Η συγκίνηση είναι απερίγραπτη. Μού είχε αγοράσει η μαμά μου το δίσκο στις αρχές της δεκαετίας του '80 και τον είχα χιλιοακούσει! Η σύμπτωση ήταν ότι, εκ των υστέρων, πληροφορήθηκα ότι η παράσταση είχε παιχτεί τη σεζόν 1973-74, ακριβώς την εποχή που γεννιόμουν! Σπουδαίο έργο! Μέσα από την απόλυτη ψυχαγωγία περνούσε απίστευτα μηνύματα! Αυτός δεν είναι και ο σκοπός της αληθινής Τέχνης; Πόσο προφητικό το σχόλιο για τις αναρίθμητες τηλεοράσεις στο σπίτι, όπως περνάει μέσα από το τραγούδι του αδικοχαμένου Χρήστου Λεττονού! Μα, και οι ηθοποιοί! Στο ξεκίνημά τους, ο Χρήστος Βαλαβανίδης και η Τάνια Τσανακλίδου η οποία, εκτός από την ερμηνεία των τραγουδιών, έπαιξε και το ρόλο της Μάντας! Μα και ο φοβερός και τρομερός Ντίνος Δουλγεράκης που ακόμη φοβάμαι στο άκουσμα της φωνής του κυρίου Μπουρίνια! Και αυτή η φωνή του Γιάννη Φέρτη ως αφηγητή! Και στο φινάλε το συγκλονιστικό τραγούδι ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ από τη μαγική φωνή της Τάνιας! Εποχές! Παιδικής αθωότητας και αγνότητας! Νοσταλγία και ατελείωτη συγκίνηση! Το βινύλιο το έχω ακόμη και θα το κρατήσω παντοτινά!
@@chrisakarananou9152 Δεν γινεται να ταγκάρεις καποιο ονομα εδω και να ειδοποιηθεί ο ονομαζομενος. Εδω ειναι TH-cam δεν ειναι Facebook. Το σωστο ειναι να παρεις το link του video και να πας στο Facebook να του το επικολλήσεις στο messeger του.
Τι λες τώρα!!! Το είχα πάρει στα παιδιά μου το 1983-84 σε κασέτα και την λιώσαμε στην κυριολεξία!!! Το είχαμε μάθει όλο απ' έξω και το τραγουδούσαμε οικογενειακά! Να είστε καλά που μου το θυμίσατε, πολύ συγκινήθηκα! Σας ευχαριστώ πολύ!!!
Υπεροχο!!!!Ηταν το αγαπημενο μου!!!Για λιγο αισθανθηκα πως ειμαι ξανα παιδι,εκει,ξαπλωμενη στα χαλια του σαλονιου μας...να το ακουω με τις ωρες απο το δισκο....ξανα και ξανα....φοβερη νοσταλγια....!!!!!!!!!!!!!!
σημερα το ακουσα 1η φορα ολοκληρο! τι ομορφο!!!!! τι ωραια μουσικη, οι ηθοποιοι, σα να τους βλεπεις μπροστα σου!!!! τι κριμα δεν ειχε τυχει να το ακουσω μικρη, αλλα ακομα και τωρα μ' αρεσε ! Ευχαριστουμε για το ανεβασμα και το μοιρασμα!!! Καλο παραδεισο στον υπεροχο και αξεχαστο Γιαννη Σπανο, τον Ευχαριστουμε για οσα μας χαρισε! ♪♥♫
Είναι υπέροχο παραμύθι, αγαπημένο!!! Το είχα δει μικρή στο θέατρο Πόρτα, μάλιστα η γιαγιά μου (Σεβαστή Βλάχου) επιμελήθηκε την εκτέλεση των κοστουμιών... Γλυκές αναμνήσεις!!!
αχ τι συγκινητικο να ακους μετα απο 30 χρονια το Μορμολη.Στο ραδιοφωνο το ακουγα ξαπλωμενη στο πατωμα με τρελη αφοσιωση και εβρισκε και η μαμα μουτην ησυχια της!!!!!!!!
Γεννημένη το '91 πρόλαβα και εγώ τις όμορφες ,τρυφερές εποχές αθωότητας. Θυμάμαι να το ακούω στο κασετόφωνο της κουζίνας με τις ώρες και η φαντασία να καλπάζει και να δημιουργεί εικόνες της παράστασης. ( ίσως δεν είχα ακόμη επαφή με το θέατρο ) Το ακούω και σήμερα νοσταλγώντας τα παιδικά χρόνια ,που καμια σχέση δεν έχουν με το σήμερα -δυστυχώς. Θα το ακούω για πολλά χρόνια ακόμη !
Τελεια!!Σε ευχαριστω φιλε μου που το ανεβασες..Τι ομορφες εποχες..Καθε Σαββατο το απογευμα οποτε δεν ειχα ν παω σε παιδικο παρτυ, μου τον εβαζε παντα η μαμα μου στο πικ απ..Τωρα εχω ακομα τον δισκο αλλα δν παιζει το πικ απ...ΤΕΛΕΙΟ!
....τι να πω...Μπράβο που ανέβασες αυτό το έργο....μεγάλωσα με το Μορμόλη. Μας έβαζε (σε εμένα και τον αδελφό μου) σε δίσκο στο πικάπ ο πατέρας μου. Πόσες αναμνήσεις....
Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο τυχερά ήταν τα παιδιά τη δεκαετία του '80... Έζησαν πράγματι αυτό που λέμε παιδική ηλικία και αθωότητα... ίσως γι αυτό και οι περισσότεροι απο αυτούς τώρα, άντρες και γυναίκες πια, έχουν έναν άλλο κώδικα επικοινωνίας... κάτι που τους λέει ότι μένουνε πάντα παιδιά... Μπορεί να μην είχαν playstation4 τότε... είχαν όμως το παραμύθι της γιαγιάς... εκείνο με τους δράκους και τη βασσιλοπούλα με τα 7 αδέρφια... είχαν την αλάνα δίπλα από το σπίτι... εκεί που μαζευόντουσαν όλα τα παιδιά της γειτονιάς και άλλοτε παίζανε μπάλα, άλλοτε καβαλάγαν τα ποδήλατα και παριστάνοντας τους Ντιούκς ή τους αστυνομικούς με τις μηχανές τους φεύγαν για μια άλλη γειτονιά... Αρκούσε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι στο σχολείο για να στηθεί ο αγώνας στο διάλλειμα... τότε ο ήλιος φώτιζε διαφορετικά... δε ξέρω... Ένας κινέζικος δράκος τα έπαιρνε κάθε απόγευμα στην ράχη του και μερικές φορές τα πήγαινε μέχρι τη μακρυνή Λαπωνία, εκεί που η βασίλισσα Άκα συνομιλούσε με τις άλλες αγριόχηνες κι ένας πιτσιρικάς ονόματι Νιλς τρόμαζε μια αλεπού με την σφυρίχτρα του... Άλλες φορές φεύγανε συνοδοιπόροι του Φιλέα Φογκ για τον γύρο του κόσμου και έκαναν μια στάση και σε ένα μακρυνό ορφανοτροφείο για να πουν ένα γειά στην Candy... Κάποιες άλλες φορές χανόντουσαν μέσα στο δάσος και επειδή ήταν καλά παιδάκια σίγουρα συναντούσαν τα στρουμφάκια... Ή άλλοτε σε έναν αγώνα για να σωθεί ο ήλιος Σάγκμα μπορεί και να έφταναν μεχρι την Thundera... Κάτι περίεργες γάτες τα περίμεναν και εκεί... Όλα τότε άρχιζαν με το "μιά φορά κι ένα καιρό" και τελείωναν πάνω στο¨"ουράνιο τόξο"... και κάπου εκεί έρχεται η επανάσταση... βλέπουμε έγρωμα πια... και μια άλλη συσκευή ονόματι "video" μας επιτρέπει να βλέπουμε όποια ταινία θέλουμε... Τότε αποκτά περιουσία ο Τσάκυ Τσαν και ο Ινδικός κινηματογράφος... Όμως ακόμα κράταμε... και μας αρέσει... Aκούμε Πάριο στα ταξίδια και βλέπουμε ακόμα τον Μαικλ Νάιτ και τον Μαγκάιβερ να τα βάζουν με τους κακούς... Και μετά η εφηβεία... αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο... Σε όλη αυτή την πορεία ... μέσα απο αλλαγές στη ζωή μου αλλά και στη κοινωνία... ένα ερώτημα μερικές φορές με απασχολεί τα βράδυα... Ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο Μορμόλης ;
Μια φορά κι έναν καιρό-εισαγωγή Μια φορά κι ένα καιρό Σ’ ένα δάσος σκοτεινό κατοικούσε μια γριά που ‘χε έντεκα παιδιά Το ‘να πήγε για κυνήγι τ’ άλλο κίνησε να φύγει για ταξίδι μακρινό πέρα στον ωκεανό. Πέντε πήρανε τ’ αμάξι να πουλήσουνε μετάξι, τα άλλα δύο πήγαν φαντάροι κι άλλο ένα στο φεγγάρι. Έτσι, μένει στη γριά, ένας γιόκας μοναχά. Βασιλιάς περνά μια μέρα με ωραία θυγατέρα που της πήρε τη μιλιά κάποια μάγισσα κακιά. Ο κακός ο δράκος πάλι είχε μέλι στο μπουκάλι όποιος έτρωγε το μέλι ψάρευε μεγάλο χέλι και το χέλι στο τηγάνι όποιος τόλμαγε να βάνει έβγαζε μεγάλη γλώσσα και κακάριζε σα κλωσσα. Λέει ο βασιλιάς στο γιο ποιος θα πάει στο βουνό να βρει το κακό τσακάλι να το βάλει στο μπουκάλι. Και του μπουκαλιού το μέλι να το φάει και να βρει χέλι να το φέρει στο παιδί μου και να πάρει την ευχή μου. Κίνησε το νιο παιδί και φοβάται μη χαθεί μα κι οι άλλοι στο παλάτι άγρυπνοι δεν κλείνουν μάτι. Πως εγένηκε το πράγμα θα το δούμε απόψε αντάμα κι όποιος όρεξη δεν έχει ως εδώ και μη παρέκει. Ο Μορμόλης Ο Μορμόλης ό,τι κάνει θα το κάνει μια χαρά κι αν θυμώνουν οι μεγάλοι μεις δε δίνου- μεις δε δίνουμε παρά. Ο Μορμόλης έχει κέφι όταν όλοι δε μιλούν και κρατεί μεγάλο ντέφι να χορεύουν να χορεύουν να γελούν. Αν πατήσετε τον κάλο ο Μορμόλης σας δαγκώνει αν δε δώσετε ρεγάλο ο Μορμόλης, ο Μορμόλης ξεσπαθώνει. Κάθε φωνακλάς θα σκάσει κι ο γκρινιάρης θα σωπάσει κι όποιον κλαίει και πονά ο Μορμόλης, ο Μορμόλης τον τσιμπά. Τι ‘ναι τάχα ο Μορμόλης πες τη θεία και στο θείο πράγμα, άνθρωπος, θηρίο πες στο θείο, πες στη θεία να χαρείς. Ο Μορμόλης ειν’ Μορμόλης κι εμείς είμαστε εμείς. Μια φορά κι έναν καιρό Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαμε ζωή και κότα κι ο Μορμόλης ήρθε εδώ και δε ζούμε και δε ζούμε σαν και πρώτα. Πας ν’ ανοίξεις το ψυγείο ο Μορμόλης σε κοιτά μπαίνεις στο λεωφορείο ο Μορμόλης, ο Μορμόλης σε σκουντά. Είναι μες το πορτοφόλι διπλωμένος στα λεφτά και πληρώνεις με Μορμόλη στο Μορμόλη, στο Μορμόλη δανεικά. Όταν πας στο περιβόλι τη ζωή να σου κρατά και ποτίζεις με Μορμόλη του Μορμόλη, του Μορμόλη τα φυτά Έχεις κρύψει στο πατάρι τη γραβάτα την καλή κάποια μέρα στο παζάρι ο Μορμόλης, ο Μορμόλης τη φορεί. Ο Μορμόλης, ο Μορμόλης είναι το στοιχειό της πόλης. Η τηλεόραση Μέσα στο σπίτι σε κάθε γωνιά ένα κουτάκι σαλεύει, ανάβει σβήνει με δύο κουμπιά και τους μεγάλους μαγεύει πρωί μεσημέρι απόγευμα βράδυ κάποιος το βάζει μικροί και μεγάλοι μες το σκοτάδι κάνουνε χάζι. Η μανούλα στην κουζίνα μαγειρεύει και ξεχνά η γιαγιάκα η Ματίνα χασμουριέται μα κοιτά. Ο παππούς που τρώει σούπα και κρεμιέται στο κουτί πιάνει με τα αυτιά την κούπα, με τη μύτη το ψωμί. Γύρω γύρω καθισμένοι και στη μέση λαμπερή τηλεόραση αναμμένη κι ο Μανόλης στο σκαμνί. Έχω μια στην τουαλέτα και άλλες πέντε στο σαλόνι τρεις κυλούν με βαγονέτα, έχω μια και στο μπαλκόνι. Η γιαγιά ξετρελαμένη δεν κουνάει από το σπίτι το Βαρτάνη περιμένει να φανεί στο νεροχύτη. Ο μπαμπάς με το ξυράφι κόβεται συχνά και βρίζει η μαμά φτιάχνει πιλάφι και ξεχνά να βάλει ρύζι. Το θαυματουργό κουτί το λατρεύουν οι κουτοί στο κουτί κουτός κοιτά κουταμάρες στη σειρά. Ο θυμός του κυρίου Μπουρίνια Α, δεν τ’ αντέχω πια τα παλιόπαιδα! Μου τρυπήσανε τα αυτιά με τη γαϊδουροφωνή τους δεν αντέχω άλλο πια την κακή ανατροφή τους. Μη μου γλωσσοκοπανάς το κεφάλι μου πονάς Μ’ εκνευρίζεις κι αν μιλάς κι αν σωπαίνεις κι αν…… -Ελάτε να τα φτιάξουμε -Τα μούτρα σας να σπάσουμε -Αυτός ο άνθρωπος έχει μεγάλη γκρίνια, θαρρώ πως οι μεγάλοι μοιάζουνε του Μπουρίνια. Αχ, οι μεγάλοι πολύ συχνά δεν έχουν γνώση σαν τα μωρά.
Το χω πάρει για τα παιδιά μου.. σε CD... Παραμένει εξαιρετικό και επίκαιρο....!!!! Θυμάμαι την παράσταση στο θέατρο Πόρτα και μετά.... το κουτί (τον δικό μας Μορμόλη...) που κρύβαμε κάτω από τα κρεββάτια μας με τον αδερφό μου.... Μαγικές στιγμές που τις χρωστώ στους γονείς μου...
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος σκοτεινό κατοικούσε μια γριά που χε 11 παιδιά. Το ένα πήγε για κυνήγι το άλλο κίνησε να φύγει για ταξίδι μακρινό πέρα στον ωκεανό, 5 πήρανε το αμάξι να πουλήσουνε μετάξι τα άλλα 2 πήγαν φαντάροι και άλλο 1 στο φεγγάρι.. . Βασιλιάς περνά μια μέρα με ωραία θυγατέρα, που της πήρε την μίλια κάποια μάγισσα κακία.... Ο κακός ο δράκος πάλι είχε μέλι στο μπουκάλι οποίος έτρωγε το μέλι ψαρευε μεγάλο χέλι, και το χέλι στο τηγάνι οποίος τολμαγε να βάλει έβγαζε μεγάλη γλώσσα και καθάριζε σαν κλοσσα.. Λέει ο βασιλιάς στον νιο πόιος θα πάει στο βουνό, να βρει το κακό τσακάλι να το βάλει στο μπουκάλι. Και του μπουκαλιού το μέλι να το φάει και να βρει χέλι να το φέρει στο παιδί μου και να πάρει την ευχή μου, κίνησε το νιο παιδί και φοβάται μην χαθεί μα και οι άλλοι στο παλάτι αγρυπνοι δε κλείνουν μάτι.. Πως εγενηκε το πράγμα θα το δούμε απόψε αντάμα. Και όποιος όρεξη δεν έχει ως εδώ και μην παρέκει... Μμ
Πηγα πολλα χρονια πισω..σε μια αλλη εποχη,σε μια ελλαδα που προετοιμαζοταν για το σημερα,σε μια πιο ηρεμη γενικοτερα εποχη,στην παιδικη μου ηλικια...το ηξερα ολο απεξω και αυτο και την τενεκεδουπολη...
ισωσ τα μπλινγκ μπλινγκ παιδικα του σημερα να τραβανε το ματι....η ποιοτητα ομωσ που κρυβοταν μεσα σε αυτην την κασετα η το βινυλιο για τουσ παλιωτερουσ ειναι ανεκτιμητης αξιας....δυστυχωσ τα σημερινα παιδια δεν μεγαλωνουν με τπτ τετοιο...και οχι τπτ αλλο αλλα και να θελησει καποιοσ να τα μεγαλωσει με κατι τετοιο δε μπορει διοτι πλεον η εποχη εχει σκοτωσει και διαλυσει ολα τα απομηναρια εκεινων των καιρων...δυχτυχωσ...δυστυχωσ...δυστυχωσ..
