieństwie do fantazji o idealnym WF kosztującym szkołę tyle co wszystkie pozostałe lekcje razem wzięte, inkluzywnym dla 0,1% osób niebinarnych, wykluczającym bullying w 99,9% i z podejściem do każdego ucznia jak przez najlepszego trenera personalnego, fizjoterapeutę i psychologa równocześnie. Swoją drogą może wypadałoby zaadresować problem przewrażliwienia ludzi w dzisiejszych czasach i postarać się zadbać o wyuczenie odporności psychicznej, która każdemu się przyda, bo nie da się zrobić bezpiecznej przestrzeni dla wszystkich zawsze i wszędzie. Później nagrywasz materiał o krytyce, w którym poruszasz problem, że ludzie nie potrafią przyjmować krytyki. Często nie potrafią właśnie dlatego, że na wszelką "negatywną" presję z zewnątrz reagują alergicznie. Jak się ludziom da sterylne warunki dorastania, to będą za słabi, żeby mierzyć się z brutalną rzeczywistością.
Ach tak, jakże wybornie! Nadszedł dzień, gdy plebejska widownia nareszcie będzie w stanie doświadczyć wyczekiwanego, legendarnego już dzieła Arcymagosa, o WFie.
Po trzykroć - tak. Nie wiem, co dodać. Mam dokładnie taką sama historię i takie same wspomnienia. Dopóki w szk. podst. jeszcze było bieganie na krótkie dystanse, miałem jakąś niszę. Potem się skończyło i dalej klasyka - piłeczka taka, piłeczka sraka i kto ma większego siusiaka. I tak kurwa do końca uniwerku. Fun fact - mało brakowało a bym się nie obronił, bo miałem za dużo nieobecności na WF, tak że kurwa, kto w Polsce żyje w cyrku się nie śmieje.
A, i podbijam apel z 38:00. Aktywność fizyczna jest zajebista: biegi, rower, kalistenika. Proste, tanie i można robić to, co się chce. Tylko pro tip - srogo jbc tych wszystkich, którzy wciskają jakieś endomondy itp, (a ile miałeś na kilometr? a masz dobre kijki? ja mam, ty nie masz? a no bo ja mam, drogie były); jbc ich w prosto w środek okrężnicy.
Od 3 lat robię rzeczy dla siebie i jestem innym człowiekiem.
Całe życie w podstawówce na wf-ie uczono mnie że wychowanie fizyczne=sport (gała orlik etc.) co spowodowało u mnie długą niechęć do jakiekolwiek aktywności fizycznej. Dopiero od niedawna zacząłem cokolwiek robić ze swoim ciałem w postaci ćwiczeń fizycznych, praca nad mięśniami i tak dalej. I dalej nie lubię sportu oraz piłki nożnej. Uczono mnie na wf zawsze jak gra się w pierdoloną piłkę nożną której nie lubię ale nie nauczono mnie jak prawidłowo wykonywać pompki lub podciągnięcia by nie zrobić sobie kontuzji. O dobrej diecie nie wspominając.
To jest najgorsze właśnie, że mnóstwo osób ma takie doświadczenie - i potem cierpi na tym nasze zdrowie
Dzięki za ten film, przypomniałeś mi i uświadomiłeś tym samym wiele rzeczy związanych z wuefem. Z dzisiejszej perspektywy to naprawdę szok, nie wiem jak to wytrzymałam.
Przypomniało mi się właśnie, że mój matematyk w podstawówce (skądinąd gość był wojskowym, który nie dostał się na seminarium duchowne, bo miał być kapelanem, więc poszedł na matematykę i uczył jej w podstawówce) mówił nam, że nie da się być dobrym w sporcie i dobrym w nauce, że jedno zawsze trzeba wybrać.
Teraz już widzę, że jest to głupie nie tylko ze względu na sam pomysł niemożliwości pogodzenia ciała i umysłu, ale też ze względu na to co miał na myśli przez sport i naukę; id est chorą rywalizację i zapierdalanie do kangurka.
