tengiz kvaskhvadze მე თოვას ვუსმენ ამ თეთრ როიალს, ამ ცივ სინაზეს მდუმარე ველის, ცის ანგელოზებს რაც უგლოვიათ, მოდის დაბლა და ხეებზე მღერის. დანგრეულ ღრუბლებს რაც დასცდენია, ხელისგულებზე დნება და მღერის, იდუმალების თეთრი გენია, გრილი ნათებით გავსილი ფერი. შეფრქვეულია ცაზე ქარივით, აკაციების ფუმფალა ტოტი, რა სახარელი, რა საყვარელი, რა დამფარველი სიჩუმე მოდის. უტყვი ხმაური, რა უცნაური, რა საცნაური სიჩუმე მოდის, თეთრდება ჩემი ზღვა და ზღვაური, თეთრდება გზაც და სამარის ლოდიც... და გაბრუებულ ბინდში მიცურავს, ველი თოვლიან თასებით მთვრალი, ფიფქის ჩურჩულში გადახიზნულა, ყველა ქუხილი, ქროლვა და ქარი. ფანტელის ნათელს შეჰკედლებია, ცის საიდუმლო სერობის ჟინი, თოვაში ვხედავ შენს ვედრებიან თვალებს და სული თოვლივით ტირის. ო, ღმერთო რაა ეს მოლანდება, ეს მარადისი ჯგვლერთა და მზერა, თოვაში თითქო თოვლი მაკლდება, როგორც იმედი და ბედისწერა, თოვაში თითქო თოვლი მელევა, ვით საყვარელის ზრუნვა და დარდი, ო, ჩემთა დღეთა საკვირველება, ყველა მთას ახლა ნისლივით ასდის... და იმ თვალებით, ცხოველთვალებით, ამ თეთრ ტაძარში შემოდის დაღლა, რაღაც უცნაურ ფერისცვალებით, განაწვალები დღეები მახლავს, ო, როგორ მინდა ამ ნათებაში, შენი ხმა, შენი ღიმილის ფერი, თორემ ამ თოვლის თეთრი ემბაზი, ისევ და ისევ საკუთარს მღერის, თორემ ამ ფერის გრილი ნათება, ისევ საკუთარ სურვილებს ართობს, შენი ქართული ხმა მენატრება, თეთრ უდაბნოში დარჩენილს მარტო. ვიცი გადივლის თეთრი ქარები, რძისფერ ზვირთების შფოთი და დავა, წავა ეს თოვლი, ვით საყვარელი, ვით ნაქურდალი ალერსი წავა, წავა ამ ფერის უცხო ჩვენება, რომელიც თავის სურვილებს ართობს, მე კი მე ნეტა რა მეშველება, ამ გაზაფხულზეც დარჩენილს მარტო.
გენრი, დარწმუნებული ვარ ბევრმა არ იცოდა ეს ლექსი. ასეთი ხატოვანი წაკითხვით შენ თავიდან აცოცხლებ ზურაბ გორგილაძის შემოქმედებას
genri magarixar acocxleb zurabs
magariaa dzaan magaria . genris mtvarem daixura pariki ari magari
Süper
როგორ მიყვარს ... რა ნიჭიერი ხარ,ადამიანო....დაგვინდე რაა!!! :(( :*)))
საოცარი ადამიანი, უნიჭიერესი, საოცრად კითხულობს... საოცრად წერს და უზომო ემოციას გადასცემს მსმენელს .
usazgvrod minda am adamianis gacnoba :(
gaixare genri )
kargiaa leqsiaaaa
მაგარი!!!!!!!!!!! კიდე დადეთ ესეთი ლექსები თუ გაქვთ...
tqven genacvalet :* :* :*
Как дела у тебя спасибо
Как дела спасибо
))))))))))
Как дела спасибо. Хорошо
რა ქვია ამ ლექსს არავინ მეტყვის?
tengiz kvaskhvadze მე თოვას ვუსმენ ამ თეთრ როიალს,
ამ ცივ სინაზეს მდუმარე ველის,
ცის ანგელოზებს რაც უგლოვიათ,
მოდის დაბლა და ხეებზე მღერის.
დანგრეულ ღრუბლებს რაც დასცდენია,
ხელისგულებზე დნება და მღერის,
იდუმალების თეთრი გენია,
გრილი ნათებით გავსილი ფერი.
შეფრქვეულია ცაზე ქარივით,
აკაციების ფუმფალა ტოტი,
რა სახარელი, რა საყვარელი,
რა დამფარველი სიჩუმე მოდის.
უტყვი ხმაური, რა უცნაური,
რა საცნაური სიჩუმე მოდის,
თეთრდება ჩემი ზღვა და ზღვაური,
თეთრდება გზაც და სამარის ლოდიც...
და გაბრუებულ ბინდში მიცურავს,
ველი თოვლიან თასებით მთვრალი,
ფიფქის ჩურჩულში გადახიზნულა,
ყველა ქუხილი, ქროლვა და ქარი.
ფანტელის ნათელს შეჰკედლებია,
ცის საიდუმლო სერობის ჟინი,
თოვაში ვხედავ შენს ვედრებიან
თვალებს და სული თოვლივით ტირის.
ო, ღმერთო რაა ეს მოლანდება,
ეს მარადისი ჯგვლერთა და მზერა,
თოვაში თითქო თოვლი მაკლდება,
როგორც იმედი და ბედისწერა,
თოვაში თითქო თოვლი მელევა,
ვით საყვარელის ზრუნვა და დარდი,
ო, ჩემთა დღეთა საკვირველება,
ყველა მთას ახლა ნისლივით ასდის...
და იმ თვალებით, ცხოველთვალებით,
ამ თეთრ ტაძარში შემოდის დაღლა,
რაღაც უცნაურ ფერისცვალებით,
განაწვალები დღეები მახლავს,
ო, როგორ მინდა ამ ნათებაში,
შენი ხმა, შენი ღიმილის ფერი,
თორემ ამ თოვლის თეთრი ემბაზი,
ისევ და ისევ საკუთარს მღერის,
თორემ ამ ფერის გრილი ნათება,
ისევ საკუთარ სურვილებს ართობს,
შენი ქართული ხმა მენატრება,
თეთრ უდაბნოში დარჩენილს მარტო.
ვიცი გადივლის თეთრი ქარები,
რძისფერ ზვირთების შფოთი და დავა,
წავა ეს თოვლი, ვით საყვარელი,
ვით ნაქურდალი ალერსი წავა,
წავა ამ ფერის უცხო ჩვენება,
რომელიც თავის სურვილებს ართობს,
მე კი მე ნეტა რა მეშველება,
ამ გაზაფხულზეც დარჩენილს მარტო.