ขนาดวิดีโอ: 1280 X 720853 X 480640 X 360
แสดงแผงควบคุมโปรแกรมเล่น
เล่นอัตโนมัติ
เล่นใหม่
"กตัญญู" คำที่ดูสวยงาม แต่มันทำร้ายคนๆนึงไปเกือบทั้งชีวิตเลย....ผมเข้าใจดีเลย เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เจอเรื่องแบบนี้ และหวังว่าสักวัน ประเทศเราจะก้าวผ่านเรื่องความเชื่อแบบนี้ไปได้ ถึงแม้เราจะไม่มีชีวิตอยู่ตนถึงตอนนั้น
ฟังดูหดหู่ แต่เป็นเรื่องจริงครับ
คนเราถ้าอยากกตัญญู ไม่ต้องให้บอก เขาก็ทำครับของแบบนี้มาจากใจ
ผมถึงรอกฎหมายการุณยฆาตอยู่ครับ ถ้าวันนี้ตัวเองต้องแก่หมดสภาพรอวันตาย ขอตายดีกว่าไม่อยากให้ตัวเราไปรั้งชีวิตคนอื่น
ขอบคุณครับ
ระบบ กดัญญู คือระบบตัวใครตัวมันดีๆนี่เอง ต่างคนต่างอยู่ ดูแลกันเองผู้มีอำนาจในสังคม ไม่เคยคิดจะสร้างระบบดูแลถ้วนหน้า ดูแลทุกคนหรือที่เรียกอีกอย่างว่า สวัสดิการ
เราไม่อยากมีลูก เพราะโลกใบนี้ไม่ได้น่าอยู่ เราคงเลี้ยงเขาได้ไม่ดี ลำพังเลี้ยงตัวเองยังลำบาก เราอยากอยู่แค่อายุ60ปี แล้วชัตดาวน์ชีวิตตายไปเลย อยากให้มีกฏหมายอนุญาติการุณยฆาตได้ในกรณีที่เจ้าของชีวิตเต็มใจจบชีวิต เราอยากตายในวันที่พร้อมที่สุด สวยที่สุด เป็นภาระแก่คนข้างหลังน้อยที่สุด เรามีแพลนในชีวิตทุกฝีก้าว อยากทำให้ทุกวันมีคุณค่าและมีความสุขที่สุด แล้วไปถึงโกล์ดในชีวิตที่ได้ตายอย่างสงบ เราเคยเล่าให้คนอื่นฟัง คนอื่นหลายคนว่าเราบ้า คิดสั้น สิ้นคิด ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจ เราไม่ได้คิดสั้น เราคิดมาแล้ว คิดดีแล้วด้วย ขนาดคิดแล้ว เราไม่อยากอยู่แบบแก่ๆ เจ็บป่วย ทรมาน เป็นภาระบลาๆๆ (ใครมันไปรู้พรุ่งนี้อาจจะลื่นหัวฟาดทิชชู่ตายก็ได้) "ความตาย เรียบง่าย สงบและธรรมดา"
เหมือนกันครับไม่ได้หวังจะอายุยืนแล้ว ขอแค่อยู่ถึงวันที่พวกมันต้องตายเหมือนเดรัชฉานข้างถนน ก็พอ ถ้าวันนี้เราหมดสภาพเป็นผักเน่าๆ รอวันตาย ขอไปเลยดีกว่า
จริงค่ะ คิดเหมือนกันเลย นี่ก็ว่าจะเก็บตังค์ไปรอวันที่พร้อมๆซัก40ละมั้ง แล้วไปใช้เครื่องฆ่าตัวตายที่เนเธอร์แลนด์(ถ้าจำประเทศไม่ผิดน่ะนะ) ระหว่างนี้ก็จะใช้ชีวิตให้คุ้มเลยค่ะ ทำสิ่งที่อยากทำให้ได้มากที่สุด ดีใจจังที่มีคนคิดแบบ เราถ้าเราเอาไปเล่าให้พ่อให้แม่ฟังนี่โดนเค้าว่าตายเลย555
@@pt-wx5zw โดนด่าเหมือนกันครับ อ้างบาปบุญสารพัดอยากจะสวนไปว่าเมืองพุซซี่แบบนี้บาปบุญยังมีอีกเหรอ แต่กลัวโดนไล่ออกจากบ้าน 555
เห็นด้วยทุกประการครับ แต่ผมไม่ได้อยากชัตดาวน์นะ เพราะว่าอยากเรียนรู้อนาคตไปทุก ๆ วันจนกว่าจะหมดอายุขัยไปเอง......เพราะอยากทำแบบนั้นโดยไม่ลำบากใคร ตอนนี้ก็เลยต้องสะสมไว้ให้มากพออยู่ถึงตอนนั้นอย่างไม่ลำบากตัวเองและลำบากใครครับ
คนสมัยก่อนปลูกความคิดว่า อายุยืน=มีบุญอีกอย่างเพราะรัฐบาลไม่อยากเลี้ยงคนสูงอายุเลยสร้างสังคมคติความกตัญญูโยนให้ลูกหลาน สร้างความคิดว่าให้มีลูกเพื่อเลี้ยงตนเองยามแก่ ฝังใส่จิตให้เลี้ยงดูพ่อแม่กันเอง จะได้ไม่เปลืองงบรัฐ
ตอนนี้กำลังประสบอยู่ในฐานะคนดูแล จริงเรื่องนี้เป็นปัญหาเชิงโครงสร้างไม่ใช่ปัญหาปัจเจกอะ บอกเลยเหนื่อยจริงๆ เครียด เด็กต้องดูแลคนแก่จนไม่เหลือไปพัฒนาชีวิตต่อพอคนแก่ตายก็สายไปแล้ว แล้วอย่ามาบอกว่าเลี้ยงคนแก่แล้วได้บุญพักค่ะเพราะไม่เชื่อ เห็นมาหลายคนละหมดเวลาชีวิตไปเลยหมดจริงๆ
ไม่ง่ายเลยจริงๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ
บุญกินไม่ได้ครับ เรื่องจริง เห็นมากับตัว เราถูกรั้งชีวิตเอาไว้ กว่าจะเป็นอิสระก็สายไปแล้ว
มันยากมากจริง ๆ ยิ่งลำบากยิ่งทุกข์ใจ ยิ่งท้าทายศีลธรรมในใจมากอย่าลืมหาวิธีเยียวยาจิตใจตัวเองในทุกวันด้วยนะครับ ถ้าเราละเลยมันจะรู้สึกแย่สะสมจนเราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ขอให้ผ่านไปด้วยดีครับ
ใครออกงานมาเลี้ยงคนแก่นี่คือทำไปจนเค้าตายอะ ละก็กลายเป็นภาระคนอื่นต่อเพราะตัวเองก็ไม่ทันโลกแล้ว จะไปทำงาน"ดีๆ"ก็ไม่มีคนรับ
มันจะวนลูปแบบนี้ไปเรื่อยๆ โครงสร้างสังคมที่ทำให้คนแก่ไม่สามารถหารายได้เลี้ยงดูตัวเองจนต้องพึ่งลูกหลาน แถมการเป็นพ่อแม่คนก็ต้องใช้เงินลงทุนเยอะมากจนบางคนมาไถ่ถอนตอนลูกทำงานก็มี
ปัญหาอีกอย่างหนุ่งคือผู้สูงอายุหลายๆ ท่านยังผูกขาดการดูแลลูกหลานให้อยู่ในกรอบ ไม่ให้เติบโตไปใช้ชีวิต หรือไปเจอปัญหาชีวิตต่างๆ ทำให้ลูกหลานไม่มีวิธีในการรับมือกับปัญหาต่างๆ ที่จะตามมา หรือดูแลผู้สูงอายุ ต่อลมหายใจให้พวกท่านมีชีวิตอยู่เคียงคู่ลูกหลานไปอีกหลายๆ ปี ทุกวันนี้ลูกหลานยังเอาตัวเองไม่รอดเลย จะให้มาดูแลผู้สูงอายุรุ่นพ่อรุ่นแม่อีกก็เกินจะรับไหวสำหรับหลายๆ คน เอ็นดูท่าน เอ็นหลานขาด
อันนี้จริง ทางบ้านผมค่อนข้างที่จะเลี้ยงแบบไข่ในหิน พอเจอสิ่งที่คล้ายปัญหาขึ้นมาก็จะแก้หรือทำให้สิ่งนั้นหายไปก่อน ก่อนที่สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นมาซะอีก ตอนนี้ผมก็รู้สึกผิดหวังที่แก้ปัญหาอะไรไม่เป็นเลย ไม่มีความคิดที่นอกกรอบ เอาตัวรอดได้ยากทั้งๆที่เรียนสูงและมีการศึกษา
พึ่งระบบเงินมากเกินไป รวมศูนย์ ไม่กระจาย ไม่สนับสนุนให้เด็กพึ่งพาตัวเองได้ ต้องเน้นเรียนให้จบก่อนแล้วค่อยมาแย่งกันสมัครงาน ถูกสอนให้เป็นแรงงานทาสชั้นดี ห้ามมีไอเดียสร้างสรรค์ ไม่สนับสนุนให้เด็กหารายได้ในระหว่างเรียน
จริงครับ เวลาไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ไรจะมีคนรู้จักมาทักว่าไม่เรียน ถึงต้องทำงาน เวลาแม่สอนเด็กให้ตั้งใจเรียนจะได้ไม่เหมือนพี่คนนั้น นี้คืออยากตอบไปว่ากูยังเรียนโว้ยถึงต้องออกมาทำงาน แต่ยังดีที่ยังอ้างชื่อสถาบันได้ เพราะ ม ดัง เลยเหมือนเป็นการตอกหน้าเขากลับอยู่เหมือนกัน ไม่ต้องเปลืองน้ำลายเท่าไหร่
คิดว่าการรวมศูนย์ ในสมัยนี้เป็นความคิดที่งี่เง่ามาก หรือเขาจงใจกด จังหวัดอื่นนอกจากกุ้งเทพไม่ให้โตกว่ารึไงกัน
จริง แต่เขาก็โน้มน้าวเก่งนะ ตอนประถมปลายเคยเรียนด้วยขายของด้วย แต่รายได้ไม่ได้ดีพอเลี้ยงตัวเอง ก็เลยเลิกทำ มาตั้งใจเรียนอย่างเดียว แล้วก็การบ้านเยอะด้วย แบ่งเวลาไม่ถูก มาเป็นแรงงานทาส มันก็ดีหละมั้ง อย่างน้อยก็ไม่ตกงาน เรามีคนข้างหลังเยอะ แล้วเราก็เป็นพวกอยู่ในเซฟโซนด้วย
หึ้ยด้วยความที่เราเป็นเด็ก เห็นเมนต์นี้เข้าไปเเล้วคือเเบบ ไม่รู้ดิโตไปจะต้องไปเจอไรบ้าง หากินด้วยตัวเองได้ไหม😆
อิตาลีก็พบเจอปัญหาแบบเดียวกับบ้านเราเลยค่ะถึงได้ประชากรเริ่มหดตัวลงแบบนี้
สมัยก่อน ร.7 เงินเดือนเฉลี่ย14บาท ข้าวชามละ1สต ทำงานเดือน กินข้าวได้ 1400ชามเดี๋ยวนี้ เงินเดือนเฉลี่ย 1.3หมื่น ข้าว ชามละ60 กินข้าวได้ 220ชามค่าแรงคนรุ่นนี้ น้อยกว่าคนรุ่นก่อน 6เท่า ไม่แปลกที่จะเลี้ยงพ่อแม่ไม่ไหว
ผมมองว่า มันเริ่มจาก ปัญหาด้านการเข้าถึงความรู้เพื่อสร้างความฝัน คนรุ่นก่อนๆยังมีความเชื่อผิดๆที่ว่า “มีลูกไว้ทันใช้” เลยรีบมีลูกโดยไม่ใส่ใจการวางแผนชีวิต วางแผนการเงินที่รัดกุมก่อน มีๆไปก่อน ทำงานๆส่งให้รีบๆเรียนจบทำงานเดี๋ยวแก่ไปจะได้มีคนเลี้ยง เอาความคาดหวังทั้งชีวิตไปฝากไว้ที่คนgenใหม่ ด้วยกับดักความกตัญญูนี้สร้างความกดดันกันเป็นโดมิโน่จากพิษเศรษฐกิจโลก(มีลูกไว้อวดฐานะ อวดสถาบัน) ขาดการเปิดรับรูปแบบชีวิตใหม่ๆ อย่าลืมว่าลูกไม่ได้เป็นสิ่งของไว้ใช้สอยอะไร เขาเป็นเจ้าของชีวิตของเขาเอง ลูกมีไว้เพื่อเติมเต็มความสุขกันและกันให้ชีวิตนี้สมบูรณ์ สถานะแตกต่างแต่เท่าเทียมกันทางชีวิต
เขาก็งี้ก็เกือบทุกบ้านแหละคิดว่ามีแล้ววันข้างหน้าจะสบายไม่ว่าลูกหลานจะรู้สึกยังไง มันก็ตลกนะที่ผู้ใหญ่บางคนคิดว่าเราเป็นแค่สิ่งของมันเป็นความคิดที่ว่า"ฉันคลอดแกมาแกต้องทำตามในสิ่งฉันสั่ง"เหมือนไปเก็บกดกลับใครมาอย่างนั้นแหละ😤
บ้านผมเลยครับ กตัญญูที่ริดรอดชีวิตตัวเอง แม่ผมจะ 70 ต้องมาเลี้ยงยาย 90 กว่า ที่ไม่แข็งแรงพร้อมตายได้ตลอด แทนที่แม่จะได้ใช้ชีวิตวัยเกษียณมีความสุขกับเพื่อนๆรุ่นเดียวกัน ได้ให้รางวัลตัวเองหลังจากที่ทำงานมาทั้งชีวิตเลี้ยงดูลูกแบบผมจนเรียบจบทำงานกัน ต้องมาติดอยู่กับบ้านเลี้ยงยายไปไหนไม่ได้ ส่วนยายก็ทำไรไม่ได้นอกจากรอตาย ผมถึงตั้งปณิทานกับตัวเองเลยว่า ถ้าวันนี้เราแก่หมดสภาพเราจะไม่ให้ใครมาเลี้ยงมาพยาบาลรอวันตายหรอก ขอการุณยฆาตให้ไปอย่างสงบให้คนรุ่นหลังมีโอกาสใช้ชีวิตดีกว่า ตอนนี้ระเบิดเวลากำลังเพิ่งเริ่ม และคิดว่าจะระเบิดในช่วงที่ผมกำลังแก่นี้แหละ ตอนนี้จะ 30 แล้ว ช่วงพีคที่โครงสร้างจะล่มสลายน่าจะตอนที่ตัวเองน่าจะอายุ 50-60 พอดี
ยาย 90 ตอนแม่น้องเกิด ยายน้องก็เลี้ยงดู พอยายแก่ตัวดูแลตัวเองไม่ได้ แม่น้องดูแลยาย นี้ละคือสิ่งที่ทำให้คนต่างจากสัตว์อื่น
@@pacha2834 ถ้าเค้าจะทำให้เราก็ไม่ควรลำบากเพราะเรา ผมคิดแบบนี้
@@pacha2834 เเปลว่าคุณกำลังจะพูดว่าถ้าคุณอายุ90ใกล้ตายเดินไม่ได้ติดเตียง คุณจะบอกให้คนอื่นไม่ต้องมายุ่งใช่ไหมครับ ขอเสียมารยาทเเต่ผมไม่เชื่อว่าคุณทำได้
@@user-ym5tv9rt6u เเล้วตอนเเก่ถ้าคุณต้องนอนติดเตียง อายุ90คือคุณจะบอกคนอื่นว่าไปไกลๆไม่ต้องมาดูเเลฉันเลยหรอ ถึงคุณจะทำเเบบนั้นจริงเเต่พอลูกหลานทิ้งคุณไปยังไงคุณก็ต้องโวยวาย เเละ สิ่งที่คุณคิดในใจก็คือทำไมลูกหลานกูอกตัญญูเเบบนี้ เวลาจะพิมพ์อะไรหนะคิดสภาพตัวเองไปพร้อมสถาณะการณ์จริงด้วย ทำไมเเม่ถึงต้องดูเเลยายเพราะยายเลี้ยงเเม่มาใช่ไหม ผมเชื่อว่าเเม่คุณถึงคุณไปห้ามเข้าก็อยากดูเเลยายอยู่ดีเชื่อไหมหละ ผมนี่เชื่อเลยจริงๆคนวัยกลางคนอย่างคุณมีความคิดเเบบนี้หรอ
@@infinity8078 เค้าถึงมีแนวคิดเรื่องการุณยฆาตไงครับ คืออยู่แล้วมันลำบากทั้งตัวเอง ทั้งลูกหลาน ก็ตายดีกว่า
ไทยไม่ได้เอื้อระบบบำนาญแต่แรก ผิดกับยุโรปหรืออเมริกาที่มีระบบบำนาญดีมากเพราะเขามีระบบจัดเก็บภาษีที่ดีและคอรัปชั่นน้อย ผู้สูงอายุเลยพึ่งพาตนเองได้แต่ถ้ามองกลับมาเอเซียหลายประเทศไม่ใช่แบบนั้นถ้าถามผมว่ากตัญญูเป็นเรื่องที่ควรมั้ย ผมตอบว่า "ยังจำเป็น"จะไปอิงแบบตะวันตกไม่ได้อะ ถ้าคุณจะอิงแบบตะวันตกไม่ต้องกตัญญุก็แปลว่าถ้าคุณอายุ 18 แล้วคุณต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนมหาลัย หรือออกจากบ้านพ่อแม่ไปเลยเพราะชาติตะวันตกระบบเขาเอื้อให้เด็กมัธยมปลายทำงานพาร์ทไทม์เก็บเงินเองหรืออย่างญี่ปุ่นก็ตาม พอจบ ม ปลาย เด็กก็ออกจากบ้านไปใช้ชีวิตด้วยตนเองแล้วส่วนเด็กที่ยังอยู่ในบ้านก็ต้องทำงานช่วยที่บ้าน สืบทอดกิจการอะไรก็ว่าไปตราบใดที่คุณยังใช้ชีวิตอยู่ในบ้านพ่อแม่ ยังใช้ไฟฟรี กินข้าวฟรี ยังหวังมรดก ไม่ได้ออกจากเซฟโซนบอกเลยว่าความกตัญญูก็ยังเป็นเรื่องที่จำเป็น แต่ถ้าคุณยืนด้วยขาตัวเองได้แล้ว แล้วพ่อแม่ไม่ได้ลำบากก็ไม่จำเป็นต้องกตัญญูเอาจริงๆ ชาติในอาเซียนทุกชาติเป็นระบบกตัญญูหมด เพราะความที่มีเชื้อจีน แล้วจีนเป็นระบบนี้อยู่แล้วส่วนเอเซียที่เห็นชัดๆ ไม่ได้ใช้ระบบนี้ก็มีญี่ปุ่น เพราะส่วนใหญ่จบ ม ปลายคือออกจากบ้านกันหมดญี่ปุ่นเลยมีปัญหาผู้สูงอายุตายในบ้านเยอะสุด เพราะออกมาสร้างครอบครัวกันเอง ไม่ได้อยู่ดูแลพ่อแม่กันok ทีนี้ย้อนกลับมาหลักๆ ที่พูดไปก็อยู่ที่ระบบโครงสร้างเราแต่แรกนั่นล่ะว่ามันไม่ได้เอื้อให้ผู้สูงอายุสบายตอนแก่ เพราะมันต้องรื้อระบบใหม่หมดเลยแต่ด้วยศักยภาพประเทศเราตอนนี้จะให้เก็บภาษีโหดๆ แบบตะวันตกมันก็ไม่ไหวแถมระบบราชการ คอรัปชั่นต่างๆ นาๆ บลาๆๆ บอกเลยเหนื่อยมีแค่แต่ข้าราชการที่ระบบบำนาญดีหน่อย แต่หลังๆ ก็เป็นบำเหน็จหมดพอบริหารเงินก้อนผิดพลาดใช้ไม่ระวังกันก็มาพังกันตอนแก่อยู่ดี 😑
ทำเป็นเล่น บ้านเรามีประสิทธิภาพหน่าา แค่ดันไม่ใช้เฉยๆ จริงๆประเทศเรากู้ได้อีกเยอะ (ถึงแม้ว่าเราจะกู้ไปทำเรื่องไร้สาระเยอะก็ตาม😅)เพราะงั้นเงินก็ไม่น่ามีปัญหาอะไรแต่ระบบกตัญญู เนี้ยมันฝังลากลึกไว้ในเด็กทุกคนแล้ว เพียงแต่ไม่อยากให้คำนี้หลุดปากมาจากผู้ปกครองของเด็กหรือตัวเด็กเอง สะมากกว่า ปล่อยให้มันเป็นคำที่พูดของบุคคลที่3น่าจะดีกว่าน่ะ
เห็นด้ยครับ ถ้าสวัสดิการทางสังคมดีความกตัญญูแทบไม่จำเป็น ถ้าร้าบานบริหารไม่ดีผลประโยชน์ตกไปอยู่กับคนไม่กี่กลุ่ม ประชาชนส่วนใหญ่ก็เกมกันหมด ปัญหาเชิงโครงสร้างบ้านเรามันฝังลึกยังไงก็แนะนำให้แก้ดีกว่าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป ชะตากรรมของชนชั้นกลางไปถึงล่างที่ต้องเสียภาษีเลี้ยงดูคนบางกลุ่มไม่ต่างกับปศุสัตว์ โดยที่เสียภาษีทั้งทางตรงทางอ้อมแต่กลับไม่ได้ประโยชน์อะไรกลับมาเลยมันน่าหดหู่เสียยิ่งกว่า
