Bedenimize yerleşmiş ve suçlamaya alıştığımız zorlukların yıllardır biriken yorgunluğun hüznü ile sanırım her hasta ilk ilacından sonra ağlamıştır. Ben beynimdeki seslerin sustuğunu fark ettikten sonra yıllarca boşuna mı kendimi bu hüzne boğdum diye ağlamıştım
Uzman teşhisi,doğru davranışlar ve ilaç tedavisi ile bu durumdan büyük ölçüde kurtulmaya başladım sağolasın çevremden birçok kişi de bana yıllar süren bu süreçte destek oldu. Bu durumu yaşayan her kardeşime tavsiyem üzülmeyin bizler aptal veya engelli değil tam tersine oldukça sağlıklı ve potansiyel sahibi insanlarız. Evet belki düşünce yapımız,hâl ve hareketlerimiz biraz farklı olabilir.Bizleri yargılayanlar bir tarafı kurtlu, yok derslerine, işlerine falan odaklanmıyor, gayret etmiyor umutsuz vaka diyenler aptalın da tam olarak kendisidir.Üzülmeyin,bir uzmandan destek alın gerekirse tedavi görün,ilaç kullanın bu durum bir eksik yada ayıp değildir,.Bunun sizleri ne kadar ileriye taşıdığını ve size ne kadar destek olduğunu gördüğünüzde emin olun çok çok mutlu olacaksınız.
hayatım boyunca yaşadığım olayların dehb yüzünden olduğunu bilmiyordum 15 yaşındayım 11. sınıfa gidiyorum 8. sınıf lgs döneminde ailemin odaklanma sorunum olduğunu fark etmesiyle psikoloğa gitmiştim ve bana orda dehb teşisi koyulmuştu küçüklüğümden beri yaşıtlarımdan farklı olduğumun farkındaydım ilk okul ve orta okul hayatım boyuncada zorbalığa uğradım babam hep zeki bir çocuk olduğumu ve arkadaşalrıma nazaran benim daha olgun olup olaylara daha farklı baktığım için(kişiliğimide fazla merhametli tanımlıyordu) bu zorbalığa uğradığımı söylerdi annem ise benim fazla hırçın olduğumu ve belirli bir ortamda herkes sana zorbalık yapıyorsa problem sendedir diyip duruyordu liseye kadar hayatımda mutlu olduğum tek bir şey vardı oda ders notlarım dersleri hiçbir şekilde dinlemezdim-dinleyemezdim- ama bir şekilde son gece konulara göz gezdirerek sınavlardan hep yüksek not alırdım ailem bunu başarı olarak görsede benim için önemli değildi ben hep arkadaşlar istiyordum ama çevremde beni anlayabilen insanlar yoktu enerjimi ve yaratıcı fikirlerimi saçma ve amerikan lise dizisi tabiriyle ucubece görüyorlardı liseye geçince kendime bir söz verdim arkadaş yapıcam diye bütün hayatım boyunca hasretini çektiğim şey buydu çünkü arkadaşı geçtim zorbalığa uğramasam yeterdi benim için ama çok sosyal bir insan olunca arkadaşın olsun istiyorsun videonun bir kısmında yazarlık hakkında bahsediyordu kahkahalar attım çünkü bu yaratıcı fikirlerimi yazıya dökmeye bayılıyorsum ve belirli bir yaşa kadar yazar olmak istiyordum ayrıca tıkınırcasına yeme olayıda gerçek orta okuldan bu yana sıkıntılarımı hep yiyerek bastırıyordum şuanda bu bana çok büyük sıkıntılar yaşatıyor ama üstesinden gelmeye çalışıyorum değinmek istediğim diğer bir konuda çocukluktan beri zorbalığa uğramamın sebebi hep hakkımı savunmamdan dolayıydı birisi bana sataştığında hep karşılık verip kendimi savunurdum yaşıtlarım tarafından eğlence malzemesi haline getirilirdim şimdi ise yks seneme giriş yapıyor sayılırım dehb sağolsun ne yapıcağım hakkında en ufak bir fikrim yok ama hukuk okumayı planlıyorum aile çevrem herhangi bir diyalogda bulunduğum her insan kişiliğimin tavrımın avukat olmaya çok müsait olduğunu söylüyor çocukken çok zorlandım ama iyiki diyorum şuanda yaşadıklarım beni merhametli adalet duygusu gelişmiş iyi bir konuşmacı empati yapabilen biri haline getirdi aynı zamanda saçma sapan zorbalıklara uğradığımda kafamada takmıyorum bütün videolarınız için teşekkürler çok güzel bir kanalsınız başarılarınızın devamını diliyorum:)))
Ben küçükken duygularımı bastırdılar ve şuan az da olsa duygularımı söyleyebiliyor,fikrimi açıklıyorum. Şuan ben de yazıyorum. İlerisi bilmem ama yazmaya devam etmek isterim. Annem benim sorunlu olduğumu söylüyor,babam ise karışmıyor hatta umursamıyor. 12. Sınıfa geçmeme rağmen yaşım 19. Lise birde psikolojik baskı uyguladılar o kadar daha sonra lise ikiye geçince kendimi ezdirmedim.
