Είχα εγώ κάποτε κατάθλιψη 2 φορές τον χρόνο από τα 15-32 μου κι η μια ήταν πάντα μέσα στις γιορτές.. Διαρκούσε 15-20 μέρες κ σε εκείνη την φάση ήμουν ένας άλλος άνθρωπος. Σκεφτόμουν μέχρι κ την αυτοκτονία. Οι γύρω μου δυστυχώς δεν μπορούσαν να με καταλάβουν, ειδικά εκείνα τα χρόνια ο κόσμος δεν ασχολείτο ιδιαίτερα με αυτό το κομμάτι. Είμαι 50 τώρα. Οι περισσότεροι, ακόμα κι η ίδια μου η οικογένεια μου έλεγαν το τραγικό "τι σου λείπει εσένα; Όλα τα έχεις! Τι να πουν κι άλλοι.." Δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα χειρότερο να το πεις αυτό στον πάσχοντα. Τον βυθίζεις ακόμα περισσότερο στο πηγάδι!! Θέλει μόνο αγάπη, κατανόηση, εγώ χρειαζόμουν να είναι κάποιος δίπλα μου κ να μου κρατάει το χέρι, να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, να με ακούει να του μιλάω με τις ασυναρτησίες που έλεγα κατά την διάρκεια εκείνων των ημερών.. Απλά να είναι εκεί. Χωρίς να με κρίνει ή να με κατακρίνει. Το μόνο που ήθελα ήταν να μένω κουκουλωμενη στο κρεβάτι ενώ έτρεμα στην κυριολεξία σαν το ψαρι. Κατά την διάρκεια της νύχτας ξύπναγα διαρκώς κ κοίταζα το ρολόι να δω την ώρα γιατί δεν ήθελα, έτρεμα μην ξημερώσει κι αρχίσει η μέρα!! Αν ήμουν αναγκασμένη να βγω έξω δεν είχα συναίσθηση του τι εκανα. Πήγαινα πχ στην μέση του δρόμου σαν χαμένη κ τα αυτοκίνητα μου κορναραν ενώ οι οδηγοί με έβριζαν! Αν δούλευα, ήμουν σαν χαμένη με κίνδυνο να με απολύσει ο εργοδότης της εκάστοτε δουλειάς μου!! Κι αυτά είναι μόνο δύο τρία από αυτά που βίωνα.. Στις "δοκιμές αυτοκτονίας" όπως τις αποκαλούσα εγώ τεσταρα την αίσθηση του εκάστοτε τρόπου, πχ έβαζα στα χείλη μου το καπάκι από την χλωρίνη γεμάτο χλωρίνη κι έλεγα "τώρα θα το κατεβάσω", πήγαινα στην άκρη του μπαλκονιού κι έλεγα τώρα θα πέσω, έβαζα το μαχαίρι στις φλέβες μου κι έλεγα τώρα θα τις κόψω κλπ κλπ... Σας τα είπα όλα αυτά ώστε να δείτε την πλευρά του ίδιου του ασθενή κ τι ακριβώς χρειάζεται.. Μπορεί όποιος θέλει να μου κάνει κάποια ερώτηση. Θα χαρώ πολύ να βοηθήσω. Να τονίσω ότι θεραπεύτηκα χωρίς καθόλου ψυχοφάρμακα ή κάποιον ειδικό, έτσι στα ξαφνικά! Απλά δεν με ξαναέπιασε ποτέ πια. Η τελευταία μου ωστόσο ήταν κι η χειρότερη. Κράτησε 25 μέρες, είχα χάσει 6 κιλά (πάντα φυσικά τα ξανάπαιρνα μετά από κάθε κρίση) κ δεν θα ξεχάσω πόσο έντονη κι ισχυρή ήταν. Όλως παραδόξως είχα όρεξη κι έτρωγα κανονικά, απλά προφανώς η ψυχική φθορά ήταν τέτοια ώστε να μην αφήνει την τροφή να "σταθεί" πάνω μου κι επιπροσθέτως έκαιγα πολύ έντονα κι αυτά που είχα ήδη. Όσα βίωσα ήταν εφιαλτικά. Επίσης πάντα λέω στους άλλους να μην συγχέουν την θλίψη με την κατάθλιψη γιατί δεν έχουν την παραμικρή ιδέα πόση διαφορά κι απόσταση υπάρχει. Η λέξη κατάθλιψη είναι καραμέλα στο στόμα των περισσότερων δυστυχώς ενώ εννοούν μια απλή θλίψη, ακεφιά, βαρεμάρα κλπ. Στην κατάθλιψη χάνεις τον εαυτό σου, πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση κ μην ξεχνάτε ότι μπορεί κάλλιστα να σε οδηγήσει κ στην αφαίρεση της ίδιας σου της ζωής.. Μετά, όταν ξελαμπικαρεις αντιλαμβάνεσαι τι τραγικό λάθος θα διέπραττες. Βέβαια εγώ ήξερα εκ των προτέρων ακόμα κι όταν έκανα τέτοιες άσχημες σκέψεις, ότι αυτό δεν θα το έκανα ποτέ. Ωστόσο δεν μπορείς να τις αποφύγεις όταν σου έρχονται στο μυαλό.. Είσαι ανίσχυρος να κάνεις το ο,τιδήποτε τότε. Είσαι απλά έρμαιο της όλης κατάστασης..
Σας ευχαριστώ που παραθέσατε την εμπειρία σας και που προσφέρεστε να βοηθήσετε άλλους έχοντας περάσει από αυτό και γνωρίζοντας μέσω των βιωμάτων σας πόσο δύσκολο είναι! Μιλάτε όμορφα και αληθινά.
@@nikosvamvakaris σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ. Να είστε καλά κ να βοηθάτε κόσμο. Οι ανθρώπινες ψυχές διψούν για λύσεις, απαντήσεις, στήριξη μέσα σε όλα αυτά που αντιμετωπίζει ο καθένας μας. Καλή συνέχεια κ καλή δύναμη στο έργο σας.
Παρέλειψα να αναφερθώ σε κάτι πολύ σημαντικό: την πρώτη φορά που μου έτυχε, στα 15 μου! Εκεί πραγματικα ήταν απερίγραπτη η εμπειρία. Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε, είχα τρελλάνει τους δικούς μου οι οποίοι δεν ήξεραν τι να υποθέσουν κ πώς να με αντιμετωπίσουν μιας κ τότε υπήρχε άγνοια γύρω από αυτό το θέμα. Την δεύτερη μέρα της πρώτης εκείνης φοράς βρισκόμουν στο σχολείο κ ξαφνικά απλώθηκε μπροστά στα μάτια μου ένα πέπλο σαν θολούρα το οποίο με τρόμαξε κ νόμισα ότι δεν έβλεπα καλά!! Αμέσως αναστάτωσα κ τους καθηγητές μου οι οποίοι ειδοποίησαν άμεσα την μητέρα μου κι η γυναίκα σκοτώθηκε να έρθει να με πάρει κ να με τρέχει σε 3 οφθαλμίατρους να μας πουν τι έχω.... Σας λέω, έχω ζήσει απίστευτα πράγματα. Ας μην σας κουράζω περαιτέρω. Όποιος νιώθει την ανάγκη μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου κι αν μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά θα χαρώ ιδιαίτερα.
@@vanitasvanitatum9160 καλησπέρα σας κ να έχετε μια ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα. Είμαι σίγουρη γιατί το άγχος μου δεν ήταν σε καμία περίπτωση ικανό να δημιουργήσει μέσα μου τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις. Θα ξαναπώ ότι σε εκείνες τις φάσεις ήμουν ένας τελείως άλλος άνθρωπος όπερ κ σημαίνει ότι κι όλοι αυτοί οι συλλογισμοί ανήκαν σε ένα άλλο άτομο κι όχι σε μένα. Εγώ ποτέ μου δεν θα προέβαινα σε μια τέτοια πράξη, μεγάλωσα σε μια οικογένεια με χριστιανικές αρχές κι αξίες. Όλο αυτό που περνούσα ήταν όντως κατάθλιψη.
Εμένα σε μια κριση αγχους-καταθλιψης-απελπισιας, συγκεκριμένοι συγγενείς μου με παροτρυναν να σταματησω την ψυχολογο που ειχα για χρονια γιατι θεωρουσαν πως δεν μου κανει καλό και πως με θυματοποιει. Φυσικα εγω τους εδωσα το δικαιωμα να το κανουν εφοσον μοιραζομουν μαζί τους πληροφοριες, παραπονα που ειχα απο την θεραπευτρια μου και ηταν λες και ηθελα κιολας να παρω τετοιες συμβουλες. Μου ειπαν και αυτό που είπατε "δεν σε αγαπά, δεν σε νοιάζεται περισσοτερο από 'μας", συγκριναν την δικια τους περίπτωση με την δικια μου κτλ Φυσικα το παραδεχομαι τους ειχα τρελανει όλους στα τηλέφωνα και στις γνωμες, ισως να παρουσιαζα και την κατασταση μου πιο σοβαρη απο οτι ηταν, δεν μου εβαζαν ισως και αυτοι ορια....τελοσπαντων. Ναι με πιεση δεν γινεται τιποτα, εγώ που εχω και εμπειρια με ψυχολογους και δεν θελω πια να το κανω, ποσο μαλλον νιώθω πως οταν το δοκιμάζω μου κανει περισσοτερο κακο παρα καλο γιατι απλως μυρικαζω.
Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη σας να εστιάσουμε στη δυναμική της σχέσης με την οικογένειά σας και τη σημασία των ορίων. Αυτό που περιγράφετε μοιάζει με μια συνεξαρτητική σχέση, όπου η εξωτερική πίεση από την οικογένεια δεν σας επιτρέπει να σκεφτείτε καθαρά και να πάρετε αποφάσεις που είναι αληθινά ωφέλιμες για εσάς. Όταν επιτρέπουμε στους άλλους να υπερβαίνουν τα όριά μας, χάνουμε την επαφή με το τι πραγματικά χρειαζόμαστε, και αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα φαύλο κύκλο δυσλειτουργίας. Αν αρχίσετε να θέτετε όρια, είναι πιθανό να συναντήσετε αντίσταση. Η αλλαγή της δικής σας στάσης μπορεί να "ταράξει" τη δυναμική της οικογένειας, καθώς τους αναγκάζει να αντιμετωπίσουν τα δικά τους θέματα που μπορεί να κρατούσαν καταπιεσμένα. Η αλλαγή σας καθρεφτίζει την ανάγκη για δική τους αυτογνωσία, κάτι που μπορεί να είναι άβολο για αυτούς. Αυτή η αντίσταση είναι φυσιολογική, αλλά είναι σημαντικό να παραμείνετε σταθερή στις αποφάσεις σας, γνωρίζοντας ότι όσο περισσότερο εξελίσσεστε, τόσο περισσότερο θα χρειαστεί να διαχειριστείτε την εξωτερική πίεση. Μερικές σκέψεις που μπορεί να βοηθήσουν: - Τα όρια δεν είναι πράξη εγωισμού αλλά προστασίας του εαυτού σας. - Όσο εξελίσσεστε και αλλάζετε, οι άλλοι μπορεί να προσπαθήσουν να σας επαναφέρουν στην "παλιά σας θέση" γιατί αυτό τους βολεύει. Η συνέπεια στα όριά σας είναι το κλειδί για την ελευθερία σας. - Να θυμάστε ότι δεν χρειάζεται να επωμίζεστε τα προβλήματα των άλλων ή να τους επιτρέπετε να ορίζουν τη δική σας πορεία. Τροφή για σκέψη: Όσο περισσότερο αλλάζετε, τόσο περισσότερο δίνετε στους γύρω σας την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τις δικές τους αλήθειες. Το αν θα το κάνουν ή όχι είναι δική τους επιλογή, αλλά η δική σας ελευθερία να εξελιχθείτε είναι η πιο σημαντική προτεραιότητα.
Θα ήθελα, με τήν άδεια σας, να επισημάνω ότι βλέποντας σας καθιστό, αισθάνθηκα πιό άνετα. Τώρα, όσο αναφορά το σημερινό θέμα. Λέξεις όπως, ψάξε, άκου, πες μου πώς νιώθεις, τι σκέφτεσαι,υποστήριξη, κατανόηση,γιά τούς δικούς μου ανθρώπους ήταν άγνωστες. Ξέρω ότι νοιάζονται γιά μένα, αλλά δέν μπορούσαν να καταλάβουν. Ίσως από φόβο.Το πέρασα καί το πάλεψα μόνη μου, μαζί με τήν ειδικό μου. Δέν είχα τήν παραμικρή βοήθεια από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Αναφέρομαι σε αυτό, γιά να καταλάβει κάποιος πόσο σημαντική είναι η κατανόηση από τήν οικογένεια. Αλλά μέχρι εκεί, τήν θεραπεία μπορεί να τήν δώσει μόνο ένας ειδικός. Όσο καί αν μάς ξέρουν οι δικοί μας, δέν είναι ειδικοί, ούτε γιά να "ανοίξουν" τήν ψυχή μας, αλλά ούτε καί να τήν "διαβάσουν". Σάς ευχαριστούμε, είστε αξιόλογος σε αυτό που κάνετε.
Σας ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε την εμπειρία σας δημόσια και τόσο ανοιχτά γιατί σίγουρα εμπνέετε κι άλλο κόσμο να κάνει το βήμα προς την θεραπεία της ψυχής του όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες! Είστε πολλή δυνατή για να μπορείτε να παρουσιάσετε μια ευάλωτη πλευρά σας (κι ας είναι στο παρελθόν). 👏🏼 Όσο για την καθιστή θέση, σας ευχαριστώ για το σχόλιο. Κι εμένα μου άρεσε πιο πολύ έτσι 😊
Καλησπέρα. Ο πατέρας μου το 2007 διαγνώστηκε με καρκίνο. Ευτυχώς το ξεπέρασε, ωστόσο τόσα χρόνια δεν εργάζεται και υποψιάζομαι πως έχει κατάθλιψη. Το έχει ρίξει στο ποτό αρκετά χρόνια (είναι εντελώς λειτουργικός μέσα στην οικογένεια, αλλά φροντίζει να πίνει καθημερινά αρκετή ποσότητα). Ο πατέρας του ήταν αλκοολικός και τον έχασε νωρίς (Άρα υπάρχει και ένα οικογενειακό ιστορικό). Νομίζω πως κάθε μέρα είναι λίγο ελαφρά μεθυσμένος. Είναι μονίμως με ένα χαμόγελο, αλλά αισθάνομαι την μελαγχολία του, παρόλο που δεν εκφράζεται (θεωρώ πως είναι και ιδιαίτερα ευφυής). Δεν κάνει τίποτα για τον εαυτό του από τότε που τον θυμάμαι, τώρα είναι 55, δεν έχει μια ασχολία, τα απαξιώνει όλα και δεν καταπιάνεται με τίποτα. Δείχνει όμως ενδιαφέρον-υπερβολικό- και μονίμως για τους άλλους. Κάποτε - και ακόμη σαφώς, σε έναν βαθμό, ο πατέρας μου είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος- αυτό το ερμήνευα ως καλοσύνη. Αλλά πλέον, αντιλαμβάνομαι και μια βαθιά μελαγχολία που με πληγώνει και εμένα. Κάθεται συχνά μόνος του καπνίζει και πίνει. Πολλές φορές μέσα στα σκοτάδια. Μια αρκετά συνηθισμένη εικόνα για εμένα. Άμα τον ρωτήσω θα μου απαντήσει ότι "σκέφτομαι την μέρα μου" . Καμιά φορά τον βλέπω βουρκωμένο, αλλά ξέρει να σε ξεγελάει. Σε συζήτηση που είχαμε (επειδή είναι οικογενειακή διαπίστωση και της μητέρας μου και του αδελφού μου), αρνείται ότι έχει "κατάθλιψη" και το θέμα με το αλκόολ το αναγνωρίζει σε έναν βαθμό, όμως το παρουσιάζει σαν επιλογή και όχι σαν πρόβλημα. Γενικά δεν μου φαίνεται ότι θέλει να βοηθηθεί ή να παραδεχτεί και να μιλήσει για αυτό που αντιμετωπίζει. Ίσα ίσα σαν να θέλει να βλάπτει τον εαυτό του. Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω. Όλο αυτό μοιάζει σαν μορφή παραίτησης από την μια, από την άλλη δεν γνωρίζω πιο τρυφερό , πρόθυμο να βοηθήσει κ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΙΖΕΡΟ άνθρωπο (παρόλο που τον βλέπεις να απομονώνεται , να μην κάνειτίποτα για τον εαυτό του, πάντα θα μιλήσει αισιόδοξα, όμορφα, με μεγάλωσε έτσι ώστε να πιστεύω ότι ο κόσμος και οι άνθρωποι είναι αγγελικά πλασμένοι)..μπορεί η κατάθλιψη να εκδηλώνεται και με τέτοια μορφή; Έχω τεράστιο φόβο μήπως τον χάσω νωρίς.
Πόσο ταυτίστηκα με το σχόλιο σου δεν φαντάζεσαι.. Ο πατέρας μου είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος από τον δικό σου, με τη διαφορά ότι δουλεύει κανονικά, όμως κάθε μέρα θα πιει, με τη δικαιολογία ότι το κάνει για ξεχνάει τα προβλήματα.. Λέει συχνά ότι νιώθει μόνος του, έχει χάσει πριν 10 χρόνια τη μητέρα του και με τον αδερφό του δεν έχει επαφές.. Προφανώς ούτε ο μπαμπάς μου θα παραδεχοταν ποτέ ότι έχει κατάθλιψη (έχει επιβεβαιωμενα η μαμά μου χρόνια τώρα και είναι ένα από τα προβλήματα..).. Θα ήταν υπέροχο να μπορούσαμε κάπως να τους βοηθήσουμε αλλά αν κάποιος δεν θέλει να βοηθηθεί τι κάνεις;; αυτά σκέφτομαι και στεναχωριέμαι τόσο πολύ.. Εύχομαι να βρεθεί μια λύση για τον μπαμπά σου και να ζήσετε όμορφα πολλά πολλά χρόνια ακόμα!
Σας στέλνω όλη την αγάπη και τη συμπόνια μου κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Είναι φανερό πόσο νοιάζεστε για τον πατέρα σας και θέλετε το καλύτερο γι' αυτόν. Η κατάθλιψη μπορεί πράγματι να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους και αυτό που περιγράφετε φαίνεται να είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός συναισθημάτων και συμπεριφορών. Είναι σπαρακτικό να βλέπεις κάποιον που αγαπάς να περνάει τέτοιες δυσκολίες, ειδικά όταν μπορεί να μην είναι έτοιμος να το αναγνωρίσει ή να ζητήσει βοήθεια για τον εαυτό του. Το ιστορικό του πατέρα σας με τον καρκίνο, το οικογενειακό υπόβαθρο και οι μηχανισμοί αντιμετώπισης, όπως η κατανάλωση αλκοόλ, είναι σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη για την κατανόηση της τρέχουσας κατάστασής του. Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ανθρώπους να καλύπτουν τον πόνο και τη θλίψη τους με ένα χαμόγελο και να εστιάζουν στους άλλους, παρόλο που μπορεί να παλεύουν εσωτερικά. Έχετε δίκιο να ανησυχείτε για την ευημερία του πατέρα σας και είναι σημαντικό να συνεχίσετε να είστε δίπλα του με αγάπη, κατανόηση και υποστήριξη. Η ενθάρρυνση της ανοιχτής επικοινωνίας και η έκφραση της φροντίδας σας χωρίς κριτική μπορεί να του δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο για να μοιραστεί τα συναισθήματά του όταν είναι έτοιμος. Μπορεί να σκεφτείτε να του προτείνετε με ήπιο τρόπο επαγγελματική βοήθεια, όπως θεραπεία ή συμβουλευτική, για να τον βοηθήσετε να εξερευνήσει και να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του. Είναι ζωτικής σημασίας να προσεγγίσετε αυτή την πρόταση με ευαισθησία, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματα και την προοπτική του. Να θυμάστε ότι η θεραπεία και η αναζήτηση βοήθειας είναι ένα προσωπικό ταξίδι και η ετοιμότητα του πατέρα σας να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του μπορεί να πάρει χρόνο. Συνεχίστε να είστε πηγή αγάπης και υποστήριξης γι' αυτόν και υπενθυμίστε του ότι είστε εκεί όποτε νιώθει έτοιμος να μιλήσει. Φροντίστε και τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, καθώς η υποστήριξη ενός αγαπημένου προσώπου σε δύσκολες στιγμές μπορεί να είναι συναισθηματικά απαιτητική. Απευθυνθείτε σε φίλους ή αναζητήστε επαγγελματική υποστήριξη για τον εαυτό σας, αν χρειαστεί. Σας στέλνω δύναμη και θερμές σκέψεις. Να θυμάστε ότι η αγάπη και η φροντίδα σας μπορούν να κάνουν σημαντική διαφορά και ο πατέρας σας είναι τυχερός που σας έχει στο πλευρό του.
