Myślę, że skoro smutek jest normalną częścią życia to warto zaakceptować to, że możemy nie chcieć z kimś rozmawiać, nawet utrzymywać kontaktu wzrokowego. Jak dla mnie to kolejna próba racjonalizowania swoich uczuć, że nie warto by nasz smutek na nas wpływał. A to jest ważne, bo możemy nie chcieć rozmawiać nawet z bliskimi osobami. Każda osoba potrzebuje chwili dla siebie i warto szanować swoje granicy i swoją osobę i dać czas na przetrawienie swoich emocji bez myślenia czy jakaś obca osoba do nas powiedziała "hej" lub "czy chcesz się poznać". Dlaczego ktoś miałby udawać, że dobrze mu się rozmawia lub zmuszać się do tego by się otworzyć na ludzi w złym dla niego momencie. Warto czasem po prostu dać sobie odpocząć, wypłakać się, dać sobie przestrzeń
Megaaa. Często czuję się taka przytłoczona tą ciszą, która jest w autobusie lub innych miejscach. Jesteśmy strasznie zamknięci w sobie. Dzięki za ten odcinek, bardzo jest pomocny 💛
to o oczach akurat nieprawdziwe, przecież niektóre osoby maja małe oczy lub małoekspresyjne. Po mnie np nic nie widać, właściwie żadnych emocji albo ludzie źle je interpretują. Kiedyś byłam bardzo smutna,wręcz załamana i pamiętam, że tego dnia dwie osoby zapytały mnie czy jestem zła, bo tak według nich wyglądam XD dlatego lepiej nie projektować swoich interpretacji na drugiego człowieka tylko lepiej po prostu sie zapytać jak ktos sie czuje i co mysli. A przy nieznajomych lepiej patrzec na całościowa mimikę i usta, i pamiętać że nasza ocena czyjegos nastawienia to i tak tylko nasza interpretacja. Wiem, że sa osoby, które gdy bardzo się skupiają, o czyms myśla i analizują, wyglądają jak by patrzyły na drugiego człowieka z pogardą. A nawet nie myśli sie o tej osobie tylko o zupelnie innej sytuacji i to było tylko zawieszenie wzroku na jakims obiekcie. Wtedy wiadomo, że jak sie ma takie skłonności to lepiej nauczyć się patrzenia w ściane, bo ktos jednak może to odebrac osobiście, że gapimy się na te osobę i źle o niej myślimy, a to nieprawda! Lepiej po prostu nie zakładać czyichs intencji i nie over analizować
Uważam, że ten film jest bardzo ważny: bo to prawda przez lockdown i social media troche zdziczeliśmy, ale to nie nasze pokolenie tak wymyśliło ten świat. Materiał pomocny i dla tych w polsce i na emigracji ❤❤❤ sending love
zastanawia mnie czasami, czy tyle osób czuje samotność, że potrzebuje kontaktu z nieznajomymi? niby raczej nie czułam potrzeby kontaktu by zagadać kogoś nieznajomego, by powiedzieć coś tak o i się z ludźmi obcymi integrować. ale zagłębiając się w ten temat w sumie mam mieszane uczucia. potrafię podejść do obcej osoby i powiedzieć że pięknie pachnie, jakie to perfumy, albo że ma laska fajną kurtkę, ale też mnie to czasami stresuje i zastanawiam się 5 razy czy podejść. też zostałam kiedyś zaczepiona na mieście, że ładnie wyglądam, w sumie bardzo mi to umiliło dzień.
