Ik ben zo ongelooflijk onder de indruk van je uitleg hoe je je trauma's uit het verleden moet helen. Jij bent echt de eerste die zo diep en tot in de puntjes uitleg heeft wat vergeving eigenlijk is en hoe je het moet doen...nl; LOSLATEN. Je hebt me echt in 1 speech hier op youtube uitgelegd dat het allemaal in mijn hoofd zit....ik heb nl een moeder die narcistisch is en die me tot nu roe zelfs mijn hele leven heeft willen onderdrukken...onder haar knoet leven...en alsof het nog niet erg genoeg is woont ze vlak naast me. Maar door jouw uitleg weet ik nu echt hoe ik daarvan kan genezen. Ik ben je ongelooflijk dankbaar dat er mensen zijn die het tot in de puntjes zo duidelijk kunnen formuleren in 1 speech! Ik wens je een mooi eindejaar en een mooi begin van het nieuwe jaar. Wat een schitterend einde van het jaar voor mij...en het geeft me nu alle kracht omdat je bevestigd hebt dat het allemaal niet mijn schuld is en dat ik ze nu LOSLAAT. ik blijf vriendelijk maar trek me geen moer meer aan wat ze nog allemaal zegt tegen mij. Grote dank nogmaals! Ik ben verlicht in 1 oogwenk! ❤🙏😇
Goed te weten dat goedkeuring van ouders niet nodig is om te helen. Mijn ouders zijn enige tijd geleden overleden en daardoor zijn alle regels en normen komen te vervallen op basis waarvan ik moest leven. Die leegte maakt dat ik de realiteit te erkennen heb en mijzelf nieuwe regels en normen moet aanleren. Alle vaste patronen, hoe ongezond ze ook waren, zijn weggevallen. Het oude verwerken en het nieuwe leren is hard werken en doet zeer.
Het is zeker hard soms, en tegelijk supermooi dat je ook de ruimte ervaart. Dat vind ik zelf altijd zo mooi... in je hoofd is het 'of', maar in je hart is het 'en'. Je kunt verdriet voelen, pijn, zwaar én liefde, ruimte, steun. Allemaal tegelijkertijd.
Het vraagt tijd. Maar vooral vraagt het aandacht. Ik probeer elke dag minimaal 10 minuten stilte te vinden waarbij ik alleen maar luister naar mezelf. 10 minuten proberen te voelen wat ik echt voel. En dan merk ik dat ik steeds meer ontdek in mezelf.
Toen ik 15 was heeft mijn vader zelfmoord gepleegd. Hierdoor dissocieer ik soms en ik heb faalangst, ik kap zodra iets maar niet lukt en dit belemmert school. Ik weet alleen niet hoe ik die erkenning etc los kan maken en dat te voelen aangezien mijn vader dood is.
Heftig dat je dar mee hebt moeten maken. Ik ga je sowieso aanraden om het niet alleen te doen, maar met een goede therapeut. Het lastige bij zelfmoord is dat er nog meer gevoelens bij komen dan bij alleen overlijden. Plus dat er bij hem waarschijnlijk ook meerdere patronen in de weg zaten waardoor hij dat kon doen. Een goede therapeut kan je helpen om weer echt te gaan voelen en juist ook de pijn (van bijvoorbeeld falen) toe te staan, zodat je weer stap voor stap echt in jezelf kan komen staan. Daar zit ook een stuk vergeven bij. Van hem en van jezelf. En jezelf toe staan om liefde te ontvangen.
Wat ook heel erg is vind ik, als je ouders zelf een jeugdtrauma hebben opgelopen in hun jeugd, en je moeder als 18 jarige zwanger raakt, want dat was vroeger in de jaren 60 de normaalste zaak van de wereld, dat je heel jong kinderen kreeg, gepland of niet..........
Hoi Bas, ik heb meerdere grote en kleine jeugdtrauma’s ben wel al voorbij de erkenning want ik weet dat ik niet nooit ga krijgen. Ik ben nu 36. Wat als je ouders nog steeds in dezelfde (narcistische patronen) zitten en ze dus nog steeds voor nieuwe trauma’s zorgen. Hoe gaat je daar mee om ?
Goede vraag. Ik zal er een video over maken, want het vraagt een uitgebreid antwoord. Het korte antwoord is dit: er niet mee omgaan. In sommige gevallen is het beter om het contact met je ouders zoveel mogelijk te beperken. De belangrijkste vraag is dit: is het goed voor jou om contact te hebben met ze?