@@bored-bt4nn กู้เงินมันคือการยืมเงินในอนาคตมาใช้ครับ ไม่น่าเอามาใช้กับเรื่องนี้ในระยะยาว
ปัญหาอีกอย่างคือคนไม่นิยมเก็บเงินกันด้วยรึเปล่าครับ ยิ่งสมัยนี้ยิ่งเห็นคนต่อต้านการเก็บเงินเยอะขึ้นเรื่อยๆ
@@zakra2607 ไม่เก็บเงินสดแต่เปลี่ยนเป็นสินทรัพย์ที่ดิน ทอง งี้รึเปล่า
และยังมีวลี "ที่เราได้ดีทุกวันนี้ เพราะกตัญญู" และ "ที่ชีวิตทุกวันเราแย่ เพราะอกตัญญู/กตัญญูไม่พอ"
ขนาดบุญยังมีไว้ใช้ชาติหน้าเลย (ก่อนหน้านั้นยังต้องผ่านนรกอีก) นับประสาอะไรกับคำว่ากตัญญูแล้วได้ดี งึดโว้ยยย
ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่าตายก่อนแก่อาจสบายกว่าถ้ายังอยู่ในประเทศแบบนี้ อาจเป็นทุกข์มากขึ้น
ใช่ครับผมคนนึงที่ทั้งชีวิตทำงานเลี้ยงดูพอแม่อยู่มาวันนึงท่านล้มป่วยเป็นเส้นเลือดสมองตีบเดินไม่ได้งานเข้าเลยครับทำงานกลางคืน12ช.ม.เป็นยามอีก12ชั่วโมงดูแลแม่ป่วยซึ่งท่านก้อไม่ได้มีเงินอะไรผมต้องทำ2ทางเหนื่อยมากครับเหมือนโลกนี้มันมืดไปหมดเงินได้มาก้อแทบไม่พอ
สู้ๆนะครับ ครอบครัวของผมก็มีปัญหาคล้ายๆกัน อีกคนนึงพยามหาเงินทุกวิธี ส่วนอีกคนก็ผลานเงินเป็นว่าเล่น เอาจริงๆผมก็ยังเด็กอยู่ก็ยังทำอะไรไม่ค่อยได้ แต่อย่างน้อยผมในตอนนี้ก็เริ่มมองเห็นปัญหา และต้องเริ่มเตรียมตัวแก้ไขมัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ อดทนมากจริงๆ นับถือเลย
เราเห็นปัญหาเรื่องนี้กับตัว เพราะอย่างนี้ เราถึงไม่คิดจะมีลูก หรือถ้ามีก็ไม่ต้องมาดูแลตอนแก่ คนเราถ้ามันไม่ไหวก็ตายไปเท่านี้ก็จบ แต่ถ้ายังไหวอยู่ก็หาเงินดูแลตัวเองกันไปไม่ต้องให้ลูกหลานมาดูแล เกิดมาอายุคนเรา 80 ปี ต้องมาดูคนแกบานคนมากกว่า 50 - 60 ปี มันก็เหมือนคุณเกิดมาใช้ชีวิตจริงๆ แค่ 20 - 30 ปีเท่านั้น เรียกได้ว่า เห็นแก่ตัวสุดๆ เด็กบางคนยังไม่มีเงินเก็บกันเลยเพราะหมดไปกับการดูแลคนแก่ แล้วถ้าเด็กพวกนั้นแก่ตัวไปจะเอาเงินที่ไหนมาดูแลตัวเอง
555พูดถึงในคลิปปัญหาแรงงานไหลออกนี่น่ากังวลนะครับ(ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น) ประเทศไทยมีตลาดhigh skill labour เล็กเกินไปครับ เพื่อนผมในวัยนี้ก็มองช่องทางอาชีพในต่างประเทศกันหลายคนเพราะมันไม่ได้มีช่องทางให้เขาโตในประเทศ ด้วยสภาพเศรษฐกิจและการเมืองแบบนี้จะพัฒนาก็ยากหน่อยครับ ผมอาศัยอยู่ต่างประเทศแต่ตอนมีเลือกตั้งผู้ว่ากทม.ผมก็บินกลับไทยไปเลือกตั้งเบอร์8 ชัชชาตินะครับ เพราะผมก็ยังมีความหวังว่าประเทศไทยจะเปลี่ยนแปลงและพัฒนาได้
เมืองไทยนะ... ถ้าไม่โดนยัดเยียดและปลูกฝังโลกเบียวๆที่ว่า 'กตัญญู บุญคุณ' ครอบครัวทุกคนส่วนใหญ่จะน่าอยู่มาก ไม่มีชนชั้นเรื่องอายุ ไม่มีการใช้อำนาจเพราะแค่ตัวเลขหรือนามสกุลตัวเอง ไม่มีการใช้ยศรากๆบั่นทอนคนอื่น ไม่มีความกลัวที่เรียกว่า 'ต้องอยู่ ต้องทำ' และไปไหนไม่ได้จนไม่ได้สร้างชีวิตของตัวเอง ไม่มีความกล้าและการแสดงออกความคิดตัวเอง อยู่ที่ไหนก็เหมือนอยู่ในกรงที่มองไม่เห็น อยู่ที่ไหนก็เหมือนโดนล่ามโซ่ที่มองไม่เห็น.//ผมโชคดีมาก ที่ออกกรอบของครอบครัวตัวเองตั้งแต่เข้าวัยรุ่นเพราะหัวโบราณกันหมด เลยมีชีวิตในแบบของตัวเองทุกวันนี้
จริง
คนหลายคนไม่ได้อยากทิ้งพ่อแม่รึใครนะ แต่ที่จะสื่อคือ ประเทศนี้รัฐไม่เคยสนใจคนพวกนี้และทิ้งให้คนรุ่นหลังแบบ100เปอร์เซ็นแต่ไม่ยอมเพิ่มค่าเงิน ร่วมคือรัฐไม่ช่วยพวกนี้เท่าที่ควรจะช่วยและให้คนรุ่นหลังรับผิดชอบซึ่งมันรับผิดชอบได้แหละไม่มีปัญหาแต่ปัญหาคืออัตราเงินของประเทศนี้
ว่ากันตามตรง เด็กๆ หรือวัยรุ่นสมัยนี้ ผมว่าส่วนมากอ่ะ เข้าใจความกังวลของผู้ใหญ่นะ และรู้ว่าต้องการอะไร เพียงแต่ พวกเราน่ะ ขีดเขียนเส้นทางที่ต่างออกไป และเชื่อมั่นว่ามันจะดีกว่า แต่ผู้ใหญ่กลับเชื่อเพียงคำว่า "เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด" แต่เขาจะรู้มั้ย ว่าโลกมันหมุนไปไวมาก และคำเก่าๆบางคำก็ใช้ไม่ได้แล้ว
ตรงแบบไม่รู้จะตรงยังไง 😮
กตัญญูมีนายที่เรียกว่าความซื่อสัตย์แต่ทั้งความซื่อสัตย์และความกตัญญูเป็นได้แค่เบี้ยล่างหรือขี้ข้าของคำว่า*บุญคุณ* ถ้าเราไม่อยากเป็นขี้ข้า*บุญคุณ*เราจึงควรตัดสินใจว่า คนแบบไหนจะได้ความซื่อสัตย์และความกตัญญูจากเราไป โดยตั้งประธานในการตัดสินใจนั่นคือ*คุณธรรม*หากอยากเรียกร้อง *ความกตัญญู*ก็จงอย่าตัดสินก็จงอย่าตัดสินใครว่า *เนรคุณ* เพียงเพราะความเห็นที่ไม่เข้ากัน.
3:09 รายการโทรทัศน์นี่คุณภาพจริงๆ
จริงฮะ ความจำเป็น บดบังความฝันหมดเลยขอบคุณนวลที่ทำแนวนี้ รู้สึกมีคนเข้าใจขอเป็นกำลังใจให้คนที่มีครอบครัวต้องแบก ทั้งๆที่ตัวเองก็นะ....พวกคุณสุดยอดมากฮะ 👏👍
คือเราโดนพูดว่า ต้องเลี้ยงพ่อแม่ตอนทำงานได้ เราพึ่ง18ค่ะ เรารู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขเลย เหมือนแค่เกิดและรอวันที่โตจนอายุครบเกณทำงานและก็หาเงินให้ครอบครัว พวกเขากดดันเราเรื่องเงิน ทั้งๆที่หนี้พวกเขาก็สร้างกันเอง เราไม่เคยร้องขอว่าอยากได้รถใหญ่ๆ อยากได้บ้านใหญ่ พวกเขาคิดแทนและเอาหนี้มาเหมารวม เปรียบเทียบเราจนเรารู้สึกแย่ คือพวกเขาชอบคิดว่าเราเป็นคนไม่แคร์คำที่พวกเขาว่า แต่เราจำได้ทุกคำค่ะ เราเป็นพวกไม่แสดงออกว่าเจ็บ ว่ารู้สึกแย่ เพราะเราไม่อยากคิดถึงมันแต่เรารู้สึกแย่มากๆ เวลาเราวาดรูปเขาก็ชอบมาว่าเรา วาดแล้วไม่ได้เงินเป็นกอกเป็นกำ ไม่ต้องวาดนะ เราเครียดค่ะ คือคิดไว้ว่าจะตายตอนทำงานและก็หาเงินให้พวกเขา ค่อยหาที่ตายเอา มันไม่มีความสุขเลย คือ เราก็รักพวกเขาค่ะ แต่เราก็รักตัวเองเหมือนกัน เราแค่อยากวาดรูป อยากเรียนวาดรูปแต่ไม่มีเงินก็ไม่เป็นไร พวกเขาอยากให้เราทำพาร์ทไทม์แล้วให้เราหาเอง คือมันยากมากเลยค่ะ แถวบ้านมีแต่รับพนักงานประจำ เราอยากวาดรูปขายพวกเขาก็ต่อว่าจนไม่มีแรงทำ เห้อ ชีวิตมันขับเคลื่อนด้วยเงินตราจริงๆค่ะ สุดท้ายแล้วพวกเขาก็อยากได้เงินจากเราและก็อ้างว่าเลี้ยงดูเรามา เอาจริงถ้าตอนอยู่ในท้องพูดได้เราก็ไม่อยากเกิดมาค่ะ มันเหนื่อยในใจ อยากจะสู้ต่อไปเพื่อตัวเองแต่ก็โดนบั่นทอนบ่อยๆ บางทีเราประสาทจะเสียแต่ก็พยายามอดทน ทำได้แค่อดทนค่ะ เหนื่อยจังเลย
เหมือนกันเลยครับอ่านแล้วทัชมาก เป็นกำลังใจให้นะครับ
ทำใจร่มๆ ครับ ต่างคนต่างวัยต่างความคิด เรื่องปกติ ต้องอดทนต่อเสียงครับ อย่าทิ้งความชอบตัวเอง พัฒนาไปเรื่อยๆ ดูจาก youtube มีสอนเยอะแยะ ครอบครัวมองไม่ออกเพราะไม่ใช่ตัวเราไม่เป็นไร วันนึงถ้าโอกาสมาถึง แล้วฝีมือเราดีเพียงพอ วันนั้นความชอบของเราที่เราเฝ้าพัฒนามาจะตอบแทนเราเองครับ
@@100asset3 คือคุณเป็นใครก็ไม่รู้อะ แต่เราอ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
นี่คิดเลยถ้ามีลูก คือ ขอแค่เขา"เลี้ยงตัวเองได้และมีความสุข" ก็พอแล้ว แต่จริงๆคือ ไม่มีความคิดที่อยากจะมีเลย ในโลกที่สถานการณ์เป็นแบบนี้.
ถ้าเข้าใจผิดต้องขอโทษด้วยนะครับอ่านแล้วรู้สึกว่าคุณเป็นคนอ่อนโยนซึ่งหลายคนที่อ่อนโยนมันจะรับภาระจากคนใกล้ตัว บางครั้งรู้ตัวอีกทีชีวิตพินาศไปเลยลองศึกษาคำว่า self love, self esteem, และเซตขอบเขตดูนะครับจากประสบการณ์ตรงช่วยได้มากจริง ๆ เป็นกำลังใจให้ครับ❤️
ขอแชร์ประสบการณ์นะ เราเป็นลูกคนโต (มีน้องสาวอายุห่างกันสิบปีอีกคนหนึ่ง) พ่อแม่แยกทางกันส่วนเราได้อยู่กับแม่ ตอนเด็กๆ แม่ตามใจทุกอย่าง อยากได้อะไรก็ได้ อยากกินอะไรก็ได้กิน พอโตมาเท่านั้นแหละ โคตรเข็ดกับคำว่ากตัญญูเลย ใช้แม่มทุกอย่าง พอไม่ได้ดั่งใจก็ด่า บ้างก็พูดเชิงส่งเราไปสถานที่ต่างๆ อาทิ นรก บ้างก็เสกเราเป็นสัตว์เลื้อยคลานไม่ก็สัตว์ใช้แรงงาน ไหนจะคำประชดประชันด้อยค่า จนเราตอนเด็กๆ กลายเป็นคนเก็บกด โกรธก็โกรธที่ถูกด่า แต่ก็ไม่อยากทำอะไรที่แม่สั่งเพราะแม่ไม่ได้สอนเรามากลับมาที่ประเด็นหลัก พอเราอดทนกับคำด่าและการสั่งสอนด้วยการตบ (หรือใช้ไม้ฟาดในบางครั้ง) มาเรื่อยๆ สิ่งที่เราทำคือเมินแม่ ลุกขึ้นเดินไปหยิบแก้วแล้วเขวี้ยงใส่แม่เลย (ใครที่รู้แล้วคิดว่าเราทำบาปมหันต์ก็คิดไป จากนั้นก็ทำตัวให้สูงเป็นอภิชาติบุตรเข้าไว้นะพ่อแม่จะได้รัก...)ณ นาทีนั้นเราไม่ได้คำนึงถึงกฏเกณฑ์หรือศีลธรรมอะไรหรอก ในหัวมันมีแต่คำด่า คำต่อว่าด้อยค่าต่างๆ นานา ไม่เคยมีคำชมจากปากแม่ในหัวของเราเลย เราถามแม่ว่าเมื่อไหร่จะหยุดด่า แต่แม่ไม่ได้ตอบแล้วพูดว่า 'นี่คือสิ่งที่มึงทำกับแม่มึงเหรอ?' เราเลยตอบไปว่า 'กูควรทำแบบไหนกับแม่ที่สาปแช่งกูทุกวัน'จากนั้นแม่ก็ต่อว่าเรา บอกว่าเราไม่ช่วยอะไรแม่สักอย่าง แม่เห็นเราทุกครั้งก็หงุดหงิดเพราะเกะกะตา แล้วบอกว่าทั้งหมดที่แม่ต้องการคือความกตัญญู พอได้ยินแบบนี้เราก็ทั้งงงทั้งโมโห เพราะไม่ใช่ว่าเราไม่พัฒนาตัวเองเลย อะไรที่เราช่วยได้แม้จะไม่อยากทำแต่เราก็พยายามช่วย ผลการเรียนของเราก็พัฒนาจนกลายมาเป็นท็อปสองของห้อง แต่แม่ก็ไม่เคยชมหรือแสดงสีหน้าดีใจ แค่ไม่เอาเรื่องการเรียนมาด่าเราตอนโมโหก็แค่นั้นหลังจากนั้นความสัมพันธ์ของเรากับแม่ก็ย่ำแย่ถึงขีดสุดเป็นเวลาเกือบปี แม้ภายนอกเราจะเก่งทุกอย่าง ทั้งใจดี มนุษย์สัมพันธดีกับคนอื่น สามารถชี้แนะให้คนอื่นประสบความสำเร็จได้ แต่กลับกันเรารู้สึกได้ว่าตัวเองก้าวร้าวขึ้นเมื่ออยู่กับแม่ (และยาย) เราเริ่มตอบโต้แม่มากขึ้น เริ่มทำลายกรอบที่แม่วางไว้ ไม่เป็นเด็กดี พูดจาห้วนๆ ถ้าแม่ใช้กูมึงเราก็ใช้กลับ ถ้าแม่บอกเราให้ไปลงนรกเราก็จะตอบกลับว่าแม่ก็ไม่ได้มีบุญจนขึ้นสวรรค์ได้หรอก (สื่อว่าไม่ใช่แค่ลูกที่จะตกนรก แม่ก็ตกเหมือนกัน)จนครั้งสุดท้ายที่ทะเลาะกันเราทนไม่ไหวเลยด่าแม่ไปสารพัด (เท่าที่จำได้เราบอกว่าแม่เป็นผู้หญิงที่ล้มเหลวมั้ง แต่นอกนั้นก็เยอะ) บอกว่าแม่ทำอะไรไม่ดีสักอย่าง งานก็ไม่ดี เลี้ยงลูกอย่างเราก็ไม่ดี ขนาดน้องก็เลี้ยงแบบตามใจจนน้องเริ่มเสียคนแบบที่เราเป็น ดูแลครอบครัวก็ไม่ดี สร้างความเดือดร้อนให้คนที่เกี่ยวข้องกับตัวเองไปทั่ว ดึงพวกเขาให้มาลำบากกับตัวเอง ไม่เคยสำนึกกับสิ่งที่ตัวเองทำ มีแต่ด่าคนอื่นแต่ไม่เคยด่าตัวเอง จนแม่สตั้นแล้วเดินไปร้องไห้ในห้อง (นาทีนั้นเรามั่นใจแล้วว่าถ้าความเชื่อคือเรื่องจริง ตายไปเรากลายเป็นเปรตแน่นอน แต่เราก็ไม่ไปสนใจมากเพราะเราใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์ที่ชาตินี้)หลังจากวันนั้นเราก็ย้ายไปนอนบ้านเพื่อนอยู่หลายวันไม่ยอมกลับ ตอนแรกแม่ของเพื่อนก็พยายามบอกให้เราไปขอโทษแม่แล้วกลับบ้าน เรื่องมันจะได้จบ แต่ระหว่างนั้นเขาไปรับสายแม่เราแล้วยืนนิ่ง (คือนิ่งแบบนิ่งไปเลย) ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เมื่อแม่เพื่อนวางสายเขาก็มากับบอกเราว่าไม่ต้องกลับไปบ้านแล้ว เพราะแม่เราโทรมาด่าเขาสารพัด แช่งเขาเป็นสัตว์เดรัชฉาน แถมบอกว่าเขาลักพาตัวเรามา ทำให้เรื่องนี้เรากับแม่เพื่อนรวมถึงพ่อ (ที่รู้ข่าวแล้วจะเดินทางมารับเราไปอยู่ด้วย) ได้ลงความเห็นว่าไปลงบันทึกประจำวันกับตำรวจดักไว้ก่อน กันแม่ของเรามาแจ้งความเท็จ (เรื่องนี้มีหลักฐานนะ มีรูปที่พ่อถ่ายกับพ่อแม่เพื่อน และรูปที่ถ่ายกับตำรวจที่ทำเรื่องลงบันทึก) จากนั้นพ่อก็มารับเรากลับไปอยู่ด้วย เป็นอันจบเรื่องระหว่างเรากับแม่ไปตั้งแต่วันนั้น
สำหรับคนที่ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงเกือบทำร้ายแม่ เด็กก็คือผ้าสีขาวสะอาดนะ เด็กลืมตาตื่นมาเขาไม่รู้หรอกว่าควรทำตัวยังไงให้พ่อแม่รักตั้แรกแรกเห็น ดังนั้นการปลูกฝัง 'อย่างพอดีและเหมาะสม' จึงเป็นหนึ่งในสิ่งที่พ่อและแม่ต้องทำตั้งแต่เด็กยังเล็กให้เป็นนิสัย ไม่ใช่ปล่อยเลยตามเลยจนเด็กไม่ทำอะไร 'อย่างเรา' แล้วมาบอกว่าขี้เกียจ ไม่ขยันนู่นนี่นั่น จากนั้นก็พยายามยับยัเงพฤติกรรมที่ไม่ต้องการให้ทำด้วยการตีแขนตีขา ตบหน้าตบเบ้าตาหรือแม้กระทั่งที่ขมับข้าง ซึ่งแม่เราจะทำทุกครั้ที่เราตอบโต้ (ก็คุณไม่ได้ปลูกฝังเราให้มีในสิ่งที่คุณต้องการตั้งแต่แรก มีแต่ญวนกับญวน ตอนโตมาเราจะกลายเป็นคนในแบบที่คุณต้องการมั้ย เด็กนะไม่ใช่ลูกเทพ คิดนะคิด)
