𐙚 𝑌𝑎𝑙𝑛ı𝑧𝑐𝑎 𝑘𝑢𝑟𝑔𝑢𝑑𝑎𝑛 𝑖𝑏𝑎𝑟𝑒𝑡𝑡𝑖𝑟. “𝗔𝗿𝗸𝗮𝗱𝗮𝘀̧ı𝗻ı𝗻 𝗠𝗮𝗳𝘆𝗮 𝗔𝗯𝗶𝘀𝗶 𝗦𝗮𝗻𝗮 𝗔𝘀̧ı𝗸 𝗢𝗹𝘂𝗿” ✩ 𝘑𝘦𝘰𝘯 𝘑𝘶𝘯𝘨𝘬𝘰𝘰𝘬 𝟤𝟨 ⋆ 𝘚𝘦𝘰𝘯𝘨 𝘠𝘶𝘦𝘯 𝟣𝟫 ✩ Telefonuma ardı ardına gelen mesajlar ile makyaj fırçamı masaya koyup, şarj olan telefonumun yanına gittim. Gelen mesajlar arkadaşım YunJu’ya aitti. Mesajlarını okuduğum esnada beni aramıştı. “Yunju?” “Ah, Yuen! O kadar mesaj attım. Neden bakmıyorsun hiçbirine?” “Makyaj yapıyordum, okuyorken aradın.” “Aslında seni aramamın sebebi, bugün buluşacaktık ya?” “Evet.” “Bir problemden dolayı evden çıkmamamız en doğrusu, sana evin konumunu atsam buraya gelebilir misin?” “Olur, tabii gelirim. Maksat buluşmamız.” “Tamamdır, ben bekliyorum o zaman seni.” “Görüşürüz.” “Görüşürüz.” Açıkçası neden evde olacağımızı anlamıştım, YunJu’nun abisi Jungkook mafyaydı. YunJu’nun da ailesi olmadığı için abisiyle yaşıyordu. Telefonumun dolduğunu fark edince, şarjdan çekip tekrardan makyaj masama geçtim. Allığımı ve highlighterımı tazeleyip masadan kalktım. Hazır olan kombinime air jordanımı alıp, giyindim. Çantama allığımı ve rujumu koyup kapattım. Deri çeketimi giyinip telefonumu cebime koyup aşağıya indim. Kapının girişinde bulunun portmantonun üzerindeki mini dolabımdan arabamın anahtarını aldım. Dış kapıyı açmamla yüzüme soğuk bir havanın gelmesi bir oldu. İlkbahar aylarında olmamıza rağmen enteresan bir soğukluk vardı. Hızlıca garajıma gidip arama yerleştim, telefonuma gelen konum mesajını navigasyona bağlayıp arabanın konuma götürdüğü yere doğru sürdüm. ••• 20 dakika sonrasında, göz kamaştırıcı şekilde dikkat çeken bir villanın önünde durdum. Çantamı alıp araçtan indiğimde yanıma iri yapılı korumalar geldi. “Kim için gelmiştiniz?” “Jeon Yunju.” “Adınız neydi?” “Yuen, Seong Yuen.” “Bir dakika.” Sol elini kulağına koyup, bir şeyler mırıldandı. “Şimdi geldi Gyum, kapıyı açabilirsin.” Eliyle önüne doğru yönlendirdi, korumanın önüne geçerek kapıya ilerledim. Açık kapının önünde orta yaşlarda kadın görmemle adımlarımı hızlandırdım. Hava çok serin esiyordu. Kalın giyinmeme rağmen üşümüştüm. “Hoşgeldiniz Efendim!” Önümde saygı ile eğilen kadına içtenlikle gülümsedim. Üstümü çıkartmamı bekleyen kadını bekletmeden ceketimi çıkartıp verdim. “Efendim, Bay Jeon sizi salonda beklemekte. Buyurun.” “Teşekkür ederim.” Salona varıncaya kadar kadının arkasından ilerledim. Fazlasıyla büyük bir salona geldiğimizde bize arkası dönük oturan birini gördüm. “Bay Jeon, misafiriniz geldi efendim.” Kadın açıklamasını yapıp yanımızdan gidince, koltuğa yaklaştım. Arkası dönük beden bana döndüğünde o kişinin YunJu olmadığını fark ettim. YunJu’nun abisi olduğunu düşündüğüm kişi de sanırsam beni beklemiyordu. Gözlerini sonuna kadar açmış dikkatlice bana bakıyordu. “B-ben Jeon Jungkook, YunJu’nun abisiyim.” kendini tanıtırken bana uzattığı elini nazikçe tutup kendimi tanıttım. “Seong Yuen…” gözlerimin içine bakıyorken muzdarip bir şekilde gülümsedi. “Rahat olalım.” diyerek koltuğa yayılıp benimse oturmamı bekledi. Yanına oturup, “YunJu evde değil