χάνομαι τελευταία απ'τους πάντες και τα πάντα στον ώμο μια τσάντα και την έκανα για άλλου δε με χωράνε τα τετράδια με κρίσεις πανικού τη κάθε μέρα μου περνώ σε ένα σπίτι παγωμένο το ξέρω μάλλον καπου θα φταίω τα λάθη μου με καναν να μη βρισκω το ωραίο σε έναν κόσμο αδειανό το παιδί με το κενό μεσα στο βλέμμα το παιδί με τα μάτια του δακρυσμένα σου ανοίγει τη καρδιά του για να μπεις γάμησε το "εγώ" κοίτα το "έμεις" μα μόνος μου δεν υπάρχει κανείς και να πα να γαμηθείς δεν νιώθεις μια πετάω ένα χαμόγελο να μη χαθεί η μαγεία κι ύστερα όλα καλά αφού είναι ακόμα εδώ τα παιδιά αφού έκοψα τελείως απ'τα παλιά αφού με έχασα στον δρόμο αφου συνήθισα το πόνο αφού πεθαίνω λίγο λίγο χρόνο με το χρόνο κρύφτηκα μα σήμερα πετάω τη μάσκα και αφήνω να ακουμπήσεις τις πληγές μου κοιτώντας με μεσ 'τα μάτια γυμνός και απροσάρμοστος αδειάζοντας μπουκάλια μια παράνοια που με εθιζει να 'μαι κάθε μέρα χάλια γάμησέ 'το δεν είμαστε εμείς για όλα αυτά ίσως να 'χαμε μέλλον μα μας 'φαγαν τα πρωινά κάτι έρωτες ξεχασμένοι κάτι δανεικά φιλιά και τα όνειρα που κάναμε παιδιά Μαύρα Τετράδια.
Εμείς θα αλλάζαμε τα πάντα μα τίποτα και τα πάντα είμαστε ίδιοι στα τελικά είναι πως θέλεις να το δεις αλλάξαμε για τα καλά μεγαλωμένοι δυτικά μεγάλωσανε και οι κόποι μας μπλέξαμε στα σκατά πώς να απαρνηθείς την αλήθεια άσπλαχνοι και άδειοι βλέμματα μαγκώνουν πάτωμα πλακάκι το πλακάκι ψάχνεις το επόμενο βήμα ψάχνω το επόμενο χάπι της αγάπης το προηγούμενο το μάσησα εν τάχει και δεν μ έπιασε μ άφησε μαλάκα και με γέλασε περίεργη ζωή και δε βρίσκω τη συνταγή γυναίκα που με ξεγέλασε και απότομη η ενηλικίωση που με προσπέρασε μου έγδαρε τα μούτρα και με λέρωσε καρδιά μυαλό και χέρια περιστασιακά όλα καλά δείχνω και τέτοια θες να δεις μα η αλήθεια είναι πως μέσα μου μισός και μίσος γέμισα μα δε θα πλησιάσεις κοντά για να δεις κι ίσως να φταίω γκρέμιζα κάθε ωραίο από μικρός και έψαχνα κάπου το αντίκρυ μου γυμνός στη καταιγίδα του σκότους ψάχνω το φως κι όταν χαθώ οριστικά ίσως το βρω ίσως τρελός να καταλήξω μα ποίος ξέρει και ποιος νοιάζεται; ακούτε ότι θέλετε αναμασάτε λέξεις και τα λέτε όπως θέλετε δε μοιάζουμε με ‘μάθαν να τα λέω όπως έχουν μα με μάθατε αλλιώς δεν μ έμαθε κανείς σας συνεπώς.
"Δε μ'έμαθε κανείς σας συνεπώς".. αν ο στίχος σημαίνει ότι κανείς δε με δίδαξε, δεν ισχύει διότι όσο ζω μαθαίνω. Αν πάλι σημαίνει πως δεν με γνώρισε κανείς.. τότε αλλάζει.
