รอยบรรพกาล l นาฏศิลป์สร้างสรรค์ระดับชาติ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ครั้งที่ 7

รอยบรรพกาล
ผู้สร้างสรรค์ : นายเจษฎากรณ์ เอี่ยมอุไร
อาจารย์ที่ปรึกษา รองศาสตราจารย์ ดร.จินตนา สายทองคำ
อาจารย์ ดร.สุรัตน์ จงดา
วิทยาลัยนาฏศิลปจันทบุรี สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์
แนวคิดในการสร้างสรรค์งาน
การแสดงสร้างสรรค์ ชุด รอยบรรพกาล เป็นส่วนหนึ่งของการแสดงภายใต้วิทยานิพนธ์ ระดับดุษฎีบัณฑิต สาขานาฏศิลป์ คณะศิลปนาฏดุริยางค์ สภาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ เรื่อง “การสร้างสรรค์การแสดง เรื่อง พระนางกาไว เมืองเพนียด” ซึ่งระบำรอยบรรพกาล ได้นำแนวคิดจากพิธีกรรม ผีหิ้งผีโรงเป็นพิธีกรรมการไหว้ผี ประกอบด้วย ผีปู่ผีย่า (ผีในเครือญาติหรือผีในตระกูล)และผีบรรพบุรุษ เป็นต้น ปัจจัยสำคัญของพิธีกรรม คือ การติดต่อสื่อสารระหว่างคนเป็นและคนตาย ทั้งนี้ก็เพื่อการไต่ถามทุกข์สุข และความต้องการของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว
รูปแบบการแสดง
นำแนวคิดในการสร้างสรรค์การแสดง มาจากขั้นตอนประกอบพิธีกรรม ผีหิ้งผีโรง โดยแบ่งออกเป็น 3 ช่วง ดังนี้
ช่วงที่ 1 เชิญองค์ นำเสนอการเตรียมเครื่องประกอบพิธีกรรมและการสักการะบูชา
ช่วงที่ 2 ลงทรง นำเสนอการเชิญเจ้าและการลงทรงของหมอทรง
ช่วงที่ 3 ส่งเจ้า นำเสนอการส่งเจ้าซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้าของพิธีกรรมผีหิ้งผีโรง
องค์ประกอบในการแสดง
นักแสดง นักแสดงหญิง จำนวน 9 คน โดยต้องเป็นผู้ที่มีพื้นฐานด้านนาฏศิลป์ไทย มีท่าทางที่สวยงามและสง่าเหมาะสมเพื่อให้การแสดงมีความสมดุลและสวยงาม
เครื่องแต่งกาย นำแนวคิดมาจากเครื่องแต่งกายของชนชาวชองที่ประกอบพิธีกรรมผีหิ้งผีโรงในสมัยโบราณ ผสมผสานจินตนาการของผู้สร้างสรรค์ผลงาน โดยมีแนวคิดเรื่องตามคติความเชื่อของสีสันเครื่องแต่งกายชนชาวชอง คือ สีขาว และสีแดงเข้ม รวมถึง เครื่องประดับที่ทำจากลูกปัด เมล็ดพื้นและกะลามะพร้าว นำมาสร้างสรรค์เป็นเครื่องแต่งกายประกอบการแสดง
เพลงและดนตรี ประพันธ์ทำนองดนตรี ที่ให้ความสำคัญไปที่เครื่องดนตรีในอุษาคเนย์เป็นหลัก ทั้งซอไม้ไผ่ ฆ้อง ระนาดเหล็กเเละ bansuri รวมถึงเครื่องประกอบจังหวะ เเละ Back up ด้วยวง Orchestra และ Synthesizer โดยประพันธ์ทำนองเพลงให้มีความสอดคล้องกับรูปแบบการแสดงทั้ง 3 ช่วง และนำ บทร้องเชิญเจ้าและส่งเจ้ามาใช้ประกอบการแสดง
อุปกรณ์ 1) กระบุงบรรจุข้าวสารหรือข้าวเปลือก 2) กรวยครู (กรวยดอกไม้) 3) ธูปและเทียน 4) บายศรีปากชาม 1 คู่ 5) หมาก-พลู 6) บุหรี่ ยามวน ยาเส้น 7) ไหเหล้า