Demokracje odwracanie uwagi obywateli mają dopracowane do perfekcji. I to chyba w zasadzie wszystkie, bez wyjątku, na całym świecie. Jeśli się jakoś różnią, to tylko poziomem bezczelności i wyrafinowania.
To niestety ponura prawda, choć w niektórych co bardziej cywilizowanych demokracjach bywa lepiej.
Demokracja jest w ogóle przereklamowana. Mnie Michael Malice przekonał do tego, żeby nie brać udziału w wyborach, gdyż jest to niemoralne. I nie powiem, kamień spada z serca. Rząd ZAWSZE będzie kogoś krzywdził ale przynajmniej ja nie będę już brał udziału w wybieraniu ofiary i będę miał czyste sumienie.
@@Orclin Wybory są supppppppppppeeeeeeeeeeeeerrrrrrrrr! Każdy ma tyle samo do powiedzenia! Ksiądz, strażak, płaskoziemca, antyszczepionkowiec, profesor! Wszyscy jesteśmy równi!!!! Hurrrra!
oto się doczekaliśmy
Ale masz miniaturkę Stali Mielec hehe
@@drmrkabanos7818 Można nie być typem sportowca a być kibicem. Po za tym logo Stali Mielec wygląda dużo ładniej niż mój szpetny ryj ;-)
Zaliczałeś dziewczyny za wypracowanie? ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Szkoły w Polsce są kompletnie nieprzygotowane pod lekcje wychowania fizycznego. Przede wszystkim prysznice to jakaś legenda krążąca po korytarzach. Ktoś podobno kiedyś jakieś widział w liceum sportowym.
Piłki pamiętające czasy gierka.
Brak możliwości wyboru sportu którego się lubi. Pomogłoby to uniknąć przykrych sytuacji, gdzie ktoś nie lubił grać w siatkę, ale musiał grać.
Ja np zawsze chciałem grać w piłkę nożną, ale słyszałem że nie możemy bo sala jest wyremontowana i piłka nie może o nią uderzyć bo zostawi ślad.
Jeżeli kiedykolwiek dorobię się dziecka, to zwolnię je z wf’u od pierwszych lat szkoły i sam zadbam o zainteresowanie go sportem, ale po zajęciach, gdzie będzie robiło to, co chce, w dobrych warunkach.
Tak, jest legenda o prysznicach, opowiadana równie często co Baśń o Nieistniejących Szafkach na Książki
Absolutnie, zwolnienie z WFu i zapisanie na jakieś sensowne treningi to mus. Zwłaszcza że przy tej ilości stresu szkolnego endorfiny z sensownie zorganizowanego wysiłku fizycznego mogą się okazać zbawienne
Jak dobrze, że mój pan od WF w liceum był zdrowy psychicznie, i pokazywał nam nie tylko gałę i kosza, ale też unihokeja, badmintona, palanta i gimnastyki. Trochę to odwróciło moją niechęć do WFu z podstawówki, gdzie w 1-3 podstawówki raz dostałam piłką w klatkę piersiową, że aż nie mogłam przez moment oddychać (do dziś boję się piłki), a nauczycielka podczas gry w zbijaka kazała we mnie rzucać, gdy nie chowałam, żeby mnie z tego "wyleczyć" :)
Krzysztofie, jam jest tą osobą której szukasz! Miałam w gimnazjum taniec! I to taki, co się faktycznie człowiek dobrze bawił (myślę, że najbliżej mu było do zumby, nic parami, żadnych studniówek).
To nadmieniwszy, muszę dodać, że mieliśmy salę wielkości normalnej sali zajęciowej, ponieważ szkoła fizycznie w budynku (centrum miasta) nie miała przestrzeni na nic więcej / nic bardziej fancy. I oczywiście, że mieliśmy też siatkówki, koszykówki i inne sporty z piłkami, na przestrzeni równej może dwum przeciętnym "dużym pokojom" w bloku.
