W Milano -San Remo najfajniejsze jest to, że ten wyścig wygrać może kolarz właściwie każdej specjalności, co bardzo poszerza grono faworytów i nadaje niezwykłej spontaniczności i intensywności tych kilkunastu minutom, na które tak bardzo czekamy! Dzięki za super zapowiedź, życzę takich emocji w studio i przed telewizorami jak w 2017, to było coś niesamowitego!
Dobrze że teraz kolarstwo przesłało czekać na finisz z peletonu. Pogi, mvdp, połowa z Jumbo może odjechać. Świetnie ogląda się wyścigi ostatnimi czasy. Dużo mocnych każdy chce wygrać. Michal dojedzie pewnie w pierwszej grupie. Pogi będzie atakował i tylko pytanie kto będzie kontrował. Trzymam kciuki za byczka z Belgii. Ale finisz z peletonu to Tim Merlier najlepsza forma ze sprinterów.
Zawsze zastanawiało mnie dlaczego tak cenimy La Classicissime, że to “wiosenne mistrzostwa świata” itd. Przede wszystkim, to chyba głównie dlatego, że po długich, słotnych miesiącach, wyposzczeni kibice wreszcie mają pierwsze wielkie starcie na szosie. Po drugie, to nostalgiczny i symboliczny konserwatyzm wyścigu, czyli coś co łączy go z Paryż-Roubaix. Od lat oba monumenty mają prawie niezmienną trasę, do tego lokacja kluczowych momentów mających wpływ na wyścig ( Poggio i Arenberg/Carrefour ) no i wreszcie finisz na Via Roma i velodromie. MSR otwiera sezon monumentów a Piekło Północy zamyka święto bruków. Występująca pomiędzy nimi Flandria mam wrażenie, że jest przez niektórych kibiców trochę bagatelizowana dlatego, że nie ma odpowiednio długiego preludium i siłą rzeczy musi dzielić uwagę i emocje z następującym zaraz po niej wielkim kuzynem Paryż-Roubaix. Przy Liege kibice żyją już bardziej Giro. Odrzucając wszelkie sentymenty, historię, tradycję, legendę i dziedzictwo triumfatorów La Classicissimy i na chłodno oceniając ten wyścig, to dla mnie jest on przeciętny. 270 nieistotnych dla kolarskiego kibica kilometrów, bo nic sportowo się nie wydarzy (poza ewentualną kraksą, wychłodzeniem organizmu) a z ostatnich 30 kilometrów i tak największe emocje są na Poggio i finiszu. I to chyba nie przypadek, że z San Remo jak z kinematografią: widz oczekuje największych emocji na ostatnie 15minut i dostaje to na tacy. Niewątpliwym plusem jest też na pewno to, że mamy zdecydowanie większą grupę faworytów do zwycięstwa niż w innych monumentach. Jednak “sportowo” cenię bardziej triumf spośród wykruszonych trudami wyścigu rywali, niepostrzeżony mimochodem odważny atak na długie kilometry przed metą albo sprinterskie szachy pomiędzy najsilniejszymi w dniu wyścigu. Narażę się kilku kibicom, jednak dla mnie zdecydowanie bardziej istotne są zwycięstwa “jednodniówkowe” w takiej kolejności : Flandria=Roubaix=MŚ >L-B-L> MSR=Lombardia. Mimo wszystko po jutrzejszym treningu włączę transmisję, wytężę wzrok i od Cipressy będę wypatrywał Michała i trzymał za niego kciuki! 🙂
Nie do końca się zgodzę;) Dla mnie oczekiwanie na ostatnie kilometry to dobrze trzymający thriller, a to, że wyścig mogą wygrać tak różni kolarze, tylko dodaje mu rumieńców. W pozostałych monumentach to grono jest jednak znacznie szczuplejsze. No i zupełnie się nie zgadzam z tak dalekim miejscem Lombardii, dla mnie to jeden z ulubionych klasyków. Wszystko jest kwestią gustu i naszych zamiłowań, więc nie ma tutaj "prawdy" i "nieprawdy". Każdy ogląda to, co lubi i to jest najpiękniejsze. Pozdrawiam i życzę emocji w sobotę.
Na "kolarskie wakacje" oczywiście odwracam kolejność i wtedy króluje MSR i Lombardia. Lepiej kręcić rowerem wzdłuż liguryjskiego nabrzeża lub dookoła jeziora Como niż przez pachnące naturalnym nawozem flamandzkie pola. Jednak kolarskie skalpy doceniam wg. wyżej wymienionej kolejności :) I w 100% zgadzam się, że w kolarstwie każdy ma swój subiektywny creme de la creme :) Również pozdrawiam i cieszmy się jutro kolarskimi emocjami! :D
Twoje zapowiedzi są tak dobre, że czasem lepsze niż sam wyścig;) Dzięki
W Milano -San Remo najfajniejsze jest to, że ten wyścig wygrać może kolarz właściwie każdej specjalności, co bardzo poszerza grono faworytów i nadaje niezwykłej spontaniczności i intensywności tych kilkunastu minutom, na które tak bardzo czekamy! Dzięki za super zapowiedź, życzę takich emocji w studio i przed telewizorami jak w 2017, to było coś niesamowitego!