เรื่องนี้ในความเป็นจริงแล้วมีรายละเอียดเยอะมาก แต่เราจำไม่ค่อยได้เพราะพยายามลืมมันไปให้เบาหัว และเรื่องนี้ไม่ได้แสดงถึงความเป็นลูกไม่รักดีเพียงอย่างเดียว แต่ยังแสดงถึงมายด์เซทของคนเป็นแม่ ทั้งวิธีการคิด การจัดการหรือรับมือ ที่เรามองแวบเดียวก็รู้ว่าโคตะระห่วยเพราะเราคือลูกเขา ไหนจะทวงสิทธิความเป็นลูก (ซึ่งเท่าที่จำได้มันทวงทุกครั้งที่มันไม่พอใจในตัวเรา) ที่มายัดเยียดให้ลูกอย่างเราทำตาม ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เคยทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกเคารพเลยจำไว้แม่ก็คือเรือ พ่อกับครูบาอาจารย์ก็เช่นกัน และนั่นแหละคือประเด็นสำคัญ คนเราไม่ได้นั่งเรือยันวันตาย ต่อให้เรือลำนั้นจะทรงคุณค่ามากขนาดไหน แต่หน้าที่หลักของมันคือการส่งผู้โดยสารให้ถึงที่หมาย อันเป็นวัตถุประสงค์และเป้าหมายสูงสุด ไม่ใช่ให้ผู้โดยสารนั่งแล้วพายมันย้อนกลับไปจอดที่ท่าเพื่อให้เรือพัก ซึ่งถือเป็นวัตถุประสงค์ส่วนบุคคลที่เรือลำนั้นๆ ต้องการให้ทำเพื่อบรรลุเป้าหมายส่วนตัว "และ มัน ไม่ ถูก ต้อง"
ผมก็เจออะไรคล้ายๆแบบนี้ครับ พ่อจะลงไม้ลงมือเวลาโมโห (physical abuse) ส่วนแม่จะด่าทอให้เรารู้สึกด้อยค่า (verbal abuse) เราจะพยายามทำดีด้วยยังไงก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะรู้สึกพอใจ แต่กับลูกอีกคนนี่เหมือนกับหนังคนละม้วน ทั้งที่เขาไม่ได้พยายามทำอะไรเท่าเราเลยสรุปง่ายๆคือเป็น toxic people กันทั้งคู่ ตอนนี้ผมเลยกลายเป็นพวก avoidance ไปแล้ว พยายามหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์แบบใกล้ชิดกับทุกคนเพราะรู้สึกซาบซึ้งจากคนในครอบครัวแบบนี้แหละ
คนนั้นล้มเหลวในความเป็นแม่ไม่พอ ดันล้มเหลวในความเป็นคนด้วย ผมสงสารคุณมากๆนะ ผมสงสารคุณมากๆ
@@pvvnz9031 ผมขอเป็นกำลังใจให้คุณนะ คุณโชคร้ายกว่าผมเพราะทั้งพ่อทั้งแม่คุณไม่ใช่ที่พึ่งที่คุณสามารถพึ่งพาได้เลย และนั่นก็เท่ากับว่าบ้านที่คุณอาศัยอยู่ก็ไม่ใช่เซฟโซนที่ทำให้คุณรู้สึกสบายใจยิ่งเห็นความลำเอียงระหว่างคุณกับพี่น้องอีกคนยิ่งทำเรารู้สึกโกรธแทน เพราะแม่ของเราเขาก็เลี้ยงไม่ดีทั้งเราทั้งน้อง เราเลยเป็นคนสอนทุกอย่างให้น้อง เรื่องรักลูกไม่เท่ากันเลยไม่เคยเกิดขึ้นกับเรา (แต่ใช่ว่าเราจะไม่เข้าใจคุณในเรื่องนี้นะ เพราะคนรู้จักเราก็เป็น และเราก็คอยเป็นที่ปรึกษาให้เขา)ปัจจุบันที่เราย้ายมาอยู่กับพ่อ พ่อก็ทำตรงกันข้ามกับที่แม่เราทำ ส่วนแม่เราก็ติดต่อมาหาช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้เอง เราเลยลองเดินทางกลับไปเช็กดูเลยรู้ว่าเขายอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากที่วี้ดว้ายโทษทั้งลูกและทุกสิ่งอย่าง ปัจจุบันก็เริ่มเป็นผู้เป็นคนขึ้นแต่เราก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดีแต่ถ้าให้สรุปก็คือชีวิตของคุณน่ะมีความโหดและมืดหม่นกว่าเรานะ (และเราก็จะเชียร์ให้คุณสู้จนกว่าจะถึงวันที่คุณจะหลุดพ้นจากคนพวกนั้นด้วย) ชีวิตของเราน่ะมันซับซ้อนและไม่สามารถพูดได้หมด ถามว่าแม่ของเราผิดหมดไหมก็ไม่ เราที่เป็นลูกก็มีส่วน ทุกคนในบ้านของเราก็มีส่วน ถึงจะไม่ใช่ Toxic People เหมือนกับกรณีของคุณแบบเป๊ะๆ แต่คนพวกนั้นก็ผิดตรงที่การอบรมเลี้ยงดูทั้งเราและแม่ จนเราและแม่กลายมาเป็นคนที่นิสัยไม่ดีและทำให้เรื่องที่มันควรจะคลี่คลายได้เกิดวุ่นวายและบานปลาย และตามมาด้วยการใช้กำลังเพื่อแก้ไขปัญหาจนขนาดตอนที่เราไปหาแม่เราก็ไม่คิดไปกราบขอโทษแม่เลยสักครั้ง เพราะมันไม่ผูกพันกันถึงขั้นที่จะยอมเปลืองตัวทำแบบนั้น เพราะแม่ไม่ได้เป็นเซฟโซนสำหรับเราอีกแล้ว
ผมคือ 1 ใน Gen Y จะเข้าใจรุ่นก่อนๆ และเข้าใจเด็กรุ่นนี้ ซึ่งบอกได้เลยว่าสังคมเราโดนตีกรอบ Fixed Mindset มาอย่างยาวนาน จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับ Gen ก่อนๆ ที่จะเข้าใจ มุมมองสมัยนี้ที่เปลี่ยนรากฐานทางความคิดทุกอย่างไปหมด แต่ผมรู้สึกได้ว่า การตั้งคำถามของเด็กยุคนี้ ที่ไม่ได้ผ่านกาลเวลามาอย่างยาวนาน มันคือการตั้งคำถามกับปัญหาที่เค้าสงสัยว่าไม่แฟร์ เพื่อถามหาวิธีแก้ไขมัน และแน่นอน มนุษย์เราดำรงค์อยู่มาอย่างยาวนาน ก็เกิดจากการตั้งคำถาม และวิวัฒนาการแบบนี้แหละครับ เพราะฉะนั้น Gen เก่าๆ ต้องกล้าที่จะเปิดใจฟัง และลองให้โอกาส Gen ใหม่ๆ ได้ลองผิดลองถูกบ้าง เพราะอะไรที่มันดีจริงๆ มันจะยังอยู่ต่อๆไปแน่นอนครับ
เด็กรุ่นใหม่โทษคุณธรรมเรื่อง กตัญญู เฉยเลยแยกไม่ออกว่าสิ่งดีๆกับระบบจัดการดูแลผู้สูงอายุของรัฐบาลมันต่างกันมันคนละเรื่อง ไปโทษเรื่องความดีว่าเป็นความงมงายไม่ทันโลก คือ ถ้าแยกเรื่องนี้ไม่ออกมันก็จะเอาเรื่องเด็กรุ่นใหม่มาอ้างไม่ได้หรอก แต่มันเป็นเรื่องคนไม่มีความคิดเฮตามกัน ไม่มีคุณธรรม ก็แค่นั้น
อีกเหตุผลนึงคงเป็นเพราะเทคโนโลยีที่ก้าวกระโดดด้วยมั้ยคะ คือสมัยก่อนผู้คนแค่มีอาชีพเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องได้ก็ได้แล้ว อันนี้ความคิดเห็นนะคะ พูดคุยกันได้ค่ะ ชอบช่องนวลมากๆ สั้นๆแต่ได้ใจความทำต่อไปนะคะ
เทคโนโลยีที่เปลี่ยนเร็ว บังคับให้คนต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ บางความรู้ที่เคยมั่นใจมาค่อนชีวิต กลับถูกพิสูจน์ใหม่ภายหลังว่าไม่เป็นความจริง หรือบริบทที่เปลี่ยนไป ทำให้เกิดสิ่งใหม่ที่ถูกต้องกว่า ทั้งหมดนี้สร้างสถานการณ์ที่ยากจะทำความเข้าใจ ทำให้ผู้สูงอายุจำนวนมากมีแนวโน้มจะตั้งแง่ปฏิเสธสิ่งใหม่โดยอัตโนมัติ เป็นกลไกป้องกันตัวเองของสมองมนุษย์
เราคิดว่าประชาชนมีการรับเทคโนโลยีใหม่ๆมาพัฒนา แต่ไม่ใช่กับระบบราชการเทดไท ที่ไม่จำเป็นต้องพัฒนา ทำให้ไม่ทันโลกแล้วเกิดปัญหาที่ต้นทางเขาแก้ได้ไปแล้วแต่พอเราจะแก้ ดันติดระบบนู่นนี่นั่นไปหมด
เคยเห็นบทความของอเมริกาพูดถึง Baby boomer กับประชาธิปไตยคือคน Generation ใหม่ มีจำนวนน้อยกว่า ยุคก่อนมากนัก ซึ้งทำให้ทิศทางประเทศกลับ Support คนเจนหลัง ทั้งที่คนเจนใหม่เป็นคนขับเคลื่อนประเทศ
ผิดแล้ว ทุกคน ทุกรุ่น ทุกเพศ ทุกวัย คือ คนขับเคลื่อนประเทศ เงินบำนาญมันคือ สิทธิประโยชน์ ผู้สูงอายุเขาแก่แล้ว เจ็บออด ๆ แอด ๆ ทำงานหนักไม่ได้ ต้องการการดูแลเป็นพิเศษ แต่คนหนุ่มสาวยังสุขภาพดี มีกำลังวังชา ยังพัฒนาต่อยอดได้อีกมาก คิดจะเอาเงินคนแก่มาโปะค่าใช้จ่ายตัวหรือไง ? ถ้าคิดแบบนั้นจริงนะ คือ อำมหิต หว่ะ คิดยักยอกเงินคนแก่ ทุเรศ หว่ะ
กับดักกตัญญู เป็นปัญหาโครงสร้าง ตั้งแต่ mindset เลยคนที่ไม่เคยเจอไม่มีทางเข้าใจลูปนรกคนวัยทำงานปัจจุบันที่รายได้ไม่สูงมากแทบจะต้องใช้รายได้เกินครึ่งดูแลครอบครัวพอถึงวัยหมดภาระ จะออมเงินเกษียณให้ตัวเองก็ไม่ทันแล้ว เป็นภาระคนอื่นต่อไปเมื่อเป็นผู้สูงอายุ บอบช้ำทั้งกายใจ
อาจโชคร้าย ลูกดันไปก่อหนี้ติดพนันเล่นยา ฉุดครอบครัวหนักไปอีก
บ้านเราพวกคนรวยๆ หรือพวกที่ดิ้นรนจากความจนมีฐานะร่ำรวยมักจะโชว์ความกตัญญูออกสื่ออีก ทำให้ดูว่าเป็นสิ่งที่ต้องทำเป็นค่านิยมไปอีก คนที่ไม่มีฐานะเท่าคนอื่นพอไม่กตัญญูก็กลายเป็นพวกที่เนรคุณไปเลย
เม้นต์นี้โคตรเฉียบ กับดักจริงๆ ผมโชคดีมากๆ ที่นอกกรอบครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นชีวิตทุกวันนี้ไม่มีและใช้ไม่คุ้มแน่
ขออนุญาติแชร์คำพูดของเจ้าของเม้นต์นะครับ เม้นต์คุณเป็นคำพูดที่ผมตามหามานานมาก โดนใจสุดๆ555
@@crunchcracker172 ผมก็ยังเชื่อว่าเราควรดูแลครอบครัวตามอัตภาพนะเพียงแต่ว่าทุกคนควรดูแลตัวเองให้ดีทั้งสุขภาพและการเงินไม่ใช่วัยทำงานใช้ชีวิตตามชอบ ไม่ดูแลสุขภาพ ไม่วางแผนการเงินพอหมดแรงแล้วก็โยนภาระให้ครอบครัวถ้าลูกหลานสำนึกได้ว่าควรหยุดวงจรนี้ เขาก็จะไม่อยากมีลูกต่อ เพราะรู้ว่าดูแลลูกให้ดีไม่ไหว เหมือนที่หลายคนเป็นกัน
ผมนึกถึง บุปผาชน ในช่วงยุค 70 หลายคนมาจากครอบครัวแนวๆนี้ แต่กดดันจนพวกเขาทนไม่ไหวกับชีวิตที่เป็นอยู่ 1 การที่คนรุ่นพ่อ แม่ ปู่ย่า ตายาย ไม่เข้าใจชีวิตพวกเขา เพราะมันต่างจากชีวิตที่พวกท่านเคยผ่านมา2. ยัดเหยียดค่านิยมเก่าๆ ให้ ยกตัวอย่างเช่น อาชีพที่เด่นๆในยุคก่อน คือ ทหาร หมอ ทนาย นายธนาคาร 3. พวกคนรุ่นเเก่ายังต้องให้ยุคสมัยของพวกเขาคงอยู่หรือกลับมา แทนที่การมาของยุคใหม่ เพราะพวกเขาขาดภูมิในการเปิดรับยุคใหม่ รวมถึงการอยู่รวมนั้นเลยทำให้ บุปผาชน ถูกเรียกว่า พวกนอกคอก พวกอกตัญญู เพียงเพราะไม่ยอมเป็นในสิ่งที่เขาเชื่อหรือต้องการ สังคมไทยใน ระบบกตัญญู นี้เผชิญปัญหาเดียวกันเหมือนชาวบุปผาชน กำลังเผชิญ
เพราะตีความคำว่า “กตัญญู” ผิดไง คนกตัญญูจะไม่รู้สึกหรอกว่ามันคือ “ภาระ” กลับรู้สึกโชคดีด้วยซ้ำที่ได้มีโอกาสเป็น “ผู้ให้” บ้าง และที่ผิดหนักเข้าไปอีก คือ การพยายามตีค่าความกตัญญูเป็นตัว “เงิน”
จริง ต้องตีค่าคำว่ากตัญญูให้ถูกก่อน ไม่ว่าจะผู้ให้ ผู้รับ กตัญญูมันเป็นคำที่มีความหมายดีมากหากลองไปศึกษา แต่คนไทยเข้าใจคำนี้ผิด และเปรียบมันเป็นแค่การรับเงินการรับพยาบาลดูแล แต่อย่างว่า ไทยในตอนนี้ ขาดความกตัญญูไม่ได้ ไม่เหมือนต่างป่ะเทศบางประเทศเค้ามีบำนานดี คนแก่เลยอยู่ได้แบบไม่ต้องพึ่งลูกพึ่งหลาน ลูกหลานสามารถออกไปปลูกบ้านไปหางานไปใช้ชีวิตแบบอิสระได้ แต่ที่ไทยทั้งระบบ การจัดการและผู้นำประเทศ ...นั่นแหละ ความกตัญญูไม่ใช่คำที่เป็นเครื่องหมายของทาส แต่เป็นเครื่องยืนยันว่า เราเป็นผู้เคยรับจากท่านเหล่าน้นแล้ว ไม่ว่าจะพ่อ แม่ หรือใครก็ตาม หากท่านทนุบำรุงเรามาตั้งแต่เด็ก มีบ้านให้อยู่อาศัย ไม่ทิ้งเรา อนุบาลเราดี นั่นและเป็นที่มาจากจิตสำนึก ความกตัญญูคือจิตใต้สำนึกของมนุษย์ที่ย้อนกลับไปคิด ว่า เรามาถึงจึดนี้ได้ แม้จะบำบาก แต่มี้ที่ช่วยเหลือเรามาไม่น้อย มีผู้ที่ให้เราไม่น้อย เราควรตอบแทนท่านอย่างเหมาะสม ตามกำลัง แม้มีโอกาสตอบแทน ก็จะตอบแทนให้ได้ นี่คือความกตัญญู
ความกตัญญูกตเวที สอนให้มนุษย์รู้จักการกระทำหน้าที่ของตนเอง เริ่มจากความรับผิดชอบต่อตนเอง ต่อหน้าที่ในครอบครัว เช่น หน้าที่ของบิดามารดา หน้าที่ของบุตรธิดา
@@user-sg1rq1tv8r เขียนได้ดีมาก
เห็นแต่ละเมนท์จากข้างบนแล้วสลด การที่ตัวเองต้องมาดูแลคนแก่บอกว่าเป็นการปิดโอกาสหลายๆอบ่างของตัวเอง แต่ไม่คิดว่าตนยังเด็กตัวเองก็ดูแลไม่ได้ทำไมไม่คืดว่าก็เป็นการปิดโอกาสของของเขาเหมือนกัน
@@user-ks6ne4vk4c ปิดโอกาสเค้ายังไงครับอธิบายให้ฟังมั่ง
ชอบเสพผลงานคุณนวลมากเลย
เนื้อหาดีมากเลยค่ะ ข้อมูลแน่นมาก
ขอบคุณที่เปิดแง่มุมนี้ขึ้นมา มีหลายประเด็นที่ตรงมาก ทั่งการดูแลพ่อที่ป่วยหลายโรค งานไม่มีมาหลายปี แต่กำลังสร้างมันขึ้นมาเอง ที่บ้านพอจะมีกำลัง ส่วนคุณแม่มีช่องว่างระหว่างกันมาก จนทำให้เรารู้สึดแย่กับคำพูด ทุกวันนี้ได้ใช้เวลาทุกวินาทีให้มีคุณค่า ฝึกทัศนคติ ฝึกจิตใจ หาความรู้ใกล้ตัว สร้างตัวตนใหม่ ทิ้งตัวตนเดิมก่อนที่อะไรมันจะสาย เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย เหมือนเดินคู่ขนาดกับคนระหว่างวัย ทั่งๆที่รู้ว่าซักวันก็ต้องเดินไปคนเดียว (ขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดี)
0:08 ป้าตอนเด็กน่ารักนะเนี่ย
one of greatest social content of the year !!!!!!! ขอบคุณมากๆครับ
ปัญหาคือผู้ใหญ่ยังบังคับให้เด็กอยู่ในกรอบและมีวลีเด็ดว่า"ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อน"
ใช่ครับ เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก วลีนี้ไม่น่าจะใช้ได้แล้ว เป็นพวกผู้ใหญ่เองนั่นแหละที่ตามยุคสมัยไม่ทัน
คิดว่ามันก็ดีนะ เพราะเวลาเกิดอะไรขึ้นหลังจากทำตามคำแนะนำ เราก็ด่ากลับได้ ใจแข็งพอ
และสิ่งที่น่ากลัวคือเด็กในวันนั้นโดนปลูกฝังในกรอบมาและสุดท้ายก็เป็นผู้ใหญ่ที่ตัวเองเกลียดในวัยเด็กซะเอง เห็นมาหลายคนเลย
ขอบคุณสำหรับความรู้และข้อคิดครับ
ชอบคอนเท้นมากกกกก โอยยยย พูดแล้วก็ปวดหัววววว
ข้อมูลดีมากๆเลยครับ
เป็นคลิปที่ดีมาก อยากจะเปลี่ยนแปลงมากๆ แต่ทำไมยากจังเลย หลังจากดูคลิปนี้แล้ว ก็คงเป็นอีกคนนึงที่อยากเห็นประเทศไทยพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้้นกว่านี้ ถึงแม่ว่ามันจะนานแค่ไหน เราก็ยังมีความหวังอยู่เสมอค่ะ
ใครออกแบบหมาsตัวเหล่านี้sเนี่ย..หน้ารักมากหลอนเสียงระเบิดมากครับ ดังตั้งแต่ต้นจนจบ
งานแปลภาษาต่างประเทศ ตอนแก่ก็น่าจะยังทำได้นะ และใช้สอนลูกหลานได้ด้วย
เราเกิดมาในครอบครัวที่ชอบพูดว่า ทำอะไรเธอเยอะแยะ ฉันลำบากต้องเหนื่อยขนาดไหน พูดแบบนี้บ่อยๆ คนเป็นลูกหลาน ก็รู้สึกบั่นทอนจิตใจไปเรื่อยๆ :(
นวล อธิบายความ" ลึก "ของสังคม ได้ชัดเจนมาก จนนึกว่าคุณเรียน จิตวิทยาเป็นหลักมาเสียอีก แต่สุดท้าย ในสังคมก็ยังมีคน ที่เลือกโง่ดักดานอยู่ดี ขอบคุณแง่มุมที่นำเสนอ
