Dziękuję Wam bardzo za tę rozmowę! Dla mnie to było takie trochę "wypłynięcie na głębię", bo do tej pory odrzucałem zaproszenia na inne kanały czy rozmowy. Odkryłem, że odmawiałem chyba głównie z lęku i fałszywej pokory, a więc słabe motywacje :D Wiedziałem, że z Wasz podcast to dobra okazja, by z tego wyjść bo tworzycie po prostu dobrą, miłującą i Bożą przestrzeń w internecie. Dzięki wielkie za to! :)
Jeszcze raz bardzo ci dziękuję za spotkanie, super, że zgodziłeś się przyjść. I pamiętaj, że nie opędzisz się od nas tak łatwo - będziemy cię jeszcze zapraszać do różnych akcji :p
Pamiętam Tomku jak skomentowałeś pierwszy odcinek The Chosen: "fajny, ale ta muzyka to nie moje klimaty". Byłam w szoku, gdy za jakiś czas okazało się, że jesteś serialem zauroczony, bo w trzecim, czy czwartym odcinku wzruszyłeś się BARDZO. Ja wtedy nie oglądałam jeszcze żadnego odcinka.
Kurcze, byłem na świadectwie Tomasza, ale nie przyszło mi do głowy je nagrać "mikrofonem ukrytym w bucie" (copyright Marcin Kydryński). A widzę, że byłby popyt na takie bootlegi :D
Bardzo często w Kościele prezentowany jest sposób myślenia, według którego nawet największy grzesznik może dostąpić przebaczenia i zostać zbawiony, jeśli szczerze wyzna swoje grzechy i będzie za nie żałował. Jest to nam przekazywane ku nadziei, abyśmy zawsze wierzyli w przeogromne Miłosierdzie. Jednocześnie przestrzega się nas, że jeśli się nie nawrócimy, to sami dokonamy własnego potępienia. Nawet Bóg będzie bezsilny wobec tego, że zrobimy zły użytek z danej nam wolnej woli i pozbawieni pokarmu duchowego pogrążymy się w wiecznej ciemności. (A jest to chyba streszczeniem większości kazań!) Ja to widzę w ten sposób, że pokazuje się nam i mocno eksponuje jakiś malutki fragment rzeczywistości, jakiś ściśle obrany punkt widzenia, a pomijane są trudne pytania, które dla mnie same się tu nasuwają. A oto kwintesencja mojej trudności w bezrefleksyjnym przyjęciu katolickiej wizji zbawienia: Dla mnie odpowiedź na pytanie, czy np. Stalin też mógłby dostąpić zbawienia, gdyby na łożu śmierci nagle się nawrócił i żałował za swoje wielkie grzechy, jest mało interesująca. O wiele bardziej interesuje mnie odpowiedź na pytanie, co się stanie ze wszystkimi "niesakramentalnymi", albo co Pan Bóg uczynił z duszą takiej Marii Curie Skłodowskiej, która zdaje się nigdy się nie nawróciła (ślub z Piotrem też brała tylko w merostwie), a przecież dokonała wielkich rzeczy i dawała przykład skromnego, pracowitego życia, albo co będzie z duszą takiego Stephena Hawkinga - genialnego astrofizyka - którego poglądy mają określone i to po części niezgodne z Nauką Kościoła reperkusje światopoglądowe, albo Bertranda Russella - wielkiego matematyka, astronoma, filozofa i... krytyka Kościoła, albo zamordowanego prezydenta Narutowicza (po kościołach odprawiano ponoć później uroczyste Msze Św. za duszę... straconego zabójcy!), albo noblisty Miłosza, czy wreszcie, mojego ulubionego pisarza - Stanisława Lema, któremu nazajutrz po śmierci nadgorliwcy wytknęli lewicowość i ateizm. (Podobne przykłady można oczywiście mnożyć niemal nieograniczenie) Ale w tym miejscu księża z reguły nabierają wody w usta, choć zapewne chętnie odpowiedzieliby na pytanie o możliwość zbawienia nawróconego Stalina... Jest gdzieś w Kościele, może od Orygenesa poczynając, taki nurt myślowy, który można określić nadzieją na powszechne zbawienie i puste piekło. (W Polsce zwolennikiem tego nurtu był np. ks. prof. Hryniewicz). Oznaczałoby to w ostatecznym rozrachunku opróżnienie piekła, lub nawet jego niebyt, z tym, że dla mnie hasła: "Piekła nie ma!" i "Hulaj dusza!" wcale nie muszą iść ze sobą w parze. Inny ks. prof. - W. Chrostowski scharakteryzował chyba trafnie ducha tego nurtu następującym pytaniem: Czy za choćby najdłuższe i najbardziej grzeszne życie karą adekwatną mogłoby być potępienie wieczne? Tym bardziej, jeśli Sędzia jest nieskończenie miłosierny? To zupełnie inne spojrzenie na eschatologię i jeden z ciekawszych przyczynków do tego, że Kościół nie jest wcale takim monolitem, jakim być może wielu chce go widzieć. W dominującym przekazie duszpasterskim można się natomiast raczej doszukać wizji Boga, jako niezwykle surowego sędziego, który tylko czyha, żeby znaleźć na każdego jakiegoś "haka" i skazać na potępienie.
