W latach 2006-2011 na BL była pewna gildia po stronie Hordy. Naszym Main Healerem był Pułkownik wojska polskiego, który nigdy nie wiedział czy dostanie wezwanie w środku raidu :D
Nie gram już w wowa równo dekadę. Odstawienie tej gry było niczym rzucenie fajek, rzucasz, wracasz znów rzucasz aż definitywnie odcinasz od siebie tą część. I nie żałuję, bo ileż można grać w jedną grę. Z drugiej strony spędziłem ponad pół dekady na graniu w zasadzie TYLKO w wowa (jakby zsumować /played z każdej postaci to pewnie byłoby z 1000 dni), i na globalu i na privach. Piękne to były lata, nie zapomnę go nigdy, ale nie wrócę już do tego. Nawet jeśli ta gra byłaby znów 10/10. PS. To nie recenzja, to list miłosny, który sam mógłbym napisać do Wowa.
Mam tak samo, zaczynałem grać w wieku 17 lat teraz mam 35 nie wiem i nie chce wiedzieć ile mam godzin w wowie dla mnie to czas który przeżyłem w innym świecie innym od tego codziennego za to po grób będę kochał tą grę. Bywają złe sytuację wkurwiajacy ludzie ale tak samo jak w realnym życiu a w wowie możesz taką osobę zablokować a w realu nie dasz bosowi bana bo konsekwencje...
Ja uwielbiam i nienawidzę wowa (ponad 15 lat grania…) Mam mało czasu na granie, przez niego nie gram prawie w ogóle w gry single player, bo jak “mam godzinkę” to włączę wowa
Rozumiem podejście mam takich znajomych, którzy odeszli i już nie wrócili, ale ja zaczynałem 20 late temu i wracam na kazdy dodatek, raz gram kilka miesięcy innym razem wrócę na miesiąc, ale czuję, że muszę co jakiś czas wrócić, bo to jedyna gra, która mnie naprawdę cieszy i wciąga na długie godziny
Ja odszedłem od WoWa gdzieś w połowie dodatku Legion. Po prostu prawie wszyscy znajomi z gildii wówczas przestali grać. Grałem w WoWa wręcz nałogowo od samego początku, ale nie żałuję tych wszystkich lat. To były czasy, gdy WoW naprawdę był świetny, miałem sporo znajomych, z którymi progresowałem najtrudniejsze rajdy. Bardzo miło wspominam tamte czasy, ale już do hardcorowego grania w WoWa nie mam zamiaru wracać.
Jeszcze nie zacząłem oglądać, a już mam komentarz. Połączenie CD-Action i WoW'a robi mi wspomnienia jak w liceum zagrywałem się w Lineage 2 i zaczytywałem w CD-Action o tym jak Eld i inni jarali się premierą pierwszego WoWa, jak Smuggler narzekał, że mu redakcja nie pracuje tylko gra i jak ja czytałem to chętnie w środeczku lubiąc, a na zewnątrz twardo broniłem swojego no-lifeowania w Lineage'u. Niby nic, ale nostalgia potężna.
A ja czytałem z zazdrością, bo ani na grę ani na abonament nie miałem co liczyć w wieku 11 lat XD. Do dzisiaj nadrabiam zaległości w Classicu i jest pięknie.
@@calder2618 Większość grała na pirackich serwerach. W tym ja. Ja nigdy officjala nie dotknąłem nawet. Kard, ile hajsu z Gravelanda wyciągnąłeś? A Ty Kula z L2Net to se na wakacje pojechałeś.
Przez ten materiał gram w WoWa po raz pierwszy w życiu. W 2025 roku, w wieku 33 lat. Nie wiem, jak długo to potrwa, ale nie spodziewałam się, że ktokolwiek kiedykolwiek będzie w stanie mnie skłonić do spróbowania. Gratulacje 😊
W Wowa gram praktycznie od Burning Crusade na prywatach pamiętam jeszcze polski server Theatre of Dreams i moją pierwszą nocną elfkę hunterkę. Levelowanie nocnego elfka to dla mnie taka podróż przez nostalgię, klimat, muzyka
Dla mnie Wow skończył się po Pandach gdzie world pvp zniknęło serwery stały się jednofrakcyjne walka między frakcjami zanikła i stała się grą pve z co chwila martwymi serwerami z płatnym przenoszeniem postaci. Teraz nawet serwery tbc wotkl cata są jednofrakcyjne co mnie momentalnie odrzuca od gry. Sprawia wrażenie jakiejś smiesznej podróby gry jaką kiedyś była.
Masz rację, ja mialem to szczescie ze trafilem na gildie pvp z ktora stawialismy skuteczny opór bedac 1% ally vs 99% hordy, mowie tu o Wotlk classic, serwer Mograine a pozniej Gehennas
Emocje emocjami. Gralem w Wowa 16 lat i szczerze mogę przyznać, ze bylo to moim uzależnieniem. Do czasu pozytywnym, opierającym się na nostalgii i wspomnieniach z czasów młodzieńczych. Jednak z czasem, gdy człowiek dorósł i sie zmienił, zamieniło się to w zwykłe fomo i uzależnienie od robienia ciągle tego samego, w kółko, tej potrzeby, bo muszę to zrobić przed resetem. Nawet nie wiecie jaką ulgę czuję od kiedy przestałem grać w tą grę:)
Boże aż się łezka w oku kręci kiedy polowało się całymi wolnymi dniami od nauki na lost time proto drake, albo wbijanie reputacji exalted w booty bay na pirackim sunwellu, bo matka w życiu by nie dała na abonament. Ah te czasy gdzie jedynym zmartwieniem było czy w piątek nie będę musiał tankować trial of the crusade tylko pójść swoim warlockiem pokręcić cyferki. Boże to właśnie dzieki tym pirackim serwerom znajomi czy ze steama czy z xboxa znają mnie pod tym a nie innym nickiem. Największy ból dla mnie dzisiejszego konsolowca, że wowa nie ma na xklocku i co roczna rozkmina czy aby jednak nie złożyć pcta. A materiał wali tak że aż miałem flash backi z oblatywania stormpeaks w poszukiwaniu upragnionego mounta, albo radochy gdy po raz 1 zrobiło się for the horde
Po genialnym Legionie, każdy dodatek był równie mało interesujący jak WoD a nawet często gorszy niż WoD. Grałem od 2009. Obecny dodatek pokazał mi, że pora zakończyć przygodę z tym mmo. Wątpię że wrócę kiedykolwiek. Pokochałem singlówki na nowo.
Podobna historia. Ja grałem od początku BC aż do końca Legionu. Zrobiłem sobie przerwe, bo wychodzil Mass Effect Andromeda, na ktorego mialem mega ochote. Gdy skonczylem grac w ME, zdalem sobie sprawe, ze w sumie dobrze sie czuje nie grajac w tego WoW, tak jakbym mial urlop od pracy, w ktora ta gra sie zamienila. Nie zalogowalem sie juz nigdy wiecej, ale codziennie wracam wspomnieniami, slucham muzyki, i rozmawiam z ludzmi tam poznanymi.
Ciekaw jestem gdzie bym był gdyby nie wow, a raczej uzależnienie od niego. Zawaliłem gimnazjum, zawaliłem technikum. Mimi wszystko dalej od czasu do czasu gram, choć duuuuzo mniej. Gra piękna, ale potrafi wchlonac człowieka na lata.
Fajnie mieć takie wspomnienia związane z grami, nie tylko tymi singleplayer. Kto grał w jakiekolwiek MMO i miał gildię w której życiu uczestniczył ten wie o co chodzi - to są rzeczy nie do zapomnienia, mimo tego ,że mogą się wydawać błahe dla normalnych ludzi. Ale jakich ludzi się poznawało! Znam nawet takich co się poznali w grze i pozakładali rodziny. Miałem kilka podejść do WoWa, ale nigdy nie udało mi się dłużej zagrać, choć dalej jestem ciekaw lore. Niestety, ale gra graficznie i mechanicznie jest dla mnie zbyt przestarzała, a nawet była i te kilka lat temu.
Mimo że nie logowałem się do WoWa jakoś w 2020 (a realnie przestałem poważnie grać tak ok 2016ego) Kocham tę grę, to jest najlepsza gra w jaką kiedykolwiek grałem - wspominam ją bardzo ciepło - tylu wspaniałych ludzi których poznałem, tyle emocji, tyle zabawy - wspaniały czas!
Wszedłem tu zachęcony nazwą kanału i jakże miło sie zaskoczyłem. Do dziś w piwnicy mam stosy starych wydań Waszego czasopisma. Świetny materiał i charyzmatyczny prowadzący.
Grałem 15 lat. Posiadałem niesamowitą kolekcję transmogów, petów i mountów. Mam piękne wspomnienia z tej gry. Ah ten sylwester w Dalaranie i te puszczanie fajerwerków... Ten pierwszy raz kiedy pokonałem Lich Kinga... Te walki na Tol Barad... Face to face z Garoshem na Mythic... Draenor pierwsze poważnie wzięcie się za farmienie mountów Drop Heavenly Onyx Cloud Serpent za 2576 razem, Solar Spirehawk za 892... Legion 💚 BFA pierwszy Duelist na 3v3 Shadowlands pierwszy gladiator mount Sinful Gladiator's Soul Eater🖤 ahhh można by wspominać więcej i więcej... Niedawno sprzedałem konto i już nigdy nie spojrzę do banku z nostalgią, ale wspomnienia na zawsze w naszych sercach...
Ktoś tu wciągał copium z dużą dawką nostalgii. Od dawna z Wacrafta w wowie nic nie zostało. Złapmy się za ręce i pokonajmy zło śpiewając kumbaya przy basic campfire... No i nie zapomnijcie kupić najnowsze pozycje ze sklepu :D
2:14 To jest mój problem :c Kiedy byłem w gimnazjum/liceum, pasożytowałem na koncie brata. Najlepsze chwile z WoWa mam na postaci, do której nie mam dostępu tak naprawdę. Mam swoje konto BNet od lat, na nim swojego WoWa, ale mój Warlock Undead, którym robiłem najlepszy dodatek w historii gry (WotLK), został na koncie brata. A z nim moje mounty chociażby. Do nowych postaci stworzonych na swoim koncie nie czuję żadnego przywiązania w zasadzie, nie mam z nimi wspomnień odkrywania tej gry na własną rękę. Zresztą, dzisiejszy WoW mnie trochę odrzuca tym, że wszystko często jest wiadome na temat contentu itp przed premierą dodatku, bo żadne MMO nie ma tak rozbudowanego community dataminingowego. Nawet jak się próbuje unikać spoilerów, to trochę trudno. Zresztą nawet nie chodzi o spoilery, ale o to, że społeczność nie odkrywa tej gry wspólnie od dnia premiery, tylko 80% graczy już ma wszystko odkryte i sprawdzone na podstawie bety albo informacji od influencerów. ALE. Chcę kiedyś wrócić. Tylko skoro wiemy, że ta nowa saga ma być rozłożona na trzy gry, to na spokojnie sobie po prostu wrócę przed premierą trzeciego z tych trzech dodatków i powoli ogarnę story. Miałem też napisać, że fajny materiał, ale... Nie będę miły dla ALLUHA.
I przez takie materiały znów się łudzę, że wrócę do WoWa i znajdę czas na granie i zanurzę się w fabułę... ale koniec końców chyba póki co nadgonię książki a potem wrócę dopiero. Nie mniej bardzo przyjemny materiał.
Od razu uprzedzam - obecny wow to fabularnie hit and miss. Po starym lore raczej niewiele zostało, nad czym ubolewam od BFA. Ziomuś na filmie, opisując fabułkę, trochę połączył sidequesty w krainkach - które są spoko - z totalnym cringem głównego wątku. Wszyscy płaczą, stękają i robią miny jak z filmów disneya, korzystając z graczy jak z emocjonalnego tampona. Wpływu Krzysia nie będzie widać do ostatniego patcha TWW - jego słowa, bo dołączył do procesu kreatywnego jak już większość była ogarnięta. Warto zagrać jak się nie zna nowości w gameplayu z dragonflight. Po 2 tygodniach i tak w kółko robisz te same dungi w m+, czy ten sam raid i tak przez 3 miesiace. PvP niby jest spoko i jak lubisz to warto, ale devteam jest w 99% zaangażowany w PvE. Może strasznie narzekam, ale szczerze lubię to uniwersum i WoW zawsze w serduszku, regularnie od patcha 1.8 :d
Gram w Wow od początku. Nigdy nie odeszłam na dłużej niż na kilka tygodni. Zawsze więc jestem na bieżąco. Nigdy nie żałowałam czasu tu spędzonego. Uwielbiam klimat tej gry tworzony na przeróżne sposoby, muzykę, questy, fabułę. Lubię w niej być. Jeżeli wow się kiedyś skończy to będzie mi brakować tego świata
Gram od czasów TBC z przerwami ale zawsze wracam na dodatek i po czasie odpadam. Obecnie więcej radości sprawiają mi prywatne serwery czy też SOD niż obecny retail, najgorsze jest to że blizzard kompletnie nie rozumie czym jest classic i tak jak zacząłem napalony grać ponownie Vanilla>TBC>WOTLK licząc że tutaj się zatrzymamy i może po prostu zaczną dokładać jakieś fajnie patche zostając na WOTLK-u to classic-a zmienili nagle na Cata a teraz nadchodzi MOP... Do dziś gram na WARMANE gdzie gra masa ludzi na starym dobrym WOTLK-u .