![เป็นไปได้ไหม - WanMai [Official MV]](http://i.ytimg.com/vi/_6lZ6b3_7Vo/mqdefault.jpg)
Bedenimize yerleşmiş ve suçlamaya alıştığımız zorlukların yıllardır biriken yorgunluğun hüznü ile sanırım her hasta ilk ilacından sonra ağlamıştır. Ben beynimdeki seslerin sustuğunu fark ettikten sonra yıllarca boşuna mı kendimi bu hüzne boğdum diye ağlamıştım
Bazen düşünürken karşımdaki kişileri farketmiyorum daha doğrusu o anda olamıyorum.
Uzman teşhisi,doğru davranışlar ve ilaç tedavisi ile bu durumdan büyük ölçüde kurtulmaya başladım sağolasın çevremden birçok kişi de bana yıllar süren bu süreçte destek oldu. Bu durumu yaşayan her kardeşime tavsiyem üzülmeyin bizler aptal veya engelli değil tam tersine oldukça sağlıklı ve potansiyel sahibi insanlarız. Evet belki düşünce yapımız,hâl ve hareketlerimiz biraz farklı olabilir.Bizleri yargılayanlar bir tarafı kurtlu, yok derslerine, işlerine falan odaklanmıyor, gayret etmiyor umutsuz vaka diyenler aptalın da tam olarak kendisidir.Üzülmeyin,bir uzmandan destek alın gerekirse tedavi görün,ilaç kullanın bu durum bir eksik yada ayıp değildir,.Bunun sizleri ne kadar ileriye taşıdığını ve size ne kadar destek olduğunu gördüğünüzde emin olun çok çok mutlu olacaksınız.
hayatım boyunca yaşadığım olayların dehb yüzünden olduğunu bilmiyordum 15 yaşındayım 11. sınıfa gidiyorum 8. sınıf lgs döneminde ailemin odaklanma sorunum olduğunu fark etmesiyle psikoloğa gitmiştim ve bana orda dehb teşisi koyulmuştu küçüklüğümden beri yaşıtlarımdan farklı olduğumun farkındaydım ilk okul ve orta okul hayatım boyuncada zorbalığa uğradım babam hep zeki bir çocuk olduğumu ve arkadaşalrıma nazaran benim daha olgun olup olaylara daha farklı baktığım için(kişiliğimide fazla merhametli tanımlıyordu) bu zorbalığa uğradığımı söylerdi annem ise benim fazla hırçın olduğumu ve belirli bir ortamda herkes sana zorbalık yapıyorsa problem sendedir diyip duruyordu liseye kadar hayatımda mutlu olduğum tek bir şey vardı oda ders notlarım dersleri hiçbir şekilde dinlemezdim-dinleyemezdim- ama bir şekilde son gece konulara göz gezdirerek sınavlardan hep yüksek not alırdım ailem bunu başarı olarak görsede benim için önemli değildi ben hep arkadaşlar istiyordum ama çevremde beni anlayabilen insanlar yoktu enerjimi ve yaratıcı fikirlerimi saçma ve amerikan lise dizisi tabiriyle ucubece görüyorlardı liseye geçince kendime bir söz verdim arkadaş yapıcam diye bütün hayatım boyunca hasretini çektiğim şey buydu çünkü arkadaşı geçtim zorbalığa uğramasam yeterdi benim için ama çok sosyal bir insan olunca arkadaşın olsun istiyorsun videonun bir kısmında yazarlık hakkında bahsediyordu kahkahalar attım çünkü bu yaratıcı fikirlerimi yazıya dökmeye bayılıyorsum ve belirli bir yaşa kadar yazar olmak istiyordum ayrıca tıkınırcasına yeme olayıda gerçek orta okuldan