สัญญาประชาคม และศีลธรรมของการฆ่าสัตว์ | พูดมาก Podcast EP.02
ฝัง
- เผยแพร่เมื่อ 16 มิ.ย. 2021
- สัญญาประชาคม และศีลธรรมของการฆ่าสัตว์ | พูดมาก Podcast EP.02
ฆ่าสัตว์ผิดจริง ๆ รึเปล่า? ศีลธรรมของมนุษย์จริง ๆ มีไว้เพื่ออะไร? …ในพูดมาก Podcast ตอน 2 นี้ เราจะมาลงลึกเรื่องนี้กัน…
Facebook:
/ pudproduction
Blockdit:
cutt.ly/mncvXwG
ใครอยากฟังแบบล็อคหน้าจอได้ เข้าอันนี้นะ cutt.ly/znXYIvA
ส่วน spotify กับ apple podcast กำลังพยายามทำอยู่นะ ยังไม่สำเร็จ...
Tyจ้า
ใช้พรีเมี่ยมครับอิๅ
ขอให้ได้ไวนะครับ🥺
ติดตามตั้งแต่ 40k ช่องคอนเทนทดี
@พูด.
ระหว่างสิ่งที่เรียกว่าจริยธรรมของสัตว์ประเสริฐ กับรากเหง้าของสัตว์ประเสริฐ เราควรมอง เห็นสิ่งใดกันแน่
ขอตั้งชื่อ การเขียนบรรยายนี้ว่า จริยธรรม ของสัตว์ และที่มีต่อสัตว์ก็แล้วกัน
ความเจ็บปวดคือ รากฐานของชีวิต ต่อให้จะอัด ยาชาใส่ สัตว์ที่ต่อต้านความเจ็บปวดตัวนั้น ตั้งแต่ มันเป็นตัวอ่อนอยู่ จนมัน ตายไป มันก็ยังมีช่วยเวลาที่เจ็บปวดอยู่ดี
พื้นฐาน ของการฆ่าสิ่งมีชีวิต ไม่ควรเป็น ประเด็นปัญหาสูงสุด (คำว่า สัตว์ประเสริฐในความหมายแก่นแท้ คือ สิ่งมีชีวิต ที่สามารถ ดึง ทรัพยากรทุกชนิด มาใช้ได้อย่างสุดขีด ความสามารถ หรือ สร้างอรรถประโยชน์ต่อมนุษย์ได้ แล้วหลายสิ่ง เหล่านั้นก็ตามมาด้วย การสร้างผลลัพธ์ ที่เลวร้าย ต่อสิ่งมีชีวิต อื่นหรือ สิ่งมีชีวิต เดียวกัน ธรรมชาติ สภาพแวดล้อม ระบบนิเวศ หรือ ดาวเคราะห์ ไม่ว่าจะด้วย การสร้างแหล่งอาหารที่เพียงพอ การสร้างที่อยู่อาศัย การศึกษา ความเป็นไปของรัฐ การกิน การรักษา ความบรรเทิง และการสร้างรากฐาน ความมั่นคง ในชีวิตของ มนุษย์เอง สิ่งมีชีวิตทุกชีวิต ก็เกิดมาเพื่อ ถูกทำให้ เจ็บปวด และ สร้างความเจ็บปวด ให้แก่ สิ่งมีชีวิตอื่นไม่ทางใด ก็ทางหนึ่ง ไม่ว่าสิ่งมีชีวิตนั้น มันจะเข้าใจ หรือ ไม่เข้าใจ ถามว่า เวลา สัตว์น้อยใหญ่แดกกันทั้งเป็น มันจะมานั่งถามหาความเจ็บของกันและกันไหม ต่อให้มันมี สติปัญญาพอๆกับมนุษย์ มันก็จะไม่มานั่งถกเถียงเรื่องโง่ๆแบบนี้ แน่นอน อย่าไปคิดเลยว่า ทำไมจริยธรรม ถึงไม่ถูกใช้ กับ สัตว์ในฟาร์ม เพราะมนุษย์ ที่เห็นแก่ตัว ในวรรณะที่สูงกว่า และยกฐานะให้สูงกว่าชีวิตมนุษย์ที่อยู่ต่ำกว่า มนุษย์ในสังคม ก็มอง มนุษย์ ไม่ต่างจากสัตว์ในฟาร์ม แค่ไม่ได้ฆ่าทุกๆตัวแล้ว จับมา กินเนื้อก็เท่านั้น และแน่นอน ความเป็นจริง กับ ปัญหาที่กำลังเกิด และ การหาทางแก้ไขในปัจจุบัน และ อนาคต ถ้ามองมันเป็นภาพเดียวกัน มันก็จะพันกันมั่วไปหมด การดึง ทรัพยากรทุกชนิด ที่ว่า มาเพื่อสนองตอบความต้องการของมนุษย์จำนวนมาก นั้นก็ย่อมเกิด ผลเสีย หรือ ผลร้าย ตามมาเป็นจำนวนมากขึ้นไปด้วย เพื่อสนองผลประโยชน์น้อยใหญ่ ของสัตว์ประเสริฐทั้งหลาย (*จนกว่า ดาวห์เคราะดวงนี้จะเสื่อมโทรด จนพวกมัน สูญพันธุ์กันไปจนหมด หรือ พวกมันย้ายถิ่นฐานเพื่อ ไปเป็น สัตว์ประเสริฐ ที่ดาวเคราะห์ดวงอื่นต่อๆไป สร้างความเจ็บปวด ให้ทุกๆสิ่งต่อๆไป และดึง ทรัพยากร ทุกชนิด ออกมาใช้ อย่างขีดสุดความสามารถจนมันเสื่อมโทรด หรือ ไม่เหลืออะไรอีกครั้ง ความฝันของมนุษย์ ในการย้ายถิ่นฐาน จากดาวเคราะห์ ดวงหนึ่งไป ดาวเคราะห์อีกดวงหนึ่ง ถ้าในอนาคตพวกมันมีปัญญาทำ ก่อนพวกมันจะสูญพันธุ์ จากการสร้างอรรถประโยชน์ให้แก่ตนหรือเผ่าพันธุ์ของพวกมันเอง ก็ไม่ต่างจากสัตว์ที่พวกมันเรียกว่า เดรัจฉาน ที่สูบกินทรัพยากรจนหมด ระบบนิเวศ และเดินทางเพื่อทำเช่นนั้นต่อๆไป จบ.
*สรุป
จะใช้จริยธรรม แก่สัตว์ในฟาร์ม หรือ พื้นที่อยู่อาศัย แหล่งอาหารของสัตว์ในธรรมชาติ อย่างไร ก็ทำให้ มนุษย์มันน้อยลงซะซิ (ถ้าไม่ได้เห็น มนุษย์สำคัญกว่าสิ่งที่พวกเขา ทำลายล่ะก็นะ) ให้เหลือแค่ 500ล้าน จาก 7,000 ล้าน และก็สร้างมาตราการป้องกัน พวกมันสูญพันธุ์ จากภัยพิบัติ และ โรคระบาด แน่นอน 500ล้านตัวนี้ ต้องมี จิตสำนึกที่จะไม่สร้าง อรรถประโยชน์ ที่จะทำให้ เกิดผลลัพธ์ที่เลวร้าย จนไม่มีปัญญาแก้ไขจนเกินไปด้วย ถ้าอยากให้สัตว์โสมมพันธุ์นี้ เป็นประโยชน์ มากกว่าโทษ ก็ต้องหลอม สติปัญญา ตรรกะ และ จำนวนขึ้นใหม่ ให้พวกมันกลายเป็น สิ่งมีชีวิต ที่คิดและกระทำได้
ว่า มนุษย์ต้องเป็นแค่สัตว์ ที่สร้างอรรถประโยชน์ และ รักษาระบบนิเวศเป็นเลิศ และความเชื่อที่อยู่เหนือ ชีวิตสัตว์ อย่างชนชั้น วรรณะฐานะ หรือ ความเชื่อใดๆ ก็ต้องล้างบางมันให้หมด * แต่ความเป็นจริงคงมีแค่ พวกมันจะสูญพันธุ์ในวันข้างหน้าอย่างแก้ไขอะไรไม่ได้นั้นแหละนะ ถ้าอยากมีจริยธรรมกับสิ่งอื่นนอกจากมนุษย์ด้วยกันเอง แล้วมองประเด็นนี้ ก็หนีไม่พ้นความจริงที่จะเกลียดสิ่งที่เรียกว่า มนุษย์หรอก ถ้ามนุษย์คนนั้นมีจริยธรรม กับสิ่งอื่นนอกจาก ชีวิตตนเอง และ เผ่าพันธุ์ของตนเองจริงๆล่ะก็.......
ทำไมคนที่กินเนื้อถึงทนไม่ได้กับการเห็นคนฆ่าหมา บางทีคำตอบมันอาจจะเป็นแค่ว่า เพราะเรารู้สึกสงสาร "หมา" มากกว่า "หมู"
หรือจะพูดในอีกนัยนึงคือ หมามีความผูกพันกับเรามากกว่าหมู เรารู้จักคุ้นเคยใกล้ชิดกับมันจนเรามองมันเป็น "พวกเดียวกันกับเรา"
จริงๆแล้วที่เรารู้สึกแย่กับการที่เห็นหมาถูกฆ่า มันไม่ได้แปลว่าเรามีจิตใจสูงส่งรักสัตว์หรืออะไรพรรค์นั้น
แต่อาจเป็นเพราะแค่เรารู้สึกแย่ที่ "พวกเดียวกันกับเรา" ถูกทำร้าย และในทางกลับกันเราก็ไม่เคยแคร์อะไรกับสิ่งที่เรารู้สึกว่า "ไม่ใช่พวกเรา"
.