Odsłuchałam dopiero minutę filmu, ale już mam jedno spostrzeżenie 😅 Wydaje mi się, że Twoja zmiana podejścia do nieznajomych, zachowania w miejscach publicznych, wynika z przeprowadzki do Stanów i właśnie tych uwag od "miejscowych" znajomych. W Polsce jak podejdziesz do kogoś tak o, zagadać, to 99% osób pomyśli że: rozdajesz ulotki, zbierasz na coś pieniądze, jesteś podstawiony w jakiś sposób, chcesz kogoś poderwać, dostać jakieś dane tej osoby itp. Mimo, że nie czuję się nieśmiała czy zamknięta, nie wyobrażam sobie tak o zagadywać do ludzi, bo... Ja sama mam takie myśli jak powyżej, jak ktoś zagaduje do mnie. A dla odmiany w Stanach, czy może również w innych państwach, jest kultura mówienia KAŻDEMU "Hi, how are you?", więc nikogo to nie dziwi i nie budzi podejrzeń. Myślę więc, że jest to kwestia w dużej mierze kultury i wychowania całego społeczeństwa, niż indywidualny problem nieśmiałości. Może jedno i drugie, ale jednak, miejsce zamieszkania na pewno odegrywa tu dużą rolę
Hejka, nie wiem jak u Sary - czy to wynika z przeprowadzki czy nie, ale jeśli chodzi o Polskę mam totalnie inne doświadczenia - nie wiem czy wynika to z tego, że mieszkam w mniejszym mieście, ale wszyscy są super mili i życzliwi i można mieć miły small talk, czasami u mnie nawet taka mała rozmowa wynika z tego że przytrzymam komuś drzwi a potem powiem, że super płaszcz a kończymy rozmowę na kolorach i prlu, że tak to było ponoć wtedy szaro ;) w sklepie chętnie komuś coś podam czy podpowiem i też z tego czasem jest jakaś sytuacja czy wymiana paru zdań. A druga rzecz to posiadania psa i psie spacery i rozmowy z innymi psiarzami to jest coś tak naturalnego, że odbywa się bardzo samoistnie. Jednak jak byłam w Gdańsku to bardzo się zdziwiłam na wrogość jaką spotkało moje zwykłe pytanie o drogę w galerii ;) ale whatever, lubię koszalin, że tu jest chill. Jak jestem nad jeziorem czy na spacerze w lesie i kogoś się spotka to też czasem jest naturalne wymienić kilka słów - once again, psy dużo wnoszą do rozmowy xD Jeśli chodzi o typowe zagadywanie to myślę, że da się wyczuć te intencje - ktoś się kręci np w centrum miesta, śpieszy się, nalega itp... całkiem co innego. Warto się otworzyć, nie przebiegać wszędzie w słuchawkach i oczami w smartfonie jak to Sara też wspomina 👍
@@VioletGreen-v5s Ja również uważam, że w Polsce da się prowadzić small talki i to z ludźmi w różnym wieku, najłatwiej chyba idzie zagadać w sklepie i właśnie włascicieli psów, choć na przystanku autobusowym również zwłaszcza babcie :D To samo na siłowni też ludzie się przełamują:) Może nie aż tak jak w Stanach ale widzę u nas potencjał :)
Znalazłam Cię przez przypadek na spotify jakiś miesiąc temu i muszę powiedzieć, że trafiłaś 100% w moje rozkminy - zostaje na dłużej i jestem jak za każdym razem zachwycona 🤩🥹🥹🥹 U GO GIRL!!!
Sukces nauki i pracy zdalnej... młodzi ludzie zachowują się jak emeryci dla których wyjśce do sklepu to jedyna szansa na kontakt z drugim człowiekiem...
Myślę, że skoro smutek jest normalną częścią życia to warto zaakceptować to, że możemy nie chcieć z kimś rozmawiać, nawet utrzymywać kontaktu wzrokowego. Jak dla mnie to kolejna próba racjonalizowania swoich uczuć, że nie warto by nasz smutek na nas wpływał. A to jest ważne, bo możemy nie chcieć rozmawiać nawet z bliskimi osobami. Każda osoba potrzebuje chwili dla siebie i warto szanować swoje granicy i swoją osobę i dać czas na przetrawienie swoich emocji bez myślenia czy jakaś obca osoba do nas powiedziała "hej" lub "czy chcesz się poznać". Dlaczego ktoś miałby udawać, że dobrze mu się rozmawia lub zmuszać się do tego by się otworzyć na ludzi w złym dla niego momencie. Warto czasem po prostu dać sobie odpocząć, wypłakać się, dać sobie przestrzeń
super, że mówisz na głos o tym, o czym nie każdy mówi
Megaaa. Często czuję się taka przytłoczona tą ciszą, która jest w autobusie lub innych miejscach. Jesteśmy strasznie zamknięci w sobie.
