Bozukkale 😍 I hope you also visited the ancient settlement with its acropolis just behind the restaurant. Most people don't know about it as today it's not so impressive as the harbor fortress. Detailed informations about the fortress are to find in this article (written in German) www.academia.edu/41384917/Die_Hafenfestung_von_Loryma_full_article_ Had my first stay there 20 years ago and people had to bring big ice blocks to cool their meat and other food.
Yes, and the atmosphere so different with all those superrich people that where hanging out there in the evening. One of them told me he got a real good deal on the rent of the catamaran. Only 5000 euro a week. So he had it for 2 months!
Jerry. We lagen in SerÇe, Turkije geankerd. Ietsje verderop lag de “***” van Toni. Een flink groot klassiek houten motorjacht. Toni was Brit en bijzonder trots op zijn klassieke vluchtkoffer. Vluchtkoffer want de omstandigheden waarop projectontwikkelaar Toni zijn Great Britain verlaten had waren zeer vaag, bijna met zekerheid niet helemaal pluis. Hij had gewoon te veel geld. S´Avonds bij een borrel en barbecue aan boord van het grote jacht leerden we dat voor deze trip Gaby aan boord was. Over Gaby kan ik veel vertellen. Ze was de enige vrouwelijke charterende schipper die ik ooit gekend heb. Bovendien was ze zeer succesvol in haar zaakje. Ze had zelf een mooie stalen motorsailor waarmee ze acht maand per jaar in de Zuidwesthoek van Turkije schipperde. Gaby had een gave. Zij was een der mensen die anderen totaal en direct konden inpakken. Ik heb ze urenlang bestudeerd tijdens gezellige avonden op een of ander jacht, heb nooit kunnen bepalen wat en hoe ze het deed, iedereen hing altijd aan haar lippen, ze was in een grotendeels mannengroep toch de leider, een organisator geboren. Vrijgezel, vaak van partner wisselend, zonder een bepaalde gender in gedachten. Heb ze ook een jaar weten charteren met een vrouwelijke partner aan boord. Misschien een tikkie mannelijke hormonen. Deze vaart had ze gekozen voor Toni. Die was zwaarbeladen ( qua geld ) en verafgoodde Gaby. Vooral met mijn vrouw kon Gaby ongelooflijk goed opschieten. Met mij was het iets anders. Ik had een keer bezwerend mijn bovenarmen tot kruis gevouwen en daarbij “Hoeoeoe...hoeoeoe” geroepen toen ze me de obligatoire drie luchtkussen wou geven en dat heeft ze me nooit vergeven. Ik wist heus wel dat ze geen heks was, die bestaan niet. Of toch...? Tot zover. We deden met z´n vieren een lange wandeling door het woeste berglandschap boven SerÇe bay. Dan werd besloten dat Tony en ik zouden terug aan boord gaan en de jachten overvaren naar Bozukkale bay, een stukje verderop. Gaby, haar hond Jerry en mijn vrouw zouden over de berg wandelen tot de volgende baai, afspraak was bij een baai restaurant in Bozukkale bay. Beide vrouwen waren in Turks berggebied geoefende wandelaars, droegen de passende kleding. Jerry was niet de mooiste, integendeel. Een grijze staalborstel vacht, raar soort middelmaat hond, wel intelligent. Je weet wel, nooit aan de lijn en hij had de gewoonte zich in koe of andere mest te rollen. Vraag me niet waarom. Het leek altijd alsof die hond je geringschattend uitlachte. Gek want scheepshonden hebben weinig reden tot lachen. Wij mannen varen de boten over. Zeg maar vier kilometer. Terwijl ik Bozzukkale bay invaar sta ik met de kijker de bergrug te bekijken waar de vrouwen overheen moeten en besef gelijk dat er op z´n minst twee niet te nemen ravijnen hun pad kruisen. Na ankeren roei ik naar Toni´s groot jacht en verklaar dat de vrouwen die ravijn nooit kunnen passeren, dat we ze moeten gaan opzoeken aan de rand van de baai, waar de eerste ravijn naar beneden komt. Toni was geen wandelaar. Hij had wel een erg mooie vaste bijboot. Ook klassiek. Wel met buitenboordmotor maar verder met stuurtje, windschermpje en wit lederen bekleding. Zal wel imitatie leder geweest zijn. Beetje als een oud open sportwagentje. Wij met dat bootje naar waar ik hoopte dat de vrouwen zouden afdalen. We bleven flink van de oever af om omhoog te kunnen kijken. Schat tweehonderd, tweehonderdvijftig meter hoog ontzettend ruw terrein. Na letterlijk uren merk ik beweging op de ravijnrand. Schreeuwend geef ik aanwijzingen hoe ze het beste kunnen afdalen. Als ze steeds lager komen