Świetny materiał. Jest o WoWie, a jednocześnie opowiada o nim w taki sposób, że otwiera oczy na swoje wspomnienia związane z grami. Totalnie zazdroszczę tego WoWa przez to, że jest to żywe i to jest dalej Twoja postać. Możesz spojrzeć sobie na eq zdobyty dekadę temu i powspominać. Ja jako turbo singlowy gracz to co najwyżej mogę odpalić sobie po raz kolejny taką gierkę jak kiedyś. Co nie zmienia faktu, że byłem turbo fanem Masz Effecta, w liceum, w momencie premiery trójki zabrakło mnie trzy dni w szkole (kaszlałem, a przynajmniej udawałem ( ͡° ͜ʖ ͡°) ) bo czyściłem całą produkcję. Po latach dostałem zremasterowaną trylogię od żony i przechodząc trójkę uświadomiłem sobie, że nie siadłem do tej gry od tamtego czasu. Była takim zamkniętym w skrzyni wspomnieniem. W momencie ucieczki Normandią z Ziemi poczułem takie wręcz nienaturalne połączenie z tym jednym momentem, gdy przychodziłem to w liceum. Aż mam ciary jak to piszę. Niesamowitą rzeczą było też odkrywanie Kronik Myrtany, jako weteran Gothica. Szczególnie gdy dotarłem do Silbach i usłyszałem ten cudny soundtrack. Pozdrowienia, dzięki za ten mega materiał
A to mi niestety właśnie łatwość dostepu do mocnego lootu oraz zatrzęsienie kontentu zepsuło doświadczenie w wowie. Za to wraz z wiekiem po prostu odkryłem że w klasyka nie trzeba wcale grać 18 h dziennie i dobijać jak najszybciej do tego 60:). A do tego spróbowałem hardcora i pokochałem wowa na nowo. Samo lvlowanie to doświadczenie i robię to na spokojnie . I pozdrówka dla Elda bo kiedyś byłem z nim w gildii :)
World of Warcraft zawiera jakąś esencję, którą wchłonąłem jako dziecko i do dziś we mnie siedzi mimo, że nie gram. Ta esencja daje o sobie znać przy słuchaniu muzyki z dodatków, oglądaniu cinematiców czy filmów takich jak ten. Sprawiała, że przez lata regularnie do tej gry wracałem zaliczając drogę przez ekspansje, serwery prywatne i retail, dziewiczą eksploracje aż po rajdy mythic. Ale jak staram się ją uchwycić słowami to właśnie nie leży w hardcorowych mechanikach, tylko w pierwszych krokach stawianych w ogromnej i dziwnej krainie. Wiolonczela w Eversong Woods, mroczny las Silverpine, zeppelin z Bluff do Orgrimmar i zgubienie się na nowym kontynencie, adrenalina i strach gdy nowa część mapy witała nas czerwonym (Alliance Territory). To wszystko mam wyryte w korzeniu osobowości i zawsze będzie ze mną. I jestem z tego powodu niezmiernie szczęśliwy ;)
Dla mnie największym growym sentymentem zawsze będzie Jedi Knight 2 1.02c, lata spędzone w tej grze, całe gimnazjum, całe technikum i jeszcze nawet kawalątek studiów. Tysiące rozegranych ctfów, zaliczone parę zacnych clanow, nakręcenie nastu filmów. Niezapomniana sprawa. Czasem wracam ale po chwili grania wiem już, że to już dawno nie dla mnie bo zwyczajnie wyszedłem z wprawy i nie mam już tyle czasu, ale filmiki wciąż są na dysku (a dwa nawet wrzuciłem na yt) i czasem wręcz z łezką w oku przypominam sobie te myślę, ze spokojnie tysiące godzin spędzone w tej zacnej grze z zacnymi ludźmi. A drugim moim sentymentem jest WoW właśnie, granie ze znajomymi i powroty raz na parę lat żeby pograć znowu w tej samej ekipie. Fajna sprawa, ale juz bym nie wrócił. Za dużo gier singlowych do ogrania, a tak mało czasu hehe życie człowieka dogoniło ale wspomnienia pozostaną. Niektórzy nie będący graczami pewnie tego nie zrozumieją ale część wspomnień z jednej czy drugiej gry jest równie dużo warta co wspomnienia z życia poza grami heh Teraz za to powoli szykuję się do wprowadzania w gry Synka i będziemy cisnąć coopy ile wlezie 😁 Fajny materiał, widać u Ciebie mega pasję do tej gry i aż sam sobie znowu przypomniałem o tych moim dwóch 'grach życia' 😊
Jeśli przez wyzwanie masz na myśli ilość graczy, to FFXIV wypada w tym porównaniu podobnie, a nawet był popularniejszy w chwilach słabości WoWa. Sam jako weteran WoWa uważam tę grę za lepsze i bardziej dopracowane MMO.
@@KeldarMJ ilosc graczy nie ma znaczenia. Mam na mysli ilosc contentu i fantasy. Mnogosc mountow, transmogow etc. FF rzeczywiscie jest, ale to azjatyckie fantasy, ktore dla wiekszosci osob jest kiczowate. Zadno miejsce z FF klimatem nie dorowna ogromnej ilosci miejscowek z wowa. Przynajmniej nigdy, zadnego nie widzialem. Sa puste, plytkie, kiczowate, malo charakterystyczne. Moze i systemy ma dobre, ale pancerze, otoczenie, etc to tragedia.
@ Też tak kiedyś myślałem, aż do czasu kiedy zagrałem i przeszedłem fabułę (oprócz ostatniego dodatku) ;) To jest po prostu jRPG ale z mocno europejską "nakładką". Storybuilding i klimat jak już się rozkręci, to zjada Warcrafta na śniadanie. Po kilkuset godzinach w FF, dla mnie to WoW wydaje się na maxa infantylny pod każdym względem, a spędziłem w nim dobre 10 lat. Transmogi w WoWie to żart przy "glamourach" z FF, generalnie jest też dużo większa różnorodność takich rzeczy typu mounty, mini-gry, a nawet housing który Blizzard dopiero odkrył.
@@KeldarMJ gralem w FFXIV i dla mnie mega nudne. Gralem co prawda tylko 4 godziny, ale to była katorga. Nie rozumiem fenomenu tej gry. Drewniania walka, questy wszystko bardzo toporne i do tego nie ma dzwieku zadnego w cutscenkach i wszystko trzeba czytac. Dramat.
Moglibyście zrobić kiedyś jakiś tutorial o tym jak "zacząć" wowa w dzisiejszych czasach? Sam skończyłem na Lich Kingu i od jakiegoś czasu myślę żeby wrócići spróbowac od nowa ale nie ogarniam, co i jak....
Jak skończyłeś na Lunch Kingu to polecam WoW Classic na globalu. Obecnie jest tam dodatek Cataclysm, a więc następstwo Licha. Niedługo chyba mają być Pandy. Co do wyboru serwera to niestety nie wiem gdzie jest najwięcej Polaków, więc nie doradzę w tej kwestii.
Te emocje, ktore wyszly z tego materialu tylko mnie utwierdzily w przekonaniu, ze gry komputerowe, to jedna z najpiekniejszych rzeczy, jakie nas spotkaly. Przy okacji, byc moze w przyszlosci warto poruszyc kwestie smierci graczy? Przypomniala mi sie historia Technoblade'a i opowiesci roznych ludzi jak stracili bliskich sobie ludzi z ktorymi zarwali wiele, wiele dni na roznych tytulach. Delikatny temat, lecz wart przemyslenia
Nigdy nie byłem tym fanem wowa, który spędził w niej lata. Po trzech tygodniach grania non stop i widzeniu świtu kilka razy na tydzień stwierdziłem, że trzeba odwyku. Ale... Pierwsza wizyta w Orgrimarze i Thunder Bluff(?) do dzisiaj przywołuje wspomnienia. Mało rzeczy w grach tak wpadło mi w pamięć. A WoW jest planem na emeryturę. Jak już nie będę miał innych obowiązków.
Widzisz, bo z wowem to jest tak, że albo pochłania Cię nostalgia i wtedy świetnie się bawisz latając sobie solo outdoor, albo dawno wywaliłeś do śmietnika całą nostalgię i grasz socjalnie (jak ja) i interesują Cię głównie m+, bo są doświadczeniem zarówno socjalnym, funowym i trudnym. Okej, może i plusiki są teraz trochę przegięte i od 12 w górę jest przerąbane, ale nadal fun z tego wynika głównie z klikania ze znajomymi - to są chwile radości przeplatane z głupawkami i chwilami totalnego wkur***nia. I chyba tylko dlatego jeszcze w to gram. A jakbym miał wytypować gry, które najbardziej zmieniły mnie, jako człowieka, wskazałbym na pierwszym miejscu NieR: Automata i NieR Replicant. Nigdy nic mnie nie wytargało tak emocjonalnie, jak te dwie, totalnie obłędne przygody. Poza tym? Bioshock Infinite i TLJ: Dreamfall - dwie opowieści, które mnie wyżuły psychicznie, a wspominam je wspaniale.
Co jakiś czas nachodzi mnie myśl żeby wrócić do tej gry po prawie 7 latach przerwy, ale potem przypominam sobie, że wymagałoby to płacenia jednej z najgorszych firm w tej branży.
Z punktu widzenia osoby, ktora gra non stop od TBC, WoW był jest i będzie takim moim domem. Może już nie raiduje od dłuższego czasu to ciagle jeszcze gram, czasami mniej czasami wiecej. Niestety juz dawno stracilem ten ŁOŁ factor jaki mialem jak wchodzilem przez Dark Portal do Outlandu czy jak zabiiliśmy z gildia LK na HC jako trzeci na serverze. W pewnym momencie WoW i raidy stały sie pracą, która zaczela wymagac wiecej czasu niż normalna praca... ale w pewnym momencie stwierdziłem, że jednak zwyczajnie mi sie nie chce. Odłożyłem mojego maga do szafy, wziąłem pod pache swojego druida i przetransferowalem na inny serwer. Gdzie od prawie 2 lat sobie casualuje i gram glownie solo. I szczerze? To jest tak samo przyjemne jak lata spedzone na raidowaniu, tylko inaczej! WoW jest molochem w którym jest co robic, a najlepsze jest to że mozna nie robić nic i też sie dobrze bawic.
mam tak samo:), czasem wręcz to jest jak praca do wykonania, albo jakaś babcia, który muszę odwiedzać...ale w sumie jakby tej babci nie było, byłoby smutno.... Niemniej ostatni dodatek fabularnie mnie nie bierze zupełnie...
