Bardzo się zdziwiłam, kiedy po blisko 40 latach od ukończenia liceum moja koleżanka podziękowała mi, że stanęłam w jej obronie na lekcji języka polskiego. A inna koleżanka dodała, że wszyscy uważali mnie za odważną. Było to największe zdziwienie w moim życiu, ponieważ ja wtedy ( w czasach licem i wiele lat po nim) bałam się wielu rzeczy, a ludzi szczególnie. To się zmieniło i teraz już niczego się nie boję, ale nadal nie rozumiem, jak ktoś mógł mnie postrzegać tak kompletnie inaczej niż ja siebie.
Panie Tomaszu, rozmowy z własnymi dziećmi są dla mnie niekończącym się źródłem kompletnie różnych interpretacji zdarzeń, w których braliśmy razem udział. Im dawniej coś się zdarzyło, tym bardziej niesamowita odmienność spojrzenia na fakty. Oczywiście każde dziecko ma swoje całkowicie inne opowieści.
Oj, bo to jest tak, Panie Tomku: ludzi nie postrzegamy takimi, jakimi są, tylko takimi, jacy... sami jesteśmy ;) W dużym skrócie :) A teraz, choć nie wiem czemu właśnie teraz tak sobie pomyślałam (po wysłuchaniu recenzji i części premium) - że kiedyś nadejdzie taki czas, że być może zapomnę, co Pan mówił, ale na pewno nigdy nie zapomnę, jak się czułam, słuchając Pana wspaniałych opowieści. A czułam się - i czuję - zawsze tak samo: nieodmiennie szczęśliwa :) Dziękuję bardzo za dziś i życzę Panu dobrego tygodnia 🙋 A Dropsik - cudny! Pamiętam. I nie zapomnę.
Opowiadałam o sobie i swoim znajomym jednemu pisarzowi. Była to wyjątkowa znajomość. Jakież było moje zdziwienie, że w książce tego pisarza znalazłam echo swojej historii. Znalazłam odzwierciedlenie swojej opinii o znajomym i zdanie, że wyrywa serca. Pisarz napisał to w znaczeniu bardzo dosłownym. Mi chodziło bardziej o przenośnię. Była opisana nasza relacja bardzo intelektualna. W życiu nie mam za wiele okazji dyskutować o czymś mądrzejszym z innymi ludźmi i mój znajomy z daleka mi to zapewnił. A ja znalazłam siebie w dwóch osobach w książce. W znajomej tego, kto wyrywa serca i w agentce, która pomaga głównemu bohaterowi rozwiązać zagadkę.
Na moje czterdzieste urodziny postanowiłem wydać książkę, bo dlaczego nie! Druk na żądanie, okładka przygotowana przez przyjaciółkę-fotografkę, redakcja kolegi... Okazało się, że historia, którą postanowiłem napisać zaczęła układać się zupełnie samodzielnie, niemal bez mojego udziału. Z każdego kąta powracały wspomnienia sytuacji, przebłyski pamięci, które wręcz wołały, bym wkleił je do historii. Kiedy zakończyłem proces pisania, kilka osób przeczytało moją książkę i... usłyszałem opinie, że to książka o mnie. Zarzekałem się, że nie miałem zamiaru tworzyć niczego autobiograficznego, lecz... powstało samodzielnie, odruchowo, intuicyjnie. Tak, w każdym z nas siedzą takie opowieści i nie musimy starać się ich kryć.
Kontaktowalem sie z Panem Ellisem,gdy w zaczynalem w zeszlym roku rysowac komiksowa kontynuacje American Psycho dla Sumerian Comics. Bardzo mily czlowiek. Komiks mozna kupic,tylko w oryginale niestety. Polecam,wyszedl niezle.
Przyznam, Panie Tomaszu, ze pomimo, iz nie zawsze sie z panem zgadzam ( recenzja Diuny do dzisiaj mnie boli - jak mozna splaszczyc taka ksiazke, o takim potencjale!) to uwazam Pana recenzje za uczte intelektualna i bardzo je lubie. Troche mnie zaskoczylo to, iz odkrył Pan dopiero teraz, ze kazdy z nas widzi swiat i siebie no i innych ludzi inaczej. Ja to bolesnie odczulam dawno temu, gdy okazalo sie, ze podstawowe pojecia, takie jak wolnosc, prawda itp moja rodzina inaczej rozumie niz ja. I to nie chodzi nawet o pojecia tylko o slowa. Jakbysmy mowili obcymi jezykami. Jesli tak jest to jak sie mamy porozumiec? Wszelka rozmowa nie ma wtedy sensu bo uzywamy tych samych slow a rozumiemy pod ich znaczeniem co innego. Przyznam, ze bardzo to jest zniechecajace i takie... z opadem rak. Bezsilność. Dziekuje za recenzje. Bardzo ciekawe. Ksiazka im grubsza tym lepsza bo wiecej w niej sie dzieje. A na czytniku czyta sie tak samo gruba i cienka. Nie ma znaczenia. A ten polski serial : idz przodem, bracie zasluguje na recenzje?