Swietne pytania. W ogole w Kosciele brakuje mi bardzo przestrzeni na zadawanie pytan i na dyskusje i na wspolne poszukiwania. Kosciol nie ma wszystkich odpowiedzi a udawanie, ze ma sprawia, ze jest w moich oczach nie do konca godny zaufania.
Otóż kościół troszkę ma problem z niezrozumieniem ewangelii np przyjaźnie kościelne drugie nie oparcia : brzmi : bog jest sędzią spraw który za dobro wynagradza a zło karze ...nonsens gdyby tak było łotr nie byłby wcraju raczej dogmat Bóg wynagradza za prawdę i prawdziwa skruchę żal za zło i tu dijdzmy do sedna , Bóg Jezus jest prawda mówi o sobie więc odp brzmi jazdy kto dąży do prawdy szczerzy jest w sercu ducha podaza poszukuje jak nawet naukowcy ateiści szukają prawdy która jest sam Bóg więc oni nie odrzucają Boga tylko raczej atrybuty religijne chore które mamy skoro Bóg jest prawda szatan kłamstwem każdy kto dąży do prawdy opowiada się za nią będzie mógł być z awiony ;)
Powiem coś niepopularnego na temat przypowieści o synu marnotrawnym. Oprócz aktu miłosierdzia dla młodszego syna, z którego tak się cieszymy pozostaje jedna zagadka - dlaczego dobry Ojciec nigdy nie zorganizował przyjęcia dla starszego syna, a jedynie wystawił go na próbę zazdrości?
"Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko co moje do ciebie należy." Łk 15, 31 Do mnie bardzo przemawiają te słowa odkąd zrozumiałam, że bliskość Ojca jest nieustanną ucztą i ode mnie zależy czy w niej uczestniczę, czy w napięciu próbuję na nią zasługiwać.
![Tomasz Samołyk - ŚWIADECTWO. Jak św. Jan Chrzciciel uratował mi życie? [LEKCJE POKORY]](http://i.ytimg.com/vi/LnUnxaZ0LQc/mqdefault.jpg)
Dziękuję Wam bardzo za tę rozmowę! Dla mnie to było takie trochę "wypłynięcie na głębię", bo do tej pory odrzucałem zaproszenia na inne kanały czy rozmowy. Odkryłem, że odmawiałem chyba głównie z lęku i fałszywej pokory, a więc słabe motywacje :D Wiedziałem, że z Wasz podcast to dobra okazja, by z tego wyjść bo tworzycie po prostu dobrą, miłującą i Bożą przestrzeń w internecie. Dzięki wielkie za to! :)
Jeszcze raz bardzo ci dziękuję za spotkanie, super, że zgodziłeś się przyjść. I pamiętaj, że nie opędzisz się od nas tak łatwo - będziemy cię jeszcze zapraszać do różnych akcji :p
Nie wiem, jak yt wyswietlił mi Was bo raczej nie po rekolekcjach w życiu, w które się teraz angażuję ;).
Dzięki za przyjemną luźną atmosferę!!