Πίσω στο παράξενα μακρινό 98 ή 99 Β' ή Γ' δημοτικού ήμουν μας πήγανε να το δούμε θεατρική παράσταση στη Θεσσαλονίκη!!! (νομίζω στο Κθβε!!!) ακόμα τη θυμάμαι 💗💗💗 δεν γνώριζα ότι υπήρχε σε δίσκο!!! Να σαι καλά που μας το θυμισες🙏
θυμάμαι που το ειχαμε παίξει θεατρικό με το σχολείο μου στην έκτη δημοτικού πάμπολα συναισθήματα κλείνω τα μάτια μου κ θυμάμαι έχουν περάσει 7 χρόνια ποτέ δεν θα ξεχάσω όλα αυτά που έζησα
Αφιερώστε χρόνο και πηγαίντε σε μια εποχή, όπου όλα ήταν πιο απλά και όμορφα.. Ίσως γιατί τότε ήμασταν εμείς παιδιά.. Και σε κάθε παιδί, η εποχή που ζει φαντάζει απλή και όμορφη.. Και έτσι πρέπει να είναι για κάθε παιδί..
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ,ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
+soultana voinou ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΚΟΥΤΙ, ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΤΟΙ, ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ ΚΟΥΤΟΣ ΚΟΙΤΑ, ΚΟΥΤΑΜΑΡΕΣ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ. Αν απο αυτο εσυ καταλαβαινεις οτι η τηλεοραση ειναι το ωραιοτερο πραγμα στο κοσμο, μαλλον πρεπει να ξαναπας δημοτικο. Η γνωμη των παιδιων στο παραμυθι ειναι η γνωμη την οποια εχει καθε μικρο παιδι στην ηλικια τους και για αυτο ακριβως δεν ειναι απαραιτητα σωστη. Το διδαγμα δεν ειναι ποτε να πηγαινεις για υπνο η να τρως οποτε πρεπει κλπ. Με τετοια σχολια, το καλυτερο που μπορω να σου πω ειναι να μη γινεις μητερα. Θα κακοπερασεις. Και αν εισαι ηδη, τοτε τα παιδια σου κακοπερνανε.
Katsas Georgios ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ,ΠΕΣ ΜΟΥ.ΞΕΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;;;;;;ΤΙ ΕΓΡΑΨΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΣ ΕΣΥ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΑ;;;ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΓΡΑΦΩ;;;;ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ,ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ.ΤΑ ΤΟΥΒΛΑ ΠΟΝΑΝΕ.ΕΠΙΣΗΣ,ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.
Φανταστικη ιστορία και φανταστικα τραγούδια!!!ΜΠΡΑΒΟ!!!Τελεια δουλειά!!!
Η συγκίνηση είναι απερίγραπτη. Μού είχε αγοράσει η μαμά μου το δίσκο στις αρχές της δεκαετίας του '80 και τον είχα χιλιοακούσει! Η σύμπτωση ήταν ότι, εκ των υστέρων, πληροφορήθηκα ότι η παράσταση είχε παιχτεί τη σεζόν 1973-74, ακριβώς την εποχή που γεννιόμουν! Σπουδαίο έργο! Μέσα από την απόλυτη ψυχαγωγία περνούσε απίστευτα μηνύματα! Αυτός δεν είναι και ο σκοπός της αληθινής Τέχνης; Πόσο προφητικό το σχόλιο για τις αναρίθμητες τηλεοράσεις στο σπίτι, όπως περνάει μέσα από το τραγούδι του αδικοχαμένου Χρήστου Λεττονού! Μα, και οι ηθοποιοί! Στο ξεκίνημά τους, ο Χρήστος Βαλαβανίδης και η Τάνια Τσανακλίδου η οποία, εκτός από την ερμηνεία των τραγουδιών, έπαιξε και το ρόλο της Μάντας! Μα και ο φοβερός και τρομερός Ντίνος Δουλγεράκης που ακόμη φοβάμαι στο άκουσμα της φωνής του κυρίου Μπουρίνια! Και αυτή η φωνή του Γιάννη Φέρτη ως αφηγητή! Και στο φινάλε το συγκλονιστικό τραγούδι ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ από τη μαγική φωνή της Τάνιας! Εποχές! Παιδικής αθωότητας και αγνότητας! Νοσταλγία και ατελείωτη συγκίνηση! Το βινύλιο το έχω ακόμη και θα το κρατήσω παντοτινά!
ΜΑΝΘΟΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ 5464
@@chrisakarananou9152 Δεν γινεται να ταγκάρεις καποιο ονομα εδω και να ειδοποιηθεί ο ονομαζομενος. Εδω ειναι TH-cam δεν ειναι Facebook. Το σωστο ειναι να παρεις το link του video και να πας στο Facebook να του το επικολλήσεις στο messeger του.
Τι λες τώρα!!! Το είχα πάρει στα παιδιά μου το 1983-84 σε κασέτα και την λιώσαμε στην κυριολεξία!!!
Το είχαμε μάθει όλο απ' έξω και το τραγουδούσαμε οικογενειακά!
Να είστε καλά που μου το θυμίσατε, πολύ συγκινήθηκα! Σας ευχαριστώ πολύ!!!
Vassiliki Apostolopoulou
Τελειο
Τέλειο,το τραγούδι ο μορμόλης
ευχαριστώ πολύ.Το άκουγα μικρός και τώρα το ακούω με το γιο μου και δακρύζω
Υπεροχο!!!!Ηταν το αγαπημενο μου!!!Για λιγο αισθανθηκα πως ειμαι ξανα παιδι,εκει,ξαπλωμενη στα χαλια του σαλονιου μας...να το ακουω με τις ωρες απο το δισκο....ξανα και ξανα....φοβερη νοσταλγια....!!!!!!!!!!!!!!
Τι μου θύμησες τώρα... Πόσες φορές τον είχα ακούσει μικρός!!!
σημερα το ακουσα 1η φορα ολοκληρο! τι ομορφο!!!!! τι ωραια μουσικη, οι ηθοποιοι, σα να τους βλεπεις μπροστα σου!!!! τι κριμα δεν ειχε τυχει να το ακουσω μικρη, αλλα ακομα και τωρα μ' αρεσε ! Ευχαριστουμε για το ανεβασμα και το μοιρασμα!!!
