ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 7 ต.ค. 2024
- / sarv.la
دانشگاه یو.سی.ال.ای آذرماه گذشته میزبان شاعر شهیر ایرانی هوشنگ ابتهاج متخلص به «ه.الف.سایه» بود.. این برنامه با همکاری مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه، بنیاد فرهنگ و انجمن دانشجویان تحصیلات‌تکمیلی (گروه فرهنگی سرو) در سالن داد هال برگزار شد. در این مراسم چهره‌هایی همچون محمود امیدسالار و حسین عمومی سخنرانی کردند؛ همچنین در حاشیه این مراسم فریبرز عزیزی و پژمان حدادی به دونوازی تار و تنبک پرداختند. محمود امیدسالار، پژوهشگر، نسخه‌شناس و شاهنامه‌پژوه، در سخنرانی خود درباره ابتهاج گفت: «فرهنگ ما تجلی هویت ملی و خاطره قومی اساسا ادبی است و حوادث مهم تاریخی و به تبع آن‌ها خاطره و هویت ملی، برای ما ایرانیان در ساختمان و بنای یادبود مستتر نیست، بلکه در زبان و ادبیات ملی تجلی می‌کند. امیدسالار سایه را از انگشت‌شمار شعرایی دانست که زبان شعرش پیوند عاطفی و منطقی را که در فرهنگ ما باید میان حال و گذشته برقرار باشد به بهانه نوآوری نشکسته، اما درعین‌حال نوآور بوده است. او سایه را «پرچم‌دار غزل حافظانه در ادب نوین فارسی» نامید که شعر هیچ‌یک از شعرای مدرن به اندازه شعر او در میان اهل فن و در میان عامّه مقبولیت نیافته است. سخنران بعدی این مراسم حسین عمومی، نوازنده نی و از افراد تعلیم‌یافته مکتب مرحوم استاد کسایی و پروفسور در دانشکده موسیقی دانشگاه کالیفرنیا، بود که در سخنان کوتاهی به ذکر خاطراتی از دوران مدیریت هوشنگ ابتهاج در رادیو ایران و سرپرستی برنامه گلها و تهیه برنامه گلچین هفته پرداخت. او به نقش مهم سایه در پرورش نسل جدیدی از نوازندگان و خوانندگان موسیقی سنتی ایران اشاره کرد و دلسوزی و مراقبت سایه را پدرانه توصیف کرد که هر اجرای برنامه گلها برای او به مثابه تولد یک فرزند بود. پس از سخنان دکتر عمومی، فریبرز عزیزی، از نوازندگان برجسته تار و استاد سابق هنرستان موسیقی و پژمان حدادی، نوازنده برجسته تنبک و عضو گروه موسیقی دستان، به مدت نیم‌ساعت به دونوازی پرداختند. فریبرز عزیزی، این دونوازی را به استاد «شعر و ادب، ه..الف.سایه» تقدیم کرد. در بخش اصلی این برنامه در میان تشویق حاضران، هوشنگ ابتهاج پشت تریبون رفت. او در ابتدای برنامه با اشاره به اینکه از نشستن حاضران در سالن بر روی زمین به دلیل پرشدن صندلی‌ها ناراحت است، به مدت یک‌ساعت به شعرخوانی پرداخت، از جمله شعرهای «قصه رودی خُرد که به دریا پیوست»، «بوسه»، «ارغوان»، «زندگی»، «در باغ آتش» و قسمت‌هایی از مثنوی «بانگ نی» را خواند که با استقبال حاضران روبه‌رو شد.
