Primadonna. Biografia Bogusława Kaczyńskiego. Spotkanie z Bartoszem Żurawieckim

Faktyczny Dom Kultury oraz Wydawnictwo Agora zapraszają na premierę książki Bartosza Żurawieckiego "Primadonna. Biografia Bogusława Kaczyńskiego".
Rozmowę poprowadzi Mariusz Szczygieł.
ZADZIORNA BIOGRAFIA POMNIKOWEJ POSTACI POLSKIEJ TELEWIZJI
Bogusław Kaczyński był uosobieniem elegancji, kulturalnym, uśmiechniętym panem od sztuki wysokiej, kolorową gwiazdą zgrzebnej telewizji czasów PRL-u. W socjalistycznym kraju był na tyle "arystokratyczny", na ile to było możliwe, a po nadejściu III RP świetnie odnalazł się w rzeczywistości kapitalistycznej. Udało mu się również dlatego, że w swoich programach telewizyjnych i tekstach trzymał się operowego, muzycznego, literackiego i filmowego kanonu. Pod tym względem był konserwatystą. Uchodził wprawdzie za wielkiego oryginała, ale za wszelką cenę chciał utrzymać miłość widzów i słuchaczy. Zależnie od epoki szczycił się spotkaniami to z Marią Callas, to z Janem Pawłem II.
Marzył o sławie pianisty, ale to mu nie wyszło. Był szefem festiwali w Łańcucie i Krynicy. Pragnął kierować Teatrem Wielkim w Warszawie, dostał mu się Teatr Roma. Mimo że pozbawiony dorobku naukowego, został prorektorem na warszawskiej Akademii Muzycznej. To, co homoseksualne, zamknął w głębokiej szafie. Był mistrzem autokreacji. Dokładnie rozpisał swoją biografię w wywiadach i książkach - korzystając ze schematu „od pucybuta do milionera”. Podszywał się pod szlachectwo. Nawet gdy opisywał jakieś trudności, to zawsze wychodził z nich zwycięsko. I nigdy nie przyznawał się do błędu.
Tym razem jednak życia Bogusława Kaczyńskiego nie opowiada on sam. Zasłonę jego anegdot, mistyfikacji i zupełnych zmyśleń przenika Bartosz Żurawiecki - krytyk filmowy i pisarz, autor powieści „Trzech panów w łóżku, nie licząc kota”, „Ja, czyli 66 moich miłości”, „Nieobecni” i „Do Lolelaj. Gejowska utopia”, reportaży „Festiwale wyklęte” i „Ojczyzna moralnie czysta”, a także współautor książek „Homofobia po polsku” i „Ludzie nie ideologia”.
Współorganizacja: Wydawnictwo Agora
Projekt współfinansuje Miasto Stołeczne Warszawa

[@magorzatajeziak9369]

Jestem trochę zniesmaczona tą rozmową. Zostało poruszonych wiele wątków dotyczących życia prywatnego a niewiele powiedziano o zasługach Pana Bogusława w propagowaniu opery.
Cechowała GO wielka kultura osobista,poprawne operowanie językiem polskim i ogrom wiedzy.
Dziękuję, że mogłam oglądać programy przez NIEGO prowadzone .

[@DorotaPulik]

Pan Bogusław,co by o nim nie mówić,miał wielkie zasługi w popularyzacji opery. Mówił o sztuce operowej z takim entuzjazmem,że zaraził swoją pasją mnóstwo ludzi,przyznaję,że także mnie. Dziś pewne aspekty nas istotnie śmieszą,ale był bez wątpienia ciekawą osobowością telewizyjną.
Dziś otacza nas medialne chamstwo,ignorancja,byle kto może być "znawcą",wysoka kultura jest rzadko obecna w mediach,o kulturze słowa można zapomnieć.Każdy człowiek ma swoje wady i słabości,dziś zmarły nie może się bronić,ale chętnie przeczytam.

[@piotrpietryga3535]

Lekarzu - ulecz sam siebie! Prowadzący mówił o tym i śmiał się z tego, że Bogusław Kaczyński nie dawał swoim gościom dojść do słowa - w czasie tego spotkania było niezwykle podobnie...
Sama książka ciekawa, wciągająca i napisana bardzo żywym językiem. Czytelnik chętnie podąża za narracją autora - jednak ten ostatni ma problemy z warsztatem. Z jednej strony rozumiem, że zapewne udało mu się zebrać dużo materiału, pewnie prawie wszystko co napisano o Bogusławie Kaczyńskim - bardzo wartościowe są fragmenty, gdzie autor zaznacza, gdzie Boguś zmieniał potem treść wywiadów poprzez usuwanie niewygodnych dla siebie fragmentów. Ale autor ma trochę problemy z przypisami - np. bez przerwy powołuje się na akta znajdujące się w zasobie IPN - jednak przywołuje je w przypisach raptem może trzy razy (wszystkich przypisów jest aż 349!) - autor powołuje się na źródła jako takie, ale też często nie podaje stron, gdzie daną informację znalazł. Myślę, że dla dziennikarza, nie jest to zadanie przekraczające siły, bo przecież sam z tych źródeł korzystał pisząc tą książkę.
Z narracji też często nie wyłania się co pochodzi od źródła - np. rozmówcy-informatora, a co od autora - czemu? - bo transkrypcja wypowiedzi nie jest brana w cudzysłowie, a zaczyna się od myślnika (jak w powieści), natomiast w cudzysłowie brana jest wypowiedź wewnątrz wypowiedzi - trochę taka incepcja, a trochę takie pisanie książki na wątpliwych materiałach - na zasadzie "powiem o Kaczyńskim to i to bo tamta o powiedziała o nim to i to" - hmmm, mam do takiego pisania biografii poważne wątpliwości. Fakt faktem, że historycy, czy szerzej mówiąc naukowcy mają inny warsztat pisania niż dziennikarze. Może tutaj też cele były inne?
Sama książka jest też trochę "oszukana" - ta wielka czcionka i spore interlinie! - zapewne mogłaby być o 1/3 mniejsza, a tak to objętościowo "spuchła" - być może to ułatwia w jakiś sposób czytanie.

[@peci6766]

Wg mnie ta historia o Kaczyńskim jako geju mocno naciągana. Zwłaszcza w kontekście rzekomego partnera, który wyjechał do USA i tam zaginął.

[@jacekmikolajczuk8867]

Bardzo chaotyczna rozmowa, aczkolwiek temat ciekawy.

[@KatarzynaWojciechowska1]

Pan Szczygieł gada zdecydowanie za dużo i dość chaotycznie

[@piotrkaborda]

Pan Szczygieł pięknie i na temat dopełnia wypowiedzi autora książki.
Dziękuję za tak pięknie prowadzoną rozmowę 🙂

[@marzennamotty7046]

Przeczytałam książkę i straciłam uwielbienie dla Kaczyńskiego.Wredny konfabulant i koniunkturalista