merk ik met m´n kijker dat er iets niet klopt. Gaby zit onder het bloed en huilt. Wat is daar aan de hand? Jerry is de eerste die de waterrand bereikt. Hij springt gewoon van een twee meter hoge rots af in zee en zwemt naar ons bootje. Ik grijp de hond en til hem aan boord. Jerry schud zich, een nevel aan zeewater en rood spul overdekt ons en het bootje. Tony vanzelfsprekend in kapiteinswit is plots Friese vlag. Zonder blauw. Op dat moment helpen de vrouwen zich de laatste meters tot beneden en gaan we ze redden. Gaby snokt van het huilen, kan niet praten, Mijn vrouw doet de uitleg. Helemaal op de koepel van de eerste bergrug treffen de vrouwen op een corral waar geiten bijeen gejaagd zijn. Drie woest uitziende boeren scheren de geiten. Gaby spreekt erg goed Turks, heeft binnen de kortste keren die kerels om haar vinger gewikkeld. Blablaaa bablaa, bablaa.... Ze nemen afscheid, wandelen verder. Gaby voorop, Jerry, dan mijn vrouw. Die merkt na enige tijd dat de hond raar doet. Ze maakt Gaby opmerkzaam. Jerry loopt houterig, zwalpt na een tijdje heen en weer, valt dan om. Gaby op d´r knieën, houd de hond, haar liefste. Huilt en tiert. De hond braakt en blijkt een stuk vlees gegeten te hebben. Gif. Mijn vrouw loopt voor het leven terug naar waar ze denkt dat de geitehoeders zijn. Vind ze ook. Met gebarentaal maakt ze duidelijk wat gebeurd is. Twee van die uiterst vieze ( Geiten scheren is vies werk ) kerels lopen nu zonder schoenen achter m´n vrouw aan. Door zo´n landschap. Slangen schorpioenen, distels, messcherpe stenen. Wat een mensen. Als ze bij Gaby en Jerry komen is de hond stijf als een plank. Een van de herders bekijkt de hond, de lap vlees en zegt iets onbegrijpelijks tegen z´n maat. Die rent weg. De herder neemt een mes en snijd in één haal Jerry´s staart af. Allee, de laatste tien centimeter. Bloed spuit overal, de herder begint een soort buikmassage te doen. Herder twee is terug met een lederen zak vol met wat later geitemelk blijkt te zijn. Dat gieten ze behoorlijk wat geweld gebruikend in Jerry´s strot. Hond begint te kokhalzen, er komt weer leven in. Gaby trekt met d´r vingers nog een reepje vlees uit Jerry´s hals. Zij zit ondertussen totaal onder het bloed. Wat is er gebeurd : Die geitehoeders leggen gif voor vossen. Dat gif doodt door een extreem hoge bloeddruk te veroorzaken. Aderlaten is de oplossing, dan braken en braken en geitemelk. In dit geval was het staartlaten. Dezelfde avond werden we uitgenodigd om een hapje te eten en vooral drinken in een der bay restaurants. Allen netjes gewassen, Jerry met een verband rond z´n staartstomp. Heb ik gelegd, ik ben ooit ambulancier geweest. Dan geeft mijn vrouw een netjes verpakt cadeautje aan Gaby. Daarin een hondestaart en een gouden ring. Die ring was Gaby verloren bij het braaksel woelen, mijn vrouw die altijd alles netjes opruimt, ook midden in de wildernis had de ring en staart meegenomen. Meerdere jaren later hingen ring en staartstomp samen op een mooi plekje in de motorsailor. Het Friesche vlag bootje heb ik nooit meer gezien
@@AtHomeInTurkey Op kapidagi namen de enkele boeren die er woonden de lammetjes in huis, samen met de moeder. Schijnt dat wilde varkens graag lammetjes eten.
![ALLY - OH MY! [ REACTION ] 'Amarin Nitibhon' #ALLY_OHMY #ALLY #allynitibhon #แอลลี่](http://i.ytimg.com/vi/nX9qpHjVfbQ/mqdefault.jpg)
Thanks for watching! Please like this video 👍 hit that subscribe
button, and click the bell icon 🔔 for notifications if you want to see
more.
Nice Ancient tree there,and it was worth the rock sloth terrain.!thank great views...
Yes! It was like the old tree was sitting on the rock. But the fortress made it all worth while for me
Beautiful place! Thanks for sharing
It really is! And so much more to explore. Turkey is big enough to keep me busy for years.
@@AtHomeInTurkey i bet!
Bozukkale 😍 I hope you also visited the ancient settlement with its acropolis just behind the restaurant. Most people don't know about it as today it's not so impressive as the harbor fortress.
Detailed informations about the fortress are to find in this article (written in German) www.academia.edu/41384917/Die_Hafenfestung_von_Loryma_full_article_
Had my first stay there 20 years ago and people had to bring big ice blocks to cool their meat and other food.