Καταλαβαίνω απόλυτα πώς μπορείτε να ταυτιστείτε με την κατάσταση που περιγράφεται στο αρχικό σχόλιο. Είναι σκληρό να βλέπουμε τους αγαπημένους μας να αγωνίζονται και να μην είναι ανοιχτοί σε βοήθεια ή υποστήριξη. Η κατάσταση του πατέρα σας με τη χρήση αλκοόλ για να τα βγάλει πέρα και το αίσθημα της μοναξιάς θα ήταν αναμφίβολα μια πρόκληση για τον καθένα. Μπορεί να είναι απίστευτα αποκαρδιωτικό όταν κάποιος που μας ενδιαφέρει αρνείται τη βοήθεια ή αρνείται τα προβλήματά του, γεγονός που καθιστά δύσκολο να καταλάβουμε πώς να τον υποστηρίξουμε καλύτερα. Ενώ δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κάποιον να δεχτεί βοήθεια, μπορούμε να συνεχίσουμε να του δείχνουμε αγάπη, ενσυναίσθηση και κατανόηση. Το να τους λέμε ότι είμαστε εκεί γι' αυτούς, έτοιμοι να τους ακούσουμε χωρίς να τους κρίνουμε και να προσφέρουμε την υποστήριξή μας όταν είναι έτοιμοι, μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά. Ενθαρρύνετε τις ανοιχτές συζητήσεις, αλλά προσπαθήστε να αποφύγετε να πιέζετε υπερβολικά ή να μπαίνετε σε αντιπαράθεση. Μερικές φορές, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε μια συνεπής και στοργική παρουσία στη ζωή τους, υπενθυμίζοντάς τους ότι δεν είναι μόνοι. Να θυμάστε ότι μπορείτε επίσης να αναζητήσετε υποστήριξη για τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Η συζήτηση με άλλους που καταλαβαίνουν τι περνάτε μπορεί να είναι χρήσιμη και η αναζήτηση καθοδήγησης από έναν θεραπευτή ή σύμβουλο μπορεί να σας προσφέρει πολύτιμα εργαλεία για να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματά σας. Ελπίζω ειλικρινά ότι ο πατέρας σας θα βρει το δρόμο προς τη θεραπεία και την ευημερία. Είναι σαφές ότι και οι δύο νοιάζεστε βαθιά για τους πατέρες σας και η αγάπη και το ενδιαφέρον σας θα κάνουν αναμφίβολα τη διαφορά στη ζωή τους. Σας εύχομαι δύναμη, ελπίδα και τα καλύτερα για το μέλλον. Δεν είστε μόνη σας και να θυμάστε ότι κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να στηρίξετε τον πατέρα σας σε αυτό το δύσκολο ταξίδι. Φροντίστε τον εαυτό σας και να ξέρετε ότι η συμπόνια σας έχει σημασία.
@@nikosvamvakarisΤι ωραίες συμβουλές που δινετε! Θέλει πραγματικά πολύ τακτ το άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης με έναν γονιό. Ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για έναν περήφανο και δοτικο άνθρωπο ο οποίος έχει και την ανάγκη τα παιδιά του να τον θεωρούν πρότυπο και δυνατό στήριγμα στην οικογένεια. Η συμβουλή που θα δοθεί με λάθος τρόπο μπορεί να καταρρακωσει το εγώ του και την αυτοεκτίμηση του και να τον ρίξει ακόμα πιο κάτω. Τα συγχαρητήρια μου για την πραγματική ενσυναισθηση σας, υπάρχουν θεραπευτές και θεραπευτές!
Θα συμφωνήσω απόλυτα! Βέβαια, είναι σημαντικό μαζί με την αγάπη να υπάρχουν και όρια, κατανόηση, συμπόνια… Για πολλούς αυτά Συνοδεύουν την αγάπη αλλά δυστυχώς υπάρχουν και φορές που παρά την αγάπη που μπορεί να νιώθει κανείς, για διάφορους λόγους μπορεί να μην έχει αναπτύξει αυτούς τους άλλους τομείς. Εκεί βοηθάνε Οι τεχνικές που προτείνω, ώστε να έχουμε στο νου μας ότι άνθρωποι είμαστε κι εμείς (με τις προσωπικές μας εμπειρίες και τα δικά μας τραύματα ενδεχομένως) και μπορεί χωρίς να το καταλάβουμε να μην ανταποκριθούμε με τον τρόπο που θα ήταν ιδανικό για το συγκεκριμένο άτομο που έχουμε απέναντι μας παρά την αγάπη που τρέφουμε γι’ αυτο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το όμορφο σχόλιο σας!
Καλησπέρα σας! Σε περίπτωση που ο άλλος άνθρωπος έχει βουλιάξει σε αυτό και αρνείται να πάει σε ειδικό απλώς πρέπει να περιμένουμε να θελήσει να πάει; Δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση ότι ανησυχούμε γι αυτόν και μπορούμε αν θέλει να πάμε μαζί να κλείσουμε το ραντεβού για παράδειγμα; Κάποιοι άνθρωποι αρνούνται τις θεραπείες και τις περιφρονούν.
Καλησπέρα σας, Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας και την ευαισθησία σας. Είναι πρόκληση όταν κάποιος που αγαπάμε παλεύει με κατάθλιψη και ταυτοχρόνως αντιστέκεται στην επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη. Για να απαντήσω στο ερώτημά σας, μπορούμε να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε μη-επικριτικά και μη-πιεστηκά, χωρίς προσδοκίες, ΑΛΛΑ αυτό δεν σημαίνει πως δεν προσφέρουμε την ευκαιρία και την υπενθύμηση πως υπάρχει άλλος τρόπος. Εκφράζουμε την ανησυχία μας για την ευημερία του εν λόγω ατόμου. Προτείνουμε να παρευρεθούμε αν θέλει κι εμείς σε ένα ραντεβού με ειδικό, καθώς μπορεί να μειώσει την ανησυχία που μπορεί να νιώθει για το τι ακριβώς θα συναντήσει. Επίσης, επειδή μερικές φορές η έλλειψη κατανόησης ή οι παρανοήσεις σχετικά με τη θεραπεία μπορεί να κάνουν τους ανθρώπους να διστάζουν, το μοίρασμα πληροφοριών σχετικά με το τι είναι η ψυχοθεραπεία και με ποιο τρόπο λειτουργεί μπορεί να βοηθήσει. Ωστόσο, αν και είναι δύσκολο, είναι σημαντικό να σεβαστούμε την απόφαση που θα λάβει. Δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε κάποιον να αναζητήσει βοήθεια, αλλά το να διασφαλίσουμε ότι γνωρίζουν ότι είμαστε δίπλα τους - ακόμη κι αν απογοητευτήκαμε που δεν επέλεξαν να λάβουν υποστήριξη - μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μπορεί κάποια στιγμή να νιώσει έτοιμος και να ξέρει πως μπορεί να απευθυνθεί σε εμάς - και αυτό έχει τη δυνατότητα να κάνει την διαφορά. Επειδή αυτό σίγουρα είναι οδυνηρό και για εσάς, να θυμάστε πως μερικές φορές μονο και μόνο να γνωρίζει κανείς πως τον νοιάζεστε και τον κατανοείτε μπορεί να αποτελέσει μια τεράστια παρηγοριά. Το ενδιαφέρον σας και η προθυμία σας να είστε εκεί γι' αυτόν έχει ήδη σημαντικό αντίκτυπο. Από μεριάς μου, θέλω να σας ευχαριστήσω που είστε μια στοργική και υποστηρικτική παρουσία στη ζωή του εν λόγω προσώπου.
Στην πραγματικότητα δεν μπορείτε να κάνετε κάτι - όχι ενεργά τουλάχιστον - για να την "βγάλετε" από την κατάθλιψη. ΑΛΛΑ, αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να δείχνετε συμπαράσταση και κατανόηση και να είστε παρών ώστε όταν η ίδια νιώθει πως θέλει να μιλήσει να μπορεί να απευθυνθεί χωρίς ντροπή ή βάρος σε εσάς. Ένας άνθρωπος που περνάει κατάθλιψη είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και η προτροπή μας να γίνει καλά και να δεχτεί βοήθεια (από εμάς, από ειδικό, κ.ο.κ.) μπορεί να παρερμηνευτεί ως μη-αποδοχή του ατόμου όσο αυτό είναι σε κατάθλιψη. Εφόσον, λοιπόν, σας εξέφρασε πως δεν μπορείτε να "κάνετε" κάτι, καλό είναι να της υπενθυμίζετε πως την αγαπάτε και πως είσαστε διαθέσιμος να της προσφέρετε ότι εκείνη χρειάζεται μα να σεβαστείτε και τον χώρο που ίσως να έχει ανάγκη για να επεξεργαστεί τα συναισθήματα της. Αν ανησυχείτε γιατί έχετε λάβει δείγματα ότι μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό της, βέβαια, καλό είναι να πάρετε μια πιο δραστική προσέγγιση στο θέμα, η οποία θα περιλαμβάνει την συμμετοχή της οικογένειας αλλά και ψυχιάτρου.
