🔺 Σημείωμα Στον Δίσκο : 🔸Ευχαριστώ τους φίλους μου την Μελίνα, τον Γιάννη Πάριο, την Δήμητρα Γαλάνη, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Γιώργο Σαρρή, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Θάνο Μικρούτσικο που βρέθηκαν μαζί μου στην ίδια σκηνή και έκαναν εκείνη τη νύχτα να λάμψει ακόμη περισσότερο. Ευχαριστώ τον Σωτήρη Μπασιάκο, που με απέραντη ευαισθησία και αποφασιστικότητα, πραγματοποίησε μια τόσο "ακριβή" επιθυμία μου. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΝΥΧΤΑ ήταν ένα κόσμημα πολλών καρατίων που λίγοι Παραγωγοί ξέρουν ή μπορούν να προσφέρουν σε έναν καλλιτέχνη. ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ 🔸ΘΥΜΑΜΑΙ τη φωνή του πατέρα μου στα δημοτικά. ΘΥΜΑΜΑΙ τη φωνή της μητέρας μου στο "Κι αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι". ΘΥΜΑΜΑΙ το τρένο για την Αθήνα και "Το τρένο για την Κατερίνη" να το τραγουδάω με τη Δήμητρα. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Γιώργο στο "θεμέλιο" (κιθάρες-ζήλια- ρεμπέτικα-"Δημητρούλα"). ΘΥΜΑΜΑΙ τον Μάνο Λοΐζο στο στούντιο για τα τραγούδια της Χαρούλας να πνίγεται στους ρυθμούς κι ο Μανώλης να αναστενάζει. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Θάνο στις πρόβες της "Ζάλης" να τρελαίνει το πιάνο του και να μας ακούει όλη η πολυκατοικία. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Χρήστο να μου παίζει στο μπουζούκι λάγνους σκοπούς και τον Λευτέρη να με κάνει να δακρύζω με τα στιχάκια του. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Γιάννη να με προσκαλεί με ένα "κόκκινο γαρύφαλλο" να ανέβω στο "φορτηγό" του. ΘΥΜΑΜΑΙ την ηχογράφηση της "Μικράς Ασίας" και συγκινούμαι με τον Απόστολο Καλδάρα και τον Πυθαγόρα (Τι άνθρωποι, Θεέ μου!). ΘΥΜΑΜΑΙ πως έγραψα την "Μπαλάντα της Ιφιγένειας". ΘΥΜΑΜΑΙ την Άλκηστη να επιμένει για το τραγουδάκι μου "Ζήτα μου ό,τι θες". ΘΥΜΑΜΑΙ τον Μάνο Ελευθερίου να γράφει για μένα και να με ενθαρρύνει να εκδώσω την "Ατέλειωτη λέξη". ΘΥΜΑΜΑΙ τη γαλήνη του Σπανού στην "Οδό Αριστοτέλους". Την ορμή του Βαρδή στο "Φεύγω". Την ευγένεια του Κουγιουμτζή στις "Λαϊκές Κυριακές". Την αισθητική του Τάτση στο "Ανεστάκι". Τη φρεσκάδα των Φατμέ στο "Μπλέξαν οι γραμμές μας". Τη συναυλία του Paolo Conte στη Φλωρεντία μετά το "Παλλάς". ΘΥΜΑΜΑΙ το ΦΩΣ του Μάνου Χατζιδάκι στο Σείριο και την "Απρόβλεπτη" συνεργασία μας. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Σταύρο Ξαρχάκο να με διευθύνει στις συναυλίες του '72 με τον Ξυλούρη, τον Καλογιάννη και τη Δημητριάδη. ΘΥΜΑΜΑΙ την επιστροφή του Θεοδωράκη στη μεταπολίτευση και τη συνάντησή μας στο Παρίσι, όταν τραγουδούσα στο "Théâtre de la Ville". ΘΥΜΑΜΑΙ τη Λίνα μεταξύ Βισκόντι και Ντε Πάλμα. ΘΥΜΑΜΑΙ το γέλιο της Μελίνας. Το γέλιο του γιου μου. Το γέλιο των φίλων μου. ΘΥΜΑΜΑΙ και έτσι ζω τις δικές μου στιγμές. Θέλω να ξαναζήσω και να σας κάνω να θυμηθείτε κι εσείς σ' αυτή τη "δική μας νύχτα". ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ (ΕΝΑ 26/9/90)
🔺 Σημείωμα Στον Δίσκο :
🔸Ευχαριστώ τους φίλους μου την Μελίνα, τον Γιάννη Πάριο, την Δήμητρα Γαλάνη, την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Γιώργο Σαρρή, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Λάκη Λαζόπουλο, τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Θάνο Μικρούτσικο που βρέθηκαν μαζί μου στην ίδια σκηνή και έκαναν εκείνη τη νύχτα να λάμψει ακόμη περισσότερο.