ผมชอบคอนเทนต์ของพี่มากเลย
ดีงาม ถูกต้อง
โอ๊ย เป็นคลิปที่ดีมาก สคริปต์เขียนได้คมคายมาก ควรได้มีคนเห็นเยอะ ๆ
คอนเทนท์ดีมากครับ เรื่องนี้ทำยากคนสนใจน้อย แต่ผมอุตส่าห์พยายามทำ ออกมาได้ดี ครับ ชื่นชมครับ
ประเด็นนี้ก็อยากจะให้หลายคนหันมาสนใจบ้าง ถ้าพ่อแม่ดีกับเราซัพพอร์ตเรายังไงเราก็พร้อมจะช่วยเค้าดูแลเค้าไปจนแก่ แต่ถ้าพ่อแม่ไม่ได้ซัพพอร์ตเราแบบเลี้ยงเราเหมือนหวังให้เราเลี้ยงเค้าคืนตอนแก่เนี่ยประเด็นนี้แหละที่อาจจะทำให้ให้ใครหลายคนไม่ได้อยากจะเลี้ยงดูพ่อแม่ในช่วงแก่ บางคนได้เลี้ยงดูได้ส่งเงินให้ก็เพราะคำว่า ระบบกตัญญู พอไม่เลี้ยงดูก็หาว่าเราอกตัญญู ขอให้ตกนรกหมกไหม้ ค่านิยมแบบนี้ควรหมดๆไปได้แล้ว เราขอยืนยันเลยถ้าเป็นพ่อแม่ที่เป็นเคสแบบเค้าซัพพอร์ตเราดีให้กำลังใจเราไม่ได้กดดันเรามากจนเกินไป เราพร้อมจะเลี้ยงดูเค้าแน่ๆเพราะยังไงเค้าก็พ่อแม่เรายังไงเราก็รักเค้าพร้อมที่จะเลี้ยงดูเค้าไปจนแก่ตาย แต่ถ้าเป็นอีกเคสที่แย่ๆเนี่ย มันควรมีทางออกให้สำหรับ 2 ฝ่าย ไม่ใช่ไม่มีทางออกแล้วมากล่าวโทษเราแล้วสาปแช่งเรา
เก่งมากเลย นำความรู้ที่ละเอียดอ่อนมาอธิบายได้อย่างครบและเข้าใจในเวลาสั้นๆ
คลิปดีมากๆค่ะ👍
ก่อนจะแก่ ทำประกันชีวิตไว้เยอะ ๆๆๆๆๆ นะครับ แล้วลงชื่อผู้รับผลประโยชน์ให้ชัดเจน คนเลี้ยงดูตอนแก่จะได้มีกำลังใจครับ*ประเทศกูมี*บางคนแก่อย่างเดียวไม่วางแผนการเงินใดใดเลย พร่ำบอกแต่ว่าให้ลูกให้หลานไปหมดแล้ว แล้วก็กลับมาทวงบุญคุณ จองเวรจองกรรมกัน เป็นภาระลูกหลานยันแก่ตาย #แก่ไปไม่เป็นภาระลูกหลาน
ทุกรุ่นมีปัญหาในแต่ล่ะรุ่นจริงๆ สะดดเลย
ฟังแล้วหดหู่ใจเนอะ
จริงจนจุกแทน รู้สึกกลัวตอนแก่เลยช่องนี้เป็นมีมีคุณภาพมากเป็นช่องที่มีประโยชน์กับชีวิตสัสสัส
ไม่ต้องกลัวนะ แก่ๆ เหงาๆ มีเพื่อนเยอะแน่ๆ
@@BIRDoBIRB 🤣โอ้ยย น่ารัก ขอบคุณค่ะ ดีใจดีไหมเนี้ยกับคำว่า แก่ๆ😂555
ไม่รู้จะเม้มอะไร จุกในอก น้ำตาไหล
ขอแนะนำอนาคตที่ให้ผู้สูงอายุไม่ต้องเหงาเข้าไปอยู่ในโลกเสมือนจริง และทำหน้าที่เป็นคล้ายๆ NPC ดำรงชีวิตอยู่ในโลกเสมือนทำงานต่างและสนุกจนกว่าสังขานจะตายไป(โดยร่างกายจะถูกให้สารอาหารตลอดเวลาและแน่นอนปลอดจากโรคภัย ยกเว้นเนื้องอก)...เอาจริงๆเห็นมีประโยชน์สุดก็ประสบการและความแก่แหละ งานอื่นๆในโลกความจริงมีแต่จะแทนที่โดยคนรุ่นใหม่และปัญญาประดิษฐ์อย่างสมบูรณ์
ปกได้ฟิวมาก
อายุ18เรียนไปทำงานไปส่งน้องเรียนไปจนอายุ27 น้องๆเรียนจบ แต่จัวเองยังไม่สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวได้ยิ่งค่านิยมที่ต้องมีบ้านมีรถยิ่งห่างไกลเพราะภาระต่อมาคือหาเงินมาทำบ้านหาที่ยังไงต่อในสภาพเศรษฐกิจแบบนี้ กว่าจะตั้งตัวได้ไม่ปาไปอิก10 20ปีเลยหรอ แต่นะสิ่งที่ผมวางแผนไว้คือผมเสียสละตัวเองเพื่อทุกคนอยู่รอดหาบ้านให้น้องดูแลแม่ พอถึงวัยที่เริ่มจะไม่มีแรงแล้วจะเอาเงินออกมา1ก้อน เข้าแคปซูนเป็นสารอาหารให้ต้นไม้และไม่เป็นภาระให้หลานๆ ใจจริงๆมันก็อยากมีครอบครัวดีๆอย่างคยอื่นเขานั้นละแต่อยากให้มองความเป็นจริงหน่อยนะมันโหดร้ายมากแค่ไหนแล้วถ้าเราจะหาเงิน เงินมากแค่ไหนละที่จะสามารถซื้อสังคมที่ดีพอโดยที่ไม่ไปไกล้กับสังคมตลาดล่างหรือห่างไกลกับขี้ยา ลูกเทวดา หรือตามที่เราเห็นตามข่าวในทุกๆวัน เราไม่อยากให้เขามาเขอยิ่งแย่ๆแบบนี้ต่อให้เราสอนเราดูแลมาดีมากแค่ไหนแต่สังคมที่ยังเห็นคนในหมู่มากแบบนี้มันหนีไม่พ้นเลย ฉนั้นการที่ไม่มีมันดีที่สุดแล้วละ และทุดท้ายสิ่งที่จะให้หลานๆได้ก็คือบ้านและที่ดินที่หลานๆที่กำลังเติบโตจะไม่ต้องมาทำงานมาเสียสละตัวเองอย่างลุงของมัน
หลายคนยอมทิ้งอนาคต เพื่อแลกกับคำว่ากตัญญูจริงๆ
ผมดูไปเเล้วหดหู่ยังไงไม่รู้
ต้องเตรียมการในส่วนของตนเอง เมื่อแก่ไปจะได้ไม่เป็นภาระ อย่างที่กำลังเห็นถึงภาระ วิธีการ เช่นไม่มีลูกหลาน หรือถ้ามีก็ต้องสั่งสอนให้ ตัดเราเมื่อแก่ออกไป ให้มันจบที่เรา
ถ้าเรายังมีลูก เราจะไม่รอเขาจริงหลอในวันที่ติดเตียง รอกินอย่างเดียวแล้ว เราจะเฝ้ารอเขาใหม? เตรียมตัวเองสำหรับบ้านพักคนชรายังไงบ้าง? มันลำบากตรงที่ไม่รุ้วันตายนี้หละ จะช้าหรือเร็วกันนะ ส่วนผมมีแฟนที่น่ารักวางแผนมีลูกด้วยกัน ตอนนี้ก็ช่วยกันทำงานอยู่ต่างประเทศหาเงินเก็บไว้เยอะๆ เอาไว้สำหรับเราตอนที่กินได้ทำไม่ได้แล้ว และใช้อย่างระวัง ตอนแก่ก็ทำได้เพียง อย่าเรียกร้องให้มาก กินของจืดๆดี รักษาสุขภาพ ไม่ให้ป่วยหลายๆอย่าง กินข้าวแต่น้อย เพื่อลดน้ำหนักร่างกายให้น้อยๆ หากยังหวังเรื่องการดูแล
สงสาร พ่อ แม่ 😔😔😔😔
ใครไม่ดูแลเป็นภาระมากก็เอาไปทิ้งหรือปล่อยให้แห้งตายไป..ไปทำเลยครับ..จะได้ไม่เป็นภาระ..เบียดบังความสุขความก้าวหน้าของเรา...ส่วนผมยอมจนยอมเสียบางเรื่องไป. ..เพื่อดูแลครับ
จริงครับ
ปกคลิปสวยมากกก
แสดงว่าผมทำถูกต้องแล้วที่ไม่เคยดูแลพ่อแม่เพราะผมต้องการใช้ชีวิตของตัวเองเพราะรำคาญที่ต้องมาเลี้ยงคนแก่อยู่วันๆดูคลิปนี้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับผมเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ก็หวังแต่จะเกาะผมกินญาติพี่น้องห่างๆต่างด่าผมว่าอกตัญญูเอาทรัพสมบัติพ่อแม่แล้วไม่ดูเเลแต่ผมก็ไม่สนใจคำว่าอักตัญญูมันทำร้ายจิตใจคนมามากแล้ว
ปัญหาความเลื่อมล้ำบ้านเเราหนักมาก ไม่มีใครแก้ได้เลย รอฮีโร่มาแก้ไขอยู่นะคะ ^_^
คนที่ถามว่าแล้วระบบไหนมันดีสุด หรือบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอก อยากจะบอกว่าความคิดแบบนี้แหละค่ะที่ฉุดรั้งอนาคตประเทศอยู่ ..มันก็ไม่ต่างจากในคลิปที่บอกว่าคนแก่ไม่พร้อมที่จะเปิดรับอะไรใหม่ๆแล้วต่อต้านมันไปเสียหมด แค่คุณไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงคุณก็แพ้ให้กับโลกใบนี้ที่เปลี่ยนไปทุกวันแล้ว
เส้าอะ ทุกอย่างมันแย่ลงไป อีกกลุ่มก็มองว่าต้องปรับตัวและอยู่เป็น อีกกลุ่มก็มองว่าทนเพื่ออะไรและอยากเปลี่ยน สุดท้ายก็ไปกันไม่ได้และแบ่งฝ่าย
ถึงมันยากมากๆมันคงไม่เปลี่่ยนปุบปับ แต่ผมก็ยังเชื่อ พวกที่จะพยายามหยุดมันไว้ ยังไงก็ไม่อาจต้านท้านกระแสเวลาได้
ถ้าสวัสดีการกับการดูแลต่างๆดี อันนี้รวมไปถึง เบี้ยเลี้ยงคนชรา ระบบการจ้างคนดูแลหรือระบบบ้านพักคนชราโปร่งใสได้มาตรฐาน (ส่วนด้านการรักษารู้สึกอยู่ต่างจังหวัดอำเภอเมืองบางที่ใช้สิทธิสะดวกกว่ากรุงเทพหรือเมืองใหญ่ๆบางเมืองอยู่นะ แค่ทำให้ทั่วถึงอำเภอ ตำบลเล็กๆ) น่าจะช่วยส่งเสริมให้เกิดระบบกตัญญูมากขึ้นนะ และอีกอย่างที่สำคัญคือทัศนคติผู้สูงอายุด้วย ถ้าส่งเสริมลูกหลาน กับ ปลูกฝังให้ลูกหลานเลี้ยงตัวเองดูแลตัวเองได้ ไม่ใช่จำฝังเรื่องกลัวปีกกล้าขาแข็งแล้วอกตัญญู จะทำให้เขาเคารพและบางทีอาจมาอยู่ฝกล้ๆเพราะความกตัญญูอีกทีนะ จะบอกว่าทีสมัยตัวเองไม่ได้เพราะค่าครองชีพกับระบบต่างๆพัฒนาไม่เรียบง่ายเหมื่อนแต่ก่อนแล้ว
ทุกปัญหาระดับโครงสร้างของประเทศ ถ้าผู้บริหารมีความสามารถในการวางแผนไว้ และจัดสรรงบประมาณให้พอดีปัญหาพวกนี้คงไม่หนักขนาดนี้หรอก ถึงเศรษฐกิจแย่แต่ประเทศอื่นเขาก็ยังมีคุณภาพชีวิตที่ดีนะครับ
รักนวล คลิปนี้ดีมากๆครับ
สุดท้ายมันต้องมองย้อนกลับไปที่รัฐบาลครับ ระบบมันพังจากข้างใน การวางนโยบายที่ไม่ดีการโกงกินกันของนักการเมือง รัฐบาลที่บริหารงานกิจการภายในประเทศไม่เป็นส่งผลเสียเป็นลูกโซ่พูดรวบๆก็คือถ้าหากคนๆนึงอยู่ในประเทศที่มั่นคง การตัดสินใจมีลูกจะเป็นเรื่องที่ง่ายมาก เเต่ที่ตัดสินใจไม่มีกันเพราะรู้สึกถึงความไม่มั่นคงนั้น(อันนี้ผมพูดเเบบกว้างเอาไปตีความหมายเอาเอง)ประชากรเลยลด ที่ผมกำลังจะบอกคือมันไม่ต้องไปเเก้ทัศนคติประชาชานหรอกเเต่ควรมีรัฐบาลที่บริหารประเทศเป็นทุกอย่างจะดีขึ้นมาก
เพราะแบบนี้ ผมถึงต้องสำรองเงินไว้ตั้งแต่เริ่ม เพราะตอนมีลูกก็จะเลี้ยงได้เต็มที่ ตอนเราแก่ตัว ก็มีเงินไว้ดูแลตัวเอง
ต่อไปมันจะกลายเป็นวัฏจักรไปเรื่อยๆ รุ่นเราต้องเอาเงินเก็บไปดูแลผู้สูงอายุ พอเราแก่ไปไม่มีเงินเก็บ รุ่นลูกเราก็เอาเงินเก็บมาเลี้ยงดูเรา มันจะวนไปแบบนี้เรื่อยๆ ถ้ารุ่นลูกฝากผีฝากไข้ก็ดีไป ไม่ยังงั้นก็คงอยู่ใต้สะพานลอย ถ้าจะลุ้นให้ลูกหลานเลี้ยงดูก็เหมือนลุ้นหวย ชีวิตหนอชีวิต😂😂😂
เปิดกฎหมาย สำหรับการการุณฆาตกรรม หรือการเลือกจบชีวิตที่สบาย โดยความสมัครใจ 4:13
ไทยมันมีชุดความคิดฝังหัวว่าต้องกตัญญูนั่นนู่นนี่ ดูรายการวันนี้ที่รอคอยยังมีคอมเม้นประเภทว่า พ่อแม่ทำไม่ดีกับเราแล้วเราไปโกรธพ่อแม่แล้วบอกคุณไม่เจริญหรอกนั่นโน่นนี่ทั้งที่จริงๆแล้วความรู้สึกมันเสียหายไปแล้วมันกลับคืนมายากมันก็ต้องเข้าใจเขาด้วยไม่ใช่ไปบังคับ คนไทยก็ยังเล่นเรื่องกลับจากความกตัญญูอยู่นั่นแหละ
และที่สำคัญ ผู้สูงอายุหาดูคลิปแบบนี้ไม่เป็น
คำว่า ระบบที่ลิดรอนความฝัน เออ...ใช่อะ
ฟังดูดี และเป็นทางออกที่ใช่นะแต่โลกความจริง มันเป็นไปไม่ได้
ย้ำๆๆๆ ปัญหาทางโครงสร้าง ชัดเจน
3:12 เป็นช่วงที่ Epic และตรงกับชีวิตของผมมากในตอนนี้
นวลผมขอคอมเม้นอีกข้อคริปของคุณมองด้านเดียวเกินไป ทุกอย่างมีเหตุเเละผลให้คนเเต่ละเจนเชื่อมีความเชื่อเเบบนั้นๆ ควรมอลผ่านหลายมุมมองในการทำคริปครับ คริปของคุณเป็นการมองเเบบคนรุ่นใหม่โดยไม่มองเหตุเเละผลของอีกฝ่าย ถึงมันจะเข้าใจยากเเต่ก็ต้องมองครับ
คุณแม่วัยใสคือคุ้นมาก
ดูจบแล้ว รู้สึกเลยว่า ผู้สูงอายุ แม่งโคตรเป็นภาระของสังคม ใจแคบไม่ยอมเปลี่ยนแปลงและไม่ยอมเชื่อมั่นในอนาคตของเด็กรุ่นใหม่ แต่ปัญหาที่แท้จริง กลับเป็นระบบโง่ๆที่แม่งยังเหมือนเดิม ตั้งแต่รุ่นปู่ จนมาวันนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิม เหมือนจะได้อะไรแต่ก็ไม่ได้อะไรเลยถ้าไม่ถอนรากถอนโคนปรสิตที่เกาะกินระบบที่อ้างอ้างสิทธิ์ ถูกคัดเลือกจากพันธุกรรม สุดท้ายเปลี่ยนรุ่นไปก็ยังเหมือนเดิม รอวันเวลาที่ความชิบหายจะเกิดขึ้นกับลูกหลานในอนาคตแทน ในวันที่ระบบไม่สามารถรองรับได้แล้ว
จริงครับถึงแม้ยังมีผู้สูงอายุที่น่ารักๆหลายคนพร้อมจะเปลี่ยนเเปลงแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าผู้สูงอายุส่วนมากยังเห็นแก่ตัวกลัวนั่นกลัวนี่ไปซะหมดทำให้เป็นการรั้งอนาคตของชาติเอาไว้ด้วย
ใช่
@@ottoeugen873 ใช่
เป็นที่ระบบจริงๆแหละ ที่ส่งผลมาให้คนในยุคก่อน ไม่กล้าจะเริ่มอะไรใหม่ๆเพราะความเสี่ยงมันสูง แต่ก็ใช่ว่าคนยุคนี้จะรับความเสี่ยงได้สูงมากมายเท่าไหร่กัน ผมเห็นว่า ยิ่งเรียนจบ และเริ่มมีหนี้เข้ามา ไม่ว่าจะรถ บ้าน แค่เล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้ผูกตัวเองกับกรอบเดิมๆไปหมดเสียแล้ว ไม่กล้าออกมาทำอะไรใหม่ๆเท่าไหร่หรอกดังนั้น จะว่ามีแต่ผู้ใหญ่ที่กลัวและไม่กล้าไปเสียหมด ก็คงไม่ใช่ เพราะเด็กๆ รุ่นๆ ก็หลายคนหลายกลุ่มเช่นกันที่ก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะเริ่มอะไรใหม่ๆด้วย ไม่ต้องพูดถึงการเมืองหรอก แค่ออกจากระบบเงินเดือนมาหาเงินเองก็ยากแล้ว
เค้ามองลูกๆคือการลงทุน เลี้ยงตามดินกินตามทราย ใช้ชีวิตแบบไม่คิดเก็บเผื่อเกษียณ ไม่พอก็กู้ พอเด็กมันโตก็มีไว้เลี้ยงยามแก่ แต่ที่ไหนได้สมัยนี้ใครใจแข็งพอกระพือปีกขึ้นฟ้าก็บินข้ามเขาออกไปแล้ว
ปกคลิปนี่เอามาจาก blood and honey หรือเปล่าครับ
0:54 ม่าย~ เหล่าน้องหมาพันธุ์คุณปู่ TT^ TT เดี๋ยวนวลทำไมไปอยู่บนนั้นกับเขาละ
อะไรนะห้ามเเตะต้องต้นตอปัญหา จบละ
โลกเมื่อ ค.ศ. 1960เป็นต้นมานั้น เเต่ละอย่างที่จะพัฒนาใช้ 2-3 ปี หรือเป็นทศวรรษ เเต่ ค.ศ 2000 เป็นต้นมา ใช้เเค่มากสุด 1 ปีในการพัฒนา
ความกตัญญู คือ เครื่องหมายของคนดี จะบอกให้นะ ยายโกงและเอารัดเอาเปรียบแม่ พอนอนติดเตียงก็มีแต่แม่ที่ดูแลยายจนวินาทีสุดท้าย สุดท้ายชีวิตแม่มีแต่เจริญขึ้น ๆ ในขณะที่พวกน้า ๆ ที่ทอดทิ้งยายกับแม่มีแต่ตกต่ำลงทุกวัน แม่มีแต่คนรัก คนเมตตา เวลาเดือดร้อนมีแต่คนมาช่วย ไม่เคยตกต่ำ และใช้ชีวิตหลังเกษียณแบบสบาย ๆ ความกตัญญูไม่มีด้านมืด มีแต่คน ใจบอด นั่นแหละที่มองไม่เห็น
"เด็กไม่ได้ถูกเลี้ยงมาเพื่อตอบแทนบุญคุณ" จำเอาไว้
รัฐสวัสดิการจะช่วยตรงนี้ได้มากแต่ก็มีประชาชนที่ต่อต้านก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต่อต่านทั้งที่มีผลดีต่อตัวเอง คนที่เสียก็มีแต่นายทุนแถมที่นายทุนเสียก็ไม่ได้มากมาย
นายกควรมาดู
มันจะดูรึครับ มันบ้าตังและพรรคพวกแก่ๆที่ไม่ยอมมูฟแอนนี่สิ
ควรไปตา....