Ja przez wiele lat nie mogłem się odnaleźć w wowie bez raidowania, ale od 2 dodatków gram głównie solo i świetnie się bawię, gra się zmieniła i to pewnie dlatego, ale myślę, że trzeba po prostu znaleźć coś dla siebie w zależności od tego w jakim momencie w życiu się znajdujemy. Dalej gildia i radiowanie wzbudza we mnie najwięcej emocji w tej grze, ale solo też można się fajnie bawić
Zaczęłam grać w WoWa dopiero pod koniec WoD/na początku Legionu (darmowy battle chest z filmu Warcraft) więc nie mam nostalgii do przeszłej ery tej gry ale to, co mnie najbardziej trzyma i sprawia że powracam po przerwach, to ludzie, których poznałam w grze. Z mężem nadal przyjaźnimy się z byłym mistrzem gildii naszej pierwszej gildii, a ludzie z naszej obecnej gildii sprawiają, że nawet mimo tego, że dopadło mnie znużenie i wzięłam sobie przerwę to mam ochotę wrócić na następny sezon i grać z nimi dalej. Bez tego poznania ludzi to pewnie szybko rzuciłabym grę mimo tego, że w samego WoWa gra mi się wyśmienicie. Byłam też dość zaangażowana w historię i lore ale to mi Shadowlands z głowy wybiło. Ogólnie myślałam że z mężem odpuściliśmy sobie WoWa na zawsze po tym jak wszystko to co się o Blizzardzie ujawniło plus upadek gildii plus ogólna frustracja grą sprawiły, że po raz drugi odeszliśmy podczas 9.1(pierwszy raz było niedługo po Legionie bo się trochę wypaliliśmy). Ale przyjaciel przekonał nas żeby dać grze nową szansę w środku Dragonflight, znaleźliśmy nowe społeczności i teraz naszą nową gildię cross-realm... i jest fajnie. Na pewno znów wezmę dłuższą przerwę w którymś momencie ale ludzie zawsze sprawią że będę chciała wrócić c:
Mnie Warcraft zaraził przy jedynce, którą Tata przyniósł na dyskietce od kolegi z pracy, to było pierwsze uniwersum fantasy skonsumowane przeze mnie w takim stopniu. Miałem może z 7? 8 lat? Potem Warcraft II gdzie już z lega sam odgrywałem scenki, czy rysowałem historię. Potem WoW w 2004 albo 2005 roku, aż do dzisiaj. Mam masę książek, nad telewizorem wisi mi ogromna flaga Hordy, mam nawet poduszki z wzorem z WoWa. No i choć dzisiejszy WoW ma mało wspólnego z WoWem, to jest na tyle integralna część mnie, że już na dobre i na zawsze ten WoW ze mną pozostanie. Nawet jak przestanę grać, na co się coraz bardziej zanosi, to i tak zawsze to uniwersum będzie miało swoje miejsce w serduszku. P.s Do dzisiaj budzę się do utworu Watchers of the Wall z Pandarii.
Nigdy nie grałem w WoWa ale chyba trochę rozumiem tutaj was, bo dosłownie półtora roku temu kiedy zmagałem się z bezrobociem i groźbą bezdomności, znudzony i wymęczony psychicznie grindem wysysającym duszę w War Thunder i World of Tanks odpaliłem Genshin Impact. Well technicznie rzecz biorąc to wróciłem 2-3 lata wcześniej już grałem ale skończyłem kontent głównej fabuły wersji 1.0 (a było to coś w okolicach 1.8) i się znudziłem. Ale no znajoma strasznie obsesyjnie mi spamowała zachwytami nad genshinem od miesiąca więc spróbowałem i well... Okazało się, że porzuciłem grę kiedy ze średniaka zaczynała być dobra, dosłownie kontynuacja questa który miałem rozpoczęty to pokazała XD I jako że byłem bezrobotny to wciągnąłem się na długie godziny humor pogrzebu w Liyue, paranoia totalitarnego reżimu Inazumy, mentalne limbo Sumeru i wreszcie główny quest Fontaine dla którego wróciłem. Wszystko na przestrzeni kilku dni, może wręcz tygodnia a było jednym z najmocniejszych przeżyć i rollercoaseterów emocjonalnych jakich kiedykolwiek doznałem. Oczywiście pomagał temu fakt, że wróciłem na wersję 4.2 czyli moim zdaniem moment kiedy Genshin osiągnął swój peak i jak na razie do teraz nie jest moim zdaniem to przebite ale no już od półtora roku maniakalnie gram w tą grę i pomimo jej oczywistych wad nadal jestem nią zauroczony mając prawie 2k godzin w grze i moją największą obawą jest to, że zaraz skończę cały kontent. Niewiarygodna historia, world building, klimat, widoki, eksploracja, oprawa audiowizualna do dzisiaj ta telefoniczna mobilka jest topowa i z patcha na patch są coraz lepsze
Propozycja do zapomnianych ścigałek lub gier których już nie kupimy. Dirt Showdown (2012) Spinoff symulatorów sygnowanych kiedyś nazwiskiem Colina McRae. Jest dużo licencjonowanych wozów, fajnej muzyki no i stylistyka imprezy pokroju Destruction Derby. Ścigamy się i przepychamy z przeciwnikami, rozwalamy wozy itp. To fajna gra z piękną grafiką i dobrym systemem jazdy, ale nie przypadła fanom symulatorów so gustu i zebrała średnie noty. Gierki już nie ma na Steam od paru lat z powodu wygasłych praw do licencji ale da się kupić klucze za jakieś niskie pieniądze.
Parokrotnie WoW wzruszał mnie do łez: np. w Caverns of Time - ucieczka Thralla i jego spotkanie z przyjaciółką (kontekst tego spotkania nabiera dramatyzmu z książki Władca Klanów) albo w jednym z Plague Lands, quest z szukaniem laleczki dla martwej dziewczynki, bądź wszelkie questy nawiązujące do Arthasa, no cóż, a jeżeli chodzi o War Within to faktycznie, jest to i moim zdaniem epicka opowieść o... miłości. Musiałem niestety przerwać grę na jakiś czas, ale w głównym wątku postać Balgrima mnie po prostu tak przywiązała do tych mechanicznych krasnoludów, że chciałbym ponownie ich odwiedzić i wczuć się w ten świat... byle by grać powoli, wtedy jest najfajniej.
jeśli jesteś osobą, która podąża za maxowaniem gearu, to prawda - tww jest w stanie zapełnić twój daily schedule, ALE jeśli jesteś osobą, która ma inne priorytety - jest kolekcjonerem mountów, transmogów, achievementów, lore'owym świrem, roleplayerem, graczem pvp to tak naprawdę na najnowszym dodatku nie spędzasz zbyt dużo czasu. Ja siebie określiłbym jako mieszankę wszystkiego, co wymieniłem, bo lubię przycisnąć nowy content, ubrać się, potestować limity, ale np. w momencie jak tww wyszło to wbiłem tylko 80 lvl i wróciłem na dragonflight, bo byłem w połowie robienia achievementu z tego dodatku i przez 2 tygodnie cisnąłem jeszcze stary content :P w tej chwili doszedłem z gearem do momentu, w którym stwierdziłem, że już wystarczy i ponownie wróciłem na stare dodatki kolekcjonować rzeczy które mnie interesują i nadrabiać to, co mnie ominęło. Koniec końców w następnym patchu cały ten gear o który ludzie walczą dniami i nocami na m+ i raidach będzie gorszy od basic itemów z questów w przyszłym contencie, a cała kolekcja moich mountów czy transmogów jest "bezterminowa" :)
Dla mnie grą, z którą jestem emocjonalnie bardzo związany jest na pewno pierwsze i drugie "The Walking Dead" autorstwa Telltale Games. Grałem w to jakoś na końcu 2019 roku albo na początku 2020. W każdym razie, przed pandemią, o ile dobrze pamiętam. Było to dla mnie wielkie przeżycie, ze względu na klimat bijący z tych tytułów zarówno pod postacią oprawy muzycznej, jak i wizualnej. No i te postaci, które zapadały w pamięć i wydawały się być z krwi i kości (i to nie tylko ze względu na gore). Był to dla mnie wstęp do świata TWD i po przeczytaniu wszystkich komiksów z serii, uważam, że było warto. Serial też lubię, choć nie dokończyłem 11. sezonu. Jest coś co ciągnie mnie, do dzieł post-apo. Inną grą, która wzbudziła we mnie duże emocje był na pewno Dying Light. Podstawka może według większości nie miała najlepszej fabuły, ale mimo to byłem zaangażowany w historię. No i zakończenie dodatku The Following absolutnie zmiotło mnie z planszy. Z resztą, tutaj znowu należałoby wspomnieć o muzyce, która tworzyła ten niesamowity klimat. Natomiast The Last Of Us cały czas czeka na mnie. Będę chciał kiedyś przejść. Dzięki za miły materiał i wszystkiego dobrego
Wow nigdy mi nie poszedł, ale spędziłem tysiące godzin w innych mmo jak np. TERA, LOST ARK, BLADE AND SOUL. Mam całą masę wspomnień i zawsze przygody te wracają z nutką nostalgii.
Ja tylko przypomnę że w listopadzie wyszedł na nowo wow Classic z okazji 20lecia marki, wszyscy tam się przenieśli, niedawno dodali dopiero honor a content rajdowy na tą chwile to molten core i onyxia, polecam!! Mega zabawa cały świat żyje
Ja się od nowego dodatku odbiłem. Ogólnie po Legionie każdy kolejny dodatek coraz mniej mnie interesował. BFA i Dragonflight były jeszcze znośne ale ogólnie coraz słabiej. Obecny dodatek mnie w ogóle nie interesuje, za to jestem zaskoczony jak wciągnął mnie Classic Anniversary i mój skromny popylający wszędzie z buta wojownik. To jest prawdziwa nostalgia :)
Jeśli ktoś chciałby pograć i poczuć się jak za dawnych czasów to polecam Turtle WoW. Jest to vanilla, ale z wieloma customowymi modyfikacjami. Pełno ludzi, świetny klimat, gra waży zaledwie 8GB ze strony Turtle WoW, więc w moment można zacząć, no i wszystko za damo :)
tak samo jak Ty Bastian uwielbiam Wowa, spędziłem w Azeroth spokojnie kilkanaście lat. Były lepsze i gorsze dodatki (oraz najgorsze, tak na ciebie patrzę shadowlands), sl to był jedyny dodatek, który opuściłem praktycznie cały bo był aż tak nieprzyjemny fabularnie i gameplayowo. Ale nie zgodzę się z Tobą, że WoD był słabym dodatkiem, miał swój klimat. Żelazna Horda, własny "player housing" przed oficjalnym player housingiem, śliczna grafika jak na silnik tej 20 letniej gry, ten pamiętny trailer z Mannorothem, Guldanem i Hellscreamem. A Legion? Legion to był majstersztyk, powrót po latach Illidana! Oprócz Arthasa I Sylvanas najbardziej ikoniczna postać z tego świata, możliwość zagrania demon hunterem o czym marzyłem od czasów grania 20 lat temu w warcrafta 3. Mógłby człowiek tak wymieniać i wymieniać by dalej nurzać się w miłych wspomnieniach. Teraz jestem dorosłym facetem po 30, czasu na granie mam o wiele mniej, ale staram się pograć czasem w Wowa, wbić rating na m+ czy chociaż aktualny rajd na heroicu skończyć. Czasem pofarmie sobie mounty bo po prostu kocham tę grę, żadna inna nie dała mi tyle satysfakcji i miłych wspomnień co World of Warcraft
Wrath of the litch King najlepszy dodatek grałem na prywatkach i do dzisiaj gram na warmane i na różnych prywatach..porzucam grę i wracam do niej..jak narkotyk..kasuje postacie na maxa ubrane i później jak po roku tęsknoty wracam pluje w twarz że je usunolem..pierwsza przygoda wotlk i progresowanie bisów z moją ukochaną gilia ..heh łezka się kreci w oku każdy się znał byliśmy jak rodzina ..były intrygi i rozpady heh piękne czasy
Jak sporadycznie wracałem po WOTLK do gry to odnosiłem wrażenie, ze coś przespali. Zero nowych graczy, pół godziny na dunga w okresie levelowania i tak dalej. Dla porównania mogę powiedzieć ze Nokia przed 2010 rokiem miala około 80% rynku telefonów a gdy przespali okres przewrotu na smartfony stali się reszta. Można sobie zadać pytanie jak taki moloch może popełnić taki błąd? A jednak. W przypadku wowa Może gdzieś tam w pewnym okresie byli trochę zbyt pyszni i nie zauważyli, ze nowe pokolenie ma w grach nagrodę i wszystko na maxa od razu i ze w tym kierunku to zmierza, chociaż trzeba przyznać ze gra potrafiła ludziom namieszać w życiu zawodowym, prywatnym zawalać studia i choć może to śmiesznie teraz brzmi, ale słynne „its not just a game” wpasowuje sie tutaj idealnie. Gra ma teraz refresh,Sam może odkurzę jeszcze pecet i spróbuje, widziałem kilka fajnych społeczności(gildii) w Polsce które grają od 2006 do dzisiaj🙂 Ps. 15 lat jak jeden dzień, nawet nie wiedziałem do dzisiaj,ze jestem już retro graczem 😂
W wowa gralem od 2004 do 2024 pierwszy patch TWW. I powiedzialem dość. To w kółko to samo ,ale na tyle inaczej żeby było uczucie nowości. Chciałem w wowie zagrać moim ukochanym mountain kingiem raid tier i mogę się odmeldować🙋
Dla mnie TBC to była topka. Potem grałem chwile w Lich kinga i na tym przestalem ehhh... TBC to było coś pięknego. Nie wiem czy dlatego, ze bylem w miare mlody i moglem grac po szkole calymi dniami czy co. Ta gra wyprzedzala wszystko o dekady, a ze gralo wielu moich znajomych no to bylo doslownie jak nasze drugie zycie. Expilismy, grindowalismy, robilismy dungeony, craftowalismy. Teraz gralem w TWW i gra jest okej, ale juz nie ma tych emocji i nie jest tak wciagajaca. Bardziej gralem z nudow, a wtedy doslownie bylem uzalezniony i ciagle myslalem, zeby tylko grac, grac i grac, miec lepsze itemy niz znajomi wyzszy level lepsza postac itd. sami nawzajem sie nakrecalismy.