มีคนบางคนไม่รู้สึกรู้สา เวลาที่เห็นทหารฝั่งศัตรูถูกฆ่าตายต่อหน้า
มีคนบางคนไม่รู้สึกรู้สา เวลาที่เห็นศพถูกแขวนคอแล้วเอาเก้าอี้ฟาด
มีคนบางคนไม่รู้สึกรู้สา เวลาที่เห็นคนเสื้อแดงถูกฆ่ากลางกรุง
โอ๊ว น่าสนใจนะคะ กับคำว่า พวกเดียวกันกับเรา เพราะเราเองที่ไม่ชอบหมา ก็ไม่รู้สึกสงสารเวลาหมาโดนทำแบบนู่นแบบนี้ แต่กลับกัน ถ้าเป็นแมว เราจะรู้สึกสงสาร แล้วก็รู้สึกไม่โอเคมาก เราคิดว่ามันก็เข้าข่ายความคิดของคุณนะคะ ว่าสัตว์หรืออะไรที่ไม่มีความผูกผันกับเรา เราก็ไม่ค่อยแคร์มันเท่าไหร่
ผมเห็นหลายๆ คอมเมนต์ที่บอกว่าการฆ่าเพื่อกินสัตว์(ที่มีระบบประสาทรับความรู้สึก)ไม่ผิดเพราะเราก็ต้องกินอยู่ดี เรื่องนั้นผมไม่เถียงหรอก เพราะมันก็เป็นเรื่องของห่วงโซ่อาหารอยู่แล้ว แต่สิ่งที่เป็นประเด็นก็คืออุตสาหกรรมอาหารจากสัตว์มากกว่า ซึ่งในพอดแคสต์นั้นไม่ได้เน้นเรื่องนี้เป็นพิเศษ
-เมื่อการปฏิวัติอุตสาหกรรมเข้ามามีบทบาทในในสังคมมนุษย์ พวกเราได้ยกระดับตัวเองให้เป็นสัตว์ประเสริฐที่ไม่มองสัตว์ในฟาร์มว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่เจ็บปวดและทุกข์ทรมานได้เหมือนกัน พวกมันถูกปฏิบัติเหมือนกับเครื่องจักรแบบนึง อายุและคุณภาพชีวิตของพวกมันถูกกำหนดไว้แค่ผลกำไรและขาดทุนของบริษัท
-ถึงแม้สัตว์เหล่านี้จะแข็งแรงและมีอาหารให้กินไม่ขาดสาย แต่จากการศึกษานั้น พวกมันก็ต้องมีกิจกรรมทางสังคมเหมือนกัน เช่น แม่ไก่ก็มีพฤติกรรมที่จะเดินจิกหาอาหาร สร้างรัง และมีลำดับชั้นทางสังคม แต่ในโลกอุตสาหกรรมพวกมันก็ถูกขังไว้ในกรงแคบๆ หรือแม้แต่ลูกวัวก็อยากที่จะเล่นกับลูกวัวตัวอื่นๆ หรืออยู่กับแม่ของมันเพื่อปลูกฝังสัญชาตญาณจากวัวตัวอื่นๆเพื่อความอยู่รอดในธรรมชาติ แต่ในโลกอุตสาหกรรมนั้นก็ตามที่พูดได้พูดไว้นั่นล่ะครับ ถูกทำให้ท้อง แยกลูกออกจากแม่ รีดนม หมดประโยชน์ก็ปั่นเป็นชิ้นๆ เป็นวงจรที่น่าสังเวช
-ถึงแม้บนโลกนี้จะมีสังคมที่สัตว์อยู่อย่างสุขสบาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอาหารจากสัตว์ที่เลี้ยงปากท้องมนุษยชาติไว้ก็มาจากอุตสาหกรรมเหล่านี้ เป็นสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทำได้เพียงแค่รอว่าเทคโนโลยีในอนาคตจะทำให้มีอาหารเลี้ยงปากท้องมากพอโดยไม่ต้องฆาตรกรรมสัตว์หมู่โดยสิ้นเปลือง หรือไม่ก็รอทานอสมาดีดนิ้วให้
คนหายไปครึ่งโลก
-ในแง่วิวัฒนาการแล้ว หมู วัว ไก่ ฯลฯ เป็นสปีชีส์ของสัตว์ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด แต่ในขณะเดียวกันพวกมันก็เป็นสปีชีส์ที่น่าสมเพชมากที่สุดบนดาวเคราะห์ดวงนี้
ref. Sapiens: A Brief History of Humankind
หรือการที่คนเราหายไปครึ่งโลก จะเป็นประโยชน์ต่อโลกใบ
แต่ก็นั่นแหละ เราไม่เคยทำเพื่อโลก เราทำเพื่อ มนุษย์ทุกคน
@@got9192 ใช่ครับ มนุษย์เราทำเพื่อผลประโยชน์ต่อมนุษย์เราเองหรือประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น ไม่ได้ทำเพื่อโลกใบนี้หรอกครับ
เห็นด้วยนะ แต่การที่คนเรายังย้อนแย้งอยู่แบบนี้ อาจเป็นเพราะเรายังพัฒนาสิ่งต่างๆไปให้ถึงขั้นนั้นไม่ได้ล่ะมั้ง ถ้ามีคลิปปาดคอหมา คนเราอาจจะนั่งวิจารณ์คนปาดคอว่าเลวทั้งที่นั่งกินสเต๊ก โดยที่ไม่รู้สึกสงสารสัตว์ที่เป็นเนื้อให้เรากินอยู่ได้จริง อืม...นั่นอาจจะเป็นเพราะพวกสัตว์เลี้ยงนั้นมีส่วนร่วมในชีวิตมนุษย์มาก จนมนุษย์รู้สึกว่าเป็นส่วนหนึ่งของสังคม เป็นส่วนที่อยู่ร่วมประชาคมกันได้ สัตว์ในสวนสัตว์ สัตว์ที่มีผู้คนสร้างสตอรี่ชีวิตหรือถูกติดตามก็เช่นกัน คนจะรู้สึกว่าสัตว์เหล่านั้นจะไม่แตกต่างจากเราและเกิดการเปรียบเทียบกับชีวิตตนเอง ทำให้รู้สึกถึงจุดร่วมและเกิดความผูกพันธ์ (แบบนีนี้เหมือนที่ใช้ในพวกสารคดีสัตว์โลกเลย) แต่กับสัตว์ในอุตสาหกรรมอาหาร แรงงาน หรืออื่นๆ คนจะคิดต่างออกไป อย่างน้อยอยู่ในที่มิดชิด คนนอกไม่เห็นเลือด ไม่เห็นน้ำตา ปิดกั้นความสงสารความรู้สึกเจ็บปวดร่วมแล้ว ต่อมามนุษย์ก็คิดว่าเราต้องกินเพื่ออยู่รอด แม้แต่กินเพื่อความสุขเองก็เช่นกัน มนุษย์เราทำเพื่อตัวเองเสมอ การเบนความสงสารออกจากสัตว์ที่กลายเป็นสเต็กให้เรากินก็เช่นกัน เป็นสัญชาตญาณแห่งชีวิตก็ว่าได้ ถ้าหิวก็ต้องกิน ถ้าทุกข์ก็อยากกำจัดมันออกไป แต่เพราะมนุษย์มีความคิดที่พัฒนาขึ้นเรื่อยๆนี่แหละถึงได้เห็นว่ามีคนพยายามหาวิธีแก้ไขเรื่องเหล่านี้ อุดรูรั่วที่ไม่เข้ากับโลกอุดมคติที่สงบสมบูรณ์ ก็พอจะมีหวังอยู่ว่าอนาคตเราจะไม่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ก้ำกึ่งมีทั้งสัญชาตญาณ จิตใจ ความนึกคิด ย้อนแย้งกันไปมา อยากจะสามารถเป็นได้อย่าง Podcast EP.01 ที่คุณพูดนะ ถ้าปัจจัยการมีชีวิตพื้นฐานเราไม่บกพร่อง เราก็จะสามารถทำสิ่งที่สมเป็นมนุษย์ (เชิงอุดมคติ) ได้มากขึ้น
ประเด็นเรื่องนี้น่าเอามาพูดกับการทำแท้ง
🤔
ถ้าให้เลือกระหว่าง แม่ผู้อุ้มท้อง กับ ลูกที่อยู่ในท้อง คิดว่า เราก็ต้องเลือกแม่อะ
น่าสนใจนะเนี่ย
เหมือนเคยพูดประเด็นนี้ไปแล้วค่ะ ในคลิปไหนซักคลิป ลืมชื่อ
วุ้นมีความจำเป็น?
มันไม่มีผิดมีถูก จนกระทั่งมีมนุษย์กำเนิดมาพร้อมกับความถูกหรือผิด เหมือนกับเวลา ที่มนุษย์สร้างขึ้นมาเพื่อที่ให้อยู่ร่วมกันได้แค่นั้นเอง
ผมมองว่าประเด็นที่พูดน่าสนใจ แต่สุดโต่งไป ตรงที่มองศีลธรรมเป็นขาวดำ ผิดถูก เหมือนสวิตเปิดปิด
ผมกลับมองว่าศีลธรรมเป็น Spectrum หรือความเข้มจาง
หากกินหมู แต่ไม่ไปฆ่าสัตว์โดยไม่จำเป็น ก็น่าจะดีกว่ากินหมูไปด้วย ฆ่าหมาไปด้วย
การตีขลุมเลยว่าถ้ากินสัตว์ "ต้อง" ยอมรับว่าการฆ่าสัตว์ถูกก็ Subjective ไม่ Objective เข่นกันรึเปล่า
นั้นสิ น่าคิดมาก
พืชก็เป็นสิ่งมีชีวิต แค่มันอยู่ในรูปแบบพืชไม่ใช่สัตว์ มีงานวิจัยออกมาว่าพืชก็มีความรู้สึก บาปไม่บาปแค่กุสโลบาย ถ้าคนหมู่มากสบายใจก็ไม่บาป
มุมผม ไม่มีอะไรผิดอะไรถูก
ทั้งหมดทั้งมวล มันคือสัญญาประชาคมนั่นแหละจ๊ะ
เพราะถ้ามองสังคมคนป่ากินคน เขาก็อาจมีกฏของเขา เช่นกินคนนอกแต่ไม่กินกันเอง หรือเค้าอยากจะกินคนอ่อนแอในเผ่าเค้า ก็เป็นไปได้ และมันก็ไม่ผิดในสังคมเค้า
ซึ่งความรู้ ความฉลาดไม่เกี่ยว มันอยู่ที่ตกลงกันในสังคมนั้นๆ ว่าจะเอาไงดี แค่นั้น
เช่น
บ้านเมืองเรากินหมา = ผิด (ซึ่งที่คุณมองว่ารับไม่ได้)
บ้านเมืองอื่นบางที่ = ปกติ
ไทยฆ่าวัว กินวัว = ปกติ
อินเดียฆ่าวัว = ผิด
ทั้งหมดทั้งมวล สร้างโดยสังคมกลุ่มคน คิดตกลงกัน แล้วก็ทำร่วมกัน อย่างที่ท่านว่า ว่าใครละเมิดก็โดนกำจัดออกจากสังคมนั้นๆ
ศีลธรรมขึ้นอยู่กะว่ามองจากสังคมไหน
การฆ่าสัตว์ก็เช่นกัน มองว่าผิดก็ได้ ไม่ผิดก็ได้ ก็แล้วแต่สังคม
วีแกน เค้าจะเชื่ออย่างงั้นก็เรื่องของเค้า ซึ่งถ้ามันเสียงดังพอทุกคนในสังคมเห็นด้วย มันก็จะเป็นกฏใหม่ในอนาคตก็อาจเป็นไปได้
มันอยู่ที่สังคมที่จะสรุปร่วมกันยังไง (ซึ่งต้นไม้ก็มีความรู้สึกในแง่วิทยาศาสตร์ มีภาษา สื่อสารกันได้ แต่วีแกนก็แค่ไม่มองผลวิจัยนั้นเท่านั้นเอง ก็ฉันจะเชื่ออย่างนี้ ก็แค่นั้น)
โอโห ที่พิมพ์มาเหมือนพอดแคสท์ที่เค้าพูดเลยอ่ะ สรุปได้เก่งมาก
ช่วยทำเพลิสต์ไว้หน่อยครับจะได้หาดูได้ง่ายๆ
+1
+2
+10
ทำแล้วน้า cutt.ly/rnBdn0J
สิ่งที่อยากชวนคิด คือมุมมองเรื่อง intimacy ที่มนุษย์มีต่อสิ่งใกล้ตัว ทำไมการฆ่าสัตว์เลี้ยงถึงผิด (subjective) แต่การฆ่าหมูเป็นพันล้านตัวต่อปีถึงไม่ผิด (also subjective) เพราะสัตว์เลี้ยงเป็นสิ่งใกล้ตัวมนุษย์มากทำให้เกิด intimacy คนเลยมองว่าผิด แต่อุตสาหกรรมเนื้อสัตว์ถูกทำให้ห่างไกลจากสังคมมนุษย์ทั่วๆไป เช่น สัตว์ถูกฆ่าในโรงเชือด คนที่เห็นสัตว์โดนฆ่ากับตามีแค่ไม่กี่% คนเลยไม่มองว่ามันผิด ถ้าให้คุณฆ่าหมูเองทุกมื้อที่คุณอยากจะกินกะเพรา or ถูกฆ่าต่อหน้าก่อนจะกิน รับรองว่าจะมีสัดส่วนคนกินเนื้อสัตว์น้อยลงโข