@@nikosvamvakaris Σας ευχαριστώ που απαντάτε πρώτον Και δεύτερον προσπαθώ σιγα σιγα να πάμε μαζί σε έναν ψυχολόγο αλλά μου αρνείται καταφατικά Τι μπορώ να κάνω και για αυτο; Και πάλι ευχαριστώ για τις συμβουλές
@@γειαχαρα-χ1κ Δεν γίνεται κάτι αν δεν το θέλει. Και να συμφωνήσει για να σας ευχαριστήσει (ή γιατί κουράστηκε να ακούει την προτροπή σας) δεν θα δει αποτέλεσμα αν είναι αρνητική στην διαδικασία. Είναι κανόνας. Το μόνο που μπορώ να σας προτείνω είναι να την ρωτήσετε [σε φάση που είστε και οι 2 χαλαροί και ήρεμοι] να σας πει απλά τους λόγους που δεν θέλει να απευθυνθεί σε ειδικό μήπως υπάρχει κάποιος ενδοιασμός ή φόβος που θα μπορούσατε να την βοηθήσετε να αντιμετωπίσει μέσω συζητήσεως (και μόνο σε πλαίσιο που δεν θα το νιώσει ως πίεση). Όσο νιώθει η ίδια ότι πιέζεται από τον περίγυρο για να πάει ενώ δεν είναι έτοιμη, τόσο θα απομακρύνεται από την ιδέα.. επομένως αφήστε την να καταλήξει η ίδια σε αυτή την επιλογή (αν δεν έχει φτάσει σε σημείο η κατάσταση όπου να διακυβεύεται η ακεραιότητα της).
@@nikosvamvakaris Και κάτι τελευταίο σε περίπτωση φόβου από προηγούμενη προσπάθεια που απλα δεν της φάνηκε καλο; μπορώ κάπως με κάποια πράγματα να την "πεισω" να κάνει κάτι γιαυτην ; Σας ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σας
Ο πατέρας μου μετά που γεννήθηκα έπεσε σε κατάθλιψη και εξακολουθεί να είναι βαριά. Αλλά και να του κάνω ερωτήσεις δεν ανοίγεται σε κανέναν και δεν λέει αυτά που νιώθει. Μήπως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να τον βοηθήσω όσο μπορώ;
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον αν δεν έχει την παραμικρή επιθυμία να βοηθηθεί. Το μόνο (μα πολύ ουσιαστικό!) που μπορείτε να κάνετε είναι να του δείχνετε την αγάπη σας, την αποδοχή και την κατανόηση σας και όταν (και άμα ποτέ) είναι έτοιμος θα γνωρίζει πως είσαστε διαθέσιμη και πρόθυμη να τον βοηθήσετε. Εύχομαι κάθε καλό και να νιώσει σύντομα έτοιμος να δεχτεί την υποστήριξη που θα βελτιώσει την ψυχολογική του υγεία.
Πολύ καλή ερώτηση. Θα βάλω στο πρόγραμμα να κάνουμε ένα βίντεο που να παραθέτει συγκεκριμένα και ξεκάθαρα τεχνικές για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης το συντομότερο. Να το περιμένετε αρχές Μαρτίου - αν είστε εγγεγραμμένος στο κανάλι θα λάβετε ειδοποίηση. Μέχρι τότε να μερικά βίντεο του καναλιού μας που εύχομαι να απαντήσουν στο ερώτημά σας: ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ - Οδηγός Αυτο-Βοήθειας & Ψυχοθεραπείας th-cam.com/video/spu6Wrccdhw/w-d-xo.html Χαμογελαστή Κατάθλιψη: th-cam.com/video/mBhcD2pqhP0/w-d-xo.html ΑΝΗΔΟΝΙΑ - Σημάδια που την Προδίδουν: th-cam.com/video/tqcIBtIeBmA/w-d-xo.html ΑΝΗΔΟΝΙΑ + Αντιμετώπιση | Ανακάλυψε Πάλι την Χαρά στην Ζωή Σου!: th-cam.com/video/Ag56SMf7ap8/w-d-xo.html
Όταν δεν υπάρχει κατανόηση από τον αγαπημένο σου;Κ σου λέει.. ε μωρέ γτ αγχώνεσαι.. ε γτ στεναχωριέσαι.. Εσύ τα δημιουργείς.. Εσύ φταις που αγχώνεσαι..Τι προτεινεται;
Αρχικά, θα μπορούσατε να του δείξετε αυτό το βίντεο μήπως κατανοήσει τους τρόπους που μπορεί να σας σταθεί. Από εκεί και πέρα, ίσως βοηθήσει να μιλήσετε χρησιμοποιώντας την δική του "γλώσσα" και κατανόηση των πραγμάτων. Μπορείτε να του πείτε, πχ, πως ενδεχομένως έχει δίκιο πως εσείς δημιουργείτε την κατάσταση την οποία βιώνετε ως ένα βαθμό (γιατί υπάρχουν και ορμονικοί/χημικοί παράγοντες) μα πως ακόμη δεν έχετε μάθει να ασκείτε έλεγχο στις σκέψεις σας για να σπάσετε τον φαύλο κύκλο. Επομένως (μπορείτε να συνεχίσετε), αυτά τα συμπεράσματά του (πως απλά πρέπει να σταματήσετε η ίδια να 'δημιουργείτε' το άγχος ή την θλίψη σας) δεν βοηθούν με κάποιον τρόπο αυτή τη στιγμή και πως αυτό που χρειάζεστε από αυτόν είναι να μην ακυρώνει τα συναισθήματά σας διότι αυτή η αντιμετώπιση χειροτερεύει την κατάσταση. Συνήθως το άγχος και η κατάθλιψη *προέρχονται* από την καταστολή συναισθημάτων και την μη αποδοχή τους. Ελπίζω αυτό να σας βοήθησε να έχετε μια βάση για να ξεκινήσει ένας εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ σας.
Σίγουρα καταστάσεις σαν αυτή που βιώνουμε τώρα μεγενθύνουν οποιαδήποτε προϋπάρχοντα προβλήματα και δυσχεραίνουν ιδιαίτερα την υγεία μας. Μακάρι να τελειώσει σύντομα όλο αυτό και να βγούμε όσο πιο αλώβητοι γίνεται.
Όταν το άτομο με κατάθλιψη δεν θέλει να πάρει ούτε φαρμακευτική αγωγή και πιστεύει στην γλωσσοφαγεια και στο διάβασμα ενός Ιερέα και ότι έτσι θα βοηθηθεί τι του λες τότε ,;;;
Πάντα είναι σεβαστά τα πιστεύω κάποιου ανθρώπου. Δυστυχώς όμως αληθεύει πως τέτοιες πεποιθήσεις σε αυτή την περίσταση δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητικές και, επειδή είναι συνήθως βαθιά ριζωμένες, δεν μπορούμε να πούμε κάτι που θα του αλλάξει γνώμη. Σημαντικό είναι να παραμείνουμε σταθεροί στην άποψη μας πως μια θεραπεία θα ήταν επίσης βοηθητική χωρίς όμως να την επιβάλλουμε (αφού ούτως ή άλλως δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα αυτό) και ταυτοχρόνως να δείχνουμε την αγάπη μας.
Εμενα η προγιαγιά μου ειχε κατάθλιψη, η γιαγιά μ έχει κατάθλιψη (παίρνει και φάρμακα), η θεία μου έχει κατάθλιψη..Και τέλος ειμαι εγώ που δεν θέλω να αυτο-διαγνωστω αλλά έχω θέματα.
@@Vvvvanessa Μολονότι τίθεται θέμα κληρονομικότητας στην κατάθλιψη, είναι επικίνδυνο να κάνουμε διάγνωση στον εαυτό μας. Επίσης, είναι πολύ σωστή η τοποθέτηση σας σχετικά με την τόσο δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Πολλά από τα θέματα που ίσως να βιώνετε πιθανώς αποδίδονται στις δυσχερείς καθημερινές καταστάσεις οπότε δεν είναι εύκολο να κρίνετε τι συμβαίνει υπό αυτές τις συνθήκες ούτως ή άλλως. Ελπίζω, όμως, να νιώσετε καλύτερα σύντομα.
![ไลฟ์สุ่ม iPhone 295 บาท... โกงมั้ย?[ โกงมั้ยครับ ep.97 ] | DOM](http://i.ytimg.com/vi/gdstHEE4UUE/mqdefault.jpg)
Η προσφορά σας είναι μεγάλη, σας ευχαριστούμε !!!!!
Κι εγώ ευχαριστώ για την στήριξη!
Είστε φοβερός!!! Μόλις σας ανακάλυψα και χαίρομαι ιδιαίτερα.
Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας, μου δίνει δύναμη! Καλώς ορίσατε στην παρέα μας 🌷
Συγχαρητήρια για την πολυ καλη δουλεια και προσφορα τετοιων πληροφοριων σε ατομα που το εχουν αναγκη
Πολύ τιμητικά τα λόγια σας. Σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Υπέροχο βίντεο έχω ανθρώπους που ενδιαφέρομαι να βοηθήσω, σας ευχαριστούμε πολύ !!!!
Είναι πολύ όμορφο εκ μέρους σας που θέλετε να συμπαρασταθείτε στους συνανθρώπους σας!
Ευχαριστω απο καρδιας!!!υπεροχο βιντεο...πραγματικα μας δωσατε πολυτιμες πληροφοριες!!!💙🌸
Χαίρομαι πάρα πολύ που σας άρεσε τόσο το βίντεο!! Σας ευχαριστώ για τα τιμητικά και θερμά σας λόγια!