Dzień dobry Panie Tomaszu, to bardzo ciekawy wątek. Odnoszę wrażenie, że wiele zależy od tego jak my sami postrzegamy świat i w tym siebie. Dwie osoby będące w tej samej sytuacji odbierają ją inaczej. Pamiętam, jak rozmawiałam z moją siostrą o pewnych zdarzeniach, które dla mnie były bolesne i budziły lęk. Siostra reagowała zupełnie inaczej, wręcz obojętnie. Rodzice z kolei nie chcieli nas poznawać, mieli swoje życie i problemy. Często osadzalam ich postawy, ale tylko w głowie. Po wielu latach, gdy mama już chorowała, spojrzałam na to wszystko trochę z jej perspektywy. Dostrzegłam wtedy osobę bardzo samotną i nieszczęśliwą. Czasem wyobrażam sobie że wtedy, gdy mama tak bardzo cierpiała, podchodzę do niej i przytulam ją mocno, mówiąc, że ją rozumiem. Chyba każdy z nas patrzy jakby z innej perspektywy. Bardzo ciekawe recenzje!! Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!!
Serial „Sprostowanie” niesamowicie wciąga i wizualnie jest dopracowany w każdym szczególe. Ale gdy mowa o zdjęciach trzeba też wspomnieć o drugim równorzędnym operatorze, którym był Bruno Delbonnel. W tym przypadku nie jest to bez znaczenia - Lubezki odpowiadał za zdjęcia Catherine i jej bliskich, a Delbonnel za postać Stephena i jego otoczenia. My zatem oglądając serial również patrzymy na jedną historię, ale przedstawianą nam przez dwie różne osoby 😉
Jestem pierwsza 👍🙀, pozdrawiam panów Tomasza i Marcina 🍀🌹, słucham jak zwykle z uwagą, dziękuję 🌹 panie Tomaszu za fajną opinię, nie wiem czy pójdę na film, ale posłuchać pana warto 🌹🍀🌹🍀🌹🍀🍁
Witam Pana. Mialem przyjemność obejrzeć serial Sprostowanie. Świetny. Mogę polecić perełkę ? Otóż jest na Disney mini serial NADA (Nic)2023, ktory jest calkowicie pominięty przez recenzentów itd. a to kapitalne cudo. Pozdrawiam 🎥
Dziękuję za przypomnienie mi o tym autorze! Po głośnym za sprawą ekranizacji, świetnym "American psycho" czytałam "Księżycowy park" pozniej jeszcze coś, a potem, w pogoni za innymi, zapomniałam o tym autorze...na pewno chętnie sprawdzę i przeczytam😊
Jestem z rocznika 1959, przezyłam rok 1981 bardzo świadomie, i jedno muszę stwierdzuć, wtedy społeczeństwo nue było taj podzielonw0e jak obecnie, ludzie trzymali się razem. Natomiast wydarzenia roku 2020 zdołały tak nas podzielić, że jest to nie do pomyślenia.
Jak zwykle słucha się pańskiej recenzji z prawdziwą przyjemnością 🙂 A jeśli chodzi o pańskie pytanie na temat różnych wersji zdarzeń z przeszłości to ja słuchając mojej mamy odnosiłem niekiedy wrażenie, że przebywała ona w równoległej rzeczywistości 😉 Pozdrawiam!
Faktycznie, serial wyjątkowy, ale rzeczywiście dawno nie widziałam tak świetnych scen erotycznych, szczególnie tej, którą nazwałabym "kuszeniem młodego". Dialog, gesty, spojrzenia...Świetnie też spisali się młodzi aktorzy. Więcej nie mogę napisać, żeby nie spoilerować. Ależ świetny film!!!