เเต่กรณีนี้ สัตว์ที่มนุษย์มี intimacy เราใช้อะไรตัดสิน เช่น ทำไมเราถึงกินปลาที่เราเลี้ยงได้ หรือเห็นภาพสุดก็เป็นไก่ เราก็ค่อนข้างใกล้ชิด เเละเลี้ยงด้วยความชอบ หรือเลี้ยงเป็นสัตว์เลี้ยง เเต่เราฆ่ามันกินเป็นธรรมดา ไม่เหมือนสัตว์ ชนิดอื่น เรื่องนี้ก็น่าถกกัน
@@pikco337 เรามองว่ามันเป็น subjective อยู่นะ บางคนอาจจะทำใจฆ่าปลาฆ่าไก่ที่ตัวเองเลี้ยงไม่ได้ บางคนก็ทำใจได้ไม่รู้สึกผิด ไม่มี cut off ชัดเจน แต่เราสามารถ generalize ได้ในระดับนึงตามที่มันฝังอยู่ใน norm แต่ละท้องที่ เช่น สัวต์อย่างวัว หมา ม้า ลิง ถูกฆ่าเพื่อเป็นอาหารในบางพื้นที่ แต่บางพื้นที่กลับรับไม่ไดเป็นเรื่องผิดบาป
@@pikco337 ยกตัวอย่างเรื่อง intimacy ต่อสักนิดเอาเป็นมนุษย์เหมิอนกันหมดนี่แหละเทียบง่ายดี ถ้าสมมติว่าคุณต้องยอมตาบอดข้างนึง เพื่อแลกกับการไม่เกิดพายุเฮอริเคนในอีกฟากทวีปนึงที่อาจจะช่วยชีวิตคนเป็นพันๆคน หรือ คุณจะยอมตาบอดข้างนึงเพื่อแลกกับคนที่คุณรักจะไม่ถูกฟ้าผ่าตายวันนี้? คนน่าจะยอมเสียสละกับคำถามหลังมากกว่าทั้งที่อันแรกช่วยชีวิตคนได้มากกว่ามากเพราะ intimacy ที่มีต่อคนที่คุณรักมันสูงกว่าใครก็ไม่รู้เป็นพันคนในอีกทวีปนึง เป็นเหตุผลที่ว่าเวลาเราเห็นข่าวฆ่ากันตายบนหนังสือพิมพ์กับลุงข้างบ้านที่สนิทกันดีตายเราถึงเสียใจกับอันหลัง แต่แทบไม่เสียใจกับอันแรกเลย
เราเข้าใจว่าบาปของศาสนาพุทธ ถ้าศึกษาจริง ๆ แล้วเป็น subjective นะคะ เพราะคำว่าบาปแปลว่าความไม่สบายกายไม่สบายใจ(ของผู้ทำ) ถ้าทำอะไรแล้วเกิดความไม่สบายใจ/ประกอบด้วยเจตนาในการทำ ก็เป็นบาปค่ะ การที่มีศีล 5 ขึ้นมาอาจดูเหมือนเป็น objective แต่จริง ๆ แล้วดูจากเจตนาเป็นหลักค่ะ เช่น เหยียบมดโดยไม่รู้ตัว ถือว่าไม่ประกอบด้วยเจตนาฆ่า ไม่ผิดศีลข้อ 1 หรือการทานเนื้อสัตว์ พระพุทธศาสนาก็ไม่ได้ห้าม เพราะเวลาทานเราไม่ได้มีความไม่สบายใจที่เกิดจากการฆ่าค่ะ (ทั้ง ๆ ที่ผลลัพธ์เหมือนกันคือมีสัตว์ตาย)
ปล.เป็นช่องที่กระตุ้นให้เกิดคำถาม/ความคิดดีมากค่ะ ผิดถูกแชร์กันได้
อ้าาาาาา เป็นเม้นที่ทำให้เกิดความเข้าใจได้อย่าง ง่ายๆ และรู้สึกสบายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเลย นั่นก็เลยหมายาความว่า มันไม่แปลกหรอก ทั้งๆ ที่ศีลบอกว่าห้ามกินเหล้า แต่คนยังมีคนกินเหล้าอยู่ เพราะคนที่กินนั่นไม่ได้รู้สึกเนื้อทุกข์ร้อนใจอะไร ถ้ากินไปแล้วไม่ได้เสียงานเสียการ หรือถ้าเสียไปแต่ก็ยังมีตังค์จากทางอื่นให้ใช่อยู่ ก็ถือว่าไม่บาป หรือศีลที่บอกห้าม พูดปด แต่ก็ยังมีคนพูดปดอยู่ ก็พราะว่าคนพูดนั่นไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร ยังอยู่ได้ ยังเนียนได้ ยังแก้ได้ ก็ถือว่าไม่บาป แต่ถ้าเมื่อไหร่ ที่คนกินเหล้ากะคนพูดปดนั่นเริ่มรู้สึกลำบากเนื้อทุกข์ร้อนใจขึ้นเมื่อไหร่ มันก็จะกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า "บาป" ได้เต็มปากขึ้นมาทันที
เพราะฉะนั้น ถ้าจะตีความให้ง่ายๆ เลยก็คือ ความเป็นบาปหรือไม่บาปนั่น มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณได้ทำอะไรลงไป แต่มันขึ้นอยู่กับว่าคุณสิ่งใดๆ นั่นไปแล้ว แล้วคุณรู้สึกทุกข์ร้อนขึ้นมารึเปล่า
นั่นก็เลยเมคเซนต์ว่าทำไมคนเลวๆ บางคนถึงกล้าทำชั่วอะไรลงไปได้ โดยที่ไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรเหมือนคนที่โดนกระทำ เพราะเขาไม่ได้รู้สึกผิด ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อน ก็เลยหมายความได้อีกอย่างนึงว่า มันไม่ใช่บาปสำหรับเขา ตราบใดที่เขายังไม่รู้สึกผิด และยังลั่นลาออกมาได้แม้จะยังอยู่ในคุก หรือออกมาแล้วก็ตาม มันก็ไม่ใช่บาปสำหรับเขาอยู่ดี แต่ถ้าเกิดเขานั่นรู้สึกผิดขึ้นมา รู้สึกทุกข์ร้อนหรือเสียใจขึ้นมาและอยากจะชดใช้หรือทำอะไรเพื่อแก้ไขในสิ่งตัวเองทำลงไป นั่นก็ถือว่า สิ่งแย่ๆ ที่เขาได้ทำลงไป ณ ขณะนั้น มันกลายเป็น บาป สำหรับเขาไปแล้ว
นั่นก็เลยเป็นเหตุผลว่าทำไมในทางศาสนาคริสต์ "การให้อภัย" นั่นยังเป็นสิ่งที่ควรมีอยู่ เพราะคนชั่วที่ยังรู้สึกถึงบาปได้นั่น ก็ยังเป็นคนที่ยังควรค่าแก่การให้อภัยอยู่
แต่นั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไม คนชั่วที่ไม่รู้สึกถึงบาปนั่น เป็นสิ่งที่ควรถูกกำจัดในสายตาคนอื่น...
รู้สึกชอบคุณเเชมป์มากเลย คุณดูแบบอ่อนโยนอะ topic ที่่ยกมาพูดมันโหดร้ายเเละหนักมากที่จะยอมรับมากๆ ตอนฟังก็ได้สติเเค่เเปบว่า จะไม่กินเต่พรุ่งนี้ก็คงจะเปิดด้วยการกินไข่อยู่ดีหรือตอนกลางวันกินกระเพราอยู่ดี มันได้สติเเเค่เเปบเดียวเดะก็ลืม เพราะการตายของสัตว์คนอาจจะมองว่าไม่ใช่เรื่องเรา เราเเค่บริโภค
ศีลธรรมมัน objective นะครับ มันมีสิ่งที่ objectively ดี/เลวอยู่จริง
และแม้ว่าทุกคนเชื่อบางอย่างร่วมกัน ก็ไม่ได้ทำให้สิ่งที่เลวกลายเป็นดี
เช่น สมัยก่อนแทบทุกสังคม กดขี่ผู้หญิง มีทาส เป็นเผด็จการ ไม่ได้แปลว่าสิ่งนี่ดี
เรื่องที่คุณเข้าใจผิดคือ ความรู้ที่ objective ไม่ได้แปลว่า มีใครสามารถอ้างความจริงสัมบูรณ์เกี่ยวกับความรู้นั้นได้
objective knowledge แค่แปลว่า truth เกี่ยวกับความรู้นั้น มันไม่ได้ขึ้นกับความเชื่อของใคร
ผมขอเปรียบเทียบ เช่น ใน physics มันก็มี "ความเป็นจริงในโลกกายภาพ" อยู่จริงๆ แต่มนุษย์ก็ไม่มีทางเข้าถึงความจริงสุดท้ายที่ไม่มีทางผิดได้ (เช่น สมัยนิวตัน คนเชื่อว่ามีแรงโน้มถ่วง ตอนนี้คนก็เข้าใจต้องอธิบายโลกด้วย curved spacetime ถึงจะถูก ซึ่งในอนาคตอาจจะโดนทฤษฏีที่ถูกต้องกว่า มาแทนไปเรื่อยๆ) เพราะไม่มีทางเข้าถึงความจริงสุดท้ายได้ เราจึงสามารถถกเถียงแก้ปัญหา เพื่อพัฒนาความรู้นั้นขึ้นไปเรื่อยๆ ได้ไม่สิ้นสุด
ศีลธรรมความดีเลวก็เช่นกัน มันก็คือความรู้แขนงนึง คือความรู้เกี่ยวกับวิธีการทำให้สังคมมนุษย์พัฒนา
เช่นเดียวกัน ไม่มีใครอ้างความดีสัมบูรณ์ได้ แต่เราพัฒนาความรู้นั้นได้ด้วยเหตุผล เพราะความจริงนั้นไม่ได้ขึ้นกับความเชื่อของใคร
ถ้าใช้ภาษาของคุณก็คือ มนุยษ์สามารถพัฒนา สัญญาประชาคมให้ "ดี" ขึ้นอย่าง objectively ครับ มันมีทิศทางที่เราพยายามเข้าหาอยู่ ไม่ได้ล่องลอยไปตามความเชื่อของยุคสมัย
เพิ่มเติม เอาจริงๆ คนที่อ้างความดีสัมบูรณ์นั้น คือการทำให้คนหยุดพัฒนาศีลธรรมด้วยซ้ำและจึงถือเป็นความเลว ผมเขียนเพิ่มเติมไว้ที่ facebook.com/longpid/posts/119165496668330
ความดีสัมบูรณ์ ความจริงแแท้ มันจะมีหนึ่งเดียวได้นั้น คือต้องมีตัวแปรที่ควบคุมได้ทั้งหมด ไม่เปลี่ยนแปลง ตัวแปรสัมบูรณ์? ต้องทำให้มนุษย์เป็นหนึ่งเดียวกันก่อน ใช้คำว่าสัตว์ดีกว่า เพราะมนุษย์และสัตว์ต่างก็มีจิตเหมือนกัน ต้องยอมรับข้อนี้ก่อน ถ้ายังเห็นว่าคนก็ต่างกันความเชื่อก็ต่างกันสัตว์ยิ่งต่างไปใหญ่ต่ำต้อยเลยแค่เพราะมันพูดไม่ได้ มันไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเหมือนคุณ มันเลยดูเหมือนสิ่งมีชีวิตแต่ไม่มีจิตใจอย่างนั้นเหรอ งั้นหมูเป็ดไก่วัวควายมันเหมือนต้นไม้อย่างนั้นหรือ มันต่างจากเราหรือ มันไม่รักตัวกลัวตาย มันไม่รักชีวิตมันหรือ ต้นไม้ยังรู้จักวิวัฒนาการให้ตัวมันมีพิษหรือมีหนามไม่ใช่เพราะมันก็รักชีวิตของมันเหมือนกันหรือ หรือมันเป็นแค่สัญชาตญาณการเอาตัวรอดเหมือนต้นไมยราพแค่นั้นหรือ มิติของพลังงานมันละเอียดลึกซึ้งกว่ามิติของสสารหยาบๆมากนัก อ้างอิงจากทฤษฎีสตริง