mi?” dedim. “Odasındaydı. Gelir birazdan.” dudaklarım ili yana kıvrılınca çekingen tavırla kafamı onaylar biçimde salladım. “Yuen!!” Arkamdan gelen sesle, yanımıza yaklaşan YunJu’yu gördüm. Birbirimize sarıldık. “Kusura bakma bilgisayara dalmışım.” “Sorun değil, yeni gelmiştim bende.” “İyi denk geliş olmuş o halde. Abimle tanıştınız değil mi?” Abisi Jungkook’un gözlerinin üzerimde olduğunu hissedebiliyordum. “Evet tanıştık YunJu. Arkadaşın sana kıyasla pek çekingen gözüküyor.” Bay Jeon’un konuşmasıyla göz ucuyla ona baktım. Yeni tanıştığım biriyle ne gibi bir samimiyetim olabilirdi?? “Tanımadığı bir insana nasıl samimi davranmasını bekleyebilirsin abi. İlk defa gördü seni.” YunJu benim yerime konuşunca ona gülümsedim. “Bundan sonra sık sık görüşürüz.” Ne deşiğine anlam verememiştim. Ben kardeşiyle arkadaştım onunla daha nasıl görüşebilirdik ki? “Yuen, kendinden bahsetsene biraz.” “2006, Seoul doğumluyum. Hukuk fakültesi öğrencisiyim.” “YunJu ile yaşıtsın.” “Aynı lisedeydik.” “YunJu’nun sürekli daem diye bahsettiği sen olmalısın o zaman?” Lakabımızı bilmesiyle YunJu ile birbirime bakıp sırıttık. “Evet.” “Yuen hayatıma girdiğinden bu yana her konuda çok destek oldu bana. Hayatımın ışığı o. Onun gibi iyi, merhametli bir arkadaşa sahip olduğum için çok mutluyum.” Bana bakıp kolunu omuzuma attı. “Duygulandırıyorsun beni kardeşim. Yuen, normalde bende dahil olmak üzere YunJu kimseye böyle güzel sözler sarf etmez. Şanslısın.” Bay Jeon gözlerimin içine doğru konuştu. “Öyle gerçekten, bende onun gibi arkadaşa sahip olduğum için mutluyum.” Yerinde kımıldanan Bay Jeon’a bakarken belinde parlayan silah dikkatimi çekmişti. Silahına baktığını gördüğümde sırıttı. “Gençler siz vakit geçirin, biraz işlerim var daha sonra size katılırım.” YunJu ile Bay Jeon’u onayladığımızda Bay Jeon yanımızdan ayrılmıştı. Yunju yanıma oturunca, soğuk havayı yok eden sıcacık şömine sesi eşliğinde sohbet etmeye başladık. ••• Gelmemin üzerinden 1 buçuk saat geçmişti, servis edilen içeceklerimizi yudumlayıp, komik anılarımızı birbirime hatırlattıkça kahkahamız katlanıyordu. Gözlerimden yaş akmak üzereydi. “Yuen, Sgone’un okuldaki rezil okulunu hatırladın mı?” “Nasıl hatırlamam. Eun’un onun yanına giderken yere düşüşü peki.” YunJu daha da gülmeye başlarken bende gülmüştüm. Gözüme çarpan saat ile saatin çoktan 12 olduğunu görmüştüm. “YunJu, ben artık kalkayım. 14.00’da dersim var.” “Ya Yuen daha çok var. Biraz daha kal.” “Evet Yuen, biraz daha kal.” YunJu’yu destek şekilde konuşmuştu. “Bay Jeon, 14.00’da dersim var buraya uzak kalıyor.” “Ben bırakırım seni.” “Teklifiniz için teşekkür ederim, kendi aracımla geldim.” Yayıldığım koltuktan kalktım. “Peki o zaman, bari kapıya kadar eşlik edeyim?” “Tabii, olur.” Salonda YunJu ile vedalaşıp, Bay Jeon ile dış kapıya kadar geldik. Hizmetli kadının üstümü getirmesiyle teşekkür ederek ceketimi aldım. “Misafirperverliğiniz için teşekkür ederim Bay Jeon. Tekrardan tanıştığımıza çok memnun oldum.” “Hiç bir şey yapmama fırsat