Ευχαριστώ τον Σωτήρη Μπασιάκο, που με απέραντη ευαισθησία και αποφασιστικότητα, πραγματοποίησε μια τόσο "ακριβή" επιθυμία μου. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΝΥΧΤΑ ήταν ένα κόσμημα πολλών καρατίων που λίγοι Παραγωγοί ξέρουν ή μπορούν να προσφέρουν σε έναν καλλιτέχνη.
ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
🔸ΘΥΜΑΜΑΙ τη φωνή του πατέρα μου στα δημοτικά. ΘΥΜΑΜΑΙ τη φωνή της μητέρας μου στο "Κι αν παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι". ΘΥΜΑΜΑΙ το τρένο για την Αθήνα και "Το τρένο για την Κατερίνη" να το τραγουδάω με τη Δήμητρα. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Γιώργο στο "θεμέλιο" (κιθάρες-ζήλια- ρεμπέτικα-"Δημητρούλα"). ΘΥΜΑΜΑΙ τον Μάνο Λοΐζο στο στούντιο για τα τραγούδια της Χαρούλας να πνίγεται στους ρυθμούς κι ο Μανώλης να αναστενάζει. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Θάνο στις πρόβες της "Ζάλης" να τρελαίνει το πιάνο του και να μας ακούει όλη η πολυκατοικία. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Χρήστο να μου παίζει στο μπουζούκι λάγνους σκοπούς και τον Λευτέρη να με κάνει να δακρύζω με τα στιχάκια του. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Γιάννη να με προσκαλεί με ένα "κόκκινο γαρύφαλλο" να ανέβω στο "φορτηγό" του. ΘΥΜΑΜΑΙ την ηχογράφηση της "Μικράς Ασίας" και συγκινούμαι με τον Απόστολο Καλδάρα και τον Πυθαγόρα (Τι άνθρωποι, Θεέ μου!). ΘΥΜΑΜΑΙ πως έγραψα την "Μπαλάντα της Ιφιγένειας". ΘΥΜΑΜΑΙ την Άλκηστη να επιμένει για το τραγουδάκι μου "Ζήτα μου ό,τι θες". ΘΥΜΑΜΑΙ τον Μάνο Ελευθερίου να γράφει για μένα και να με ενθαρρύνει να εκδώσω την "Ατέλειωτη λέξη".
ΘΥΜΑΜΑΙ τη γαλήνη του Σπανού στην "Οδό Αριστοτέλους". Την ορμή του Βαρδή στο "Φεύγω". Την ευγένεια του Κουγιουμτζή στις "Λαϊκές Κυριακές". Την αισθητική του Τάτση στο "Ανεστάκι". Τη φρεσκάδα των Φατμέ στο "Μπλέξαν οι γραμμές μας". Τη συναυλία του Paolo Conte στη Φλωρεντία μετά το "Παλλάς". ΘΥΜΑΜΑΙ το ΦΩΣ του Μάνου Χατζιδάκι στο Σείριο και την "Απρόβλεπτη" συνεργασία μας. ΘΥΜΑΜΑΙ τον Σταύρο Ξαρχάκο να με διευθύνει στις συναυλίες του '72 με τον Ξυλούρη, τον Καλογιάννη και τη Δημητριάδη. ΘΥΜΑΜΑΙ την επιστροφή του Θεοδωράκη στη μεταπολίτευση και τη συνάντησή μας στο Παρίσι, όταν τραγουδούσα στο "Théâtre de la Ville". ΘΥΜΑΜΑΙ τη Λίνα μεταξύ Βισκόντι και Ντε Πάλμα. ΘΥΜΑΜΑΙ το γέλιο της Μελίνας. Το γέλιο του γιου μου. Το γέλιο των φίλων μου.
ΘΥΜΑΜΑΙ και έτσι ζω τις δικές μου στιγμές. Θέλω να ξαναζήσω και να σας κάνω να θυμηθείτε κι εσείς σ' αυτή τη "δική μας νύχτα".
ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ (ΕΝΑ 26/9/90)