To nadmieniwszy, muszę się podzielić moją własną anegdotą: otóż w podstawówce miałam nieszczęście pękniętego palca (od piłki od kosza) a następnie mocno stłuczonej nogi (gips itd.) co zaskutkowało zwolnieniem z WF-u przez niemal całą czwartą klasę. Dodać do tego moje ogólnie kiepskie zdrowie, no i nie było mnie na żadnych ważnych rzeczach, na których uczono podstaw (jak mniemam).
Fast forward, żeby zdać WF na dwóję (w czwartej klasie! the horror!), musiałam przynajmniej 5 (?) z 10 razów zaserwować - siatkówka, jak wiemy, pozwala ocenić zdolności do przetrwania każdego młodego człowieka.
I tak, zgadłeś, po kilku miesiącach zwolnienia i zerowym doświadczeniu nie byłam w stanie zaserwować więcej niż 2/10, co nie zaskutkowało nawet tak mierną oceną.
Jeszcze większy fast forward. Mama poszła do mojej WFistki, a ta cała przerażona, że "NO JAK SOBIE PANI CÓRKA PORADZI W ŻYCIU BEZ UMIEJĘTNOŚCI SERWOWANIA".
NO JA SAMA NIE WIEM! JAK???
Mama uznała, że raczej przeżyję, natomiast zwolnienie stałe z WF-u miałam przez większość mojej edukacji szkolnej i wyższej. Po dziś dzień nie cierpię się ruszać i nie czuję tej niesamowitej adrenaliny z tego, że ohoho, skok dopaminy czy cokolwiek. Po ćwiczeniach jestem zmęczona. Koniec. Jara mnie to mniej więcej tak samo, jak zjedzenie brokuła (czyli wcale).
Czy to znaczyło, że nigdy się nie ruszałam? Nie. Jako dziecko i młodzież, mimo że zdrowie nie dopisywało, namiętnie grałam w badmintona z przyjaciółką, jeździłam na łyżwach i nawet nauczyłam się grać w kosza i serwować (!!!). Te zdolności niestety nie przetrwały próby czasu, a pandemia i słabe zdrowie nie wspierają w walce z brakiem potrzeby czucia się zmęczoną, bo RUCH TO ZDROWIE. Shoot me, ale jeśli czuję się po czymś źle, to nie uważam, żeby to szczególnie wspierało moje zdrowie. /shrug
O, ja miałam czasami taniec na WFie... tylko dlatego, że jedna koleżanka umiała tańczyć i to ona de facto prowadziła te zajęcia, bo naszej nauczycielce się nie chciało. I to były najprzyjemniejsze lekcje WFu, bez rywalizacji i oceniania na podstawie tabelek. Inne grupy nie miały tak dobrze, bo nie miał kto u nich tych zajęć prowadzić.
Moje ulubione wspomnienie z wfu w liceum jest takie, że zawsze jak nauczycielka wychodziła z klasy, to wszystkie zatrzymywałyśmy się w miejscu i przestawałyśmy grać 😊
Ale... Jak to? Po co? nie mogłyście grać same?
@@KrzysztofMMaj to wina ujemnej motywacji do bycia przepoconym już o godzinie 7:30 :D
Ja ćwiczę sobie kilka razy w tygodniu przy pomocy i przemiłego i ogarniętego w tej kwestii człowieka. Na swoich warunkach w swoim tempie. Czasem się nie chce ale jest to przyjemniejsze i daje efekty. On wie ile może ode mnie wymagać. Wie kiedy docisnąć, a kiedy odpuścić trochę. Przede wszystkim mnie chwali i motywuje, a to ważne! Szkoła tylko zraża do aktywności fizycznej.
W moim technikum była siłownia! Przez 4 lata pozwolili nam z niej skorzystać raz :(
Miałem już się ucieszyć. A potem przeczytałem druga część komentarza