vermedin Yuen, bir dahaki gelişinde seni dinlemeyeceğim.” gülümseyip başımı önüme eğdim. “Çok tatlısın.” “Ah, şey teşekkür ederim.” “Biblo bebeklere benziyorsun. Gözlerin, yanakların, dudakların…” açık kahverengi gözlerime bakıyorken bakışları dudaklarıma indi. “Erkek arkadaşın çok şanslı olmalı. Böyle bir güzelliğe sahip olarak.” “Erkek arkadaşım yok.” Bunu bekliyormuş gibi sırıttı. Kendi kendine mırıldanmıştı, ancak onu duyamamıştım. Yakınlaşmasıyla vücuduma sıcak basıyordu. Ne oluyordu böyle? “Bay Jeon, gecikmeden gitmeliyim. Müsaadenizle.” “Müsade sizin Bayan Jeon.” Gözlerim fal taşı misali açılmıştı. “Soyadım Jeon değil Seong, Bay Jeon.” Ellerinizle dudağını kapatıp, üzgün olduğunu belirtir vaziyette baktı. “Kusura bakma Yuen, karıştırdım.” “Mühim değil Bay Jeon, iyi günler.” Onu gerimde bırakarak arabama ilerlediğimde arkamdan mutlu bir ses tonuyla ‘iyi günler’ dediğini işitmiştim. ✩ 𝗱𝗲𝘃𝗮𝗺ı 𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺𝘂𝗻 𝗮𝗹𝘁ı𝗻𝗱𝗮 ⋆
✩ 𝗱𝗲𝘃𝗮𝗺ı ⋆ Bay Jeon ile son konuşmamızın üstünden 2 hafta geçmişti. Anlam veremediğim bir şekilde aklımdan çıkmamıştı. Her anlamda dikkatimi çekmişti. Bakışları, konuşma şekli, tarzı, garip olan aurası çok dikkatimi çekmişti. Sevgilisi gerçekten şanslı olmalıydı. Yani sevgilisi olup olmadığını bilmiyordum ama bu kadar yakışıklı bir adamın sevgilisi olmaması garip olurdu. Yatağımda uzanıyorken çalan telefonumla dikkatim dağılmıştı. Arayan YunJu’ydu. “Yuen!” “YunJu, bir şey mi oldu?” “Acilen eve gelmen lazım, Yuen çok acil!!” “YunJu iyi misin?! Cevap ver!” “Yuen acilen eve gel! Tek diyebileceğim bu..” Sesi sonlara doğru kısılırken telefon yüzüme kapanmıştı. Tanrım, umarım kötü bir durum yoktur. Telefonumu cebime atıp okuldan geldiğimde yatağıma koyduğum montumu sırtıma geçirip aşağıya koşar adımlarla indim. Dış kapının kenarına koyduğum arabamın anahtarını alıp evden çıktım. Konumu hatırladığım için konum açmayacaktım. ••• Hız kurallarına uymadan, arabayı çok hızlı sürmüştüm. Aklıma gelen kötü ihtimalleri düşünmek istemiyordum. “Tanrım, ne olursun onlara bir şey olmasın,” ağlamamı durduramıyordum. “Ne olursun YunJu’ya ve… Jungkook‘A bir şey olmasın.” Tanrıya yalvarıyordum. Elimden gelen buydu. Eve geldiğimde aracı rast gele park edip kapıya doğru koştum. Dışarıda korumalar bile yoktu. Tanrım!! Yarı açık kapıyı görmemle kapıyı ittirip içeri girdim. İçeride kimse yoktu. “Yunju!” Etrafı net görmemi engelleyen gözyaşlarımı sildim. “Jungkook! Neredesiniz?!” “Buradayım güzelim.” Sesin arkamdan gelmesiyle hızlıca arkaya döndüm. Jungkook’u sağ görmemle yanına gidip, parmak uçlarıma çıkarak boynuna sarıldım. Erkeksi kokusunu içime çekerken, solduğum kokuyla gözlerim tekrardan dolmuştu. Ona bir şey olmuştu sandım. “YunJu! YunJu nerede?!” Boynundan ayrılış gözlerine baktım. “Anlatacağım güzelim.” “İyi mi?!” “Fazlasıyla.” O zaman ne diye beni acil diyerek buraya çağırmıştı ki? “Gel benimle.” Elimi kavrayıp beni salona doğru getirdi. Adım adım salona ilerlerken yerde gül