Witam. Mówię stanowcze nie stwierdzeniu, iż tylko osoby wierzące,są powołane do przejścia ciemnej nocy. Wszyscy ludzie są dziećmi Bożymi! A jak rozpoznać różnicę między depresją a nocą ciemną,to proste. PO OWOCACH ICH POZNACIE. Ludzie którzy ją przeszli stają się przemienieni,co pokazuje ich życie. A po przejściu depresji,żyją tak jak przed nią. Pozdrawiam serdecznie 💚
Witam! Wydaje mi się, że inaczej rozumiemy terminy, którymi się posługujemy. Jeśli dobrze zrozumiałem, podział między depresją a nocą ciemną przebiega według Pani po linii skutków. Jeśli są dobre, to mamy do czynienia z nocą ciemną, jeśli złe/neutralne - z depresją. Ja byłbym dużo bardziej skłonny widzieć podstawową różnicę w źródłach. Źródła depresji są naturalne, ale nie widzę przeszkód, żeby doświadczenie depresji - podobnie jak wielu innych kryzysów - nie mogło prowadzić do rozwoju osoby. Może być depresja, której źródła są naturalne, ale która ostatecznie również prowadzi do przemiany ku lepszemu, ku znalezieniu nowego, głębszego sensu, czy rozumienia siebie etc. Przyczyną nocy ciemnej (w rozumieniu Jana od Krzyża, do którego wciąż się odwołujemy) jest Bóg. Zwłaszcza w "nocy ducha" jest to ewidentne. Czy noc ciemna może zostać źle przeżyta i nie doprowadzić do przemiany? Prawdopodobnie tak. Podsumowując - owoce są bardzo ważnym kryterium rozeznawania, ale niekoniecznie "kryterium diagnostycznym" pozwalającym odróżnić depresję i noc ciemną. Tym bardziej, jeśli oba doświadczenia występują naraz. Co do powołania - każdy człowiek, wierzący i niewierzący, jest powołany do zjednoczenia z Bogiem. A więc również do przejścia nocy ciemnej. Ale tak samo, jak nie da się mówić o zjednoczeniu z Bogiem bez Boga, tak też nie ma nocy ciemnej (znowu: tak jak opisuje ją Jan od Krzyża) bez relacji z Bogiem. Czy jakiś rodzaj doświadczenia nocy jest możliwy poza Kościołem? Bardzo możliwe. Ale bez Boga? Trzeba by już bardzo mocno nagiąć pojęcie nocy ciemnej. Wydaje mi się, że zbyt mocno.
A co gdy dany stan trwa już kilka lat? Nie pogłębia się nic od str psychologicznej. Smutek i w pewnym sensie rozpacz nawet jeśli były to raczej względnie krótkotrwale (wywołane sytuacja np stanem zdrowia, ale mijały zgodnie z etapami które są norma po diagnozie), jest radość z codzienności na miarę możliwości (bycie mama małego dziecka to spore zmęczenie) a równocześnie poczucie odrzucenia przez Boga i ogromna tęsknota. Po jakimś czasie przyszła i zgoda na te ciemności ale duchowo jest bardzo ciężko
Nie da się odpowiedzialnie udzielić odpowiedzi wyłącznie na podstawie krótkiego opisu w komentarzu. Jan od Krzyża bardzo mocno podkreśla rolę i znaczenie kierownika duchowego, który - o ile ma wiedzę i doświadczenie - może pomóc nazwać problem i wskazać jego przyczyny. Z popularnych publikacji o "nocy ciemnej" serdecznie polecam: Marc Foley OCD, Noc ciemna, Wydawnictwo Karmelitów Bosych Wilfrid Stinissen OCD, Noc jest mi światłem, Wydawnictwo Karmelitów Bosych
Myślę, że bezpiecznie można stwierdzić, że nie jest to niemożliwe. Ale rozeznawanie tego stanu byłoby jeszcze bardziej skomplikowane. I wymagałoby kompetentnego towarzyszenia zarówno od strony duchowej, jak i psychologicznej/psychiatrycznej.
Noc ciemna jest według św. Jana od Krzyża etapem drogi duchowej. Przyczyną jest Bóg, który "wyprowadza" osobę z form, które już zna i w których czuje się dobrze - i wprowadza ją w "ciemność". Doświadczenia związane z innymi ludźmi mogą być częścią "nocy", ale nie można powiedzieć, że to człowiek jest jej przyczyną.
@@karmelicibosikrakow Dziękuję za odpowiedź,tak przy okazji,czy byłaby możliwość rozmowy z ojcem Krakowskiej Prowincji Karmelitów na temat nocy ciemnej?
Bardzo ciekawe ❤❤❤
Dziękuję za NAUKĘ💓
Urzeka spokój tej dyskusji, szacunek dla siebie rozmówców, rzeczowość merytorycznej argumentacji. Święta Matka Teresa może być dumna że swoich synów.
A czy noc ciemna może stać się przyczyna depresji, bo czlowiek zbyt mocno się w niej zatraca?