Dzięki za ten odcinek, bardzo jest pomocny 💛
to jest takie dobre, co tutaj mówisz, Sara, wow
to o oczach akurat nieprawdziwe, przecież niektóre osoby maja małe oczy lub małoekspresyjne. Po mnie np nic nie widać, właściwie żadnych emocji albo ludzie źle je interpretują. Kiedyś byłam bardzo smutna,wręcz załamana i pamiętam, że tego dnia dwie osoby zapytały mnie czy jestem zła, bo tak według nich wyglądam XD dlatego lepiej nie projektować swoich interpretacji na drugiego człowieka tylko lepiej po prostu sie zapytać jak ktos sie czuje i co mysli. A przy nieznajomych lepiej patrzec na całościowa mimikę i usta, i pamiętać że nasza ocena czyjegos nastawienia to i tak tylko nasza interpretacja. Wiem, że sa osoby, które gdy bardzo się skupiają, o czyms myśla i analizują, wyglądają jak by patrzyły na drugiego człowieka z pogardą. A nawet nie myśli sie o tej osobie tylko o zupelnie innej sytuacji i to było tylko zawieszenie wzroku na jakims obiekcie. Wtedy wiadomo, że jak sie ma takie skłonności to lepiej nauczyć się patrzenia w ściane, bo ktos jednak może to odebrac osobiście, że gapimy się na te osobę i źle o niej myślimy, a to nieprawda! Lepiej po prostu nie zakładać czyichs intencji i nie over analizować
złość to jest drugorzędna emocja i w sumie stoi blisku smutku więc te osoby po prostu zauważyły trafnie że coś jest nie tak u Ciebie
To takie piękne że dzielisz się tym jak pracujesz nad soba 💕
Uważam, że ten film jest bardzo ważny: bo to prawda przez lockdown i social media troche zdziczeliśmy, ale to nie nasze pokolenie tak wymyśliło ten świat. Materiał pomocny i dla tych w polsce i na emigracji ❤❤❤ sending love
zastanawia mnie czasami, czy tyle osób czuje samotność, że potrzebuje kontaktu z nieznajomymi?
niby raczej nie czułam potrzeby kontaktu by zagadać kogoś nieznajomego, by powiedzieć coś tak o i się z ludźmi obcymi integrować.
ale zagłębiając się w ten temat w sumie mam mieszane uczucia. potrafię podejść do obcej osoby i powiedzieć że pięknie pachnie, jakie to perfumy, albo że ma laska fajną kurtkę, ale też mnie to czasami stresuje i zastanawiam się 5 razy czy podejść. też zostałam kiedyś zaczepiona na mieście, że ładnie wyglądam, w sumie bardzo mi to umiliło dzień.
przepiękny odcinek, bardzo bardzo mi pomógł dziękuje sara
Jesteś super mądrą osóbką.
bardzo fajny i ważny odcinek 🥰
Odsłuchuję tego na zakupach z słuchawkami unikając kontaktu z ludźmi 😂
Dziękuję Sara + 10 do inteligencji emocjonalnej 🤗❤🌹
Piękna jesteś.
Potrzebowałam takiego filmiku !!!