Przecież tbc nic nie oferowało. Bosy kuły. Jedyne wyzwanie na świecie to void i KJ xd. No jeszcze w p1 vashir była mocna. Ale później overgeared to wszyscy kładli.
przestałem grać w wowa jakieś 15 lat temu po Lich Kingu i ta recenzja doskonale oddaje emocje jakie mam w stosunku do tej gry. Aż chce się spróbować wrócić ale boję się że mnie pochłonie
Ja też nie gram już w Wowa od przeszło 8 lat...ostatnio kiedy wszedłem do gry było za czasów Legionu... xD i szczerze...od momentu wyjścia dodatku Shadowlands aż po Dragonflight do obecnej fabuły gra jest dla mnie nudna. Nic nowego nie dają. Wow dla mnie się skończył i tyle. Jak nie ma niszczenia demonów czy coś to ja się nudzę, a tu proszę w "War Within" mamy walkę z pająkami i nerubianami...rany to już BYŁO za czasów Lich Kinga. Podziękuje, jedynie ta cała Xalatath jest niesamowitą podtrzytmującą napięcie złą babą która knuje tu, knuje tam, i w końcu unicestwiła DALARAN! Tak, cieszę się że w lore Wowa Dalaran jest rozwalony, nigdy nie lubiłem tego miasta, było nudne, za dużo graczy w nim siedziało i nic ciekawego nie miało do zaoferowania... Co prawda śmieszy mnie jedno, Legion z milionem demonów nie potrafił zniszczyć Dalaranu a jednej babie się udało przeteleportować do środka armię pająków żeby go zniszczyć xD Wygląda na to że z dowódców Legionu zrobiono po prostu cieniasów bo byli bardziej złowieszczy od tej całej Xalatath ale mimo wszelakich statków, armi demonów, spisków itp to Dalaranu nie zniszczyli...a jej się to udało xD Nie wiem czy się śmiać czy płakać z tego powodu? xD Mechanik nie będę tu wymieniał bo nie grałem jak mówiłem od czasu Legionu w Wowa...więc nie powinienem się wypowiadać na ten temat. Nie mniej dla mnie największą frajdę by dawało ponowne granie w Wowa Classic czy nawet Wowa Cataclism Classic...Niestety i tego nie mogę zrobić bo nie stać mnie na opłacanie abonamentu dlatego że wszystko podrożało a ja dużo nie zarabiam w swojej pracy. Więc dopóki Wow nie będzie Free to Play (przynajmniej ten Classic) to nie wrócę do wowa NIGDY WIĘCEJ! ^_^ I nie żałuje tej decyzji! ^_^
Niestety w czasach kiedy wychodził wow nie dane mi było w niego zagrać :( Mialem wtedy okolo 10 lat i probowanie przekonania moich rodziców żeby mi opłacali abonament do gry mijał sie z celem (na pirackich serwerach nie chcialem grac). Kiedy wreszcie zacząłem być na swoim uznałem, ze spróbuję doświadczyć tego co mi nie było dane w peaku wow-a. Odpaliłem… i niestety się odbiłem. Bardzo chciałem polubić wow-a, ale czułem że gram w tą grę zbyt późno by w pełni ją rozumieć. Gra z jakiegoś powodu rozpoczyna sie od dodatku który pojawił sie wtedy rok wcześniej. To tak jakbym zaczął oglądać serial w środku sezonu, fabularnie nie miałem pojęcia co się dzieje. Spotykałem postacie ktore powinienem poznac w poprzednich dodatkach, ale nie wiedzialem jaki sentyment mam wobec nich miec, bo albo gra nie potrafi prosto powiedziec jak moge to zrobic, albo zwyczajnie zrobic sie tego nie da. Chcialbym grac w wow-a, ale wydaje mi sie ze to co jest jej najwiekszym problemem, to bycie mocno nieprzyjaznym dla nowych graczy. Mam nadzieję że to się kiedyś zmieni bo przyjdzie moment że gracze powracający do wowa z sentymentu kiedyś zwyczajnie przestaną wracać z różnych indywidualnych powodów.
Teraz zaczyna się grę od Dragonflighta. Byłem w tej samej sytuacji co ty i nawet nie zauważyłem jak przeszedłem Dragonflight. Stówrz postać na Exile Beach i gra prowadzi jak po sznurku. Questy z Dragonflightu dobiją Ci 38lvl, potem żeby zrobić finał kampani trzeba mieć 60lvl, więc resztę trzeba dobić w innej kampani przez system chromie. Teraz zamierzam zrobić Legion, który wszyscy zachwalają a potem może się skuszę na The War Within jak będzie jakaś promka. Kampania w Dragonflight zajęła mi 15h, więc na luzie można ograć w jeden miesiąc abonementowy (do 20lvl jest za free). Polecam klasę druida, który jest bardzo wszechstronny - może być tankiem, melle dps, range dps lub healerem.
Kurde, znowu mam ochote pograc w WoWa, ale mam tam 13 postaci do przeniesienia na inny serwer odkad sie przeprowadzilem, a to spore koszta :p Dlatego chyba zostane przy ffxiv, bo tam tylko jedna postac, swoja droga o wiele lepszy system niz bilion altow.
Gram w wowa 14 lat tylko szamanem [avatar]. Miałem malutkie przerwy. Tww jest jednym z lepszych dodatków subiektywnie zaraz po legionie. Polecam serdecznie!
Ja wciąż wracam ale tylko do wersji z WoTLKiem. Niczym komar w bursztynie zatopiłem się na stałe w tej wersji WoWa i mimo śledzenia fabuły (dość dogłębnego, był czas że większość wowpedii miałem w małym palcu) mniej-więcej do Legionu nie potrafię przekonać się do tego co obecnie oferuje retail. A to co fabularnie prezentuje sobą najnowszy dodatek (cały wątek Khadgara, ehhhh) sprawia że oczy bolą mnie od wywracania.
Dodatkowo zepsuli mi przedni żart, że będąc liderem Kirin-Tor masz 50% szans na zgon w eksplozji miasta w momencie teleportowania atrakcyjnej blondynki z dala od niebezpieczeństwa. Ehhhh.
trzeba by starą redakcje CD-Action zapytać o drugi wielki paraliż redakcji i tam była by zawarta odpowiedź czemu mimo 20 lat na karku wow się tak trzyma 🤣
A ja nigdy w to nie grałem. Jak wyszło to ani nie miałem dobrego kompa ani netu w domu więc mnie ominęło. Do kumpla tylko czasem wpadałem popaczeć jak on sobie gra. A później zacząłem grać w Tibie i tam parę ładnych lat spędziłem :P
No wizualnie tww dla mnie sztos, totalnie moj dodatek, jako wielki fan krasnoludow dostalem wszystko czego chicialem. I te transmogi dla dwarfow , kore odblokujesz przy zrobieniu earthena cudo
Gram od 2004r choć ostatnie kilka lat juz tylko Classic - retail juz dla mnie przypomina Fortnite z tyi calymi mountami i transmogami . Polecam Season of Discovery - fantastyczna wersja classic
za bardzo zaczeli kombinowac. Classic i TBC byly zawsze najlepsze. Naprawde Blizzard nie musial tam za duzo cudowac, bo tylko zepsul tymi inkursjami itd. Szkoda, bo SoD mial ogromny potencjal moim zdaniem.
@@TheSirgo23 to bylo prawie rok temu - mamy faze 7 juz , od 4 fazy SOD jest bezproblemowy a ludzie dalej sie zafiksowali na tych inkursjach . MOze i dobrze ze nie wracasz bo bys troche mogl sie dzis pogubic , lepiej poczekac na C+
JA się przy fiasku WoD'a przesiadłem na FFXIV i to jest moje główne MMO. Do WoWa wskakuję jak wyjdzie jakiś fajny patch, ale nie gram M+ czy raidów bo community jest teraz tragiczne.
Nigdy nie zrozumiem fenomenu WoWa. Miałem całą masę podejść do tej gry ale nigdy nie nie wciągnęło. Gameplay zawsze dla mnie był bardzo słaby a granie tylko po to aby zbierać itemy w grze to wedlug mnie mega naciąganie.
Panda byla juz dla mnie nie do przebrniecia. Pogralem jeszcze w warlordsy, a potem przestalem do classica. Panda moim zdaniem byla najgorszym dodatkiem ze wszystkich, ktore ogralem
W latach 2006-2011 na BL była pewna gildia po stronie Hordy. Naszym Main Healerem był Pułkownik wojska polskiego, który nigdy nie wiedział czy dostanie wezwanie w środku raidu :D
Jak sie nazywaliscie?
A po stronie Ally był legendarny batalion parówek 😂
pewnie theDust albo Inno :D ale pozdrowienia dla wszystkich z vanili od Mrocznego Legionu :)
? ;)
@@undeadphoenixbandw Innominate szefem napewno nie byl zaden pułkownik. To byla gildia hc wiec zobowiazania byly inne niz w zwykłych gildiach.
Nie gram już w wowa równo dekadę. Odstawienie tej gry było niczym rzucenie fajek, rzucasz, wracasz znów rzucasz aż definitywnie odcinasz od siebie tą część. I nie żałuję, bo ileż można grać w jedną grę. Z drugiej strony spędziłem ponad pół dekady na graniu w zasadzie TYLKO w wowa (jakby zsumować /played z każdej postaci to pewnie byłoby z 1000 dni), i na globalu i na privach. Piękne to były lata, nie zapomnę go nigdy, ale nie wrócę już do tego. Nawet jeśli ta gra byłaby znów 10/10.
PS. To nie recenzja, to list miłosny, który sam mógłbym napisać do Wowa.
Mam tak samo, zaczynałem grać w wieku 17 lat teraz mam 35 nie wiem i nie chce wiedzieć ile mam godzin w wowie dla mnie to czas który przeżyłem w innym świecie innym od tego codziennego za to po grób będę kochał tą grę. Bywają złe sytuację wkurwiajacy ludzie ale tak samo jak w realnym życiu a w wowie możesz taką osobę zablokować a w realu nie dasz bosowi bana bo konsekwencje...
Bez sensu. Na twoim miejscu bym grał dalej
Ja uwielbiam i nienawidzę wowa (ponad 15 lat grania…)
Mam mało czasu na granie, przez niego nie gram prawie w ogóle w gry single player, bo jak “mam godzinkę” to włączę wowa
Rozumiem podejście mam takich znajomych, którzy odeszli i już nie wrócili, ale ja zaczynałem 20 late temu i wracam na kazdy dodatek, raz gram kilka miesięcy innym razem wrócę na miesiąc, ale czuję, że muszę co jakiś czas wrócić, bo to jedyna gra, która mnie naprawdę cieszy i wciąga na długie godziny
Ja odszedłem od WoWa gdzieś w połowie dodatku Legion. Po prostu prawie wszyscy znajomi z gildii wówczas przestali grać. Grałem w WoWa wręcz nałogowo od samego początku, ale nie żałuję tych wszystkich lat. To były czasy, gdy WoW naprawdę był świetny, miałem sporo znajomych, z którymi progresowałem najtrudniejsze rajdy. Bardzo miło wspominam tamte czasy, ale już do hardcorowego grania w WoWa nie mam zamiaru wracać.
Jeszcze nie zacząłem oglądać, a już mam komentarz. Połączenie CD-Action i WoW'a robi mi wspomnienia jak w liceum zagrywałem się w Lineage 2 i zaczytywałem w CD-Action o tym jak Eld i inni jarali się premierą pierwszego WoWa, jak Smuggler narzekał, że mu redakcja nie pracuje tylko gra i jak ja czytałem to chętnie w środeczku lubiąc, a na zewnątrz twardo broniłem swojego no-lifeowania w Lineage'u. Niby nic, ale nostalgia potężna.