You somehow ended up in the spam box and I missed your comment completely. Sorry for that. I did not visit that place. If I had know I would have.
Another great episode of your adventure, I really enjoy watching,. Thank you for sharing 😊
Thank you for watching.
Now that is an great looking place , loved the bread oven and the lady baking it .
Yes, and the atmosphere so different with all those superrich people that where hanging out there in the evening. One of them told me he got a real good deal on the rent of the catamaran. Only 5000 euro a week. So he had it for 2 months!
@@AtHomeInTurkey how the other half live eh ? lol
@@kenkyukai100 They live in another reality for sure. I am ok with mine, no problem.
I have very much enjoy that. One thousand thanks.
@@justicebled1386 Thank you for watching
Als ik over Serçe Limanı les, zie denk ik aan George F. Bass. Ooit met boot geweest. Een prachtige parel stukje van Hisarönü schiereiland.
Inderdaad heel bijzonder. En om er heen te lopen was super.
love your hike followed you for months can i come visit you next time in Dalian it is ok im 75 lol your a lade after my own heart
Yes you can if the pandemic is over. My husband is very high risk, so I am super careful. I don't see anybody or go anywhere.
@@AtHomeInTurkey thank you im in that same risk age .god bless you for giving me a view of what im missing
Jerry.
We lagen in SerÇe, Turkije geankerd. Ietsje verderop lag de “***” van Toni. Een flink groot klassiek houten motorjacht. Toni was Brit en bijzonder trots op zijn klassieke vluchtkoffer.
Vluchtkoffer want de omstandigheden waarop projectontwikkelaar Toni zijn Great Britain verlaten had waren zeer vaag, bijna met zekerheid niet helemaal pluis. Hij had gewoon te veel geld.
S´Avonds bij een borrel en barbecue aan boord van het grote jacht leerden we dat voor deze trip Gaby aan boord was.
Over Gaby kan ik veel vertellen. Ze was de enige vrouwelijke charterende schipper die ik ooit gekend heb. Bovendien was ze zeer succesvol in haar zaakje. Ze had zelf een mooie stalen motorsailor waarmee ze acht maand per jaar in de Zuidwesthoek van Turkije schipperde.
Gaby had een gave. Zij was een der mensen die anderen totaal en direct konden inpakken.
Ik heb ze urenlang bestudeerd tijdens gezellige avonden op een of ander jacht, heb nooit kunnen bepalen wat en hoe ze het deed, iedereen hing altijd aan haar lippen, ze was in een grotendeels mannengroep toch de leider, een organisator geboren.
Vrijgezel, vaak van partner wisselend, zonder een bepaalde gender in gedachten. Heb ze ook een jaar weten charteren met een vrouwelijke partner aan boord. Misschien een tikkie mannelijke hormonen. Deze vaart had ze gekozen voor Toni. Die was zwaarbeladen ( qua geld ) en verafgoodde Gaby.
Vooral met mijn vrouw kon Gaby ongelooflijk goed opschieten. Met mij was het iets anders. Ik had een keer bezwerend mijn bovenarmen tot kruis gevouwen en daarbij “Hoeoeoe...hoeoeoe” geroepen toen ze me de obligatoire drie luchtkussen wou geven en dat heeft ze me nooit vergeven.
Ik wist heus wel dat ze geen heks was, die bestaan niet. Of toch...?
Tot zover. We deden met z´n vieren een lange wandeling door het woeste berglandschap boven SerÇe bay. Dan werd besloten dat Tony en ik zouden terug aan boord gaan en de jachten overvaren naar Bozukkale bay, een stukje verderop. Gaby, haar hond Jerry en mijn vrouw zouden over de berg wandelen tot de volgende baai, afspraak was bij een baai restaurant in Bozukkale bay.
Beide vrouwen waren in Turks berggebied geoefende wandelaars, droegen de passende kleding.
Jerry was niet de mooiste, integendeel. Een grijze staalborstel vacht, raar soort middelmaat hond, wel intelligent. Je weet wel, nooit aan de lijn en hij had de gewoonte zich in koe of andere mest te rollen. Vraag me niet waarom. Het leek altijd alsof die hond je geringschattend uitlachte. Gek want scheepshonden hebben weinig reden tot lachen.
Wij mannen varen de boten over. Zeg maar vier kilometer. Terwijl ik Bozzukkale bay invaar sta ik met de kijker de bergrug te bekijken waar de vrouwen overheen moeten en besef gelijk dat er op z´n minst twee niet te nemen ravijnen hun pad kruisen.
Na ankeren roei ik naar Toni´s groot jacht en verklaar dat de vrouwen die ravijn nooit kunnen passeren, dat we ze moeten gaan opzoeken aan de rand van de baai, waar de eerste ravijn naar beneden komt.