parçacıkları gördüm, daha sonrasında hazırlanmış hatta mumla rütüş yapılmış masayı gördüm. “Bay Jeon-“ “Az önce Jungkook diyip boynuma sarılmıştın. Bundan sonra Jungkook demeni tercih ederim.” Sırıtıyorken, utanıp boynumu eğmiştim. O durumdayken ağızımdan öyle çıkmıştı… “Ben şey-“ “Yemeğimizi yerken konuşuruz…” Sandalyemi çekip ince bir davranışı sergilerken, çektiği sandalyeye oturdum. Karşıma geçti. Yanımıza gelen kadın tabaklarımıza servis yapıp şaraplarımızı doldurduktan sonra yanımızdan ayrıldı. “Bay Jeo- Jungkook bugün beni YunJu aradı. Acil bir durum olduğunu beni çağırdığını söyledi-“ “Aramasını ben söyledim.” Ne? “Efendim?” “Aramasını ben söyledim Yuen.” “Neden?” “Seninle konuşmam gereken mühim şeyler var.” “Ne gibi?” “Seni sevmem gibi.” Şarabımdan yudum almışken, duyduğum yanıtla öksürmeye başladım. “N-ne?” Oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi, refleks olarak bende ayağa kalktım. “Aslında konuşmak için yemeğimizin bitmesini bekliyordum ama madem konu açıldı artık söylemeliyim. Yuen 2 haftadır aklımdan çıkmıyorsun… içimde sana karşı garip bir his var ve bu his kardeşimin arkadaşı olman değil. Seni devamlı düşünmem, düşündükçe kalbimin hızlanması, aklımın karışması bunlar… aşk’ın sevgi’nin belirtisi Yuen. Ben seni sevdiğimin farkına vardım. Benimle çıkar mısın?” Tanrım, resmen kurduğum hayallerinde üstündeydi bu konuşma! “Ben-“ “Senin için şaşırtıcı bir durum olduğunun farkındayım, düşünmek istersen tüm zamanım senin. Dilediğin zaman düşünceni benimle paylaşabilirsin.” “Kabul ediyorum.” “Ne? Gerçekten mi?” “Jungkook… yalan söyleyemem bende seni ilk gördüğümden bu yana aklımdan çıkaramadım. Garip bir şekilde yaptığım her bir işte aklımdaydın. Senden hoşlandığımı düşünmüştüm ama bu his… zaman geçtikçe sevgi’ye dönüştü…” boynuna sarılıp, mutluktan dolan gözlerimi yumdum. Kalbim depar atar biçimde hızlı hareket ediyordu. Jungkook’un ellerini belime atmasıyla heyecanım artıyordu. Sarılmamız son bulunca birbirimizden ayrıldık, ancak hala benim ellerim boynunda iken onun elleri de belimdeydi. Gözlerimizin için bakıyorken, jungkook yüzünü yüzüme yaklaştırdı. Az çok yapacağı hamleyi kestirebiliyordum. Dudaklarıma yaklaşmasıyla gözlerimi kapattım. Kısa sürede dudaklarımın üzerindeki baskıyla öpücüğüne karşılık verdim. Bir süre öpücüğün etkisi altında kalmıştık. Heyecanlıydık, hiç olmadığımız kadar hemde. Dudaklarımız ayrılırken, “Seni seviyorum Jungkook.” Alnını alnıma yaslayıp konuştu. “Seni seviyorum güzelim.” ༯ 𝓢𝓞𝓝 ༯
yazarım çoxxxxxxxxxx...gözəldiii əllərinə sağlıqq❤❤❤❤❤yaaa senden bir şey isdiyicem ııidolunla komşu oluyorsun bunu yaza bilirmisin lütfennn.uzun olsa güzel olurrrrr❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤😊❤😊❤😊😊❤😊❤😊❤😊
Selam cok guzel yaziyorsun hemde cok guzel ben seni takip ediyorum ve senin yazdigin seyleri turkmenistandan okuyorum sadice tek kelimeyle BAYILDIM❤❤❤❤❤❤❤ sana daha cok dark romance yazmak yakisiyor
ayy çok güzel olmuşşşş❤️❤️
𐙚 𝑌𝑎𝑙𝑛ı𝑧𝑐𝑎 𝑘𝑢𝑟𝑔𝑢𝑑𝑎𝑛 𝑖𝑏𝑎𝑟𝑒𝑡𝑡𝑖𝑟.