3:12. Base on ture story
หนี้ที่ใหญ่ที่สุดคือ หนี้ทางสังคม ที่มาจากการแบกหน้าตา การอยากสบายเหมือนที่พ่อแม่เลี้ยงมา การเน้นพัฒนาการบริโภคให้ดูตามสมัย แต่ไม่เน้นสกิลที่ทันสมัย เงินมันจะไปเหลืออะไรจริงมั้ย
แล้้วจะทำยังไงดี ให้มันเกิดขึ้น
นานนานลงทีสินะ
❤❤❤
ตาม
“เงินที่มั่นคง” (Sound Money)
🤢🤢🤢
"กตัญญู" คำที่ดูสวยงาม แต่มันทำร้ายคนๆนึงไปเกือบทั้งชีวิตเลย
....ผมเข้าใจดีเลย เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เจอเรื่องแบบนี้ และหวังว่าสักวัน ประเทศเราจะก้าวผ่านเรื่องความเชื่อแบบนี้ไปได้ ถึงแม้เราจะไม่มีชีวิตอยู่ตนถึงตอนนั้น
ฟังดูหดหู่ แต่เป็นเรื่องจริงครับ
คนเราถ้าอยากกตัญญู ไม่ต้องให้บอก เขาก็ทำครับของแบบนี้มาจากใจ
ผมถึงรอกฎหมายการุณยฆาตอยู่ครับ ถ้าวันนี้ตัวเองต้องแก่หมดสภาพรอวันตาย ขอตายดีกว่าไม่อยากให้ตัวเราไปรั้งชีวิตคนอื่น
ขอบคุณครับ
ระบบ กดัญญู คือระบบตัวใครตัวมันดีๆนี่เอง ต่างคนต่างอยู่ ดูแลกันเอง
ผู้มีอำนาจในสังคม ไม่เคยคิดจะสร้างระบบดูแลถ้วนหน้า ดูแลทุกคน
หรือที่เรียกอีกอย่างว่า สวัสดิการ
เราไม่อยากมีลูก เพราะโลกใบนี้ไม่ได้น่าอยู่ เราคงเลี้ยงเขาได้ไม่ดี ลำพังเลี้ยงตัวเองยังลำบาก เราอยากอยู่แค่อายุ60ปี แล้วชัตดาวน์ชีวิตตายไปเลย อยากให้มีกฏหมายอนุญาติการุณยฆาตได้ในกรณีที่เจ้าของชีวิตเต็มใจจบชีวิต เราอยากตายในวันที่พร้อมที่สุด สวยที่สุด เป็นภาระแก่คนข้างหลังน้อยที่สุด เรามีแพลนในชีวิตทุกฝีก้าว อยากทำให้ทุกวันมีคุณค่าและมีความสุขที่สุด แล้วไปถึงโกล์ดในชีวิตที่ได้ตายอย่างสงบ
เราเคยเล่าให้คนอื่นฟัง คนอื่นหลายคนว่าเราบ้า คิดสั้น สิ้นคิด ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจ เราไม่ได้คิดสั้น เราคิดมาแล้ว คิดดีแล้วด้วย ขนาดคิดแล้ว เราไม่อยากอยู่แบบแก่ๆ เจ็บป่วย ทรมาน เป็นภาระบลาๆๆ (ใครมันไปรู้พรุ่งนี้อาจจะลื่นหัวฟาดทิชชู่ตายก็ได้)
"ความตาย เรียบง่าย สงบและธรรมดา"
เหมือนกันครับไม่ได้หวังจะอายุยืนแล้ว ขอแค่อยู่ถึงวันที่พวกมันต้องตายเหมือนเดรัชฉานข้างถนน ก็พอ ถ้าวันนี้เราหมดสภาพเป็นผักเน่าๆ รอวันตาย ขอไปเลยดีกว่า
จริงค่ะ คิดเหมือนกันเลย นี่ก็ว่าจะเก็บตังค์ไปรอวันที่พร้อมๆซัก40ละมั้ง แล้วไปใช้เครื่องฆ่าตัวตายที่เนเธอร์แลนด์(ถ้าจำประเทศไม่ผิดน่ะนะ) ระหว่างนี้ก็จะใช้ชีวิตให้คุ้มเลยค่ะ ทำสิ่งที่อยากทำให้ได้มากที่สุด ดีใจจังที่มีคนคิดแบบ เราถ้าเราเอาไปเล่าให้พ่อให้แม่ฟังนี่โดนเค้าว่าตายเลย555
@@pt-wx5zw โดนด่าเหมือนกันครับ อ้างบาปบุญสารพัดอยากจะสวนไปว่าเมืองพุซซี่แบบนี้บาปบุญยังมีอีกเหรอ แต่กลัวโดนไล่ออกจากบ้าน 555
เห็นด้วยทุกประการครับ แต่ผมไม่ได้อยากชัตดาวน์นะ เพราะว่าอยากเรียนรู้อนาคตไปทุก ๆ วันจนกว่าจะหมดอายุขัยไปเอง...
...เพราะอยากทำแบบนั้นโดยไม่ลำบากใคร ตอนนี้ก็เลยต้องสะสมไว้ให้มากพออยู่ถึงตอนนั้นอย่างไม่ลำบากตัวเองและลำบากใครครับ
คนสมัยก่อนปลูกความคิดว่า
อายุยืน=มีบุญ
อีกอย่างเพราะรัฐบาลไม่อยากเลี้ยงคนสูงอายุเลยสร้างสังคมคติความกตัญญูโยนให้ลูกหลาน สร้างความคิดว่าให้มีลูกเพื่อเลี้ยงตนเองยามแก่ ฝังใส่จิตให้เลี้ยงดูพ่อแม่กันเอง จะได้ไม่เปลืองงบรัฐ
ตอนนี้กำลังประสบอยู่ในฐานะคนดูแล จริงเรื่องนี้เป็นปัญหาเชิงโครงสร้างไม่ใช่ปัญหาปัจเจกอะ บอกเลยเหนื่อยจริงๆ เครียด เด็กต้องดูแลคนแก่จนไม่เหลือไปพัฒนาชีวิตต่อพอคนแก่ตายก็สายไปแล้ว แล้วอย่ามาบอกว่าเลี้ยงคนแก่แล้วได้บุญพักค่ะเพราะไม่เชื่อ เห็นมาหลายคนละหมดเวลาชีวิตไปเลยหมดจริงๆ
ไม่ง่ายเลยจริงๆ เป็นกำลังใจให้นะครับ
บุญกินไม่ได้ครับ เรื่องจริง เห็นมากับตัว เราถูกรั้งชีวิตเอาไว้ กว่าจะเป็นอิสระก็สายไปแล้ว
มันยากมากจริง ๆ ยิ่งลำบากยิ่งทุกข์ใจ ยิ่งท้าทายศีลธรรมในใจมาก
อย่าลืมหาวิธีเยียวยาจิตใจตัวเองในทุกวันด้วยนะครับ ถ้าเราละเลยมันจะรู้สึกแย่สะสมจนเราจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ขอให้ผ่านไปด้วยดีครับ
ใครออกงานมาเลี้ยงคนแก่นี่คือทำไปจนเค้าตายอะ ละก็กลายเป็นภาระคนอื่นต่อเพราะตัวเองก็ไม่ทันโลกแล้ว จะไปทำงาน"ดีๆ"ก็ไม่มีคนรับ
มันจะวนลูปแบบนี้ไปเรื่อยๆ โครงสร้างสังคมที่ทำให้คนแก่ไม่สามารถหารายได้เลี้ยงดูตัวเองจนต้องพึ่งลูกหลาน แถมการเป็นพ่อแม่คนก็ต้องใช้เงินลงทุนเยอะมากจนบางคนมาไถ่ถอนตอนลูกทำงานก็มี
ปัญหาอีกอย่างหนุ่งคือผู้สูงอายุหลายๆ ท่านยังผูกขาดการดูแลลูกหลานให้อยู่ในกรอบ ไม่ให้เติบโตไปใช้ชีวิต หรือไปเจอปัญหาชีวิตต่างๆ ทำให้ลูกหลานไม่มีวิธีในการรับมือกับปัญหาต่างๆ ที่จะตามมา หรือดูแลผู้สูงอายุ ต่อลมหายใจให้พวกท่านมีชีวิตอยู่เคียงคู่ลูกหลานไปอีกหลายๆ ปี
ทุกวันนี้ลูกหลานยังเอาตัวเองไม่รอดเลย จะให้มาดูแลผู้สูงอายุรุ่นพ่อรุ่นแม่อีกก็เกินจะรับไหวสำหรับหลายๆ คน เอ็นดูท่าน เอ็นหลานขาด
อันนี้จริง ทางบ้านผมค่อนข้างที่จะเลี้ยงแบบไข่ในหิน พอเจอสิ่งที่คล้ายปัญหาขึ้นมาก็จะแก้หรือทำให้สิ่งนั้นหายไปก่อน ก่อนที่สิ่งนั้นจะเกิดขึ้นมาซะอีก ตอนนี้ผมก็รู้สึกผิดหวังที่แก้ปัญหาอะไรไม่เป็นเลย ไม่มีความคิดที่นอกกรอบ เอาตัวรอดได้ยากทั้งๆที่เรียนสูงและมีการศึกษา
พึ่งระบบเงินมากเกินไป รวมศูนย์ ไม่กระจาย ไม่สนับสนุนให้เด็กพึ่งพาตัวเองได้ ต้องเน้นเรียนให้จบก่อนแล้วค่อยมาแย่งกันสมัครงาน ถูกสอนให้เป็นแรงงานทาสชั้นดี ห้ามมีไอเดียสร้างสรรค์ ไม่สนับสนุนให้เด็กหารายได้ในระหว่างเรียน
จริงครับ เวลาไปทำงานพาร์ทไทม์ที่ไรจะมีคนรู้จักมาทักว่าไม่เรียน ถึงต้องทำงาน เวลาแม่สอนเด็กให้ตั้งใจเรียนจะได้ไม่เหมือนพี่คนนั้น นี้คืออยากตอบไปว่ากูยังเรียนโว้ยถึงต้องออกมาทำงาน แต่ยังดีที่ยังอ้างชื่อสถาบันได้ เพราะ ม ดัง เลยเหมือนเป็นการตอกหน้าเขากลับอยู่เหมือนกัน ไม่ต้องเปลืองน้ำลายเท่าไหร่
คิดว่าการรวมศูนย์ ในสมัยนี้เป็นความคิดที่งี่เง่ามาก หรือเขาจงใจกด จังหวัดอื่นนอกจากกุ้งเทพไม่ให้โตกว่ารึไงกัน
จริง แต่เขาก็โน้มน้าวเก่งนะ ตอนประถมปลายเคยเรียนด้วยขายของด้วย แต่รายได้ไม่ได้ดีพอเลี้ยงตัวเอง ก็เลยเลิกทำ มาตั้งใจเรียนอย่างเดียว แล้วก็การบ้านเยอะด้วย แบ่งเวลาไม่ถูก มาเป็นแรงงานทาส มันก็ดีหละมั้ง อย่างน้อยก็ไม่ตกงาน เรามีคนข้างหลังเยอะ แล้วเราก็เป็นพวกอยู่ในเซฟโซนด้วย
หึ้ยด้วยความที่เราเป็นเด็ก เห็นเมนต์นี้เข้าไปเเล้วคือเเบบ ไม่รู้ดิโตไปจะต้องไปเจอไรบ้าง หากินด้วยตัวเองได้ไหม😆
อิตาลีก็พบเจอปัญหาแบบเดียวกับบ้านเราเลยค่ะถึงได้ประชากรเริ่มหดตัวลงแบบนี้
สมัยก่อน ร.7 เงินเดือนเฉลี่ย14บาท ข้าวชามละ1สต ทำงานเดือน กินข้าวได้ 1400ชาม
เดี๋ยวนี้ เงินเดือนเฉลี่ย 1.3หมื่น ข้าว ชามละ60 กินข้าวได้ 220ชาม
ค่าแรงคนรุ่นนี้ น้อยกว่าคนรุ่นก่อน 6เท่า ไม่แปลกที่จะเลี้ยงพ่อแม่ไม่ไหว
ผมมองว่า มันเริ่มจาก ปัญหาด้านการเข้าถึงความรู้เพื่อสร้างความฝัน คนรุ่นก่อนๆยังมีความเชื่อผิดๆที่ว่า “มีลูกไว้ทันใช้” เลยรีบมีลูกโดยไม่ใส่ใจการวางแผนชีวิต วางแผนการเงินที่รัดกุมก่อน มีๆไปก่อน ทำงานๆส่งให้รีบๆเรียนจบทำงานเดี๋ยวแก่ไปจะได้มีคนเลี้ยง เอาความคาดหวังทั้งชีวิตไปฝากไว้ที่คนgenใหม่ ด้วยกับดักความกตัญญูนี้สร้างความกดดันกันเป็นโดมิโน่จากพิษเศรษฐกิจโลก(มีลูกไว้อวดฐานะ อวดสถาบัน) ขาดการเปิดรับรูปแบบชีวิตใหม่ๆ อย่าลืมว่าลูกไม่ได้เป็นสิ่งของไว้ใช้สอยอะไร เขาเป็นเจ้าของชีวิตของเขาเอง ลูกมีไว้เพื่อเติมเต็มความสุขกันและกันให้ชีวิตนี้สมบูรณ์ สถานะแตกต่างแต่เท่าเทียมกันทางชีวิต
เขาก็งี้ก็เกือบทุกบ้านแหละคิดว่ามีแล้ววันข้างหน้าจะสบายไม่ว่าลูกหลานจะรู้สึกยังไง มันก็ตลกนะที่ผู้ใหญ่บางคนคิดว่าเราเป็นแค่สิ่งของมันเป็นความคิดที่ว่า"ฉันคลอดแกมาแกต้องทำตามในสิ่งฉันสั่ง"เหมือนไปเก็บกดกลับใครมาอย่างนั้นแหละ😤
บ้านผมเลยครับ กตัญญูที่ริดรอดชีวิตตัวเอง แม่ผมจะ 70 ต้องมาเลี้ยงยาย 90 กว่า ที่ไม่แข็งแรงพร้อมตายได้ตลอด แทนที่แม่จะได้ใช้ชีวิตวัยเกษียณมีความสุขกับเพื่อนๆรุ่นเดียวกัน ได้ให้รางวัลตัวเองหลังจากที่ทำงานมาทั้งชีวิตเลี้ยงดูลูกแบบผมจนเรียบจบทำงานกัน ต้องมาติดอยู่กับบ้านเลี้ยงยายไปไหนไม่ได้ ส่วนยายก็ทำไรไม่ได้นอกจากรอตาย ผมถึงตั้งปณิทานกับตัวเองเลยว่า ถ้าวันนี้เราแก่หมดสภาพเราจะไม่ให้ใครมาเลี้ยงมาพยาบาลรอวันตายหรอก ขอการุณยฆาตให้ไปอย่างสงบให้คนรุ่นหลังมีโอกาสใช้ชีวิตดีกว่า ตอนนี้ระเบิดเวลากำลังเพิ่งเริ่ม และคิดว่าจะระเบิดในช่วงที่ผมกำลังแก่นี้แหละ ตอนนี้จะ 30 แล้ว ช่วงพีคที่โครงสร้างจะล่มสลายน่าจะตอนที่ตัวเองน่าจะอายุ 50-60 พอดี
ยาย 90 ตอนแม่น้องเกิด ยายน้องก็เลี้ยงดู พอยายแก่ตัวดูแลตัวเองไม่ได้ แม่น้องดูแลยาย นี้ละคือสิ่งที่ทำให้คนต่างจากสัตว์อื่น
@@pacha2834 ถ้าเค้าจะทำให้เราก็ไม่ควรลำบากเพราะเรา ผมคิดแบบนี้
@@pacha2834 เเปลว่าคุณกำลังจะพูดว่าถ้าคุณอายุ90ใกล้ตายเดินไม่ได้ติดเตียง คุณจะบอกให้คนอื่นไม่ต้องมายุ่งใช่ไหมครับ ขอเสียมารยาทเเต่ผมไม่เชื่อว่าคุณทำได้
@@user-ym5tv9rt6u เเล้วตอนเเก่ถ้าคุณต้องนอนติดเตียง อายุ90คือคุณจะบอกคนอื่นว่าไปไกลๆไม่ต้องมาดูเเลฉันเลยหรอ ถึงคุณจะทำเเบบนั้นจริงเเต่พอลูกหลานทิ้งคุณไปยังไงคุณก็ต้องโวยวาย เเละ สิ่งที่คุณคิดในใจก็คือทำไมลูกหลานกูอกตัญญูเเบบนี้ เวลาจะพิมพ์อะไรหนะคิดสภาพตัวเองไปพร้อมสถาณะการณ์จริงด้วย ทำไมเเม่ถึงต้องดูเเลยายเพราะยายเลี้ยงเเม่มาใช่ไหม ผมเชื่อว่าเเม่คุณถึงคุณไปห้ามเข้าก็อยากดูเเลยายอยู่ดีเชื่อไหมหละ ผมนี่เชื่อเลยจริงๆคนวัยกลางคนอย่างคุณมีความคิดเเบบนี้หรอ
@@infinity8078 เค้าถึงมีแนวคิดเรื่องการุณยฆาตไงครับ คืออยู่แล้วมันลำบากทั้งตัวเอง ทั้งลูกหลาน ก็ตายดีกว่า
ไทยไม่ได้เอื้อระบบบำนาญแต่แรก ผิดกับยุโรปหรืออเมริกาที่มีระบบบำนาญดีมาก
เพราะเขามีระบบจัดเก็บภาษีที่ดีและคอรัปชั่นน้อย ผู้สูงอายุเลยพึ่งพาตนเองได้
แต่ถ้ามองกลับมาเอเซียหลายประเทศไม่ใช่แบบนั้น
ถ้าถามผมว่ากตัญญูเป็นเรื่องที่ควรมั้ย ผมตอบว่า "ยังจำเป็น"
จะไปอิงแบบตะวันตกไม่ได้อะ ถ้าคุณจะอิงแบบตะวันตกไม่ต้องกตัญญุก็แปลว่า
ถ้าคุณอายุ 18 แล้วคุณต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนมหาลัย หรือออกจากบ้านพ่อแม่ไปเลย
เพราะชาติตะวันตกระบบเขาเอื้อให้เด็กมัธยมปลายทำงานพาร์ทไทม์เก็บเงินเอง
หรืออย่างญี่ปุ่นก็ตาม พอจบ ม ปลาย เด็กก็ออกจากบ้านไปใช้ชีวิตด้วยตนเองแล้ว
ส่วนเด็กที่ยังอยู่ในบ้านก็ต้องทำงานช่วยที่บ้าน สืบทอดกิจการอะไรก็ว่าไป
ตราบใดที่คุณยังใช้ชีวิตอยู่ในบ้านพ่อแม่ ยังใช้ไฟฟรี กินข้าวฟรี ยังหวังมรดก ไม่ได้ออกจากเซฟโซน
บอกเลยว่าความกตัญญูก็ยังเป็นเรื่องที่จำเป็น
แต่ถ้าคุณยืนด้วยขาตัวเองได้แล้ว แล้วพ่อแม่ไม่ได้ลำบากก็ไม่จำเป็นต้องกตัญญู
เอาจริงๆ ชาติในอาเซียนทุกชาติเป็นระบบกตัญญูหมด เพราะความที่มีเชื้อจีน แล้วจีนเป็นระบบนี้อยู่แล้ว
ส่วนเอเซียที่เห็นชัดๆ ไม่ได้ใช้ระบบนี้ก็มีญี่ปุ่น เพราะส่วนใหญ่จบ ม ปลายคือออกจากบ้านกันหมด
ญี่ปุ่นเลยมีปัญหาผู้สูงอายุตายในบ้านเยอะสุด เพราะออกมาสร้างครอบครัวกันเอง ไม่ได้อยู่ดูแลพ่อแม่กัน
ok ทีนี้ย้อนกลับมาหลักๆ ที่พูดไปก็อยู่ที่ระบบโครงสร้างเราแต่แรกนั่นล่ะ
ว่ามันไม่ได้เอื้อให้ผู้สูงอายุสบายตอนแก่ เพราะมันต้องรื้อระบบใหม่หมดเลย
แต่ด้วยศักยภาพประเทศเราตอนนี้จะให้เก็บภาษีโหดๆ แบบตะวันตกมันก็ไม่ไหว
แถมระบบราชการ คอรัปชั่นต่างๆ นาๆ บลาๆๆ บอกเลยเหนื่อย
มีแค่แต่ข้าราชการที่ระบบบำนาญดีหน่อย แต่หลังๆ ก็เป็นบำเหน็จหมด
พอบริหารเงินก้อนผิดพลาดใช้ไม่ระวังกันก็มาพังกันตอนแก่อยู่ดี 😑
ทำเป็นเล่น บ้านเรามีประสิทธิภาพหน่าา แค่ดันไม่ใช้เฉยๆ จริงๆประเทศเรากู้ได้อีกเยอะ (ถึงแม้ว่าเราจะกู้ไปทำเรื่องไร้สาระเยอะก็ตาม😅)
เพราะงั้นเงินก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร
แต่ระบบกตัญญู เนี้ยมันฝังลากลึกไว้ในเด็กทุกคนแล้ว เพียงแต่ไม่อยากให้คำนี้หลุดปากมาจากผู้ปกครองของเด็กหรือตัวเด็กเอง สะมากกว่า ปล่อยให้มันเป็นคำที่พูดของบุคคลที่3น่าจะดีกว่าน่ะ
เห็นด้ยครับ ถ้าสวัสดิการทางสังคมดีความกตัญญูแทบไม่จำเป็น ถ้าร้าบานบริหารไม่ดีผลประโยชน์ตกไปอยู่กับคนไม่กี่กลุ่ม ประชาชนส่วนใหญ่ก็เกมกันหมด ปัญหาเชิงโครงสร้างบ้านเรามันฝังลึกยังไงก็แนะนำให้แก้ดีกว่าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป ชะตากรรมของชนชั้นกลางไปถึงล่างที่ต้องเสียภาษีเลี้ยงดูคนบางกลุ่มไม่ต่างกับปศุสัตว์ โดยที่เสียภาษีทั้งทางตรงทางอ้อมแต่กลับไม่ได้ประโยชน์อะไรกลับมาเลยมันน่าหดหู่เสียยิ่งกว่า
@@bored-bt4nn กู้เงินมันคือการยืมเงินในอนาคตมาใช้ครับ ไม่น่าเอามาใช้กับเรื่องนี้ในระยะยาว
ปัญหาอีกอย่างคือคนไม่นิยมเก็บเงินกันด้วยรึเปล่าครับ ยิ่งสมัยนี้ยิ่งเห็นคนต่อต้านการเก็บเงินเยอะขึ้นเรื่อยๆ
@@zakra2607 ไม่เก็บเงินสดแต่เปลี่ยนเป็นสินทรัพย์ที่ดิน ทอง งี้รึเปล่า
และยังมีวลี "ที่เราได้ดีทุกวันนี้ เพราะกตัญญู" และ "ที่ชีวิตทุกวันเราแย่ เพราะอกตัญญู/กตัญญูไม่พอ"
ขนาดบุญยังมีไว้ใช้ชาติหน้าเลย (ก่อนหน้านั้นยังต้องผ่านนรกอีก) นับประสาอะไรกับคำว่ากตัญญูแล้วได้ดี งึดโว้ยยย
ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกว่าตายก่อนแก่อาจสบายกว่าถ้ายังอยู่ในประเทศแบบนี้ อาจเป็นทุกข์มากขึ้น
ใช่ครับผมคนนึงที่ทั้งชีวิตทำงานเลี้ยงดูพอแม่อยู่มาวันนึงท่านล้ม
ป่วยเป็นเส้นเลือดสมองตีบเดินไม่ได้งานเข้าเลยครับทำงานกลางคืน12ช.ม.เป็นยามอีก12ชั่วโมงดูแลแม่ป่วยซึ่งท่านก้อไม่ได้มีเงินอะไรผมต้องทำ2ทางเหนื่อยมากครับเหมือนโลกนี้มันมืดไปหมดเงินได้มาก้อแทบไม่พอ
สู้ๆนะครับ ครอบครัวของผมก็มีปัญหาคล้ายๆกัน อีกคนนึงพยามหาเงินทุกวิธี ส่วนอีกคนก็ผลานเงินเป็นว่าเล่น เอาจริงๆผมก็ยังเด็กอยู่ก็ยังทำอะไรไม่ค่อยได้ แต่อย่างน้อยผมในตอนนี้ก็เริ่มมองเห็นปัญหา และต้องเริ่มเตรียมตัวแก้ไขมัน
เป็นกำลังใจให้นะครับ อดทนมากจริงๆ นับถือเลย
ขอบคุณครับ
เราเห็นปัญหาเรื่องนี้กับตัว เพราะอย่างนี้ เราถึงไม่คิดจะมีลูก หรือถ้ามีก็ไม่ต้องมาดูแลตอนแก่ คนเราถ้ามันไม่ไหวก็ตายไปเท่านี้ก็จบ แต่ถ้ายังไหวอยู่ก็หาเงินดูแลตัวเองกันไปไม่ต้องให้ลูกหลานมาดูแล เกิดมาอายุคนเรา 80 ปี ต้องมาดูคนแกบานคนมากกว่า 50 - 60 ปี มันก็เหมือนคุณเกิดมาใช้ชีวิตจริงๆ แค่ 20 - 30 ปีเท่านั้น เรียกได้ว่า เห็นแก่ตัวสุดๆ เด็กบางคนยังไม่มีเงินเก็บกันเลยเพราะหมดไปกับการดูแลคนแก่ แล้วถ้าเด็กพวกนั้นแก่ตัวไปจะเอาเงินที่ไหนมาดูแลตัวเอง
555พูดถึงในคลิปปัญหาแรงงานไหลออกนี่น่ากังวลนะครับ(ผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น) ประเทศไทยมีตลาดhigh skill labour เล็กเกินไปครับ เพื่อนผมในวัยนี้ก็มองช่องทางอาชีพในต่างประเทศกันหลายคนเพราะมันไม่ได้มีช่องทางให้เขาโตในประเทศ ด้วยสภาพเศรษฐกิจและการเมืองแบบนี้จะพัฒนาก็ยากหน่อยครับ
ผมอาศัยอยู่ต่างประเทศแต่ตอนมีเลือกตั้งผู้ว่ากทม.ผมก็บินกลับไทยไปเลือกตั้งเบอร์8 ชัชชาตินะครับ เพราะผมก็ยังมีความหวังว่าประเทศไทยจะเปลี่ยนแปลงและพัฒนาได้
เมืองไทยนะ... ถ้าไม่โดนยัดเยียดและปลูกฝังโลกเบียวๆที่ว่า 'กตัญญู บุญคุณ' ครอบครัวทุกคนส่วนใหญ่จะน่าอยู่มาก ไม่มีชนชั้นเรื่องอายุ ไม่มีการใช้อำนาจเพราะแค่ตัวเลขหรือนามสกุลตัวเอง ไม่มีการใช้ยศรากๆบั่นทอนคนอื่น ไม่มีความกลัวที่เรียกว่า 'ต้องอยู่ ต้องทำ' และไปไหนไม่ได้จนไม่ได้สร้างชีวิตของตัวเอง ไม่มีความกล้าและการแสดงออกความคิดตัวเอง อยู่ที่ไหนก็เหมือนอยู่ในกรงที่มองไม่เห็น อยู่ที่ไหนก็เหมือนโดนล่ามโซ่ที่มองไม่เห็น.