มันเป็นห่วงโซอาหารครับ คุณไม่ลองยกกรณี ไก่ที่กินหนอนละทั้งๆที่มันก็กินแค่เมล็ดพันธุ์พืชได้ มันเป็นความจำเป็นในการดำรงชีวิต สุดท้ายถึงมนุษย์ที่กินแค่พืชผักในบางครั้งก็ยังต้องฆ่าแมลงในการกำจัดศัตรูพืชอยู่ดี เหมือนกรณี ตักแตนบุกไร่ เราก็มีความจำเป็นต้องกำจัดเพื่อความอยู่รอดของเราอยู่ดี
เราเคยคิดนะ ว่าถ้าเกิดวันหนึ่งพืชมันเคลื่อนไหวได้ มันโอดครวญได้ขึ้นมา จะทำยังไง รู้ได้ไงว่าเด็ดใบมันออก แล้วมันจะไม่เจ็บ รู้ได้ไงว่าถอนรากถอนโคน แล้วมันไม่เสียใจ แค่เพราะว่ามันไม่มีตา ไม่มีปาก ไม่มีจมูก คล้ายๆกับหอยทาก มด หรือยุง?? ก็แปลว่า มันยินดีที่จะให้เรากินมันยังงั้นเหรอ ถ้าสิ่งมีชีวิตทุกชนิดสมควรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปนานๆจริงๆ สิ่งมีชิวิตอย่างพืช ไม่ถูกนับรวมอยู่ในนั้นเหรอ (ฮา คงยกเว้นพวกไม้ใหญ่อะนะ ไม่รู้ทำไม แต่พอเป็นต้นล้มลุกนี้กินเอาๆ) เรื่องความผิดถูก มันก็มองได้หลายมุมนะ ถ้าจะมองในมุม "ศีลธรรม" เราว่ามันก็เป็นเรื่องของความเชื่อส่วนบุคคล แต่ถ้าในมุม "ระบบนิเวศ" นี้สิ ย่ำแย่แล้วคร้าบ เราก็เป็นคนกินเนื้อนะ ชอบนะ แต่คิดว่าอะไรที่มันมากไป มันก็ไม่ดีหรอก ด้วยความที่มันเป็นทุนนิยมด้วย อุตสาหกรรมเนื้อสัตว์มันเลยเติบโต แต่เราคิดว่า เราควรกินมันให้น้อยลงนะ ไม่ใช่ไม่กินเลย ถ้าคนกินพืชหมดทั้งโลกก็อาจจะมีแต่แปลงไร่ทำพืชก้ได้ พื้นที่ป่าแมร่งก็ลดลงอยู่ดี เพราะสังคมมันทุนนิยมไง เราคิดว่ากินให้หลากหลาย กินให้สมดุลจะดีกว่านะ ในมุมมองของเรา
แต่สัตว์เราเห็นจังๆเลยนะ ว่าเขาเจ็บเขาทรมาณ แต่เราก็ยังกิน เรื่องที่โลกกินพืชแล้วพื้นที่ป่าลดไม่จริง พื้นที่การเกษตรกว่า80% อุทิศให้อุสหกรรมเนื้อสัตว์ เป็นวีแกนก็ต่อต้านทุนนิยมได้นะ
สัญญาประชาคมระหว่างมนุษย์ที่ผมมองว่าเลวร้ายที่สุดคือ ในศาสนาหนึ่งอนุญาตให้บุรุษสังหารสตรีได้เพียงเพราะเธอทำบาปในศาสนานั้น เช่นการคบกับคนต่างศาสนา ทั้งๆที่ในศาสนาอื่นมองว่าความรักเป็นเรื่องเสรีภาพ
ผมว่าคำถามที่น่าสนใจคือ ทำไมเราถึงต้องคิดว่าการฆ่าสัตว์ถึงผิด?
พูดกันตรงๆ มันไม่ใช่สิ่งที่เราควรจะคิด เราก็วิวัฒนาการมาจากสัตว์ แต่เสือไม่เคยรู้สึกว่าการกินกวางมันผิด ฝูงลิงก็ไม่เคยสงสารตัวนอกเผ่า
แล้วตั้งแต่เมื่อไหร่และเพราะอะไร มนุษย์ถึงเริ่มสงสารสิ่งมีชีวิตอื่น?
ส่วนตัวก็ไม่ได้คิดว่าการฆ่าคนผิดครับ แต่ไม่ได้หมายความว่ายอมรับได้ ไม่ได้รู้สึกว่าการฆ่าเด็กเบบี้มันผิด แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าการจับคนฆ่าขังคุก หรือสั่งประหารผิด
การมองตามศีลธรรมมันทำให้เรามองโลกนี้แบบผิดไป สิ่งมีชีวิตทำอะไรตามสิ่งเร้าและกลไกของพันธุกรรมเสมอ ไม่มีอย่างอื่น
งั้นก็เท่ากับว่าคุณก็ยอมรับว่าจริงๆแล้วคุณไม่ต่างจากสัตว์ เกิดมาเพื่อมีชีวิต สืบพันธ์ุแล้วก็ตายไป แค่นั้นเหรอ ถ้าคิดแค่นั้นแล้วทำไมต้องทำชีวิตให้มันยุ่งยากล่ะถ้างั้น จะเรียนสูงๆไปทำไม เค้าว่าโลกใช้เวลาวิวัฒนาการจนมาถึงสมองของมนุษย์ที่เค้าว่ามันเหนือกว่าสัตว์ทุกชนิด เราไม่ได้วิวัฒนาการเขี้ยวเล็บหรืออะไรๆเหมือนสัตว์ชนิดอื่นแต่มันคือสมอง ที่พัฒนาจนทำให้เกิดมิติที่เรียกว่าจิตใจ จิตวิญญาณ มิติที่ซ้อนทับกัน แต่มนุษย์ส่วนมากใช้อัตตาคือความเห็นแก่ตัว มาปิดบังความจริงคืออนัตตาข้อที่ว่า เรารักสุขเกลียดทุกข์อย่างไร สิ่งมีชีวิตอื่นตั้งแต่ที่ตาเราเห็นว่ามันกระดุกกระดิกได้ ก็รู้สึกเหมือนกัน รู้จักสุขทุกข์แบบเดียวกัน รักตัวกลัวตายด้วยกันทั้งนั้น มันเป็นความจริง เอาความเห็นแก่ตัวออก เอาอัตตาออกก็จะเห็นความจริงที่สมบูรณ์ ความรู้รอบ ไม่ใช่ความรู้ด้านเดียว คือเหมือนยอมรับว่ามีสสารแต่ปฏิเสธเรื่องพลังงาน แล้วมันจะไปต่อได้ยังไง ถ้ายังไม่ยอมรับความจริง มนุษย์วิวัฒนาการขึ้นมาเพื่อให้เราใช้สมองคิดวิเคราะห์ กระบวนการเรียนรู้ ศักยภาพ ของจิต ชีวิตประกอบด้วยร่างกายและจิตใจ จิตวิญญาณ พลังงานในตอนนี้วิทยาศาสตร์ก็เริ่มตามหลังพุทธศาสตร์มาเรื่อยๆแล้ว ความรู้ในด้านฟิสิกส์ตามทฤษฎีตอนนี้ค้นพบมิติของพลังงานบ้างแล้ว อันนี้ก็อ้างอิงจากทฤษฎีสตริงอ่ะนะ
@@joybababa6678
ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ แต่เป็นนักเรียนฟิสิกข์ จึงไม่เข้าใจว่าทฤษฎีสตริง เกี่ยวข้องอะไรกับจิตใจหรือกระบวนการทางชีววิทยาหรอครับ?
ก่อนอื่น มนุษย์เราไม่เคยต่างจากสัตว์ และจะไม่มีวันต่างจากสัตว์ครับ เพราะถ้าเราไม่ใช่สัตว์ เราก็ไม่ใช่มนุษย์
เราเกิดมาเพื่อสืบพันธุ์แล้วตายไป? ไม่ครับ การที่เราเกิดมามันไม่มีเหตุผลหรอกครับ
เหตุผลเดียวที่เราเกิดมาก็เพราะพ่อแม่เราผสมพันธุ์ จึงเกิดเรา แต่เราที่เกิดมาแล้วต้องสืบพันธุ์ ต้องเรียน ต้องเป็นคนดี? เรื่องพวกนี้ธรรมชาติไม่เคยบอกครับ
มนุษย์คิดเอาเองว่าการที่ตัวเองเกิดมามันพิเศษ มันต้องมีเป้าหมาย แต่มันเป็นแบบนั้นจริงหรอ?
ธรรมชาติมี เจตจำนง ที่จะให้กำเนิดเรา หรือมันก็แค่เป็นของมันแบบนั้นแล้วเราก็แค่เกิดขึ้นเฉยๆ
@@aha5938 มนุษย์ปฏิเสธความจริง ปฏิเสธมิติที่สูงกว่า เพราะพอใจแค่นี้ จึงต้องมาเกิดและตายวนเวียน เพราะรับรู้อยู่แค่4มิติเท่านั้นในตอนนี้ จุดเส้นความลึกเวลา หากมนุษย์พัฒนาสมองและจิตให้สามารถรับรู้มิติที่สูงกว่าคือมิติของพลังงาน ถึงตอนนั้นมนุษย์จะไม่ต้องกินอาหารหยาบแบบในปัจจุบันและร่างกายก็ไม่มีความเสื่อมเพราะกระบวนการย่อยอาหารแบบเดิมๆ เราจะไม่ตาย เราจะอยู่ได้ด้วยพลังงานที่ไม่ต้องเบียดเบียนชีวิตอื่นเลยก็ได้ ถ้านึกภาพไม่ออกก็คงต้องบอกว่าคล้ายๆต้นไม้อ่ะนะ ไม่ใช่สัตว์🤗
@@aha5938 ตอบย่อหน้าสุดท้ายของคุณ ธรรมชาติมีเจตจำนง ใช่ ยกตัวอย่าง พ่อแม่รู้มั้ยว่าถ้ามีอะไรกันแล้วจะมีลูก? รู้แน่นอน เพราะฉนั้นพ่อแม่มีเจตจำนงที่จะมีลูก ตามกระบวนการธรรมชาติ การมีลูกก็เพื่อพัฒนาสายพันธุ์ ในสัตว์เน้นด้านกายภาพ ในมนุษย์ด้านกายภาพและจิตใจ มิติของความรักคือมิติที่สูงกว่า ที่ทำให้มนุษย์ต่างจากสัตว์ มันเป็นมิติที่ละเอียดและไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน โลกวิวัฒนาการมนุษย์ขึ้นมาเพื่อสิ่งนี้ มนุษย์ไม่ใช่สัตว์!!! เราไม่ใช่ไดโนเสาร์ที่ตัวที่แข็งแกร่งกว่าจะคอยกินตัวที่อ่อนแอกว่าไปจนกว่าโลกจะแตกนะ 5555
เอาเรื่องทฤษฎีสตริงอีก เพราะไม่มีใครคุยด้วย 555 มนุษย์ส่วนใหญ่รับรู้ได้แค่4มิติเท่านั้น มิติที่4ในเรื่องของเวลา เราก็ยังงงงวยอยู่ เหมือนตาบอดคลำช้างตลอดอ่ะวิทยาศาสตร์
เวลา...ทฤษฎีสัมพัทธภาพ...ในเวลาเท่ากัน การนั่งบนตักสาวสวยกับการเอามือไปวางนาบไว้บนเหล็กร้อนๆ ในเวลาที่เท่ากัน แต่ความรู้สึกต่างกัน นี่มันวิทยาศาสตร์ทางจิตชัดๆ จะปฏิเสธยังไง??? ถ้าไม่ยอมรับความจริง วิทยาศาสตร์และมนุษยชาติจะไปต่อไม่ได้ เพราะ"เวลา"ถ้าเรายังไม่รู้จักมัน มันจะเหลือน้อยลงไปทุกทีๆ... ถ้ายังไม่เข้าใจในเรื่องนี้ บอกเลยว่าความหวังของมนุษยชาตินั้นช่างริบหรี่ ไม่ว่ามนุษย์จะอยากหรือไม่อยากยอมรับ หรือต่อให้พยายามปฏิเสธ ต่อต้านหรือขัดขืนแค่ไหน...ความจริงมันก็คือความจริง
รีบๆเข้าใจนะมนุษย์ หรือเราจะกลับไปเป็นไดโนเสาร์ ใช้ทรัพยากรทุกอย่างที่มีบนโลกเพื่อทำลายกันไปจนกว่าจะถึงกาลอวสาน... เห็นมะ เวลา เวลามันมีจุดจบ เอาสัมพัทธภาพก่อน ถ้าไม่เข้าใจสัมพัทธภาพก็จะยังไม่เข้าใจสตริง
เวลา เป็นมิติ ไม่ใช่ทั้งสสารและพลังงาน
มิติ ในทางพุทธศาสตร์ก็มีผู้ที่มีญาน (ความรู้)จะสามารถรู้อดีตอนาคต พระอรหันต์สามารถย่นย่อขยายระยะทางได้ เพราะเวลาและระยะทางเป็นเรื่องที่สัมพันธ์กัน เป็นวิทยาศาสตร์ทางจิต ผู้ที่เข้าถึงมิติของเวลาได้ จะเข้าถึงความเป็นอมตะ คือไม่ตาย อยู่เหนือเงื่อนไขของเวลาตามความเข้าใจแบบเดิมๆ ตามมาเร็วๆนะวิทยาศาสตร์ พุทธศาสตร์รออยู่...