Szmatki w ToI zabarwione? Palka z Barakiela jest? Sorc na AQ wyexpiony? Jak tak, to mozna isc odpoczac w Dion.
@@KeraltQQ W Giran, afk sklepik zostawić.
Rel bro
A ja czytałem z zazdrością, bo ani na grę ani na abonament nie miałem co liczyć w wieku 11 lat XD. Do dzisiaj nadrabiam zaległości w Classicu i jest pięknie.
@@calder2618 Większość grała na pirackich serwerach. W tym ja. Ja nigdy officjala nie dotknąłem nawet.
Kard, ile hajsu z Gravelanda wyciągnąłeś? A Ty Kula z L2Net to se na wakacje pojechałeś.
Przez ten materiał gram w WoWa po raz pierwszy w życiu. W 2025 roku, w wieku 33 lat. Nie wiem, jak długo to potrwa, ale nie spodziewałam się, że ktokolwiek kiedykolwiek będzie w stanie mnie skłonić do spróbowania. Gratulacje 😊
w obecnych czasach, gdzie gatunek mmorpg jest martwy, stare mmo umarly, warto zagrac w wowa, jeden z nielicznych mmorpgow ktory jeszcze sie trzyma
@@marcin3812 nie tylko się trzyma, ale to nadal top jeśli chodzi o mmorpg
W Wowa gram praktycznie od Burning Crusade na prywatach pamiętam jeszcze polski server Theatre of Dreams i moją pierwszą nocną elfkę hunterkę. Levelowanie nocnego elfka to dla mnie taka podróż przez nostalgię, klimat, muzyka
Ale fajnie, że dałeś takie growe "świadectwo" - przyjemnie do spanka wysłuchać myśli innych
Dla mnie Wow skończył się po Pandach gdzie world pvp zniknęło serwery stały się jednofrakcyjne walka między frakcjami zanikła i stała się grą pve z co chwila martwymi serwerami z płatnym przenoszeniem postaci. Teraz nawet serwery tbc wotkl cata są jednofrakcyjne co mnie momentalnie odrzuca od gry. Sprawia wrażenie jakiejś smiesznej podróby gry jaką kiedyś była.
Masz rację, ja mialem to szczescie ze trafilem na gildie pvp z ktora stawialismy skuteczny opór bedac 1% ally vs 99% hordy, mowie tu o Wotlk classic, serwer Mograine a pozniej Gehennas
Emocje emocjami. Gralem w Wowa 16 lat i szczerze mogę przyznać, ze bylo to moim uzależnieniem. Do czasu pozytywnym, opierającym się na nostalgii i wspomnieniach z czasów młodzieńczych. Jednak z czasem, gdy człowiek dorósł i sie zmienił, zamieniło się to w zwykłe fomo i uzależnienie od robienia ciągle tego samego, w kółko, tej potrzeby, bo muszę to zrobić przed resetem. Nawet nie wiecie jaką ulgę czuję od kiedy przestałem grać w tą grę:)
Boże aż się łezka w oku kręci kiedy polowało się całymi wolnymi dniami od nauki na lost time proto drake, albo wbijanie reputacji exalted w booty bay na pirackim sunwellu, bo matka w życiu by nie dała na abonament. Ah te czasy gdzie jedynym zmartwieniem było czy w piątek nie będę musiał tankować trial of the crusade tylko pójść swoim warlockiem pokręcić cyferki. Boże to właśnie dzieki tym pirackim serwerom znajomi czy ze steama czy z xboxa znają mnie pod tym a nie innym nickiem. Największy ból dla mnie dzisiejszego konsolowca, że wowa nie ma na xklocku i co roczna rozkmina czy aby jednak nie złożyć pcta. A materiał wali tak że aż miałem flash backi z oblatywania stormpeaks w poszukiwaniu upragnionego mounta, albo radochy gdy po raz 1 zrobiło się for the horde
Ile bijących po uszach wzdechów w tym filmie do tego blisko ułożonego mikrofonu 🤐
Po genialnym Legionie, każdy dodatek był równie mało interesujący jak WoD a nawet często gorszy niż WoD. Grałem od 2009. Obecny dodatek pokazał mi, że pora zakończyć przygodę z tym mmo. Wątpię że wrócę kiedykolwiek. Pokochałem singlówki na nowo.
Podobna historia. Ja grałem od początku BC aż do końca Legionu. Zrobiłem sobie przerwe, bo wychodzil Mass Effect Andromeda, na ktorego mialem mega ochote. Gdy skonczylem grac w ME, zdalem sobie sprawe, ze w sumie dobrze sie czuje nie grajac w tego WoW, tak jakbym mial urlop od pracy, w ktora ta gra sie zamienila. Nie zalogowalem sie juz nigdy wiecej, ale codziennie wracam wspomnieniami, slucham muzyki, i rozmawiam z ludzmi tam poznanymi.
Ciekaw jestem gdzie bym był gdyby nie wow, a raczej uzależnienie od niego. Zawaliłem gimnazjum, zawaliłem technikum. Mimi wszystko dalej od czasu do czasu gram, choć duuuuzo mniej. Gra piękna, ale potrafi wchlonac człowieka na lata.
Fajnie mieć takie wspomnienia związane z grami, nie tylko tymi singleplayer. Kto grał w jakiekolwiek MMO i miał gildię w której życiu uczestniczył ten wie o co chodzi - to są rzeczy nie do zapomnienia, mimo tego ,że mogą się wydawać błahe dla normalnych ludzi. Ale jakich ludzi się poznawało! Znam nawet takich co się poznali w grze i pozakładali rodziny.
Miałem kilka podejść do WoWa, ale nigdy nie udało mi się dłużej zagrać, choć dalej jestem ciekaw lore. Niestety, ale gra graficznie i mechanicznie jest dla mnie zbyt przestarzała, a nawet była i te kilka lat temu.
Muzyka to podstawa tworzenia klimatu. Absolutny fundament.
Mimo że nie logowałem się do WoWa jakoś w 2020 (a realnie przestałem poważnie grać tak ok 2016ego) Kocham tę grę, to jest najlepsza gra w jaką kiedykolwiek grałem - wspominam ją bardzo ciepło - tylu wspaniałych ludzi których poznałem, tyle emocji, tyle zabawy - wspaniały czas!
Wszedłem tu zachęcony nazwą kanału i jakże miło sie zaskoczyłem. Do dziś w piwnicy mam stosy starych wydań Waszego czasopisma. Świetny materiał i charyzmatyczny prowadzący.
Grałem 15 lat. Posiadałem niesamowitą kolekcję transmogów, petów i mountów. Mam piękne wspomnienia z tej gry.
Ah ten sylwester w Dalaranie i te puszczanie fajerwerków...
Ten pierwszy raz kiedy pokonałem Lich Kinga...
Te walki na Tol Barad...
Face to face z Garoshem na Mythic...
Draenor pierwsze poważnie wzięcie się za farmienie mountów
Drop Heavenly Onyx Cloud Serpent za 2576 razem, Solar Spirehawk za 892...
Legion 💚
BFA pierwszy Duelist na 3v3
Shadowlands pierwszy gladiator mount Sinful Gladiator's Soul Eater🖤
ahhh można by wspominać więcej i więcej...
Niedawno sprzedałem konto i już nigdy nie spojrzę do banku z nostalgią, ale wspomnienia na zawsze w naszych sercach...
za ile sprzedales tak z ciekawości???
@@PeopleCallMeLoL 3,5 k €
Ktoś tu wciągał copium z dużą dawką nostalgii. Od dawna z Wacrafta w wowie nic nie zostało. Złapmy się za ręce i pokonajmy zło śpiewając kumbaya przy basic campfire... No i nie zapomnijcie kupić najnowsze pozycje ze sklepu :D
Może z perspektywy grania
2:14 To jest mój problem :c
Kiedy byłem w gimnazjum/liceum, pasożytowałem na koncie brata. Najlepsze chwile z WoWa mam na postaci, do której nie mam dostępu tak naprawdę. Mam swoje konto BNet od lat, na nim swojego WoWa, ale mój Warlock Undead, którym robiłem najlepszy dodatek w historii gry (WotLK), został na koncie brata. A z nim moje mounty chociażby.
Do nowych postaci stworzonych na swoim koncie nie czuję żadnego przywiązania w zasadzie, nie mam z nimi wspomnień odkrywania tej gry na własną rękę. Zresztą, dzisiejszy WoW mnie trochę odrzuca tym, że wszystko często jest wiadome na temat contentu itp przed premierą dodatku, bo żadne MMO nie ma tak rozbudowanego community dataminingowego. Nawet jak się próbuje unikać spoilerów, to trochę trudno. Zresztą nawet nie chodzi o spoilery, ale o to, że społeczność nie odkrywa tej gry wspólnie od dnia premiery, tylko 80% graczy już ma wszystko odkryte i sprawdzone na podstawie bety albo informacji od influencerów.
ALE. Chcę kiedyś wrócić. Tylko skoro wiemy, że ta nowa saga ma być rozłożona na trzy gry, to na spokojnie sobie po prostu wrócę przed premierą trzeciego z tych trzech dodatków i powoli ogarnę story.
Miałem też napisać, że fajny materiał, ale... Nie będę miły dla ALLUHA.
a w Wotlk classica grales? :P w 2026 TBC classic to moze w 2027 znowu Wotlka odpala
I przez takie materiały znów się łudzę, że wrócę do WoWa i znajdę czas na granie i zanurzę się w fabułę... ale koniec końców chyba póki co nadgonię książki a potem wrócę dopiero. Nie mniej bardzo przyjemny materiał.
Od razu uprzedzam - obecny wow to fabularnie hit and miss. Po starym lore raczej niewiele zostało, nad czym ubolewam od BFA. Ziomuś na filmie, opisując fabułkę, trochę połączył sidequesty w krainkach - które są spoko - z totalnym cringem głównego wątku. Wszyscy płaczą, stękają i robią miny jak z filmów disneya, korzystając z graczy jak z emocjonalnego tampona. Wpływu Krzysia nie będzie widać do ostatniego patcha TWW - jego słowa, bo dołączył do procesu kreatywnego jak już większość była ogarnięta. Warto zagrać jak się nie zna nowości w gameplayu z dragonflight. Po 2 tygodniach i tak w kółko robisz te same dungi w m+, czy ten sam raid i tak przez 3 miesiace. PvP niby jest spoko i jak lubisz to warto, ale devteam jest w 99% zaangażowany w PvE. Może strasznie narzekam, ale szczerze lubię to uniwersum i WoW zawsze w serduszku, regularnie od patcha 1.8 :d
13:58 - "An Illusion what are you hiding"
#SuramarPTSD
Gram w Wow od początku. Nigdy nie odeszłam na dłużej niż na kilka tygodni. Zawsze więc jestem na bieżąco. Nigdy nie żałowałam czasu tu spędzonego. Uwielbiam klimat tej gry tworzony na przeróżne sposoby, muzykę, questy, fabułę. Lubię w niej być. Jeżeli wow się kiedyś skończy to będzie mi brakować tego świata
Gram od czasów TBC z przerwami ale zawsze wracam na dodatek i po czasie odpadam. Obecnie więcej radości sprawiają mi prywatne serwery czy też SOD niż obecny retail, najgorsze jest to że blizzard kompletnie nie rozumie czym jest classic i tak jak zacząłem napalony grać ponownie Vanilla>TBC>WOTLK licząc że tutaj się zatrzymamy i może po prostu zaczną dokładać jakieś fajnie patche zostając na WOTLK-u to classic-a zmienili nagle na Cata a teraz nadchodzi MOP... Do dziś gram na WARMANE gdzie gra masa ludzi na starym dobrym WOTLK-u .
Świetny materiał. Jest o WoWie, a jednocześnie opowiada o nim w taki sposób, że otwiera oczy na swoje wspomnienia związane z grami. Totalnie zazdroszczę tego WoWa przez to, że jest to żywe i to jest dalej Twoja postać. Możesz spojrzeć sobie na eq zdobyty dekadę temu i powspominać. Ja jako turbo singlowy gracz to co najwyżej mogę odpalić sobie po raz kolejny taką gierkę jak kiedyś. Co nie zmienia faktu, że byłem turbo fanem Masz Effecta, w liceum, w momencie premiery trójki zabrakło mnie trzy dni w szkole (kaszlałem, a przynajmniej udawałem ( ͡° ͜ʖ ͡°) ) bo czyściłem całą produkcję. Po latach dostałem zremasterowaną trylogię od żony i przechodząc trójkę uświadomiłem sobie, że nie siadłem do tej gry od tamtego czasu. Była takim zamkniętym w skrzyni wspomnieniem. W momencie ucieczki Normandią z Ziemi poczułem takie wręcz nienaturalne połączenie z tym jednym momentem, gdy przychodziłem to w liceum. Aż mam ciary jak to piszę.
