Ne kadar üzücü değil mi? Belki de ileride mükemmel işlere imza atacak gençlerimizi bazı acılar, bulunulan ortam vs gibi sebepler yüzünden kaybediyoruz.
Geçen sene bir arkadaşımın böyle bir girişimi oldu. Yakın çevremden bir insan değildi ama iyi insan yani. Ara sıra aklıma geldikçe hala tüylerim ürperiyor. Çevresindeki insanların bu kadar dikkatini çeken bir insan, öğretmenleri, arkadaşları, ailesinin odağında bir insan yani birinin onu anlıyor olması gerekiyordu en azından bir kişinin. İnsan psikolojisini de anlamak zor gerçekten. O yüzden biraz açık olmak lazım, varsa bir çocuğumuz onun da bize karşı açık olmasını sağlamamız lazım.
Daha bu yıl bir arkadaşım intihar etti. Çok yakın değildik ama severdim onu. 4 Şubatta vefat kendisi. Daha 14 yaşındaydı bizim sınıftan bir yaş küçüktü. Gerçekten zekiydi, çalışkandı. Çok da neşeli bir insandı. Daha kötüsü ise onu ölümünden 2 gün önce görmüş olmam. Çok neşeliydi ama sonradan araştırdığıma göre buna karar vermiş olan insanlar 2-3 gün öncesinde daha neşeli olurlarmış. Mekanın cennet olsun Ömer.
Bugün moralim çok bozuk. Saatlerdir internette birkaç şeriatçıyla tartışıyorum. "Biz kimsenin dinine karışmıyoruz, sadece şeriat istiyoruz" diyorlar. Allahım kafayı yiyeceğim
gerçekten öyle. manga çizimi yapabilirim gelişmiş çizim yeteneğim var ama ailem çizim yapmama izin vermiyor. baskıcı bir ailem var of of. daha çok şey var ve yapamıyorum artık kendime zarar vermeye başladım bu beni korkutuyor.
Türk ve Kürt genclerinin hayatı önemli değil. Suriyeli ve diğer Arap gençleri üniversitesitelere YÖS aracılığı ile en kolay sınavlar ile veya diğer formatlar ile sınavsız girebilir. Türk ve Kürt gençlerine verilmeyen burslar bunlara verilebilir. Bizim hayatımız önemli değil. Arapların hayatı daha önemli.
Teşekkür ederim gerçekten buna ihtiyacım vardı. İntiharı düşünecek kadar karamsarlığa düşmedim. 15 yaşındayım ve sürekli ülkede olan olaylar olsun ailemin baskıları olsun ve kendimi tanımaya ve hayatı sorgulamaya çalışırken sürekli negatif olayları bana aşılayan çevrem olsun hepsine rağmen dik durmaya çalıştım. Ama insan çöküyor hele ki bu yaşta yetişemiyor gibi hissediyorum yaşananlara. Karşıma geçip bunlar da geçecek diyip tavsiyelerde bulunan bir yetişkine ihtiyacım vardı. Bu 9. sınıf hayatım en rezalet yılımdı sürekli ülkeyi olumsuz etkileyen olaylar, gelecek kaygısı ve yaslanacak bir omuz dahi bulamamam. Ancak her şeye rağmen bu yaşımda hatalar yapabileceğimi kendime söylüyorum belki de birkaç sene sonra bu yazımı görüp en azından hayatta bazı şeyleri deneyimleyip hayattan ders çıkardım diyecek ve günlük hayatıma mutlu bir şekilde devam edeceğim. Aslında her bir cümleyi yazdıktan sonra derin bir nefes alıp gözlerimi kapatıyorum birkaç saniyeliğine kafam karmakarışık ve aklımdakileri toparlamaya çalışmak bir hayli zorluyor beni şu aralar. Vazgeçmek istemiyorum ve bu hayat yolculuğundan da sonunda aldığım ödülden de aynı şekilde mutlu olmak istiyorum ne az ne de fazla. Yarın ola hayrola diyor ve herkese iyi geceler diliyorum. Dilerim ki geceniz de gündüzünüz de size mutluluk getirir. ☁️
Reddit kullanıcısı arkadaş, yaşarken yaşayamamanın sıkışmışlığının getirdiği bulantı hissini hiç hissettin mi sen? Yaşam en değerli varlık ve insanlar en değerli şeyin bile ne kadar boktan olduğunu görüyorlar. Hayatta her zaman insanın yüzünü güldürecek bir şeyler olabileceğini düşünen ben, insanların belirli bir süre içinde tamamen çaresiz bir şekilde çırpınışlarına tanık olduğum için intiharın böyle “hayat en değerli şey” gibi popülist cümlelerle bir kenara atılmaması gerektiğini düşünüyorum. İnsanları yargılamayın onları anlayın.
@@yavuzselimaltun9918 Burada ne kastetiğini anlamadım, istersen cümleyi biraz daha açabilirsin, galiba intiharı neden bu kadar küçük bir şey olarak görüyorsun diyorsun ya da neden empati kurmuyorsun diyorsun kuruyorum ergenlik döneminde ben de sıkça yaşadım ve intiharı küçümsemiyorum intihar bir kurtuluş değil bir SON!!!! (Burada ölünce hiç bir şey olmuyucak demeye çalışmadım)
Geleceğin temelleri olan gençler intahar ediyor. Ben temeli olmadan bir binanın dikildiğini görmedim. Demek istediğim böyle giderse ortada ne gelecek, ne de bir bina olur...
Intihar etmeyin. Bu ülke siz intihar edince 'aa millet ölüyor bir şeyler yapmalıyız' gibi düşünmüyor. Umrunda değil bizim ölmemiz. Onlar insan canini yıllardır umursamıyor.
@@havagiday5210 Kimsenin umrunda olmamak yaşamak için güzel bir hayat amacı. Bu durumda olan bir kişi farklı stratejilerle insanların umrumda olmaya çalışabilir. Fakat bunun için azim ve sabır gerekli.
Ben kendi amaçlarımı buldum. Çalışıyor, öğrenmeye çabalıyorum. İntihar etmeyeceğim. Sadece Türkiye'de doğmak kötü bir şans. Yurtdışında her şey çok ucuz yiğenim. Sonra farkettim ki meğer bizde pahalıymış. Şu an onlar yeni dönemi yaşarken biz daha eski bir dönemin kalıntılarını yaşıyoruz. Yine de hayat güzel. Çünkü rüzgar yükseliyor. Yaşamaya çalışmak lazım.
Bnimde amacım var, hedef koydum kendime ama herkes engelliyor. Ailem para kazanamazsın bahanesiyle engelliyor ve tüm hayatımı adamam gereken bir işe girmem için uğraşıyorlar. Daha 18 yaşımı geçmediğim için karşı çıkamıyorum. Hadi 18'den sonra her şeyi bırakıp amacım için uğraşayım desem Türkiye'de istediğim bölüm yok. Her şey engel oluyor ve düşündükçe aklıma tek bir şey geliyor "Amacımı gerçekleştiremeden para kazanıp, aile kurup ölüp gitsem ne anlamı var." bu düşünce yüzünden intiharı düşünüyorum.
(Çok uzun yazmışım, sanırım biraz içimi döktüm.) Arkadaşlarımın hiçbiri mutlu değil. Ne zaman nasılsın desem en iyi cevap yuvarlanıp gidiyoruz oluyor. Artık mutsuzluk gençlerde kronikleşmiş. Ben bunu bazı sebeplere bağlıyorum, birincisi aşağılık kompleksi. Aileleri, arkadaşları, akrabaları, öğretmenleri tarafından hep en iyiye yönlendirilmesi genellikle insanı demoralize eder. Bir de çocuk çalışıp da o konuma gelse dahil hep daha iyi bir konum bulunuyor, çocuk da yoruluyor haliyle. Aşağılık kompleksi çok tehlikeli; insanı tüketir, sağlığıyla oynar- çünkü araştırmalara göre a.k. yaşayan insanlar daha sağlıksız beslenip spordan uzaklaşırlar, obezleşirler(Belki de bundan Türkiye Avrupa'daki en obez ülkedir.) - hedeflerinden saptırır. İkincisi hedef eksikliği gibi geliyor bana. İnsan kafasına bir hedef koymadan hareket etmeyi anlamsız bulur, amaç sonuç ile hareket eder. En ama en kötüsü de sanırım demoralizasyon çalışmaları. Bu zaten Rusya, Çin ve Amerika gibi devletler tarafından yapılan bir şey, adamlar saklamıyor. Sanat ve medyada holiganlık, intihar, isyan övülüyor. Medeni cesaret diye sundukları paçavralarsa sjw. Zaten saklanmayan gerçeklerden biri de bir dünya harbi çıkarılmak istenmesi. Çünkü enerji az, yemek ve su az ama insan çok. Bunun için ortam hazırlanıyor ve bu da Çin'in başına patlayacak. Sıkıntı dünya nüfusunun sadece Asya ile sınırlandırılamayacağı gerçeği. Bizim gibi ülkelere ise ne yapacaklarını bilemiyorum. Velhasıl kelam, hiçbir şey senin canından önemli değil. Doğduğun için Hiç kimseye borçlu veya alacaklı değilsin. Başkaları her zaman senin vaktini, paranı ve umutlarını çalacak; hiçbir zaman bir bitiş çizgisi geçemeyeceksin. Ama şunu unutma ki kimse bitiş çizgisini geçemedi, geçemeyecek. Bir bitiş çizgisi geçilebilir olsa koskoca Newton geçerdi zaten, demek ki öyle bir şey yok. Önemli olan bu maraton sonunda kendinle gurur duyabilmen. Yoksa taksiye binen Üsküdar'ı geçer. :)
Sadece görüş sunuyorum lütfen alt tarafta laf atıp salak salak drama çıkartmayın teşekkür ederim. Dediğin gibi belki ekonomik durumunu 30 yaşında gerçekten iyi bir yere getirebilirsin. Peki 30 yaşında bunu yapınca ne kadar keyif alacaksın? Üzülerek söylüyorum malesef uzun zamandır ben de benzer düşüncede birisiyim ve neresinden bakarsan bak pek hoş bir sonuç görünmüyor. Şu an 17 yaşındayım, sanırım en çok hata yapıp en çok eğlenmemiz gereken yaşların başı. 27 yaşına kadar her türlü şeyi deneyip her türlü hatayı yapıp her türlü eğlenceyi tatmamız hayatı her şeklinde görmemiz gerekiyor. Çoğumuz kendi elinde olmayan, seçim şansı verilse yanından bile geçmeyeceği bir sürü sebepten zorbalıklara, zorunluluk ve sorumluluklara maruz kalıyor. Çocukluğumuzdan beri bize en yüksek hedef her zaman tıp sektörü olarak gösterildi. Bir doktorun maaşı neredeyse 1000 dolar :D? Ki o 1000 dolar için inanılmaz bir çalışma ve kendimizden bir sürü ödün vermemiz gerek ki aptal sistemin bize dayattığı şeylerden geçip de 1000 dolar için potansiyel köle olabilelim. Ailenin durumlarını toparlamasına çok sevindim ama kaç yaşındalar? Tahminimce 50 yaş ve üzeriler. Bu durumda kazandıkları parayı en fazla ne yapabilirler ki? Ne içlerinde 20li yaşlarındaki heves ne de vücutlarında o enerji olacak. En fazla belki birkaç haftalığına ülke turuna çıkabilirler. Normal koşullarda herkesin yapabiliyor olması gereken bir şey için yıllarca köpek gibi çalışıp da bu kadar ufak bir "ödül" almak çoğumuza aşırı saçma geliyor ve genel olarak bu sebepten yapılıyor. On milyarlarca dolar kazanan kişilerden örnek vermek çok komik değil mi? Kaç tane sayabilirsin ki 0'dan gelip milyoner/milyarder olan. 1/10⁶ ihtimali sunup da insanlara bunu yapabilirsiniz demek çok komik ve saçma geliyor doğrusu. İşi biraz spesifikleştirirsem eğer; cinsel yönelimleri, tarzı, düşünceleri ve hâli bulduğum şehire (Adana) göre çok ters bir insanım. Son bir haftadır yan sokağımızda akşamları insanlar bağırıyor, silah sıkılıyor ve sürekli ambulans ve polis sirenleri duyuluyor. Sabahın 6'sında köpeğimi gezdirirken birisinin gelip bana sadece keyfinden bıçak saplayıp hiçbir şey olmamış gibi gitmeyeceğinin garantisi yok. Sadece sevmedi diye köpek döven ve öldüren kişiler var. Fiziği hoşuna gitmedi, ben yapmasam başkası yapacaktı diyerek yüzlerce insanı öldüren kişiler var. Bunların olduğu bir ortamda hayatımızın bile garantisi yokken çabalayıp bir anda saçma sapan bir sebepten her şeyi kaybetme ihtimalimiz bu kadar yüksekken umutlu olmak pek mümkün görünmüyor açıkçası. Sanırım çoğumuz için pek de iyi bir çözüm ya da yol yok gibi :/
3 ปีที่แล้ว +32
1. Bu ülkeye göre düşünmek zorunda değilsin :) Doktor olacaksan başka ülkelerde de çok kolay yaşayabilirsin. O zaman 1000 dolar değil kat kat fazlasını kazanabilirsin. :) Eski ev arkadaşıma 1000 dolar teklif edildiğinde kendisi Almanya'ya göç etti, en son konuştuğumuzda 8000 euro ile alıyordu. Zaten kalifiye biriysen çok rahat göç edebilirsin daha gelişmiş ülkelere :) Yapman gereken tek şey çabalamak. Göç konusunda isyan edenlerin çoğu Norveç gelsin de bana teklif etsin diye bekliyor. Öyle olmuyor o işler. Bulabildiğin her türlü imkanı değerlendireceksin. Ha, çok iyi maaşla çağrılmıyorsan baya da zorluk çekeceksin. Hatta ilk yılların buraya kıyasla çooook daha ağır olacak. Çünkü buradaki paran değersiz. Modern dünyanın her yerinde insan tek başına ayakta durmakta çok zorlanır. Aile yardımıyla yaşaman da çok zor olacak orada ki ailenin oradaki sana destek çıkacak kadar parası varsa zaten burada da hayli hayli yaşarsın. Amerika'ya gittin diyelim, yaşayacağın en büyük şoku anlatayım sana. Kasiyerler Beverly Hills'te yaşamıyor. Zengin-fakir farkı Türkiye'dekine benzer orada da. Ceo to Worker raporlarına bakabilirsin. Yanlış hatırlamıyorsam bir CEO, bir işçisinin 350 katı kadar kazanıyordu. P80/P20'de de Türkiye'ye çok yakın. Ha, kalifiye kişiyi orada sistem daha iyi ödüllendirir oradaki detay önemli. Yine başta dediğime geliyor, kalifiyeni arttıracaksın :) 2. Hayatın tadı sadece 20 yaşındayken çıkmıyor balım benim :) Kaldı ki gençlik dediğin şey 30 yaşında da bitmiyor. Her yaşta eğlenebilirsin, her yaşta farklı deneyimler sağlayabilirsin. Kaldı ki gelirin yüksek olduğunda şunu da öğreneceksin. O arzu ettiklerini aldığında yine başka hedefler belirleyeceksin kendine. Önemli olan tekrar söylüyorum ÖNEMLİ OLAN o yoldan keyif alabilmendir. Zaten o keyfi alamıyorsan istersen en zirveye çık, yine en baştaki streslerinle yaşayacaksın. Bu noktada senin öğrenmen gereken ( ki bu aşamayı ben de sonradan edindim) hedefinden daha ziyade hedefine giden aşamalarda keyif alabilmen. :) 3. Sınıf atlamak sandığın kadar nadir bir olay değildir. Hatta bu konuda zibilyonlarca akademik araştırmalar da mevcut. Onlara da bakabilirsin. Sınıf atlamada hangi kriterlerin ne kadar fayda sağladığını da bu sayede öğrenebilirsin. ( En basit örnekle bir grubun mensubu olmak gibi) Bunlar da senin o aşamalarını daha iyi atlamanda yardımcı olabilir :) Genel düşüncene gelecek olursak. Şu an bunu okurken bile ölme ihtimalin var. Dışarıda herkes birbirini de öldürmüyor. Cinayet raporlarına bakarsan da oranları 100'de değil 100 000'de olarak verdiklerini de görebilirsin. Her şeye hep en kötü senaryolara göre bakarsan, bu hayattan hiç tat alamazsın. İyimser uçağı bulmuşsa karamsar paraşütü bulmuştur diye bir deyim vardır. İlla karamsar olacaksan buradaki paraşütü bulman gerekir. Zaten uçak düşer diyerek ağlarsan da hayattan keyfini hiç alamazsın. :)
3 ปีที่แล้ว +26
Yani milyarderler gibi düşük oranlılara takıldıysan, milyonerleri de inceleyebilirsin. Etrafına iyi bak, insanlar sınıf düşebildiği gibi sınıf da atlıyor :)
15-14 yaşında intihara kalkıştım. Aileme depresyona girdiğimi söyleyince "bana ben senin yaşındayken çalışıyorduk, sen rahatsın." demesinden. kendimde suçluluk hissedip bir işe girecektim. oyun yapımına ama model yapacaktım ve modellerim beğenilmedi. Bende vicdan azabından kendi boğazımı kemer bağladım sıkıp taktım ben bayılınca hala sıkı olsun diye örgüydü istediğim kadar sıkıp taka biliyordum. Kendimi boğarken annem beni geldi kurtardı. Daha sonradan bir daha denemedim çünkü öyle bir şey başarsaydım sonsuza dek cehenneme gideceğimi öğrendim. O sözlerin bana tek hissettirdiği sen bir robotsun ve iş yaramazsın denmesi gibiydi moral vereceğim derken beni intihara sürekledirler. İnsanlar ne yaptığını genellikle bilmiyor.
Intihar etmemi engelleyen tek şey hamsterım. Benden sonra kimsenin ona benim gösterdiğim gibi özen göstererek bakmayacağını biliyorum. Ama artık piskolojimin kötü bir olay daha kaldıramayacağını da biliyorum.