Herkenbare vraag. Zie ook heel graag uit naar de video @Bas die je hierover wilt gaan maken! Het is zwaar werken proberen te helen van trauma terwijl het in ‘het nu’ nog steeds doorgaat.. sterkte! Lieve groetjes
Los van de grote Trauma's (PTSS ) veroorzakende gruwels van ouders, kun je het als ouders ook nooit helemaal goed doen. Ben je prestatiegericht is niet goed, maar als je dat als ouders juist NIET bent omdat je weet dat het schadelijk kan zijn( dus zegt" je best doen is altijd goed genoeg")...dan zorgt dat ook voor een" microtrauma" zoals jij het noemt. 🤔Ben benieuwd waar de " ouders van het jaar" dan wel niet aan moeten voldoen.😬
Het mooie is... je kunt het niet goed doen. En dat geeft ook weer de ruimte om te stoppen met overdreven je best te doen of te over compenseren. Pas als je volledig verlicht bent kun je het 'goed' doen. En zelfs dan heeft de rest van de samenleving ook nog steeds invloed op je kids. Zolang je steeds zelf meer los komt van je oude trauma's ga je het vanzelf steeds beter doen.
Dat he. En misschien is het niet kwaad bedoeld, maar het heeft wel effect op je. Dan is het soms beter om het niet te delen en jezelf ook niet meer afhankelijk te voelen van die erkenning.
@@LeerVrijLevennou dat vind ik een mooi inzicht. Hoe ik dat concreet moet aanpakken moet ik nog ontdekken maar ik hoef gewoon niet meer op erkenning te hopen... Mijn ouders hebben de zelfkennis niet, geen inzicht in hun eigen gedrag, geen inzicht in de psyche van de mens.. het is onbegonnen werk. Ze zijn 84 .. veranderen niet meer. Maar ik vind het een mooi inzicht dat ik het zelf kan. Dat ik hun niet nodig heb. Dat ik mezelf kan helen. En zelf keuzes kan maken. Dat wordt mijn doel voor 2025; meer voor mezelf kiezen, wat ik wil. Fijne jaarwisseling!!
Ik ben zo ongelooflijk onder de indruk van je uitleg hoe je je trauma's uit het verleden moet helen.
Jij bent echt de eerste die zo diep en tot in de puntjes uitleg heeft wat vergeving eigenlijk is en hoe je het moet doen...nl; LOSLATEN.
Je hebt me echt in 1 speech hier op youtube uitgelegd dat het allemaal in mijn hoofd zit....ik heb nl een moeder die narcistisch is en die me tot nu roe zelfs mijn hele leven heeft willen onderdrukken...onder haar knoet leven...en alsof het nog niet erg genoeg is woont ze vlak naast me.
Maar door jouw uitleg weet ik nu echt hoe ik daarvan kan genezen.
Ik ben je ongelooflijk dankbaar dat er mensen zijn die het tot in de puntjes zo duidelijk kunnen formuleren in 1 speech!
Ik wens je een mooi eindejaar en een mooi begin van het nieuwe jaar.
Wat een schitterend einde van het jaar voor mij...en het geeft me nu alle kracht omdat je bevestigd hebt dat het allemaal niet mijn schuld is en dat ik ze nu LOSLAAT.
ik blijf vriendelijk maar trek me geen moer meer aan wat ze nog allemaal zegt tegen mij.
Grote dank nogmaals! Ik ben verlicht in 1 oogwenk!
❤🙏😇
Goed te weten dat goedkeuring van ouders niet nodig is om te helen. Mijn ouders zijn enige tijd geleden overleden en daardoor zijn alle regels en normen komen te vervallen op basis waarvan ik moest leven. Die leegte maakt dat ik de realiteit te erkennen heb en mijzelf nieuwe regels en normen moet aanleren. Alle vaste patronen, hoe ongezond ze ook waren, zijn weggevallen. Het oude verwerken en het nieuwe leren is hard werken en doet zeer.
Het is zeker hard soms, en tegelijk supermooi dat je ook de ruimte ervaart.
Dat vind ik zelf altijd zo mooi... in je hoofd is het 'of', maar in je hart is het 'en'.
Je kunt verdriet voelen, pijn, zwaar én liefde, ruimte, steun. Allemaal tegelijkertijd.
Positief en negatief tegelijk dus..
Mooie video. Ik vind het zelf lastig om zo'n subtiele traumaatjes te herkennen en de manier hoe ik ze moet helen.
Het vraagt tijd. Maar vooral vraagt het aandacht. Ik probeer elke dag minimaal 10 minuten stilte te vinden waarbij ik alleen maar luister naar mezelf. 10 minuten proberen te voelen wat ik echt voel.
En dan merk ik dat ik steeds meer ontdek in mezelf.
