ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 16 ต.ค. 2024
- In deze video bespreekt Jörgen het geruchtmakende boek Ik ga leven van Lale Gül. Het boek staat in een literaire traditie van boeken met Nederlandse moslimpersonages en bevat intertekstuele verwijzingen naar de Max Havelaar van Multatuli.
Vlogboek - vlogboek.nl
Zeer veel informatie in een klein kwartier ... en door de inhoudelijkheid is het aan te raden deze video een aantal keren te kijken. Gedegen literaire analyse .... complimenten weer!
Geniale analyse, complimenten!
Zou ik mogen vragen wat u bedoeld met 'wij zijn zelf de hoofden van Lebak geworden'? is dit aangezien de onderdrukking van groepen (in dit geval de moslima's, in Max Havelaar de nederlands-indiërs) door ons gewenst wordt voor personal gain?
Fantastische video, super erg bedankt!
Er wordt wel eea door elkaar gehaald hier, ten behoeve van 'ik wil bekeken worden.'
Want van de ware boodschap die uit het boek voortvloeit heeft de recensent, getuige het laatste gedeelte, bar weinig begrepen.
Beetje los zand dit (of gedrag van een ‘donder steenje’). Ik mis een onderbouwing bij je heldere boodschap.
das het hele probleem: omwille van jouw heilige anti-islam boodschap, accepteer je elk soort prul. dat is de hele bedoeling van dit filmpje, puurheid van recensies terugkrijgen.
Super goede duiding van het boek in de literair-historisch context. De gevolgtrekking aan het einde mist echter wel argumentatie. Noemt Gül zelf de Nederlanders als hoofden van Lebak? Of heeft zij deze logica dan ook geïnternaliseerd? (Dan schrijft ze lijkt mij niet als binnenstaander.) Ook de scheiding tussen werk en boodschap vind ik lastig. Multatuli was dan wel een mooischrijver, zonder zijn boodschap (die overigens bol stond van redderscomplex) was hij ook niet gelezen.
Uit het feit dat er al decennia lang 'hoofddoekjesliteratuur' wordt geschreven, volgt wat mij betreft niet meteen de conclusie dat Turkse verzetsliteratuur economisch ingekapseld is geraakt. Je kan net zo goed zeggen dat zoals Dekker voor de koloniale Nederlander schreef, Gül voor de Turkse Nederlander schrijft. En ja, dan stoot je tegen schenen. Precies zoals Multatuli dat deed! Dan blijft de conclusie natuurlijk niet minder triest...
Tenzij je dus zegt dat Gül louter voor de witte, cultuur-consumerende Nederlander schrijft. En het is zeker zo dat er mensen als Wilders mee aan de haal gaan en dat uitgevers er geld aan willen verdienen, maar om de roman te reduceren tot één economische (en onderdrukkende!) logica, doet volgens mij niet helemaal recht aan de ervaringswereld van de auteur. Sterker nog: dan ben je volgens mij net zo ver van huis.
Ik vermoed dat er veel interesse is in het boek, omdat het een pijnpunt raakt in de samenleving. Het beste wat je kan doen lijkt mij om, (naast inderdaad kritisch naar onszelf kijken), vooral ook te lezen en te luisteren naar Gül.
De koppeling met de hoofden van Lebak was van mijn hand om de paradoxale kant van het succes en de rol van de lezer erbij te betrekken. Ik wilde eerst die wending meer toelichten, maar daar werd het toch iets te belerend en te stellig door, dus dat heb ik weggelaten. Nu mag de kijker het zelf interpreteren.
Overige punten die je noemt, kunnen volgens mij naast elkaar bestaan. Het is een persoonlijk verhaal, het wijst op maatschappelijke problemen en er zijn economische en onderdrukkende factoren vanuit het literaire veld en het cultuurminnende publiek die ten grondslag liggen aan de publicatie en de aandacht. Juist die dubbele rol die het boek inneemt in traditie en vernieuwing maakt het interessant, maar ook treurig.
@@Vlogboek Laat ik het zo zeggen: ik heb het idee dat je suggereert dat "hoofddoekjesliteratuur" blijft bestaan, omdat er een markt voor is. Terwijl ik zou zeggen dat deze blijft bestaan omdat bepaalde moslima's nog steeds minder rechten genieten dan andere vrouwen in Nederland. Dat Gül en andere auteurs hierover moeten blijven schrijven is wat mij betreft het treurige.
Dat deze boeken vervolgens bestsellers worden, is inderdaad wel cru, maar het zijn ook stappen in een emancipatieproces..! Net als Wolkers, Maarten 't Hart, Franca Treur, Mano Bouzamour, etc.
Jezus, alsof het alleen maar gaat om het ‘literaire product’. Lekker belangrijk. Dit boek was toch ook gewoon een aanklacht tegen de nog steeds (misschien wel steeds meer) aanwezige religieuze benepenheid, waar autochtoon Nederland toch hard mee bezig was om afstand van te nemen, maar die met de komst van de islam weer springlevend lijkt te zijn?
Het is toch goed dat dit verhaal vertelt wordt, ook omdat ze het grotendeels letterlijk heeft meegemaakt.
Dat het geen groot literair meesterwerk is (ze is ook nog jong) zal me eerlijk gezegd een zorg zijn.
Het fijne van zo'n video is dat je hem nog een keer kunt bekijken als je hem niet begrepen hebt......ennuh, je heb ook gewoon een stopwoordje.
Toch?
Eindelijk iemand die precies begrijpt waarom deze boeken gepusht worden. En waarom het kwalijk is dat ten faveure van de natte droom van vele lezers en recensenten (anti-Islam retoriek), en de politieke/economische agenda van politici en uitgevers, er afbreuk wordt gedaan aan eerlijke reviews.
maar wie heeft dit boek gepusht?
@@thomson765 Ik heb het letterlijk gezegd in mijn comment lol