Umarım hayatında her şey çok güzel olur ama öyle olmasa da her zaman tutunacak bir şeyler bulabilmeliyiz bazen o gücü kendimizde bulabilmek zor olsa da. Seni çok iyi anlıyorum
Benim fikrim intihar etmek yerine hayallerinizi gerçekleştirmek, ben animatör olmak istiyorum mesela (Yunus gibi işte) ama bana bu ülkede değer verilmeyeceğini hatta kimsesin bana saygı bile duymayacağını biliyorum. Neden bu ülkede kalayım ki? Veya neden hayata depresif bir açıdan bakayım ki? İntihar etmek yerine hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Çok çalışıp, kendimi geliştirip, farklı ülkelerde kaliteli bir birey olmak için çabalayacağım intihar etmek yerine. Lütfen hayata karamsar bir açıdan bakmayın ve her zaman mutlu olun 😎
Ne demişler öldürmeyen acı güçlendirir umarım aklından bu düşünceler geçen kardeşlerim hayat ne kadar zorlarsa zorlasın psikolojileri ne kadar bozulursa bozulsun yaşamın her zaman ölümden çok daha güzel ve anlamlı olduğunun farkına varır ve vazgeçerler sonuçta bu şans bize sadece bir kere veriliyor
Bakın çoğu kişi intihar etmeyin diyor, intihar etmeyin kimsenin umurunda olmaz boşa ölürsünüz gibi cümleler kuruluyor. İntihar etmek isteyen bir birey yalnızlıktan, mutsuzluktan destekçisi olmayışından, kaygılarından dolayı intihar eder. Kimse birilerin umurunda olsun, akım olsun diye kendini öldürmez durduk yere, ölümden bahsediyoruz sigara içmekten değil. Ayrıca o kadar diyorsunuz etmeyin, kıymayın hayatınız değerli gibi şeyler. Ama 1 kişi bile doğru düzgün gel konuşalım bana derdini anlat yalnızsan arkadaşın olayım demiyor. Kendimden biliyorum, derdimi yazabildiğim tek bir yer var o da metin belgesi, kendi kendime kendi derdimi yazıyorum oraya. Instagram' da ki postların , TH-cam 'da ki bazı konuyla alakalı videoların altına benimle konuşabilecek birisi var mı diye yazdım. Neredeyse bütün yorumların altında 1 cevap varken benimkinde bırak 1 cevabı beğenen bile yoktu. Ama sözde herkes yardım etmek istiyor. Şu intihar eden insanların tek ihtiyacı tanıdığı ya da tanımadığı birisi tarafından dinlenip derdini anlatabilmek, ya şu kadarını yapsalar hayat kurtaracaklar %80 ihtimalle ama...
3 ปีที่แล้ว +1
Arkadaşım yok diye dertlenmek yerine, pozitif olup arkadaşlar edinebilirsiniz. Depresiflik kartopu etkisi yapar çünkü :)
@ Dostum gerçek arkadaş edinmek öyle kolay bir şey değil, zaten bu insanların çoğunun derdi arkadaşsızlıktan gelmiyor, önemsenmemekten geliyor. Bir erkek çocuk 12 yaşlarında 2 erkek tarafından tacize uğramışsa bu kişinin nasıl pozitif olmasını bekliyorsun ? Bu insan doğal olarak depresif olur negatif olur, çoğu insanda genelde bu tarz insanlardan kaçar. Çünkü kimse negatiflik sevmez, "içimi baydın bir sus ***" gibi cümle kurarlar sadece. Çok az insan gerçekten yardım etmek istiyor sadece.
@@sekizkoydenkovulmus5650 Çevremde insan çok. Ama sorunları paylasabilecek birisi yok. Asosyel olmayla alakası yok bu durumun. Asosyal olsam zaten kimseyle konusmak istemem iletisim kurmak istemem. İnsanların neler yaşadıklarını bilmeden onlara basitçe asosyel gibi bir ifade yerlesitmeyin.
18 yaşında ve sanayide çalışan bir yks öğrencisiyim, kız olduğum için sorun olduğu varsayılsa da maaşımın düşüklüğü ve hayati riskler haricinde bir problem olmuyor; yine de devam etmeme karşın tek arkadaşım benden iki yaş küçük olan kişi intiharı ciddi ciddi insanlara katılamadığı için intihara çok meyilli... Üzülüyorum...
Abi anlatıyorsun böyle şeyleride devir annenle babanın devri değil biz gençler olarak gram desteklenmiyoruz kendi ülkemizde ötekileştiriliyoruz herkes ülkeyi terk etmek istiyor ben istemiyorum mesela ama her gün çıkan şeyler gençlerin ne kadar değersizleştirildiğini gösteriyor istemeden ülkemden dolaylı yolda olsa kovulmak zorunda kalıyorum bu durumda yöneticilerimiz tamamen kendi sağlıklarını ve bu günü atlattım mı atlattım kafasında her hangi bir kişide gençler adına konuşmuyor herkes şu kötü bu kötü ne yapalım sen söyle gözünü seviyim kimse bizi desteklemiyor bir işin ucundan tutmaya çalışıyoruz o da yok zorumuza gidiyor istemeden kendi başımıza da bir yere kadar
@@benneco2426 onun yerine Finlandiya'da bir ağaç dikmeye çalışabilirsin :) Türkiye'de de öyle. (Tabi bir maymun gelip ağacı kırmazsa..) Basit hedefler koymak insana mutluluk verir.
@@eslemnuraydn3424 Tek kotu tarafı mutlu oldugunu ogrendikleri an elinden alıyınıyo. :( Neyse gene moralim bozuldu (kırmayı gectim buludugum köyde agacı neden dikiyon dicek tipler var)
Elektrik elektronik mühendisiyim. 2yıl 5 ay asgari ücret ile çalıştım. İşimden keyif alamadığım için ayrıldım. Daha sonra üniversitede akademisyen olan akrabamın çalıştığı bir projede yer aldım. işler istediğim gibi gitmedi. Özellikle sonlara doğru yaşadığım o gelecek kaygısını tarif edemem. Projeden ayrıldım. ilk zamanlarda yaşadığım o çaresizliğinde etkisiyle beden işçisi ilanlarına başvurdum. Biri kabul edildi ve gitmedim. İyiki gitmedim. Çünkü bugün Alman-Türk ortaklığı bulunan bir şirkette işe başladım. Maaşı ve sosyal hakları çok iyi. İşe kabul edilmemde proje geliştirirken öğrendiğim programlar ve önceki işimden edindiğim tecrübe etkili oldu Şunu demek istiyorum: Kendinizi geliştirin ve sabredin. Kimse hemen zengin olmuyor. Mutlaka sıkıntılar yaşayacaksınız. Ama sonunda sonunda başaracaksınız.
mangaka olmak istiyo- oha o kalem fiyatları ne, boşver. webtoon çizmek istiyo- çizim programları pahalı zaten yeteneksizim yapmasamda olur. çevirmen olmak istiyoru- derslerime çalışmalıyım sonuçta hiçbir işime yaramayan şeylere çalışmam daha önemli. genetik mühendisi olmak istiyo- fenim 70 geldi ben gerizekalıyım. makyaj sanatçısı olmak istiyoru- hayır yapamam çünkü çevrem izin vermez. bak şurada çok güzel bir lise va- sınav aşırı zordu umarım imam hatipi tutturabilirim.
Ölen genç babamın bir arkadaşının oğluymuş;babamın bir kaç kere konuştuğu olmuş, söylediğine göre mutlu biriymiş gerçekten insanların dış görünüşüne aldanmamak gerekir kim bilir neler yaşamışta intihar kararı almıştır :(
of o kadar yoruldum ki gerçekten zar zor dayanıyorum artık. ya hayır kimse de bir şey demiyor ki. destek olan biri yok çok yoruldum. anlatmak istediğim için söylemek istiyorum bunları yani destek istiyorum çünkü. 5,6,7 yaşlarımda 3 akrabamdan tacize uğradım. disleksi hastalığım olduğu için 1. sınıfta ailemin baskısını fazlasıyla hissetmeye başladım. daha 4. sınıftayken depresif duyguyu hissetmeye başladım. öğrenme zorluğum var ve bunun nedenini de araştırdım ve öğrendim. (nedeni buymuş; çocukken yaşanan travmalardan ve görülen cinsel görüntülerden dolayı oluşan bir sorun oluyormuş. p*rno izleyenlerde de aynı etkiyi gösteriyormuş.) herneyse 5. sınıfta her ders ağlıyordum. öğretmenime anlattım buna katlanamayıp öğretmenim beni çıkışta karakola götürdü. 10 yaşındaydım. hani normalde psikolog ile ifade vermem gerekirken beni onca insan içinde her şeyi açık açık anlatmaya zorladılar. ailem geldi. eve döndük. ailemde tık yok. 2. kez gittik ve ailem ifademi geri aldırdı. 10 yaşında falan diye geçiştirdiler. dava başlamadan bitti. ailem beni zorla kapattı. zorla imam hatip okula gönderdiler. sırf bol pantolon giydim diye dayak yedim. ailem beni desteklemiyor. depresyona girmek istemiyorum bu yüzden kendimi geri çekmeye çalışıyorum. 6,7 yıldır depresif duygudan korunamıyorum. son zamanlarda bu büyüdü ve kendime zarar vermeye başladım. beni taciz eden 3 akrabamdan ikisi ile konşuyum aynı bahçe içinde yaşıyoruz. bu yaz köye gittik. ben yerde yeri temizliyorum. beni eskiden taciz eden adam resmen beni izliyordu aynı odada olan babam fark etti ve sesini bile çıkarmadı. kaçmak istiyorum artık ağlamaktan yoruldum. ders çalışıyorum ama gerçkten bir işe yaramıyor. çok yoruldum. hiçbir destek almıyorum. aileme bu olanları anlatsam üzerimdeki baskılarının artmasından başka hiçbir şeye yaramaz. ayrıca ailem beni büyüyünce acilen evlendirmek istiyecek bunu tahmin edebiliyorum. kaçmam lazım ama yapamıyorum.
Şuan sen ile aynı durumda olduğumu öğrendim ben de hiç bir şey yapamıyorum ve bunun hakkında üzülüyorum gerçekten.(Ben bunu dedim diye benim derdim seninkinden daha büyük demiyorum yanlis anlama,hatta benim annem bu konuda beni destekleyen insanlardan biriydi ve onu seviyorum) Çoğu insandan güçlüsün elinden gelince mutlu olmaya bak ♡
İntihar etmeyin arkadaşlar zor durumdayız hepimiz ama halen gülebilicek umut edebilicek şeylerimiz var bu kadar gelmişken pes etmeyin unutmayın yaşamaya geldiniz iyi yaşamaya değil
İnsanlara yaşayın demek bu kadar kolay olmamalı... hayat ne kadar kötü olsa da ölümden iyi demek muhtemelen burayı okuyan çoğu umutsuz insan sadece yazdıklarınıza acı duyup geçicek onlar zaten o hissi kaybettiler. Sürekli olarak her ay kız olduğum için mentalitem dibe vuruyor zaten. Çoğu kişiye göre daha iyi durumdayım belki hatta amaçlarım da var ama insanları en çok bu amaçlar yoruyor. Bir sürü kişi için çok basit bir çözümü olan sorunu senin çevren ailen yüzünden çözememen çok yoruyor. İnsanlar çoğunlukla bu sorunlarını çevresine göstermiyor çünkü çözememelerin çoğu sebebi de onlar. Dışardan görenler mutlu olduğunu düşünüyor iyi olduğunu ama biliyorum. Bazılarının hayatında ağlamak bile başlarına çok büyük sorun açabilir. Duygularını saklamak kişiliğini saklamak karşınızdaki gerçekten gördüğünüz kişi mi bilmek zor. İnsanlara yaşamalarını söylemeden önce acılarını hissettiğini göstermek gerek bence... sonuçta en büyük duyguda yalnızlık bize benziyen o kadar çok kişi varken kabuklarımızda saklandığımiz içinde yalnızız. Bu kompleks dünyada eğer birini kurtarmak istiyorsanız yaşayın çünkü hayat değerli demekten daha etkili şeyler olduğunu düşünüyorum. Yaşayın çünkü bilmiyorum belki birimiz sonunda tüm acı çekenleri kurtarıyordur. Birinin kim olduğu belli değil ama sen ya da ben bile olabiliriz. Bizim gibi hissetmemiş biri bizim için gelmez ya
Bilmiyorum ergenlik çağında olduğum için mi ama senin dediğin gibi hayatın mükemmel bir şey olduğunu pek düşünmüyorum çünkü mutluluk ve mutsuzluk çizelgesi yaptığımız zaman mutsuzluk daha çoktur ama gene de bu dünyaya geldim ve istediğim şeyleri başarmadan gitmeye pek niyetim yok.(Ben yazılımla uğraşıyorum ve kendi kazancımda var bunları ben düşünüyorsam diğer yaşıtlarım ya da benden büyükler nasıl hissediyor düşünmesi bile kötü)
Aslında olay bakış açısı dünya da ki en mutlu adam bilim adamlını bırakıp budaların yanında kendini tapmaya veren insan ne kadar beklentini düşürürsen ve elinde ki ile mutlu olmayı becerirsen o kadar mutlu oluyorsun
mesele beklenti bir film izlemeden önce beklentini çok yüksek tutarsan filmde beklentini karşlılamazsa o film senin için kötüdür ama beklentini az tutarsan film iyi bile olmasa seyrederken zevk alırsın
@@user-bd3ct3fv4v aynen çok az film izlediğim için batman vs süpermen gibi rezalet bi filmi izlerken bile zevk almıştım mesela çünkü bi beklentim yoktu
Ben dark fantasy türünü baya severim novellerini kitaplarını okurum film dizi animelerini izlerim oyunlarını oynarım ama hiçbirinde bu tür şeyler görmüyorum ülkemizde olanlar bu türün yazarlarının bile hayal gücünün ötesinde bir iki yıl önce Antalya’da bir aile eş çocuk baba el ele tutuşup intihar ettiler böyle bir şey benim için oldukça ürperticiydi ve işin ilginç tarafı ülkede kimse umursamadı normal bir olay diye
İntihara meyyal bir tipim. Bunun genetikten kaynaklı bir kökeni var. Yazarım. Biraz yaptığım iki yüzlülük gibi de gelecek ancak ben sadece intiharın ne kadar hatalı bir şey olduğunu anlatmak üzerine yazdım hep intihar konusunda
Rahmetli dedem kamyon şoförüydü adam şoförlük yaparken 2 tane kamyon, baya büyük bir arazi ve 10 civarı çalışan tutmuştu (o dönemde nakliyat kürek ile yükleniyordu) şu sıralar bir kamyon şoförünün 41 sene yemeden içmeden çalışması lazım ki böyle bir yatırım yapacak ekonomik güce sahip olsun... Ben ülkeme güveniyorum bu günler de geçecektir fakat geçmezse de hep yurt dışı seçeneği var iyi ekonomili onlarca ülke ve o ülkelere gitmek için yüzlerce yol var. Kız meselesini sallayın, zaten aşk dediğin bir insanı kusursuz olarak tanımlamaktır ve neticesinde kimse kusursuz değildir eğer seviyorsan dene olmazsa karşınıza daha çok kız çıkacaktır. Ve son olarak intihar meselesine determinist bir kafa ile baktığınızda mutluluk hormonu seviyesindeki ani düşüşten ibarettir 1 şişe votka içip 3 kere mastürbasyon yapın sonra soğuk bir duş alın yine intihar hissine kapılırsınız. İntihar sanılanın aksine kutsal bir olgu değildir...
Yazılacak çok şey, söylenecek çok söz var. Biz ne kadar bağırırsak bağıralım üç maymunu oynayıp önlerine bakıyorlar. Yatağın bir köşesine oturup geleceğimi düşünüyorum ve hüzne kapılmış bir şekilde buluyorum kendimi. Bazen dalıp gidiyorum ve "bizim halimiz ne olacak" diye düşünüyorum. Siyasiler birbirini yiyip bitirmeye çalışırken ülke farklı konular üzerinde durup gençler arada kaynarken, eğitim sisteminin eksikliği, ülkenin ekonomik durumu, kadın cinayetleri, intiharlar derken büyük bir boşlukta buluyor insan kendini. Ne kadar özgür olduğunu ve bulunduğu durumu sorgularken buluyor kendini. Liseyi bitirmiş insanlar sokakta dertlerini "bizim zamanımızda yoktu" diyen amcalara anlatmaya çalışıyor, ama klasik bir cevapla susturulmaya çalışıyorlar. Bizim sorunumuz birbirimizi anlamamak, bizim sorunumuz görmezden gelmek, "bizim dinimizden değil, görüşümüzden değil" diyip elini uzatanı itmek. Zamanında olan eksiklikleri gençlerin yüzüne vurup onların yaşadığı sorunları bastırmak.