Doprowadziłem do rozwodu i rozpadu małżeństwa. Dziękuję Wam za Waszą działalność, gdzie jest mi prościej wierzyć w Boże Miłosierdzie. Powodzenia!
Żonie nie zależało???
@@Jezu-ufam-tobie123 Doprowadzilem. Oczywiscie, wszystko przez zone, ktorej nie zalezalo. Jasne. :))))
@@noligray5828
Jasna, kobiety zawsze święte. Kościół i lewactwo jadą tak samo po mężczyznach i słodzą kobietom.
Łochoouuu! Witamy w skromnych pogłębiarkowych progach 💪🏻❤️
Pamiętam Tomku jak skomentowałeś pierwszy odcinek The Chosen: "fajny, ale ta muzyka to nie moje klimaty". Byłam w szoku, gdy za jakiś czas okazało się, że jesteś serialem zauroczony, bo w trzecim, czy czwartym odcinku wzruszyłeś się BARDZO. Ja wtedy nie oglądałam jeszcze żadnego odcinka.
Kurcze, byłem na świadectwie Tomasza, ale nie przyszło mi do głowy je nagrać "mikrofonem ukrytym w bucie" (copyright Marcin Kydryński). A widzę, że byłby popyt na takie bootlegi :D
uf, jestem tutaj pierwszy raz, tzn. na podcaście jezuickim, i mam pytanie: gdzie ci jezuici?
Tomek 👍
Bardzo często w Kościele prezentowany jest sposób myślenia, według którego nawet największy grzesznik może dostąpić przebaczenia i zostać zbawiony, jeśli szczerze wyzna swoje grzechy i będzie za nie żałował. Jest to nam przekazywane ku nadziei, abyśmy zawsze wierzyli w przeogromne Miłosierdzie. Jednocześnie przestrzega się nas, że jeśli się nie nawrócimy, to sami dokonamy własnego potępienia. Nawet Bóg będzie bezsilny wobec tego, że zrobimy zły użytek z danej nam wolnej woli i pozbawieni pokarmu duchowego pogrążymy się w wiecznej ciemności. (A jest to chyba streszczeniem większości kazań!) Ja to widzę w ten sposób, że pokazuje się nam i mocno eksponuje jakiś malutki fragment rzeczywistości, jakiś ściśle obrany punkt widzenia, a pomijane są trudne pytania, które dla mnie same się tu nasuwają. A oto kwintesencja mojej trudności w bezrefleksyjnym przyjęciu katolickiej wizji zbawienia: Dla mnie odpowiedź na pytanie, czy np. Stalin też mógłby dostąpić zbawienia, gdyby na łożu śmierci nagle się nawrócił i żałował za swoje wielkie grzechy, jest mało interesująca. O wiele bardziej interesuje mnie odpowiedź na pytanie, co się stanie ze wszystkimi "niesakramentalnymi", albo co Pan Bóg uczynił z duszą takiej Marii Curie Skłodowskiej, która zdaje się nigdy się nie nawróciła (ślub z Piotrem też brała tylko w merostwie), a przecież dokonała wielkich rzeczy i dawała przykład skromnego, pracowitego życia, albo co będzie z duszą takiego Stephena Hawkinga - genialnego astrofizyka - którego poglądy mają określone i to po części niezgodne z Nauką Kościoła reperkusje światopoglądowe, albo Bertranda Russella - wielkiego matematyka, astronoma, filozofa i... krytyka Kościoła, albo zamordowanego prezydenta Narutowicza (po kościołach odprawiano ponoć później uroczyste Msze Św. za duszę... straconego zabójcy!), albo noblisty Miłosza, czy wreszcie, mojego ulubionego pisarza - Stanisława Lema, któremu nazajutrz po śmierci nadgorliwcy wytknęli lewicowość i ateizm. (Podobne przykłady można oczywiście mnożyć niemal nieograniczenie) Ale w tym miejscu księża z reguły nabierają wody w usta, choć zapewne chętnie odpowiedzieliby na pytanie o możliwość zbawienia nawróconego Stalina... Jest gdzieś w Kościele, może od Orygenesa poczynając, taki nurt myślowy, który można określić nadzieją na powszechne zbawienie i puste piekło. (W Polsce zwolennikiem tego nurtu był np. ks. prof. Hryniewicz). Oznaczałoby to w ostatecznym rozrachunku opróżnienie piekła, lub nawet jego niebyt, z tym, że dla mnie hasła: "Piekła nie ma!" i "Hulaj dusza!" wcale nie muszą iść ze sobą w parze. Inny ks. prof. - W. Chrostowski scharakteryzował chyba trafnie ducha tego nurtu następującym pytaniem: Czy za choćby najdłuższe i najbardziej grzeszne życie karą adekwatną mogłoby być potępienie wieczne? Tym bardziej, jeśli Sędzia jest nieskończenie miłosierny? To zupełnie inne spojrzenie na eschatologię i jeden z ciekawszych przyczynków do tego, że Kościół nie jest wcale takim monolitem, jakim być może wielu chce go widzieć. W dominującym przekazie duszpasterskim można się natomiast raczej doszukać wizji Boga, jako niezwykle surowego sędziego, który tylko czyha, żeby znaleźć na każdego jakiegoś "haka" i skazać na potępienie.
