O tolerancji, wsparciu i roli świadomości na temat choroby otyłościowej | Emilia Modrzyńska

“Te komentarze nie są o mnie. One są o tych ludziach”.
O tym jak wiedza zmienia perspektywę i zdejmuje ciężar nieustannego poczucia winy, o stereotypach, które sprawiają, że nie otrzymujemy profesjonalnej pomocy tam, gdzie mamy prawo jej oczekiwać, o dorastaniu w atmosferze odrzucenia i o tym, że fizyczne objawy choroby otyłościowej nie niszczą tak jak słowa drugiego człowieka rozmawiałam z Emilią Modrzyńską - pedagożką i ambasadorką kampanii “Porozmawiajmy szczerze o otyłości”.
Ten odcinek jest drugim z drugiej serii podcastów poświęconych chorobie otyłościowej w ramach kampanii “Porozmawiajmy szczerze o otyłości” (www.ootylosci.pl). Seria powstała w ramach współpracy z organizatorem Kampanii - firmą Novo Nordisk.
Tegoroczne hasło obchodów Światowego Dnia Otyłości zarekomendowane przez Światową Federację Otyłości to „Let´s talk about obesity. Changing perspectives”. Zachęca ono do inicjowania i otwarcia się na dialog o otyłości. Dzięki rozmowie możemy poznać inną perspektywę patrzenia na ten sam problem.

[@nowalijka]

Mega ciekawostka: „Pszenica wpływa na nasz układ nerwowy, mogąc powodować uzależnienia podobne jak od opiatów (np. heroiny). Na skutek trawienia zawartego w pszenicy białka będącego składnikiem glutenu o nazwie gliadyna, powstają związki budową przypominające morfinę i działają jak narkotyki - uzależniają od chleba i innych wypieków. Gliadyny mogą także pogłębiać lub nawet powodować objawy dziecięcej choroby ADHD, depresji czy schizofrenii.” - dietetyk, dr Malwina Taborowska

[@nowalijka]

Pszenica a zaburzenia i obsesje na punkcie jedzenia: „Osoby ze schizofrenią mogą mieć poważne halucynacje, a osoby chore na depresję, w tym chorobę dwubiegunową i maniakalną, gliadyny powodują wiele zaburzeń w odżywianiu, najczęściej ogromy apetyt, przeradzający się w obsesje na punkcie jedzenia.” - Anna Spalińska, medycyna naturalna

[@nowalijka]

„Inne emo­cjo­nal­nie wy­głod­nia­łe osoby kon­cen­tru­ją się na je­dze­niu, usi­łu­jąc za­stą­pić uczu­cio­wy po­karm tym cie­le­snym. Po­nie­waż jed­nak jest to marny sub­sty­tut, nigdy nie są w pełni na­sy­co­ne. Pewna ko­bie­ta, która wie, że sięga po je­dze­nie, żeby za­spo­ko­ić głód emo­cjo­nal­ny albo kiedy się stre­su­je, za­su­ge­ro­wa­ła, że uczu­cio­wa de­pra­wa­cja leży u pod­ło­ża obec­nej epi­de­mii oty­ło­ści. Wiele osób z de­fi­cy­tem matki cier­pi na za­bu­rze­nia od­ży­wia­nia i na­pa­dy ob­ja­da­nia (ang. binge eating).” - fragment książki „Matka niedostępna emocjonalnie. Jak rozpoznać i wyleczyć niewidzialne skutki zaniedbania w dzieciństwie” Jasmin L. Cori