Podcast jak zwykle super! ❤️🥹
Odsłuchałam dopiero minutę filmu, ale już mam jedno spostrzeżenie 😅 Wydaje mi się, że Twoja zmiana podejścia do nieznajomych, zachowania w miejscach publicznych, wynika z przeprowadzki do Stanów i właśnie tych uwag od "miejscowych" znajomych. W Polsce jak podejdziesz do kogoś tak o, zagadać, to 99% osób pomyśli że: rozdajesz ulotki, zbierasz na coś pieniądze, jesteś podstawiony w jakiś sposób, chcesz kogoś poderwać, dostać jakieś dane tej osoby itp. Mimo, że nie czuję się nieśmiała czy zamknięta, nie wyobrażam sobie tak o zagadywać do ludzi, bo... Ja sama mam takie myśli jak powyżej, jak ktoś zagaduje do mnie. A dla odmiany w Stanach, czy może również w innych państwach, jest kultura mówienia KAŻDEMU "Hi, how are you?", więc nikogo to nie dziwi i nie budzi podejrzeń. Myślę więc, że jest to kwestia w dużej mierze kultury i wychowania całego społeczeństwa, niż indywidualny problem nieśmiałości. Może jedno i drugie, ale jednak, miejsce zamieszkania na pewno odegrywa tu dużą rolę
Hejka, nie wiem jak u Sary - czy to wynika z przeprowadzki czy nie, ale jeśli chodzi o Polskę mam totalnie inne doświadczenia - nie wiem czy wynika to z tego, że mieszkam w mniejszym mieście, ale wszyscy są super mili i życzliwi i można mieć miły small talk, czasami u mnie nawet taka mała rozmowa wynika z tego że przytrzymam komuś drzwi a potem powiem, że super płaszcz a kończymy rozmowę na kolorach i prlu, że tak to było ponoć wtedy szaro ;) w sklepie chętnie komuś coś podam czy podpowiem i też z tego czasem jest jakaś sytuacja czy wymiana paru zdań. A druga rzecz to posiadania psa i psie spacery i rozmowy z innymi psiarzami to jest coś tak naturalnego, że odbywa się bardzo samoistnie. Jednak jak byłam w Gdańsku to bardzo się zdziwiłam na wrogość jaką spotkało moje zwykłe pytanie o drogę w galerii ;) ale whatever, lubię koszalin, że tu jest chill. Jak jestem nad jeziorem czy na spacerze w lesie i kogoś się spotka to też czasem jest naturalne wymienić kilka słów - once again, psy dużo wnoszą do rozmowy xD Jeśli chodzi o typowe zagadywanie to myślę, że da się wyczuć te intencje - ktoś się kręci np w centrum miesta, śpieszy się, nalega itp... całkiem co innego. Warto się otworzyć, nie przebiegać wszędzie w słuchawkach i oczami w smartfonie jak to Sara też wspomina 👍
@@VioletGreen-v5s Ja również uważam, że w Polsce da się prowadzić small talki i to z ludźmi w różnym wieku, najłatwiej chyba idzie zagadać w sklepie i właśnie włascicieli psów, choć na przystanku autobusowym również zwłaszcza babcie :D To samo na siłowni też ludzie się przełamują:) Może nie aż tak jak w Stanach ale widzę u nas potencjał :)
Hejka Sara, promiennie dziś wyglądasz
Ejj ja też mam ogromny problem z kontaktem wzrokowym...
super film, coś po nim wnosze do mojego życia ❤
Świetny odcinek, dla mnie bardzo pomocny ❤️
Love you too.
hejj, czy ten odcinek pojawi się na spotify?
Problem w tym że niektorzy mylą bycie miłym z flirtem....
Znalazłam Cię przez przypadek na spotify jakiś miesiąc temu i muszę powiedzieć, że trafiłaś 100% w moje rozkminy - zostaje na dłużej i jestem jak za każdym razem zachwycona 🤩🥹🥹🥹 U GO GIRL!!!
Jezu, ale masz gigantyczny mikrofon. 😮
rozwiniesz temat daddy issues?
Sukces nauki i pracy zdalnej... młodzi ludzie zachowują się jak emeryci dla których wyjśce do sklepu to jedyna szansa na kontakt z drugim człowiekiem...
Dobrze powiedziane ! Ja nie raz jak ja oglądam myślę że coś z nią jest nie tak
@@dymassgdblend4093jak można coś tak okropnego napisać drugiej osobie….
Sukces młodego pokolenia które jest otwarte i chce poznawać nowych ludzi a nie zamyka się na krąg znajomych z pracy lub szkoły
@spec6162 Jesteś przykładem osoby która za dużo pierd**i, nawet gdy nie ma nic mądrego do powiedzenia.
@@ksandra2416nie moja wina, że nie zrozumiałaś tego filmu 😂