Είχα εγώ κάποτε κατάθλιψη 2 φορές τον χρόνο από τα 15-32 μου κι η μια ήταν πάντα μέσα στις γιορτές.. Διαρκούσε 15-20 μέρες κ σε εκείνη την φάση ήμουν ένας άλλος άνθρωπος. Σκεφτόμουν μέχρι κ την αυτοκτονία. Οι γύρω μου δυστυχώς δεν μπορούσαν να με καταλάβουν, ειδικά εκείνα τα χρόνια ο κόσμος δεν ασχολείτο ιδιαίτερα με αυτό το κομμάτι. Είμαι 50 τώρα. Οι περισσότεροι, ακόμα κι η ίδια μου η οικογένεια μου έλεγαν το τραγικό "τι σου λείπει εσένα; Όλα τα έχεις! Τι να πουν κι άλλοι.." Δεν υπάρχει τίποτα μα τίποτα χειρότερο να το πεις αυτό στον πάσχοντα. Τον βυθίζεις ακόμα περισσότερο στο πηγάδι!! Θέλει μόνο αγάπη, κατανόηση, εγώ χρειαζόμουν να είναι κάποιος δίπλα μου κ να μου κρατάει το χέρι, να μου χαϊδεύει τα μαλλιά, να με ακούει να του μιλάω με τις ασυναρτησίες που έλεγα κατά την διάρκεια εκείνων των ημερών.. Απλά να είναι εκεί. Χωρίς να με κρίνει ή να με κατακρίνει. Το μόνο που ήθελα ήταν να μένω κουκουλωμενη στο κρεβάτι ενώ έτρεμα στην κυριολεξία σαν το ψαρι. Κατά την διάρκεια της νύχτας ξύπναγα διαρκώς κ κοίταζα το ρολόι να δω την ώρα γιατί δεν ήθελα, έτρεμα μην ξημερώσει κι αρχίσει η μέρα!! Αν ήμουν αναγκασμένη να βγω έξω δεν είχα συναίσθηση του τι εκανα. Πήγαινα πχ στην μέση του δρόμου σαν χαμένη κ τα αυτοκίνητα μου κορναραν ενώ οι οδηγοί με έβριζαν! Αν δούλευα, ήμουν σαν χαμένη με κίνδυνο να με απολύσει ο εργοδότης της εκάστοτε δουλειάς μου!! Κι αυτά είναι μόνο δύο τρία από αυτά που βίωνα.. Στις "δοκιμές αυτοκτονίας" όπως τις αποκαλούσα εγώ τεσταρα την αίσθηση του εκάστοτε τρόπου, πχ έβαζα στα χείλη μου το καπάκι από την χλωρίνη γεμάτο χλωρίνη κι έλεγα "τώρα θα το κατεβάσω", πήγαινα στην άκρη του μπαλκονιού κι έλεγα τώρα θα πέσω, έβαζα το μαχαίρι στις φλέβες μου κι έλεγα τώρα θα τις κόψω κλπ κλπ... Σας τα είπα όλα αυτά ώστε να δείτε την πλευρά του ίδιου του ασθενή κ τι ακριβώς χρειάζεται.. Μπορεί όποιος θέλει να μου κάνει κάποια ερώτηση. Θα χαρώ πολύ να βοηθήσω. Να τονίσω ότι θεραπεύτηκα χωρίς καθόλου ψυχοφάρμακα ή κάποιον ειδικό, έτσι στα ξαφνικά! Απλά δεν με ξαναέπιασε ποτέ πια. Η τελευταία μου ωστόσο ήταν κι η χειρότερη. Κράτησε 25 μέρες, είχα χάσει 6 κιλά (πάντα φυσικά τα ξανάπαιρνα μετά από κάθε κρίση) κ δεν θα ξεχάσω πόσο έντονη κι ισχυρή ήταν. Όλως παραδόξως είχα όρεξη κι έτρωγα κανονικά, απλά προφανώς η ψυχική φθορά ήταν τέτοια ώστε να μην αφήνει την τροφή να "σταθεί" πάνω μου κι επιπροσθέτως έκαιγα πολύ έντονα κι αυτά που είχα ήδη. Όσα βίωσα ήταν εφιαλτικά. Επίσης πάντα λέω στους άλλους να μην συγχέουν την θλίψη με την κατάθλιψη γιατί δεν έχουν την παραμικρή ιδέα πόση διαφορά κι απόσταση υπάρχει. Η λέξη κατάθλιψη είναι καραμέλα στο στόμα των περισσότερων δυστυχώς ενώ εννοούν μια απλή θλίψη, ακεφιά, βαρεμάρα κλπ. Στην κατάθλιψη χάνεις τον εαυτό σου, πρόκειται για μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση κ μην ξεχνάτε ότι μπορεί κάλλιστα να σε οδηγήσει κ στην αφαίρεση της ίδιας σου της ζωής.. Μετά, όταν ξελαμπικαρεις αντιλαμβάνεσαι τι τραγικό λάθος θα διέπραττες. Βέβαια εγώ ήξερα εκ των προτέρων ακόμα κι όταν έκανα τέτοιες άσχημες σκέψεις, ότι αυτό δεν θα το έκανα ποτέ. Ωστόσο δεν μπορείς να τις αποφύγεις όταν σου έρχονται στο μυαλό.. Είσαι ανίσχυρος να κάνεις το ο,τιδήποτε τότε. Είσαι απλά έρμαιο της όλης κατάστασης..
Σας ευχαριστώ που παραθέσατε την εμπειρία σας και που προσφέρεστε να βοηθήσετε άλλους έχοντας περάσει από αυτό και γνωρίζοντας μέσω των βιωμάτων σας πόσο δύσκολο είναι! Μιλάτε όμορφα και αληθινά.
@@nikosvamvakaris σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ. Να είστε καλά κ να βοηθάτε κόσμο. Οι ανθρώπινες ψυχές διψούν για λύσεις, απαντήσεις, στήριξη μέσα σε όλα αυτά που αντιμετωπίζει ο καθένας μας. Καλή συνέχεια κ καλή δύναμη στο έργο σας.
Παρέλειψα να αναφερθώ σε κάτι πολύ σημαντικό: την πρώτη φορά που μου έτυχε, στα 15 μου! Εκεί πραγματικα ήταν απερίγραπτη η εμπειρία. Δεν ήξερα τι μου συνέβαινε, είχα τρελλάνει τους δικούς μου οι οποίοι δεν ήξεραν τι να υποθέσουν κ πώς να με αντιμετωπίσουν μιας κ τότε υπήρχε άγνοια γύρω από αυτό το θέμα. Την δεύτερη μέρα της πρώτης εκείνης φοράς βρισκόμουν στο σχολείο κ ξαφνικά απλώθηκε μπροστά στα μάτια μου ένα πέπλο σαν θολούρα το οποίο με τρόμαξε κ νόμισα ότι δεν έβλεπα καλά!! Αμέσως αναστάτωσα κ τους καθηγητές μου οι οποίοι ειδοποίησαν άμεσα την μητέρα μου κι η γυναίκα σκοτώθηκε να έρθει να με πάρει κ να με τρέχει σε 3 οφθαλμίατρους να μας πουν τι έχω.... Σας λέω, έχω ζήσει απίστευτα πράγματα. Ας μην σας κουράζω περαιτέρω. Όποιος νιώθει την ανάγκη μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου κι αν μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά θα χαρώ ιδιαίτερα.
@@vanitasvanitatum9160 καλησπέρα σας κ να έχετε μια ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα. Είμαι σίγουρη γιατί το άγχος μου δεν ήταν σε καμία περίπτωση ικανό να δημιουργήσει μέσα μου τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις. Θα ξαναπώ ότι σε εκείνες τις φάσεις ήμουν ένας τελείως άλλος άνθρωπος όπερ κ σημαίνει ότι κι όλοι αυτοί οι συλλογισμοί ανήκαν σε ένα άλλο άτομο κι όχι σε μένα. Εγώ ποτέ μου δεν θα προέβαινα σε μια τέτοια πράξη, μεγάλωσα σε μια οικογένεια με χριστιανικές αρχές κι αξίες. Όλο αυτό που περνούσα ήταν όντως κατάθλιψη.
Εμένα σε μια κριση αγχους-καταθλιψης-απελπισιας, συγκεκριμένοι συγγενείς μου με παροτρυναν να σταματησω την ψυχολογο που ειχα για χρονια γιατι θεωρουσαν πως δεν μου κανει καλό και πως με θυματοποιει. Φυσικα εγω τους εδωσα το δικαιωμα να το κανουν εφοσον μοιραζομουν μαζί τους πληροφοριες, παραπονα που ειχα απο την θεραπευτρια μου και ηταν λες και ηθελα κιολας να παρω τετοιες συμβουλες. Μου ειπαν και αυτό που είπατε "δεν σε αγαπά, δεν σε νοιάζεται περισσοτερο από 'μας", συγκριναν την δικια τους περίπτωση με την δικια μου κτλ Φυσικα το παραδεχομαι τους ειχα τρελανει όλους στα τηλέφωνα και στις γνωμες, ισως να παρουσιαζα και την κατασταση μου πιο σοβαρη απο οτι ηταν, δεν μου εβαζαν ισως και αυτοι ορια....τελοσπαντων. Ναι με πιεση δεν γινεται τιποτα, εγώ που εχω και εμπειρια με ψυχολογους και δεν θελω πια να το κανω, ποσο μαλλον νιώθω πως οταν το δοκιμάζω μου κανει περισσοτερο κακο παρα καλο γιατι απλως μυρικαζω.
Κατανοώ απόλυτα την ανάγκη σας να εστιάσουμε στη δυναμική της σχέσης με την οικογένειά σας και τη σημασία των ορίων. Αυτό που περιγράφετε μοιάζει με μια συνεξαρτητική σχέση, όπου η εξωτερική πίεση από την οικογένεια δεν σας επιτρέπει να σκεφτείτε καθαρά και να πάρετε αποφάσεις που είναι αληθινά ωφέλιμες για εσάς. Όταν επιτρέπουμε στους άλλους να υπερβαίνουν τα όριά μας, χάνουμε την επαφή με το τι πραγματικά χρειαζόμαστε, και αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα φαύλο κύκλο δυσλειτουργίας.