//ผมโชคดีมาก ที่ออกกรอบของครอบครัวตัวเองตั้งแต่เข้าวัยรุ่นเพราะหัวโบราณกันหมด เลยมีชีวิตในแบบของตัวเองทุกวันนี้
จริง
คนหลายคนไม่ได้อยากทิ้งพ่อแม่รึใครนะ แต่ที่จะสื่อคือ ประเทศนี้รัฐไม่เคยสนใจคนพวกนี้และทิ้งให้คนรุ่นหลังแบบ100เปอร์เซ็นแต่ไม่ยอมเพิ่มค่าเงิน ร่วมคือรัฐไม่ช่วยพวกนี้เท่าที่ควรจะช่วยและให้คนรุ่นหลังรับผิดชอบซึ่งมันรับผิดชอบได้แหละไม่มีปัญหาแต่ปัญหาคืออัตราเงินของประเทศนี้
ว่ากันตามตรง เด็กๆ หรือวัยรุ่นสมัยนี้ ผมว่าส่วนมากอ่ะ เข้าใจความกังวลของผู้ใหญ่นะ และรู้ว่าต้องการอะไร เพียงแต่ พวกเราน่ะ ขีดเขียนเส้นทางที่ต่างออกไป และเชื่อมั่นว่ามันจะดีกว่า แต่ผู้ใหญ่กลับเชื่อเพียงคำว่า "เดินตามผู้ใหญ่หมาไม่กัด" แต่เขาจะรู้มั้ย ว่าโลกมันหมุนไปไวมาก และคำเก่าๆบางคำก็ใช้ไม่ได้แล้ว
ตรงแบบไม่รู้จะตรงยังไง 😮
กตัญญูมีนายที่เรียกว่าความซื่อสัตย์
แต่ทั้งความซื่อสัตย์และความกตัญญู
เป็นได้แค่เบี้ยล่างหรือขี้ข้าของคำว่า*บุญคุณ* ถ้าเราไม่อยากเป็นขี้ข้า*บุญคุณ*เราจึงควรตัดสินใจว่า คนแบบไหนจะได้ความซื่อสัตย์และความกตัญญูจากเราไป โดยตั้งประธานในการตัดสินใจนั่นคือ*คุณธรรม*
หากอยากเรียกร้อง *ความกตัญญู*ก็จงอย่าตัดสินก็จงอย่าตัดสินใครว่า *เนรคุณ* เพียงเพราะความเห็นที่ไม่เข้ากัน.
3:09 รายการโทรทัศน์นี่คุณภาพจริงๆ
จริงฮะ ความจำเป็น บดบังความฝันหมดเลย
ขอบคุณนวลที่ทำแนวนี้ รู้สึกมีคนเข้าใจ
ขอเป็นกำลังใจให้คนที่มีครอบครัวต้องแบก ทั้งๆที่ตัวเองก็นะ....
พวกคุณสุดยอดมากฮะ 👏👍
คือเราโดนพูดว่า ต้องเลี้ยงพ่อแม่ตอนทำงานได้ เราพึ่ง18ค่ะ เรารู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขเลย เหมือนแค่เกิดและรอวันที่โตจนอายุครบเกณทำงานและก็หาเงินให้ครอบครัว พวกเขากดดันเราเรื่องเงิน ทั้งๆที่หนี้พวกเขาก็สร้างกันเอง เราไม่เคยร้องขอว่าอยากได้รถใหญ่ๆ อยากได้บ้านใหญ่ พวกเขาคิดแทนและเอาหนี้มาเหมารวม เปรียบเทียบเราจนเรารู้สึกแย่ คือพวกเขาชอบคิดว่าเราเป็นคนไม่แคร์คำที่พวกเขาว่า แต่เราจำได้ทุกคำค่ะ เราเป็นพวกไม่แสดงออกว่าเจ็บ ว่ารู้สึกแย่ เพราะเราไม่อยากคิดถึงมันแต่เรารู้สึกแย่มากๆ เวลาเราวาดรูปเขาก็ชอบมาว่าเรา วาดแล้วไม่ได้เงินเป็นกอกเป็นกำ ไม่ต้องวาดนะ เราเครียดค่ะ คือคิดไว้ว่าจะตายตอนทำงานและก็หาเงินให้พวกเขา ค่อยหาที่ตายเอา มันไม่มีความสุขเลย คือ เราก็รักพวกเขาค่ะ แต่เราก็รักตัวเองเหมือนกัน เราแค่อยากวาดรูป อยากเรียนวาดรูปแต่ไม่มีเงินก็ไม่เป็นไร พวกเขาอยากให้เราทำพาร์ทไทม์แล้วให้เราหาเอง คือมันยากมากเลยค่ะ แถวบ้านมีแต่รับพนักงานประจำ เราอยากวาดรูปขายพวกเขาก็ต่อว่าจนไม่มีแรงทำ เห้อ ชีวิตมันขับเคลื่อนด้วยเงินตราจริงๆค่ะ สุดท้ายแล้วพวกเขาก็อยากได้เงินจากเราและก็อ้างว่าเลี้ยงดูเรามา เอาจริงถ้าตอนอยู่ในท้องพูดได้เราก็ไม่อยากเกิดมาค่ะ มันเหนื่อยในใจ อยากจะสู้ต่อไปเพื่อตัวเองแต่ก็โดนบั่นทอนบ่อยๆ บางทีเราประสาทจะเสียแต่ก็พยายามอดทน ทำได้แค่อดทนค่ะ เหนื่อยจังเลย
เหมือนกันเลยครับอ่านแล้วทัชมาก เป็นกำลังใจให้นะครับ
ทำใจร่มๆ ครับ ต่างคนต่างวัยต่างความคิด เรื่องปกติ ต้องอดทนต่อเสียงครับ อย่าทิ้งความชอบตัวเอง พัฒนาไปเรื่อยๆ ดูจาก youtube มีสอนเยอะแยะ ครอบครัวมองไม่ออกเพราะไม่ใช่ตัวเราไม่เป็นไร วันนึงถ้าโอกาสมาถึง แล้วฝีมือเราดีเพียงพอ วันนั้นความชอบของเราที่เราเฝ้าพัฒนามาจะตอบแทนเราเองครับ
@@100asset3 คือคุณเป็นใครก็ไม่รู้อะ แต่เราอ่านแล้วรู้สึกดีมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
นี่คิดเลยถ้ามีลูก คือ ขอแค่เขา"เลี้ยงตัวเองได้และมีความสุข" ก็พอแล้ว แต่จริงๆคือ ไม่มีความคิดที่อยากจะมีเลย ในโลกที่สถานการณ์เป็นแบบนี้.
ถ้าเข้าใจผิดต้องขอโทษด้วยนะครับ
อ่านแล้วรู้สึกว่าคุณเป็นคนอ่อนโยน
ซึ่งหลายคนที่อ่อนโยนมันจะรับภาระจากคนใกล้ตัว บางครั้งรู้ตัวอีกทีชีวิตพินาศไปเลย
ลองศึกษาคำว่า self love, self esteem, และเซตขอบเขตดูนะครับ
จากประสบการณ์ตรงช่วยได้มากจริง ๆ เป็นกำลังใจให้ครับ❤️
ขอแชร์ประสบการณ์นะ เราเป็นลูกคนโต (มีน้องสาวอายุห่างกันสิบปีอีกคนหนึ่ง) พ่อแม่แยกทางกันส่วนเราได้อยู่กับแม่ ตอนเด็กๆ แม่ตามใจทุกอย่าง อยากได้อะไรก็ได้ อยากกินอะไรก็ได้กิน พอโตมาเท่านั้นแหละ โคตรเข็ดกับคำว่ากตัญญูเลย ใช้แม่มทุกอย่าง พอไม่ได้ดั่งใจก็ด่า บ้างก็พูดเชิงส่งเราไปสถานที่ต่างๆ อาทิ นรก บ้างก็เสกเราเป็นสัตว์เลื้อยคลานไม่ก็สัตว์ใช้แรงงาน ไหนจะคำประชดประชันด้อยค่า จนเราตอนเด็กๆ กลายเป็นคนเก็บกด โกรธก็โกรธที่ถูกด่า แต่ก็ไม่อยากทำอะไรที่แม่สั่งเพราะแม่ไม่ได้สอนเรามา
กลับมาที่ประเด็นหลัก พอเราอดทนกับคำด่าและการสั่งสอนด้วยการตบ (หรือใช้ไม้ฟาดในบางครั้ง) มาเรื่อยๆ สิ่งที่เราทำคือเมินแม่ ลุกขึ้นเดินไปหยิบแก้วแล้วเขวี้ยงใส่แม่เลย (ใครที่รู้แล้วคิดว่าเราทำบาปมหันต์ก็คิดไป จากนั้นก็ทำตัวให้สูงเป็นอภิชาติบุตรเข้าไว้นะพ่อแม่จะได้รัก...)
ณ นาทีนั้นเราไม่ได้คำนึงถึงกฏเกณฑ์หรือศีลธรรมอะไรหรอก ในหัวมันมีแต่คำด่า คำต่อว่าด้อยค่าต่างๆ นานา ไม่เคยมีคำชมจากปากแม่ในหัวของเราเลย เราถามแม่ว่าเมื่อไหร่จะหยุดด่า แต่แม่ไม่ได้ตอบแล้วพูดว่า 'นี่คือสิ่งที่มึงทำกับแม่มึงเหรอ?' เราเลยตอบไปว่า 'กูควรทำแบบไหนกับแม่ที่สาปแช่งกูทุกวัน'
จากนั้นแม่ก็ต่อว่าเรา บอกว่าเราไม่ช่วยอะไรแม่สักอย่าง แม่เห็นเราทุกครั้งก็หงุดหงิดเพราะเกะกะตา แล้วบอกว่าทั้งหมดที่แม่ต้องการคือความกตัญญู พอได้ยินแบบนี้เราก็ทั้งงงทั้งโมโห เพราะไม่ใช่ว่าเราไม่พัฒนาตัวเองเลย อะไรที่เราช่วยได้แม้จะไม่อยากทำแต่เราก็พยายามช่วย ผลการเรียนของเราก็พัฒนาจนกลายมาเป็นท็อปสองของห้อง แต่แม่ก็ไม่เคยชมหรือแสดงสีหน้าดีใจ แค่ไม่เอาเรื่องการเรียนมาด่าเราตอนโมโหก็แค่นั้น
หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของเรากับแม่ก็ย่ำแย่ถึงขีดสุดเป็นเวลาเกือบปี แม้ภายนอกเราจะเก่งทุกอย่าง ทั้งใจดี มนุษย์สัมพันธดีกับคนอื่น สามารถชี้แนะให้คนอื่นประสบความสำเร็จได้ แต่กลับกันเรารู้สึกได้ว่าตัวเองก้าวร้าวขึ้นเมื่ออยู่กับแม่ (และยาย) เราเริ่มตอบโต้แม่มากขึ้น เริ่มทำลายกรอบที่แม่วางไว้ ไม่เป็นเด็กดี พูดจาห้วนๆ ถ้าแม่ใช้กูมึงเราก็ใช้กลับ ถ้าแม่บอกเราให้ไปลงนรกเราก็จะตอบกลับว่าแม่ก็ไม่ได้มีบุญจนขึ้นสวรรค์ได้หรอก (สื่อว่าไม่ใช่แค่ลูกที่จะตกนรก แม่ก็ตกเหมือนกัน)
จนครั้งสุดท้ายที่ทะเลาะกันเราทนไม่ไหวเลยด่าแม่ไปสารพัด (เท่าที่จำได้เราบอกว่าแม่เป็นผู้หญิงที่ล้มเหลวมั้ง แต่นอกนั้นก็เยอะ) บอกว่าแม่ทำอะไรไม่ดีสักอย่าง งานก็ไม่ดี เลี้ยงลูกอย่างเราก็ไม่ดี ขนาดน้องก็เลี้ยงแบบตามใจจนน้องเริ่มเสียคนแบบที่เราเป็น ดูแลครอบครัวก็ไม่ดี สร้างความเดือดร้อนให้คนที่เกี่ยวข้องกับตัวเองไปทั่ว ดึงพวกเขาให้มาลำบากกับตัวเอง ไม่เคยสำนึกกับสิ่งที่ตัวเองทำ มีแต่ด่าคนอื่นแต่ไม่เคยด่าตัวเอง จนแม่สตั้นแล้วเดินไปร้องไห้ในห้อง (นาทีนั้นเรามั่นใจแล้วว่าถ้าความเชื่อคือเรื่องจริง ตายไปเรากลายเป็นเปรตแน่นอน แต่เราก็ไม่ไปสนใจมากเพราะเราใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์ที่ชาตินี้)
หลังจากวันนั้นเราก็ย้ายไปนอนบ้านเพื่อนอยู่หลายวันไม่ยอมกลับ ตอนแรกแม่ของเพื่อนก็พยายามบอกให้เราไปขอโทษแม่แล้วกลับบ้าน เรื่องมันจะได้จบ แต่ระหว่างนั้นเขาไปรับสายแม่เราแล้วยืนนิ่ง (คือนิ่งแบบนิ่งไปเลย) ตอนแรกเราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เมื่อแม่เพื่อนวางสายเขาก็มากับบอกเราว่าไม่ต้องกลับไปบ้านแล้ว เพราะแม่เราโทรมาด่าเขาสารพัด แช่งเขาเป็นสัตว์เดรัชฉาน แถมบอกว่าเขาลักพาตัวเรามา ทำให้เรื่องนี้เรากับแม่เพื่อนรวมถึงพ่อ (ที่รู้ข่าวแล้วจะเดินทางมารับเราไปอยู่ด้วย) ได้ลงความเห็นว่าไปลงบันทึกประจำวันกับตำรวจดักไว้ก่อน กันแม่ของเรามาแจ้งความเท็จ (เรื่องนี้มีหลักฐานนะ มีรูปที่พ่อถ่ายกับพ่อแม่เพื่อน และรูปที่ถ่ายกับตำรวจที่ทำเรื่องลงบันทึก) จากนั้นพ่อก็มารับเรากลับไปอยู่ด้วย เป็นอันจบเรื่องระหว่างเรากับแม่ไปตั้งแต่วันนั้น
สำหรับคนที่ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงเกือบทำร้ายแม่ เด็กก็คือผ้าสีขาวสะอาดนะ เด็กลืมตาตื่นมาเขาไม่รู้หรอกว่าควรทำตัวยังไงให้พ่อแม่รักตั้แรกแรกเห็น ดังนั้นการปลูกฝัง 'อย่างพอดีและเหมาะสม' จึงเป็นหนึ่งในสิ่งที่พ่อและแม่ต้องทำตั้งแต่เด็กยังเล็กให้เป็นนิสัย ไม่ใช่ปล่อยเลยตามเลยจนเด็กไม่ทำอะไร 'อย่างเรา' แล้วมาบอกว่าขี้เกียจ ไม่ขยันนู่นนี่นั่น จากนั้นก็พยายามยับยัเงพฤติกรรมที่ไม่ต้องการให้ทำด้วยการตีแขนตีขา ตบหน้าตบเบ้าตาหรือแม้กระทั่งที่ขมับข้าง ซึ่งแม่เราจะทำทุกครั้ที่เราตอบโต้ (ก็คุณไม่ได้ปลูกฝังเราให้มีในสิ่งที่คุณต้องการตั้งแต่แรก มีแต่ญวนกับญวน ตอนโตมาเราจะกลายเป็นคนในแบบที่คุณต้องการมั้ย เด็กนะไม่ใช่ลูกเทพ คิดนะคิด)
เรื่องนี้ในความเป็นจริงแล้วมีรายละเอียดเยอะมาก แต่เราจำไม่ค่อยได้เพราะพยายามลืมมันไปให้เบาหัว และเรื่องนี้ไม่ได้แสดงถึงความเป็นลูกไม่รักดีเพียงอย่างเดียว แต่ยังแสดงถึงมายด์เซทของคนเป็นแม่ ทั้งวิธีการคิด การจัดการหรือรับมือ ที่เรามองแวบเดียวก็รู้ว่าโคตะระห่วยเพราะเราคือลูกเขา ไหนจะทวงสิทธิความเป็นลูก (ซึ่งเท่าที่จำได้มันทวงทุกครั้งที่มันไม่พอใจในตัวเรา) ที่มายัดเยียดให้ลูกอย่างเราทำตาม ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่เคยทำตัวเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกเคารพเลย
จำไว้แม่ก็คือเรือ พ่อกับครูบาอาจารย์ก็เช่นกัน และนั่นแหละคือประเด็นสำคัญ คนเราไม่ได้นั่งเรือยันวันตาย ต่อให้เรือลำนั้นจะทรงคุณค่ามากขนาดไหน แต่หน้าที่หลักของมันคือการส่งผู้โดยสารให้ถึงที่หมาย อันเป็นวัตถุประสงค์และเป้าหมายสูงสุด ไม่ใช่ให้ผู้โดยสารนั่งแล้วพายมันย้อนกลับไปจอดที่ท่าเพื่อให้เรือพัก ซึ่งถือเป็นวัตถุประสงค์ส่วนบุคคลที่เรือลำนั้นๆ ต้องการให้ทำเพื่อบรรลุเป้าหมายส่วนตัว "และ มัน ไม่ ถูก ต้อง"
ผมก็เจออะไรคล้ายๆแบบนี้ครับ พ่อจะลงไม้ลงมือเวลาโมโห (physical abuse) ส่วนแม่จะด่าทอให้เรารู้สึกด้อยค่า (verbal abuse) เราจะพยายามทำดีด้วยยังไงก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะรู้สึกพอใจ แต่กับลูกอีกคนนี่เหมือนกับหนังคนละม้วน ทั้งที่เขาไม่ได้พยายามทำอะไรเท่าเราเลย