Abi ben de 16 yaşındayım farklı bir açıdan yaklaşabileceğimi düşünüyorum konuya.Ben hiçbir zaman yapmayacağımı düşünsem de sık sık düşünüyordum intiharı birkaç yıldır.Hani insanlar nasıl tepki verirdi vesaire beyin jimnastiği gibi.Tabii alkol aldığınız zaman gecenin sonunda beyin jimnastiği ile gerçeği ayırt edemeyecek hâle gelme ihtimaliniz olabiliyor.Bir gün ciddi anlamda düşündüm intiharı,önceki gün alkol almıştım da o baş ağrısı ile balkondan gidecek gibi olduydum sonra düşünmeye başladım,lan ne uğraşacağım daha üniversitesi var o su var askerlik var iş var emeklilik var direkt salsam ne farkedecek diye.Bu tarz bir modda takıldım epeyce,hayat enerjim çekilmişti adeta.Neyse uzatmayayım sonra okulların açılmasıyla bir kızla konuşmaya başladım işte.Çok az seviyede evrim bilgim vardı,Türkiye'de büyük bir şey bence, ve anarşizmin "Kural yok moruq" dan ibaret bir şey olmadığını öğrenmiştim birinden.Bunları kullanarak sohbet edince hafiften entel vibe ı vermiş oldum kıza.Bir anda randevulaştık 4-5 gün sonrası için.Lan kız bir bok bilmediğimi farkedecek diye tutuştum hemen girdim youtube a azcık konuşulabilecek bilgi kasayım diye,felsefe yazdım.O enter tuşuna basmam kırılma noktam oldu sanırım.Birkaç non-theist video izlediğimde meşhur "Böyle bir seçeneğim olduğunu bilmiyordum." lafını adeta yaşayarak kendimi kapattım bir süre.Buluşma geldi geçti ama yeni öğrendiğim bilgilerin yanında buluşmanın heyecanı kaçmıştı zaten.Aradaki 4-5 ay süren boşluk hissi gittiğinde cidden çok farklı biriydim.Daha doğrusu artık "biri" idim .Bu konuya bağlayacak olursam,after life inancım olmadığından beri kalan,en iyi ihtimalle,verimli geçirebileceğim 50-60 yılımı değerlendirmem gerektiğini düşünüyorum.Tabii "boşluk hissi" süresince intihar etme ihtimali çok daha fazla öncesine göre ama atlanabilirse inanılmaz bir kişisel gelişim gösteriliyor.Diyeceğim o ki ne kadar işe yarar bilemiyorum fakat bu yorumu okuyan ve intiharı düşünen insanlar varsa,madem kaybedecek bir şeyiniz kalmadı ve kararlısınız.Gitmeden non-theist sağlam birkaç kitap,video veya yazı okumanızı tavsiye ediyorum.Sevgilerle. edit:ps 3 yıla yakın sigara ve alkol kullandım ama sonuç olarak bunları da hayatımdan çıkardım.Tabii bunlar kişiye bağlı ama madem 70-80 yıl yaşayacağım kaliteli yasayım diye düşünüp spora başlayan,sigarayı ve alkolü bırakan çok oluyormuş.Ben de istisna değilim.
Harbiden karşı cinsin kişisel gelişime katkısı oluyor. Okula yeni bir kız geldi konuşmaya başladık metalci olduğunu babasının müzisyen olduğunu öğrendim bir kaç gruptan bahsettik fln. O konuşmada aslında bildiğimi düşündüğüm metal müziği aslında bir kaç kişi ve grup dışında hiç bilmediğimin farkına vardım. Resmen tutuştum. Lan ya anlarsa diye. Son günlerde de birsürü belgesel izleyip yazılar okuyup elimden geldiğince türü öğrenmeye çalışıyorum. Ne kadar çok bilmediğim şey varmış diyorum günlerdir. Bunun sayesinde hayatıma başka bir derinlik katmaya başladım uğraşabileceğim uğruna yaşanabilecek zevkli vakit geçirilicek yeni bir şey elde ettim. Belkide buna krizi fırsata çevirmek diyebiliriz.
2 ay önce 9 yaşındaki bir çocuk intihar etmişti. Kendisi zorbalığa uğramış okulda ve aynı ailesi çok kötü davranıyormuş ... ne diyeceğimi bilemiyorum .
Elon Musk Afrika doğumlu adam şuan Marsta yaşamı bulmasına az kaldı. İnsan gerçekten isterse her şeyi yapabilir diye düşünüyorum.
3 ปีที่แล้ว +12
Korkunç demeyelim de hali vakti baya baya yerinde biriydi. Güney Afrika denilince Çad'da yaşayan insan imajı geliyor insanların aklına genelde. Halbuki kendisi annesinden ayrı babasından ayrı uçuk olmasa da varlıklı bir insandı. Onun örnek gösterilecek noktası bana kalırsa şu; refahı iyiyken de kendine yüksek hedefler koyabildi ve çabaladı.
lan intihara havalı ne demek oğlum, intihar demek havalının da havasızında bitmesi yok olması her şeyin karanlığa karışması demek bu kadar ciddi ve büyük bir sorunu nasıl böyle basit şeylere indirgiyorlar aklım almıyor
10:48 sorun şu ki, hakaret ve başka bir çok şey var. Düşünce yapısı aynı olmasın tamam ama artık beni kendilerinden öyle bir soğuttular ki , utanarak söylüyorum: “ölseler , üzülmiycek duruma geldim aq🤦🏻♀️” Tek isteyim ,üniversiteyi bitirip ilk maaşımla tek göz ev tutmak ve bu evden defolmak. Artık , üzülmüyorum da. Çünki ,alıştım qaliba .
Allah'a şükür çok kötü bir ailem yok, geçinebiliyoruz, babam gelişmem için herşeyi yapmaya çalışıyor, ama ben başaramıyorum. Okuldan çok gördüm, arkadaş ortamı edinmek benim için çok güç oluyor. Şu an bir arkadaş ortamım var fakat içime bir şüphe düşüyor. İnsan ilişkilerim kopuk kopuk oluyor. O kadar alışmışım ki herşeyden şikayet ediyorum sanki. İkiyüzlü olmam gerekiyor bunu öğrendim. Ama olmuyor. Hiçbir arkadaşım beni ben olduğum için sevmiyor maalesef :/ Yoruluyorum. Başkası olmaktan yoruluyorum. Sayısalım kötü diye birşeyler başaramıyorum. İnsanlara umut aşılamaktan başka işe yaramıyorum. Hedefim yok. Olursa birden fazla var. Rehberlik eğitimleri hiçbir işe yaramıyor. Hedefim vardı başaramadım. Daha da çöküş yaşattı. Kısacası bir sürü hedefler koyuyorum ama başaramayınca mutsuz oluyorum doğal olarak.
Bu video çok içime dokundu çünkü bende intiharı düşünüyordum kendime zararlar veriyorum bir kez de iş ciddi boyutlara ulaştı ama yunusun anlattıklarından sonra bir baktım ki hani değmez dedim ve bu düşünceden kurtuldum gerçekten bazı konularda farkındalık yaşıyordum evet ama bu video resmen bana hayatımı geri kazandırdı bundan sonra pes etmek yok çabalayacağız belki düşe kalka olucak ama yenilmeyeceğiz mutluluk size oturduğunuz yerden gelmiyor arkadaşlar bunu en iyi ben biliyorum o yüzden çabalayalım umarım bu savaşı kazanırım 18 yaş hayatın başıysa eğer ben daha doğmadan intihar etmeyi düşünüyormuşum Teşekkür ederim Yunus 🤍🥺
O kişiyi değil kendi ergenlik dönemlerini aşağılıyorlar. O dönemde yaptıkları ve aştıklarını düşündükleri herşey karşılarına çıkıyor o yüzden hemen gözlerinin önünden gitsin istiyorlar. Ergenlik sorunlarına katlanamıyorlar çünkü zamanında da o sorunlara çözüm bulamamışlardı sadece halının altına süpürdüler. Harbiden çözüm bulmuş insanların tavsiyeleri inan diğerleribe göre daha da kendini belli ediyor karşılaştığımız 100 kişiden biri de olsa kendini belli ediyor onları dinlemek lazım.
Hacı ne konuştun be ulan 2 gün sonra tekrar yks sınavına girecem ondan sonra hayalim olan bilgisayar programcılığı ve siber güvenlik üzerinde gelişmekteyim ama sıfırım her anlamda bilgisayardan anlıyorum ama İngilizcem yazılım yapıyorum ama matematiğim kötü bir seviyede her seferinde öğrenirken aklıma şu geliyor ulan ben nasıl rakipleri geçeceğim diye onunda aklıma gelmesi her yaptığımda olmaması ama mücadele edip en sonunda ulaşacağım hayallerime üniversiteyi belki tekrar kazanamayacağım olsun ama tekrar deneyeceğim tekrar çalışacağım çok doğru söylüyorsun
insanlar şunu bir anlasa: eğer fakir ya da ortalama doğup ortalama ya da zenging bir hayata geçersen, zengin yada ortalama doğup yaşayan bir insandan çok daha fazla zevk alır, normalinden iyi şeyler seni daha çok tatmin eder.
Başta video sarı dolar yediği için tekrardan yüklendiğini sandım.Sonra olmadığını fark ettim.Demek ki ülkede bu kadar vakitte hiç ama hiç bir şey değişmemiş.Belki değiştiren biz oluruz yılmak yok devam edelim.
önceden bu düşünceleri düşünmüş biri olarak bir 1ntıhar videosunun altına yazdıgım yorumu bırakıyorum belki size iyi gelir. "Uzun bir yazı olabilir eğer initharı düşünüyorsanız veya psikolojiniz bozuksa okumanızı ve vakit ayırmanızı rica ediyorum.Bu psikolojiyi yaşamış biri olarak, nasıl bu psikolojiden kurtulduğumu ve o psikolojideyken yazdığım bir yazıyıda ekleyeceğim. İlk öncellikle belirlememiz gereken şey şu neden intihar etmek istiyoruz ? Veya neden psikolojimiz bozuk bir çok nedeni olabilir, aile ortamı, felsefi sorunlar ve sorgulamalar, içekapanıklık, sınav, sevdiğimiz kişileri kaybetmek vb. bir çok neden. Ben beni en çok etkileyen sınav döneminden bahsedeceğim.Neden sınavı kazanamamaktan dolayı üzülür stres yaşarız ? Çünkü başka çaremizin olmadığını düşünürüz.Ailemizin durumu iyi değildir, ya da iyi olduğu halde bize çok imkan tanıdıkları halde biz yapamayız veya yapamayacağımızı düşünürüz.Bununla beraber gelecek kaygısı oluşmaya başlar 12.sınıfa kadar hiç düşünmediğin sorunlar 18 yaşına girdiğinde düşünmeye başlarsın daha önceki yıllara göre kafa yapın değişmiştir.Şunu anlarsın annen ve baban bir gün vefat edecek ve sen ekonomik özgürlüğünü kazanamak zorundasın.Bunun içinde eğer özel bir yeteneğin yoksa bu sınavı kazanmak zorundasın.Bu şekilde kendini şartlarsın ilk zamanlarda bu çok iyi bir motivasyondur tek şansının bu olduğunu düşündüğün için program yaparsın çalışırsın.Ancak her zaman hayat planladığın şekilde gitmez.Her zaman planladığından daha kötü senaryolar ortaya çıkar ve bu olduğunda bir şekilde çalşamamaya başlarsın çalışamadıkça youtubeda takip ettğin ve hoca sandığın kanalların videolarını görürsün.Benzer başlıklardır amaçları sadece tıklanma almaktır, para kazanmaktır."Ararlık ayında çalışmazsan allah seni çarpar, Ocak ayı ölüm ayı, bu sınav her şeyin" bla bla bla sürekli seni aşağılayarak yok çalışmazsan şu olur yok bu olur gibi motive etmeye çalışırlar bu bazı insanlar için çok etkili olabilir ama bazıları için hiç etkili değildir.Aksine insanin morailini bozar ve içten içe bitirir farkında olmasanda.Çok bilmiş hocalar sanki tek bir yol varmış gibi konuşup dururlar.Eğer sınava ilk kez giriyorsan bunlara kanarsın anlamazsın.İnanırsın bu hocalara sürekli kendini şartlarsın.Ama olmaz, o videoda anlatıldığı kadar kolay ve basit değildir.Bİr sorun çıkar karşına ve geçemezsin bir haftan iki haftanın boşa gittiğini düşünürsün.İlk başlarda anlamsız bir üzüntü olur içinde, buda genellikle yarış psikolojisijden kaynaklanır bir günde 1000 tane soru çözen uzaylıyı görünce herkes çalışıyor ben gerizekalıyım diye düşünürsün.İlk başlardaki hedefinden çok uzakta olduğu her geçen gün farkedersin.Farkettikçe üzülmeye başlarsın, çünkü sen onlar gibi değilsindir.İnsanlar günde 300 soru çözebiliyorken sen bir konuyu bitirip sorularını çözmen bir gününü alıyordur.Matematikte yavaşsındır ve bir testi 30dakikada çözebiliyorsundur ama bunları hiç biri umursamaz tıpkı eğitim sistemi gibi iyi olana bakarlar.Sınava yakınlaştıkça 6 ay ölüm ayı, 5 ayda sınavı kazanmak gibi saçma sapan başlıklarla yine sizi kandırmaya devam ederler.Aslında baktığınızda son 2 yıl kanallarına video atmasalar zaten önceki çektikleri videolar yeterli olacaktır, ama anlatıkları şeyleri tekrar tekrar anlatırlar sanki yeniden anlatıyormuş gibi bildiklerini satmak zorundadırlar.Peki hepsinin sonunda n'olur ? Seni ilk başta temelin olmadığı halde yapabileceğine dair umut verenlerin umuduna kapılarak harekete çıktığın bu yolda sınav yaklaştıkça ağlamaya başlarsın.Anlamsız ve nedenini bilmediğin bir şey çöker üstüne, boğazın düğümlenir, konuşmaya çabaladığında dudakların titrer, sonrasında geçmişte çalışmadığın ya da tanrının sana neden adil olmadığı hakkında sorgularken göz yaşların yavaş yavaş dökülmeye başlar ellerini başına koyarsın masanın önüne doğru eğilip eski günleri düşünürsün, mutlu olduğun hiç bir şeyi umursamadığın günlerindeki kendini özlersin.Sorgulamaya başlarsın, hala gözyaşların dökülmeye devam ediyordur, ne ara bu hale geldim sınavmıydı bunların hepsini bana yapan ? Neden kendimi üzüyorum şuan çalışmam lazım rakiplerim beni geçiyor.Sonra odaya aile bireylerinden biri girer gözyaşlarını silersin ve hiç bir şey olmamış gibi rol yaparsın yemek yemeye gidersin aklında eski halini ve eski günlerini hatırlarsın.Sorunun asıl nedenini bilmezsin neden böyle olduğunuda sorunları takmayan birisindir belki ama şuan neden taktığını o zaman farkedemezsin.Bunlar olmaya başladığında gün geçtikçe diğer sorunlarında ortaya çıkmaya başlar, saçlarının döküldüğünü farkedersin, neden diğer insanlar gibi özgüvenli değilim dersin bunun gibi beynin sürekli seni aşağılayacak şeyler üretip durur.Bu durumdan kurtulmak için youtubedaki aptal motivasyon videolarından birini açarsın arkada sağırmışız gibi bağıran birini ve onun bu anlamsız haykırışını dinlersin.Videoda da yaklaşık 500 kez izlediğin görüntülerin derlenmiş hali vardır ve aynı şeyleri anlatıyordur "Asla uyuma, aslanlar uyumadan çalışır günlük 2 saat uyu ertelersen o gün bitti kalk koş çabala inanmak başarmanın yarısıdır vb." diye gider sen bunları izleyince gaza gelirsin, kendinle konuşup geçiçi oğlum,kızım bunlar haydi kalk ayağa yapılacak çok iş var gibi kendini motive edersin.Bir kaç gün bu işe yarar sonra herhangi bir derse çok uzun vakit ayırdığını ve diğerlerinden geri kaldığını farkettiğinde yine üzülürsün.Bu sefer sınava 3 ay kalmıştır, sınav giderek yaklaşıyordur komşunun kızı oğlu 100 netlerde uçuyorken sen 50 netlerdesindir ya da hedefin neyse onun altında.Bu geçiçi motivasyondan sonra tekrar aynı döngüye girersin yine bir şeyi başaramayınca ağlamaya başlarsın, en ufak duygu dolu bir videoda gözyaşlarını tutamazsın.Eğer ailen tartışıyorsa sürekli onlarında sesi her geldiğinde duvarları yumruklamak evden kaçıp gitmek istersin, eğer ailen sürekli çalışmadığın için seni azarlıyorsa içinden küfürler ederek o masaya oturur çalışmaya çabalar ama tek kalem oynatamazsın çünkü aklın doludur.Bir çok şeyi denedikten sonra depresyonun 2.evresi gelir ben doğru mesleği mi istiyorum gelecekte nolacak iyi bir derece yapamayacağım belli ya da derece yapacağım ama nasıl ve ne kadar para kazanacağım ? Mutlu olacak mıyım ? Gibi sorular sormaya başlar ve git gide mesleğinle alakalı şüpheler duyarsın.Şüpheleri duydukça hayat sıkıcı anlamsız ve hedefi olmayan birine dönüşürsün.Hayal ettiğin meslekte olsam ne olacak ki bu ülkede umut yok, hayat yok, yaşam koşulları oldukça zor diye düşünürsün.Bu dönemlerde tek bir pencereden dünyaya baktığın için sınav artık tek çıkış yolundur ve kazanmayacağını geri kaldığını anladığın an ailenin sınavdan sonraki baskılarından kaçmak, dünyadaki bu kadar koşuşturmacanın içinde olmamak için aklına intihar etmek gelir.5-6 sene önce tek derdin oyun oynamak ya da sevdiğin bir hobiyi yapmakken 18 yaşına geldiğinde ve sınav sisteminin içine düştüğünde tüm hobilerini bırakır ve bu sınava odaklanman gerektiğini söyleyen ahmaklar yüzünden deli gibi ders çalışmak olduğunu düşünürsün.Sürekli ailenin yanında kalmaktan ve güzel yaşamdan bir anda hayatın gerçeklerine geçen bu sert geçiş seni oldukça korkutur, çünkü eğer özgüvenin yoksa tecrübesiz olduğunu iş hayatını vb. her şeyi en ince detayına kadar düşünürüsün.Her kalktığın gün intihar ne zaman edeceğim, ettikten sonra nolacak gibi sorular sorarsın.Sonrasını özellikle çok düşünürsün, çünkü psikolojinde şu vardır onlara bir ders vermek.Daha uzun yazmak isterdim ama oldukça sıkıldığınızı düşünerek 2.kısıma geçeyim."
