Miałam szczęście poznać kapłanów, którzy pomogli w uleczeniu głębokich zranień i zostałam obdarowana przez Ducha Swietego poczuciem własnej wartości i pokochania siebie ❤. Bóg zapłać Ojcom za poruszony temat 😇
Ja wprawdzie nie zostałam skrzywdzona seksualnie,ale bardzo dotkliwie w konfesjonale.Słowa które usłyszałam były tak bolesne i obraźliwe że od razu je wypadłam na kilka lat.W tym czasie miałam dobra duchowa formacje i wtedy dojrzałam do takiej postawy aby przyjść do Pana Jezusa i Mu o tym powiedzieć i prosić o uzdrowienie.A kiedy to powiedziałam długo plakałam ,bardzo długo.Wypłakałam się przed Panem i otrzymałam pokoj.Nie mam już żalu do tego kapłana,przeznaczyłam z całego serca,ale skutki zostały tj.paniczny lęk przed spowiedzią i przed osadem kapłana nawet jeżeli popełniam tylko grzechy lekkie. Mam nadzieję że Pan mnie uzdrowi ,a jeżeli nie to będę to nadal ofiarowywać za grzeszników zatwardziałych którzy odrzucają miłosierdzie Boże. Może po to dopuszcza Pan Jezus jakieś trudne doświadczenia by kiedyś stały się pomocą dla innych-On z największej traumy potrafi wyprowadzić wielkie dobro ,większe niż krzywda. Cierpienie zawsze będzie tajemnicą,której nie zawsze jesteśmy w stanie zrozumieć w tym życiu,ale pewne jest to że każda łzę Pan zamieni w radość i wynagrodzi najgorsze doświadczenia i cierpienia.A cierpienia które Pan Jezus dla nas podjął ,zapewniają że On zawsze jest z cierpiącym człowiekiem.
Bardzo mądra rozmowa. Dziękuję ojcowie.❤ Profil o. Mateusza, obserwuje na FB, teraz wiem dlaczego tam takie głębokie treści. Niech Duch Święty Ojców prowadzi.❤❤❤
Bóg zapłać za słowa które są balsamem dla duszy.Zawsze po ciemnej nocy następuje jasny poranek ,gdzie Nasz Pan Jezus Chrystus dotyka nas swoją miłością.Pozdrawiam❤
13:08 a nie jest tak że odpowiedzialność za wiarę nie ciąży na samej osobie zainteresowanej a nie kościół jako instytucja i duszpasterze jako jego przedstawiciele ? jest napisane że "kto chce iść za mną niech weźmie swój krzyż..."
Rolą duszpasterza jest pomagać, towarzyszyć. Oby sam nigdy nie stał się do wiary przeszkodą. "Niech weźmie krzyż..." - ok, o ile biorę to jako wezwanie do mnie, a nie jako zachętę do sprawdzania, czy inni niosą swoje krzyże jak powinni. I w tym sensie każdy jest odpowiedzialny za swoją wiarę - nie za rozliczanie innych z wiary. Zwłaszcza, gdy nie wiem nic o ich historii.
Szczęść Boże. Co do niesienia własnego krzyża, chciałabym podzielić się tym, co usłyszałam odnośnie tego na jednym z kazań. Na nim był przedstawiony i wytłumaczony ten fragment nieco inaczej niż my często o nim myślimy, a mianowicie to, że nie jest to niesienie cierpienia, bo Pan Bóg nie chce, abyśmy cierpieli i nie cieszy się z tego, kiedy to się dzieje, ale chce, abyśmy nieśli na swoich ramionach krzyż - miłość i nadzieję, bo te dwie cnoty były ukazane na Krzyżu oprócz cierpienia Jezusa. Była zachęta także do tego, aby patrząc na Krzyż Chrystusa, patrzeć na niego nie tylko myśląc o Jego cierpieniu, ale i także miłości, nadziei i zmartwychwstaniu. To może pozytywnie wpłynąć na nasze postrzeganie krzyża i naśladowanie Jezusa, pielęgnując w sobie te cnoty. Życzę błogosławionego dnia :)
![Pogłębiarka #PODCAST [#89] Kiedy WSPÓLNOTA staje się SEKTĄ? o. Emil Smolana o. Radosław Broniek](/img/n.gif)
Miałam szczęście poznać kapłanów, którzy pomogli w uleczeniu głębokich zranień i zostałam obdarowana przez Ducha Swietego poczuciem własnej wartości i pokochania siebie ❤. Bóg zapłać Ojcom za poruszony temat 😇
Ja wprawdzie nie zostałam skrzywdzona seksualnie,ale bardzo dotkliwie w konfesjonale.Słowa które usłyszałam były tak bolesne i obraźliwe że od razu je wypadłam na kilka lat.W tym czasie miałam dobra duchowa formacje i wtedy dojrzałam do takiej postawy aby przyjść do Pana Jezusa i Mu o tym powiedzieć i prosić o uzdrowienie.A kiedy to powiedziałam długo plakałam ,bardzo długo.Wypłakałam się przed Panem i otrzymałam pokoj.Nie mam już żalu do tego kapłana,przeznaczyłam z całego serca,ale skutki zostały tj.paniczny lęk przed spowiedzią i przed osadem kapłana nawet jeżeli popełniam tylko grzechy lekkie.