Καλο παραδεισο στον υπεροχο και αξεχαστο Γιαννη Σπανο, τον Ευχαριστουμε για οσα μας χαρισε! ♪♥♫
Είναι υπέροχο παραμύθι, αγαπημένο!!! Το είχα δει μικρή στο θέατρο Πόρτα, μάλιστα η γιαγιά μου (Σεβαστή Βλάχου) επιμελήθηκε την εκτέλεση των κοστουμιών... Γλυκές αναμνήσεις!!!
τέλειο! το ακούω μετά απο τόσα χρόνια...
αχ τι συγκινητικο να ακους μετα απο 30 χρονια το Μορμολη.Στο ραδιοφωνο το ακουγα ξαπλωμενη στο πατωμα με τρελη αφοσιωση και εβρισκε και η μαμα μουτην ησυχια της!!!!!!!!
Τέλειο! Οι μικρές μου το έχουν ακούσει πάνω από 10 φορές!
Γεννημένη το '91 πρόλαβα και εγώ τις όμορφες ,τρυφερές εποχές αθωότητας. Θυμάμαι να το ακούω στο κασετόφωνο της κουζίνας με τις ώρες και η φαντασία να καλπάζει και να δημιουργεί εικόνες της παράστασης. ( ίσως δεν είχα ακόμη επαφή με το θέατρο ) Το ακούω και σήμερα νοσταλγώντας τα παιδικά χρόνια ,που καμια σχέση δεν έχουν με το σήμερα -δυστυχώς. Θα το ακούω για πολλά χρόνια ακόμη !
Συγχαρητήρια αδερφέ!Είναι για να χτυπάμε τα κεφάλια μας στον τοίχο,τι παραστάσεις είχαμε οι εκείνοι της γενιάς και τι τα σημερινά παιδιά.
Πολύ σευχαριστώ δλδς. Το ειχα σε λίστα και το έζβισαν. Χάρηκα πολύ που το ξαναβρήκα!!!
Τελεια!!Σε ευχαριστω φιλε μου που το ανεβασες..Τι ομορφες εποχες..Καθε Σαββατο το απογευμα οποτε δεν ειχα ν παω σε παιδικο παρτυ, μου τον εβαζε παντα η μαμα μου στο πικ απ..Τωρα εχω ακομα τον δισκο αλλα δν παιζει το πικ απ...ΤΕΛΕΙΟ!
....τι να πω...Μπράβο που ανέβασες αυτό το έργο....μεγάλωσα με το Μορμόλη. Μας έβαζε (σε εμένα και τον αδελφό μου) σε δίσκο στο πικάπ ο πατέρας μου. Πόσες αναμνήσεις....
Αναμνήσεις 8 χρόνια πριν 😍😍 Όταν ήμουν 10 και το άκουγα σε σιντί από εφημερίδα μαζί με την λιλιπουπολη με την αδερφή μου 😍 Υπέροχο απλά 😭😍❤
το ακουγα εγω μικρη κ τωρα το ακουω κ το τραγουδαω με τη κορη μου......τελειο!!!!!!!!!!!! κ εχει γινει η αδυναμια της οπως ηταν η δικη μου!!!!!!!!!
Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο τυχερά ήταν τα παιδιά τη δεκαετία του '80...
Έζησαν πράγματι αυτό που λέμε παιδική ηλικία και αθωότητα... ίσως γι αυτό και οι περισσότεροι απο αυτούς τώρα, άντρες και γυναίκες πια, έχουν έναν άλλο κώδικα επικοινωνίας... κάτι που τους λέει ότι μένουνε πάντα παιδιά...
Μπορεί να μην είχαν playstation4 τότε... είχαν όμως το παραμύθι της γιαγιάς... εκείνο με τους δράκους και τη βασσιλοπούλα με τα 7 αδέρφια... είχαν την αλάνα δίπλα από το σπίτι... εκεί που μαζευόντουσαν όλα τα παιδιά της γειτονιάς και άλλοτε παίζανε μπάλα, άλλοτε καβαλάγαν τα ποδήλατα και παριστάνοντας τους Ντιούκς ή τους αστυνομικούς με τις μηχανές τους φεύγαν για μια άλλη γειτονιά...
Αρκούσε ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι στο σχολείο για να στηθεί ο αγώνας στο διάλλειμα... τότε ο ήλιος φώτιζε διαφορετικά... δε ξέρω...
Ένας κινέζικος δράκος τα έπαιρνε κάθε απόγευμα στην ράχη του και μερικές φορές τα πήγαινε μέχρι τη μακρυνή Λαπωνία, εκεί που η βασίλισσα Άκα συνομιλούσε με τις άλλες αγριόχηνες κι ένας πιτσιρικάς ονόματι Νιλς τρόμαζε μια αλεπού με την σφυρίχτρα του... Άλλες φορές φεύγανε συνοδοιπόροι του Φιλέα Φογκ για τον γύρο του κόσμου και έκαναν μια στάση και σε ένα μακρυνό ορφανοτροφείο για να πουν ένα γειά στην Candy... Κάποιες άλλες φορές χανόντουσαν μέσα στο δάσος και επειδή ήταν καλά παιδάκια σίγουρα συναντούσαν τα στρουμφάκια... Ή άλλοτε σε έναν αγώνα για να σωθεί ο ήλιος Σάγκμα μπορεί και να έφταναν μεχρι την Thundera... Κάτι περίεργες γάτες τα περίμεναν και εκεί...
Όλα τότε άρχιζαν με το "μιά φορά κι ένα καιρό" και τελείωναν πάνω στο¨"ουράνιο τόξο"... και κάπου εκεί έρχεται η επανάσταση... βλέπουμε έγρωμα πια... και μια άλλη συσκευή ονόματι "video" μας επιτρέπει να βλέπουμε όποια ταινία θέλουμε... Τότε αποκτά περιουσία ο Τσάκυ Τσαν και ο Ινδικός κινηματογράφος... Όμως ακόμα κράταμε... και μας αρέσει...