Niesamowitą rzeczą było też odkrywanie Kronik Myrtany, jako weteran Gothica. Szczególnie gdy dotarłem do Silbach i usłyszałem ten cudny soundtrack.
Pozdrowienia, dzięki za ten mega materiał
ostatnio przechodzilem ta zremasterowana trylogie, polecam w chu
A to mi niestety właśnie łatwość dostepu do mocnego lootu oraz zatrzęsienie kontentu zepsuło doświadczenie w wowie. Za to wraz z wiekiem po prostu odkryłem że w klasyka nie trzeba wcale grać 18 h dziennie i dobijać jak najszybciej do tego 60:). A do tego spróbowałem hardcora i pokochałem wowa na nowo. Samo lvlowanie to doświadczenie i robię to na spokojnie . I pozdrówka dla Elda bo kiedyś byłem z nim w gildii :)
Granie w Classica zaczyna się od pierwszego poziomu.
W dodatkach gra zaczyna się od końca levelowania ;-)
World of Warcraft zawiera jakąś esencję, którą wchłonąłem jako dziecko i do dziś we mnie siedzi mimo, że nie gram. Ta esencja daje o sobie znać przy słuchaniu muzyki z dodatków, oglądaniu cinematiców czy filmów takich jak ten. Sprawiała, że przez lata regularnie do tej gry wracałem zaliczając drogę przez ekspansje, serwery prywatne i retail, dziewiczą eksploracje aż po rajdy mythic. Ale jak staram się ją uchwycić słowami to właśnie nie leży w hardcorowych mechanikach, tylko w pierwszych krokach stawianych w ogromnej i dziwnej krainie. Wiolonczela w Eversong Woods, mroczny las Silverpine, zeppelin z Bluff do Orgrimmar i zgubienie się na nowym kontynencie, adrenalina i strach gdy nowa część mapy witała nas czerwonym (Alliance Territory). To wszystko mam wyryte w korzeniu osobowości i zawsze będzie ze mną. I jestem z tego powodu niezmiernie szczęśliwy ;)
Dla mnie największym growym sentymentem zawsze będzie Jedi Knight 2 1.02c, lata spędzone w tej grze, całe gimnazjum, całe technikum i jeszcze nawet kawalątek studiów. Tysiące rozegranych ctfów, zaliczone parę zacnych clanow, nakręcenie nastu filmów. Niezapomniana sprawa. Czasem wracam ale po chwili grania wiem już, że to już dawno nie dla mnie bo zwyczajnie wyszedłem z wprawy i nie mam już tyle czasu, ale filmiki wciąż są na dysku (a dwa nawet wrzuciłem na yt) i czasem wręcz z łezką w oku przypominam sobie te myślę, ze spokojnie tysiące godzin spędzone w tej zacnej grze z zacnymi ludźmi.
A drugim moim sentymentem jest WoW właśnie, granie ze znajomymi i powroty raz na parę lat żeby pograć znowu w tej samej ekipie. Fajna sprawa, ale juz bym nie wrócił. Za dużo gier singlowych do ogrania, a tak mało czasu hehe życie człowieka dogoniło ale wspomnienia pozostaną. Niektórzy nie będący graczami pewnie tego nie zrozumieją ale część wspomnień z jednej czy drugiej gry jest równie dużo warta co wspomnienia z życia poza grami heh
Teraz za to powoli szykuję się do wprowadzania w gry Synka i będziemy cisnąć coopy ile wlezie 😁
Fajny materiał, widać u Ciebie mega pasję do tej gry i aż sam sobie znowu przypomniałem o tych moim dwóch 'grach życia' 😊
Z drugiej strony - do wowa nie ma absolutnie zadnej gry, ktora by mogla rzucic jej chociazby jakiekolwiek wyzwanie. Nie ma nic do wowa podobnego.
Jeśli przez wyzwanie masz na myśli ilość graczy, to FFXIV wypada w tym porównaniu podobnie, a nawet był popularniejszy w chwilach słabości WoWa. Sam jako weteran WoWa uważam tę grę za lepsze i bardziej dopracowane MMO.
@@KeldarMJ ilosc graczy nie ma znaczenia. Mam na mysli ilosc contentu i fantasy. Mnogosc mountow, transmogow etc. FF rzeczywiscie jest, ale to azjatyckie fantasy, ktore dla wiekszosci osob jest kiczowate. Zadno miejsce z FF klimatem nie dorowna ogromnej ilosci miejscowek z wowa. Przynajmniej nigdy, zadnego nie widzialem. Sa puste, plytkie, kiczowate, malo charakterystyczne.
Moze i systemy ma dobre, ale pancerze, otoczenie, etc to tragedia.
@ Też tak kiedyś myślałem, aż do czasu kiedy zagrałem i przeszedłem fabułę (oprócz ostatniego dodatku) ;) To jest po prostu jRPG ale z mocno europejską "nakładką". Storybuilding i klimat jak już się rozkręci, to zjada Warcrafta na śniadanie. Po kilkuset godzinach w FF, dla mnie to WoW wydaje się na maxa infantylny pod każdym względem, a spędziłem w nim dobre 10 lat. Transmogi w WoWie to żart przy "glamourach" z FF, generalnie jest też dużo większa różnorodność takich rzeczy typu mounty, mini-gry, a nawet housing który Blizzard dopiero odkrył.
@@KeldarMJ gralem w FFXIV i dla mnie mega nudne. Gralem co prawda tylko 4 godziny, ale to była katorga. Nie rozumiem fenomenu tej gry. Drewniania walka, questy wszystko bardzo toporne i do tego nie ma dzwieku zadnego w cutscenkach i wszystko trzeba czytac. Dramat.
Moglibyście zrobić kiedyś jakiś tutorial o tym jak "zacząć" wowa w dzisiejszych czasach? Sam skończyłem na Lich Kingu i od jakiegoś czasu myślę żeby wrócići spróbowac od nowa ale nie ogarniam, co i jak....
Jak skończyłeś na Lunch Kingu to polecam WoW Classic na globalu. Obecnie jest tam dodatek Cataclysm, a więc następstwo Licha. Niedługo chyba mają być Pandy. Co do wyboru serwera to niestety nie wiem gdzie jest najwięcej Polaków, więc nie doradzę w tej kwestii.
@@mahu5766 """Classic""" Cataclysm xD
Bl*zzard moment.
Te emocje, ktore wyszly z tego materialu tylko mnie utwierdzily w przekonaniu, ze gry komputerowe, to jedna z najpiekniejszych rzeczy, jakie nas spotkaly.
Przy okacji, byc moze w przyszlosci warto poruszyc kwestie smierci graczy? Przypomniala mi sie historia Technoblade'a i opowiesci roznych ludzi jak stracili bliskich sobie ludzi z ktorymi zarwali wiele, wiele dni na roznych tytulach.
Delikatny temat, lecz wart przemyslenia
Nigdy nie byłem tym fanem wowa, który spędził w niej lata. Po trzech tygodniach grania non stop i widzeniu świtu kilka razy na tydzień stwierdziłem, że trzeba odwyku. Ale... Pierwsza wizyta w Orgrimarze i Thunder Bluff(?) do dzisiaj przywołuje wspomnienia. Mało rzeczy w grach tak wpadło mi w pamięć. A WoW jest planem na emeryturę. Jak już nie będę miał innych obowiązków.
Widzisz, bo z wowem to jest tak, że albo pochłania Cię nostalgia i wtedy świetnie się bawisz latając sobie solo outdoor, albo dawno wywaliłeś do śmietnika całą nostalgię i grasz socjalnie (jak ja) i interesują Cię głównie m+, bo są doświadczeniem zarówno socjalnym, funowym i trudnym. Okej, może i plusiki są teraz trochę przegięte i od 12 w górę jest przerąbane, ale nadal fun z tego wynika głównie z klikania ze znajomymi - to są chwile radości przeplatane z głupawkami i chwilami totalnego wkur***nia. I chyba tylko dlatego jeszcze w to gram.
A jakbym miał wytypować gry, które najbardziej zmieniły mnie, jako człowieka, wskazałbym na pierwszym miejscu NieR: Automata i NieR Replicant. Nigdy nic mnie nie wytargało tak emocjonalnie, jak te dwie, totalnie obłędne przygody. Poza tym? Bioshock Infinite i TLJ: Dreamfall - dwie opowieści, które mnie wyżuły psychicznie, a wspominam je wspaniale.
Co jakiś czas nachodzi mnie myśl żeby wrócić do tej gry po prawie 7 latach przerwy, ale potem przypominam sobie, że wymagałoby to płacenia jednej z najgorszych firm w tej branży.
Polecam Turtle WoW
Warcraft 3 i początki WoWa to było mistrzostwo świata 🥰
Z punktu widzenia osoby, ktora gra non stop od TBC, WoW był jest i będzie takim moim domem. Może już nie raiduje od dłuższego czasu to ciagle jeszcze gram, czasami mniej czasami wiecej. Niestety juz dawno stracilem ten ŁOŁ factor jaki mialem jak wchodzilem przez Dark Portal do Outlandu czy jak zabiiliśmy z gildia LK na HC jako trzeci na serverze. W pewnym momencie WoW i raidy stały sie pracą, która zaczela wymagac wiecej czasu niż normalna praca... ale w pewnym momencie stwierdziłem, że jednak zwyczajnie mi sie nie chce. Odłożyłem mojego maga do szafy, wziąłem pod pache swojego druida i przetransferowalem na inny serwer. Gdzie od prawie 2 lat sobie casualuje i gram glownie solo. I szczerze? To jest tak samo przyjemne jak lata spedzone na raidowaniu, tylko inaczej! WoW jest molochem w którym jest co robic, a najlepsze jest to że mozna nie robić nic i też sie dobrze bawic.
mam tak samo:), czasem wręcz to jest jak praca do wykonania, albo jakaś babcia, który muszę odwiedzać...ale w sumie jakby tej babci nie było, byłoby smutno.... Niemniej ostatni dodatek fabularnie mnie nie bierze zupełnie...
Ja przez wiele lat nie mogłem się odnaleźć w wowie bez raidowania, ale od 2 dodatków gram głównie solo i świetnie się bawię, gra się zmieniła i to pewnie dlatego, ale myślę, że trzeba po prostu znaleźć coś dla siebie w zależności od tego w jakim momencie w życiu się znajdujemy. Dalej gildia i radiowanie wzbudza we mnie najwięcej emocji w tej grze, ale solo też można się fajnie bawić
Wgl pamiętam jak gildia pathfinders przed BL była jeszcze na innym realmie :D
@@Glorelorer7 no byliśmy na bronzebeardzie
Dokładnie
Zaczęłam grać w WoWa dopiero pod koniec WoD/na początku Legionu (darmowy battle chest z filmu Warcraft) więc nie mam nostalgii do przeszłej ery tej gry ale to, co mnie najbardziej trzyma i sprawia że powracam po przerwach, to ludzie, których poznałam w grze. Z mężem nadal przyjaźnimy się z byłym mistrzem gildii naszej pierwszej gildii, a ludzie z naszej obecnej gildii sprawiają, że nawet mimo tego, że dopadło mnie znużenie i wzięłam sobie przerwę to mam ochotę wrócić na następny sezon i grać z nimi dalej. Bez tego poznania ludzi to pewnie szybko rzuciłabym grę mimo tego, że w samego WoWa gra mi się wyśmienicie.
Byłam też dość zaangażowana w historię i lore ale to mi Shadowlands z głowy wybiło. Ogólnie myślałam że z mężem odpuściliśmy sobie WoWa na zawsze po tym jak wszystko to co się o Blizzardzie ujawniło plus upadek gildii plus ogólna frustracja grą sprawiły, że po raz drugi odeszliśmy podczas 9.1(pierwszy raz było niedługo po Legionie bo się trochę wypaliliśmy). Ale przyjaciel przekonał nas żeby dać grze nową szansę w środku Dragonflight, znaleźliśmy nowe społeczności i teraz naszą nową gildię cross-realm... i jest fajnie. Na pewno znów wezmę dłuższą przerwę w którymś momencie ale ludzie zawsze sprawią że będę chciała wrócić c:
Mnie Warcraft zaraził przy jedynce, którą Tata przyniósł na dyskietce od kolegi z pracy, to było pierwsze uniwersum fantasy skonsumowane przeze mnie w takim stopniu. Miałem może z 7? 8 lat? Potem Warcraft II gdzie już z lega sam odgrywałem scenki, czy rysowałem historię. Potem WoW w 2004 albo 2005 roku, aż do dzisiaj. Mam masę książek, nad telewizorem wisi mi ogromna flaga Hordy, mam nawet poduszki z wzorem z WoWa. No i choć dzisiejszy WoW ma mało wspólnego z WoWem, to jest na tyle integralna część mnie, że już na dobre i na zawsze ten WoW ze mną pozostanie. Nawet jak przestanę grać, na co się coraz bardziej zanosi, to i tak zawsze to uniwersum będzie miało swoje miejsce w serduszku.