Sınav hiç bir şey değil, bu çok net.Sağlığınız bu aptal sınavdan çok ama çok kıymetli.Neslican tayın tedx konuşmasını ve tüm videolarıni izleyin.Sınava bir çok kez girebileceğinizi ve para denilen şeyin değerini gözünüzde azaltın.Bir yaratıcıdan çözüm aramak yerine kendiniz çözüm üretin.Çünkü dua sadece mental olarak bir süreliğine sizi iyi etkiler ancak eğer dualariniz gerçekleşmezse daha kötü etkilenirsiniz.Çalışmazsan ölmezsin, hiç bir şey olmaz.Sadece tekrar sınava girersin veya farklı bir yolu seçersin.Hayat insanın asla tahmin edemeyeceği olasıklıklar ve tesadüflerle dolu bir gün evden çıkıp çıkmama kararın bile senin geleceğini etkiliyor.Hiç beklemediğin bir anda bir oyuncu olabilir, ya da bir şekilde ünlenebilirisn.Bir sürü ihtimal var bu ihtimalleri bir kenara bırakıp görmezden gelmeyelim.Dünyanın en gamsız insani olmaya bakın, salın gitsin.Nolacak ki ? Sağlığınızdan daha mı önemli tek tip insan yetiştiren bir sınav sistemi.Geleceği düşünmeyin, geçmişide unutun anı yaşayın gelecekteki sorunlara gelecekte üzülmek varken şimdi üzülüp bugünüde heba etmeyin.Sınavla alakalı her şeyden 1 2 hafta uzak durun bakmayın bile kendinizi şımartın ne istiyorsanız onu yapın sonrasında tekrar KİMSEYLE KENDİNİZİ KIYASLAMADAN çalışmaya başlayın.Kıyasladığınız tek kişi kendiniz olsun, derece 20bin değildir derece her insana ve zamana göre değişir.Örneğin sen sınava 7ay kala bilincini değiştirdiysen ve depresyondan kurtulduysan 7 ayda 200 bin bir derecedir.Ama 7 ayda 20 bin gibi gerçekçi olmayan hedefler düşünmeyin bu ilk başta sizi gaza getirsede sonrasında üzecektir.Hata şunu bile düşünebilirsiniz ya nolacak ki ben bu sene 7ay kala bilinçllendim bundan sonraki 7 ay sağlım el verdiğince elimden geleni yapacağım eğer beklediğim ve hedeflediğim yer gelmezse ben de sınava tekrar girerim.Ailem ne derse desin, gerekirse kaydırma yaptım dersiniz gerekirse bir şey dersiniz ama Aileniz eninde sonunda mezunluğu kabul eder.Etmese bile hayatınızda başka fırsatlar karşınıza çıkar. Alta da bunları düşünürken acısız intihar yöntemleri ararken bir anda gelen bir duygusal patlamayla yazmış olduğum intihar ile alakalı bir yazı bırakıyorum onuda okursanız etkisi olabilir.
bu yazıyı yoğun duygu patlamasıyla yazmıştım o yüzden komik gelen, saçma gelen, çocuksu gelen kısımları olabilir 2 yıl oluyor bunu yazalı "Ne güzel ve iyi insanlar var burada aslında hepsinin kalbi temiz ve hep dışlanmış insanlar.Toplum yüzünden başkası yüzünden ne kadar acı bir durum.Bizde isterdik diğerleri gibi olabilmeyi bizde isterdik kafaya takmamayı ama ne kadar ironik gelsede çözüm değil inithar etmek.Bu sadece bir kaçış yolu bizim için ama yapamıyorsun kurguluyorsun kafanda intihar notunu yazıyorsun ama yapamıyorsun işte ufacık da olsa bir umut ışığı arıyorsun dimi buralarda senin gibi birini senin gibi düşünen hayatta zorluk çekmiş, ailesiyle anlaşamamış, babasıyla hoşgeldin bile diyemeyen birisin dimi.Günlerin nasıl geçtiğini bile bilmiyorsun, sadece kafanın içinde seni sorgulayan ve sana intihar etmeni söyleyen o küçük ses.Sonra düşünüyorsun ben ne ara bu duruma geldim diyorsun, eskiye dönmek istiyorsun o güzel günlerinde dostum güzel günlerine.Ama bakıyorsun yapamıyorsun izliyorsun videoları ayağa kalkıyorsun bir bakmışsın yine ağlıyorsun başka bir sabah başka bir gece, kafan çok bulanık, dağınık, o kadar derin bir çukurku kafanın içi zihnindeki sesler.Kendinle konuşuyorsun sürekli en yakın arakdaşın olan kendinle aynaya bakıyorsun kendini bazen seviyorsun ama çoğunlukla nefret ediyorsun neden geldim ki dünyaya ben? Sorguluyorsun Allah var mı yok mu ? Zorluklar ne zaman bitecek, beni koşulsuz sevecek biri olacak mı ? Benim değer verdiğim gibi bana değer verilecek mi bir kez olsun eziklik ve bitmişlik duygusunu hissetmeden devam edebilecekmiyim.Dostum güzel dostum benim biliyorsun bunları yazmamdan anlamışsındır zaten hepsini yaşıyorum hepsini üstelik çok güçlü biriydim ben çok güçlü hiç bir soruna aldırış etmeden yürüyen dimdik giden, üniversite sınavını hedef olarak koymuş sürekli devam eden biriydim ta ki en çok istediğim şey tatil olana kadar.İlk 2 hafta iyiydi ama sonrası sonrası tam bir felaket ilk defa intihar etemyi düşündüm ve kendimle yüzleştim dostum kendimle yüzleştikçe ağladım, hiç takamyacağım sorunlar beni uçsuz bucaksız bir çöldeymişim gibi hissetirdi.Güzel dostum arkadaşım canım arkadaşım benim sana değer veriyorum işte bak bu yorumu okuyorsan sana değer veriyorum.Sarıldığımı hayal et sana biz farklıyız diye üzülme be dökme o göz yaşlarını bak ben varım senin yanında hayal et sadece hayal et hani her zaman hayal ettiğin şu kendini başarılı olarak gördüğün o hayaller gibi hayal et dostum.Yanındayım ben istemediğin kadar yanındayım, sarılıyorum sana senle ağlıyorum bak gözyaşını sildim şuan senin birazdan senle film izlicez gülücez eğlenicez can dostum benim.Ağlama be ağlama senin gözyaşın için dünyaları birbirine katarım ben canım dostum benim yapma.Düşüncelerin var biliyorum benimde var ama ayakta durmalıyız güzel dostum sana günaydın mesajı atan yok mu ? Sana nasılsın diye soran yok mu ? Yoksa bile ben varım artık ya ben varım atarım sana her gün nasılsın diye sorarım nasılsın dostum derim iyi misin derim sarılırım sana dertleşiriz seninle merak etme.Bunları söyleyemem sana ama yazarım işte, senin gibi kalbi temiz insanlara değer vermek istiyorum ama hep yanlış kişileri seçiyorum.Keşke olsa senin gibi dostlarım keşke olsa ama bazen olmuyor işte ama ama ufacık bir umut var içimizde devam etmemizi istiyor.Eğer olmasaydı bu videoya gelip yorumlarda kendin gibi birini aramazdın emin ol,.Tamam dostum hadi beraber inithar edelim intihar ettik diyelim yazdık notumuzu ilk gün herkes ağladı bizim arkamızdan ikinci gün biraz azaldı gitti gitti günler geçti ve bir bakmışsın bir yıl geçmiş sen onları izliyorsun onlar seni göremiyor ve pişmansın neden yaptım ? Bak kimse takmıyor seni annen bile unutmuş baban bile bakmıyor artık sana hani seni dostum olarak paylaşan ah be yazıp hikayelerine atanlar var ya bak bak gülüp eğleniyorlar umurlarında değilsin ki sence bunlar için değer mi dostum benim güzel arkadaşım benim can dostum değer mi söylesene ? Düşüncen olması çok normal çünkü çok zor şeyler yaşadık ve hayat bizi bu noktaya getirdi belki geleceğe dair umutlarımız yok ama ama işte bir gün mutlu olacağız bizde bir gün bizim günümüz olacak, bak ben varım artık ya arkadaşınım ben senin ,sen bana kötülük yapsan bile ki yapmaayacağını biliyorum, yanındayım ben senin yanındayım arkadaşım benim.Ahmet,mehmet,ilayda,gamze,ezgi,buse,,enes,efe adın artık neyse sen benim dostumsun ya bak dost olduk senle, değmez seni bir gün bile umursamayanlara değmez sen ayağa kalkıp toparlanacaksın o melankolik şarkıları bırakacaksın, açıkcaksın haydi gel içelimi ve dans edeceksin beraber dans edeceğiz, beraber tiyatro izleyeceğiz, klitap okuyacağız kahve içeceğiz kur hayal kur bunları yazarken gözlerimden damlalar yavaş yavaş düşüyor ağlıyorum ama bu üzüntüden değil mutluluktan.Çünkü umut olucam ben kendim gibi insanları hayata bağlayacağım söz veriyorum size o televizyonlarda inithar oranlarını azaltacağım anlaıyorum ben sizi anlıyorum. Bizim gibi insanları hayata bağlayacağım söz veriyorum pes etmek yok kaçmak yok benle dalga geçenleri yerin dibine sokmak var.Ağlayarak izlediğim bu kadar videonun ardından en dipte olsamda çıkacağım yukarı canım dostum benim.Ağlarız beraber seninle ne yapmak istiyorsan yaparız ama kıyma canına yapma istersen numaramıda vereyim istersen senin için hesap açayım ama yapma kendine seninle konuşrum saatlerce dertleşirim ama yapma be canım dostum yapma derlerimizi anlatırız dinlerim sabaha kadar dinlerim ama sen sen o güzel canına kıyma dostum.Seviyorum seni çok sevdim şunu okurken bile hayal ediyorum seni yapmayacaksın sen ya yapmayacaksın, sen bunları atlatacaksın zor olacaksada çıkacaksın bu karanlıktan beraber çıkacağız birbirimze destek vererek.Haydi dostum şimdi ağlayabiliriz ağlayalım ama asla ama asla kendimize zarar vermeyelim dostum.Güzel dostum benim."
ben şuan hayatta tutan tek şey 18 yaşımda basıp gitmek ve daha ilerileri için merak duymak. podcasti dinlerken bu merak duygum canlandı ve karamsarlıktan çıktım galiba, teşekkürler. (şu köfte işini de yapsak mı bi ara)
Of be hayat ne zor be bir kick starter vermemişler yukarıdan yollarken .yi bir dünyaya gelsek de yaşasak,çalışsak,yesek,öğrensek,üretsek,kendimize göre eş bulsak çocuk yapsak,yaşlansak;hırsızlık olmasa kötülük olmasa herkes rahat rahat doğsa yaşasa ölse be. Neyse ben hayal kurayım anca bi bok yapmadan boş boş...
Nihilizm düşüncesinin önemli bir etkisi olduğunu düşünüyorum. Nihilizmin insan aklına neler yapabileceği belli... Bu düşünceyi kafaya takmış arkadaşınız varsa anlarsınız yani, hayatlarına ve hayattaki varlıklarına hiç değer vermedikleri çok oluyor. Ölümün ya da yaşamın bir değeri olmadığından ölümü seçmeyi baya kolaylaştırıyor bu durum.
Tabi hayatlarından mutlu olsalar ölümü değil de hayatı tercih etmeleri çok daha olağan olurdu. O da Türkiyede bir gencin, çocuğun yaşadığı hayatta o kadar çok boktan durum var ki... İyilerine tutunamayabiliyorlar.
Ohh dostum bazen bunlari cidden takmamak lazim hep olan kotu haberler insani uzer bazen ben bile hayatimi sorguluyom su camdan atlasam ne olur diye saatlerce sorguluyom bazen haberlerde cikcak bazende sadece ahh knk bak nufus 1 dustu diyecen unutmaki doğunda sana verilen ilk sey hayatir ve hayat kisa ve uzundur ona gore yasa intiharlar sadece caresizlik anlamina gelmez her zaman olmasada coğu zaman cozum vardir sirf borcun olduğu icin intihar etmek yerine kaca bilirsin sirf bi bakkal 230 lira icin seni dunyanin diğer ucuna kadar takip etmez ayle sorunumu ayleni terk et ve iyi bi yer bul kacmak kolaydir ama arkandaki seyleri birakmak zordur
Çok fazla aile baskısı oluyor bir yerde ve çok fazla psikolojik olarak çökme buraya sürebiliyor bence bu da intihara sebep oluyor (bende onlardan biriyim ama artık bıktım çabalamıyorum da onları memnun etmeye)
3 ปีที่แล้ว +1
Hepsi geçmese de bir zaman sonra videoda da dediğim gibi aile ile bağınızı siz ayarlayabiliyorsunuz. Evden uçabilecek yaşa kadar sabretmeniz yeterli çoğunlukla
@ evet haklısınız sanırım yunus polis olmayı düşünüyorum umarım olurum eğer başarabilirsem aynı evde yaşasakta fazla görüşmeyeceğimiz için rahat olucam ve muhtemelen sürekli atamalar olacak zaten oradan oraya. Yanıt verdiğiniz için teşekkür ederim umarım bende başarabilirim bu bağ ayarlama olayını 😅
İntiharın bir çözüm olmadığını biliyorlardı.Sadece gözlerini kapatıp , iyi hissetmek istiyorlardı.
- Jack hill 💕
Jack Hill, Josh A.
@@bandajisrafmakinesidazai7121 Sözün sahibi Jack Hill, Josh A. sadece rap kısmını söyledi. Yani sözün asıl sahibi Jack Hill
@@aishas_755 Biliyorum ki zaten. Ben öylesine yazdım onu.
Ne kadar üzücü değil mi? Belki de ileride mükemmel işlere imza atacak gençlerimizi bazı acılar, bulunulan ortam vs gibi sebepler yüzünden kaybediyoruz.
Geçen sene bir arkadaşımın böyle bir girişimi oldu. Yakın çevremden bir insan değildi ama iyi insan yani. Ara sıra aklıma geldikçe hala tüylerim ürperiyor. Çevresindeki insanların bu kadar dikkatini çeken bir insan, öğretmenleri, arkadaşları, ailesinin odağında bir insan yani birinin onu anlıyor olması gerekiyordu en azından bir kişinin. İnsan psikolojisini de anlamak zor gerçekten. O yüzden biraz açık olmak lazım, varsa bir çocuğumuz onun da bize karşı açık olmasını sağlamamız lazım.
@@5SEBASTIAN_VETTEL5 e
Daha bu yıl bir arkadaşım intihar etti. Çok yakın değildik ama severdim onu. 4 Şubatta vefat kendisi. Daha 14 yaşındaydı bizim sınıftan bir yaş küçüktü. Gerçekten zekiydi, çalışkandı. Çok da neşeli bir insandı. Daha kötüsü ise onu ölümünden 2 gün önce görmüş olmam. Çok neşeliydi ama sonradan araştırdığıma göre buna karar vermiş olan insanlar 2-3 gün öncesinde daha neşeli olurlarmış. Mekanın cennet olsun Ömer.
Sayori Death
@@arminarlert2970 ÇOK KOMIK 💟💙💜👂👊💟👂👊💜👊👂💜👊👂💜💜🛐💜🛐💜👍💜💟💟💜😿🤡🤡🤡🤡🤡🤡🤣🤣🤣🤣🤣🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣😂🤣😂🤣😂🤣
@@hugo_the_waffle espri değil bu, benzetme. komik olmasına gerek yok yani, senin aptallığın
@@Sweppssie evt kardeşim evt 👍
Bugün moralim çok bozuk. Saatlerdir internette birkaç şeriatçıyla tartışıyorum. "Biz kimsenin dinine karışmıyoruz, sadece şeriat istiyoruz" diyorlar. Allahım kafayı yiyeceğim
Türkiye'de izin vermeyiz zaten,tartışmaya bile gerek duymuyorum şahsen ben.
Kimsenin hayatına karışmıyoruz şeriat istiyoruz kafaya gel.
Mevcut olan ülkelere git desen gitmezler.
@@bahadrcavus4957 bir gün yönetimi yıkmaya kalkışırlarsa bizden izin isteyeceklerini sanmıyorum, sorun o :/
Cahil insanlar ile tartışmaya hiç deymez kardeşim emin ol sadece sana yazıp yazıp duruyorsa cevap yazma o kudurur
Bildiğim kadarıyla şeriatta gayrimüslimlere karışmıyorlar yani müslüman olmadıkları için cezalandırılmıyorlar
Ülkenin nereye gittiği belli değil gençlerin hayatı hiç önemli değil onlar için
Bizim hayatimiz mi varmis amk
Ne hayatı
H-H-Hayat m-mı
gerçekten öyle. manga çizimi yapabilirim gelişmiş çizim yeteneğim var ama ailem çizim yapmama izin vermiyor. baskıcı bir ailem var of of. daha çok şey var ve yapamıyorum artık kendime zarar vermeye başladım bu beni korkutuyor.
Hangi hayat
Türk ve Kürt genclerinin hayatı önemli değil. Suriyeli ve diğer Arap gençleri üniversitesitelere YÖS aracılığı ile en kolay sınavlar ile veya diğer formatlar ile sınavsız girebilir. Türk ve Kürt gençlerine verilmeyen burslar bunlara verilebilir. Bizim hayatımız önemli değil. Arapların hayatı daha önemli.
Türkiye'nin kuruluşundan beri Türkiye'de var olan Araplarda Suriyeliler yüzünden haklarını alamıyor. Bizide hesaba katmanı rica ederim
Yös seneye yok artık
@@denizbaranaykul271 Nerden biliyorsun ?
@@halilibrahimozcelik6607 yav ztn kanal İstanbul sizin değilmi
+
Düzgün bir gelecekleri olamayacağını bildikleri için geleceklerinin olmamasını tercih ediyorlar. Gerçekten çok üzücü.