th-cam.com/video/J54jc-ZXDZY/w-d-xo.html มาๆดูด้วยกัน😆
มีข้อโต้แย้งอย่างนึง ไม่อยากให้คิดว่าเราสามารถฆ่าสัตว์กินได้โดยไม่ต้องคิดว่าตัวเองผิด เราควรสำนึกว่าเรามันเลวโดยกำเนิดอยู่แล้วมนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์เดียวที่เห็นแก่ตัวที่สุดเกิดมาทำลายโดยสันดานดิบอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นการฆ่าสัตว์เพื่อกินเราควรคิดว่าเราผิดอยู่เสมอแล้วควรสำนึกว่าสัตว์พวกนั้นเลือกไม่ที่จะไม่สละชีวิตโดยไม่เต็มใจมันคือการบังคับ
ผมไม่เชื่อในศาสนาแต่ผมเชื่อในเหตุและผล
คิดว่าผิดแต่ก็ยังกิน ถามจริงฟังจนจบแต่เข้าใจหรือเปล่าเหตุผลที่บอกว่าตัวเองเชื่อในเหตุผล ที่พูดมามันเป็นเหมือนเป็นเพียงแค่ข้ออ่างให้ตัวเองดูดี สังคมโดยเหตุผลมันใช้ไม่ได้
@@wsfree6322 ฟังไป2รอบพี่ว่าจบไหละคับ
@@wsfree6322 ผมไม่ได้บอกว่าผมดีสักคำเลยนะ ไม่ได้หาขั้อแก้ตัวด้วยซ้ำ
ผมว่ากินสัตว์มันไม่ผิดในกฎหมายแต่มันผิดในหลักศีลธรรมแต่ผมก็ยังกินสัตว์อยู่เลื่อยๆเพราะมันมีอยู่หลายเหตุผลคือผมหาซื้อผักค่อนข้างยากและผมก็ไม่มีความรู้ของเรื่องผักแต่ล่ะชนิดว่ามีสารอาหารอะไรบ้างมันเลยค่อนข้างยากที่จะกินแต่ผักสำหรับผมอ่ะน่ะ แถมผมยังเป็นพวกกินทิ้งกินขว้างด้วยเนื้อสัตว์ผมยังกินทิ้งกินขว้างเลยถ้าเป็นผักก็คงเหมือนกัน
@@sgt.kylegazgarrick67 ผมว่าไม่ผิดในศิลธรรมน่ะ เพราะผมคิดแบบนี้ ผมนับถือในความรู้และผมมองบุดดา เป็นมนุษย์คน 1 ที่แมรงโครตฉลาด อันนี้เกริ่นก่อนนิดจะได้เข้าใจแนวคิดผม ศิล ซึ่งแปลว่า ความจริง ธรรม ที่แปลว่า หน้าที่หรือธรรมชาติก็ได้ ซึ่งถ้าเอา 2 คำนี้มารวมกันง่ายๆเลย ความจริงของธรรมชาติ หรือให้เอาง่ายๆ ก็เรื่องปกติ ก็เหมือนที่ว่า เพราะหาซื้อผักยากและไม่มีความรู้เรื่องผัก เอาจริงๆคนทั่วไปก็ทำกันเป็นปกติ ถ้าไปดูพวกเพาะกล้ามจะรู้โภชนาการหมด จุดประสงค์ในการกินเปลียนเลยน่ะ มันอยู่ที่จะทำหรือเปล่าหรือเอาความง่ายเป็นกลักแค่นั้นแหละ
ไม่ฆ่าสัตว์ใช่ แต่ไม่ตัดชีวิตไม่ใช่เพราะต้นไม้ก็มีชีวิตโตได้เหมือนกัน ถ้าไม่อยากบาปคุณก็ต้องกินดินกินทรายแล้วแหละ ปล.มันไม่เกี่ยวว่าบาปไม่บาป มันเป็นวิถีชีวิตเวียนว่ายตายเกิด ตายก็เป็นธาตุสารอาหารยู่ในโลกนี่แหละ แล้วนานไปก็หลอมรวมให้มาเกิดใหม่อยู่ดีแหละ
ตรงๆเลยนะ แยกไม่ออกเลยใครAใครBเสียงเหมื่อนกันมากแยกไม่ออก
ยกโทษให้ฉันด้วยนะแม่ศรีนวล.....แต่ฉันคงต้องเอาลูกชายเธอไปแล้ว
55555
ชอบความ "เค บายย" 5555555 ฟังมาอินๆ ลั่นเลย
โดยส่วนตัวไม่ขัดข้องเลยค่ะถ้าไม่มีเกส เพราะชอบความคิด ทัศนคติที่ละเอียด ซับซ้อน และรอบด้านของทั้งสองคนมากๆ คิดว่าถ้ามีเกส เกสจะทำได้ดีอย่างสองคนนี้หรือเปล่า เราไม่คาดหวังเลย
ผมชอบบรรยากาศการคุยแบบนี้นะ เหมือนเพื่อนมานั่งคุยกัน มีคำหยาบบ้างไรบ้าง แต่ใจความหลักๆยังอยู่ครบ
ผมคิดว่า พอเวลาผ่านไปนานขึ้นเรื่อยๆ ทำให้มนุษย์มีความเห็นอกเห็นใจกับมนุษย์ด้วยกันเองและสัตว์ คิดว่าถ้าเรามีเทคโนโลยีมากพอที่จะมาผลิตเนื้อทดแทนเนื้อจากสัตว์ได้และมันแพร่หลายเข้าถึงง่าย มนุษย์คงไม่ฆ่าสัตว์หรอกครับ ที่เค้าฆ่าเพราะว่ามันง่าย
จะว่าไปเม้นนี้จริงเหมือนกันครับ ตามประวัติศาสตร์มนุษย์ เรื่อง พวกนี้:
"ความหลากหลายทางเพศ เลิกมุข bully ส่งเสริมเสรีภาพ/ประชาธิปไตย เคารพความแตกต่าง ตระหนักAccessibilityไม่ปล่อยผู้พิการตามลำพัง มองคนเท่าเทียมกันไม่มีใครใหญ่ไปกว่าใครเชิงคุณค่า"
ก็ โด่งดังหรือพัฒนามาก้าวกระโดดได้ไม่นานเองๆ
และเรื่องสวัสดิการสัตว์กับสิ่งแวดล้อมก็ตามมาติดๆด้วย
ตอบความเห็นในคอมเม้นท์
สัตว์ไม่เห็นมีจริยธรรมต่อกันเลย (เสือกินกวาง) ทำไมมนุษย์ต้องมีจริยธรรมต่อสัตว์?
เพราะมนุษย์ไม่คิดว่าควรเอาสัตว์มาเป็นตัวแบบทางจริยธรรมของมนุษย์ มนุษย์มีการพัฒนาสมองส่วนหน้า ทำให้เรามีจินตนาการ มีการใช้ภาษา มีการคิดสิ่งที่เป็นนามธรรมได้ สมองของมนุษย์เอื้อให้เรามีความเห็นใจ (sympathy) มีความเข้าใจ (empathy) คนอื่นได้ สัตว์ถูกตีแล้วร้อง เราก็สงสาร เพราะเราเข้าใจได้ นึกได้ว่ามันเจ็บยังไง เอาตัวเองไปเทียบแล้วเราก็เวทนาต่อสัตว์ เสือจะเวทนากวางหรือไม่ เราก็ไม่คิดว่ามนุษย์ควรจะมี idol เป็นเสือหรืองูหรือฉลามขาว คนที่ไม่สงสาร มีพฤติกรรมที่ทำร้ายคนอื่น สัตว์อื่น โดยโหดเหี้ยมมาก เช่นฆาตรกรต่อเนื่อง คนที่จับคนมาซ้อมทรมาน เรามีความเห็นสองแบบต่อคนแบบนี้ คือเขาเลวมาก หรือเขาป่วย ถ้าโหดเหี้ยมมากๆเราคิดว่าเขาต้องไปหาหมอ ไปเอ็กซเรย์สมอง (อาจเป็นความผิดปกติของสมอง) เขาอาจจะเป็น psychopath ถ้าไม่รู้จักสงสารเห็นใจคนอื่นเลย นักจิตวิทยา Steven Pinker แห่งมหาวิทยาลัย Harvard เขียนหนังสือ The Better Angels of Our Nature ศึกษาว่าการใช้ความรุนแรงของมนุษย์จากยุคโบราณมาจนปัจจุบัน มันลดลงมาก เขากล่าวว่า มนุษย์ถ้าอยู่สบายขึ้น ออกมาจากยุคสงคราม ยุคมนุษย์ถ้ำ ยุคกลาง มนุษย์ก็จะใช้ความรุนแรงน้อยลง นี่แปลว่า ชนชาติมนุษย์เกิดมาเป็นสัตว์เลือดอุ่น เป็นสัตว์สังคม มีสมองที่จินตนาการถึงความทุกข์ของคนอื่น มีสมองไว้คิดเรื่องนามธรรมเช่น ความยุติธรรม ความซื่อสัตย์ ความเมตตา มนุษย์ที่พัฒนาแล้ว (เช่นมนุษย์ปัจจุบันเมื่อเทียบกับยุคกลาง ยุคมนุษย์ถ้ำ) ก็จะใจดีมากขึ้น ดูอย่างการประหารนักโทษ ก็ humane (ปรานี) มากขึ้น (แม้ว่าดิฉันเองไม่เห็นด้วยกับโทษประหารก็ตาม แต่วิธีประหารนักโทษก็สื่ออะไรบางอย่างเกี่ยวกับการเดินทางของมนุษย์ชาติ) มนุษย์จึงควรมีความเป็นมนุษย์ และไม่ควรมีเสือกับงูเป็น idol ทางจริยธรรม
มีอะนิเมะเรื่องนึงชื่อ'the promises Neverland' เนื้อเรื่องเป็นการเลี้ยงเด็กเป็นปศุสัตว์ แล้วส่งออกให้ปีศาจกินสมอง โดยเลี้ยงให้สุขภาพดีทั้งร่างกายและจิตใจ แล้วเด็กรู้ความจริงแล้วพยายามหนี มันอาจจะไม่ได้แสดงมุมมองของสัตว์แต่มันก็สื่อได้ดีนะ ในมุมของคนที่เป็นปศุสัตว์
เรื่องนี้แหละแทบทำให้ผมเป็นวีแกน
ขอการขยายความครับ ผมไม่เข้าใจ
@@Power_Soon_yaya--9804 คือในเรื่อง เค้าเลี้ยงเด็กตั้งแต่ทารก จนถึงอายุครบ12ปี แล้วส่งออกให้ปีศาจกิน ซึ่งจะเลี้ยงโดยที่หลอกเด็กว่า เป็นบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า แล้วเวลาส่งออกจะบอกว่ามีคนมาอุปการะไป ทำให้เด็กไม่สงสัย จนวันนึงมีเด็กบังเอิญไปเห็นการส่งออก ทำให้รู้ว่าตัวเองคือปศุสัตว์(ถูกเลี้ยงเพื่อบริโภค) แล้วเเด็กก็พยายามหนี แต่ด้วยหลายๆอย่าง การคุ้มกันที่หนาแน่น อื่นๆ มันสะท้อนได้ดีว่าถ้าคนถูกกระทำแบบสัตว์คงประมาณนี้ ไม่มีใครอยากเป็นปศุสัตว์
@@Power_Soon_yaya--9804 ดูแบบถูกลิขสิทธิ์ได้ใน Netflix นะคะ เป็นซับไทยไม่มีแบบภาคไทยค่ะ
ตอบความเห็นในคอมเม้นท์
ผักไม่เจ็บหรือ?