“𝗔𝗿𝗸𝗮𝗱𝗮𝘀̧ı𝗻ı𝗻 𝗠𝗮𝗳𝘆𝗮 𝗔𝗯𝗶𝘀𝗶 𝗦𝗮𝗻𝗮 𝗔𝘀̧ı𝗸 𝗢𝗹𝘂𝗿”
✩ 𝘑𝘦𝘰𝘯 𝘑𝘶𝘯𝘨𝘬𝘰𝘰𝘬 𝟤𝟨 ⋆ 𝘚𝘦𝘰𝘯𝘨 𝘠𝘶𝘦𝘯 𝟣𝟫 ✩
Telefonuma ardı ardına gelen mesajlar ile makyaj fırçamı masaya koyup, şarj olan telefonumun yanına gittim. Gelen mesajlar arkadaşım YunJu’ya aitti. Mesajlarını okuduğum esnada beni aramıştı.
“Yunju?”
“Ah, Yuen! O kadar mesaj attım. Neden bakmıyorsun hiçbirine?”
“Makyaj yapıyordum, okuyorken aradın.”
“Aslında seni aramamın sebebi, bugün buluşacaktık ya?”
“Evet.”
“Bir problemden dolayı evden çıkmamamız en doğrusu, sana evin konumunu atsam buraya gelebilir misin?”
“Olur, tabii gelirim. Maksat buluşmamız.”
“Tamamdır, ben bekliyorum o zaman seni.”
“Görüşürüz.”
“Görüşürüz.”
Açıkçası neden evde olacağımızı anlamıştım, YunJu’nun abisi Jungkook mafyaydı. YunJu’nun da ailesi olmadığı için abisiyle yaşıyordu.
Telefonumun dolduğunu fark edince, şarjdan çekip tekrardan makyaj masama geçtim. Allığımı ve highlighterımı tazeleyip masadan kalktım. Hazır olan kombinime air jordanımı alıp, giyindim. Çantama allığımı ve rujumu koyup kapattım. Deri çeketimi giyinip telefonumu cebime koyup aşağıya indim.
Kapının girişinde bulunun portmantonun üzerindeki mini dolabımdan arabamın anahtarını aldım. Dış kapıyı açmamla yüzüme soğuk bir havanın gelmesi bir oldu. İlkbahar aylarında olmamıza rağmen enteresan bir soğukluk vardı.
Hızlıca garajıma gidip arama yerleştim, telefonuma gelen konum mesajını navigasyona bağlayıp arabanın konuma götürdüğü yere doğru sürdüm.
•••
20 dakika sonrasında, göz kamaştırıcı şekilde dikkat çeken bir villanın önünde durdum. Çantamı alıp araçtan indiğimde yanıma iri yapılı korumalar geldi.
“Kim için gelmiştiniz?”
“Jeon Yunju.”
“Adınız neydi?”
“Yuen, Seong Yuen.”
“Bir dakika.” Sol elini kulağına koyup, bir şeyler mırıldandı. “Şimdi geldi Gyum, kapıyı açabilirsin.” Eliyle önüne doğru yönlendirdi, korumanın önüne geçerek kapıya ilerledim.
Açık kapının önünde orta yaşlarda kadın görmemle adımlarımı hızlandırdım. Hava çok serin esiyordu. Kalın giyinmeme rağmen üşümüştüm.
“Hoşgeldiniz Efendim!” Önümde saygı ile eğilen kadına içtenlikle gülümsedim. Üstümü çıkartmamı bekleyen kadını bekletmeden ceketimi çıkartıp verdim.
“Efendim, Bay Jeon sizi salonda beklemekte. Buyurun.”
“Teşekkür ederim.” Salona varıncaya kadar kadının arkasından ilerledim.
Fazlasıyla büyük bir salona geldiğimizde bize arkası dönük oturan birini gördüm.
“Bay Jeon, misafiriniz geldi efendim.” Kadın açıklamasını yapıp yanımızdan gidince, koltuğa yaklaştım. Arkası dönük beden bana döndüğünde o kişinin YunJu olmadığını fark ettim. YunJu’nun abisi olduğunu düşündüğüm kişi de sanırsam beni beklemiyordu. Gözlerini sonuna kadar açmış dikkatlice bana bakıyordu.
“B-ben Jeon Jungkook, YunJu’nun abisiyim.”
kendini tanıtırken bana uzattığı elini nazikçe tutup kendimi tanıttım.
“Seong Yuen…” gözlerimin içine bakıyorken muzdarip bir şekilde gülümsedi. “Rahat olalım.” diyerek koltuğa yayılıp benimse oturmamı bekledi. Yanına oturup, “YunJu evde değil mi?” dedim.
“Odasındaydı. Gelir birazdan.” dudaklarım ili yana kıvrılınca çekingen tavırla kafamı onaylar biçimde salladım.