สรุปง่ายๆคือเป็น toxic people กันทั้งคู่ ตอนนี้ผมเลยกลายเป็นพวก avoidance ไปแล้ว พยายามหลีกเลี่ยงความสัมพันธ์แบบใกล้ชิดกับทุกคนเพราะรู้สึกซาบซึ้งจากคนในครอบครัวแบบนี้แหละ
คนนั้นล้มเหลวในความเป็นแม่ไม่พอ ดันล้มเหลวในความเป็นคนด้วย ผมสงสารคุณมากๆนะ ผมสงสารคุณมากๆ
@@pvvnz9031 ผมขอเป็นกำลังใจให้คุณนะ คุณโชคร้ายกว่าผมเพราะทั้งพ่อทั้งแม่คุณไม่ใช่ที่พึ่งที่คุณสามารถพึ่งพาได้เลย และนั่นก็เท่ากับว่าบ้านที่คุณอาศัยอยู่ก็ไม่ใช่เซฟโซนที่ทำให้คุณรู้สึกสบายใจ
ยิ่งเห็นความลำเอียงระหว่างคุณกับพี่น้องอีกคนยิ่งทำเรารู้สึกโกรธแทน เพราะแม่ของเราเขาก็เลี้ยงไม่ดีทั้งเราทั้งน้อง เราเลยเป็นคนสอนทุกอย่างให้น้อง เรื่องรักลูกไม่เท่ากันเลยไม่เคยเกิดขึ้นกับเรา (แต่ใช่ว่าเราจะไม่เข้าใจคุณในเรื่องนี้นะ เพราะคนรู้จักเราก็เป็น และเราก็คอยเป็นที่ปรึกษาให้เขา)
ปัจจุบันที่เราย้ายมาอยู่กับพ่อ พ่อก็ทำตรงกันข้ามกับที่แม่เราทำ ส่วนแม่เราก็ติดต่อมาหาช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้เอง เราเลยลองเดินทางกลับไปเช็กดูเลยรู้ว่าเขายอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง จากที่วี้ดว้ายโทษทั้งลูกและทุกสิ่งอย่าง ปัจจุบันก็เริ่มเป็นผู้เป็นคนขึ้นแต่เราก็ยังไม่ไว้ใจเขาอยู่ดี
แต่ถ้าให้สรุปก็คือชีวิตของคุณน่ะมีความโหดและมืดหม่นกว่าเรานะ (และเราก็จะเชียร์ให้คุณสู้จนกว่าจะถึงวันที่คุณจะหลุดพ้นจากคนพวกนั้นด้วย) ชีวิตของเราน่ะมันซับซ้อนและไม่สามารถพูดได้หมด ถามว่าแม่ของเราผิดหมดไหมก็ไม่ เราที่เป็นลูกก็มีส่วน ทุกคนในบ้านของเราก็มีส่วน ถึงจะไม่ใช่ Toxic People เหมือนกับกรณีของคุณแบบเป๊ะๆ แต่คนพวกนั้นก็ผิดตรงที่การอบรมเลี้ยงดูทั้งเราและแม่ จนเราและแม่กลายมาเป็นคนที่นิสัยไม่ดีและทำให้เรื่องที่มันควรจะคลี่คลายได้เกิดวุ่นวายและบานปลาย และตามมาด้วยการใช้กำลังเพื่อแก้ไขปัญหา
จนขนาดตอนที่เราไปหาแม่เราก็ไม่คิดไปกราบขอโทษแม่เลยสักครั้ง เพราะมันไม่ผูกพันกันถึงขั้นที่จะยอมเปลืองตัวทำแบบนั้น เพราะแม่ไม่ได้เป็นเซฟโซนสำหรับเราอีกแล้ว
ผมคือ 1 ใน Gen Y จะเข้าใจรุ่นก่อนๆ และเข้าใจเด็กรุ่นนี้ ซึ่งบอกได้เลยว่าสังคมเราโดนตีกรอบ Fixed Mindset มาอย่างยาวนาน จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับ Gen ก่อนๆ ที่จะเข้าใจ มุมมองสมัยนี้ที่เปลี่ยนรากฐานทางความคิดทุกอย่างไปหมด แต่ผมรู้สึกได้ว่า การตั้งคำถามของเด็กยุคนี้ ที่ไม่ได้ผ่านกาลเวลามาอย่างยาวนาน มันคือการตั้งคำถามกับปัญหาที่เค้าสงสัยว่าไม่แฟร์ เพื่อถามหาวิธีแก้ไขมัน และแน่นอน มนุษย์เราดำรงค์อยู่มาอย่างยาวนาน ก็เกิดจากการตั้งคำถาม และวิวัฒนาการแบบนี้แหละครับ เพราะฉะนั้น Gen เก่าๆ ต้องกล้าที่จะเปิดใจฟัง และลองให้โอกาส Gen ใหม่ๆ ได้ลองผิดลองถูกบ้าง เพราะอะไรที่มันดีจริงๆ มันจะยังอยู่ต่อๆไปแน่นอนครับ
เด็กรุ่นใหม่โทษคุณธรรมเรื่อง กตัญญู เฉยเลยแยกไม่ออกว่าสิ่งดีๆกับระบบจัดการดูแลผู้สูงอายุของรัฐบาลมันต่างกันมันคนละเรื่อง ไปโทษเรื่องความดีว่าเป็นความงมงายไม่ทันโลก คือ ถ้าแยกเรื่องนี้ไม่ออกมันก็จะเอาเรื่องเด็กรุ่นใหม่มาอ้างไม่ได้หรอก แต่มันเป็นเรื่องคนไม่มีความคิดเฮตามกัน ไม่มีคุณธรรม ก็แค่นั้น
อีกเหตุผลนึงคงเป็นเพราะเทคโนโลยีที่ก้าวกระโดดด้วยมั้ยคะ คือสมัยก่อนผู้คนแค่มีอาชีพเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องได้ก็ได้แล้ว อันนี้ความคิดเห็นนะคะ พูดคุยกันได้ค่ะ ชอบช่องนวลมากๆ สั้นๆแต่ได้ใจความทำต่อไปนะคะ
เทคโนโลยีที่เปลี่ยนเร็ว บังคับให้คนต้องเรียนรู้สิ่งใหม่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ บางความรู้ที่เคยมั่นใจมาค่อนชีวิต กลับถูกพิสูจน์ใหม่ภายหลังว่าไม่เป็นความจริง หรือบริบทที่เปลี่ยนไป ทำให้เกิดสิ่งใหม่ที่ถูกต้องกว่า ทั้งหมดนี้สร้างสถานการณ์ที่ยากจะทำความเข้าใจ ทำให้ผู้สูงอายุจำนวนมากมีแนวโน้มจะตั้งแง่ปฏิเสธสิ่งใหม่โดยอัตโนมัติ เป็นกลไกป้องกันตัวเองของสมองมนุษย์
เราคิดว่าประชาชนมีการรับเทคโนโลยีใหม่ๆมาพัฒนา แต่ไม่ใช่กับระบบราชการเทดไท ที่ไม่จำเป็นต้องพัฒนา ทำให้ไม่ทันโลกแล้วเกิดปัญหาที่ต้นทางเขาแก้ได้ไปแล้วแต่พอเราจะแก้ ดันติดระบบนู่นนี่นั่นไปหมด
เคยเห็นบทความของอเมริกา
พูดถึง Baby boomer กับประชาธิปไตย
คือคน Generation ใหม่ มีจำนวนน้อยกว่า ยุคก่อนมากนัก ซึ้งทำให้ทิศทางประเทศกลับ Support คนเจนหลัง ทั้งที่คนเจนใหม่เป็นคนขับเคลื่อนประเทศ
ผิดแล้ว ทุกคน ทุกรุ่น ทุกเพศ ทุกวัย คือ คนขับเคลื่อนประเทศ เงินบำนาญมันคือ สิทธิประโยชน์ ผู้สูงอายุเขาแก่แล้ว เจ็บออด ๆ แอด ๆ ทำงานหนักไม่ได้ ต้องการการดูแลเป็นพิเศษ แต่คนหนุ่มสาวยังสุขภาพดี มีกำลังวังชา ยังพัฒนาต่อยอดได้อีกมาก คิดจะเอาเงินคนแก่มาโปะค่าใช้จ่ายตัวหรือไง ?
ถ้าคิดแบบนั้นจริงนะ คือ อำมหิต หว่ะ คิดยักยอกเงินคนแก่ ทุเรศ หว่ะ
กับดักกตัญญู เป็นปัญหาโครงสร้าง ตั้งแต่ mindset เลย
คนที่ไม่เคยเจอไม่มีทางเข้าใจลูปนรก
คนวัยทำงานปัจจุบันที่รายได้ไม่สูงมาก
แทบจะต้องใช้รายได้เกินครึ่งดูแลครอบครัว
พอถึงวัยหมดภาระ จะออมเงินเกษียณให้ตัวเองก็ไม่ทันแล้ว เป็นภาระคนอื่นต่อไปเมื่อเป็นผู้สูงอายุ บอบช้ำทั้งกายใจ
อาจโชคร้าย ลูกดันไปก่อหนี้ติดพนันเล่นยา ฉุดครอบครัวหนักไปอีก
บ้านเราพวกคนรวยๆ หรือพวกที่ดิ้นรนจากความจนมีฐานะร่ำรวยมักจะโชว์ความกตัญญูออกสื่ออีก ทำให้ดูว่าเป็นสิ่งที่ต้องทำเป็นค่านิยมไปอีก คนที่ไม่มีฐานะเท่าคนอื่นพอไม่กตัญญูก็กลายเป็นพวกที่เนรคุณไปเลย
เม้นต์นี้โคตรเฉียบ กับดักจริงๆ ผมโชคดีมากๆ ที่นอกกรอบครอบครัวมาตั้งแต่เด็ก ไม่งั้นชีวิตทุกวันนี้ไม่มีและใช้ไม่คุ้มแน่
ขออนุญาติแชร์คำพูดของเจ้าของเม้นต์นะครับ เม้นต์คุณเป็นคำพูดที่ผมตามหามานานมาก โดนใจสุดๆ555
@@crunchcracker172 ผมก็ยังเชื่อว่าเราควรดูแลครอบครัวตามอัตภาพนะ
เพียงแต่ว่าทุกคนควรดูแลตัวเองให้ดีทั้งสุขภาพและการเงิน
ไม่ใช่วัยทำงานใช้ชีวิตตามชอบ ไม่ดูแลสุขภาพ ไม่วางแผนการเงิน
พอหมดแรงแล้วก็โยนภาระให้ครอบครัว
ถ้าลูกหลานสำนึกได้ว่าควรหยุดวงจรนี้ เขาก็จะไม่อยากมีลูกต่อ เพราะรู้ว่าดูแลลูกให้ดีไม่ไหว เหมือนที่หลายคนเป็นกัน
ผมนึกถึง บุปผาชน ในช่วงยุค 70 หลายคนมาจากครอบครัวแนวๆนี้ แต่กดดันจนพวกเขาทนไม่ไหวกับชีวิตที่เป็นอยู่
1 การที่คนรุ่นพ่อ แม่ ปู่ย่า ตายาย ไม่เข้าใจชีวิตพวกเขา เพราะมันต่างจากชีวิตที่พวกท่านเคยผ่านมา
2. ยัดเหยียดค่านิยมเก่าๆ ให้ ยกตัวอย่างเช่น อาชีพที่เด่นๆในยุคก่อน คือ ทหาร หมอ ทนาย นายธนาคาร
3. พวกคนรุ่นเเก่ายังต้องให้ยุคสมัยของพวกเขาคงอยู่หรือกลับมา แทนที่การมาของยุคใหม่ เพราะพวกเขาขาดภูมิในการเปิดรับยุคใหม่ รวมถึงการอยู่รวม
นั้นเลยทำให้ บุปผาชน ถูกเรียกว่า พวกนอกคอก พวกอกตัญญู เพียงเพราะไม่ยอมเป็นในสิ่งที่เขาเชื่อหรือต้องการ สังคมไทยใน ระบบกตัญญู นี้เผชิญปัญหาเดียวกันเหมือนชาวบุปผาชน กำลังเผชิญ
เพราะตีความคำว่า “กตัญญู” ผิดไง คนกตัญญูจะไม่รู้สึกหรอกว่ามันคือ “ภาระ” กลับรู้สึกโชคดีด้วยซ้ำที่ได้มีโอกาสเป็น “ผู้ให้” บ้าง และที่ผิดหนักเข้าไปอีก คือ การพยายามตีค่าความกตัญญูเป็นตัว “เงิน”
จริง ต้องตีค่าคำว่ากตัญญูให้ถูกก่อน ไม่ว่าจะผู้ให้ ผู้รับ
กตัญญูมันเป็นคำที่มีความหมายดีมากหากลองไปศึกษา
แต่คนไทยเข้าใจคำนี้ผิด และเปรียบมันเป็นแค่การรับเงินการรับพยาบาลดูแล
แต่อย่างว่า ไทยในตอนนี้ ขาดความกตัญญูไม่ได้ ไม่เหมือนต่างป่ะเทศบางประเทศเค้ามีบำนานดี คนแก่เลยอยู่ได้แบบไม่ต้องพึ่งลูกพึ่งหลาน ลูกหลานสามารถออกไปปลูกบ้านไปหางานไปใช้ชีวิตแบบอิสระได้ แต่ที่ไทยทั้งระบบ การจัดการและผู้นำประเทศ ...นั่นแหละ
ความกตัญญูไม่ใช่คำที่เป็นเครื่องหมายของทาส
แต่เป็นเครื่องยืนยันว่า เราเป็นผู้เคยรับจากท่านเหล่าน้นแล้ว ไม่ว่าจะพ่อ แม่ หรือใครก็ตาม หากท่านทนุบำรุงเรามาตั้งแต่เด็ก มีบ้านให้อยู่อาศัย ไม่ทิ้งเรา อนุบาลเราดี
นั่นและเป็นที่มาจากจิตสำนึก ความกตัญญูคือจิตใต้สำนึกของมนุษย์ที่ย้อนกลับไปคิด
ว่า เรามาถึงจึดนี้ได้ แม้จะบำบาก แต่มี้ที่ช่วยเหลือเรามาไม่น้อย มีผู้ที่ให้เราไม่น้อย เราควรตอบแทนท่านอย่างเหมาะสม ตามกำลัง
แม้มีโอกาสตอบแทน ก็จะตอบแทนให้ได้
นี่คือความกตัญญู
ความกตัญญูกตเวที สอนให้มนุษย์รู้จักการกระทำหน้าที่ของตนเอง เริ่มจากความรับผิดชอบต่อตนเอง ต่อหน้าที่ในครอบครัว เช่น หน้าที่ของบิดามารดา หน้าที่ของบุตรธิดา
@@user-sg1rq1tv8r เขียนได้ดีมาก
เห็นแต่ละเมนท์จากข้างบนแล้วสลด การที่ตัวเองต้องมาดูแลคนแก่บอกว่าเป็นการปิดโอกาสหลายๆอบ่างของตัวเอง แต่ไม่คิดว่าตนยังเด็กตัวเองก็ดูแลไม่ได้ทำไมไม่คืดว่าก็เป็นการปิดโอกาสของของเขาเหมือนกัน
@@user-ks6ne4vk4c ปิดโอกาสเค้ายังไงครับอธิบายให้ฟังมั่ง
ชอบเสพผลงานคุณนวลมากเลย
เนื้อหาดีมากเลยค่ะ ข้อมูลแน่นมาก
ขอบคุณที่เปิดแง่มุมนี้ขึ้นมา มีหลายประเด็นที่ตรงมาก ทั่งการดูแลพ่อที่ป่วยหลายโรค งานไม่มีมาหลายปี แต่กำลังสร้างมันขึ้นมาเอง ที่บ้านพอจะมีกำลัง ส่วนคุณแม่มีช่องว่างระหว่างกันมาก จนทำให้เรารู้สึดแย่กับคำพูด ทุกวันนี้ได้ใช้เวลาทุกวินาทีให้มีคุณค่า ฝึกทัศนคติ ฝึกจิตใจ หาความรู้ใกล้ตัว สร้างตัวตนใหม่ ทิ้งตัวตนเดิมก่อนที่อะไรมันจะสาย เหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย เหมือนเดินคู่ขนาดกับคนระหว่างวัย ทั่งๆที่รู้ว่าซักวันก็ต้องเดินไปคนเดียว (ขอให้ทุกวันเป็นวันที่ดี)
0:08 ป้าตอนเด็กน่ารักนะเนี่ย
one of greatest social content of the year !!!!!!! ขอบคุณมากๆครับ
ปัญหาคือผู้ใหญ่ยังบังคับให้เด็กอยู่ในกรอบและมีวลีเด็ดว่า"ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อน"
ใช่ครับ เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก วลีนี้ไม่น่าจะใช้ได้แล้ว เป็นพวกผู้ใหญ่เองนั่นแหละที่ตามยุคสมัยไม่ทัน
คิดว่ามันก็ดีนะ เพราะเวลาเกิดอะไรขึ้นหลังจากทำตามคำแนะนำ เราก็ด่ากลับได้ ใจแข็งพอ
และสิ่งที่น่ากลัวคือเด็กในวันนั้นโดนปลูกฝังในกรอบมาและสุดท้ายก็เป็นผู้ใหญ่ที่ตัวเองเกลียดในวัยเด็กซะเอง เห็นมาหลายคนเลย
ขอบคุณสำหรับความรู้และข้อคิดครับ
ชอบคอนเท้นมากกกกก โอยยยย พูดแล้วก็ปวดหัววววว
ข้อมูลดีมากๆเลยครับ
เป็นคลิปที่ดีมาก อยากจะเปลี่ยนแปลงมากๆ แต่ทำไมยากจังเลย หลังจากดูคลิปนี้แล้ว ก็คงเป็นอีกคนนึงที่อยากเห็นประเทศไทยพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้้นกว่านี้ ถึงแม่ว่ามันจะนานแค่ไหน เราก็ยังมีความหวังอยู่เสมอค่ะ
ใครออกแบบหมาsตัวเหล่านี้sเนี่ย..