Fachowo, rzetelnie... 21 minut rozkoszy sluchania o monumencie. Dziękuję za super przygotowanie
Dokładnie BIOTAD PLUS team💪
Suuuperrr pięknie dziękuje za materiał szacun za tak przedstawiony materiał video dot tego monumentu
Dziekuje za merytoryczna zapowiedz ;) pozdrawiam
Uwielbiam te zapowiedzi
Teraz tylko przetrwać piątek w robocie i weekend z wyścigiem 😉
Potwierdzam, fajnie mieć w domu Alicję ;-) Dzięki za dzielenie się pasją i być może do zobaczenia na Bike Expo!
Super zapowiedź!
Myślę ,że w tym roku Milano San Remo bierze Mathieu, gdyż challenge zdobycia wszystkich Monumentów trwa a młodzi już podgryzają
Dobrze że teraz kolarstwo przesłało czekać na finisz z peletonu. Pogi, mvdp, połowa z Jumbo może odjechać. Świetnie ogląda się wyścigi ostatnimi czasy. Dużo mocnych każdy chce wygrać. Michal dojedzie pewnie w pierwszej grupie. Pogi będzie atakował i tylko pytanie kto będzie kontrował. Trzymam kciuki za byczka z Belgii. Ale finisz z peletonu to Tim Merlier najlepsza forma ze sprinterów.
Merlier nie jedzie MSR
@@Mateusz_KiTo problem wcześniejszych zapowiedzi. Na wstępnej liście był, na oficjalnej dziś już go nie ma.
Zawsze zastanawiało mnie dlaczego tak cenimy La Classicissime, że to “wiosenne mistrzostwa świata” itd. Przede wszystkim, to chyba głównie dlatego, że po długich, słotnych miesiącach, wyposzczeni kibice wreszcie mają pierwsze wielkie starcie na szosie. Po drugie, to nostalgiczny i symboliczny konserwatyzm wyścigu, czyli coś co łączy go z Paryż-Roubaix. Od lat oba monumenty mają prawie niezmienną trasę, do tego lokacja kluczowych momentów mających wpływ na wyścig ( Poggio i Arenberg/Carrefour ) no i wreszcie finisz na Via Roma i velodromie. MSR otwiera sezon monumentów a Piekło Północy zamyka święto bruków.
Występująca pomiędzy nimi Flandria mam wrażenie, że jest przez niektórych kibiców trochę bagatelizowana dlatego, że nie ma odpowiednio długiego preludium i siłą rzeczy musi dzielić uwagę i emocje z następującym zaraz po niej wielkim kuzynem Paryż-Roubaix.
Przy Liege kibice żyją już bardziej Giro.
Odrzucając wszelkie sentymenty, historię, tradycję, legendę i dziedzictwo triumfatorów La Classicissimy i na chłodno oceniając ten wyścig, to dla mnie jest on przeciętny. 270 nieistotnych dla kolarskiego kibica kilometrów, bo nic sportowo się nie wydarzy (poza ewentualną kraksą, wychłodzeniem organizmu) a z ostatnich 30 kilometrów i tak największe emocje są na Poggio i finiszu. I to chyba nie przypadek, że z San Remo jak z kinematografią: widz oczekuje największych emocji na ostatnie 15minut i dostaje to na tacy. Niewątpliwym plusem jest też na pewno to, że mamy zdecydowanie większą grupę faworytów do zwycięstwa niż w innych monumentach.
Jednak “sportowo” cenię bardziej triumf spośród wykruszonych trudami wyścigu rywali, niepostrzeżony mimochodem odważny atak na długie kilometry przed metą albo sprinterskie szachy pomiędzy najsilniejszymi w dniu wyścigu.
Narażę się kilku kibicom, jednak dla mnie zdecydowanie bardziej istotne są zwycięstwa “jednodniówkowe” w takiej kolejności : Flandria=Roubaix=MŚ >L-B-L> MSR=Lombardia.
Mimo wszystko po jutrzejszym treningu włączę transmisję, wytężę wzrok i od Cipressy będę wypatrywał Michała i trzymał za niego kciuki! 🙂
Nie do końca się zgodzę;) Dla mnie oczekiwanie na ostatnie kilometry to dobrze trzymający thriller, a to, że wyścig mogą wygrać tak różni kolarze, tylko dodaje mu rumieńców. W pozostałych monumentach to grono jest jednak znacznie szczuplejsze. No i zupełnie się nie zgadzam z tak dalekim miejscem Lombardii, dla mnie to jeden z ulubionych klasyków. Wszystko jest kwestią gustu i naszych zamiłowań, więc nie ma tutaj "prawdy" i "nieprawdy". Każdy ogląda to, co lubi i to jest najpiękniejsze. Pozdrawiam i życzę emocji w sobotę.
Na "kolarskie wakacje" oczywiście odwracam kolejność i wtedy króluje MSR i Lombardia. Lepiej kręcić rowerem wzdłuż liguryjskiego nabrzeża lub dookoła jeziora Como niż przez pachnące naturalnym nawozem flamandzkie pola. Jednak kolarskie skalpy doceniam wg. wyżej wymienionej kolejności :) I w 100% zgadzam się, że w kolarstwie każdy ma swój subiektywny creme de la creme :) Również pozdrawiam i cieszmy się jutro kolarskimi emocjami! :D
@@jakubmaks1787 Dokładnie tak, zapraszam!
nawet jakbym się nie interesował kolarstwem to chyba chciałbym zobaczyć ten wyścig po takiej zapowiedzi
Dziękuję i zapraszam!
Nie zapomnij o damskiej niedzieli Alfredo Binda i naszej Kasi
299