Ja chyba nie do końca się zgadzam, że to prawda jest celem reżysera, i że jego wnioskiem jest to, że jej nie ma. To co dla mnie jest jasne w przekazie, to to, że informacje (a raczej ich brak) są powodem wykrzywiania prawdy. Warto przypomnieć, że wizja zdarzeń z przeszłości jest tworzona tylko oczami matki zmarłego syna (osoby której tam nie było) oraz kobiety ktora 'obcowała' z tym synem. Nie mamy wizji wydarzeń samego chłopaka, ale de facto, ona nie ma znaczenia. Inne przesłanki nam sugerują kto się cały czas oszukiwał, a kto mówił prawdę - a dobitnym tego dowodem jest załamanie i zmiana postawy jednej z głównych postaci, ale to wiemy gdy mamy komplet informacji - prawda, w calym tym układzie, się przez cały czas nie zmieniła, byla tylko przykryta stosem łajna. To co jednak jest dla nas lekcją - według mnie - jest to że powinniśmy być wstrzemięźliwi przy wydawaniu sądów o innych ludziach, gdy jesteśmy tylko postronnym obserwatorem i druga lekcja - powinniśmy od czasu do czasu zastanowić się, czy bezzasadnie nie gloryfikujemy naszych bliskich tylko dlatego, że ich kochamy i boimy sie tego, że prawda o nich samych nas przerośnie, zniszczy lub zwyczajnie zmieni. Jak zwykle super recenzja i dziękuję za Pana pracę.
Zgadzam się, że w Disclamer sceny seksu są wyjątkowe, odważne i jednocześnie nie pozbawione smaku i wysublimowania. Też na to zwróciłam uwagę i też mnie to zachwyciło.
Prawda z definicji powinna zawierać stan faktyczny, niestety może się okazać ,że prawda jest inna i jeszcze i inna itd.Czasami nie chcemy znać prawdy z miłości z niewiedzy, ze strachu przed porażką wierzyliśmy w czyjąś nieskazitelność w świętość,a prawda okazała się inna ,tak kogoś kochamy ,że nie przyjmujemy faktów ,a może niektóre niby prawdy to zwykłe oszustwa jakkolwiek to zabrzmi.Prawda to trochę taka ocena,i punkt widzenia.❤
Nawet dobry był ten serial Sprostowanie. Na początku nudny, ale później się rozkręcił. Najlepsze, że zakończenie też jest nie takie oczywiste i nie do końca wiadomo czy ona mówiła prawdę.
Hmmm, nie sądzę, żeby mnie ktoś kiedyś opisał,jeśli nawet, to nie jestem tego świadoma, na pewno moje zachowanie bywa komentowane, bo jestem nauczycielem.......heh, z tego też między innymi powodu staram się za mocno nie zastanawiać, co, kto myśli o mnie i dlaczego. Co do serialu, to już go widziałam i od samego początku czuć, że jest to serial inny niż wszystkie. Ja uwielbiam Cate Blanchett, i powiem szczerze, że akurat sceny seksu nie bardzo do mnie przemawiają ponieważ mam wrażenie, że są w każdym serialu. Tak, wiem,tu jest ten artystyczny przekaz i są one wyjątkowe, a ponieważ widziałam cały serial wiem dlaczego są pokazywane na dwa różne sposoby. Jednakże, mnie o wiele bardziej uderzyła kwestia tego jak można kogoś zniszczyć, uderzyć w kogoś wymyślając jakąś historię, i ludzie nawet ci najbliżsi, nagle zaczynają w Ciebie wątpić, Ty musisz się bronić, jakby miał rację ten, którego prawda, którego historia potrafi krzyczeć bardziej, jest bardziej popularna, może bardziej ciekawa. Co się liczy? umiejętność opowiadania historii, dar przekonywania, działania promujące daną historię, jakby prawdy w tym nie widzę. Jeśli chodzi o takie roztrząsanie, co jest prawdą, co nie jest, o prawdzie subiektywnej, o odróżnianiu kłamstwa od prawdy, o tym czy fikcja może przekazać prawdę, mogę z całym sercem polecić tomik opowiadań Tima O'Briana the things they carried, on świetnie porusza te sprawy, pozdrawiam i jak zawsze dziękuję za wideo recenzję
Panie Tomaszu ależ oczywiście tak sie dzieje, czyli różne spostrzeganie czy pamiętanie danego wydarzenia czy osoby, w moim życiu i za każdym razem jestem tym zaskakiwana. Najbardziej mnie to irytuje (ale i zasmuca) jeśli dowiaduję sie o innej interpretacji np. mojego zachowania, ze strony najbliższych mi osób ( córki, męża), po których spodziewałam bym sie 100% wiedzy o mojej osobowości. Myślę, ze rozmowy i wyjaśnianie takich wątpliwości pomaga w rozwikłaniu tematu.