Toni was geen wandelaar. Hij had wel een erg mooie vaste bijboot. Ook klassiek. Wel met buitenboordmotor maar verder met stuurtje, windschermpje en wit lederen bekleding. Zal wel imitatie leder geweest zijn. Beetje als een oud open sportwagentje.
Wij met dat bootje naar waar ik hoopte dat de vrouwen zouden afdalen. We bleven flink van de oever af om omhoog te kunnen kijken. Schat tweehonderd, tweehonderdvijftig meter hoog ontzettend ruw terrein.
Na letterlijk uren merk ik beweging op de ravijnrand. Schreeuwend geef ik aanwijzingen hoe ze het beste kunnen afdalen. Als ze steeds lager komen merk ik met m´n kijker dat er iets niet klopt. Gaby zit onder het bloed en huilt. Wat is daar aan de hand?
Jerry is de eerste die de waterrand bereikt. Hij springt gewoon van een twee meter hoge rots af in zee en zwemt naar ons bootje. Ik grijp de hond en til hem aan boord. Jerry schud zich, een nevel aan zeewater en rood spul overdekt ons en het bootje. Tony vanzelfsprekend in kapiteinswit is plots Friese vlag. Zonder blauw.
Op dat moment helpen de vrouwen zich de laatste meters tot beneden en gaan we ze redden.
Gaby snokt van het huilen, kan niet praten, Mijn vrouw doet de uitleg.
Helemaal op de koepel van de eerste bergrug treffen de vrouwen op een corral waar geiten bijeen gejaagd zijn. Drie woest uitziende boeren scheren de geiten. Gaby spreekt erg goed Turks, heeft binnen de kortste keren die kerels om haar vinger gewikkeld. Blablaaa bablaa, bablaa....
Ze nemen afscheid, wandelen verder. Gaby voorop, Jerry, dan mijn vrouw. Die merkt na enige tijd dat de hond raar doet. Ze maakt Gaby opmerkzaam. Jerry loopt houterig, zwalpt na een tijdje heen en weer, valt dan om.
Gaby op d´r knieën, houd de hond, haar liefste. Huilt en tiert. De hond braakt en blijkt een stuk vlees gegeten te hebben. Gif.
Mijn vrouw loopt voor het leven terug naar waar ze denkt dat de geitehoeders zijn. Vind ze ook.
Met gebarentaal maakt ze duidelijk wat gebeurd is. Twee van die uiterst vieze ( Geiten scheren is vies werk ) kerels lopen nu zonder schoenen achter m´n vrouw aan. Door zo´n landschap. Slangen schorpioenen, distels, messcherpe stenen. Wat een mensen.
Als ze bij Gaby en Jerry komen is de hond stijf als een plank. Een van de herders bekijkt de hond, de lap vlees en zegt iets onbegrijpelijks tegen z´n maat. Die rent weg.
De herder neemt een mes en snijd in één haal Jerry´s staart af. Allee, de laatste tien centimeter.
Bloed spuit overal, de herder begint een soort buikmassage te doen.
Herder twee is terug met een lederen zak vol met wat later geitemelk blijkt te zijn. Dat gieten ze behoorlijk wat geweld gebruikend in Jerry´s strot.
Hond begint te kokhalzen, er komt weer leven in. Gaby trekt met d´r vingers nog een reepje vlees uit Jerry´s hals. Zij zit ondertussen totaal onder het bloed.
Wat is er gebeurd : Die geitehoeders leggen gif voor vossen. Dat gif doodt door een extreem hoge bloeddruk te veroorzaken. Aderlaten is de oplossing, dan braken en braken en geitemelk.
In dit geval was het staartlaten.
Dezelfde avond werden we uitgenodigd om een hapje te eten en vooral drinken in een der bay restaurants. Allen netjes gewassen, Jerry met een verband rond z´n staartstomp. Heb ik gelegd, ik ben ooit ambulancier geweest.
Dan geeft mijn vrouw een netjes verpakt cadeautje aan Gaby. Daarin een hondestaart en een gouden ring. Die ring was Gaby verloren bij het braaksel woelen, mijn vrouw die altijd alles netjes opruimt, ook midden in de wildernis had de ring en staart meegenomen.
Meerdere jaren later hingen ring en staartstomp samen op een mooi plekje in de motorsailor.
Het Friesche vlag bootje heb ik nooit meer gezien
Wauw, wat een verhaal. Geweldig! En ja, gif is hier ook een groot probleem. Ze leggen het hier voor de lynxen die van hoger af voor de lammeren komen.
@@AtHomeInTurkey Op kapidagi namen de enkele boeren die er woonden de lammetjes in huis, samen met de moeder. Schijnt dat wilde varkens graag lammetjes eten.
@@Abadan83 Ja vreemd maar waar. Alleen de eerste twee dagen of zo heb ik begrepen.