“Yuen!!” Arkamdan gelen sesle, yanımıza yaklaşan YunJu’yu gördüm. Birbirimize sarıldık. “Kusura bakma bilgisayara dalmışım.”
“Sorun değil, yeni gelmiştim bende.”
“İyi denk geliş olmuş o halde. Abimle tanıştınız değil mi?” Abisi Jungkook’un gözlerinin üzerimde olduğunu hissedebiliyordum.
“Evet tanıştık YunJu. Arkadaşın sana kıyasla pek çekingen gözüküyor.” Bay Jeon’un konuşmasıyla göz ucuyla ona baktım. Yeni tanıştığım biriyle ne gibi bir samimiyetim olabilirdi??
“Tanımadığı bir insana nasıl samimi davranmasını bekleyebilirsin abi. İlk defa gördü seni.” YunJu benim yerime konuşunca ona gülümsedim.
“Bundan sonra sık sık görüşürüz.” Ne deşiğine anlam verememiştim. Ben kardeşiyle arkadaştım onunla daha nasıl görüşebilirdik ki?
“Yuen, kendinden bahsetsene biraz.”
“2006, Seoul doğumluyum. Hukuk fakültesi öğrencisiyim.”
“YunJu ile yaşıtsın.”
“Aynı lisedeydik.”
“YunJu’nun sürekli daem diye bahsettiği sen olmalısın o zaman?”
Lakabımızı bilmesiyle YunJu ile birbirime bakıp sırıttık. “Evet.”
“Yuen hayatıma girdiğinden bu yana her konuda çok destek oldu bana. Hayatımın ışığı o. Onun gibi iyi, merhametli bir arkadaşa sahip olduğum için çok mutluyum.” Bana bakıp kolunu omuzuma attı.
“Duygulandırıyorsun beni kardeşim. Yuen, normalde bende dahil olmak üzere YunJu kimseye böyle güzel sözler sarf etmez. Şanslısın.” Bay Jeon gözlerimin içine doğru konuştu.
“Öyle gerçekten, bende onun gibi arkadaşa sahip olduğum için mutluyum.” Yerinde kımıldanan Bay Jeon’a bakarken belinde parlayan silah dikkatimi çekmişti. Silahına baktığını gördüğümde sırıttı.
“Gençler siz vakit geçirin, biraz işlerim var daha sonra size katılırım.” YunJu ile Bay Jeon’u onayladığımızda Bay Jeon yanımızdan ayrılmıştı.
Yunju yanıma oturunca, soğuk havayı yok eden sıcacık şömine sesi eşliğinde sohbet etmeye başladık.
•••
Gelmemin üzerinden 1 buçuk saat geçmişti, servis edilen içeceklerimizi yudumlayıp, komik anılarımızı birbirime hatırlattıkça kahkahamız katlanıyordu. Gözlerimden yaş akmak üzereydi.
“Yuen, Sgone’un okuldaki rezil okulunu hatırladın mı?”
“Nasıl hatırlamam. Eun’un onun yanına giderken yere düşüşü peki.”
YunJu daha da gülmeye başlarken bende gülmüştüm. Gözüme çarpan saat ile saatin çoktan 12 olduğunu görmüştüm.
“YunJu, ben artık kalkayım. 14.00’da dersim var.”
“Ya Yuen daha çok var. Biraz daha kal.”
“Evet Yuen, biraz daha kal.” YunJu’yu destek şekilde konuşmuştu. “Bay Jeon, 14.00’da dersim var buraya uzak kalıyor.”
“Ben bırakırım seni.”
“Teklifiniz için teşekkür ederim, kendi aracımla geldim.” Yayıldığım koltuktan kalktım. “Peki o zaman, bari kapıya kadar eşlik edeyim?”
“Tabii, olur.” Salonda YunJu ile vedalaşıp, Bay Jeon ile dış kapıya kadar geldik.
Hizmetli kadının üstümü getirmesiyle teşekkür ederek ceketimi aldım.
“Misafirperverliğiniz için teşekkür ederim Bay Jeon. Tekrardan tanıştığımıza çok memnun oldum.”
“Hiç bir şey yapmama fırsat vermedin Yuen, bir dahaki gelişinde seni dinlemeyeceğim.” gülümseyip başımı önüme eğdim.
“Çok tatlısın.”
“Ah, şey teşekkür ederim.”
“Biblo bebeklere benziyorsun. Gözlerin, yanakların, dudakların…” açık kahverengi gözlerime bakıyorken bakışları dudaklarıma indi.