Aκούμε Πάριο στα ταξίδια και βλέπουμε ακόμα τον Μαικλ Νάιτ και τον Μαγκάιβερ να τα βάζουν με τους κακούς...
Και μετά η εφηβεία... αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο...
Σε όλη αυτή την πορεία ... μέσα απο αλλαγές στη ζωή μου αλλά και στη κοινωνία... ένα ερώτημα μερικές φορές με απασχολεί τα βράδυα...
Ποιός είναι τέλος πάντων αυτός ο Μορμόλης ;
Παρά πολύ έχεις γραψει
ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΧΟΛΙΟ...
Υπέροχο τραγούδι
Συγκλονιστικό να θυμάσαι ακόμα τα λόγια ..μετά από 30 χρόνια ...
Μα τι χαρά που το ξανάκουσα! Ευχαριστώ!
mariapanous ν
Μια φορά κι έναν καιρό-εισαγωγή
Μια φορά κι ένα καιρό
Σ’ ένα δάσος σκοτεινό κατοικούσε μια γριά
που ‘χε έντεκα παιδιά
Το ‘να πήγε για κυνήγι
τ’ άλλο κίνησε να φύγει
για ταξίδι μακρινό
πέρα στον ωκεανό.
Πέντε πήρανε τ’ αμάξι
να πουλήσουνε μετάξι,
τα άλλα δύο πήγαν φαντάροι
κι άλλο ένα στο φεγγάρι.
Έτσι, μένει στη γριά,
ένας γιόκας μοναχά.
Βασιλιάς περνά μια μέρα
με ωραία θυγατέρα
που της πήρε τη μιλιά
κάποια μάγισσα κακιά.
Ο κακός ο δράκος πάλι
είχε μέλι στο μπουκάλι
όποιος έτρωγε το μέλι
ψάρευε μεγάλο χέλι
και το χέλι στο τηγάνι
όποιος τόλμαγε να βάνει
έβγαζε μεγάλη γλώσσα
και κακάριζε σα κλωσσα.
Λέει ο βασιλιάς στο γιο
ποιος θα πάει στο βουνό
να βρει το κακό τσακάλι
να το βάλει στο μπουκάλι.
Και του μπουκαλιού το μέλι
να το φάει και να βρει χέλι
να το φέρει στο παιδί μου
και να πάρει την ευχή μου.
Κίνησε το νιο παιδί
και φοβάται μη χαθεί
μα κι οι άλλοι στο παλάτι
άγρυπνοι δεν κλείνουν μάτι.
Πως εγένηκε το πράγμα
θα το δούμε απόψε αντάμα
κι όποιος όρεξη δεν έχει
ως εδώ και μη παρέκει.
Ο Μορμόλης
Ο Μορμόλης ό,τι κάνει
θα το κάνει μια χαρά
κι αν θυμώνουν οι μεγάλοι
μεις δε δίνου- μεις δε δίνουμε παρά.
Ο Μορμόλης έχει κέφι όταν όλοι δε μιλούν
και κρατεί μεγάλο ντέφι
να χορεύουν να χορεύουν να γελούν.
Αν πατήσετε τον κάλο
ο Μορμόλης σας δαγκώνει
αν δε δώσετε ρεγάλο
ο Μορμόλης, ο Μορμόλης ξεσπαθώνει.
Κάθε φωνακλάς θα σκάσει
κι ο γκρινιάρης θα σωπάσει
κι όποιον κλαίει και πονά
ο Μορμόλης, ο Μορμόλης τον τσιμπά.
Τι ‘ναι τάχα ο Μορμόλης
πες τη θεία και στο θείο
πράγμα, άνθρωπος, θηρίο
πες στο θείο, πες στη θεία να χαρείς.
Ο Μορμόλης ειν’ Μορμόλης
κι εμείς είμαστε εμείς.
Μια φορά κι έναν καιρό
Μια φορά κι έναν καιρό
ζούσαμε ζωή και κότα
κι ο Μορμόλης ήρθε εδώ
και δε ζούμε και δε ζούμε σαν και πρώτα.
Πας ν’ ανοίξεις το ψυγείο
ο Μορμόλης σε κοιτά
μπαίνεις στο λεωφορείο
ο Μορμόλης, ο Μορμόλης σε σκουντά.
Είναι μες το πορτοφόλι
διπλωμένος στα λεφτά
και πληρώνεις με Μορμόλη
στο Μορμόλη, στο Μορμόλη δανεικά.
Όταν πας στο περιβόλι
τη ζωή να σου κρατά
και ποτίζεις με Μορμόλη
του Μορμόλη, του Μορμόλη τα φυτά
Έχεις κρύψει στο πατάρι
τη γραβάτα την καλή
κάποια μέρα στο παζάρι
ο Μορμόλης, ο Μορμόλης τη φορεί.
Ο Μορμόλης, ο Μορμόλης
είναι το στοιχειό της πόλης.
Η τηλεόραση
Μέσα στο σπίτι σε κάθε γωνιά
ένα κουτάκι σαλεύει,
ανάβει σβήνει με δύο κουμπιά
και τους μεγάλους μαγεύει
πρωί μεσημέρι απόγευμα βράδυ
κάποιος το βάζει
μικροί και μεγάλοι μες το σκοτάδι
κάνουνε χάζι.
Η μανούλα στην κουζίνα
μαγειρεύει και ξεχνά
η γιαγιάκα η Ματίνα
χασμουριέται μα κοιτά.
Ο παππούς που τρώει σούπα
και κρεμιέται στο κουτί
πιάνει με τα αυτιά την κούπα,
με τη μύτη το ψωμί.
Γύρω γύρω καθισμένοι και στη μέση λαμπερή
τηλεόραση αναμμένη κι ο Μανόλης στο σκαμνί.
