13 / Αούτο αέτσ’ ’κι ’ίνεται / Κιμιγιάν / Μπάμπης Ιωακειμίδης - Γιάννης Τσανασίδης

Κιμιγιάν...
Αούτο αέτσ’ ’κι ’ίνεται (Επιτραπέζιο)
Μουσική: Παραδοσιακή
Στίχοι: Παραδοσιακοί, Στέργιος Ζημπιλιάδης, Τάσος Ματσαρίδης, Γιώργος Αμαραντίδης
Τραγούδι: Μπάμπης Ιωακειμίδης
Λύρα: Γιάννης Τσανασίδης
Ηχογράφηση: EastSide Studio
Μίξη-Mastering: Αλέξανδρος Καροτσέρης
Επιμέλεια στίχων: Κώστας Καρακασίδης
pontianlyrics....
Αούτο αέτσ’ ’κι ’ίνεται
Θα χτίζω δύο οτάδες
Σ’ έναν θα βάλω τα τέρτι͜α μ’
Και σ’ άλλο τα πελι͜άδες
Ούτε θα καταρούμαι σε
Ούτε μαχͮαίρ’ θ’ εβγάλω
Θα κουβαρι͜άζω την καρδι͜ά μ’
Κι εσέναν θ’ ανασπάλω
Με τα ποία παντώματα
Τ’ οσπίτι σ’ θα παντώνω;
Έρχουμαι και ’κ’ ευρήκω σε
Το καρδόπο μ’ ματώνω
Όσον κι αν θελτς ’κι θα ελέπ’ς
Τα δα̤κρόπα μ’ να τρέχ’νε
Άμον εκείνα τα λίβι͜α
Ντ’ αστράφτ’νε και ’κι βρέχ’νε
⤛Γλωσσάρι⤜
αούτο: αυτό
αέτσ’: έτσι
οτάδες, τα: δωμάτια
πελι͜άδες: μπελάδες, καημοί
θα κουβαρι͜άζω: θα κάνω κουβάρι μτφ. θα συμμαζέψω
θα ανασπάλω: θα ξεχάσω
παντώματα/παντώνω: σφραγίσματα / σφραγίζω-στεγανοποιώ επαλείφοντας
άμον: σαν, όπως
λίβι͜α, τα: σύννεφα
Κάποιες ιστορίες μένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου όσον αφορά τη μορφή, το περιεχόμενο και τα χαρακτηριστικά τους και αμετάβλητες σχετικά με την ποιοτική, χρηστική και δημιουργική λειτουργία τους. Γίνονται μύθοι που ταξιδεύουν μνημονεύοντας το παρελθόν, διδάσκοντας το παρόν, καθορίζοντας και ολοκληρώνοντας το μέλλον. Τραγούδια που ηχούν ανακαλύπτοντας αλλοτινές εποχές, ερμηνεύοντας τα διάφορα πλαίσια και τις συνθήκες επιτέλεσης τους και διαγράφοντας την μετέπειτα πορεία τους προς την αιωνιότητα. Το/Η "Κιμιγιάν" είναι μυθικό φυτό με μαγικές, θαυματουργές και συγχρόνως ανεξήγητες ιδιότητες. Από πολλούς μάλιστα αμφισβητείται ιστορικά ακόμα και η ύπαρξή του. Παρ' όλα αυτά, ταξιδεύει διαχρονικά στους κόλπους της ποντιακής γλώσσας θέλοντας μεταφορικά να περιγράψει κάτι το σπάνιο, το πολύτιμο, το σημαντικό, το θαυμαστό, το δυσεύρετο, το θεραπευτικό. Η ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του αυτή μπορεί εύκολα να παραλληλιστεί με αυτήν της ποντιακής παραδοσιακής μουσικής, που διασώθηκε από τους προκατόχους μας και διαδίδεται μέχρι σήμερα προφορικά, αγγίζοντας την τελειότητα μέσα από την απλότητα και συγχρόνως την περιπλοκότητα της. Σκοπός αυτής της μουσικής παραγωγής είναι η ανάδειξη παραδοσιακών τραγουδιών, μέσα από μια σύγχρονη καλλιτεχνική προσέγγιση και προοπτική. Πρόκειται για επανεκτελέσεις κατά κύριο λόγο, που προέκυψαν αβίαστα μέσα από τη συνεργασία με τους τραγουδιστές και φίλους που συμμετέχουν.
Γιάννης Τσανασίδης