Bo czyż nie oceniamy innych, panie Tomku, przez pryzmat traum, kompleksów, przekonań, itd.? To trochę tak, jak z odbieraniem filmów, o czym Pan nie raz mówił. Czy widzenie samych siebie ma coś wspólnego z tzw. prawdą obiektywną? Ostatnio miałam z córką rozmowę w iście bergmanowskim klimacie i to, co od niej usłyszałam kompletnie wywróciło do góry nogami moje myślenie o sobie jako matce. Wciąż o tym myślę:}
Panie Tomaszu w 1981 r. nie było decyzji o ograniczeniu dostępu do paliwa na zasadzie: ty masz rejestrycję parzystą, a w nieparzyste dni mają pozostali. Taką metodę wymyślili Anglicy, ale to się w świecie Albionu nie przyjęło.
Jak najbardziej tak było! Pamiętam bo ustawiałem samochód w kolejce do stacji benzynowej o północy i co godzinę do rana sprawdzałem listę kolejkową. Wiem, dziś trudno w to uwierzyć, ale jesienią 1981 tak w Polsce było. Aż do stanu wojennego.
Jedna rzecz,Panie Tomaszu,byc moze wreszcie przestanie Pan twierdzic,ze w horrorach jest kiepskie aktorstwo. W kiepskich,na pewno. Dobry horror ZAWSZE opiera sie na dobrym aktorstwie.
Dzięki za interesujące recki. Pójdę i na film i książkę przeczytam. A propos thrillerów. Czaję się na film "Pod skórą" w Kinie Kultura. Co Pan o nim sądzi?
Co z tego, że formalnie nie należy. Wystarczy, że "sympatyzuje" i wypełnia jej dyrektywy bo to ona, swoimi sposobami, uczyniła go sędzią w danym sądzie.
Obejzalam "Disclaimer ". Obrzydliwe studium zemsty. Takiej do konca. Zaskoczyla mnie ta "oczywistosc", ale serial jest genialnie obrzydliwy. Potworne emocje, wstretne namacalne ludzkie zachowania. "Skorpion-pajak". Straszny serial. Koncowka serialu, kiedy syn glownej bohaterki zostaje ostatecznie dzgniety rzadlem przeszlosci... Naga bezwzglednosc.
Pana opowiesc o Disclaimer jest duzo ciekawsza niz sam serial. Nagiagane i sztywne dialogi, nierealne ksztaltowanie relacji miedzyludzkich i jeszcze ten glos/myslu..no nie uwielbiam.
.....i zdecydowanie polecam Kindl Paperwhite, odpada targanie cegieł oraz sprawdzi się jako prezent pod choinkę....serial widziałam, zdecydowanie najlepszy w tym roku
Bardzo się zdziwiłam, kiedy po blisko 40 latach od ukończenia liceum moja koleżanka podziękowała mi, że stanęłam w jej obronie na lekcji języka polskiego. A inna koleżanka dodała, że wszyscy uważali mnie za odważną. Było to największe zdziwienie w moim życiu, ponieważ ja wtedy ( w czasach licem i wiele lat po nim) bałam się wielu rzeczy, a ludzi szczególnie. To się zmieniło i teraz już niczego się nie boję, ale nadal nie rozumiem, jak ktoś mógł mnie postrzegać tak kompletnie inaczej niż ja siebie.
Proszę choć raz na każdy odcinek pokazać Kamcię! 🙏🐕
Piękny portret Dropsia. Pamiętamy go takiego ❤
Może będzie Pan nagrywał o książkach osobno? Nie żeby mi przeszkadzało, ale chciałabym więcej pana recenzji książek:)
No co mam powiedzieć? Po prostu uwielbiam Pana słuchać ❤
❤🎧💥
Panie Tomaszu, rozmowy z własnymi dziećmi są dla mnie niekończącym się źródłem kompletnie różnych interpretacji zdarzeń, w których braliśmy razem udział. Im dawniej coś się zdarzyło, tym bardziej niesamowita odmienność spojrzenia na fakty. Oczywiście każde dziecko ma swoje całkowicie inne opowieści.
Moje dzieci są już dorosłe. Zrobię im quiz ze zdarzeń, które były dla mnie istotne. Jestem ciekawa ich interpretacji. Siostrzyczka I brat😂
Oj, bo to jest tak, Panie Tomku: ludzi nie postrzegamy takimi, jakimi są, tylko takimi, jacy... sami jesteśmy ;) W dużym skrócie :) A teraz, choć nie wiem czemu właśnie teraz tak sobie pomyślałam (po wysłuchaniu recenzji i części premium) - że kiedyś nadejdzie taki czas, że być może zapomnę, co Pan mówił, ale na pewno nigdy nie zapomnę, jak się czułam, słuchając Pana wspaniałych opowieści. A czułam się - i czuję - zawsze tak samo: nieodmiennie szczęśliwa :) Dziękuję bardzo za dziś i życzę Panu dobrego tygodnia 🙋 A Dropsik - cudny! Pamiętam. I nie zapomnę.