Έχω μια στην τουαλέτα
και άλλες πέντε στο σαλόνι
τρεις κυλούν με βαγονέτα,
έχω μια και στο μπαλκόνι.
Η γιαγιά ξετρελαμένη
δεν κουνάει από το σπίτι
το Βαρτάνη περιμένει
να φανεί στο νεροχύτη.
Ο μπαμπάς με το ξυράφι
κόβεται συχνά και βρίζει
η μαμά φτιάχνει πιλάφι
και ξεχνά να βάλει ρύζι.
Το θαυματουργό κουτί
το λατρεύουν οι κουτοί
στο κουτί κουτός κοιτά
κουταμάρες στη σειρά.
Ο θυμός του κυρίου Μπουρίνια
Α, δεν τ’ αντέχω πια τα παλιόπαιδα!
Μου τρυπήσανε τα αυτιά με τη γαϊδουροφωνή τους
δεν αντέχω άλλο πια την κακή ανατροφή τους.
Μη μου γλωσσοκοπανάς το κεφάλι μου πονάς
Μ’ εκνευρίζεις κι αν μιλάς κι αν σωπαίνεις κι αν……
-Ελάτε να τα φτιάξουμε
-Τα μούτρα σας να σπάσουμε
-Αυτός ο άνθρωπος έχει μεγάλη γκρίνια,
θαρρώ πως οι μεγάλοι μοιάζουνε του Μπουρίνια.
Αχ, οι μεγάλοι πολύ συχνά δεν έχουν γνώση σαν τα μωρά.
ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ! το ακουγα οταν ημουν μικρο παιδακι! σοβαρα δακρυσα
Ήμουν πιο μικρή όταν άκουγα το μορμολη. Βέβαια όταν τον άκουγα θεωρούσαν είδη παλιό αλλά τώρα πια λίγα παιδιά τον γνωρίζουν!
Τι μου θυμίσατε...δεκαετία 80 μου είχε αγοράσει την κασέτα η μητέρα μου τότε και την άκουγα νυχθημερόν..αρχές 80... ήμουν 6-7 ετών...εποχές...
Το χω πάρει για τα παιδιά μου.. σε CD... Παραμένει εξαιρετικό και επίκαιρο....!!!!
Θυμάμαι την παράσταση στο θέατρο Πόρτα και μετά.... το κουτί (τον δικό μας Μορμόλη...) που κρύβαμε κάτω από τα κρεββάτια μας με τον αδερφό μου.... Μαγικές στιγμές που τις χρωστώ στους γονείς μου...
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα δάσος σκοτεινό κατοικούσε μια γριά που χε 11 παιδιά. Το ένα πήγε για κυνήγι το άλλο κίνησε να φύγει για ταξίδι μακρινό πέρα στον ωκεανό, 5 πήρανε το αμάξι να πουλήσουνε μετάξι τα άλλα 2 πήγαν φαντάροι και άλλο 1 στο φεγγάρι.. . Βασιλιάς περνά μια μέρα με ωραία θυγατέρα, που της πήρε την μίλια κάποια μάγισσα κακία.... Ο κακός ο δράκος πάλι είχε μέλι στο μπουκάλι οποίος έτρωγε το μέλι ψαρευε μεγάλο χέλι, και το χέλι στο τηγάνι οποίος τολμαγε να βάλει έβγαζε μεγάλη γλώσσα και καθάριζε σαν κλοσσα.. Λέει ο βασιλιάς στον νιο πόιος θα πάει στο βουνό, να βρει το κακό τσακάλι να το βάλει στο μπουκάλι. Και του μπουκαλιού το μέλι να το φάει και να βρει χέλι να το φέρει στο παιδί μου και να πάρει την ευχή μου, κίνησε το νιο παιδί και φοβάται μην χαθεί μα και οι άλλοι στο παλάτι αγρυπνοι δε κλείνουν μάτι.. Πως εγενηκε το πράγμα θα το δούμε απόψε αντάμα. Και όποιος όρεξη δεν έχει ως εδώ και μην παρέκει... Μμ
*κακαριζε σαν κλωσσα...
Πηγα πολλα χρονια πισω..σε μια αλλη εποχη,σε μια ελλαδα που προετοιμαζοταν για το σημερα,σε μια πιο ηρεμη γενικοτερα εποχη,στην παιδικη μου ηλικια...το ηξερα ολο απεξω και αυτο και την τενεκεδουπολη...
t
Πω πω παλιό τραγούδι το θυμάμαι με αγάπη το ακουγα πάντα όταν είμουν Δημοτικό 😂😂😂
Παίζω ακορντεόν και προσπαθώ να βγάλω αυτό το μουσικο διαλλημα
Ένα γέλιο παραμύθι Με πολλά τραγούδια
Τι ομορφο..!
Tha paixtei stin Kipro stis 13, 20 kai 27 oktovriou 2013 apo mia omada paidiwn pou didaskonte theatro kai mia omada pou didaskonste tragoudi!!!
Εγώ τι να πω που είδα την παράσταση στο θέατρο Αθηνά το 1973; Μόλις συνειδητοποίησα ότι αυτό συνέβη πριν από 40 χρόνια :-ο
αχ! τι αναμνήσεις....... μπράβο!!!
bravo file..
ισωσ τα μπλινγκ μπλινγκ παιδικα του σημερα να τραβανε το ματι....η ποιοτητα ομωσ που κρυβοταν μεσα σε αυτην την κασετα η το βινυλιο για τουσ παλιωτερουσ ειναι ανεκτιμητης αξιας....δυστυχωσ τα σημερινα παιδια δεν μεγαλωνουν με τπτ τετοιο...και οχι τπτ αλλο αλλα και να θελησει καποιοσ να τα μεγαλωσει με κατι τετοιο δε μπορει διοτι πλεον η εποχη εχει σκοτωσει και διαλυσει ολα τα απομηναρια εκεινων των καιρων...δυχτυχωσ...δυστυχωσ...δυστυχωσ..