Dank voor deze heldere video
Bas dank je wel weer,altijd erg interessant en leerzaam
Wens je alle goeds voor 2025 samen met je gezin.❤
Toen ik 15 was heeft mijn vader zelfmoord gepleegd. Hierdoor dissocieer ik soms en ik heb faalangst, ik kap zodra iets maar niet lukt en dit belemmert school. Ik weet alleen niet hoe ik die erkenning etc los kan maken en dat te voelen aangezien mijn vader dood is.
Heftig dat je dar mee hebt moeten maken. Ik ga je sowieso aanraden om het niet alleen te doen, maar met een goede therapeut.
Het lastige bij zelfmoord is dat er nog meer gevoelens bij komen dan bij alleen overlijden. Plus dat er bij hem waarschijnlijk ook meerdere patronen in de weg zaten waardoor hij dat kon doen.
Een goede therapeut kan je helpen om weer echt te gaan voelen en juist ook de pijn (van bijvoorbeeld falen) toe te staan, zodat je weer stap voor stap echt in jezelf kan komen staan.
Daar zit ook een stuk vergeven bij. Van hem en van jezelf. En jezelf toe staan om liefde te ontvangen.
Wat ook heel erg is vind ik, als je ouders zelf een jeugdtrauma hebben opgelopen in hun jeugd, en je moeder als 18 jarige zwanger raakt, want dat was vroeger in de jaren 60 de normaalste zaak van de wereld, dat je heel jong kinderen kreeg, gepland of niet..........
Hoi Bas, ik heb meerdere grote en kleine jeugdtrauma’s ben wel al voorbij de erkenning want ik weet dat ik niet nooit ga krijgen. Ik ben nu 36. Wat als je ouders nog steeds in dezelfde (narcistische patronen) zitten en ze dus nog steeds voor nieuwe trauma’s zorgen. Hoe gaat je daar mee om ?
Goede vraag. Ik zal er een video over maken, want het vraagt een uitgebreid antwoord.
Het korte antwoord is dit: er niet mee omgaan. In sommige gevallen is het beter om het contact met je ouders zoveel mogelijk te beperken.
De belangrijkste vraag is dit: is het goed voor jou om contact te hebben met ze?
@@LeerVrijLevenBas dat zou ontzettend fijn zijn. Het antwoord op je vraag is een duidelijke nee. Het is niet goed voor mij. Bedankt voor je reactie.
Herkenbare vraag. Zie ook heel graag uit naar de video @Bas die je hierover wilt gaan maken!
Het is zwaar werken proberen te helen van trauma terwijl het in ‘het nu’ nog steeds doorgaat..
sterkte!
Lieve groetjes
🙏💝
Los van de grote Trauma's (PTSS ) veroorzakende gruwels van ouders, kun je het als ouders ook nooit helemaal goed doen. Ben je prestatiegericht is niet goed, maar als je dat als ouders juist NIET bent omdat je weet dat het schadelijk kan zijn( dus zegt" je best doen is altijd goed genoeg")...dan zorgt dat ook voor een" microtrauma" zoals jij het noemt. 🤔Ben benieuwd waar de " ouders van het jaar" dan wel niet aan moeten voldoen.😬
Het mooie is... je kunt het niet goed doen. En dat geeft ook weer de ruimte om te stoppen met overdreven je best te doen of te over compenseren.
Pas als je volledig verlicht bent kun je het 'goed' doen. En zelfs dan heeft de rest van de samenleving ook nog steeds invloed op je kids.
Zolang je steeds zelf meer los komt van je oude trauma's ga je het vanzelf steeds beter doen.
"Dat jij dat zo voelt, wil niet zeggen dat het zo is", zei mijn vader. En "je gevoel kan je bedriegen". Nou, dan hou je wel weer je mond dicht...
Dat he. En misschien is het niet kwaad bedoeld, maar het heeft wel effect op je.
Dan is het soms beter om het niet te delen en jezelf ook niet meer afhankelijk te voelen van die erkenning.
@@LeerVrijLevennou dat vind ik een mooi inzicht. Hoe ik dat concreet moet aanpakken moet ik nog ontdekken maar ik hoef gewoon niet meer op erkenning te hopen... Mijn ouders hebben de zelfkennis niet, geen inzicht in hun eigen gedrag, geen inzicht in de psyche van de mens.. het is onbegonnen werk. Ze zijn 84 .. veranderen niet meer.
Maar ik vind het een mooi inzicht dat ik het zelf kan. Dat ik hun niet nodig heb. Dat ik mezelf kan helen. En zelf keuzes kan maken. Dat wordt mijn doel voor 2025; meer voor mezelf kiezen, wat ik wil.
Fijne jaarwisseling!!