Warszawska Niobe. (Powstanie Warszawskie, Romoccy, Romocki)

"Andrzej Romocki ps. "Morro" - harcmistrz, dowódca kompanii "Rudy" wchodzącej w skład Batalionu "Zośka" - w czasie Powstania Warszawskiego uczestniczył w walkach na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. 15 września 1944 roku padł nad brzegiem Wisły, w pobliżu kościoła Świętej Trójcy, trafiony niemiecką kulą prosto w serce. Miał wówczas 21 lat. Jego dziewiętnastoletni brat Jan, ps. "Bonawentura" - podharcmistrz, żołnierz tego samego batalionu - zginął 18 sierpnia od wybuchu bomby lotniczej. Był poetą. Pozostał po nim piękny wiersz "Modlitwa Bonawentury", często śpiewany przez powstańców. Owdowiała kilka lat wcześniej matka chłopców, Jadwiga Romocka, nigdy nie pogodziła się z tą dojmująca stratą. Od 1945 roku pisała pamiętnik, który był rodzajem listów do nieżyjących synów. 16 listopada 1945 roku pisała w nim: "Chłopcy - czyż to możliwe, że mam żyć bez was? Jaśku, Jaśku, mój Jaśku, widzę ciągle twoje kochane dobre oczy...". 12 marca 1947 roku zaś: "Jasieńku - dwa lata od twojego pogrzebu! Co robić, żeby móc myśleć o tym spokojnie? Każda minuta tych dni jest jak żywa... o Boże, przy waszych grobach nabieram tchu na dalsze dnie, których już tyle, tyle minęło bez was". Jadwiga Romocka zmarła w 1975 roku. Zeszyt z jej bardzo osobistymi zapiskami i wspomnieniami przekazano Juliuszowi Bogdanowi Deczkowskiemu ps. "Laudański", żołnierzowi Batalionu "Zośka", zaprzyjaźnionemu z Andrzejem i Janem. On właśnie udostępnił go Lucynie Smolińskiej, która postanowiła ten unikatowy, głęboko wzruszający pamiętnik po raz pierwszy opublikować w całości. Przekazanie tekstu powierzyła Danucie Stence, a inscenizowane ujęcia, w których aktorka gra rolę matki poległych, dopełniła recytacją wierszy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, fotografiami i fragmentami filmów archiwalnych oraz wspomnieniami Stanisława Sieradzkiego ps. "Świst", towarzysza broni braci Romockich. [TVP]
Reżyseria: Lucyna Smolińska
Scenariusz: Lucyna Smolińska
Zdjęcia: Stanisław Szabłowski

[@bozenagepert3363]

Nie możemy zapomnieć. Danuta Stenka świetna w każdej roli. A tak mało osób to obejrzało...

[@marzenka13041960]

Bardzo wzruszajace, tragiczne i jakze ludzkie. Bol matki jest zawsze najwiekszy. Dziekuje za umieszczenie na You Tube.

[@Piotr_Rola_Myslinski]

Bardzo potrzebny film. Kustosz pamięci narodowej.

[@annakarolina9757]

Danuta Stenka poradziła sobie wspaniale, film jest niesamowity

[@ggosia3a]

Piękny film.....aż się popłakałam. Mam synów.......nie chciałabym czegoś takiego przeżywać.....boję się wojny.

[@donatastawicka1266]

straszny ból matki....

[@ZdislavZdislav-on6ny]

Danusia Tylko Ona potrafi tak zagrać No bo to Kaszubka