นักปรัชญาที่ผลักดันเรื่องสวัสดิภาพสัตว์ คือฝ่ายสำนักประโยชน์นิยม Utilitarianism (คนหลักคือ Peter Singer ซึ่งหนังสือเล่มหนึ่งของเขาคือ Why Vegan ถูกแปลเป็นไทยแล้ว และมีอีกเล่มที่น่าอ่านมากคือ Animal Liberation ซึ่งเป็นต้นกำเนิดขบวนการสวัสดิภาพสัตว์ และขบวนการวีแกน) ชี้ให้เห็นว่า การจะดูว่าสิ่งใดรู้สึกเจ็บได้ไหม มีสองปัจจัยด้วยกันคือ 1. สิ่งนั้นมีระบบประสาทส่วนกลางไหม (อันนี้อ้างความรู้ของนักชีววิทยาและประสาทวิทยา ว่าประสาทส่วนกลางทำให้เกิดความรู้สึกเจ็บ) 2. ความรู้สึกเจ็บ มีประโยชน์ทางวิวัฒนาการไหม กล่าวคือ รู้สึกเจ็บแล้วเอาไว้สำหรับให้วิ่งหนี หรือเคลื่อนที่หนี สิ่งที่เป็นอันตรายได้ไหม นักชีววิทยาบอกว่า สิ่งใดที่ตกทอดมาทางวิวัฒนาการ ตกทอดมาเพราะมันมีประโยชน์ต่อการเอาชีวิตรอดของสิ่งนั้น (natural selection) นักประโยชน์นิยมจึงคิดว่า พืชไม่มีระบบประสาทส่วนกลาง (อ้างตามนักพฤษศาสตร์และนักชีววิทยา) และพืชเคลื่อนที่เพื่อหนีภัยไม่ได้ (แม้จะมีแบบที่เคลื่อนที่เป็นกลไกของการจับแมลง) เราจึงคิดได้ว่าพืชไม่รู้สึกเจ็บ และอย่างที่มีผู้ให้ข้อคิดที่มีประโยชน์อย่างหนึ่งคือ ต่อให้พืชเจ็บ (ซึ่งเราคิดว่าไม่) การเอาพืชมาเลี้ยงสัตว์แล้วเอาสัตว์มากิน ก็เป็นการใช้พืชมากขึ้นอยู่ดี ไม่ว่าจะคิดทางไหน กินพืชก็ดีกว่ากินสัตว์ ทางจริยธรรม (และทางสุขภาพด้วยแต่ในที่นี้เราพูดถึงทางจริยธรรม)
ศีลธรรมมันเป็นเรื่อง controversial
แล้วทำไมเราอนุญาตให้กินผัก ผลไม้ได้
เราปลูก เพาะพันธุ์ เก็บเกี่ยว ผัก,ผลไม้
แบบนี้เราไม่นับเป็น genoside หรอ?
เหตุใดกรอบศีลธรรมถึงถูกใช้แค่ในคนกับสัตว์
แต่ไม่ถูกนับไปใช้ในพืชผัก
ทุกอย่างมันสามารถลั่กลั่นได้หมด
จากที่ได้ฟังมาจาก อ. ปรัชญา ที่เป็น vegan สาย utilitarianism เขาบอกว่า เพราะในตอนนี้เราไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าพืชเป็น sentient being (สิ่งมีชีวิตที่สุขได้ และทุกข์เป็น) ครับ
vegan สายประโยชน์นิยมจึงใช้จุดนี้สร้างความชอบธรรมในการทานพืชเป็นอาหารได้
ส่วนเวลาที่เราเผาอะไรใกล้ ๆ พืช หรือทำอะไรก็แล้วแต่กับพืช และพืชตอบสนองต่อสิ่งนั้น เขาไม่ได้มองการตอบสนองนั้นว่าพืชมี sentience แต่มองว่าเป็นเพียงแค่กลไกอย่างหนึ่งของพืชเท่านั้นครับ
ฟังสนุกมากคับบ ฟังแล้วสมองได้คิดเยอะเลย สนุกดี~ ตอนต่อน้าชอบบม๊ากกก
ผมขอบ ช่องนี้นะ หาเนื้อหาที่คุยเรื่องแบบนี้ แล้วเข้าใจยากมาก ขอสนับสนุนครับ
มันเป็นเรื่องของ อารมณ์ ความรู้สึก หรือ สารเคมีในร่างกาย นั่นแหละ
objective การข่มขืน การขโมย การฆ่าสัตว์ การฆ่ากัน ไม่ใช่เรื่องที่ผิด เพราะสิ่งมีชีวิตทุกอย่างบนโลก ต่างเอาตัวรอดกันตลอดเวลา ฆ่ากันเพื่อเอาตัวรอดหรือเพื่อกิน ข่มชืนกันเพื่อขยายเผ่าพันธุ์
subjective มันผิด เพราะแค่ถูกมองว่า ผิด โดยกติกา ที่เรากดหนดขึ้นเอง ด้วยเหตุผลต่าง ๆ ทั้งเรื่อง อารม ความรู้สึก ของกลุ่มคน
ถ้าสิ่งมีชีวิตเกิดมา ไม่ให้มีความกลัว ไม่ให้มีความสงสาร ไร้ความรู้สึก ความถูกผิดอะไรพวกนี้ ก็จะไม่ถูกกำหนดขึ้นมา
สังเกตุง่าย ๆ เคยเห็นคลิป ๆ นึงรึเปล่า ที่งูหลามหรือ งูเหลือมจำไม่ได้แล้ว กำลังรัด และ กำลังกินกวางอยู่ แล้วทำไมคนส่วนใหญ่ ถึงมองว่า สมควรช่วยกวาง เพราะกวาง น่ารักกว่า งูหรอ เพราะกวางดูน่าสงสารหรอ ทำไมไม่คิดในมุมของงูบ้าง ว่า การล่าของงูแต่ละครั้ง นั่นคือ มันต้องเอาชีวิตเข้าแลกนะ มันล่าไม่ได้ มันก็อด ถ้ามันล่าทุกครั้ง แล้วคนไปช่วยเหยื่อทุก ๆ ครั้ง งูมันก็จะอดตาย แล้วคนส่วนใหญ่ก็รู้สึกดี ที่เห็นกวางถูกช่วย แต่ไม่สนว่า งูกำลังจะอดตาย
นั่นคือความถูกต้องแล้วหรอ ถ้าจะพูดเรื่อง ศีลธรรมกัน
Epนี้ดีมากคับ น่าสนใจตั้งแต่หัวข้อละ ผมยังเคยคิด แต่ตอนฟังรู้สึกว่าล้ำมาก มันมาก
มาแบบลึกซึ้งเลย พูดซะนึกว่าจบแนวปรัชญามา
ดีมากครับ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดี
Podcast แรก แชมป์/ภานุ:🤔
Podcast สอง ภานุ:🤔 แชมป์:🤪
ทำไมรู้สึกงี้ เช่น 28:00 ไรงี้
5555
อัตวิสัย (อังกฤษ: subjectivity) หมายถึงมุมมองหรือความคิดเห็นของบุคคล โดยเฉพาะสิ่งที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึก ความเชื่อ หรือความต้องการ อาจหมายถึงแนวความคิดส่วนบุคคลที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ ซึ่งตรงข้ามกับความรู้และความเชื่อที่มีพื้นฐานอยู่บนข้อเท็จจริง ในทางปรัชญา คำนี้มักมีความหมายตรงข้ามกับภววิสัย
ภววิสัย (อังกฤษ: objectivity) คือสิ่งที่มีพื้นฐานอยู่บนข้อเท็จจริง เงื่อนไขที่เป็นความจริง โดยไม่ขึ้นอยู่กับจิตใจ นั่นคือผลของการตัดสินใด ๆ จะไม่ขึ้นอยู่กับความคิดเห็นและความรู้สึก ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นตามปรวิสัยมักจะถูกค้นพบมากกว่าที่จะถูกสร้างขึ้นมา ในทางปรัชญา สิ่งที่เป็นภววิสัยจะเป็นจริงเสมอไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ในเวลาใด หรือกับบุคคลใด มีความหมายตรงข้ามกับอัตวิสัย ข้อเท็จจริงที่เป็นอัตวิสัยจะเป็นภววิสัยก็ต่อเมื่อ สิ่งนั้นเป็นข้อเท็จจริงบนเงื่อนไขเฉพาะอย่าง ในเวลาเฉพาะ ในสถานที่เฉพาะ หรือกับบุคคล
ฟังจบแล้วนะ น่าสนใจ
นี่แหละช่องคุณภาพ Content คุณภาพ
มันเป็นเพราะมนุษย์ตั้งค่าศีลธรรม ตั้งสเตตัสตัวเองไว้ว่าความคิดลึกซึ้ง ฉลาด จึงมีค่ามากกว่าสัตว์หรือเปล่านะ🤔 ลึกๆแล้วไม่ใช่ทุกคนที่จะมองว่าสัตว์ซึ่งมีชีวิตเหมือนกันเท่าเทียมกับคนอยู่ดี อาจจะบวกกับสมัยก่อนต้องฆ่าเพื่อกิน แต่ถ้ามาสมัยนี้มันมีตัวเลือกมากขึ้นแล้วนี่ ไม่ต้องฆ่าสัตว์ก็ยังแข็งแรงดีได้
ปล.ชอบpodcastนี้มากค่ะ อยากมีเพื่นคุยอะไรแบบนี้บ้างT-T
คุนคะฮืออ ฟังแล้วรู้สึกฉลาด ไอคิว 18 ล้าน ขอบคุณที่ทำนะคะ
ชอบมากๆ เลยครับ
ผมว่าเรื่องฆ่าสัตว์นี่ บางทีเราแบ่งเป็น 2 เลเวลคือ มนุษย์ สัตว์ ทีนี้พอมีประเด็นเรื่องเห้ยกินหมากินแมวแย่จัง แต่เรากลับกินหมู ผมว่ามันเกี่ยวข้องกับเรื่องวัฒนธรรมและความผูกพันธุ์ร่วมกันทั้งสังคมระหว่างคน แมว หมา หรือสัตว์เลี้ยงอื่นๆ ยิ่งมีคนให้คุณค่ากับหมาและแมวจำนวนมากเข้าๆ การกินหมาและแมวก็จะไม่ถูกยอมรับมากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าเราจะนิยามหมาแมวว่าเป็นสัตว์เหมือนกันก็ตาม ก็คือคนกลุ่มใหญ่ช่วยยกสถานะหมาแมวให้เป็นมากกว่าอาหารนั่นแหละ ผมไม่คืดว่าเรื่องนี้ย้อนแย้งหรอก มันก็คล้ายๆข้อตกลงร่วมกันว่าเราจะไม่กินกันเองนั่นแหละ