Mam nadzieję że Pan mnie uzdrowi ,a jeżeli nie to będę to nadal ofiarowywać za grzeszników zatwardziałych którzy odrzucają miłosierdzie Boże.
Może po to dopuszcza Pan Jezus jakieś trudne doświadczenia by kiedyś stały się pomocą dla innych-On z największej traumy potrafi wyprowadzić wielkie dobro ,większe niż krzywda.
Cierpienie zawsze będzie tajemnicą,której nie zawsze jesteśmy w stanie zrozumieć w tym życiu,ale pewne jest to że każda łzę Pan zamieni w radość i wynagrodzi najgorsze doświadczenia i cierpienia.A cierpienia które Pan Jezus dla nas podjął ,zapewniają że On zawsze jest z cierpiącym człowiekiem.
Bardzo mądra rozmowa.
Bardzo mądra rozmowa. Dziękuję ojcowie.❤ Profil o. Mateusza, obserwuje na FB, teraz wiem dlaczego tam takie głębokie treści. Niech Duch Święty Ojców prowadzi.❤❤❤
Bóg zapłać za słowa które są balsamem dla duszy.Zawsze po ciemnej nocy następuje jasny poranek ,gdzie Nasz Pan Jezus Chrystus dotyka nas swoją miłością.Pozdrawiam❤
Te słowa mogą nieść nadzieję. "
Ta rozmowa jest już nadzieją ☺️ Bóg zapłać 🙏
Bardzo dziękuję za tę rozmowę!
Dziękuję ❤
Dziękuję ❤️
Bardzo dziękuję za poruszony temat❤
Wspaniała rozmowa. 🩵mądra i niosąca dużo nadziei 🌸
Bardzo dobra rozmowa
❤❤❤
🕊🙏🌹
❤
czy w istocie zranienia tego jest przyczyną celibat czy coś innego?
13:08 a nie jest tak że odpowiedzialność za wiarę nie ciąży na samej osobie zainteresowanej a nie kościół jako instytucja i duszpasterze jako jego przedstawiciele ? jest napisane że "kto chce iść za mną niech weźmie swój krzyż..."
Rolą duszpasterza jest pomagać, towarzyszyć. Oby sam nigdy nie stał się do wiary przeszkodą.
"Niech weźmie krzyż..." - ok, o ile biorę to jako wezwanie do mnie, a nie jako zachętę do sprawdzania, czy inni niosą swoje krzyże jak powinni. I w tym sensie każdy jest odpowiedzialny za swoją wiarę - nie za rozliczanie innych z wiary. Zwłaszcza, gdy nie wiem nic o ich historii.
Szczęść Boże. Co do niesienia własnego krzyża, chciałabym podzielić się tym, co usłyszałam odnośnie tego na jednym z kazań. Na nim był przedstawiony i wytłumaczony ten fragment nieco inaczej niż my często o nim myślimy, a mianowicie to, że nie jest to niesienie cierpienia, bo Pan Bóg nie chce, abyśmy cierpieli i nie cieszy się z tego, kiedy to się dzieje, ale chce, abyśmy nieśli na swoich ramionach krzyż - miłość i nadzieję, bo te dwie cnoty były ukazane na Krzyżu oprócz cierpienia Jezusa. Była zachęta także do tego, aby patrząc na Krzyż Chrystusa, patrzeć na niego nie tylko myśląc o Jego cierpieniu, ale i także miłości, nadziei i zmartwychwstaniu. To może pozytywnie wpłynąć na nasze postrzeganie krzyża i naśladowanie Jezusa, pielęgnując w sobie te cnoty. Życzę błogosławionego dnia :)