Dziękuję Panie Tomaszu za ten wieczór 👍❤️
Jak zwykle świetna recenzja. Pozdrawiam 👋🏼
Opowiadałam o sobie i swoim znajomym jednemu pisarzowi. Była to wyjątkowa znajomość. Jakież było moje zdziwienie, że w książce tego pisarza znalazłam echo swojej historii. Znalazłam odzwierciedlenie swojej opinii o znajomym i zdanie, że wyrywa serca. Pisarz napisał to w znaczeniu bardzo dosłownym. Mi chodziło bardziej o przenośnię. Była opisana nasza relacja bardzo intelektualna. W życiu nie mam za wiele okazji dyskutować o czymś mądrzejszym z innymi ludźmi i mój znajomy z daleka mi to zapewnił. A ja znalazłam siebie w dwóch osobach w książce. W znajomej tego, kto wyrywa serca i w agentce, która pomaga głównemu bohaterowi rozwiązać zagadkę.
Pan Kałużyński i Pan Raczek, byli najlepsi.
O tak.. to było COŚ ❤
Pójdę na tego Heretyka tylko dla Hugh Granta ❤
Jak miło słuchać pięknej polszczyzny 🙏😄
Dziękuję za wideorecenzję!
Ja wymieniałam kartki na cukier na kartki na papierosy, które, niestety,do dzisiaj palę.Jak to mawiała cudowna Maria Czubaszek - "stara, ale jara".😅😢
Na moje czterdzieste urodziny postanowiłem wydać książkę, bo dlaczego nie! Druk na żądanie, okładka przygotowana przez przyjaciółkę-fotografkę, redakcja kolegi... Okazało się, że historia, którą postanowiłem napisać zaczęła układać się zupełnie samodzielnie, niemal bez mojego udziału. Z każdego kąta powracały wspomnienia sytuacji, przebłyski pamięci, które wręcz wołały, bym wkleił je do historii. Kiedy zakończyłem proces pisania, kilka osób przeczytało moją książkę i... usłyszałem opinie, że to książka o mnie. Zarzekałem się, że nie miałem zamiaru tworzyć niczego autobiograficznego, lecz... powstało samodzielnie, odruchowo, intuicyjnie. Tak, w każdym z nas siedzą takie opowieści i nie musimy starać się ich kryć.
Kontaktowalem sie z Panem Ellisem,gdy w zaczynalem w zeszlym roku rysowac komiksowa kontynuacje American Psycho dla Sumerian Comics. Bardzo mily czlowiek. Komiks mozna kupic,tylko w oryginale niestety. Polecam,wyszedl niezle.
Przyznam, Panie Tomaszu, ze pomimo, iz nie zawsze sie z panem zgadzam ( recenzja Diuny do dzisiaj mnie boli - jak mozna splaszczyc taka ksiazke, o takim potencjale!) to uwazam Pana recenzje za uczte intelektualna i bardzo je lubie.
Troche mnie zaskoczylo to, iz odkrył Pan dopiero teraz, ze kazdy z nas widzi swiat i siebie no i innych ludzi inaczej.
Ja to bolesnie odczulam dawno temu, gdy okazalo sie, ze podstawowe pojecia, takie jak wolnosc, prawda itp moja rodzina inaczej rozumie niz ja. I to nie chodzi nawet o pojecia tylko o slowa. Jakbysmy mowili obcymi jezykami.
Jesli tak jest to jak sie mamy porozumiec?
Wszelka rozmowa nie ma wtedy sensu bo uzywamy tych samych slow a rozumiemy pod ich znaczeniem co innego.
Przyznam, ze bardzo to jest zniechecajace i takie... z opadem rak.
Bezsilność.
Dziekuje za recenzje. Bardzo ciekawe. Ksiazka im grubsza tym lepsza bo wiecej w niej sie dzieje. A na czytniku czyta sie tak samo gruba i cienka. Nie ma znaczenia.
A ten polski serial : idz przodem, bracie zasluguje na recenzje?