Tahmin ettikleri için*
@@secilmiskedi1415 hayır
Teşekkür ederim gerçekten buna ihtiyacım vardı. İntiharı düşünecek kadar karamsarlığa düşmedim. 15 yaşındayım ve sürekli ülkede olan olaylar olsun ailemin baskıları olsun ve kendimi tanımaya ve hayatı sorgulamaya çalışırken sürekli negatif olayları bana aşılayan çevrem olsun hepsine rağmen dik durmaya çalıştım. Ama insan çöküyor hele ki bu yaşta yetişemiyor gibi hissediyorum yaşananlara. Karşıma geçip bunlar da geçecek diyip tavsiyelerde bulunan bir yetişkine ihtiyacım vardı. Bu 9. sınıf hayatım en rezalet yılımdı sürekli ülkeyi olumsuz etkileyen olaylar, gelecek kaygısı ve yaslanacak bir omuz dahi bulamamam. Ancak her şeye rağmen bu yaşımda hatalar yapabileceğimi kendime söylüyorum belki de birkaç sene sonra bu yazımı görüp en azından hayatta bazı şeyleri deneyimleyip hayattan ders çıkardım diyecek ve günlük hayatıma mutlu bir şekilde devam edeceğim. Aslında her bir cümleyi yazdıktan sonra derin bir nefes alıp gözlerimi kapatıyorum birkaç saniyeliğine kafam karmakarışık ve aklımdakileri toparlamaya çalışmak bir hayli zorluyor beni şu aralar. Vazgeçmek istemiyorum ve bu hayat yolculuğundan da sonunda aldığım ödülden de aynı şekilde mutlu olmak istiyorum ne az ne de fazla. Yarın ola hayrola diyor ve herkese iyi geceler diliyorum. Dilerim ki geceniz de gündüzünüz de size mutluluk getirir. ☁️
Insanların gelecekten ümidi olmayınca intiharı kurtuluş olarak görülüyor ne yazık ki...
Hayat dediğimiz şey senin en değerli varlığındır, ölünce ne olucağı belli değil.
Reddit kullanıcısı arkadaş, yaşarken yaşayamamanın sıkışmışlığının getirdiği bulantı hissini hiç hissettin mi sen? Yaşam en değerli varlık ve insanlar en değerli şeyin bile ne kadar boktan olduğunu görüyorlar. Hayatta her zaman insanın yüzünü güldürecek bir şeyler olabileceğini düşünen ben, insanların belirli bir süre içinde tamamen çaresiz bir şekilde çırpınışlarına tanık olduğum için intiharın böyle “hayat en değerli şey” gibi popülist cümlelerle bir kenara atılmaması gerektiğini düşünüyorum. İnsanları yargılamayın onları anlayın.
benim gibi
@@yavuzselimaltun9918 Burada ne kastetiğini anlamadım, istersen cümleyi biraz daha açabilirsin, galiba intiharı neden bu kadar küçük bir şey olarak görüyorsun diyorsun ya da neden empati kurmuyorsun diyorsun kuruyorum ergenlik döneminde ben de sıkça yaşadım ve intiharı küçümsemiyorum intihar bir kurtuluş değil bir SON!!!! (Burada ölünce hiç bir şey olmuyucak demeye çalışmadım)
Geleceğin temelleri olan gençler intahar ediyor. Ben temeli olmadan bir binanın dikildiğini görmedim. Demek istediğim böyle giderse ortada ne gelecek, ne de bir bina olur...
Intihar etmeyin. Bu ülke siz intihar edince 'aa millet ölüyor bir şeyler yapmalıyız' gibi düşünmüyor. Umrunda değil bizim ölmemiz. Onlar insan canini yıllardır umursamıyor.
Akıllarında öyle bir düşünce olduğunu sanmıyorum.
birisi kendi hayatından vazgeçme eşiğine geldiğinde bunun amacı ülkeyi ya da hayatındaki sorunları düzeltmek olmuyor ne yazık ki
Belki de hayatlarının kimsenin umrunda olmadığını düşündükleri için intihar ediyorlardır.
@@havagiday5210 Kimsenin umrunda olmamak yaşamak için güzel bir hayat amacı. Bu durumda olan bir kişi farklı stratejilerle insanların umrumda olmaya çalışabilir. Fakat bunun için azim ve sabır gerekli.
@@beyza_i Sadece olaya farklı bir bakış açısı katmak istedim.Kimsenin intihar etmesini doğru bulmuyorum. Hayat her ne olursa olsun yaşamaya değer.
Mangal yelleyip, hayatın anlamı üzerine derin sohbetler yapmak mı? Var bir hayalimiz...
Offf ne sarar be
Profil fotoğrafındaki hangi karakter? Daha önceden görmüş adını bulmuştum ama hatırlayamadım.
Ben kendi amaçlarımı buldum. Çalışıyor, öğrenmeye çabalıyorum. İntihar etmeyeceğim. Sadece Türkiye'de doğmak kötü bir şans. Yurtdışında her şey çok ucuz yiğenim. Sonra farkettim ki meğer bizde pahalıymış. Şu an onlar yeni dönemi yaşarken biz daha eski bir dönemin kalıntılarını yaşıyoruz. Yine de hayat güzel. Çünkü rüzgar yükseliyor. Yaşamaya çalışmak lazım.
Aynı sekilde bir şekilde başaracağım yaşayacağım ve iyi yerlere gelmem lazim
Bnimde amacım var, hedef koydum kendime ama herkes engelliyor. Ailem para kazanamazsın bahanesiyle engelliyor ve tüm hayatımı adamam gereken bir işe girmem için uğraşıyorlar. Daha 18 yaşımı geçmediğim için karşı çıkamıyorum. Hadi 18'den sonra her şeyi bırakıp amacım için uğraşayım desem Türkiye'de istediğim bölüm yok. Her şey engel oluyor ve düşündükçe aklıma tek bir şey geliyor "Amacımı gerçekleştiremeden para kazanıp, aile kurup ölüp gitsem ne anlamı var." bu düşünce yüzünden intiharı düşünüyorum.
(Çok uzun yazmışım, sanırım biraz içimi döktüm.) Arkadaşlarımın hiçbiri mutlu değil. Ne zaman nasılsın desem en iyi cevap yuvarlanıp gidiyoruz oluyor. Artık mutsuzluk gençlerde kronikleşmiş. Ben bunu bazı sebeplere bağlıyorum, birincisi aşağılık kompleksi. Aileleri, arkadaşları, akrabaları, öğretmenleri tarafından hep en iyiye yönlendirilmesi genellikle insanı demoralize eder. Bir de çocuk çalışıp da o konuma gelse dahil hep daha iyi bir konum bulunuyor, çocuk da yoruluyor haliyle. Aşağılık kompleksi çok tehlikeli; insanı tüketir, sağlığıyla oynar- çünkü araştırmalara göre a.k. yaşayan insanlar daha sağlıksız beslenip spordan uzaklaşırlar, obezleşirler(Belki de bundan Türkiye Avrupa'daki en obez ülkedir.) - hedeflerinden saptırır. İkincisi hedef eksikliği gibi geliyor bana. İnsan kafasına bir hedef koymadan hareket etmeyi anlamsız bulur, amaç sonuç ile hareket eder. En ama en kötüsü de sanırım demoralizasyon çalışmaları. Bu zaten Rusya, Çin ve Amerika gibi devletler tarafından yapılan bir şey, adamlar saklamıyor. Sanat ve medyada holiganlık, intihar, isyan övülüyor. Medeni cesaret diye sundukları paçavralarsa sjw. Zaten saklanmayan gerçeklerden biri de bir dünya harbi çıkarılmak istenmesi. Çünkü enerji az, yemek ve su az ama insan çok. Bunun için ortam hazırlanıyor ve bu da Çin'in başına patlayacak. Sıkıntı dünya nüfusunun sadece Asya ile sınırlandırılamayacağı gerçeği. Bizim gibi ülkelere ise ne yapacaklarını bilemiyorum. Velhasıl kelam, hiçbir şey senin canından önemli değil. Doğduğun için Hiç kimseye borçlu veya alacaklı değilsin. Başkaları her zaman senin vaktini, paranı ve umutlarını çalacak; hiçbir zaman bir bitiş çizgisi geçemeyeceksin. Ama şunu unutma ki kimse bitiş çizgisini geçemedi, geçemeyecek. Bir bitiş çizgisi geçilebilir olsa koskoca Newton geçerdi zaten, demek ki öyle bir şey yok. Önemli olan bu maraton sonunda kendinle gurur duyabilmen. Yoksa taksiye binen Üsküdar'ı geçer. :)
Sadece görüş sunuyorum lütfen alt tarafta laf atıp salak salak drama çıkartmayın teşekkür ederim.
Dediğin gibi belki ekonomik durumunu 30 yaşında gerçekten iyi bir yere getirebilirsin. Peki 30 yaşında bunu yapınca ne kadar keyif alacaksın? Üzülerek söylüyorum malesef uzun zamandır ben de benzer düşüncede birisiyim ve neresinden bakarsan bak pek hoş bir sonuç görünmüyor. Şu an 17 yaşındayım, sanırım en çok hata yapıp en çok eğlenmemiz gereken yaşların başı. 27 yaşına kadar her türlü şeyi deneyip her türlü hatayı yapıp her türlü eğlenceyi tatmamız hayatı her şeklinde görmemiz gerekiyor. Çoğumuz kendi elinde olmayan, seçim şansı verilse yanından bile geçmeyeceği bir sürü sebepten zorbalıklara, zorunluluk ve sorumluluklara maruz kalıyor. Çocukluğumuzdan beri bize en yüksek hedef her zaman tıp sektörü olarak gösterildi. Bir doktorun maaşı neredeyse 1000 dolar :D? Ki o 1000 dolar için inanılmaz bir çalışma ve kendimizden bir sürü ödün vermemiz gerek ki aptal sistemin bize dayattığı şeylerden geçip de 1000 dolar için potansiyel köle olabilelim.
Ailenin durumlarını toparlamasına çok sevindim ama kaç yaşındalar? Tahminimce 50 yaş ve üzeriler. Bu durumda kazandıkları parayı en fazla ne yapabilirler ki? Ne içlerinde 20li yaşlarındaki heves ne de vücutlarında o enerji olacak. En fazla belki birkaç haftalığına ülke turuna çıkabilirler. Normal koşullarda herkesin yapabiliyor olması gereken bir şey için yıllarca köpek gibi çalışıp da bu kadar ufak bir "ödül" almak çoğumuza aşırı saçma geliyor ve genel olarak bu sebepten yapılıyor.
On milyarlarca dolar kazanan kişilerden örnek vermek çok komik değil mi? Kaç tane sayabilirsin ki 0'dan gelip milyoner/milyarder olan. 1/10⁶ ihtimali sunup da insanlara bunu yapabilirsiniz demek çok komik ve saçma geliyor doğrusu.
İşi biraz spesifikleştirirsem eğer; cinsel yönelimleri, tarzı, düşünceleri ve hâli bulduğum şehire (Adana) göre çok ters bir insanım. Son bir haftadır yan sokağımızda akşamları insanlar bağırıyor, silah sıkılıyor ve sürekli ambulans ve polis sirenleri duyuluyor. Sabahın 6'sında köpeğimi gezdirirken birisinin gelip bana sadece keyfinden bıçak saplayıp hiçbir şey olmamış gibi gitmeyeceğinin garantisi yok. Sadece sevmedi diye köpek döven ve öldüren kişiler var. Fiziği hoşuna gitmedi, ben yapmasam başkası yapacaktı diyerek yüzlerce insanı öldüren kişiler var. Bunların olduğu bir ortamda hayatımızın bile garantisi yokken çabalayıp bir anda saçma sapan bir sebepten her şeyi kaybetme ihtimalimiz bu kadar yüksekken umutlu olmak pek mümkün görünmüyor açıkçası. Sanırım çoğumuz için pek de iyi bir çözüm ya da yol yok gibi :/
1. Bu ülkeye göre düşünmek zorunda değilsin :) Doktor olacaksan başka ülkelerde de çok kolay yaşayabilirsin. O zaman 1000 dolar değil kat kat fazlasını kazanabilirsin. :) Eski ev arkadaşıma 1000 dolar teklif edildiğinde kendisi Almanya'ya göç etti, en son konuştuğumuzda 8000 euro ile alıyordu. Zaten kalifiye biriysen çok rahat göç edebilirsin daha gelişmiş ülkelere :) Yapman gereken tek şey çabalamak. Göç konusunda isyan edenlerin çoğu Norveç gelsin de bana teklif etsin diye bekliyor. Öyle olmuyor o işler. Bulabildiğin her türlü imkanı değerlendireceksin. Ha, çok iyi maaşla çağrılmıyorsan baya da zorluk çekeceksin. Hatta ilk yılların buraya kıyasla çooook daha ağır olacak. Çünkü buradaki paran değersiz. Modern dünyanın her yerinde insan tek başına ayakta durmakta çok zorlanır. Aile yardımıyla yaşaman da çok zor olacak orada ki ailenin oradaki sana destek çıkacak kadar parası varsa zaten burada da hayli hayli yaşarsın. Amerika'ya gittin diyelim, yaşayacağın en büyük şoku anlatayım sana. Kasiyerler Beverly Hills'te yaşamıyor. Zengin-fakir farkı Türkiye'dekine benzer orada da. Ceo to Worker raporlarına bakabilirsin. Yanlış hatırlamıyorsam bir CEO, bir işçisinin 350 katı kadar kazanıyordu. P80/P20'de de Türkiye'ye çok yakın. Ha, kalifiye kişiyi orada sistem daha iyi ödüllendirir oradaki detay önemli. Yine başta dediğime geliyor, kalifiyeni arttıracaksın :)
2. Hayatın tadı sadece 20 yaşındayken çıkmıyor balım benim :) Kaldı ki gençlik dediğin şey 30 yaşında da bitmiyor. Her yaşta eğlenebilirsin, her yaşta farklı deneyimler sağlayabilirsin. Kaldı ki gelirin yüksek olduğunda şunu da öğreneceksin. O arzu ettiklerini aldığında yine başka hedefler belirleyeceksin kendine. Önemli olan tekrar söylüyorum ÖNEMLİ OLAN o yoldan keyif alabilmendir. Zaten o keyfi alamıyorsan istersen en zirveye çık, yine en baştaki streslerinle yaşayacaksın. Bu noktada senin öğrenmen gereken ( ki bu aşamayı ben de sonradan edindim) hedefinden daha ziyade hedefine giden aşamalarda keyif alabilmen. :)
3. Sınıf atlamak sandığın kadar nadir bir olay değildir. Hatta bu konuda zibilyonlarca akademik araştırmalar da mevcut. Onlara da bakabilirsin. Sınıf atlamada hangi kriterlerin ne kadar fayda sağladığını da bu sayede öğrenebilirsin. ( En basit örnekle bir grubun mensubu olmak gibi) Bunlar da senin o aşamalarını daha iyi atlamanda yardımcı olabilir :)
Genel düşüncene gelecek olursak. Şu an bunu okurken bile ölme ihtimalin var. Dışarıda herkes birbirini de öldürmüyor. Cinayet raporlarına bakarsan da oranları 100'de değil 100 000'de olarak verdiklerini de görebilirsin. Her şeye hep en kötü senaryolara göre bakarsan, bu hayattan hiç tat alamazsın. İyimser uçağı bulmuşsa karamsar paraşütü bulmuştur diye bir deyim vardır. İlla karamsar olacaksan buradaki paraşütü bulman gerekir. Zaten uçak düşer diyerek ağlarsan da hayattan keyfini hiç alamazsın. :)
Yani milyarderler gibi düşük oranlılara takıldıysan, milyonerleri de inceleyebilirsin. Etrafına iyi bak, insanlar sınıf düşebildiği gibi sınıf da atlıyor :)
Kesinlikle katılıyorum sana
15-14 yaşında intihara kalkıştım. Aileme depresyona girdiğimi söyleyince "bana ben senin yaşındayken çalışıyorduk, sen rahatsın." demesinden. kendimde suçluluk hissedip bir işe girecektim. oyun yapımına ama model yapacaktım ve modellerim beğenilmedi. Bende vicdan azabından kendi boğazımı kemer bağladım sıkıp taktım ben bayılınca hala sıkı olsun diye örgüydü istediğim kadar sıkıp taka biliyordum. Kendimi boğarken annem beni geldi kurtardı. Daha sonradan bir daha denemedim çünkü öyle bir şey başarsaydım sonsuza dek cehenneme gideceğimi öğrendim. O sözlerin bana tek hissettirdiği sen bir robotsun ve iş yaramazsın denmesi gibiydi moral vereceğim derken beni intihara sürekledirler. İnsanlar ne yaptığını genellikle bilmiyor.
Bir ergen olarak o kadar anlıyorum ki bu intiharları ..
Intihar etmemi engelleyen tek şey hamsterım. Benden sonra kimsenin ona benim gösterdiğim gibi özen göstererek bakmayacağını biliyorum. Ama artık piskolojimin kötü bir olay daha kaldıramayacağını da biliyorum.
Umarım hayatında her şey çok güzel olur ama öyle olmasa da her zaman tutunacak bir şeyler bulabilmeliyiz bazen o gücü kendimizde bulabilmek zor olsa da. Seni çok iyi anlıyorum
Kanka hamsterlar bir iki yıl yaşıyor...Çok uzun yaşamayacaksın o yüzden umarım hayatındaki bazı şeyler değişir ve mutlu olursun.
Hamster ı için bu kadar ince düşünen güzel ruhlu insan 💜🌸
Bende kuşum için öyle düşünüyordum korona olursam kim bakacak bir kenara atarlar diye. Korona olmadan elimden aldılar. Yumurtalatmak için.