Αν αρχίσετε να θέτετε όρια, είναι πιθανό να συναντήσετε αντίσταση. Η αλλαγή της δικής σας στάσης μπορεί να "ταράξει" τη δυναμική της οικογένειας, καθώς τους αναγκάζει να αντιμετωπίσουν τα δικά τους θέματα που μπορεί να κρατούσαν καταπιεσμένα. Η αλλαγή σας καθρεφτίζει την ανάγκη για δική τους αυτογνωσία, κάτι που μπορεί να είναι άβολο για αυτούς. Αυτή η αντίσταση είναι φυσιολογική, αλλά είναι σημαντικό να παραμείνετε σταθερή στις αποφάσεις σας, γνωρίζοντας ότι όσο περισσότερο εξελίσσεστε, τόσο περισσότερο θα χρειαστεί να διαχειριστείτε την εξωτερική πίεση.
Μερικές σκέψεις που μπορεί να βοηθήσουν:
- Τα όρια δεν είναι πράξη εγωισμού αλλά προστασίας του εαυτού σας.
- Όσο εξελίσσεστε και αλλάζετε, οι άλλοι μπορεί να προσπαθήσουν να σας επαναφέρουν στην "παλιά σας θέση" γιατί αυτό τους βολεύει. Η συνέπεια στα όριά σας είναι το κλειδί για την ελευθερία σας.
- Να θυμάστε ότι δεν χρειάζεται να επωμίζεστε τα προβλήματα των άλλων ή να τους επιτρέπετε να ορίζουν τη δική σας πορεία.
Τροφή για σκέψη: Όσο περισσότερο αλλάζετε, τόσο περισσότερο δίνετε στους γύρω σας την ευκαιρία να αντιμετωπίσουν τις δικές τους αλήθειες. Το αν θα το κάνουν ή όχι είναι δική τους επιλογή, αλλά η δική σας ελευθερία να εξελιχθείτε είναι η πιο σημαντική προτεραιότητα.
πολύ ωραιο βιντεο 💞🦋🌺🌹🌼💐😘
Τιμή μου πραγματικά που σας άρεσε! Ευχαριστώ πολύ για την στήριξη σας!
Ευχαριστώ , τέλειο το βίντεο.
Από δική σας προτροπή το κάναμε! Χαίρομαι που το είδατε! Κι εγώ σας ευχαριστώ!
Θα ήθελα, με τήν άδεια σας, να επισημάνω ότι βλέποντας σας καθιστό, αισθάνθηκα πιό άνετα.
Τώρα, όσο αναφορά το σημερινό θέμα. Λέξεις όπως, ψάξε, άκου, πες μου πώς νιώθεις, τι σκέφτεσαι,υποστήριξη, κατανόηση,γιά τούς δικούς μου ανθρώπους ήταν άγνωστες. Ξέρω ότι νοιάζονται γιά μένα, αλλά δέν μπορούσαν να καταλάβουν. Ίσως από φόβο.Το πέρασα καί το πάλεψα μόνη μου, μαζί με τήν ειδικό μου. Δέν είχα τήν παραμικρή βοήθεια από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Αναφέρομαι σε αυτό, γιά να καταλάβει κάποιος πόσο σημαντική είναι η κατανόηση από τήν οικογένεια. Αλλά μέχρι εκεί, τήν θεραπεία μπορεί να τήν δώσει μόνο ένας ειδικός. Όσο καί αν μάς ξέρουν οι δικοί μας, δέν είναι ειδικοί, ούτε γιά να "ανοίξουν" τήν ψυχή μας, αλλά ούτε καί να τήν "διαβάσουν". Σάς ευχαριστούμε, είστε αξιόλογος σε αυτό που κάνετε.
Σας ευχαριστώ πολύ που μοιράζεστε την εμπειρία σας δημόσια και τόσο ανοιχτά γιατί σίγουρα εμπνέετε κι άλλο κόσμο να κάνει το βήμα προς την θεραπεία της ψυχής του όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες! Είστε πολλή δυνατή για να μπορείτε να παρουσιάσετε μια ευάλωτη πλευρά σας (κι ας είναι στο παρελθόν). 👏🏼
Όσο για την καθιστή θέση, σας ευχαριστώ για το σχόλιο. Κι εμένα μου άρεσε πιο πολύ έτσι 😊
Έτσι ακριβώς....
Καλησπέρα. Ο πατέρας μου το 2007 διαγνώστηκε με καρκίνο. Ευτυχώς το ξεπέρασε, ωστόσο τόσα χρόνια δεν εργάζεται και υποψιάζομαι πως έχει κατάθλιψη. Το έχει ρίξει στο ποτό αρκετά χρόνια (είναι εντελώς λειτουργικός μέσα στην οικογένεια, αλλά φροντίζει να πίνει καθημερινά αρκετή ποσότητα). Ο πατέρας του ήταν αλκοολικός και τον έχασε νωρίς (Άρα υπάρχει και ένα οικογενειακό ιστορικό). Νομίζω πως κάθε μέρα είναι λίγο ελαφρά μεθυσμένος. Είναι μονίμως με ένα χαμόγελο, αλλά αισθάνομαι την μελαγχολία του, παρόλο που δεν εκφράζεται (θεωρώ πως είναι και ιδιαίτερα ευφυής). Δεν κάνει τίποτα για τον εαυτό του από τότε που τον θυμάμαι, τώρα είναι 55, δεν έχει μια ασχολία, τα απαξιώνει όλα και δεν καταπιάνεται με τίποτα. Δείχνει όμως ενδιαφέρον-υπερβολικό- και μονίμως για τους άλλους. Κάποτε - και ακόμη σαφώς, σε έναν βαθμό, ο πατέρας μου είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος- αυτό το ερμήνευα ως καλοσύνη. Αλλά πλέον, αντιλαμβάνομαι και μια βαθιά μελαγχολία που με πληγώνει και εμένα. Κάθεται συχνά μόνος του καπνίζει και πίνει. Πολλές φορές μέσα στα σκοτάδια. Μια αρκετά συνηθισμένη εικόνα για εμένα. Άμα τον ρωτήσω θα μου απαντήσει ότι "σκέφτομαι την μέρα μου" . Καμιά φορά τον βλέπω βουρκωμένο, αλλά ξέρει να σε ξεγελάει. Σε συζήτηση που είχαμε (επειδή είναι οικογενειακή διαπίστωση και της μητέρας μου και του αδελφού μου), αρνείται ότι έχει "κατάθλιψη" και το θέμα με το αλκόολ το αναγνωρίζει σε έναν βαθμό, όμως το παρουσιάζει σαν επιλογή και όχι σαν πρόβλημα. Γενικά δεν μου φαίνεται ότι θέλει να βοηθηθεί ή να παραδεχτεί και να μιλήσει για αυτό που αντιμετωπίζει. Ίσα ίσα σαν να θέλει να βλάπτει τον εαυτό του. Δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω. Όλο αυτό μοιάζει σαν μορφή παραίτησης από την μια, από την άλλη δεν γνωρίζω πιο τρυφερό , πρόθυμο να βοηθήσει κ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΙΖΕΡΟ άνθρωπο (παρόλο που τον βλέπεις να απομονώνεται , να μην κάνειτίποτα για τον εαυτό του, πάντα θα μιλήσει αισιόδοξα, όμορφα, με μεγάλωσε έτσι ώστε να πιστεύω ότι ο κόσμος και οι άνθρωποι είναι αγγελικά πλασμένοι)..μπορεί η κατάθλιψη να εκδηλώνεται και με τέτοια μορφή; Έχω τεράστιο φόβο μήπως τον χάσω νωρίς.
Πόσο ταυτίστηκα με το σχόλιο σου δεν φαντάζεσαι.. Ο πατέρας μου είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος από τον δικό σου, με τη διαφορά ότι δουλεύει κανονικά, όμως κάθε μέρα θα πιει, με τη δικαιολογία ότι το κάνει για ξεχνάει τα προβλήματα.. Λέει συχνά ότι νιώθει μόνος του, έχει χάσει πριν 10 χρόνια τη μητέρα του και με τον αδερφό του δεν έχει επαφές.. Προφανώς ούτε ο μπαμπάς μου θα παραδεχοταν ποτέ ότι έχει κατάθλιψη (έχει επιβεβαιωμενα η μαμά μου χρόνια τώρα και είναι ένα από τα προβλήματα..).. Θα ήταν υπέροχο να μπορούσαμε κάπως να τους βοηθήσουμε αλλά αν κάποιος δεν θέλει να βοηθηθεί τι κάνεις;; αυτά σκέφτομαι και στεναχωριέμαι τόσο πολύ.. Εύχομαι να βρεθεί μια λύση για τον μπαμπά σου και να ζήσετε όμορφα πολλά πολλά χρόνια ακόμα!
Σας στέλνω όλη την αγάπη και τη συμπόνια μου κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Είναι φανερό πόσο νοιάζεστε για τον πατέρα σας και θέλετε το καλύτερο γι' αυτόν.
Η κατάθλιψη μπορεί πράγματι να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους και αυτό που περιγράφετε φαίνεται να είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός συναισθημάτων και συμπεριφορών. Είναι σπαρακτικό να βλέπεις κάποιον που αγαπάς να περνάει τέτοιες δυσκολίες, ειδικά όταν μπορεί να μην είναι έτοιμος να το αναγνωρίσει ή να ζητήσει βοήθεια για τον εαυτό του.
Το ιστορικό του πατέρα σας με τον καρκίνο, το οικογενειακό υπόβαθρο και οι μηχανισμοί αντιμετώπισης, όπως η κατανάλωση αλκοόλ, είναι σημαντικοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη για την κατανόηση της τρέχουσας κατάστασής του. Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ανθρώπους να καλύπτουν τον πόνο και τη θλίψη τους με ένα χαμόγελο και να εστιάζουν στους άλλους, παρόλο που μπορεί να παλεύουν εσωτερικά.
Έχετε δίκιο να ανησυχείτε για την ευημερία του πατέρα σας και είναι σημαντικό να συνεχίσετε να είστε δίπλα του με αγάπη, κατανόηση και υποστήριξη. Η ενθάρρυνση της ανοιχτής επικοινωνίας και η έκφραση της φροντίδας σας χωρίς κριτική μπορεί να του δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο για να μοιραστεί τα συναισθήματά του όταν είναι έτοιμος.