Dzień dobry Panie Tomaszu, to bardzo ciekawy wątek. Odnoszę wrażenie, że wiele zależy od tego jak my sami postrzegamy świat i w tym siebie. Dwie osoby będące w tej samej sytuacji odbierają ją inaczej. Pamiętam, jak rozmawiałam z moją siostrą o pewnych zdarzeniach, które dla mnie były bolesne i budziły lęk. Siostra reagowała zupełnie inaczej, wręcz obojętnie. Rodzice z kolei nie chcieli nas poznawać, mieli swoje życie i problemy. Często osadzalam ich postawy, ale tylko w głowie. Po wielu latach, gdy mama już chorowała, spojrzałam na to wszystko trochę z jej perspektywy. Dostrzegłam wtedy osobę bardzo samotną i nieszczęśliwą. Czasem wyobrażam sobie że wtedy, gdy mama tak bardzo cierpiała, podchodzę do niej i przytulam ją mocno, mówiąc, że ją rozumiem. Chyba każdy z nas patrzy jakby z innej perspektywy. Bardzo ciekawe recenzje!! Dziękuję i pozdrawiam serdecznie!!
Dziękuję za polecenie tego serialu Sprowstowanie … nie można się oderwać i pięknie zrobione … bardzo dziękuję 😊
Cudowny prezent! Piękny portret.
Serial „Sprostowanie” niesamowicie wciąga i wizualnie jest dopracowany w każdym szczególe. Ale gdy mowa o zdjęciach trzeba też wspomnieć o drugim równorzędnym operatorze, którym był Bruno Delbonnel. W tym przypadku nie jest to bez znaczenia - Lubezki odpowiadał za zdjęcia Catherine i jej bliskich, a Delbonnel za postać Stephena i jego otoczenia. My zatem oglądając serial również patrzymy na jedną historię, ale przedstawianą nam przez dwie różne osoby 😉
A to ciekawe.Obejrzę raz jeszcze👌😀
Malarz słowem…pełen zachwytu..chapeau bas..dziękuję
Jestem pierwsza 👍🙀, pozdrawiam panów Tomasza i Marcina 🍀🌹, słucham jak zwykle z uwagą, dziękuję 🌹 panie Tomaszu za fajną opinię, nie wiem czy pójdę na film, ale posłuchać pana warto 🌹🍀🌹🍀🌹🍀🍁
Gratuluję, zdobyła pani złoty 🏅, czyli najwyższe podium.💪🤣👍
Dropsik❤
Witam Pana. Mialem przyjemność obejrzeć serial Sprostowanie. Świetny. Mogę polecić perełkę ? Otóż jest na Disney mini serial NADA (Nic)2023, ktory jest calkowicie pominięty przez recenzentów itd. a to kapitalne cudo. Pozdrawiam 🎥
Dziękuję za przypomnienie mi o tym autorze! Po głośnym za sprawą ekranizacji, świetnym "American psycho" czytałam "Księżycowy park" pozniej jeszcze coś, a potem, w pogoni za innymi, zapomniałam o tym autorze...na pewno chętnie sprawdzę i przeczytam😊
Jestem z rocznika 1959, przezyłam rok 1981 bardzo świadomie, i jedno muszę stwierdzuć, wtedy społeczeństwo nue było taj podzielonw0e jak obecnie, ludzie trzymali się razem. Natomiast wydarzenia roku 2020 zdołały tak nas podzielić, że jest to nie do pomyślenia.
Jak zwykle słucha się pańskiej recenzji z prawdziwą przyjemnością 🙂
A jeśli chodzi o pańskie pytanie na temat różnych wersji zdarzeń z przeszłości to ja słuchając mojej mamy odnosiłem niekiedy wrażenie, że przebywała ona w równoległej rzeczywistości 😉
Pozdrawiam!
Bardzo bylem ciekaw,czy i kiedy Hugh Grant zagra w horrorze. Nietypowy to film,ale...dobry!!
Faktycznie, serial wyjątkowy, ale rzeczywiście dawno nie widziałam tak świetnych scen erotycznych, szczególnie tej, którą nazwałabym "kuszeniem młodego". Dialog, gesty, spojrzenia...Świetnie też spisali się młodzi aktorzy. Więcej nie mogę napisać, żeby nie spoilerować. Ależ świetny film!!!
Swietny watek z mormonkami. Sila transformacji🎉
ładny ma pan sweter
WidziałamSprostowanie.Nie ma ciekawszego ,pokazującego czym jest ta mityczna „Prawda”.