Benim fikrim intihar etmek yerine hayallerinizi gerçekleştirmek, ben animatör olmak istiyorum mesela (Yunus gibi işte) ama bana bu ülkede değer verilmeyeceğini hatta kimsesin bana saygı bile duymayacağını biliyorum. Neden bu ülkede kalayım ki? Veya neden hayata depresif bir açıdan bakayım ki? İntihar etmek yerine hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. Çok çalışıp, kendimi geliştirip, farklı ülkelerde kaliteli bir birey olmak için çabalayacağım intihar etmek yerine. Lütfen hayata karamsar bir açıdan bakmayın ve her zaman mutlu olun 😎
Bunu dinleyince farkettim ki buna çok ihtiyacım varmış. Teşekkür etmek istedim bu yüzden. :)
Ne demişler öldürmeyen acı güçlendirir umarım aklından bu düşünceler geçen kardeşlerim hayat ne kadar zorlarsa zorlasın psikolojileri ne kadar bozulursa bozulsun yaşamın her zaman ölümden çok daha güzel ve anlamlı olduğunun farkına varır ve vazgeçerler sonuçta bu şans bize sadece bir kere veriliyor
Mm
Yani ölsek cehenneme gidiyoruz zaten nereye koşuyorsunuz ki ölüpte? (genel de kendimi hep öyle durdurdum)
intigar eşiğinden dönmüş bir insan olarak şunu söyleyebilirim ki intihat bir kurtuluş değildir
Bakın çoğu kişi intihar etmeyin diyor, intihar etmeyin kimsenin umurunda olmaz boşa ölürsünüz gibi cümleler kuruluyor. İntihar etmek isteyen bir birey yalnızlıktan, mutsuzluktan destekçisi olmayışından, kaygılarından dolayı intihar eder. Kimse birilerin umurunda olsun, akım olsun diye kendini öldürmez durduk yere, ölümden bahsediyoruz sigara içmekten değil. Ayrıca o kadar diyorsunuz etmeyin, kıymayın hayatınız değerli gibi şeyler. Ama 1 kişi bile doğru düzgün gel konuşalım bana derdini anlat yalnızsan arkadaşın olayım demiyor. Kendimden biliyorum, derdimi yazabildiğim tek bir yer var o da metin belgesi, kendi kendime kendi derdimi yazıyorum oraya. Instagram' da ki postların , TH-cam 'da ki bazı konuyla alakalı videoların altına benimle konuşabilecek birisi var mı diye yazdım. Neredeyse bütün yorumların altında 1 cevap varken benimkinde bırak 1 cevabı beğenen bile yoktu. Ama sözde herkes yardım etmek istiyor. Şu intihar eden insanların tek ihtiyacı tanıdığı ya da tanımadığı birisi tarafından dinlenip derdini anlatabilmek, ya şu kadarını yapsalar hayat kurtaracaklar %80 ihtimalle ama...
Arkadaşım yok diye dertlenmek yerine, pozitif olup arkadaşlar edinebilirsiniz. Depresiflik kartopu etkisi yapar çünkü :)
@ Dostum gerçek arkadaş edinmek öyle kolay bir şey değil, zaten bu insanların çoğunun derdi arkadaşsızlıktan gelmiyor, önemsenmemekten geliyor. Bir erkek çocuk 12 yaşlarında 2 erkek tarafından tacize uğramışsa bu kişinin nasıl pozitif olmasını bekliyorsun ? Bu insan doğal olarak depresif olur negatif olur, çoğu insanda genelde bu tarz insanlardan kaçar. Çünkü kimse negatiflik sevmez, "içimi baydın bir sus ***" gibi cümle kurarlar sadece. Çok az insan gerçekten yardım etmek istiyor sadece.
@@sekizkoydenkovulmus5650 Çevremde insan çok. Ama sorunları paylasabilecek birisi yok. Asosyel olmayla alakası yok bu durumun. Asosyal olsam zaten kimseyle konusmak istemem iletisim kurmak istemem. İnsanların neler yaşadıklarını bilmeden onlara basitçe asosyel gibi bir ifade yerlesitmeyin.
Beni ailem bile dikkate almıyor 😢
18 yaşında ve sanayide çalışan bir yks öğrencisiyim, kız olduğum için sorun olduğu varsayılsa da maaşımın düşüklüğü ve hayati riskler haricinde bir problem olmuyor; yine de devam etmeme karşın tek arkadaşım benden iki yaş küçük olan kişi intiharı ciddi ciddi insanlara katılamadığı için intihara çok meyilli... Üzülüyorum...
Bu kadar önemli şeyleri nasıl yayınlamazlar anlamam
2 Sebep Var:
1.Reyting
2.Malum Kişiler
Abi anlatıyorsun böyle şeyleride devir annenle babanın devri değil biz gençler olarak gram desteklenmiyoruz kendi ülkemizde ötekileştiriliyoruz herkes ülkeyi terk etmek istiyor ben istemiyorum mesela ama her gün çıkan şeyler gençlerin ne kadar değersizleştirildiğini gösteriyor istemeden ülkemden dolaylı yolda olsa kovulmak zorunda kalıyorum bu durumda yöneticilerimiz tamamen kendi sağlıklarını ve bu günü atlattım mı atlattım kafasında her hangi bir kişide gençler adına konuşmuyor herkes şu kötü bu kötü ne yapalım sen söyle gözünü seviyim kimse bizi desteklemiyor bir işin ucundan tutmaya çalışıyoruz o da yok zorumuza gidiyor istemeden kendi başımıza da bir yere kadar
Kendimi tek bi tane kibrit gibi hissediyorum.
@@benneco2426 kibrit yine işe yarayıp karanlığı aydınlığa çıkarıyor; ben tabure gibi hissediyorum, hükümet gelip yüzüme oturuyor.
@@behzatche.5592 Neyse belki bi gün finlandiyada ağaç olurum.
@@benneco2426 onun yerine Finlandiya'da bir ağaç dikmeye çalışabilirsin :) Türkiye'de de öyle. (Tabi bir maymun gelip ağacı kırmazsa..) Basit hedefler koymak insana mutluluk verir.
@@eslemnuraydn3424 Tek kotu tarafı mutlu oldugunu ogrendikleri an elinden alıyınıyo.
:( Neyse gene moralim bozuldu (kırmayı gectim buludugum köyde agacı neden dikiyon dicek tipler var)
Elektrik elektronik mühendisiyim. 2yıl 5 ay asgari ücret ile çalıştım. İşimden keyif alamadığım için ayrıldım. Daha sonra üniversitede akademisyen olan akrabamın çalıştığı bir projede yer aldım. işler istediğim gibi gitmedi. Özellikle sonlara doğru yaşadığım o gelecek kaygısını tarif edemem. Projeden ayrıldım. ilk zamanlarda yaşadığım o çaresizliğinde etkisiyle beden işçisi ilanlarına başvurdum. Biri kabul edildi ve gitmedim. İyiki gitmedim. Çünkü bugün Alman-Türk ortaklığı bulunan bir şirkette işe başladım. Maaşı ve sosyal hakları çok iyi. İşe kabul edilmemde proje geliştirirken öğrendiğim programlar ve önceki işimden edindiğim tecrübe etkili oldu
Şunu demek istiyorum: Kendinizi geliştirin ve sabredin. Kimse hemen zengin olmuyor. Mutlaka sıkıntılar yaşayacaksınız. Ama sonunda sonunda başaracaksınız.
mangaka olmak istiyo- oha o kalem fiyatları ne, boşver. webtoon çizmek istiyo- çizim programları pahalı zaten yeteneksizim yapmasamda olur. çevirmen olmak istiyoru- derslerime çalışmalıyım sonuçta hiçbir işime yaramayan şeylere çalışmam daha önemli. genetik mühendisi olmak istiyo- fenim 70 geldi ben gerizekalıyım. makyaj sanatçısı olmak istiyoru- hayır yapamam çünkü çevrem izin vermez. bak şurada çok güzel bir lise va- sınav aşırı zordu umarım imam hatipi tutturabilirim.
gelişmiş portre çizim yeteneğim var manga karakterleri çizimleri vs. gelişmiş bir çizim yeteneğim var ve ailem bunu yapmama izin vermiyor.
@@laitosakamaki8793 vampir olan laito mu?
hayat zaten 3 günlük, neden 2. gün de 3. günü bilmeden bırakayım ? Belki de 3. gün hayatımın en iyi günü olacaktır.
Ölen genç babamın bir arkadaşının oğluymuş;babamın bir kaç kere konuştuğu olmuş, söylediğine göre mutlu biriymiş gerçekten insanların dış görünüşüne aldanmamak gerekir kim bilir neler yaşamışta intihar kararı almıştır :(
Potcast fikri:Kris ve lisanne adındaki iki kadının ölümü ve yaşadıkları
Mart ayında okulumdan bir çocuk kayalıklardan atlayarak intihar etti, tam da yakınımdan bunlara şahit olmak çok üzüyor
Doğru konuşalım günümüzde intihar düşünmeyen genç mi var
of o kadar yoruldum ki gerçekten zar zor dayanıyorum artık.
ya hayır kimse de bir şey demiyor ki. destek olan biri yok çok yoruldum.
anlatmak istediğim için söylemek istiyorum bunları yani destek istiyorum çünkü.
5,6,7 yaşlarımda 3 akrabamdan tacize uğradım.
disleksi hastalığım olduğu için 1. sınıfta ailemin baskısını fazlasıyla hissetmeye başladım.
daha 4. sınıftayken depresif duyguyu hissetmeye başladım.
öğrenme zorluğum var ve bunun nedenini de araştırdım ve öğrendim. (nedeni buymuş; çocukken yaşanan travmalardan ve görülen cinsel görüntülerden dolayı oluşan bir sorun oluyormuş. p*rno izleyenlerde de aynı etkiyi gösteriyormuş.) herneyse 5. sınıfta her ders ağlıyordum. öğretmenime anlattım buna katlanamayıp öğretmenim beni çıkışta karakola götürdü. 10 yaşındaydım. hani normalde psikolog ile ifade vermem gerekirken beni onca insan içinde her şeyi açık açık anlatmaya zorladılar. ailem geldi. eve döndük. ailemde tık yok. 2. kez gittik ve ailem ifademi geri aldırdı. 10 yaşında falan diye geçiştirdiler. dava başlamadan bitti. ailem beni zorla kapattı. zorla imam hatip okula gönderdiler. sırf bol pantolon giydim diye dayak yedim. ailem beni desteklemiyor. depresyona girmek istemiyorum bu yüzden kendimi geri çekmeye çalışıyorum. 6,7 yıldır depresif duygudan korunamıyorum. son zamanlarda bu büyüdü ve kendime zarar vermeye başladım. beni taciz eden 3 akrabamdan ikisi ile konşuyum aynı bahçe içinde yaşıyoruz. bu yaz köye gittik. ben yerde yeri temizliyorum. beni eskiden taciz eden adam resmen beni izliyordu aynı odada olan babam fark etti ve sesini bile çıkarmadı. kaçmak istiyorum artık ağlamaktan yoruldum. ders çalışıyorum ama gerçkten bir işe yaramıyor. çok yoruldum. hiçbir destek almıyorum. aileme bu olanları anlatsam üzerimdeki baskılarının artmasından başka hiçbir şeye yaramaz. ayrıca ailem beni büyüyünce acilen evlendirmek istiyecek bunu tahmin edebiliyorum. kaçmam lazım ama yapamıyorum.
@@OxyLeaX denedim ama hiçbir şey olmuyor ki yorumda anlattıklarım yaşadıklarımdan daha az
Şuan sen ile aynı durumda olduğumu öğrendim ben de hiç bir şey yapamıyorum ve bunun hakkında üzülüyorum gerçekten.(Ben bunu dedim diye benim derdim seninkinden daha büyük demiyorum yanlis anlama,hatta benim annem bu konuda beni destekleyen insanlardan biriydi ve onu seviyorum) Çoğu insandan güçlüsün elinden gelince mutlu olmaya bak ♡
Noldu
"Fakir doğmak senin suçun değil ama fakir ölmek senin suçun" Yunus çok doğru konuşmuş intehar geçici sorunlara kalıcı çözümdür.
düzene sövüp düzen partilere verenlerde suç
Sanırım birkaç güne bu sayıya bir kişi daha eklenicek sj
Mala bak Sj
İntihar etmeyin arkadaşlar zor durumdayız hepimiz ama halen gülebilicek umut edebilicek şeylerimiz var bu kadar gelmişken pes etmeyin unutmayın yaşamaya geldiniz iyi yaşamaya değil
Eksikleriniz size bir kırbaç olsun.⚘️
İnsanlara yaşayın demek bu kadar kolay olmamalı... hayat ne kadar kötü olsa da ölümden iyi demek muhtemelen burayı okuyan çoğu umutsuz insan sadece yazdıklarınıza acı duyup geçicek onlar zaten o hissi kaybettiler. Sürekli olarak her ay kız olduğum için mentalitem dibe vuruyor zaten. Çoğu kişiye göre daha iyi durumdayım belki hatta amaçlarım da var ama insanları en çok bu amaçlar yoruyor. Bir sürü kişi için çok basit bir çözümü olan sorunu senin çevren ailen yüzünden çözememen çok yoruyor. İnsanlar çoğunlukla bu sorunlarını çevresine göstermiyor çünkü çözememelerin çoğu sebebi de onlar. Dışardan görenler mutlu olduğunu düşünüyor iyi olduğunu ama biliyorum. Bazılarının hayatında ağlamak bile başlarına çok büyük sorun açabilir. Duygularını saklamak kişiliğini saklamak karşınızdaki gerçekten gördüğünüz kişi mi bilmek zor. İnsanlara yaşamalarını söylemeden önce acılarını hissettiğini göstermek gerek bence... sonuçta en büyük duyguda yalnızlık bize benziyen o kadar çok kişi varken kabuklarımızda saklandığımiz içinde yalnızız. Bu kompleks dünyada eğer birini kurtarmak istiyorsanız yaşayın çünkü hayat değerli demekten daha etkili şeyler olduğunu düşünüyorum. Yaşayın çünkü bilmiyorum belki birimiz sonunda tüm acı çekenleri kurtarıyordur. Birinin kim olduğu belli değil ama sen ya da ben bile olabiliriz. Bizim gibi hissetmemiş biri bizim için gelmez ya
İntiharın bir çözüm olmadığını biliyorlardı.Sadece gözlerini kapatıp , iyi hissetmek istiyorlardı.
-Kerem Yıldız
Yemin ederim az önce aklımdaydı bu konu TH-cam artık dinlemiyor zihin okuyor.
Allah belamı versin benim de aklımdan intihar geçiyordu TH-cam karşıma çıkardı çok ilginç
aynen lan
@@tanrininaskeri bu damı tesadüf
@@Faso_Aga tesadüf mü
@@burakaydemir6996 bence değil, yediğimiz yemeklere çip koyup bizi takip ediyorlar (!)
Bilmiyorum ergenlik çağında olduğum için mi ama senin dediğin gibi hayatın mükemmel bir şey olduğunu pek düşünmüyorum çünkü mutluluk ve mutsuzluk çizelgesi yaptığımız zaman mutsuzluk daha çoktur ama gene de bu dünyaya geldim ve istediğim şeyleri başarmadan gitmeye pek niyetim yok.(Ben yazılımla uğraşıyorum ve kendi kazancımda var bunları ben düşünüyorsam diğer yaşıtlarım ya da benden büyükler nasıl hissediyor düşünmesi bile kötü)
Aslında olay bakış açısı dünya da ki en mutlu adam bilim adamlını bırakıp budaların yanında kendini tapmaya veren insan ne kadar beklentini düşürürsen ve elinde ki ile mutlu olmayı becerirsen o kadar mutlu oluyorsun
mesele beklenti bir film izlemeden önce beklentini çok yüksek tutarsan filmde beklentini karşlılamazsa o film senin için kötüdür ama beklentini az tutarsan film iyi bile olmasa seyrederken zevk alırsın
@@user-bd3ct3fv4v aynen çok az film izlediğim için batman vs süpermen gibi rezalet bi filmi izlerken bile zevk almıştım mesela çünkü bi beklentim yoktu
@@user-bd3ct3fv4v Demek ki benim hayattan beklentim büyükmüş ama aslında hayat Batman vs superman gibiymiş yani aslında gene benim dediğime yakın :D
@@user-bd3ct3fv4v Benim beklentim yok, ama hala mutlu olduğum pek söylenemez.
14:38 Mersinde yaşıyorum sırf o piknik için istanbula gelirim
küçük bi kağıt parçası yüzünden oluyor gençlerde sınav denen o allahtan sonra en korktuğumuz şey
Ben dark fantasy türünü baya severim novellerini kitaplarını okurum film dizi animelerini izlerim oyunlarını oynarım ama hiçbirinde bu tür şeyler görmüyorum ülkemizde olanlar bu türün yazarlarının bile hayal gücünün ötesinde bir iki yıl önce Antalya’da bir aile eş çocuk baba el ele tutuşup intihar ettiler böyle bir şey benim için oldukça ürperticiydi ve işin ilginç tarafı ülkede kimse umursamadı normal bir olay diye
yardım etsekte karşıdaki insanı dileniyor modu sokabiliyoruz
İntihara meyyal bir tipim. Bunun genetikten kaynaklı bir kökeni var. Yazarım. Biraz yaptığım iki yüzlülük gibi de gelecek ancak ben sadece intiharın ne kadar hatalı bir şey olduğunu anlatmak üzerine yazdım hep intihar konusunda
Ne intihar etmesi daha bakanın cebi için harcıycak bir hayatım var.
böyle bi podcast geldiği için mutlu oldum çünkü ben de çevremde sık sık bu tür haberlerle karşılaşır oldum
Ciddi bir soru, hangimizin aklına gelmiyor? Üzücü...
Rahmetli dedem kamyon şoförüydü adam şoförlük yaparken 2 tane kamyon, baya büyük bir arazi ve 10 civarı çalışan tutmuştu (o dönemde nakliyat kürek ile yükleniyordu) şu sıralar bir kamyon şoförünün 41 sene yemeden içmeden çalışması lazım ki böyle bir yatırım yapacak ekonomik güce sahip olsun... Ben ülkeme güveniyorum bu günler de geçecektir fakat geçmezse de hep yurt dışı seçeneği var iyi ekonomili onlarca ülke ve o ülkelere gitmek için yüzlerce yol var. Kız meselesini sallayın, zaten aşk dediğin bir insanı kusursuz olarak tanımlamaktır ve neticesinde kimse kusursuz değildir eğer seviyorsan dene olmazsa karşınıza daha çok kız çıkacaktır. Ve son olarak intihar meselesine determinist bir kafa ile baktığınızda mutluluk hormonu seviyesindeki ani düşüşten ibarettir 1 şişe votka içip 3 kere mastürbasyon yapın sonra soğuk bir duş alın yine intihar hissine kapılırsınız. İntihar sanılanın aksine kutsal bir olgu değildir...
siyaset yada duyar çıkmayacak bir intiharsa haberlere çıkmaması normaldir
Yazılacak çok şey, söylenecek çok söz var. Biz ne kadar bağırırsak bağıralım üç maymunu oynayıp önlerine bakıyorlar. Yatağın bir köşesine oturup geleceğimi düşünüyorum ve hüzne kapılmış bir şekilde buluyorum kendimi. Bazen dalıp gidiyorum ve "bizim halimiz ne olacak" diye düşünüyorum. Siyasiler birbirini yiyip bitirmeye çalışırken ülke farklı konular üzerinde durup gençler arada kaynarken, eğitim sisteminin eksikliği, ülkenin ekonomik durumu, kadın cinayetleri, intiharlar derken büyük bir boşlukta buluyor insan kendini. Ne kadar özgür olduğunu ve bulunduğu durumu sorgularken buluyor kendini. Liseyi bitirmiş insanlar sokakta dertlerini "bizim zamanımızda yoktu" diyen amcalara anlatmaya çalışıyor, ama klasik bir cevapla susturulmaya çalışıyorlar. Bizim sorunumuz birbirimizi anlamamak, bizim sorunumuz görmezden gelmek, "bizim dinimizden değil, görüşümüzden değil" diyip elini uzatanı itmek. Zamanında olan eksiklikleri gençlerin yüzüne vurup onların yaşadığı sorunları bastırmak.