Πρέπει να ήταν απίστευτη αυτή η παράσταση !
σ'αγαπώ.
είσαι θεός φίλε!
Κι εγώ το άκουγα μικρός και το έψαξα πρόσφατα, και είπα να το μοιραστώ! ;)
Τελειο
Giannis81S Εγώ το άκουγα μεγάλος ως μπαμπάς .Είναι συνδεδεμένο με όλες τις εκδρομές μας.Να είστε καλά που μου το θυμίσατε.
Πίσω στο παράξενα μακρινό 98 ή 99 Β' ή Γ' δημοτικού ήμουν μας πήγανε να το δούμε θεατρική παράσταση στη Θεσσαλονίκη!!! (νομίζω στο Κθβε!!!) ακόμα τη θυμάμαι 💗💗💗 δεν γνώριζα ότι υπήρχε σε δίσκο!!! Να σαι καλά που μας το θυμισες🙏
ωραιο τραγουδι
θυμάμαι που το ειχαμε παίξει θεατρικό με το σχολείο μου στην έκτη δημοτικού πάμπολα συναισθήματα κλείνω τα μάτια μου κ θυμάμαι έχουν περάσει 7 χρόνια ποτέ δεν θα ξεχάσω όλα αυτά που έζησα
Σε μισω
Αφιερώστε χρόνο και πηγαίντε σε μια εποχή, όπου όλα ήταν πιο απλά και όμορφα.. Ίσως γιατί τότε ήμασταν εμείς παιδιά.. Και σε κάθε παιδί, η εποχή που ζει φαντάζει απλή και όμορφη.. Και έτσι πρέπει να είναι για κάθε παιδί..
Ειναι φανταστικο
Ωραία ταινία
Εισαι φοβερος που το ανεβασες!! Νοσταλγια..
😍😍
Το κανουμε και εμείς στο σχολείο
χιλια ευχαριστω....η πρωτη μου κασσετα...ας ειναι καλα η μανα μου που με κοιταει απο ψηλα πια...σνιφφ..
+1 αν εισαι 14 και το ξανα ακους το 2018
Άμα είσαι 37 παίρνεις +2; :P
@@Giannis81S εμμ οκ..
15 me haha
@@linosforthcat3830 twra eimai 17 soooo- 👉👈👀
Πω πω επαθα σοκ !!!
15:07 Οι σφραγιστοί κήποι!!!!!!!!!!!! (Κάτω οι φράχτες!!!)
Εγω το ειχα σε κασετα. Οταν ημουν μικρος την ηξερα απεξω ΟΛΟΚΛΗΡΗ !!!
Β.
Ι
Αναμνήσεις.... θυμάμαι είχα και ένα παζλ με το εξώφυλλο, τά'χα λιώσει, και το παζλ και το βυνίλιο!
Πόσο μου είχε λείψει! Ευχαριστούμε που το ανέβασες! Μήπως έχει κανένας "Η Αλίκη στην χώρα των ψαριών" και "Τα ανάποδα παραμύθια" ;
με ωραια θηγατερα οντωσ
Μπράβο φίλε που το ανέβασες!
Μπας και ο Μορμόλης είναι η τρόικα;...
το ότι ανάμεσα στα νανουρίσματα παίζουν διαφημίσεις είναι απαράδεκτο....
telia!! imoun 4 xronon pou to akoua je thimoume to tora pou ime 27
xilia mpravo sto filo pou to anevase!!!
ΤΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑ
Αξεχαστο
Κουλ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ναι αλλά οι συσκευές τηλεόρασης ανάβουν και σβήνουν με το ίδιο κουμπί, όχι με δύο.
ΤΩΡΑ ΣΒΗΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΟΥΜΠΙ...ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ ΕΣΒΗΝΑΝ ΜΕ ΔΥΟ (ON/OFF)!!! :)
για 38,15 έγινα και πάλι παιδί
egw exw tin kasseta... kai olo elega na thn anebasw kai olo to amelousa!! kala ekanes file eisai 8eos!! o mormolis!!!
xD
Τι ηλικία έχεις?
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΕΤΣΙ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ,ΜΟΝΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
+soultana voinou ΤΟ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΚΟΥΤΙ, ΤΟ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΟΙ ΚΟΥΤΟΙ, ΣΤΟ ΚΟΥΤΙ ΚΟΥΤΟΣ ΚΟΙΤΑ, ΚΟΥΤΑΜΑΡΕΣ ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ. Αν απο αυτο εσυ καταλαβαινεις οτι η τηλεοραση ειναι το ωραιοτερο πραγμα στο κοσμο, μαλλον πρεπει να ξαναπας δημοτικο. Η γνωμη των παιδιων στο παραμυθι ειναι η γνωμη την οποια εχει καθε μικρο παιδι στην ηλικια τους και για αυτο ακριβως δεν ειναι απαραιτητα σωστη. Το διδαγμα δεν ειναι ποτε να πηγαινεις για υπνο η να τρως οποτε πρεπει κλπ.
Με τετοια σχολια, το καλυτερο που μπορω να σου πω ειναι να μη γινεις μητερα. Θα κακοπερασεις. Και αν εισαι ηδη, τοτε τα παιδια σου κακοπερνανε.
Katsas Georgios ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ,ΠΕΣ ΜΟΥ.ΞΕΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ;;;;;;ΤΙ ΕΓΡΑΨΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΣ ΕΣΥ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΑ;;;ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΓΡΑΦΩ;;;;ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ,ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ.ΤΑ ΤΟΥΒΛΑ ΠΟΝΑΝΕ.ΕΠΙΣΗΣ,ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΩ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ.ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.
10:58. Aκου το μπας και καταλαβεις τι λεει το τραγουδι. "Μαμακα..."
Katsas Georgios TO ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ.ΕΣΕΝΑ ΣΟΥ ΞΕΦΥΓΕ
+soultana voinou χαχα, τι άλλες βλακείες θα ακούσουμε;! Εγώ λέω να ζητήσουμε να το απαγορεύσουν.