Angst voor spreken in het openbaar...

แชร์
ฝัง
  • เผยแพร่เมื่อ 24 พ.ย. 2024

ความคิดเห็น • 7

  • @FokkeVreeken
    @FokkeVreeken 3 ปีที่แล้ว +2

    Goed verhaal om te horen dat iedereen hier last van heeft. Dank voor de mooie tips.

  • @Tinnerty
    @Tinnerty 3 ปีที่แล้ว +2

    Geen koptelefoons en microfoons meer? Leuk om te zien, lijkt nu net alsof ik er echt 'bij ben' :)

    • @psychologievansucces
      @psychologievansucces  3 ปีที่แล้ว

      Leuk, hè? We zijn ook erg blij met deze ontwikkeling! Gaan we houden zo :-)

  • @Rupi-f6j
    @Rupi-f6j 2 ปีที่แล้ว

    Nu ik diverse podcasts van jullie heb beluisterd, kom ik erachter dat veel dingen bij mij, zoals bepaalde angsten en bijvoorbeeld tijd alleen nodig hebben, eigenlijk heel normaal zijn. Dit in tegenstelling tot wat hulpverleners mij na mijn burn-out wilden doen geloven. Die vonden gedrag dat in feite normaal is al snel een afwijking die gelabeld moest worden. Raar maar waar. En wanneer is iets niet meer normaal? Een kwestie van interpretatie?

  • @slasaus1
    @slasaus1 2 ปีที่แล้ว +1

    Echt genieten van jullie heren! Leuk ook om te zien hoe jullie duidelijk resoneren. Ik zou er graag deze tip aan toe willen voegen, ga vizualiseren hoe iedereen aan je lippen hangt en de speech cresendo gaat. Op het moment dat het zover is weet het onderbewustzijn wat er dient te gebeuren en dat het tijd is om te presteren. In verlengde daarop toch nog een tweede tip: het NU is het enige dat telt. Idd, elke keer als je die dag die Albert had voor rtl latenight hebt en je monkey mind je reeds meeneemt naar een doemscenario of dat het zo spannend is, adem in adem uit, ik ga nu met een podcast van psyychologie van succes op boodschappen doen en mensen en honden observeren.