Abi ben de 16 yaşındayım farklı bir açıdan yaklaşabileceğimi düşünüyorum konuya.Ben hiçbir zaman yapmayacağımı düşünsem de sık sık düşünüyordum intiharı birkaç yıldır.Hani insanlar nasıl tepki verirdi vesaire beyin jimnastiği gibi.Tabii alkol aldığınız zaman gecenin sonunda beyin jimnastiği ile gerçeği ayırt edemeyecek hâle gelme ihtimaliniz olabiliyor.Bir gün ciddi anlamda düşündüm intiharı,önceki gün alkol almıştım da o baş ağrısı ile balkondan gidecek gibi olduydum sonra düşünmeye başladım,lan ne uğraşacağım daha üniversitesi var o su var askerlik var iş var emeklilik var direkt salsam ne farkedecek diye.Bu tarz bir modda takıldım epeyce,hayat enerjim çekilmişti adeta.Neyse uzatmayayım sonra okulların açılmasıyla bir kızla konuşmaya başladım işte.Çok az seviyede evrim bilgim vardı,Türkiye'de büyük bir şey bence, ve anarşizmin "Kural yok moruq" dan ibaret bir şey olmadığını öğrenmiştim birinden.Bunları kullanarak sohbet edince hafiften entel vibe ı vermiş oldum kıza.Bir anda randevulaştık 4-5 gün sonrası için.Lan kız bir bok bilmediğimi farkedecek diye tutuştum hemen girdim youtube a azcık konuşulabilecek bilgi kasayım diye,felsefe yazdım.O enter tuşuna basmam kırılma noktam oldu sanırım.Birkaç non-theist video izlediğimde meşhur "Böyle bir seçeneğim olduğunu bilmiyordum." lafını adeta yaşayarak kendimi kapattım bir süre.Buluşma geldi geçti ama yeni öğrendiğim bilgilerin yanında buluşmanın heyecanı kaçmıştı zaten.Aradaki 4-5 ay süren boşluk hissi gittiğinde cidden çok farklı biriydim.Daha doğrusu artık "biri" idim .Bu konuya bağlayacak olursam,after life inancım olmadığından beri kalan,en iyi ihtimalle,verimli geçirebileceğim 50-60 yılımı değerlendirmem gerektiğini düşünüyorum.Tabii "boşluk hissi" süresince intihar etme ihtimali çok daha fazla öncesine göre ama atlanabilirse inanılmaz bir kişisel gelişim gösteriliyor.Diyeceğim o ki ne kadar işe yarar bilemiyorum fakat bu yorumu okuyan ve intiharı düşünen insanlar varsa,madem kaybedecek bir şeyiniz kalmadı ve kararlısınız.Gitmeden non-theist sağlam birkaç kitap,video veya yazı okumanızı tavsiye ediyorum.Sevgilerle.
edit:ps 3 yıla yakın sigara ve alkol kullandım ama sonuç olarak bunları da hayatımdan çıkardım.Tabii bunlar kişiye bağlı ama madem 70-80 yıl yaşayacağım kaliteli yasayım diye düşünüp spora başlayan,sigarayı ve alkolü bırakan çok oluyormuş.Ben de istisna değilim.
Harbiden karşı cinsin kişisel gelişime katkısı oluyor. Okula yeni bir kız geldi konuşmaya başladık metalci olduğunu babasının müzisyen olduğunu öğrendim bir kaç gruptan bahsettik fln. O konuşmada aslında bildiğimi düşündüğüm metal müziği aslında bir kaç kişi ve grup dışında hiç bilmediğimin farkına vardım. Resmen tutuştum. Lan ya anlarsa diye. Son günlerde de birsürü belgesel izleyip yazılar okuyup elimden geldiğince türü öğrenmeye çalışıyorum. Ne kadar çok bilmediğim şey varmış diyorum günlerdir. Bunun sayesinde hayatıma başka bir derinlik katmaya başladım uğraşabileceğim uğruna yaşanabilecek zevkli vakit geçirilicek yeni bir şey elde ettim. Belkide buna krizi fırsata çevirmek diyebiliriz.
2 ay önce 9 yaşındaki bir çocuk intihar etmişti. Kendisi zorbalığa uğramış okulda ve aynı ailesi çok kötü davranıyormuş ... ne diyeceğimi bilemiyorum .
Elon Musk Afrika doğumlu adam şuan Marsta yaşamı bulmasına az kaldı. İnsan gerçekten isterse her şeyi yapabilir diye düşünüyorum.
Korkunç demeyelim de hali vakti baya baya yerinde biriydi. Güney Afrika denilince Çad'da yaşayan insan imajı geliyor insanların aklına genelde. Halbuki kendisi annesinden ayrı babasından ayrı uçuk olmasa da varlıklı bir insandı. Onun örnek gösterilecek noktası bana kalırsa şu; refahı iyiyken de kendine yüksek hedefler koyabildi ve çabaladı.
Elon Musk fakir değildi, varlıklı bir ailenin çocuğuydu
Teşekkür ederim bunu bilmiyordum.
Simdiye kadar ki en iyi podcastin olmuş Yunus 💚
Yunusla Caddebostan sahilde köfte yemek için depresyona girme fikri çık aklımdan ve finallere odaklan gözünü seveyim mxmdmdkdd
"Hayat gibi mükemmel bir şeyin." abi ben bile inanmadım
böyle bir konuşmayı dinlemeye ihtiyacım varmış, teşekkürler köfte lordu :)
videoya sarılıp uyumak istiyorum 🥺
lan intihara havalı ne demek oğlum, intihar demek havalının da havasızında bitmesi yok olması her şeyin karanlığa karışması demek bu kadar ciddi ve büyük bir sorunu nasıl böyle basit şeylere indirgiyorlar aklım almıyor
10:48 sorun şu ki, hakaret ve başka bir çok şey var. Düşünce yapısı aynı olmasın tamam ama artık beni kendilerinden öyle bir soğuttular ki , utanarak söylüyorum: “ölseler , üzülmiycek duruma geldim aq🤦🏻♀️”
Tek isteyim ,üniversiteyi bitirip ilk maaşımla tek göz ev tutmak ve bu evden defolmak. Artık , üzülmüyorum da. Çünki ,alıştım qaliba .
Yunus podcastin iyi geldi sağol ;)
Allah'a şükür çok kötü bir ailem yok, geçinebiliyoruz, babam gelişmem için herşeyi yapmaya çalışıyor, ama ben başaramıyorum. Okuldan çok gördüm, arkadaş ortamı edinmek benim için çok güç oluyor. Şu an bir arkadaş ortamım var fakat içime bir şüphe düşüyor. İnsan ilişkilerim kopuk kopuk oluyor. O kadar alışmışım ki herşeyden şikayet ediyorum sanki. İkiyüzlü olmam gerekiyor bunu öğrendim. Ama olmuyor. Hiçbir arkadaşım beni ben olduğum için sevmiyor maalesef :/ Yoruluyorum. Başkası olmaktan yoruluyorum. Sayısalım kötü diye birşeyler başaramıyorum. İnsanlara umut aşılamaktan başka işe yaramıyorum. Hedefim yok. Olursa birden fazla var. Rehberlik eğitimleri hiçbir işe yaramıyor. Hedefim vardı başaramadım. Daha da çöküş yaşattı. Kısacası bir sürü hedefler koyuyorum ama başaramayınca mutsuz oluyorum doğal olarak.
Günah diye intihar da edemiyorum. Bekliyorum ölümü...
Bu video çok içime dokundu çünkü bende intiharı düşünüyordum kendime zararlar veriyorum bir kez de iş ciddi boyutlara ulaştı ama yunusun anlattıklarından sonra bir baktım ki hani değmez dedim ve bu düşünceden kurtuldum gerçekten bazı konularda farkındalık yaşıyordum evet ama bu video resmen bana hayatımı geri kazandırdı bundan sonra pes etmek yok çabalayacağız belki düşe kalka olucak ama yenilmeyeceğiz mutluluk size oturduğunuz yerden gelmiyor arkadaşlar bunu en iyi ben biliyorum o yüzden çabalayalım umarım bu savaşı kazanırım 18 yaş hayatın başıysa eğer ben daha doğmadan intihar etmeyi düşünüyormuşum
Teşekkür ederim Yunus 🤍🥺
üniversites hazırlanan biri olarak arada bir aklıma gelmiyor değil
Neden en teklikeli dönemde yani ergenlikte kimse destek olmak yerine o kişiyi daha çok aşağılıyor?
O kişiyi değil kendi ergenlik dönemlerini aşağılıyorlar. O dönemde yaptıkları ve aştıklarını düşündükleri herşey karşılarına çıkıyor o yüzden hemen gözlerinin önünden gitsin istiyorlar. Ergenlik sorunlarına katlanamıyorlar çünkü zamanında da o sorunlara çözüm bulamamışlardı sadece halının altına süpürdüler. Harbiden çözüm bulmuş insanların tavsiyeleri inan diğerleribe göre daha da kendini belli ediyor karşılaştığımız 100 kişiden biri de olsa kendini belli ediyor onları dinlemek lazım.
Hacı ne konuştun be ulan 2 gün sonra tekrar yks sınavına girecem ondan sonra hayalim olan bilgisayar programcılığı ve siber güvenlik üzerinde gelişmekteyim ama sıfırım her anlamda bilgisayardan anlıyorum ama İngilizcem yazılım yapıyorum ama matematiğim kötü bir seviyede her seferinde öğrenirken aklıma şu geliyor ulan ben nasıl rakipleri geçeceğim diye onunda aklıma gelmesi her yaptığımda olmaması ama mücadele edip en sonunda ulaşacağım hayallerime üniversiteyi belki tekrar kazanamayacağım olsun ama tekrar deneyeceğim tekrar çalışacağım çok doğru söylüyorsun
@@feifey vallaha hiç bir bilgim yok
@@feifey ing halledersin Japoncayı halleden insan onu çok kolay yapar
@@feifey ing grameri çok zor deil biraz emekle emek çıkar sen merak etme
@@feifey mesala Japoncayı nasıl ilgi duydun animelerdendir diye tahmin ediyorum ( ppden kaynaklı )
@@feifey ing video izle baya iyi faydalı olur sana ya da yabancı kaynaklar takip et Yabancı kaynaklar baya verimli olur hem bilgi hem ing için
insanlar şunu bir anlasa:
eğer fakir ya da ortalama doğup ortalama ya da zenging bir hayata geçersen, zengin yada ortalama doğup yaşayan bir insandan çok daha fazla zevk alır, normalinden iyi şeyler seni daha çok tatmin eder.
deep türk webdeki mustafa tilkiye döndüm iyice
8.26 ağzına sağlık abi yurtlar hakkında dediklerin hepsini yaşadım 1 gün kaldım çok kötü bir yerdi ama annem ve eniştem çok baskı yapıyor
Başta video sarı dolar yediği için tekrardan yüklendiğini sandım.Sonra olmadığını fark ettim.Demek ki ülkede bu kadar vakitte hiç ama hiç bir şey değişmemiş.Belki değiştiren biz oluruz yılmak yok devam edelim.
Tam ihtiyacım olduğunda böyle bir video gelmesi...
önceden bu düşünceleri düşünmüş biri olarak bir 1ntıhar videosunun altına yazdıgım yorumu bırakıyorum belki size iyi gelir.
"Uzun bir yazı olabilir eğer initharı düşünüyorsanız veya psikolojiniz bozuksa okumanızı ve vakit ayırmanızı rica ediyorum.Bu psikolojiyi yaşamış biri olarak, nasıl bu psikolojiden kurtulduğumu ve o psikolojideyken yazdığım bir yazıyıda ekleyeceğim.
İlk öncellikle belirlememiz gereken şey şu neden intihar etmek istiyoruz ? Veya neden psikolojimiz bozuk bir çok nedeni olabilir, aile ortamı, felsefi sorunlar ve sorgulamalar, içekapanıklık, sınav, sevdiğimiz kişileri kaybetmek vb. bir çok neden.
Ben beni en çok etkileyen sınav döneminden bahsedeceğim.Neden sınavı kazanamamaktan dolayı üzülür stres yaşarız ? Çünkü başka çaremizin olmadığını düşünürüz.Ailemizin durumu iyi değildir, ya da iyi olduğu halde bize çok imkan tanıdıkları halde biz yapamayız veya yapamayacağımızı düşünürüz.Bununla beraber gelecek kaygısı oluşmaya başlar 12.sınıfa kadar hiç düşünmediğin sorunlar 18 yaşına girdiğinde düşünmeye başlarsın daha önceki yıllara göre kafa yapın değişmiştir.Şunu anlarsın annen ve baban bir gün vefat edecek ve sen ekonomik özgürlüğünü kazanamak zorundasın.Bunun içinde eğer özel bir yeteneğin yoksa bu sınavı kazanmak zorundasın.Bu şekilde kendini şartlarsın ilk zamanlarda bu çok iyi bir motivasyondur tek şansının bu olduğunu düşündüğün için program yaparsın çalışırsın.Ancak her zaman hayat planladığın şekilde gitmez.Her zaman planladığından daha kötü senaryolar ortaya çıkar ve bu olduğunda bir şekilde çalşamamaya başlarsın çalışamadıkça youtubeda takip ettğin ve hoca sandığın kanalların videolarını görürsün.Benzer başlıklardır amaçları sadece tıklanma almaktır, para kazanmaktır."Ararlık ayında çalışmazsan allah seni çarpar, Ocak ayı ölüm ayı, bu sınav her şeyin" bla bla bla sürekli seni aşağılayarak yok çalışmazsan şu olur yok bu olur gibi motive etmeye çalışırlar bu bazı insanlar için çok etkili olabilir ama bazıları için hiç etkili değildir.Aksine insanin morailini bozar ve içten içe bitirir farkında olmasanda.Çok bilmiş hocalar sanki tek bir yol varmış gibi konuşup dururlar.Eğer sınava ilk kez giriyorsan bunlara kanarsın anlamazsın.İnanırsın bu hocalara sürekli kendini şartlarsın.Ama olmaz, o videoda anlatıldığı kadar kolay ve basit değildir.Bİr sorun çıkar karşına ve geçemezsin bir haftan iki haftanın boşa gittiğini düşünürsün.İlk başlarda anlamsız bir üzüntü olur içinde, buda genellikle yarış psikolojisijden kaynaklanır bir günde 1000 tane soru çözen uzaylıyı görünce herkes çalışıyor ben gerizekalıyım diye düşünürsün.İlk başlardaki hedefinden çok uzakta olduğu her geçen gün farkedersin.Farkettikçe üzülmeye başlarsın, çünkü sen onlar gibi değilsindir.İnsanlar günde 300 soru çözebiliyorken sen bir konuyu bitirip sorularını çözmen bir gününü alıyordur.Matematikte yavaşsındır ve bir testi 30dakikada çözebiliyorsundur ama bunları hiç biri umursamaz tıpkı eğitim sistemi gibi iyi olana bakarlar.Sınava yakınlaştıkça 6 ay ölüm ayı, 5 ayda sınavı kazanmak gibi saçma sapan başlıklarla yine sizi kandırmaya devam ederler.Aslında baktığınızda son 2 yıl kanallarına video atmasalar zaten önceki çektikleri videolar yeterli olacaktır, ama anlatıkları şeyleri tekrar tekrar anlatırlar sanki yeniden anlatıyormuş gibi bildiklerini satmak zorundadırlar.Peki hepsinin sonunda n'olur ? Seni ilk başta temelin olmadığı halde yapabileceğine dair umut verenlerin umuduna kapılarak harekete çıktığın bu yolda sınav yaklaştıkça ağlamaya başlarsın.Anlamsız ve nedenini bilmediğin bir şey çöker üstüne, boğazın düğümlenir, konuşmaya çabaladığında dudakların titrer, sonrasında geçmişte çalışmadığın ya da tanrının sana neden adil olmadığı hakkında sorgularken göz yaşların yavaş yavaş dökülmeye başlar ellerini başına koyarsın masanın önüne doğru eğilip eski günleri düşünürsün, mutlu olduğun hiç bir şeyi umursamadığın günlerindeki kendini özlersin.Sorgulamaya başlarsın, hala gözyaşların dökülmeye devam ediyordur, ne ara bu hale geldim sınavmıydı bunların hepsini bana yapan ? Neden kendimi üzüyorum şuan çalışmam lazım rakiplerim beni geçiyor.Sonra odaya aile bireylerinden biri girer gözyaşlarını silersin ve hiç bir şey olmamış gibi rol yaparsın yemek yemeye gidersin aklında eski halini ve eski günlerini hatırlarsın.Sorunun asıl nedenini bilmezsin neden böyle olduğunuda sorunları takmayan birisindir belki ama şuan neden taktığını o zaman farkedemezsin.Bunlar olmaya başladığında gün geçtikçe diğer sorunlarında ortaya çıkmaya başlar, saçlarının döküldüğünü farkedersin, neden diğer insanlar gibi özgüvenli değilim dersin bunun gibi beynin sürekli seni aşağılayacak şeyler üretip durur.Bu durumdan kurtulmak için youtubedaki aptal motivasyon videolarından birini açarsın arkada sağırmışız gibi bağıran birini ve onun bu anlamsız haykırışını dinlersin.Videoda da yaklaşık 500 kez izlediğin görüntülerin derlenmiş hali vardır ve aynı şeyleri anlatıyordur "Asla uyuma, aslanlar uyumadan çalışır günlük 2 saat uyu ertelersen o gün bitti kalk koş çabala inanmak başarmanın yarısıdır vb." diye gider sen bunları izleyince gaza gelirsin, kendinle konuşup geçiçi oğlum,kızım bunlar haydi kalk ayağa yapılacak çok iş var gibi kendini motive edersin.Bir kaç gün bu işe yarar sonra herhangi bir derse çok uzun vakit ayırdığını ve diğerlerinden geri kaldığını farkettiğinde yine üzülürsün.Bu sefer sınava 3 ay kalmıştır, sınav giderek yaklaşıyordur komşunun kızı oğlu 100 netlerde uçuyorken sen 50 netlerdesindir ya da hedefin neyse onun altında.Bu geçiçi motivasyondan sonra tekrar aynı döngüye girersin yine bir şeyi başaramayınca ağlamaya başlarsın, en ufak duygu dolu bir videoda gözyaşlarını tutamazsın.Eğer ailen tartışıyorsa sürekli onlarında sesi her geldiğinde duvarları yumruklamak evden kaçıp gitmek istersin, eğer ailen sürekli çalışmadığın için seni azarlıyorsa içinden küfürler ederek o masaya oturur çalışmaya çabalar ama tek kalem oynatamazsın çünkü aklın doludur.Bir çok şeyi denedikten sonra depresyonun 2.evresi gelir ben doğru mesleği mi istiyorum gelecekte nolacak iyi bir derece yapamayacağım belli ya da derece yapacağım ama nasıl ve ne kadar para kazanacağım ? Mutlu olacak mıyım ? Gibi sorular sormaya başlar ve git gide mesleğinle alakalı şüpheler duyarsın.Şüpheleri duydukça hayat sıkıcı anlamsız ve hedefi olmayan birine dönüşürsün.Hayal ettiğin meslekte olsam ne olacak ki bu ülkede umut yok, hayat yok, yaşam koşulları oldukça zor diye düşünürsün.Bu dönemlerde tek bir pencereden dünyaya baktığın için sınav artık tek çıkış yolundur ve kazanmayacağını geri kaldığını anladığın an ailenin sınavdan sonraki baskılarından kaçmak, dünyadaki bu kadar koşuşturmacanın içinde olmamak için aklına intihar etmek gelir.5-6 sene önce tek derdin oyun oynamak ya da sevdiğin bir hobiyi yapmakken 18 yaşına geldiğinde ve sınav sisteminin içine düştüğünde tüm hobilerini bırakır ve bu sınava odaklanman gerektiğini söyleyen ahmaklar yüzünden deli gibi ders çalışmak olduğunu düşünürsün.Sürekli ailenin yanında kalmaktan ve güzel yaşamdan bir anda hayatın gerçeklerine geçen bu sert geçiş seni oldukça korkutur, çünkü eğer özgüvenin yoksa tecrübesiz olduğunu iş hayatını vb. her şeyi en ince detayına kadar düşünürüsün.Her kalktığın gün intihar ne zaman edeceğim, ettikten sonra nolacak gibi sorular sorarsın.Sonrasını özellikle çok düşünürsün, çünkü psikolojinde şu vardır onlara bir ders vermek.Daha uzun yazmak isterdim ama oldukça sıkıldığınızı düşünerek 2.kısıma geçeyim."