หน้ารักมาก
หลอนเสียงระเบิดมากครับ ดังตั้งแต่ต้นจนจบ
งานแปลภาษาต่างประเทศ ตอนแก่ก็น่าจะยังทำได้นะ และใช้สอนลูกหลานได้ด้วย
เราเกิดมาในครอบครัวที่ชอบพูดว่า ทำอะไรเธอเยอะแยะ ฉันลำบากต้องเหนื่อยขนาดไหน พูดแบบนี้บ่อยๆ คนเป็นลูกหลาน ก็รู้สึกบั่นทอนจิตใจไปเรื่อยๆ :(
นวล อธิบายความ" ลึก "ของสังคม ได้ชัดเจนมาก จนนึกว่าคุณเรียน จิตวิทยาเป็นหลักมาเสียอีก แต่สุดท้าย ในสังคมก็ยังมีคน ที่เลือกโง่ดักดานอยู่ดี ขอบคุณแง่มุมที่นำเสนอ
ผมชอบคอนเทนต์ของพี่มากเลย
ดีงาม ถูกต้อง
โอ๊ย เป็นคลิปที่ดีมาก สคริปต์เขียนได้คมคายมาก ควรได้มีคนเห็นเยอะ ๆ
คอนเทนท์ดีมากครับ เรื่องนี้ทำยากคนสนใจน้อย แต่ผมอุตส่าห์พยายามทำ ออกมาได้ดี ครับ ชื่นชมครับ
ประเด็นนี้ก็อยากจะให้หลายคนหันมาสนใจบ้าง ถ้าพ่อแม่ดีกับเราซัพพอร์ตเรายังไงเราก็พร้อมจะช่วยเค้าดูแลเค้าไปจนแก่ แต่ถ้าพ่อแม่ไม่ได้ซัพพอร์ตเราแบบเลี้ยงเราเหมือนหวังให้เราเลี้ยงเค้าคืนตอนแก่เนี่ยประเด็นนี้แหละที่อาจจะทำให้ให้ใครหลายคนไม่ได้อยากจะเลี้ยงดูพ่อแม่ในช่วงแก่ บางคนได้เลี้ยงดูได้ส่งเงินให้ก็เพราะคำว่า ระบบกตัญญู พอไม่เลี้ยงดูก็หาว่าเราอกตัญญู ขอให้ตกนรกหมกไหม้ ค่านิยมแบบนี้ควรหมดๆไปได้แล้ว เราขอยืนยันเลยถ้าเป็นพ่อแม่ที่เป็นเคสแบบเค้าซัพพอร์ตเราดีให้กำลังใจเราไม่ได้กดดันเรามากจนเกินไป เราพร้อมจะเลี้ยงดูเค้าแน่ๆเพราะยังไงเค้าก็พ่อแม่เรายังไงเราก็รักเค้าพร้อมที่จะเลี้ยงดูเค้าไปจนแก่ตาย แต่ถ้าเป็นอีกเคสที่แย่ๆเนี่ย มันควรมีทางออกให้สำหรับ 2 ฝ่าย ไม่ใช่ไม่มีทางออกแล้วมากล่าวโทษเราแล้วสาปแช่งเรา
เก่งมากเลย นำความรู้ที่ละเอียดอ่อนมาอธิบายได้อย่างครบและเข้าใจในเวลาสั้นๆ
คลิปดีมากๆค่ะ👍
ก่อนจะแก่ ทำประกันชีวิตไว้เยอะ ๆๆๆๆๆ นะครับ แล้วลงชื่อผู้รับผลประโยชน์ให้ชัดเจน คนเลี้ยงดูตอนแก่จะได้มีกำลังใจครับ
*ประเทศกูมี*
บางคนแก่อย่างเดียวไม่วางแผนการเงินใดใดเลย พร่ำบอกแต่ว่าให้ลูกให้หลานไปหมดแล้ว แล้วก็กลับมาทวงบุญคุณ จองเวรจองกรรมกัน เป็นภาระลูกหลานยันแก่ตาย #แก่ไปไม่เป็นภาระลูกหลาน
ทุกรุ่นมีปัญหาในแต่ล่ะรุ่นจริงๆ สะดดเลย
ฟังแล้วหดหู่ใจเนอะ
จริงจนจุกแทน รู้สึกกลัวตอนแก่เลย
ช่องนี้เป็นมีมีคุณภาพมาก
เป็นช่องที่มีประโยชน์กับชีวิตสัสสัส
ไม่ต้องกลัวนะ แก่ๆ เหงาๆ มีเพื่อนเยอะแน่ๆ
@@BIRDoBIRB 🤣โอ้ยย น่ารัก ขอบคุณค่ะ ดีใจดีไหมเนี้ยกับคำว่า แก่ๆ😂555
ไม่รู้จะเม้มอะไร จุกในอก น้ำตาไหล
ขอแนะนำอนาคตที่ให้ผู้สูงอายุไม่ต้องเหงาเข้าไปอยู่ในโลกเสมือนจริง และทำหน้าที่เป็นคล้ายๆ NPC ดำรงชีวิตอยู่ในโลกเสมือนทำงานต่างและสนุกจนกว่าสังขานจะตายไป(โดยร่างกายจะถูกให้สารอาหารตลอดเวลาและแน่นอนปลอดจากโรคภัย ยกเว้นเนื้องอก)
...เอาจริงๆเห็นมีประโยชน์สุดก็ประสบการและความแก่แหละ งานอื่นๆในโลกความจริงมีแต่จะแทนที่โดยคนรุ่นใหม่และปัญญาประดิษฐ์อย่างสมบูรณ์
ปกได้ฟิวมาก
อายุ18เรียนไปทำงานไปส่งน้องเรียนไปจนอายุ27 น้องๆเรียนจบ แต่จัวเองยังไม่สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวได้ยิ่งค่านิยมที่ต้องมีบ้านมีรถยิ่งห่างไกลเพราะภาระต่อมาคือหาเงินมาทำบ้านหาที่ยังไงต่อในสภาพเศรษฐกิจแบบนี้ กว่าจะตั้งตัวได้ไม่ปาไปอิก10 20ปีเลยหรอ แต่นะสิ่งที่ผมวางแผนไว้คือผมเสียสละตัวเองเพื่อทุกคนอยู่รอดหาบ้านให้น้องดูแลแม่ พอถึงวัยที่เริ่มจะไม่มีแรงแล้วจะเอาเงินออกมา1ก้อน เข้าแคปซูนเป็นสารอาหารให้ต้นไม้และไม่เป็นภาระให้หลานๆ ใจจริงๆมันก็อยากมีครอบครัวดีๆอย่างคยอื่นเขานั้นละแต่อยากให้มองความเป็นจริงหน่อยนะมันโหดร้ายมากแค่ไหนแล้วถ้าเราจะหาเงิน เงินมากแค่ไหนละที่จะสามารถซื้อสังคมที่ดีพอโดยที่ไม่ไปไกล้กับสังคมตลาดล่างหรือห่างไกลกับขี้ยา ลูกเทวดา หรือตามที่เราเห็นตามข่าวในทุกๆวัน เราไม่อยากให้เขามาเขอยิ่งแย่ๆแบบนี้ต่อให้เราสอนเราดูแลมาดีมากแค่ไหนแต่สังคมที่ยังเห็นคนในหมู่มากแบบนี้มันหนีไม่พ้นเลย ฉนั้นการที่ไม่มีมันดีที่สุดแล้วละ และทุดท้ายสิ่งที่จะให้หลานๆได้ก็คือบ้านและที่ดินที่หลานๆที่กำลังเติบโตจะไม่ต้องมาทำงานมาเสียสละตัวเองอย่างลุงของมัน
หลายคนยอมทิ้งอนาคต เพื่อแลกกับคำว่ากตัญญูจริงๆ
ผมดูไปเเล้วหดหู่ยังไงไม่รู้
ต้องเตรียมการในส่วนของตนเอง เมื่อแก่ไปจะได้ไม่เป็นภาระ อย่างที่กำลังเห็นถึงภาระ วิธีการ เช่นไม่มีลูกหลาน หรือถ้ามีก็ต้องสั่งสอนให้ ตัดเราเมื่อแก่ออกไป ให้มันจบที่เรา
ถ้าเรายังมีลูก เราจะไม่รอเขาจริงหลอในวันที่ติดเตียง รอกินอย่างเดียวแล้ว เราจะเฝ้ารอเขาใหม? เตรียมตัวเองสำหรับบ้านพักคนชรายังไงบ้าง? มันลำบากตรงที่ไม่รุ้วันตายนี้หละ จะช้าหรือเร็วกันนะ ส่วนผมมีแฟนที่น่ารักวางแผนมีลูกด้วยกัน ตอนนี้ก็ช่วยกันทำงานอยู่ต่างประเทศหาเงินเก็บไว้เยอะๆ เอาไว้สำหรับเราตอนที่กินได้ทำไม่ได้แล้ว และใช้อย่างระวัง ตอนแก่ก็ทำได้เพียง อย่าเรียกร้องให้มาก กินของจืดๆดี รักษาสุขภาพ ไม่ให้ป่วยหลายๆอย่าง กินข้าวแต่น้อย เพื่อลดน้ำหนักร่างกายให้น้อยๆ หากยังหวังเรื่องการดูแล
สงสาร พ่อ แม่ 😔😔😔😔
ใครไม่ดูแลเป็นภาระมากก็เอาไปทิ้งหรือปล่อยให้แห้งตายไป..ไปทำเลยครับ..จะได้ไม่เป็นภาระ..เบียดบังความสุขความก้าวหน้าของเรา...ส่วนผมยอมจนยอมเสียบางเรื่องไป. ..เพื่อดูแลครับ
จริงครับ
ปกคลิปสวยมากกก
แสดงว่าผมทำถูกต้องแล้วที่ไม่เคยดูแลพ่อแม่เพราะผมต้องการใช้ชีวิตของตัวเองเพราะรำคาญที่ต้องมาเลี้ยงคนแก่อยู่วันๆดูคลิปนี้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยครับผมเป็นลูกคนเดียวพ่อแม่ก็หวังแต่จะเกาะผมกินญาติพี่น้องห่างๆต่างด่าผมว่าอกตัญญูเอาทรัพสมบัติพ่อแม่แล้วไม่ดูเเลแต่ผมก็ไม่สนใจคำว่าอักตัญญูมันทำร้ายจิตใจคนมามากแล้ว
ปัญหาความเลื่อมล้ำบ้านเเราหนักมาก ไม่มีใครแก้ได้เลย รอฮีโร่มาแก้ไขอยู่นะคะ ^_^
คนที่ถามว่าแล้วระบบไหนมันดีสุด หรือบอกว่าเป็นไปไม่ได้หรอก อยากจะบอกว่าความคิดแบบนี้แหละค่ะที่ฉุดรั้งอนาคตประเทศอยู่
..มันก็ไม่ต่างจากในคลิปที่บอกว่าคนแก่ไม่พร้อมที่จะเปิดรับอะไรใหม่ๆแล้วต่อต้านมันไปเสียหมด แค่คุณไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงคุณก็แพ้ให้กับโลกใบนี้ที่เปลี่ยนไปทุกวันแล้ว
เส้าอะ ทุกอย่างมันแย่ลงไป อีกกลุ่มก็มองว่าต้องปรับตัวและอยู่เป็น อีกกลุ่มก็มองว่าทนเพื่ออะไรและอยากเปลี่ยน สุดท้ายก็ไปกันไม่ได้และแบ่งฝ่าย
ถึงมันยากมากๆมันคงไม่เปลี่่ยนปุบปับ แต่ผมก็ยังเชื่อ พวกที่จะพยายามหยุดมันไว้ ยังไงก็ไม่อาจต้านท้านกระแสเวลาได้
ถ้าสวัสดีการกับการดูแลต่างๆดี อันนี้รวมไปถึง เบี้ยเลี้ยงคนชรา ระบบการจ้างคนดูแลหรือระบบบ้านพักคนชราโปร่งใสได้มาตรฐาน (ส่วนด้านการรักษารู้สึกอยู่ต่างจังหวัดอำเภอเมืองบางที่ใช้สิทธิสะดวกกว่ากรุงเทพหรือเมืองใหญ่ๆบางเมืองอยู่นะ แค่ทำให้ทั่วถึงอำเภอ ตำบลเล็กๆ) น่าจะช่วยส่งเสริมให้เกิดระบบกตัญญูมากขึ้นนะ และอีกอย่างที่สำคัญคือทัศนคติผู้สูงอายุด้วย ถ้าส่งเสริมลูกหลาน กับ ปลูกฝังให้ลูกหลานเลี้ยงตัวเองดูแลตัวเองได้ ไม่ใช่จำฝังเรื่องกลัวปีกกล้าขาแข็งแล้วอกตัญญู จะทำให้เขาเคารพและบางทีอาจมาอยู่ฝกล้ๆเพราะความกตัญญูอีกทีนะ จะบอกว่าทีสมัยตัวเองไม่ได้เพราะค่าครองชีพกับระบบต่างๆพัฒนาไม่เรียบง่ายเหมื่อนแต่ก่อนแล้ว
ทุกปัญหาระดับโครงสร้างของประเทศ ถ้าผู้บริหารมีความสามารถในการวางแผนไว้ และจัดสรรงบประมาณให้พอดี
ปัญหาพวกนี้คงไม่หนักขนาดนี้หรอก ถึงเศรษฐกิจแย่แต่ประเทศอื่นเขาก็ยังมีคุณภาพชีวิตที่ดีนะครับ
รักนวล คลิปนี้ดีมากๆครับ
สุดท้ายมันต้องมองย้อนกลับไปที่รัฐบาลครับ ระบบมันพังจากข้างใน การวางนโยบายที่ไม่ดีการโกงกินกันของนักการเมือง รัฐบาลที่บริหารงานกิจการภายในประเทศไม่เป็นส่งผลเสียเป็นลูกโซ่พูดรวบๆก็คือถ้าหากคนๆนึงอยู่ในประเทศที่มั่นคง การตัดสินใจมีลูกจะเป็นเรื่องที่ง่ายมาก เเต่ที่ตัดสินใจไม่มีกันเพราะรู้สึกถึงความไม่มั่นคงนั้น(อันนี้ผมพูดเเบบกว้างเอาไปตีความหมายเอาเอง)ประชากรเลยลด ที่ผมกำลังจะบอกคือมันไม่ต้องไปเเก้ทัศนคติประชาชานหรอกเเต่ควรมีรัฐบาลที่บริหารประเทศเป็นทุกอย่างจะดีขึ้นมาก
เพราะแบบนี้ ผมถึงต้องสำรองเงินไว้ตั้งแต่เริ่ม เพราะตอนมีลูกก็จะเลี้ยงได้เต็มที่
ตอนเราแก่ตัว ก็มีเงินไว้ดูแลตัวเอง
ต่อไปมันจะกลายเป็นวัฏจักรไปเรื่อยๆ รุ่นเราต้องเอาเงินเก็บไปดูแลผู้สูงอายุ พอเราแก่ไปไม่มีเงินเก็บ รุ่นลูกเราก็เอาเงินเก็บมาเลี้ยงดูเรา มันจะวนไปแบบนี้เรื่อยๆ ถ้ารุ่นลูกฝากผีฝากไข้ก็ดีไป ไม่ยังงั้นก็คงอยู่ใต้สะพานลอย ถ้าจะลุ้นให้ลูกหลานเลี้ยงดูก็เหมือนลุ้นหวย ชีวิตหนอชีวิต😂😂😂
เปิดกฎหมาย สำหรับการการุณฆาตกรรม หรือการเลือกจบชีวิตที่สบาย โดยความสมัครใจ 4:13
ไทยมันมีชุดความคิดฝังหัวว่าต้องกตัญญูนั่นนู่นนี่ ดูรายการวันนี้ที่รอคอยยังมีคอมเม้นประเภทว่า พ่อแม่ทำไม่ดีกับเราแล้วเราไปโกรธพ่อแม่แล้วบอกคุณไม่เจริญหรอกนั่นโน่นนี่ทั้งที่จริงๆแล้วความรู้สึกมันเสียหายไปแล้วมันกลับคืนมายากมันก็ต้องเข้าใจเขาด้วยไม่ใช่ไปบังคับ คนไทยก็ยังเล่นเรื่องกลับจากความกตัญญูอยู่นั่นแหละ
และที่สำคัญ ผู้สูงอายุหาดูคลิปแบบนี้ไม่เป็น
คำว่า ระบบที่ลิดรอนความฝัน เออ...ใช่อะ
ฟังดูดี และเป็นทางออกที่ใช่นะ
แต่โลกความจริง มันเป็นไปไม่ได้
ย้ำๆๆๆ ปัญหาทางโครงสร้าง ชัดเจน
3:12 เป็นช่วงที่ Epic และตรงกับชีวิตของผมมากในตอนนี้
นวลผมขอคอมเม้นอีกข้อคริปของคุณมองด้านเดียวเกินไป ทุกอย่างมีเหตุเเละผลให้คนเเต่ละเจนเชื่อมีความเชื่อเเบบนั้นๆ ควรมอลผ่านหลายมุมมองในการทำคริปครับ คริปของคุณเป็นการมองเเบบคนรุ่นใหม่โดยไม่มองเหตุเเละผลของอีกฝ่าย ถึงมันจะเข้าใจยากเเต่ก็ต้องมองครับ
คุณแม่วัยใสคือคุ้นมาก
ดูจบแล้ว รู้สึกเลยว่า ผู้สูงอายุ แม่งโคตรเป็นภาระของสังคม ใจแคบไม่ยอมเปลี่ยนแปลงและไม่ยอมเชื่อมั่นในอนาคตของเด็กรุ่นใหม่ แต่ปัญหาที่แท้จริง กลับเป็นระบบโง่ๆที่แม่งยังเหมือนเดิม ตั้งแต่รุ่นปู่ จนมาวันนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิม เหมือนจะได้อะไรแต่ก็ไม่ได้อะไรเลยถ้าไม่ถอนรากถอนโคนปรสิตที่เกาะกินระบบที่อ้างอ้างสิทธิ์ ถูกคัดเลือกจากพันธุกรรม สุดท้ายเปลี่ยนรุ่นไปก็ยังเหมือนเดิม รอวันเวลาที่ความชิบหายจะเกิดขึ้นกับลูกหลานในอนาคตแทน ในวันที่ระบบไม่สามารถรองรับได้แล้ว
จริงครับถึงแม้ยังมีผู้สูงอายุที่น่ารักๆหลายคนพร้อมจะเปลี่ยนเเปลงแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าผู้สูงอายุส่วนมากยังเห็นแก่ตัวกลัวนั่นกลัวนี่ไปซะหมดทำให้เป็นการรั้งอนาคตของชาติเอาไว้ด้วย
ใช่
@@ottoeugen873 ใช่
เป็นที่ระบบจริงๆแหละ ที่ส่งผลมาให้คนในยุคก่อน ไม่กล้าจะเริ่มอะไรใหม่ๆเพราะความเสี่ยงมันสูง แต่ก็ใช่ว่าคนยุคนี้จะรับความเสี่ยงได้สูงมากมายเท่าไหร่กัน ผมเห็นว่า ยิ่งเรียนจบ และเริ่มมีหนี้เข้ามา ไม่ว่าจะรถ บ้าน แค่เล็กๆน้อยๆ ก็ทำให้ผูกตัวเองกับกรอบเดิมๆไปหมดเสียแล้ว ไม่กล้าออกมาทำอะไรใหม่ๆเท่าไหร่หรอก
ดังนั้น จะว่ามีแต่ผู้ใหญ่ที่กลัวและไม่กล้าไปเสียหมด ก็คงไม่ใช่ เพราะเด็กๆ รุ่นๆ ก็หลายคนหลายกลุ่มเช่นกันที่ก็ไม่มีความกล้ามากพอที่จะเริ่มอะไรใหม่ๆด้วย ไม่ต้องพูดถึงการเมืองหรอก แค่ออกจากระบบเงินเดือนมาหาเงินเองก็ยากแล้ว
เค้ามองลูกๆคือการลงทุน เลี้ยงตามดินกินตามทราย ใช้ชีวิตแบบไม่คิดเก็บเผื่อเกษียณ ไม่พอก็กู้ พอเด็กมันโตก็มีไว้เลี้ยงยามแก่ แต่ที่ไหนได้สมัยนี้ใครใจแข็งพอกระพือปีกขึ้นฟ้าก็บินข้ามเขาออกไปแล้ว
ปกคลิปนี่เอามาจาก blood and honey หรือเปล่าครับ
0:54 ม่าย~ เหล่าน้องหมาพันธุ์คุณปู่
TT^ TT เดี๋ยวนวลทำไมไปอยู่บนนั้นกับเขาละ
อะไรนะห้ามเเตะต้องต้นตอปัญหา จบละ
โลกเมื่อ ค.ศ. 1960เป็นต้นมานั้น เเต่ละอย่างที่จะพัฒนาใช้ 2-3 ปี หรือเป็นทศวรรษ เเต่ ค.ศ 2000 เป็นต้นมา ใช้เเค่มากสุด 1 ปีในการพัฒนา
ความกตัญญู คือ เครื่องหมายของคนดี จะบอกให้นะ ยายโกงและเอารัดเอาเปรียบแม่ พอนอนติดเตียงก็มีแต่แม่ที่ดูแลยายจนวินาทีสุดท้าย สุดท้ายชีวิตแม่มีแต่เจริญขึ้น ๆ ในขณะที่พวกน้า ๆ ที่ทอดทิ้งยายกับแม่มีแต่ตกต่ำลงทุกวัน แม่มีแต่คนรัก คนเมตตา เวลาเดือดร้อนมีแต่คนมาช่วย ไม่เคยตกต่ำ และใช้ชีวิตหลังเกษียณแบบสบาย ๆ
ความกตัญญูไม่มีด้านมืด มีแต่คน ใจบอด นั่นแหละที่มองไม่เห็น
"เด็กไม่ได้ถูกเลี้ยงมาเพื่อตอบแทนบุญคุณ" จำเอาไว้
รัฐสวัสดิการจะช่วยตรงนี้ได้มากแต่ก็มีประชาชนที่ต่อต้านก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต่อต่านทั้งที่มีผลดีต่อตัวเอง คนที่เสียก็มีแต่นายทุนแถมที่นายทุนเสียก็ไม่ได้มากมาย
นายกควรมาดู
มันจะดูรึครับ มันบ้าตังและพรรคพวกแก่ๆ
ที่ไม่ยอมมูฟแอนนี่สิ
ควรไปตา....
3:12. Base on ture story
หนี้ที่ใหญ่ที่สุดคือ หนี้ทางสังคม ที่มาจากการแบกหน้าตา การอยากสบายเหมือนที่พ่อแม่เลี้ยงมา การเน้นพัฒนาการบริโภคให้ดูตามสมัย แต่ไม่เน้นสกิลที่ทันสมัย เงินมันจะไปเหลืออะไรจริงมั้ย
แล้้วจะทำยังไงดี ให้มันเกิดขึ้น
นานนานลงทีสินะ
❤❤❤
ตาม
“เงินที่มั่นคง” (Sound Money)
🤢🤢🤢