Μπορεί να σκεφτείτε να του προτείνετε με ήπιο τρόπο επαγγελματική βοήθεια, όπως θεραπεία ή συμβουλευτική, για να τον βοηθήσετε να εξερευνήσει και να επεξεργαστεί τα συναισθήματά του. Είναι ζωτικής σημασίας να προσεγγίσετε αυτή την πρόταση με ευαισθησία, λαμβάνοντας υπόψη τα συναισθήματα και την προοπτική του.
Να θυμάστε ότι η θεραπεία και η αναζήτηση βοήθειας είναι ένα προσωπικό ταξίδι και η ετοιμότητα του πατέρα σας να αντιμετωπίσει τα συναισθήματά του μπορεί να πάρει χρόνο. Συνεχίστε να είστε πηγή αγάπης και υποστήριξης γι' αυτόν και υπενθυμίστε του ότι είστε εκεί όποτε νιώθει έτοιμος να μιλήσει.
Φροντίστε και τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, καθώς η υποστήριξη ενός αγαπημένου προσώπου σε δύσκολες στιγμές μπορεί να είναι συναισθηματικά απαιτητική. Απευθυνθείτε σε φίλους ή αναζητήστε επαγγελματική υποστήριξη για τον εαυτό σας, αν χρειαστεί.
Σας στέλνω δύναμη και θερμές σκέψεις. Να θυμάστε ότι η αγάπη και η φροντίδα σας μπορούν να κάνουν σημαντική διαφορά και ο πατέρας σας είναι τυχερός που σας έχει στο πλευρό του.
Καταλαβαίνω απόλυτα πώς μπορείτε να ταυτιστείτε με την κατάσταση που περιγράφεται στο αρχικό σχόλιο. Είναι σκληρό να βλέπουμε τους αγαπημένους μας να αγωνίζονται και να μην είναι ανοιχτοί σε βοήθεια ή υποστήριξη.
Η κατάσταση του πατέρα σας με τη χρήση αλκοόλ για να τα βγάλει πέρα και το αίσθημα της μοναξιάς θα ήταν αναμφίβολα μια πρόκληση για τον καθένα. Μπορεί να είναι απίστευτα αποκαρδιωτικό όταν κάποιος που μας ενδιαφέρει αρνείται τη βοήθεια ή αρνείται τα προβλήματά του, γεγονός που καθιστά δύσκολο να καταλάβουμε πώς να τον υποστηρίξουμε καλύτερα.
Ενώ δεν μπορούμε να αναγκάσουμε κάποιον να δεχτεί βοήθεια, μπορούμε να συνεχίσουμε να του δείχνουμε αγάπη, ενσυναίσθηση και κατανόηση. Το να τους λέμε ότι είμαστε εκεί γι' αυτούς, έτοιμοι να τους ακούσουμε χωρίς να τους κρίνουμε και να προσφέρουμε την υποστήριξή μας όταν είναι έτοιμοι, μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά.
Ενθαρρύνετε τις ανοιχτές συζητήσεις, αλλά προσπαθήστε να αποφύγετε να πιέζετε υπερβολικά ή να μπαίνετε σε αντιπαράθεση. Μερικές φορές, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε μια συνεπής και στοργική παρουσία στη ζωή τους, υπενθυμίζοντάς τους ότι δεν είναι μόνοι.
Να θυμάστε ότι μπορείτε επίσης να αναζητήσετε υποστήριξη για τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Η συζήτηση με άλλους που καταλαβαίνουν τι περνάτε μπορεί να είναι χρήσιμη και η αναζήτηση καθοδήγησης από έναν θεραπευτή ή σύμβουλο μπορεί να σας προσφέρει πολύτιμα εργαλεία για να αντιμετωπίσετε τα συναισθήματά σας.
Ελπίζω ειλικρινά ότι ο πατέρας σας θα βρει το δρόμο προς τη θεραπεία και την ευημερία. Είναι σαφές ότι και οι δύο νοιάζεστε βαθιά για τους πατέρες σας και η αγάπη και το ενδιαφέρον σας θα κάνουν αναμφίβολα τη διαφορά στη ζωή τους.
Σας εύχομαι δύναμη, ελπίδα και τα καλύτερα για το μέλλον. Δεν είστε μόνη σας και να θυμάστε ότι κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε για να στηρίξετε τον πατέρα σας σε αυτό το δύσκολο ταξίδι. Φροντίστε τον εαυτό σας και να ξέρετε ότι η συμπόνια σας έχει σημασία.
@@nikosvamvakarisΤι ωραίες συμβουλές που δινετε! Θέλει πραγματικά πολύ τακτ το άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης με έναν γονιό. Ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για έναν περήφανο και δοτικο άνθρωπο ο οποίος έχει και την ανάγκη τα παιδιά του να τον θεωρούν πρότυπο και δυνατό στήριγμα στην οικογένεια. Η συμβουλή που θα δοθεί με λάθος τρόπο μπορεί να καταρρακωσει το εγώ του και την αυτοεκτίμηση του και να τον ρίξει ακόμα πιο κάτω.
Τα συγχαρητήρια μου για την πραγματική ενσυναισθηση σας, υπάρχουν θεραπευτές και θεραπευτές!
Πολύ καλό βίντεο η αγαπη νομιζω είναι το καλύτερο φαρμακο
Θα συμφωνήσω απόλυτα! Βέβαια, είναι σημαντικό μαζί με την αγάπη να υπάρχουν και όρια, κατανόηση, συμπόνια… Για πολλούς αυτά Συνοδεύουν την αγάπη αλλά δυστυχώς υπάρχουν και φορές που παρά την αγάπη που μπορεί να νιώθει κανείς, για διάφορους λόγους μπορεί να μην έχει αναπτύξει αυτούς τους άλλους τομείς. Εκεί βοηθάνε Οι τεχνικές που προτείνω, ώστε να έχουμε στο νου μας ότι άνθρωποι είμαστε κι εμείς (με τις προσωπικές μας εμπειρίες και τα δικά μας τραύματα ενδεχομένως) και μπορεί χωρίς να το καταλάβουμε να μην ανταποκριθούμε με τον τρόπο που θα ήταν ιδανικό για το συγκεκριμένο άτομο που έχουμε απέναντι μας παρά την αγάπη που τρέφουμε γι’ αυτο. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το όμορφο σχόλιο σας!
Δεν κάνει τιποτα
Αχ τι έχω περάσει και ακόμα περνάω από κατάθλιψη εγώ μόνο το ξέρω και ο Θεός.
Τι περνάς ας πούμε
@@giannisterolliterolli5294 δεν θες να ξερεις
Καλησπέρα σας! Σε περίπτωση που ο άλλος άνθρωπος έχει βουλιάξει σε αυτό και αρνείται να πάει σε ειδικό απλώς πρέπει να περιμένουμε να θελήσει να πάει; Δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση ότι ανησυχούμε γι αυτόν και μπορούμε αν θέλει να πάμε μαζί να κλείσουμε το ραντεβού για παράδειγμα; Κάποιοι άνθρωποι αρνούνται τις θεραπείες και τις περιφρονούν.
Καλησπέρα σας,
Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας και την ευαισθησία σας. Είναι πρόκληση όταν κάποιος που αγαπάμε παλεύει με κατάθλιψη και ταυτοχρόνως αντιστέκεται στην επαγγελματική ψυχολογική υποστήριξη.
Για να απαντήσω στο ερώτημά σας, μπορούμε να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε μη-επικριτικά και μη-πιεστηκά, χωρίς προσδοκίες, ΑΛΛΑ αυτό δεν σημαίνει πως δεν προσφέρουμε την ευκαιρία και την υπενθύμηση πως υπάρχει άλλος τρόπος.
Εκφράζουμε την ανησυχία μας για την ευημερία του εν λόγω ατόμου. Προτείνουμε να παρευρεθούμε αν θέλει κι εμείς σε ένα ραντεβού με ειδικό, καθώς μπορεί να μειώσει την ανησυχία που μπορεί να νιώθει για το τι ακριβώς θα συναντήσει. Επίσης, επειδή μερικές φορές η έλλειψη κατανόησης ή οι παρανοήσεις σχετικά με τη θεραπεία μπορεί να κάνουν τους ανθρώπους να διστάζουν, το μοίρασμα πληροφοριών σχετικά με το τι είναι η ψυχοθεραπεία και με ποιο τρόπο λειτουργεί μπορεί να βοηθήσει.
Ωστόσο, αν και είναι δύσκολο, είναι σημαντικό να σεβαστούμε την απόφαση που θα λάβει. Δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε κάποιον να αναζητήσει βοήθεια, αλλά το να διασφαλίσουμε ότι γνωρίζουν ότι είμαστε δίπλα τους - ακόμη κι αν απογοητευτήκαμε που δεν επέλεξαν να λάβουν υποστήριξη - μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μπορεί κάποια στιγμή να νιώσει έτοιμος και να ξέρει πως μπορεί να απευθυνθεί σε εμάς - και αυτό έχει τη δυνατότητα να κάνει την διαφορά.
Επειδή αυτό σίγουρα είναι οδυνηρό και για εσάς, να θυμάστε πως μερικές φορές μονο και μόνο να γνωρίζει κανείς πως τον νοιάζεστε και τον κατανοείτε μπορεί να αποτελέσει μια τεράστια παρηγοριά. Το ενδιαφέρον σας και η προθυμία σας να είστε εκεί γι' αυτόν έχει ήδη σημαντικό αντίκτυπο.
Από μεριάς μου, θέλω να σας ευχαριστήσω που είστε μια στοργική και υποστηρικτική παρουσία στη ζωή του εν λόγω προσώπου.