1. กลุ่มของทฤษฎีจริยศาสตร์ไม่ได้มีแค่ moral realist (ความดีมีจริงแท้เป็นสากล) กับ moral relativist (ความดีเป็นสัมพัทธ์ ต่างกันไปแต่ละสังคม) เท่านั้น แต่ยังมี inter-subjective หรือ quasi realist ด้วย คือบอกว่ามีบางสิ่งที่ชนชาติมนุษย์ให้คุณค่า เช่นการไม่ใจร้ายเกินไป ไม่โหดเหี้ยม ไม่คดในข้องอในกระดูก (ดูนักปรัชญาเช่น Simon Blackburn, Martha Nussbaum) ดังนั้นถ้าไม่เชื่อแบบ realist ก็ไม่จำเป็นต้องบอกว่า เราไม่มีหวังที่จะพูดได้ว่าอะไรผิด อะไรถูก นอกจากอ้างถึงผลประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น
2. การอ้างว่าการกระทำของมนุษย์มีแรงจูงใจจากประโยชน์ส่วนตัวไม่เป็นความจริง ขัดกับประสบการณ์จริงที่เราเห็นว่ามีคนเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยคนอื่น มีคนที่ก่อนตายยังบริจาคเงิน บริจาคอวัยวะ ข้อสันนิษฐานว่าคนมีแรงจูงใจคือความเห็นแก่ตนเองเท่านั้น ไม่มีน้ำหนัก
3. ถ้าเรายอมรับว่าเราไม่ควรทำร้ายคนแก่ที่เป็นอัลไซเมอร์ ไม่ควรฆ่าเด็ก เพราะเราไม่อยากถูกทำร้ายเอง (หลักสัญญาประชาคม หรือที่คนพูดกล่าวถึง golden rule) อันที่จริงถ้าคิดว่า คนที่เป็นอัลไซเมอร์คนนั้นทำร้ายเราไม่ได้แล้ว และเด็กทารกถูกฆ่าตายก็จะทำร้ายเราไม่ได้ ก็มีแต่ต้องคิดว่า เราไม่ได้ทำสัญญากับ ปัจเจกบุคคล แต่ทำสัญญากับกลุ่มชุมชน ทีนี้ต้องถามว่า ถ้าทำสัญญากับกลุ่ม แล้วทำไมกลุ่มต้องไม่รวมสัตว์ไว้ด้วย มีความต่างยังไงระหว่างเด็กทารก คนเป็นอัลไซเมอร์ กับสัตว์ ไม่มีความต่าง ดังนั้นสัญญาประชาคมไม่มีเหตุที่จะไม่รวมสัตว์อยู่ในชุมชนแห่งพันธสัญญาด้วย
4. นักทฤษฎีสัญญาประชาคม (ดู "Hobbesian Justification for Animal Rights" by Shane Courtland และบทความอื่น) อ้างว่าทฤษฎีสัญญาประชาคมสนับสนุนสวัสดิภาพสัตว์ ผู้พูดควรกล่าวถึงนักปรัชญาสายสัญญาประชาคมที่มีจุดยืนเช่นนี้ และให้เหตุผลว่า ทำไมคนฟังจึงควรคิดว่า สัญญาประชาคมไม่รวมสิทธิสัตว์ มากกว่าควรจะเชื่อจุดยืนของนักทฤษฎีนี้ ที่เชื่อในทางตรงข้าม
5. ถ้าจะเชื่อว่าคนเราต้องพูดถึง "จริยธรรม" ในฐานะที่เป็นการรักษาประโยชน์ส่วนตัวเท่านั้น เท่ากับบอกว่า ในกรณีที่ไม่เสียประโยชน์ จะละเมิดสัญญาประชาคมอย่างไรก็ได้ เช่นถ้าฆ่าคนแต่สังคมไม่รู้ ถ้าโกหกแต่ไม่มีใครจับได้ ก็ควรทำใช่หรือไม่ การให้เหตุผลในคลิปนี้สื่อนัยว่าการเป็น free rider (ละเมิดสัญญาประชาคม แบบไม่มีใครรู้ ในขณะที่คนอื่นในสังคมอยู่ในสัญญา) เป็นเรื่องถูกต้อง ใช่หรือไม่
* ทั้งหมดนี้เป็นข้อสังเกตเบื้องต้น โปรดพิจารณาดู
นานๆจะเจอ คริปที่ทำให้ถอดความรู้สึกที่ฝั่งหัวแบบหัวข้อแบบนี้่ ผมชอบผลงานของpud แบบนี้มากครับ ที่ผมได้คือ ผมได้แยกแยะ ความเป็นจริงออกจากความเป็นไป โดยมีมูลยันเหตุทั้งหมดโดยไม่กังขาเลย ดีครับขอชื่นชม
ส่วนตัวที่ฟัง จับคอนเทคได้อย่างหนึ่งคือเรื่องของการปกป้องสิ่งที่เรารัก/ให้ความสำคัญ/สนใจ คือเราคิดว่าบางครั้งมันไม่ได้จบแค่สิ่งที่เรารัก แต่รวมถึงสิ่งที่สิ่งที่เรารักรักด้วย น่าจะเป็นเหตุผลหรือมุมมองนึงที่พอจะเป็นคำตอบของ ทั้ง วีแก้น แล้วก็คนที่กินเนื้อสัตว์บอกว่าฆ่าสัตว์ผิดหรือเปล่า คิดว่าน่าจะอธิบายตกหล่นเรื่องนี้ไป หรืออาจจะเพราะถ้าอธิบายเรื่องนี้มันจะยืดยาวแล้วก็ทำให้หลงประเด็นมากไปหรือเปล่าเยไม่ได้พูด แต่ส่วนตัวคิดว่าน่าจะเสริมตรงนี้อีกหน่อย
ฆ่าสัตว์ยังไงก็ผิด แต่กินได้มีข้อยกเว้นอยู่ ไม่ได้เห็น ไม่ได้ยินว่าเขาฆ่าเพื่อเรา ไม่รังเกียจว่าเขาฆ่าเพื่อเรา แต่ตัดต้นไม้กินพืช พืชก็เจ็บ
ที่ผมคิดก็ง่าย ๆ 'ความต้องการ'
คนที่บอกไปกินพืชผักเเทนสิ สุดท้ายเราก็เอาชีวิตของพืชผักบางชนิดอยู่ดี
ขึ้นชื่อว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่ผู้ผลิต(ผู้ผลิตบางชนิดก็กินสิ่งมีชีวิตอื่นด้วย) ยังไงก็ต้องกินสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ เพื่ออยู่รอดอะ
เเละเเน่นอนว่ามันมีพืชที่ให้ผลผลิตโดยที่มันไม่ตาย เเต่คิดหรอว่า การที่คนหันมากินพืชเเทนสัตว์ จะไม่กินกะหล่ำ ผักกาด เเคร์รอต มัน หรืออะไรก็ตามที่เราเอามาเเล้วมันก็ตาย
เรื่องนี้มันเป็นเรื่องเทา ๆ สิ่งที่ดีที่สุดก็คือการใช้ให้เกิดประโยชน์ที่สุด
ตอนที่พวกพี่พูดพร้อมกัน ไม่รู้ใครเป็นใครเลย😅😂
// ขอบคุณคลิปที่มีคุณภาพค่ะ
ฟังเรื่องเนื้อบดแล้วสะเทือนใจมาก นี่ไม่เคยรู้มาก่อน
Subjective สำหรับผมคล้ายๆกับทัศนะส่วนบุคคนครับ ส่วน objectve คือความจริงทางกายภาพ ที่เราพิสูจน์ถึงความเป็นสากลของมันได้
ประเด็นนี้ ไม่เหมาะที่จะพูดกัน 2 คน
แล้ว เออ ออ กัน 2 คน
ประเด็นนี้เป็นเรื่องที่ต้องถกกันหลายๆคน
ถ้าจะนำเสนอ ต้องมีแขกรับเชิญ
มาถกเรื่องนี้ อย่างน้อย 7 คน ขึ้นไป
มา เออ ออ กัน 2 คน แบบนี้ไม่ได้
เห็นด้วยตรง ดูเออ ออ กัน2คนนะครับ
แต่ podcast มันไม่ใช่การดีเบสอยู่แล้วครับ
อันนี้นเห็นด้วยเรื่องการเออ ออ แต่นั่นแหละ เรามาฟังเฉยๆแต่ไม่ได้คล้อยตามเราก็เชื่อว่าพูดก็รู้แหละว่าทุกคนมีวิจารณญาณส่วนตัว แล้วทุกคนก็มีสิทธิ์ในการแสดงความคิดเห็นแล้วก็เคารพความคิดเห็นซึ่งกันและกันแค่นั้นก็พอแล้ว
@@neirzznext7890 @Mitaikun LifeStyle
ไม่ได้ค้านความคิดใคร
เคารพในทุกๆความเห็น
แต่แค่อยากเสนอว่า ประเด็นนี้
ไม่เหมาะที่จะ เออ ออ กัน 2 คน
การลงสื่อสู่สาธารณะ แน่ใจได้ยังไง
ว่า ทุกคนมีวิจารณญาณ
รู้ได้ยังไง ว่า คนฟัง มีกี่กลุ่ม
กลุ่มใดบ้าง อายุเท่าไหร่
มีประสบการณ์แค่ไหน
มีสติ มีความคิดความอ่านระดับใด
แน่ใจแค่ไหน ว่า ไม่มีเด็กอายุ
ระหว่าง 8 - 15 ปี กำลังฟังอยู่
ที่เสนอให้พอดแคส ประเด็นนี้
หรือ ประเด็นใดก็ตาม
ที่เนื้อหายังไม่มีข้อสรุปในสังคม
หรือ มีแนวโน้มว่า ประเด็นนั้นๆ
จะเป็นข้อโต้เถียงกัน
หลังจากที่ปล่อยสื่อสู่สาธารณะ
ควรมีผู้ร่วมสนทนา หรือ แขกรับเชิญ หลากหลายคน
เพื่อที่จะได้เป็นการแลกเปลี่ยน
ความคิดเห็นกันในพอดแคส
และนำไปสู่การแสดงให้เห็นว่า
พอดแคสนี้ ไม่ได้มีเจตนาชักจูง
หรือ เจตนาโน้มน้าวให้เชื่อ
ตอนแรกคิดว่าคลิปปกติเนื้อหาก็ดีแล้ว Podcastนี่สุดกว่าอีก
โลกมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ เราเปลี่ยนความจริงไม่ได้หรอก เราทำได้แค่ยอมรับและเข้าใจมัน จุฟๆ
จริง ๆ ทุกวันนี้ที่เรา (เราที่หมายถึงคำว่า I ไม่ใช่ we) อยากออกมาเรียกร้องเวลาเกิดเหตุอะไรที่มันไม่ยุติธรรม เวลาคนทำผิดรอดจากการลงโทษ แล้วเราอยากออกมาพูดออกมาด่าเพื่อให้คนทำผิดได้รับการลงโทษแบบจริง ๆ (จริง ๆ ก็แค่อยาก ไม่ได้เรียกร้องอะไรขนาดนั้นหรอก) จริง ๆ แล้วเราไม่ได้สงสารหรือมีเยื่อใยอะไรกับเหยื่อเลย จริง ๆ เราก็แค่กลัวสิ่งนั้นมันมาเกิดกับตัวเอง
ถูกต้องแล้ว