bu yana sıkıntılarımı hep yiyerek bastırıyordum şuanda bu bana çok büyük sıkıntılar yaşatıyor ama üstesinden gelmeye çalışıyorum değinmek istediğim diğer bir konuda çocukluktan beri zorbalığa uğramamın sebebi hep hakkımı savunmamdan dolayıydı birisi bana sataştığında hep karşılık verip kendimi savunurdum yaşıtlarım tarafından eğlence malzemesi haline getirilirdim şimdi ise yks seneme giriş yapıyor sayılırım dehb sağolsun ne yapıcağım hakkında en ufak bir fikrim yok ama hukuk okumayı planlıyorum aile çevrem herhangi bir diyalogda bulunduğum her insan kişiliğimin tavrımın avukat olmaya çok müsait olduğunu söylüyor çocukken çok zorlandım ama iyiki diyorum şuanda yaşadıklarım beni merhametli adalet duygusu gelişmiş iyi bir konuşmacı empati yapabilen biri haline getirdi aynı zamanda saçma sapan zorbalıklara uğradığımda kafamada takmıyorum bütün videolarınız için teşekkürler çok güzel bir kanalsınız başarılarınızın devamını diliyorum:)))
Ben küçükken duygularımı bastırdılar ve şuan az da olsa duygularımı söyleyebiliyor,fikrimi açıklıyorum.
Şuan ben de yazıyorum. İlerisi bilmem ama yazmaya devam etmek isterim.
Annem benim sorunlu olduğumu söylüyor,babam ise karışmıyor hatta umursamıyor.
12. Sınıfa geçmeme rağmen yaşım 19.
Lise birde psikolojik baskı uyguladılar o kadar daha sonra lise ikiye geçince kendimi ezdirmedim.
Bir uzmandan yardım al gerekirse tedavilere git yada gerekirse ilaç kullanmaya başla bunun hiçbir zararı olmaz hatta çok faydasını görürsün
Muhtesem bir videoydu, beni ve kızımı anlatiyor
Abi tüm hayatımı anlatmışsın
SEN O 10-44 VİDEOSUNDAKİ YORUM ATAN ELEMAN DEGİL MİSİN
@@siy0 hee
Pp müq
Çok güzel olmuş bir dehb'li olarak çok beğendim. Ellerinize sağlık. :)
Çok memnun oldum ☺️
@@ceremelmacchiato a ben
videoyu 2x hızda izlememe rağmen çok yavaş konuşuyorsun keşke yotube 3x hız getirse de şu güzelim videoları bıkmadan izleyebilsem
VİDEO BOYUNCA LİZA BENDEN ESİNLENMİS PSİKOLOĞA GİTME KARARI ALDIM
Bence fena bi ilerleme sayılmaz 😊
N3den lLisa'nın hikayesini bende yaşıyorum
ya bende küçükken dehb teşhisi konuldu ama sadece çok aşırı hareket ediyorum o kadar
Borderline ve dehb semptomları benzer mi? Dehb' li olduğumu düşünerek psikiyatriste danıştım ama borderline teşhisi konuldu.
Hayır tabi ikisi başka durumlar. Profesyonel fikir her zaman daha doğrudur.
Bu videoyu Dehb li çocuğa izletmek onun farkındalığını mı artırır yoksa kötü etki mi yapar
Yarı böyleyim yarı değilim
liza yerine benim adımı yazabilirsiniz çünkü tüm detaylarıyla beni anlatmışsınız
İkisi arasında kaldım . Tedaviye başlamak mı? Yoksa başlamamak mı ?
Hiç düşünme derim çok faydasını gördüm
A ben
lisa gerçek bir insansa yazdığı kitabın ismini söylermisniz ?
Lisa Gardner Tek Başına
2x bile çok yavaş daha hızlı konuş lütfen
6 dk’lık video zaten 😅
Bende Dikkat Eksikliği var.