Η κοπέλα που αγαπώ και νοιάζομαι έχει κατάθλιψη προσπαθώ να την βοηθήσω αλλά με λέει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι...τι μπορώ να κάνω ρε παιδιά; ανησυχώ
Στην πραγματικότητα δεν μπορείτε να κάνετε κάτι - όχι ενεργά τουλάχιστον - για να την "βγάλετε" από την κατάθλιψη. ΑΛΛΑ, αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να δείχνετε συμπαράσταση και κατανόηση και να είστε παρών ώστε όταν η ίδια νιώθει πως θέλει να μιλήσει να μπορεί να απευθυνθεί χωρίς ντροπή ή βάρος σε εσάς. Ένας άνθρωπος που περνάει κατάθλιψη είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και η προτροπή μας να γίνει καλά και να δεχτεί βοήθεια (από εμάς, από ειδικό, κ.ο.κ.) μπορεί να παρερμηνευτεί ως μη-αποδοχή του ατόμου όσο αυτό είναι σε κατάθλιψη. Εφόσον, λοιπόν, σας εξέφρασε πως δεν μπορείτε να "κάνετε" κάτι, καλό είναι να της υπενθυμίζετε πως την αγαπάτε και πως είσαστε διαθέσιμος να της προσφέρετε ότι εκείνη χρειάζεται μα να σεβαστείτε και τον χώρο που ίσως να έχει ανάγκη για να επεξεργαστεί τα συναισθήματα της. Αν ανησυχείτε γιατί έχετε λάβει δείγματα ότι μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό της, βέβαια, καλό είναι να πάρετε μια πιο δραστική προσέγγιση στο θέμα, η οποία θα περιλαμβάνει την συμμετοχή της οικογένειας αλλά και ψυχιάτρου.
@@nikosvamvakaris Σας ευχαριστώ που απαντάτε πρώτον
Και δεύτερον προσπαθώ σιγα σιγα να πάμε μαζί σε έναν ψυχολόγο αλλά μου αρνείται καταφατικά
Τι μπορώ να κάνω και για αυτο;
Και πάλι ευχαριστώ για τις συμβουλές
@@γειαχαρα-χ1κ Δεν γίνεται κάτι αν δεν το θέλει. Και να συμφωνήσει για να σας ευχαριστήσει (ή γιατί κουράστηκε να ακούει την προτροπή σας) δεν θα δει αποτέλεσμα αν είναι αρνητική στην διαδικασία. Είναι κανόνας. Το μόνο που μπορώ να σας προτείνω είναι να την ρωτήσετε [σε φάση που είστε και οι 2 χαλαροί και ήρεμοι] να σας πει απλά τους λόγους που δεν θέλει να απευθυνθεί σε ειδικό μήπως υπάρχει κάποιος ενδοιασμός ή φόβος που θα μπορούσατε να την βοηθήσετε να αντιμετωπίσει μέσω συζητήσεως (και μόνο σε πλαίσιο που δεν θα το νιώσει ως πίεση). Όσο νιώθει η ίδια ότι πιέζεται από τον περίγυρο για να πάει ενώ δεν είναι έτοιμη, τόσο θα απομακρύνεται από την ιδέα.. επομένως αφήστε την να καταλήξει η ίδια σε αυτή την επιλογή (αν δεν έχει φτάσει σε σημείο η κατάσταση όπου να διακυβεύεται η ακεραιότητα της).
@@nikosvamvakaris Και κάτι τελευταίο σε περίπτωση φόβου από προηγούμενη προσπάθεια που απλα δεν της φάνηκε καλο; μπορώ κάπως με κάποια πράγματα να την "πεισω" να κάνει κάτι γιαυτην ;
Σας ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια σας
Ο πατέρας μου μετά που γεννήθηκα έπεσε σε κατάθλιψη και εξακολουθεί να είναι βαριά. Αλλά και να του κάνω ερωτήσεις δεν ανοίγεται σε κανέναν και δεν λέει αυτά που νιώθει. Μήπως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να τον βοηθήσω όσο μπορώ;
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον αν δεν έχει την παραμικρή επιθυμία να βοηθηθεί. Το μόνο (μα πολύ ουσιαστικό!) που μπορείτε να κάνετε είναι να του δείχνετε την αγάπη σας, την αποδοχή και την κατανόηση σας και όταν (και άμα ποτέ) είναι έτοιμος θα γνωρίζει πως είσαστε διαθέσιμη και πρόθυμη να τον βοηθήσετε. Εύχομαι κάθε καλό και να νιώσει σύντομα έτοιμος να δεχτεί την υποστήριξη που θα βελτιώσει την ψυχολογική του υγεία.
Εγώ που έχω κατάθλιψη τι κάνω ....
Πολύ καλή ερώτηση.
Θα βάλω στο πρόγραμμα να κάνουμε ένα βίντεο που να παραθέτει συγκεκριμένα και ξεκάθαρα τεχνικές για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης το συντομότερο. Να το περιμένετε αρχές Μαρτίου - αν είστε εγγεγραμμένος στο κανάλι θα λάβετε ειδοποίηση.
Μέχρι τότε να μερικά βίντεο του καναλιού μας που εύχομαι να απαντήσουν στο ερώτημά σας:
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ - Οδηγός Αυτο-Βοήθειας & Ψυχοθεραπείας
th-cam.com/video/spu6Wrccdhw/w-d-xo.html
Χαμογελαστή Κατάθλιψη:
th-cam.com/video/mBhcD2pqhP0/w-d-xo.html
ΑΝΗΔΟΝΙΑ - Σημάδια που την Προδίδουν:
th-cam.com/video/tqcIBtIeBmA/w-d-xo.html
ΑΝΗΔΟΝΙΑ + Αντιμετώπιση | Ανακάλυψε Πάλι την Χαρά στην Ζωή Σου!:
th-cam.com/video/Ag56SMf7ap8/w-d-xo.html
Όταν δεν υπάρχει κατανόηση από τον αγαπημένο σου;Κ σου λέει.. ε μωρέ γτ αγχώνεσαι.. ε γτ στεναχωριέσαι.. Εσύ τα δημιουργείς.. Εσύ φταις που αγχώνεσαι..Τι προτεινεται;
Αρχικά, θα μπορούσατε να του δείξετε αυτό το βίντεο μήπως κατανοήσει τους τρόπους που μπορεί να σας σταθεί. Από εκεί και πέρα, ίσως βοηθήσει να μιλήσετε χρησιμοποιώντας την δική του "γλώσσα" και κατανόηση των πραγμάτων. Μπορείτε να του πείτε, πχ, πως ενδεχομένως έχει δίκιο πως εσείς δημιουργείτε την κατάσταση την οποία βιώνετε ως ένα βαθμό (γιατί υπάρχουν και ορμονικοί/χημικοί παράγοντες) μα πως ακόμη δεν έχετε μάθει να ασκείτε έλεγχο στις σκέψεις σας για να σπάσετε τον φαύλο κύκλο. Επομένως (μπορείτε να συνεχίσετε), αυτά τα συμπεράσματά του (πως απλά πρέπει να σταματήσετε η ίδια να 'δημιουργείτε' το άγχος ή την θλίψη σας) δεν βοηθούν με κάποιον τρόπο αυτή τη στιγμή και πως αυτό που χρειάζεστε από αυτόν είναι να μην ακυρώνει τα συναισθήματά σας διότι αυτή η αντιμετώπιση χειροτερεύει την κατάσταση. Συνήθως το άγχος και η κατάθλιψη *προέρχονται* από την καταστολή συναισθημάτων και την μη αποδοχή τους. Ελπίζω αυτό να σας βοήθησε να έχετε μια βάση για να ξεκινήσει ένας εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ σας.
Υπαρχουνταπροβληματαγενικαστασπητιααλακαιπερησοτεροηολοικαταστασηπουμαςδημηουργησανπωςθαβγουμεαποαυτομαςτρελαναναιμαςαροστησανολουςντροπητους
Σίγουρα καταστάσεις σαν αυτή που βιώνουμε τώρα μεγενθύνουν οποιαδήποτε προϋπάρχοντα προβλήματα και δυσχεραίνουν ιδιαίτερα την υγεία μας. Μακάρι να τελειώσει σύντομα όλο αυτό και να βγούμε όσο πιο αλώβητοι γίνεται.
Όταν το άτομο με κατάθλιψη δεν θέλει να πάρει ούτε φαρμακευτική αγωγή και πιστεύει στην γλωσσοφαγεια και στο διάβασμα ενός Ιερέα και ότι έτσι θα βοηθηθεί τι του λες τότε ,;;;
Πάντα είναι σεβαστά τα πιστεύω κάποιου ανθρώπου. Δυστυχώς όμως αληθεύει πως τέτοιες πεποιθήσεις σε αυτή την περίσταση δεν είναι ιδιαίτερα βοηθητικές και, επειδή είναι συνήθως βαθιά ριζωμένες, δεν μπορούμε να πούμε κάτι που θα του αλλάξει γνώμη. Σημαντικό είναι να παραμείνουμε σταθεροί στην άποψη μας πως μια θεραπεία θα ήταν επίσης βοηθητική χωρίς όμως να την επιβάλλουμε (αφού ούτως ή άλλως δεν έχει κάποιο αποτέλεσμα αυτό) και ταυτοχρόνως να δείχνουμε την αγάπη μας.
Εμενα η προγιαγιά μου ειχε κατάθλιψη, η γιαγιά μ έχει κατάθλιψη (παίρνει και φάρμακα), η θεία μου έχει κατάθλιψη..Και τέλος ειμαι εγώ που δεν θέλω να αυτο-διαγνωστω αλλά έχω θέματα.
Η βασικά όχι.. απλά ειναι δύσκολες στιγμές πιστεύω
@@Vvvvanessa Μολονότι τίθεται θέμα κληρονομικότητας στην κατάθλιψη, είναι επικίνδυνο να κάνουμε διάγνωση στον εαυτό μας. Επίσης, είναι πολύ σωστή η τοποθέτηση σας σχετικά με την τόσο δύσκολη περίοδο που διανύουμε. Πολλά από τα θέματα που ίσως να βιώνετε πιθανώς αποδίδονται στις δυσχερείς καθημερινές καταστάσεις οπότε δεν είναι εύκολο να κρίνετε τι συμβαίνει υπό αυτές τις συνθήκες ούτως ή άλλως. Ελπίζω, όμως, να νιώσετε καλύτερα σύντομα.
Μην κουνας τα χερια σου συνεχεια ανθρωπε μου , δεν διευθηνεις ορχηστρα.
τι κρίμα, το είχα καημό 😅