P.s
Do dzisiaj budzę się do utworu Watchers of the Wall z Pandarii.
Nigdy nie grałem w WoWa ale chyba trochę rozumiem tutaj was, bo dosłownie półtora roku temu kiedy zmagałem się z bezrobociem i groźbą bezdomności, znudzony i wymęczony psychicznie grindem wysysającym duszę w War Thunder i World of Tanks odpaliłem Genshin Impact. Well technicznie rzecz biorąc to wróciłem 2-3 lata wcześniej już grałem ale skończyłem kontent głównej fabuły wersji 1.0 (a było to coś w okolicach 1.8) i się znudziłem. Ale no znajoma strasznie obsesyjnie mi spamowała zachwytami nad genshinem od miesiąca więc spróbowałem i well...
Okazało się, że porzuciłem grę kiedy ze średniaka zaczynała być dobra, dosłownie kontynuacja questa który miałem rozpoczęty to pokazała XD
I jako że byłem bezrobotny to wciągnąłem się na długie godziny humor pogrzebu w Liyue, paranoia totalitarnego reżimu Inazumy, mentalne limbo Sumeru i wreszcie główny quest Fontaine dla którego wróciłem. Wszystko na przestrzeni kilku dni, może wręcz tygodnia a było jednym z najmocniejszych przeżyć i rollercoaseterów emocjonalnych jakich kiedykolwiek doznałem. Oczywiście pomagał temu fakt, że wróciłem na wersję 4.2 czyli moim zdaniem moment kiedy Genshin osiągnął swój peak i jak na razie do teraz nie jest moim zdaniem to przebite ale no już od półtora roku maniakalnie gram w tą grę i pomimo jej oczywistych wad nadal jestem nią zauroczony mając prawie 2k godzin w grze i moją największą obawą jest to, że zaraz skończę cały kontent.
Niewiarygodna historia, world building, klimat, widoki, eksploracja, oprawa audiowizualna do dzisiaj ta telefoniczna mobilka jest topowa i z patcha na patch są coraz lepsze
Gdyby rozdawali nagrody za wybieranie najgorszych gier do grania, dostałbyś nagrodę
@@pacman_pol_pl_polska kto pytał
@@rotmistrzjanm8776 Z takim nastawieniem na pewno nie dostaniesz nagrody!
Propozycja do zapomnianych ścigałek lub gier których już nie kupimy.
Dirt Showdown (2012)
Spinoff symulatorów sygnowanych kiedyś nazwiskiem Colina McRae. Jest dużo licencjonowanych wozów, fajnej muzyki no i stylistyka imprezy pokroju Destruction Derby. Ścigamy się i przepychamy z przeciwnikami, rozwalamy wozy itp. To fajna gra z piękną grafiką i dobrym systemem jazdy, ale nie przypadła fanom symulatorów so gustu i zebrała średnie noty. Gierki już nie ma na Steam od paru lat z powodu wygasłych praw do licencji ale da się kupić klucze za jakieś niskie pieniądze.
Parokrotnie WoW wzruszał mnie do łez: np. w Caverns of Time - ucieczka Thralla i jego spotkanie z przyjaciółką (kontekst tego spotkania nabiera dramatyzmu z książki Władca Klanów) albo w jednym z Plague Lands, quest z szukaniem laleczki dla martwej dziewczynki, bądź wszelkie questy nawiązujące do Arthasa, no cóż, a jeżeli chodzi o War Within to faktycznie, jest to i moim zdaniem epicka opowieść o... miłości. Musiałem niestety przerwać grę na jakiś czas, ale w głównym wątku postać Balgrima mnie po prostu tak przywiązała do tych mechanicznych krasnoludów, że chciałbym ponownie ich odwiedzić i wczuć się w ten świat... byle by grać powoli, wtedy jest najfajniej.
skończyłem oglądać w 1:06
Mówisz, że rozszerzenie TWW jest mało ważne bo to tylko rozszerzenie, a definiuje ono 95% czasu spędzanego w grze XD
jeśli jesteś osobą, która podąża za maxowaniem gearu, to prawda - tww jest w stanie zapełnić twój daily schedule, ALE jeśli jesteś osobą, która ma inne priorytety - jest kolekcjonerem mountów, transmogów, achievementów, lore'owym świrem, roleplayerem, graczem pvp to tak naprawdę na najnowszym dodatku nie spędzasz zbyt dużo czasu. Ja siebie określiłbym jako mieszankę wszystkiego, co wymieniłem, bo lubię przycisnąć nowy content, ubrać się, potestować limity, ale np. w momencie jak tww wyszło to wbiłem tylko 80 lvl i wróciłem na dragonflight, bo byłem w połowie robienia achievementu z tego dodatku i przez 2 tygodnie cisnąłem jeszcze stary content :P w tej chwili doszedłem z gearem do momentu, w którym stwierdziłem, że już wystarczy i ponownie wróciłem na stare dodatki kolekcjonować rzeczy które mnie interesują i nadrabiać to, co mnie ominęło. Koniec końców w następnym patchu cały ten gear o który ludzie walczą dniami i nocami na m+ i raidach będzie gorszy od basic itemów z questów w przyszłym contencie, a cała kolekcja moich mountów czy transmogów jest "bezterminowa" :)
20 lat a wow dalej nie ma polskiej wersji
Dla mnie grą, z którą jestem emocjonalnie bardzo związany jest na pewno pierwsze i drugie "The Walking Dead" autorstwa Telltale Games. Grałem w to jakoś na końcu 2019 roku albo na początku 2020. W każdym razie, przed pandemią, o ile dobrze pamiętam. Było to dla mnie wielkie przeżycie, ze względu na klimat bijący z tych tytułów zarówno pod postacią oprawy muzycznej, jak i wizualnej. No i te postaci, które zapadały w pamięć i wydawały się być z krwi i kości (i to nie tylko ze względu na gore). Był to dla mnie wstęp do świata TWD i po przeczytaniu wszystkich komiksów z serii, uważam, że było warto. Serial też lubię, choć nie dokończyłem 11. sezonu. Jest coś co ciągnie mnie, do dzieł post-apo. Inną grą, która wzbudziła we mnie duże emocje był na pewno Dying Light. Podstawka może według większości nie miała najlepszej fabuły, ale mimo to byłem zaangażowany w historię. No i zakończenie dodatku The Following absolutnie zmiotło mnie z planszy. Z resztą, tutaj znowu należałoby wspomnieć o muzyce, która tworzyła ten niesamowity klimat. Natomiast The Last Of Us cały czas czeka na mnie. Będę chciał kiedyś przejść. Dzięki za miły materiał i wszystkiego dobrego
Wow nigdy mi nie poszedł, ale spędziłem tysiące godzin w innych mmo jak np. TERA, LOST ARK, BLADE AND SOUL. Mam całą masę wspomnień i zawsze przygody te wracają z nutką nostalgii.
Ja tylko przypomnę że w listopadzie wyszedł na nowo wow Classic z okazji 20lecia marki, wszyscy tam się przenieśli, niedawno dodali dopiero honor a content rajdowy na tą chwile to molten core i onyxia, polecam!! Mega zabawa cały świat żyje
Jak nazywa się utwór z intra ?
,,Holders of Hope".
Dlatego zapraszam do siebie po kontent dla aktywnych z "curse" co jakiś czas trzeba zdawkować sobie WoWika, nie da się go tak zwyczajnie porzucić :>
Potwierdzam. Warto wpaść po pigułę wiedzy 👍
Ja się od nowego dodatku odbiłem. Ogólnie po Legionie każdy kolejny dodatek coraz mniej mnie interesował. BFA i Dragonflight były jeszcze znośne ale ogólnie coraz słabiej. Obecny dodatek mnie w ogóle nie interesuje, za to jestem zaskoczony jak wciągnął mnie Classic Anniversary i mój skromny popylający wszędzie z buta wojownik. To jest prawdziwa nostalgia :)
Jeśli ktoś chciałby pograć i poczuć się jak za dawnych czasów to polecam Turtle WoW. Jest to vanilla, ale z wieloma customowymi modyfikacjami. Pełno ludzi, świetny klimat, gra waży zaledwie 8GB ze strony Turtle WoW, więc w moment można zacząć, no i wszystko za damo :)
tak samo jak Ty Bastian uwielbiam Wowa, spędziłem w Azeroth spokojnie kilkanaście lat. Były lepsze i gorsze dodatki (oraz najgorsze, tak na ciebie patrzę shadowlands), sl to był jedyny dodatek, który opuściłem praktycznie cały bo był aż tak nieprzyjemny fabularnie i gameplayowo. Ale nie zgodzę się z Tobą, że WoD był słabym dodatkiem, miał swój klimat. Żelazna Horda, własny "player housing" przed oficjalnym player housingiem, śliczna grafika jak na silnik tej 20 letniej gry, ten pamiętny trailer z Mannorothem, Guldanem i Hellscreamem. A Legion? Legion to był majstersztyk, powrót po latach Illidana! Oprócz Arthasa I Sylvanas najbardziej ikoniczna postać z tego świata, możliwość zagrania demon hunterem o czym marzyłem od czasów grania 20 lat temu w warcrafta 3. Mógłby człowiek tak wymieniać i wymieniać by dalej nurzać się w miłych wspomnieniach. Teraz jestem dorosłym facetem po 30, czasu na granie mam o wiele mniej, ale staram się pograć czasem w Wowa, wbić rating na m+ czy chociaż aktualny rajd na heroicu skończyć. Czasem pofarmie sobie mounty bo po prostu kocham tę grę, żadna inna nie dała mi tyle satysfakcji i miłych wspomnień co World of Warcraft
Wrath of the litch King najlepszy dodatek grałem na prywatkach i do dzisiaj gram na warmane i na różnych prywatach..porzucam grę i wracam do niej..jak narkotyk..kasuje postacie na maxa ubrane i później jak po roku tęsknoty wracam pluje w twarz że je usunolem..pierwsza przygoda wotlk i progresowanie bisów z moją ukochaną gilia ..heh łezka się kreci w oku każdy się znał byliśmy jak rodzina ..były intrygi i rozpady heh piękne czasy
Takich materiałów nam (myślę, że mogę tak powiedzieć) potrzeba!
chcialbym kiedys pograc w wowa
Jak sporadycznie wracałem po WOTLK do gry to odnosiłem wrażenie, ze coś przespali. Zero nowych graczy, pół godziny na dunga w okresie levelowania i tak dalej. Dla porównania mogę powiedzieć ze Nokia przed 2010 rokiem miala około 80% rynku telefonów a gdy przespali okres przewrotu na smartfony stali się reszta. Można sobie zadać pytanie jak taki moloch może popełnić taki błąd? A jednak. W przypadku wowa Może gdzieś tam w pewnym okresie byli trochę zbyt pyszni i nie zauważyli, ze nowe pokolenie ma w grach nagrodę i wszystko na maxa od razu i ze w tym kierunku to zmierza, chociaż trzeba przyznać ze gra potrafiła ludziom namieszać w życiu zawodowym, prywatnym zawalać studia i choć może to śmiesznie teraz brzmi, ale słynne „its not just a game” wpasowuje sie tutaj idealnie. Gra ma teraz refresh,Sam może odkurzę jeszcze pecet i spróbuje, widziałem kilka fajnych społeczności(gildii) w Polsce które grają od 2006 do dzisiaj🙂
Ps. 15 lat jak jeden dzień, nawet nie wiedziałem do dzisiaj,ze jestem już retro graczem 😂
Która gra była dla mnie emocjonalnym przeżyciem? Zdecydowanie God of War z 2018, oraz Disco Elysium
W wowa gralem od 2004 do 2024 pierwszy patch TWW. I powiedzialem dość. To w kółko to samo ,ale na tyle inaczej żeby było uczucie nowości.