“Erkek arkadaşın çok şanslı olmalı. Böyle bir güzelliğe sahip olarak.”
“Erkek arkadaşım yok.” Bunu bekliyormuş gibi sırıttı. Kendi kendine mırıldanmıştı, ancak onu duyamamıştım.
Yakınlaşmasıyla vücuduma sıcak basıyordu. Ne oluyordu böyle?
“Bay Jeon, gecikmeden gitmeliyim. Müsaadenizle.”
“Müsade sizin Bayan Jeon.” Gözlerim fal taşı misali açılmıştı. “Soyadım Jeon değil Seong, Bay Jeon.”
Ellerinizle dudağını kapatıp, üzgün olduğunu belirtir vaziyette baktı.
“Kusura bakma Yuen, karıştırdım.”
“Mühim değil Bay Jeon, iyi günler.” Onu gerimde bırakarak arabama ilerlediğimde arkamdan mutlu bir ses tonuyla ‘iyi günler’ dediğini işitmiştim.
✩ 𝗱𝗲𝘃𝗮𝗺ı 𝘆𝗼𝗿𝘂𝗺𝘂𝗻 𝗮𝗹𝘁ı𝗻𝗱𝗮 ⋆
✩ 𝗱𝗲𝘃𝗮𝗺ı ⋆
Bay Jeon ile son konuşmamızın üstünden 2 hafta geçmişti. Anlam veremediğim bir şekilde aklımdan çıkmamıştı. Her anlamda dikkatimi çekmişti. Bakışları, konuşma şekli, tarzı, garip olan aurası çok dikkatimi çekmişti.
Sevgilisi gerçekten şanslı olmalıydı. Yani sevgilisi olup olmadığını bilmiyordum ama bu kadar yakışıklı bir adamın sevgilisi olmaması garip olurdu.
Yatağımda uzanıyorken çalan telefonumla dikkatim dağılmıştı. Arayan YunJu’ydu.
“Yuen!”
“YunJu, bir şey mi oldu?”
“Acilen eve gelmen lazım, Yuen çok acil!!”
“YunJu iyi misin?! Cevap ver!”
“Yuen acilen eve gel! Tek diyebileceğim bu..”
Sesi sonlara doğru kısılırken telefon yüzüme kapanmıştı. Tanrım, umarım kötü bir durum yoktur. Telefonumu cebime atıp okuldan geldiğimde yatağıma koyduğum montumu sırtıma geçirip aşağıya koşar adımlarla indim.
Dış kapının kenarına koyduğum arabamın anahtarını alıp evden çıktım. Konumu hatırladığım için konum açmayacaktım.
•••
Hız kurallarına uymadan, arabayı çok hızlı sürmüştüm. Aklıma gelen kötü ihtimalleri düşünmek istemiyordum.
“Tanrım, ne olursun onlara bir şey olmasın,” ağlamamı durduramıyordum. “Ne olursun YunJu’ya ve… Jungkook‘A bir şey olmasın.”
Tanrıya yalvarıyordum. Elimden gelen buydu.
Eve geldiğimde aracı rast gele park edip kapıya doğru koştum. Dışarıda korumalar bile yoktu. Tanrım!!
Yarı açık kapıyı görmemle kapıyı ittirip içeri girdim. İçeride kimse yoktu.
“Yunju!” Etrafı net görmemi engelleyen gözyaşlarımı sildim. “Jungkook! Neredesiniz?!”
“Buradayım güzelim.” Sesin arkamdan gelmesiyle hızlıca arkaya döndüm. Jungkook’u sağ görmemle yanına gidip, parmak uçlarıma çıkarak boynuna sarıldım. Erkeksi kokusunu içime çekerken, solduğum kokuyla gözlerim tekrardan dolmuştu. Ona bir şey olmuştu sandım.
“YunJu! YunJu nerede?!”
Boynundan ayrılış gözlerine baktım. “Anlatacağım güzelim.”
“İyi mi?!”
“Fazlasıyla.” O zaman ne diye beni acil diyerek buraya çağırmıştı ki?
“Gel benimle.” Elimi kavrayıp beni salona doğru getirdi.
Adım adım salona ilerlerken yerde gül parçacıkları gördüm, daha sonrasında hazırlanmış hatta mumla rütüş yapılmış masayı gördüm.