Sınav hiç bir şey değil, bu çok net.Sağlığınız bu aptal sınavdan çok ama çok kıymetli.Neslican tayın tedx konuşmasını ve tüm videolarıni izleyin.Sınava bir çok kez girebileceğinizi ve para denilen şeyin değerini gözünüzde azaltın.Bir yaratıcıdan çözüm aramak yerine kendiniz çözüm üretin.Çünkü dua sadece mental olarak bir süreliğine sizi iyi etkiler ancak eğer dualariniz gerçekleşmezse daha kötü etkilenirsiniz.Çalışmazsan ölmezsin, hiç bir şey olmaz.Sadece tekrar sınava girersin veya farklı bir yolu seçersin.Hayat insanın asla tahmin edemeyeceği olasıklıklar ve tesadüflerle dolu bir gün evden çıkıp çıkmama kararın bile senin geleceğini etkiliyor.Hiç beklemediğin bir anda bir oyuncu olabilir, ya da bir şekilde ünlenebilirisn.Bir sürü ihtimal var bu ihtimalleri bir kenara bırakıp görmezden gelmeyelim.Dünyanın en gamsız insani olmaya bakın, salın gitsin.Nolacak ki ? Sağlığınızdan daha mı önemli tek tip insan yetiştiren bir sınav sistemi.Geleceği düşünmeyin, geçmişide unutun anı yaşayın gelecekteki sorunlara gelecekte üzülmek varken şimdi üzülüp bugünüde heba etmeyin.Sınavla alakalı her şeyden 1 2 hafta uzak durun bakmayın bile kendinizi şımartın ne istiyorsanız onu yapın sonrasında tekrar KİMSEYLE KENDİNİZİ KIYASLAMADAN çalışmaya başlayın.Kıyasladığınız tek kişi kendiniz olsun, derece 20bin değildir derece her insana ve zamana göre değişir.Örneğin sen sınava 7ay kala bilincini değiştirdiysen ve depresyondan kurtulduysan 7 ayda 200 bin bir derecedir.Ama 7 ayda 20 bin gibi gerçekçi olmayan hedefler düşünmeyin bu ilk başta sizi gaza getirsede sonrasında üzecektir.Hata şunu bile düşünebilirsiniz ya nolacak ki ben bu sene 7ay kala bilinçllendim bundan sonraki 7 ay sağlım el verdiğince elimden geleni yapacağım eğer beklediğim ve hedeflediğim yer gelmezse ben de sınava tekrar girerim.Ailem ne derse desin, gerekirse kaydırma yaptım dersiniz gerekirse bir şey dersiniz ama Aileniz eninde sonunda mezunluğu kabul eder.Etmese bile hayatınızda başka fırsatlar karşınıza çıkar.
Alta da bunları düşünürken acısız intihar yöntemleri ararken bir anda gelen bir duygusal patlamayla yazmış olduğum intihar ile alakalı bir yazı bırakıyorum onuda okursanız etkisi olabilir.
bu yazıyı yoğun duygu patlamasıyla yazmıştım o yüzden komik gelen, saçma gelen, çocuksu gelen kısımları olabilir 2 yıl oluyor bunu yazalı
"Ne güzel ve iyi insanlar var burada aslında hepsinin kalbi temiz ve hep dışlanmış insanlar.Toplum yüzünden başkası yüzünden ne kadar acı bir durum.Bizde isterdik diğerleri gibi olabilmeyi bizde isterdik kafaya takmamayı ama ne kadar ironik gelsede çözüm değil inithar etmek.Bu sadece bir kaçış yolu bizim için ama yapamıyorsun kurguluyorsun kafanda intihar notunu yazıyorsun ama yapamıyorsun işte ufacık da olsa bir umut ışığı arıyorsun dimi buralarda senin gibi birini senin gibi düşünen hayatta zorluk çekmiş, ailesiyle anlaşamamış, babasıyla hoşgeldin bile diyemeyen birisin dimi.Günlerin nasıl geçtiğini bile bilmiyorsun, sadece kafanın içinde seni sorgulayan ve sana intihar etmeni söyleyen o küçük ses.Sonra düşünüyorsun ben ne ara bu duruma geldim diyorsun, eskiye dönmek istiyorsun o güzel günlerinde dostum güzel günlerine.Ama bakıyorsun yapamıyorsun izliyorsun videoları ayağa kalkıyorsun bir bakmışsın yine ağlıyorsun başka bir sabah başka bir gece, kafan çok bulanık, dağınık, o kadar derin bir çukurku kafanın içi zihnindeki sesler.Kendinle konuşuyorsun sürekli en yakın arakdaşın olan kendinle aynaya bakıyorsun kendini bazen seviyorsun ama çoğunlukla nefret ediyorsun neden geldim ki dünyaya ben? Sorguluyorsun Allah var mı yok mu ? Zorluklar ne zaman bitecek, beni koşulsuz sevecek biri olacak mı ? Benim değer verdiğim gibi bana değer verilecek mi bir kez olsun eziklik ve bitmişlik duygusunu hissetmeden devam edebilecekmiyim.Dostum güzel dostum benim biliyorsun bunları yazmamdan anlamışsındır zaten hepsini yaşıyorum hepsini üstelik çok güçlü biriydim ben çok güçlü hiç bir soruna aldırış etmeden yürüyen dimdik giden, üniversite sınavını hedef olarak koymuş sürekli devam eden biriydim ta ki en çok istediğim şey tatil olana kadar.İlk 2 hafta iyiydi ama sonrası sonrası tam bir felaket ilk defa intihar etemyi düşündüm ve kendimle yüzleştim dostum kendimle yüzleştikçe ağladım, hiç takamyacağım sorunlar beni uçsuz bucaksız bir çöldeymişim gibi hissetirdi.Güzel dostum arkadaşım canım arkadaşım benim sana değer veriyorum işte bak bu yorumu okuyorsan sana değer veriyorum.Sarıldığımı hayal et sana biz farklıyız diye üzülme be dökme o göz yaşlarını bak ben varım senin yanında hayal et sadece hayal et hani her zaman hayal ettiğin şu kendini başarılı olarak gördüğün o hayaller gibi hayal et dostum.Yanındayım ben istemediğin kadar yanındayım, sarılıyorum sana senle ağlıyorum bak gözyaşını sildim şuan senin birazdan senle film izlicez gülücez eğlenicez can dostum benim.Ağlama be ağlama senin gözyaşın için dünyaları birbirine katarım ben canım dostum benim yapma.Düşüncelerin var biliyorum benimde var ama ayakta durmalıyız güzel dostum sana günaydın mesajı atan yok mu ? Sana nasılsın diye soran yok mu ? Yoksa bile ben varım artık ya ben varım atarım sana her gün nasılsın diye sorarım nasılsın dostum derim iyi misin derim sarılırım sana dertleşiriz seninle merak etme.Bunları söyleyemem sana ama yazarım işte, senin gibi kalbi temiz insanlara değer vermek istiyorum ama hep yanlış kişileri seçiyorum.Keşke olsa senin gibi dostlarım keşke olsa ama bazen olmuyor işte ama ama ufacık bir umut var içimizde devam etmemizi istiyor.Eğer olmasaydı bu videoya gelip yorumlarda kendin gibi birini aramazdın emin ol,.Tamam dostum hadi beraber inithar edelim intihar ettik diyelim yazdık notumuzu ilk gün herkes ağladı bizim arkamızdan ikinci gün biraz azaldı gitti gitti günler geçti ve bir bakmışsın bir yıl geçmiş sen onları izliyorsun onlar seni göremiyor ve pişmansın neden yaptım ? Bak kimse takmıyor seni annen bile unutmuş baban bile bakmıyor artık sana hani seni dostum olarak paylaşan ah be yazıp hikayelerine atanlar var ya bak bak gülüp eğleniyorlar umurlarında değilsin ki sence bunlar için değer mi dostum benim güzel arkadaşım benim can dostum değer mi söylesene ? Düşüncen olması çok normal çünkü çok zor şeyler yaşadık ve hayat bizi bu noktaya getirdi belki geleceğe dair umutlarımız yok ama ama işte bir gün mutlu olacağız bizde bir gün bizim günümüz olacak, bak ben varım artık ya arkadaşınım ben senin ,sen bana kötülük yapsan bile ki yapmaayacağını biliyorum, yanındayım ben senin yanındayım arkadaşım benim.Ahmet,mehmet,ilayda,gamze,ezgi,buse,,enes,efe adın artık neyse sen benim dostumsun ya bak dost olduk senle, değmez seni bir gün bile umursamayanlara değmez sen ayağa kalkıp toparlanacaksın o melankolik şarkıları bırakacaksın, açıkcaksın haydi gel içelimi ve dans edeceksin beraber dans edeceğiz, beraber tiyatro izleyeceğiz, klitap okuyacağız kahve içeceğiz kur hayal kur bunları yazarken gözlerimden damlalar yavaş yavaş düşüyor ağlıyorum ama bu üzüntüden değil mutluluktan.Çünkü umut olucam ben kendim gibi insanları hayata bağlayacağım söz veriyorum size o televizyonlarda inithar oranlarını azaltacağım anlaıyorum ben sizi anlıyorum. Bizim gibi insanları hayata bağlayacağım söz veriyorum pes etmek yok kaçmak yok benle dalga geçenleri yerin dibine sokmak var.Ağlayarak izlediğim bu kadar videonun ardından en dipte olsamda çıkacağım yukarı canım dostum benim.Ağlarız beraber seninle ne yapmak istiyorsan yaparız ama kıyma canına yapma istersen numaramıda vereyim istersen senin için hesap açayım ama yapma kendine seninle konuşrum saatlerce dertleşirim ama yapma be canım dostum yapma derlerimizi anlatırız dinlerim sabaha kadar dinlerim ama sen sen o güzel canına kıyma dostum.Seviyorum seni çok sevdim şunu okurken bile hayal ediyorum seni yapmayacaksın sen ya yapmayacaksın, sen bunları atlatacaksın zor olacaksada çıkacaksın bu karanlıktan beraber çıkacağız birbirimze destek vererek.Haydi dostum şimdi ağlayabiliriz ağlayalım ama asla ama asla kendimize zarar vermeyelim dostum.Güzel dostum benim."
Teşekkürler Yunus
14:35 piknik olmaz malum tutuklanabiliriz
ben şuan hayatta tutan tek şey 18 yaşımda basıp gitmek ve daha ilerileri için merak duymak. podcasti dinlerken bu merak duygum canlandı ve karamsarlıktan çıktım galiba, teşekkürler. (şu köfte işini de yapsak mı bi ara)
Sarı dolar geliyor ):
2:20 abu bu ekonomik sorun zaten ülkemizde avrupa bizi kıskanıyo diyen boomerler olduğu sürece gitmez
Of be hayat ne zor be bir kick starter vermemişler yukarıdan yollarken .yi bir dünyaya gelsek de yaşasak,çalışsak,yesek,öğrensek,üretsek,kendimize göre eş bulsak çocuk yapsak,yaşlansak;hırsızlık olmasa kötülük olmasa herkes rahat rahat doğsa yaşasa ölse be.
Neyse ben hayal kurayım anca bi bok yapmadan boş boş...
Nihilizm düşüncesinin önemli bir etkisi olduğunu düşünüyorum. Nihilizmin insan aklına neler yapabileceği belli... Bu düşünceyi kafaya takmış arkadaşınız varsa anlarsınız yani, hayatlarına ve hayattaki varlıklarına hiç değer vermedikleri çok oluyor. Ölümün ya da yaşamın bir değeri olmadığından ölümü seçmeyi baya kolaylaştırıyor bu durum.
Tabi hayatlarından mutlu olsalar ölümü değil de hayatı tercih etmeleri çok daha olağan olurdu. O da Türkiyede bir gencin, çocuğun yaşadığı hayatta o kadar çok boktan durum var ki... İyilerine tutunamayabiliyorlar.
Konudan alakasız ama yeni çeriler çok tatlı
oraya gidecek param yok :'/ minare yeter bize
Ohh dostum bazen bunlari cidden takmamak lazim hep olan kotu haberler insani uzer bazen ben bile hayatimi sorguluyom su camdan atlasam ne olur diye saatlerce sorguluyom bazen haberlerde cikcak bazende sadece ahh knk bak nufus 1 dustu diyecen unutmaki doğunda sana verilen ilk sey hayatir ve hayat kisa ve uzundur ona gore yasa intiharlar sadece caresizlik anlamina gelmez her zaman olmasada coğu zaman cozum vardir sirf borcun olduğu icin intihar etmek yerine kaca bilirsin sirf bi bakkal 230 lira icin seni dunyanin diğer ucuna kadar takip etmez ayle sorunumu ayleni terk et ve iyi bi yer bul kacmak kolaydir ama arkandaki seyleri birakmak zordur
Lan intihar etsem bile haberlere çıkamıyorum yeter ya
çok iyi geldi bu video bana😌😪
Tyt'de çıkan bir sorunun neredeyse aynısının lgs'de çıkması hakkında konuşur musun?
İntihar fikri her halime gelindiğinde bu videoyu açıp izleyeceğim.
13:55 azim ve hırsım yok sorun orda :d
İntihar etmeyeceğimde ölmeden önce bütün insanlığa bi kapak yapasım var nasıl yapabiliceğimi düşünüyorum
Bu adamın videoları psikologa gitmiş gibi iyi hissettiriyo
Ya var ya sen çok zeki adamsın.
Zeka çok göreceli bir kavram
@ tamam benim görüşüme göre zekisin o zaman.
yunusun uzun podcastleri çok hoş oluyor
köfte fikri hoşuma gitmek
Vaow Yunus evrim videosu filan mı geliyor?
Hayat gibi mükemmel bir şey????? belki Amerika'da
Yorumlardaki hemen hemen herkesin profil fotoğrafının anime olması bi benim mi dikkatimi çekti
Ülkemizde gerçeklikten kaçmak için kullanılıyorlar genelde. Kendimden biliyorum
Çok fazla aile baskısı oluyor bir yerde ve çok fazla psikolojik olarak çökme buraya sürebiliyor bence bu da intihara sebep oluyor (bende onlardan biriyim ama artık bıktım çabalamıyorum da onları memnun etmeye)
Hepsi geçmese de bir zaman sonra videoda da dediğim gibi aile ile bağınızı siz ayarlayabiliyorsunuz. Evden uçabilecek yaşa kadar sabretmeniz yeterli çoğunlukla
@ evet haklısınız sanırım yunus polis olmayı düşünüyorum umarım olurum eğer başarabilirsem aynı evde yaşasakta fazla görüşmeyeceğimiz için rahat olucam ve muhtemelen sürekli atamalar olacak zaten oradan oraya. Yanıt verdiğiniz için teşekkür ederim umarım bende başarabilirim bu bağ ayarlama olayını 😅