Będą spoilery? 😅 Kocham Pana
Ja chyba nie do końca się zgadzam, że to prawda jest celem reżysera, i że jego wnioskiem jest to, że jej nie ma. To co dla mnie jest jasne w przekazie, to to, że informacje (a raczej ich brak) są powodem wykrzywiania prawdy. Warto przypomnieć, że wizja zdarzeń z przeszłości jest tworzona tylko oczami matki zmarłego syna (osoby której tam nie było) oraz kobiety ktora 'obcowała' z tym synem. Nie mamy wizji wydarzeń samego chłopaka, ale de facto, ona nie ma znaczenia. Inne przesłanki nam sugerują kto się cały czas oszukiwał, a kto mówił prawdę - a dobitnym tego dowodem jest załamanie i zmiana postawy jednej z głównych postaci, ale to wiemy gdy mamy komplet informacji - prawda, w calym tym układzie, się przez cały czas nie zmieniła, byla tylko przykryta stosem łajna. To co jednak jest dla nas lekcją - według mnie - jest to że powinniśmy być wstrzemięźliwi przy wydawaniu sądów o innych ludziach, gdy jesteśmy tylko postronnym obserwatorem i druga lekcja - powinniśmy od czasu do czasu zastanowić się, czy bezzasadnie nie gloryfikujemy naszych bliskich tylko dlatego, że ich kochamy i boimy sie tego, że prawda o nich samych nas przerośnie, zniszczy lub zwyczajnie zmieni. Jak zwykle super recenzja i dziękuję za Pana pracę.
Proszę pamiętać o wizycie w Narodowym Centrum Kultury Filmowej w EC1 w Łodzi
Zgadzam się, że w Disclamer sceny seksu są wyjątkowe, odważne i jednocześnie nie pozbawione smaku i wysublimowania. Też na to zwróciłam uwagę i też mnie to zachwyciło.
Już przeczytałem!!!
Prawda z definicji powinna zawierać stan faktyczny, niestety może się okazać ,że prawda jest inna i jeszcze i inna itd.Czasami nie chcemy znać prawdy z miłości z niewiedzy, ze strachu przed porażką wierzyliśmy w czyjąś nieskazitelność w świętość,a prawda okazała się inna ,tak kogoś kochamy ,że nie przyjmujemy faktów ,a może niektóre niby prawdy to zwykłe oszustwa jakkolwiek to zabrzmi.Prawda to trochę taka ocena,i punkt widzenia.❤
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
Heretic to nie horror, tylko thriller, nie wiem dlaczego ten film tak został sklasyfikowany. Mi się podobał, Grant super
Nawet dobry był ten serial Sprostowanie. Na początku nudny, ale później się rozkręcił. Najlepsze, że zakończenie też jest nie takie oczywiste i nie do końca wiadomo czy ona mówiła prawdę.
Nudny??!!! Serio???? to kamyczek do ogródka różnego postrzegania tych samych rzeczy....
Sprostowanie - fantastyczny serial…
Hmmm, nie sądzę, żeby mnie ktoś kiedyś opisał,jeśli nawet, to nie jestem tego świadoma, na pewno moje zachowanie bywa komentowane, bo jestem nauczycielem.......heh, z tego też między innymi powodu staram się za mocno nie zastanawiać, co, kto myśli o mnie i dlaczego. Co do serialu, to już go widziałam i od samego początku czuć, że jest to serial inny niż wszystkie. Ja uwielbiam Cate Blanchett, i powiem szczerze, że akurat sceny seksu nie bardzo do mnie przemawiają ponieważ mam wrażenie, że są w każdym serialu. Tak, wiem,tu jest ten artystyczny przekaz i są one wyjątkowe, a ponieważ widziałam cały serial wiem dlaczego są pokazywane na dwa różne sposoby. Jednakże, mnie o wiele bardziej uderzyła kwestia tego jak można kogoś zniszczyć, uderzyć w kogoś wymyślając jakąś historię, i ludzie nawet ci najbliżsi, nagle zaczynają w Ciebie wątpić, Ty musisz się bronić, jakby miał rację ten, którego prawda, którego historia potrafi krzyczeć bardziej, jest bardziej popularna, może bardziej ciekawa. Co się liczy? umiejętność opowiadania historii, dar przekonywania, działania promujące daną historię, jakby prawdy w tym nie widzę. Jeśli chodzi o takie roztrząsanie, co jest prawdą, co nie jest, o prawdzie subiektywnej, o odróżnianiu kłamstwa od prawdy, o tym czy fikcja może przekazać prawdę, mogę z całym sercem polecić tomik opowiadań Tima O'Briana the things they carried, on świetnie porusza te sprawy, pozdrawiam i jak zawsze dziękuję za wideo recenzję
❤
Panie Tomaszu ależ oczywiście tak sie dzieje, czyli różne spostrzeganie czy pamiętanie danego wydarzenia czy osoby, w moim życiu i za każdym razem jestem tym zaskakiwana. Najbardziej mnie to irytuje (ale i zasmuca) jeśli dowiaduję sie o innej interpretacji np. mojego zachowania, ze strony najbliższych mi osób ( córki, męża), po których spodziewałam bym sie 100% wiedzy o mojej osobowości. Myślę, ze rozmowy i wyjaśnianie takich wątpliwości pomaga w rozwikłaniu tematu.