“Bay Jeon-“
“Az önce Jungkook diyip boynuma sarılmıştın. Bundan sonra Jungkook demeni tercih ederim.” Sırıtıyorken, utanıp boynumu eğmiştim. O durumdayken ağızımdan öyle çıkmıştı…
“Ben şey-“
“Yemeğimizi yerken konuşuruz…”
Sandalyemi çekip ince bir davranışı sergilerken, çektiği sandalyeye oturdum.
Karşıma geçti. Yanımıza gelen kadın tabaklarımıza servis yapıp şaraplarımızı doldurduktan sonra yanımızdan ayrıldı.
“Bay Jeo- Jungkook bugün beni YunJu aradı. Acil bir durum olduğunu beni çağırdığını söyledi-“
“Aramasını ben söyledim.” Ne?
“Efendim?”
“Aramasını ben söyledim Yuen.”
“Neden?”
“Seninle konuşmam gereken mühim şeyler var.”
“Ne gibi?”
“Seni sevmem gibi.”
Şarabımdan yudum almışken, duyduğum yanıtla öksürmeye başladım. “N-ne?” Oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi, refleks olarak bende ayağa kalktım.
“Aslında konuşmak için yemeğimizin bitmesini bekliyordum ama madem konu açıldı artık söylemeliyim. Yuen 2 haftadır aklımdan çıkmıyorsun… içimde sana karşı garip bir his var ve bu his kardeşimin arkadaşı olman değil. Seni devamlı düşünmem, düşündükçe kalbimin hızlanması, aklımın karışması bunlar… aşk’ın sevgi’nin belirtisi Yuen. Ben seni sevdiğimin farkına vardım. Benimle çıkar mısın?”
Tanrım, resmen kurduğum hayallerinde üstündeydi bu konuşma!
“Ben-“
“Senin için şaşırtıcı bir durum olduğunun farkındayım, düşünmek istersen tüm zamanım senin. Dilediğin zaman düşünceni benimle paylaşabilirsin.”
“Kabul ediyorum.”
“Ne? Gerçekten mi?”
“Jungkook… yalan söyleyemem bende seni ilk gördüğümden bu yana aklımdan çıkaramadım. Garip bir şekilde yaptığım her bir işte aklımdaydın. Senden hoşlandığımı düşünmüştüm ama bu his… zaman geçtikçe sevgi’ye dönüştü…” boynuna sarılıp, mutluktan dolan gözlerimi yumdum. Kalbim depar atar biçimde hızlı hareket ediyordu.
Jungkook’un ellerini belime atmasıyla heyecanım artıyordu.
Sarılmamız son bulunca birbirimizden ayrıldık, ancak hala benim ellerim boynunda iken onun elleri de belimdeydi. Gözlerimizin için bakıyorken, jungkook yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
Az çok yapacağı hamleyi kestirebiliyordum.
Dudaklarıma yaklaşmasıyla gözlerimi kapattım. Kısa sürede dudaklarımın üzerindeki baskıyla öpücüğüne karşılık verdim. Bir süre öpücüğün etkisi altında kalmıştık. Heyecanlıydık, hiç olmadığımız kadar hemde.
Dudaklarımız ayrılırken, “Seni seviyorum Jungkook.”
Alnını alnıma yaslayıp konuştu. “Seni seviyorum güzelim.”
༯ 𝓢𝓞𝓝 ༯
yazarım çoxxxxxxxxxx...gözəldiii əllərinə sağlıqq❤❤❤❤❤yaaa senden bir şey isdiyicem ııidolunla komşu oluyorsun bunu yaza bilirmisin lütfennn.uzun olsa güzel olurrrrr❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤😊❤😊❤😊😊❤😊❤😊❤😊
@@Suduy-s1gÇok teşekkür ederim, maalesef istek almıyorum…💗
Çok güzel aşkım bayıldım❤️🫠
Allahım bu nasıl bir mükemmellik çıldırıcammmm.Çokkkkkkk güzellllll❤❤❤
🥹💗💗💗
Ayyy bayıldım çok güzel bir aşk ya çok tatlı ve sıcak ❤❤❤❤❤❤❤❤
Muqq böyle devam aşkım
Hikayeden önce gelmişimm🤧
Mükemmel olmuş ❤❤
💗💗💗
@rroutee 🥰🥰🥰
Selam cok guzel yaziyorsun hemde cok guzel ben seni takip ediyorum ve senin yazdigin seyleri turkmenistandan okuyorum sadice tek kelimeyle BAYILDIM❤❤❤❤❤❤❤ sana daha cok dark romance yazmak yakisiyor
@@rahathankuliev1962 Çok teşekkür ederim💗💗💗
İlkk❤❤
💗🎉🎉
Geldimm
Ben geldim