กุญแจสำคัญในการปฏิบัติธรรม : พระพงษ์พันธ์ ฉันทกโร

แชร์
ฝัง
  • เผยแพร่เมื่อ 23 มี.ค. 2024
  • กุญแจสําคัญสําหรับพื้นฐาน
    การปฏิบัติตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงที่สุด คือ
    การเข้าไปหา “กัลยาณมิตร”
    และที่สําคัญมากที่สุดคือการ “รู้สึกตัว”
    การเข้าไปหา "กัลยาณมิตร" ผู้รู้ธรรมเห็นธรรม
    ผู้ปฏิบัติควรเปิดเผย ซื่อตรง
    เมื่อเราประพฤติปฏิบัติ มีข้อต้องปรับปรุงแก้ไข
    ก็รับฟัง ไม่โต้เถียง หรือไม่มีเหตุผลของเรา
    แต่เราแก้ไขตัวเองด้วยการกระทํา
    เมื่อ "กัลยาณมิตร" หรือ "อาจารย์" แนะนําบอกแล้ว
    เราก็ปรับปรุงแก้ไขตัวเองได้โดยง่าย "เป็นคนว่าง่าย"
    และที่สําคัญมากที่สุดคือ “การรู้สึกตัว”
    พื้นฐานของผู้ปฏิบัติตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงที่สุดนั้น
    ต้องมี "ความรู้สึกตัว"
    "ความรู้สึกตัว" คือ การฝึกยืน เดิน นั่ง นอน อิริยาบถต่างๆ
    หรือเรียกว่า "สัมปชัญญะ" หรือ "อิริยาบถย่อย"
    เมื่อกระพริบตาก็รู้สึก เมื่อคิดก็รู้สึกว่าคิด
    เมื่อกลืนน้ำลาย ก็รู้สึกว่ากลืนน้ำลาย
    เมื่อขยับตัวก็รู้ว่า ขยับตัว
    เมื่อเดินก็รู้ว่าเดิน เมื่อยืนก็รู้ว่ายืน
    ทํา "ความรู้สึกตัวในกาย" ของเราไปเรื่อยๆ
    หรือเมื่อลมหายใจเข้า หายใจออก
    ก็รู้สึกว่าลมหายใจเข้าหายใจออก
    รู้สึกเป็น "ธรรมชาติ" เป็น "ธรรมดา" สบายๆ
    ไม่ "จงใจ" หรือ "เจตนา" จะรู้สึกเรื่อยๆ เป็นธรรมดาๆ ไป
    เมื่อเราฝึก "ความรู้สึกตัว" พัฒนาขึ้นๆ
    เราก็จะเห็น "เวทนา" "สัญญา" "สังขาร"
    "วิญญาณ" เกิดและดับไป
    มันก็จะพัฒนาไปสู่การเห็น "ความโลภ" "ความโกรธ"
    "ความหลง" เกิดขึ้นดับไป
    เห็น "ความปรุงแต่ง" เกิดแล้วดับไป
    "มานะ" เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป
    "ทุกข์" ทั้งหลายที่เคยมีเพราะอาการ "ปรุงแต่ง"
    มันก็จะ "ดับลง"
    พัฒนาไปสู่ "ความว่าง" ว่างขึ้น
    จิตมันเข้าไปถึงความนิ่งและว่าง
    นิ่ง คือ นิ่งเพราะไม่ปรุงแต่ง
    นิ่งเพราะว่าไม่หวั่นไหวต่ออารมณ์แล้วก็ว่างจากอารมณ์
    ดับความปรุงแต่ง จนกระทั่งเห็น "มานะ" ตัวตนเกิดขึ้น
    เพราะเราหลง เราคิดแล้วเราหลง "ปรุงแต่ง" ว่าเป็นเรา
    สําคัญมั่นหมายว่าเป็น "เรา"
    เราเห็นความปรุงแต่งเกิดแล้วดับไป มันก็ "รู้สึกตัว" ขึ้นมา
    "ความรู้สึกตัว" ที่สมบูรณ์ ทำให้ละความปรุงแต่ง
    ละ "ความยึดมั่นถือมั่น" ละ "ตัวตน"
    เข้าไปสู่ความว่างที่สมบูรณ์ เป็นปกติตามธรรมดา
    เรียกว่าเข้าถึงความ "ดับทุกข์" ใน "ปัจจุบัน"
    การรู้สึกตัวนี่ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงที่สุด
    เป็นพื้นฐานสําคัญที่สุดของนักปฏิบัติที่ใช้ในการฝึกภาวนา
    การรู้สึกตัวทําให้เรามี "อินทรีย์สังวร" มีการสํารวมระวัง
    มี "สมาธิ" แล้วก็มี "สติปัญญา" เกิดขึ้น
    ดังนั้น "การรู้สึกตัว" จะเกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงที่สุด
    เป็นพื้นฐานที่สําคัญที่เราควรฝึก ควรหัด
    ควรทําความเข้าใจ ให้ชํานิชํานาญ
    #ทุกข์ไม่ถึง #วิปัสสนาสู่การพ้นทุกข์ #สติปัฏฐาน๔ #ทุกข์ #รู้สึกตัว #ปฏิบัติธรรม #สมถะ #วิปัสสนา

ความคิดเห็น • 3

  • @therain.3260
    @therain.3260 หลายเดือนก่อน

    🙏🙏🙏

  • @user-fy8oh5ch9j
    @user-fy8oh5ch9j หลายเดือนก่อน +2

    ก็แค่นั้นเองธรรมะ (มีสิ่ง(1)ที่รู้หรือเห็น) อีกสิ่ง (อีกสิ่ง(1) ที่มีความ เกิด-ดับ มีความเปลี่ยนแปลง ไม่คงที่ ) สิ่งที่มัน เกิด-ดับ มันไม่ใช่เรา มันเป็นสมมุติบัญญัติ ไม่ยึดมั่นถือมั่นในสมมุติบัญญัติมันก็หลุดพ้นแค่นั้น...สาธุ.สาธุ.สาธุ

  • @JaneKamoll
    @JaneKamoll หลายเดือนก่อน

    สาธุค่ะ 🙏