Witam. Mówię stanowcze nie stwierdzeniu, iż tylko osoby wierzące,są powołane do przejścia ciemnej nocy. Wszyscy ludzie są dziećmi Bożymi! A jak rozpoznać różnicę między depresją a nocą ciemną,to proste. PO OWOCACH ICH POZNACIE. Ludzie którzy ją przeszli stają się przemienieni,co pokazuje ich życie. A po przejściu depresji,żyją tak jak przed nią. Pozdrawiam serdecznie 💚
Witam!
Wydaje mi się, że inaczej rozumiemy terminy, którymi się posługujemy. Jeśli dobrze zrozumiałem, podział między depresją a nocą ciemną przebiega według Pani po linii skutków. Jeśli są dobre, to mamy do czynienia z nocą ciemną, jeśli złe/neutralne - z depresją. Ja byłbym dużo bardziej skłonny widzieć podstawową różnicę w źródłach. Źródła depresji są naturalne, ale nie widzę przeszkód, żeby doświadczenie depresji - podobnie jak wielu innych kryzysów - nie mogło prowadzić do rozwoju osoby. Może być depresja, której źródła są naturalne, ale która ostatecznie również prowadzi do przemiany ku lepszemu, ku znalezieniu nowego, głębszego sensu, czy rozumienia siebie etc. Przyczyną nocy ciemnej (w rozumieniu Jana od Krzyża, do którego wciąż się odwołujemy) jest Bóg. Zwłaszcza w "nocy ducha" jest to ewidentne. Czy noc ciemna może zostać źle przeżyta i nie doprowadzić do przemiany? Prawdopodobnie tak.
Podsumowując - owoce są bardzo ważnym kryterium rozeznawania, ale niekoniecznie "kryterium diagnostycznym" pozwalającym odróżnić depresję i noc ciemną. Tym bardziej, jeśli oba doświadczenia występują naraz.
Co do powołania - każdy człowiek, wierzący i niewierzący, jest powołany do zjednoczenia z Bogiem. A więc również do przejścia nocy ciemnej. Ale tak samo, jak nie da się mówić o zjednoczeniu z Bogiem bez Boga, tak też nie ma nocy ciemnej (znowu: tak jak opisuje ją Jan od Krzyża) bez relacji z Bogiem. Czy jakiś rodzaj doświadczenia nocy jest możliwy poza Kościołem? Bardzo możliwe. Ale bez Boga? Trzeba by już bardzo mocno nagiąć pojęcie nocy ciemnej. Wydaje mi się, że zbyt mocno.
A co gdy dany stan trwa już kilka lat? Nie pogłębia się nic od str psychologicznej. Smutek i w pewnym sensie rozpacz nawet jeśli były to raczej względnie krótkotrwale (wywołane sytuacja np stanem zdrowia, ale mijały zgodnie z etapami które są norma po diagnozie), jest radość z codzienności na miarę możliwości (bycie mama małego dziecka to spore zmęczenie) a równocześnie poczucie odrzucenia przez Boga i ogromna tęsknota. Po jakimś czasie przyszła i zgoda na te ciemności ale duchowo jest bardzo ciężko
Nie da się odpowiedzialnie udzielić odpowiedzi wyłącznie na podstawie krótkiego opisu w komentarzu. Jan od Krzyża bardzo mocno podkreśla rolę i znaczenie kierownika duchowego, który - o ile ma wiedzę i doświadczenie - może pomóc nazwać problem i wskazać jego przyczyny.
Z popularnych publikacji o "nocy ciemnej" serdecznie polecam:
Marc Foley OCD, Noc ciemna, Wydawnictwo Karmelitów Bosych
Wilfrid Stinissen OCD, Noc jest mi światłem, Wydawnictwo Karmelitów Bosych
A czy jest możliwość że można być jednocześnie w depresji i nocy ciemnej?
Myślę, że bezpiecznie można stwierdzić, że nie jest to niemożliwe. Ale rozeznawanie tego stanu byłoby jeszcze bardziej skomplikowane. I wymagałoby kompetentnego towarzyszenia zarówno od strony duchowej, jak i psychologicznej/psychiatrycznej.
Czy przyczyną nocy ciemnej może być inny człowiek?
Noc ciemna jest według św. Jana od Krzyża etapem drogi duchowej. Przyczyną jest Bóg, który "wyprowadza" osobę z form, które już zna i w których czuje się dobrze - i wprowadza ją w "ciemność". Doświadczenia związane z innymi ludźmi mogą być częścią "nocy", ale nie można powiedzieć, że to człowiek jest jej przyczyną.
@@karmelicibosikrakow Dziękuję za odpowiedź,tak przy okazji,czy byłaby możliwość rozmowy z ojcem Krakowskiej Prowincji Karmelitów na temat nocy ciemnej?
@@bogusawgranieczny9128 Prosimy o kontakt mailowy.
smakkarmelu@gmail.com
@@karmelicibosikrakow Napisałem
Ta ja chyba też napiszę ,jeśli można ..