Chciałem w wowie zagrać moim ukochanym mountain kingiem raid tier i mogę się odmeldować🙋
Dla mnie TBC to była topka. Potem grałem chwile w Lich kinga i na tym przestalem ehhh... TBC to było coś pięknego. Nie wiem czy dlatego, ze bylem w miare mlody i moglem grac po szkole calymi dniami czy co. Ta gra wyprzedzala wszystko o dekady, a ze gralo wielu moich znajomych no to bylo doslownie jak nasze drugie zycie. Expilismy, grindowalismy, robilismy dungeony, craftowalismy. Teraz gralem w TWW i gra jest okej, ale juz nie ma tych emocji i nie jest tak wciagajaca. Bardziej gralem z nudow, a wtedy doslownie bylem uzalezniony i ciagle myslalem, zeby tylko grac, grac i grac, miec lepsze itemy niz znajomi wyzszy level lepsza postac itd. sami nawzajem sie nakrecalismy.
Przecież tbc nic nie oferowało. Bosy kuły. Jedyne wyzwanie na świecie to void i KJ xd. No jeszcze w p1 vashir była mocna. Ale później overgeared to wszyscy kładli.
ale te prowadzenie za rączkę w grze to jest nie do wybaczenia... dlatego dziadki siedza na classicu :)
Gdzie gra najwięcej Polaków na Classicu?
@@mahu5766 Thunderstrike na Aniversary
@@mahu5766 Polecam serwery Turtle WoW. Bez płacenia, więcej contentu i ludzi. Polskich gildii też mnóstwo.
Nawet nie wiedziałem, że potrzebowałem posłuchać czegoś takiego, dzięki!
GT WoW to byl server, bosz moj ale wspomnienia ❤
przestałem grać w wowa jakieś 15 lat temu po Lich Kingu i ta recenzja doskonale oddaje emocje jakie mam w stosunku do tej gry. Aż chce się spróbować wrócić ale boję się że mnie pochłonie
Ja też nie gram już w Wowa od przeszło 8 lat...ostatnio kiedy wszedłem do gry było za czasów Legionu... xD i szczerze...od momentu wyjścia dodatku Shadowlands aż po Dragonflight do obecnej fabuły gra jest dla mnie nudna. Nic nowego nie dają. Wow dla mnie się skończył i tyle. Jak nie ma niszczenia demonów czy coś to ja się nudzę, a tu proszę w "War Within" mamy walkę z pająkami i nerubianami...rany to już BYŁO za czasów Lich Kinga. Podziękuje, jedynie ta cała Xalatath jest niesamowitą podtrzytmującą napięcie złą babą która knuje tu, knuje tam, i w końcu unicestwiła DALARAN!
Tak, cieszę się że w lore Wowa Dalaran jest rozwalony, nigdy nie lubiłem tego miasta, było nudne, za dużo graczy w nim siedziało i nic ciekawego nie miało do zaoferowania...
Co prawda śmieszy mnie jedno, Legion z milionem demonów nie potrafił zniszczyć Dalaranu a jednej babie się udało przeteleportować do środka armię pająków żeby go zniszczyć xD
Wygląda na to że z dowódców Legionu zrobiono po prostu cieniasów bo byli bardziej złowieszczy od tej całej Xalatath ale mimo wszelakich statków, armi demonów, spisków itp to Dalaranu nie zniszczyli...a jej się to udało xD Nie wiem czy się śmiać czy płakać z tego powodu? xD
Mechanik nie będę tu wymieniał bo nie grałem jak mówiłem od czasu Legionu w Wowa...więc nie powinienem się wypowiadać na ten temat. Nie mniej dla mnie największą frajdę by dawało ponowne granie w Wowa Classic czy nawet Wowa Cataclism Classic...Niestety i tego nie mogę zrobić bo nie stać mnie na opłacanie abonamentu dlatego że wszystko podrożało a ja dużo nie zarabiam w swojej pracy.
Więc dopóki Wow nie będzie Free to Play (przynajmniej ten Classic) to nie wrócę do wowa NIGDY WIĘCEJ! ^_^ I nie żałuje tej decyzji! ^_^
Niestety w czasach kiedy wychodził wow nie dane mi było w niego zagrać :( Mialem wtedy okolo 10 lat i probowanie przekonania moich rodziców żeby mi opłacali abonament do gry mijał sie z celem (na pirackich serwerach nie chcialem grac). Kiedy wreszcie zacząłem być na swoim uznałem, ze spróbuję doświadczyć tego co mi nie było dane w peaku wow-a. Odpaliłem… i niestety się odbiłem. Bardzo chciałem polubić wow-a, ale czułem że gram w tą grę zbyt późno by w pełni ją rozumieć. Gra z jakiegoś powodu rozpoczyna sie od dodatku który pojawił sie wtedy rok wcześniej. To tak jakbym zaczął oglądać serial w środku sezonu, fabularnie nie miałem pojęcia co się dzieje. Spotykałem postacie ktore powinienem poznac w poprzednich dodatkach, ale nie wiedzialem jaki sentyment mam wobec nich miec, bo albo gra nie potrafi prosto powiedziec jak moge to zrobic, albo zwyczajnie zrobic sie tego nie da. Chcialbym grac w wow-a, ale wydaje mi sie ze to co jest jej najwiekszym problemem, to bycie mocno nieprzyjaznym dla nowych graczy. Mam nadzieję że to się kiedyś zmieni bo przyjdzie moment że gracze powracający do wowa z sentymentu kiedyś zwyczajnie przestaną wracać z różnych indywidualnych powodów.
Teraz zaczyna się grę od Dragonflighta. Byłem w tej samej sytuacji co ty i nawet nie zauważyłem jak przeszedłem Dragonflight. Stówrz postać na Exile Beach i gra prowadzi jak po sznurku. Questy z Dragonflightu dobiją Ci 38lvl, potem żeby zrobić finał kampani trzeba mieć 60lvl, więc resztę trzeba dobić w innej kampani przez system chromie. Teraz zamierzam zrobić Legion, który wszyscy zachwalają a potem może się skuszę na The War Within jak będzie jakaś promka. Kampania w Dragonflight zajęła mi 15h, więc na luzie można ograć w jeden miesiąc abonementowy (do 20lvl jest za free). Polecam klasę druida, który jest bardzo wszechstronny - może być tankiem, melle dps, range dps lub healerem.
WoW się skończył na 2.4.3 ;) i tak, też ogromnie tęsknie i wracam pamięcią do 2008 roku...
Mało tego ze woli crasha od mario, to do tego jest alluchem. Spikain po co ty go w ogóle trzymasz?? Jako maskotke? #JOKE. Świetny materiał Bastian,!
Mówi o nostalgii, pokazuje Grizzly Hills. Nic dziwnego :)
WoW strzelił sobie w stopę robiąc dodatki, które powinny nazywać się bardziej "podmiankami".
Runescape zrobił to lepiej :^)
Rajdy w vanilli są tak banalnie proste że główne mechaniki to klikanie rotacji xD
W vanilli nawet nie każda klasa ma rotację xD głównie sprowadza się to do ściągania debuffów albo przeciwnie
Kurde, znowu mam ochote pograc w WoWa, ale mam tam 13 postaci do przeniesienia na inny serwer odkad sie przeprowadzilem, a to spore koszta :p Dlatego chyba zostane przy ffxiv, bo tam tylko jedna postac, swoja droga o wiele lepszy system niz bilion altow.
Kocham wowa, piękne wspomnienia, ale już raczej nie wrócę, zwyczajnie nie mam czasu.
Czas masz tylko nie chcesz przeznaczać go na wowa
Końcówka to takie filozoficzne podsumowanie.
Gram w wowa 14 lat tylko szamanem [avatar]. Miałem malutkie przerwy. Tww jest jednym z lepszych dodatków subiektywnie zaraz po legionie. Polecam serdecznie!
Ja wciąż wracam ale tylko do wersji z WoTLKiem. Niczym komar w bursztynie zatopiłem się na stałe w tej wersji WoWa i mimo śledzenia fabuły (dość dogłębnego, był czas że większość wowpedii miałem w małym palcu) mniej-więcej do Legionu nie potrafię przekonać się do tego co obecnie oferuje retail.
A to co fabularnie prezentuje sobą najnowszy dodatek (cały wątek Khadgara, ehhhh) sprawia że oczy bolą mnie od wywracania.
Dodatkowo zepsuli mi przedni żart, że będąc liderem Kirin-Tor masz 50% szans na zgon w eksplozji miasta w momencie teleportowania atrakcyjnej blondynki z dala od niebezpieczeństwa. Ehhhh.
trzeba by starą redakcje CD-Action zapytać o drugi wielki paraliż redakcji i tam była by zawarta odpowiedź czemu mimo 20 lat na karku wow się tak trzyma 🤣
A ja nigdy w to nie grałem. Jak wyszło to ani nie miałem dobrego kompa ani netu w domu więc mnie ominęło. Do kumpla tylko czasem wpadałem popaczeć jak on sobie gra. A później zacząłem grać w Tibie i tam parę ładnych lat spędziłem :P
Wróciłem do WoWa po kilku latach na ten dodatek. Jest naprawdę dobry!
Pozdrowionka dla gildii Art of War z BLa
Witam
Fajny materiał 🎉
Tydzień temu zacząłem grać w wow clasic fresh .
Zaczynamy przygodę w Wowie 🎉
Ja cie krece ale material... no i zrobiles to, człowiek znowu ma ochote odpalic wowa, po chyba 13 latach od odstawienia
No wizualnie tww dla mnie sztos, totalnie moj dodatek, jako wielki fan krasnoludow dostalem wszystko czego chicialem. I te transmogi dla dwarfow , kore odblokujesz przy zrobieniu earthena cudo
Nigdy nie grałem w tą grę. Coś straciłem? :-)
Do WoWa wracam regularnie, gdy dodatek jest mega tani, ta gra to sinusoida.
Best singleplayer MMO 🤡
Bastian, pls. Połowa video to stękanie i wzdychanie jakby ktoś umarł. Brzmi to jak czytanie epitafium, a nie recenzja. Ale plus za adekwatny tytuł.
Jedna z najważniejszych gier w historii :D
Gram od 2004r choć ostatnie kilka lat juz tylko Classic - retail juz dla mnie przypomina Fortnite z tyi calymi mountami i transmogami . Polecam Season of Discovery - fantastyczna wersja classic
Season of Discovery bylo super 1 faza 2 troche gorsza, ale jeszcze okej. Trzecia to tragedia, a teraz to juz mi sie nie chce wracac.
za bardzo zaczeli kombinowac. Classic i TBC byly zawsze najlepsze. Naprawde Blizzard nie musial tam za duzo cudowac, bo tylko zepsul tymi inkursjami itd. Szkoda, bo SoD mial ogromny potencjal moim zdaniem.
@@TheSirgo23 to bylo prawie rok temu - mamy faze 7 juz , od 4 fazy SOD jest bezproblemowy a ludzie dalej sie zafiksowali na tych inkursjach . MOze i dobrze ze nie wracasz bo bys troche mogl sie dzis pogubic , lepiej poczekac na C+
Kurde, uwielbiam tego gościa ❤ bardzo ciekawie się słuchało
Świetny materiał, bardzo osobisty, lekki wzrusz 🥲
JA się przy fiasku WoD'a przesiadłem na FFXIV i to jest moje główne MMO. Do WoWa wskakuję jak wyjdzie jakiś fajny patch, ale nie gram M+ czy raidów bo community jest teraz tragiczne.
Fajny materiał :D Ahhh raz wejdziesz do wowa to ciezko z niego zrezygnowac
Chciałbym zobaczyć WoWa na konsolach...
Nigdy nie zrozumiem fenomenu WoWa. Miałem całą masę podejść do tej gry ale nigdy nie nie wciągnęło. Gameplay zawsze dla mnie był bardzo słaby a granie tylko po to aby zbierać itemy w grze to wedlug mnie mega naciąganie.
Bo nikt cię nigdy na rajd nie zabral
Aleś się Bastian nasapał robiąc ten filmik. 😛 Sapanie counter commence!
Fajny, wzruszający materiał :)
Panda byla juz dla mnie nie do przebrniecia. Pogralem jeszcze w warlordsy, a potem przestalem do classica. Panda moim zdaniem byla najgorszym dodatkiem ze wszystkich, ktore ogralem
Kolekcjonerke jeszcze będzie można pewnie dorwać
Bardzo fajnie słuchało mi się tego filmu.
Jedyne mmo jakie serio mnie wciągnęło t SW TOR. Ale i tu, przeszedłem raz kampanię Sith Warriorem i mi się nie chciało dalej grać xD
ringing deeps najlepszą muzykę miało ❤
Wiek to jednak nie tylko liczba, to suma przeżyć :)