Bliznieta rządzą!💪
Bo czyż nie oceniamy innych, panie Tomku, przez pryzmat traum, kompleksów, przekonań, itd.? To trochę tak, jak z odbieraniem filmów, o czym Pan nie raz mówił. Czy widzenie samych siebie ma coś wspólnego z tzw. prawdą obiektywną?
Ostatnio miałam z córką rozmowę w iście bergmanowskim klimacie i to, co od niej usłyszałam kompletnie wywróciło do góry nogami moje myślenie o sobie jako matce. Wciąż o tym myślę:}
Disclaimer po polsku to raczej oświadczenie, albo zrzeczenie się odpowiedzialności. Pozdrawiam z za Oceanu.
Czy odbędzie się również spotkanie autorskie w Katowicach? ☺️
Tak, już w najbliższy piątek, 29.XI, o godz. 17.00 w Bibliotece Śląskiej.
@ dziękuję za wiadomość!! Pozdrawiam
Panie Tomaszu w 1981 r. nie było decyzji o ograniczeniu dostępu do paliwa na zasadzie: ty masz rejestrycję parzystą, a w nieparzyste dni mają pozostali. Taką metodę wymyślili Anglicy, ale to się w świecie Albionu nie przyjęło.
Jak najbardziej tak było! Pamiętam bo ustawiałem samochód w kolejce do stacji benzynowej o
północy i co godzinę do rana sprawdzałem listę kolejkową. Wiem, dziś trudno w to uwierzyć, ale jesienią 1981 tak w Polsce było. Aż do stanu wojennego.
Jedna rzecz,Panie Tomaszu,byc moze wreszcie przestanie Pan twierdzic,ze w horrorach jest kiepskie aktorstwo. W kiepskich,na pewno. Dobry horror ZAWSZE opiera sie na dobrym aktorstwie.
Panie Tomaszu, uwielbiam Pana, ale nie można stanąć dębem. Tylko dęba.
@@bozenazurawska3450 Dziękuję! To było przejęzyczenie. Nawet nie byłem świadomy że tak powiedziałem 🤗
@EkranTomaszaRaczka Słucham Pana bardzo uważnie,bo mówi Pan piękną polszczyzną i to co Pan mówi ma znaczenie.A przejęzyczenia zdarzają się każdemu.
Oczywiście też każdemu zdarzy się walnąć błąd ortograficzny..."zdarzają" a nie "zdażają"
Ja wiem co to było w 1981.
Dzięki za interesujące recki. Pójdę i na film i książkę przeczytam. A propos thrillerów. Czaję się na film "Pod skórą" w Kinie Kultura. Co Pan o nim sądzi?
co to są "recki"? coś przeoczyłam?
@@ewa1039 Recki to recenzje. Potocznie :)
@@ewa1039 tak od kilkunastu lat mówi się w środowisku piszących recenzje na nie
Ja nie mówię recki. To chyba też decyzja osobista, jakich słów używamy, czy poddajemy się modzie panującej w naszej bańce.
Moi rodzice brali ślub 26 grudnia 81.
Panie Tomaszu, czekamy na recenzję Arcane - wszedł właśnie drugi i ostatni sezon:)
Panie Tomaszu, sędzia nie może należeć do partii politycznej, nawet u nas :)
Co z tego, że formalnie nie należy. Wystarczy, że "sympatyzuje" i wypełnia jej dyrektywy bo to ona, swoimi sposobami, uczyniła go sędzią w danym sądzie.
Obejzalam "Disclaimer ". Obrzydliwe studium zemsty. Takiej do konca. Zaskoczyla mnie ta "oczywistosc", ale serial jest genialnie obrzydliwy. Potworne emocje, wstretne namacalne ludzkie zachowania. "Skorpion-pajak". Straszny serial. Koncowka serialu, kiedy syn glownej bohaterki zostaje ostatecznie dzgniety rzadlem przeszlosci... Naga bezwzglednosc.
Pana opowiesc o Disclaimer jest duzo ciekawsza niz sam serial. Nagiagane i sztywne dialogi, nierealne ksztaltowanie relacji miedzyludzkich i jeszcze ten glos/myslu..no nie uwielbiam.
Bez przesady!
wyglądasz jak Cuaron.....
.....i zdecydowanie polecam Kindl Paperwhite, odpada targanie cegieł oraz sprawdzi się jako prezent pod choinkę....serial widziałam, zdecydowanie najlepszy w tym roku