อยู่ที่ว่าคุณถามใครเพราะคนส่วนใหญ่มักจะเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น
อย่างแรกถามถึงหลักมนุษยธรรม ช่างเป็นสิ่งที่ไม่สมเหตุสมผลและเป็นตรรกะเพี้ยนๆของมวลมนุษย์ ที่คิดกันว่าสัตว์เลี้ยงน่ารักๆอย่างหมาแมวกระต่ายควรได้รับความคุ้มครองมากกว่าสัตว์อย่างหมูวัวไก่ คนมากมายเมื่อได้ยินข่าวการฆ่าและกินหมากินแมวมักจะด่าถากถางหรือเหยียดกันโดยให้เหตุผลอันไม่สมเหตุสมผลว่า"น่าสงสาร" ทั้งที่ตัวเองก็เพิ่งกินข้าวมันไก่กินหมูกระทะหรืออะไรก็ตามที่เหล่าสัตว์ถูกฆ่าให้มากินเป็นอาหาร พวกเขาเหล่านั้นมีสิทธิ์เหยียดได้ก็ต่อเมื่อเขาเลิกกินเนื้อสัตว์ตรอดชีวิตหากทำไม่ได้ก็อย่าบ่น
สองความจำเป็นในการฆ่าสัตว์ ผู้คนมากมายอ้างบอกว่าเราฆ่าสัตว์เพื่อสร้างประโยชน์แก่มนุษย์เพื่อให้ทุกคนมีอาหารกินไม่อดตาย แต่แท้จริงแล้วการทำปศุสัตว์ช่างเป็นความผิดพลาดของมนุษย์ ปริมาณพืชหรืออาหารมากมายที่ใช้ใว้ขุนสัตว์ให้โตแล้วฆ่าเพื่อกิน เมื่อรวมกันทั้งโลกจะสามรถเลี้ยงประชาชนในประเทศที่อดอยากบางประเทศได้ทั้งประเทศทีเดียว พื้นที่มากมายทางเกษตรกรรมถูกอุทิศให้ไปถึง80%แต่เนื้อสัตว์ทั้งหมดให้พลังงานกับมนุษย์แค่20%และโปรตีนแค่40% จากตัวเลขการทำฟาร์มปศุสัตว์ช่างเป็นสิ่งที่สิ้นเปลืองและไร้ประสิทธิภาพเหลือเกิน
มีอะไรอีกล่ะที่จะเอามาอ้างกันผมคิดไม่ออกแล้วจริงๆ
เอาง่ายๆคือสิ่งที่มันRespect และควรที่จะทำ คือถ้าเราจะกินเนื้อสัตว์ก็ต้องยอมรับว่าฆ่าสัตว์มันไม่ผิดแต่ถ้าเรามองเห็นว่าการทำให้สัตว์เดือดร้อนเป็นสิ่งที่ผิดเราก็ต้องไม่กินเนื้อสัตว์
ความจริงส่วนบุคคล - ความจริงแท้ ฟังจารป๋องแป๋งมา
28:00 รับไม่ได้ ทำไม่ยิงเด็ก555
อยากให้ลงspotify
ฟังคลิปนี้แล้ว นึกถึงการ์ตูนเรื่อง "พันธสัญญาเนเวอร์แลนด์" เพียงสลับคู่จาก "คน x สัตว์" เป็น "ปีศาจ x คน"
ชอบความเป็นกันเองเวลาพูด จะหยาบจะคายก็พูดเลย ชัดเจน ฮา หยุดฟังไม่ได้
ครบ1แสนซับแล้วไวจัดๆ
ทำคลิป 3 ชั่มโมง ผมก็จะนั้งฟังครับ
แอดมินเคยอ่านปรัชญาของ Immanuel Kant บ้างไหมครับ
ลองไปอ่าน มังงะ the promiseed Neverland ดูครับ
รู้สึกเจ็บปวดมาก
ชอบความโจ้กของแช้มในการเล่นมุขครับ จังหวะดีมาก ทำให้ไม่ซีเรียสเกินไป
ชอบครับติดตาม
ตดตามตลอด
มุมมองน่าสนใจนะครับ การยอมรับความจริงโดยไม่สร้างภาพให้ตนเองชอบธรรมเป็นความคิดที่ผมชอบนะ เราควรถามตัวเองทุกการกระทำว่า เรากำลังทำเพื่อผลลัพธ์ หรือภาพลักษณ์
ผมคิดว่ามนุษย์สร้างคำมาใช้ คำว่าดีหรือชั่ว เป็นคำนามธรรม แต่ละคนและแต่ละยุคก็ให้ความหมายต่างกัน ในยุคกลางคนส่วนใหญ่มองว่าการล่าแม่มดถูกต้อง แต่คนยุคปัจจุบันเห็นตรงข้าม เราเริ่มเห็นใจคนอื่นมากขึ้น และเริ่มเห็นใจสิ่งมีชีวิตอื่น และเราเริ่มเห็นความจริงที่ว่า การเปลี่ยนใจคนได้นั้นมาจากการเชิญชวน ไม่ใช่การบังคับ ไม่ใช่การยกตนหรือความคิดตนว่าดีกว่าคนอื่น
ได้เรียนรู้และคิดตามหลายอย่างจากช่องนี้
โหว ขอบคุณมากครับ คอนเทนท์โครตคุณภาพ
ศาสนาบางศาสนาไม่ได้ห้าม และ ไม่มีบทลงโทษ(สำหรับฆราวาส)
แค่บอกว่าทำแล้วจะเกิดอะไรขึ้นตามมา ส่วนจะทำอะไรเรื่องของเรา
ขออีกๆ เรื่อง ศาสนา การเมือง ต้องมาอีกกก
25:55 หรือในหมวดเดียวกันคือ Plant-Based Food ครับ
การฆ่าสัตว์ใด ไม่โอเคกับความรู้สึกของมนุษย์ ก็จะกลายเป็นสิ่งที่มนุษย์ไม่ควรทำทันที เพราะสัตว์ไหนถูกฆ่า มันไม่เกี่ยวกับสัตว์ มันเกี่ยวกับมนุษย์และความรู้สึกของมนุษย์นี่แหละ
อยากคุยประเด็นเรื่องบาปกรรมจากการกินครับ
คงว่าทำไมจำกัดบาปไว้แค่สัตว์ ทำไมกินพืชไม่ผิด เราต่างก็ได้เรียนวิทยาศาสตร์พื้นฐาน ไม่ว่าพืชหรือสัตว์ก็ต่างเป็นสิ่งมีชีวิต แล้วทำไมพืชถึงไม่บาป แต่สัตว์บาป หรือพิจารณาตามความรู้สึกตัวเอง
28:00 best part ever 🤣
การพูดท่ีน่าสนใจและให้ข้อคิดที่ดีอีกตอนหนึ่ง...นี่เป็นการพูดคุยระดับปรัชญาครับ
ลงspotify ยังครับ
ฟังแล้วคิดถึงมังงะเรื่อง Promise Neverland ที่ในโลกคู่ขนานมีการทำฟาร์มมนุษย์ขึ้นมาเพื่อการกิน
จริง มนุษย์เป็นสัตว์ที่ย้อนแย้งมากครับ
แล้ว Podcast นี้ตลอดทั้ง Podcast ก็เป็นอัตวิสัยของคนทำพูด เป็นความเชื่อของคนทำพูด
ถ้าคุยถึงเรื่องพืช ที่บางคนบอกว่าพืชมีชีวิตเหมือนกันมันก็จริง แต่มันถูกวิจัยมาแล้วว่ามันไม่มีความรู้สึก แล้วต่อให้เราใช้ตักกะนี้เราก็คงจะเป็นวีแกน เพราะถ้าพืชมีความรู้สึกก็เท่ากับว่าเราฆ้าคูณ2 เนื่องจาก80%ของพืชที่เราปลูกเป็นอาหารของสัตว์แล้วสัตว์นั้นก็กลายมาเป็นอาหารเราอยู่ดี เพราะฉะนั้นแทนที่จะเอาพืชที่เป็นอาหารไปให้สัตว์กินแล้วค่อยฆ่าสัตว์เพื่อมาให้มนุษย์กิน สู้เอาพืชมาเป็นอาหารเราเลยดีกว่า แถมยังสามารถมีอาหารมากพอที่จะให้คนทั้งโลกกินรวมถึงคนที่อดยากที่เป็นปัญหาอยู่ทุกวันนี้
เห็นด้วยกับทางพูดมากๆ
สำหรับเรานะ ความเลวกลับความดี ก็เหมือนกันเราว่ามันไม่ดีต่อความรู้สึกมนุษย์มากกว่าไม่ใช่ว่าดี หรือไม่ดี ใช่มันสร้างมาเพื่อความเห็นส่วนตัว จริงๆ ความเชื่อนี้
มีใครพอสรุปแบบเข้าใจแบบง่ายๆได้บ้างคับ ขอบคุณครับ
สงสารคุณวัว
Natural collection
เย้มีอะไรฟังแล้ว วันนี้
มีซัพพลายก็ต้องมีดีมานรึเปล่าครับ ถ้ามีความต้องการเนื้อ ก็ต้องมีการหาเนื้อมาให้ผู้ที่ต้องการ
ถ้ากฎแห่งกรรม เป็น objective เรื่องนี้จะเปลี่ยนไป
อยากให้ PUD เล่าเรื่องที่มาหรือจุดเริ่มต้นของตลาดหุ้นครับ
เอาลง spotify
อยากให้ไปไกลถึง Money not exit แบบใน Star trek จังเลย
ถ้ามนุษย์ไม่กินไก่กินหมูแต่หันมากินหมากับแมวแต่เลี้ยงหมูกับไก่เป็นสัตว์บ้าน ทำไมคนเลี้ยงสัตว์ต้องบอกว่ากินหมากินแมวผิด ทำไม? ทำฟาร์มหมาแมวได้ไหม?
อยากลองให้คุยกับหมอเอ้วบ้างอะครับ เนื่อหาแนวเดียวกันเลยครับ ลองดูช่องหมอเอ้วสิ
แม่ศรีนวลลลล
อย่างว่าทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะมนุษย์ ใช้กับมนุษย์ และเพื่อมนุษย์ แทบไม่มีอะไรใหม่เลย แต่ไม่ค่อยมีใครเอามาพูดกัน อาจจะมีแต่ส่วนใหญ่จะตอบในแนวทางของศาสนา
ถ้ามองหลักความเป็นจริง สิ่งมีชีวิตหนึ่งจำเป็นต้องฆ่าอีกสิ่งมีชีวิตหนึ่งเพื่อความอยู่รอดของตนเองทั้งนั้นแหละ แต่ถ้าคิดให้ลึกกว่านี้เราจะสังเกตเห็นสิ่งหนึ่งก็คือมนุษย์อย่างเรามักจะมีความต้องการเป็นตัวขับเคลื่อนการมีชีวิตมากกว่าความอยู่รอดที่เป็นตัวขับเคลื่อนการมีชีวิต ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าจะไปกำหนดการฆ่าสัตว์ให้เป็นปัญหาทางศีลธรรมไปเพื่ออะไร ในเมื่อเราจำเป็นพึ่งพาสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่ดีเหมือนกับที่เราต้องพึ่งพามนุษย์คนอื่นๆไม่ใช่หรือไง