Swietne pytania. W ogole w Kosciele brakuje mi bardzo przestrzeni na zadawanie pytan i na dyskusje i na wspolne poszukiwania. Kosciol nie ma wszystkich odpowiedzi a udawanie, ze ma sprawia, ze jest w moich oczach nie do konca godny zaufania.
Żeby żyć trzeba bajerować, kościół najlepszy bajerant, a teologia to szkoła największego kłamstwa.
Otóż kościół troszkę ma problem z niezrozumieniem ewangelii np przyjaźnie kościelne drugie nie oparcia : brzmi : bog jest sędzią spraw który za dobro wynagradza a zło karze ...nonsens gdyby tak było łotr nie byłby wcraju raczej dogmat Bóg wynagradza za prawdę i prawdziwa skruchę żal za zło i tu dijdzmy do sedna , Bóg Jezus jest prawda mówi o sobie więc odp brzmi jazdy kto dąży do prawdy szczerzy jest w sercu ducha podaza poszukuje jak nawet naukowcy ateiści szukają prawdy która jest sam Bóg więc oni nie odrzucają Boga tylko raczej atrybuty religijne chore które mamy skoro Bóg jest prawda szatan kłamstwem każdy kto dąży do prawdy opowiada się za nią będzie mógł być z awiony ;)
Spowiedź to donoszenie na samego siebie.
Klechy lewackie już od dawna wybielają zbrodniarzy i wrogów Polski jak dziadyga Boniecki i Lemański co włażą Michnikowi głęboko.
Powiem coś niepopularnego na temat przypowieści o synu marnotrawnym. Oprócz aktu miłosierdzia dla młodszego syna, z którego tak się cieszymy pozostaje jedna zagadka - dlaczego dobry Ojciec nigdy nie zorganizował przyjęcia dla starszego syna, a jedynie wystawił go na próbę zazdrości?
"Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko co moje do ciebie należy."
Łk 15, 31
Do mnie bardzo przemawiają te słowa odkąd zrozumiałam, że bliskość Ojca jest nieustanną ucztą i ode mnie zależy czy w niej uczestniczę, czy w napięciu próbuję na nią zasługiwać.
🪺🐣🪺🛐
Tak wyglądają młodzi mężczyźni katoliccy😅
bardzo dziękujemy za miłe słowa, niestety prawda jest taka, że nie jesteśmy zbyt młodzi ;)
Jak wygladaja, bo nie wiem? Okulary nosza czy lysi sa? :)))
Są zniewieściali i zdziwaczali
@@Acta-nonVerba Jak to dobrze, ze jedyniesluszny wzor mezczyzny-macho odchodzi do lamusa.
Wszystko będzie zapomniane i każde imię wymazane - prorok Jerzy.
Rohr to nie Jezuita Łysy.
fajne macie habity chlopaki!!!.....gdzie takie szyja!!?!??
Jakie habity? Prawdziwy katolik to gole plecy i biczyk. Ewentualnie wlosiennica. Wszyscy inni to cieniasy. :)))
To jest tragedia
To nie są księżą
Największa katolicka pipa zaraz po Hołowni.