Δεν νομιζω να εννοεί αυτό, λέει ότι του μάθανε να λέει τα πράγματα όπως έχουν και επειδή οι άλλοι αλλάζουν και καταλαβαίνουν αλλιώς τα λόγια του δεν έμαθε κάνεις ποιος είναι πραγματικά
χάνομαι τελευταία απ'τους πάντες
και τα πάντα
στον ώμο μια τσάντα και την έκανα για άλλου
δε με χωράνε τα τετράδια
με κρίσεις πανικού
τη κάθε μέρα μου περνώ
σε ένα σπίτι παγωμένο
το ξέρω
μάλλον καπου θα φταίω τα λάθη μου με καναν να μη βρισκω το ωραίο
σε έναν κόσμο αδειανό
το παιδί με το κενό μεσα στο βλέμμα
το παιδί με τα μάτια του δακρυσμένα
σου ανοίγει τη καρδιά του για να μπεις
γάμησε το "εγώ" κοίτα το "έμεις" μα μόνος μου
δεν υπάρχει κανείς
και να πα να γαμηθείς
δεν νιώθεις μια
πετάω ένα χαμόγελο να μη χαθεί η μαγεία
κι ύστερα όλα καλά
αφού είναι ακόμα
εδώ τα παιδιά
αφού έκοψα τελείως απ'τα παλιά
αφού με έχασα στον δρόμο
αφου συνήθισα το πόνο αφού πεθαίνω λίγο λίγο χρόνο με το χρόνο
κρύφτηκα μα σήμερα πετάω τη μάσκα και αφήνω να ακουμπήσεις τις πληγές μου
κοιτώντας με
μεσ 'τα μάτια
γυμνός και απροσάρμοστος αδειάζοντας μπουκάλια μια παράνοια
που με εθιζει
να 'μαι κάθε μέρα χάλια
γάμησέ 'το
δεν είμαστε εμείς
για όλα αυτά
ίσως να 'χαμε μέλλον
μα μας 'φαγαν τα πρωινά
κάτι έρωτες ξεχασμένοι κάτι δανεικά φιλιά
και τα όνειρα
που κάναμε παιδιά
Μαύρα Τετράδια.
❤
Εμείς θα αλλάζαμε τα πάντα μα τίποτα και τα πάντα είμαστε ίδιοι στα τελικά
είναι πως θέλεις να το δεις αλλάξαμε για τα καλά μεγαλωμένοι δυτικά
μεγάλωσανε και οι κόποι μας μπλέξαμε στα σκατά πώς να απαρνηθείς την αλήθεια
άσπλαχνοι και άδειοι βλέμματα μαγκώνουν πάτωμα
πλακάκι το πλακάκι ψάχνεις το επόμενο βήμα ψάχνω το επόμενο χάπι της αγάπης
το προηγούμενο το μάσησα εν τάχει και δεν μ έπιασε
μ άφησε μαλάκα και με γέλασε περίεργη ζωή και δε βρίσκω τη συνταγή
γυναίκα που με ξεγέλασε και απότομη η ενηλικίωση που με προσπέρασε
μου έγδαρε τα μούτρα και με λέρωσε καρδιά μυαλό και χέρια
περιστασιακά όλα καλά δείχνω και τέτοια θες να δεις
μα η αλήθεια είναι πως μέσα μου μισός και μίσος γέμισα
μα δε θα πλησιάσεις κοντά για να δεις κι ίσως να φταίω
γκρέμιζα κάθε ωραίο από μικρός και έψαχνα κάπου το αντίκρυ μου
γυμνός στη καταιγίδα του σκότους ψάχνω το φως
κι όταν χαθώ οριστικά ίσως το βρω ίσως τρελός να καταλήξω
μα ποίος ξέρει και ποιος νοιάζεται;
ακούτε ότι θέλετε αναμασάτε λέξεις και τα λέτε όπως θέλετε δε μοιάζουμε
με ‘μάθαν να τα λέω όπως έχουν μα με μάθατε αλλιώς
δεν μ έμαθε κανείς σας συνεπώς.
Eυχαριστούμε για τους στίχους.
🖤
Ακροβατης ωραιος
Μπράβο σας παιδιά
Mpravo magkes poli wraio
Μπράβο αλάνια
Πολυ καλη δουλεια
πολυ ομορφο!
Περιεργη ζωη και δεν βρισκω την συνταγή...
Αριστούργημα..
Πρέπει να πάτε ψηλά παιδιά
"Αλλάξαμε για τα καλά ..... Δεν με μάθε κανεις σας συνεπως..."
τρομερη δουλεια για αλλη μια φορα...για μ-παντα..καλοταξιδο απο Λαμια μερια ❤
@Ατέρμων Νους
Καλησπέρα αγορίνα
παμε ρε λαμιαρα 1L
καλησπερες μαγκες μου
Μάλλον κάπου θα φταίω.. 🥀
🖤
@@alphapi. ❣️❣️
ta lathh mou me kanoun na mhn vriskw to wraio...
Ωραιοι μαγκες
"Δε μ'έμαθε κανείς σας συνεπώς".. αν ο στίχος σημαίνει ότι κανείς δε με δίδαξε, δεν ισχύει διότι όσο ζω μαθαίνω. Αν πάλι σημαίνει πως δεν με γνώρισε κανείς.. τότε αλλάζει.
Δεν νομιζω να εννοεί αυτό, λέει ότι του μάθανε να λέει τα πράγματα όπως έχουν και επειδή οι άλλοι αλλάζουν και καταλαβαίνουν αλλιώς τα λόγια του δεν έμαθε κάνεις ποιος είναι πραγματικά